Search

Introducción: La ingesta de alimentos puede determinar el estado individual de salud y bienestar de la persona. El abordaje de contenido relevante sobre nutrición en el curriculum de enfermería resulta clave a la hora de proporcionar conocimientos, actitudes y habilidades sobre prevención, tratamiento y promoción de la salud. Objetivo: Revisar el tipo de evidencia en relación a la enseñanza y aprendizaje sobre nutrición en estudiantes de grado en enfermería. Método: Se llevó a cabo una búsqueda en MEDLINE (PubMed/Ovid), Web of Science (WOS), EMBASE (a través de OvidSP), CINAHL (a través de EBSCO Publishing), ERIC (Educational Resource Information Center) y Scopus. La búsqueda incluyó publicaciones en inglés y español desde el lanzamiento de las bases de datos hasta enero de 2021. En esta revisión se incluyeron estudios empíricos primarios y que contuvieran en la muestra estudiantes de enfermería, y estudios cuyos resultados informaran sobre la enseñanza y aprendizaje en nutrición. Resultados: 22 trabajos cumplieron los criterios de inclusión, identificándose cuatro temas relevantes; 1) Revisión de programas y curriculum; 2) Diseños de enseñanza; 3) Evaluación del aprendizaje; 4) Percepción de los estudiantes sobre la metodología de enseñanza. Conclusiones: Las publicaciones incluidas presentan una gran heterogeneidad entre los programas implementados, los resultados de aprendizaje explicitados y los métodos de evaluación, lo que imposibilitó la comparación. Sin embargo, todos destacaron los beneficios de la enseñanza de la nutrición en estudiantes de enfermería. Estos resultados sugieren la necesidad de seguir investigando sobre el diseño, implementación y evaluación de las secuencias de aprendizaje.

44 p. -- Bibliogr.: p. 21-24, Biztanleria orokorraren %1-2k beheko gorputz-adarretan ultzera kronikoak dituela kalkulatzen da; batez ere hauen etiologia zainetakoa izanik (%70), honen atzetik arterialak (%20) eta azkenik, neuropatikoak (%10) egongo ziren. Nahiz eta aposituen erabilera on bat egin eta aurrerapen teknologikoak izan diren, zauri konplexuen kopurua handituz doa, eta horrek erronka batzuk dakarzkio osasun-sistemari. Osasun profesionalei zauriaren ohantzea prestatzeak ikuspegi global bat eskaintzen die orbaintzea oztopatzen duten elementuak kentzeko, eta baita orbaintze prozesua estimulatzeko ere, aurrerapen horien onurak maximizatzeko helburuarekin. Praktika mediko modernoan hainbat desbridatze metodo daude, horietako bat Larba bidezko Desbridatze Terapia (LDT) izanik. LDT edo “Maggot” terapia, zizareen bitartez ehun ez-bideragarria deuseztatzeko metodo bezala deskribatzen da. Desbridatze mekanikoari dagokion metodo bat da, zeinek infekzioari aurre egiten laguntzeaz gain, zauriaren ixtean ere laguntzen duen.

66 p. -- Bibliogr.: p. 29-32, Esparru kontzeptuala eta justifikazioa: Zauri kronikoen konplikazioen artean biofilma aurkitzen da. Biofilma bakteriei, agente antibakterianoetaz, inguru girotik eta ostalariaren erantzun immunitariotik babesten die, zauri kronikoen eboluzio denbora luzatuz eta haren egoera okertuz. Ikusita zauri kronikoek gizakien bizi kalitatean duten eragina, biofilmarekin duten lotura eta gainera adin nagusiko pertsonetan zauri kronikoen intzidentzia maila areagotzen doala, garrantzitsua izango liteke jakitea zer tratamendu erabili behar den biofilmari aurre egiteko. Izan ere, erizainek zauri kronikoen eguneroko zainketaz arduratzen diren profesionalak dira. Helburua: Biofilma daukaten zauri kronikoen aurkako eraginkorrak diren tratamenduak identifikatzea, adin nagusiko pertsonetan. Metodologia: 2014 eta 2020 urte bitartean argitaratutako ikerketak erabili ziren literaturaren berrikusketa bibliografiko hau burutzeko. Hurrengo datu baseak kontsultatu ziren: Medline, CINAHL, CUIDEN, EMBASE eta Cochrane. Horrez gain, eskuzko bilaketa ere egin zen, Wound Research, International Wound Journal eta Journal of Wound Care aldizkari elektronikoetan besteak beste. Azkenik, berrikusketa bibliografiko hau idazteko, 15 artikulu kuantitatibo erabili ziren. Emaitzak: Tratamenduaren arabera 3 kategori nagusietan banandu ziren: tratamendu kimikoak, tratamendu mekanikoak eta beste tratamenduak. Kategoria bakoitza, azpi-kategoria desberdinetan banandu zen. Tratamendu kimikoak aztertuenak izan ziren, haren barnean surfaktanteak. Biofilmari aurre egiteko eraginkorrak surfaktanteak, zilarra eta desbridamendu ultrasonikoa direla esan daiteke. Dena den, aurkitutako tratamendu guztiek biofilmaren erredukzioa, zauri kronikoen tamainaren erredukzioa edo orbainketa eragin dezaketela erakutsi dute. Ondorioak: Biofilma eta zaurien sendaketaren denboraren artean erlazio zuzena baieztatu da, hauen orbaintzea bultzatuz. Nahiz eta, biofilmaren kontra tratamenduak erabili, arazo etiologikoa zuzentzea ere garrantzi

51 p. : il. -- Bibliogr.: p. 21-24, Marko teorikoa eta justifikazioa: Medikazio akats bat eragitea erraza da gaur egun, ospitaleratuta dauden pazienteei farmako dosi ugari administratzen baitzaizkie egunero, erizainak direlarik prestaketa eta administrazio hauen arduradunak. Espainian, ospitaleratuta dauden pazienteen %37.4ak medikazio akats bat pairatzen du, ehuneko horren %34.8a prebenigarria izaten delarik. Erizainak farmako hauekin azken kontaktua duten osasun profesionalak izanda, oso garrantzitsua izango da medikazio akats hauek prebenitzeko estrategiak garatzea eta hauen eraginkortasuna zein den aztertzea. Helburua: Helduen ospitalizazio unitateetan, prestaketa eta administrazio faseetan ematen diren medikazio akatsak murrizteko, erizainek erabili ditzaketen estrategien eraginkortasuna aztertu. Metodologia: 2009.urtetik aurrera argitaratutako artikuluak aztertu ziren helburuari erantzuteko. PubMed, Cinahl, Cochrane eta Cuiden izan ziren artikuluak bilatzeko erabilitako datu baseak. Horrez gain, eskuzko bilaketa egin zen hainbat editorial eta aldizkari zientifikoetan, bai eta lortutako bibliografiatik ateratako hainbat artikulu hautatu ziren. Azkenean, 16 artikulu erabili zirelarik. Emaitzak eta ondorioak: kontsultatutako bibliografian aurkitutako estrategiak 2 multzo nagusitan banatu ziren, alde batetik prestaketa fasean akatsak murrizteko baliogarriak ziren estrategiak eta bestetik administrazio fasekoak. Bi faseetan etenaldiak murrizteko estrategiak (txalekoaren erabilera adibidez) eta dispentsadore automatikoak ezartzea aurkitzen ziren prebentzio estrategia gisa. Administrazio fasean ere, aurreko bi estrategiez gain barra kodeen erabilera, profesionalei zuzendutako hezkuntza eta hainbat estrategien konbinaketak (barra kodea + dispentsadore automatikoak) aurkitzen ziren. Estrategia guztiek medikazio akatsak murritzeko ahalmena zutela azaleratu zuen bibliografiak, eraginkorrenak etenaldiak murrizteko estrategiak eta tekniken konbinaketak zirelarik. Barra kodearen teknologiari eta dispentsadore

54 p. : il. -- Bibliogr.: p. 21-23, Diabetes Mellitusa-ren (DM) intzidentziak urteekin goraka egin du kostu sanitario handia suposatuz, ez soilik diagnostiko momentuan, baita horren ostean pazienteetan ematen diren konplikazio eta ondorioengatik ere. Egoera honen aurrean, erizainek berebiziko garrantzia dute auto-zainketa jokabide egokiak garatzen laguntzeko, kalitatezko arreta integrala bermatuz. Egungo osasun testuingurua eta teknologiaren garapena aintzat hartuta, smartphone teknologiak aukera paregabea bezala aurkezten dira DM pairatzen duten pazienteen auto-zainketa hobetzeko.

Marko teorikoa eta justifikazioa: Hanturazko heste gaixotasunak (HHG), traktu gastro-intestinaleko estalduran lesioak dira non pazienteek hainbat sintoma aurkezten dituzten: beherakoa, min abdominala, infekzioak eta odoljarioa. Etiologia ezezaguna duten gaixotasun kroniko hauek dakartzaten ondorio fisikoez gain, pertsonengan ere hainbat ondorio psikosozial ekar ditzakete. Horiek guztiak, pertsonaren osasunarekin erlazionatutako bizi kalitatean eragina izan dezakete. Horregatik, garrantzitsua da erizainek paziente hauen bizi kalitatean gehien eragiten duten arloak zeintzuk diren jakitea eta gizarteko zein talderi eragiten dien gehien jakitea, zainketak ahalik eta eraginkor eta lagungarrien eman ahal izateko. Helburu orokorra: Pertsona helduetan hesteetako hanturazko gaixotasun bat pairatzeak, osasunarekin erlazionatutako bizi kalitatean duen eragina aztertzea. Metodologia: Literaturaren errebisio bibliografiko kritikoa aurrera eraman da: Datu base desberdinetan (Medline Ovid, Lilacs, Cinahl, Embase, PsycoINFO, Cuiden eta Scielo) bilaketak egin dira, aldizkarietan (“Enfermería clínica” eta “Journal of gastrointestinal nursing”) eta baita praktika klinikoko gidetan (RNAO eta Guía Salud). 2008. Urtetik aurrerako lanak bilatu dira, ingelez eta gaztelaniaz. Osasunarekin erlazionatutako bizi kalitatea neurtzeko tresnak direla eta, bilaketetan ere filtroa jarri da, IBDQ-32 eta SF-36 eskalak soilik erabiliz eta hauetan egindako modifikazioak ere, eskalak luzatuz eta laburtuz. Emaitzak eta eztabaida: Erabilitako bi eskalen emaitzak aztertuta, SF-36 galdetegiaren arabera, bizi kalitatea gutxien urratzen duen domeinua funtzio fisikoa da baino gehien narriatzen duena aldiz osasunaren pertzepzio orokorra. IBDQ galdetegian aldiz, osasunarekin erlazionatutako bizi kalitate hoberena baimentzen duten domeinuak funtzio emozionala eta soziala dira eta okerrena aldiz sintoma sistemikoak. Ondorioztatu da sexuak eta gaixotasun motak ez dutela bizi kalitatean eragiten (emaitzak estatistiko

Marko teorikoa eta justifikazioa: Parkinson gaixotasuna sistema nerbiosoan eragiten duen gaixotasun neurodegeneratibo kronikoa bat da, garuneko sustantzia beltzean eragiten duena. Substantzia beltzean dauden neuronak kaltetzen dira eta dopamina neurotrasmisoreen gutxipena gertatzen da, ondorioz garunak gorputzeko mugimenduen kontrola galtzen du sintoma motoreen eta sintoma ez motoreen agerpena emanez. Sintoma horiek sufrimendua, ezgaitasuna eta dependentzia sorrarazten die gaixoei beraien eguneroko bizimoduan, osasunarekin lotutako bizi kalitatea murriztuz. Hori dela eta, oso garrantzitsua da erizainek gai honen inguruko jakintza sakona edukitzea ondoren gaixoei beharrezkoak diren zainketa eraginkorrak eskaini ahal izateko eta beraien bizi kalitatea ahalik eta hobeagoa izateko Helburu orokorra: Parkinson gaixotasunean ematen diren sintomak osasunarekin lotutako gaixoen bizi kalitatean nola eragiten duten identifikatzea. Metodologia: 2007.urtetik gaur egun arte argitaratutako ingelesezko eta gaztelerazko lanak aztertu dira. Artikuluk eskuratzeko CUIDEN, MEDLINE, CINAHL, PsycoINFO eta Science Direct datu baseak erabili dira. Bestalde, esku-bilaketa burutu da honako aldizkari zientifikoetan; Enfermeria Clínica, Journal of the Neurological Science, International Journal of Nursing Studies, eta Journal of Neuroscience Nursing. Horrez gain, Praktika klinikoaren Gidak eta aukeratutako artikuluen bibliografiak aztertu dira. Emaitzak eta eztabaida: Parkinson gaixotasunean ematen diren ohiko sintomak tresna desberdinen bitartez identifikatu dira, hala nola, MMSE, BDI, FSS, SCOPA-AUT, ASBPD , NMSS eta UPDRS eskalen bitartez. Era berean, sintoma horien eragina bizi kalitatean nolakoa den neurtu egin da PDQ-39, PDQ-8 eta SF-36 eskalen eta galdetegien bidez. Eragin handiena daukaten sintoma ez motoreak eta motoreak mina, gernu asaldurak, asaldura kognitiboak, depresioa, zurruntasuna, gorputz adarrak mugitzeko zailtasuna, gorputzeko jarrera ezegonkorra, bradezinesia eta martxaren