Search

Το άθλημα της Πάλης είναι ένα ολοκληρωμένο παιδαγωγικό μέσο που σκοπό έχει την τελειοποίηση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Η Πάλη είναι ένα άθλημα επαφής σώμα με σώμα, με αντιπαράθεση δύο αντιπάλων χωρίς χτυπήματα ο ένας στον 2 άλλον, με χρήση τεχνικών λαβών με τα χέρια ή με τα πόδια, για την ελευθέρα Πάλη , με σκοπό την ρίψη του αντιπάλου στο έδαφος και την κατάληψη της επικρατέστερης θέσης. Η Πάλη έχει ένα επιπρόσθετο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αυτό της ήπιας επιβολής στον αντίπαλο. Στην περίπτωση δηλαδή ενός παλαιστικού αγώνα ο ισχυρότερος επιβάλλεται χωρίς να καταστρέφει τον αντίπαλό του. Ο άνθρωπος λοιπόν μέσω του συμβόλου της Πάλης επιβάλλεται στα στοιχεία της φύσης χωρίς όμως να τα καταστρέφει , δίνοντας με αυτό τον τρόπο το περιθώριο ανάπτυξης και εξέλιξης μίας αρμονικής συμβίωσης. Στην παγκόσμια ιστορία το άθλημα της Πάλης εμφανίζεται ως μέσο άσκησης και αυτοάμυνας , εκεί όμως που για πρώτη φορά εμφανίζεται ως ΑΘΛΗΜΑ (μέσω αγωγής του λαού) είναι ο Σεπτός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας στην Αρχαία Ελλάδα. Το τρέξιμο, ο ακοντισμός, το άλμα, ο δίσκος και η πάλη ήταν τα πέντε αγωνίσματα του πεντάθλου, η πάλη ήταν το τελευταίο αγώνισμα της σειράς, και Θεωρήθηκε τόσο ουσιαστικό που καθόριζε τον τελικό νικητή. Η πάλη είναι ένα άθλημα που απαιτεί εκτεταμένη σωματική και πνευματική προετοιμασία προκειμένου οι αγωνιζόμενοι να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της προπόνησης και του αγώνα. Για την ολοκλήρωση της εργασίας διεξάγεται έρευνα ώστε να διαπιστωθεί η συμμετοχή των αθλητών πάλης, τα χαρακτηριστικά τους και το κίνητρό τους για το άθλημα. όχι

Σκοπός της είναι να γίνει μία εκτίμηση της επιρροής της τεχνολογίας στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης. Μέθοδος : Έγινε αναζήτηση άρθρων που σχετίζονται με την επίδραση της τεχνολογίας στην καλαθοσφαίριση με τις λέξεις κλειδιά να παρουσιάζονται παρακάτω. Η αναζήτηση έγινε στις βιβλιογραφικές βάσεις PubMed και SportDiscus. Από την ανασκόπηση των άρθρων διαπιστώθηκε ότι η τεχνολογία την τελευταία δεκαετία έχει ξεκινήσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο κυρίως στην ατομική προετοιμασία και βελτίωση των παικτών. Η ομαδική προπόνηση δεν επηρεάζεται τόσο κυρίως από την έλλειψη της κατάλληλης υποδομής. Τα συμπεράσματα από αυτήν την έρευνα είναι ότι η τεχνολογία μπορεί να κάνει την προπονητική διαδικασία πιο εύκολη και κυρίως πιο αποτελεσματική. Χρειάζεται βέβαια την κατάλληλη εκπαίδευση και τις κατάλληλες υποδομές για να υποστηριχθεί κάτι τέτοιο καθώς είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Κάποιες χώρες είναι πιο έτοιμες στο να πραγματοποιήσουν αυτό το εγχείρημα κυρίως λόγω της κουλτούρας τους και κάποιες άλλες ίσως χρειάζονται ακόμα χρόνια για να χτίσουν αυτήν την νοοτροπία. Τέλος θα πρέπει να πραγματοποιηθεί περισσότερη έρευνα στο μέλλον σχετικά με το πόσο βοηθάει η επιρροή της τεχνολογίας στην γενικότερη βελτίωση της ομάδας. NO

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε παγκόσμια κλίμακα αναγκάστηκαν να κλείσουν και να συνεχίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία διαδικτυακά. Η τηλεκπαίδευση μπορεί να υποστηρίξει τη μάθηση των μαθητών, αλλά, διεθνώς, υπάρχουν ελάχιστα εκπαιδευτικά δεδομένα για την προσχολική και την πρώτη σχολική εκπαίδευση. Από την Ελλάδα, τα δεδομένα είναι μηδαμινά για την περίοδο της τηλεκπαίδευσης. Επομένως, σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση των απόψεων και των διδακτικών πρακτικών, 7 εκπαιδευτικών, προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στην έρευνα, συμμετείχαν 4 δάσκαλοι δημοτικής εκπαίδευσης και 3 νηπιαγωγοί. Πιο συγκεκριμένα, διερευνήθηκαν οι διδακτικές πρακτικές-προσεγγίσεις που ακολούθησαν οι εκπαιδευτικοί στη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης, ο τρόπος χρήσης της τεχνολογίας/ΤΠΕ με τους μαθητές, οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν, τα λογισμικά που χρησιμοποιήθηκαν, το είδος υποστήριξης που είχαν/ δέχθηκαν οι εκπαιδευτικοί, οι απόψεις τους για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα στην εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης, η επικοινωνία με τους γονείς και ο ρόλος των γονιών στην διάρκεια της τηλεκπαίδευσης, οι εμπειρίες των νηπίων, καθώς και τα συναισθήματα των εκπαιδευτικών και οι προτάσεις τους για την βελτίωση/υποστήριξη της τηλεκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας, έδειξαν ότι χρησιμοποιήθηκε συνδυασμός διδακτικών πρακτικών, η χρήση της τεχνολογίας έγινε, εν γένει, με ευκολία από τα παιδιά, αλλά και με την βοήθεια των γονιών. Οι δραστηριότητες ήταν ποικίλες όπως μουσικό-κινητικές, γλωσσικές κ.α., και για την υλοποίηση τους χρησιμοποιήθηκαν φύλλα εργασίας, το Whiteboard, αλλά και φωτοτυπίες. Η υποστήριξη που είχαν οι εκπαιδευτικοί στη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης ήταν κυρίως από το Υπουργείο μέσω επιμορφώσεων/σεμιναρίων, ενώ κάποιοι εκπαιδευτικοί αυτό-επιμορφώθηκαν ή δεν έλαβαν υποστήριξη. Ως προς τα μειονεκτήματα-εμπόδια, η σύνδεση με το διαδίκτυο, αποτέλεσε το πιο σημαντικό μειονέκτημα, αλλά και η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής στα σπίτια των παιδιών. Αναφορικά με τα πλεονεκτήματα, τα παιδιά ήταν εξοικειωμένα με την τηλεκπαίδευση- τεχνολογία αλλά ήταν εξίσου σημαντική η διατήρηση της επαφής με τους μαθητές, το σχολείο και τους διδάσκοντες. Η επικοινωνία με τους γονείς γινόταν μέσω διαφορετικών εφαρμογών, ο ρόλος τους ήταν σημαντικός και ενεργητικός, ενώ, παρόλο που έλειψε στα παιδιά η δια ζώσης εκπαίδευση, οι εμπειρίες των μαθητών σχετικά με την τεχνολογία ήταν αρκετά καλές. Τέλος, ως προς τα συναισθήματα και τις προτάσεις των εκπαιδευτικών, κατά κύριο λόγο, υπήρξαν αρνητικά συναισθήματα, με κυρίαρχο το άγχος, ενώ η βασική βελτίωση που χρειάζεται η τηλεκπαίδευση είναι η χρηματοδότηση από το Υπουργείο Παιδείας για την επίλυση τεχνικών προβλημάτων και την αναβάθμιση των πλατφορμών. During the Covid-19 pandemic, educational institutions around the world were forced to close and the educational process continued online. Distance education can support students' learning, but internationally, there is a small number of research studies for pre-school and early primary education. The studies from Greece are very few, for the period of pandemic. Therefore, the purpose of the study is to explore the views and teaching practices of 7 teachers during the pandemic. The study involved 4 primary school and 3 kindergarten teachers. More specifically, this study investigated the teaching practices-approaches followed by the teachers during e- learning, the way of using the technology/ICT with the students, the educational activities carried out, the software used, the type of support teachers received, teachers’ views on the advantages and disadvantages in the implementation of e-learning, the communication with parents and parents’ role, the experiences of children, as well as teachers’ feelings and suggestions for e-learning improvement. Research findings showed that a combination of teaching practices was used, the use of technology was made, in general, with ease by the children, but also with the help of the parents. The activities included music-kinetic and linguistic activities, while for their implementation worksheets, the Whiteboard, and photocopies were used. The support that the teachers had during e-learning was mainly from the Ministry of Education through training/seminars, while some teachers did not receive support. As for the disadvantages-obstacles, the connection to the internet was the most important obstacle, but also the lack of technological infrastructure in children's homes. With regard to the advantages, the children were familiar with technology but it was equally important maintaining contact with peers, school and teachers. The communication with the parents was done through applications, as their role was important and active, while, although the children missed face-to-face learning, their experiences with technology were quite good. Finally, regarding teachers' feelings and suggestions, there were mainly negative feelings (stress, anxiety), while suggestions included funding from the Ministry of Education to solve technical problems and upgrade platforms.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει τη σχέση μεταξύ της ταχύτητας κίνησης των χεριών εκτός νερού με την ταχύτητα κίνησής τους μέσα στο νερό και την κολυμβητική απόδοση. Στη μελέτη πήραν μέρος 10 άνδρες κολυμβητές ηλικίας 15.23±1.06 ετών, με ανάστημα 1.79±0.05 m, μάζα σώματος 67.8±6.19 kg. Οι κολυμβητές βιντεοσκοπήθηκαν κατά τη διάρκεια περιστροφικών κινήσεων των άνω άκρων σε προσπάθεια μέγιστης έντασης με δύο διαφορετικούς τρόπους: 1. με τα άνω άκρα τεντωμένα (ΤΕΝ) και 2. προσομοιώνοντας την κολυμβητική κίνηση με τα άνω άκρα λυγισμένα στον αγκώνα (ΛΥΓ). Σε επόμενες δοκιμασίες ολοκλήρωσαν μια μέγιστη προσπάθεια 50 και 400 m και 8-12 επαναλήψεις 25 m προοδευτικά αυξανόμενης έντασης έως τη μέγιστη ταχύτητα και έως τη μέγιστη συχνότητα χεριών. Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ της ταχύτητας κίνησης των χεριών εντός κι εκτός νερού ή με την επίδοση σε 50 και 400 μέτρα ελεύθερο (p>0.05). Η ποσοστιαία διαφορά σε συχνότητα κίνησης των χεριών εκτός νερού (ΤΕΝ και ΛΥΓ) με τη μέγιστη συχνότητα στο νερό σχετίζεται σημαντικά με τον δείκτη αποτελεσματικότητας στη μέγιστη ταχύτητα (r=-0.66, p=0.04, r=-0.67, p=0.03) και στην ταχύτητα της μέγιστης συχνότητας (r=-0.65, p=0.04, r=-0.68, p=0.03). Επιπλέον, η ποσοστιαία διαφορά της συχνότητας κίνησης μεταξύ ΛΥΓ και μέγιστης συχνότητας κίνησης άνω άκρων στο νερό σχετίζεται σημαντικά με το μήκος χεριάς (r=-0.76, p=0.01, r=-0.71, p=0.02), ενώ η αντίστοιχη διαφορά με ΤΕΝ σχετίζεται σημαντικά με την ταχύτητα που επετεύχθη στη μέγιστη συχνότητα (r=-0.72, p=0.01). Είναι πιθανό οι κολυμβητές που επιτυγχάνουν υψηλή ταχύτητα κίνησης άνω άκρων εκτός νερού να χρησιμοποιούν μικρότερο ποσοστό αυτής της ταχύτητας κίνησης κατά την κολύμβηση που τους επιτρέπει οικονομικότερες κινήσεις κατά την κολύμβηση μέγιστης έντασης. Όχι

Η παρούσα πτυχιακή εργασία αναφέρεται στη μεταβολή του pH αίματος με την άσκηση και τη διατροφή. Η φυσιολογική τιμή του pH αίματος ενός ατόμου είναι μεταξύ 7,35-7,45 μπορεί όμως να αποκλίνει από αυτές τις τιμές κάτω από ορισμένες συνθήκες όπως είναι η έντονη άσκηση ή/και κάποια συγκεκριμένη τροφή ή δίαιτα. Στο πρώτο μέρος της εργασίας αναλύεται το πόσο σημαντικό είναι για την υγεία του ανθρώπου η τιμή του pH του σώματος να κυμαίνεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο εύρος έτσι ώστε να λειτουργεί φυσιολογικά ο ανθρώπινος οργανισμός καθώς και τους μηχανισμούς που διαθέτει αυτός με σκοπό τη διατήρηση της οξεοβασικής ισορροπίας. Στο δεύτερο μέρος γίνεται αναφορά στο πώς μεταβάλλεται το pH αίματος με την άσκηση, πως επηρεάζει και τι επιπτώσεις έχει αυτή η μεταβολή στο ανθρώπινο σώμα και τελικά με ποιο τρόπο διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα η τιμή του pH και κατ' επέκταση η εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού. Στο τρίτο μέρος αναπτύσσεται η σχέση που υπάρχει μεταξύ του pH αίματος και της διατροφής. Πιο συγκεκριμένα, επικεντρώνεται στα χαρακτηριστικά της σύγχρονης διατροφής αλλά και στις επιπτώσεις στην υγεία του οργανισμού που έχουν επιφέρει οι αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου με τη πάροδο των χρόνων. Ακόμη, γίνεται αναφορά στις αλκαλικές δίαιτες και κατά πόσο ωφελούν την υγεία και την ευεξία του ανθρώπου. Τέλος, αναφέρονται τα συμπληρώματα διατροφής που θα μπορούσαν να ρυθμίσουν ένα πιο αλκαλικό pH το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να έχει θετική επίδραση στην αθλητική απόδοση. This review refers to the effect of exercise and diet in blood pH. A person's normal blood pH is between 7.35-7.45 but may deviate from these values under certain conditions such as strenuous exercise and / or a specific food or diet. The first part of the review analyzes how important it is for human health for the pH value of the body to fluctuate within a certain range so that the human body functions normally as well as the mechanisms it has in order to maintain the acid-base balance. The second part refers to how the pH of the blood changes with exercise, how it affects and what effects this change has on the human body. Additionally, refers to how the pH value is maintained at normal levels, and consequently, the proper functioning of the body. The third part develops the relationship between blood pH and diet. More specifically, it focuses on the characteristics of the modern diet that have been brought about by changes in human eating habits over the years and how these changes affect human health. Also, reference is made to alkaline diets and whether they benefit human health and well-being. Finally, there are dietary supplements that could regulate a more alkaline pH which in turn could have a positive effect on athletic performance.

Η παρούσα εργασία αρχικά αναφέρεται στην έννοια του όρου «Unified Sports» των Special Olympics. Από όλες τις σχετικές δημοσιεύσεις που μελετήθηκαν, αναλύεται ποια είναι η επίδρασή των Unified Sports (UΝS) σε συνανθρώπους μας με νοητική αναπηρία. Αρχικά, τονίζεται η αναγκαιότητα να ενταχτούν τα UΝS στους Ολυμπιακούς αγώνες των Special Olympics, λόγω των σημαντικών βελτιώσεων που επιφέρουν μέσα από τα ομαδικά αθλητικά προγράμματα, τα οποία παρέχουν ίδιες συνθήκες για συνανθρώπους μας με και χωρίς νοητική αναπηρία. Έπειτα, αναφέρονται τα αποτελέσματα της ένταξης των UNS, ως ένα καλύτερο κοινωνικό περιβάλλον, σε Ευρώπη/Ευρασία, Αίγυπτο, Τουρκία και Νέα Ζηλανδία στους διάφορους τομείς της προσωπικότητας και φυσικής κατάστασης των συνανθρώπων μας με νοητική αναπηρία. Επιπρόσθετα, επισημαίνονται τα θετικά αποτελέσματα που έδειξαν τα παιδιά χωρίς νοητική αναπηρία στην ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων και φιλιών με συμμαθητές/τριες τους με νοητική αναπηρία. Τέλος τονίζεται η σημαντικά θετική επίδραση των Unified Sports στα Special Olympics σε παιδιά με νοητική αναπηρία. οχι

Η παρούσα εργασία ερευνά τη διδασκαλία των «μουσικών του κόσμου» στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Διεξάγεται ποιοτική έρευνα, με σκοπό να εξεταστούν οι αντιλήψεις, οι δυνατότητες και οι περιορισμοί έξι εκπαιδευτικών μουσικής, δίνοντας έμφαση, κυρίως στον τρόπο διδασκαλίας. Η εργασία ακολουθεί την εθνομουσικολογική-ανθρωπολογική προσέγγιση, εστιάζοντας στο φαινομενολογικό μοντέλο, δηλ τον τρόπο που βιώνουν οι συμμετέχοντες τις μουσικές του κόσμου (τι σκέφτονται και πώς πράττουν).Το κύριο μέρος της εργασίας χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει το θεωρητικό και μεθοδολογικό πλαίσιο. Το θεωρητικό πλαίσιο παρέχει μια βιβλιογραφική επισκόπηση βασικών ζητημάτων που αφορούν τις μουσικές του κόσμου, όπως αντιλήψεις, οφέλη, τρόπους διδασκαλίας και διάθεση υλικού, ενώ το μεθοδολογικό πλαίσιο παρουσιάζει τη διαδικασία διεξαγωγής της έρευνας που ακολούθησα, καθώς και προβλήματα/δυσκολίες που αντιμετώπισα. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάζεται το υλικό που συνέλεξα μέσα από τις συνεντεύξεις ανά εκπαιδευτικό μουσικής. Η παρουσίαση ακολουθεί τη χρονολογική σειρά των γεγονότων. Ταυτόχρονα γίνεται ανάλυση και ερμηνεία αυτού του υλικού. Η παρούσα εργασία ολοκληρώνεται με την παράθεση των σημαντικότερων συμπερασμάτων και με ορισμένες προτάσεις για περαιτέρω μελλοντική έρευνα στο πεδίο αυτό. Το παράρτημα περιλαμβάνει το ενδεικτικό ερωτηματολόγιο που είχα ετοιμάσει για τις συνεντεύξεις, καθώς και διάφορες ιστοσελίδες, e-book, συγγράμματα, στα οποία αναφέρθηκαν οι εκπαιδευτικοί. The present dissertation researches teaching "world music" in primary education. A qualitative search is conducted to examine six teachers' perceptions, potential, and limitations, emphasizing the teaching method mostly. The dissertation follows the ethnomusicological – anthropological approach, focusing on the five phenomenological models and how world music participants experience it (what they think and do). The main theme of the thesis consists of two parts. The first part involves theory and methodology. The theoretical framework provides a literature review of critical issues that mainly concern world music, such as perceptions, benefits, ways of teaching, and work materials. The methodology presents the process of conducting my research, as well as the problems and difficulties that I encountered. The second part presents material I collected from interviews per teacher. The presentation is based on the chronological order of events. Simultaneously the material is being analyzed and interpreted. The final chapter refers to the most important conclusions and suggests future research in the field. The appendix includes the indicative questionnaire I had prepared for the interviews and various web pages, e-books, and papers, which the teachers mentioned.

Η βιομηχανική ανάλυση της τεχνικής του άλματος εις ύψος έχει οδηγήσει σε βελτιστοποίηση των επιδόσεων τα τελευταία χρόνια σε άντρες και γυναίκες. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η καταγραφή των κινητικών και των κινηματικών παραμέτρων από κορυφαίες διοργανώσεις και η περιγραφική στατιστική ανάλυση τους. Χρησιμοποιήθηκαν 8 άρθρα με σημαντικούς αγώνες από το 1984 έως το 2018, έγινε καταγραφή των μεταβλητών και υπολογισμός της μέσης τιμής, της τυπικής απόκλισης, της ελάχιστης και της μέγιστης τιμή τους και ομαδοποιήθηκαν σε πίνακες σύμφωνα με το είδος τους. Δεν παρατηρήθηκαν μεγάλες διαφορές στους άνδρες και στις γυναίκες στο τρόπο προσέγγισης της τεχνικής του άλματος εις ύψος. Η τροχιά του ΚΜΣ σε όλες τις φάσεις του άλματος, το μήκος και η γωνία των διασκελισμών στη φάση της φόρας, η κλίση του κορμού και των μελών του σώματος στη φάση της στήριξης-ώθησης, η οριζόντια ταχύτητα και η μετατροπή της σε κάθετη, καθώς και η χρονική διάρκεια και το ύψος του ΚΜΣ σε όλες τις φάσεις, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά για την βελτίωση της απόδοσης και την εξέλιξη στο άλμα εις ύψος. Υπάρχει μικρός αριθμός μελετών που αφορούν αποκλειστικά τα άλματα του ύψους και η καταγραφή περισσότερων αγώνων μαζί με την εξέλιξη της τεχνολογίας θα οδηγήσουν στον ακριβή καθορισμό των τιμών των παραμέτρων που επιδρούν στην μεγιστοποίηση της τελικής επίδοσης στο άλμα εις ύψος. οχι

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας, ήταν η διερεύνηση του γενικού και επαγγελματικού προφίλ όσων ασκούν προσωπική εκγύμναση (personal training) στην Ελλάδα, καθώς και η διερεύνηση της χρήσης των μέσων προώθησης και προβολής των υπηρεσιών τους προς το κοινό. Μεθοδολογία: Για την υλοποίηση της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ποσοτικής έρευνας μέσω ερωτηματολογίου. Το ερωτηματολόγιο της έρευνας, βασίστηκε σε λίστα ερωτημάτων των Mamaqi και Miguel (2011), που εφαρμόστηκε σε παρόμοια έρευνα στην Ισπανία. Το ερωτηματολόγιο προσαρμόστηκε για τις ανάγκες της έρευνας και ελέγχθηκε από τριμελή επιτροπή καθηγητών σχετικά με τη φαινομενική του εγκυρότητα (face validity). Mέσω του διαδικτύου (google forms) στάλθηκε σε 121 άτομα που εντοπίστηκαν ύστερα από έρευνα στο διαδίκτυο και απάντησαν 63 άτομα (52,06%) οι οποίοι αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας. Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το λογιστικό πρόγραμμα excel και το στατιστικό πρόγραμμα SPSS. Αποτελέσματα: Οι προσωπικοί γυμναστές που συμμετείχαν στην έρευνα ήταν κυρίως γυναίκες (f=35, 55.5%), ηλικίας 28-33 ετών (f=36, 57.1%), κάτοχοι πτυχίου ΤΕΦΑΑ, με μεσαία εισοδήματα, εργαζόμενοι/ες (f=49, 77.8%), τόσο ως ελεύθεροι επαγγελματίες (f=32, 50.8%), όσο και σε γυμναστήρια (f=31, 49.20%) με καθαρό εισόδημα πάνω από 1250€ μηνιαίως (f=42, 66.7%) και με εμπειρία έως πέντε χρόνια στο χώρο (f=34, 54.0%). Θεωρούν ότι κατέχουν τις απαραίτητες τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις (f=54, 85.7%), καθώς και τις απαιτούμενες κοινωνικές δεξιότητες (f=47, 74.6%), για να εξασκήσουν το συγκεκριμένο επάγγελμα. Έχουν εξειδίκευση κυρίως στo πιλάτες (f=13, 32.5%) και στην εκγύμναση ΑΜΕΑ και εγκύων (f=21, 33.3%), ενώ προετοιμάζουν καλά, τόσο το πρόγραμμα που θα εφαρμόσουν (f=46, 73.%), όσο και το υλικό και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούν (f=40, 63.5%). Ως μέσα προώθησης της δουλειάς τους χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (f=53, 90.5%), με κυρίαρχο το Instagram (f=41, 71.9%). Τέλος, η ηλικία επηρεάζει τον βαθμό κατοχής των κοινωνικών δεξιοτήτων και της προετοιμασίας του προγράμματος, του υλικού και του εξοπλισμού που θα χρησιμοποιηθεί. Purpose: The purpose of the present study was to investigate a) the general and professional profile of personal trainers in Greece, b) the utilization of their services promotion means to the public. Methodology: For the implementation of the research, the method of quantitative research through questionnaire was used. The survey questionnaire was based on a set of questions by Mamaqi and Miguel (2011), which have been used in a survey conducted in Spain. The questionnaire was adapted for the needs of the research and was tested by a three-member committee of teachers regarding its face validity. After an internet search, 121 people who met the research criteria were identified, and they received the questionnaire via google forms. Finally, 63 of them were responded (52.06%) and they constituted the convenience sample of research. Excel spreadsheets and SPSS were used for the statistical analysis. Results: According to research data personal trainers are mainly women (f = 35, 55.5%), aged 28-33 years (f = 36, 57.1%), holders of Sports and Physical Education degree, with middle income (>1250€ per month) (f=42, 66.7%). They also work (f = 49, 77.8%), both as freelancers (f = 32, 50.8%), and in gyms (f = 31, 49.2%) and their experience in the field is up to five years (f = 34, 5%). They consider that they possess the technical and scientific knowledge and skills (f = 54, 85.7%) and the social skills (f=47, 74.6%), which are necessary to be effective in this job. They have specialization mainly in Pilates (f = 13, 32.5%) and on disabled people training and pregnant (f = 21, 33.3%). They also prepare appropriately the program they will implement (f = 46, 73.0 %), as well as the material and equipment they use (f = 40, 63.5%). They use social media (f = 53, 90.5%) as a means of promoting their work, with Instagram being the most popular among them (f = 41, 71.9%). Finally, age affects the level of the required social skills and the preparation level of program, material, and equipment they use. .

Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν να διερευνηθεί σε ποια ζητήματα επικεντρώθηκε η φιλοσοφική έρευνα για τους οπαδούς στον αθλητισμό. Ειδικότερα επικεντρώθηκε στην βιβλιογραφική ανασκόπηση δύο εμβληματικών περιοδικών της φιλοσοφίας του αθλητισμού, του Sport, Ethics and Philosophy, και του Journal of the Philosophy of Sport. Χρησιμοποιώντας ως λέξεις κλειδιά τα purist, partisan, sport fans, fandom εντοπίστηκαν δέκα τέσσερα (14) σχετικά άρθρα. Η επιμέρους μελέτη των άρθρων ανέδειξε ότι οι υποστηρικτές επενδύονται άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο συναισθηματικό βαθμό στο άθλημα ή στην ομάδα της καρδιάς τους. Από το γεγονός αυτό προκύπτουν και οι διαφορετικές κοινότητες των υποστηρικτών, οι οποίες είναι ανάλογες του βαθμού της προσκόλλησης προς την ομάδα/άθλημα. Οι κοινότητες ποικίλουν, υπάρχει η κοινότητα των απλών υποστηρικτών, των φιλάθλων και των οπαδών. Στην παρούσα ανασκόπηση θα αναλυθούν - συγκριθούν οι φίλαθλοι με τους οπαδούς μέσα από διαφορετικά πλαίσια. Επιπροσθέτως, θα αναλυθεί το φαινόμενο της προσκόλλησης αυτών. Θα γίνουν αναφορές στις τιμωρίες που δέχεται μια ομάδα λόγω ορισμένων απρεπών συμπεριφορών εκ μέρους των ένθερμων οπαδών της. Ενώ τέλος, θα εξεταστεί το κατά πόσο το ενδιαφέρον των φιλάθλων είναι αληθινό, καθώς και το ποια είναι η πραγματική αξία της επιτυχίας NO

Το ορεινό τρέξιμο αντοχής είναι νέο σχετικά άθλημα. Η διάρκεια της μέγιστης προσπάθειας αγώνων βουνού είναι ίδια με αυτήν των δρόμων μεγάλων αποστάσεων αντοχής που διεξάγονται σε επίπεδες ασφάλτινες διαδρομές ή εντός σταδίου. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη μας την ιδιαιτερότητα των διαδρομών όσον αφορά την κλίση κυρίως στους αγώνες βουνού, είναι πιθανόν οι φυσιολογικές προσαρμογές και οι αιτίες κόπωσης να διαφέρουν από αυτές των δρόμων σε επίπεδο. Μελέτες σχετικές με την επίδραση της ανηφορικής κλίσης και ταχύτητας στην αύξηση της κατανάλωσης Ο2 είναι σπάνιες ενώ ελάχιστα είναι επίσης και τα προτεινόμενα πρωτόκολλα αξιολόγησης της ικανότητας τρεξίματος σε κλίση. Τέλος, έχει ενδιαφέρον η μελέτη των φυσιολογικών και ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών από τα οποία εξαρτάται άμεσα η απόδοση στους αγώνες ορεινού τρεξίματος. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετήσει την επίδραση της ανηφορικής κλίσης και της ταχύτητας στο μεταβολισμό (VO2) συγκριτικά με το τρέξιμο σε επίπεδο. Παράλληλα, να καθορίσει τη σχέση επιλεγμένων φυσιολογικών και ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών με την απόδοση στο ορεινό τρέξιμο. Για τον παραπάνω σκοπό διεξήχθησαν 3 μελέτες. Στην 1η μελέτη, οι δοκιμαζόμενοι ήταν 15 άνδρες μέτρια προπονημένοι δρομείς ορεινού τρεξίματος. Στην πρώτη επίσκεψη στο εργαστήριο πραγματοποιήθηκαν ανθρωπομετρήσεις και μέτρηση της VO2max. Στη 2η επίσκεψη μετρήθηκε η υπομέγιστη VO2 σε επιλεγμένες κλίσεις και ταχύτητες. Δρομική οικονομία σε τρέξιμο με κλίση (VO2 1%κλίση) ορίστηκε ως η επιπλέον αύξηση της κατανάλωσης οξυγόνου ανά 1% ανηφορικής κλίσης σε σχέση με το τρέξιμο στο επίπεδο [VO2 1%κλίση = (VO2 με κλίση - VO2 χωρίς κλίση) / %κλίση], για κάθε επιλεγμένη %κλίση και ταχύτητα. Επίσης υπολογίστηκε η μείωση της δρομικής ταχύτητας ανά 1% ανηφορικής κλίσης (ΜΤ/1%κλίση = VO2 1%κλίση /VO21km.h-1 ) για κάθε %κλίση και ταχύτητα. Στην 2η μελέτη το δείγμα αποτέλεσαν 12 άνδρες μέτρια προπονημένοι δρομείς ορεινού τρεξίματος. Μετρήθηκε η VO2max καθώς και η VO2 1%κλίση και η ΜΤ/1%κλίση σε διάφορες κλίσεις και υπομέγιστες ταχύτητες. Μετά από 1 εβδομάδα με τις ίδιες ακριβώς προπονητικές διατροφικές και εργαστηριακές συνθήκες επαναϋπολογίστηκε η VO2 1%κλίση και η ΜΤ/1%κλίση στις ίδιες υπομέγιστες ταχύτητες και κλίσεις για να εκτιμηθεί η αξιοπιστία των δοκιμασιών. Στην 3η μελέτη συμμετείχαν 25 άνδρες μέτρια προπονημένοι δρομείς ορεινού τρεξίματος. Αρχικά πραγματοποιήθηκε αγώνας βουνού 15 km, σε διαδρομή μορφής πυραμίδας (συνεχόμενη ανηφόρα και συνεχόμενη κατηφόρα). Η αξιολόγηση των ανθρωπομετρικών, καρδιαναπνευστικών, ταχυδυναμικών παραμέτρων και της αναερόβιας ικανότητας πραγματοποιήθηκε 4 ημέρες μετά την αγωνιστική προσπάθεια. Τα αποτελέσματα της 1ης μελέτης έδειξαν ότι η ανηφορική κλίση και η ταχύτητα διαφοροποίησαν σημαντικά τη VO2/1% κλίση χωρίς ωστόσο η αλληλεπίδραση αυτών των 2 μεταβλητών να είναι σημαντική. Ειδικότερα σε σταθερή ταχύτητα η VO2/1% κλίση δεν διέφερε ανάμεσα στους αθλητές σε καμία από τις επιλεγμένες κλίσεις. Αντίθετα όταν η κλίση διατηρήθηκε σταθερή η VO2/1% κλίση διαφοροποιήθηκε σημαντικά σε κάθε ταχύτητα. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια και για την ΜΤ/1% κλίσης. Στα αποτελέσματα της 2ης μελέτης φαίνεται ότι δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές (p>0,05) στις υπολογισμένες παραμέτρους VO2/1% κλίση και ΜΤ/1% κλίσης στην πρώτη και δεύτερη μέτρηση. Στην 3η μελέτη η απόδοση στον αγώνα των 15 km παρουσίασε υψηλή (p0,05) interaction between these variables. Mean value of VO2/1% incline at constant velocity was not different. In contrast at constant incline VO2/1% incline was significantly different depending the running velocity. The results were the same for the DV/1% incline. According to the results of the 2nd study there were no significant differences (p>0,05) regarding mean values of VO2/1% incline and DV/1% between the two measurements. The results of the 3rd study revealed high correlations between 15 km race performance and vVO2max (r=0,81), VT (r=0,88), maximal power of knee extensors (r=0,50-53), anaerobic capacity and (r=0,65) % of body fat (r=0,7). Another parameter that was highly correlated with 15 km MT race performance was both positive and negative incline time (r=0,95 and r=0,96 respectively). In conclusion the findings of this study indicate that for the evaluation of incline running performance (VO2/1% incline) a protocol of any given incline and velocity can be used with a resulting metabolic load (VO2)

Η μείωση της μάζας και της λειτουργίας των σκελετικών μυών με την ηλικία αναφέρεται ως σαρκοπενία. Χαρακτηρίζεται από την μείωση τόσο του αριθμού, όσο και του μεγέθους των μυϊκών ινών με αποτέλεσμα την αλλοίωση της ποιότητας του μυϊκού ιστού, την έλλειψη δύναμης και μυϊκής αντοχής. Η απώλεια μυϊκής μάζας οδηγεί σε μείωση της σωματικής λειτουργικότητας του ατόμου αυξάνοντας τον κίνδυνο πτώσεων και άλλων παραγόντων θνησιμότητας. Στην παρούσα εργασία, παρουσιάζονται τα αίτια πρόκλησης σαρκοπενίας στους ηλικιωμένους καθώς διερευνώνται τρόποι αντιμετώπισης μέσω της εξειδικευμένης άσκησης αντιστάσεων και της τροποποιημένης διατροφής. Τονίζεται η σημασία προληπτικής παρέμβασης της σωματικής δραστηριότητας και οι επιδράσεις της στην λειτουργικότητα του ατόμου. Τέλος, μέσα από την ανάλυση ερευνών, παρουσιάζεται η συνταγογράφηση της πιθανής, πιο αποτελεσματικής παρέμβασης για την βελτίωση της μυϊκής μάζας σε ηλικιωμένους ασθενείς με σαρκοπενία. ΟΧΙ

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξεταστεί η επίδραση της άσκησης εντός και εκτός νερού σε άτομα με χρόνιο πόνο στη μέση. Στην έρευνα συμμετείχαν 30 άτομα (Ν=30, 15 ασκούμενα εντός νερού και 15 ασκούμενα εκτός νερού), 13 ήταν άνδρες και 17 γυναίκες, με μέσο όρο ηλικίας τα 40,7 έτη, με διάγνωση οσφυαλγίας. Για την διεξαγωγή της έρευνας χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια QUALEFFO-41 και Keele StarT Back Screening tool, τα οποία διαμοιράστηκαν στους συμμετέχοντες σε δύο φάσεις: κατά την έναρξη της άσκησης και ύστερα από οχτώ εβδομάδες άσκησης. Πιο συγκεκριμένα, η εντός νερού άσκηση αφορούσε την κολύμβηση και η εκτός νερού άσκηση την γενικότερη ενδυνάμωση. Προϋπόθεση για την συμμετοχή στην έρευνα, ήταν τα άτομα να ασκούνται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα. Τα αποτελέσματα προέκυψαν από την σύγκριση των απαντήσεων βάσει του χρόνου και της άσκησης. Μετά το πέρας των 8 εβδομάδων παρέμβασης, παρατηρήσαμε ότι υπήρξε σημαντική βελτίωση στην αίσθηση του πόνου και καλυτέρευσε η ποιότητα ζωής των ατόμων και στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, προτείνουμε για τον γενικό πληθυσμό άσκηση εντός ή/και εκτός νερού για ανακούφιση από την οσφυαλγία και βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. This study aimed to investigate the effects of the exercise in and out of the water to people with chronic low back pain. Thirty participants with low back pain took part, averaging 40,7 y.o., 13 males and 17 females. QUALEFFO-41 and Keele StarT Back Screening Tool were used to measure how low back pain affects people. The questionnaires were given to the participants before they started exercising and after 8 weeks of exercising. The exercise of fifteen participants was swimming, while the other fifteen participants did strength training out of the water. It was necessary for the participants to exercise twice a week, otherwise they were excluded from the study. The results were based on the comparison of the total time of exercising and the type of exercise. It was shown that after 8 weeks of exercise, both types of exercises led to a significantly improved feel of pain and a better quality of life. According to our results, we suggest that the general population should exercise both ways either into water or outside of this, to confront chronic low back pain.

Τα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (ΕΠ) βιώνουν λειτουργικούς περιορισμούς στην καθημερινότητα τους. Οι περιορισμοί αυτοί οδηγούν συχνά σε υποκινητικότητα που οδηγεί σε μειωμένη φυσική κατάσταση. Η σχέση της λειτουργικότητας και των αναπνευστικών παραμέτρων ήταν ο στόχος της παρούσας έρευνας. Αξιολογήθηκαν έξι μαθητές με ΕΠ, από ειδικό σχολείο της Αττικής. Οι μαθητές, ηλικίας 15.83 ετών (±1.94) και ΒΜΙ 20.54 kgr/m2 (±3.58), ομαδοποιήθηκαν με βάση την κατάταξη στο GMFCS (Class I: N=3, Class II & III: N=3). Η αξιολόγηση έγινε στις λειτουργικές δοκιμασίες βάδιση ενός λεπτού, sit-to-stand (STS) και timed-up-go (TUG), καθώς και με σπιρομέτρηση στις αναπνευστικές παραμέτρους FEV1, FVC και το λόγο FEV1/FVC. Tα αποτελέσματα έδειξαν μέτρια συσχέτιση ανάμεσα στις αναπνευστικές και λειτουργικές μεταβλητές. Μέτρια προς υψηλή ήταν η συσχέτιση ανάμεσα: 1) στην FVC και TUG (r=-.533, p=.277) και 2) FEV1/FVC και STS (r=-.877, p=.022). Επιπλέον, πλησίασαν τη στατιστική σημαντικότητα οι διαφορές ανάμεσα στις δυο ομάδες (Class I & Class II & III) στην βάδιση ενός λεπτού (F=6.892, p=.058, η2=.633), ενώ η FEV1 προέβλεψε με ακρίβεια 83.3% τον διαχωρισμό των μαθητών στις δυο ομάδες με βάση τη λειτουργικότητα τους (Y=-7.634+.084*XFEV1). Φάνηκε να υπάρχει σχέση ανάμεσα στη λειτουργικότητα και τις αναπνευστικές παραμέτρους σε εφήβους μαθητές με ΕΠ. Η σχέση είναι πιθανά διαφορετική, ανάλογα με τη σοβαρότητα της αναπηρίας. No

Το άγχος στην καθημερινότητα των ανθρώπων είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι και εμφανίζεται ολοένα και περισσότερα σε όλα τα επίπεδα των δραστηριοτήτων είτε του πολίτη που περπατάει να πάει στην δουλειά του είτε ενός αθλούμενου που ετοιμάζεται να ρίξει μια ελεύθερη βολή σε ένα στάδιο γεμάτο φιλάθλους. Εκείνη την στιγμή το άγχος κορυφώνεται διότι το αποτέλεσμα μιας ενέργειας μπορεί να επηρεάσει την έκβαση ενός αγώνα ή ενός πρωταθλήματος σε υψηλό επίπεδο. Τι μπορεί να έχει προκαλέσει η να δημιουργήσει το άγχος πριν την έναρξη του αγώνα; Πως μπορεί να το διαχειριστεί ένας αθλητής καλαθοσφαίρισης ; Τι επιρροές δύναται να προκαλέσει σε έναν αθλητή καλαθοσφαίρισης; Ποια είναι τα πιθανά αποτελέσματα που μπορεί να προκαλέσει το προαγωνιστικό άγχος; Και ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί ο αθλητής έτσι ώστε να το καταπολεμήσει; Σε αυτήν την εργασία θα αναλύσουμε τα προαναφερθέντα ερωτήματα. οχι

Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση της σχέσης της ανατροφοδότησης, της επικοινωνίας και συγκεκριμένα της εσκεμμένα λανθασμένης εξωτερικής ανατροφοδότησης όπως αποκαλείται για τους σκοπούς της έρευνας τέχνασμα ‘εξαπάτησης’, από τον προπονητή στον αθλητή, με παραμέτρους ψυχολογικές, όπως η αυτοαποτελεσματικότητα, τα συναισθήματα και ο βαθμός αντιλαμβανόμενης δυσκολίας και το αποτέλεσμά τους στην κολυμβητική επίδοση. Εξετάστηκαν κολυμβητές και μη- κολυμβητές σε περιβάλλον προπόνησης επαναλαμβανόμενων μικρών αποστάσεων υψηλής έντασης. Στην έρευνα συμμετείχαν 14 αθλητές και ήταν κατανεμημένοι σε δύο κατηγορίες, κολυμβητές (Κ) και μη-κολυμβητές (ΜΚ). Όλοι οι αθλητές που συμμετείχαν ήταν ενήλικες. Συνολικά συμμετείχαν 6 άντρες και 8 γυναίκες, ηλικίας 22+-2 ετών. Ακολουθήθηκε ένα πρωτόκολλο τεσσάρων συνθηκών, με κοινό στόχο την εκτέλεση 10 x 25 μ. ελεύθερο, μέγιστης έντασης, με διαφορά στον τρόπο που μεταδιδόταν από τον ερευνητή η πληροφορία αυτή, ενώ μετά από κάθε 25άρι καταγραφόταν η αντιλαμβανόμενη δυσκολία, η συναισθηματική κατάσταση, η αυτοαποτελεσματικότητα και ο χρόνος, η επίδοση στο 25άρι αυτό. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η συνθήκη ‘εξαπάτησης’ θεωρήθηκε η πιο αποδοτική σε χρόνο, ωστόσο παρουσίασε τις περισσότερες διακυμάνσεις στις κλίμακες αντιλαμβανόμενης δυσκολίας, συναισθημάτων και αυτοαποτελεσματικότητας σε σύγκριση με τις υπόλοιπες συνθήκες. Συμπερασματικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από προπονητές, αλλά όχι με υπερβολή, διότι τα ευρήματα της έρευνας δεν αντιπροσωπεύουν αθλητές όλων των επιπέδων. The purpose of the research is to investigate the relationship of feedback, communication and in particular deliberately incorrect external feedback as it is called for the purposes of research trick 'deception' , from coach to athlete, with psychological parameters, such as self-efficacy, emotions and the degree of perceived difficulty and their effect on swimming performance. Swimmers and non-swimmers were examined in a high-intensity repetitive short-distance training environment. The survey involved 14 athletes and was broken down into two categories, swimmers (S) and non-swimmers (NS). All the athletes who participated were adults. A total of 6 men and 8 women participated, aged 22+-2 years. A four-condition protocol was followed, with the common goal of performing 10 x 25 m. free, of maximum intensity, with a difference in the way that this information was transmitted by the researcher, and after every 25 m. the perceived difficulty, the emotional state, the self-efficacy and time, performance in this 25 m. The results showed that the 'deception' condition was considered the most efficient in time, however, it showed the most variations in the scales of perceived difficulty, emotions and self-efficacy in comparison with other conditions. In conclusion, it could be used by coaches, but not with exaggeration, because the research findings do not represent athletes of all levels.

Ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης έχει έντονα αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια και αφορά όχι μόνο τον επιχειρησιακό ή εκπαιδευτικό τομέα, αλλά και τον τομέα του αθλητισμού. Στη μελέτη που ακολουθεί, θα γίνει μια προσπάθεια ανάδειξης της σημασίας της συναισθηματικής νοημοσύνης, τόσο στο πεδίο του αθλητισμού γενικότερα, όσο και στον τομέα της αντισφαίρισης ειδικότερα. Στην πρώτη ενότητα της παρούσας εργασίας παρουσιάζονται οι επιδράσεις της συναισθηματικής νοημοσύνης στον αθλητισμό, με κύρια συμπεράσματα το ότι η συναισθηματική νοημοσύνη ασκεί μεγάλη επίδραση στην απόδοση ενός αθλητή, στην αντοχή του στο άγχος και στον τρόπο ανταπόκρισης και αντίδρασης σε έντονες συναισθηματικά καταστάσεις. Στη δεύτερη ενότητα μελετήθηκε ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης στην αντισφαίριση μέσα από τη σύγκριση αντρών και γυναικών. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι γυναίκες μπορούσαν να διαχειριστούν τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων καλύτερα από τους άνδρες. Επίσης, αποκαλύφθηκαν θετικές συσχετίσεις μεταξύ της ηλικίας των παικτών του τένις και της χρήσης των συναισθημάτων καθώς και της ηλικίας και της γενικής εκτίμησης της συναισθηματικής νοημοσύνης. Στην τρίτη ενότητα αναλύθηκε η συναισθηματική νοημοσύνη στον τομέα της προπονητικής και αναδείχθηκε η εξαιρετική της σημαντικότητα. Ένας προπονητής πρέπει να προσπαθήσει να καλλιεργήσει τη συναισθηματική νοημοσύνη στους αθλητές του, παρακινώντας τους και αυξάνοντας έτσι την επίδοσή τους. Τέλος, στην τέταρτη ενότητα, παρουσιάστηκαν ευρήματα από έρευνες γύρω από τη σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης κάτω από καταστάσεις πίεσης και αναδείχθηκαν σημαντικά συμπεράσματα, για το πόσο σημαντική είναι στην αντιμετώπιση κρίσιμων και ανταγωνιστικών καταστάσεων. The role of emotional intelligence has been strongly highlighted in recent years and concerns not only the business or educational sector, but also the sports sector. In the following study, an attempt will be made to highlight the importance of emotional intelligence, both in the field of sports in general, and in the field of tennis in particular. In the first section of this paper, the effects of emotional intelligence in sports are presented, with the main conclusions being that emotional intelligence has a great impact on an athlete's performance, his resistance to stress and the way he responds and reacts to intense emotional situations. In the second section, the role of emotional intelligence in tennis was studied through the comparison of men and women. The findings showed that women could manage other people's emotions better than men. Also, positive correlations were revealed between tennis players' age and the use of emotions as well as age and general assessment of emotional intelligence. In the third section, emotional intelligence in the field of coaching was analyzed and its exceptional importance was highlighted. A coach should try to cultivate emotional intelligence in his athletes, motivating them and thus increasing their performance. Finally, in the fourth section, findings from research on the importance of emotional intelligence under pressure situations were presented and important conclusions were drawn about how important it is in dealing with critical and competitive situations.

Το παγκόσμιο δρομικό κίνημα γεννήθηκε στις ΗΠΑ και διαδόθηκε σε όλον τον κόσμο σε δύο κύματα. Το πρώτο τις δεκαετίες του '60 και '70 και το δεύτερο από τη δεκαετία του '90 και μετά. Καταγράφεται ως αύξηση των αγώνων μαραθώνιας απόστασης αλλά και έκρηξης των συμμετοχών ,ακόμα και σε αγώνες μικρότερων αποστάσεων μαζικής λαϊκής συμμετοχής. Κατά την εξέλιξη του κινήματος, έχουν καταγραφεί σημαντικές διαφοροποιήσεις, αναφορικά με το σκοπό, τα κίνητρα και τα κοινωνικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά των δρομέων. Στην Ελλάδα, μάλλον εξαιτίας μη πρόσφορων συνθηκών δεν εξελίχθηκε ανάλογα χρονικά. Ωστόσο, παρουσιάζεται σημαντική εξέλιξη την τελευταία περίπου 20ετία. Αυτή αφορά στην αύξηση των αγωνιστικών δρωμένων λαϊκής μαζικής συμμετοχής, στην αύξηση των συμμετοχών σε μαραθώνιους αγώνες,και ιδιαίτερα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Χρησιμοποιώντας ως δείγμα τους/τις τερματίσαντες/σες για τα έτη 2002-2019 και μέσω της περιγραφικής στατιστικής ανάλυσης , τα αποτελέσματα έδειξαν ότι α)υπάρχει σημαντική αύξηση των συμμετοχών συνολικά και επί μέρους ανά φύλο με μεγαλύτερη αύξηση στους άνδρες, β)υπάρχει καθαρή επικράτηση της ηλικιακής ομάδας 35-49 τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, ενώ υπάρχει μία σημαντική και σοβαρή μετατόπιση του ηλικιακού μέσου όρου προς τα πάνω για τους άνδρες, καθώς η δεύτερη επικρατέστερη ηλικιακή ομάδα είναι αυτή των 50+.Για να μελετηθεί και να κατανοηθεί το φαινόμενο του δρομικού κινήματος στην Ελλάδα, συνίσταται η εμπεριστατωμένη και συστηματική μελέτη του φαινομένου στην χώρα μας, με μακροπρόθεσμους ερευνητικούς σχεδιασμούς , εξειδικευμένα ερευνητικά εργαλεία και διεπιστημονικές προσεγγίσεις, για να παραχθούν χρήσιμα αποτελέσματα για πολλά και διαφορετικά επιστημονικά πεδία. The world running movement originated in the USA and it spread all over the world in two waves.The first in the 1960's and 1970's and the second from the 1990's and after.It is registered as an increase of the marathon distance races but also as a participation explosioin even in shorter distance races of mass popular participation.During the evolution of the movement,significant differentations have been registered concerning

Κατά την εγκυμοσύνη το γυναικείο σώμα υφίσταται πολλές ανατομικές και φυσιολογικές αλλαγές που επηρεάζουν επιμέρους συστήματα όπως το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό, το ενδοκρινικό, το γαστρεντερικό και το μυοσκελετικό σύστημα. Η περίοδος της εγκυμοσύνης δεν πρέπει να αποτρέπει μια γυναίκα από το να συμμετέχει σε κατάλληλα διαμορφωμένα προγράμματα άσκησης. Πλήθος μελετών αποδεικνύει ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη κύησης, υπέρτασης ή προεκλαμψίας, πρόωρου τοκετού, εφαρμογής καισαρικής τομής κατά τον τοκετό και συνεισφέρει στην γρηγορότερη ανάρρωση και επαναφορά στην καθημερινότητα ενώ παράλληλα, αποτελεί σημαντικό παράγοντα πρόληψης της επιλόχειου κατάθλιψης. Σύμφωνα με κατευθυντήριες οδηγίες οργανισμών (ACOG, ACSM, CDC, U.S. DHHS) και μελέτες, η διάρκεια της άσκησης για εγκύους πρέπει να κυμαίνεται σε 30 min περίπου 4-5 φορές την εβδομάδα. Η ένταση της συνίσταται να αντιστοιχεί στο 60-90% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (ΜΚΣ) ή 50-85% της VO2max και να είναι ανάλογη του επιπέδου της φυσικής κατάστασης των γυναικών. Ένας επίσης πολύ σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψιν, ιδιαίτερα για προγράμματα παρατεταμένης διάρκειας, είναι τα επίπεδα της θερμοκρασίας του σώματος της μητέρας. Κάτω από ιδανικές συνθήκες και χαμηλής ή μέτριας έντασης άσκηση, η θερμοκρασία του πυρήνα της μητέρας αυξάνεται στους 37,3ο έως 38,5ο C. Η περαιτέρω αύξηση (άνω των 39°C), ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 46-60 ημέρες της κύησης, μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στην ανάπτυξη του εμβρύου. Ο υπεύθυνος καθηγητής φυσικής αγωγής θα πρέπει να γνωρίζει πλήρως τις ανατομικές και φυσιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα κατά την περίοδο αυτή. Μόνο έτσι θα μπορεί να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια την καταλληλότερη ένταση και διάρκεια της άσκησης, το είδος, την συχνότητα καθώς και να εξασφαλίζει το ανάλογο ασφαλές περιβάλλον. Κατά την εγκυμοσύνη το γυναικείο σώμα υφίσταται πολλές ανατομικές και φυσιολογικές αλλαγές που επηρεάζουν επιμέρους συστήματα όπως το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό, το ενδοκρινικό, το γαστρεντερικό και το μυοσκελετικό σύστημα. Η περίοδος της εγκυμοσύνης δεν πρέπει να αποτρέπει μια γυναίκα από το να συμμετέχει σε κατάλληλα διαμορφωμένα προγράμματα άσκησης. Πλήθος μελετών αποδεικνύει ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη κύησης, υπέρτασης ή προεκλαμψίας, πρόωρου τοκετού, εφαρμογής καισαρικής τομής κατά τον τοκετό και συνεισφέρει στην γρηγορότερη ανάρρωση και επαναφορά στην καθημερινότητα ενώ παράλληλα, αποτελεί σημαντικό παράγοντα πρόληψης της επιλόχειου κατάθλιψης. Σύμφωνα με κατευθυντήριες οδηγίες οργανισμών (ACOG, ACSM, CDC, U.S. DHHS) και μελέτες, η διάρκεια της άσκησης για εγκύους πρέπει να κυμαίνεται σε 30 min περίπου 4-5 φορές την εβδομάδα. Η ένταση της συνίσταται να αντιστοιχεί στο 60-90% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (ΜΚΣ) ή 50-85% της VO2max και να είναι ανάλογη του επιπέδου της φυσικής κατάστασης των γυναικών. Ένας επίσης πολύ σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψιν, ιδιαίτερα για προγράμματα παρατεταμένης διάρκειας, είναι τα επίπεδα της θερμοκρασίας του σώματος της μητέρας. Κάτω από ιδανικές συνθήκες και χαμηλής ή μέτριας έντασης άσκηση, η θερμοκρασία του πυρήνα της μητέρας αυξάνεται στους 37,3ο έως 38,5ο C. Η περαιτέρω αύξηση (άνω των 39°C), ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 46-60 ημέρες της κύησης, μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στην ανάπτυξη του εμβρύου. Ο υπεύθυνος καθηγητής φυσικής αγωγής θα πρέπει να γνωρίζει πλήρως τις ανατομικές και φυσιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα κατά την περίοδο αυτή. Μόνο έτσι θα μπορεί να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια την καταλληλότερη ένταση και διάρκεια της άσκησης, το είδος, την συχνότητα καθώς και να εξασφαλίζει το ανάλογο ασφαλές περιβάλλον.

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να εξετάσει την επίδραση της ανωφέρειας στην επίδοση του δρόμου 3km. Οκτώ ερασιτέχνες αθλητές (7 άνδρες, 1 γυναίκα) πραγματοποίησαν 3km σε δαπεδοεργόμετρο με μέγιστη ένταση, σε τρεις τιμές κλίσης: στο 0, στο 4 και στο 8%. Καταγράφηκαν οι επιδόσεις τους στα πρώτα 1500m, στα 3km και οι καρδιακοί τους παλμοί κάθε ένα λεπτό, σε κάθε συνθήκη. Από τα αποτελέσματα προκύπτει πως η ανωφέρεια επηρεάζει αρνητικά την επίδοση του δρόμου 3km. Η μέση τιμή± sd του χρόνου των 3 km, ήταν 932± 153sec, 1105,4± 241sec και 1338,6± 235,6sec στο επίπεδο, με 4% κλίση και 8% κλίση, αντίστοιχα (p

Σκοπός αυτής της έρευνας ήταν η ολοκλήρωση ενός προγράμματος δημιουργικού χορού για παιδιά προσχολικής ηλικίας (5±0.5 ετών) και η εξέταση της επίδρασής του στην ανάπτυξη της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης και της κινητικής δημιουργικότητάς τους. Μέσα από την ερευνητική διαδικασία εξετάστηκαν επιπλέον τα εξής ερωτήματα: α) είναι κατανοητό και εφαρμόσιμο το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε μαθητές νηπιαγωγείου; β) ποια είναι η συναισθηματική και συμμετοχική ανταπόκριση των μαθητών στα μαθήματα; και γ) ποια είναι η σχέση της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης και της κινητικής δημιουργικότητας; Στην ερευνητική διαδικασία έλαβαν μέρος δύο τμήματα νηπιαγωγείου, είκοσι οκτώ νήπια στο σύνολο (14 αγόρια και 14 κορίτσια). Για να απαντηθούν με επάρκεια όλα τα ερευνητικά ερωτήματα χρησιμοποιήθηκαν μικτές μέθοδοι έρευνας. Αυτή η μεθοδολογία απαιτεί την αξιοποίηση μεθόδων συλλογής δεδομένων και τεχνικών ανάλυσης τόσο από την ποιοτική όσο και από την ποσοτική παράδοση (Armitage, 2005). Συγκεκριμένα επιλέχθηκαν δύο διαφορετικές ερευνητικές μέθοδοι: η αξιολογική μελέτη περίπτωσης και η πειραματική μέθοδος. Μέθοδοι συλλογής δεδομένων της έρευνας αποτέλεσαν: το ημερολόγιο, η βιντεοσκόπηση και οι φωτογραφίες, τα αυτοσχέδια φύλλα παρατήρησης, η δοκιμασία αξιολόγησης της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης και το τεστ κινητικής δημιουργικότητας της Wyrick (1968), όπως αυτό διαμορφώθηκε για παιδιά από την Johnson (1978). Στα αριθμητικά δεδομένα έγινε ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων. Η ανάλυση των ποιοτικών δεδομένων βασίστηκε στη στρατηγική ανάλυσης των Miles και Huberman (1994) (matrix display strategies). Οι τεχνικές ανάλυσης που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το μέρος της έρευνας ήταν η καταμέτρηση των λέξεων (word counts) και οι λέξεις-κλειδιά (keywords-in-context analysis). Μέσα από την ερευνητική διαδικασία παρατηρήθηκε ότι ο δημιουργικός χορός μπορεί να προσφέρει σημαντικά παιδαγωγικά οφέλη για τους μαθητές προσχολικής ηλικίας. Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε: 1) η σωματική - κιναισθητική νοημοσύνη και η κινητική δημιουργικότητα των νηπίων μπορούν να αναπτυχθούν μέσα από τις δραστηριότητες του ειδικού προγράμματος δημιουργικού χορού, 2) τα μαθήματα δημιουργικού χορού που πραγματοποιήθηκαν για τις ανάγκες της έρευνας ήταν κατανοητά και εφαρμόσιμα στους μαθητές προσχολικής ηλικίας και συνέβαλαν στην ανάδειξη των θετικών τους συναισθημάτων και 3) τα νήπια με αυξημένη κινητική δημιουργικότητα είχαν αυξημένη σωματική - κιναισθητική νοημοσύνη. Επιπλέον, μέσα από την ερευνητική διαδικασία διαμορφώθηκαν και προτείνονται δραστηριότητες και ενδεικτικές κλίμακες για την αξιολόγηση της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης, για όσους ερευνητές επιθυμούν να αξιολογήσουν τη σωματική - κιναισθητική νοημοσύνη μαθητών προσχολικής ηλικίας μέσω της ποιοτικής παρατήρησης. Οι κλίμακες αξιολόγησης σε συνδυασμό με τη δημιουργία της δοκιμασίας αξιολόγησης της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης που παρέχονται, προσδοκούμε ότι αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για όσους επιθυμούν να εξελίξουν την έρευνα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τεστ για την αξιολόγηση της σωματικής - κιναισθητικής νοημοσύνης των μαθητών νηπιακής ηλικίας. The aim of this research was to develop a creative dance curriculum for preschool children (5±0.5 years old) and to examine its impact on the development of their bodily-kinesthetic intelligence and motor creativity. During the research there were also surveyed the following questions: a) is the specific curriculum comprehensible by and applicable to preschool children? b) what is the emotional and participatory response of students to the curriculum? and c) what is the correlation between bodily - kinesthetic intelligence and motor creativity? Two preschool classes, numbering 28 children in total (14 boys and 14 girls), took part in the research. In order to adequately answer to all the questions mentioned above, mixed research methods were used. This methodology requires to employ data collection methods and analysis techniques both from qualitative and quantitative domain (Armitage, 2005). More specifically two different research methods were chosen: the evaluative case study and the experimental method. Data collection methods employed in the research were: diary, video recordings and photographs, self-made observation sheets, the bodily - kinesthetic intelligence trial and the motor creativity test by Wyrick (1968) as it was modified for children by Johnson (1978). Quantitative data were analyzed via repeated measures ANOVA. The analysis of the qualitative data was based on the strategic analysis provided by Miles and Huberman (1994) (matrix display strategies). Data analysis techniques that were used in this part of the research were word counts and keywords-in-context analysis. Throughout the research, it was observed that creative dance can offer significant educational benefits in preschool children. More specifically, it was found that: 1) preschool children’s bodily - kinesthetic intelligence and motor creativity can be developed through the activities of the specific creative dance curriculum, 2) the creative dance curriculum that was implemented during the research was comprehensible by and applicable to preschool children and also contributed in the promotion of their positive feelings and 3) preschool children with advanced motor creativity also presented advanced bodily - kinesthetic intelligence. Moreover during the research, new activities and indicative scales for the evaluation of bodily - kinesthetic intelligence were suggested. These are recommended to those researchers and educators who wish to assess the bodily - kinesthetic intelligence of preschool children through qualitative observation. These evaluative scales in combination with the bodily - kinesthetic intelligence trial which are provided, will offer valuable data for those who wish to progress the research for the creation of a bodily - kinesthetic intelligence test for preschool children.

Το CrossFit και το Kick-Boxing παρόλο που ανήκουν στα μαχητικά αθλήματα, συχνά διαφέρουν ως προς την ενδυνάμωση τους καθώς χρησιμοποιούν-πιθανόν λόγω παλαιότερων ερευνών-θεωριών διαφορετικό εύρος κίνησης της άσκησης του καθίσματος, συνήθως μέχρι εκεί που εξυπηρετεί το εκάστοτε άθλημα. Πιο συγκεκριμένα, στην ενδυνάμωση των ποδιών με την άσκηση του καθίσματος οι αθλητές του kick boxing διαχρονικά χρησιμοποιούν το παράλληλο κάθισμα-καθώς το υπόλοιπο εύρος τους είναι περιττό στις κινήσεις του αθλήματος ενώ οι αθλητές του CrossFit επιδιώκουν όλο το εύρος του καθίσματος καθώς τους είναι απαραίτητο στο κομμάτι της άρσης βαρών για να προλαμβάνουν την μπάρα στο ¨στρίψιμο¨ όταν αυτή είναι βαριά. Σε μια αναδρομή που κάναμε στη βιβλιογραφία βρέθηκε πως όχι μόνο δεν είναι επικινδυνότερο το βαθύ κάθισμα με την μπάρα πίσω συγκριτικά με το παράλληλο αναφορικά με την οσφυϊκή μοίρα και το μυοτενόντιο σύμπλεγμα των γονάτων αλλά υπάρχει και μεγαλύτερη ενεργοποίηση των γλουτιαίων, των μυών του τετρακέφαλου αλλά και των οπίσθιων μηριαίων. Σε μια έρευνα που διενεργήθηκε μεταξύ αθλητών CrossFit και Kick-Boxing συμμετείχαν 5 αθλητές από το κάθε άθλημα και έγιναν 2 μετρήσεις(1 σε βαθύ και 1 σε παράλληλο κάθισμα) σε 2 μη διαδοχικές ημέρες. Το αποτέλεσμα της έρευνας ήταν πως ενώ οι αθλητές του Kick-Boxing είχαν μεγαλύτερο φορτίο στην μέτρηση του παράλληλου καθίσματος σε σύγκριση με το βαθύ, αυτό δεν ήταν στατιστικά σημαντικό. Οι αθλητές του CrossFit , από την άλλη ,φάνηκε να έχουν σηκώσει το ίδιο ή και μικρότερο φορτίο στο παράλληλο απ’ ότι στο βαθύ κάθισμα, κάτι που έρχεται αντίθετο με την βιβλιογραφία. Η πιο πιθανή εξήγηση στα αποτελέσματα αυτά είναι πως οι αθλητές CrossFit δεν ήταν εξοικειωμένοι με την άσκηση παράλληλου καθίσματος, ενώ για τους αθλητές Kick Boxing εκτός από τον παράγοντα της εξοικείωσης σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πιθανή έλλειψη μυϊκής δύναμης. ΟΧΙ

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της υδροβιότητας σε φυσικά δραστήριες νεαρές συμμετέχουσες σε μάθημα καλλιτεχνικής κολύμβησης (ΚΚ). Η "υδροβιότητα¨αφορά στην ικανότητα ενός ατόμου να λειτουργεί και να εξοικειώνεται με το υδάτινο περιβάλλον. Οι τεχνικές και φυσιολογικές απαιτήσεις της ΚΚ καθιστούν αναγκαία την βέλτιστη λειτουργία και εξοικείωση με το νερό. Διατυπώνεται η υπόθεση ότι άτομα που συμμετέχουν σε μάθημα ΚΚ θα διαθέτουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο υδροβιότητας. Τέσσερις φοιτήτριες, ηλικίας μεταξύ 18 έως 24 ετών εξετάστηκαν σε μια δέσμη 10 δοκιμασιών για την αξιολόγηση της υδροβιότητας. Οι δοκιμασίες ήταν οι εξής: 1) άνωση και ισορροπία στο νερό, 2) υποβρύχια υδροδυναμική θέση, 3) έλεγχος της αναπνοής, 4) επάρκεια φυσικής κατάστασης στο νερό, 5) υποβρύχια όραση, 6) υποβρύχια ακοή, 7) υποβρύχια κολύμβηση με δυναμική άπνοια, 8) βύθιση στο νερό, 9) κατάδυση με εκπνοή και 10) τεχνική ελεύθερης κολύμβησης στην επιφάνεια του νερού. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχουσες χαρακτηρίζονταν από ένα χαμηλό επίπεδο υδροβιότητας (μέση τιμή 25,8 βαθμών) συγκριτικά με την προτεινόμενη ελάχιστη συνολική τιμή 23,7 βαθμών (Varveri et al., 2016b). Συνεπώς, τα αποτελέσματα δεν επιβεβαιώνουν την ερευνητική υπόθεση της εργασίας. Ωστόσο, παρατηρήθηκε ότι η μεγαλύτερη διάμεση βαθμολογία υπήρξε στην δοκιμασία που αφορούσε τον έλεγχο της αναπνοής ακολουθούμενη από την 2η μεγαλύτερη ισότιμη βαθμολογία στις δοκιμασίες της αξιολόγησης της ικανότητας του ατόμου να έρχεται σε υποβρύχια υδροδυναμική θέση και να ελέγχει την όρασή του κάτω από το νερό. Συνεπώς, οι συμμετέχουσες πιθανόν να ανταποκρίνονται με σχετική αποτελεσματικότητα στις απαιτήσεις του μαθήματος της ΚΚ παρά το ότι χαρακτηρίζονταν από σχετικά χαμηλά επίπεδα υδροβιότητας. The purpose of the present study was to investigate aquaticity in physically active young women that participated in a class of artistic swimming (AS). Aquaticity refers to a person’s capacity to function and habitualise in the aquatic environment. The technical and physiological demands found in AS necessitate an optimal interaction and habitualization with the aquatic environment. The hypothesis that subjects participating in a class of AS would possess an adequate level of aquaticity was formulated. Four female students, aged 18-24 years old, were evaluated with a battery of 10 aquatic tasks to assess their aquaticity levels (Varveri et al., 2016b). The aquatic tasks were: 1) Surface buoyancy and balance, 2) Underwater hydrodynamic position, 3) Breathing control, 4) Physical fitness adequacy in the water, 5) Underwater senses – vision, 6) Underwater senses – hearing, 7) Underwater swimming with Dynamic Apnea, 8) Treading water, 9) Expiratory diving, 10) Surface freestyle swimming technique. Results showed that participants were assessed with a low aquaticity level (mean score of 25.8) compared with the suggested low score of smaller or equal to 23.7 (Varveri et al., 2016b). Therefore, the study’s hypothesis was not confirmed. However, the highest median score was found in the task that assessed the participant’s capacity of exhaling inside the water rhythmically and was followed by the second highest median score in the tasks of successfully achieving an underwater hydrodynamic position as well as recognizing various shapes and colours underwater using no goggles, which are important tasks in AS. Thus, it can be concluded that participants might be able to respond relatively sufficiently to the demands of a class of AS despite their observed low levels of aquaticity.

Η σωστή διατροφή είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που ολοκληρώνουν έναν επιτυχημένο αθλητή. Τα τελευταία χρόνια στο δυτικό κόσμο, βλέπουμε να συμβαίνει μία όλο και εντονότερη στροφή προς τη χορτοφαγική διατροφή. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της χορτοφαγικής διατροφής όπως vegan, vegetarian, semi-vegetarian, pesco-vegetarian, lacto-vegetarian, ovo-vegetarian ή και flexitarian με τις πιο διαδεδομένες να είναι η βίγκαν και ή βετζετέριαν. Σκοπός της εργασίας είναι να ελέγξουμε βιβλιογραφικά τον πραγματικό αντίκτυπο της επιλογής μιας χορτοφαγικής διατροφής στην αθλητική απόδοση και στη συνολική υγεία των ατόμων αλλά και τη βιωσιμότητα αυτής μακροχρόνια λόγω της σταθερής έλλειψης συγκεκριμένων απαραίτητων συστατικών. Η αναζήτηση πραγματοποιήθηκε στη διαδικτυακή βάση δεδομένων της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ιατρικής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (PubMed) με τις λέξεις κλειδιά “vegan diet”, “vegetarian diet”, “endurance athletes”, “plant based diet”, “strength training athletes” και “athletic performance” συνδυαστικά. Τα κριτήρια επιλογής ήταν: α) υγιής πληθυσμός, β) ενήλικες γ) αθλητική απόδοση (αντοχή). Τα κριτήρια επιλογής των άρθρων αποτελούσαν: να είναι πειραματική έρευνα, μελέτη περίπτωσης ή ανασκόπιση βιβλιογραφίας, το δείγμα να είναι υγιείς ενήλικες επαγγελματίες αθλητές ή ερασιτέχνες που ακολουθούν σταθερά συγκεκριμένη διατροφή καθ’ όλη τη διάρκεια της ερευνητικής παρέμβασης. Η πλειοψηφία των ερευνών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι χορτοφαγικές διατροφές δεν είναι επιζήμιες για την υγεία και δεν επηρεάζουν αρνητικά την αερόβια ικανότητα των αθλουμένων. Επιπλέον υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν πολύ ενθαρρυντικά στοιχεία για τη σχέση χορτοφαγικής διατροφής και αθλημάτων αντοχής. Βέβαια, φαίνεται να υπάρχει σε κάποιες περιπτώσεις μειωμένη πρόσληψη και έλλειψη σε συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά όπως στην πρωτεΐνη και σε ιχνοστοιχεία όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο, ο ψευδάργυρος, η Β12 και το ιώδιο. Στις περιπτώσεις αυτές προτείνεται ο καλύτερος σχεδιασμός της διατροφής έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες του οργανισμού τόσο σε ενέργεια όσο και σε ιχνοστοιχεία, με τον συνδυασμό των κατάλληλων τροφών. Είναι ξεκάθαρο πως η διεξαγωγή περισσότερών και μεγαλύτερης κλίμακας ερευνών όσον αφορά την επίδραση της χορτοφαγικής διατροφής στην αθλητική απόδοση αντοχής είναι απαραίτητη και χρειάζονται περισσότερα ερευνητικά δεδομένα από αντιπροσωπευτικότερο δείγμα ποσοτικά και χρονικά για να μπορούμε να εξάγουμε βασισμένο πόρισμα. Proper nutrition is one of the main characteristics that complete a successful athlete. In recent years in the Western world, we have seen an increasingly intense shift towards a vegetarian diet. There are many variations of the vegetarian diet such as vegan, vegetarian, semi-vegetarian, pesco-vegetarian, lacto-vegetarian, ovo-vegetarian or flexitarian with the most widespread being vegan and vegetarian. The purpose of the work is to check in the literature the real impact of choosing a vegetarian diet on the athletic performance and overall health of individuals, as well as its long-term sustainability due to the constant lack of specific necessary components. The search was carried out in the online database of the National Library of Medicine of the United States of America (PubMed) with the key words “vegan diet”, “vegetarian diet”, “endurance athletes”, “plant based diet”, “strength training athletes” and “ athletic performance” combined. The selection criteria were: a) healthy population, b) adults c) athletic performance (endurance). The selection criteria of the articles were: to be experimental research, case study or literature review, the sample to be healthy adult professional athletes or amateurs who consistently follow a specific diet throughout the research intervention. The majority of research leads us to the conclusion that vegetarian diets are not harmful to health and do not negatively affect the aerobic capacity of athletes. In addition, there are studies that report very encouraging data on the relationship between a vegetarian diet and endurance sports. Of course, there seems to be in some cases a reduced intake and lack of specific nutrients such as protein and trace elements such as iron, calcium, zinc, B12 and iodine. In these cases, the best planning of the diet is recommended so that the needs of the body are covered both in energy and in trace elements, with the combination of the appropriate foods. It is clear that more and larger scale research on the effect of a vegetarian diet on endurance athletic performance is necessary and more research data from a more representative sample quantitatively and temporally are needed to be able to draw a solid conclusion.

Η παρούσα πτυχιακή εργασία πραγματεύεται τους πιο συχνούς τραυματισμούς που επισυμβαίνουν στο θαλάσσιο και στα τρία είδη του (σλάλομ, άλμα, φιγούρες) και διερευνά τόσο τη φύση των τραυματισμών αυτών ανά περιοχή και ζώνη του ανθρώπινου σώματος όσο και τη συχνότητα και τους κύριους λόγους της εμφάνισης αυτών. Το θαλάσσιο σκι είναι ένα εξαιρετικά δυναμικό και συναρπαστικό άθλημα του υγρού στίβου με πολλές ιδιαιτερότητες. Λόγω της φύσης του αθλήματος (σύστημα σκάφους – ανθρώπου, υψηλή ταχύτητα, ελιγμοί, στροφές, άλματα κλπ.) οι καταπονήσεις και οι τραυματισμοί είναι συχνότατοι στους σκιέρ, έμπειρους και μη. Οι περισσότερες μελέτες στην βιβλιογραφική έρευνα αναδεικνύουν ως συνηθέστερες περιοχές καταπόνησης και τραυματισμών α) τα κάτω άκρα, β) τον κορμό / σπονδυλική στήλη και γ) το κεφάλι / αυχένα. Το κεντρικό θέμα που πραγματεύεται η εργασία είναι το εξής: • Ποιοί είναι οι συχνότεροι και πιο σημαντικοί τραυματισμοί στο άθλημα του θαλάσσιου σκί; (και στα τρία του είδη, σλάλομ, άλμα, φιγούρες) Και ως δεύτερο: • Ποιες περιοχές του σώματος καταπονούνται και πλήττονται συνηθέστερα; Θέτουμε ως ερευνητική υπόθεση ότι η περιοχή του σώματος που καταπονείται περισσότερο στο άθλημα του θαλάσσιου σκι είναι τα κάτω άκρα και ειδικότερα τα γόνατα και οι αστράγαλοι. Ως εργασία αναφοράς για τη διερεύνηση της ερευνητικής υπόθεσης (επαλήθευση ή όχι) έχουμε θεωρήσει τη μελέτηWater ski injuries and chronic pain in collegiate athletes των Jung, H.C., Straltsova, H., Woodgate, M.A., Kim, K.M., Lee, J.M., Lee, J.H. and Gann, J.J., που δημοσιεύθηκε στο International journal of environmenta lresearch and public health,το 2021. Τα ευρήματα αυτής της εργασίας συγκρίνονται με αντίστοιχα παλαιοτέρων. Το κύριο μέρος της εργασίας (βιβλιογραφική ανασκόπηση) περιλαμβάνει: • Συνοπτική ιστορική αναδρομή στο θαλάσσιο σκι, χρήσιμους ορισμούς και αναφορά στα τρία είδη του θαλασσίου σκι (σλάλομ, άλμα, φιγούρες) με μια σχετική περιγραφή των χαρακτηριστικών τους. • Πλήρη έκθεση και περιγραφή των συχνότερων τραυματισμών που επισυμβαίνουν στον αθλητή του θαλασσίου σκι και συγκεκριμένα παρατίθενται οι ενότητες ανάλογα με τη ζώνη του ανθρωπίνου σώματος που εξετάζεται: • Κεφάλι / αυχένας • Κορμός / σπονδυλική στήλη • Άνω άκρα • Κάτω άκρα • Περιγραφή στοιχείων όσον αφορά τις κακώσεις μυών και τα κατάγματα. Σε κάθε σχετική ενότητα παρατίθενται οι ανάλογες βιβλιογραφικές παραπομπές. Στη τελευταία ενότητα (Συμπεράσματα) γίνεται μία συγκεφαλαιωτική αναφορά όλων των ερευνητικών ευρημάτων με συγκριτική αξιολόγηση όλων των σημείων ενδιαφέροντος και επαλήθευση της ερευνητικής υπόθεσης της εργασίας Συγκεκριμένα, μέσα από την εργασία αυτή προέκυψαν τα κάτωθι ουσιαστικά ευρήματα όσον αφορά τις καταπονήσεις όλων των περιοχών του σώματος: • Κεφάλι / αυχένας 15,8% • Κορμός / σπονδυλική στήλη 13,8% • Άνω άκρα 19,1% • Κάτω άκρα 44,2% Τα ποσοστά αυτά αντιπροσωπεύουν μέσους όρους και από τα τρία είδη θαλασσίου σκι (σλάλομ, άλμα, φιγούρα) Η καταπόνηση και οι τραυματισμοί των κάτω άκρων και ιδιαίτερα των αστραγάλων (26,5%) αποδεικνύει την ορθότητα της ερευνητικής μας υπόθεσης. Προηγούμενες μελέτες [Hostetler, Hostetler, et. al., 2005 / Baker, Griffin, et. al., (2010)] επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα της εργασίας αναφοράς όσον αφορά τους τραυματισμούς των κάτω άκρων ως συχνότερους. Οι Baker, Griffin, et. al., (2010) αναφέρουν στην έρευνά τους ότι ο τραυματισμός στην περιοχή του κεφαλιού/αυχένα ήταν ο δεύτερος συχνότερος. Στη μελέτη αναφοράς που χρησιμοποιήσαμε το ποσοστό για το κεφάλι/αυχένα είναι 15,8% που το καθιστά 3η συνηθέστερη περιοχή τραυματισμού. This thesis deals with the most common injuries that occur in water sports and its three types (slalom, jumping, figure skating) and explores both the nature of these injuries by area and zone of the human body and the frequency and main reasons for their occurrence. Water skiing is a highly dynamic and exciting wet sport with many specificities. Due to the nature of the sport (boat-human system, high speed, manoeuvres, turns, jumps, etc.), stresses and injuries are very common among skiers, both experienced and non-experienced. Most studies in the literature survey highlight as the most common areas of stress and injury a) the lower limbs, b) the trunk/spine and c) the head/neck. The central theme addressed in the paper is the following: - What are the most common and important injuries in the sport of water skiing? (in all three disciplines, slalom, jumping, figure skating) And as a second: - What areas of the body are most commonly stressed and affected? We posit as a research hypothesis that the area of the body most stressed in the sport of water skiing is the lower limbs, particularly the knees and ankles. As a reference work to investigate the research hypothesis (verification or not) we have considered the studyWater ski injuries and chronic pain in collegiate athletes by Jung, H.C., Straltsova, H., Woodgate, M.A., Kim, K.M., Lee, J.M., Lee, J.H. and Gann, J.J., published in the International journal of environmenta lresearch and public health,in 2021. The findings of this paper are compared with earlier ones. The main part of the paper (literature review) includes: - A brief historical review of water skiing, useful definitions and a reference to the three types of water skiing (slalom, jumping and figure skis) with a relative description of their characteristics. - A full account and description of the most common injuries that occur to the water ski athlete, specifically listing the sections according to the zone of the human body under consideration: - Head/neck - Torso/spine - Upper limbs - Lower limbs - Description of elements relating to muscle injuries and fractures. In each relevant section the relevant bibliographical references are given. In the last section (Conclusions), a summary of all research findings is presented with a comparative evaluation of all points of interest and verification of the research hypothesis of the paper Specifically, through this work the following essential findings regarding the stresses of all body regions were obtained: - Head/neck 15.8% - Torso/spine 13.8% - Upper limbs 19.1% - Lower limbs 44.2% These percentages represent averages from all three types of water skiing (slalom, jumping, figure skis) The strain and injuries of the lower limbs, especially the ankles (26.5%), proves the validity of our research hypothesis. Previous studies [Hostetler, Hostetler, et. al., 2005 / Baker, Griffin, et. al., (2010)] confirm the results of the reference work regarding lower limb injuries as the most frequent. Baker, Griffin, et. al, (2010) report in their survey that injury to the head/neck area was the second most common. In the reference study we used the rate for head/neck is 15.8% making it the 3rd most common area of injury.

Το Αθλητικό Μάνατζμεντ, έχει γνωρίσει μια ραγδαία ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια και πλέον αποτελεί σημαντικό μέρος του αθλητισμού. Κύριο λόγο στην ανάπτυξή του στην Ελλάδα διαδραμάτισε, εκτός από τη δημιουργία τμημάτων ειδίκευσης στα Τμήματα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.), το περιοδικό αλλά και το ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρίας Διοίκησης Αθλητισμού και Αναψυχής. Σκοπός της εργασίας ήταν η ποιοτική και ποσοτική ανάλυση των εργασιών που δημοσιεύθηκαν στα πρακτικά των συνεδρίων. Από τα 21 συνολικά συνέδρια (1996-2001), τα επτά έχουν διεξαχθεί στην Θεσσαλονίκη και τα υπόλοιπα σε δέκα διαφορετικές πόλεις της χώρας. Συνολικά δημοσιεύθηκαν 807 εργασίες που η κάθε μια είχε έκταση κατά μέσο όρο 2.92 σελίδες. Το 75,96% δημοσιεύθηκε με τη μορφή τρισέλιδης εργασίας και το υπόλοιπο 24,04% με τη μορφή περίληψης. Ο αριθμός των συγγραφέων ανά εργασία έφτασε τους εννιά, οι περισσότερες όμως έχουν γραφτεί από τρεις συγγραφείς (24.66%) με τους άνδρες να κυριαρχούν (69,03%). Οι εργασίες ταξινομήθηκαν σε επτά συνολικά θεματικές ενότητες όπου υπερισχύει η κινητική αναψυχή (24,16%), ακολουθούμενη από το μάνατζμεντ (16,60%), τον αθλητικό τομέα (14,99%), και το μάρκετινγκ (13,38%). Ως προς τον φορέα εργασίας, οι συγγραφείς των εργασιών προέρχονται κυρίως από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (24,13%), το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (16,25%) και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (14,37%). Sports Management has dramatically developed and improved over the past years and is now considered and integral part of sport. Said development can be tracked back to the creation and formation of specialized study orientation courses as part of the Faculty of Physical Education and Sports Science (PESS) curriculum, as well as the Hellenic Scientific Association for Sport Management & Recreation ( HSASMR) conferences. The aim of the work was the qualitative and quantitative analysis of the works published in the conference proceedings. Out of the 21 in total conferences (1996-2001), seven of them have been held in Thessaloniki and the rest in ten different cities of the country. A total of 807 papers were published, each of which had an average length of 2.92 pages. 75,96% were published in the form of three-page papers and the remaining 24,04% in the form of an abstract. The number of authors per paper reached nine, but most were written by three authors (24.66%) with men dominating (69,03%). The papers were classified into a total of seven thematic sections dominated by recreation (24,16%), followed the management (16,60%), the sporting sector (14,99%), and the marketing (13,38%). Regarding the institution, the authors of the papers mainly come from the Democritus University of Thrace (24,13%), the University of Peloponnese (16,25%) and the Aristotle University of Thessaloniki (14,37%).

Η παρούσα πτυχιακή εργασία αφορά στη δημιουργία εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της γλώσσας προγραμματισμού PYTHON και στην αξιοποίησή του σε έναν όμιλο πληροφορικής, που αποτελείται από μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημιουργία του υλικού περιλαμβάνει τον σχεδιασμό κατάλληλων μαθησιακών δραστηριοτήτων που πλαισιώνονται από κατάλληλες αφηγήσεις ιστοριών για την πρόκληση του ενδιαφέροντος καθώς και τη δημιουργία σημειώσεων-παρουσιάσεων. Επιπλέον, σε αρκετές περιπτώσεις ο μαθησιακός σχεδιασμός ακολουθεί τη διερευνητική προσέγγιση στη μάθηση δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές για εκτέλεση προγραμμάτων, παρατήρηση και ερμηνεία. Για την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας χρησιμοποιήθηκε το περιβάλλον διαχείρισης τάξης και περιεχομένου Edmodo. Ο όμιλος ολοκληρώνεται με τις δημιουργίες των μαθητών στο πλαίσιο θεματικών που οι ίδιοι σχεδίασαν. Ο όμιλος ξεκίνησε αρχικά διά ζώσης και ολοκληρώθηκε διαδικτυακά λόγω του πρώτου κύματος του ιού Covid-19, που προέκυψε στην Ελλάδα την άνοιξη του 2020. The current thesis paper concerns the creation of educational material of the PYTHON programming language and the process of utilizing it in a programming school club, which consists of students of secondary education. The creation of this material involves the design of proper learning activities that make use of narration with the intention of arousing interest as well as the creation of notes-presentations. Moreover in many cases the learning design follows the exploratory approach in learning giving the students the chance to execute programs, observe and interpret them. For the sake of supporting the educational process Edmodo, a class and content management environment, was used. The school club is completed with the students’ own creations, whose topics were also chosen by them. The club initially started in class but was completed online due to the first wave of the Covid-19 virus, which occurred in Greece during the spring of 2020.

Η παρούσα εργασία αναφέρεται σε πέντε (5) αυτοάνοσες ασθένειες, τις αιτίες πρόκλησης αυτών αλλά και τρόπους αντιμετώπισης. Μαθαίνουμε το πώς μπορούμε μέσω της άσκησης να έχουμε μια πιο παραγωγική και λειτουργική ζωή. Τα αυτοάνοσα νοσήματα αποτελούν ένα πρόβλημα δίχως λύση καθώς η επιστημονική κοινότητα χρόνια τώρα προσπαθεί να βρεί κάποια θεραπεία δίχως όμως μέχρι στιγμής να έχει πετύχει τους στόχους της. Αυτό που φαίνεται να γνωρίζουμε ως προς τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι πως προκαλούνται από τον ίδιο οργανισμό, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο σώμα προκαλώντας βλάβες οι οποίες μπορεί να αποβούν οδυνηρές για την υγεία του ατόμου αλλά και μακροχρόνιες. Επιπροσθέτως φαίνεται πως γενετικοί αλλά περιβαλλοντικοί παράγοντες συντελούν στην εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων. Τα αποτελέσματα που βρήκαμε στη βιβλιογραφία μας οδηγούν ότι η άσκηση πρέπει να γίνεται σε αυτούς τους ανθρώπους αλλά εξατομικευμένα από έμπειρο σωστά καταρτισμένο προσωπικό, με κατάλληλα πρωτόκολλα άσκησης τα οποία να ανταποκρίνονται στο είδος και το στάδιο της νόσου, την ηλικία και την τυχόν συνύπαρξη κι άλλων επιπλοκών στην υγεία του ασθενούς. Κατόπιν μελέτης και πλήθος ερευνών φάνηκε πως η άσκηση συμβάλει στην αντιμετώπιση και μείωση των συμπτωμάτων, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, δυναμώνει το μυοσκελετικό σύστημα, το καρδιαγγειακό, χαρίζει ευφορία και ψυχική ισορροπία χάριν των ενδορφινών που παράγονται. Επίσης, μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες εμφάνισης κι άλλων ασθενειών και προβλημάτων που σχετίζονται με το ήδη υπάρχον αυτοάνοσο νόσημα (λχ. υπέρταση, οστεοπόρωση, κατάθλιψη, μειωμένη ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης). Εν κατακλείδι, η άσκηση βοηθά σε πολλούς τομείς στην ζωή του ατόμου όπως θα δούμε και παρακάτω και δημιουργεί μια ασπίδα προστασίας για την υγεία του. NO

Είναι ευρέως γνωστό ότι η έκθεση και πόσο μάλλον η άθληση στο υψόμετρο, επηρεάζει σημαντικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Ένα πλήθος φυσιολογικών προσαρμογών παρατηρείται κατά την έκθεση στο υψόμετρο. Μέσο των χημειουποδοχέων το σώμα μας ανιχνεύει την πτώση της μερικής πίεσης του οξυγόνου, καθώς και την μειωμένη διαθεσιμότητα του. Όλες οι αντιδράσεις του οργανισμού που ακολουθούν έχουν ως σκοπό τον περιορισμό της πτώση του κορεσμού της αιμοσφαιρίνης και την διατήρηση της επαρκής μεταφοράς του οξυγόνου στους ιστούς. Τα βασικότερα συστήματα που φαίνεται να επηρεάζονται από την έκθεση στο υψόμετρο είναι το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό, το μυϊκό και το νευρικό. Επίσης ο βαθμός προσαρμοστικότητας στο υψόμετρο εξαρτάται άμεσα από γονιδιακούς παράγοντες, όπως είναι η γενετική προσαρμογή στο υψόμετρο, που έχουν υποστεί ορισμένοι λαοί. Επιπλέον πρέπει να αναφέρουμε ότι πέραν των φυσιολογικών αντιδράσεων που εμφανίζονται κατά την έκθεση στο υψόμετρο, υπάρχουν και παθολογικοί παράμετροι που χρειάζεται να λάβουμε υπόψιν μας. Ένας από αυτούς είναι η νόσος των ορέων, η οποία έχει δύο μορφές, την οξεία και την χρόνια και θεωρείται η πιο συνηθισμένη, παθολογικής φύσεως αντίδραση, που παρατηρείτε στο υψόμετρο. Η παρούσα πτυχιακή εργασία έχει ως σκοπό την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, με στόχο την ανάλυση και επεξήγηση των φυσιολογικών προσαρμογών, που παρατηρούνται στο υψόμετρο, καθώς και να απαντήσει στα ερωτήματα «πως επηρεάζεται η αερόβια ικανότητα και η αθλητική απόδοση από την έκθεση στο υψόμετρο;» και «ποιες είναι οι διαφορές, που παρατηρούμε στις φυσιολογικές προσαρμογές στο υψόμετρο, ανάμεσα στα δύο φίλα;». ΟΧΙ

Στην παρούσα μελέτη γίνεται αναφορά στους τραυματισμούς που γίνονται στην Ελλάδα στο άθλημα του Kitesurf. Έγινε προσπάθεια συγκέντρωσης αποτελεσμάτων με ερωτηματολόγιο που δόθηκε σε αναβάτες που κάνουν Kitesurf στην Ελλάδα. Συμμετείχαν 140 αναβάτες στην περίοδο Μαρτίου-Μαΐου 2022. Τα βασικά ερωτήματα της έρευνας ήταν η ανάλυση της επικινδυνότητας του αθλήματος, αν η σωστή εκπαίδευση των αναβατών βοηθάει στην ασφαλή διεξαγωγή του αθλήματος και αν η εξέλιξη του εξοπλισμού βοήθησε το άθλημα να γίνει πιο ασφαλές. Επίσης στην μελέτη γίνεται μια παρουσίαση του βασικού εξοπλισμού του αθλήματος, σύγκριση του ερωτηματολογίου με προηγούμενα ερωτηματολόγια που έχουν γίνει στο εξωτερικό, αναφορά σε τρόπους πρόληψης τραυματισμών και αναφορά στην σωστή εκπαίδευση των νέων αναβατών. Τα αποτελέσματα των ερωτηθέντων δείχνουν ότι θεωρούν το άθλημα ως όχι και τόσο επικίνδυνο, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αναβάτες που το επίπεδό τους ήταν μεσαίο και προχωρημένο. Παρόλο που οι αναβάτες θεωρούν το άθλημα ότι δεν είναι και τόσο επικίνδυνο, υπάρχουν αναφορές ότι κάποιοι αναβάτες δεν ξαναέκαναν Kitesurf, κάτι το οποίο προκαλεί μεγάλο προβληματισμό. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εκπαιδευτεί από κάποιον εξιδεικευμένο δάσκαλο ή σχολή και μπορούμε να πούμε ότι με την σωστή εκπαίδευση μπορεί να αποφευχθεί ο φόβος για το άθλημα και οι τραυματισμοί. In the present study, reference is made to the injuries that occur in Greece in the sport of Kitesurf. An attempt was made to aggregate results with questionnaire given to Kitesurf riders in Greece. 140 participated riders in the period March-May 2022. The main questions of the research were the analysis of the dangerousness of the sport, if proper training of the riders helps in the safe conduct of the sport and whether the development of equipment has helped the sport to become safer.Also in the study there is a presentation of the basic equipment of the sport, comparing the questionnaire with previous questionnaires they have done abroad, reference to ways to prevent injuries and reference to the correct one training of young riders. The results of the respondents show that they consider the sport as not so dangerous, but most of them were riders who the their level was intermediate and advanced.Although riders consider the sport that it's not that dangerous, there are reports that some riders never did it again Kitesurf, something that causes great concern. Most of them have trained by some specialized teacher or school and we can say that with her proper training can avoid fear of the sport and injuries.

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να προσδιοριστεί η αξιοπιστία μιας μέτρησης μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου με έναν φορητό αναλυτή αερίου (k4b2). Δόθηκε έμφαση στην βαθμονόμηση και τη συνδεσιμότητα του σπιρομέτρου, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται λεπτομερείς πληροφορίες για την διαδικασία της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου και τις επιδράσεις της άσκησης τόσο στο καρδιαγγειακό όσο και στο αναπνευστικό σύστημα των δοκιμαζόμενων. Στην έρευνα συμμετείχαν 4 γυναίκες ηλικίας 23±1 ετών με μέτρια αθλητική εμπειρία. Κατά τη συμμετοχή τους στην έρευνα επισκέφθηκαν 2 φορές το εργαστήριο Εργοφυσιογολίας της ΣΕΦΑΑ – ΕΚΠΑ. Μεταξύ των 2 επισκέψεων μεσολάβησε 1 εβδομάδα. Στις δύο επισκέψεις οι δοκιμαζόμενες πραγματοποίησαν παλίνδρομο τεστ 20 μέτρων μέχρι εξάντλησης χρησιμοποιώντας φορητό αναλυτή αερίων (k4b2, Cosmed, Albano Laziale, Italy). Μετρήθηκαν, η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου σε σχετικές και απόλυτες τιμές, ο πνευμονικός αερισμός και η καρδιακή συχνότητα. Η ανάλυση των δεδομένων των παραμέτρων εμφάνισε υψηλή συσχέτιση μεταξύ των δύο προσπαθειών των δοκιμαζόμενων στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου σε σχετική τιμή (r=0,726) και σε απόλυτη τιμή (r=0,875). Επίσης υψηλή συσχέτιση υπήρχε και στην μέγιστη καρδιακή συχνότητα (r=0,836) και στον μέγιστο πνευμονικό αερισμό (r=0,98). Η διαφορά μεταξύ των προσπαθειών ήταν στατιστικά μη σημαντική (p>0,05). Αυτό αντανακλά την αξιοπιστία του φορητού αναλυτή αερίων k4b2 που διαθέτει η ΣΕΦΑΑ – ΕΚΠΑ σε απλές μετρήσεις προσδιορισμού της πρόσληψης οξυγόνου The purpose of this thesis is to determine the reliability of a measurement of maximum oxygen uptake with a portable gas analyzer (k4b2). Emphasis was placed on the calibration and connectivity of the spirometer, while at the same time presenting detailed information on the process of maximal oxygen uptake and the effects of exercise on both the cardiovascular and respiratory systems of the subjects. The study involved four women at the age of 23±1 with moderate athletic experience. During the participation in the research, they visited twice the Physiology laboratory of SEFAA-EKPA. One week elapsed between the two visits. In both visits the subjects performed a shuttle run test until exhaustion using a portable gas analyzer (K4b2, Cosmed, Albano Laziale, Italy). Maximum oxygen uptake at relative and absolute values, pulmonary ventilation and heart rate were measured. The analysis of the parameter data showed a high correlation between the two attempts of the subjects in the maximum oxygen uptake at a relative value (r=0,726) and at an absolute value (r=0,875). There was also a high correlation between the maximum heart rate (r=0,836) and the maximum pulmonary ventilation (r=0,98). The difference between the attempts was statistically insignificant (p>0,05). This reflects the reliability of the portable gas analyzer K4b2 available to SEFAA-EKPA in simple measurements to determine oxygen uptake.

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να παρουσιάσει την επίδραση της διατροφής στην αντισφαίριση, καθώς και τις διατροφικές πρακτικές που ακολουθούν οι παίκτες προκειμένου να βελτιώσουν την απόδοσή τους. Η μέθοδος που πραγματοποιείται για την επίτευξη των στόχων της εργασίας στηρίζεται σε βιβλιογραφική έρευνα. Η μέθοδος αφορούσε τη μελέτη της ήδη υπάρχουσας διεθνούς βιβλιογραφίας με στόχο να χρησιμοποιηθεί σε θεωρητικά συμπεράσματα. Τα στοιχεία της εργασίας ανακτήθηκαν από την αναζήτηση αρθρογραφίας από ιστοσελίδες (Google Scholar, Pub Med). Τα άρθρα αφορούσαν τη διατροφή των αθλητών αντισφαίρισης σε επαγγελματικό και αρχάριο επίπεδο, διατροφικές συστάσεις για τη βελτίωση της απόδοσης καθώς και στρατηγικές αποκατάστασης. Τα άρθρα ήταν στην αγγλική γλώσσα. Μεταφράστηκαν και αξιοποιήθηκαν τα στοιχεία που ήταν αναγκαία για τους στόχους της εργασίας. Συνοπτικά από την έρευνα αυτή προέκυψε ότι η διατροφή αποτελεί σημαντικό αρωγό επίτευξης της μέγιστης απόδοσης, σε συνδυασμό με την αρμονική σύσταση σώματος αλλά και την πραγματοποίηση κατάλληλης προπόνησης. Παράλληλα η ισορροπία υγρών και ηλεκτρολυτών σε ένα άθλημα όπως το τένις είναι αξιοσημείωτος παράγοντας απόδοσης εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων προσπαθειών σε ζεστά περιβάλλοντα (ACSM,2009). ΟΧΙ

Η παρούσα πειραματική εργασία έχει ως σκοπό να αναλύσει τη διατροφή και τη φυσική δραστηριότητα ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) σε σχέση με τον υγιή πληθυσμό και να εξετάσει αν η διατροφή μπορεί να είναι ένας παράγοντας που οδηγεί σε μειωμένη φυσική δραστηριότητα και στη σαρκοπενία. Στην έρευνα συμμετείχαν δέκα υγιή άτομα και δέκα άτομα με ΣΔτ2 ηλικίας 60-75 ετών. Η καταγραφή της διατροφής πραγματοποιήθηκε για τρείς ημέρες η μια εκ των οποίων ήταν Σάββατο ή Κυριακή. Η ανάλυση της διατροφής πραγματοποιήθηκε σε σύστημα ανάλυσης της διατροφής όπου υπολογίστηκαν τα μακροθρεπτικά και μικροθρεπτικά συστατικά καθώς και οι συνολικές θερμίδες ανά ημέρα. Για την αξιολόγηση της φυσική δραστηριότητας, όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο σχετικά με τη φυσική δραστηριότητα στην εργασία και στον ελεύθερο τους χρόνο. Τα αποτελέσματα από τη διατροφή και τη φυσική δραστηριότητα δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα άτομα του δείγματος. Τα άτομα με ΣΔτ2 φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη πρόσληψη σε μακροθρεπτικά και μικροθρεπτικά συστατικά ενώ παράλληλα υπήρξε καλύτερη συσχέτιση της πρόσληψης πρωτεΐνης με τη φυσική δραστηριότητα, καθώς λαμβάνουν μεγαλύτερη ποσότητα πρωτεΐνης μέσω της διατροφής τους. Συγκεκριμένα, οι υγιείς δοκιμαζόμενοι λαμβάνουν πρωτεΐνες 19,1%, υδατάνθρακες 56,3% και λίπη 24,7%, οι αντίστοιχες τιμές για τα άτομα με ΣΔτ2 είναι 22,6%, 48,1% και 29,2%. Η ενασχόληση με φυσική δραστηριότητα ήταν παρόμοια μεταξύ των δύο ομάδων. Συμπερασματικά φαίνεται ότι οι ασθενείς με ΣΔτ2 προσέχουν περισσότερο τη διατροφή τους χωρίς όμως παράλληλη αύξηση της φυσικής τους δραστηριότητας. The present experimental work aims to analyze the diet and physical activity of people with type 2 diabetes mellitus (T2DM) in relation to healthy population and to examine if diet can be a factor lead to reduce physical activity and sarcopenia. Ten healthy people and ten people with T2DM aged 60-75 years participated in the research. Diet was recorded for three days, one of which was Saturday or Sunday. Diet analysis was performed in a diet analysis system where macronutrients and micronutrients as well as total calories per day were calculated. For the evaluation of physical activity, all participants completed a questionnaire about physical activity at work and in their free time. The results from diet and physical activity did not show significant differences between the subjects of the sample. People with T2DM seem to have a higher intake of macronutrients and micronutrients, while at the same time there was a better correlation of protein intake with physical activity, as they receive a greater amount of protein through their diet. Specifically, the healthy test subjects receive proteins 19.1%, carbohydrates 56.3% and fats 24.7%, the corresponding values ​​for people with type 2 diabetes are 22.6%, 48.1% and 29.2%. Physical activity engagement was similar between the two groups. In conclusion, it seems that T2DM patients pay more attention to their diet, but without increasing their physical activity.

οχι οχι

Σκοπός της πτυχιακής εργασίας είναι η αναζήτηση και ανάδειξη της σχέσης της άσκησης με τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Κάθε προσπάθεια να φωτιστούν πτυχές της τρίτης ηλικίας αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο λόγω ευαισθησίας αφού αποτελεί το τελευταίο στάδιο της ανθρώπινης ζωής, αλλά και λόγω του ήδη αξιόλογου και ολοένα αυξανόμενου δημογραφικού μεγέθους της πληθυσμιακής αυτής ομάδας. Η έλευση της τρίτης ηλικίας συνοδεύεται από αλλαγές και αλλοιώσεις, με πολυδιάστατες και αρκετές δυσάρεστες επιπτώσεις ενώ συνδυάζεται με την συχνότερη εμφάνιση ψυχοσωματικών διαταραχών και ασθενειών. Η καταλληλότητα και τα αποτελέσματα της σχέσης, άσκησης και τρίτης ηλικίας, δεν είναι ούτε ενιαία, ούτε σταθερά, για όλα τους ανθρώπους, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και με προϋποθέσεις, μπορεί να έχει θετική επίδραση. Η μεγιστοποίηση της θετικής πτυχής της σχέσης αποτελεί πάντα έναν επιθυμητό στόχο. Η άσκηση δεν υποκαθιστά την επιστήμη της ιατρικής και τις σχετικές θεραπευτικές μεθόδους αλλά δρα προληπτικά, βοηθητικά, παράλληλα και συμπληρωματικά. Η αναζήτηση και η καταγραφή της ευεργετικής συμβολής της άσκησης, στην άμβλυνση των επιπτώσεων και δυσχερών καταστάσεων που σχετίζονται με την γήρανση, είναι χρήσιμη και σημαντική, καθώς συσχετίζεται με την βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής, των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Παράλληλα, αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της πολύπλευρης και πολύμορφης προσφοράς της επιστήμης της φυσικής αγωγής και διευρύνει τις προοπτικές της. The purpose of this study is to search and highlight the relationship between exercise and the elderly. Every effort to illuminate aspects of the elderly acquires special importance, not only because of sensitivity of the subject alone as it is the last stage of human life, but also because of the already remarkable and ever-increasing demographic size of this population group. The advent of old age is accompanied by changes and alterations, with multidimensional and several unpleasant consequences while combined with the more frequent occurrence of psychosomatic disorders and diseases. The suitability and results of the relationship, between exercise and the elderly, are neither uniform nor stable for all individuals, but in many cases and under certain conditions, can have a positive effect. Maximizing the positive aspect of the relationship is always a desired goal. Exercise does not replace the science of medicine, it’s not a cure yet it acts with a preventive, auxiliary and a complementary role. The search and recording of the contribution of exercise to the reduction of the effects and consequences of aging, is useful and important, due to it being related to improving the health and quality of life of the elderly. Last but not least, it should be taken into account as another example of the versatile and multiform contribution of the science of physical education and thus it broadens its perspectives.

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να παρουσιαστούν συγκεκριμένες δοκιμασίες επίδοσης, σε ότι αφορά φυσιολογικά ή σωματικά χαρακτηριστικά, στα ολυμπιακά μαχητικά αγωνίσματα του καράτε, του ταεκβοντό, του τζούντο, της ξιφασκίας και της πυγμαχίας. Η αθλητική επίδοση έχει τέσσερις κύριες διαστάσεις: την επιδεξιότητα (Ταχύτητα, αντανακλαστικά, συντονισμός άκρου-ματιού, συγκέντρωση), τη δύναμη (μυϊκή μάζα), την ικανότητα αντοχής (Διαχείριση και μεταφορά οξυγόνου) και την ανάρρωση (θεραπεία ιστού μετά από τραυματισμό ή/και την προπόνηση). .Είναι σημαντικό να συλλέγουμε συγκεκριμένα δεδομένα που αφορούν την αθλητική επίδοση του αγωνίσματος, καθώς θα καταφέρουμε με αυτό το τρόπο να βελτιώσουμε στο έπακρο την προπονητική διαδικασία και την αγωνιστική επίδοση. Στο κυρίως μέρος της έρευνας παρουσιάζονται συγκεκριμένες δοκιμασίες επίδοσης στα ολυμπιακά μαχητικά αγωνίσματα όπως το KSAT, το MKUKS, SPFT, το TAT, PSTT, το Shuttle Test, το FET, το CODS, το SJFT και το RMTE. Οι συγκεκριμένες δοκιμασίες μπορούν να αξιολογήσουν σημαντικά την φυσική ικανότητα και τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά των αθλητών μέσα από προσαρμογές του αθλήματος οχι

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει την συμπεριφορά κατανάλωσης συμπληρωμάτων διατροφής σε χειροσφαιριστές υψηλής απόδοσης. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 80 χειροσφαιριστές, ηλικίας 18 έως 30.1 έτη, που αγωνίζονταν στην Α1 εθνική κατηγορία. Όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το σχετικό ερωτηματολόγιο. Οι απαντήσεις έδειξαν πως συνολικά το 58,8% (n = 47) χρησιμοποιούν συμπληρώματα διατροφής. Το πιο διαδεδομένο συμπλήρωμα διατροφής που καταναλώθηκε ήταν οι πρωτεΐνες (85.1% n = 40), με σκοπό πρωτίστως την αύξηση της μυϊκής μάζας και δύναμης (40.4% n = 19). Για την πλειοψηφία των χειροσφαιριστών ο προπονητής (29.9% n = 14) ήταν ο βασικός σύμβουλος διατροφής ενώ το διαδίκτυο (40.4% n=19) αποτελούσε τον κύριο χώρο προμήθειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι (17.0% n = 8) των παικτών δεν ήξεραν το όνομα του χρησιμοποιούμενου προϊόντος. Συμπερασματικά, η οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ενημέρωση των χειροσφαιριστών κρίνεται απαραίτητη για την επίτευξη επαρκών διατροφών γνώσεων ώστε να αποτελέσει η διατροφή βασικό στοιχείο βελτίωσης της απόδοσης. ΟΧΙ

Στη σύγχρονη εποχή της μετανεωτερικότητας, της παγκοσμιοποίησης, της επικυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, η κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με πολλαπλές προκλήσεις και συχνά επισφαλείς καταστάσεις και αβεβαιότητες σε όλους τους τομείς της ζωής (risk societies). Ειδικότερα, στο διεθνές εκπαιδευτικό τοπίο «ηγεμονεύουν» έννοιες όπως κοινωνία της γνώσης, ανταγωνιστικότητα, διακυβέρνηση του εαυτού (governance of the self), επιτελεστικότητα (performativity), κυβερνησιμότητα (governmentality) καταδεικνύοντας εμφατικά ότι η γνώση αποτελεί ένα μετρήσιμο προϊόν και γι΄ αυτό ανταγωνιστικό. Ο εκπαιδευτικός προσδιορίζεται με βάση ικανοκεντρικά και μετρήσιμα μοντέλα και η έννοια της δια βίου μάθησης και επαγγελματικής ανάπτυξης αποτελεί γι’ αυτόν αξιολογικό πρόταγμα. Μελετώντας το πλαίσιο που διαμορφώνουν οι παραπάνω συνθήκες, επιχειρείται η προσέγγιση της έννοιας τoυ σχολείου ως «οργανισμού και κοινότητας μάθησης», ως διακριτού και συγκροτημένου εναλλακτικού παραδείγματος μέσα από τη διεθνή βιβλιογραφία. Εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο η δημιουργία μιας ισχυρής κοινότητας μάθησης, η οποία ερείδεται σ΄ έναν ισχυρό αξιακό κώδικα, στη συνεργασία και στην εστίαση στη μάθηση, μπορεί να συμβάλλει στο κυρίαρχο ζητούμενο της εποχής, «μάθηση για όλους» στα όρια μιας «ολοκληρωτικά παιδαγωγούμενης κοινωνίας». Σε αυτό το πλαίσιο, ο εκπαιδευτικός δεν πορεύεται αυτόνομα, δεν δρα «ατομικά», αλλά εμπλέκεται σε συνεργατικές πρακτικές και καθίσταται ατομικά υπόλογος και συλλογικά συνυπεύθυνος για την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου. Η έρευνα καταγράφει επίσης, τη σημασία της ηγεσίας για τη μάθηση στη στήριξη της επαγγελματικής ανάπτυξης του εκπαιδευτικού και της ενίσχυσης των συνεργατικών πρακτικών. Διερευνάται παράλληλα, η συμβολή της ανάπτυξης συγκεκριμένων προδιαθέσεων και «επαγγελματικών δεξιοτήτων», συνεργατικών, αναστοχαστικών, διαπροσωπικών, στην προώθηση της μάθησης για όλους και την επαγγελματική συνανάπτυξη των εκπαιδευτικών της κοινότητας, μέσα σε ένα καθεστώς υψηλής δέσμευσης με αυξημένα επίπεδα συνεργασίας και αλληλεπίδρασης. Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν την ουσιαστική συμβολή πρακτικών αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης ομοτέχνων, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και την ενίσχυση της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. In the current age of postmodernism, globalization and the supremacy of neoliberalism, society is faced with multiple challenges and often precarious situations and uncertainties in all areas of life (risk societies). In the international educational landscape in particular, concepts such as knowledge society, competitiveness, governance of the self, governance, performativity and governmentality "dominate", emphatically demonstrating that knowledge is a measurable product and therefore competitive. The teacher is identified based on satisfactory and measurable models and the concept of lifelong learning and professional development are valuable projects to pursue. By studying the context formed by the above conditions, an attempt is made to approach the concept of the school as a "learning organization and community" as a distinct and structured alternative example through the international literature. This thesis examines how the creation of a strong learning community, based on a strong code of values, collaboration and a focus on learning, can contribute to the prevailing demand of the time, "learning for all" on the verge of a "total of educated society ". In this context, the teacher does not act autonomously, does not act "individually", but is involved in collaborative practices and becomes individually accountable and collectively co-responsible for the quality of educational work. The research also highlights the importance of leadership for learning in supporting teacher professional development and enhancing collaborative practices. This paper also aims to explore specific dispositions, professional skills, collaboration, reflective practice, and interpersonal skills in regimes with high commitment and increasing levels of cooperation. Findings point to the fundamental importance of school-based self and peer assessment in order to improve the quality of educational work and enhance the professional development of teachers.

Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετάσουμε τη σχέση μεταξύ της επίδοσης στην δισκοβολία με τη μέγιστη μυϊκή δύναμη (1ΜΑΕ) σε πέντε ασκήσεις με βάρη (επολέ, αρασέ, βαθύ κάθισμα, άρσεις θανάτου και οριζόντιες πιέσεις στον πάγκο). Στην έρευνα συμμετείχαν 18 έμπειροι αθλητές του αγωνίσματος της δισκοβολίας, στους οποίους δόθηκε ένα ερωτηματολόγιο, που τους ζητούσε πέρα από κάποια σωματομετρικά χαρακτηριστικά να αναφέρουν τις καλύτερες επιδόσεις τους τόσο στις ασκήσεις με βάρη, όσο και το ατομικό τους ρεκόρ στη δισκοβολία. Τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της επίδοσης στη δισκοβολία και της μέγιστης μυϊκής δύναμης στις προαναφερθείσες ασκήσεις. Πιο συγκεκριμένα, βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ επίδοσης και οριζόντιου πάγκου (r=0,615, p= 0,01

The main goal of the present paper is to discuss how and under what circumstances, active labor market policies and Adult Education could assist staff to cope with stress and enhance skills and abilities to achieve employment. The high numbers of unemployed in Greece together with the long-term ineffective austerity measures and policies imposed in the country and the reduction of the social welfare state, created many multiple and complex issues that deteriorated after the pandemic. The present paper suggests that specific active labor market policies must be employed together with Lifelong Learning policies and programmes to ensure future developments. Greece, more than any other modern European country, was faced for several years with extreme austerity measures that affected the social, economic, and personal level. The working population and especially young people had to cope with prolonged unemployment, limited options for reentering the job market and the associated stress that follows exposure to adverse experiences. The phenomena of brain drain and brain waste, are well documented in Greek research and literature. Covid-19 pandemic was another stroke in an already unbalance economy. Lifelong Learning programmes, that are meant to assist not only the working but also the general population to increase social and other skills, as a way of ensuring access to the labour market, are addressed to only a small portion of the population and usually to those who need them the least. The current paper presents the challenges that Active labor market and Lifelong policies in Greece must face in the process of coping with prolonged unemployment, brain drain and brain waste.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας, ήταν να διερευνήσει ποιες συγκεκριμένες γνώσεις, ικανότητες και δεξιότητες που χρειάζεται να κατέχει ένας Τεχνικός Διευθυντής ενός συλλόγου Κλασικού Αθλητισμού, προσομοιώνονται στο σοβαρό παίγνιο «Maxithlon» και κατά πόσο το συγκεκριμένο παίγνιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρικά, ως εργαλείο εκπαίδευσης ενός Τεχνικού Διευθυντή. Μεθοδολογία: Για την πραγματοποίηση της παρούσας έρευνας χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ανάλυσης περιεχομένου. Πραγματοποιήθηκε αναλυτική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε βιβλία και επιστημονικά άρθρα, καθώς και σε σχετικές ιστοσελίδες, με στόχο τον εντοπισμό των γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων που είναι απαραίτητες για έναν Τεχνικό Διευθυντή συλλόγου Κλασικού Αθλητισμού, ώστε να είναι αποτελεσματικός κατά την εκτέλεση της εργασίας του. Μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και του διαδικτύου, πραγματοποιήθηκε η ανάλυση και η περιγραφή του παιγνίου «Maxithlon». Ως μέσο συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ερευνητικό πρωτόκολλο. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το σοβαρό παίγνιο «Maxithlon» ικανοποιεί 22 από τις 28 ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις του ερευνητικού πρωτοκόλλου (78.57 %), οι οποίες, έχουν σχέση κυρίως με το αθλητικό μάνατζμεντ, και το αθλητικό μάρκετινγκ. Επομένως, τόσο από το μεγάλο ποσοστό, όσο και από τις συγκεκριμένες ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις που αναπτύσσονται μέσα από το παίγνιο, συμπεραίνεται ότι το σοβαρό παίγνιο «Maxithlon», μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρικά ως εργαλείο εκπαίδευσης για θέση εργασίας του Τεχνικού Διευθυντή συλλόγου Κλασικού Αθλητισμού. Purpose: The purpose of the present study was to investigate: (a) which specific knowledge, abilities and skills of a Track and Field Sport club Technical Director are simulated in the serious game "Maxithlon» to be used as an auxiliary tool, in training of a Track and Field Technical Director. Methodology: The content analysis method was used to implement the study. A thorough literature review was conducted in books, scientific articles, and relevant websites, with the aim of identifying the knowledge, skills, and abilities that are necessary for a Technical Director of a Track and Field Sport club, in order to be effective in his job. The content analysis of the serious game "Maxithlon" was carried out through the use of a data recording research protocol as a means of data collection, regarding the identification of the simulated in the game roles and duties of a Track and Field Technical Director. Results: The results of the present study showed that the serious game "Maxithlon" satisfies 22 out of the 28 (78.57%) sport management and marketing functions, abilities, skills and knowledge that are necessary for a Track and Field club’s Technical Director. Therefore, it can be concluded that the serious game "Maxithlon", can be used as an auxiliary training tool for a a Track and Field Technical Director

Σκοπός της παρούσας διατριβής, ήταν ο προσδιορισμός και η αξιολόγηση των παραμέτρων της ταχυτητο – δυναμικής σχέσης και του ρυθμού εφαρμογής της δύναμης (RFD) σε διαφορετικά εργόμετρα κάτω άκρων (κυκλοεργόμετρο, μηχάνημα εκτάσεων κάτω άκρων- πρέσα/leg press) και τύπους μυϊκών συστολών (σύγκεντρη: άλμα από ημικάθισμα, SJ, έκκεντρη: άλμα με προδιάταση, CMJ, ισομετρική: έκταση κάτω άκρων σε σταθερή πρέσα, ILP και ισομετρική έλξη μπάρας από το μηρό, IMTP). Για το σκοπό αυτό διεξήχθησαν δύο μελέτες. Στην πρώτη μελέτη έλαβαν μέρος δέκα αθλητές καλαθοσφαίρισης και ποδοσφαίρου, οι οποίοι εκτέλεσαν πέντε μέγιστες προσπάθειες με αυξανόμενα φορτία: α) σπριντ στο κυκλοεργόμετρο και β) εκτάσεις κάτω άκρων στο μηχάνημα της πρέσας (leg press). Τα κύρια ευρήματα της μελέτης αυτής ήταν ότι όλες οι παράμετροι της ταχυτητο – δυναμικής σχέσης μπορούν να αξιολογηθούν στο κυκλοεργόμετρο με τη χρήση μόνο ενός φορτίου το οποίο ήταν 6.0 kg ή (0.09±0.01 ανά kg·BM) με μέγιστη ταχύτητα 138±22rpm. Επίσης βρέθηκε ότι με τον προσδιορισμό της σχέσης φορτίου-ταχύτητας στο κυκλοεργόμετρο μπορεί να εκτιμηθεί με μεγάλη ακρίβεια το φορτίο που αντιστοιχεί στη μέγιστη δύναμη (1RM) στις εκτάσεις κάτω άκρων στη πρέσα (κυκλοεργόμετρο:189±18kg, leg press:189±26kg). Στη δεύτερη μελέτη έλαβαν μέρος είκοσι τρεις αθλητές καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης (14 άντρες, 9 γυναίκες), οι οποίοι αξιολογήθηκαν στο CMJ, στο SJ, στην ILP και στην IMTP. Τα κύρια ευρήματα αυτής της μελέτης ήταν ότι: (α) ο RFD 0-50ms ήταν παρόμοιος σε όλους τους τύπους μυϊκής σύσπασης (CMJ, SJ, ILP), (β) ο RFD ήταν παρόμοιος σε όλη τη καμπύλη χρόνου-δύναμης στο SJ και CMJ, (γ) ο μέγιστος RFD εκφρασμένος ως προς τη μέγιστη δύναμη (RFD/Fpeak) επιτεύχθηκε στα 50-100ms χωρίς διαφορές μεταξύ ILP, CMJ και SJ, μεταξύ ανδρών και γυναικών στις ίδιες ασκήσεις (CMJ, SJ, ILP), καθώς και μεταξύ των ισομετρικών ασκήσεων ILP και IMTP. Συμπερασματικά, στη διατριβή αυτή αναδείχθηκε η δυνατότητα αξιολόγησης της ταχυδύναμης των κάτω άκρων με τη χρήση μόνο μιας σύντομης αξιολόγησης (ένα σπριντ στο κυκλοεργόμετρο). Σημαντική συμβολή στην εργομετρική αξιολόγηση αθλημάτων ισχύος και ταχύτητας αποτελεί και το εύρημα ότι ο RFD κατά την έναρξη μιας ταχείας συστολής δεν διαφέρει μεταξύ δυναμικών και ισομετρικών κινήσεων. Επίσης, οι ομοιότητες μεταξύ του CMJ και του SJ στον RFD υποδηλώνουν ότι αυτοί οι δυο τύποι άλματος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά για την αξιολόγηση της ταχυδύναμης των κάτω άκρων. Τέλος, ο RFD/Fpeak στην αρχή μιας εκρηκτικής μυϊκής σύσπασης προσφέρει πληροφορίες για την ταχυδύναμη, ανεξαρτήτως φύλου και τύπου μυϊκής σύσπασης. The aim of this thesis was to determine and evaluate the parameters of the force-velocity relationship and the rate of force development (RFD) in different lower limb ergometers (cycloergometer and leg press) and types of muscle contractions (concentric: squat jump; SJ, eccentric: counter movement jump; CMJ, isometric leg press; ILP, isometric mid-thigh pull; IMTP). For this purpose, two studies were conducted. Ten basketball and football athletes participated in the first study and performed five maximal efforts with increasing loads: a) sprint on the cycloergometer and b) lower limb extensions on the leg press. The main findings of this study were that all parameters of the force-velocity relationship could be evaluated on the cycloergometer using only one load which was 6.0 kg or (0.09±0.01 per kg-BM) with a maximum speed of 138±22rpm. In addition, it was found that the leg press one repetition maximum (1RM) can be estimated very accurately from the determination of load-velocity relationship on the cycloergometer (cycloergometer:189±18kg, leg press:189±26kg). Twenty-three basketball and volleyball athletes (14 men, 9 women) participated in the second study and evaluated in CMJ, SJ, ILP and IMTP. The main findings of this study were that: (a) RFD 0-50ms was similar across all muscle contraction types (CMJ, SJ, ILP), (b) RFD was similar across the force-time curve in SJ and CMJ, (c) normalized RFD relative to peak force (RFD/Fpeak) was achieved at 50-100ms with no differences between ILP, CMJ and SJ, between men and women in the same exercises (CMJ, SJ, ILP), and between isometric ILP and IMTP. In conclusion, this thesis highlighted the possibility of lower limb speed strength evaluation using only a short assessment (i.e. a single sprint on a cycloergometer). An important contribution to the ergometric evaluation of power and speed sports is the finding that RFD at the onset of a rapid contraction does not differ between dynamic and isometric movements. Also, the similarities between the CMJ and SJ in RFD suggest that these two types of jumps could be used interchangeably to assess lower limb speed strength. Finally, the RFD/Fpeak at the onset of an explosive muscle contraction provides information on speed strength regardless of gender and muscle contraction type.

Η συγκεκριμένη εργασία στηρίχτηκε στην ανάλυση βιβλιογραφίας και κυρίως μιας σειράς επιλεγμένων ερευνών που αγγίζουν κάποια πτυχή του θέματος και σχετίζονται με το πώς ο εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής αλλά και ο προπονητής μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και των νεαρών ατόμων μέσω συστηματικής εξάσκησης αλλά και κατά πόσο η Φυσική Αγωγή και η συστηματική ενασχόληση με τον κλασικό αθλητισμό μπορεί να επιφέρει αλλαγές στην κινητική και αναπτυξιακή βελτίωσή τους. Μετά από ανάλυση των σχετικών όρων, όπως το «παιχνίδι» κι ο «αθλητισμός» ενταγμένων μέσα στα πλαίσια της μάθησης, έγινε η ανάλυση σε γενικές γραμμές των επιλεγέντων ερευνών με έμφαση στα συμπεράσματά τους. Από τις έρευνες αυτές προέκυψε το συμπέρασμα ότι και ο εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής και ο προπονητής στα πλαίσια του σχολείου αλλά και του οργανωμένου αθλητισμού αντίστοιχα μπορούν να συνεισφέρουν πολλά ως προς την διαμόρφωση αξιών και προτύπων στους νέους και την τελική κοινωνικοποίηση τους εφόσον πληρούν και οι ίδιοι κάποιες προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές σχετικά με τον ρόλο τους (γνωστικές, παιδαγωγικές, ψυχολογικές) αναλύονται στο τελευταίο τμήμα της εργασίας, αναδεικνύοντας έτσι τον ουσιαστικό ρόλο και την αξία που έχει το έργο τους. Παράλληλα αναδείχτηκε ο τρόπος με τον οποίο η άσκηση, είτε εντάσσεται στο οργανωμένο παιχνίδι, είτε στην Φυσική Αγωγή είτε στον κλασικό αθλητισμό βελτιώνει την φυσική κατάσταση την κίνηση και την υγεία των συμμετεχόντων. Λέξεις-κλειδιά: παιχνίδι, Φυσική Αγωγή, κλασσικός αθλητισμός, προπονητής παιχνιδοκεντρικές θεωρίες, κοινωνικοποίηση This work was based on the analysis of literature and especially a series of selected studies that touch on some aspect of the subject and are related to how the physical education teacher and the coach can help the socialisation of children and young people through systematic exercise but also whether physical education and the systematic involvement with the classic sports can bring about changes in motor and developmental their improvement. After analysing the relevant terms, such as "game" and "game", the "sport" embedded within the context of learning, the analysis was made in general terms lines of the selected studies with emphasis on their conclusions. From these studies it was concluded that both the Physical Education teacher and the coach in the context of school and organised sport respectively can contribute a lot in terms of shaping values and role models for young people and their eventual socialisation if they themselves meet certain conditions. These conditions regarding their role (cognitive, pedagogical, psychological) are analysed in the last part of the paper, thus highlighting the essential role and value of their work. At the same time, it highlighted the way in which the exercise, whether it is part of the organised play, either in physical education or in classical sports, improves the the physical fitness, movement and health of the participants.

Στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα οι μαθητές-ριες αποκλείονται από τη λήψη αποφάσεων σε κάθε επίπεδο. Η παρούσα εργασία μελετά τις περιπτώσεις τριών τυπικών δημόσιων σχολικών μονάδων σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, οι οποίες εφάρμοσαν άτυπα αμεσοδημοκρατικές ενδοσχολικές συνελεύσεις (‘Σχολικό Συμβούλιο’), μέσα από τις οποίες οι εκπαιδευτικοί από κοινού με τους/τις μαθητές-ριες λάμβαναν τις αποφάσεις που αφορούν τη σχολική ζωή. Οι συνελεύσεις συντονίζονταν από επιτροπή μαθητών-ριών, ενώ εκπαιδευτικοί και μαθητές-ριες συμμετείχαν ισότιμα. Η εφαρμογή ξεκίνησε από το Δημοτικό/Νηπιαγωγείο και επεκτάθηκε, σε πιο περιορισμένη έκταση, στο τοπικό Γυμνάσιο. Οι περιπτώσεις μελετώνται και σε σχέση με το τοπικό Λύκειο. Στόχος της έρευνας ήταν να μελετηθεί η λειτουργία των συνελεύσεων, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσαν οι εν λόγω σχολικές μονάδες και οι στάσεις, αντιλήψεις και αποτίμηση της εφαρμογής τους από τους/τις μαθητές-ριες, εκπαιδευτικούς και γονείς. Η μελέτη γίνεται με βάση την ανάλυση του Michel Foucault για την εξουσία σε συστήματα όπως η Εκπαίδευση. Ακολουθήθηκε η μέθοδος της συμμετοχικής παρατήρησης με παράλληλη λήψη ημιδομημένων συνεντεύξεων από μαθητές-ριες, εκπαιδευτικούς και γονείς. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι ότι οι εν λόγω σχολικές μονάδες και οι ενδοσχολικές σχέσεις εξουσίας λειτουργούσαν κατά τα προβλεπόμενα από το κυρίαρχο σύστημα, καθώς και ότι οι μαθητές-ριες φάνηκαν να ενδυναμώνονται μέσα από τη λειτουργία αυτών των Συμβουλίων. Επίσης, οι συμμετέχοντες-ουσες είχαν εύστοχη αντίληψη της πρακτικής, ως επί το πλείστον θετική αποτίμηση της εφαρμογής της και θετική στάση απέναντί της. Η διατριβή ολοκληρώνεται με αναστοχασμό για τις δυνατότητες, τις προϋποθέσεις και τη δυναμική της εφαρμογής μιας εκπαιδευτικής πρακτικής όπως η μελετώμενη εντός των κυρίαρχων συστημάτων. In the typical educational system pupils are excluded from the decision-making process at all levels. The present thesis studies the case of three typical state school units in a village at rural Greece, where the teachers and the pupils were taking all school-based decisions through direct-democratic assemblies (‘School Council’). The meetings were regulated by a committee of pupils and both teachers and pupils were participating as equals. This practice started in the Primary School and the Kindergarten, and expanded, to a limited extent, to the local Middle School (ages 12-15). These cases are being studied along the case of the local High School (ages 16-18). The research goal was to study the ways in which the meetings were held, the school units were operating, the pupils, the teachers and the parents were perceiving and evaluating this practice, as well as to document their attitude towards its fundamental idea. The study was based on Michel Foucault’s analysis of power in systems like Education. The methodology followed was that of participant observation and of semi-structured interviews with pupils, teachers and parents. The data collected were analyzed through the method of thematic analysis. Among the basic research conclusions is that the schools in question and their power relations were functioning in accordance with the dominant systemic provisions, and that the pupils appeared to have become empowered through these assemblies. Additionally, the participants were characterised by an accurate understanding of the practice, mostly positive evaluation of its implementation and a positive attitude towards it. The dissertation concludes with a discussion of the possibilities, the conditions and the dynamics of implementing an educational practice, such as the one studied here, within the dominant systems.

Ο ύπνος θεωρείται θεμελιώδης για την υγεία και την ευεξία, με σημαντικές επιδράσεις στη σωματική ανάπτυξη, στη συναισθηματική ρύθμιση, στη γνωστική απόδοση και στην ποιότητα ζωής. Επίσης, ο ύπνος θεωρείται απαραίτητος λόγω της επίδρασής του σε διάφορες φυσιολογικές λειτουργίες, όπως ο ενεργειακός μεταβολισμός και η έκκριση των ορμονών, ενώ η έλλειψη του μπορεί να επηρεάσει τον μεταβολισμό των μυϊκών πρωτεϊνών και να αυξήσει τους κινδύνους μεταβολικής δυσλειτουργίας και απώλειας μυϊκής μάζας. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση διερευνήθηκε αν η στέρηση ύπνου μπορεί να μειώσει τη μυϊκή πρωτεϊνοσύνθεση των αθλητών, καθώς και αν το ορμονικό περιβάλλον έχει πιθανόν τον μηχανισμό για τον μειωμένο μυϊκό μεταβολισμό. Τα συμπεράσματα που προέκυψαν από το σύνολο των ερευνών που μελετήθηκαν ήταν ότι παρατηρείται χαμηλότερη σκελετική μυϊκή μάζα σε χρόνιο ανεπαρκή ή μη ποιοτικό ύπνο. Ωστόσο στην τρέχουσα βιβλιογραφία δεν υπάρχουν επαρκείς έρευνες που να έχουν πραγματοποιηθεί σε ανθρώπους. Επίσης, φαίνεται ότι η ολική στέρηση ύπνου μίας ή δύο ημερών επηρεάζει την ισορροπία των ορμονών, ωστόσο δεν επηρεάζει τη μυϊκή δύναμη, αλλά όμως επηρεάζονται τα ενεργειακά αποθέματα. Ως εκ τούτου, συμπεραίνουμε πως η προσωρινή διαταραχή της ισορροπίας των ορμονών λόγω στέρησης ύπνου δεν επηρεάζουν τους ρυθμούς σύνθεσης και διάσπασης των μυϊκών πρωτεϊνών και επομένως δεν μεταβάλλεται η μυϊκή δύναμη ή υπάρχει μικρή επίδραση στη μυϊκή υπερτροφία. Τέλος, δεν παρατηρούνται αλλαγές στην τεστοστερόνη μακροπρόθεσμα μετά από χρόνιο ανεπαρκή ή μη ποιοτικό ύπνο. Συμπερασματικά φαίνεται ότι ο ύπνος δεν επηρεάζει την πρωτεϊνοσύνθεση. ΟΧΙ

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της οξείας επίδρασης κύλισης με αφρώδη κύλινδρο μάλαξης με και χωρίς δόνηση στο εύρος κίνησης της ποδοκνημικής (ΠΔΚ), στην ισορροπία και στην μυϊκή δύναμη και ισχύς των κάτω άκρων νεαρών αθλητριών ρυθμικής γυμναστικής. Επτά ενεργές αθλήτριες ρυθμικής γυμναστικής, 22.8 ± 2.2 ετών, συµµετείχαν µε τυχαιοποιηµένη σειρά σε τρεις παρεµβάσεις που αφορούσαν: Α) παρέμβαση ΜΠΤ απελευθέρωσης με αφρώδη κύλινδρο μάλαξης χωρίς δόνηση, Β) παρέμβαση ΜΠΤ απελευθέρωσης με αφρώδη κύλινδρο μάλαξης με δόνηση συχνότητας 25Hz, και Γ) καμία παρέμβαση (συνθήκη ελέγχου). Και για τις δύο συνθήκες παρέμβασης, εφαρμόστηκε έτερο-μάλαξη µε χρήση αφρώδη κυλίνδρου αμφίπλευρα στους καμπτήρες και εκτείνοντες του γόνατος και στους πελματιαίους καμπτήρες της ΠΔΚ (3 σετ των 30δευτ σε ρυθµό 40χτ/δευτ και µε εφαρµογή της πίεσης μάλαξης παράλληλα µε τη φορά των µυϊκών ινών, με διάλειμμα 15δευτ μεταξύ των σειρών και 15δευτ μεταξύ των μυϊκών ομάδων). Πριν (ΑΡΧ) και µετά (ΤΕΛ) από κάθε παρέµβαση αξιολογήθηκε: α) το εύρος κίνησης της ΠΔΚ άρθρωσης μέσω της δοκιμασίας της βαρυμεταφέρουσας πρόσθιας προβολής του στηρικτικού άκρου (WBLT) αμφότερα και για τα δύο άκρα, β) η ικανότητα στατικής ισορροπίας, µέσω καταγραφής των δεδοµένων του Κέντρου Πίεσης (ΚΠ) µε χρήση προσαρμοσμένης μονοαξονικής πλατφόρμας (Wii Nintendo®, Fs=1000 HZ), σε δοκιµασίες µονοποδικής και διποδικής στήριξης με ανοικτά και κλειστά μάτια και γ) η μυϊκή δύναμη και ισχύς των κάτω άκρων μέσω της ίδιας πλατφόρμας σε δοκιμασίες κατακόρυφων αλμάτων τύπου CMJ και SJ (3 προσπάθειες ανά άλμα). Η στατική ισορροπία αξιολογήθηκε µε τις παραµέτρους του µήκους και της περιοχής μετατόπισης του ΚΠ και της ταλάντευσης του ΚΠ στην πρόσθιο-οπίσθια και στην έσω-έξω πλάγια διεύθυνση. Η κατακόρυφη αλτική ικανότητα προσδιορίστηκε από επιλεγμένες μηχανικές παραμέτρους της φάσης ώθησης του άλματος. Χρησιµοποιήθηκε ANOVA επαναλαµβανόµενων µετρήσεων με κατά ζεύγη μετά-συγκρίσεις Bonferonni για πιθανές διαφορές µεταξύ παρεµβάσεων και µετρήσεων (ΑΡΧ εν. ΤΕΛ) στο εύρος κίνησης της ΠΔΚ, στην στατική διποδική και μονοποδική ισορροπία και στην αλτική ικανότητα (α=0.05). Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι το εύρος κίνησης της ΠΔΚ αυξήθηκε σηµαντικά (p

Η γήρανση περιγράφεται ως ένα σύνολο διαδικασιών οι οποίες επιφέρουν προοδευτική επιδείνωση της κατάστασης των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων και συνδέονται με την αύξηση της ηλικίας. Όσον αφορά τις βιολογικές επιδράσεις του γήρατος, αυτές είναι αναπόφευκτες και μη αναστρέψιμες και προκαλούν μορφολογικές και λειτουργικές μεταβολές στα διάφορα συστήματα όπως, το καρδιαγγειακό, το αναπνευστικό, το μυοσκελετικό, το νευρικό κ.α. Μεταβολές υφίστανται επίσης και διάφορες γνωστικές λειτουργίες όπως η επεξεργασία πληροφοριών, η νοημοσύνη και η μνήμη. Σκοπός της πτυχιακής εργασίας είναι να αναδείξει, μέσω της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, τη σημασία και την επίδραση της άσκησης στο νερό, και ειδικότερα της υδροθεραπείας, για την βελτίωση της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων ατόμων. Η υδροθεραπεία αναφέρεται στη θεραπευτική χρήση του νερού και σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις προσδιορίζεται ως ένα πρόγραμμα θεραπευτικών ασκήσεων εντός θερμαινόμενης πισίνας. Μετά την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των ερευνών, αποδεικνύεται ότι η εφαρμογή θεραπευτικών προγραμμάτων άσκησης στο νερό προσφέρει πολλαπλά οφέλη σε θέματα λειτουργικότητας και επίτευξης ανεξαρτησίας σε ηλικιωμένα άτομα. OXI

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι μέσω βιβλιογραφικής ανασκόπησης και πρόσφατων ερευνών να αποδειχθεί πως η ψυχική υγεία των ελίτ αθλητών και συγκεκριμένα των καλαθοσφαιριστών μεγάλων κατηγοριών (ΝΒΑ) επηρεάζει είτε έμμεσα είτε άμεσα την τελική τους απόδοση. Τα τελευταία χρόνια ολοένα και αυξάνονται τα περιστατικά προβλημάτων ψυχικής υγείας που απασχολούν την πλειονότητα του κόσμου.Ο χώρος του αθλητισμού δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την μάστιγα καθώς πολλαπλές έρευνες αποκαλύπτουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης θεμάτων ψυχικής υγείας στους ελίτ αθλητές από ότι στον μέσο άνθρωπο..Η ψυχική ευεξία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική υγεία άρα είναι σημαντικό να παρακολουθούμε πώς λειτουργεί το σώμα μας αλλά είναι εξίσου σημαντικό να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί και το μυαλό μας.Μέσω της παρακάτω πτυχιακής εργασίας θα αναλυθούν οι λόγοι ύπαρξης περιστατικών ψυχικής υγείας στον χώρο του αθλητισμού γενικότερα και ειδικότερα στους ελίτ αθλητές καλαθοσφαίρισης.Επίσης θα αναλυθούν συγκεκριμένες αναφορές αθλητών για θέματα ψυχικής υγείας αλλά και τρόποι ώστε να περιοριστεί το στίγμα που υπάρχει γύρω από τέτοιου είδους θέματα καθώς πλέον είναι αναγκαιότητα.Ακόμη θα αναλυθεί το φαινόμενο του covid 19 πως επηρέασε την ψυχική ισορροπία των αθλητών στο ΝΒΑ αλλά και τους τρόπους προσπάθειας αντιμετώπισης της νέας κανονικότητας από την διοργάνωση.Τέλος θα αναφερθούν τρόποι προσπάθειας πρόληψης , αντιμετώπισης και μείωσης περιστατικών στο παρόν και στο μέλλον με θέματα ψυχικής υγείας στους ελίτ αθλητές και κυρίως στο ΝΒΑ. The purpose of this dissertation is through literature review and recent research to prove that the mental health of elite athletes and in particular basketball players (NBA) affects either indirectly or directly their final performance. In recent years there has been an increase in the incidence of mental health problems affecting the majority of the world. ..Mental well-being is just as important as physical health so it is important to monitor how our body works but it is equally important to know how our mind works. of sport in general and elite basketball players in particular. We will also analyze specific reports of athletes on mental health issues but also ways to reduce the stigma that exists around such issues as it is now a necessity. The phenomenon of covid 19 will also be analyzed the mental balance of athletes in the NBA but also the ways of trying to deal with the new regularity from the event.Finally, ways of trying to prevent, deal with and reduce incidents now and in the future with mental health to elite athletes and especially in the NBA.

Το βασικό ερώτημα της συγκεκριμένης εργασίας είναι αν ο ρυθμός βελτίωσης της μυϊκής δύναμης και υπερτροφίας στο άνω και στο κάτω μέρος του σώματος διαφέρει ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες ύστερα από ένα πρόγραμμα προπόνησης με αντιστάσεις. Η μελέτη στηρίχτηκε σε ανάλυση ερευνών σχετικών με το παραπάνω ερώτημα, αλλά και σε επιμέρους ερωτήματα, που σχετίζονται με αυτό, όπως αν η ηλικία, οι τρόποι προπόνησης (εκτέλεση με το ένα πόδι ή τα δύο, ασκήσεις γύρω από πολλαπλές αρθρώσεις ή γύρω από μία μόνο άρθρωση), η σειρά εκτέλεσης ασκήσεων, ο προπονητικός όγκος και συχνότητα, το είδος της προπόνησης (προπόνηση SuperSlow, προπόνηση με τον παραδοσιακό ή με γρήγορο ρυθμό) επηρεάζουν την αύξηση μυϊκής δύναμης και υπερτροφίας. Το κύριο συμπέρασμα από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας είναι ότι, ύστερα από ένα πρόγραμμα προπόνησης με αντιστάσεις σε απροπόνητα άτομα, η αύξηση μυϊκής μάζας και δύναμης είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες, με την αύξηση να είναι μεγαλύτερη στο άνω από ό,τι στο κάτω μέρος του σώματος. Διαπιστώθηκε ότι ένα πρόγραμμα προπόνησης με αντιστάσεις με 2-3 προπονήσεις την εβδομάδα αποτελούμενες από 2-3 σετ για κάθε άσκηση με 6-12 επαναλήψεις μπορεί να επιφέρει σημαντική αύξηση δύναμης και υπερτροφίας σε απροπόνητες γυναίκες σχετικά γρήγορα (μετά από 4-6 εβδομάδες προπόνησης). Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ως προς τα δευτερεύοντα ερωτήματα προκύψαν ενδιαφέρουσες συμπληρωματικές παρατηρήσεις και προτάσεις για προγράμματα προπόνησης σε γυναίκες νεαρής και μεσαίας ηλικίας, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας (>50), για τις οποίες όμως δεν φάνηκε να παίζει ιδιαίτερο ρόλο ο προπονητικός όγκος. Ακόμη, φαίνεται ότι η αύξηση μυϊκής δύναμης συναρτάται από την συχνότητα των προπονήσεων, αλλά και από το είδος των ασκήσεων. NO

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη και η ανάλυση του τεχνικό-τακτικού προφίλ των ομάδων που σημείωσαν νίκες και αυτών που σημείωσαν ήτ-τες στην φάση των ομίλων κατά την διάρκεια του Champions League για την σε-ζόν 2016-2017. Ο απώτερος στόχος είναι να βρεθούν οι αιτίες πίσω από την επιτυ-χία των νικητριών ομάδων συναρτήσει των κυριότερων δεικτών απόδοσης. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού αναλύθηκαν 132 Αγώνες (Νικήτριες=66 αγώ-νες και Ηττημένες=66 αγώνες) αγώνες του Champions League. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω της αθλητικής μεθόδου της βιντεοανάλυσης, και η καταγραφή τους έγινε στο Microsoft Excel. Επιλέχθηκαν 18 δείκτες απόδο-σης για την ανάλυση: η επίτευξη τερμάτων, τα συνολικά σουτ (εύστοχα και άστο-χα), η κατοχή της μπάλας, η κατοχή με βάση τον χρόνο, οι είσοδοι στο αντίπαλο τρίτο του γηπέδου, οι είσοδοι στην αντίπαλη περιοχή, οι συνολικές μεταβιβάσεις, οι εύστοχες μεταβιβάσεις, το σύνολο των σεντρών, το σύνολο των επιτυχημένων σεντρών, οι ντρίμπλες, οι επιτυχημένες ντρίμπλες, οι ανακτήσεις μπάλας και οι ανακτήσεις μπάλας στο αντίπαλο μισό και τέλος οι διεκδικήσεις και οι επιτυχημέ-νες διεκδικήσεις. Για την στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν δείκτες της περι-γραφικής στατιστικής, όπως ο μέσος όρος, η τυπική απόκλιση, τα min και max, καθώς και συχνότητες (f και %f). Αντίστοιχα, για τη σύγκριση των ανεξάρτητων μεταβλητών, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης (ANOVA). Το επίπεδο σημαντικότητας ορίσθηκε στο p