Search

Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde (ÖERM) çalışanların tükenmişlik düzeylerinin ve tükenmişliğe yol açan risk faktörlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Kesitsel tipteki araştırma, Haziran – Eylül 2018 tarihlerinde Diyarbakır’ın Kayapınar ilçesinde yürütülmüştür. 42 ÖERM’de görev yapmakta olan tüm bireyler (n=410) araştırmanın evrenini oluşturmuştur. Tüm bireylere ulaşmak hedeflenmiş ancak çalışma 351 kişiyle (%85,6) tamamlanmıştır. Sosyo-demografik, mesleki bilgi ve çalışma ortamına ilişkin bilgi içeren ve araştırmacı tarafından hazırlanmış kişisel bilgi formu ile Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ) formu yüz yüze anket yoluyla uygulanmıştır. Analizlerde tanımlayıcı istatistikler, ikili bağımsız grup karşılaştırırken t testi, ikiden fazla grup ortalamasını karşılaştırırken Anova testi, farklılığın nereden kaynaklandığını belirlemek için post-hoc Tukey testleri kullanılmıştır. Katılımcıların %52,4’ü kadın, %67,2’i bekâr, %64,4’ü 30 yaşın altında ve yaş ortalaması 29,9±7,9 idi. %95,2’si lisans mezunu, %52,4’ü öğretmen, %24,2’si fizyoterapist ve %23,4’ünü diğer çalışanlardı. Duygusal tükenme puan ortalaması 13,8±7,0, duyarsızlaşma puan ortalaması 3,8±3,1 ve kişisel başarı puan ortalaması 8,9±4,1’dir. Özel eğitimde çalışmayı kendi isteğiyle seçme, iş arkadaşlarından destek görme, üstlerinden takdir görme, mesleğindeki verim düzeyi, engelli bireylerin ailelerinin aşırı beklentileri gibi faktörlerin tükenmişlik düzeyini etkilediği bulundu (p

Amaç: Yemekli diyet hizmeti alan bireylerin diyet danışmanlığı alanlara göre bazı antropometrik ölçümlerinin ve biyokimyasal bulgularının değişimlerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışma özel bir diyet kliniğine başvuran 19-55 yaş aralığındaki gönüllü hafif şişman ve şişman kadınlar üzerinde yapılmıştır. Başvuran bireyler hangi yöntemle zayıflamak istediklerini kendileri seçmiştir. Kırk yedi kadın diyet danışmanlığı, 53 kadın ise yemekli diyet hizmetinden faydalanmıştır. Gruplar 4 hafta takip edilmiştir. Gönüllü katılımcıların genel bilgileri, antropometrik ölçümleri ve biyoelektrik impedans analizleri (BİA) değerlendirilmiştir. Katılımcıların bazı biyokimyasal parametreleri kaydedilmiştir. Katılımcıların sağlık durumları göz önünde bulundurularak uygun beslenme planı (%55-60 karbonhidrat, %15-20 protein, %25-30 yağ) hazırlanmıştır. Bulgular: Diyet öncesinde ve diyet sonrasında (4. hafta) vücut ağırlığı, beden kütle indeksi, vücut yağ kütlesi, vücut yağ yüzdesi değerleri farkı her iki gruptada anlamlı derece düşüş gösterirken; (p0,05). Serum açlık kan şekeri (AKŞ), serum insülin, HOMA-IR, LDL kolesterol, Trigliserid değerleri farkının da tek kendi içinde anlamlı olduğu (p0,05). Sonuç: Yemekli diyet hizmeti ile diyet danışmanlığı arasında değerlendirilen belirteçlerde anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Porsiyon yemek kontrolünü sağlamadığı için uyumlu diyet süreci geçiremeyen şişman bireylerde yemekli diyet hizmetinin alternatif olacağı düşünülmekle birlikte yemekli diyet hizmetinin diyetteki ve sağlık belirteçlerindeki etkisini kanıtlayan daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır. Aim: It is to determine the changes in some anthropometric measurements and biochemical findings of individuals who receive catering service compared to those who receive dietary counseling. Material and Method: The study was conducted on volunteer slightly obese and obese women aged 19-55 years who applied to a special diet clinic. Individuals who applied chose the method they wanted to lose weight. Forty-seven women benefited from diet counseling and 53 women from catering service. The groups were followed for 4 weeks. General information, anthropometric measurements and bioelectrical impedance analyzes (BIA) of the volunteer participants were evaluated. Some biochemical parameters of the participants were recorded. Considering the health status of the participants, an appropriate nutrition plan (55-60% carbohydrate, 15-20% protein, 25-30% fat) was prepared. Results: While the difference in body weight, body mass index, body fat mass, body fat percentage values before and after the diet (4th week) decreased significantly in both groups; When these two groups were compared (p0.05). The difference in serum fasting blood glucose (FGW), serum insulin, HOMA-IR, LDL cholesterol, and Triglyceride values was also significant within itself (p0.05). Conclusion: There was no significant difference in the markers evaluated between catering diet service and diet counseling (p>0.05). Although it is thought that food diet service will be an alternative for obese individuals who cannot undergo a compatible diet process because it does not provide portion food control, more studies are needed to prove the effect of food diet service on diet and health markers.

Bu araştırma Tokat il merkezindeki ilköğretim 6, 7, 8. sınıf öğrencilerinin beslenme bilgi düzeyleri ve alışkanlıkları ile obezite sıklığını etkileyen faktörlerin araştırılması amacıyla yürütülmüştür.Ekim-Aralık 2010 tarihleri arasında yürütülen çalışmanın verileri anket formu ve antropometrik ölçümler ile toplanmıştır. Öğrencilerin antropometrik ölçümleri yapılarak, yaşa ve cinsiyete özgü beden kitle indeksleri (BKİ) belirlenmiştir. Verilerin analizi SPSS 18,0 istatistik paket programında sayı, yüzde, ortalama, standart sapma ve ki-kare testleri ile yapılmıştır.Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 12,2±0,9 yıl olup, %47,3'ü (143) kız, %52,7'si (159) erkektir.Araştırma sonucuna göre;Öğrencilerin %56,1'inin günde üç öğün tükettikleri, en çok atlanan öğünün kahvaltı olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin %47,0'ının sıklıkla ara öğünlerde yiyecek-içecek tükettikleri ve ara öğünlerde en çok tüketilen yiyeceğin bisküvi-kraker ve şeker-çikolata (%38,5), içeceğin ise kola-gazoz olduğu (%50,4) belirlenmiştir. Çalışmaya katılan erkek (%64,2) ve kızların (%77,9) yarısından fazlasının yemek seçtiği belirlenmiştir.Öğrencilerin beslenme bilgi düzeyleri değerlendirildiğinde %30,4'ünün kötü, %59,0'ının orta ve %10,6'sının iyi olduğu saptanmıştır. Anne ve babası üniversite ya da yüksekokul mezunu olan öğrencilerin beslenme bilgi düzeyleri diğer öğrencilerden daha yüksek bulunmuştur.Öğrencilerde obezite sıklığı %15,2 ve fazla kilolu olma sıklığı ise %20,6 olarak saptanmıştır. Obezite sıklığı kızlarda %8,5 ve erkeklerde %21,1 olarak saptanırken, kilo fazlalığı kızlarda %16,9, erkeklerde %23,7 olarak bulunmuştur. Cinsiyet, evdeki birey sayısı, anne-baba eğitim durumu, sosyo-ekonomik durum ve kardeş sayısı ile obezite arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p

Serbest eczanelerde görev yapan eczacıların ilacın etkinliğini korumada önemli bir parametre olan soğuk zincir konusunda yeterli bilgisinin olması, etkin ilaç kullanımının başarısını artıracaktır. Soğuk zincir insan ve malzemeden oluşan bir sistemdir. İlacın üretiminden kullanıldığı ana kadar etkinliğini koruması, soğuk zincirin sürekliliğinin sağlanabilmesiyle mümkündür.Kesitsel tipte planlanan bu çalışma, Tokat il merkezinde bulunan 52 eczanede soğuk zincir uygulamalarının incelenmesini amaçlamış olup bir anket formu ve bir buzdolabı gözlem formunun uygulanmasıyla değerlendirilmiştir. Anket yüz yüze görüşme yöntemi ile buzdolabı gözlem formu ise gözlem yoluyla doldurulmuş ve buzdolaplarının iç ısıları ölçülmüştür. Bu araştırmada, serbest eczanelerde çalışan eczacıların soğuk zincir konusundaki bilgi düzeyini değerlendirmek; eczacıların soğuk zincir ile ilgili uygulamalarını belirlemek ve eczanelerde bulunan buzdolaplarının mevcut durumlarını belirlemek amaçlanmıştır.Araştırma grubunu oluşturan eczacıların %49,0'u kadın, %51,0'i erkek olup yaş ortalamaları 39,8±12,2'dir.Araştırmaya katılan eczacıların %85,7'si soğuk zincir konusunda bilgi aldıkları ilk kaynağın eczacılık fakülteleri olduğunu belirtmişlerdir. Eczacıların %69,4'ü termometrenin yerini ve %75,5'i olması gereken buzdolabı iç ısısı aralığını doğru yanıtlamıştır. Araştırmaya katılan eczacıların %98'inin soğuk zincir ile ilgili kurs ya da seminere katılmadığı görülmüştür. Yeni mezun eczacıların meslekte eski eczacılara göre, soğuk zincir tanımını bilme ve buzdolaplarının iç ısısının uygun aralıkta olma oranları daha yüksektir. Araştırmaya katılan eczanelerin tümünde buzdolabının mevcut olduğu saptanmıştır. Buzdolabı ısısı +2 ºC ile +8 ºC olan eczane sayısı %73,5'dir.Genel olarak eczacıların soğuk zincir gerektiren ilaçlarla ilgili bilgi aldıkları saptanmıştır. Soğuk zincir ile ilgili genel bilgiler çoğunluk tarafından yanıtlanabilirken, ilaçların saklama koşuluna ait sorulara nadiren cevap alınmıştır. Eczacıların bilgi düzeyinin yeterli ve sistematik olmaması, eczanelerdeki koşulların ve uygulamaların soğuk zincire tam anlamıyla uygunluk göstermemesi ilaçların etkinliğini de olumsuz etkileyecektir. İlaçların etkinliğinin korunabilmesi için, mutlaka araştırma sonucunda saptanan bilgi eksikliklerini giderecek önlemler alınmalı, periyodik eğitimler düzenlenmeli ve denetim sıklığı arttırılmalıdır.Anahtar Kelimeler: Eczane, Soğuk Zincir, Eczacı The pharmacists working in community pharmacies have enough knowledge about the cold chain which is an important parameter in maintaining the effectiveness of the drug will increase the success of the effective drug use. Cold chain is a system consisting of human and material. Maintaining the effectiveness of drug from it?s production to time of it?s usage is possible by cold chain continuity.This study planned cross-sectional study, which aims at examining cold chain practices at 52 pharmacies in Tokat province, was evaluated by the application of a questionnaire form and a refrigerator observation form. The survey form is filled with the method of face to face interview, the refrigerator observation form is filled with observation and the internal temperature of the refrigerator is measured. In this study, it is aimed at assessing the level of knowledge about the cold chain of pharmacists working in community pharmacies, determining the application about the cold chain of pharmacists and determining the current situation in the fridges at the pharmacies.Research group, 49,0% of are female, 51,0% are male, has the mean age of 39,8±12,2. 85,7% percent of pharmacists participating in the research has indicated that the pharmacy faculties as their first source of information on cold chain. 69,4% percent of pharmacists? has answered correctly the place of the thermometer and 75,5% percent of pharmacists? has answered correctly how must be the refrigerator's internal temperature. It is seemed that 98,0% percent of surveyed pharmacists didn?t participate in the course or seminar related to the cold chain. Compared to the old pharmacist in this profession new graduated pharmacists? knowledge about the definition of cold chain and being their refrigerators? internal temperature in suitable interval is high rationally. The refrigerator was found to be present in all of the participating pharmacies. The number of pharmacies whose refrigerator's internal temperature is +2 ºC and +8 ºC is 73,5% percent.In general, pharmacists had received information about medicines that require cold chain. The questions about cold chain were mostly answered but the questions about storage condition of drugs questions were rarely answered. That the informational level of pharmacists isn?t enough and systematic and the conditions and practices aren?t suitable for cold chain will affect the drug?s effectiveness in a negative way. In order to protect the effectiveness of the drugs, some precautions which can prevent the informational deficiency must be taken, some periodic educational seminars must be organized and periodic inspection frequency should be increased.Key words: Pharmacy, Cold Chain, Pharmacist. 121

Pandemi bir hastalığın, enfeksiyon ajanının veya sağlıkla ilgili bir problemin birçok ülkede, bir kıtada, hatta tüm dünya gibi çok geniş bir alanda yayılım göstermesidir. Dünya Sağlık Örgütü, Koronavirüs hastalığı (COVID-19) salgınını, 11 Mart 2020’de “pandemi” olarak ilan etmiştir. Koronavirüs hastalık salgını ile mücadele etmek için İçişleri Bakanlığı genelgeleri, Umumi Hıfzıssıhha Kanunu ve ilgili diğer mevzuatlara dayanılarak toplum sağlığını korumak amacıyla idari tedbir (önlem) kararları alınmaktadır. Bu kararların uygulanması, hukukilik tartışmalarına yol açmıştır. Bu çalışmada amaç, salgın mücadelesinde sokağa çıkma yasağı, seyahat kısıtlaması ve karantina şeklinde alınan tedbir kararlarını mevzuat çerçevesinde hukuki olarak değerlendirmektir. Bu çalışmada yürürlükteki yasal düzenlemeler karşılaştırılarak COVID-19 pandemisi mücadelesi tedbirlerinin değerlendirmesi yapılmıştır. İdari makamlarca alınan tedbir kararları ile ilgili yasal düzenlemeler irdelendiğinde eksiklik olduğu görülmektedir. Bu çalışma, tehlikeli salgın hastalık mücadelesinde olağan dönemlerde devletin halk sağlığını koruma görevlerini yerine getirirken hukukilik tartışmalarının önüne geçebilmek amacıyla mevcut mevzuatta gelişen şartlara, ihtiyaca göre uygun değişiklik yapma yoluna gitmesini önermektedir. A pandemic is the spread of a disease, infectious agent or health-related problem in various countries or a continent, or even in a very wide area like the whole world. The World Health Organization declared the coronavirus disease (COVID-19) outbreak as a “pandemic” on March 11, 2020. In order to combat the coronavirus disease epidemic, administrative cautionary decisions are taken to protect public health based on the circulars of the Ministry of Internal Affairs, the General Health Protection Law and other relevant legislation. The implementation of these decisions has led to debates on legality. The aim of this study is to legally evaluate the cautionary decisions taken in the form of curfew, travel restriction and quarantine in the fight against the epidemic within the framework of the legislation. In this study, the current legal regulations were compared and the measures to combat the COVID-19 pandemic were evaluated. When the legal regulations regarding the cautionary decisions taken by administrative authorities are examined, it is seen that there is a deficiency. This study proposes that the state performs its duties to protect the public health in ordinary periods in the fight against dangerous epidemics, and to make appropriate changes in the existing legislation in accordance with the developing conditions and needs in order to avoid legality discussions.

Giriş ve Amaç: Dünyada ve ülkemizde kompleks ve multifaktöriyel bir hastalık olan fazla kiloluluk ve obezite gittikçe yaygınlaşarak önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Büyük bir fizyolojik ve psikolojik değişikliğin yaşandığı adölesan dönemde meydana gelen fazla kiloluk ve obezitenin ileri yaşlarda da devam ettiği ve birçok metabolik hastalığa yol açtığı bildirilmiştir. Bu yüzden adölesan dönemde meydana gelen fazla kiloluluk veya obezitenin nedenlerinin iyi araştırılması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, adölesanlarda fazla kiloluk ve obezite ile sosyodemografik özellikler, beslenme alışkanlıkları, diyet kalitesi, ekran aktivitesi süresi, akıllı telefon bağımlılığı, baş etme yöntemleri ve fiziksel aktivite arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde 15-18 yaş 218 adölesan ile olgu-kontrol tasarımında yürütülmüştür. Olgu grubunu 85 persentil ve üstü fazla kilolu veya obez adölesanlar, kontrol grubunu 15-85 persentil arası normal ağırlıktaki adölesanlar oluşturmaktadır. Olgu ve kontrol grubu yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiştir. Çalışmanın bağımlı değişkeni aşırı kilolu veya obez olma durumu olup bağımsız değişkenleri sosyodemografik özellikler, beslenme alışkanlıkları, diyet kalitesi, ekran aktivitesi süresi, akıllı telefon bağımlılığı, baş etme yöntemleri ve fiziksel aktivitedir. Diyet kalitesi, Akdeniz Diyeti Kalite İndeksi (KIDMED); akıllı telefon bağımlılığı, Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği – Kısa Form (ATBÖ-KF); baş etme yöntemleri Çocuk ve Ergenler İçin Başa Çıkma Ölçeği (ÇEİBÖ); fiziksel aktivite durumları Uluslararası Fiziksel Aktivite Ölçeği – Kısa Form (IPAQ-SF) ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde bağımsız gruplarda ki-kare, bağımsız gruplarda t testi ve lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Adölesanların yaş ortalaması 16,44±1,10'dur ve %52,3'ü kadındır. Adölesanların %39,6'sının annesi çalışmakta ve %35,3'ü kendi sağlık durumunu kötü olarak algılamaktadır. Adölesanların %38,9'unun annesi, %38,3'ünün babası fazla kilolu veya obezdir. Adölesanların %71,6'sı öğün atlamaktadır ve %11,9'u optimal diyet kalitesine sahiptir. Adölesanların akıllı telefon bağımlılığı ortalama puanı 32,08±12,30'dur ve %55,5'i akıllı telefon bağımlısıdır. Adölesanların baş etme ölçeği alt boyutlarının ortalama puanları sırasıyla; yardım arama: 9,43±1,90, problem çözme: 18,88±4,00, bilişsel kaçınma: 20,03±5,66, davranışsal kaçınma: 6,41±1,99'dur. Adölesanların günlük ortalama toplam ekran süresi 7,95±3,29 saat, günlük ortalama oturma süresi 7,74±3,57 saattir. Adölesanların %34,4'ü fiziksel olarak inaktiftir. İkili karşılaştırma analizlerine göre fazla kilolu veya obez adölesanlarda; annenin çalışma durumu, kendi sağlık durumunu kötü olarak algılama, annenin fazla kilolu veya obez görünme durumu, babanın fazla kilolu veya obez görünme durumu, ana öğünlerden en az birini atlama, toplam ekran aktivitesi süresi, fiziksel olarak inaktif olma ve günlük toplam oturma süresi daha fazla bulunmuştur (p≤0,05). Çoklu analiz sonucuna göre adölesanların fazla kilolu veya obez olma olasılığını, annenin fazla kilolu veya obez görünme durumu 3,4 kat; toplam ekran aktivitesindeki 1 saatlik artış ise 1,1 kat artırmaktadır (p≤0,05). Sonuç: Adölesanların fazla kilolu veya obez olmasında çok çeşitli risk faktörleri rol oynar. Adölesanlarda fazla kiloluluk veya obezitenin önlenmesi ve tedavisine yönelik girişimler için özellikle ekran süresi ve ebeveynlerde fazla kiloluluk veya obezite varlığı göz önüne alınmalıdır. Adölesanlarda fazla kiloluluk ve obezite ile baş etme yöntemleri ve akıllı telefon bağımlığı arasındaki ilişkiyi göstermesi açısından daha geniş örneklem ile yapılacak toplum tabanlı çalışmalara ihtiyaç vardır., Background and aim: Overweight and obesity, which are complex and multifactorial diseases in the world and in Turkey, have become an important public health problem. Overweight and obesity, which occur in adolescence, could continue in older ages and cause many metabolic diseases. Therefore, the causes of overweight or obesity occurring in adolescence should be well investigated. Evaluation of the relationship between overweight and obesity in adolescents and sociodemographic characteristics, nutritional habits, diet quality, screen time, smartphone addiction, coping strategies and physical activity was aimed. Materials and Methods: This study was conducted in Tepecik Training and Research Hospital with 218 adolescents aged 15-18 years in a case-control design. The case group consisted of 85th percentile and above overweight or obese adolescents, and the control group consisted of normal weight adolescents with 15-85th percentiles. The case and control groups were matched for age and gender. The dependent variable of the study was being overweight or obese, and the independent variables were sociodemographic characteristics, nutritional habits, diet quality, screen time, smartphone addiction, coping strategies and physical activity. Mediterranean Diet Quality Index (KIDMED), Smartphone Addiction Scale-Short Form (SAS-SF), Coping Scale for Children and Youth (CSCY), International Physical Activity Scale-Short Form (IPAQ-SF) were used to measure independent variables. Chi-square and t test in independent groups and logistic regression analysis were used. Results: The mean age of adolescents was 16,44±1,10 years and 52,3% of them were female. The mothers of 39.6% of adolescents were working and 35,3% of adolescents perceived their health status as bad. The mothers of 38,9% of adolescents and the fathers of 38,3% of adolescents were overweight or obese. Percent 71,6 of adolescents skipped meals and 11,9% had optimal diet quality. The average score of adolescents' smartphone addiction was 32,08±12,30, and 55,5% of them were smartphone addicts. The mean scores of the coping scale sub-dimensions of the adolescents were respectively; seeking help: 9,43±1,90, problem solving: 18,88±4,00, cognitive avoidance: 20,03±5,66, behavioral avoidance: 6,41±1,99. The average daily total screen time was 7,95±3,29 hours, and the average daily sitting time was 7,74±3,57 hours. Percent 34,4 of adolescents were physically inactive. Mother's working status, perceiving their own health as bad, mother's or father's overweight or obese images, skipping one of the main meals, total screen time, being physically inactive, and total daily sitting time were found to be higher in overweight or obese adolescents than control group (p≤0,05). According to the results of multiple analysis, the probability of adolescents being overweight or obese was 3,4 times higher if the mother has overweight or obese image and 1,1 times higher with 1 hour increase in total screen activity (p≤0,05). Conclusion: A wide variety of risk factors play a role in adolescents becoming overweight or obese. For interventions to prevent and treat overweight or obesity in adolescents, especially screen time and presence of overweight or obesity in parents should be considered. Community-based studies with larger samples should be done to show the relationship between overweight and obesity coping methods and smartphone addiction in adolescents.

The present study is a cross-sectional quantitative study aimed to investigate the Prevalence of tobacco use behavior and its association with socio-demographic information of university personnel. The study intended to determine the frequency of tobacco behavior of 356 personnel in Selçuk University between 2020 and 2021. The study participants were academicians, administration staff, and laborers. A questionnaire that consists of 39 questions addressing the socio-demography, tobacco use behavior, and nicotine dependence level was the data collection tool. This study encompasses 70.5% academicians, 14.3% administration staff, and 15.2% laborers, mostly (73.6%) were 18-45 years old, with 61% males and 39% females. In this study, 57.6% tried tobacco at least for some time, 26.7% were former smokers and 30.9% were current smokers, with 35% males and 24.5% females. In addition, 26.7% of the academicians, 35.3% of administration staff, and 46.3% of the laborers were current smokers. Current smoking was statistically and significantly higher among males, the divorced, low level of education, low level of family income, laborers or cleaners, and people aged 36-45 at p, Bu çalışma; üniversite personelinin, tütün kullanım davranışının yaygınlığını ve sosyodemografik özellikleriyle ilişkisini araştırmak amacıyla planlanmış kesitsel bir çalışmadır. Araştırma, Selçuk Üniversitesi'nde 2020-2021 yılları arasında akademisyenler, idari personel ve işçilerden oluşan toplam 356 personel üzerinde yapılmıştır. Veri toplama aracı; sosyodemografik özellikler, tütün kullanım davranışı ve nikotin bağımlılık düzeyini ele alan 39 sorudan oluşan bir ankettir. Katılımcıların çoğunluğu akademisyen (%70,5) ve 18-65 yaşları arasında olup, % 61'i erkektir. Katılımcıların, %57,6'sı en az bir süre tütün kullanmış, %26,7'si daha önce sigara içmiş ve %30,9'u halen sigara içmektedir. Akademisyenlerin %26,7'sinin, idari personelin %35,3'ünün ve işçilerin %46,3'ünün halen sigara içtiği; erkeklerde, eşinden boşananlarda, eğitim düzeyi düşük olanlarda, aile geliri düşük olanlarda, işçilerde ve 36-45 yaş arası kişilerde sigara içme oranının diğer gruplara göre anlamlı derecede daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Öte yandan, kadınlarda, evlilerde, eğitim düzeyi yüksek olanlarda, aile geliri düşük-orta düzeyli olanlarda, akademisyenlerde, sağlık profesyonellerinde ve 45 yaş üstü kişilerde sigara içme oranının diğer gruplara göre anlamlı olarak daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada; dumansız tütün kullanımının olmadığı ve sigara içenlerin %89'unun filtreli sigara kullandığı, sigara içenlerin %86,4'ünün düşük-orta, %13,6'sının yüksek düzeyde nikotin bağımlısı olduğu tespit edilmiştir. Genel bırakma girişimi %85,9 iken, halen sigara içenler arasında bırakma girişimi %73,6 idi. Sigarayı bırakma oranı %40,5 olup, erkekler arasında (%41,6) kadınlara göre (%37,9) nispeten daha yüksektir. Akademisyenlerin topluma rol modeli olduğu düşünüldüğünde; %30,9 sigara içme oranının oldukça yüksek olduğu kanaatine varılmış ve buna yönelik öneriler sunulmuştur.

Amaç: Tütün ürünlerinden sigara, dünyada en çok ölüme yol açan etmenlerden biridir. Araştırmanın amacı, bir sigara bırakma merkezine (SBM) başvuran bireylerde sigara bırakma sıklığının ve sigara bırakma başarısına etki eden faktörlerin belirlenmesidir. Gereç ve Yöntem: Kesitsel araştırmadır. Bu çalışma, Belediye ile Tıp Fakültesi işbirliğinde kurulmuş SBM'ne 2009-2018 yılları arasında başvuran 3278 kişiden üç kontrol görüşmesini tamamlayan 1570 kişiyi kapsamaktadır. Bağımlı değişken: Sigarayı bırakma durumu Bağımsız değişkenler: Yaş, cinsiyet, medeni durum, öğrenim durumu, çalışma durumu, düzenli gelir durumu, düzenli olarak sigara içmeye başlama yaşı, günlük tüketilen sigara miktarı, diğer tütün ürünlerini kullanma, daha önce sigarayı bırakmayı deneme, evde başka sigara içen varlığı, Nikotin Bağımlılık Düzeyi(NBD), Depresyon, anksiyete varlığı, toplam izlem sayısıdır. İstatistiksel çözümlemede lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. Etik kurul onayı alınmıştır. Bulgular: Araştırma grubunun ortanca yaşı 46, yarıya yakını kadın, %74.3'ü evli, %60.1'i lise ve üstü eğitim düzeyinde, %54.2'si çalışmıyor, %36.8'inin düzenli gelir yoktur. Sigara içmeye başlama yaşı ortancası 19 (17-22), günlük sigara sayısı ortancası 20'dir (20-30). NBD; %59.9'u yüksek ve çok yüksek düzeydir. Araştırma grubunun %79.6'sı daha önce sigarayı bırakmayı denemiştir, %53.2'sinin evde sigara içen bir yakını vardır. Araştırma grubunun %33.7'sinde depresyon belirtisi, %23.9'unda anksiyete belirtisi vardır. Hasta izlem sayısı ortancası 7'dir (5-10). Hastaların %34.8'i Vareniklin, %27.5'i Bupropion, %9.9'u NRT kullanmıştır. Araştırma grubunun %34'ü bir yıl süreyle sigarayı bırakmıştır. Lojistik regresyon analizine; yaş, medeni durum, düzenli geliri olma, sigaraya başlama yaşı, depresyon belirtisi, nikotin bağımlılık düzeyi, evde sigara içen bir yakınının olması, izlem sayısı değişkenleri alınmıştır. Evli olma 2.26 kat (%95 GA:1.509-3.377, p, Aim: Cigarette smoking is one of the leading causes of death in the world. The aim of the study is to determine the frequency of smoking cessation and the factors affecting smoking cessation in individuals applying to a smoking cessation center(SCC). Material and methods: It is a cross-sectional research. Data were obtained from SCC records. Of the 3278 people who applied to the smoking cessation center between 2009 and 2018, 1570 people who completed three control interviews were included in the study. The variables are age, gender, marital status, education status, regular income status, using other tobacco products, trying to quit smoking before, presence of other smokers in the home, nicotine dependency level (NDL), number of cigarettes per day, age at starting regular smoking, drug treatment, smoking cessation and total number of follow-ups. Logistic regression were used for statistical analysis. Ethics committee approval was supplied. Results: The median age of the research group was 46, approximately half of individuals were female. 74.3% are married, 60.1% were at high school or higher education level. 54.2% were unemployed, 36.8% have no regular income. The median age to start smoking was 19 and the median number of cigarettes per day was 20. NDL was high and very high in 59.9%. The median number of patient follow-ups was 7. Of the patients, 34.8% used varenicline, 27.5% bupropion, and 9.9% NRT. Of the patients 34% were quit smoking for one year. Age, gender, marital status, regular income, age of starting smoking, depression symptom, having a relative who smokes at home, number of follow-ups and NDL were included in the logistic regression analysis. Being married 2.26 times (95% CI: 1.509-3.377, p

Amaç: Öfke, incinme, engellenme vb. durumlarda kişilerin gösterdiği saldırganlık olarak tanımlanır. Anksiyete ise kişilerin duyduğu fazla miktarda uzun süreli kaygıdır. İnsanların tükettikleri besinler duygu durumunu, davranışlarını, sosyal ilişkilerini etkilemektedir.Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte kesitsel bir çalışma olan bu çalışmanın evrenini Malatya Battalgazi İlçe Sağlık Müdürlüğü Beslenme Danışmanlığı Birimi'ne 01.08.2018-01.12.2018 tarihleri arasında başvuran 18 yaş üstü bireyler oluşturmaktadır. Örnek büyüklüğü evren büyüklüğü bilinmeyen örneklem hesaplama yöntemi ile n= (1.64)2.0.3.0.7/ (0,05)2 formülü ile 225 olarak hesaplanmıştır. Örneklemin %80'ine ulaşılmıştır.Bulgular: Çalışma grubundaki kişilerin yaş ortalaması 36.99±12.94'tür. Çalışmaya katılan kişilerin %25.6'sı erkek, %74.4'ü kadın'dır. Kadınların anksiyete düzeyleri erkeklerin anksiyete düzeyinden anlamlı olarak daha yüksektir(p

Gebelikten korunmak için kullanılan yöntemlere "kontraseptif yöntemler" denilmektedir. Bu araştırma, bir Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Merkezine yöntem değişikliği talebiyle başvuran kadınların, aile planlaması yöntem değiştirme nedenlerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma, ilgili etik kurul izni ve kurum izni alındıktan sonra Temmuz 2018- Ekim 2018 tarihleri arasında Konya Merkez 1 No'lu Ana Çocuk Sağlığı ve Aile Planlaması Merkezinde yapılmıştır. Herhangi bir örneklem yöntemi uygulanmamıştır. Sözel onamları alınan 335 kişi çalışmaya katılmıştır. Veri toplama aracı olarak literatür taranarak hazırlanmış ve katılımcıların sosyodemografik özellikleri, obstetrik öyküleri, ilaç kullandıkları hastalıkları ve alışkanlıkları ile ilgili toplam 25 sorudan oluşan anket formu kullanılmıştır. Tüm veriler bilgisayar ortamında SPSS 22.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Anket formundan elde edilen veriler bu çalışmanın değişkenlerini oluşturmaktadır. Tüm değişkenler tanımlayıcı istatistiklerle özetlenmiştir. Ölçümle elde edilen verilerin normal dağılıma uygunluğu Kolmogorov Smirnov testi ile incelenmiştir. Ölçümle elde edilen veriler; aritmetik ortalama ± standart sapma, ortanca, minimum ve maksimum değerler, sayımla elde edilen veriler % olarak gösterilmiştir. Kategorik değişkenlerin bağımsız gruplarda karşılaştırılmasında Ki-Kare ve Ki-Kare Trend Testi kullanılmıştır. Tüm hipotez testlerinde Tip 1 hata düzeyi 0,05 olarak alınmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 31,9±7,6 (min:18, max:55) idi. Katılımcıların çoğu (% 99,4) evliydi. Gebelik sayıları ortalaması 2,7± 1,3 ve ortanca 2 (1-6)'dir. Katılımcıların çoğunun (%77,9) istenmeyen gebelik öyküsü bulunmazken, %13,13'ünün istenmeyen gebelik sayısı 1'dir. Halen kullanmakta olduğu kontraseptif yöntemi değiştirme nedeni sorgulandığında, katılımcıların çoğu (%37,91) "eşim istemiyor" olarak belirtmiştir. Katılımcıların %13,13'ü kanama yaptığından, %12,84'ü yeni yöntemi daha güvenilir bulduğundan, %10,45'i yan etkileri görüldüğünden ve %8,66'sı da kullanımı zor olduğundan kullandıkları kontraseptif yöntemi değiştirmek istediklerini belirtmişlerdir., The methods used to prevent pregnancy are called "contraceptive methods". This research was carried out to examine the reasons for changing family planning methods of women who applied to a Mother-Child Health and Family Planning Center with a request of changeover. The research was conducted in Konya Center No.1 Mother Child Health and Family Planning Center between July 2018 and October 2018, after obtaining the permission of the relevant ethics committee and institution. No sampling method was applied. 335 people, whose verbal consents were obtained, participated in the study. As a data collection tool, a questionnaire form which is prepared by scanning litarature consisting of 25 questions about sociodemographic characteristics, obstetric histories, diseases in which they used drugs and habits was used. All data were analyzed in a computer environment using SPSS 22.0 program. The data obtained from the questionnaire form is the variables of this study. All variables are summarized with descriptive statistics. The suitability of the data obtained by the measurement to normal distribution was examined with the Kolmogorov Smirnov test. Data obtained by measurement; arithmetic mean ± standard deviation, median, minimum and maximum values, data obtained by counting are shown as percent. Chi-square test and chi-square trend test were used to compare categorical variables in independent groups. In all hypothesis tests, type 1 error level was taken as 0,05. The average age of the participants was 31,9 ± 7,6 (min: 18, max: 55). Most of the participants (99,4%) were married. The average number of pregnancies is 2,7 ± 1,3 and the median is 2 (1-6). While most of the participants (77,9%) did not have a history of unwanted pregnancy, 13,13% of them had 1 unwanted pregnancy. When the reason for changing the contraceptive method she is currently using is questioned; most of the participants (37,91%) stated "my spouse does not want it". 13,13% of the participants stated that they wanted to change the contraceptive method they used because they bleed, 12,84% found the new method more reliable, 10,45% had side effects and 8,66% were difficult to use.

Tarımsal/endüstriyel faaliyetler ve tatlı suyun evsel kullanımı, uygun arıtma yapılmadan su ortamına deşarj edildiğinde mikro kirleticiler içeren atık su üretir ve bu da ciddi çevre ve insan sağlığı sorunlarına yol açar. Mikro kirleticiler, çevrede çok düşük konsantrasyonlarda (ngL-1) bulunan geniş bir kimyasal madde grubudur. Kanserojen, teratojenik ve ciddi sağlık sorunları oluşturan ağır metaller, besin zinciri kanalıyla insan vücudunda birikebilir. Bu nedenle ağır metallerle kirlenmiş atık suların arıtılması gerekmektedir. Bu çalışmada amacımız, hemogram cihazı atık sularından, 7 farklı günde alınan örneklerin bazı ağır metal miktarlarını ICP-MS ile tayin etmektir. Toplanan 28 numune 0,45 µm gözenekli selüloz membran filtreler kullanılarak ayrı ayrı süzülmüştür. ICP-MS ile 10 farklı ağır metalin (Al, As, Cd, Cr, Cu, Mn, Ni, Pb, V,Zn) miktar analizi yapılmış ve sonuçlar ppb cinsinden elde edilmiştir. Al (135,9 µg/L), Cr (29,5 µg/L), Mn (41,8 µg/L), Ni (103,4 µg/L), Cu (2776,1 µg/L), Zn (9662,9 µg/L), As (1,3 µg/L), Cd (0,2 µg/L) ve Pb (202 µg/L) olarak tespit edilmiştir. Ölçümlerin hiçbirinde Vanadyum'a rastlanmamıştır. Al, As, Cr ve Cd elementleri mikrokirletici seviyelerinin altında iken Mn ve Ni elementlerinin miktarı mikrokirletici seviyelerinin üzerinde tespit edilmiştir. İnsan ve çevre sağlığına ciddi toksik etkileri olan Cu, Zn ve Pb elementlerinin miktarları mikrokirletici seviyelerinin çok çok üzerinde bulunmuştur. Sonuç olarak hemogram cihazı atık sularının direkt yeraltı sularına deşarj edilmemesi, öncesinde uygun arıtım sistemlerinden geçirilmesinin uygun olacağı düşünülmektedir., Agricultural/industrial activities and domestic use of fresh water produce wastewater containing micro-pollutants when discharged into the aquatic environment without proper treatment, which causes serious environmental and human health problems. Micropollutants are a large group of chemicals found in the environment at very low concentrations (ngL-1). Heavy metals, which are carcinogenic, teratogenic and cause serious health problems, can accumulate in the human body through the food chain. Therefore, wastewater contaminated with heavy metals must be treated. In this study, our aim is to determine some heavy metal amounts of samples taken on 7 different days from hemogram device wastewater by ICP-MS. The collected 28 samples were filtered separately using 0.45 µm porous cellulose membrane filters. Quantitative analysis of 10 different heavy metals (Al, As, Cd, Cr, Cu, Mn, Ni, Pb, V, Zn) was performed with ICP-MS and the results were obtained in ppb. It was determined as Al (135.9 µg/L), Cr (29.5 µg/L), Mn (41.8 µg/L), Ni (103.4 µg/L), Cu (2776.1 µg/L), Zn (9662.9 µg/L), As (1.3 µg/L), Cd (0.2 µg/L) and Pb (202 µg/L). Vanadium was not found in any of the measurements. While Al, As, Cr and Cd elements were below the micropollutant levels, the amount of Mn and Ni elements were above the micropollutant levels. The amounts of Cu, Zn and Pb elements, which have serious toxic effects on human and environmental health, were found to be much higher than the micropollutant levels. As a result, it is thought that it would be appropriate not to discharge the waste water of the hemogram device directly into the groundwater, and to pass it through appropriate treatment systems before hand., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 20112007 proje numarası ile desteklenmiştir.

Amaç: Bu araştırma, Diyarbakır 16 nolu Aile Sağlığı Merkezi (ASM) bölgesinde yaşayan 15-49 yaş aralığındaki kadınlarda yaşam boyu, son bir yıl içindeki ve son üç ay içindeki bel ağrısı prevalanslarını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot: Araştırmanın evrenini, Diyarbakır 16 nolu ASM bölgesinde yaşayan 4800 kadın, örneklemini ise sistematik örnekleme yöntemi ile seçilip ulaşılabilen 392 kadın oluşturmaktadır. Bel ağrısının, kadınların yaşam kalitesini ne kadar etkilediğini belirleyebilmek için Oswestry Özürlülük İndeksi, fiziksel aktivite düzeyini belirlemek için ise Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi uygulanmıştır. Verilerin analizi, SPSS 22 (Statistical Package for the Social Sciences 22,0) programı ile yapılmıştır. Bulgular: Elde edilen bulgulara göre, yaşam boyu bel ağrısı sıklığı %70,4 olarak bulunmuştur. Kadınların Oswestry Özürlülük İndeksi puan ortalaması 12,5±6,4 bulunmuştur. Katılımcıların %56,9’u minimum aktif, %33,9’u ise inaktif çıkmıştır. İnaktif kadınlarda bel ağrısı sıklığı %94 bulunurken, çok aktif kadınlarda %38,9 olarak bulunmuştur. Fiziksel aktivite düzeyi arttıkça bel ağrısı görülme sıklığı azalmaktadır. Sonuç: Bel ağrısı ile ilgili olduğunu düşündüğümüz risk faktörlerinden medeni durum, yaş, vücut kitle indeksi, gebelik sayısı, egzersiz yapma durumu, ev işleri yapma durumu ile bel ağrısı sıklığı arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Bu bilgiler ışığında, risk faktörlerine yönelik gerekli önlemler alındığı takdirde kadınlarda bel ağrısı sıklığı azaltılabileceği sonucuna ulaşılmıştır., Objective: This study aims to determine the low back pain prevalence in three months, six months and lifelong period for the women which are in 15-49 age range and live in No.16 Family Health Center (FHC) area in Diyarbakir. and Methods: Study population is the 4800 women which live in Diyarbakir No.16 ASM Area and sample is 392 women which are chosen with systematic investigation method. To determine the low back pain which affect the life quality of women Oswestry Disability Index method and to determine the physical activity level, The International Physical Activity Questionnaire method is used. Data analysis has been made by SPSS 22 (Statistical Package for the Social Sciences 22.0) software. Results: According to result of findings the low back pain frequency is obtained as 70.4%. The average Oswestry score of woman is found 12.5±6.4. The results show that 56.9% of participants were active and 33.9% were inactive. The frequency of low back pain in inactive women is found 94% and also frequency of low back pain in active women is found as 38.9%. Conclusion: Results show that the risk factors such as marital status, age, BMI, gestation number, physical activity level, house works have significant relation with low back pain frequency. In the light of this information, we obtained that, taking due precautions about risk factors reduces the low back pain frequency in women.

Amaç: Araştırmamız Derik Devlet Hastanesi Diyet polikliniğe gelen 18-64 yaş arası 200 gönüllü katılımcıya, bireye özel diyet programlarının yaşam kalitesine etkisini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Bireylere diyet tedavisi öncesinde genel soruların, antropometrik ölçümlerin ve WHOQOL-Bref yaşam kalite ölçeğinin olduğu bir anket uygulanmıştır.2 aylık tedavi sonucunda aynı anket bir kez daha uygulanıp diyet tedavisi öncesi ve sonrası Beden kitle indeksi (BKİ) ve yaşam kalite puanları aralarındaki ilişki hem boyutsal olarak ortalama puanlarla hem de toplam yaşam kalitesi puan ortalaması olarak değerlendirilmiştir. Boyutlar 100 puan üzerinden, toplam yaşam kalite puanı 400 puan üzerinden değerlendirilmiştir. Bulgular: Bireylerin hem cinsiyete göre dağılıma bakıldığında hem de toplam duruma bakıldığında BKİ düzeyinde ve yaşam kalite puanları üzerinde değişiklikler saptanmıştır. Kadın bireylerin tedavi öncesi BKİ düzeyi 29,4 iken 26,3’e düşmüştür. Erkek bireylerin BKİ düzeyi 26,9 iken 25,3’e düşmüştür. Ortalama BKİ düzeyi ise 28,3’den 25,9’a düşmüştür. Yaşam kalite puanları ise genel durumda boyutsal olarak sırasıyla bedensel alan puan artışı 14,9; sosyal alan puan artışı 10,58: ruhsal alan puan artışı 16,9;çevresl alan puan artışı 3,6 puan artışı şeklinde olmuştur. Toplam yaşam kalite puan ortalaması ise 45,6 olarak tespit edilmiştir. Sonuç: Araştırmamızda boyutsal olarak en çok ruhsal alanda en az çevresel alan da artış olmuştur. Çalışma sonunda diyet tedavisisin yaşam kalitesini arttırdığı sonucuna varılmıştır. Toplumların yaşam kalitesinin arttırılmasında diyet tedavisinin önemini topluma ve bireylere kavratması halk sağlığının temel strateji hedeflerinden biridir. Aim: Our research was carried out in order to evaluate the effect of individual diet programs on the quality of life of 200 volunteer participants between the ages of 18-64 who came to the Derik State Hospital Diet Polyclinic. Material and Method: A questionnaire including general questions, anthropometric measurements and the WHOQOL-Bref quality of life scale was applied to the individuals before the diet treatment. After 2 months of treatment, the same questionnaire was applied once again and the relationship between body mass index (BMI) and quality of life scores before and after the diet treatment was both dimensional and dimensional. It was evaluated as the mean scores as well as the total quality of life score average. Dimensions were evaluated out of 100 points and total quality of life score was evaluated out of 400 points. Results: In our research, there was an increase in the spiritual area the least in terms of dimensions. At the end of the study, it was concluded that there is a significant relationship between diet therapy and quality of life. It is one of the main strategic goals of public health to make the society and individuals understand the importance of diet therapy in increasing the quality of life of the society. Conclusion: Considering the distribution of individuals by gender and the overall situation, significant changes were noted in BMI level and quality of life scores. While the pre-treatment BMI level of female individuals was 29.4, it decreased to 26.3. While the BMI level of male individuals was 26.88, it decreased to 25.3. The average BMI level decreased from 28.2 to 25.9. Quality of life scores, on the other hand, in terms of dimensions, increase in bodily area score by 14.9 in general; social domain score increase was 10.6, spiritual domain score increase was 16.9, environmental domain score increase was 3.6 points. The mean total quality of life score was determined as 45,6.

Fazla kilo ve obezite oranları dünya çapında hızla artmaktadır. Bu nedenle etkin ve sağlıklı kilo kontrol yöntemlerinin yaygın olarak kullanılmasının sağlanması ve yaşam tarzı haline getirilmesi obeziteye bağlı morbidite ve komorbiditelerin önlenmesi bakımından kritik öneme sahiptir. Obezitenin tedavisi, önlenmesi ve kontrolü konusunda hastaların yaşam tarzı değişikliklerine uyması için bireyselleştirilmiş beslenme danışmanlığı gereklidir. Öğretmenlerin kilo kontrol davranışlarını, beden memnuniyetlerini anlamak toplumun fotoğrafını çekme ve geleceğin yetişkinleri hakkında öngörü sahibi olmak bakımından destekleyicidir. Amaç: Araştırma öğretmenlerin diyetisyen hizmetine erişimi, beden memnuniyeti ve kilo kontrol davranışı ile ilişkili faktörleri değerlendirmek amacıyla yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarından yola çıkarak kilo kontrol yöntemlerini kullanma ve diyetisyen hizmetine erişim konularında literatüre veri kaynağı oluşturmak hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Kesitsel-analitik tipte tasarlanan çalışma İzmir'in Bornova ilçesindeki 36 devlet ortaokulunda görev yapmakta olan öğretmenler üzerinde Ocak 2019-Haziran 2021 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırma evrenini 1414 öğretmen oluşturmaktadır. 1414 kişiden %50 bilinmeyen prevalans, %5 hata payı ve %95 güven aralığı ile örneklem büyüklüğü 302 olarak hesaplanıp, %10 yedek eklenerek 332 kişiye ulaşılması planlanmıştır. Örnek gruba girecek öğretmenleri belirlemek için her okuldaki öğretmen sayısının evrendeki oranına göre tabakalama yapılmıştır. Her bir okuldan belirlenen sayıdaki öğretmeni seçmek için öğretmen isim listelerinden sistematik örnekleme yapılmış, bulunamayan öğretmenler için yedekleri seçilmiştir. Araştırma kapsamında 316 öğretmene ulaşılmıştır ve kapsayıcılık oranı %95'tir. Araştırmanın bağımlı değişkenleri son bir yılda kilo kontrolü ve diyetisyen hizmeti alma davranışıdır. Bağımsız değişkenleri ise yaş, cinsiyet, medeni durum, öğretmenlik alanı, çocuk sahibi olma, tanısı konmuş kronik hastalık, beden kütle indeksi, beden memnuniyeti, son bir yılda seçilen kilo kontrol yöntemi ve seçilen kilo kontrol yöntemi hakkında bilgi kaynağıdır. Çalışmada veriler anket formu ile toplanmıştır. Veri toplama sürecinde öğretmenler okullarında ziyaret edilerek anket formlarını kendilerinin doldurması istenmiştir. Araştırmaya katılmayı kabul eden 316 öğretmen bilgilendirilmiş gönüllü olur formunu onaylamıştır. Son bir yılda kilo kontrol davranışında bulunmak ile sosyodemografik özellikler ve kilo memnuniyeti, seçilen kilo kontrol davranışları ile sosyodemografik özellikler ve kilo memnuniyeti, diyetisyen hizmeti alma davranışı ile sosyodemografik özellikler ve kilo memnuniyeti ve diyetisyen hizmeti alma davranışı ile seçilen kilo kontrol yöntemi arasındaki ilişki değerlendirilirken kikare analizi kullanılmıştır. Son bir yılda kilo kontrol davranışı göstermek ile Beden Memnuniyeti Ölçeği (BMÖ) puan ortalamaları, seçilen kilo kontrol davranışı ile BMÖ puan ortalamaları, diyetisyen hizmeti alma davranışı ile BMÖ puanı ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark aranırken ise student t testi kullanılmıştır. Tüm analizlerde istatistiksel anlamlılık düzeyi p< 0,05 alınmıştır. Araştırma için Ege Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar ve Yayın Etiği Kurulları'na Şubat 2019'da başvurulmuştur. Etik kurulun 17.04.2019 tarihli kararı, 19-4.1T / 50 sayılı yazısı ile onay almıştır. İzmir Valiliği ve İzmir İl Milli Eğitim Müdürlüğü'nden izin alınmıştır. Araştırma kapsamında dahil edilme kriterlerini karşılayan ve araştırmayı kabul eden 316 öğretmen önce çalışmanın içeriği hakkında bilgilendirilmiş ve çalışmaya gönüllü olarak katılmak isteyip istemedikleri sorulmuştur. Bulgular: Yaş ortalaması 39,31±7,99 olan öğretmenlerin %69'u kadın, %78,8'i evli ve %74,7'si çocuk sahibidir. Öğretmenler BKİ'lerine göre değerlendirildiğinde %32,5'inin fazla kilolu ve obez olduğu saptanmıştır. Fazla kilolu ve obez öğretmenlerin BMÖ puan ortalamaları daha düşük bulunmuştur. Araştırmaya katılan öğretmenlerin %52,8'i kilosundan memnun olmadığını ve %51,6'sı kilo vermek istediğini bildirirken, %61,4'ü son bir yılda kilo kontrol davranışında bulunduğunu bildirmiştir. Son bir yılda kilo kontrol davranışında bulunan öğretmenlerin %70,6'sının etkisiz/yanlış yöntem kullandığı saptanmıştır. Öğretmenler tarafından son bir yılda en yüksek oranda başvurulan etkin/doğru kilo kontrol yöntemleri sırasıyla daha az kalori almak (%83), daha fazla egzersiz yapmak (%68) ve tüketilen yağ miktarını azaltmak (%59,8) iken, en yüksek oranda başvurulan etkisiz/yanlış kilo kontrol yöntemleri ise sırasıyla beslenmeden karbonhidrat grubunu çıkartmak (%82) (Dukan Diyeti, Karatay Diyeti, Atkins Diyeti vb.), öğün atlamak (%55), kilo korumaya yardımcı bitki çayları tüketmek (%42) ve konserve veya toz haline getirilmiş gıda takviyeleri kullanmaktır (%38). Öğretmenlerin gösterdiği hem etkin/doğru hem de etkisiz/yanlış kilo kontrol davranışları hakkında en sık bilgi ve yönlendirme kaynağı olarak sosyal medya ve internet belirtilmiştir. Öğretmenlerin onda biri son bir yıl içinde diyetisyen hizmeti aldığını belirtmiştir. Diyetisyen hizmeti alan öğretmenlerin %32,3'ü Özel Hastane veya Tıp Merkezi'ne başvururken yalnız bir kişi Sağlıklı Hayat Merkezi'ne başvurduğunu ve %16,1'i ise çevrimiçi diyet yolu ile internetten diyetisyen hizmeti aldığını belirtmiştir. Diyetisyen hizmeti alan öğretmenlerin %16,1'i uzman hekim tarafından yönlendirildiğini ve %83,9'u ise kendisi başvurduğunu bildirmiştir. Ancak aile hekimi tarafından diyetisyene yönlendirme bildirilmemiştir. Fazla kilolu ve obez öğretmenler normal kilodaki öğretmenlerden daha fazla kilo kontrol davranışında bulunduklarını bildirmişlerdir (p, Overweight and obesity rates are increasing rapidly worldwide. For this reason, it is critical to ensure that effective and healthy weight control methods are widely used and made into a lifestyle in terms of preventing obesity-related morbidity and comorbidities. Individualized nutritional counseling is necessary for patients to comply with lifestyle changes in the treatment, prevention and control of obesity. Understanding teachers' weight control behaviors and body satisfaction is supportive in terms of taking a picture of the society and having foresight about the adults of the future. Objective: The research was conducted to evaluate the factors associated with teachers' access to dietitian service, body satisfaction and weight control behavior. Based on the results of the research, it is aimed to create a data source for the literature on the use of weight control methods and access to dietitian services. Materials and Methods: The study, which was designed as a cross-sectional-analytical type, was carried out between January 2019 and June 2021 on teachers working in 36 state secondary schools in Bornova, İzmir. The population of the research consists of 1414 teachers. The sample size was calculated as 302 with 50% unknown prevalence, 5% standard error and 95% confidence interval from 1414 people, and it was planned to reach 332 people by adding 10%. In order to determine the teachers who will enter the sample group, stratification was made according to the ratio of the number of teachers in each school in the universe. In order to select the determined number of teachers from each school, systematic sampling was made from the teacher name lists, and substitutes were selected for the teachers who could not be found. Within the scope of the research, 316 teachers were reached and the covarage rate was 95%. The dependent variables of the study are weight control and dietitian service in the last year. The independent variables are age, gender, marital status, teaching field, having a child, diagnosed chronic disease, body mass index, body satisfaction, the weight control method chosen in the last year and the source of information about the weight control method chosen. In the study, data were collected with a questionnaire form. During the data collection process, teachers were visited at their schools and asked to fill in the questionnaires themselves. 316 teachers who agreed to participate in the study approved the informed consent form. Chi-square analysis was used to evaluate the relationship between weight control behavior and sociodemographic characteristics and weight satisfaction, selected weight control behaviors and sociodemographic characteristics and weight satisfaction, dietitian service receiving behavior and sociodemographic characteristics and weight satisfaction, dietitian service receiving behavior and selected weight control method in the last year. Student t test was used to search for a statistically significant difference between showing weight control behavior and BMI score averages, selected weight control behavior and BMI score averages, dietitian service behavior and BMI score averages in the last year. Statistical significance level was taken as p< 0.05 in all analyzes. An application was made to Ege University Scientific Research and Publication Ethics Committees in February 2019 for the research. The decision of the ethics committee dated 17.04.2019 was approved with the letter 19-4.1T / 50. Permission was obtained from the Governorship of Izmir and the Izmir Provincial Directorate of National Education. 316 teachers who met the inclusion criteria and accepted the study were first informed about the content of the study and were asked whether they would like to participate in the study voluntarily. Results: With a mean age of 39.31±7.99 years, 69% of the teachers were female, 78.8% were married and 74.7% had children. When the teachers were evaluated according to their BMI, it was determined that 32.5% of them were overweight and obese. Overweight and obese teachers' mean BMI scores were found to be lower. While 52.8% of the teachers who participated in the research stated that they were not satisfied with their weight and 51.6% wanted to lose weight, 61.4% reported that they had been in weight control behavior in the last year. It was determined that 70.6% of the teachers who had weight control behavior in the last year used ineffective/wrong methods. While the most effective/correct weight control methods used by teachers in the last year were to consume less calories (83%), to exercise more (68%) and to reduce the amount of fat consumed (59.8%), respectively. Ineffective/wrong methods of weight control are, respectively, removing the carbohydrate group from the diet (82%) (Dukan Diet, Karatay Diet, Atkins Diet, etc.), skipping meals (55%), consuming herbal teas to help maintain weight (42%), and canned or powdered. using food supplements (38%). Social media and internet were stated as the most frequent sources of information and guidance about both effective/correct and ineffective/incorrect weight control behaviors shown by teachers. One-tenth of the teachers stated that they had received a dietitian service in the last year. While 32.3% of the teachers who received dietitian service applied to a Private Hospital or Medical Center, only one person applied to the Healthy Life Center and 16.1% stated that they received dietitian service from the internet via online diet. 16.1% of the teachers who received dietitian service reported that they were directed by a specialist physician and 83.9% reported that they applied themselves. However, no referral to a dietitian was reported by the family physician. Overweight and obese teachers reported more weight control behaviors than normal weight teachers (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı Gercüş Devlet Hastanesinde çalışan sağlık personellerinde ortoreksiya nervoza sıklığının saptanması ve etkileyen faktörlerin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Araştırma, kesitsel tipte tanımlayıcıdır. Mart – Haziran 2021 tarihlerinde yürütüldü. Gercüş Devlet Hastanesi’nde görev yapmakta olan tüm sağlık personeli (n=112) araştırmanın evrenini oluşturdu. Sosyodemografik özellikler, antropometrik ölçümleri içeren kişisel bilgi formu ve ORTO-11 ölçeği formu yüzyüze anket yöntemiyle uygulandı. Araştırmaya katılan personellerin antropometrik ölçümleri TANİTA MC780-MA vücut analiz cihazıyla yapıldı. Katılımcılardan gönüllü onam formu ve Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu’ndan onay, Gercüş Devlet Hastanesi Başhekimliği’nden gerekli izinler alındı. Araştırma kapsamında elde edilen veriler ‘SPSS 22.0 for Windows’ programıyla değerlendirildi. Veri analizinde Ki Kare testi ve Spearman korelasyon analizi kullanıldı, anlamlılık değeri p

Karatutlu C., Türkiye'deki İtfaiyelerin Afete Hazırlıklarının Değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Anabilim Dalı Afetlerde Sağlık Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2021. Bu çalışmada Türkiye'de il, ilçe ve belde belediyelerine ve büyükşehir belediyesi itfaiye daire başkanlıklarına bağlı itfaiye birimlerinin afete hazırlık durumunun incelenmesi amaçlanmaktadır. Türkiye' deki büyükşehir belediyelerine bağlı itfaiye daire başkanlıkları, il, ilçe ve belde belediyelerine bağlı itfaiye birimleri araştırmanın evrenini oluşturmaktadır ve tamamına ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırma kesitsel tipte epidemiyolojik bir araştırmadır. Araştırmada mektup ile anket uygulama yöntemi kullanılmıştır. Araştırma kapsamında itfaiye birimlerinin %74,7'sine ulaşılmıştır. Araştırmaya katılan itfaiye birimlerinin sorumluluk alanı nüfusu, Türkiye nüfusunun %83,3'ünü (69.240.155), itfaiye birimlerinin sorumluluk alanı yüz ölçümü, Türkiye yüz ölçümünün %78,6'sını (612.735 km2) oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan itfaiye birimlerinin %26,9'u birimlerinin afetlere müdahale etme durumlarının ve %30,6'sı afet ve yangınlarda görev yapacak personelin yeterli düzeyde olduğunu belirtmiştir. Araştırmaya katılan itfaiye birimlerinin %50,0'ı birimlerinde iç hizmet yönergesinin olduğunu, %42,1'i birimlerinde iç afet planının bulunduğunu, %23,4'ü birimlerinde dış afet planının bulunduğunu belirtmiştir. Araştırmaya katılan itfaiye biriminin afete hazırlık puanlarının ortalama değeri 20,32, standart sapması 14,380, ortanca değeri ise; 17,00'dır. Karatutlu C., Evaluation of the Disaster Preparedness of the Fire Brigades in Turkey, Hacettepe University Graduate School of Health Sciences, Department of Public Health, Health Management In Disasters Program Master's Thesis, Ankara 2021. The aim of the study is to examine the disaster preparedness of fire departments affiliated with the fire brigades of metropolitan, provincial, district and town municipalities in Turkey. The universe of this study includes the fire departments of the metropolitan municipalities and the fire brigades of the provincial, district and town municipalities in Turkey and it was tried to reach all of the universe of the study. This is a cross-sectional epidemiological study. The questionnaires were sent via ordinary mail. Within the scope of the survey, 74.7% of the fire brigades were reached. Population of the area of responsibility of fire brigades participating in the research study makes up 83.3 % (69,240,155) of the population of Turkey, and the surface area of the area of responsibility of fire brigades makes up 78.6% (612,735 km2) of the surface area of Turkey. 26.9% of the fire brigades participating in the survey stated that their preparedness in the units for disasters is sufficient and 30.6% of them stated that personnel working in disasters and fires are at a sufficient level. 50.0% of the fire brigades participating in the study stated that their units have internal service instructions, 42.1% have an internal disaster plan in their units, and 23.4% have an external disaster plan in their units. The average point value of the disaster preparedness of the fire brigades involved in the study is 20,32; the standard deviation is 14,380; the median value is 17,00. 319

Aim:This study was a cross-sectional study aimed to determine depression prevalenceand to compare levels of perceived social support among resident and refugeestudents enrolled in secondary and high schools in Bağcılar, İstanbul.Materials and Methods: The sample of the studyconsisted of 563 students (277 residents and 286 refugees) enrolled in onesecondary school, two high-schools and one temporary training center. Studentswere administered Children’s Depression Inventory (CDI) and TheMultidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS)Results: While refugee and resident students werecompared in terms of presence of depressive symptoms, it was found that 30.4%refugees and 17.3% residents had depressive symptoms and the difference betweenthem was significant (p, Amaç: Bu çalışma, İstanbul ili Bağcılar ilçesindeki ortaokul veliselerde okuyan yerleşik ve mülteci öğrenciler arasında depresyona yatkınlığınbelirlenmesi ve algılanan sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması amacıylayapılmış kesitsel bir araştırmadır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza bir ortaokul, iki lise ve birgeçici eğitim merkezinde eğitim görmekte olan toplam 563 öğrenci (277 yerleşikve 286 mülteci) dahil edilmiştir. Bu öğrencilere Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği(ÇDÖ) ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ) uygulanmıştır. Bulgular: Mülteci ve yerleşik öğrenciler depresif belirti varlığıaçısından karşılaştırıldığında, mültecilerin %30.4’ünde yerleşiklerin ise%17.3’ünde depresif belirtiler tespit edilmiş ve aradaki fark önemlibulunmuştur (p

WOS:000509259600001 PMID: 31977242 Background: The World Health Organization recommends that babies be breastfed within the first hour of delivery and that they should exclusively be given breast milk in the first 6 months. The aim of this study was to ascertain the breastfeeding behaviors of refugee Syrian women and to compare their practices with those of the native mothers of the local community. Materials and Methods: This study is a cross-sectional study. The study was conducted in a Southern city in Turkey. The questionnaire was filled by face-to-face interviews. A total of 381 refugee Syrian mothers were compared with 381 native women living in the same community. Results: A significant difference was found between the two groups regarding breastfeeding. The rate of those who initiated breastfeeding within 1 hour after delivery was 61.4% for the Syrians and 71.1% for the Turkish mothers. In addition, the rates of exclusive breastfeeding (28.1 versus 34.1) and continuing breastfeeding for 12 months (55.0 versus 63.8) were lower in the Syrian refugee mothers. Maternal age and educational level were not correlated to the breastfeeding rates. Conclusions: This study is a rare study in which refugee mothers and local mothers were compared. Forced migration and refugee status are negatively associated with breastfeeding behavior.

Amaç:Çocuk Acil Servise (AS)'e gelen çocuk hastaların aciliyet durumlarını, ebeveynlerin çocuk acil konusundaki bilgilerini, memnuniyet durumlarını, ailelerinAS'e başvurmalarını etkileyen faktörleri saptamak ve önerilerde bulunmak. Çocuğu olan ailelerin son bir yıldaAS'i kullanma sıklığını ve acil konusunda bilgi ve tutumlarını saptamaktır. Gereç ve Yöntem: DiyarbakırÇocuk Hastalıkları Hastanesi(DÇHH) AS ve Yenişehir Şehitlik Aile Sağlığı Merkezi (YŞASM) de 01.03.2018 -01.06.2020 tarihleri arasında yapılmıştır. Anketler araştırmacı tarafından hastanede 2 ay, sahada 4 ay süreyle uygulanmıştır. Araştırma kesitsel tanımlayıcı tipte olup,etik kurul onayı (15.02.2018 tarih 75 sayı) alınmıştır. Bulgular: AS'egetirilen çocukların sadece %4,1'i gerçek acil olduğu saptandı. AS'e başvurmayı etkileyen en sık faktörler; %61,2'si mesai saatleri dışında hastalanması, %27,5'i AS'te hizmetlerin daha hızlı olması idi. Ebeveynlerin AS konusundaki bilgileri; %60'ı ambulans telefon numarasını, %25'i çocukların normal ateşlerinin ne kadar olması gerektiğini doğru cevaplayabildiler. Memnuniyet durumları; %90'ı AS de verilen hizmetin genel olarak iyi olduğunu bildirdi. Çocuklu ailelerin tamamına yakını en az yılda bir kez çocuğunu AS'e götürmekte idi. Ebeveynler son bir yılda çocuklarını ortalama 4,36±2,35 defa AS götürmüşlerdi. Kız çocukları son bir yılda 4,18±2,36 defa, erkek çocukları 4,63±2,31 defa AS götürülmüştü .. Çoçuklu ailelerin acil konusunda tutumları; Ebeveynlerin hastanede %78.5'i; sahada %92'si AS'e başvurmadan önce kimseye danışmamış, hastanede %96,6'sı; sahada %85.5'i AS'e başvurmadan herhangi bir müdahalede bulunmamışdı. Sonuç: AS'e gelen hastaların %95,9'u gerçek acil değildi. Sağlık bilgi düzeylerinin düşük, memnuniyet durumlarının yüksektir.Polikliniklerin kalabalık olduğu, randevu alınamadığı, AS'de hızlı bakıldığı için sık başvurulmaktadırlar.Önemli bir kısmı AS'e başvurmadan önce kimseye danışmamış ve müdahalede bulunmamıştır. Aim: To determine the urgency of pediatric patients coming to the Emergency Service (ES), the parents 'knowledge about the child emergency, their satisfaction, the factors that affect the families'application to the ES and make recommendations. To determine the frequency of the families with children using the ES in the last year and their knowledge and attitudes towards emergency. Material and Method: It was conducted between 01.03.2018 -01.06.2020 in Diyarbakır Pediatric Diseases Hospital (DPDH) ES and Yenişehir Şehitlik Family Health Center (YŞFHC). The questionnaires were applied by the researcher for 2 months in the hospital and 4 months in the field. The research is a cross-sectional descriptive type and ethics committee approval (75 number dated 15.02.2018). Results: Only 4.1%of the children brought to the ES were found to be real emergencies. The most frequent factors affecting the ES; 61.2%of them were ill outside working hours, 27.5%of them were faster services in the ES. Parents'information about the ES; 60%of them were able to correctly answer the ambulance phone number, 25%of the normal fever of the children. Satisfaction situations; 90%said that the service provided in the ES was generally good. Almost all families with children took their children to the ES at least once a year. Parents had taken their children to the ES an average of 4.36 ± 2.35 times in the past year. Girls were taken to the ES 4.18 ± 2.36 times, and boys 4.63 ± 2.31 times in the past year. Children's attitudes towards emergency; 78.5%of the parents in the hospital; 92%in the field did not consult anyone before applying to the ES, 96.6%in the hospital; 85.5%in the field did not make any intervention without applying to the ES. Conclusion:95.9%of the patients coming to the ES were not real emergencies. Their health knowledge level is low and their satisfaction level is high. They are frequently used because the polyclinics are crowded, the appointment cannot be made, and they are quickly looked at in the ES. As the number of children increases, the age of children decreases and easy transportation, the frequency of application increases. A significant number of people did not consult and intervene before applying to the ES.

Çalışmada, Suşehri ilçe merkezindeki yetişkinlerde hipertansiyon sıklığı, bunu etkileyen yöresel beslenmenin incelenmesi amaçlanmıştır. Kesitsel tanımlayıcı bir araştırma olan bu çalışma; ilgili kurumlardan (Sivas İl Sağlık Müdürlüğü- Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu) izin alındıktan sonraki 6 aylık dönemde (1 Eylül 2018 - 1 Mart 2019) Suşehri Aile Sağlığı Merkezine başvuran 30 yaş ve üzeri kişilerde yapılmıştır. Katılımcıların onayları alındıktan sonra hazırlanan anket formu yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulanmış ve kan basıncı, ağırlık, boy uzunluğu ölçümleri yapılmıştır. Çalışmaya katılan bireylerin %42'si kadın, %58'i erkektir. Büyük bir kısmı (%56,6) ilkokul mezunu kişilerden oluşmaktadır. %88,8'u evlidir ve %48,6'ü çalışmamaktadır, çoğu düşük gelir düzeyindedir. Araştırmaya katılanların %83,4'ünün sigara, %98,0'ının alkol kullanmamaktadır. %11,4'ünün kronik hastalığı vardır. %54,6'sı düzenli ilaç kullanmamaktadır. %29,4'üne daha önce hipertansiyon teşhisi konmuş olup bunların %79,6'sı düzenli ilaç kullanmakta, % 20,4'ü de düzenli diyet yapmaktadır. Her gün tüketilen besinlerin başında ekmek gelmektedir (%79,2). Normal peynir ve yöresel peynirlerin de sık tüketildiği dikkati çekmektedir. İşlenmiş et tüketimi çok düşüktür. Yöresel besinlerden keş her gün (%18,6), günaşırı (%20,2) ve haftada (%23,2) olarak sık tüketilenlerin başında gelmektedir. Diğer yöresel besinler ise haftada veya on beş günde bir gibi daha seyrek tüketilmektedir. Keşkek, peskütan, siron, gelecoş, gendime çorbası, kavut, kabarcık, lokma, ekmekaşı, lokum çalışmaya katılanların yarıya yakını tarafından hiç tüketilmemektedir (%43,4-59). Erkeklerin %51,7'sı, kadınların ise %34,5'i fazla kilolu, erkeklerin %23,8'i, kadınların ise %44,8'i şişmandır. Kadınlarda şişmanlık, erkeklerde ise fazla kiloluluk daha yüksek orandadır (p0.05). Şu anda hipertansiyonlu olanların %65,9'u durumunun farkındadır, ancak prehipertansiflerle birlikte farkındalık oranı %49,3'e düşmektedir. Daha önce HT tanısı alanların sadece %4,8'inin tansiyonu kontrol altındadır. Yaş grubu ve BKİ arttıkça HT sıklığı da artmakta (p0.05). Currently, 65,9% of those with hypertension are aware of their condition, but with prehypertensives, the awareness rate drops to 49,3%. Only 4,8% of people who have previously been diagnosed with HT have their blood pressure under control. The frequency of HT increases with increasing age group and BMI (p

Amaç: Bu çalışma Türkiye'nin farklı bölgelerinde yaşayan ve farklı etnisiteye sahip kadınların aile içi şiddet yönünden incelenmesi, bölgesel ve etnik farklılıkların belirlenmesi amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem: Bu tanımlayıcı, kesitsel çalışma için bir anket formu hazırlandı. Bu anket Sosyo-demografik değişkenler ile beraber, "Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Tarama Formu"ndan oluşmaktadır. Batman, Diyarbakır, İstanbul, Konya ve Mardin illerinde, herhangi bir nedenle aile sağlığı merkezine başvurmuş 15 yaşından büyük kadınlar ile yüz yüze görüşüldü. Araştırma verilerinin istatistiksel değerlendirmesinde SPSS 15.0 for windows istatistik paket programı kullanıldı. Ölçümsel değişkenler ortalama ± standart sapma (SD) ile kategorik değişkenler sayı ve yüzde (%) ile sunuldu. Nitel değişkenlerin gruplar arası karşılaştırılmasında ki-kare (χ2) analizi kullanıldı. Tüm değişkenler için p

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), 10–19 yas grubunu "adölesan dönemi" olarak tanımlamaktadır. Adölesan nüfus Dünya nüfusunun yaklaşık olarak altıda birini oluştururken, Türkiye nüfusunun ise yaklaşık olarak üçte birini oluşturmaktadır. Adölesan dönem öğrencilerin hayatında hem akademik, sosyal ve duygusal öz yeterliğin geliştiği, hem de öğrencilerin sağlıkla ilgili davranışların alışkanlığa dönüştüğü bir süreçtir. Bu araştırma, 2017-2018 eğitim öğretim yılında Ankara il merkezindeki bir ortaokul ve bir lisenin 5-12. sınıflarında okuyan ergenlerin sağlığı geliştiren davranışları ile öz-yeterlik düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak 3 farklı form kullanılmıştır. Bunlar; anket formu, adölesan sağlığı geliştirme ölçeği ve çocuklar için öz-yeterlik ölçeğidir. Veriler; ortalama, standart sapma ve yüzdeler şeklinde özetlenmiştir. İki bağımsız grubun ortalamalarını karşılaştırması T Testi analizi ile yapılmış olup ikiden fazla grubun ortalamasını karşılaştırması Tek Yönlü Varyans Analizi ile yapılmıştır. Aralarında ilişki olup olmadığı incelenen değişkenler arasında nasıl bir ilişki olduğunu ortaya çıkarmak için Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır. Anlamlılık seviyesi 0,05 olarak alınmıştır. Araştırma sonucunda, genel adölesan sağlığı geliştirme ölçek durumu ve tüm alt boyut durumlarında, sınıf, cinsiyet, yaş, başarı durumu, sağlığı geliştirebileceğine inanma, gelecekte sağlığını kontrol edebilme, emniyet kemeri takma, bisiklet yada motosiklete binerken kask takma, yay ve üst geçidi kullanma durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Beslenme ve egzersiz durumunda, baba çalışma durumu, doktor kontrolüne gitme, diş hekimi kontrolüne gitme ve göz muayenesi yaptırma durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Sağlık sorumluluğu durumda, doktor kontrolüne gitme, diş hekimi kontrolüne gitme ve göz muayenesi yaptırma durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Kendini gerçekleştirme durumu ile doktor kontrolüne gitme durumu arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Ergenlerin genel öz yeterlilik ölçeği durumları ve tüm alt boyut durumlarında, sınıf, yaş, başarı durumu, sağlığı geliştirebileceğine inanma, diş hekimi kontrolüne gitme, gelecekte sağlığını kontrol edebilme, emniyet kemeri takma, bisiklet yada motosiklete binerken kask takma, yay ve üst geçidi kullanma durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Akademik öz-yeterlikleri durumunda, cinsiyet ve kronik hastalık durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Duygusal öz-yeterlikleri ile çalışma odasının varlığı arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Genel öz-yeterlikleri durumunda, çalışma odasının varlığı ve kronik hastalık durumlarına göre anlamlı farklılık bulunmuştur. Adölesan sağlığı geliştirme ile öz yeterlilik ölçeği arasında pozitif anlamlı bir korelasyon ilişkisi bulunmuştur Öz-yeterlik algısı ve sağlığı geliştiren davranışlar çocukluk ve ergenlik döneminde kazanılıp hayat boyu devam ettirilmektedir. Bu sebeple öğrenci, öğretmen ve velilere verilecek eğitim, seminer ve etkinlikler ergenlerin hem öz-yeterlik algılarının artmasına hem de ergenlerin sağlığı geliştiren davranışları kazanmalarında etkili olacaktır., The World Health Organization (WHO) defines the 10-19 age group as an "adolescent period". The adolescent population accounts for approximately one-sixth of the world's population, while the population of Turkey accounts for approximately one-third. The adolescent period is a process in which both academic, social and emotional self-efficacy develop in students 'lives, and students' health-related behaviors turn into habits at these ages. This research was carried out to identify the relationship between self-efficacy and adolescent health promotion behaviors of students, attending to the 5-12th grade of a secondary school and high school in the city center of Ankara in the 2017-2018 academic year. Three different forms were used as data collection tools. These are questionnaire form, Adolescent health promotion scale and self-efficacy scale for children. The data were summarized as mean, standard deviation and percentages. The mean of the two independent groups was compared by the T-test and the mean of more than two independent groups was compared by one way anova. Pearson correlation analysis was used to determine the relationship between the two variables. The significance level was taken as 0.05. As a result of the research, general adolescent health promotion scale situation and all sub-scale situations, there were significant differences according to class, gender, age, success status, believing that it can improve health, future health control, wearing a seat belt, wearing a helmet while riding a bike or motorbike. In nutrition and exercise situation, there was a significant difference according to the father's working status, physician control, dentist control, and eye examination. In health responsibility situation, there was a significant difference according to the physician control, dentist control and eye examination. A significant relationship was found between life appreciation and physician control. Adolescents' general self-efficacy scale situation and all sub-scale situations, there were significant differences according to class, age, success status, believing that it can improve health, go to the dentist control, future health control, wearing a seat belt, wearing a helmet while riding a bike or motorbike. In academic self-efficacy situation, a significant difference was found according to gender and presence of chronic disease. A significant relationship was found between emotional self-efficacy and the presence of the study room. In general self-efficacy situation, a significant difference was found according to the presence of the study room and chronic disease. There is a positive and significant correlation between health-promoting behaviors and self-efficacy. Self-efficacy perception and health-promoting behaviors are gained during childhood and adolescence and maintained throughout life. For this reason, education, seminars, and activities to be given to students, teachers, and parents will be effective in increasing self-efficacy perceptions of adolescents and gaining health-promoting behaviors of adolescents.

Giriş ve amaç: Tip 1 Diabetes Mellitus(DM) genellikle çocukluk çağında, pankreasın beta hücrelerinin otoimmün veya otoimmün dışı nedenlerle harap olması sonucu ortaya çıkan insülin yetersizliği ve hiperglisemi ile karakterize kronik metabolik bir hastalıktır. Diyabet epidemiyolojisini etkileyen genetik risk faktörlerinin yanı sıra diyet antijenleri dahil olmak üzere bir dizi çevresel faktör olduğu ileri sürülmüştür. Yaşamın ilk yılında beslenme modifikasyonunun hastalığı önleme aracı olarak tanımlanması, popülasyon düzeyinde kontrol programı uygulanabilmesine olanak sağlayabilir. Yaşam boyu devam eden Tip 1 DM’nin gelişimini önlemek hatta geciktirmek bile sağlık üzerinde önemli bir etkiye sahip olacaktır. Bu çalışmanın amacı, Ege Üniversitesi Çocuk Hastanesine başvuran çocuklarda Tip 1 DM ile ilişkili olabilecek yaşamın ilk yılında beslenme başta olmak üzere önlenebilir çevresel risk faktörlerini araştırmaktır. Yöntem: Araştırma olgu kontrol çalışmasıdır ve Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesinde yürütülmüştür. Çalışmaya toplam 248 gönüllü dahil edilmiştir. Çalışmada Tip 1 DM’li çocuklar 122, sağlıklı kontroller 126 gönüllüden oluşmaktadır. Tip 1 DM’li çocuklara Ege Üniversitesi Çocuk Hastanesi Endokrin ve Metabolizma Hastalıkları polikliniğine başvuran hastalardan; kontrol grubuna aynı hastanede genel pediatri polikliniğine gelen ve DM tanısı almamış çocuklardan ulaşılmıştır. Veriler SPSS istatistik programı ile analiz edilmiştir. Olgu ve kontrollerin tanımlayıcı değişkenleri Student t, Mann Whitney U ve ki-kare testleriyle karşılaştırılmıştır. Korelasyon analizleri için normal dağılım uygunluğuna bakılarak Pearson veya Spearman testleri yapılmıştır. Lojistik regresyon analizi önce sadece yaş ve cinsiyete göre ve daha sonra çoklu analizlerle düzeltilmiş olasılık oranları ve %95 güven aralıkları hesaplanarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırmada olgu grubuna 65 kız, 57 erkek; kontrol grubuna 54 kız ve 72 erkek çocuk dahil edilmiştir(p=0,101). Yaş ortalamaları Tip 1 DM’li çocuklarda 10,43,3 yıl, kontrol grubunda 7,42,5 yıl olarak bulunmuştur(p, Introduction and aim: Type 1 Diabetes Mellitus (DM) is a chronic metabolic disease characterized by insulin insufficiency and hyperglycemia, which usually occurs in childhood as a result of the destruction of beta cells of the pancreas due to autoimmune or non-autoimmune reasons. The rapid increase in the incidence of the disease also increases its health and economic burden. It has been suggested that there are a number of environmental factors, including dietary antigens, as well as genetic risk factors affecting diabetes epidemiology. Defining nutritional modification in the first year of life as a disease prevention tool may enable a control programme to be applied at the population level. Preventing or even delaying the development of Type 1 DM, which continues throughout life, would have a significant impact on health. The aim of the this study is to investigate potential preventable environmental risk factors, especially nutrition in the first year of life, which may be associated with Type 1 DM among children at Ege University Children's Hospital. Methods: The research is a case-control study and was carried out in Ege University Medical Faculty Children's Hospital. A total of 248 volunteers were included in the study. The case group was reached from patients diagnosed with Type 1 DM, who applied the Ege University Children's Hospital’s Endocrine and Metabolic Diseases outpatient clinic; the control group consisted of non-diabetic children applying to the same hospital’s general paediatrics outpatient clinic. SPSS statistical program was used in the research. Descriptive variables of cases and controls were compared with Student's t, Mann Whitney U and chi-square tests. For correlation analysis, Pearson or Spearman tests were performed according to normality tests. Odds ratios and 95% confidence intervals were calculated by adjusting for age and gender by logistic regression analysis and final models including all significant risk factors found at this stage were analysed with multivariate logistic regression. Findings: The case group consisted of 65 girls and 57 boys; 54 girls and 72 boys were included in the control group (p=0.101). The average age was found to be 10.43.3 years for children with Type 1 DM and 7.42.5 years for healthy controls (p

Amaç: Nöral Tüp Defektleri (NTD) çocuk olguların demografik özellikleri, risk faktörleri ve prognozları açısından değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Retrospektif vaka kontrol çalışma olarak tasarlanan bu çalışmaya, 01/01/2016-31/12/2018 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesi Neonatoloji kliniğinde Nöral tüp defekti tanısıyla yatırılan 114 NTD ve 117 kontrol olgu alındı. Bulgular: Bu çalışma % 55,3’ü kız ve % 44,7’si erkek olmak toplam 114 NTD olgudan ve % 47’i kız ve% 53’ü erkek 117 adet kontrol grubu olgudan oluştu. NTD Olgularda prematurite oranı (0.05). Olgulada mortalite ile gestasyon yaşı, doğum ağırlığı ve hidrosefali arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunurken (p0.05). NTD olgularda mortalite oranı %21,1 (24) idi. Sonuç: Folat eksikliği, ileri yaş anne gebeliği, multiparite önlenebilen ciddi risk faktörleridir. Nöral Tüp defektlerinin oluşmasını önlemede gebelik öncesi folat takviyesi ve iyi beslenme çok önemli önleyici yöntemdir. Aim: It was aimed to evaluate Neural Tube Defects(NTD) in terms of demographic characteristics, risk factors and prognoses of pediatric patients. Materials and Methods: This study, which was designed as a retrospective case-control study, included 114 NTD cases and 117 control cases who were hospitalized in the Neonatology clinic of Dicle University Medical Faculty between 01/01/2016-31/12/2018. Results: This study consisted of 114 NTD cases (55.3% girls and 44.7% boys) and 117 control groups (47% girls and 53% boys). In the NTD cases, Prematurity rate (0.05). Although there was a statistically significant relationship between mortality and gestation age, birth weight, and hydrocephalus in the NTD cases (p0.05). The mortality rate in the NTD cases was 21.1%(24). Conclusion: Folate deficiency, advanced maternal pregnancy and multiparity are serious risk factors that can be prevented. Pre-pregnancy folate supplementation and good nutrition are very important preventive methods in preventing the formation of neural tube defects.

Amaç: Bu araştırmada amaç; üriner inkontinanslı kadınlarda cinsel yaşam kalitesi ve yaşam doyumu arasındaki ilişkiyi incelemektir.Materyal ve Metot: Tanımlayıcı ilişki arayıcı ilkelerine uygun olarak yapılan bu araştırmanın evrenini bir merkez ve bir ilçe devlet hastanesi Üroloji ve Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniğine başvuran üriner inkontinanslı kadınlar, örneklemini ise Ekim 2019-Aralık 2019 tarihleri arasında araştırmaya katılmayı kabul eden 210 üriner inkontinanslı kadın oluşturmuştur. Araştırmanın verileri `Hasta Tanıtım Formu`, `Cinsel Yaşam Kalitesi Ölçeği (CYKÖ)` ve `Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ)` kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; yüzdelik, ortalama, Cronbach's Alfa, . Spearman'ın korelasyonu, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis (post-hoc Tamhane's T2) test istatistiği kullanılmıştır. Değerlendirmelerde p

Tütün ve tütün ürünleri kullanımı hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde genel bir halk sağlığı sorunudur.Çeşitli yasak ve kısıtlamalara rağmen tütün ürünü kullanımı günümüzde sorun olduğu kadar gelecekte de sorun olmaya devam edecektir. Tütün ürünü tüketiminin devam etmesi, bu ürünler ile ilişkili kronik hastalıkların artışına veya farklı hastalıkların tedavi başarısızlığına neden olabilecektir. Tütün ürünleri sadece kullanan için değil pasif olarak dumana maruz kalanlar içinde risk oluşturmaktadır. Yapılan bilimsel çalışmalara göre pasif etkilenimin sağlık açısından daha da zararlı olduğu bilinen bir gerçektir. Tütün ve tütün ürünleri kanser, obezite, iskemik hastalıklar, perinatal ölümler vb. gibi küresel çapta sorun olmaya devam eden sağlık problemlerinin en önemli risk faktörlerindendir. Tütün ürününün kullanımının azalması ile bu gibi hastalıkların prevalansının düşmesine ve oluşturduğu ekonomik yükün azalmasına neden olacağı düşünülmektedir. Araştırmamız müdahale araştırmasıdır. Yaşları 18-24 aralığında değişen aktif ve pasif tütün dumanına maruz kalan bireylerde Fagerström Nikotin Bağımlılık Testi, Solunum Fonksiyon Testi, karbonmonoksit ve karboksihemoglobin seviyelerinin ölçümü amaçlanmıştır. Çalışmaya katılan bireylere 8 hafta süre ile tütün ve tütün ürünlerinin zararı anlatılmıştır. Araştırmamızdan elde ettiğimiz verilere göre Solunum Fonksiyon Testinde aktif içicilerin pasif içilere göre daha fazla etkilendikleri gözlemlenmiştir.Karbonmonoksit veKarboksihemoglobin seviyelerinin aktif içicilerde pasif içicilere göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. 8 haftalık verilen eğitimler neticesinde aktif içicilerde Fagerström Nikotin Bağımlılık Testi puanının düştüğü, spirometrik testlerin yükselme eğiliminde olduğu ve Karbonmonoksit veKarboksihemoglobinseviyelerinin düştüğü gözlemlenmiştir. Herhangi bir eğitim uygulanmayan kontrol gruplarında bu parametrelerde istatistiki bir fark oluşmamıştır. 8 hafta süresince pasif içici deney grupların aktif içici deney gruplarına göre daha fazla pozitif yönlü değişiklik göstermişleridir. Sonuç olarak tütün ve tütün ürünleri bağımlılığının her türlü mücadeleye rağmen bugün olduğu gibi gelecektede önemli bir halk sağlığı sorunu olacağı düşünülmektedir. Tütün ürünlerinin oluşturduğu zararlar konusunda toplum tabanlı farkındalık faaliyetlerinin zararı azaltmada faydalı olabileceği kanaatindeyiz. Aynı zamanda bu ürünlerden öncelikli olarak pasif içici durumundaki bireylerin etkilenmesinin en aza indirilmesi çalışmaları hem kolay hem de ekonomik olacağı kanaatindeyiz. Tütün ürünü kullanan bireylerin tedavi olmaya sevk edilmesi ileride oluşabilecek hastalıkları ve ekonomik yükü azaltacağı kanaatindeyiz., Tobacco products are a general public health problem in both developed and developing countries. Despite various prohibitions and restrictions, the use of tobacco products is still a problem today and it will continue to be a problem in the future. If the consumption of tobacco products increases, the associated diseases will also increase. Tobacco products are not only for use but also for the risk of not using. It is a known fact that passive effects are more harmful for health. Tobacco products are one of the most important risk factors of global health problems (Cancer, Obesity, Ischemic Diseases, Perinatal Deaths etc.). When the use of tobacco products is reduced, it is estimated that the associated diseases and economic burden will decrease. Our research is an experimental research. Fagerström Nicotine Dependency Test, Pulmonary Function Test, Carbonmonoxid e and Carboxyhemoglobin levels were measured in active and passive smokers. Participants were told about the damage of tobacco products for 8 weeks. The study group consisted of 2 groups as experimental and control groups. According to Pulmonary Function Test parameters, it was observed that active smokers were morea ffected than passive insiders. Carbonmonoxide and Carboxyhemoglobin levels were found to be higher in active smokers than in passive smokers. As a result of the trainings given at 8 weeks, it was observed that Fagerström Nicotine Dependency Tests core decreased, spirometric tests increased and Carbonmonoxide and Carboxyhemoglobinlevels decreased in experimental group. As a result, it continues to be an important public health problem despite all kinds of struggles with tobacco addiction. We believe that community-based awareness activities can be beneficial in reducing the damage caused by tobacco products. At the same time, passive smoking should be prevented. Tobacco addiction should be persuaded to be treated. We believe that this situation will decrease the economic burden.

Bu çalışma; Bu çalışma; Konya ili Selçuk Üniversitesi Alaaddin Keykubat Kampüsünde lisans düzeyinde eğitim veren birinci öğretim öğrencilerinde okuyan öğrencilerin beslenme ile ilgili bilgi ve tutumlarını tespit edilebilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini; Araştırmanın evrenini; Konya ili merkezinde bulunan Selçuk Üniversitesi Alaaddin Keykubat Kampüsünde bulunan Fakültelerde 600 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma evrenini, 2017–2018 eğitim ve öğretim yılında Selçuk Üniversitesi'nde lisans düzeyinde eğitim veren fakültelerde birinci öğretimde eğitim gören 28227 öğrenci oluşturdu. Örneklem büyüklüğü güven aralığı % 95, alfa hata payı %5, beta hata payı %10, %10 sapma, bilinmeyen prevalans (% 50) değerleri ve desen etkisi "iki" alınarak hesaplandı. Buna göre en küçük örnek büyüklüğü 259 olarak belirlendi. Desen etkisi 2 alındı. Buna göre en az 518 kişiye ulaşılması gerektiği hesaplandı. Anketlerin doldurulması esnasında bazı aksaklıkların olabileceği ve anketlerin iptal edilebileceği düşünülerek toplam 600 öğrenciye ulaşılmasına karar verildi. Selçuk Üniversitesi'nde 2017-2018 eğitim öğretim yılında lisans öğrenimine devam eden öğrencilerin fakülteye dağılımı Selçuk Üniversitesi Öğrenci İşleri Dairesi Başkanlığı'ndan elde edildi. Belirlenen örnek fakültelere ağırlıklandırıldı. Ankete başlamadan önce etik kurul izni alınmış, veriler, öğrenciler ile yüz yüze görüşme yoluyla, onamları alındıktan sonra, sosyo-demografik özelliklerini ve beslenme bilgi tutumlarını belirlemek amacıyla üç ölçekten oluşan 49 soru ile toplanmıştır. Araştırma verileri toplanırken araştırmacı tarafından öğrencilerin girişimlerine ve tanılarına hiçbir müdahalede bulunulmamış, değerlendirme personelin kendisinin koyduğu ön tanıya göre yapılmıştır., This study was carried out to determine both the attitudes and the knowledge of the daytime undergraduate students towards nutrition at Selcuk University in Konya. The population of the study comprised 600 students who attended the faculties taking part in the campus area of Selcuk University, Konya. The population of the study consisted of the 28227 daytime undergraduate students in 2017-2018 academic year. The sample size was determined with a confidence interval of % 95, a p-value of % 5, a false negative of % 10, a deviation of % 10, an unknown prevalence of % 50, and a design effect of 2. As such, the minimum sample size was determined as 259. The design effect was taken as 2, which made it necessary to reach a minimum amount of 518 participants. In view of any unexpected loss of the questionnaires it was decided to reach a minimum amount of 600 participants. The faculty distributions of the undergraduate students of 2017-2018 academic year at Selcuk University were obtained from the Registrar's Office of Selcuk University and were weighted to the sample faculties. The ethical clearance of the current study was secured from the administrative authority of the relevant institutions. After taking the consent of the participants, the data were obtained through an interview process via a 3 section 49 item multi-dimensional scale aimed for determining both the socio-demographic characteristics of the participants and their attitudes towards nutrition. No external intervention to the participants was allowed during the data gathering of the present study. The entire evaluation procedure was carried out in strict compliance with the pre-determined norms of the study.

Giriş: Ventilatör ilişkili pnömoniler, en sık görülen ikinci sağlık hizmeti ilişkili enfeksiyon olup, yoğun bakım ünitelerindeki ölümlerin en önemli sebeplerindendir. Amaç: Bu çalışmada, çocuk yoğun bakım ünitesinde yatan ve mekanik ventilatör altında takip edilen hastalarda ventilatör ilişkili pnömoni gelişiminde etkili risk faktörlerini belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Araştırma bir olgu-kontrol bir araştırmadır. Araştırmanın olgu ve kontrol grubunu, Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde 1 Ocak 2012 - 1 Aralık 2018 tarihi arasında yatan ve 48 saatten uzun süre mekanik ventilatör tedavisi altında takip edilen toplam 170 hasta oluşturmuştur. Olgu grubuna ventilatör ilişkili pnömoni tanısı konulan hastalar dahil edildi. Kontrol grubunu olgu ile aynı yaşta ve cinsiyette olan ve mekanik ventilatör altında izlenirken ventilator ilişkili pnömoni geliştirmemiş olan hastalar oluşturdu. Hastalara ait, yaş, tanı, cinsiyet, hastanın göçmen olup olmadığı, altta yatan hastalık varlığı, çocuk yoğun bakıma yatış endikasyonu, mekanik ventilatör günü, ventilatör ilişkili pnömoni gelişme süresi, PRİSM skoru, immünyetmezlik varlığı, hastada nasogastrik sonda takılması, total parenteral nutrisyon uygulanması, acil entübasyon, göğüs tüpü takılması, kan transfüzyonu yapılması, santral venöz kateter varlığı, enteral beslenme, eş zamanlı antibiyotik kullanımı, H2 reseptör antagonist ilaç uygulaması, kardiyopulmoner resustasyon yapılmasını içeren değişkenler ele alındı. Bulgular: Çalışmada olgu grubunda H2 antagonist kullanan hasta sıklığı, hiperglisemi görülme sıklığı, nazogastrik sonda kullanma sıklığı, kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı yüksekti (p, Introduction: Ventilator-associated pneumonia is the second commonly seen healthcare related infection and one of the most important reasons for mortality in intensive care units. Aim: In this study, we aimed to investigate the risk factors for ventilator-associated pneumonia development in the patients who were hospitalized at a pediatric intensive care unit and under mechanical ventilation. Material-method: This is a case-control study. The case and control groups included 170 patients who were hospitalized at the pediatric intensive care unit of Dr.Behcet Uz Children’s Hospital between the period of 1 January 2012 and 1 December 2018. All the patients were under the support of mechanical ventilation for at least 48 hours. The case group included patients with the diagnosis of ventilator-associated pneumonia. The control group were cross-matched patients regarding gender and age and did not develop ventilator-associated pneumonia under mechanical ventilation. The recorded variables included age, gender, primary diagnosis, immigrant status, indication for administration to the pediatric intensive care unit, duration of mechanical ventilation, duration for ventilator-associated pneumonia, PRISM score, presence of immunodeficiency, presence of nasogastric feeding tube, total parenteral nutrition, presence of unplanned intubation, presence of chest tube, history of blood transfusion, presence of central line, presence of enteral feeding, treatment with antibiotics and H2 receptor antagonists, history of cardiopulmonary resuscitation. Results: In this study, the ratio of using H2 receptor antagonistic drugs, presence of hyperglycemia, presence of nasogastric feeding tube was significantly higher in the case group compared to the control group (p

Bulaşıcı hastalıkların önlenmesinde WatSan hizmetlerine erişim en başarılı halk sağlığı müdahalelerinden biridir. Sonuç olarak, güvenli içme suyuna erişim ve sanitasyon, stratejik Kalkınma Hedeflerinden biridir (SDG 6). Yıllar boyunca, güvenli içme suyuna ve sıhhi hizmetlere erişimde küresel bir iyileşme olmuştur. Son bulgular 1990'dan bu yana 2.6 milyar insanın gelişmiş su kaynaklarına erişebildiğini, 1.9 milyar insanın da iyileştirilmiş sağlık koşullarına ulaştığını göstermektedir. Bu çalışma, Kenya'daki içme suyu yönetişimini su sektörünün haritalandırılması ve sektörün küresel hedefler, stratejiler ve tavsiyelerle nasıl eşleştirildiğini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma sorularını cevaplamak için; Sağlık Politikası Analiz Üçgeni (Walt ve Gilson, 1994) ve OECD su Yönetişimi kavramı etrafında çerçevelenmiş veri analizleri ile haritalama, doküman ve politika analizleri kullanılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgular, Kenya'nın TRWR'nin kişi başına 667m3'lük bir su kıtlığı ülkesi olduğunu ve içme suyunun ve sıhhi hizmetlerin kapsamının sırasıyla% 58 ve% 28'ine sahip olduğunu göstermektedir. Dahası, ülke ishalli hastalıklarla ilişkili ölümlerde üst sıralarda yer almakta ve dünya genelinde 5. sırada yer almaktadır. Bu nedenle, ülke içme suyuna ve sanitasyona evrensel erişimin sağlanmasını hedefleyen su sektöründe bir dizi reform başlatmıştır. Bu reformlar 2010 GoK Anayasası, Kenya'nın kalkınma gündemi 'Vizyon 2030' ve küresel Gündem 2030 SDG6'sı ile uyumludur. Su sektöründeki yeni reform gündemi Kenya için olumlu bir görünüm ancak bu çabaların başarılı olması için, TAP'a yanıt vermeyi hedefleyen su sisteminin daha da güçlendirilmesi gereklidir.Anahtar kelimeler: Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi, İçme suyu, Sağlık Politikası Analizi, Su Yönetişimi, İshalli Hastalıklar Access to drinking water, sanitation and hygiene are recognized as one of the most successful public health interventions in the prevention of communicable diseases. As a result, access to safe drinking water and sanitation is part of the strategic development goals 6(SDG6). Over the years, there has been a global improvement in the access to safe drinking water and sanitation with recent findings showing that since 1990, 2.6 billion have been able to access improved water sources and 1.9 billion have gained improved sanitation. This study sought out to explore the drinking water governance in Kenya with an objective of getting a map of the water sector and how it has been aligned with global goals, strategies, and recommendations. In order to answer the research question; mapping, document and policy analyses were employed with data analysis being framed around the Health Policy analysis triangle (Walt and Gilson, 1994) and the OECD concept of water Governance. The findings from the study show that Kenya is a water scarce country with 667m3 per capita of TRWR and has a coverage of 58% and 28% in drinking water and sanitation services coverage respectively. Moreover, the country is also among the leading in deaths associated with diarrheal diseases, being ranked as 5th globally. Consequently, the country has embarked on a series of reforms in the water sector with a view of achieving universal access to drinking water and sanitation in line with GoK constitution 2010, the country's development agenda 'Vision 2030 'as well as the global Agenda 2030 SDG6. The new reform agenda in the water sector is a positive outlook for Kenya but for these efforts to fully bear fruits the water system needs to be strengthened further with a perspective of ensuring it responds to TAPKey Words: Sustainable Development Goal, Drinking water,Health Policy Analysis,Water Governance,Diarrheal Diseases 64

GİRİŞ VE AMAÇ: İnfluenza hastalığı dünyanın her bölgesini etkileyen influenza isimli virüsün neden olduğu akut bulaşıcı bir solunum yolu hastalığıdır. İnfluenza yıl içerisinde Ekim-Nisan ayları arasında görülür. Hastalık ani başlangıçlı ateş, genellikle kuru olan öksürük, baş ve kas ağrısı, halsizlik, boğaz ağrısı ve burun akıntısı ile karakterizedir. Dünya genelinde tahminen 3-5 milyon şiddetli influenza vakası görüldüğü ve yaklaşık 290 bin- 500 bin civarında influenzaya bağlı ölüm olduğu tahmin edilmektedir. Hastalıktan korunmanın en etkili yolu aşıdır. Araştırmamızın amacı Dokuz Eylül Üniversitesi (DEÜ) sağlık çalışanlarının influenza aşısı yaptırma durumlarını etkileyen faktörleri ve influenza aşısının etkililiğini değerlendirmektir. YÖNTEM: Araştırma Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi sağlık çalışanlarında ileriye yönelik kohort yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örnek büyüklüğü; %95 güven aralığı %80 güç, 1 etken (+) /2 etken (–) oranı ile aşı olanlarda influenza görülme sıklığı %9.6, aşı olmayanlarda influenza görülme sıklığı % 18 alınarak 181 etken (+) , 361 etken (– ) kişi %10 yedek ile en az toplam 596 kişiye ulaşılması gerektiği hesaplanmıştır ve 200 etken (+), 400 etken (-) toplam 600 kişiye ulaşılması hedeflenmiştir. Aşı olanların bilgilerinin DEU İşyeri Sağlık Güvenlik Biriminden (İSGB) alınması planlanmıştır. Aşı olmayan 400 kişinin ise yaklaşık çalışan sayısı 4000 olan DEÜ Hastanesi çalışanlarından basit rastgele yöntemle seçilmesi ve bu aşamada durum saptama çalışması yapılması planlanmıştır. Bağımlı değişkenler aşı yaptırma durumu ve aşı etkililiğidir. Bağımsız değişkenler sosyodemografik özellikler, mesleki özellikler, kronik hastalık varlığı, yıllık geçirilen ÜSYE sayısı, daha önce influenza aşısı yaptırma durumu ve influenza aşısı hakkındaki tutum ve davranışlardır. Veriler anket formu aracılığıyla yüz yüze toplanmıştır. Grip sezonu boyunca grip benzeri semptomu olanlardan nazofarengeal örnekler alınmış ve Mikrobiyoloji laboratuvarında değerlendirilmiştir.BULGULAR: Araştırmanın durum saptama aşamasına basit rastgele seçilen 400 kişiden 232 kişi katılmıştır. Ulaşma oranı %58 olmuştur. 232 kişi içinden 23 kişinin aşı olduğu saptanmıştır. Aşı kapsayıcılığı %9.9'dur. Aşı olduğu bilgisi DEÜ İSGB'den alınan 65 kişi araştırmanın izlem aşamasına dahil edilmiş olup 88 aşı yaptırmış etken (+) kişi ile 209 aşı yaptırmamış etken (-) kişi toplam 297 ile izlem aşaması gerçekleştirilmiştir. Aşı yaptıran ve aşı yaptırmayan bireylerin özellikleri karşılaştırıldığında aşı yaptırmış olan bireylerin daha genç, çalışma sürelerinin daha az olduğu saptanmıştır. Doktorların diğer meslek gruplarından, dahili birimde çalışanların diğer birimlerde çalışanlardan, mesai dışı çalışma düzeninde çalışanların mesai düzeninde çalışanlardan daha fazla aşı yaptırdıkları saptanmıştır. Yıllık ÜSYE geçirme sayısı bakımından 3'ten fazla geçirenler 3'ten az geçirenlerden fazla aşı yaptırmıştır. Daha önce ve geçen sene aşı yaptıranlar bu sezonda daha fazla influenza aşı yaptırmışlardır. Aşı hakkındaki tutum ve davranışlar değerlendirildiğinde aşıyı faydalı bulanlar, aşıyı güvenli bulanlar, aşıyı başkasına önermeyi düşünenler ve gelecek sezon aşı yaptırmayı düşünenler bu sezon daha fazla aşı yaptırmışlardır. Çoklu analizler değerlendirildiğinde doktorlar diğer meslek gruplarına göre 5.32 kat daha fazla aşı yaptırmışlardır (p:0.001 GA: 2.72-10.41). Daha önce influenza aşısı yaptırmış olanlar yaptırmayanlara göre bu sezon 6.49 kat daha fazla aşı yaptırmışlardır, (p:0.001 GA: 3.45-12.18), ve yıllık geçirilen ÜSYE açısından ise yıllık 3'ten daha fazla ÜSYE geçirenler 3'ten az geçirenlere göre 3.33 kat daha fazla influenza aşısı yaptırmışlardır. Grip benzeri semptomu olup bizimle iletişime geçen 14 kişiden örnek alınmıştır. Aşı yaptırmış 9 kişinin sonuçları 4 RV, 3 negatif ve 2 MPV çıkmış, aşı yaptırmamış 5 kişinin sonucu ise 4 RV ve 1 negatif çıkmıştır. Alınan örnek sayısı yetersiz olduğu için etkililik analizleri yapılamamıştır.SONUÇ: Sağlık çalışanlarında influenza aşısı kapsayıcılığı düşük saptanmıştır. Aşı kapsayıcılığı arttırmak için aşının zamanında ve yeterli miktarda temin edilmesi, kişilere özel bilgilendirmeler yapılması ve yerinde aşı uygulaması yapılması gerekmektedir. Hiç aşı yaptırmamış olan hemşire grubuna özel girişimler yapılması gerekmektedir. İleride daha çok sayıda sağlık çalışanlarında ve toplumda aşı etkililiği çalışmaları yapılmalıdır.ANAHTAR SÖZCÜKLER: Erişkin bağışıklama, İnfluenza aşısı, sağlık çalışanları INTRODUCTION AND AIM: İnfluenza is an acute respiratory infection caused by influenza viruses which circulate in all parts of the world. Influenza infects people from October to April. The disease is characterized by a sudden onset of fever, usually dry cough, headache , muscle pain, weakness, sore throat and runny nose. It is estimated that there are 3 to 5 million cases of severe influenza worldwide, inflicting approximately 290,000 to 500,000 influenza-related deaths. Vaccination is the most effective way to prevent disease. The aim of this study was to evaluate the factors affecting the influenza vaccination of the health care workers (HCWs) of Dokuz Eylül University (DEU) and the effectiveness of the influenza vaccine.METHOD: The research was carried out with prospective cohort method in HCWs of DEU Hospital. Sample size was calculated with 95% confidence interval 80% power, 1 exposed / 2 unexposed ratio, the incidence of influenza in vaccinated ones being 9.6%,and that of influenza in non-vaccinated ones being 18% as minimum of 596 persons. (181 exposed, 361 unexposed, %10 additional for nonresponse). Therefore it was aimed to reach 600 persons with 200 exposed and 400 unexposed. It is planned to gather the data of the vaccinated persons from DEU occupational health and safety Unit. It is planned that 400 people who are not vaccinated will be selected from the HCWs of DEU Hospital, the number of which is 4000, by simple random method and a baseline study will be carried out at this stage. Dependent variables are vaccination status and vaccine effectiveness. Independent variables were sociodemographic characteristics, occupational characteristics, presence of chronic disease, number of upper respiratory tract infections (URIs) per year, previous status of influenza vaccination and attitudes and behaviors towards influenza vaccination. The data were collected by face to face interviews using the questionnaire. Nasopharyngeal samples were obtained from the ones who had influenza-like symptoms during the flu season and tested in the Microbiology laboratory.RESULTS: 232 of 400 persons whose selected by simple random method participated in the baseline study. Participation rate is %58. 23 out of 232 people were found to be vaccinated. Vaccine coverage is 9.9%. 65 vaccinated people from DEU ISGB were included in the follow-up phase of the study and 88 vaccinated exposed people and 209 non-vaccinated unexposed people were followed up with 297 in total. When the characteristics of the vaccinated and non-vaccinated individuals were compared, it was found that the vaccinated individuals were younger and had a shorter working period. It was found that doctors were vaccinated more than the other occupational groups. HCWs who work in clinical departments tent to be vaccinated more than their non-clinical counterparts. The ones who has a regular wok day tent to be vaccinated less than those working shifts. In terms of the number of URIs per year, those who catched the disease more than 3 times throughout the year were more vaccinated than those who had less than 3 times. Those who have been vaccinated last year and earlier have been vaccinated more this season. When the attitudes and behaviors towards the vaccination are evaluated, those who find the vaccine useful and safe, who recommend it to others and who plan to have it next season have vaccinated more this season. In multiple regression analyses, the doctors had been vaccinated 5.32 times than the other occupational groups (p: 0.001 CI: 2.72-10.41). Those who had previously received influenza vaccination had 6.49 times more vaccination this season than those who had not (p: 0.001 CI: 3.45-12.18), and those who had more than 3 URIs per year were vaccinated 3.33 times more than those who had less than 3 URIs per year. 14 nasopharyngeal specimens was taken from people with influenza-like symptoms who contacted us. The results of 9 vaccinated people were 4 RV, 3 negative and 2 MPV, 5 unvaccinated were 4 RV and 1 negative. Effectiveness analyzes could not be performed because the number of specimens taken was insufficient.CONCLUSION: Influenza vaccine coverage was low in health care workers. In order to increase vaccine coverage, the vaccine should be provided in a timely and adequate amount, individual notifications should be provided and on-site vaccination should be performed. Special interventions are required for the group of nurses who have never vaccinated. In the future, vaccine effectiveness studies should be conducted in health workers and in the community as well.KEYWORDS: Adult immunization, influenza vaccine, health care workers 62

Amaç: Bu çalışmanın amacı; karayolları asfalt yol yapım işinde çalışanların, iş sağlığı ve güvenliği konusunda bilgi düzeylerinin ve farkındalıklarının değerlendirilmesi, yapılan periyodik muayeneler ve tetkiklerin değerlendirilerek asfalt yol yapımı sırasında kullanılan kimyasalların maruziyet düzeylerinin saptanmasıdır.Gereç ve yöntem: Araştırma, tanımlayıcı kesitsel tipte bir çalışmadır. 158 işçi ile yüzyüze görüşülerek bir anket uygulanmış ve çalışanların demografik özellikleri, İSG hakkında bilgi ve tutumları sorgulanmış, ayrıca periyodik muayene sırasında yapılan kan kurşun düzeyi, spot idrarda hippürik asit, kreatinin ve fenol düzeyleri değerlendirilmiştir.Bulgular: Araştırmaya katılan tamamı erkek olup %50'si 11 yıl ve üzeri bu işte çalışmaktadır. Katılımcıların %21,5'i İSG hakkında genel olarak bilgi düzeyinin yetersiz olduğunu, %50,7'si ise 6331 sayılı kanunuda ki haklar konusunda bilgisi olmadığını belirtmiştir. %27,8'i İş kazalarının nedenleri, %33,6'sı meslek hastalıklarının nedenleri, %22,8'i iş güvenliği uyarı levhaları, %22,8'i KKD kullanımı, %26,6'sı ise ilkyardım uygulamaları hakkında bilgisi olmadığını söylemiştir.Çalışanların %6,3'ü iş kazası geçirdiğini, %8,2'si işyeri hekimi tarafından meslek hastalığı tanısı konduğunu ifade etmiştir. Ankete katılanların %16,4'ü ağır iş makinaları-araçların tamiri bakımı, % 13,4'ü asfalt üretim sırasında tehlikeleri-kimyasallar, %8,3'ü boya kullanımı, % 6,3'ü tozlu ortam, %4,4'ü asfalt sıcaklığı ve yanma, %4,4'ü yol çalışması sırasında trafik kazası risklerinin olduğunu belirtmiştir.Çalışanların %52,4'ünün kan kurşun düzeyi, referans değerinin üstünde (20-70 µg/dL), %55,3'ünün spot idrardaki hipürik asit değerleri, %55,3'ünün fenol değeri, %22,4'ünün kreatinin değeri referans değerinin üstünde bulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmada risk grubunun en fazla olduğu asfalt üretim bölümünde var olan tehlikeler, kazaya ve meslek hastalığına sebep olabilecek iş sağlığı ve güvenliği konusunda eğitimin önemli olduğu belirlenmiştir. Çalışanların laboratuvar değerlendirmelerinde maruz kalınan faktörler belirlenmeli, maruziyetin yüksek olduğu belirlenen çalışma ortamlarında çalışanlar karşı karşıya oldukları tehlikelerle ilgili bilgilendirilmeli ve farkındalığın artırılması sağlanmalıdır. Aim: The aim of this study; The aim of this course is to evaluate the knowledge and awareness of occupational health and safety of highways asphalt road construction workers, to determine the exposure levels of chemicals used during asphalt road construction by evaluating periodic inspections and inspections.Material and Method: This is a descriptive cross-sectional study. A questionnaire was conducted face to face with 158 workers and their demographic characteristics, information and attitudes about OHS were questioned, blood lead levels made during periodic examination, hippuric acid in spot urine, creatinine and phenol levels were evaluated.Results: All of the participants were male and 50% of them worked in this job for 11 years or more. 21.5% of the participants stated that the level of knowledge about OHS is insufficient in general, and 50.7% stated that they do not have any knowledge about the rights in the Law No. 6331. 27.8% of the causes of occupational accidents, 33.6% of the causes of occupational diseases, 22.8% of occupational safety warning signs, 22.8% of the use of PPE, 26.6% of the first aid applications information.6.3% of the employees stated that they had an occupational accident and 8.2% stated that they were diagnosed with occupational disease by the occupational physician.16.4% of the survey participants were responsible for the repair and maintenance of heavy machinery, 13.4% were hazards during asphalt production - chemicals, 8.3% used paint, 6.3% dusty environment, 4%, 4 reported asphalt temperature and combustion and 4.4% reported road accident risks during road works.The blood lead level of 52.4% of the employees was above the reference value (20-70 µg / dL), 55.3% had hypuric acid values in spot urine, 55.3% had phenol value and 22.4% had creatinine value was found above the reference value.Conclusion: In this study, it was determined that training on the occupational health and safety which may cause accidents and occupational diseases is important in the asphalt production department, which has the highest risk group. Factors exposed in laboratory evaluations of employees should be identified, employees should be informed about the dangers they face in work environments where exposure is high and awareness should be raised. 107

Tamamlayıcı ve Alternatif Tıp başlığı altında toplanan uygulamalar Batı toplumlarında gitgide daha çok benimsenmekte ve yaygınlaşmaktadır. Bu çalışmanın amacı TAT konusunu çeşitli yönleri ile inceleyerek bu konudaki kaygıların geçerliliğini araştırmak olacaktır. Araştırma tanımlayıcı tipte bir araştırmadır. Araştırmacılar tarafından literatür taranarak oluşturulan bir anket yardımıyla yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak veriler toplanmıştır. Hekimlerin 67'si(%43,5) GETAT eğitimi almak istediğini, 83'ü(%53,9) GETAT eğitimi almak istemediğini belirtmiştir. Hekimlerin %26,6'sı birinci derece yakınlarında uygulanmasına rıza göstereceğini, %46,1'i rıza göstermeyeceğini, %24'ü de kararsız kaldığını belirtmiştir. Akademisyenlerin %27,9'u kullandığı yöntemi çevresindekilere önerebileceğini, %46,7'si önermeyeceğini, %16,2'si de kararsız kaldığını beyan etmiştir. Tıp fakültesi ya da uzmanlık eğitimi müfredatında GETAT eğitimi verilip verilmemesi konunun uzmanları tarafından tartışılmalıdır ancak bunun için GETAT yöntemleri konusunda daha fazla bilgi sahibi olmak bilimsel kanıtların daha geçerli olmasını beklemek gerekebilir., Complementary and alternative medicine practices are becoming more and more popular in Western societies. The aim of this study is to investigate the validity of the concerns about Complementary and Alternative Medicine by examining various aspects. This is a descriptive study. The data were collected by using a questionnaire which was prepared by the researchers by scanning the literature. 43.5% of the physicians stated that they wanted to receive GETAT training and 53.9% stated that they did not want to receive GETAT training. 26.6% of the physicians stated that they would consent to their application in the first degree relatives, 46.1% would not consent, and 24% stated that they were undecided. 27.9% of academicians stated that they could recommend the method they use, 46.7% would not recommend it, and 16.2% stated that they were undecided. Whether or not GETAT training is offered in the medical school or specialty curriculum should be discussed by experts, but it may be necessary to know more about GETAT methods and expect scientific evidence to be more valid.

Depresif bozukluklar sık görülmeleri ve kronikleşme riskleri nedeniyle önemli bir halk sağlığı sorunudur. Hekimlerde yoğun eğitim süreci ve zorlu çalışma koşulları nedeniyle sık görülmektedir. Depresyon gelişimi açısından önemli bir risk etmeni olan yıldırıya(mobbing) da sağlık sektöründe oldukça sık rastlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde yıldırı ile depresyon düzeyleri değerlendirilen ve depresyon belirtisi olmayan tıpta uzmanlık öğrencilerinde, yıldırı düzeyine göre bir yıl sonraki depresyon belirti insidansını değerlendirmektir. Kohort tipindeki bu araştırmaya 102 kişi katılmıştır(%63.0). Araştırmanın bağımlı değişkeni depresyon belirti varlığı olup Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Temel bağımsız değişken yıldırı düzeyidir ve başlangıç çalışmasında Leymann'ın Uyarlanmış Psikolojik Yılgınlık Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Ayrıca yıldırı algısı ve son bir yıldaki yıldırı algısındaki değişim değerlendirilmiştir. Tanımlayıcı bulgular sayı, yüzde ve ortalama veya ortanca değerler ile sunulmuştur. İstatistiksel çözümlemede ki-kare testi kullanılmış ve anlamlılık düzeyi p

Amaç: Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinde (ÖERM) çalışanların (öğretmen, fizyoterapist, psikolojik danışmanlık ve rehberlik uzmanı, psikolog, uzman öğretici) demografik ve mesleki özelliklerine göre tükenmişlik düzeylerini incelemekti.Gereç ve yöntem: Araştırma, kesitsel tipte tanımlayıcıdır. Haziran – Eylül 2018 tarihlerinde yürütüldü. Kayapınar İlçesi'ndeki, 42 ÖERM'de görev yapmakta olan tüm bireyler (n=410) araştırmanın evrenini oluşturdu. Tüm bireylere ulaşmak hedeflenmiş ancak çalışma 351 kişiyle (%85.6) tamamlandı. Sosyo-demografik, mesleki bilgi ve çalışma ortamına ilişkin bilgi içeren ve araştırmacı tarafından hazırlanmış kişisel bilgi formu ile Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ) formu yüz yüze anket yoluyla uygulandı. Çalışmaya katılmayı kabul edenlerden gönüllü onam formu ve Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu'ndan onay, İl Milli Eğitim Müdürlüğünden gerekli izin alındı. Araştırma kapsamında toplanan veriler spss programıyla değerlendirildi. İstatistiksel olarak T testi, ANOVA post-hoc Tukey kullanıldı.Bulgular: Katılımcıların %52.4'ü kadın, %67.2'i bekâr, %64.4'ü 30 yaşın altında ve yaş ortalaması 29.9±7.9 idi. %95.2'si lisans mezunu, %52.4'ü Öğretmen, %24.2'si Fizyoterapist ve %23.4'ünü diğer çalışanlardı. Duygusal tükenme puan ortalaması 13.8±7.0, duyarsızlaşma puan ortalaması 3.8±3.1 ve kişisel başarı puan ortalaması 8.9±4.1'dur. Özel eğitimde çalışmayı kendi isteğiyle seçme, iş arkadaşlarından destek görmek, üstlerinden takdir görmek, mesleğindeki verim düzeyi, engelli bireylerin ailelerinin aşırı beklentileri gibi faktörlerin tükenmişlik düzeyini etkilediği bulundu (p < .05). Sonuç: (ÖERM) çalışanlarında orta düzeyde duygusal tükenme, düşük düzeyde duyarsızlaşma ve düşük düzeyde kişisel başarısızlık olduğu saptanmıştır. Özel eğitimde kendi isteğiyle çalışmayanlar, ailelerin aşırı beklenti içinde olduğunu ve mesleğinde verimsiz olduğunu düşünenler daha çok tükenmişlik yaşarken; iş arkadaşlarından destek görenlerle, üstlerinden takdir görenler daha az tükenmişlik yaşamıştır. Engelli bireylerin aileleri hem eğitsel hem de psikolojik açıdan desteklenmelidir. Aim: It is aimed to examine the burnout levels of the employees working in (SERC) special education and rehabilitation center (teacher, physiotherapist, psychological counseling and guidance specialist, psychologist, specialist instructor) according to their demographic and professional characteristics. Materials and Methods: The present research is a descriptive and cross-sectional. It was conducted between June and September 2018. The population of the study were all employees (n = 410) working in 42 SERC in Kayapınar District of Diyarbakır. It was aimed to reach all individuals but it was conducted on 351 people (85.6%). The personal information form prepared by the researcher and including socio-demographic, occupational information and working environment and the Maslach Burnout Scale form were applied through a face-to-face questionnaire. Necessary permissions and approvals were obtained from Provincial Directorate of National Education and the Non-Interventional Clinical Research Ethics Committee of Dicle University Faculty of Medicine, also volunteer consent form filled in participants who agreed to the present study. The data collected within the scope of the research was evaluated through the SPSS program. Statistically T test, ANOVA post-hoc Tukey were used.Results: 52.4% of the participants were female, 67.2% were single, 64.4% were under 30 years of age and the mean age was 29.9 ± 7.9. 95.2% were undergraduate graduates, 52.4% were teachers, 24.2% were physiotherapists and 23.4% were other employees. The mean score of emotional exhaustion (DT) was 13.8 ± 7.0, the mean score of depersonalization (D) was 3.8 ± 3.1 and the mean score of personal achievement (BP) was 8.9 ± 4.1. In the study, it was found that factors such as choosing voluntary work in private education, receiving support from colleagues, appreciation from the superiors, productivity level in the profession, excessive expectations of families of disabled individuals affected the burnout level (p

Amaç: Bel ağrısı tüm meslek gruplarında sık görülen bir problemdir. Bu araştırma SBÜ Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi çalışanlarında bel ağrısı prevalansı ve risk faktörlerini saptamak amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evreni SBÜ Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan hekim, hemşire, otomasyon personeli ve temizlik personellerinden oluşmaktadır. Örneklem hacmi, Epi İnfo 7 istatistik programında P=0.50 , %95 güven aralığında ve beklenen frekans %47 belirlenerek 324 bulunmuştur. Toplamda 276 çalışana ulaşılmıştır. Katılımcılara, demografik özelliklerinin ve bel ağrısına ilişkin bilgilerin sorgulandığı anket formu uygulanmıştır. Verilerin analizi, SPSS 22 (Statistical Package for the Social Sciences 22,0) programı ile yapılmıştır. Bulgular ki-kare analiz sonuçlarıyla elde edilmiştir.Bulgular: YBBA sıklığı %68,1, YBBA olanlarda mevcut bel ağrısı sıklığı ise %41,0 olarak bulunmuştur. YBBA prevalansı ile cinsiyet, sigara kullanma, çalışma yılı, spor yapma durumu arasında anlamlı ilişkiler bulunmuş olup bel ağrısı için risk faktörü olarak belirlenmiştir(p

Bu çalışma Cumhuriyet üniversitesi öğrencilerinin sağlık okuryazarlığı düzeyini belirlemek ve sağlık okuryazarlığını etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma Sivas Cumhuriyet Üniversitesi merkez kampüsünde bulunan 5 fakültede Nisan 2018 - Haziran 2018 tarihleri arasında 717 birey üzerinde yürütülmüştür. Bireyler Türkiye Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği-32 (TSOY-32) ile sosyodemografik veri formunu yanıtlamışlardır. Toplanan verilerin analizinde SPSS 21.00 paket programı kullanılmıştır. Öğrencilerin genel sağlık okuryazarlığı puan ortalaması, 50 puan üzerinden, 35,2±7,7 olarak bulunmuştur. Kişilerin cinsiyet ve fakültelerine göre sağlık okuryazarlığı puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p=0,956 ve p=0,151). Bireylerin en uzun süre yaşadıkları yere ve sosyal statü algılarına göre ise istatiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p=0,018 ve p=0,001). Kırsal bölgede yaşayanlarda genel sağlık okuryazarlığı puan ortalaması kentsel bölgede yaşayanlara göre düşük bulunmuştur. Sosyal statülerini 9-10 olarak algılayanların sağlık okuryazarlığı puan ortalaması, 1-6 olarak algılayanlardan yüksek bulunmuştur. Ayrıca aile hekimini tanıyanlarda genel sağlık okuryazarlık puanı tanımayanlara göre yüksek bulunmuştur (p=0,002). Bireylerin %39,1'inin sağlık okuryazarlığı yetersiz bulunmuştur. Sağlık bilgisine erişimde katılımcıların en çok tercih ettiği yöntem internettir. Daha kaliteli sağlık hizmeti için anlaşılır ve güvenilir bilgi kaynaklarının internet ortamında sağlanması önerilebilir. This study was conducted to determine the health literacy level of Cumhuriyet university students and to examine the factors affecting health literacy. The research was carried out with 717 individuals between April 2018 and June 2018 at 5 faculties in the central campus of Sivas Cumhuriyet University. Individuals have responded Turkey Health Literacy Scale-32 with the sociodemographic data form. SPSS 21.00 package program was used in the analysis of the collected data. The mean overall health literacy score of the students was found to be 35.2 ± 7.7 out of 50 points. No statistically significant difference was found between health literacy averages of individuals according to gender and faculties (p=0,956 and p=0,151). According to the place where they lived for the longest time and social status perceptions, statistically significant difference was found (p=0,018 and p=0,001). The average overall health literacy score was found to be lower among those living in rural areas compared to those living in urban areas. Health literacy scores of those who perceived their social status as 9-10 were higher than those who perceived their social status as 1-6. In addition, general health literacy score was higher in patients who knew family physicians than those who did not (p=0,002). Health literacy of 39.1% of individuals was found to be insufficient. The most preferred method of access to health information is the internet. It may be advisable to provide clear and reliable information sources on the internet for better quality health care. 105

Amaç: Bu çalışmanın amacı; Türkiye'de 2000-2017 yılları arasında yapılan toplum ruh sağlığına yönelik araştırmaların, çalışmaların ve hizmet sunan kurumların bir durum analizini gerçekleştirmek, var olan sorunları ve çözüm önerilerini saptamaktır.Yöntem: Çalışmada iki aşamalı olarak kalitatif yöntemler kullanılmıştır. İlk aşamada 2000-2017 yılları arasında Türkiye'de toplum ruh sağlığı ile ilgili çalışmaların ve toplum ruh sağlığı ile ilgili kurum ve kuruluşların haritalama yöntemi ile analizi yapılmıştır. Bu analizin sonucunda ortaya çıkan anahtar kişiler (24 kişiden ulaşılabilen 10 kişi) ve bu anahtar kişilerin önerdiği kişilerle (11 kişi) toplam 21 derinlemesine görüşme yapılmıştır. Tüm görüşmeler yarı yapılandırılmış bir formla görüşmecilerin işyerlerinde gerçekleştirilmiş, kişilerin onayları alınarak ses kaydı yapılmış ve analiz öncesinde ses kayıtları metne dönüştürülmüştür. Görüşmelerin analizinde tematik içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Çalışma, Dokuz Eylül Üniversitesi Girişimsel Olmayan Araştırmalar Etik Kurulu onayı alınarak gerçekleştirilmiştir.Bulgular: Bu çalışmada ortaya çıkan başlıca temalar toplum ruh sağlığı hizmetlerinin kalitesiyle ve geliştirilmesiyle ilgili sorunlar, insangücü, finansman, örgütlenme, mevzuat ve sağlık politikalarındaki yetersizliklerdir. Hizmetlerin iyi planlanmasındaki sorunlar, koruyucu ruh sağlığı hizmetlerinin yetersizliği, insangücü nicelik ve nitelik sorunları ve Toplum Ruh Sağlığı Merkezleri (TRSM) arasındaki farklılıklar en önemli sorunlar olarak saptanmıştır. Sonuç: Türkiye'deki toplum ruh sağlığı hizmetleri olumlu birtakım sonuçlar vermekle birlikte özellikle hizmetin kalitesi, planlanması, örgütlenmesi, finansmanı ve insangücü açısından yeterli değildir ve geliştirilmesi gerekmektedir.Anahtar kelimeler: Toplum Ruh Sağlığı Merkezi, Toplum Ruh Sağlığı Hizmetleri, Sağlık Hizmetleri Araştırması Objective: The aim of this study is to present a literature review of research conducted on community mental health services between the years of 2000-2017 in Turkey and to describe the current state of community mental health organizations. In addition, this study identifies current problems and proposes recommendations.Method: This study utilizes qualitative methods in two stages. First, through the use of mapping method we present a metareview of all research completed between 2000 and 2017 in Turkey on community mental health services and all relevant institutions and organizations. In the second stage, key informants identifed during the mapping analysis (10 out of 24 people were reached) and 11 more people referred by key informants were interviewed by using in-depth interviews. All interviews took place at the key informants' workplace, and taped with permission. All taped interviews were transcribed prior to coding. Content analysis method has been employed in the analysis of data. The study was conducted with the approval of the Dokuz Eylül University Ethical Committee for Non-Interventional Research.Findings: Seventy-eight research article and thesis are found on community mental health services between the years of 2000-2017 in Turkey. The content analysis of the interviews with the key informants revealed six main themes: `quality and development of community mental health services`, `manpower`, `finance`, `organizational issues`, `legislation` and `health policies`. Inefficient planning of the community mental health services, lack of preventive mental health services and inconsistencies across Community Mental Health Centers were identified as central issues.Result: Although there are some positive initiatives related to community mental health services in Turkey, insufficient number of researches and low quality resources across services, planning, organizing, finance and manpower are major problems that need to be addressed.Key Words: Community Mental Health Centers, Community Mental Health Services, Health Services Research 107

AMAÇ; Bu araştırmanın amacı, hastaneye başvuran ebeveynlerin akılcı ilaç kullanımıyla ilgili farkındalıklarının sağlık okuryazarlığı düzeylerine göre incelenmesidir.GEREÇ- yÖNTEM; Tanımlayıcı, kesitsel nitelikte olan bu çalışma, 01-31 Temmuz 2017 tarihleri arasında TOGÜ Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi'nde Çocuk Acile başvuran çocukların anne babaları üzerinde yürütülmüştür. Araştırmacı tarafından araştırma hakkında bilgilendirilen ve araştırmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden ebeveynlerle yüz yüze görüşülerek, anket yoluyla elde edilen verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler olarak, sayı (n) ve yüzde (%), gruplar arası karşılaştırmalarda ise Ki kare testi, İki Ortalama Arasındaki Farkın Önemlilik Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi kullanılmıştır. Sonuçlar %95 güven aralığında, p

Amaç: Bu çalışmanın amacı diş hekimlerinin kendilerine başvuran hastalarda tütün ürünlerinin kullanımını sorgulanması, hastalara tütün kullanımının zararlarının anlatılması ve gerekli yönlendirmeyi yapması ve diş hekimlerinin tütünle mücadele uygulama sıklıklarını, tütünle mücadele uygulamalarını etkileyen faktörleri ve diş hekimlerinin tütün ve tütün ürünlerini kullanma durumunu saptamaktır.Yöntem: Kesitsel tipteki bu çalışmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan anket formları ve CDC tarafından çekirdek soru formu hazırlanmış olan `Küresel Yetişkin Tütün Araştırmaları (KYTA)` anketinin soruları kullanılmıştır.Araştırma, Aydın İlindeki kamuya ait olan üniversite ve Sağlık Bakanlığı'na bağlı hastanelerde ve polikliniklerde çalışan diş hekimlerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın evreni 217 kişiden oluşmaktadır. Statcalc programı kullanılarak beklenen sıklık %50, hata payı %5, %95 güven aralığı ile yedeklerle birlikte örnek büyüklüğü 161 kişi olarak hesaplanmıştır. Katılımcılar, diş hekimlerinin olduğu listeden basit rastgele yöntem ile seçilmiştir.Verilerin değerlendirmesi Statistical Package for Social Science (SPSS) 19.0 programı kullanılmıştır. Normal dağılıma uygunluk Kolmogorov-Smirnov testi ile değerlendirilecektir. Tanımlayıcı istatistikler normal dağılıma uyan verilerde ortalama ve standart sapma; normal dağılıma uymayan verilerde ortanca ve minimum-maksimum değerleri verilmiştir. Tütünle mücadele uygulamalarını etkileyen faktörler ki-kare analizi ve Jonckheere–Terpstra testi ile değerlendirilmiştir. Tip 1 hata değeri 0,05 alınmıştır. Bulgular: Katılımcıların %70,80'i şu an tütün ürünlerinden herhangi birini kullanmamaktadır. Her gün tütün ürünü kullananların günde tüketilen sigara adetinin ortancası 17 (3-40)'dir. Katılımcıların %91,3'ü tütün ürünlerinin ağız sağlığına etkilerini, %82,6'sı tütün ürünü kullanımının hasta öyküsü sorgulanması sırasında alınması gerektiği, %67,1'i tütün ürünlerinin genel sağlık etkilerini anlatan bir eğitim almıştır. Katılımcıların %98,8'i tütün ürünü kullanımının insan sağlığına zararlı etkileri olduğunu, %97,5'i ise ikinci el sigara dumanından etkilenimin insan sağlığına zararı olduğunu belirtmiştir. En sık bilinen sağlık etkileri ağız, kalp ve akciğer üzerine etkileri iken mesane ve mide kanseri gibi etkileri daha az bilinmektedir. Katılımcıların %62,7'si tütün ürünlerini bıraktırmaya yönelik diş hekimlerinin formal eğitim alması gerektiğini düşünürken, katılımcıların %55,9'u kendisi bu eğitimi almak istemektedir. Tütün ürünlerini bıraktırmaya yönelik hizmetlerde ise katılımcıların %21,1'i görev almak istemektedir. Bıraktırma hizmetlerini yerine getirmemede en çok etkisi olduğu düşünülen engel süre kısıtlılığıdır. Katılımcıların % 80,0'inden fazlası tütün ürünleri kullanımının sorgulanması gerektiğinin önemli olduğunu, %70,0'ten fazlasının diş hekimlerinin her hastanın tütün ürünü kullanımını sorgulaması gerektğini ifade etse de tüm hastaların tütün ürünü kullanımını her zaman sorgulayan diş hekimleri katılımcıların sadece %9,9'unu oluşturmaktadır. Tütün ürünü kullanımını bırakmayı diş hekimlerinin teşvik etmesi gerektiğini katılımcıların %69,0'ı ifade etse de bunu her zaman yapanlar katılımcıların %8,1'idir. Katılımcıların tutum, inanç sorularından aldıkları puanın ortancası 27,0 (25p-75p: 42,5-53,5) ve davranış sorularından aldıkları puanın ortancası 20,0 (25p-75p: 17,0-25,0)'tir. Davranış puanları ile tutum, farkındalık puanları arasında güçlü bir pozitif korelasyon vardır(r=0,55 p

Amaç: Çalışmanın amacı Mardin ili Kızıltepe ilçesinde aile hekimleri ile kadın hastalıkları ve doğum uzmanlarının (KDH) verdiği doğum öncesi bakım (DÖB) hizmetlerinin içeriğini değerlendirmektir.Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipte yapılan araştırmanın evrenini, 2017 Nisan'da Mardin ili Kızıltepe ilçesinde aile hekimliği birimlerine kayıtlı 2564 gebe oluşturmaktadır. Örneklem hesaplarken Türkiye'de yeterli doğum öncesi bakım prevalansı (%89) kullanılmıştır. Örneklem büyüklüğü tabakalı örnekleme ile belirlenerek 142 olarak hesaplanmıştır. Anket gebenin sosyodemografik, obstetrik özellikleri ile DÖB'da yapılan hizmetleri içeren sorulardan oluşturulmuştur. Veriler, yüz yüze görüşülerek ve gebeden sözlü onam alınarak toplanmıştır. Veriler SPSS paket programı kullanılarak değerlendirilmiştir. Yüzde dağılımları, ortalama değerler hesaplanmış, verilerin değerlendirilmesinde Ki-kare ve Ficher-Exact test kullanılmıştır.Bulgular: Gebelerin yaş ortalaması 29,28 (±6.944) olup bunların %37,3'ü (n=53) okuryazar değildir. Aile hekimleri gebelerin %97,2'sinin kilosunu ve kan basıncını ölçülmüşken %98.6'sının kan tetkikini yapmıştır. KDH uzmanları gebelerin %98,3'ünün çocuk kalp sesini dinlemışken %92.6'sının da ultrason muayenesini yapmıştır. Gebelere ASM, devlet hastanesi ve özel sağlık kuruluşunda D vitamini takviyesi verilme oranları sırasıyla %91,4; %53,3; %52,2 iken toplamda %73'tür.Sonuç: DÖB veren kurumlar fizik muayene, ilaç desteği, bağışıklama, test ve laboratuvar hizmetlerini öncelerken danışmanlık konularını geri planda tutmuştur. Aile hekimleri iletişim konusunda KDH uzmanlarından daha başarılıdır. (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Jijiga kentinde halk sağlığı kurumlarında sağlanan aile planlaması hizmetlerinin kalitesini değerlendirmek ve aile planlaması yöntemlerinin kullanımı ve bununla ilişkili faktörlerin kullanımını belirlemektir.Yöntem: Bu çalışma 2018 yılında, 26 Nisan'dan 5 Temmuz arasında Jijiga şehrinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma evreni, kamu sağlık kurumlarına aile planlaması hizmeti için gelen tüm doğurgan çağdaki 15-49 yaş grubundaki kadınlardı ve toplam 322 katılımcı ile görüşülmüştür. Kullanıcıların aile planlaması bilgisi, kullanımı, hizmetten memnuniyet ile sosyodemografik özellikler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için T-testi ki-kare, Anova ve lojistik regresyon kullanılmıştır.Bulgular: Katılımcılar ortalama dört yöntemi biliyordu; en çok bilenen yöntemler hap ve enjeksiyon yöntemleridir. Katılımcıların% 81.7'si son altı ayda aile planlaması kullanmış ve katılımcıların okuryazarlığı ve çalışma durumu AP kullanımı ile pozitif ilişkili bulunmaktadır. Evli olmak, aile planlaması kullanmama riskini 2,9 kat artırdığını göstermektedir (OR = 2,96, GA = 1,32 - 6,60). Daha fazla çocuğa sahip olmak katılımcıların aile planlamasını kullanmamasını arttırmaktadır. Yaşları büyük olan katılımcılar aldıkları hizmetten genç olanlardan daha memnundular, evli katılımcılar da evlenmemiş olanlardan daha memnundular.Sonuç: Her ne kadar, kullanıcılar aldıkları hizmetten memnun kalsalar da, hizmet kalitesinin iyileştirilmesine ihtiyaç vardır ve AP hizmetlerinin kalitesini artırmak için, kullanıcıya mevcut aile planlaması yöntemleri, yöntemin yan etkileri, danışma sürecinde kendileri için en iyi seçenekler hakkında bilgi verilmelidir.Anahtar Sözcükler: Aile planlaması, hizmet kalitesi, kullanıcı memnuniyeti Objective: The aim of this study was to assess the quality of family planning services provided in public health facilities in Jijiga city and to determine the use of family planning methods and factors associated.Method: Reproductive age group between 15-49 years who were seeking family planning service were included in the study, and total of 322 participants were interviewed. To assess the association between the knowledge, utilization and satisfaction of clients to their background characteristics; T-test, chi-square, Anova, and logistic regression was used.Results: An average of four methods were known by the participants, mostly cited methods were Pills and Injectable. 81.7% of the participants used family planning for the last six months, Literacy and work status of the participants is positively associated with the utilization of the FP. Women with 1-4 living children are more likely to use FP than women with more than five children. Older clients were more satisfied with the service they received than younger ones, as well as married clients were more satisfied than unmarried clients.Conclusion: Even though clients were satisfied with the service that they were receiving there is a need for an improvement of the quality of the service; client's awareness of family planning should be raised, different broadcasting should be used to educate mothers about spacing children and the use of family planning.Keywords: Family planning, Quality of care, client satisfaction, Jijiga city, Ethiopia 78

GİRİŞ VE AMAÇ: Depresyon, önemli bir toplum sağlığı sorunudur ve üniversite öğrencilerinde en sık görülen psikiyatrik hastalıktır. Aynı zamanda öğrenciler bu dönemde şiddet yönünden de risk altındadır. Şiddetin fiziksel hasar, bulaşıcı hastalıklar, depresyon, sigara, alkol, uyuşturucu madde kötüye kullanımı gibi pek çok olumsuz sonuçları olmaktadır. Araştırmanın amacı Dokuz Eylül Üniversitesi Tınaztepe Yerleşkesinde öğrenim gören öğrencilerde depresyon belirti sıklığını ve şiddetin depresyon belirti sıklığına etkisini belirlemektir.YÖNTEM: Kesitsel tipte bir araştırmadır. Araştırmanın evreni Dokuz Eylül Üniversitesi Tınaztepe Yerleşkesinde öğrenim gören 2. sınıf 2621 lisans öğrencisidir. En küçük örnek büyüklüğü %80 güç, %95 güven düzeyinde %20 sıklık %4 hata payı ile desen etkisi 2 alınarak 670 kişi olarak hesaplanmıştır. Örnek seçiminde tabakalı ve küme örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Her bölüm bir küme kabul edilmiş, fakültelere göre tabakalandırıldıktan sonra basit rasgele yöntem ile bölümler belirlenmiştir. Bağımlı değişken depresyon belirtisi varlığıdır ve Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Temel bağımsız değişken şiddet varlığıdır. Diğer bağımsız değişkenler sosyodemografik özellikler, öğrencinin başarı ve memnuniyet durumu, bağımlılık özellikleri, sağlık durumu, çocuklukta maruz kaldığı şiddet ve sosyal destek varlığıdır. Katılımcılar anket formunu sınıfta araştırmacı gözleminde kendileri doldurmuşlardır. Veri analizi SPSS 24.0 kullanılarak yapılmıştır. Tanımlayıcı bulgular sayı, yüzde, ortalama±standart sapma ve ortanca(en küçük-en büyük değer) olarak sunulmuştur. Bağımsız değişkenlerle bağımlı değişken arasındaki ilişki ki-kare, Fisher'in Kesin Testi ve Mann Whitney U testi ile değerlendirilmiştir, çok değişkenli analiz olarak lojistik regresyon analizi kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p

ÖZETJALIA NAMUGGA, Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Anabilim DalıUganda, Kampala Mulago Hastanesinde Beş Yaşın Altındaki Çocuklarda Malnütrisyon ile İlişkili Çocuk Bakımı Uygulamalarının DeğerlendirilmesiGİRİŞ: Çocuklarda malnütrisyon gelişmekte olan ülkelerde önde gelen hastalık ve ölüm nedenidir. Halen, 3,5 milyon çocuk malnüstrisyon nedeniyle ölmektedir; beş yaşın altındaki çocuklarda hastalık yükünün % 35'inden malnütrisyon sorumludur. Uganda'da anlamlı gelişmelere rağmen malnütrisyon, ülkedeki tüm bölgeleri ve nüfusun çoğunu etkileyen önemli sorundur ve Uganda'nın sosyal ve ekonomik gelişimini engellemektedir. Bu çalışmada, beş yaşın altındaki çocuklarda malnütrisyon ile ilişkili çocuk bakımı uygulamalarının (beslenme, aşılama, sağlık arama davranışı, hijyen, sağlık durumu) değerlendirilmesi amaçlanmıştır.YÖNTEM: Nisan-Haziran 2018 tarihleri arasında Mulago Hastanesinde yapılan bir olgu-kontrol çalışmasıdır. Gerekli örnek büyüklüğü OpenEpi programı kullanarak hesaplandı; olgu ve kontrollerde çocuk bakım uygulamaları açısından orta düzeyde (W=0.30) bir etki büyüklüğü, %5 hata payı, %80'lik bir güç ile her bir grupta en az 87'şer kişi olarak belirlendi. Katılmaya gönüllü olmayan oranı (%10) da hesaba katıldığında örnek büyüklüğü en az 98 olgu ve 98 kontrol olarak belirlendi. Bu çocukların anneleri/bakımverenleri ile görüşülerek çocuk bakım uygulamalarını (demografik ve sosyoekonomik özellikler, emzirme, beslenme, hijyen, annenin bakım arama davranışı) içeren anket formu doldurulmuştur. Toplanan veriler SPSS 22,0 paket programında değerlendirilmiş; ki-kare ve lojistik regresyon analizi yapılmıştır. BULGULAR: Çalışmaya malnütrisyon tanısı almış 102, malnütrisyonu olmayan 102 beş yaş altı çocuk alınmıştır. Olgu ve kontrol grubundaki çocukların yaş ortalaması sırasıyla 13.95±9.34 ve 15.32±11.50'dır. Olguların %45.1, kontrollerin %46.1'i kız çocuktur. Lojistik regresyon analizi sonrasında, düşük doğum ağırlığının 15.05 (%95GA:2.39-94.78) kat, düşük aylık gelirin 10.84 (%95GA:3.41-34.47) kat, hala emzirmemenin 6.95 (%95GA:2.34-29.64) kat, annelerin yetersiz el yıkama davranışının 4.38 (%95GA:1.65-11.66) kat, son iki hafta içinde ateş varlığının 3.64 (%95GA:1.36-9.76) kat, çocuğun aşısız/eksik aşılı olması 10.80 (%95GA; 2.59-45.00) kat anlamlı olarak malnüstrisyon riskini artırdığı belirlenmiştir. SONUÇ: Bu çalışmada beş yaş altı çocuklarda malnütrisyonun düşük doğum ağırlığı, düşük aylık hane geliri, emzirmeme, son iki haftada ateş varlığı, yetersiz el yıkama alışkanlıkları ve eksik aşılı/aşısız olma ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Uganda'da birey ve toplum düzeyinde, genel olarak, çocuk beslenmesini iyileştirmeyi amaçlayan stratejik girişimler öncelenmelidir. Anahtar sözcükler: Malnütrisyon, çocuk bakım uygulamaları, beş yaşın altı çocuklar, olgu-kontrol çalışması ABSTRACTJALIA NAMUGGA, Dokuz Eylül University Estitute of Health Sciences Public Health Department Assessment of child care practices and malnutrition status in children under five years of age in Mulago Hospital, Kampala, Uganda Introduction: Malnutrition in children is the leading cause of illness and death in developing countries. Presently, malnutrition causes about 3.5 million deaths, with 35% of the disease burden being in children under five years. Despite significant developments in Uganda, malnutrition has become a major concern affecting all regions and most of the population. The current levels of malnutrition hinder Ugandan's social and economic development. This study aimed at assessing child care practices (nutrition, vaccination, health seeking behaviour, hygiene, and health status) associated with malnutrition in children under five years of age in comparison with healthy children.Methods: A case-control study was conducted at Mulago Hospital between April and June 2018. The required sample size was calculated using the OpenEpi program; based on the assumption moderate effect size (W=0.30), 5% margin of error, with a power of 80%, thus the final sample size in each group was at least 87 children. Taking into account the non-response rate (10%), the sample size was determined as at least 98 cases and 98 controls. A questionnaire including child care practices (demographic and socioeconomic characteristics, breastfeeding, nutrition, hygiene, and mother's care search behaviour) was used to collect data by interviewing mothers or caregivers of these children. The collected data were analysed with SPSS 22.0 package program; Chi-square and logistic regression analysis were used for evaluation. Results: 102 malnourished and 102 well nourished children under five were included in the study. The mean age of the children in the case and control groups was 13.95 ± 9.34 and 15.32 ± 11.50 years, respectively; 45.1% of the cases and 46.1% of the controls were girls. After logistic regression analysis, the risk of malnutrition significantly increased with low birth weight 15.05 (95% CI: 2.39-94.78), low monthly income 10.84 (95% CI: 3.41-34.47), no longer breastfeeding 6.95 (95% CI: 2.34-29.64), insufficient hand washing behaviours of mothers 4.38 (95% CI : 1.65-11.66), the presence of fever in the last two weeks 3.64 (95% CI: 1.36-9.76), and incomplete /not being immunised 10.80 (95% FL; 2.59-45.00). Conclusion: In this study, it was found that malnutrition in children under five years of age was associated with low birth weight, low monthly household income, lack of breastfeeding, presence of fever in the last two weeks, insufficient hand washing habits and incomplete or not being immunised. In Uganda, at the individual and community level, in general, strategic initiatives aiming to improve child nutrition should be prioritized.Keywords: Malnutrition, child-care practices, children under five, case-control study 91

Amaç:Bu çalışmada, Diyarbakır ili Benusen bölgesinde 0-5 yaş grubu çocuklardamalnütrisyon prevalansının belirlenmesi ve malnütrisyon ile ilişkilifaktörlerin saptanması amaçlandı. Yöntem:Kesitsel nitelikte olan bu çalışmaya bölge 0-5 yaş grubu çocuk evrenindensistematik örneklem ile tespit edilen 261 çocuk alındı. Çocukların gerekliantropometrik ölçümleri yapıldı ve annelerine literatür taranarak oluşturulan20 soruluk anket uygulandı. Bulgular:Z skoru kullanılarak -2 SD ve altında kalan değerler ölçüt olarak alınarakbakıldığında zayıflık, düşük kiloluluk ve bodurluk oranları; sırasıyla %3.1,%4.6 ve %16.5 idi. Yaşa göre boy Z skoru ile yapılan malnütrisyondeğerlendirilmesinde malnütrisyon gelişimi ile anne eğitimi durumunun düşükolması, doğum öncesi düzenli bakım almama, kronik hastalık öyküsünün varlığı vedüzenli D vitamini almamış olma arasında istatiksel olarak anlamlı ilişkibulunmuştur. (p, Objective: This study aims to examine the prevalence ofmalnutrition among children aged 0 to 5 in the Benusen neighborhood of theDiyarbakır province of Turkey, and identify the factors associated withmalnutrition. Methods: This cross-sectional study was conducted on 261children, aged 0 to 5, with a systematic sampling from the population.Anthropometric measurements of the children were taken, and a 20-itemquestionnaire developed after a review of the literature was administered totheir mothers. Results: Using Zscores and looking at values lower than -2SD, prevalence of thinness, lowweight and low height were found to be 3.1%, 4.6% and 16.5%, respectively. Inanalyses conducted on the basis of Z scores for height for age, statisticallysignificant relationships were found between malnutrition and: lower levels ofmother’s education, lack of regular care prior to birth, presence of chronicalillnesses, and failure to take vitamin D on a regular basis (p

GirişEpidemiyolojik dönüşüm sonrasında vücut yağlanmasında artış önemli bir risk etmeni durumundandır. Araştırmanın amacı; Türkiye'de kadın ve erkeklerde 5 coğrafi bölgede, öğrenim durumu ve sosyal sınıflara göre beden kütle indeksi (BKİ) ve bel/boy oranında eğimde ve göreli eşitsizlikleri göstermek, bölgeler arası karşılaştırma yapmaktır.YöntemCinsiyete ve bölgelere göre BKİ ve bel/boy oranı ortalamaları Kronik Hastalıklar ve Risk Faktörleri Saha Çalışması'ndan alınmış, coğrafi bölgeler 5'e, öğrenim durumu 4, sosyal sınıf 6 gruba ayrılmıştır.Her bir cinsiyet ve bölgede öğrenim durumu ve sosyal sınıf gruplarının ortalama BKİ ve bel/boy oranı değişkenleri bağımlı, grupların toplumdaki ağırlıkları bağımsız değişken olacak biçimde doğrusal regresyon modeli oluşturulmuş, oluşturulan modelden eğimde ve göreli eşitsizlik indeksleri elde edilmiş, yaş düzeltmesi yapılmıştır.BulgularEğimde eşitsizlikler en düşük-en yüksek olarak sırasıyla; BKİ'de erkeklerde öğrenim durumuna göre Doğu-Kuzey (-2.396, -0.059), kadınlarda Doğu-Orta (2.552, 5.741); bel/boy oranında erkeklerde Güney-Doğu (-0.031, 0.069), kadınlarda Batı-Orta (0.070, 0.115); BKİ'de sosyal sınıflara göre erkeklerde Orta-Kuzey'de (-3.161, -1.363), kadınlarda Doğu-Orta (-0.241, 3.029), bel/boy oranında erkeklerde Orta-Doğu'da (-0.048, 0.032), kadınlarda Batı-Orta'da (0.017, 0.061) gözlenmiştir.Göreli eşitsizlikler ise öğrenime göre BKİ'de Doğu-Kuzey (0.918, 0.998), kadınlarda Doğu-Orta (1.105, 1.236), bel/boy oranında erkeklerde Güney-Doğu (0.942, 1.171), kadınlarda Güney-Orta (1.141, 1.232); sosyal sınıflara göre BKİ'de erkeklerde Orta-Kuzey'de (0.885, 0.949), kadınlarda Doğu-Orta'da (0.990, 1.114); bel/boy oranında erkeklerde Orta-Doğu (0.915-1.062), kadınlarda Batı-Orta'da (1.033-1.119) gözlenmiştir.SonuçErkeklerde tüm bölgelerde öğrenim durumu düşük olanlar daha zayıfken kadınlarda tersi gözlenmiştir. Sosyal sınıflara göre ise erkeklerde bölgelerin çoğunda daha yüksek sınıfta yer alanlar daha zayıfken kadınlarda tersi izlenmiştir. IntroductionIncreased body fat became an important risk factor as a result of epidemiologic transformation.This study aimed to determine absolute and relative inequality indexes in body mass index and waist/height ratio in both genders in geographical regions of Turkey and to make comparisons between regions.MethodsMean BMI and waist/height ratio of education and social class groups in 5 geographic regions of Turkey were estimated from Chronic Diseases and Risk Factor Survey, Turkey. Linear regression models were used to estimate absolute and relative indexes of inequality for each gender and geographic region.ResultsAbsolute lowest-highest inequalities observed were: in BMI in men by education groups East-North (-2.396, -0.059), in women East-Middle (2.552, 5.741); in waist/height ratio in men South-East (-0.031, 0.069), in women West-Middle (0.070, 0.115); BMI in social class in men Middle-North (-3.161, -1.363), in women East-Middle (-0.241, 3.029), waist-height ratio in men in Middle-East (-0.048, 0.032), in women in West-Middle (0.017, 0.061).Relative inequalities in BMI by education groups ranged between East-North (0.918, 0.998) in men, East-Middle (1.105, 1.236) in women, in waist/height ratio South-Wast (0.942, 1.171), South-Middle (1.141, 1.232), respectively; in social class in BMI in men Middle-North (0.885, 0.949), in women in East-Middle (0.990, 1.114); in waist/height ratio Middle-East (0.915-1.062), West-Middle (1.033-1.119), respectively.ConclusionIn men, higher education was associated with lower body fat while in women opposite was evident. Regarding social class, in men, higher social class was associated with lower body fat. In women this association was in the opposite direction. 92

Amaç: Toplumsal cinsiyet, bireyler ve özellikle kadınlar açısından bir sağlık belirleyicisidir. Çalışma, Mardin ilinde yaşayan bireylerin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin algı düzeylerinin saptanması ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacı ile yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırma kesitseldir. Evreni Artuklu ilçesinde yaşayan 20-65 yaş aralığındaki 86245 bireydir. Örneklem büyüklüğü OpenEpi.com programında beklenen prevalans %50±%3 alınarak %95 güven aralığında 1055 kişi hesaplanmıştır. Aile Sağlığı Birimi nüfusuna göre ağırlıklandırma yapıldıktan sonra sistematik örneklemle anket uygulanacak bireyler seçilmiştir. Ulaşılabilen birey sayısı 990 (katılım oranı %93,8) olmuştur. İlk bölümde `Toplumsal Cinsiyet Algısı Ölçeği (TCAÖ)` ve demografik bilgileri içeren anket yüz yüze görüşme yoluyla uygulanmıştır. İkinci bölümde Süryanilerle derinlemesine görüşme yapılmıştır. Veriler istatistik paket programıyla değerlendirilmiş olup istatistiksel olarak frekans dağılımı, aritmetik ortalama, standart sapma, yüzdeler hesaplanmış, t-testi, varyans analizi ki kare testleri yapılmıştır. Bulgular: Bireylerin yaş ortalaması 33,27 olup %67,2'si kadındır. Bireylerin %15,4'ü okuryazar olmayıp %30,0'ı ilköğretim mezunudur. %35,4'ü gelir getiren bir işte çalışmakta olup %69,7'si evli ve ilk evlenme yaşı ortalaması 21,18'dir. Görücü usulü ile evlenen bireylerin oranı %41,4'tür. TCAÖ puanı ortalama 79.34'tür. Yaş, cinsiyet, medeni durum, eş çalışma durumu, çocuk sahibi olma, çalışma durumu, eşi ile akrabalık durumuna, doğum yeri, ekonomik durum, evde konuşulan dil, eğitim durumu, anne ve baba eğitim durumu, yaşanılan yer gibi faktörler toplumsal cinsiyet algısının oluşmasında etkilidir (P

Amaç: Çalışmanın amacı, Dokuz Eylül Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları polikliniğine başvuran annelerin okul öncesi çocuklarının (4-6 yaş) ADS konusundaki bilgi değerlendirme ve annelerin ADS bilgisi ve davranışları çocuklarının ADS'na olan etkilerini belirlemektir.Yöntem: Daha önce ADS konusunda kullanılan anketlerden yararlanılarak, 27 soruluk bir anket hazırlandı. Ankette 10 soru ADS konusunda bilgi ölçmeye, 17 soru da davranışları belirlemeye yönelikti. Bu anket 4-6 yaş arası çocukları olan ve çocuk sağlığı polikliniğe başvuran annelere uygulandı. Ayrıca çocukların diş muayenesi araştırmacı tarafından yapıldı ve dmft formu kullanarak skorları hesaplandı. Annelerin okul öncesi çocukların ADS ile ilgili bilgi ve davranışlarıyla, bu bilgi ve davranışların çocuklarının ADS'na olan etkisi değerlendirildi. Bilgi sorularında annelerin ADS konusundaki bilgi düzeyi hesaplandı. Annelerin bilgi düzeyi ile çocukların dmft skoru ilişkisi incelendi. İstatistiksel analizlerde SPSS ile ki kare, t testi ve lojistik regresyon kullanıldı.Bulgular: Çalışma grubunu okul öncesi çocuk ve annelerinden oluşuyordu. Toplam 261 çocuk ve annesi çalışmaya katıldı. Çocukların 126 (%48,3) sı erkek, ve 135 i kızdır (%51.7). Araştırmaya dahil edilen 4, 5 ve 6 yaşlarındaki çocukların yüzdeleri sırasıyla %31.4, %30.7 ve %35.2'dir. Doğru cevap sayısı hesaplanmış ve ADS bilgi puanı toplam 10 üzerinden değerlendirilmiştir. Annelerin ADS bilgi düzeyi ortalaması 4.24 1.94 olarak bulunmuştur. Anneleri ADS bilgi düzeylerine göre 3 gruba ayrıldığımızda, düşük, orta ve iyi olarak değerlendirilmiş olup, sırasıyla %37.5, %33.0 ve %29.5 olarak bulunmuştur. Çocukların ADS muayenesinde %71.3'ünün diş çürüğü olduğu ve dmft skorunun ortalama 2.32 2.39 olarak saptanmıştır. Çocukların ortalama çürük diş sayısı 2.08 2.28, eksik diş sayısı 0.08 0.29 ve dolgulu diş sayısı 0,19 0,76 olarak bulunmuştur. Çürük gözlenen çocukların %47.2'sinde düşük çürük diş sayısı, % 24.1'i yüksek çürük diş sayısına görülmüştür. Çalışmamızda, annenin kümülatif ADS bilgi düzeyi ile çocukların ADS durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğunu saptanmıştır (p = 0.001). Annenin ADS bilgi düzeyi ne kadar yüksekse, çocuklarının ADS durumunun da o kadar iyi olduğu görülmüştür. Sonuçlar: Araştırmamıza katılan annelerin ADS bilgi düzeyleri, gelişmiş ülkelerin annelerle yaptıkları benzer çalışmalardan daha düşük bulunmuştur. Elde ettiğimiz veriler 2020 Dünya sağlık örgütünün (DSÖ) hedefinin gerisinde kalmaktadır. Bu sonuçlar, özellikle Türk çocuklarının ve genel olarak Türk toplumunun ağız sağlığı standartlarını yükseltmek için ağız sağlığı geliştirme programlarında koruyucu hizmetleri etkinliğini artırmaya ihtiyaç olduğunu göstermektedir. Bu araştırma sonuçları ayrıca, çürüksüz bir nesile sahip olmak için titre, analiz edilebilen ve değiştirilebilen faktörleri incelemek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç olduğunu göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Okul öncesi sağlığı, ağız sağlığı bilgi düzeyi, diş çürüğü. Objective: To determine the knowledge and behaviours of the mothers in order to study its relation to the pre-school children oral health status Method: A questionnaire of 27 questions was prepared using the questionnaires previously used in the assessment of mothers' knowledge and behaviour towards oral health. The questionnaire was designed to measure the mothers' knowledge using 10 questions cumulative score while the behaviour was determined through 17 questions directed to the children mothers. This questionnaire was applied to the mothers of children aged 4-6 years old that applied to the paediatrics polyclinic in Dokuz Eylul University Hospital. Children's oral and dental health was examined by the researcher and scores were calculated using dmft index. Mothers knowledge and experience about pre-school children's dental health was evaluated. In addition, the impact of knowledge and behaviour of the mothers on the dental health of children was also assessed. The oral health knowledge was calculated from the questionnaire. Moreover, the relationship between dmft score and the knowledge level of the mothers was examined. Using SPSS, Chi-Square, t-test and logistic regression tests were used in the statistical analysis.Results: The study population consisted of 261 pre-school children and their mothers. Which included 126 males (48.3%) males and 135 females (51.7%). The percentages of 4, 5- and 6-years old children in the time of data collection who were included in the study ages were 31.4%, 30.7% and 35.2%, respectively. The number of true answers had been calculated and cumulative mothers' oral health knowledge score was counted out of 10. The mean mothers' oral health knowledge score was found to be 4.24 1.94. When the mothers' knowledge was categorised into 3 groups poor, fair and good knowledge it was found 37.5%, 33.0% and 29.5%, respectively. The children oral health examination through dmft scoring system for primary teeth showed that 71.3% of children had experienced dental caries. 47.2% had low caries, 24.1% had high caries and only 28.7 were considered not having obvious caries. the mean value for dmft score was 2.32 2.39. The number of decayed teeth per child was 2.08 2.28, 0.04 0.29 for missing teeth and 0.19 0.76 for filled teeth.Our study showed that the mother's cumulative oral health knowledge score has a statistically significant relationship to the children oral health status. The higher the mother's oral health knowledge scores the better their children oral health status (p=0.001).Conclusion: Mothers oral health and oral health indices in the study population that were included in our study is clearly worse than the developed countries and lagging behind the WHO goal for 2020. These results show that there is an urgent need to improve the effectiveness of preventive care in the oral health programmes in order to lift up the oral health standards of the Turkish children specifically and the Turkish community in general.This research study results also shows us that there is a need for more studies in order to examine the factors that can be titrated, analysed and changed in order to have a caries-free generation. Key Words: preschool children health, Oral health knowledge, dental caries. 104

Sağlık çalışanları için kesici delici aletlerle meydana gelen yaralanmalar sonucunda başlıca Hepatit B, Hepatit C ve HIV/AIDS olmak üzere 20'den fazla hastalık riski bulunmaktadır. Sağlık çalışanları içerisinde kan yoluyla bulaşan patojenlere en fazla maruz kalan grubu hemşireler oluşturmaktadır. Bu araştırma, bir devlet hastanesinde görev yapmakta olan hemşirelerin son bir yıl içerisinde kesici delici alet yaralanma durumlarını incelemek amacıyla yapılmıştır.Tanımlayıcı nitelikteki bu çalışma, Ağustos-Eylül 2016 tarihleri arasında Tokat Devlet Hastanesinde çalışan hemşirelerde yürütülmüştür. Veriler araştırmacı tarafından araştırma hakkında bilgi verilen ve çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden hemşirelerle yüz yüze görüşülerek elde edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemleri olarak sayı (n) ve yüzde (%), gruplar arası karşılaştırmalarda ise Ki-kare testi kullanılmıştır.Çalışmamıza katılan 336 hemşirenin %33,9'u erkek, %66,1'i kadın; yaş ortalaması 33,9 ± 8,1 (19-57 yaş) ; %72,0'ı evli; %22,0'ı lise, %33,0'ı ön lisans, %41,1'i lisans, %3,9'u lisansüstü mezunudur. Hemşirelerin meslekte toplam çalışma süresi %28,6'sının 0-5 yıl, %25,3'ünün 6-10 yıl, %24,4'ünün 11-20 yıl, %21,7'sinin 21 ve üzeri yıl olup; %47,6'sı servislerde, %19,6'sı yoğun bakımlarda, %14,9'u acil, %12,2'si ameliyathane, %5,7'si diğer birimlerde çalışmaktadır. Hemşirelerin %51,5'i meslek hayatları boyunca, %31,8'i son bir yıl içerisinde en az bir kez kesici delici alet yaralanması yaşamış; yaralanmaların büyük kısmı hafta içi günlerde (%76,6) gerçekleşmiş ve hemşirelerin %44,9'u yaralanmayı bildirmiştir. Kesici delici alet yaralanmasına en çok neden olan işlemin enjeksiyon için ilaç hazırlama (%21,5) ve yaralanmaya en sık neden olan aletin enjektör iğnesi (%42,1) olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin yaşı, eğitim durumu, medeni durumu, çalıştıkları bölüm ve toplam çalışma sürelerine göre son bir yılda kesici delici alet yaralanması yaşama durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark tespit edilmemiştir (p>0,05). 19-25 yaş grubunda, 0-5 yıl çalışma süresi olanlarda ve yaralanma aletinin kontamine olmadığı durumlarda bildirim yapma durumunun anlamlı şekilde daha az olduğu, hafta içi ve 08-16 saatleri arasında olan yaralanmalarda bildirim yapma durumunun anlamlı şekilde daha fazla olduğu saptanmıştır (p0.05). It was found that the reporting status was significantly lower in the 19-25 age group, in nurses with 0-5 years of working time and when the instrument that cause injury was not contaminated; and, It was found that the the reporting of injuries was significantly higher in weekdays and between 08-16 hours (p

Dünya genelinde engelli nüfus oranı artmakta olup engelli bireyler çeşitli sosyal ve fiziksel engellerden dolayı birçok sınırlılıklarla karşılaşmaktadır. Sağlık kuruluşlarında engellilere yönelik istenilen düzeyde sağlık hizmeti sunulabilmesi için verilen hizmetlerin güncel mevzuat kapsamında yeterli olup olmadığı saptanarak sağlık personelinin engellilere yönelik tutumları belirlenmelidir. Bu çalışmada bir üniversite hastanesinde engelli bireylere yönelik uygulamalar ve sağlık personelinin engellilere yönelik tutumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.Ocak-Nisan 2016 tarihleri arasında yürütülen kesitsel nitelikteki bu çalışmaya üniversite hastanesinde çalışan 91'i doktor, 129'u hemşire olmak üzere 220 sağlık personeli katılmıştır. Çalışma öncesinde Etik Kurul onayı (15-KAEK-212) alınmıştır. Veriler çalışmaya katılmak için onam veren katılımcılara sosyo-demografik veri formu ve Engellilere Yönelik Tutum Ölçeği (YEKYTÖ)'nin yüz yüze uygulanmasıyla elde edilmiştir. Ölçekten alınan yüksek puan engellilerin engelli olmayanlarla benzer şekilde algılandığını, düşük puan ise farklı algılandığını (aşağı veya değersiz görüldüğü) göstermektedir. Verilerin değerlendirilmesinde Ki-kare Testi, İki Ortalama Arasındaki Farkın Önemlilik Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi kullanılmıştır. İstatistiksel önemlilik düzeyi p0,05). Engelli bireylerin sağlık hizmetlerine başkasına ihtiyaç duymadan, kendi başına ulaşmalarını sağlamak için gerekli düzenleme ve denetimler yapılmalı, engellilere yönelik tutumların olumlu yönde olması için engellilerin hayatın içinde olmaları ve toplumun farkındalık kazanması sağlanmalıdır. Population of people with disabilities worldwide is increasing and people with disabilities face many limitations due to various social and physical obstacles in the society they live in. It is very important to determine the attitudes of all the health personnel towards the disabled people, by determining first whether or not the services provided for these individuals are adequate under the current legislation in order for the health services for the disabled people to be at the desired level in the healthcare organizations. It was aimed to determine the applications for the disabled people in a university hospital and the attitudes of the health personnel towards the disabled people.This cross-sectional study carried out between January and April 2016. Data were obtained by socio-demographic data form and Scale of Attitudes Toward Disabled Persons (SADP) for physicians and nurses who gave consent to participate in the study, which were conducted face to face. The study was completed with 220 participants (91 physicians and 129 nurses). The high score from the scale means that people with disabilities are perceived in a similar way to those without disabilities; the low score means that people with disabilities are perceived differently than people without disabilities, and thereby there being prejudiced attitudes. For data evaluation, Chi-square test, Independent Samples t test and One Way ANOVA were used. P1 year than that of those whose professional time was ≤1 year (p0.05). The necessary arrangements and inspections should be made to ensure that disabled people have access to health care services on their own without the need for any other person. In order to make the attitudes towards the disabled positive, the people should be allowed to be in life and awareness should be raised for the society. 92

Amaç: Bu çalışma, ilköğretim öğrencilerinde olumlu beslenme davranışlarının geliştirilmesinde, öğrenci velisi ve öğretmen ile iletişime geçilerek yapılan bir beslenme eğitimi ile sadece öğrenciye yönelik yapılan eğitimin etkinliğini incelemek amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Araştırma, İzmir'in Karabağlar ilçesinde bulunan Cemil Midilli Ortaokulu'nda okuyan beşinci sınıf öğrencileriyle yapılan bir girişim çalışmasıdır. Öğrenciler girişim (n=75) ve kontrol (n=70) olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. 145 öğrencinin verisinin değerlendirildiği çalışmada önce tüm öğrencilerin başlangıçtaki beslenme bilgi düzeyi ve beslenme alışkanlıkları belirlenmiştir. Daha sonra tüm sınıflara ikişerli gruplar halinde beslenme eğitimi verilip `myplate uygulaması` gerçekleştirilmiştir. Girişim grubundaki öğrencilerin velilerine birer eğitim broşürü dağıtılıp çalışmanın amacı ve işleyişi anlatılmıştır. İzleyen üç ay boyunca her gün, araştırmacı tarafından tüm velilerin dahil olduğu `WhatsApp` grubuna ve sınıf öğretmenine beslenme ile ilgili mesajlar iletilmiştir. Üç aylık müdahale sonunda girişim ve kontrol gruplarında bilgi düzeyi ve beslenme alışkanlıkları düzeyleri karşılaştırılmıştır.Araştırmada öğrencilerin beslenme bilgi puanları ve beslenme alışkanlıkları bağımlı değişken; girişim ya da kontrol grubunda olmak ise bağımsız değişken olarak nitelendirilmiştir. Girişim ve kontrol grubundaki öğrencilerin beslenme bilgi düzeyi açısından karşılaştırılmalarında bağımsız gruplarda t testi; beslenme alışkanlıkları açısından karşılaştırmalarında ki-kare testi ile kullanılmıştır. Girişim ve kontrol gruplarının kendi içindeki değerlendirmelerinde ise bağımlı gruplarda t testi ve Mc Nemar testi kullanılmıştır. Bulgular: Girişim grubunun başlangıçta beslenme bilgi puanı ortalaması 72,9 ± 11,4, kontrol grubununki 73,4 ± 16,4'tür (p=0,82). Girişim sonrası ise sırasıyla; 74,4 ± 14,6 ve 73,5 ± 17,1'dir (p=0,74). Araştırmanın başında ve sonunda girişim ve kontrol grupları arasında beslenme bilgi puanı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır.Başlangıçta kontrol grubunda ekmek tüketimi daha fazlayken (p=0,02), girişim sonrasında bu fark ortadan kalkmıştır. Girişim sonrası yapılan değerlendirmelere göre girişim grubunun kahvaltı yeri olarak evi tercih etmesi (p=0,01) ve kahvaltıda mısır gevreği tüketmesi (p=0,03) kontrol grubuna göre fazladır. Fakat diğer beslenme alışkanlıkları ve besin tüketim sıklıkları açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunmamıştır.Sonuç: Çocuklara olumlu beslenme alışkanlıkları kazandırmak için hem kendisine hem de içinde bulunduğu sosyal çevreye eğitim verilmiştir. Çocukların annelerine `WhatsApp` uygulaması üzerinden yapılan hatırlatmaların çocuğun bilgi ve davranışını değiştirmede etkin bir yol olmadığı saptanmıştır. Çocuğa ve çocuğun sosyal çevresine yönelik olarak yapılacak eğitimlerin yüz yüze yapılması ya da sosyal medya kullanılacaksa belirli aralıklarla yüz yüze yapılacak görüşmelerin de programa dahil edilmesi daha olumlu sonuçlar elde edilmesini sağlayacaktır. Anahtar Kelimeler: Beslenme Bilgi Düzeyi, Beslenme Alışkanlıkları, Eğitim, WhatsApp Introduction: The aim of this study was to investigate the effectiveness of nutrition education which given to the child, child's parents and teachers with only to the child in the development of positive nutrition behaviors in the secondary school.Methods: Fifth grade students who studied at Cemil Midilli Secondary School in Karabağlar, Izmir were evaluated in this study. It was a intervention study. The study group included 145 secondary school students. The children were separated into two groups as control (n=75) and intervention (n=70). At the start, all of the children were evaluated on their nutrition knowledge and habits. An education on nutrition was given to all classes followed by a `myplate practice` applied the students as group of two. An informative brochure was distributed to and the aim of the study was explained to the parents of intervention group. Messages from the `WhatsApp aplication` were texted to parents every day for three months by the investigator. After these messages, nutrition knowledge level and habits were compared between intervention and control groups. In this study, student's nutrition knowledge score and nutrition habits were dependent variables; being in the control or intervention group was the independent variable. Independent samples t test was used to compare nutrition knowledge level and chi-square test was used to compare nutrition habits of students who were in the intervention and control groups. For the same parameters, groups were evaluated with paired samples t test and Mc Nemar in themselves.Results: The mean nutrition knowledge scores were 72,9 ± 11,4 for the intervention group and 73,4 ± 16,4 for the control group at the beginning (p=0,82). The score was 74,4 ± 14,6 and 73,5 ± 17,1 respectively at the end of the study (p=0,74). There was no a significant difference between the groups' nutrition knowledge scores at the beginning and in the end. At the beginning, bread consumption was higher in the control group (p=0,02) but after the intervention this difference disappeared. In the and, intervention group preferred home (p=0,01) and consumping cereals (p=0,03) for breakfast more than the control group. There were no significant difference found between groups on other nutrition habits and food consumption.Conclusion: Nutrition education was given to the child and their social environment to make positive nutrition habits. In this study, reminders of healthy nutrition advices given to mothers through `WhatsApp` application were not effective in changing the childrens' nutrition knowledge and habits. Face to face education can be more effective to provide healthy nutrition knowledge and habits. Keywords: Nutrition Knowledge Level, Nutrition Habits, Education, WhatsApp 129