Search

Decades ago, 1 ton of steel required 80 kg of refractory material. While the scenario has completely changed over the years. Today, 1 ton of steel needs approximately 11 kg of refractory material depending on the steelworks. Refractories are accustomed to high-temperature processes, for example, producing steel, glass, etc. The amount of spent refractories has also increased with the increase in demand for its production. For the manufacturing of refractories, there is a tremendous use of virgin raw materials but with the increase in price and reducing raw material sources, it will be difficult to continue in that way in the future. While, the environmental concerns in steel industries are increasing on a rapid scale such as global environmental pollution, natural resource conservation, and the most important increase in cost for landfilling. Therefore, achieving zero waste and proper usage of material from spent refractories is necessary for economic and environmental reasons in future. This project work focuses on collecting information regarding the refractory waste management for aid towards more sustainable Swedish steel industries. The project is carried out in collaboration with KTH Royal Institute of Technology and the Swedish steel producers association Jernkontoret. This work focuses on a survey of well-known Swedish steel companies Sandvik Materials Technology (SMT) AB and Höganäs AB. The scientific work concentrates on the investigation of MgO-C bricks mixed waste, collected from Mireco AB, up to a grain size of 20 mm. Three samples of varying compositions and different grain sizes were collected from the recycling site and processed for carbon reduction. On several trails, the maximum carbon elimination was achieved at a temperature higher than 800°C with holding time longer than 5h. The fines underwent mech, För decennier sedan krävde 1 ton stål 80 kg eldfast material. Medan scenariot har förändrats helt genom åren. Idag behöver 1 ton stål cirka 11 kg eldfast material beroende på stålverk. Eldfasta produkter är vana vid högtemperaturprocesser, till exempel produktion av stål, glas etc. Mängden förbrukade eldfasta produkter har också ökat med ökad efterfrågan på dess produktion. För tillverkning av eldfasta produkter finns det en enorm användning av jungfruliga råvaror men med prisökningen och minskade råvarukällor blir det svårt att fortsätta på det sättet i framtiden. Medan miljöproblemen inom stålindustrin ökar i snabb skala, såsom global miljöförorening, bevarande av naturresurser och den viktigaste ökningen av kostnaderna för deponering. Därför är det nödvändigt att i framtiden uppnå noll slöseri och korrekt användning av material från förbrukade eldfasta anläggningar av ekonomiska och miljömässiga skäl. Detta projektarbete fokuserar på att samla in information om eldfast avfallshantering för stöd till mer hållbar svensk stålindustri. Projektet genomförs i samarbete med KTH Royal Institute of Technology och den svenska stålproducentföreningen Jernkontoret. Detta arbete fokuserar på en undersökning av välkända svenska stålföretag Sandvik Materials Technology (SMT) AB och Höganäs AB. Det vetenskapliga arbetet koncentrerar sig på undersökningen av blandat avfall av MgO-C-tegel, samlat från Mireco AB, upp till en kornstorlek på 20 mm. Tre prover med olika kompositioner och olika kornstorlekar samlades från återvinningsstället och bearbetades för kolreduktion. På flera stigar uppnåddes den maximala kolelimineringen vid en temperatur högre än 800 ° C med en hålltid längre än 5 timmar. Böterna genomgick mekanisk pressning av 40 MPa för att bilda pellets med 16 mm och 32 mm i diameter. De viktigaste spårade elementen i MgO, SiO2, CaO, Al2O3 och Fe2O3 kan användas för applikationer inom jord

Miljörätten är en väldigt speciell del i den svenska rätten, och när det gäller miljöstraffrätten och miljöbrott är detta ett väldigt komplext område. Från att tidigare ha varit en uppdelad miljölagstiftning på inte mindre än 16 lagar, till att efter reformationen 1999 samla alla dessa i en ny miljöbalk som från och med då skulle bli den centrala delen i Sveriges arbete mot en hållbar utveckling. Miljöbalken har under sina år dock blivit ganska kritiserad från många håll och kanter, precis som lagtillämpningen har blivit. Utredningarna kritiseras för att de är alldeles för ineffektiva, tillsynsmyndigheterna gör inte sitt jobb rätt, åklagare väljer strafföreläggande istället för att ta målen till domstol och detta för att domstolen nästan alltid ger avslag. Detta är bara en handfull av den kritik som riktats mot miljöbrottsbekämpningen och när man tittar på statistiken, går det inte annat än att säga att det finns problem på området. Dessutom begås väldigt många av miljöbrotten av näringsverksamheter. Dessa miljöbrott görs ibland till och med för att få ekonomiska fördelar, genom vinst eller minskade kostnader. Finns det någon lagstiftning som reglerar detta problem? Straffansvaret i Sverige är personligt och kan därför inte drabba en verksamhet direkt, utan man måste hitta någon som är ansvarig. Det finns dock en särskild rättsverkan, företagsbot, som är till för att motverka just detta problem. Tyvärr fyller det inte riktigt sin funktion, som resten av straffpåföljderna, vilket i sin tur har lett till att straffen för miljöbrott har väldigt låg allmän prevention. Ska det verkligen få vara så att verksamheter tjänar pengar på att begå miljöbrott och att det dessutom är så pass lätt att komma undan med det som i dagsläget? 2016 släpptes en SOU (2016:82) En översyn av lagstiftningen om företagsbot. Det verkar som att det håller på att hända saker på området, vad detta innebär återstå att se., Environmental law is a very special part of Swedish law, and in terms of environmental law and environmental crime, this is a very complex area. From having previously been a divided environmental legislation of no less than 16 laws, until after the 1999 reform, all of them gathered in a new environmental bar that would then become the central part of Sweden's work towards sustainable development. However, during the years the environmental bar has become quite criticized from many angles, as has been the case with the application of the law. The investigations are criticized for being too ineffective, the regulators do not do their job properly, and prosecutors choose penal instead of taking the case to court and this because the court almost always refuses. This is just a handful of the criticisms of environmental crime, and when looking at the statistics, it's only a matter of saying there are issues in the area. In addition, many of the environmental crimes are committed by businesses. These environmental violations are sometimes even made to gain economic benefits, through profit or reduced costs. Is there any legislation that regulates this problem? Criminal liability in Sweden is personal and therefore cannot directly affect a business, but you must find someone who is responsible. There is, however, a special legal effect, company fine, which is intended to counteract this particular problem. Unfortunately, it does not really perform its function, like the rest of the penalties, which, in turn, has led to the fact that the penalty for environmental crime has very low public prevention. Should it really be that businesses make money from committing environmental crimes and that it's so easy to get away with it as it is today? 2016 released an SOU (2016: 82) A review of the law on corporate fines. It seems like things are happening in the area, what this means remains to be seen.

De doelstelling van dit advies is om de microbiologische risico’s van de consumptie van zuivelproducten op basis van rauwe melk te evalueren.

Blaarkoppen worden om hun bijzondere tekening wel koeien in jacket genoemd. Theo Warmerdam uit Warmond heeft 45 van deze mooie dieren. De melk verwerkt hij tot niet te versmaden Boeren-Leidse kaas en roomboter.

De totale wereldhandel voor boter en boterolie was redelijk stabiel en steeg in 2011 licht met 0,5%, tot een volume van 814 duizend ton. De grootste exporteur Nieuw-Zeeland versterkte in 2011 zijn positie. De stijging van de Nieuw-Zeelandse boterexport heeft zich in 2012 verder doorgezet. De internationale botermarkt is geconcentreerd. De zes belangrijkste exporteurs van boter en boterolie zijn samen goed voor bijna 90% van de wereldhandel. De prijs voor boter was volop in beweging. De mondiale boterproductie nam in 2011 vanwege een relatief hoog prijsniveau aanzienlijk toe.

Boerenboter komt van de boerderij, net als Boerenkaas en overige boerderijzuivel. Bereid uit de melk van de koeien van het eigen boerenbedrijf. Boerenboter is een product met een lange geschiedenis. Bijna even lang als de geschiedenis van de melk. Wie met melk te maken heeft, weet dat. In dit artikel staat een aantal wetenswaardigheden over boerenboter met daarnaast tips om zelf boter en karnemelk te maken

Boter krijgt veel publiciteit in de laatste maanden. Terecht, een smakelijk product verdient aandacht. Helaas blijkt het soms moeilijk om iets te vertellen over onze 'vertrouwde, gewone boter'. Daarom hier wat weetjes.

Interview met Felix Wilbrink, culinair journalist bij De Telegraaf. Wilbrink is niet alleen een warm pleitbezorger voor boerenboter, maar ook voor andere boerderijzuivel

Al meer dan honderd jaar maakt de familie Heemskerk kaas en boter op boerderij De Morgenstond in Oud Ade in het Groene Hart. Boris Heemskerk (39) is de vierde generatie op het bedrijf met melkkoeien en kaasmakerij. Een bedrijfsreportage

Doel van dit onderzoek is: het vinden van een methode voor de bepaling van een laag gehalte ijzer in botervet. Er bestaan 3 voorschriften voor de Fe-bepaling. In twee van deze wordt de NH4CNS-kleuring toegepast. (Intern voorschrift B 79 en NIZO-voorschrift rood 994). In het NIZO voorschrift 1e ontwerp aug. 1972 wordt uitgegaan van de bathofenantrolinekleuring. Alle voorschriften hebben een verschillende ontsluitingsmethode. Al deze ontsluitingsmethoden en de ontsluitingsmethode voor de bepaling van het kopergehalte (NEN 3713) zijn getest.

Doel van dit onderzoek was: Verbetering van de analysemethodiek voor de bepaling van het gehalte aan tracers in EEG boter. In vier monsters botervet werd met de gebruikelijke digitonide methode het totaal sterolgehalte (NEN 6350) bepaald en met GLC daarna de samenstelling. Daar de resultaten niet overeenkomstig de verwachtingen waren, werd de bepaling van het totaalgehalte en de gaschromatografische analyse geoptimaliseerd. Daarna werd aan botervet een bekende hoeveelheid stigmasterol resp. sitosterol toegevoegd. Deze monsters werden geanalyseerd onder de geoptimaliseerde omstandigheden.

De normen fosfatase in boter NEN 3732 en kaas NEN 3774, zijn vrijwel gelijk. Tussen deze normen en de norm voor melk NEN 3142 bestaan enige verschillen in de reagentia. Bekeken werd of niet voor alle methoden dezelfde reagentia gebruikt kunnen worden. Sanders (1949) beschrijft wat de optimale reaktie pH's zijn. De volgens de methoden verkregen pH's werden gecontroleerd en zonodig bijgesteld.

Variantie-analyses van de chemische bepalingen in boter.

Variatie-analyses van de chemische bepalingen in boter.

In 1980 heeft het RIKILT regelmatig aan alle Botercontrolestations voor verschillende bepalingen boter- en botervetmonsters ter onderzoek gestuurd. 10 maal een botermonster voor vocht, vetvrije drogestof, zout en pH. 10 maal een botervetmonster voor RMW-getal, refractie, vrij vetzuur, peroxide en vocht volgens Karl Fischer. 10 maal een botermonster voor koper. 10 maal een botermonster voor fosfatase en diacetyl. De analyses zijn verricht volgens Methoden van Bemonstering en Onderzoek behorende bij de Botercontrole beschikking 1967. Van elk laboratorium is per monster het verschil tussen gevonden waarde en de over alle laboratoria gemiddelde waarde berekend.

Doel van dit onderzoek is: een inzicht te krijgen in eventuele niveauverschillen en spreidingen bij de bepalingen in boter door de Botercontrolestations en het Rijkszuivelstation. In 1979 heeft het Rijkszuivelstation aan alle Botercontrolestations voor verschillende bepalingen de volgende monsters ter onderzoek gestuurd: 12 botermonsters voor vocht en vetvrije droge stof; 12 botermonsters voor zout en pH; 12 botervetmonsters voor RMW-getal en refractie; 12 botermonsters voor koper; 12 botervetmonsters voor peroxide en vrij vetzuur; 12 botermonsters voor fosfatase; 12 botermonsters voor het aantonen van Colibacteriën; 12 botermonsters voor diacetyl; 12 botervetmonsters voor vochtgehalte volgens Karl Fischer.

Doel van dit onderzoek was: Het verbeteren van de bestaande analysemethode. Bij de bestaande methode werd vanille met methanol uit het monster geëxtraheerd. Na filtratie werd het gehalte dan U.V. spectrofotometrisch bepaald. Meegeëxtraheerd vet veroorzaakte een te hoge extinctie. Bij de nieuwe methode wordt het vet uit de methanol verwijderd door toevoeging van water en natriumchloride en uitschudden met pentaan.

Doel van dit onderzoek was: vergelijking van peroxidewaarden gevonden volgens de methode Loftus Hills en Thiel (NEN 3729), ten opzichte van waarden gevonden volgens de methode Wheeler (NEN 3730). Volgens de Ontheffingsbeschikking uitvoer botervet, melkvet en gesmolten boter van 1966 mag de peroxidewaarde max. 1 meq per kg bedragen. Volgens de Nederlandse praktijkrichtlijn NPR 3700 kunnen lagere peroxidewaarden beter bepaald worden met de methode Loftus Hills en Thiel. Vindt men echter meer dan 1 meq/kg dan moet men de methode Wheeler toepassen. We hebben in een breed traject de uitkomsten van beide methodes met elkaar vergeleken.

Verbetering van de analysemethodiek voor de bepaling van het gehalte aan steroltracers in EEG boter. Aan een botervet werd een bekende hoeveelheid stigma- respectievelijk sitosterol toegevoegd overeenkomstig de EEG-regeling. De zuiverheid van deze tracers werd gaschromatografisch vastgesteld via een interne standaard. Uit het monster botervet en de monsters botervet met toevoegingen werden volgens de huidige methode de sterolen geisoleerd door ze neer te slaan met digitonine (volgens NEN 6350). Om te onderzoeken of alle sterolen neergeslagen werden, werd uit het filtraat het onverzeepbare deel geextraheerd en onderzocht op sterolen (enzymatisch) en sterolsamenstelling. De sterolsamenstellingen werden vastgesteld, middels capillaire gaschromatografie. Daar vooral de stigmasterol tracer niet teruggevonden werd en bovendien een grote spreiding in de analyse gevonden werd, mede veroorzaakt door discriminatie van stigmasterol t.o.v. cholesterol bij het neerslaan met digitonine, werd besloten de sterolsamenstelling te bepalen via het onverzeepbare deel al dan niet na dunnelaagscheiding. Tenslotte is de spreiding van de gaschromatografische analyse onderzocht. Met massaspectrometrie werd de structuur bepaald van de component die met capillair GC naast B-sitosterol werd gevonden.

Momenteel wordt het sterolgehalte gravimetrisch bepaald met behulp van Digitonine (NEN 6350). Internationaal (IUPAC) wil men deze methode vervangen door een enzymatische methode omdat deze vooral geschikt is voor kleine hoeveelheden monster. In dit onderzoek werd nagegaan of deze methode in onze praktijk geschikt is. De enzymatische bepalingen werden uitgevoerd met behulp van de cholesterol enzymkit van Boehringer. Vergeleken werden de sterolgehalten verkregen met de digitonine en met de enzymatische methode in een aantal produkten (botervetten, margarines en halvarines).

Doel van dit onderzoek is: Het bepalen van de herhaalbaarheid en de reproduceerbaarheld van de vetvrije drogestofbepaling in boter. Uit de resultaten van de niveaucontroles vermeld in de jaarverslagen 1963 t/m 1981 zijn met behulp van de jaarlijkse variantie-analyses de herhaalbaarheid en de reproduceerbaarheld van de vetvrije drogestofbepaling in boter berekend.

Doel van dit onderzoek is: Verbetering van het NEN 3715 voorschrift: 1. Het maken van een reproduceerbare ijklijn 2. Verbetering van de duplospreiding van het diacetylgehalte. Het verloop van het diacetylgehalte bij verschillende bewaartemperaturen.

Doel van dit onderzoek is: Onderzoeken of in ieder monster botervet het vetvrije droge stof (vvds) gehalte bepaald moet worden of dat dit gehalte op 0,0% gesteld mag worden. Momenteel wordt in botervet het vvds gehalte op 0,0% gesteld. Om te bekijken of dit gerechtvaardigd is, zijn een aantal vv ds gehaltes bepaald volgens NEN 3709. Daar botervet slechts 0,0 - 0,3% water bevat, werd het bakken overgeslagen en werd het monster gelijk met warme petroleumether overgespoeld. Ingewogen werd ongeveer 10 gram op 0,1 mg nauwkeurig.

In 1981 heeft het RIKILT regelmatig aan alle Botercontrolestations voor verschillende bepalingen boter-en botervetmonsters ter onderzoek gestuurd. 10 maal een botermonster voor vocht, vetvrije drogestof, zout en pH. 10 maal een botervetmonster voor RMI·l-getal, refractie, vrij vetzuur, peroxide en vocht volgens Karl Fischer. 10 maal een botermonster voor koper. Het Rijkszuivelstation in Melle en Office Nationale du Lait et ses Derives, Gembloux hebben eveneens het vochtgehalte in botervet volgens Karl Fischer bepaald.

Overzicht van de analyseverschillen (Controlestation-RIKILT) per serie van 6 of 8 opgevraagde monsters. De resultaten van de kaas- en boterseries staan per analysemethode vermeld.

Doel van dit onderzoek was: verbetering van de stabiliteit van de methylesters van botervet bereid volgens NEN 6302 sub 5. Voor één botervetmonster werd de invloed nagegaan van natrium-bisulfiet op de stabiliteit van de methylesters. Gedurende 3 dagen werd het verloop van de samenstelling gecontroleerd onder verschillende proefomstandigheden.

Variatie-analyses van de chemische bepalingen in boter. Alle variaties zijn getoetst met de F-toets.