Search

H λήψη time-out στην υδατοσφαίριση γίνεται συχνά από τους προπονητές πριν την πραγματοποίηση «παίκτη παραπάνω» με σκοπό να δοθούν κατάλληλες οδηγίες και να επιτευχθεί τέρμα.Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα στον «παίκτη παραπάνω» μετά από χρήση time-out στην υδατοσφαίριση. H μέθοδος που χρησιμοποιήσαμε για το σκοπό αυτό, ήταν η ανάλυση 121 αγώνων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση,το Champions League, σύμφωνα με την οποία βρέθηκε ότι είχαμε επιτυχία στον «παίκτη παραπάνω» μετά από time-out 42,56% και χωρίς χρήση time-out 38,9% ενώ η συνολική επιτυχία στον συγκεκριμένο τομέα ήταν 39,36%. Συμπερασματικά, η ανάλυση των αγώνων δεν επιβεβαίωσε προηγούμενα ευρήματα της βιβλιογραφίας και έδειξε ότι η αποτελεσματικότητα στον «παίκτη παραπάνω με από time-out κυμαίνεται στο 40% δείχνοντας όμως η λήψη time-out βοηθά στην αποτελεσματικότητα του «παίκτη παραπάνω» στην υδατοσφαίριση. Θα θέλαμε να αναφέρουμε πως μέσα από αυτή την εργασία θα επιδιώξουμε να αντιληφθούμε ποια είναι η καλύτερη στρατηγική στον τομέα του «παίκτη παραπάνω» και πως μπορούν να βοηθηθούν οι προπονητές μέσα από τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας. ΟΧΙ

Η μελέτη της αποκέντρωσης της εκπαιδευτικής διοίκησης από το 1982 έως σήμερα για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι παράγοντες που δυσχέραναν την ουσιαστική αποκέντρωση της εκπαιδευτικής διοίκησης κατ’ αντιστοιχία με την αποκέντρωση της γενικής διοίκησης της χώρας αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας μελέτης. Παράλληλα διερευνώνται οι επιδράσεις του διεθνούς περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της υφιστάμενης κατάστασης και των προοπτικών που διαφαίνονται για την εκπαιδευτική αποκέντρωση στα πλαίσια γενικότερης σύγκλισης των εκπαιδευτικών συστημάτων που επιδιώκεται μέσω των πολιτικών της Ε.Ε. που επηρεάζουν το σχεδιασμό και τις κατευθύνσεις της εγχώριας εκπαιδευτικής πολιτικής. Με την πλήρη ένταξη και ενσωμάτωση της Ελλάδας σε υπερεθνικούς οργανισμούς προκύπτει ως αναπόφευκτη αναγκαιότητα η «αλλαγή παραδείγματος» ως προς την καταστατική οργάνωση του κράτους και των δημόσιων υπηρεσιών (γνωστή και ως new public management), περιλαμβανομένων των υπηρεσιών διοίκησης της εκπαίδευσης. Εκκινώντας από την παραδοχή ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από το πιο συγκεντρωτικά συστήματα στην Ε.Ε., το ερευνητικό μας ενδιαφέρον εστίασε στο σημείο που βρίσκεται η αποκέντρωση σήμερα και τις βασικές αιτίες που η πραγματική αποκέντρωση και η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στις περιφερειακές υπηρεσίες του συστήματος δεν έχει ολοκληρωθεί, παρά τις σχετικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες διαχρονικά. Περαιτέρω, αντικείμενο διερεύνησης υπήρξε ο βαθμός ετοιμότητας των εν λόγω υπηρεσιών να ασκήσουν αυτές τις αρμοδιότητες, όπως επισημαίνεται στις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών (ΟΟΣΑ, Διεθνής Τράπεζα) και οι συνέπειες που θα προκύψουν από μία μελλοντική στοχευμένη μεταβίβαση εξουσιών στο κατάλληλο επίπεδο διοίκησης για την αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα του συστήματος. Το θεωρητικό πλαίσιο της έρευνας συγκροτείται από τη μελέτη των βασικών αρχών λειτουργίας του δημόσιου τομέα, όπου εντάσσονται οργανικά οι υπηρεσίες διοίκησης του συστήματος εκπαίδευσης και των χαρακτηριστικών της νέας δημόσιας διοίκησης(new public management) που τείνει να επικρατήσει διεθνώς. Στη συνέχεια προσεγγίζονται οι αρχές και εννοιολογικά σχήματα των θεωρητικών προσεγγίσεων του οργανωτικού φαινομένου, που επηρέασαν καθοριστικά τη διοίκηση του δημόσιου τομέα και αποτέλεσαν τους κύριους άξονες της ερευνητικής μας ανάλυσης. Επιπλέον, παρουσιάζεται η διάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα και οι διοικητικές λειτουργίες στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας του (κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό), καθώς και τα όργανα λήψης των αποφάσεων που αφορούν τη λειτουργία των σχολικών μονάδων, όπου λαμβάνει χώρα η εκπαιδευτική διαδικασία. Με την έρευνα που συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται ερευνητικά η διοικητική πραγματικότητα των οργανωτικών μονάδων/υπηρεσιών της διοίκησης, και ο βαθμός αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων τους. Μέσω του μεθοδολογικού παραδείγματος της ποιοτικής έρευνας αναλύεται το περιεχόμενο των συνεντεύξεων στελεχών της εκπαίδευσης σε διάφορες βαθμίδες της διοίκησης, απ’ όπου προέκυψαν αποτελέσματα με εξαιρετική σημασία για τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής. Περαιτέρω, εξήχθησαν συμπεράσματα για τον διεκπεραιωτικό ουσιαστικά ρόλο που εξακολουθούν να ασκούν οι διευθυντές σε όλη την εκπαιδευτική ιεραρχία, την παρεμπόδιση της ευελιξίας των περιφερειακών και τοπικών δομών διοίκησης να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επίλυση των ζητημάτων τοπικού χαρακτήρα και για την άσκηση περιφερειακής πολιτικής, καθόσον με τις εγκυκλίους της κεντρικής διοίκησης ρυθμίζεται με κάθε λεπτομέρεια η διοικητική τους δράση. Στο ίδιο πλαίσιο μελετάται ο διοικητικός κύκλος των εργασιών τους, οι μορφές επικοινωνίας (οριζόντια-κάθετη), καθώς και η λειτουργία των τυπικών και άτυπων οργανώσεων στις υπηρεσίες τους. Περαιτέρω, αναλύονται οι απόψεις τους σχετικά με τις προοπτικές αποκέντρωσης του συστήματος και την ανάληψη πιο ουσιαστικού ρόλου από τις περιφερειακές και τοπικές δομές διοίκησης στα πλαίσια των διεθνών τάσεων που διαμορφώνονται σχετικά, γεγονός που συναρτάται με την ευρύτερη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα και τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Τέλος διατυπώνονται συμπερασματικές παρατηρήσεις σχετικά με τη δυναμική της πορείας αποκέντρωσης της διοίκησης και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται επιπλέον σε κάθε επίπεδο, επισημαίνονται οι ανασχετικοί παράγοντες και οι δομικές αδυναμίες που έχουν καθηλώσει το σύστημα σε μία σχετική αποσυγκέντρωση για περισσότερο από δύο δεκαετίες, ενώ προτείνονται πεδία για μελλοντική επιστημονική προσέγγιση που προέκυψαν προς διερεύνηση κατά την ερευνητική διαδικασία. The subject of this research is the study of the decentralization of the educational administration starting from 1982 to the present for primary and secondary education and the factors that hindered the substantial decentralization of the educational administration corresponding to the decentralization of the public sector of the country. At the same time, the effects of the international environment on the shaping of the current situation and the perspectives for educational decentralization that appear in the context of a more general convergence of educational systems pursued through EU policies are investigated; as well as the ways in which they influence the design and directions of domestic education policy. With the full inclusion and integration of Greece into supranational organizations, a "paradigm change" regarding the statutory organization of the state and public services (also known as new public management), including education administration services, emerges as an inevitable necessity. Starting from the assumption that Greece has one of the most centralized systems in the EU, our research interest focused on where decentralization stands today and the main reasons why real decentralization and the transfer of responsibilities to the regional services of the system do have not been completed, despite related reform efforts over time. Furthermore, the subject of investigation was the degree of readiness of the related services to exercise these powers, as indicated in the reports of international organizations (OECD, World Bank) and the consequences which will arise from a future targeted transfer of powers to the appropriate level of management for efficiency and system effectiveness. The theoretical framework of the research consists of the study of the basic operating principles of the public sector, where the administration services of the education system and the characteristics of the new public management which tends to prevail internationally, are organically included. Then, the principles and conceptual schemes of the theoretical approaches to the organizational phenomenon are approached, which decisively influenced the administration of the public sector and were the main axes of our research analysis. In addition, the structure of the education system in Greece and the administrative functions at its various levels of operation (central, regional, local) are presented, as well as the decision-making bodies concerning the operation of the school units, where the educational process takes place. , The administrative reality of the organizational units/services of the administration, and the degree of decentralization of their responsibilities, are approached with the research included in this study. Through the methodological paradigm of qualitative research, the content of the interviews of education executives at various levels of the administration is analyzed and results with great importance for the formulation of education policy were obtained. Furthermore, conclusions were drawn about the essentially executive role still exercised by principals throughout the educational hierarchy, hindering the flexibility of regional and local management structures to take initiatives to resolve issues of a local nature and to pursue regional policy, as with the circulars of the central administration regulate their administrative action in every detail. In the same context, the administrative cycle of their tasks, the forms of communication, as well as the operation of formal and informal organizations in their services are studied. Moreover, their opinions are analyzed regarding the prospects of decentralization of the system and the assumption of a more substantial role by the regional and local administration structures in the context of the international trends that are taking place in this regard; a fact which relates to the wider reform of the public sector and its mode of operation political system in Greece. Finally, concluding observations are made regarding the dynamics of the decentralization process of administration and the additional conditions required at each level, the inhibiting factors and structural weaknesses that have stuck the system in a relative decentralization for more than two decades are highlighted, while areas for improvement are proposed for future scientific approach that emerged for investigation during the research process.

Οι σκελετικοί μύες χαρακτηρίζονται από πλούσια αγγείωση, μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η μεταφορά και παροχή οξυγόνου και διάφορων θρεπτικών συστατικών στο σώμα. Το αγγειακό σύστημα, αποτελούμενο από τις αρτηρίες, τις φλέβες και τα άλλα αιμοφόρα αγγεία, είναι υπεύθυνο για την ρύθμιση της πίεσης του αίματος καθώς και την κατανομή της ροής του αίματος στους ιστούς. Η λειτουργία του αγγειακού συστήματος προσαρμόζεται ανάλογα με το επίπεδο άσκησης και φυσικής δραστηριότητας. Αυτό σημαίνει ότι σε συνθήκες καταπόνησης οι τιμές και τα επίπεδα αγγείωσης και αιμάτωσης των σκελετικών μυών διαφοροποιούνται. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο της υπέρυθρης ακτινοβολίας, μέσω της χρήσης της ειδικής συσκευής INVOS (Medtronic), η παρούσα έρευνα μελετά τις αλλαγές στην οξυγόνωση του τετρακεφάλου μυός σε συνθήκες ηρεμίας και ήπιας καταπόνησης. NO

Ο αθλητισμός αποτελεί μια δραστηριότητα η οποία προσφέρει πολλά οφέλη στη σωματική και ψυχική υγεία όσων ασχολούνται με αυτόν. Σε επαγγελματικό επίπεδο, ο αθλητισμός αποκτά άλλη διάσταση, καθώς οι αθλητές συμμετέχουν σε αγώνες πρόκρισης το οποίο αποτελεί ξεχωριστά μια δύσκολη διαδικασία. Οι τραυματισμοί αποτελούν ένα συχνό γεγονός στους αθλητές που αρκετές φορές μπορεί να αποβεί μοιραίο, καθώς ένας σοβαρός τραυματισμός μπορεί να οδηγήσει σε τερματισμό της αθλητικής καριέρας. Συνεπώς, θεωρείται απαραίτητη η γνώση των εγγενών κινδύνων που ελλοχεύουν σε κάθε άθλημα. Η ρυθμική γυμναστική αποτελεί ένα ενδιαφέρον άθλημα στο οποίο η ενασχόληση αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία, και το οποίο οδηγεί σε καταπόνηση τόσο ψυχική όσο και σωματική. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει τους τραυματισμούς της ρυθμικής γυμναστικής. Πιο ειδικά, αναλύονται βασικές έννοιες τραυματισμών σε ένα γενικό πλαίσιο προκειμένου να είναι περισσότερο κατανοητές έννοιες που αφορούν την ρυθμική γυμναστική. Εν συνεχεία, γίνεται ανάλυση στους τραυματισμούς της ρυθμικής γυμναστικής και ειδικότερα παρουσιάζονται μελέτες κατά τις οποίες έχουν αναφερθεί τραυματισμοί από αθλητές της ρυθμικής γυμναστικής, όπως είναι ο τραυματισμός στην μέση και στην σπονδυλική στήλη. Για αυτόν το σκοπό, η παρούσα εργασία συγκέντρωσε όλες εκείνες τις βασικές πληροφορίες για τη γνωριμία του συγκεκριμένου αθλήματος. Τέλος, να σημειωθεί ότι στο τέλος της εργασίας θα παρατεθούν τα συμπεράσματα που θα προκύψουν από την ανάλυση. Λέξεις-Κλειδιά: γυμναστική, κάκωση, σπονδυλική στήλη, ισχίο, ποδοκνημική, αθλήτριες, ρυθμική ΟΧΙ

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η αξιολόγηση της ισορροπίας των παιδιών δεύτερης σχολικής ηλικίας και η διερεύνηση διαφορών ως προς το φύλο, την ηλικία και τη στάση του ποδιού. Στην έρευνα συμμετείχαν 79 μαθητές και μαθήτριες (43 αγόρια και 36 κορίτσια), ηλικίας 9 έως 12 ετών (M=10.29 , ΤΑ=1.252) από ένα Δημοτικό σχολείο της Αττικής. Η στατική ισορροπία αξιολογήθηκε με το Flamingo balance test, η δυναμική με το Y balance test και η στάση του ποδιού με τον δείκτη FPI-6. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές και ως προς τη σχολική τάξη [F(12, 177.5) = 2.001, p < 0.05, η2= .106] και ως προς την αλληλεπίδραση φύλου και σχολικής τάξης [F(12, 177.5) = 1.904, p < 0.05, η2= .101] στις μετρήσεις δυναμικής ισορροπίας. Η διερεύνηση αυτής της σχέσης είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς στο μάθημα της Φυσικής Aγωγής (ΦΑ) η δεξιότητα της ισορροπίας εκπαιδεύεται τακτικά, επομένως η αξιολόγηση της τρέχουσας κατάστασης και της βελτίωσης των παιδιών σε αυτή είναι καταλυτική. Επομένως, μέσα από αυτές τις δοκιμασίες εξοικειώνονται τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές με διαδικασίες αξιολόγησης, γεγονός που μπορεί να ωφελήσει την κινητική ανάπτυξη των παιδιών μέσα από το μάθημα της ΦΑ. ΟΧΙ

Στη σύγχρονη πετοσφαίριση το παιχνίδι γίνεται ολοένα με πιο γρήγορους ρυθμούς, με τους επιθετικούς παίκτες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολλές έρευνες έχουν ασχοληθεί με την απόδοση των επιθετικών παικτών, όμως είναι περιορισμένες αυτές που αφορούν συγκεκριμένα τους κεντρικούς επιθετικούς (ΚΕ). Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επιρροή της κίνησης για επίθεση (απειλή) του ΚΕ στην απόδοση της επίθεσης, ανά περιστροφή στην αλληλουχία 1. Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν παράμετροι όπως η περιστροφή, ο χώρος παραλαβής της υποδοχής σερβίς από τον πασαδόρο, η ύπαρξη ή μη απειλής από τον ΚΕ και η απόδοση της επίθεσης. Το δείγμα της έρευνας αποτελέσαν 16 αγώνες της τελικής φάσης του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανδρών 2021. Συνολικά καταγράφηκαν και αναλύθηκαν Ν= 1775 επιθετικές ενέργειες. Η αξιολόγηση της απόδοσης των επιθετικών ενεργειών έγινε με την τακτική κλίμακα 5 επιπέδων των Eom και Schutz (1992). Για τις ανάγκες της στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων, οι τιμές της μεταβλητής «ποιότητα επίθεσης» συγχωνεύθηκαν σε τρείς (3) κατηγορίες: κερδισμένη επίθεση (KE), συνεχιζόμενη επίθεση (ΣΕ), Χαμένη επίθεση (ΧΕ). Ο έλεγχος της αξιοπιστίας του παρατηρητή πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της επανακαταγραφής στο 10% του συνολικού δείγματος (2 αγώνες) και ο σταθμισμένος δείκτης Cohen ήταν 0,875. Ο έλεγχος ανεξαρτησίας για τις κατηγορικές μεταβλητές πραγματοποιήθηκε με τον έλεγχο χι-τετράγωνο και το μέγεθος αποτελέσματος (effect size) αξιολογήθηκε με τον δείκτη Cramer V και τα προσαρμοσμένα υπόλοιπα. Το επίπεδο σημαντικότητας για όλες τις μετρήσεις ορίστηκε στο p

Περίληψη Σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει την επίδραση της συχνότητας αναπνοής στην εφαρμογή δύναμης που ασκείται από τα άνω άκρα, κατά την κολύμβηση. Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν 11 κολυμβητές, 7 άνδρες και 4 γυναίκες. Η διαδικασία περιλάμβανε δοκιμασία προσδεμένης κολύμβησης διάρκειας 15 δευτερολέπτων που εκτελέστηκε με μέγιστη προσπάθεια σε τέσσερις συνθήκες: με ελεύθερη αναπνοή, χωρίς αναπνοή, με αναπνοή από τη δεξιά πλευρά και αναπνοή από την αριστερή πλευρά.. Η δύναμη κατεγράφη με πιεζοηλεκτρικό δυναμόμετρο (MuscleLab 4000 Ergotest, Norway). H μέση δύναμη, δεν διέφερε μεταξύ των συνθηκών (με ελεύθερη αναπνοή: 107,0 ± 23,6, με αριστερή αναπνοή: 105,5± 22,8, με δεξιά αναπνοή: 104,5 ± 21,9, χωρίς αναπνοή: 102,4Ν ±24,0 Ν, p>0,05). Η συχνότητα χεριάς ήταν υψηλότερη στις συνθήκες με ελεύθερη αναπνοή (53,1±4,3 cycles/min) και χωρίς αναπνοή (μέση τιμή: 53,1 ± 5,9 cycles/min) σε σύγκριση με τις συνθήκες που η αναπνοή έγινε δεξιά (49,8±4,8 cycles/min) ή αριστερά (49,3±5,6 cycles/min). Η εφαρμογή δύναμης κατά την προσδεμένη κολύμβηση δεν επηρεάζεται από την πλευρά και τη συχνότητα αναπνοής και αυτό επιτυγχάνεται με διαφοροποίηση της συχνότητας χεριάς. Περίληψη Σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει την επίδραση της συχνότητας αναπνοής στην εφαρμογή δύναμης που ασκείται από τα άνω άκρα, κατά την κολύμβηση. Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν 11 κολυμβητές, 7 άνδρες και 4 γυναίκες. Η διαδικασία περιλάμβανε δοκιμασία προσδεμένης κολύμβησης διάρκειας 15 δευτερολέπτων που εκτελέστηκε με μέγιστη προσπάθεια σε τέσσερις συνθήκες: με ελεύθερη αναπνοή, χωρίς αναπνοή, με αναπνοή από τη δεξιά πλευρά και αναπνοή από την αριστερή πλευρά.. Η δύναμη κατεγράφη με πιεζοηλεκτρικό δυναμόμετρο (MuscleLab 4000 Ergotest, Norway). H μέση δύναμη, δεν διέφερε μεταξύ των συνθηκών (με ελεύθερη αναπνοή: 107,0 ± 23,6, με αριστερή αναπνοή: 105,5± 22,8, με δεξιά αναπνοή: 104,5 ± 21,9, χωρίς αναπνοή: 102,4Ν ±24,0 Ν, p>0,05). Η συχνότητα χεριάς ήταν υψηλότερη στις συνθήκες με ελεύθερη αναπνοή (53,1±4,3 cycles/min) και χωρίς αναπνοή (μέση τιμή: 53,1 ± 5,9 cycles/min) σε σύγκριση με τις συνθήκες που η αναπνοή έγινε δεξιά (49,8±4,8 cycles/min) ή αριστερά (49,3±5,6 cycles/min). Η εφαρμογή δύναμης κατά την προσδεμένη κολύμβηση δεν επηρεάζεται από την πλευρά και τη συχνότητα αναπνοής και αυτό επιτυγχάνεται με διαφοροποίηση της συχνότητας χεριάς.

Η παρακάτω εργασία έχει σκοπό να παρουσιάσει και να αναλύσει την συνεισφορά της άσκησης και γενικά της σωματικής δραστηριότητας, σε ένα βασικό και αρκετά επικίνδυνο μεταβολικό νόσημα, τον Σακχαρώδη Διαβήτη. Δεν εστιάζει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος σακχαρώδους διαβήτη αλλά κάνει αναφορά στα 3 πιο συχνά είδη, τα οποία είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης. Η παρούσα εργασία αποτελούταν και από ανασκόπηση αρθρογραφίας για την αναζήτηση αποτελεσμάτων σχετικά με τα οφέλη της άσκησης στον σακχαρώδη διαβήτη, αλλά και από μια πειραματική έρευνα η οποία είχε ως σκοπό να αναδείξει τον έλεγχο των τιμών της γλυκόζης μέσω της άσκησης. Η δοκιμαζόμενες ήταν 3 και μόνο γυναίκες. Η μία έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και ήταν 20 ετών, η δεύτερη από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και ήταν 48 ετών και η τρίτη ήταν 25 ετών και έπασχε από διαβήτη κύησης. Και οι 3 δοκιμαζόμενες ακολούθησαν πρόγραμμα άσκησης που περιείχε αερόβια προπόνηση, προπόνηση δύναμης και ισορροπίας, το οποίο το εκτελούσαν 3 φορές την εβδομάδα για 8 εβδομάδες. Το πρωτόκολλο άσκησης ήταν σύμφωνο με τις οδηγίες του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής για τον συγκεκριμένο κλινικό πληθυσμό. Τα αποτελέσματα έδειξαν βελτίωση της δύναμης, της αερόβιας ικανότητας αλλά και της ισορροπίας των ασκούμενων. Ακόμα παρουσιάστηκε μείωση της γλυκόζης νηστείας και των τριών ασκούμενων, πράγμα που αποτελούσε και τον σκοπό της μελέτης. Συμπερασματικά φαίνεται πως η σωματική δραστηριότητα η οποία είναι συνδυασμός αερόβιας προπόνησης, προπόνησης αντιστάσεων αλλά και ισορροπίας είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για την πρόληψη, την αποφυγή και την μείωση των κινδύνων σχετικών με τον σακχαρώδη διαβήτη. The following work aims to present and analyze the contribution of exercise and physical activity in general, to a basic and quite dangerous metabolic disease, Diabetes Mellitus. It does not focus on any specific type of diabetes but mentions the 3 most common types, which are type 1 diabetes, type 2 diabetes and gestational diabetes. The present work consisted of a review of the literature to search for results regarding the benefits of exercise in diabetes mellitus, but also of an experimental research which aimed to highlight the control of glucose values through exercise. The subjects were 3 and only women. One had type 1 diabetes and was 20 years old, the second had type 2 diabetes and was 48 years old, and the third was 25 years old and had gestational diabetes. All 3 subjects followed an exercise program that included aerobic training, strength training and balance training, which they performed 3 times a week for 8 weeks. The exercise protocol was in accordance with the American College of Sports Medicine guidelines for this clinical population. The results showed an improvement in the exercisers' strength, aerobic capacity and balance. There was also a decrease in fasting glucose of all three trainees, which was also the purpose of the study. In conclusion, it seems that physical activity which is a combination of aerobic training, resistance training and balance is the most effective method for preventing, avoiding and reducing the risks related to diabetes.

Η ενόργανη γυμναστική είναι Ολυμπιακό άθλημα που απαιτεί πολύωρη προπόνηση των αθλητών και αθλητριών από νεαρή ηλικία. Η ισορροπία αποτελεί μία από τις βασικότερες παραμέτρους στο άθλημα της ενόργανης γυμναστικής και μαζί με άλλες κινητικές δεξιότητες παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχή εκτέλεση των αθλητικών δεξιοτήτων καθώς και στην πρόληψη τραυματισμών(Sabin, Ebersole, Martindale, Price & Broglio, 2010).Η ισορροπία αποτελεί έναν συνδυασμό έμφυτης αίσθησης και ανάπτυξης σωματικής και πνευματικής προπόνησης. Η μέθοδος η οποία χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση αυτής της εργασίας ήταν η συστηματική ανασκόπηση βιβλιογραφικών αναφορών για τη συγκέντρωση και επεξεργασία όλων των πληροφοριών σχετικά με την αξιολόγηση της ισορροπίας στο άθλημα της ενόργανης γυμναστικής. Η αναζήτηση βάσεων δεδομένων (PubMed, Sport Discus) απέδωσε 3770 πιθανές μελέτες. Με βάση τα δεδομένα ένταξης (μελέτες από το 1980 έως το 2022, πλήρες κείμενο δημοσιευμένο στα αγγλικά, η μελέτη αφορούσε αθλητές και αθλήτριες ενόργανης οι οποίοιαξιολογήθηκαν στη δυναμική ισορροπία με την άσκηση της κατακόρυφης στήριξης στα χέρια. Τελικά αξιολογήθηκαν 13 μελέτες πλήρους κειμένου, με συνολικά 271 συμμετέχοντες. Μετά την ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμπεραίνεται ότι η χρήση της της κατακόρυφης στήριξης στα χέρια αποτελεί μία βασική δεξιότητα για την αξιολόγηση της δυναμικής ισορροπίας. Gymnastics is an Olympic sport that requires long hours of training from a young age. Balance is one of the most basic parameters in the sport of gymnastics and together with other motor skills plays an important role in the successful execution of sports skills as well as in the prevention of injuries (Sabin, Ebersole, Martindale, Price &Broglio, 2010). Balance along with control of the body's center of gravity is one of the key elements necessary to produce superior athletic performance. It is a combination of innate sense and development of physical and mental training. The method used for the implementation of this study was a systematic review of literature references to collect and process all information on the assessment of balance in the sport of gymnastics. The search of databases (PubMed, Sport Discus) yielded 18,057 potential studies. Based on inclusion data (studies from 1980 to 2022, full text published in English, the study involved male and female gymnasts who were assessed in dynamic balance with the handstand exercise. Finally, they assessed 5239 full text studies, with a total of 271 participants After analyzing the results, it is concluded that the use of handstand is an essential skill for the assessment of dynamic balance.

Σκοπός της εργασίας ήταν να εξεταστεί η επίδραση των δυναμικών διατάσεων διαφορετικής διάρκειας στην ισορροπία, στην επιδεξιότητα και στην αντιδραστική δύναμη. Το δείγμα αποτέλεσαν 19 υγιείς άνθρωποι, οι οποίοι γυμνάζονταν 2 φορές την εβδομάδα εκτελώντας ασκήσεις με το βάρος του σώματος, ηλικίας 20 έως 30 έτη. Όλοι οι δοκιμαζόμενοι εφάρμοσαν τα πρωτόκολλα των δυναμικών διατάσεων με τυχαία σειρά. Έγιναν τρείς συναντήσεις, στην πρώτη συνάντηση οι δυναμικές διατάσεις είχαν διάρκεια 20 δευτερόλεπτα, ενώ στην δεύτερη συνάντηση οι δυναμικές διατάσεις που εφαρμόστηκαν είχαν διάρκεια 40 δευτερόλεπτα. Η τρίτη συνεδρία περιλάμβανε την αξιολόγηση στις ίδιες παραμέτρους χωρίς όμως την εκτέλεση δυναμικών διατάσεων (ομάδα ελέγχου). Το πρωτόκολλο των δυναμικών διατάσεων περιλάμβανε δυναμικές διατάσεις των πρόσθιων και οπίσθιων μηριαίων, των γαστροκνημίων και των εκτινόντων καμπτηρών του ισχίου. με σκοπό να εξεταστεί η επίδραση τους στην ισορροπία, στην επιδεξιότητα και στην αντιδραστική δύναμη. Οι δοκιμαζόμενοι εξετάστηκαν στην ισορροπία, στην επιδεξιότητα και στην αντιδραστική δύναμη πριν την έναρξη του παρεμβατικού πρωτόκολλου και 8 λεπτά μετά το τέλος του παρεμβατικού πρωτόκολλου. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώθηκε ότι υπήρξε στατιστικά σημαντική βελτίωση της επιδεξιότητας και στα δύο πρωτόκολλα διατάσεων (20 και 40 sec). Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι στην πλειοψηφία των υπολοίπων εξεταζόμενων μεταβλητών υπήρξε μία τάση βελτίωσης δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση (ύψος του άλματος, χρόνος επαφής και χρόνος πτήσης, δυναμική ισορροπία και δείκτης αντιδραστικής δύναμης) με την εφαρμογή δυναμικών διατάσεων 20 και 40 δευτερολέπτων. Παρόλα αυτά το ποσοστό βελτίωσης ήταν συγκριτικά υψηλότερο με την εφαρμογή δυναμικών διατάσεων διάρκειας 40 δευτερολέπτων. Συμπερασματικά, οι δυναμικές διατάσεις διάρκειας 40 δευτερολέπτων και 20 δευτερολέπτων μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά στην βελτίωση της ισορροπίας, της αντιδραστικής δύναμης και της επιδεξιότητας σε υγιείς ασκούμενους. ΟΧΙ

Η παρούσα μελέτη που διεξήχθη μέσα στα πλαίσια πτυχιακής εργασίας με θέμα «Η επίδραση της σωματικής άσκησης σε συνδιασμό συμπληρωμάτων σαφραν στην ποιότητας ζωής», περιλαμβάνει την καταγραφή διαφορων πειραμάτων απο Ερευνητών και σκοπό έχουν να αποδείξουν την βελτιώση στην ποιότητα ζωής με την σωματική άσκηση και κατανάλωση του κρόκου κοζάνης. Μέσα στη μελέτη συμπεριλαμβάνονται, επίσης, κάποιες βασικές έννοιες, όπως τα θεραπευτικά αποτελέσματα του σαφραν, την μείωση εξάντλησης και βελτιωση αντοχής, βελτίωση απόδοσης κ.ά, για την κατανόηση του αντικειμένου και κάποιες βασικές προϋποθέσεις για την επίτευξη μιας βελτιωσης της σωματικης ανάπτυξης με συνδιασμο συμπληρωμάτων σαφραν. Σκοπός, λοιπόν αυτής της μελέτης, είναι να συμπεράνουμε μέσα από τις έρευνες των Μελετών, αν τελικά η χρήση ενος συμπληρώματος σαφράν βοηθησει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής. οχι

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της επίδρασης της έκκεντρης άσκησης στον καθυστερημένο μυϊκό πόνο και στο ρυθμό εφαρμογής της δύναμης. Στην έρευνα συμμετείχαν έξι υγιείς άνδρες (μ.ό. ηλικίας 25,2±4,8 έτη, μάζα 79,4±10,2kg, ύψος 1,80±0,13) οι οποίοι δεν είχαν παρακολουθήσει κάποιο πρόγραμμα άσκησης τους τελευταίους 5 μήνες. Οι δοκιμαζόμενοι πραγματοποίησαν στο ένα πόδι πέντε σετ των δέκα έκκεντρων επαναλήψεων στο μηχάνημα της πρέσας ποδιών (η κλίση του μηχανήματος ήταν 45 μοίρες). Προκειμένου να διερευνήσουμε την επίδραση της έκκεντρης άσκησης στον καθυστερημένο μυϊκό μικροτραυματισμό και στο ρυθμό εφαρμογής της δύναμης οι ασκούμενοι μετρήθηκαν, τόσο 24 ώρες πριν τις έκκεντρες δοκιμασίες, όσο και 48 ώρες μετά. Ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος αξιολογήθηκε σύμφωνα με την κλίμακα αντιλαμβανόμενου πόνου από το 1 έως το 10, ενώ ο ρυθμός εφαρμογής της δύναμης μετρήθηκε σε δυναμοδάπεδο τοίχου κατά την αξιολόγηση της μέγιστης ισομετρικής δύναμης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι 48 ώρες μετά την έκκεντρη άσκηση, ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος αυξήθηκε από 1 σε 4,5 με βάση την κλίμακα αντιλαμβανόμενου πόνου (p

Η μελέτη της λειτουργίας και προσαρμοστικότητας του ορθοστατικού ελέγχου σε νεαρά άτομα αποτελεί ένα ερευνητικό πεδίο με αρκετές αδιευκρίνιστες πτυχές. Σκοπός της μελέτης ήταν η εξέταση της επίδρασης προγραμμάτων προπόνησης ισορροπίας ή/και ιδιοδεκτικότητας στην απόδοση του ορθοστατικού ελέγχου σε άτομα ηλικίας από 6 έως 24 ετών. Δευτερεύων σκοπός υπήρξε η διερεύνηση της επίδρασης βιολογικών (φύλο, ηλικία) και εξωγενών (προπόνηση, άσκηση) παραγόντων στα συστήματα και μηχανισμούς του ορθοστατικού ελέγχου σε άτομα στο ίδιο φάσμα ηλικιών. Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση σχετικών μελετών δημοσιευμένων στην Αγγλική γλώσσα στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων PubMed μεταξύ Νοεμβρίου 2021 έως Ιανουαρίου 2022 με τις ακόλουθες λέξεις κλειδιά: balance, balance training, youth, training effect, proprioception training, dynamic stabilization. Συμπεριλήφθησαν δέκα τέσσερις (14) μελέτες που πληρούσαν προκαθορισμένα κριτήρια επιλογής και τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε μίας εξάχθηκαν σε μορφή πίνακα. Το συνολικό δείγμα περιλάμβανε 617 συμμετέχοντες, εκ των οποίων 519 ήταν νεαρά άτομα ≤18 ετών και 98 ενήλικες ηλικίας >18 ετών. Χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα PEDro για την αξιολόγηση της μεθοδολογικής ποιότητας των επιλεγμένων μελετών που εξέτασαν την επίδραση της προπόνησης ισορροπίας σε νεαρά άτομα. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της μεθοδολογικής ποιότητας έδειξαν ότι η συνολική μέση βαθμολογία ήταν 5.5 στα 10 κριτήρια της κλίμακας δηλώνοντας μέτρια προς καλή μεθοδολογική ποιότητα, με 6 στις 14 μελέτες να έχουν βαθμολογία 6/10 κριτήρια, δύο μελέτες 4/10, δύο 5/10, και 4 μελέτες να έχουν βαθμολογία άνω των 6 κριτήριων αντίστοιχα. Η ποιοτική ανάλυση φανέρωσε ότι τα προγράμματα παρέμβασης ισορροπίας έχουν θετική επίδραση στην απόδοση και την λειτουργία του ορθοστατικού ελέγχου σε νεαρά άτομα βελτιώνοντας σημαντικούς δείκτες απόδοσης ισορροπίας αλλά και φυσικής κατάστασης από την ηλικία των 6 ετών. Ακόμα, η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας ανέδειξε αφενός την απουσία ακριβών στοιχείων σχετικά με την απόδοση του ορθοστατικού ελέγχου σε συνάρτηση της ηλικίας και, αφετέρου πρότεινε ότι η ηλικία και το βιολογικό φύλο επηρεάζουν την απόδοση του ορθοστατικού ελέγχου σε νεαρές ηλικίες με τα μεγαλύτερα παιδιά να υπερέχουν των ηλικιακά μικρότερων στην ορθοστατική απόδοση και με τα κορίτσια να υπερτερούν των αγοριών κατά την παιδική ηλικία ενώ η αντίθετη κατάσταση βρέθηκε κατά την εφηβική περίοδο. Τα αποτελέσματα της επίδρασης των εξωγενών παραγόντων της προπόνησης και αθλητικής εξειδίκευσης στην ορθοστατική απόδοση σε νεαρά άτομα εμφανίζονται διφορούμενα, ενώ σε ενήλικο ερασιτεχνικό και επαγγελματικό πληθυσμό αποτυπώνεται θετική συσχέτιση μεταξύ αυτών των παραγόντων και καλύτερου ορθοστατικού ελέγχου. Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη παρέχει μια πολύπλευρα αναλυμένη προσέγγιση για την απόδοση του ορθοστατικού ελέγχου εστιάζοντας σε νεαρά άτομα, ενώ τα αποτελέσματα αυτής δύνανται να συνεισφέρουν στην καλύτερη σχεδίαση και εφαρμογή προγραμμάτων ισορροπίας για νεαρές ηλικίες από προπονητές και καθηγητές Φ.Α. προκειμένου να προκληθούν οι μεγαλύτερες δυνατές προσαρμογές. The study of the function and adaptability of postural control in young people is a research field with yet several unclarified aspects. The purpose of this study was to examine the effect of balance and/or proprioception training programs on the performance of postural control in individuals aged from 6 to 24 years. A secondary purpose was the investigation of the effect of biological (gender, age) and extrinsic (training, exercise) factors on the systems and mechanisms of postural control in individuals of the same age range. To address those purposes, a literature search of relevant studies published in English was conducted in the PubMed electronic database between November 2021 and January 2022 using the following keywords: balance, balance training, youth, training effect, proprioception training, dynamic stabilization. Fourteen (14) studies that met predefined selection criteria were included and key characteristics of each study were extracted in table format. The total sample included 617 participants, of whom 519 were young adults aged ≤18 years and 98 adults aged >18 years old. The PEDro scale was used to assess the methodological quality of selected studies examining the effect of balance training in young subjects. The results of the methodological quality assessment showed that the overall mean scale score was 5.5 out of 10 criteria suggesting a moderate to good methodological quality, with 6/14 studies scoring 6/10, two studies 4/10, two studies 5/10, and 4 studies scoring above 6 criteria, respectively. The qualitative analysis revealed that balance intervention programs have a positive effect on performance and postural control function in young people by improving important indicators of balance performance and fitness from the age of 6. Further, the literature review showed on one hand the absence of precise data with regards to postural performance as a function of age and on the hand it suggested that age and biological sex affect the performance of postural control in young ages with older children outperforming younger children in postural performance and girls outperforming boys during childhood, while the opposite situation was found in adolescence. The results of the effect of the extrinsic factors of training and sport specialization on postural performance in young individuals were ambiguous, whereas in adult amateur and professional sport populations a positive association between those factors and higher postural performance was found. In conclusion, the present study provided a multifaceted analytical approach to the performance of postural control focusing in young ages, while the results could contribute to the better design and implementation of balance training programs for young people by PE coaches and teachers in order to elicit the greatest possible adaptations.

Στη παρούσα εργασία συζητιέται η δομή και η ποιότητα των οστών στο πλαίσιο της κλινικής διάγνωσης της οστεοπόρωσης, οι μηχανισμοί που διέπουν τον μεταβολισμό των οστών στο πλαίσιο της σωματικής δραστηριότητας, όπως και τα στοιχεία που συνδέουν την άσκηση και τη σωματική δραστηριότητα με την υγεία των οστών στις γυναίκες. Επίσης θέτονται ερωτήματα όπως το πότε η άσκηση είναι πιο αποτελεσματική και αναφέρονται οι συστάσεις άσκησης όσον αφορά τους τύπους των ασκήσεων και τη συχνότητα, την ένταση και τη δόση της προπόνησης που πρέπει να συνταγογραφούνται για την πρόληψη της οστεοπόρωσης. NO

The use of dynamic geometry software (DGS) is important in educational environment, and it is more advantageous for learning mathematics comprehensively. DGS provides a valuable instrument for revising and expanding students’ knowledge, as well as adapting learning tasks in geometry to a dynamic geometry environment for expanding and deepening geometrical and pedagogical knowledge and reasoning skills, allowing students to have an accurate reflection process. In this poster, there is a students’ engagement with MaLT2 (Machine Lab Turtle-sphere) – an online environment that integrates Logo textual programming with the affordances of dynamic manipulation. This can foster the students’ retention level, who are encouraged to go beyond memorizing formulae and instead grasp the concepts.

Ο χορός αποτελεί ένα πολιτισμικό φαινόμενο, το οποίο συζητιέται αδιάκοπα στην ελληνόφωνη και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, εδώ και πολλά χρόνια. Από τη δεκαετία του ’80 και ύστερα, εμφανίστηκαν στη γραμματεία μελέτες που δεν τον προσεγγίζουν μόνο σαν έθιμο μιας κοινωνίας, αλλά και ως κοινωνικό και ανθρωπολογικό φαινόμενο, το οποίο εξαρτάται άμεσα από τις έννοιες της πολιτισμικής κατασκευής της ταυτότητας, του φεμινισμού και της πατριαρχίας. Εξετάζονται διαρκώς οι άγραφοι «όροι και προϋποθέσεις» συμμετοχής, οι οποίοι σχετίζονται με τις προσδοκίες της κοινωνίας σχετικά με την συμπεριφορά των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια του, και τις έμφυλες σχέσεις που αναπτύσσονται. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για τη θέση της γυναίκας στον ελληνικό παραδοσιακό χορό στον ελληνόφωνο χώρο (Ελλάδα, Μικρά Ασία, Κύπρος) τον 20ο αιώνα. Μέσω της ανασκόπησης της συναφούς βιβλιογραφίας, η οποία προέρχεται τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό, και αφορά ζητήματα σχετικά με τις έμφυλες σχέσεις, το κοινωνικό φύλο και τις χορευτικές παραδόσεις που ισχύουν στις ελληνόφωνες κοινωνίες, παρουσιάζονται καταστάσεις στις οποίες η γυναίκα εμφανίζεται σε ανισότητα με τον άνδρα, είτε μειονεκτεί, είτε πλεονεκτεί. Από τα αποτελέσματα διαπιστώθηκε ότι, αν και σε κάθε είδος χορευτικής έκφρασης υπάρχει έμφυλη διάκριση, αυτό δεν αποτελεί ένα «παγωμένο» φαινόμενο, αλλά διαφοροποιείται ανάλογα με τον χώρο και εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου, σε συμφωνία με τις πολιτισμικές και οικονομικές μεταβολές που δέχεται μια κοινωνία. Παράλληλα, χρησιμοποιώντας έννοιες δίπολα, σε σχέση με την κοινωνική περίσταση, τον χώρο, το φύλο και την ηλικία, οι πρακτικές που ακολουθούνται κατά τη διάρκεια του χορού επεξηγούνται, σε συνάρτηση πάντα με τις έμφυλες σχέσεις και τις αρχές μιας κοινωνίας. Dance is a cultural phenomenon, which has been continuously discussed in Greek and non-Greek literature for many years. From the 1980s and onwards, many studies appeared that approach it not only as a custom of a society, but also as a social and anthropological phenomenon, which directly depends on the concepts of the cultural construction of identity, feminism and patriarchy. The unwritten "terms and conditions" of participation, which relate to society's expectations regarding the behavior of participants during it, and the gender relations that develop, are constantly being examined. The purpose of this study is to review the literature on the position of women in Greek traditional dance in the Greek-speaking area (Greece, Asia Minor, Cyprus) in the 20th century. Through the review of literature, which comes both from Greece and abroad, and concerns issues related to gender relations, social gender and dance traditions that apply in Greek-speaking societies, various situations are being presented in which women appear unequal to man, either disadvantaged or advantaged. From the results of this survey, it was found that, although there is gender discrimination in every kind of dance expression, this is not a "frozen" phenomenon, but it varies according to the place and evolves over time, in accordance with the cultural and economic changes that occur in a society. At the same time, using concepts - antonyms, in relation to social occasion, space, gender and age, the practices followed during traditional dance are being explained, always in relation to gender relations and the principles of a society.

Στον αθλητισμό η ανεπαρκής χρωματική όραση επηρεάζει δύο ομάδες ανθρώπων: α) τους αθλητές, β) τους θεατές στο γήπεδο ή στον αθλητικό χώρο και, φυσικά, αν γίνεται μετάδοση, την προβολή μπροστά από τις οθόνες. Αυτό σημαίνει, ότι η βλάβη μπορεί να συμβεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Για τους ενεργούς αθλητές και τις ενεργές αθλήτριες, τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι σίγουρα τα ρούχα και ο αθλητικός τους εξοπλισμός. Οι ομάδες που αγωνίζονται με κόκκινο και πράσινο, για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα για την πιο συνηθισμένη μορφή ανεπάρκειας της χρωματικής όρασης, την ανεπάρκεια κόκκινου-πράσινου. Μερικές φορές οι παίκτες εξακολουθούν να μπορούν να διακριθούν μεταξύ τους, όταν βρίσκονται κοντά και ακριβώς ο ένας δίπλα στον άλλον, αλλά αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο με γρήγορες κινήσεις και σε απόσταση. Το πρόβλημα είναι, ότι τα άτομα με ανεπάρκεια στην έγχρωμη όραση μπορεί επίσης να έχουν προβλήματα με συνδυασμούς χρωμάτων, που δεν είναι μόνο κόκκινο και πράσινο. Οι μικτές αποχρώσεις, όπως το καφέ και το πράσινο, το μαύρο και το κόκκινο ή ακόμη και το γκρι, είναι προβληματικοί συνδυασμοί, για παράδειγμα. Χρειάζεται να υπάρχει αρκετή αντίθεση μεταξύ των ρούχων του παιχνιδιού. Έτσι, ένας συνδυασμός ενός πολύ σκούρου κόκκινου με ένα πολύ ανοιχτό πράσινο μπορεί να προκαλέσει λιγότερα προβλήματα από ό,τι, για παράδειγμα, ένας συνδυασμός κόκκινου με μαύρο ή σκούρο μπλε. Οι αντιθέσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περίπτωση της αχρωματοψίας. Ένας συνδυασμός κόκκινων και πράσινων εμφανίσεων και εντελώς λευκών σορτς και κάλτσες έναντι εντελώς πράσινων/κόκκινων σορτς και κάλτσες είναι πολύ πιο εύκολο να διαχωριστεί από ό,τι αν μόνο τα σορτς ή οι κάλτσες διαφέρουν μεταξύ τους. In sport, color vision deficiencies affect two groups of people: the athletes as such and the fans and spectators on the pitch or in the sporting arena and, of course, if there is a broadcast, in front of the screens. This means that damage can occur in many ways. For active sportsmen and sportswomen, the biggest problems are certainly their clothing and sports equipment. Teams that compete in red and green, for example, are problematic for the most common form of color vision deficiency, red-green deficiency. Sometimes players can still distinguish between each other when they are close and right next to each other, but this becomes even more difficult with quick movements and at a distance. The problem is that people with color vision deficiency can also have problems with color combinations that are not just red and green. Mixed colors, such as brown and green, black, and red, or even gray, are problematic combinations, for example. Basically, we can say that there should be enough contrast between the play clothes. Thus, a combination of a very dark red with a very light green may cause fewer problems than, for example, a combination of red with black or dark blue. Contrasts play a decisive role here. A combination of red and green shirts, but then completely white shorts and socks versus completely green/red shorts and socks is much easier to separate than if only the shorts or socks are different from each other.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο οι ψυχολογικές τεχνικές της αυτο-ομιλίας και της νοερής απεικόνισης έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στη μεγιστοποίηση της απόδοσης των αντισφαιριστών. Κεντρικός άξονας, λοιπόν, γύρω από τον οποίο κινείται η εργασία είναι το άθλημα της αντισφαίρισης. Ειδικότερα, μέσα από τη μελέτη σχετικών βιβλιογραφικών πηγών τονίστηκε η αναγκαιότητα ανάπτυξης των ψυχολογικών δεξιοτήτων των αντισφαιριστών. Ακολούθως, προβλήθηκε η χρησιμότητα της ψυχολογικής ετοιμότητας των αθλητών ενώ παράλληλα πραγματοποιήθηκε ειδική αναφορά στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που οδηγούν στη μεγιστοποίηση της απόδοσης των αθλητών. Επιπλέον, με την παράθεση σχετικών ερευνητικών δεδομένων καθώς και πειραματικών μελετών επιχειρήθηκε να γίνει αντιληπτό πως η διάκριση στο άθλημα της αντισφαίρισης απαιτεί την ταυτόχρονη προετοιμασία του αθλητή σε ψυχολογικό, σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Στη συνέχεια, έγινε ειδική μνεία στις λειτουργίες και στις παραμέτρους που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της αυτο-ομιλίας. Ακόμη, επισημάνθηκαν οι ειδικότερες εκφάνσεις της συγκεκριμένης ψυχολογικής τεχνικής. Μέσα από την αναφορά σε μελέτες και ερευνητικά δεδομένα υπογραμμίστηκε ο σκοπός που επιτελεί η ένταξη του αυτοδιαλόγου στο προπονητικό πρόγραμμα. Επίσης, υπογραμμίστηκε ποιο είδος αυτοδιαλόγου κρίνεται αποτελεσματικότερο σχετικά με την αθλητική εξέλιξη ενός ατόμου. Ταυτόχρονα, η αναφορά στις περιπτώσεις επαγγελματιών παικτών όπως ο Ρότζερ Φέντερερ και η Σερένα Γουίλιαμς απέδειξε πως αντισφαιριστές υψηλού επιπέδου έχουν οδηγηθεί στη νίκη μέσω της εφαρμογής ψυχολογικών τεχνικών τόσο στο στάδιο της προετοιμασίας, όσο και κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων στις οποίες λάμβαναν μέρος. Στο ίδιο πλαίσιο, αναλύθηκε η έννοια της νοερής απεικόνισης. Πιο αναλυτικά, προβλήθηκαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, οι λειτουργίες καθώς και τα είδη της εν λόγω ψυχολογικής τεχνικής. Η μελέτη πειραματικών μελετών ανέδειξε τον τρόπο ενίσχυσης της απόδοσης των αθλητών μέσω της χρήσης της νοερής απεικόνισης. Ακόμη, ιδιαίτερη σημασία αποδόθηκε στην ένταξη της νοερής απεικόνισης στο προπονητικό στάδιο. Τέλος, προβλήθηκε η περίπτωση ενός επαγγελματία παίκτη, του Νόβακ Τζόκοβιτς ο οποίος χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη τεχνική με στόχο την ψυχολογική θωράκισή του. οχι

Πρωταρχικός στόχος αυτής της έρευνας είναι η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ της ψυχολογικής προπόνησης των αθλητών, ειδικότερα αυτών στο άθλημα του ποδοσφαίρου, και της συνολικής επίδοσής τους. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η μελέτη διεξήγαγε μια βιβλιογραφική ανασκόπηση επιστημονικών άρθρων που βρέθηκαν σε διάφορες διαδικτυακές βάσεις δεδομένων όπως το Scholar, το Science Direct και το Pubmed. Κατά τη διανοητική προετοιμασία, πρέπει να καθοριστούν ορισμένες ικανότητες, όπως η ρύθμιση στόχων, ο έλεγχος των επιπέδων ενθουσιασμού, η συγκέντρωση, η παρακολούθηση της συμπεριφοράς των παικτών και οι νοητικές ικανότητες που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Με τη χρήση τεχνικών και γνωστικών τεχνικών, η αθλητική ψυχολογία μπορεί να μετατρέψει τον αρνητικό αντίκτυπο σε θετικό, παρέχοντας έτσι στον αθλητή οφέλη τόσο σε σωματική όσο και σε ψυχική πτυχή. Αυτές οι μέθοδοι κατηγοριοποιούνται σε αυτές της χαλάρωσης, της αυτοδιοίκησης και του ενεργειακού ελέγχου, με τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις να επικεντρώνονται στην αυτοεκτίμηση, την αυτοσυγκέντρωση, την αυτοσυζήτηση και άλλες, οι οποίες αναλύονται διεξοδικά στη συνέχεια. Η μελέτη προσδιορίζει το άγχος ως τον κύριο παράγοντα που σχετίζεται με την ψυχολογία του αθλητή, με την έννοια να ερμηνεύεται ως στρεσογόνος παράγοντας που παίρνει τη μορφή άγχους χαρακτηριστικών ή άγχους κατάστασης. Οι ψυχολογικές διεργασίες και η αγωνιστική κατάσταση που βιώνει ο αθλητής μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην απόδοσή του, αλλά με τη βοήθεια ψυχολογικών παρεμβάσεων, το άγχος μπορεί να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο απόδοσης. ΟΧΙ

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τη σχέση μεταξύ διατροφικών διαταραχών και πιέσεων για το βάρος σε έφηβες αθλήτριες τραμπολίνο. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 32 αθλήτριες τραμπολίνο, ηλικίας 11-18 ετών. Για τη διερεύνηση των διατροφικών στάσεων των αθλητριών χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα Διατροφικών Στάσεων EAT 26, η οποία αποτελείται από τρεις παράγοντες: ενασχόληση με δίαιτα, βουλιμία και ενασχόληση με φαγητό, έλεγχος κατάποσης. Η αντιλαμβανόμενη πίεση για διατήρηση χαμηλού σωματικού βάρους μετρήθηκε με το ερωτηματολόγιο Πίεσης για το Σωματικό Βάρος στον Γυναικείο Αθλητισμό που αποτελείται από δύο παράγοντες: πίεση από τους προπονητές και το άθλημα για το σωματικό βάρος και πίεση σχετικά με την εμφάνιση και την απόδοση. Πέντε αθλήτριες (14.2%) είχαν σκορ ≥ 20 στο EAT 26. Θετική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ του σκορ στο ΕΑΤ-26 και της συνολικής πίεσης για το βάρος (p = 0.002) της πίεσης από τους προπονητές και το άθλημα (p = 0.024) και την πίεση σχετικά με την εμφάνιση και την απόδοση (p = 0.003). Επιπλέον, σημαντικές επιμέρους συσχετίσεις βρέθηκαν μεταξύ της βουλιμίας και ενασχόλησης με το φαγητό με την συνολική τιμή της πίεσης για το βάρος (p = 0.036) και του δείκτη μάζας σώματος των αθλητριών με την συνολική τιμή της πίεσης για το βάρος (p = 0.001). Τα αποτελέσματα της εργασίας επιβεβαιώνουν προγενέστερες μελέτες σχετικά με τη σχέση μεταξύ πιέσεων που υφίστανται οι αθλήτριες για το βάρος τους και της τάσης εμφάνισης διατροφικών διαταραχών. Το σχετικά μικρό ποσοστό των αθλητριών με σκορ ≥ 20 στο EAT 26 πιθανόν ερμηνεύεται από τις απαιτήσεις σωματότυπου του αθλήματος οι οποίες δεν είναι τόσο αυστηρές και συγκεκριμένες όσο σε άλλα αθλήματα γυμναστικής. The purpose of the present research was to examine the connection between eating disorders and body weight stress in teenage Trampoline female athletes. Thirty two trampoline athletes 11-18 years old participated in this research. To investigate the nutritional attitude of the athletes, we used the Nutritional Attitude Scale (EAT26) which consists of three factors: dieting avocation, bulimia and food avocation, ingestion control. The perceiving pressure about maintaining a low body weight was measured with the pressure about body weight in women’s sports questionnaire which consists of two factors: coach and sport pressure about body weight and pressure related to appearance and performance. Five athletes (14,2 %) had a score ≥ 20 in EAT26. Positive correlation between EAT26 score and the total body weight pressure (p= 0,002) was found, the coach and sport pressure (p= 0,024) and the pressure related to appearance and performance (p= 0,003). Furthermore, important individual correlations were found between bulimia and food avocation and the total rate of body weight pressure (p= 0,001). The results of the research confirm previous researches about relation between existing pressures in athletes about their body weight and the tendency of developing eating disorders. The relatively small percentage of athletes with score ≥ 20 in EAT26 is possibly interpreted by the sport’s body type requirements, which are not as strict and specific as in other gymnastics sports.

© ΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ. E-book επιστημονικού σεμιναρίου. Σπουδαστήριο Κοινωνιολογίας, Τομέας Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών. Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Το Σπουδαστήριο της Κοινωνιολογίας της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΣΕΦΑΑ) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) διοργάνωσε webinar (στην αγγλική γλώσσα)—αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάστασης— σε συνεργασία με το Τμήμα της Ιστορίας και το Hellenic Studies Center του California State University (CSUS) Sacramento, California—με θέμα "The Global Context of the Greek Revolution: Women as Agents of Change" (Η παγκόσμια διάσταση της Ελληνικής Επανάστασης: ο ρόλος, η συμβολή και οι δράσεις των γυναικών). Στη συνέχεια, το Σπουδαστήριο της Κοινωνιολογίας διοργάνωσε το 2ο webinar (σεμινάριο) αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, με θέμα: «Κινητικός Πολιτισμός, Αθλητισμός και Ελληνικότητα». ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Τα μέλη του Σπουδαστηρίου Κοινωνιολογίας και του Τομέα Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών της ΣΕΦΑΑ εκφράζουν τις ευχαριστίες τους στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, τον Καθηγητή Θάνο Δημόπουλο για τη στήριξή του, και ειδικά για τη δημοσιοποίηση αυτών των επετειακών εκδηλώσεων μνήμης στην πανεπιστημιακή κοινότητα, στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ του ΕΚΠΑ (π.χ. στο HUB). Επίσης, είμαστε ευγνώμονες στον Πρύτανη για τη στήριξή του, όσον αφορά στην προβολή και δημοσιοποίηση όλων των εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων της ΣΕΦΑΑ μέχρι σήμερα. Οι θερμότερες ευχαριστίες ανήκουν στον Κοσμήτορά μας, τον Καθηγητή Κωνσταντίνο Καρτερωλιότη, ο οποίος στήριξε τις δραστηριότητές μας που ήταν αφιερωμένες στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021), όπως και εκείνες που ήταν αφιερωμένες στην επέτειο μνήμης των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922-2022). Επίσης, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε την Κατερίνα Παναγοπούλου (Καλλιπάτειρα), την Κούλα Γιαννακίδου (Καλλιπάτειρα), την Έμυ Φουντά (UNESCO), τη Βούλα Ζυγούρη (ΣΕΟ και Φ-Φιλαθλητικός Α.Σ.), τη Μαρία Μήτσιου (ΠΕΠΓΑΣ), την Ασπασία Δανιά και την Ειρήνη Κόσσυβα (Move for Life- Κοινότητας Πρακτικής Συμβούλων Εκπαιδευτικών Φυσικής Αγωγής της ΣΕΦΑΑ). Ευχαριστούμε θερμά για τη συνεργασία και τη συμμετοχή τους στο 1ο webinar, την Καθηγήτρια Ιστορίας και Διευθύντρια του Hellenic Studies Center, Τμήμα Ιστορίας στο California State University Sacramento (CSUS) Καλιφόρνια, Katerina Lagos, και την Βάσω Σειρινίδου, Καθηγήτρια Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε και στην φοιτήτριά μας Ιωάννα–Στυλιανή Μπλέτσα για την απομαγνητοφώνηση και σύνοψη των ομιλιών του webinar: «Κινητικός Πολιτισμός, Αθλητισμός και Ελληνικότητα».

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση των επιπέδων αυτοπεποίθησης, αγωνιστικού άγχους και προσέγγισης της επιτυχίας αθλητών του Karate. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε έρευνα, το ερευνητικό δείγμα της οποίας απαρτίζεται από 54 αθλητές του Karate, που κλήθηκαν να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τη μέτρηση της αυτοπεποίθησης, της προσέγγισης της επιτυχίας και των επιπέδων του αγωνιστικού άγχους τους. Το ερευνητικό δείγμα συγκεντρώθηκε από ελληνικούς συλλόγους Karate πριν την έναρξη των πανελληνίων πρωταθλημάτων, ενώ τα ερωτηματολόγια διανεμήθηκαν δια ζώσης. Οι στατιστικές αναλύσεις έγιναν μέσω του SPSS και στο πλαίσιο αυτών χρησιμοποιήθηκαν δείκτες της περιγραφικής στατιστικής, αλλά και έλεγχοι επαγωγικής στατιστικής για την ανάδειξη των διαφορών, όπως είναι t-Tests καθώς και ο έλεγχος συσχετίσεων Pearson. Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλότερα επίπεδα αγωνιστικού άγχους και αυτοπεποίθησης στους αθλητές που εμφάνισαν θετική στάση απέναντι στην επιτυχία. Επίσης, αποδείχτηκε ότι οι γυναίκες αθλήτριες είχαν μεγαλύτερο άγχος συγκριτικά με τους άνδρες. Τέλος, αποδείχτηκε ότι υπάρχει θετική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ του αγωνιστικού άγχους και των επιπέδων αυτοπεποίθησης των αθλητών, αλλά και της στάσης τους απέναντι στην επιτυχία. NO

Σκοπός: Σκοπός της έρευνας ήταν η μέτρηση και σύγκριση του αναπνευστικού πηλίκου κατά την υπομέγιστη έκκεντρη και σύγκεντρη άσκηση στο ισοκινητικό δυναμόμετρο μέχρι την εξάντληση. Μέθοδος: Ως συμμετέχοντες επιλέχθηκαν γυναίκες δοκιμαζόμενες που βρισκόταν στη πρώτη φάση του καταμήνιου κύκλου τους. Συγκεκριμένα, έντεκα γυναίκες εκτέλεσαν με το ένα κάτω άκρο σύγκεντρη και με το άλλο κάτω άκρο έκκεντρη άσκηση, όπου τόσο το άκρο που εκτέλεσε τη κάθε άσκηση όσο και η σειρά εκτέλεσης έγινε τυχαιοποιημένα. Η άσκηση αποτελούνταν από δέκα λεπτά σύσπασης των εκτεινόντων της άρθρωσης του γόνατος στο 40% της μέγιστης ροπής και στη συνέχεια η ένταση αυξήθηκε στο 70% της μέγιστης ροπής μέχρι να επέλθει εξάντληση. Η μέτρηση του αναπνευστικού πηλίκου πραγματοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της άσκησης με ανοιχτό κύκλωμα σπιρομέτρησης. Αποτελέσματα: Η μέγιστη ροπή της έκκεντρης άσκησης ήταν 42% υψηλότερη από την αντίστοιχη της σύγκεντρης, ενώ η παραγωγή έργου ήταν κατά 65% μεγαλύτερη και οι επαναλήψεις 33% περισσότερες στην έκκεντρη άσκηση από ότι στη σύγκεντρη. Η πρόσληψη οξυγόνου ήταν 11% μεγαλύτερη στη σύγκεντρη άσκηση. Το αναπνευστικό πηλίκο ήταν χαμηλότερο στην έκκεντρη άσκηση τόσο στο 40% όσο και στο 70%. Συμπεράσματα: Η έκκεντρη άσκηση είναι οικονομικότερη σε σύγκριση με τη σύγκεντρη άσκηση, εξαιτίας της μικρότερης πρόσληψης οξυγόνου και της μεγαλύτερης οξείδωσης λιπών, ενώ παράλληλα είναι αποδοτικότερη με τη πραγματοποίηση μεγαλύτερου έργου και περισσότερων επαναλήψεων σε σύγκριση με τη σύγκεντρη άσκηση. ΟΧΙ

Τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα ανήκουν στην κατηγορία των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων μακράς αλυσίδας και οι έρευνες γύρω από αυτά δείχνουν μια σειρά ευεργετικών επιδράσεων στην ανθρώπινη υγεία. Στους αθλητές, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (IOC) συνιστά τη λήψη συμπληρωμάτων ω3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων (PUFA) για τη βελτίωση του ανοσοποιητικού συστήματος, της πρωτεϊνοσύνθεσης, της γνωστικής ικανότητας και για την μείωση του καθυστερημένου μυϊκού πόνου. Παλιότερα τα ω3 ήταν γνωστά για τη θετική επίδρασή τους σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις. Πλέον υπάρχουν αυξανόμενα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι τα ω-3 λιπαρά οξέα μπορεί να βελτιώσουν τη σωματική απόδοση όταν συνδυάζονται με σωστή προπόνηση μέσω της αύξησης της μυϊκής υπερτροφίας, της βελτίωσης της μυϊκής δύναμης και της ρύθμισης του καθυστερημένου μυϊκού πόνου (DOMS). Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν να διερευνήσει την επίδραση των ω3 λιπαρών οξέων στην ασκησιογενή μυϊκή υπερτροφία και να διαπιστώσει αν οι αντικαταβολικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές τους μπορούν να οδηγήσουν στη βελτίωση της άλιπης μάζας όταν η λήψη τους συνδυάζεται με προπόνηση αντιστάσεων. Έγινε ανασκόπηση 14 ερευνών της περιόδου 2009-2020, οι οποίες αντλήθηκαν από την ηλεκτρονική βάση δεδομένων Pub Med και αφορούσαν την αξιολόγηση της συμπλήρωσης με ω3 λιπαρά οξέα και προπόνηση αντιστάσεων ή ακινησίας-υποκινητικότητας στη μυϊκή υπερτροφία, μεταξύ άλλων. Φάνηκε ότι τα ω3 δεν έχουν άμεση επίδραση στην ασκησιογενή υπερτροφία. Παρόλα αυτά οι έρευνες έδειξαν σημαντική επίδραση όταν τα άτομα βρίσκονταν σε περιόδους ακινησίας και όταν βίωναν μία καθημερινότητα με χαμηλή φυσική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, η επίδρασή τους σχετίζονταν τόσο με την αύξηση της άλιπης μάζας όσο και με την αποφυγή απώλειας μυϊκής μάζας στις καταστάσεις αυτές. Η εργογόνος δράση των ω3 σε σχέση με την ασκησιογενή υπερτροφία χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση όμως οι αντικαταβολικές ιδιότητες τους έδειξαν να καθιστούν τα ω3 ένα χρήσιμο συμπλήρωμα διατροφής όταν τα άτομα βρίσκονται σε περιόδους ακινησίας ή όταν δεν ασκούνται συστηματικά και η φυσική τους δραστηριότητα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Το ίδιο ωφέλιμα θα μπορούσαν να είναι και στην περίπτωση μείωσης της ταχύτητας της απώλειας μυϊκής μάζας που επέρχεται φυσικά με το πέρας του χρόνου. Omega-3 fatty acids belong to the category of long-chain polyunsaturated fatty acids, and research around them shows a number of beneficial effects on human health. In athletes, the International Olympic Committee (IOC) recommends ω3 polyunsaturated fatty acid (PUFA) supplementation to improve the immune system, protein synthesis, cognition and to reduce delayed onset muscle soreness. In the past, ω3 was known for its positive effect on various cardiovascular diseases. There is now growing evidence to suggest that omega-3 fatty acids may improve physical performance when combined with proper training through increasing muscle hypertrophy, improving muscle strength, and modulating delayed-onset muscle soreness (DOMS). The purpose of this work was to investigate the effect of ω3 fatty acids on exercise-induced muscle hypertrophy and to determine whether their anti-catabolic and anti-inflammatory properties can lead to the improvement of lean mass when their intake is combined with resistance training. We reviewed 14 studies from 2009-2020, retrieved from the online Pub Med database, that evaluated omega-3 fatty acid supplementation and resistance or immobility-stimulation training in muscle hypertrophy, among others. It appeared that ω3 has no direct effect on exercise-induced hypertrophy. Nevertheless, the research showed a significant effect when people were in periods of immobility and when they experienced a daily life with low physical activity. Specifically, their effect was related both to the increase in lean mass and to the avoidance of muscle mass loss in these conditions. The ergogenic effect of ω3 in relation to exercise-induced hypertrophy needs more investigation, but their anti-catabolic properties have been shown to make ω3 a useful dietary supplement when individuals are in periods of inactivity or when they do not exercise systematically and their physical activity remains at low levels. They could be equally beneficial in reducing the rate of muscle loss that naturally occurs over time.

Η παρούσα έρευνα επιδιώκει τη βαθύτερη κατανόηση και ερμηνεία της ταυτότητας Ελλήνων εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που ασχολούνται συστηματικά με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (στο εξής: ΠΕ), με σταθερή παρουσία και δράση και για αρκετά χρόνια, στα σχολεία τους. Τοποθετείται σε μια ευρύτερη περιοχή ερευνητικού ενδιαφέροντος για την εμπειρία των εκπαιδευτικών και για το πώς αυτή συνδέεται με την ταυτότητα και την πρακτική τους μέσα στην πολυπλοκότητα της ζωής (επαγγελματικής και προσωπικής) και των σχέσεων που αναπτύσσουν. Τέσσερις εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, με συστηματική και εστιασμένη για σειρά ετών ενασχόληση με την ΠΕ, ο Αλέξανδρος, η Ζωή, η Πηνελόπη και ο Μάριος, προσκλήθηκαν και δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε μια Αφηγηματική Διερεύνηση της Εμπειρίας τους (ΑΔΕ/ Narrative Inquiry). Με καθέναν/ μία δημιουργήσαμε έναν αφηγηματικό χώρο διερεύνησης της προσωπικής εμπειρίας του/ της, στον οποίο, σε επαναλαμβανόμενες συνομιλίες μαζί μου, μοιράστηκαν τις ιστορίες τους. Διερευνώντας μαζί αυτές τις εμπειρίες, πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι προσωπικού αναστοχασμού, που τους βοήθησε να εξετάσουν σε βάθος πτυχές του εαυτού τους: ποιοι είναι οι ίδιοι ως άτομα, ως εκπαιδευτικοί και ως εκπαιδευτικοί που ασχολούνται συστηματικά και σταθερά με την ΠΕ. Στο επίκεντρο αυτής της ερευνητικής διαδικασίας, υπήρξε η συνειδητή προσπάθεια από μέρους μου να χτιστεί μια ποιοτική ερευνητική σχέση, όπου ερευνήτρια και συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί συνεργάστηκαν συν-θέτοντας αφηγήματα εμπειρίας στον κοινό αυτό χώρο, που ως εμπειρία και διαδικασία μπορεί δυνητικά να οδηγήσει σε προσωπική ανάπτυξη και των δύο πλευρών. Η διερεύνηση της εμπειρίας του Αλέξανδρου, της Ζωής, της Πηνελόπης και του Μάριου με βοήθησε, ως ερευνήτρια, ως εκπαιδευτικό και ως προσωπικότητα να εμβαθύνω στην κατανόηση και να διευρύνω τους ορίζοντές μου για την ταυτότητα Ελλήνων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που ασχολούνται συστηματικά με την ΠΕ. Εφαρμόζοντας και αναπτύσσοντας τη συγκεκριμένη μεθοδολογία, μπόρεσα να προσεγγίσω την ταυτότητά τους μέσα από μια αφηγηματική οπτική, ως μια ενσώματη σύνθεση των ιστοριών με τις οποίες ζουν (Clandinin & Huber, 2005). Οι εκπαιδευτικοί, καθώς προχωρούν στη ζωή τους, αναπτύσσουν και φέρουν μαζί τους μια σειρά ιστοριών, μέσα από τις οποίες εξηγούν ποιοι ήταν και ποιοι είναι, αλλά και στοχάζονται πάνω στο ποιοι μπορούν να γίνουν. Οι ιστορίες αυτές συνδέονται με προσωπικά και επαγγελματικά τοπία γνώσης και αποτυπώνονται στην εκπαιδευτική τους πρακτική. Πρόκειται για ιστορίες του παρελθόντος, που όμως ακουμπούν στο παρόν και εκτείνονται στο μέλλον. Η κεντρική διαπίστωση που προέκυψε από τη συγκεκριμένη αφηγηματική διερεύνηση, αναδεικνύει την ανάγκη να προσεγγιστεί και κατανοηθεί η ταυτότητα των εκπαιδευτικών, ως μέρος του τρίπτυχου εμπειρία-ταυτότητα-πρακτική: η εμπειρία διαμορφώνει την ταυτότητα και εκφράζεται στην πρακτική. Η σχέση αυτή είναι αλληλεπιδραστική και διπλής κατεύθυνσης. Καθώς αναπτύσσουν την προσωπική τους πρακτική, οι εκπαιδευτικοί εμπλέκονται σε νέες εμπειρίες που ανα-διαμορφώνουν την ταυτότητά τους και εκφράζονται εκ νέου στην πρακτική τους. Πρόκειται δηλαδή για μια δυναμική, εξελισσόμενη και συνεχή διαδικασία. Η ολιστική αυτή οπτική για την ταυτότητα των εκπαιδευτικών που ασχολούνται συστηματικά με την ΠΕ ανοίγει νέες προοπτικές για την εκπαίδευση και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της ΠΕ. Με την ιδιαίτερη προσέγγιση για την έρευνα που εκπροσωπεί και τις πλούσιες ερευνητικές μεθοδολογικές πτυχές της, η ΑΔΕ μπορεί να εμπνεύσει το χτίσιμο συνεργασιών ανάμεσα σε φορείς έρευνας, εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, έτσι ώστε ερευνήτριες και εκπαιδευτικοί να συνεργάζονται ισότιμα και να εμπλέκονται σε διαδικασίες με επίκεντρο την καλύτερη κατανόηση, τον αναστοχασμό και την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη και των δύο πλευρών. Επιδιώκει δε ως τελικό σταθμό αυτής της διαδικασίας την ανάπτυξη της ίδιας της εκπαιδευτικής πράξης στο σχολείο. This Narrative Inquiry aims at a deeper understanding and interpretation of the identity of Greek primary education teachers who are systematically involved in Environmental Education (EE), having a constant presence and engagement for several years in their schools. It is situated in a broader area of research interest around the experience of teachers and how this relates to their identity and practice within the complexity of their lives (professional and personal) and the relationships they develop. Four primary education teachers, with a systematic and focused engagement with EE over many years, Alex, Zoe, Penelope and Mario, were invited and agreed to participate in a Narrative Inquiry into their experience. With each of them we created a narrative space to explore their personal experience, in which, in repeated conversations with me, they shared their stories. In exploring these experiences with me, they undertook a journey of personal reflection, which helped them to examine in depth aspects of themselves: who they are as individuals, as educators and as teachers who are systematically and consistently engaged in EE. At the core of this research process, there has been a conscious effort of mine to build a quality research relationship, where researcher and participating teachers worked together and co-created narratives of experience in this shared space, which, as an experience and process, can potentially lead to personal development for both sides. Exploring the experiences of Alex, Zoe, Penelope and Mario helped me, as a researcher, as an educator and as a person, to deepen my understanding and broaden my horizons around the identity of Greek primary education teachers who are systematically engaged in EE. By applying and developing Narrative Inquiry as my methodology, I was able to approach their identity through a narrative perspective, as an embodied synthesis of the stories they live by (Clandinin & Huber, 2005). As they move through in life, teachers develop and carry with them a series of stories, through which they explain who they have been and who they are, but also reflect on who they can become. These stories are linked to personal and professional landscapes of knowledge and are reflected in their educational practice. They are stories of the past, but they touch on the present and extend into the future. The central finding that emerged from this narrative exploration highlights the need to approach and understand teacher identity as part of the experience-identity-practice triptych: experience shapes identity and is expressed in practice. This relationship is interactive and bidirectional, because, as the teacher develops her personal practice, she becomes involved in new experiences, which re-form her identity and are re-expressed in her practice. In other words, it is a dynamic, evolving and continuous process. This holistic perspective on the identity of teachers who are systematically engaged in EE, opens up new perspectives for the education and training of EE teachers. Narrative Inquiry, as a research methodology with its rich ontological and epistemological aspects, can inspire the building of partnerships between research, education and teacher education institutions, so that researchers and teachers work together as equals and engage in processes focused on better understanding, reflection and personal and professional development for both sides. The ultimate goal of this process is the development of educational practice itself in school.

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας ήταν να διαπιστώσει, μέσω έρευνας, ποιοι τραυματισμοί είναι οι πιο συνηθισμένοι μεταξύ των καλαθοσφαιριστών σε διάφορα επίπεδα δεξιοτήτων και ηλικιακές κατηγορίες. Παράλληλα, σκοπός ήταν να διαπιστωθούν και οι αιτίες αυτών των τραυματισμών. Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση χρησιμοποιώντας τις λέξεις-κλειδιά "καλαθοσφαίριση", "τραυματισμοί", "τραυματισμός", "πόνος" και σε συνδυασμό με "ώμος", "πλάτη", "οσφυϊκή χώρα", "γόνατο" ή "ισχίο". Δεν τέθηκε όριο για την χρονολογία στις δημοσιευμένες δημοσιεύσεις. Η αναζήτηση πραγματοποιήθηκε στις μηχανές αναζήτησης PubMed (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/entrez), Google Scholar (http://scholar.google.com) και Ovid (http://www.ovid.com). Εξετάσθηκε κάθε περίληψη άρθρου που έχει δημοσιευθεί σε περιοδικό με κριτές. Εάν η περίληψη δεν είναι διαθέσιμη, το άρθρο εξαιρέθηκε. Αποκλείστηκαν οι μελέτες περίπτωσης, και οι επιστολές, ενώ συμπεριλήφθηκαν όλες οι προοπτικές και αναδρομικές μελέτες. Το πλήρες κείμενο όπου ήταν προσβάσιμο και, όπου το πλήρες κείμενο δεν ήταν διαθέσιμο ηλεκτρονικά, αναζητήθηκε το άρθρο. Όλα τα άρθρα που επιλέχθηκαν με αυτόν τον τρόπο μελετήθηκαν στη συνέχεια για να εκτιμηθούν οι ομοιότητες στη συχνότητα των τραυματισμών, τα κλινικά ευρήματα, την απεικόνιση, τον κίνδυνο παραγόντων και των μεθόδων και αποτελεσμάτων αποκατάστασης. Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Το συμπέρασμα της παρούσας διατριβής βασίστηκε στα αποτελέσματα της έρευνας. Με βάση τα επιστημονικά άρθρα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα που συμβαίνουν οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί και στο ποια είναι η αιτία αυτών των τραυματισμών. ΟΧΙ

Η αερόβια ικανότητα και η μυϊκή ισχύς είναι κομβικοί παράγοντες της αθλητικής απόδοσης στο ποδόσφαιρο. Η εργασία είχε στόχο να εξετάσει τα αποτελέσματα δύο πρωτοκόλλων διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης, την κόπωσης που επιφέρουν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και στο δείκτη υποκειμενικής αντίληψης κόπωσης (RPE). Δεκαπέντε νεαροί ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου κατανεμήθηκαν με τυχαία σειρά σε δύο ομάδες που πραγματοποίησαν ένα από τα δύο πρωτόκολλα 2 x 6 λεπτών με ενδιάμεσο διάλειμμα 3 λεπτά. Η πρώτη ομάδα (GΑ10) έτρεξε για 10 s και 10 s παθητικό διάλειμμα και η δεύτερη ομάδα (GΒ15) έτρεξε 15 s με 15 s παθητικό διάλειμμα, με την ένταση να έχει οριστεί στο 100% της ταχύτητας της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (vV̇O2max). Οι δύο ομάδες υποβλήθηκαν σε υπαίθριο εργομετρικό έλεγχο για τον εντοπισμό της V̇O2max καθώς και των σωματομετρικών χαρακτηριστικών και της σωματικής σύστασης. Ακολούθησε πρόγραμμα παρέμβασης 4 εβδομάδων με συχνότητα 2 φορές την εβδομάδα όπου οι παίκτες εκτέλεσαν 2 σειρές των 6 λεπτών. Στο τέλος των 4 εβδομάδων ακολούθησε επαναληπτική μέτρηση για εντοπιστούν οι διαφορές από το πρόγραμμα παρέμβασης. Η ομάδα ελέγχου (CG) περιορίστηκε στο αγωνιστικό πρόγραμμα χωρίς να εκτελέσει πρόγραμμα παρέμβασης. Τα αποτελέσματα εμφάνισαν σημαντική βελτίωση στην απόσταση που καλύφθηκε έπειτα από το πρόγραμμα παρέμβασης και στις δύο ομάδες (GΑ10: 320,0±128,58 μέτρα και GΒ15: 175,0±120,83 μέτρα αντίστοιχα, p

Η επίτευξη του άλματος στα αθλητικά αγωνίσματα άλμα εις μήκος και τριπλούν μπορεί να επηρεαστεί από μια πλειάδα διαφορετικών παραγόντων. Ένας από τους παράγοντες αυτούς είναι ο τρόπος εκκίνησης της πρώτης φάσης ενός άλματος, δηλαδή της φόρας. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθεί εάν η διαφορετική τεχνική εκκίνησης (από στάση ή με προκαταρτικούς διασκελισμούς) συσχετίζεται με την εκτέλεση έγκυρου ή άκυρου άλματος.Πρόκειται για μετά-ανάλυση στην οποία παρακολουθήθηκαν μαγνητοσκοπημένα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες ενημέρωσης τα αγωνίσματα άλμα σε μήκος και τριπλούν (ανδρών και γυναικών) από τρεις μεγάλες διοργανώσεις:τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Η καταμέτρηση των δεδομένων έγινε στο χρονικό διάστημα 2000-2019 και αφορούσαν τον αριθμό των έγκυρων και άκυρων αλμάτων κάθε αθλητή που συμμετείχε στους ανωτέρω αγώνες, την καλύτερη επίδοση και τον τρόπο εκκίνησης της φόρας (στάση ή προκαταρκτικοί διασκελισμοί) του καθενός, ενώ υπήρξε επικοινωνία με ορισμένους αθλητές μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Συνολικά, διαπιστώθηκε πωςτόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες στο άλμα εις μήκος παρατηρήθηκε μεγαλύτερο ποσοστό άκυρων αλμάτωνόταν εκκινούσαν η φόρα τους από στάση. Στο άλμα εις τριπλούν οι άνδρες είχαν αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό άκυρων αλμάτων, σε σχέση με τις γυναίκες, όταν εκκινούσαν με προκαταρκτικούς διασκελισμούς.Συμπεραίνεται ότι η τεχνική εκκίνησης της φόρας παίζει σημαντικό ρόλο για τη μέγιστη ταχύτητα και, συνεπώς, στην εγκυρότητα ή την ακυρότητα του άλματος. Achieving long jump and triple jump in sports can be influenced by a number of different factors. One of these factors is how to start the first phase of a jump, ie. the fork. The purpose of this metanalysis is to investigate whether the different starting technique (from a standstill or with preliminary strides) is associated with performing a valid or invalid jump. Inthis meta-analysis long jump and triple jump (men and women) from three major events were monitored by electronic information platforms: the Olympic Games, the World Championship, and the European Championship. The data were counted in the period 2000-2019 and concerned the number of valid and invalid jumps of each athlete who participated in the above races, the best performance and the way of starting the forum (posture or preliminary strides) of each, while there was contact with some athletes through social media. Overall, it was found that both men and women in the long jump had a higher rate of invalid jumps. In contrast, in the triple jump, men had a much higher rate of invalid jumps than women start with preliminary strides. In conclusion, the start-up technique plays an important role in the maximum speed and, consequently, in the validity or invalidity of the jump.

Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει πιλοτικά τη δύναμη καμπτήρων και εκτεινόντων σε αθλητές αι αθλήτριες Μοντέρνου Πεντάθλου. Για τον σκοπό αυτό η Εθνική ομάδα Νέων και Νεανίδων του Μοντέρνου Πεντάθλου αξιολογήθηκε σε ισοκινητικό δυναμόμετρο εξετάζοντας την ροπή κάμψης και έκτασης και τον αντιστοιχο λόγο των δύο κινήσεων. Τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των αθλητών και αθλητριών ήταν τα παρακάτω: τρεις αθλητές της Εθνικής ομάδας Νέων ηλικίας 16.5±0.34 ετών, αναστήματος 180.6±3.45 cm, και σωματικού βάρους 65.3±4.67 kg και τρεις αθλήτριες της ομάδας Νεανίδων ηλικίας 15.3±0.52 ετών, αναστήματος 163.00±2.00 cm, και σωματικού βάρους 53.9±3.25 kg. Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι η έκταση θεωρείται ικανοποιητική για την ηλικία και το φύλο, ενώ οι τιμές της κάμψης επιδέχονται βελτίωσης και υποδηλώνουν κίνδυνο τραυματισμών στην οσφυική χώρα και αδυναμία υποστήριξης των ιδιαίτερων και πολύπλοκων βασικών κινητικών προτύπων των 5 διαφορετικών αγωνισμάτων του Μοντέρνου Πεντάθλου. The purpose of the study was to pilot investigate flexor strength and extending to Modern Pentathlon athletes. For this purpose, National Junior and Junior Modern Pentathlon team rated at isokinetic dynamometer examining the bending moment and the areas and the corresponding ratio of the two movements. The anthropometric characteristics of athletes and female athletes were the following: three athletes of the National Youth team 16.5±0.34 years, height 180.6±3.45 cm, and body weight 65.3±4.67 kg and three female athletes of the Junior team, age 15.3±0.52 years, height 163.00±2.00 cm, and body weight 53.9±3.25 kg. From the results it appears that the area is considered satisfactory for the age and gender, while bending values are subject to improvement and suggest risk injuries to the lumbar region and inability to support individuals and complex basic movement patterns of his 5 different competitions Modern Pentathlon.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η αξιολόγηση ενός μουσικοκινητικού προγράμματος, βασισμένου στις αρχές του Συστήματος Orff, στις κινητικές δεξιότητες μετακίνησης παιδιών σχολικής ηλικίας. Στην έρευνα συμμετείχαν 41 μαθητές (20 αγόρια και 21 κορίτσια) με μέσο όρο ηλικίας τα 6 έτη. Όλοι οι μαθητές φοιτούσαν στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου. Η πειραματική ομάδα συμμετείχε σε ένα ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα ρυθμού και κίνησης που βασίστηκε στις αρχές του συστήματος Orff, ενώ η ομάδα ελέγχου παρακολούθησε το πρόγραμμα που προέβλεπε το Υπουργείο Παιδείας για αυτήν την τάξη. Το Testof Gross Motor Development (Ulrich, 1985) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση των θεμελιωδών κινητικών δεξιοτήτων μετακίνησης (τρέξιμο, γκαλόπ, οριζόντιο άλμα, χόπλα, γλίστρημα, κουτσό, αναπήδηση). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι παρόλο που και οι δύο ομάδες βελτίωσαν τις κινητικές τους δεξιότητες, δε σημειώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της πειραματικής ομάδας και της ομάδας ελέγχου. Επιπλέον, δε σημειώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων. Επομένως, ένα μουσικοκινητικό πρόγραμμα είναι δυνατό να οδηγήσει σε βελτίωση των κινητικών δεξιοτήτων μετακίνησης. Ωστόσο, πρέπει να αφιερωθούν περισσότερες ώρες στη μουσικοκινητική αγωγή για να προκύψουν ωφέλιμα αποτελέσματα. NO

Οι περιστροφές στης αγωνιστική πετοσφαίριση είναι έξι και χαρακτηρίζονται από τη ζώνη που βρίσκεται ο πασαδόρος. Λόγω του κανονισμού του παιχνιδιού οι ομάδες είναι υποχρεωμένες σε κάθε περιστροφή να παίζουν και στις 2 βασικές αλληλουχίες ενεργειών του παιχνιδιού. Προσπαθούν να κερδίσουν πόντο όταν σερβίρουν (αλληλουχία 1) και όταν υποδέχονται το σερβίς της αντίπαλης ομάδας (αλληλουχία 2). Επίσης, σε κάθε περιστροφή, οι ομάδες που ανταγωνίζονται προσπαθούν να κερδίσουν πόντους μέσω των δεξιοτήτων της επίθεσης, του μπλοκ, του σερβίς, αλλά και από τα λάθη των αντιπάλων. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα των αλληλουχιών 1 και 2 ανά περιστροφή, σε συνδυασμό με τα μοτίβα σκοραρίσματος, τις δεξιότητες σκοραρίσματος, καθώς και τα λάθη αντιπάλου. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν οι αγώνες των οκτώ πρώτων ομάδων στην κατάταξη του ολυμπιακού τουρνουά των ανδρών, στους αγώνες του Τόκιο, το 2021. Τα δεδομένα αγωνιστικής απόδοσης προέρχονται από την καταγραφή 20 αγώνων, 81 σετ και 3595 αγωνιστικών επεισοδίων. Πραγματοποιήθηκε έλεγχος αξιοπιστίας του ερευνητή, όπου προέκυψαν αποδεκτές τιμές (Κ Cohen=0,911 για μεταβλητές σε ονομαστική κλίμακα. Η στατιστική ανάλυση που χρησιμοποιήθηκε ήταν έλεγχος ανεξαρτησίας μεταξύ των μεταβλητών «περιστροφή» και «ενέργεια σκοραρίσματος», ο οποίος έγινε μέσω του ελέγχου χ-τετράγωνο (x2). Το επίπεδο σημαντικότητας για όλες τις μετρήσεις ορίστηκε στο p

Ο στίβος είναι από τα πιο δημοφιλή Παραολυμπιακά αθλήματα. Οι αθλητές με απώλεια όρασης ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες. Στην κατηγορία Τ11 συμμετέχουν οι αθλητές που είναι τελείως τυφλοί ή και αυτοί που έχουν μόνο πρόσληψη φωτός, στην Τ12 αυτοί που έχουν οπτική οξύτητα μέχρι και 2/ 60 και οπτικό πεδίο ακτίνας μικρότερης των 5 μοιρών και, τέλος, η Τ13 έχουνε την μικρότερη αναπηρία, δηλαδή οπτική οξύτητα μέχρι 6/60 και οπτικό πεδίο ακτίνας μικρότερες των 20 μοιρών. Οι δρόμοι ταχύτητας είναι ένα πολύ τεχνικό και δυναμικό αγώνισμα. Οι αθλητές με μειωμένη όραση διαθέτουν ορισμένα χαρακτηριστικά που με την κατάλληλη καθοδήγηση μπορούν να διορθωθούν ή να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους. Βρέθηκε ότι η οπτική αναπηρία βοηθάει τον αθλητή να διατηρεί υψηλή ταχύτητα σε μικρές αποστάσεις, λόγω της αυξημένης ταχύτητας αντίδρασης και καλύτερης λειτουργείας του νευρικού συστήματος. Επιπλέον, συνήθως οι αθλητές/τριες με μειωμένη όραση παρουσιάζουν μεγαλύτερη συχνότητα διασκελισμού και μικρότερο μήκος διασκελισμού σε σχέση με τούς βλέποντες αθλητές. Ένας τρόπος που έχει βρεθεί ότι μπορεί να αυξηθεί το μήκος διασκελισμού, και άρα την ταχύτητα του αθλητή, είναι να ενσωματωθεί το κατακόρυφο άλμα στο προπονητικό πρόγραμμα κάτι που μπορεί να ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό τους αθλητές με μερική η ολική οπτική αναπηρία καθώς οι προπονήσεις με κατακόρυφα άλματα μπορούν να πραγματοποιηθούν πολύ εύκολα και με ασφάλεια. Λόγω εμβιομηχανικού μειονεκτήματος οι αθλητές με απώλεια όρασης χρησιμοποιούν περισσότερη ενέργεια για να εκτελέσουν το έργο με αποτελεσματικότητα., καθώς επίσης είναι και πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Παρατηρείται ότι όσο μεγαλύτερη είναι η απώλεια της όρασης τόσο συχνότερα εμφανίζονται αθλητικοί τραυματισμοί. Παρουσιάζονται κυρίως τραυματισμοί σε τένοντες και συνδέσμους λόγω μειωμένου ελέγχου του σώματος και λάθος τοποθετήσεις της ποδοκνημικής. Καλούνται, επίσης, να αντιμετωπίσουν και την πολυπλοκότητα της αντίληψης πληροφοριών καθώς ένας άνθρωπος συνήθως λαμβάνει το 80-90% των πληροφοριών από το οπτικό του πεδίο. Ένα εξατομικευμένο προπονητικό πρόγραμμα μπορεί να οδηγήσει στη ραγδαία αύξηση της ταχύτητας του αθλητή, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στην ενεργοποίηση των μυών με προπόνηση δύναμης με βάρη και προπόνηση ισορροπίας και σταθεροποίησης. Σημαντικό ρόλο στην απόδοσή τους όμως διαδραματίζει ο συνοδός αθλητής ,στις κατηγορίες Τ11 και Τ12. Ο συνοδός αθλητής πρέπει να είναι πιο γρήγορος από τον αθλητή με μειωμένη όραση, να έχει κατακτήσει τόσο σωστό πρότυπο τρεξίματος, να είναι σωματικά ευφυής, ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες για να συγχρονιστεί με το ζευγάρι του. οχι

Η προπόνηση με περιορισμό της αιματικής ροής (Blood Flow Restriction Training) μπορεί να ωφελήσει σε μυϊκή υπερτροφία και δύναμη με χαμηλές αντιστάσεις σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού και μη, με προβλήματα στη σπονδυλική στήλη, οστεοπόρωση και αδύναμο μυϊκό σύστημα. Έτσι σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η γνώση της επίδρασης της κόπωσης στη μυϊκή οξυγόνωση με τη χρήση συσκευών καθώς και ίσχαιμης περίδεσης κατά την διάρκεια της ισοτονικής άσκησης. Για το πείραμα χρησιμοποιήθηκε η συσκευή ίσχαιμης περίδεσης VBM 9000 καθώς και η συσκευή υπέρυθρης φασματοσκοπίας NIRS INVOS. Κατά την έναρξη καταγράφηκαν η καρδιακή συχνότητα, ο κορεσμός του οξυγόνου και η αρτηριακή πίεση όπως και στο τέλος του πειράματος. Τοποθετήθηκαν ηλεκτρόδια στο μέσον του δικέφαλου βραχιονίου μυός και του τρικέφαλου βραχιονίου μυός και περιβραχιόνιο με πίεση 60% της πίεσης διακοπής της κυκλοφορίας. Εκτελέστηκαν κάμψεις αγκώνα με αντίσταση αλτήρα 5 kg μέχρι την μυϊκή κόπωση. Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε η ίδια διαδικασία χωρίς την εφαρμογή της ίσχαιμης περίδεσης. Η μυϊκή οξυγόνωση κατά την άσκηση με ίσχαιμη περίδεση μειώθηκε απότομα κατά τις πρώτες 10 επαναλήψεις μέχρι να επέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα ενώ χωρίς την ίσχαιμη περίδεση η μείωση ήταν πιο ομαλή στην αρχή ενώ παρουσιάστηκε σημαντική μείωση στις τελευταίες επαναλήψεις. Κατά την ίσχαιμη και στα 2 άνω άκρα η αγγείωση του δικέφαλου βραχιονίου ήταν ιδιαίτερα χαμηλή ενώ του τρικεφάλου βραχιονίου ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα. Το πείραμα μας έδειξε ότι η ισοτονική κόπωση του δικέφαλου βραχιονίου μυός με χρήση ίσχαιμης περίδεσης είναι παρόμοια με αυτή που παρατηρείται χωρίς περίδεση ενώ η αγγείωση του τρικέφαλου μυός δεν επηρεάστηκε σημαντικά και στις 2 περιπτώσεις. Blood Flow Restriction Training can benefit muscle hypertrophy and lowresistance strength in vulnerable and non-frail populations with spinal problems, osteoporosis and weak musculature. Thus, the purpose of the present study is to know the effect of fatigue on muscle oxygenation with the use of devices as well as ischial bandage during isotonic exercise. The VBM 9000 ischial banding device as well as the NIRS INVOS infrared spectroscopy device were used for the experiment. Heart rate, oxygen saturation and blood pressure were recorded at baseline and at the end of the experiment. Electrodes were placed in the middle of the biceps brachii muscle and triceps brachii muscle and cuff with a pressure of 60% of the circulatory arrest pressure. Dumbbell resistance elbow flexions were performed with 5 kg until muscle fatigue. Then the same procedure was performed without the application of the ischial bandage. Muscle oxygenation during exercise with ischial banding decreased sharply during the first 10 repetitions until reaching normal levels, while without ischial banding was smoother at the beginning and a significant decrease occurred in the last repetitions. During ischemia in both upper limbs the vascularity of the biceps brachii was particularly low while the triceps brachii was at normal levels.Our experiment showed that the isotonic fatigue of the biceps brachii muscle using ischial banding is similar to that observed without banding. The vasculature of the triceps muscle was not significantly affected in both cases.

Η διδασκαλία του Πυθαγορείου Θεωρήματος δίνεται ως συνήθως με τη διατύπωσή του, κάτι που διαπιστωμένα δυσκολεύει τους μαθητές τόσο στην κατανόηση όσο και την αποστήθιση του. Σε αυτό το σενάριο, οι μαθητές θα χρησιμοποιήσουν με πρακτική εφαρμογή το Πυθαγόρειο Θεώρημα, για να διερευνήσουν ένα πρόβλημα -προϊόν μυθοπλασίας- και θα χρησιμοποιήσουν μαθηματικές δεξιότητες για να εντοπίσουν αποδεικτικά στοιχεία σε μια σκηνή εγκλήματος. Ως επί το πλείστον, οι μαθητές θα εφαρμόσουν το Πυθαγόρειο Θεώρημα για να βρουν τα μήκη των αντικειμένων που αναζητούν. Καθώς προχωρούν και ολοκληρώνουν εργασίες και δραστηριότητες, διερευνούν και σταδιακά ανακαλύπτουν ποιος, τι, πότε, πού και πώς. Τελικά οι μαθητές λύνουν την υπόθεση και βρίσκουν πώς συνέβη και ποιος εμπλέκεται.

Η αυτοεπιλεγόμενη ένταση κατά την άσκηση έχει προταθεί ως μια αξιόπιστη μέθοδος εκγύμνασης με σημαντικά οφέλη για την υγεία και τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης. Ωστόσο, είναι πιθανό η νοητική κόπωση να έχει αρνητικές επιδράσεις στην απόδοση και την επιλογή της έντασης κατά την άσκηση. Δεν γνωρίζουμε αν η νοητική κόπωση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεπιλεγόμενη ένταση άσκησης. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να εξετάσει την επίδραση της νοητικής κόπωσης στην αυτοεπιλεγόμενη ένταση κατά την εκτέλεση διαλειμματικής κολύμβησης. Στη μελέτη συμμετείχαν 15 υγιείς δοκιμαζόμενοι εξοικειωμένοι με την κολύμβηση (άνδρες: n= 7, ηλικία: 22±2 έτη , σωματική μάζα: 86±14 kg, ύψος: 184±8 cm) και γυναίκες (n=8, ηλικία: 22±1 έτη, σωματική μάζα: 64±9 kg, ύψος: 169±6 cm). Όλοι οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν 3 προσπάθειες 600 μέτρων (3Χ600 μ.) με αυτοεπιλεγόμενη ένταση και διάλειμμα 60 s μεταξύ επαναλήψεων σε δύο διαφορετικές συνθήκες: α) μετά από νοητική κόπωση και β) συνθήκη ελέγχου. Οι συνθήκες πραγματοποιήθηκαν με τυχαία και αντισταθμισμένη σειρά 40 λεπτά πριν την έναρξη των 3Χ600 μ. Η νοητική κόπωση προκλήθηκε με δοκιμασία stroop διάρκειας 30 λεπτών σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, ενώ στη συνθήκη ελέγχου οι δοκιμαζόμενοι παρακολουθούσαν ντοκιμαντέρ ίσης χρονικής διάρκειας. Ο δείκτης αντιλαμβανόμενης δυσκολίας (RPE) μετρήθηκε στο τέλος κάθε προσπάθειας 600 μέτρων με την δεκαβάθμια κλίμακα του Borg και η ταχύτητα κολύμβησης υπολογίστηκε σε κάθε προσπάθεια. Για την επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης διπλής κατεύθυνσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις. Ως επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε το p

Σχέση της δυναμομέτρησης καρπού, της ταχύτητας και της αλτικής ικανότητας σε ερασιτέχνες αθλητές ποδοσφαίρου σάλας. Relationship of wrist dynamometry, speed and jumping ability in amateur futsal athletes.

Το φυσιολογικό προφίλ αθλητριών του καράτε αποτελεί ένα από τα πιο βασικά στοιχεία ώστε οι ερευνητές που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα να μπορέσουν να εντοπίσουν χαρακτηριστικά που συνθέτουν το προφίλ μίας αθλήτριας καράτε. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η καταγραφή και αξιολόγηση των σωματομετρικών χαρακτηριστικών και των φυσικών ικανοτήτων που κατέχουν οι αθλήτριες του καράτε για να ανταπεξέρχονται στις απαιτήσεις του αθλήματος. Το δείγμα αποτέλεσαν αρχικά 10 γυναίκες αθλήτριες με χρονολογική ηλικία 16-26. Οι δοκιμαζόμενες είχαν σωματική μάζα 61,6±10,656 kg και σωματικό ανάστημα 1,647±0,066 m. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε 2 διαδοχικές επισκέψεις. Μετρήθηκαν τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά (ύψος, βάρος, δείκτης μάζας σώματος), η δύναμη των καμπτηρών των δακτύλων με χειροδυναμομέτρηση, η ευκινησία με την δοκιμασία Τ-τεστ, η ευκαμψία με το sit&reach τεστ, η ταχύτητα με sprint 20m, η ισορροπία με την δοκιμασία flamingo και τέλος η αερόβια ικανότητα με την δοκιμασία του 1 μιλίου. Όλες οι δοκιμαζόμενες ήταν υγιείς χωρίς τραυματισμούς. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε για τις δοκιμασίες ήταν κώνοι, χρονόμετρο, χειροδυναμόμετρο(Jamar Samons Preston), δαπεδοεργόμετρο, κουτί μέτρησης ευκαμψίας, ζυγαριά ακριβείας (0,1kg), επιδαπέδιο αναστημόμετρο(τύπου seca), οξυγονόμετρο και μετρητής γαλακτικού (Lactate Scout4). Ο μέσος όρος των αποτελεσμάτων για τον ΔΜΣ, την χειροδυναμομέτρηση (δεξί& αριστερό άκρο), την ευκαμψία (δεξί, αριστερό & συνδυασμό των δύο), την ταχύτητα, την ευκινησία, την ισορροπία και την αερόβια ικανότητα ήταν αντίστοιχα, 22,62±2,05, (δεξί) 29,5±6,502, (αριστερό)27,15±5,354, (δεξί) 26,6±5,796, (αριστερό)26,3±6,056, (συνδυασμό Δ+Αρ)26±4,714, 3,725±0,157, 12,445±0,815, (δεξί)2,5±2,877, (αριστερό)3±3,464, (γαλακτικό)2,81±1,414 και (VO2max) 42,035±7,056. Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελέσματα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το καράτε είναι ένα άθλημα όπου γυμνάζει συμμετρικά όλο το σώμα. The normal profile of female karate athletes is one of the most basic elements for researchers who want to study the sport to be able to identify characteristics that make up the profile of a female karate athlete. The purpose of this work is to record and evaluate the somatometric characteristics and the physical abilities possessed by female karate athletes to cope with the demands of the sport. The sample consisted initially of 10 female athletes with a chronological age of 16-26. The subjects had a body mass of 61.6±10.656 kg and a body height of 1.647±0.066 m. Measurements were performed in 2 consecutive visits. Anthropometric characteristics (height, weight, body mass index), finger flexor strength with hand dynamometry, agility with the T-test, flexibility with the sit&reach test, 20m sprint speed, balance with the test were measured. flamingo and finally the aerobic capacity with the 1 mile test. All subjects were healthy without injuries. The equipment used for the tests were cones, stopwatch, arm dynamometer (Jamar Samons Preston), floor ergometer, flexibility measuring box, precision scale (0.1 kg), floor staminometer (seca type), oxygen meter and lactate meter (Lactate Scout4). The mean results for BMI, dynamometry (right & left limb), flexibility (right, left & combined), speed, agility, balance and aerobic capacity were respectively, 22.62±2, 05, (right) 29.5±6.502, (left)27.15±5.354, (right) 26.6±5.796, (left)26.3±6.056, (D+R combination)26±4.714, 3.725± 0.157, 12.445±0.815, (right)2.5±2.877, (left)3±3.464, (galactic)2.81±1.414 and (VO2max) 42.035±7.056. According to the above results, we come to the conclusion that karate is a sport where the whole body is symmetrically trained.

Ο ελληνικός παραδοσιακός χορός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινότητας της υπαίθρου ακόμα και σήμερα. Μέσα από τη μελέτη του χορού ως «σκοπό» αναδύεται η μουσικοχορευτική παράδοση κάθε τόπου καθώς και το πλαίσιο στο οποίο κάθε φορά λαμβάνει χώρα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη του μετασχηματισμού του μουσικοχορευτικού φαινομένου στο Χρισσό Φωκίδας κατά το χρονικό διάστημα 1900-2023 μέσα από το παράδειγμα των δύο τοπικών πανηγυριών στο Πουρναράκι και στο έθιμο της «Αγάπης». Συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή γίνεται μέσα από το πρίσμα του χώρου, του χρόνου, του πλαισίου αλλά και της λειτουργίας του χορού και του μετασχηματισμού που μπορεί να υπέστη. Ακολουθώντας τα στάδια της επιτόπιας εθνογραφικής μεθόδου του χορού, τα δεδομένα αντλήθηκαν από πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές, ενώ η ανάλυση του τοπικού χορευτικού ρεπερτορίου πραγματοποιήθηκε με βάση τη σημειογραφική αποτύπωση της χορευτικής κίνησης με το σύστημα Labanotation και τη μορφολογική μέθοδο ανάλυσης του χορού. Το μοντέλο της «πρώτης» και «δεύτερης ύπαρξης» του χορού υιοθετήθηκε για την ερμηνεία των δεδομένων. Συμπερασματικά, διαπιστώνεται ότι στο πανηγύρι στο Πουρναράκι οι μετασχηματισμοί συμβαίνουν μέσα στην ίδια «ύπαρξη» του χορού και αφορούν μόνο το πλαίσιο και όχι τη μορφή του χορού. Αντίθετα, στο πανηγύρι στο έθιμο της «Αγάπης» υπάρχει ξεκάθαρος διαχωρισμός «πρώτης» και «δεύτερης ύπαρξης» του χορού, τόσο σε επίπεδο πλαισίου όσο και στη μορφή του χορού. Ως εκ τούτου, μετασχηματισμοί στη μορφή του χορού παρουσιάστηκαν μόνο όπου υπήρξε «δεύτερη ύπαρξη», ενώ το πλαίσιό του μετασχηματίστηκε και στα δύο τοπικά πανηγύρια. Greek traditional dance is still an integral part of the Greek rural society. Through the study of dance as a “mean”, the musical-dancing tradition and its context of each place is emerging. The aim of this study is to focus on the musical-dancing transformations that have taken place between 1900-2023 in Chrisso Fokida during the festivals in Pournaraki and in the ritual of “Agapi”. In particular, this study is conducted through the prisms of space, time, context and function of the dance and its transformations. Following the steps of the ethnographic method through participant observation, data collection derives from primary and secondary sources. Labanotation system was used for the recording of dances, structural-morphological and typological method for their analysis, while for the interpretation of the data the model of the “first” and the “second” existence of the dance was adopted. The analysis revealed transformations during the “first existence” at the festival of Pournaraki referred only in the context of the dance. On the other hand, in the “second existence” of the ritual “Agapi” the dance has transformed both in its form and in its context. Hence, while the context of the dance has transformed over the years, transformations in its form showed only in the “second existence”.

Η αντίληψη και η πρόβλεψη των ενεργειών των άλλων διαφέρει ως συνάρτηση της κινητικής εμπειρίας. Στην παρούσα έρευνα εξετάστηκε αν η εξάσκηση μιας κινητικής δεξιότητας επηρεάζει την οπτική αντίληψη της συγκεκριμένης δεξιότητας. Για αυτό το λόγο, 30 φοιτητές/τριες του τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού που δεν είχαν προπονητική εμπειρία στις συγκεκριμένες εξεταζόμενες δεξιότητες χωρίστηκαν τυχαία σε πειραματική ομάδα και ομάδα ελέγχου. Τα άτομα της πειραματικής ομάδας συμμετείχαν στην εκμάθηση δύο νέων κινητικών δεξιοτήτων, α) της φόρας - αναπήδησης προς και από το βατήρα για το άλμα στο γυμναστικό ίππο και β) της τροχοστροφής (rondat). Οι συμμετέχοντες της ομάδας ελέγχου δεν ήταν παρόντες κατά τη διάρκεια των προπονήσεων ούτε συμμετείχαν σε οποιαδήποτε γυμναστική δραστηριότητα που να αφορούσε τις εξεταζόμενες ασκήσεις. Οι δύο ομάδες αξιολόγησαν τις θέσεις των μελών του σώματος μέσω βίντεο διαφόρων εκτελέσεων σε κινητικές δεξιότητες με ένα ερωτηματολόγιο πριν και στο τέλος της παρεμβατικής μεθόδου που περιλάμβανε τρεις συνεδρίες εξάσκησης αυτών των δεξιοτήτων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, αναφορικά με την συνολική εκτέλεση των δύο ασκήσεων (φόρα, προσέγγιση και απογείωση από το βατήρα και rondat-σάλτο πίσω) δεν παρατηρήθηκε αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ομάδων στις μετρήσεις αξιολόγησης (πριν και μετά). Όμως βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στον παράγοντα χρόνος, ενώ δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στον παράγοντα ομάδα για την κινητική δεξιότητα στο βατήρα. Στο rondat - σάλτο πίσω δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στον παράγοντα χρόνος ούτε στον παράγοντα ομάδα. Συμπερασματικά, το παρεμβατικό πρόγραμμα των τριών συνεδριών δεν επέφερε στατιστικά σημαντικές αλλαγές μεταξύ των δύο εξεταζόμενων ομάδων. ΟΧΙ

Η αναερόβια απόδοση είναι καθοριστική στο αγώνισμα του ζίου-ζίτσου και το κατακόρυφο άλμα είναι μια δοκιμασία που χρησιμοποιείται συχνά για την αξιολόγησή της. Ωστόσο, παραμένει άγνωστο αν η άλιπη μάζα επηρεάζει την επίδοση στο κατακόρυφο άλμα σε αθλητές ζίου ζίτσου. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση μεταξύ της μυϊκής ισχύος στο κατακόρυφο άλμα με αιώρηση κορμού με την άλιπη μάζα σε νεαρούς αθλητές ζίου ζίτσου. Οκτώ (8) άνδρες και τρεις (3) γυναίκες ηλικίας 19 ± 1,7 ετών, με ανάστημα 1,71 ± 0,1m (άντρες) και 1,59 ± 0,1m (γυναίκες), μάζα 67,13 ± 5,55 kg και 51,9 ± 8,36 αντίστοιχα, εν ενεργεία αθλητές ζίου-ζίτσου, εκτέλεσαν 3 μέγιστα κάθετα άλματα. Επίσης, έγινε μέτρηση της σωματικής σύστασης με τη μέθοδο απορροφησιομετρίας διπλοενεργειακής δέσμης (Dual X-ray absorptiometry - DXA) και αναλύθηκε χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα σύνθεσης σώματος ακτινοβολίας LUNAR. Τα δεδομένα στη συνέχεια αναλύθηκαν στο SPSS 25 (IBM® SPSS® Statistics). Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι υπάρχει σημαντική συσχέτιση μεταξύ της ισχύος τους κατακόρυφου άλματος και της συνολικής άλιπης σωματικής μάζας (r = 0,850, P

Σκοπός της μελέτης ήταν να εξετάσει τις άμεσες επιδράσεις των πιέσεων μπάρας σε πάγκο με μέτρια επιβάρυνση (60% του 1RM) και με ποσοστό απώλειας ταχύτητας 10% (δηλαδή εκτέλεση τόσων επαναλήψεων εως ότου πέσει η ταχύτητα κίνησης της μπάρας 10% σε σχέση με την πιο γρήγορη επανάληψη, συνήθως την πρώτη) στο ύψος ρίψης της μπάρας κατά την άσκηση ρίψεων πάγκου (BPT) 4 λεπτά μετά την άσκηση ενεργοποίησης. Στη μελέτη έλαβαν μέρος έξι δοκιμαζόμενοι με εμπειρία στην προπόνηση με αντιστάσεις για τουλάχιστον τρία έτη. Οι δοκιμαζόμενοι εκτέλεσαν δυο συνθήκες, μια πειραματική και μια ελέγχου. Μετά την προθέρμανση οι δοκιμαζόμενοι εκτέλεσαν τρεις ρίψεις της μπάρας στην άσκηση ωθήσεων μπάρας στο 30% της μέγιστης δύναμης όπου μετρήθηκε το ύψος που έφτασε η μπάρα (pre test). Στη συνέχεια και πιο συγκεκριμένα στην πειραματική συνθήκη οι δοκιμαζόμενοι εκτέλεσαν 6.8 ± 1.7 επαναλήψεις μέχρι η ταχύτητα πτώσης της μπάρας να πέσει κατά 10% στην άσκηση ωθήσεων μπάρας σε πάγκο με επιβάρυνση 60% της μέγιστης δύναμης. Τέσσερα λεπτά μετά εκτέλεσαν μια επανάληψη στη ρίψη πάγκου στο 30% της μέγιστης δύναμης (post test). Σε όλη τη διαδικασία πάνω στη μπάρα είχε τοποθετηθεί ένας κωδικοποιητής γραμμικής μετακίνησης ο οποίος μετράει την ταχύτητα της μπάρας καθώς και τη μετατόπιση αυτής. Στη συνθήκη ελέγχου οι δοκιμαζόμενοι μετά την προθέρμανση εκτέλεσαν τις τρεις ρίψεις πάγκου (pretest) και μετά από 4 λεπτά άλλη μια (posttest). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πειραματική συνθήκη με την άσκηση ενεργοποίησης με το 60% της μέγιστης δυναμης αύξησε σημαντικά το ύψος που έφτασε η μπάρα σε σχέση με τη συνθήκη ελέγχου κατά 10.5% (p0.05). Συμπερασματικά η άσκηση των ωθήσεων μπάρας με το 60% της μέγιστης δύναμης και με έλεγχο εκτέλεσης των επαναλήψεων με τον κωδικοποιητή γραμμικής μετακίνησης αυξάνει την απόδοση ισχύος τέσσερα λεπτά μετά. όχι

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τις ψυχολογικές στρατηγικές που χρησιμοποιούν αθλητές της εθνικής ομάδας του kick boxing .Διερευνήθηκαν οι διαφορές Στρατηγικών Απόδοσης ανάμεσα σε αθλητές με διαφορετικό επίπεδο, ηλικία και αγωνιστική εμπειρία,. Για την συλλογή των δεδομένων δόθηκε το ερωτηματολόγιο Στρατηγικών Απόδοσης στους αθλητές της εθνικής ομάδας πριν από διεθνή αγώνα και στους αθλητές μη εθνικής ομάδας πριν από διασυλλογικό πρωτάθλημα. Στην έρευνα συμμετείχαν 22 αθλητές Εθνική Ομάδας και 20 αθλητές του αθλήματος Κικ-Μποξινγκ ( 32 άνδρες , 10 γυναίκες ). Η ηλικία των αθλητών κυμάνθηκε από 16 – 45 ετών (Μ.Ο.= 23 , SD= 7.48).Για τους σκοπούς της έρευνας χρησιμοποιήθηκε το Ερωτηματολόγιο T.O.P.S. (TEST OF PERFORMANCE STRATEGIES ) .Η διαδικασία της έρευνας διεξήχθη στα σωματεία των ομάδων και πριν την διεξαγωγή διεθνούς πρωταθλήματος για τους αθλητές Εθνικής ομάδας και διασυλλογικό αγώνα στους αθλητές μη εθνικής ομάδας, όπου μοιράστηκαν και έπειτα συλλέχθηκαν τα ερωτηματολόγια. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αθλητές της μη εθνικής ομάδας χρησιμοποίησαν τον συναισθηματικό έλεγχο περισσότερο από τους αθλητές της εθνικής ομάδας. Ως προς το φύλλο οι άνδρες επέδειξαν μεγαλύτερα ποσοστά στον αυτοματισμό σε σχέση με της γυναίκες . Ως προς την ηλικιακή διαφορά οι αθλητές >21 ετών έδειξαν καλύτερο συναισθηματικό έλεγχο και ενεργοποίηση σε σχέση με τους αθλητές

Η ανά χείρας εργασία πραγματεύεται το φαινόμενο των τραυματισμών, που υφίστανται οι αθλητές, κατά την εκτέλεση θαλάσσιων σπορ. Πιο συγκεκριμένα, μέσω βιβλιογραφικής έρευνας έγινε προσπάθεια ανάλυσης του θέματος και επιδιώξαμε να δώσουμε απάντηση σε μια σειρά από ερωτήματα χωρίς τη συλλογή ερευνητικών-εμπειρικών δεδομένων αλλά από βιβλιογραφικά δεδομένα, όπως εμπειρικές, θεωρητικές μελέτες ή άλλες βιβλιογραφικές έρευνες και συγγράμματα. Έγινε ανάγνωση και ανάλυση άρθρων από επιστημονικά περιοδικά καθώς και από δημοσιευμένα άρθρα και ανάλογες εργασίες αναρτημένες στο διαδίκτυο. Μέσω λοιπόν της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, θα προσεγγιστεί το ζήτημα των τραυματισμών στα πλαίσια των αθλητικών δραστηριοτήτων κατά την εκτέλεση των θαλάσσιων σπορ. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται τις κακώσεις στον αθλητισμό. Ιδιαιτέρα, θα μας απασχολήσει η αιτιότητα των τραυματισμών, και ως εκ τούτου θα γίνει προσέγγιση των εξωγενών και ενδογενών παραγόντων, που δύναται να συμβάλλουν στην διαμόρφωση της επιδημιολογικής εικόνας. Μάλιστα, κατά την βιβλιογραφική ανασκόπηση προκύπτει, πως η κάκωση του γόνατος είναι ο πιο συχνός τραυματισμός. Στο δεύτερο κεφάλαιο μελετάται η συμπεριφορά των αθλητών, η οποία δύναται να αποτελέσει παράγοντα πρόληψης ατυχημάτων. Στα άνωθεν πλαίσια, προσεγγίζεται η ασφάλεια ως σημαίνον παράγοντας πρόληψης ατυχημάτων, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται η συσχέτιση της συμπεριφοράς με τον τραυματισμό. Το τρίτο κεφάλαιο πραγματεύεται τους τραυματισμούς στο θαλάσσιο σκι, ειδικότερα. Ως εκ τούτου, αρχικά παρουσιάζεται η ιστορία του αθλήματος, ενώ εν συνεχεία παρατίθεται μια σύντομη περιγραφή του αθλήματος, του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων. Εν συνεχεία, πραγματοποιείται μια αναλυτική περιγραφή της επιδημιολογικής εικόνας, μέσω της προσέγγισης των αιτιών του τραυματισμού, των μηχανισμών κάκωσης, καθώς και των κακώσεων των μυών συνδέσμων και της σπονδυλικής στήλης. Τέλος, μελετάται και η συμπεριφορά του αθλητή ως παράγοντας πρόληψης των τραυματισμών. Καταληκτικά, το θαλάσσιο σκι αποτελεί ένα άθλημα, που εγκυμονεί ένα πλήθος κινδύνων, που άπτονται τόσο της φύσεως του αθλήματος όσο και στον τρόπο προσέγγισης τους από τον ίδιο τον αθλητή. Ο αθλητής εκτίθεται σε ένα πλήθος εν δυνάμει τραυματισμών, οι οποίοι επικεντρώνονται ιδίως στα κάτω άκρα και δη στο γόνατο του αθλητή. Ο έσω πλάγιος σύνδεσμος είναι ο πιο συχνά τραυματισμένος σύνδεσμος, ακολουθούμενος από τους χιαστούς, εξαρθρώματα γόνατος, από την άλλη, συναντάται, επίσης, συχνά κατά την διαμόρφωση της επιδημιολογικής εικόνας. Όχι

Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι να διερευνηθεί η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού σε αθλητικούς συλλόγους αντισφαίρισης. Μελετήθηκαν οι θεωρίες ηγεσίας, τα χαρακτηριστικά και τα στυλ των ηγετών. Έμφαση δόθηκε στην γενικότερη έννοια της ηγεσίας, τα μοντέλα ηγεσίας καθώς και το μοντέλο του ηγέτη που είναι ιδανικό να χαρακτηρίζει τον manager ενός αθλητικού συλλόγου τένις. Η διαχείριση των συγκρούσεων από τον ηγέτη μεταξύ των προπονητών και όχι μόνο σε έναν αθλητικό σύλλογο αντισφαίρισης ήταν εξίσου ένα θέμα που μας απασχόλησε ιδιαίτερα, καθώς στον κλάδο της προπονητικής και συγκεκριμένα της αντισφαίρισης οι προπονητές έρχονται σε άμεση επαφή με τους πελάτες – αθλητές, μέσα στους οποίους βρίσκονται και παιδιά στην ευαίσθητη ηλικία της νηπιακής και προσχολικής ηλικίας. Στην παρούσα περίπτωση είναι λογικό επακόλουθο μια σύγκρουση εάν δεν διαχειριστεί σωστά, αποτελεσματικά και λυσιτελώς να προκαλέσει τροχοπέδη στην βιωσιμότητα ενός αθλητικού συλλόγου. Τέλος μελετήθηκε η διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού στον αθλητικό σύλλογο αντισφαίρισης, όλα τα βήματα από τον προγραμματισμό των ανθρώπινων πόρων, μέχρι και την πρόσληψη και την αξιολόγηση του εκάστοτε εργαζομένου. Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελεί το πρώτο βήμα πιθανής διατριβής για το θέμα του Leadership και αθλητισμός. όχι

Είναι υπέροχο το γεγονός ότι η συναισθηματική νοημοσύνη διαπερνά όλους. Ειδικότερα, όσοι από το επάγγελμά τους έρχονται σε επαφή με άλλους, θα πρέπει να το γνωρίζουν καλά αυτό. Στη συγκεκριμένη ομάδα περιλαμβάνεται και ο εκπαιδευτής τένις. Πρέπει να επιδεικνύει υψηλά επίπεδα συναισθηματικής νοημοσύνης προκειμένου να μεταδώσει αυτή την ιδιότητα στους αθλητές του, επομένως είναι ζωτικής σημασίας. Διερευνήθηκε γιατί οι δάσκαλοι τένις πρέπει να συμπεριφέρονται συναισθηματικά έξυπνα απέναντι σε παίκτες όλων των ηλικιών και επιπέδων δεξιοτήτων. Οι ερευνητές εξέτασαν την αναγκαιότητα διατήρησης της ψυχολογικής ισορροπίας που διακρίνει τους ομαδικούς και ατομικούς αθλητές, καθώς και τις ενέργειες που γίνονται για να επιτευχθεί αυτό. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στη μεταχείριση των μικρών παικτών προσχολικής ηλικίας από τους προπονητές τους (baby tennis και mini tennis) και στο πώς ο προπονητής μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη της συνολικής προσωπικότητάς τους στα μετέπειτα χρόνια. Τα πλεονεκτήματα του αθλητισμού και ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζει την ψυχολογία των αθλητών αναφέρθηκαν κατά τη συζήτηση για την ανάγκη ύπαρξης ψυχολόγου σε έναν αθλητικό οργανισμό. Όχι

Ο σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η ανάλυση των χαρακηριστικών των γωνιαίων λακτισμάτων των ομάδων στην φάση των ομίλων του “Copa America” που διεξήχθη στη Βραζιλία το 2021 και τα αποτελέσματα να συγκριθούν με την υπάρχουσα βιβλιογραφία άλλων διεθνών διοργανώσεων, έτσι ώστε να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για τους προπονητές και τις ομάδες. Για αυτόν τον σκοπό αναλύθηκαν τα 175 κόρνερ που εκτελέστηκαν από τις 10 ομάδες που συμμετείχαν στη φάση των ομίλων του “Copa America” του 2021. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με την μέθοδο της παρατήρησης των αγώνων χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα WYSCOUT. Μερικές από τις βασικές μεταβλητές που αναλύθηκαν ήταν: το αποτέλεσμα τη στιγμή του κόρνερ, η χρονική περίοδος, ο τρόπος και το είδος εκτέλεσης του κόρνερ, ο παίκτης πρώτης επαφής της μπάλας και η πίεση που δέχθηκε, η τελική ενέργεια για την επιτιθέμενη ομάδα και το τελικό αποτέλεσμα. Για τη σύγκριση της συχνότητας των παραπάνω μεταβλητών εφαρμόσθηκε x²-Test και το επίπεδο σημαντικότητας ορίσθηκε στο p < .05. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ομάδες εκτέλεσαν περισσότερα κόρνερ με στατιστικά σημαντικέ διαφορές (p70%). Κατά την εκτέλεση του κόρνερ οι ομάδες προτίμησαν περισσότερο να μην τοποθετήσουν παίκτες στον χώρο των δύο δοκαριών, ενώ ο παίκτης που είχε περισσότερο την πρώτη επαφή της μπάλας ήταν παίκτης της επιτιθέμενης ομαδας (52,6%). Η ανάλυση έδειξε ότι από τα 175 κόρνερ έγιναν 55 τελικές προσπάθειες προς την εστία, από τις οποίες σημειώθηκαν 8 τέρματα (4,57%), ενώ αν προστεθούν και οι τελικές ενέργειες on target, τότε το ποσοστό ανέρχεται στο 12,57%. Όμως αν εξετάσουμε το τελικό απότέλεσμα με βάση τις 55 τελικές ενέργειες παρατηρείται ότι το ποσοστό των 8 επιτευχθέντων τερμάτων ανέρχεται στο 14,54% και αν σε αυτό προστεθούν και οι 22 τελικές προσπάθειες on target τότε το ποσοστό ανέρχεται στο 40%. Συμπερασματικά τα αποτελέσματα της παρούσης ανάλυσης δείχνουν ότι οι εκτελέσεις των κόρνερ επηρεάζουν και το αποτέλεσμα του ποσοστού των τελικών ενεργειών προς την αντίπαλη εστία και μάλιστα και της επίτευξης τερμάτων. Επομένως η συνεχής εξάσκηση αυτών στις προπονήσεις θα βοηθήσει και στην αύξηση της αποτελεσματικότητας επίτευξης περισσότερων τερμάτων. The purpose of this study was the analysis of the characteristics of corner kicks at “Copa America” which took place at Brazil in 2021. The results are compared with the current bibliography by other national football organizations so there will be useful conclusion for the coaches and the teams. For this purpose the analysis showed that 175 corner kicks were executed from 10 teams who participate at Copa America in 2021. The method of observation helped with the analysis by using the program WYSCOUT. Some of the basic variables were: match status, execution time, the manner and the kind of executing of corner kick, the player who made first contact with the ball, the pressure during the first contact, final attempt for the attacking team and the final outcome. The comparison of the frequency of the variables was conducted with the use of x²-Test, the significance level was set at p < .05. According to the results the teams executed most of the corner kicks with significant statistic differences (p70%). When the corner kick was taken the teams preferred to not place a defensive player at the first and second post, the player who had the first contact with the ball was an attacking player (52,6%). According to the analysis throughout the 175 corner kicks 55 of them were final attempts on the target, of which 8 goals were scored (4,57%), including the final attempts on target the percent goes up to 12,57%. About the final result based on the 55 final attempts it is observed that the percent of 8 successful goals goes up to 14,54%, if 22 final attempts at the target are added to this the percentage rises to 40%. In conclusion throughout the current analysis the executions of the corner kicks affect the result of the presentence of the final attempts to the opponent goal, especially the goal accomplishment. Therefore the constant training will benefit by increasing the efficacy of achieving goals.

Η άρθρωση του ώμου ανήκει στις αρθρώσεις που πραγματοποιούν κινήσεις σε περισσότερα από ένα επίπεδα. Για τη σταθερότητα και την εκτέλεση κινήσεων της άρθρωσης συμμετέχουν οστά, μύες, τένοντες, σύνδεσμοι. Στο πρώτο μέρος της πειραματικής αυτής εργασίας περιγράφεται η ανατομία του ώμου και του στροφικού πετάλου, δίνοντας έμφαση στην οστεολογία, την μυολογία καθώς και την νεύρωση της άρθρωσης αυτής. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η βιομηχανική της άρθρωσης του ώμου, ενώ δε θα μπορούσε να παραλειφθεί η αναφορά στους παράγοντες τραυματισμού του υπερακανθίου μυός για τον οποίον γίνεται κυρίως λόγος στην επικείμενη εργασία. Για την πραγματοποίηση του πειράματος μετρήθηκαν νεαροί ενεργοί αθλητές 18-28 ετών, 9 άνδρες και 7 γυναίκες. Μετρήθηκε η ισομετρική δύναμη της άρθρωσης του ώμου σε τέσσερις διαφορετικές θέσεις και των δύο άκρων με την χρήση ηλεκτρονικού δυναμόμετρου K-FORCE muscle controller. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως δεν διαπιστώθηκε η παρουσία πλευρικότητας στην ισομετρική δύναμη του υπερακανθίου μυός σε καμία από τις 4 θέσεις που εξετάστηκαν και επιπλέον διακρίθηκε η θέση champagne toast στην οποία μεγιστοποιείται η δύναμη του. οχι

Σκοπός της εργασίας είναι η αναφορά στην ενυδάτωση των αθλητών αντισφαίρισης πριν, κατά και μετά την εκτέλεση αγωνιστικών και προπονητικών δραστηριοτήτων καθώς και η αντικατάσταση των ηλεκτρολυτών που είναι ζωτικής σημασίας για τη απόδοση των αθλητών. Για την εκπόνηση της πτυχιακής αυτής χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της βιβλιογραφικής έρευνας και αναζητήθηκε σχετική ξενόγλωσση αρθρογραφία με το θέμα της πτυχιακής. Η αναζήτηση της διεθνούς αρθρογραφίας πραγματοποιήθηκε μέσω της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας της Google Scholar. Η αρθρογραφία που ανακτήθηκε από την ιστοσελίδα ήταν στην αγγλική γλώσσα και την αποτελούσαν σύγχρονες έρευνες. Πραγματοποιήθηκε μετάφραση των άρθρων και χρησιμοποίηση εκείνων των στοιχείων που εξυπηρετούσαν τους στόχους της εργασίας. Οι αθλητές αντισφαίρισης πρέπει να έχουν ατομική γνώση του ρυθμού εφίδρωσής τους κατά την διάρκεια διαφορετικών περιβαλλοντικών συνθηκών και να ακολουθούν ένα εξατομικευμένο χρονοδιάγραμμα ενυδάτωσης καταναλώνοντας μία μεγαλύτερη ποσότητα υγρών από 300-400 ml σε κάθε προπονητική ή αγωνιστική αλλαγή. Προτείνεται η κατανάλωση άνω των 200ml σε κάθε αλλαγή σε ήπιες θερμοκρασίες (27ο C). The purpose of the work is to report on the hydration of tennis players before, during and after the performance of competitive and training activities as well as the replacement of electrolytes that are vital for the performance of athletes. For the preparation of this thesis, the method of bibliographic research was used and relevant foreign language articles with the topic of the thesis were searched. The search for international articles was carried out through the Google Scholar website. The articles retrieved from the website were in English and consisted of contemporary research. A translation of the articles was carried out and the use of those elements that served the objectives of the work. Tennis players must have individual knowledge of their sweat rate during different environmental conditions and follow an individualized hydration schedule by consuming a greater amount of fluids than 300-400 ml at each training or competition shift. It is recommended to consume more than 200ml at each change in mild temperatures (27°C).

Η ισχαιμική προετοιμασία αποτελεί μια παρεμβατική μέθοδο που έχει βρεθεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην αθλητική επίδοση διαφόρων παραμέτρων. Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση της ισχαιμικής προετοιμασίας στην πλειομετρική άσκηση πενταπλούν κουτσό, στο ύψος άλματος και στον δείκτη RSI στην άσκηση άλμα βάθους με το ένα πόδι, καθώς και στα επίπεδα πόνου σε άλτες και δρομείς ταχύτητας. Στη μελέτη συμμετείχαν 6 άνδρες ηλικίας 22,8 ± 1,4 ετών, στους οποίους εφαρμόστηκαν μανσέτες αποκλεισμού της αιματικής ροής για 5 λεπτά στο άνω μέρος του ενός μηρού (δεξιού ή αριστερού) που επιλέχθηκε τυχαιοποιημένα, ενώ ακολούθησαν 5 λεπτά επαναιμάτωσης. Οι συμμετέχοντες την πρώτη φορά εκτέλεσαν την πρώτη συνθήκη με το IPC στο πόδι που είχε ορισθεί και στη συνέχεια στο πόδι ελέγχου χωρίς IPC, ενώ τη δεύτερη φορά τις ίδιες συνθήκες με την αντίστροφη χρήση ποδιών. Και οι δυο συνθήκες περιλάμβαναν 2x άλμα βάθους με το ένα πόδι, διάλειμμα ενός λεπτού και 2x πενταπλούν κουτσό (με 1 λεπτό διάλειμμα μεταξύ τους), με τη διαφορά ότι στην συνθήκη IPC είχε προηγηθεί στο πόδι ισχαιμία. Η συνθήκη IPC έδειξε σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά την επίδοση στην άσκηση πενταπλούν κουτσό συγκριτικά με τη συνθήκη ελέγχου (αύξηση 3,5%, p0.05). Τέλος, το επίπεδο πόνου φάνηκε να είναι αρκετά υψηλότερο αμέσως μετά το τέλος της ισχαιμίας (μέση τιμή=1,92) συγκριτικά με πριν την εφαρμογή της και αμέσως μετά την εκτέλεση της άσκησης πενταπλούν κουτσό στη συνθήκη IPC, που είχαν ακριβώς τις ίδιες τιμές (μέση τιμή=0,67). Συμπερασματικά, ο ένας κύκλος σύντομης ισχαιμίας και επαναιμάτωσης φάνηκε να έχει θετική επίδραση στην άσκηση πενταπλούν κουτσό και άλμα βάθους με το ένα πόδι, καθώς λήφθηκαν και σημαντικά στοιχεία για την αντίληψη του πόνου κατά τη διαδικασία. Τέτοιου είδους ευρήματα θα μπορούσαν να ωφελήσουν σε σημαντικό βαθμό προπονητές και αθλητές στη μεγιστοποίηση των αθλητικών επιδόσεων. όχι

Η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση έχει σκοπό να αναζητήσει επαρκή επιστημονικά ευρήματα, μέσω της διεθνούς βιβλιογραφίας, με κεντρικό θέμα τις πρώτες βοήθειες σε τραύματα, τσιμπήματα, βλάβες από έκθεση σε ακατάλληλη θερμοκρασία, λυποθυμίες, επιληψία, άσθμα, εγκαύματα, διαστρέμματα, εγκεφαλικά και πνιγούς. Ειδικότερα, θα παρουσιαστεί αναλυτικά οι τρόποι αντιμετώπισεις και οι φάσεις που τις απαρτίζουν, καθώς επίσης και τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα. Επιπροσθέτως, θα αναλυθεί η σημαντικότητα γνώσης των πρώτων βοηθειών αλλά και η παρουσία διασώστη σε αθλητικά και κοινωνικά δρώμενα. Τα γενικά συμπεράσματα που προέκυψαν από το σύνολο των ερευνών που χρησιμοποιήθηκαν στην εργασία αφορούν την αναγκαιότητα μετάδοσης των παραπάνω γνώσεων από μικρή ηλικία, καθώς αποτελείται βασικός παράγοντας αντιμετώπισης καθημερινών περιστατικών και μπορούν να εφαρμοστούν από το σύνολο του πληθυσμού ή ακόμη και να μεταβιβάση ορθά μία πληροφορία που θα μπορούσε να ήταν κομβική στην διασωστική παρέμβαση. ΟΧΙ