Search

This study was carried out in order to compare in 20 different rangeland sample areas that determined in order to environmental variables, vegetation and soil properties by multivariate ordination analysis in Mugla province. Cluster analysis was made to determine the similarity and species compositions of sample areas, and as a result of this analysis, three different groups have occurred. Additionally, detrended correspondence analysis (DCA) was made after the indicator species analysis. The interaction between environmental and soil-borne factors as altitude, distance to village, soil depth, pH in saturated soil with water, lime and surface stoniness were found to be significant and this significance was expressed by graphs. Moreover, it was indicated that relationship with species in the vegetation of the variables that were determined as significant by tables and figures. The relationship with the species in the vegetation of the variables that were determined as significant was also indicated. The result of the study showed that environmental variables as soil depth, soil pH saturated with water, stony surface, altitude and distance to villages had a significant effect on the species diversity and distribution in the samples areas.

Antalya doğal florası yem bitkileri açısından çokzengin genetik varyasyona sahiptir. Yem bitkileri ıslahı konusundayapılacak öncelikli ve en önemli uygulamalardan birisi yabani formların kültürealınmalarıdır. Yapılan bu çalışmada; Antalya doğal florasındanbelirlenen lokasyonlardan 2008-2011 yılları arasında üçgül (Trifolium sp.) türlerine ait 58populasyon toplanmış ve bu populasyonlardan 2012-2013 yıllarında gözlem bahçesioluşturularak morfolojik gözlemleri alınmıştır. Lokasyonlardan 10 farklı üçgültürü toplanmış olup, 2 adedinin çok yıllık, 8 adedinin ise tek yıllık olduğusaptanmıştır. Toplanan üçgül türlerine ait 58 populasyonda gözlem yapılmışolup, çiçeklenme gün sayısı 123-190 gün, fizyolojik olum gün sayısı 161-236gün, bitki boyu 6-70 cm, bin dane ağırlığı 0.4-1.8 g, meyvede tane sayısı 1-5adet, kömeçte çiçek sayısı 28-82 adet arasında değiştiği belirlenmiştir. Çiçekrengi olarak beyaz, sarı, pembe ve lila renkleri gözlenmiştir. Morfolojikgözlemler dikkate alındığında genetik varyasyonun geniş olduğu söylenebilir.Toplanan genetik materyal, ileri ıslah kademesine aktarılıp, çeşitgeliştirme ve kültüre alma amacıyla değerlendirilebilir., Natural flora of Antalya has a very rich genetic variation in terms offorage plants. One of the most important practice to be done on the improvementof forage crops is to take culture of wild forms. In this study, clover seedswere collected in Antalya natural flora between 2008-2011 years. Collectedseeds were planted observational garden in land institute for the purpose ofthe seed multiplication and morphological characteristics were determinedduring 2012-2013 years. Ten different species of clover were determined in 58populations, collected from the different locations. Two out of ten cloverspecies were perennial and 8 clover species were annual. It was determinatedthat number of flowering days ranged 123-190 days, number of physiologicalmaturity ranged 161-236 days,plant height ranged 6-70 cm, thousand seeds weight 04-1.8 g, number seeds ofpod ranged 1-5 and the number of flower in head ranged 28-82. Also flowercolors observed that as white, yellow, pink and lilac. Considering themorphological observations, it can be said that there is high genotypicvariation. Also said that it can be transferred to the advanced breeding stageand evaluated for cultivating and to develop new varieties.

Bu çalışmanın amacı non-dormant özellikteki yonca (Medicago sativa L.) genotiplerinin verim ve kalite özelliklerini belirlemektir. Araştırmada 5 adet yonca çeşidi (Fortuna, Nimet, Green star, Isinde ve Golden West) ile 1 adet çeşit adayı kullanılmıştır. Çalışma Antalya ve Samsun olmak üzere 2 farklı lokasyonda 2018-2020 yılları arasında yürütülmüştür. Çalışma Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre 4 tekrarlamalı olarak kurulmuş olup, her yıl Antalya’da 8 biçim, Sansun’da ise 6 biçim yapılmıştır. Araştırma sonucunda non-dormant özellikteki çeşit adayı yoncanın kuru ot verimi-3048 kg da-1, ham protein oranı-%21.45, ADF oranı-%29.08, NDF oranı-%39.94, ADL oranı-%7.36, Nispi yem değeri-%155 olarak bulunmuştur. Kuru ot verimi üzerinden yapılan analiz sonuçlarına göre de aday çeşidin diğer çeşitlerden daha stabil olduğu belirlenmiştir.

Yoncada kaba yem üretiminde büyük kayıplarasebep olan yaprak kırılmalarının minimize edilmesi için, genotipler arasındayaprak kopma direnci açısından bir farklılık olup olmadığını tespit etmekamacıyla yapılan çalışma, 2016 yılında Batı Akdeniz Tarımsal AraştırmaEnstitüsü, Tarla Bitkileri Bölümü’nde yürütülmüştür. Denemede 40 farklılokasyondan toplanan yonca genotiplerine ait ana saplar üzerinde, uçtan 4.yapraklar yeşilken ve kurutulduktan sonra yaprak kopma direnci, tekstüre analizcihazı kullanılarak ölçülmüştür. Ayrıca yaprak sapı kalınlığı, sap kesit alanı,yeşil ve kuru örnekte kopma enerjisi ile yeşil ve kuru örnekte kopma gerilmesideğerleri hesaplanmıştır. Deneme sonucunda kuru örnekte en yüksek kopma direnciDemre-1, Döşemealtı-2 ve Konyaaltı-2, en düşük ise Alanya-1, Alanya-2,Finike-1, Finike-2, Manavgat-1 Manavgat-2 ve Gazipaşa-2 genotiplerinde tespitedilmiştir. Kuru örnekte en yüksek kopma direnci değeri 1.0419 N ölçülürken, endüşük 1.0022 N ölçülmüştür. İncelenen özellikler açısından genotipler arasındageniş bir varyasyon tespit edilmiş olup, kopma direncinin seçim kriteri olarakkullanılabileceği söylenebilir., Thestudy was conducted to determine whether there is a difference in leaf breakingresistance between genotypes in order to minimize leaf breaks which causeslarge loss in alfalfa forage production. The experiment was carried out in theBatı Akdeniz Agricultural Research Institute, at Department of Field Crop in2016. It was established by randomized block design. Breaking resistance of theleaves was measured using a universal testing machine on the main stembelonging to alfalfa genotypes which were collected from 40 different locationsat the fourth-end leave. In addition, the thickness of the leaf stalk, stalk ofgreen and dry sample rupture energy with green and dry samples rupture stressis calculated. Result of the experiment; in dry sample, Demre-1, Döşemealtı-2and Konyaaltı-2, genotypes weredetermined that highest breaking resistance and if so the lowest breakingresistance was genotype Alanya-1, Alanya-2, Finike-1, Finike-2, Manavgat-1Manavgat-2 and Gazipaşa-2 genotypes were determined. In the dry sample, whilethe highest breaking resistance value was measured at 1.0419 N, the lowestbreaking resistance value was measured at 1.0022 N. Determination of widevariation among genotypes in terms of the characteristics examined and it canbe said that the rupture resistance can be used as a selection criterion.

Lathyrus sativus L. is considered one of the most promising calorie and protein sources for the vast, expanding populations living in drought-prone and marginalized areas of the world. This study was conducted to determine the β-N-oxalyl-L-2,3-diaminopropionic acid (β-ODAP), L-homoarginine, and asparagine content of a total of 173 Lathyrus sativus L. genotypes, of which 93 were collected under natural conditions in Antalya. The β-ODAP, L-homoarginine, and asparagine content of Lathyrus sativus L. genotypes ranged from 1.55 to 20.8 mg/g seeds, 1.35 to 11.64 mg/g seeds, and 0.59 to 5.22 mg/g seeds, respectively.

Bu calismada misirin (Zea mays L .) Leucaena leucocephala L. ile farkli oranlarda karisimi ile elde edilen silajlarin ham besin maddesi iceriklerini ve kalite ozelliklerini belirlemek amaclanmistir. Bu amacla misir bitkisine %0 (kontrol), %20, %40 ve %60 oraninda L. leucocephala karistirilarak, her silaj grubundan 6 tekerrur olacak sekilde toplam 24 adet silaj yapilmistir. Fermantasyon sonunda yapilan analizlerde, L. leucocephala’ nin karistirildigi silajlarda ham protein (HP), ham kul (HK), ham seluloz (HS), notr deterjan lif (NDF), suda cozunebilir karbonhidrat (SCK), laktik asit bakterisi (LAB) ve laktik asit iceriklerinde onemli artislar belirlenmistir. Saf misir silajina gore L. leucocephala ilave edilen silajlarda daha dusuk oranda kuru madde (KM), ham yag (HY), asit deterjan lif (ADF) pH, asetik asit ve butirik asit seviyeleri belirlenmistir. Sonuc olarak, misirin L. leucocephala ile birlikte karisim olarak silolanmasi basta HP iceriginin yuksekligi olmak uzere, daha kaliteli silajlar elde edilebilecegi ve L. leucocephala’ nin silaj bitkisi olarak degerlendirilebilecegi gorulmustur.

Bu araştırma, Antalya doğalflorasından toplanan bazı mürdümük (Lathyrussativus L.) hatlarının verim özelliklerinin belirlenmesi amacıyla,2014-2015 yıllarında Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma EnstitüsüMüdürlüğü’nde (BATEM) kışlık olarak yürütülmüştür. Tarladenemeleri, tesadüf blokları deneme deseninde, üç tekrarlamalı olarak kurulmuşve parsellerin yarısı ot, yarısı da tohum için hasat edilmiştir. Denemede % 50çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, kes verimi,biyolojik verim, hasat indeksi, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı,tohum verimi ve bin tane ağırlığı gözlemleri alınmıştır. İncelenen özelliklerarasında istatistiki olarak hatlar arasında önemli farklılıklar saptanmıştır.Çalışmada en erken çiçeklenme, kontrol çeşidinde gerçekleşmiştir. En yüksekyeşil ve kuru ot verimi 32 nolu hattan elde edilmiştir. Tohum verimi açısından17 nolu hat ön plana çıkmıştır. Sonuç olarak, incelenenözellikler bakımından 45 mürdümük hattı arasında yüksek düzeyde değişkenlikbulunduğu ve büyük bir çoğunluğunun kontrol çeşidinden yüksek verim değerlerigösterdiği belirlenmiştir. Buna göre, Antalya doğal florasından toplanan veümitvar olarak seçilen hatlar içerisinde ıslah çalışmaları için çok sayıdagenotip yer almaktadır., This study carried in BatıAkdeniz Agricultural Research Institute (BAARI) for the winter season in2014-2015 with the purpose of determination of yield characteristics of somegrass pea (Lathyrus sativus L.) which were collected from Antalyanatural flora. In the field experiments, randomized blocks were created as withthree replications, moreover, half of the parcel was harvested for green forageand other half was harvested for seed. In the experiment, 50 % number offlowering days, plant height, green hay yield, dry hay yield, straw yield,biological yield, harvest index, number of pots per plant, number of seeds perpot, seed yield and thousand-seed weight were observed. It was determined thatthere was a statistically significant difference between the lines. In thisstudy, the earliest flowering was observed on control cultivar. The highestgreen and dry hay yields were obtained from line number 32. Line number 17 wasthe best in terms of seed yield. As a result, it was determined that there wasa large variability between 45 grass pea lines, and also most of them showedhigher yield than control plants. Accordingly, for breeding studies, there arelots of genotypes among lines which were selected as superior and collectedfrom Antalya natural flora.

WOS: 000456650700006 The aim of the research was to determine the forage yield and quality of thirty alfalfa (Medicago sativa L.) genotypes. Plots were established in 2014 in Isparta, Turkey, in a randomized complete block design with 3 replicates. Five cuttings were done during the 2015, 2016 and 2017. The dry matter yield (DMY), crude protein (CP), neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF), acid detergent lignin (ADL) and relative feed value (RFV) were determined. According to the three years average results, significant differences were determined for all parameters. Alfalfa genotypes viz., Cay-1, Cay-2, Keciborlu-1 and Keciborlu-3 were selected for alfalfa breeding program due to their superior yield and quality features. TUBITAK (Turkish Scientific and Technological Research Council)Turkiye Bilimsel ve Teknolojik Arastirma Kurumu (TUBITAK) [214O066] This research was financially supported by TUBITAK (Turkish Scientific and Technological Research Council, project no. 214O066).

Çalışma,Antalya doğal florasında bulunan adi fiğ (Viciasativa L.), tüylü fiğ (Vicia villosa Roth.) ve koca fiğ (Vicianarbonensis L.) türlerinden tohum örnekleri toplayıp, morfolojiközelliklerini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırma, Batı AkdenizTarımsal Araştırma Enstitüsünde 2008-2013 yılları arasında yürütülmüştür.Türlerin bulunduğu yerlerin GPS değerleri belirlenmiştir. Toplamda gidilen 63lokasyondan 41 adi fiğ, 15 tüylü fiğ ve 7koca fiğ populasyonu toplanmıştır. Tüm türlerde tohum çoğaltmaişlemi enstitü arazisine yapılarak daha sonra gözlem bahçesi oluşturulmuştur.Türlerin çiçeklenme gün sayısı (gün),fizyolojik olum gün sayısı (gün), ilk bakla gün sayısı (gün), bitki boyu (cm), bin tane ağırlığı (g) ve baklada tane sayısı (adet) morfolojikgözlemler olarak alınmıştır. Alınan gözlemdeğerlerine göre fiğ türlerine ait populasyonlar arasında geniş bir varyasyonolduğu tespit edilmiştir. Özellikleri belirlenengenetik materyal, kültüre alma ve ıslah çalışmaları amacıyladeğerlendirilebilir., The aim of this project is to collect seed samples from common vetch (Vicia sativa L.), hairy vetch (Vicia villosa Roth.) and narbonne vetch (Vicia narbonensis L.) species found in natural flora of Antalya and to determine morphological characteristics. This project was carried out between 2008-2013 years in Batı Akdeniz Agricultural Research Institute. GPS coordinates of locations, where seed samples collected, were recorded. Forty-one common vetch, fifteen hairy vetch and seven narbonne vetch populations were collected from visited 63 locations. Seed reproduction of all species was made in the field of the institute and then the observation garden was established. Morphological characteristics were determined by days to flowering time, number of physiological maturity day, days to first pod, plant height, thousand seeds weight and number of seeds per pod. High variations were determined between populations belong to collected vetch species according to the observed values. Genetic materials determined morphological traits could be evaluated for the purpose of cultivation and breeding studies.

Bu çalışma, 2013-2014 yıllarında Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü deneme alanlarında, tesadüf blokları deneme deseninde üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmadan elde edilen veriler ile ileri kademede oluşturulacak yonca ıslah çalışmalarına materyal temin edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Antalya iline ait 13 ilçeden, 26 farklı duraktaki doğal vejetasyondan seçilen üstün yonca genotiplerinde, kalite özelliklerinin belirlenmesi için önem arz eden, ham protein (HP) oranı, asit deterjan fiber (ADF), nötr deterjan fiber (NDF) oranları saptanmıştır. En yüksek HP oranı, Finike1, Finike2, Gazipaşa1 ve Aksu2 genotiplerinde, en yüksek ADF oranı, Serik2 genotipinde ve en yüksek NDF oranı ise Manavgat2 genotipinde tespit edilmiştir. Kalite kriterleri açısından Gazipaşa1, Alanya1, Aksu2, Kepez1, Döşemealtı1, Konyaaltı1, Kemer1, Finike2, Demre1 ve Kaş1 genotipleri, ileri ıslah kademesine aktarılmıştır.

The objective of this experiment was to determine the hydrocyanic acid (HCN) levels that have poisonous effects on animals, in 4 different sorghum and 1 sudangrass species, which were developed by Batı Akdeniz Agricultural Research Institute and widely used in our country. Experiments were carried out in experimental fields of institute during 2014 and 2015 growing seasons. Rox, Leoti, Early Sumac and Nes sorghum varieties with Gozde 80 sudangrass variety were cultivated as May-June and June-July planted crops in a randomized block design with three replications. Plants were harvested when they reached 40, 80 and 120 cm heights and they were extracted in order to determine HCN contents. The analysis of variance indicated that there were significant differences in terms of HCN content in all varieties. The HCN levels of varieties were determined in Gozde 80, Early Sumac, Nes, Leoti and Rox in descending order. In the first year, the highest HCN level was determined in Early Sumac variety with 40 cm harvesting height at the first sowing time, the lowest level was determined in Gozde 80 variety with 120 cm harvesting height at the second sowing time. In the second year, the highest HCN level was determined in Gozde 80 variety with 40 cm harvesting height at the first sowing time, the lowest HCN level was determined in Early Sumac variety with 120 cm harvesting height at the second sowing time. At the end of the experiment, the highest HCN content was found at the first sowing time with 40 cm harvesting height.

Medicago tür ve populasyonlarında moleküler markırlar kullanılarak genotipik varyasyon seviyesini belirlemek yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada; Batı Akdeniz sahil kuşağında yer alan, Antalya iline ait 13 ilçede, 26 farklı lokasyonda, doğal vejetasyondan toplanan üstün yonca genotipleri klon yöntemi ile çoğaltılmıştır. Elde edilen 26 genotip ve 2 standart çeşidin aralarındaki benzerlikler, Basit Tekrarlı Sekanslar (SSR) moleküler analiz tekniğiyle, 15 adet primer kullanılarak belirlenmiştir. SSR primerlerinin % 99,7’si polimorfik bant vermiştir. Araştırma sonucunda; kümeleme analizi sonucu oluşan dendograma göre yonca genotipleri 2 ana ve 4 alt gruba ayrılmıştır. Birinci ana grup % 60, ikinci ana grup ise % 65 seviyesinde kendi içerisinde iki alt gruba ayrılmıştır. Benzerlik katsayıları 0.58-0.88 değerleri arasında değişim göstermiştir. En yakın genetik benzerlik Kaş-2 ve Çeşit-1 arasında bulunurken, en uzak ise Gazipaşa-1-Kumluca-2 genotipleri arasında bulunmuştur. Elde edilen bu sonuca göre Batı Akdeniz sahil kuşağından toplanan yonca genotipleri arasında genetik olarak önemli bir varyasyonun olduğu tespit edilmiştir.

Medicago tür ve populasyonlarında moleküler markırlar kullanılarak genotipik varyasyon seviyesini belirlemek yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada; Batı Akdeniz sahil kuşağında yer alan, Antalya iline ait 13 ilçede, 26 farklı lokasyonda, doğal vejetasyondan toplanan üstün yonca genotipleri klon yöntemi ile çoğaltılmıştır. Elde edilen 26 genotip ve 2 standart çeşidin aralarındaki benzerlikler, Basit Tekrarlı Sekanslar (SSR) moleküler analiz tekniğiyle, 15 adet primer kullanılarak belirlenmiştir. SSR primerlerinin % 99,7’si polimorfik bant vermiştir. Araştırma sonucunda; kümeleme analizi sonucu oluşan dendograma göre yonca genotipleri 2 ana ve 4 alt gruba ayrılmıştır. Birinci ana grup % 60, ikinci ana grup ise % 65 seviyesinde kendi içerisinde iki alt gruba ayrılmıştır. Benzerlik katsayıları 0.58-0.88 değerleri arasında değişim göstermiştir. En yakın genetik benzerlik Kaş-2 ve Çeşit-1 arasında bulunurken, en uzak ise Gazipaşa-1-Kumluca-2 genotipleri arasında bulunmuştur. Elde edilen bu sonuca göre Batı Akdeniz sahil kuşağından toplanan yonca genotipleri arasında genetik olarak önemli bir varyasyonun olduğu tespit edilmiştir.

Bu araştırma, Antalya ilinin 6 farklı ilçesindeki doğal meralarda botanik kompozisyonu saptamak amacıyla yürütülmüştür. Ölçümler modifiye edilmiş tekerlekli nokta metoduyla yapılmıştır. Vejetasyon döneminde toplam 21 durakta 176 farklı tür tespit edilmiştir. Tespit edilen türlerin 34 adedi buğdaygil, 39 adedi baklagil ve 103 adedi diğer familyalara ait türlerden oluşmaktadır. Bitki örtüsünü oluşturan türlerin % 19.3"ü buğdaygil, % 22.1"i baklagil, % 58.5"i ise diğer familya türlerinden oluşmaktadır. İncelenen meralarda bitki ile kaplılık oranının % 71.9 ile % 95.1 arasında değiştiği saptanmıştır. İncelenen mera alanlarının mera durum sınıfının zayıf ve orta ayrıca mera sağlığı sınıfının ise sağlıklı olduğu tespit edilmiştir., This research was conducted to determine botanical compositions of the native rangelands in the six different district of Antalya Province. Vegetation of the rangeland was determined by the Modified Wheel Point Method. 176 plant species were determined at 21 locations in the vegetation period. Determined species consist of 34 grasses, 39 legumes and 103 other families. Determined species except bare ground and rocky areas, consist of 19.3% grasses, 22.1 % legumes and 58.5 % other family plants. It was observed that the rate of plant-covered area varies between 71.9 % and 95.1 % in the rangelands. It was determined that the rangeland condition class was "Poor" and "Fair" and also health class was healthy.

Usage of farmyard manure is the one of the major factors to increase production cost in banana cultivation. Besides increasing the production costs, other disadvantages of farmyard manure are playing active role on carrying diseases and pests and also difficulty in obtaining. Due to the stated disadvantages, the use farmyard manure of banana farmers is decreasing. Therefore, we need alternative ways to increase the organic matter capacity of the soil. The effects of alternative applications to farmyard manure, namely banana waste and mushroom compost were investigated. The objective of the study was to evaluate effects of these applications on some morphological properties (plant height, plant circumference and number of leaves), yield (number of hands, number of fingers, bunch weight, finger weight and length) and quality properties (flesh/skin ratio, total soluble solids matter, sugars etc.) under open-field banana cultivation. The experiment was conducted in Kargıcak location of Alanya in randomized complete block design (RCBD) with 3 replications. Experimental results revealed that using of farmyard manure and waste treatments positively affected the yield parameters like the number of hands and fingers, finger length, finger weight and bunch weight. On the other hand, treatments did not have a statistically significant effect on fruit quality parameters like soluble solids content, titratable acidity, pH and ash., Muz yetiştiriciliğinde çiftlik gübresi kullanımı, üretim maliyetini arttıran en önemli unsurların başında gelmektedir. Üretim maliyetini arttırması yanında, hastalık ve zararlıların taşınmasında etkin rol oynaması ve teminindeki zorluk diğer dezavantajlarını oluşturmaktadır. Anılan dezavantajlar, ülkemiz muz üreticilerinin çiftlik gübresi kullanımını azaltmaya başlamıştır. Oysaki muz yetiştiriciliğinde toprağın organik madde kapasitesi verimi direkt olarak etkileyen bir faktördür. Bu nedenle, toprağın organik madde kapasitesini arttıracak yeni alternatif uygulamalara ihtiyaç duyulmaktadır. Planlanan bu çalışmada, çiftlik gübresine alternatif olarak, muzun kendi atığı ve mantar kompostu atığının açıkta muz yetiştiriciliğinde kullanım olanakları araştırılmıştır. Deneme Antalya’nın Alanya ilçesinin Kargıcak mevkiinde bir üretici bahçesinde tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü ve her tekerrürde 10 bitki olacak şekilde yürütülmüştür. Çalışmada, uygulamaların muzun bazı morfolojik özellikler (bitki boyu, gövde çevresi ve yaprak sayısı), verim (tarak sayısı, parmak sayısı, hevenk ağırlığı, parmak ağırlığı ve uzunluğu) ve kalite özellikleri (et kabuk oranı, suda çözünebilir kuru madde, şekerler vb.) üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonuçları, çiftlik gübresi ve atık uygulamalarının verimi direkt olarak etkileyen kriterlerden olan; tarak sayısı, parmak sayısı, parmak uzunluğu, parmak ağırlığı ve hevenk ağırlığını olumlu yönde etkilediğini göstermiştir. Buna karşın, uygulamaların meyve kalite özelliklerinden suda çözünebilir kuru madde (SÇKM), asit (TEA), pH ve kül üzerine etkileri önemsiz bulunmuştur.

The aim of this studywas to determine characters that affect seed and hay yield, using simplecorrelation coefficients and path analysis. The study was conducted in BatıAkdeniz Agricultural Research Institute (BAARI), during 2014-2015 winter growingseasons for two years. The experiments were established in a randomized completeblock design with three replications and half of plots for fresh forage and theother half for seeds were harvested. In the study, days to 50% flowering, plantheight, fresh yield, hay yield, straw yield, biological yield, harvest index,number of pods per plant, number of seeds per pod, seed yield and 1000-seedweight were observed. According to results of the correlation analysis; ahighly significant and positive correlations (P, Bu çalışmanın amacı, mürdümük (Lathyrussativus L.) genotiplerinde kuru ot verimi ve tane verimine etki eden özellikler arasındaki ilişkilerin korelasyonve path analizi ile saptanmasıdır. Araştırma, Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü (BATEM)deneme alanlarında2014-2015 ekim sezonlarında ikiyıl süreyle, kışlık olarak tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Parsellerde %50 çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi,kes verimi, biyolojik verim, hasat indeksi, bitkide bakla sayısı, baklada tanesayısı, tohum verimi ve 1000 tane ağırlığı gözlemleri alınmıştır. Elde edilendeğerlerle yapılan korelasyon analizi sonucuna göre, kuru ot verimi ile yeşil ot verimi, kes verimi,biyolojik verim ve tane verimi arasında 0.01düzeyinde olumluilişki saptanmıştır. Path analizisonucuna göre ise, kuru ot verimiüzerinde en yüksek doğrudanetkisi bulunan özellikler yeşil ot verimi ve kes verimi olmuştur. Araştırma bulgularına göre; mürdümükte kuru ot verimini iyileştirmek için yapılacak ıslah çalışmalarında yeşil ot verimi ve kes verimi, tohum verimini arttırmak için yapılacakıslah çalışmalarında ise hasat indeksi ve biyolojik verim başlıca seleksiyon kriterleriolarak önerilebilir.

Bu calisma 2008-2013 yillari arasinda Bati Akdeniz Tarimsal Arastirma Enstitusunde yurutulmustur. Antalya dogal florasinda bulunan bazi yonca turleri tespit edilerek, tohum ornekleri toplanip, tohum cogaltma islemi amaciyla enstitu arazisine ekim yapilmistir. Uc yil sureyle toplanan yonca turunun tohumlari, koleksiyon bahcesine 2 m sira uzunlugu, 2 m sira arasi olacak ekilerek, materyalin cogaltimi saglanmis, iki yil belirlenen gozlemler alinmistir. Toplanan yonca ( Medicago spp.) turunde; ciceklenme gun sayisi, fizyolojik olum gun sayisi, cicek rengi, bitki boyu, bin tane agirligi, meyvede tane sayisi ve salkimda cicek sayisi gozlemleri alinmistir. Toplanan yonca turlerine ait gozlem degerlerine bakildiginda, ciceklenme gun sayisi turlere gore degismekte, en dusuk deger dikenli fici yoncasinda 120 gun olarak bulunurken, en yuksek deger dugmeli yoncada 167 gun olarak bulunmustur. Fizyolojik olum gun sayisi icin en dusuk deger kirpi yoncasinda 155 gun olarak bulunurken, en yuksek deger adi yabani yoncada 238 gun olarak belirlenmistir. 92 lokasyondan toplanan yoncada 8 farkli tur teshis edilmistir. Calisma sonucunda enstitu yem bitkileri gen havuzuna bundan sonraki islah calismalarinda kullanilmak uzere 92 yonca populasyonu kazandirilmistir.

Bu calismanin amaci, misir (Zea mays L.) ile soyanin (Glycine max L.) sirasiyla yalin misir (M100), 80:20 (M80+SY20), 60:40 (M60+SY40) ve 40:60 (M40+SY60) oranlarindaki karisimlarindan hazirlanan silajlarin besin maddesi iceriklerini, fermantasyon ve mikrobiyolojik ozelliklerini belirlemektir. Bu amacla hasat edilen bitkisel materyal belirlenen oranlarda karistirilmis ve her silaj grubundan 6 tekerrur olacak sekilde toplam 24 adet silaj hazirlanmistir. 60 gunluk fermantasyon sureci sonunda silajlarda yapilan analizlerde, yalin misir silajina gore misir+soya karisimi silajlarda ham protein (HP), ham yag (HY), ham kul (HK), ham seluloz (HS), notr deterjan lif (NDF), asit deterjan lif (ADF), kalsiyum (Ca) ve laktik asit bakterisi (LAB) iceriklerinde onemli artislar belirlenmistir. Yalin misir silajina gore misir+soya karisimi silajlarda daha dusuk oranda kuru madde (KM), suda cozunebilir karbonhidrat (SCK), pH, laktik asit ve asetik asit tespit edilmistir. Calisma sonucunda, tek basina silolandiginda silaj kalitesi dusuk olan ve hayvanlar tarafindan sevilerek tuketilmeyen soyanin, misir ile karistirilarak silolanmasinin silaj fermantasyonu ve kalitesi bakimindan daha iyi sonuclar verdigi gorulmustur.

Yem bitkileri islahi konusunda yapilacak oncelikli ve en onemli uygulamalardan birisi yabani formlarin kulture alinmalaridir. Yapilan bu calismada, yem bitkileri acisindan cok zengin genetik varyasyona sahip olan Antalya dogal florasinda bulunan korunga ( Onobrychis sativa L.) turune ait tohumlar, belirlenen lokasyonlardan 2008-2011 yillari arasinda toplanmis ve 2012-2013 yillarinda ekimleri yapilarak morfolojik gozlemleri alinmistir. Degisik lokasyonlardan toplanan korunga turune ait 25 populasyonun gozlem degerlerine bakildiginda ciceklenme gun sayisi 153-159 gun, fizyolojik olum gun sayisi 165-192 gun olarak belirlenmistir. Cicek rengi mor-pembe olarak gozlenmistir. Bitki boyu 29-98 cm olarak bulunmustur. Bin dane agirligi 20-29 g olarak belirlenmistir. Salkimda cicek sayisi 12-38 adet arasinda, meyvede tane sayisi ise 2-3 adet arasinda degismistir. Morfolojik gozlemler dikkate alindiginda genetik varyasyonun genis oldugu soylenebilir. Toplanan genetik materyal, ileride yapilacak islah calismalari ile korunga cesitleri gelistirmek ve kulture alma amaciyla degerlendirilebilir.

Hayvan beslenmesinde kullanilan kaba yemlerin en kalitelilerinden birisi olan yonca, dunyanin pek cok ulkesinde genis ekim alanlarinda tarimi yapilmaktadir. Ancak yurdumuzun yerli bir bitkisi olan yoncaya baska ulkelerdeki kadar onem verilmemis ve bitki ulke genelinde yeterli bir gelisme saglayamamistir. Ulkemizde yonca tarimi buyuk olcude yerel populasyonlar ile yapilmaktadir ve islah edilmis yonca cesitleri sinirli sayidadir. Bu calismada; Bati Akdeniz Sahil Kusaginda, Antalya iline ait 13 ilcede, 26 farkli duraktaki dogal vejetasyondan secilen ustun yonca tiplerinin toplanmasi, klonla cogaltilmasi ve elde edilen klonlarin tarlaya sasirtilarak fenolojik, morfolojik gozlem ve olcumler sonucunda ustun nitelikli genotiplerin islah programina alinmasi hedeflenmistir. Arastirma sonuclarina gore; yonca genotiplerinin bicimden sonraki buyume hizlari yuksek olmustur. Yonca genotiplerinin ana sap uzunluklari 67.45-101.28 cm araliginda olculmustur. Kok tacinda dal sayilari arasinda onemli farkliliklar belirlenmistir. En fazla kok tacinda dal sayisi 71.00 adet ile Gazipasa-1 ve 69.66 adet ile Kemer-1 populasyonlarinda belirlenmistir. Yonca genotipleri arasinda en erken ciceklenme gun sayisina sahip olan genotip 192.50 gun ile Alanya-1 populasyonu olurken, diger populasyonlarin ciceklenme gun sayilari 193.00-205.33 gun arasinda olmustur. En yuksek toplam kuru madde verimi 949.50 g ile Gazipasa-1 populasyonunda belirlenirken, diger populasyinlarin toplam kuru madde verimleri 331.40-763.46 g araliginda degisim gostermislerdir. Arastirmanin sonucunda; Gazipasa-1, Alanya-1, Aksu-1, Aksu-2, Kepez-1, Dosemealti-1, Kemer-1, Finike-2, Demre-1 ve Kas-1 populasyonlari islah amacli kullanilmak uzere secilmislerdir.