Search

Avrupa komisyonunun 2013 raporuna göre erken okul terki oranında Türkiye ilk sırada yer almaktadır. Okula devam ve akademik başarıda özsaygı, özgüven, özdeğer gibi benlik algılarının önemli etkileri olduğu bilinmektedir. Bu çalışma İstanbul’da 2015- 2016 Eğitim ve öğretim yılında okul terki ve devamsızlık, disiplin suçlarından kaynaklanan kısa süreli okuldan uzaklaştırma ve okul değiştirme oranlarının yüksek olduğu bir meslek lisesinde gerçekleştirilmiştir. Okul terki riski ile karşı karşıya olan 52 öğrenciye bağlanma ilişkisi temelli akran desteği, bireysel ve grup çalışmaları yoluyla verilmiştir. Bu çalışmalarda denk ilişkiler içinde, güvenli, katılımcı ve yaratıcılığın geliştirildiği bir okul ortamı oluşturulmuştur. Çalışmaların öğrenciler üzerindeki etkilerinin araştırılması amacıyla uygulanan yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşmeler içerik analizi yöntemiyle değerlendirilmiştir. Analiz bulguları öğrencilerin psikososyal gereksinimlerini önceleyen bir yaklaşımın onların özsaygılarını, özdeğerlerini, özyeterliliğini artırdığını ortaya koymuştur. Bu süreçte ayrıca öğrencilerin devamsızlık ve okul terk oranları üzerinde de istatistiksel analiz uygulanmıştır. Sonuç olarak okul terki riski olan öğrencilerin okula aidiyet duygularının geliştiğini, devamsızlık sorunlarının büyük ölçüde azaldığı ve eğitimlerine devam etmek konusunda motivasyonlarının yükseldiği görülmüştür., According to the 2013 report of the European Commission, Turkey rates first in the rate of early school leaving. It is acknowledged that senses of self such as self-esteem, self-confidence, and self-worth have crucial impacts on school attendance and academic success. This research was carried on in a vocational high school in Istanbul, where early school leaving, absenteeism, short-term suspensions due to disciplinary actions, and change of school rates were high during the 2015-2016 academic year. 52 students that faced the risk of early school leaving were given attachment relationship based peer support through individual and group interventions. In this intervention, a school environment is established in equivalent relations which is secure, participatory, and which develops creativity. Semi-structured in-depth interviews, which are conducted in order to explore the impacts of the intervention on students, are evaluated through content analysis method. Results demonstrate that an approach that prioritizes the psychosocial needs of the students increases their self-esteem, self-worth, and self-sufficiency. In this process, statistical analysis has also been carried out to determine the rates of students’ absenteeism and early school leaving. To conclude, it is observed that students under risk of early school leaving have developed a sense of belonging to their school, their problems of absenteeism have decreased, and their motivation toward continuing their formal education have increased.

Travma bilgisine dayalı kapsayıcı eğitim sistemi, öğrenenlerin sosyal ve duygusal ihtiyaçlarına yanıt vererek okul ikliminin güçlenmesini sağlayan bir yaklaşımdır. Öğrencilerin sosyal duygusal ihtiyaçlarını odağına alan travma bilgisine dayalı eğitim uygulamaları çocuğun; bilişsel, duygusal, sosyal gelişiminin yanı sıra akranlar arası ilişkiler üzerine durmaktadır. RESCUR Uygulamaları (Psikolojik Dayanıklılık Müfredatı) öğrencilerin psikolojik dayanıklılık kazanmaları, zorlu yaşam koşullarına karşı sağlıklı baş etme becerileri geliştirmeleri ve okul iklimini iyileştirme amacı ile oluşturulmuş bir programdır. Program, öğrencilere olumlu bakış açısı kazandırma, zorlukları fırsata çevirme, etkili iletişim becerilerini geliştirme ve psikolojik dayanıklılık becerilerini kazandırma amacıyla öğretmen tarafından uygulanan çeşitli aktiviteleri içerir. RESCUR Uygulamaları, Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar için Uygulama ve Araştırma Merkezi (SOYAÇ) tarafından Roman çocukların ağırlıkta ve okul devamsızlığının yüksek olduğu bir okulda travma bilgisine dayalı okul temelli toplum çalışması kapsamında hayata geçirilmiştir. RESCUR Uygulamaları sırasında sınıf öğretmenleri SOYAÇ ekibi tarafından desteklenmişlerdir. SOYAÇ proje ekibi sınıf psikologları, psikoloji, sosyal hizmet, çocuk gelişimi, hemşirelik bölümlerinin öğretim elemanları ve öğrencilerinden oluşmaktadır. Psikolojik Dayanıklılık Programı, okul terki riski olan öğrencilerin eğitim hakkının korunmasını, yaşadıkları dezavantajlara karşı psikolojik dayanıklılıklarının artırılmasını, sosyal ve duygusal beceriler kazanmalarını ve öğretmenlerin güçlendirilmesini hedeflemektedir. Araştırma, RESCUR Uygulamasını gerçekleştiren 11 sınıf öğretmeninin uygulamaya yönelik değerlendirmelerini keşfetme amacı taşımaktadır. Öğretmenler ile derinlemesine görüşme gerçekleştirilerek, elde edilen veriler tematik ve yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemleri ile analiz edilmiş 4 ana temaya ve ana temalara ait bazı alt temalara ulaşılmıştır. Öğretmenler öğrencilerinin empati, duygu düzenleme becerilerinin ve özgüvenlerinin arttığını, okul içinde şiddet davranışlarının azaldığını, özellikle de SOYAÇ ekibinin desteği ile öğrencileri ile ilişkilerinin geliştiğini belirtmişlerdir. Araştırmanın sonuçları, okul terki riski olan öğrencilerin yaşadıkları sorunların giderilmesi, eğitim hakkının korunması ve sosyal içerilmesi için öğretmen ve öğrencilerin ihtiyaçlarını göz önünde bulunduran travma bilgisine dayalı okul temelli çalışmaların önemini ortaya koymaktadır. Çocuğun yüksek yararı için Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, Milli Eğitim Bakanlığı, üniversiteler, kaymakamlıklar, belediyeler, sivil toplum kuruluşlarının iş birliği içinde çalışması önerilmektedir., An inclusive education system based on trauma information is an approach that strengthens the school climate by responding to the social and emotional needs of learners. Educational practices based on trauma knowledge, focusing on students' social and emotional needs; She focuses on her cognitive, emotional and social development as well as peer relationships. RESCUR Practices (Psychological Resilience Curriculum) is a program created with the aim of helping students gain psychological resilience, developing healthy coping skills against difficult living conditions, and improving the school climate. The program includes various activities implemented by the teacher in order to provide students with a positive perspective, turn difficulties into opportunities, develop effective communication skills and gain psychological resilience skills. RESCUR Practices were implemented by the Application and Research Center for Children Living and Working on the Streets (SOYAÇ) within the scope of a school-based community study based on trauma knowledge in a school where Roma children are predominantly absent and school absenteeism is high. Classroom teachers were supported by the SOYAÇ team during the RESCUR Practices. SOYAÇ project team consists of classroom psychologists, lecturers and students of psychology, social work, child development, and nursing departments. The Resilience Program aims to protect the right to education of students at risk of leaving school, to increase their psychological resilience against the disadvantages they experience, to gain social and emotional skills, and to empower teachers. The aim of the research is to explore the practical evaluations of 11 classroom teachers who carried out the RESCUR Application. By conducting in-depth interviews with the teachers, the data obtained were analyzed with thematic and interpretive phenomenological analysis methods, and some sub-themes belonging to the main themes were reached. Teachers stated that their students' empathy, emotion regulation skills and self-confidence increased, their violent behavior in school decreased, and their relations with their students improved, especially with the support of the SOYAÇ team. The results of the research reveal the importance of school-based studies based on trauma knowledge, which takes into account the needs of teachers and students in order to eliminate the problems experienced by students at risk of dropping out, to protect the right to education and to social inclusion. It is recommended that the Ministry of Family and Social Services, the Ministry of National Education, universities, district governorships, municipalities and non-governmental organizations work in cooperation for the best interests of the child.

Türkiye, fırsat eşitsizliklerinin ve okul terk oranlarının en fazla olduğu ülkelerin başında gelmektedir. Çocukların deneyimlediği travmatik yaşam olaylarının zihin ve beden üzerinde yarattığı değişimler, çocukların okul ortamlarına uyum sağlamasını engellemekte ve eğitim sisteminde tutunamayan çocukların sokağa yönelerek toplumdan ayrışmasına sebep olmaktadır. SOYAÇ modeli, yüksek risk altındaki çocukları, üniversite-toplum işbirliği içerisinde travma bilgisine dayalı bağlanma temelli yaklaşımla destekleyerek, okul ortamında güvenli ilişkileri deneyimleyebilecekleri güvenli alanlar yaratmayı ve travmanın yarattığı olumsuz etkilerden kurtulabilmelerini sağlamayı amaçlayan fonsuz bir oluşumdur. Okul ortamında öğretmenin öğrencilerini sosyal ve duygusal açıdan destekleyebilmesi için öncelikle kendi sosyal ve duygusal ihtiyaçlarının karşılandığı bir ortamı deneyimlemesi gerekmektedir. Disiplinlerarası sistem yaklaşımıyla çalışılan ve kurumlarla işbirliği içerisinde olan bu modelde, tüm okul yaklaşımıyla hareket edilerek herkes için kapsayıcı, destekleyici ve güvenli bir okul kültürünün yaratılması amaçlanmaktadır. Bu çalışma İstanbul’da dezavantajlı bölgede bulunan bir ortaokulda 2019-2021 yılları arasında ilçe kaymakamlığı işbirliğiyle önce yüz yüze başlayıp COVID-19 salgın sürecinde çevrimiçi yürütülen, travma bilgisine dayalı toplum temelli uzaktan eğitim uygulamaları SOYAÇ Modeli ile çalışmanın öğretmenlerle değerlendirilmesini amaçlanmaktadır. SOYAÇ çalışmalarını 2020-2021 yılları arasında, düşük sosyoekonomik seviyedeki ailelerden gelen çocukların bulunduğu ve okul terk oranının oldukça yüksek olduğu ve çoğunlukla Roman çocukların bulunduğu bir ortaokulda çevrimiçi olarak yürütmüştür. Araştırmanın katılımcılarını bu ortaokuldaki 9 öğretmen oluşturmaktadır. Öğretmenlerle odak grup görüşmeleri yapılmış ve sonucunda elde edilen veriler tematik ve yorumlayıcı fenomenolojik analiz ile incelenmiştir. Analizler sonucunda Öğretmenin Kaynakları: SOYAÇ Modeli, Öğretmenin Sosyal ve Duygusal İhtiyaçları: SOYAÇ Modeli ve Covid-19 Döneminde Uzaktan Eğitim Deneyimi ve SOYAÇ Modeli’nin Kolaylaştırıcı Rolü olmak üzere 3 ana temaya ulaşılmış; bu temalar kuramsal bilgiler ışığında yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda, bağlanma temelli psikososyal destek çalışmalarının öğretmenlerin kendi sosyal ve duygusal ihtiyaçlarına farkındalık kazanmalarını sağladığı ve öğrencilerle ilişkisinde de kapsayıcılıklarını arttırdığı görülmektedir. Yapılan müdahalelerin öğretmenlerin ve öğrencilerin güvenli ilişkiler kurabilecekleri güvenli alanlar yaratmakta etkili olduğu görülmüştür. Dolayısıyla öğretmenlerin iyi oluş halini destekleyecek çalışmalar öğrenciyi de doğrudan etkilemektedir. Ulaşılan bu bilgiler ışığında, öğretmen yetiştirme programlarında sosyal ve duygusal becerilere yönelik eğitimlerin verilerek öğretmenlerin bu yeterliliklerinin artırılması önerilmektedir. Bunun dışında öğrenciyle birebir ilişki içinde olan öğretmenin hem okul çevresi hem aileler hem de ilgili kurumlar tarafından yeterince kapsandığını hissetmesi önemlidir., Turkey is one of the countries which has highest rates of opportunity inequality and dropout. The changes caused by the traumatic life events are experienced by children’s mind and body, prevent children from adapting to the school environment and cause children who cannot hold on to the education system to turn to the street and separate from the society. The SOYAC is an unfunded organization which offers a model to create safety with an attachment-based approach based on trauma knowledge in cooperation with the university-society where children who are at high risk are supported in order to experience safe relationships in the school environment and to eliminate the negative effects of trauma. To support students socially and emotionally in the school environment, theachers must primarily experience an environment where their social and emotional needs are met. In this model, which works with an interdisciplinary system approach and cooperates with institutions, it is focused to create a containing, supportive and safe school culture for everyone by acting with the whole school approach. In this study, it is aimed to evaluate the teachers’ experience of working with the SOYAC Model that is community-based distance education application based on trauma information in cooperation with the district governorship and a secondary school located in a disadvantaged region in Istanbul., which started face-to-face and carried out online during the COVID-19 epidemic process between 2019-2021. SOYAC conducted its studies online between 2020-2021 in a secondary school with children from low socioeconomic families, where the dropout rate is quite high with mostly Romanian children. The participants of the research are 9 teachers in this secondary school. Focus group interviews were held with the teachers and the data was collected and analyzed with thematic and interpretive phenomenological analysis. As a result of the analyses, 3 main themes have been reached,: Teacher's Resources: SOYAC Model, Teacher's Social and Emotional Needs: SOYAC Model, Distance Education Experience in the Covid-19 Period, and the Facilitating Role of the SOYAC Model; these themes were interpreted with theoretical knowledge. As a result of the research, it is found that the attachment-based psychosocial support activities enable teachers to gain awareness of their own social and emotional needs, and increase their inclusiveness in their relations with students. It has been observed that the interventions are effective in creating safe environments where teachers and students can establish trusting relationships. Therefore, studies that will support teachers' well-being also directly affect students. In the light of this information, it is recommended to increase the competencies of teachers by providing training on social and emotional skills in teacher training programs. Apart from this, it is important that the teacher, who has a one-to-one relationship with the student, to feels that s/he is adequately contained by both the school environment, families and relevant institutions.

Sokak çocuğu olgusu, Türkiye’nin ve de dünyanın önemli toplumsal sorunlarından biridir. Sokakla bağı olan çocukların yaşantıları boyunca karşılaştığı olumsuz çocukluk deneyimleri, çocuklarda bedensel, zihinsel, sosyal ve duygusal açılardan uzun vadeli etkiler yaratmaktadır. Bu nedenle, sokakla bağı olan çocuklara yönelik müdahale programları planlanırken ihtiyaçları olan tüm faktörler göz önünde bulundurulmalıdır. Türkiye’de sokak çocuklarına yönelik çalışmalar, devlet kurumları ve sivil toplum kuruluşlarınca yürütülmektedir. Konu hakkında çalışmalar yapan kuruluşlardan biri olan SOYAÇ, travma bilgisine dayalı uygulamalar oluşturarak, suça sürüklenmiş ve suç mağduru olmuş, sokakta yaşayan veya yüksek risk altında bulunan çocukları desteklemek amacıyla Maltepe Üniversitesi bünyesinde kurulmuştur. 2010-2014 yılları arasında SOYAÇ ve o yıllarda hizmet vermekte olan SHÇEK iş birliği ile gerçekleştirilmiş olan “Çocuklarla Birlikte Projesi”, toplum temelli, travma bilgisine ve akran ilişkisine dayalı bir bakış açısıyla yürütülmüştür. Bakım aldıkları kurumlardan Maltepe Üniversitesi’ne gelen 14-17 yaş aralığındaki 35 erkek çocuk burada çeşitli eğitimlere, aktivitelere ve atölye çalışmalarına katılmıştır. “Çocuklarla Birlikte Projesi”nin temel amacı, bütüncül bir yaklaşımla çocukların sorunlarını patolojize etmeden psikososyal gereksinimleri başta olmak üzere, çocukların davranış ve tepkilerini anlayarak deneyim, fikir ve duygularına bakmaktır. Bu araştırma, 2010-2014 yılları arasında “Çocuklarla Birlikte Projesi”ne katılan 7 katılımcıyla odak grup görüşmeleri ve derinlemesine görüşmeler yapılarak proje süresince sağlanan psikososyal desteğin, projenin bitiminden bu zamana kadar geçen yedi yıl boyunca yaşamlarındaki etkilerini derinlemesine keşfetmeyi amaçlamaktadır. Katılımcılarla yapılan görüşmeler sonucunda elde edilen veriler, tematik analiz yöntemleri ile keşfedilmiştir. Analizler sonucunda, “bağlanma ilişkisinin tesisi yoluyla akran temelli terapötik grup desteği” ana başlığı altında “ilişkinin iyileştirici gücü”, “üniversiteye gelme:terapötik mentoring”, “çocuğun aktif katılımı:‘adam yerine koyulduk’”, “hayata hazırlama”, “keşke” ana temalarına ulaşılmış ve bu temalar kuramsal bilgiler ışığında yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda, projenin katılımcıların güvenli ilişkiler kurma yeterlilikleri, kişisel gelişimleri, iyi oluş halleri, geleceğe dair düşünceleri, benlik algıları, mesleki ve akademik gelişimleri üzerindeki uzun vadeli olumlu etkileri görülmüştür. Sosyal adalet sistemlerindeki eksiklikler göz önünde tutularak, bedenlenen sosyal adalet bakış açısıyla uygulanan toplum temelli ve travma bilgisine dayalı müdahalelerin bireyler üzerindeki sürdürülebilir etkisi ortaya koyulmuştur. Sokakla bağı olan çocuklar ile yapılan çalışmaların işlevsel olabilmeleri ve sürdürülebilir etkiler bırakabilmeleri için devlet kurumlarının, sivil toplum kuruluşlarının ve üniversitelerin iş birliği içinde çalışarak toplum temelli ve travma bilgisine dayalı müdahale stratejileri geliştirmeleri önerilmektedir., The notion of street children is one of the most fundamental issues in the world and Turkey. The adverse childhood experiences that street-involved children are exposed to in their lives yield to long-term impacts in terms of physical, cognitive, social, and emotional aspects on the children. Therefore, all the factors that they need should be considered when planning the intervention programs of the street-involved children. The works towards street children are carried out by the state institutions and non-governmental organizations in Turkey. SOYAÇ, one of the organizations studying the phenomenon, was founded within Maltepe University to support the children who are victims of crime and have gotten involved in juvenile delinquency; and who are living on the streets or being at high risk by forming practices within the scope of trauma-based knowledge. The “Together with Children” project was carried through by the collaboration of SOYAÇ and SHÇEK, which was serving those years, from a society, attachment and trauma-based perspective. 35 boys between the ages of 14-17, who came to Maltepe University from the institutions they received care, attended various pieces of training, activities, and workshops here. The “Together with Children” project aims to look at children's experiences, ideas and emotions by understanding their behavior and reactions, especially their psychosocial needs, without pathologizing their problems via adapting an integrative approach. This research aims to find out the profound effects of the psychosocial support provided during the project on 7 participants lives’ who involved in the “Together with Children” project between 2010-2014, within seven-year duration lasted from the beginning to the end of the project by conducting focus-group interviews and in-depth interviews. The data obtained as a result of the interviews with the participants were found out with thematic analysis method. As the result of the analyses, main themes wich are “the healing power of capasity”, “coming to university: therapeutic mentoring”, “active participation of child:‘to be seen as man’”, “readiness for life”, “if only” were located under the main term of “peer-based therapeutic group support through the establishment of attachment relationship” and these themes were interpreted in the light of theoretical frameworks. Results indicated the long-term positive effects of the project on the participants' in terms of their ability to establish secure relationships, personal development, well-being, reflections about the future, self-perceptions, and professional and academic development. In addition, the sustainable impact of community-based and trauma-based interventions on individuals has been revealed when applied via the embodied social justice perspective which is taking the deficiencies in social justice systems into account. Therefore, it is recommended that government institutions, non-governmental organizations and universities develop community-based and trauma-based intervention strategies by working in cooperation in order for the work with street-involved children to be functional and to have sustainable impacts.

Etkili bir okul sistemi, öğrencilerin akademik ihtiyaçlarına eşlik eden sosyal ve duygusal ihtiyaçlarının anlaşılmasını ve karşılanmasını gerektirir; söz konusu ihtiyaçların giderilmesinde sorumluluğun büyük bölümünü öğretmenler taşır. Öğretmenlerin öğrencilerine güvenli, destekleyici ve kapsayıcı bir okul ortamı sağlayabilmesi de kendi mesleki doyumlarının artırılmasına, çalıştıkları kurumlarla bağlarının güçlendirilmesine, okul ortamının güvenli, dayanışmacı ve kapsayıcı kılınmasına bağlıdır. Bu çalışma, öğretmenlerin öğrencilerle ilişkileri bağlamında ihtiyaçlarını anlamayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda yarı-yapılandırılmış açık uçlu sorularla derinlemesine görüşmeler yapılmış; elde edilen nitel veriler, görüşmecilerin sıklıkla dile getirdiği temalar çerçevesinde yorumlayıcı fenomenolojik analize tabi tutulmuştur. Araştırma bulgularına göre öğretmenler, travmatize edici yaşam koşullarında büyüyen risk altındaki dezavantajlı öğrencilerle ilişkilerinde öğrencilerin sosyal ve duygusal süreçlerini tam olarak anlamlandıramadıklarında ve müdahale konusunda yeterli donanıma sahip olamadıklarında öğrencilerin sorunlarına çözüm odaklı yaklaşmakta zorlanmaktadırlar. Öğretmenler de okul içinde sosyal ve duygusal açıdan desteklenme ihtiyacı duymaktadır. Okul içindeki tüm çalışanların, ailelerin ve ilgili tüm kurumların koordinasyonu ve işbirliğinde travma bilgisine sahip disiplinler arası bir ekip içinde öğretmenlerin düzenli olarak süper vizyon ile desteklenmesi, öğrenciyi okul ortamında “kapsayan” öğretmenin “kapsanma”sını sağlayabilir. Öğretmenlerin ve öğrencilerin ihtiyaçlarına göre çok yönlü desteklendiği, güvenli, kapsayıcı okul ortamının yaratılması ve bu tür uygulamaların yaygınlaştırılması, eğitim alanında yaşanan psikolojik ve sosyal sorunların çözülmesine katkıda bulunabilir., An effective school system requires understanding and meeting the social and emotional needs of students that accompany their academic needs. Teachers bear most of the responsibility for meeting these needs. The ability of teachers to provide a safe, supportive and inclusive school environment for their students depends on increasing their own professional satisfaction, strengthening their ties with the institutions they work with, and making the school environment safe and inclusive. This study aims to understand the needs of teachers in the context of their relationships with students. For this purpose, in-depth interviews were conducted with semistructured open-ended questions. The qualitative data obtained were subjected to interpretative phenomenological analysis within the framework of the themes frequently expressed by the interviewees. According to the research findings, teachers have difficulty in approaching students’ problems with a solution-oriented approach when they do not fully understand the social and emotional experiences of students in their relationships with disadvantaged students who grow up in potentially traumatic life conditions and are not equipped enough to intervene. Teachers also need social and emotional support within the school. In the coordination and cooperation of all school staff, families, and all relevant institutions, regular supervision provided teachers with a trauma-informed interdisciplinary team that can ensure the “containment” of the teacher who “contains” the student in the school environment. Creating a safe and inclusive school environment, where teachers and students are supported in many ways according to their needs, and disseminating such practices can contribute to solving the psychological and social problems experienced in the field of education.

Doğum öncesi, doğum sırası ve sonrası süreçlerde anne ile güvenli bağ kurmanın bebeğin bilişsel, sosyal ve duygusal gelişimi için kritik bir önemi vardır. Bütün yaşamı etkileyen en önemli dönemde, erken doğumla dezavantajlı bir başlangıç yapan annelerin deneyimlerini anlamak, anne-bebek ruh sağlığı açısından önemlidir. Bu çalışma, erken doğum yapmış ve bebeği yoğun bakımda tedavi görmüş annelerin; süreci zihinsel, duygusal ve bedensel açıdan nasıl deneyimlediklerinin ve bu deneyimin bebekleriyle olan ilişkilerini ve annelik deneyimlerini nasıl etkilediğinin anlaşılması amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmacı için bilginin sadece zihinden gelen şeyler olmaması ve bedensel duyumsamaların da araştırma için çok önemli bir kaynak oluşturmasından yola çıkılarak, bu araştırmada somatik yaklaşım benimsenmiştir. Araştırmada, İstanbul’da bir vakıf üniversitesi hastanesinin yoğun bakım ünitesinde bebeği tedavi görmüş 10 anne ile derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerde etik hassasiyetlere özen gösterilmiş, görüşmelerin anneleri travmatize etmemesi, tersine anneler için destekleyici olması adına çeşitli önlemler alınmıştır. Annelerin söylemleri, yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemiyle analiz edilmiştir. Analizler sonucunda; “prenatal dönem, perinatal dönem, postnatal dönem, sağlık personeli ve hasta ilişkisi (anne), prematüre ve yoğun bakım bebeği annesi olmak, yoğun bakım süreci bittiğinde anne-bebek ilişkisi ve hissedilen bedensel duyumsamalar” ana temalarına ve bu temalara ait alt temalara ulaşılmıştır. Erken doğum deneyiminin annelerin duygu, düşünce, algı ve bedensel duyumsamalarını etkilediği; bu etkinin ise prematüre bebekleriyle ilişkilenmelerine ve annelik tutumlarına yansıdığı görülmüştür. Ayrıca, annelerin duygusal olarak zorlandıkları süreç boyunca iç ve dış kaynaklarından faydalanmalarının onlar için oldukça destekleyici olduğu görülmüştür. Bulgular dikkate alınarak, bu kritik dönemde başta anne olmak üzere aile bireylerini destekleyen ve kapsayan pratiklerin yoğun bakım ünitelerine entegre olması önerilmektedir., Building a secure bond with the mother during the prenatal, perinatal and postnatal processes has a critical importance for the cognitive, social and emotional development of the baby. During the most important period affecting the whole life, understanding the experiences of mothers who made a disadvantageous start with preterm birth is of significance for mother-baby mental health. This study was carried out in order to understand how mothers who gave birth prematurely and whose babies were treated in neonatal intensive care unit experience the process mentally, emotionally and physically and how this experience affects their relationships with their babies and their maternal experiences. A somatic approach was adopted in this research, considering that knowledge is not only something that comes from the mind for the researcher, and that bodily sensations are also a tremendously significant resource for the research. In this study, in-depth interviews were conducted with 10 mothers whose babies were treated in the neonatal intensive care unit of a foundation university hospital in Istanbul. These interviews were conducted adhering to the ethical principles. Measures were taken for the sessions not to be inducing trauma to the mothers, but to be supportive for them. The mothers' discourses were analyzed with thematic and interpretive phenomenological analysis methods. As a result of the analysis; the main themes of "prenatal period, perinatal period, postnatal period, health professionals and patient relationship (mother), being the mother of a premature and neonatal intensive care unit baby, mother-infant relationship after discharge and bodily perceptions felt” and sub-themes belonging to these themes were reached. It was observed that premature birth experience affected mothers' emotions, thoughts, perceptions and bodily sensations; and this effect was reflected in their relationship with their premature babies and their maternal attitudes. In addition, it was understood that it was very supportive for mothers to benefit from their internal and external resources during the emotionally challenging process. Considering the findings, it is recommended that supportive practices involving family members, principally mothers, should be integrated into neonatal intensive care units during this critical period.

Araştırmacılar hızla değişen dünyada yetişkin olmanın getirdiği sorumluluklara ve mesleki gelişimlerine eş zamanlı uyum sağlamak için sadece bilginin yeterli olmadığını uyumlanma, psikolojik açıdan esneklik kazanma, değişimlere hazır olma, yaşam boyu öğrenme gibi becerilerin eğitim ile kazandırılmasını savunmaktadırlar. Üniversite öğrencilerinin gelişimini çok yönlü destekleyen toplum temelli eğitim uygulamaları gelişmiş ülkelerde uygulanmaktadır. Türkiye’de Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar için Araştırma ve Uygulama Merkezi (SOYAÇ), yüksek öğrenim ile toplum temelli uygulamaları birleştirerek eğitim niteliğine ve topluma katkı sağlamayı hedeflemektedir. Bu araştırma, SOYAÇ ve Üsküdar Kaymakamlığı işbirliği ile okul terk oranının yüksek olduğu bir ortaokulda 2020-2021 eğitim öğretim yılında “Okuldayız: Üsküdar” projesine dahil olan psikoloji, sosyal hizmet, çocuk gelişimi, hemşirelik, beslenme ve diyetetik öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Proje boyunca üniversite öğrencileri yaratıcı drama gibi etkinliklerle de desteklenmişlerdir. Disiplinlerarası bir ekiple, düzenli süpervizyon desteği ile toplumda çalışmanın öğrencilerin psikososyal ve mesleki gelişimlerine, beden farkındalıklarına etkilerinin değerlendirilmesinin amaçlandığı çalışmada karma desen kullanılmıştır. 26 Üniversite öğrencisinin katıldığı araştırmanın nicel analizlerde, proje başlangıcı ve bitişindeki psikososyal ve beden farkındalığı gelişimini analiz etmek adına Beck Anksiyete Envanteri, Beck, Depresyon Envanteri, Utangaçlık Ölçeği, Sosyal Karşılaştırma Ölçeği ve Çok Boyutlu Bedensel Farkındalık Değerlendirmesi-II düzeyleri incelenmiştir. Araştırmanın nitel bulgularına farklı bölümlerden 11 öğrenci ile yapılan derinlemesine görüşmelerin tematik ve yorumlayıcı analiz yöntemleriyle analizleri sonucunda ulaşılmıştır. Nitel bulgular üniversite öğrencilerinin deneyimlerinden kişisel gelişim, mesleki gelişim, disiplinlerarası ekip ile çalışmak ve toplum temelli üniversite eğitimi alanlarında kazanımlar elde ettiklerine ulaşılmıştır. Kişisel gelişim bağlamında, öz-farkındalık, uyumlanma, motivasyon kaynağı gibi psikososyal gelişim ve sosyal destek becerileri ortaya çıkmıştır. Mesleki gelişim kapsamında, deneyimsel öğrenme sayesinde teorik bilgiyi uygulama, yaratıcı çözüm üretme, iletişim becerileri görülmektedir. Disiplinlerarası ekip ile çalışmanın, ekip desteği, çok yönlü düşünme becerileri kazandırmıştır. Toplum temelli üniversite eğitimi kapsamında, toplumda olmak, sosyal adalet, üniversite ve toplumun çok yönlü kazancı konularında gelişilmiştir. Nicel analizlerin bulgularında anksiyete (t(25) =.03, p> .0), depresyon(t(25) =.34, p> .05), utangaçlık(t(25) =.22, p> .05), sosyal karşılaştırma(t(25) =.52, p> .05), beden farkındalığı alt boyut düzeyleri proje başlangıcı ve sonlanması arasında pozitif değişim olsa da anlamlı bulunmamıştır. Araştırmanın bulguları, toplum temelli eğitim uygulamalarının, üniversite öğrencilerinin yurttaşlık bilinci dahil gelişimine çok boyutlu fayda sağladığına ortaya koymaktadır. Öğrencilerin yurttaşlık bilincine sahip yetişkinler olabilmeleri için toplumu deneyimlemeleri, becerilerini geliştirmeleri ve toplumsal sorunların farkında olmaları gerekmektedir, bu nedenle yükseköğretim kurumlarında toplum temelli eğitim yaklaşımlarının uygulanması önerilebilir., Researchers argue that in order to simultaneously adapt to the responsibilities of adulthood and professional developmentin a rapidly changing world, knowledge alone is not enough and that skills such as adapting, gaining psychological flexibility, being ready for changes, and lifelong learning should be gained through education. Community-based education practices that support the development of university students are implemented in developed countries. In Turkey, Research and Application Centre for Children Living and Working on the Streets (SOYAÇ) aims to support the quality oflearning and society by combining higher education with community-based practices. This researchcarried out in the 2020-2021 academic year with psychology, social work, child development, nursing, nutrition and dietetics students who worked in a middle school with a high dropout rate in the extent of the "We are at School: Üsküdar" Project which was cooperation of SOYAÇ and Üsküdar District Governorship.During the project, university students were also supported with activities such as creative drama. The purpose of the study is to evaluate the effects onstudents’ psychosocial and professional development and body awareness who worked as supervised interdisciplinary teams in communitywith a mixed method design. In the quantitative analysis of the study, in which 26 university students participated, levels of Beck Anxiety Inventory, Beck Depression Inventory, Shyness Scale, Social Comparison Scale and Multidimensional Assessment of Interoceptive Awareness-II were examined in order to analyze the psychosocial and body awareness development at the beginning and end of the project. The qualitative findings were reachedby using thematic and interpretive analysis on in-depth interviews with 11 students from different departments. Qualitative findings revealed that university students gained skills in the fields of personal development, professional development, working with an interdisciplinary team, and community-based university education. In the context of personal development, psychosocial development and social support skills such as self-awareness, adaptation and motivation have discovered. Within the scope of professional development, applying theoretical knowledge, producing creative solutions and communication skills can be acquired by experiential learning. Working with an interdisciplinary team has provided team support and multidimensional thinking skills. Within the scope of community-based university education, being in the community, social justice, multi-faceted benefits for university and community has developed. According to the qualitative results, mean comparisons of anxiety (t (25) =.03, p> .0), depression (t (25) =.34, p> .05), shyness (t (25) =.22, p> .05), social comparison (t (25) =.52, p> .05), body awareness’ sub-dimension levels show insignificant positive changes between the beginning and the end of the project. The findings of the study reveal that community-based education practices provide multidimensional benefits to the development of university students, including civic consciousness. In order to become adults with civic awareness, students should experience community, develop skills and be aware of communal problems,so that it is recommended that community-based education approaches to be implemented in higher education institutions.

Risk altındaki çocuklar/gençler ve aileleriyle Maltepe Üniversitesi Sokakta Yaşayan ve Çalışan Çocuklar İçin Uygulama ve Araştırma Merkezi (SOYAÇ) tarafından 2010 yılından bu yana disiplinlerarası, kurumlararası, uluslararası işbirlikleriyle travma bilgisine dayalı çalışmalar gerçekleştirilmektedir. Bu çalışmalarda öğretim elemanlarının ve üniversite öğrencilerinin yanı sıra başta çocuklar/gençler olmak üzere onların aileleri, alanda çalışanlar başta olmak üzere sürecin tüm paydaşlarının aktif katılımlarıyla tüm üyeleri için kapsayıcı terapötik bir topluluk yaratılması hedeflenmektedir. ‘Okuldayız Üsküdar Projesi’ SOYAÇ ve Üsküdar Kaymakamlığı işbirliğiyle Temmuz 2019’dan bu yana devam etmektedir. Üsküdar Romanları Platformu, projenin en önemli paydaşlarındandır. Projede, SOYAÇ tarafından yüksek risk altındaki çocuk ve gençlerin topluma kazandırılmaları için geliştirilen “bağlanma ilişkisinin tesisi yoluyla akran temelli terapötik yaklaşım” modeli ile çalışılmıştır. Bu yaklaşım, travma bilgisine ve bütüncül okul çalışması anlayışına dayalı, okul tabanlı ve toplum merkezli disiplinlerarası ve kurumlararası çalışma prensibini benimsemektedir. Proje faaliyetleri sınıf öğretmenleri için oluşturulan ve kolaylaştırıcılığını Maltepe Üniversitesi Beden Psikoterapisi Sertifikalı Klinik Psikoloji Yüksek Lisans Programına devam eden psikologların yaptığı sınıf ekipleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Ekipler, psikoloji, sosyal hizmet, hemşirelik, beslenme ve diyetetik, felsefe ve çocuk gelişimi gibi farkı disiplinlerden lisans ve lisansüstü programlara devam eden 170 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. COVİD-19 pandemi koşullarında yüz yüze ve çevrimiçi faaliyetlerle sürdürülen çalışmalarda üniversite öğrencilerine 36 öğretim üyesi tarafından danışmanlık ve süpervizyonu desteği verilmiştir. Kimi kaynaklarda sosyal adaletin sevgi dolu bir farkındalıkla eylemde bulunma olarak tanımlanması ve umutsuzluğun sosyal adaletin önündeki en büyük engel olarak gösterilmesi anlamlıdır. SOYAÇ çalışmalarının odağında travma değil, kişilerin güçlü yanları, öz-kaynakları vardır. SOYAÇ Modelinde “uzman/yardım eden” ve “yardım alan” gibi keskin bir ayrım yoktur. Nitekim ayrışma da bir travma belirtisidir. Her uygulama projesi aynı zamanda bir sosyal eylem araştırması özelliğini taşımaktadır. Topluluğun değişen ihtiyaçlarına dinamik ve esnek bir yaklaşımla mevcut kaynaklar ile ivedilikle yanıt verilmeye çalışılmaktadır. Topluluk üyelerinin duyulduklarını, görüldüklerini ve parçası olduklarını hissettikleri, dayanışma içinde katılımcı oldukları bir topluluğun yaratılmasının amaçlandığı SOYAÇ Projelerinin adları da bu birlik ilkesine vurgu yapmaktadır: ‘Çocuklarla Birlikte’, ‘Gençler için Gençlerle’, ‘Liseden Üniversiteye Gençler Birlikte’, ‘Okuldayız Nişantepe’, ‘Okuldayız Üsküdar’. Gizli salgın olarak da kabul edilen çocukluk çağı travmaları sadece bireyi ilgilendiren bir problem değildir. Epigenetik araştırmaları bedene kaydolan travmaların bireyler, aileler, toplumlar ve kuşaklar üzerindeki kümülatif etkisini ortaya koymaktadır. İlişkilerin nörobiyolojisi sinir sistemlerimiz aracılığıyla birbirimizle bağlantı içinde olduğumuzu, birbirimizden sürekli olarak etkilendiğimizi ve birbirimizi etkilediğimizi ortaya koymaktadır. COVİD-19 Salgını hepimizin birbirine bağlı olduğunun en somut örneğidir. İçselleştirilmeyen, bedenlenmeyen bir değişim gerçek bir değişim olmadığı gibi, değişim ancak kollektif olduğunda kalıcı, köklü bir değişimden söz etmek mümkün olmaktadır. Yükseköğrenimle toplum temelli uygulamaları birleştiren SOYAÇ Modeli, tıptan felsefeye, psikolojiden sosyal hizmete çeşitli bölümlerden öğretim üyelerinin danışmanlığında üniversite öğrencilerinin mesleki yetkinliklerinin yanı sıra şefkat sahibi, vicdan sahibi ve toplumun gerçekleri ile tanışmış profesyoneller olarak topluma katılmalarına, şefkatli bir toplum yaratılmasına katkı sunmaktadır. ‘Okuldayız Üsküdar Projesi’ kapsamında SOYAÇ Modeli, UNESCO Öğretmenler için Çalışma Gücü tarafından Kasım 2019'da Dubai’de 12.’si düzenlenen Politika Diyaloğu Forumu'nda, yenilikçi uygulamalar arasında gösterilmiştir.

Early School Leaving (ESL) is a complex phenomenon caused by multidimensional factors spanning personal, social and economic problems. We carried out two online surveys with 796 teachers and 900 students from Bulgaria, Italy, Malta, Romania and Turkey completed standard electronic surveys. The teachers’ survey consisted of secondary school teachers from Bulgaria (N = 147), Italy (N = 105), Malta (N = 71), Romania (n = 261), and Turkey (N = 212). For the second survey, 250 secondary school students from Bulgaria, 109 from Italy, 67 from Malta and 401 students from Turkey took part in the study. From the teachers’ findings, cultural factors, school related factors, family issues, economic reasons, peer pressures and individual life accounts were all indicated as the causes of early school leaving in all 5 partner countries We crossed-examined the data from the teachers with those of their students. From the student survey, coming from families with difficult life experiences, having family responsibilities, having difficult relationships with other students and having little interest in the learning process were linked with early school leaving. The paper brings attention to the need to revisit educational and social policies in response to the significant number of children in Europe leaving school early with low level educational attainment.

Yaşamın temeli niteliğini taşıyan erken çocukluk döneminde ceza infaz kurumunda kalan çocukların maruz kaldığı olumsuz çocukluk çağı deneyimlerinin etkisinin yetişkinlik döneminde sorunlara yol açtığı ve sosyal konumlarının dezavantajlı olduğu bilinmektedir. Bu araştırmanın amacı, “Özgürlüğüm” projesi kapsamında, 7 kadın ceza infaz kurumunda anneleriyle kalan 0-6 yaş çocukların temel ihtiyaçlarının karşılanması ve ilişkilerinin desteklenmesi amacıyla yapılan psikososyal müdahale programına katılan annelerin, ceza infaz kurumunda büyüyen çocuklarının yaşam ortamı ve ilişkilerine dair görüşlerinin ele alınmasıdır. Çocukların gelişim düzeyine ve anne çocuk ilişki boyutuna bakılmış ve annelerin gözüyle çocuklar açısından ceza infaz kurumu koşulları ele alınmıştır. 68 anne ve 70 çocuk ile yürütülen sivil toplum projesi kapsamında annelerle yapılan grup çalışmalarından yazılı kayda alınarak elde edilen nitel veriler, ceza infaz kurumunun fiziki ve sosyal ortamının çocuklar için etkisini açıkça gözler önüne sermiştir. Annelerin söylemleri tema analizi yapılarak; cezaevi şartlarında annelik yapmak ve cezaevinde büyümek ana temalarına ulaşılmıtır. İlk ana temayla cezaevi ortamı ve annelik, mahkum anne olmak, cezaevinde anne çocuk ilişkileri ve aile içi ilişkiler alt temalarına ulaşılmış; ikinci ana temayla çocuğun gelişimsel süreçleri annelerin söylemleri aracılığıyla anlaşılmaya çalışılmıştır. Çocukların yaşıtlarına göre dil, kişisel sosyal, ince motor ve kaba motor gelişim düzeylerinin belirlenmesi için uygulanan Denver Gelişimsel Tarama Testi sonucu ceza infaz kurumundaki çocukların çoğunluğunun gelişiminin yaşıtlarına göre geride veya şüpheli olduğu bulunmuştur. Annelere uygulanan Çocuk Ana-baba ilişki Ölçeği‟ne göre ilişkide çatışma boyutunun orta düzeyde, olumlu ilişki boyutunun oldukça düşük düzeyde olduğu bulunmuştur. Araştırma sonuçlarına göre ceza infaz kurumunda annesinin yanında kalan çocuklar için hak temelli uygulamalar, hizmet odaklı uygulamalar ve boylamsal araştırmalar önerilmektedir., Early childhood experiences during living with incarcerated mother may lead to problems during adulthood and effect social position in the society as disadvantaged. The aim of this research is to examine the views of the incarcerated mothers who participated in the psychosocial intervention program within the scope of TOÇEV's Özgürlüğüm Project which was conducted with 68 incarcerated mothers and their 70 children who stay in 7 different women Criminal Justice Instutition in Turkey. Data were obtained by using quantitative reports recorded in Denver II Developmental Screening Test, Child Parental Relationship Scale Mother Form, in order to evaluate the development of children and the relation between incarcerated mothers and children; qualitative reports were examined for the life experiences of children through the mothers' eyes. According to the results of developmental scanning test, the development level of mostly children in prison is behind or suspicious compared to their peers, also it was found that there is no significant difference with the duration of stay or the age of the child. According to the child-parent relationship scale applied to mothers, the conflict dimension in the relationship was moderate and the positive relation dimension was very low. The qualitative data obtained from mothers' sessions reveal the effects and the reasons why children's development is behind their peers. The discourses obtained through written recordings are theme analyzed. Main themes are to be a mother in prison conditions and growing up in the prison. The sub-themes are; prison environment and motherhood, being an incarcerated mother, mother-child relations and family relations in the prison. According to the results of the research, children rights-based practices, service-oriented practices and longitudinal studies for children who stay with his mother in the penal institution were suggested.

Bireyin yaşamının ilk yılları aynı zamanda bireyin ilk öğrenmelerini gerçekleştirdiği zamanları olması nedeniyle kişinin tüm gelişimsel süreçlerinde farklı kuramlar tarafından farklı şekillerde ele alınmıştır. Bu öğrenmeleri ilk sağlayan da yine bebeğin ilk bakım vereni yani annesidir. Bu araştırmada da ergenlerin okul deneyimlerinde erken çocukluk dönemi yaşantılarının etkileri annelerin bakış açısıyla araştırılmıştır. Araştırmada öncelikli olarak çalışma grubunun oluşturulabilmesi için özel bir ortaokulun 6. sınıfında bulunan 86 çocuğun öğretmenlerinden araştırmacı tarafından geliştirilmiş olan “Öğretmen Bilgi Formu” ile derse ilişkin tutumları hakkında bilgi edinilmiştir. Ardından öğrencilerden öğretmenleri tarafından “sessiz”, “dersten kolay kopar” ve “dikkati dağılır” ifadeleri ile tanımlanan 6 öğrencinin annesi ile yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler deşifre edilerek tema analizi yöntemiyle incelenmiştir. Yapılan tema analizi sonucunda ise “hamilelik süreci”, “okul öncesi dönem” ve “okul süreci” ana temalarına ulaşılmıştır. Hamilelik süreci ana teması; annenin çocuk dünyaya getirme kararı, annenin hamilelik süreci ve annenin postnatal süreci alt temalarını içermektedir. Okul öncesi dönem ana temasının alt temalarını ise; annenin bebeğine ilişkin görüşleri, ayrılma ve kreş/anaokulu süreci oluşturmaktadır. Son ana tema olan okul sürecinin alt temaları; “ikinci anne: öğretmen”, “güncel okul deneyimine ilişkin görüşler” ve “annenin gözünden çocuğu” olarak sıralanmıştır. Bulgular sonucunda elde edilen bilgiler kapsamında annelere göre çocukların güncel okul deneyimleri ve erken çocukluk dönemi yaşantıları araştırılmış ve erken çocukluk deneyimlerinin okul yaşantısındaki rolü annelerin bakış açısıyla tartışılmıştır. Annelerin anlatılarından elde edilen verilerin birbiriyle anlamlı olarak ilişkili ve paralel çıkması ve literatür verileri ile desteklenmesi nedeniyle annenin bebek dünyaya getirme kararı itibari ile başlayan çocuğun yolculuğunda erken çocukluk deneyimlerinin, çocukların okula karşı tutum, öğrenme ile ilişkisi ve ders dinleme tutumu üzerinde etkileri olabileceği kanısına varılmıştır., The first years of the individual’s life are handled in different ways by different theories in all the developmental processes since these years are also when the individual experiences his/her first learnings. It is the mother who provides the first learning for the baby. In this study, the effects of early childhood experiences on adolescents' school experiences were investigated from the perspective of mothers. In order to form the study group as a priority, information about the attitudes of the students was obtained from the teachers of 86 children in the 6th grade of a special secondary school through the “Teacher Information Form” which developed by the researcher. Subsequently, semi-structured interviews were conducted with the mother of 6 students who were identified by their teachers as “silent”, “easily detach from the lesson” and “distracted”. Semi-structured interviews were deciphered and examined by theme analysis method. As a result of the theme analysis, the main themes are formed as “pregnancy process”, “preschool period” and “school process”. The main theme of the pregnancy process includes; the mother's decision to give birth to the child, the mother's pregnancy process and the mother's postnatal process as sub-themes. The sub-themes of the pre-school period main theme are; mothers’ opinions on having a baby, the separation and nursery /kindergarten process. The school process as the last main theme has; “Second mother: teacher”, “views on current school experience” and “child from the mother's perspective” as sub-themes. As a result of the findings, the current school experiences and early childhood experiences of the children according to the mothers were investigated and the role of early childhood experiences in the school life was discussed from the perspective of the mothers. The outcome of the data that has been collected from mothers shows similarity in terms of their experiences during their pregnancy. In addition to this, the literature data supports the idea that a child's attitude towards school and education, his way of learning is closely linked to his journey that starts the moment his mum decides to give birth and to the child's early childhood experiences.

Bu araştırmada İstanbul’da bir bakım merkezinde kalan psikoz hastalarıyla psikososyal destek grup çalışması yapılmış, 10 hafta boyunca 50 dakika süren toplantılardan oluşan çalışmanın sonuçları aktarılmıştır. Nitel yöntemle yapılan araştırmanın sonuçları; grup çalışması esnasındaki ifadeler ve grup çalışması sonrasında yapılan yarı-yapılandırılmış bireysel görüşmelerden elde edilen bulguların tematik ve fenomenolojik analizi sonucunda ortaya konulmuştur. Çalışmada kurum bakımına dair hastaların deneyimlerine, duygularına ve düşüncelerine ulaşılmış ayrıca psikososyal destek grup çalışmasının destekleyici ve terapötik yönü katılımcılarda izlenmiştir. Çalışma, hizmeti alanlar açısından hizmetin değerlendirilmesini, ihtiyaçların belirlenmesini ve böylece insancıl hizmetin nasıl olması gerektiği ile ilgili bilgilerin psikoz tanılı hastaların gözünden aktarılmasını sağlamıştır. Ayrıca bu araştırma, Türkiye’de bir bakım merkezinde psikoz hastalarıyla gerçekleştirilen psikososyal bir müdahale olarak destek grup çalışmasının etkinliğini ortaya koyan yerel literatürde yazarın ulaşabildiği ilk araştırma olmuştur. Araştırmanın sonucunda kurum hizmetine dair tutsak olma durumu, kurtulma arzusu ifade edilmiş ve bakım merkezinde iyileşme tartışılmıştır. Grup ortamı katılımcılar tarafından dertlerini anlatabildikleri, dinlenildiklerini ve sevildiklerini hissettikleri, güncel konular hakkında konuşabildikleri, özgüven duydukları, öfkelerini yatıştırdıkları terapötik ve destekleyici bir alan olarak tarif edilmiştir., In this research, psychosocial support group work was conducted with psychotic patients in nursing center in Istanbul and the results of the psychosocial group work which were carried out once a week for 10 weeks as 50 minutes long sessions were revealed. The statements and expressions in group work and the semi-structured individual interviews were used for thematic and phenomenological analysis. Qualitative research techniques were used to explore experiences, emotions and thoughts of the patients. Besides, supportive and therapeutic effects of psychosocial support group work were examined. Research provided the evaluation of the nursing service from the patients’ perspective, specifying the needs of the patients, and specifying the necessary improvements for a more humanistic service in the nursing center. Furthermore, this research is the first one that showed the effectiveness of group work as a psychosocial intervention in a nursing home with psychotic patients in Turkey. Being confined to the nursing center, desire to emancipation and recovery/ healing in the nursing center were discussed at the end of the research The group sessions were described by the patients as a therapeutic and supportive place in which they could talk about their problems, that they felt being heard and being loved, that they could talk about current news, that they felt self-confident, and that they could calm down their anger.

Bu araştırma, İstanbul‘un periferinde bulunan bir mesleki eğitim merkezinde, çocuk/genç işçilere hizmet veren kurum çalışanlarının çalışma deneyimlerini, kurulan öğrenme ilişkilerini ve kurumun ruhsal işleyişini, çalışanların kendi bakış açılarıyla görmek ve anlamak amacıyla yapılmıştır. Verilen hizmet, hizmeti alanların ruhsal süreçlerinden de etkilendiği için çocuk/genç işçilerin hem ailelerinde hem de çalışma ortamlarında maruz kaldığı örseleyici yaşantılar ve bu yaşantıların dünyayı algılama ve ilişki kurma biçimlerini nasıl belirlediği üzerine de detaylıca düşünülmüştür. Kurum çalışanlarının bakış açılarıyla deneyimlerinin ele alınabilmesi için niteliksel yöntemlerden olan terapötik grup çalışması ve yarı-yapılandırılmış derinlemesine görüşme kullanılmıştır. Yapılan yorumlayıcı fenomenolojik analizin sonuçları, kurum çalışanlarının kendilerini yetersiz, çaresiz, umutsuz ve tükenmiş hissettiğini ve bu duyguları hissetmekten dolayı yaşadıkları suçluluk ve kaygıdan kurtulmak için uyumsuz savunma mekanizmaları geliştirdiğini göstermektedir. Aynı zamanda kurum çalışanlarının, çocukları ve kendilerini değerlendirmelerinin bire bir aynı olması göze çarpmaktadır., This study aimed to explore and understand working experiences of the staff, provides service for child/ adolescent labourers at a vocational training center located in the periphery of İstanbul, learning relations and emotional aspects of the organization from service providers‘ own perspective. The service provided is influenced by the mental processes of service users. Therefore, how traumatic experiences, exposed in families and workplaces, determined the way child/adolescent labourers perceived the world and interacted with others were examined. Therapeutic group work and semi-structured in-depth interviews were used to address the experiences of service providers‘ perspective. The results of the interpretative phenomenological analysis showed that staff felt inadequate, helpless, desperate and exhausted thus developed nonadaptive defense mechanisms to get rid of the guilt and the anxiety due to these feelings. At the same time, the finding, that shows staff‘s selfevaluations and their evaluations of the children, were the same is an interesting result.

Bu çalışma, KKTC’de yaşayan beliren yetişkinlerin kişilerarası ilişki tarzlarının psikosomatik bozukluklar ile ilişkisinin incelenmesini amaçlamaktadır. Katılımcılar gönüllülük esasına dayanarak kartopu yöntemi ile belirlenmiştir. KKTC’de yaşayan 1829 yaş aralığındaki 350 katılımcı araştırmaya katkıda bulunmuştur. Veri toplama araçları; katılımcıların sosyo demografik özelliklerini edinmek için hazırlanan Demografik Bilgi Formu, somatizasyon oranını ölçmek için Kısa Semptom Envanteri ve kişiler arası ilişkli tarzları için Kişilerarası İlişki Tarzı Ölçeği olarak belirlenmiştir. Ölçekler aracılığı ile elde edilen veriler SPSS v22.0 programı ile analiz edilmiş, değişkenler arasındaki ilişki yapılan testler sonucunda tartışılmıştır. Araştırmanın sonucunda sosyo demografik özellikler ile ana değişkenler arasındaki ilişkinin ilgili literatür ile çoğunlukla örtüştüğü görülmüştür. Ana değişkenlerde ise yaş değişkeninin somatizasyonu yordamadığına fakat kişilerarası ilişki tarzları alt boyutları ile somatizasyon arasında anlamlı farklılıklar olduğuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda, yaş değişkeninin kişilerarası ilişki tarzları üzerinde etkiye sahip olduğu da ulaşılan sonuçlar arasındadır. Araştırma sonuçlarının yaş değişkeni ve somatizasyon ilişkisi dışında genel olarak ilgili literatür ile tutarlı olduğu saptanmıştır. Bu farklılığın da kültürel özelliklerin değişiklik göstermesi ile ilgili olduğu KKTC’de yapılan çalışmalar çoğaldıkça bu sonucun değişeceği ön görülmektedir., This study aims to investigate the relationship between interpersonal relationships styles of psychiatric disorders in the Turkish Republic of Northern Cyprus. In addition, the effect of the demographics on the main variables has been examined through the data obtained. Participants were determined on a voluntary basis by snowball method. 350 participants in the 18-29 age group living in the TRNC completed the specified scales online and contributed to the research. Data collection tools; Demographic Information Form for Socio demographic characteristics, Brief Symptom Inventory for Somatization Variant, and Interpersonal Relationship Style Scale for interpersonal styles. Data obtained through scales were analyzed with SPSS v22.0 program and the relationship between the variables was discussed as a result of the tests. As a result of the research, it was seen that the relation between socio demographic characteristics and main variables overlapped mostly with the related literature. In the main variables, it was found that the age variable did not predict somatization but there were significant differences between the subscales of interpersonal relationship styles and somatization. At the same time, it is also found that the age variable has an influence on interpersonal relations styles. It was determined that the results of the research are generally consistent with the related literature except for age variation and somatization relation. It is anticipated that this difference will change as the work done in the TRNC, in which the cultural characteristics are related to the change, increases.

Bu araştırma kapsamında, genç yetişkin üniversite öğrencilerinde (18-25 yaş arası) çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme becerileri ve kaygı düzeyleri üzerindeki ilişkilerinin incelenmesi hedeflenmiştir. İlk aşamada çeşitli devlet üniversitelerinde ve vakıf üniversitelerinde eğitim gören 425 öğrenciye ulaşılmış demografik bilgi formu ve ölçekler dağıtılmıştır. Öğrencilerin cevaplandırdığı ölçekler esas alınarak değerlendirme yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, çocukluk çağı travmaları (fiziksel ihmal, duygusal ihmal, fiziksel istismar, duygusal istismar, cinsel istismar) duygu düzenleme becerileri (kendini suçlama, kabul etme, düşünceye odaklanma, pozitif tekrar odaklanma, plana tekrar odaklanma, pozitif yeniden gözden geçirme, bakış açısına yerleştirmek, yıkım, diğerlerini suçlama) üzerinde olumsuz etki yaratmaktadır. Bireylerin çocukluk çağı travma düzeyi; kendini suçlama, kabul etme, yıkım ve diğerlerini suçlama düzeyini arttırmaktadır, pozitif tekrar odaklanma, plana tekrar odaklanma, pozitif yeniden gözden geçirme düzeyini azaltmaktadır. Çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme becerilerinden yalnızca “kabul etme” üzerinde ön görüldüğü şekilde olumsuz etki etmemiş, “kabul etme” düzeyini arttırmıştır. Çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme becerilerinden “düşünceye odaklanma” ve “bakış açısına yerleştirmek” üzerinde etkisi olmadığı sonucuna varılmıştır. Ayrıca çocukluk çağı travmaları ve kaygı düzeyleri incelenmiş, çocukluk çağı travmalarının kaygı (anksiyete) düzeylerini (sübjektif belirtiler, somatik belirtiler) arttırdığı sonucuna varılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular literatür aracılığıyla tartışılmıştır., In the concept of that research we examined, relationship between childhood traumas on emotion regulation strategies and anxiety levels on young adult college students (18-25 age). First of all, we reached 425 students from variety of public universities and foundation universities and given them demographical information form and oyher scales. Assessment done with student's answers taken as a base on. According to results of that research, childhood traumas (physical neglect, emotional neglect, physical abuse, emotional abuse, sexual abuse) have negative effect on emotion regulation strategies (self-blame, acceptance, rumination, positive refocusing, refocus on planning, positive reappraisal, putting into perspective, catastrophizing, other blame). Individual's childhod trauma levels increased "self- blame, acceptance, catastrophizing, other blame". Chilhood Traumas decreased "positive refocusing, refocus on planning, positice reappraisal". Childhood traumas didn't support only "acceptance" emotion regulation strategy as we predicted because it increased "acceptance" levels on research results. There is no significant difference between "childhood traumas" and "rumination, putting into perspective" on the results. In addition, we examined "chilhood traumas" and "anxiety" levels. In conclusion "childhood traumas" increased "anxiety" (subjective anxiety, somatic symptoms) levels. Our results discussed according to the literature. Key Words: Childhood Traumas, Emotion Regulation Strategies, Anxiety

Bu çalışmada temel olarak, çocukluk çağı travmalarının öğrenme süreçleri ve empati becerileri üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmaktadır. Çocukluk çağı travmaları çocukları dönemsel olarak çaresiz hissettiren baş etme mekanizmalarını olumsuz etkileyen ani veya devam eden dış faktörler olarak tanımlanmaktadır. İhmal ve istismar da travma kapsamındadır. Erken dönemde kişilerin zihinsel süreçleri de yaşanılan olaylardan direkt olarak etkilenmektedir ve ilerleyen dönemlerde bu etki öğrenme ilişkilerine yansımaktadır. Erken dönemde edinilen deneyimler bilinç dışında yetişkin döneme uzandığı için erken dönemdeki yaşantılar önemlidir. Ergenlik dönemi ise psikolojik, fiziksel, duygusal ve sosyal değişim seyrinin yoğun olarak görüldüğü dönemdir. Bu nedenle araştırmada ergenlik dönemindeki bireylerle çalışılmıştır. Araştırmaya İstanbul, Gebze ve Tosya il ve ilçelerinden 14-19 yaş arası 441 lise öğrencisi katılmıştır. Çocukluk çağı travmalarının tespiti için Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği ve Empati Ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca katılımcıların akademik performanslarını öğrenmek amacıyla bir bilgi formu oluşturulmuştur. Elde edilen veriler SPSS paket programıyla çözümlenmiş; analizlerde bağımsız gruplar için T-testi, varyans analizi (ANOVA), Pearson korelasyon analizi, Regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmada çocukluk çağı travmalarının akademik yaşantıyı olumsuz yönde etkilediği saptanmıştır. Bulgulara göre kişinin yaşadığı fiziksel ihmal düzeyinin artması, empati düzeyini azaltmaktadır. Ayrıca çocukluk döneminde ihmal yaşanması ergenlerin duygusal ve bilişsel olarak olumsuz etkilenmelerine sebep olmaktadır. Çocukluk çağı travması ile empati arasında negatif ilişki saptanmıştır. Çocukluk çağı travması ile empati arasında negatif ilişki saptanmıştır. Çalışmada bulunan sonuçların genel olarak alanyazınla tutarlı olduğu görülmüş, alanyazın çerçevesinde tartışılmıştır., In this study, constitutively, it was aimed to examine the effect of the childhood traumas on learning processes and empathy skills. Childhood traumas are defined as the sudden or continuıus external factors that make children feel hopeless perodically and affect their coping mechanisms adversely. Traumas also include neglect and abuse of children. In early periods, when children had an incident, their mental processes are affected directly by this incident and in later periods this incident influences their learning processes. Early experiences are important because they are directly associated with the experiences during later period of life. Adolescence, on the other hand, is a period which is related to strong changes in psychological, physical, emotional and social state. Therefore, adolescent are participatedin in this study. This study consists of 441 high school students between the ages 11-19 in İstanbul, Gebze and Tosya city centers and their districts. In this study, Childhood Traumas Scale is used to gather to determine the childhood traumas. Empathy Scale is used to learn about their empathy skills. Lastly, a question form was given to participants to specify their academic performances. The data collected was analysed by SPSS program in the analysis T-test, analysis of variance(ANOVA), Pearson correlation analysis and regression analysis are used for independent groups. In the study, it was found that childhood traumas have a negative affect on academic life. According to findings, the increases in physical neglect during childhood decreases the total empathy level. Moreover, when children are neglected, it causes emotiona and cognitive deterioration during their adolescence. It was found that there is a negative relitonship between childhood trauma and empathy.

Bu araştırmada flört şiddetinin bağlanma stilleriyle ve anneden ve babadan algılanan çocuk yetiştirme stilleriyle arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya 18 yaşından büyük, evli olmayan, mevcut romantik bir ilişkisi olan ya da daha önce romantik ilişkisi olmuş olan 346 kişi katılım göstermiştir. Katılımcılara bağlanma stillerinin ölçülmesi adına Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri (YİYE II), çocuk yetiştirme stillerinin ölçülmesi adına Çocuk Yetiştirme Stilleri Ölçeği (ÇYSÖ) ve flört şiddetinin ölçülmesi adına Çatışmaların Çözümüne Yaklaşım Ölçeği (CTS 2) verilmiştir. Verilerin analizinde SPSS 25.0 programı kullanılmış ve veriler frekans analizleri, k-ortalama kümeleme analizi, bağımsız örneklem t-testi, ki-kare testi, tek tönlü varyans analizi ile incelenmiştir. Bağlanma stillerine uygulanan kümeleme analizi sonucunda dörtlü stilinin elde edilememiş olmasından dolayı bağlanma stilleri güvenli ve güvensiz bağlanma olarak ele alınmış, flört şiddeti prevalans ve süreğenlik puan değerlendirmeleri ve şiddetin dereceleriyle değerlendirilmiş, çocuk yetiştirme stilleri ise hem boyutsal hem kategorik olarak değerlendirilmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre güvensiz bağlanmanın yaralama ve yaralanma ile pozitif yönde ilişkili olduğu ve ayrıca güvenli bağlanmanın babalar için açıklayıcı/otoriter ve izin verici/şımartan çocuk yetiştirme stilleriyle pozitif yönde fakat anneler için açıklayıcı/otoriter stilin güvensiz bağlanmayla pozitif yönde ilişkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Cinsiyet sadece cinsel şiddet boyutunda farklılaşmıştır. Cinsel şiddet kurbanı olmak, kabul/ilgi boyutunda annelere ve babalara sahip olmak ile negatif yönlü; otoriter annelere sahip olmak ile pozitif yönlü ilişki içerisinde olduğu ve ayrıca cinsel şiddet faili olmanın da sıkı denetim/kontrol boyutundaki babalarla pozitif bir ilişki içerisinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır., This study examines the relationship between attachment styles, dating violence and parenting styles. A total of 346 people, all of whom are older than 18 years old, are not married and either had a romantic relationship at the time of the study or had a relationship before participated in this study. The data is obtained through Experiences in Close Relationships-Revised, Parenting Style Questionnaire and Conflict Tactics Scales 2. The data was analyzed with SPSS 25.0 and was examined through frequency statistics, k-means cluster analysis, independent sample t-test, chi-square and one way ANOVA analysis. Due to the failure of creating four categorical attachment styles by k-means cluster analysis, attachment styles were evaluated as both secure and unsecure. Dating violence was evaluated by prevalence and chronicity scoring and severity degrees. Parenting styles were evaluated as dimensional and categorical. The results indicate that there is a positive relation between unsecure attachment style and injury. On the other hand, secure attachment style has a positive relation with authoritative and permissive parenting styles for fathers, but only permissive style for mothers. Gender differences were only found in sexual violence. Being a victim of the sexual violence is found to be negatively associated with the warmth of mothers and fathers and positively associated with authoritarian mothers. Moreover, being a sexual violence perpetrator was found to be associated with the fathers who were described in control dimension.

Bu çalışma psikosomatik yakınmaları olan ergenlerin zihinsel tasarımları hakkında derinlemesine bilgi edinmeyi amaçlamaktadır. Psikosomatizasyon, ruhsal sorunların bedensel yakınmalar ile ortaya çıkması durumudur (Marty, 2012). Yaşları 12(kız) ve 16(erkek) olan, egzama, alerjik astım ve migren yakınmaları ile psikolojik yardım arayan iki ergen ile yapılan psikodinamik yönelimli klinik görüşmeler ile ergenlerin psikosomatik sorunlarını nasıl dile getirdikleri, duygu durumları ve ebeveyn ilişkileri derinlemesine anlamaya çalışılmış ve psikosomatizasyonun işleyişine dair bilgi üretmek amaçlanmıştır. Psikosomatizasyon, zihinsel tasarım ve ergenlik dönemi konuları, psikoanalitik yönelim ve Paris Psikosomatik Okulu(IPSO)’nun kavramları ile tanımlanmıştır. Birinci ergen ile 35, ikinci ergen ile 27 hafta süren psikodinamik yönelimli klinik görüşmeler süreç analizi araştırma deseni ile incelenmiştir. Yapılan klinik görüşmeler ile elde edilen kalitatif datanın tematik analizi sonucunda ergenlerin ve ebeveynlerinin ruhsallıklarına dair temalar ortaya çıkmıştır. Ergenlerin duygu durumlarında yalnızlık, öfke, çaresizlik, suçluluk; savunma mekanizmalarında içe atma tümgüçlülük, ebeveynlerin duygu durumlarında öfke, travmatik geçmiş yaşantılar; savunma mekanizmalarında yansıtma, kadercilik, sözel ve fiziksel şiddet temaları öne çıkmaktadır. Ergen ve ebeveyn ilişkisinde ikircikli duygular teması ruhsal tasarımın anlaşılması açısından önemli olmuştur. Sonuç olarak psikosomatizasyonun ergenlik döneminde iyi yapılamayan zihinselleştirme ve erken dönem travmatik yaşantılar sonucu ortaya çıktığı, zihinselleştirme zorluğu yaşayan ergenin ebeveyninde de, ergene benzer olarak zihinsel tasarım eksikliği, erken dönem travmatik yaşantılar ve psikosomatik sorunlar yaşandığı ortaya çıkmıştır. Bu durum psikosomatizasyonun işleyişinde ebeveynin ruhsallığına ve çocuk ebeveyn ilişkisine dikkat çekmektedir. Bulgular, süreç içinde yaşanan değişimler ve araştırmacının gözlemleri, literatür ile ilişkilendirilerek tartışılmıştır. Psikosomatizasyonun Türkiye’de ele alınışı konusunda öneriler sunulmuştur., Aim of this study is to get in depth knowledge about the mental design of adolescents who have psychosomatic complaints. Psychosomatization is the emergence of mental problems with somatic complaints (Marty, 2012). Psychodynamic oriented clinical interviews were conducted with two adolescents, a girl (12 years old) and a boy (16 yeras old), who seeking psychological help with complaints of eczema, allergic asthma and migraine. Aimed to produce information about functioning of psychosomatization, how adolescents voiced their psychosomatic problems and deeply understanding of their emotional states and parental relationships. Psychosomatization, mental design and adolescence are defined by the psychoanalytic orientation and concepts of the Paris Psychosomatic School (IPSO). Psychodynamic-oriented clinical interviews with first adolescents 35 weeks and second adolescents 27 weeks, were examined with a process analysis research design. Thematic analysis of the qualitative data obtained with the clinical interviews has revealed the psychological implications of adolescents and their parents. Loneliness, anger, helplessness, guilt; intolerance in defense mechanisms, anger in the mood of the parents, traumatic past experiences; reflection mechanisms, fatalism, verbal and physical violence come to the forefront. It has been important in understanding the spiritual design related to ambivalent emotions in relation to the relationship between adolescent and parent. As a result, psychosomatization appeared to be a result of inadequate mentalization and early traumatic experiences in adolescence, and in the parent of adolescent experiencing difficulty in cognition, lack of mental design similar to adolescents, early traumatic experiences and psychosomatic problems. This situation draws attention to the psychology of the parent and the relation of the child to the parent in the functioning of psychosomatization. Findings, changes in the process and observations of the researcher have been discussed in relation to the literature. Proposals have been made regarding the handling of psychosomatization in Turkey.

Bu çalışma, KKTC'de yaşayan beliren yetişkinlerin kişilerarası ilişki tarzlarının psikosomatik bozukluklar ile ilişkisinin incelenmesini amaçlamaktadır. Katılımcılar gönüllülük esasına dayanarak kartopu yöntemi ile belirlenmiştir. KKTC'de yaşayan 18-29 yaş aralığındaki 350 katılımcı araştırmaya katkıda bulunmuştur. Veri toplama araçları; katılımcıların sosyo demografik özelliklerini edinmek için hazırlanan Demografik Bilgi Formu, somatizasyon oranını ölçmek için Kısa Semptom Envanteri ve kişiler arası ilişkli tarzları için Kişilerarası İlişki Tarzı Ölçeği olarak belirlenmiştir. Ölçekler aracılığı ile elde edilen veriler SPSS v22.0 programı ile analiz edilmiş, değişkenler arasındaki ilişki yapılan testler sonucunda tartışılmıştır. Araştırmanın sonucunda sosyo demografik özellikler ile ana değişkenler arasındaki ilişkinin ilgili literatür ile çoğunlukla örtüştüğü görülmüştür. Ana değişkenlerde ise yaş değişkeninin somatizasyonu yordamadığına fakat kişilerarası ilişki tarzları alt boyutları ile somatizasyon arasında anlamlı farklılıklar olduğuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda, yaş değişkeninin kişilerarası ilişki tarzları üzerinde etkiye sahip olduğu da ulaşılan sonuçlar arasındadır. Araştırma sonuçlarının yaş değişkeni ve somatizasyon ilişkisi dışında genel olarak ilgili literatür ile tutarlı olduğu saptanmıştır. Bu farklılığın da kültürel özelliklerin değişiklik göstermesi ile ilgili olduğu KKTC'de yapılan çalışmalar çoğaldıkça bu sonucun değişeceği ön görülmektedir. This study aims to investigate the relationship between interpersonal relationships styles of psychiatric disorders in the Turkish Republic of Northern Cyprus. In addition, the effect of the demographics on the main variables has been examined through the data obtained. Participants were determined on a voluntary basis by snowball method. 350 participants in the 18-29 age group living in the TRNC completed the specified scales online and contributed to the research. Data collection tools; Demographic Information Form for Socio demographic characteristics, Brief Symptom Inventory for Somatization Variant, and Interpersonal Relationship Style Scale for interpersonal styles. Data obtained through scales were analyzed with SPSS v22.0 program and the relationship between the variables was discussed as a result of the tests. As a result of the research, it was seen that the relation between socio demographic characteristics and main variables overlapped mostly with the related literature. In the main variables, it was found that the age variable did not predict somatization but there were significant differences between the subscales of interpersonal relationship styles and somatization. At the same time, it is also found that the age variable has an influence on interpersonal relations styles. It was determined that the results of the research are generally consistent with the related literature except for age variation and somatization relation. It is anticipated that this difference will change as the work done in the TRNC, in which the cultural characteristics are related to the change, increases. 87

Avrupa komisyonunun 2013 raporuna göre erken okul terki oranındaTürkiyeilk sırada yer almaktadır. Okula devam ve akademik başarıda özsaygı, özgüven, özdeğer gibi benlik algılarının önemli etkileri olduğu bilinmektedir. Bu çalışma İstanbul’da 2015- 2016 Eğitim ve öğretim yılında okul terki ve devamsızlık, disiplin suçlarından kaynaklanan kısa süreli okuldan uzaklaştırma ve okul değiştirme oranlarının yüksek olduğu bir meslek lisesinde gerçekleştirilmiştir. Okul terki riski ile karşı karşıya olan 52 öğrenciye bağlanma ilişkisi temelli akran desteği, bireysel ve grup çalışmaları yoluyla verilmiştir. Bu çalışmalarda denk ilişkiler içinde, güvenli, katılımcı ve yaratıcılığın geliştirildiği bir okul ortamı oluşturulmuştur. Çalışmaların öğrenciler üzerindeki etkilerinin araştırılması amacıyla uygulanan yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşmeler içerik analizi yöntemiyle değerlendirilmiştir. Analiz bulguları öğrencilerin psikososyal gereksinimlerini önceleyen bir yaklaşımın onların özsaygılarını, özdeğerlerini, özyeterliliğini arttırdığını ortaya koymuştur. Bu süreçte ayrıca öğrencilerin devamsızlık ve okul terk oranları üzerinde de istatistiksel analiz uygulanmıştır. Sonuç olarak okul terki riski olan öğrencilerin okula aidiyet duygularının geliştiğini, devamsızlık sorunlarının büyük ölçüde azaldığı ve eğitimlerine devam etmek konusunda motivasyonlarının yükseldiği görülmüştür., According to the 2013 report of the European Commission, Turkey rates first in the rate of early school leaving. It is acknowledged that senses of self such as self-esteem, selfconfidence, and self-worth have crucial impacts on school attendance and academic success. This research was carried on in a vocational high school in Istanbul, where early school leaving, absenteeism, short-term suspensions due to disciplinary actions, and change of school rates were high during the 2015-2016 academic year. 52 students that faced the risk of early school leaving were given attachment relationship based peer support through individual and group interventions. In this intervention, a school environment is established in equivalent relations which is secure, participatory, and which develops creativity. Semi-structured indepth interviews, which are conducted in order to explore the impacts of the intervention on students, are evaluated through content analysis method. Results demonstrate that an approach that prioritizes the psychosocial needs of the students increases their self-esteem, self-worth, and self-sufficiency. In this process, statistical analysis has also been carried out to determine the rates of students’ absenteeism and early school leaving. To conclude, it is observed that students under risk of early school leaving have developed a sense of belonging to their school, their problems of absenteeism have decreased, and their motivation toward continuing their formal education have increased.

Çalışmanın ilk amacı, sokak ta yaşamış ve/veya çalışmış, şu anda devlet kurumu bakımında yaşayan gençlerin yaşadığı kompleks travmanın duygu düzenleme boyutunu araştırmaktır. İkinci amacı ise, Türkiye'de sokak geçmişi olan veya risk altında olan gençler için kurum çalışanları tarafından uygulanabilecek bir `duygu düzenleme müdahale modeli` önermektir. Çalışma, konu itibariyle hem çok hassas bir katılımcı grubu üzerine olduğundan hem de bu konuda literatürde benzer çalışma azlığından ötürü `temellendirilmiş kuram` yaklaşımı kullanılmıştır. Bu amaçlarla, 14-19 yaş aralığında 12 kurum bakımında yaşayan genç ile bir duygu düzenleme grup çalışması yürütülmüştür. Gruba gençler dışında, 1 terapist, 1 ortak terapist ve 2 grup kolaylaştırıcı olarak psikoloji son sınıf öğrencileri katılmıştır. Veri analizi, çalışma derinlemesine görüşmeler, grup kolaylaştırıcıların gözlem raporları, seans ses kayıt dökümleri, grup süpervizyonu raporları ve seanslarda ortaya çıkan ürünlere tümevarımsal tematik analiz yöntemi uygulanmış, bir nitel analiz programı olan MAXQDA'den yararlanılmıştır. Bulgular, gençlerin ebeveynleri ile olan erken çocukluk yaşantılarındaki travmatik bağlanma sonucu kompleks travma yaşadıklarını göstermiştir. Gençlerin ilişkilerde yaşadıkları güven sorunu ve değersizlik inancı; bireysel düzeyde yaşadıkları duygu düzenleme sorunları; sistem düzeyinde yaşadıkları belirsizlik ve umutsuzluk duyguları kompleks travma belirtileri olarak değerlendirilmiştir. Gençlerin duygu düzenleme sorunu olarak özellikle yansıtmalı özdeşim, regresyon ve disosyasyon savunma mekanizmalarını kullandıkları bulunmuştur. Davranış sorunları düzeyinde ise madde kullanımı, hiperaktivite ve eyleme vuruk davranma örüntüleri dikkat çekicidir. Uygulanan duygu düzenleme müdahalesinin olumlu etkileri ve güncel çocuk koruma sistemi içinde verilmesi gereken yeri tartışılmıştır. The first aim of this study was to explore the emotion regulation component of complex trauma in boys who live in residential care and have lived and/or worked on the street. The second aim of this study was to propose an `emotion regulation intervention model` for boys who have lived and/or worked on the street, and boys who are under risk of living and/or working on the street. As the issue is deeply sensitive, and there is lacking literature on this issue, grounded theory approach was taken for research. An emotion regulation group work was conducted with 12 boys living in residential care, aging between 14 and 19. The group, other than the boys, consisted of the therapist, the co-therapist, and two group facilitators who were psychology seniors. The inductive thematic analysis was performed on the in depth interviews prior to the study, observation reports, session transcripts, group supervision reports, and the products of exercises, utilizing a qualitative data analysis software, MAXQDA. Results showed that the boys experienced complex trauma as a result of traumatic attachment with the primary caregiver in early childhood. The boys' inability to trust and triggered beliefs in terms of lack of worthiness in relationships; emotion regulation problems on the individual level; and uncertainty beliefs and hopelessness about the system were evaluated as complex trauma symptoms. In terms of emotion regulation problems, the boys used especially projective identification, regression, and dissociation defense mechanisms. In terms of behavior problems, substance abuse, hyperactivity and acting out behaviors are striking. The positive effects of the emotion regulation group work and its place in the current child protection system are discussed. 219

Bu araştırmanın amacı, İstanbul’da geçici olarak ikamet eden sığınmacıların yaşadıkları zorunlu göçün, onların üzerindeki olası travmatik etkilerini, bu kişilerin daha önce yaşadıkları ve şu anda içinde bulundukları zorlu koşullara karşı ruhsal dayanıklılıklarını ve “ev” algılarını üç sığınmacının yaşam öyküsü üzerinden anlamaya çalışmaktır. Çalışma aynı zamanda sığınmacıların İstanbul’da kaldıkları zaman içerisinde karşılaştıkları zorluklara, bu zorluklar karşısında sığınmacıların neler hissettiklerine ve bunların nasıl üstesinden geldiklerine odaklanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda TOHAV (Toplum ve Hukuk Araştırmaları Vakfı) ve Göçmen Dayanışma Ağı kontaklarıyla ulaşılan üç sığınmacıyla nitel bir araştırma yöntemi olan yaşam öyküsü analizi ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yapılan görüşmelerin sonucunda sığınmacıları zorunlu göçe mecbur bırakan temel sebeplerin literatürle de uyumlu bir şekilde bu sığınmacıların ülkelerinde yaşadıkları şiddet, baskı ve korku olduğu, yaşanılan kayıpların bu süreci hazırladığı ve kırılma noktası olaylarla da göçün gerçekleştiği bulguları elde edilmiştir. Sığınmacıların olumlu çocukluk yaşantıları ve sahip oldukları güçlü baba figürünün, bu olumlu yaşantıları içselleştirerek, sahip oldukları ruhsal dayanıklılığa katkı sağladığı gözlemlenmiştir. Sığınmacıların, yaşadıkları çeşitli zorluklara rağmen hayallerine ve ideallerine sıkı sıkıya sarıldıkları ve İstanbul’daki belirsiz hayatları içerisinde bu hayallerini canlı tutmaya çalıştıkları görülmüştür., The aim of this research is to try to understand the possible traumatic effects of forced migration experienced by asylum seekers residing temporarily in İstanbul, their resilience against hard conditions experienced previously and in their current situations. Also, their perception of “home” by means of their biographies is also analyzed. Moreover, the research focuses on the hardships that asylum seekers face, what they feel about them and how they overcome these hardships. Qualitative methodology was employed, specifically biographical analysis during interviews with three asylum seekers contacted with the help of contacts in TOHAV (Foundation for Society and Legal Studies) and The Migrants Solidarity Network. The conclusions drawn from the interviews correlate with the literature that violence, pressure, fear and losses experienced by asylum seekers in their home countries are catalysts which push asylum seekers to ‘breaking point’ after which they choose to seek asylum. It is observed that asylum seekers’ positive childhood experiences and strong father figures have contributed to their resilience by helping to internalize these positive experiences. It is seen that although asylum seekers face diverse hardships they remain strongly attached to their dreams and ideals during their precarious lives in İstanbul.

Bu araştırmanın temel amacı, bir dönem sokakta yaşamış üç gencin yaşamöyküsü üzerinden, sokakta yaşamaya başlama süreci üzerinde erken dönem anne-çocuk ilişkisinin etkisini Nesne İlişkileri ve Bağlanma Kuramı çerçevesinde anlamaya çalışmaktır. Bu amaç doğrultusunda, İstanbul Büyük Şehir Belediyesi Darülaceze Müdürlüğü’ne bağlı hizmet veren İstanbul Gençlik Rehabilitasyon ve Meslek Edindirme Merkezi’nde kalan üç gencin görüşmeleri, nitel bir desen içinde derinlemesine görüşme tekniklerinden biri olan yaşamöyküsü analizi ile yapılmıştır. Gençlerin demografik bilgileri ise, onlara verilen sosyo-demografik bilgi formu ile öğrenilmiştir. Yapılan görüşmelerin sonucunda, gençlerin sokakta yaşamaya başlama süreçleri üzerinde, onların erken dönem anne-çocuk ilişkilerinin etkisini ortaya koyan bulgular elde edilmiştir. Gençlerin erken dönem anne-çocuk ilişkileri, Nesne İlişkileri ve Bağlanma Kuramı çerçevesinde değerlendirilmiş, onların erken çocukluk döneminde anneleri ile sınırlı ve örseleyici ilişkilerinin olduğu ve bu ilişkilerin onların yaşamlarının ilerleyen dönemlerinde yaşadıkları yerleri terk ederek sokakta yaşamaya başlamaları üzerinde etkili olduğu görülmüştür. Ayrıca gençlerin yaşamöykülerinden, her üç gencin de işlevsel olmayan aile yapısına sahip oldukları ve çocukluk döneminden itibaren ağır travmalara maruz kaldıkları ortaya çıkmıştır. Gençlerin ebeveynleri tarafından maruz kaldıkları örseleyici davranışların, sokakta çalıştırılmalarının ve gençler üzerindeki akran etkisinin, onların sokakta yaşamaya başlama süreçleri üzerinde etkili olduğu görülmüştür. Gençlerin maruz kaldıkları ağır travmaların, sokakta ve devlet kurumlarında yaşadıkları dönemlerde de devam ettiği ve onların aldıkları hizmet modelleri tarafından da yeterince korunmadıkları ortaya çıkmıştır., This study aimed to reveal the effects of early period mother-child relationship with regards to Object Relations and Attachment Theory in the process of starting to live in the streets, via three teenagers who have lived in the streets for a while. In this respect, three teenagers staying at İstanbul Youth, Rehabilitation and Vocational Training Center, a subsidary of İstanbul Metropolitan Municipality Directoratre of Almshouse, were interviewed. These interviews were held using one of the qualitative methods, which is biography analysis. The missing personal information about the three young people was gathered by the social-demographic form given at the end of the interviews. At the end of the interviews held with each of the three teenagers, findings which reveal the importance of the relationships that they had with their early period mother on the process of the teenagers’ starting to live in the streets were gathered. The teenagers’ early period mother-child relationships were discussed with respect to Object Relations and Attachment Theory. It was seen that the teenagers had limited and traumatic relationships with their mothers in their early childhood period and these relationships affected their lives in a negative way. It was seen that these negative impacts had an effect on leaving the places where they had lived and starting to live in the streets. The biographies of the teenagers also revealed the fact that none of these teenagers had functional family structures and they had been exposed to severe traumas since their childhood period. The traumatic behaviours that the teenagers were exposed to by their parents in their childhood period, their starting to work in the streets, the unhealthy peer relationship that they had built was seen to have an effect on the process of teenagers’ starting to live in the streets. It was seen that the teenagers kept on having traumas also in the streets and they were not protected well enough by the service models that they were in touch through this process.

Bu araştırmanın temel amacı, bir dönem sokakta yaşamış üç gencin yaşamöyküsü üzerinden, sokakta yaşamaya başlama süreci üzerinde erken dönem anne-çocuk ilişkisinin etkisini Nesne İlişkileri ve Bağlanma Kuramı çerçevesinde anlamaya çalışmaktır. Bu amaç doğrultusunda, İstanbul Büyük Şehir Belediyesi Darülaceze Müdürlüğü'ne bağlı hizmet veren İstanbul Gençlik Rehabilitasyon ve Meslek Edindirme Merkezi'nde kalan üç gencin görüşmeleri, nitel bir desen içinde derinlemesine görüşme tekniklerinden biri olan yaşamöyküsü analizi ile yapılmıştır. Gençlerin demografik bilgileri ise, onlara verilen sosyo-demografik bilgi formu ile öğrenilmiştir.Yapılan görüşmelerin sonucunda, gençlerin sokakta yaşamaya başlama süreçleri üzerinde, onların erken dönem anne-çocuk ilişkilerinin etkisini ortaya koyan bulgular elde edilmiştir. Gençlerin erken dönem anne-çocuk ilişkileri, Nesne İlişkileri ve Bağlanma Kuramı çerçevesinde değerlendirilmiş, onların erken çocukluk döneminde anneleri ile sınırlı ve örseleyici ilişkilerinin olduğu ve bu ilişkilerin onların yaşamlarının ilerleyen dönemlerinde yaşadıkları yerleri terk ederek sokakta yaşamaya başlamaları üzerinde etkili olduğu görülmüştür.Ayrıca gençlerin yaşamöykülerinden, her üç gencin de işlevsel olmayan aile yapısına sahip oldukları ve çocukluk döneminden itibaren ağır travmalara maruz kaldıkları ortaya çıkmıştır. Gençlerin ebeveynleri tarafından maruz kaldıkları örseleyici davranışların, sokakta çalıştırılmalarının ve gençler üzerindeki akran etkisinin, onların sokakta yaşamaya başlama süreçleri üzerinde etkili olduğu görülmüştür. Gençlerin maruz kaldıkları ağır travmaların, sokakta ve devlet kurumlarında yaşadıkları dönemlerde de devam ettiği ve onların aldıkları hizmet modelleri tarafından da yeterince korunmadıkları ortaya çıkmıştır. This study aimed to reveal the effects of early period mother-child relationship with regards to Object Relations and Attachment Theory in the process of starting to live in the streets, via three teenagers who have lived in the streets for a while. In this respect, three teenagers staying at İstanbul Youth, Rehabilitation and Vocational Training Center, a subsidary of İstanbul Metropolitan Municipality Directoratre of Almshouse, were interviewed. These interviews were held using one of the qualitative methods, which is biography analysis. The missing personal information about the three young people was gathered by the social-demographic form given at the end of the interviews.At the end of the interviews held with each of the three teenagers, findings which reveal the importance of the relationships that they had with their early period mother on the process of the teenagers? starting to live in the streets were gathered. The teenagers? early period mother-child relationships were discussed with respect to Object Relations and Attachment Theory. It was seen that the teenagers had limited and traumatic relationships with their mothers in their early childhood period and these relationships affected their lives in a negative way. It was seen that these negative impacts had an effect on leaving the places where they had lived and starting to live in the streets.The biographies of the teenagers also revealed the fact that none of these teenagers had functional family structures and they had been exposed to severe traumas since their childhood period. The traumatic behaviours that the teenagers were exposed to by their parents in their childhood period, their starting to work in the streets, the unhealthy peer relationship that they had built was seen to have an effect on the process of teenagers? starting to live in the streets. It was seen that the teenagers kept on having traumas also in the streets and they were not protected well enough by the service models that they were in touch through this process. 148

İnsanoğlu doğası gereği ihtiyaçlarını karşılamak ve topluma uyum sağlamak adına yaşamının erken dönemlerinden itibaren ilişki kurmaya başlamaktadır. Kişisel paylaşımın olduğu, düzenli ve tekrarlı olarak kurulan ilişkiler, kişilerarası ilişkiler olarak adlandırılmaktadır (Siyez, 2010; Gürüz & Eğinli, 2008). Literatürde kişilerarası ilişkilerde birçok faktörün rol oynadığı ifade edilmektedir. Bunlardan birisi de erken dönem uyumsuz şemalar olmaktadır. Şema terapi kapsamında ele alınan erken dönem uyumsuz şemaların, kişilerarası ilişkilerde uyumsuz davranışlara yol açtığı ve olumsuz ilişkilerin gelişmesine sebep olduğu ifade edilmektedir (Young ve ark., 2009). Erken dönem uyumsuz şemaların gelişiminde algılanan ebeveynlik stilleri önemli yer tutmaktadır. Erken dönemde ebeveynle kurulan ilişkiler sonucu gelişen algılanan ebeveynlik stilleri, ebeveyne ilişkin olumsuz algıları ifade etmektedir. Erken dönemde oluşmakla birlikte kişilerarası ilişkilerde rol oynayan faktörlerden birisi de kendilik algısı olmaktadır. Kendilik algısı erken dönemden itibaren yaşam deneyimlerinden, ebeveynlerden ve sosyal çevreden alınan geri bildirimler sonucu oluşmaktadır (Epstein, 1973). Bahsedilen bilgiler doğrultusunda kendilik algısı, erken dönem uyumsuz şemalar ve algılanan ebeveynlik stilleri ve kişilerarası ilişkiler arasındaki ilişkileri göstermek bu araştırmanın amacını oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini yoğun olarak ilişkilerin kurulduğu dönem olarak kabul edilen (Erikson, 1982 aktaran Göçener, 2010) 20 - 45 yaş aralığında bulunan 325 genç yetişkin oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak için Kişisel Bilgi Formu, Sosyal Karşılaştırma Ölçeği (SKÖ), Young Erken Dönem Uyumsuz Şemalar Ölçeği (YŞÖ - KF3), Young Algılanan Ebeveynlik Ölçeği (YEBÖ-A ve YEBÖ-B) ve Kişilerarası Tarz Ölçeği (KİT) kullanılmıştır. Çok aşamalı regresyon analizleri sonucunda erken dönem uyumsuz şema alanı ve boyutlarına sahip olma arttıkça ve anneden algılanan aşırı izin verici/sınırsız, koşullu/başarı odaklı; babadan algılanan kuralcı/kalıplayıcı ebeveynlik stillerine maruz kaldıkça olumsuz ilişki tarzları ortaya çıkmaktadır. Yapılan korelasyon analizi sonucu ise kendilik algısı düzeyi arttıkça kaçınan ve manipulatif ilişki tarzlarının kullanımının arttığı sonucu elde edilmiştir., Human beings have set up relationships since early life periods to satisfy their needs and accomodations in society. The relationships which are steady, recurrent and where personal sharing is available are described as interpersonal relationships? (Siyez, 2010; Gürüz & Eğinli, 2008). In the literature, it is clear that there are many factors that play a role in interpersonal relations. One of them is early maladaptive schemas. Early maladaptive schemas which take place in schema therapy are assumed to cause behaviours in interpersonal relations such that dysfunctional relations are set up. The developing process of early maladaptive schemas are affected by perceived parenting styles. Perceived parenting styles are described as dysfunctional perception of parents which occurs from the early life period. One of the important factors affecting interpersonal relations and which starts to develop in early life periods is self concept. Self concept develops from early childhood and adolescent periods through response to life events, interacations with parents and social surroundings (Epstein, 1973). Based upon the information above the subject of this research is to describe relations between self concept, early maladaptive schemas, perceived parenting styles and interpersonal relations. The sample of research consists in total of 325 young adults whose ages range between 20 and 45 years. For assessing the self concept, early maladaptive schemas, perceived parenting styles and interpersonal relations styles of the sample group, Social Comparison Scale, Young Schema Questionnaire - Short Form - 3, Interpersonal Style Questionnaire and personal information questionnaire were carried out. After collecting the data stepwise regression analyses were conducted. The results show that higher scores of early maladaptive schemas predict dysfunctional relationship styles. In addition, non controlling, perfectionist perceived maternal styles and normative paternal styles predict dysfunctional relationship styles. The correlation analyses show higher scores of self concept positively correlated to manipulative style.