Genç yetişkin üniversite öğrencilerinde çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme becerileri ve kaygı düzeyleri ile ilişkilerinin incelenmesi

Bu araştırma kapsamında, genç yetişkin üniversite öğrencilerinde (18-25 yaş arası) çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme becerileri ve kaygı düzeyleri üzerindeki ilişkilerinin incelenmesi hedeflenmiştir. İlk aşamada çeşitli devlet üniversitelerinde ve vakıf üniversitelerinde eğitim gören 425 öğrenciye ulaşılmış demografik bilgi formu ve ölçekler dağıtılmıştır. Öğrencilerin cevaplandırdığı ölçekler esas alınarak değerlendirme yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, çocukluk çağı travmaları (fiziksel ihmal, duygusal ihmal, fiziksel istismar, duygusal istismar, cinsel istismar) duygu düzenleme becerileri (kendini suçlama, kabul etme, düşünceye odaklanma, pozitif tekrar odaklanma, plana tekrar odaklanma, pozitif yeniden gözden geçirme, bakış açısına yerleştirmek, yıkım, diğerlerini suçlama) üzerinde olumsuz etki yaratmaktadır. Bireylerin çocukluk çağı travma düzeyi; kendini suçlama, kabul etme, yıkım ve diğerlerini suçlama düzeyini arttırmaktadır, pozitif tekrar odaklanma, plana tekrar odaklanma, pozitif yeniden gözden geçirme düzeyini azaltmaktadır. Çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme becerilerinden yalnızca “kabul etme” üzerinde ön görüldüğü şekilde olumsuz etki etmemiş, “kabul etme” düzeyini arttırmıştır. Çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme becerilerinden “düşünceye odaklanma” ve “bakış açısına yerleştirmek” üzerinde etkisi olmadığı sonucuna varılmıştır. Ayrıca çocukluk çağı travmaları ve kaygı düzeyleri incelenmiş, çocukluk çağı travmalarının kaygı (anksiyete) düzeylerini (sübjektif belirtiler, somatik belirtiler) arttırdığı sonucuna varılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgular literatür aracılığıyla tartışılmıştır.
In the concept of that research we examined, relationship between childhood traumas on emotion regulation strategies and anxiety levels on young adult college students (18-25 age). First of all, we reached 425 students from variety of public universities and foundation universities and given them demographical information form and oyher scales. Assessment done with student's answers taken as a base on. According to results of that research, childhood traumas (physical neglect, emotional neglect, physical abuse, emotional abuse, sexual abuse) have negative effect on emotion regulation strategies (self-blame, acceptance, rumination, positive refocusing, refocus on planning, positive reappraisal, putting into perspective, catastrophizing, other blame). Individual's childhod trauma levels increased "self- blame, acceptance, catastrophizing, other blame". Chilhood Traumas decreased "positive refocusing, refocus on planning, positice reappraisal". Childhood traumas didn't support only "acceptance" emotion regulation strategy as we predicted because it increased "acceptance" levels on research results. There is no significant difference between "childhood traumas" and "rumination, putting into perspective" on the results. In addition, we examined "chilhood traumas" and "anxiety" levels. In conclusion "childhood traumas" increased "anxiety" (subjective anxiety, somatic symptoms) levels. Our results discussed according to the literature. Key Words: Childhood Traumas, Emotion Regulation Strategies, Anxiety