Search

In 1975, Italian Archeologist found cuneiform tablets from a civilization so-called Ebla that lived between 2400-1600 BC in the Tel Mardik region of Syria. This discovery aroused great repercussions in the media and scientific circles. Some archaeologists have claimed that these tablets belonging to the Ebla Civilization belong to the patriarchal period and have a number of parallels with the Old Testament narratives, including the names of the Patriarchs. Another group have argued that there is nothing in the tablets to support Old Testament narratives. Somebody have tried to prove that the beliefs of the Ebla Civilization are the source of some beliefs in the Old Testament. Each groups argued that the Ebla tablets support themselves. Similarly, different opinions have been put forward about Ebla language. For somebody The Ebla Language is the Old Canaanite language, for anothers a dialect of Akkadian or an independent language. It is understood that the Ebla tablets neither support biblical archeology nor Pan-Babylonist approaches. However, it can be said that the discovery of a long-lost Semitic language will contribute to the study of Bible Studies, ancient civilizations and Semitic languages in future studies., MÖ 2400-1600 yılları arasında tarihlene Ebla Uygarlığı'na ait tabletler 1975 yılında Suriye’nin Tel Mardik bölgesinde bulundu. Bu tabletlerin içeriği daha önce Mısır ve Mezopotamya metinleri üzerinden oluşan kannatlerle örtüşmüyordu. Ebla Mısır ve Mezepotamya gibi büyük bir akarsuyun etrafında değil küçük akarsularının ve yağmur sularının kontrol altına alınarak tarım yapılan bir bölgede gelişmişti. Bir grup arkeolog Ebla Uygarlığına ait olan bu tabletlerin patriarklar dönemine ait olduğunu ve Patriark isimleri de dâhil olmak üzere Eski Ahit anlatılarıyla bir dizi paralellikler taşıdığını iddia etmişlerken diğer bir grup tabletlerde Eski Ahit anlatılarını destekleyecek her hangi bir şeyin olmadığını savunmuştur. Bazıları da Ebla Uygarlığına ait inançların Eski Ahit’teki bazı inançların kaynağını oluşturduğunu ispatlamaya çalışmıştır. Ebla tabletlerinden üç ayrı grup kendilerini destekleyecek deliller aramaktadır. Benzer şekilde Ebla dilinin Eski Kenan dili, Akadcanın bir lehçesi ya da müstakil bir dil olduğu yolunda görüşler ortaya atılmıştırEbla tabletlerinin Kitabı Mukaddes arkeolojisini ya da Pan-Babilonist benzeri yaklaşımları destekleyecek malzemeler içermediği anlaşılmaktadır. Bununla birlikte uzun zaman önce kaybolmuş bir Sami dilinin keşfinin ilerde yapılacak çalışmalarla Kitabı Mukaddes Araştırmaları, eski uygarlıklar ve Sami dilleri çalışmalarına katkıda bulunacağı söylenebilir.

Тюркологические исследования имели особое значение при создании Международного казахско-турецкого университета имени Ходжи Ахмета Ясави, который является первым университетом тюркского мира. До создания Научно-исследовательского института Тюркологии в 2002 году в университете проводились исследования в различных областях, таких как тюркские языки, литература, история, археология и история религий. С основанием института началась новая эра в этой области. Об этом свидетельствуют такие фаакторы, как начало издания журнала «Тюркология», организация Международных тюркологических конгрессов в соответствии с календарным планом, а также организация различных академических мероприятий, хотя время от времени случались неудачи. В статье цели учреждения института и работа, проделанная им в этих рамках, время от времени подвергались критической оценке. После общей оценки проделанной на сегодняшний день работы была выявлена текущая ситуация. Параллельно с текущими событиями, происходящими в тюркском мире, возникли серьезные перспективы в вопросах, представляющих интерес для тюркологии. В реализации видения 2040, изложенного государствами-членами Организации тюркских государств путем подписания важность тюркологических исследований вновь стала очевидной. В связи с этим была предпринята попытка раскрыть будущую перспективу института в рамках «Тюркского мировоззрения - 2040». Более конкретно, история, состояние и будущее Научно-исследовательского института Тюркологии изложены и обсуждены в общих чертах в этой статье., Turkology research is very important for the establishment purposes and fields of study of Akhmet Yasawi University, the first international university of the Turkic world. Until the establishment of the Turkology Research Institute in 2002, studies were carried out in different fields such as Turkish language, literature, history, archaeology and history of religions in different units. With the establishment of the Institute, a new era has begun in this field. Although there are occasional setbacks, different academic activities, especially the start of the publication life of the journal Turkology and the organization of Turkology congresses depending on the calendar, are an indication of the quantitative effectiveness of the institute. In this article, the founding objectives of the institute and the studies it has done within this framework are critically evaluated from time to time. After a general evaluation of the studies carried out to date, the current situation has been revealed. In parallel with the current developments in the Turkic world, serious expectations have arisen in the fields of interest of Turkology. The importance of Turkology studies in the realization of the 2040 vision, which was embodied by the signatures of the member states of the Organization of Turkic States, has once again emerged. In this context, the future perspective of the institute was tried to be determined. To put it more clearly, the past, situation and future of the Turkology Research Institute are evaluated and discussed in general terms in this article., Түркі дүниесінің тұңғыш университеті Ахмет Ясауи атындағы Халықаралық қазақ-түрік университетінің құрылу мақсаты мен зерттеу салалары үшін Түркологиялық зерттеулердің маңызы ерекше. Университетте, 2002 жылы Түркология ғылыми-зерттеу институты құрылғанға дейін түрік тілі, әдебиет, тарих, археология, діндер тарихы секілді әртүрлі салаларда зерттеулер жүргізілді. Институттың құрылуымен бірге бұл салада жаңа кезең басталды. Арасында сәтсіздіктер кездессе де, Түркология журналының шыға бастауы, Түркология конгрестерінің ұйымдастырылуы, түрлі академиялық іс-шаралар соның дәлелі. Мақалада институттың құрылу мақсаты мен осыған байланысты жасалған зерттеулерге сыни тұрғыдан шолу жасалады. Осы уақытқа дейін жүргізілген жұмыстарға шолу жасай отырып, қазіргі ағымдағы жағдайы айтылады. Түркі дүниесіндегі қазіргі оқиғалармен қатар, Түркологияны қамтитын салаларға жаңа қызығушылық, жаңа үміттер пайда болды. Түрік Мемлекеттері Ұйымына мүше мемлекеттердің қол қоюымен алға қойылған 2040 келешегінің жүзеге асуында Түркология зерттеулердің маңыздылығы арта түсті. Анығырақ айтқанда, Түркология ғылыми-зерттеу институтының өткені, бүгіні, болашағы мақалада баяндалып, талқыланады., Türkoloji araştırmaları Türk dünyasının ilk uluslararası üniversitesi olan Ahmet Yesevi Üniversitesinin kuruluş amaçları ve çalışma alanları için oldukça önemlidir. Üniversitede, 2002 yılında Türkoloji Araştırma Enstitüsünün kuruluşuna kadar farklı birimlerde Türk dili, edebiyatı, tarihi, arkeolojisi, dinler tarihi gibi farklı alanlarda çalışmalar yürütülmüştür. Enstitünün kuruluşuyla birlikte bu alanda yeni dönem başlamıştır. Zaman zaman aksaklıklarla karşılaşılsa da Türkoloji dergisinin yayın hayatına başlaması, Türkoloji kongrelerinin takvime bağlı olarak düzenlenmesi başta olmak üzere farklı akademik etkinlikler enstitünün nicel olarak etkinliğinin bir göstergesidir. Makalede enstitünün kuruluş amaçları ve bu çerçevede yapmış olduğu çalışmalar zaman zaman eleştirel bir şekilde değerlendirilmiştir. Bugüne kadar yapılan çalışmaların genel olarak değerlendirilmesinin ardından halihazırdaki durum ortaya koyulmuştur. Türk dünyasındaki güncel gelişmelere paralel olarak Türkoloji’nin ilgi alanına giren konularda da ciddi beklentiler doğmuştur. Türk Devletleri Teşkilatına üye devletlerin imzalarıyla somutlaşan 2040 vizyonunun gerçekleşmesinde Türkoloji çalışmalarının önemi bir kez daha ortaya çıkmıştır. Bu çerçevede enstitünün gelecek perspektifi belirlenmeye koyulmaya çalışılmıştır. Daha açık bir ifadeyle Türkoloji Araştırma Enstitüsünün geçmişi, hâli ve geleceği bu makalede genel hatlarıyla değerlendirilmiş ve tartışılmıştır.

Burada tanıtacağımız metin çeşitli ödemleri içeren bir belge olup yerlilerle ilgili bir takım bilgiler sunmaktadır. Bir kaç belgeden bildiğimiz Su Ordali’ne bir örnek de bu metinde yer almaktadır. Ölen bir kimsenin yaşadığı zamanın ve Harla isimli bir yerlinin nehre gitmesinin tarihleme olarak kullanıldığını görmekteyiz. Yerli şahıs adlarının Hititçe isimler taşıması da dikkat çekicidir.

Birkaç Kültepe metinde tanrılara ve tanrıların heykel veya temsillerinin bulunduğu kutsal odalara ait kült eşyaları konu edilmiştir. İlk kez bu makalede tanıtılan, 1949 yılı kazılarında bulunan Kt b/k 93+167 numaralı belgede de hangi tanrıya ait oldukları belirtilmemiş kült eşyaları listelenmiştir. Puzur-Aššur adlı bir şahsa teslim edilen bu eşyalar arasında, metinlerde ilk kez geçen, anlamı bilinmeyen bazı nesneler, kuş ve boğa başı biçimli kadeh ya da kaplar, muhtemelen tanrısal simgeler olan bir yay ve topuzu altın ve meteor demirinden yapılmış bir hançer bulunmaktadır. Belgede yeterli bilgi olmaması bu listenin bağlamı ile ilgili doyurucu bir yorum yapılmasına imkan vermese de, eşyaların bir tüccarın kişisel şapeline ait olduğu düşünülebilir. 1949 yılı Kültepe kazılarında 850 civarında çivi yazılı belge bulunmuştur. Belgeler üzerinde henüz detaylı bir çalışma yapılmamış olmakla birlikte, Amur-Aššur ve Karriya’nın oğlu Ennam-Aššur isimleri arşiv sahibi olarak ön plana çıkmaktadır. Bu şahısların aynı aileden mi olduğu yoksa birbirinden bağımsız iki farklı tüccara ait arşivlerin mi söz konusu olduğu belgeler üzerinde devam eden çalışmalar sonunda netleşecektir.

The word “ethnos” first appeared in Ancient Greek texts. It has passed through various definition stops during its journey from that date to the present. However, when the scientific studies carried out are examined, it is striking that a clear semantic framework cannot be drawn for the concept of ethnos. In order to contribute to the solution of this problem, in the study, the word ethnos has been discussed together on the chronological and geographical levels. First, an etymological analysis of the word was made, then until XXI. century all the meaning changes in different geographies were determined by descriptive and comparative analysis methods from the perspectives of various scientists. In the light of the examination, it has been concluded that ethnos, which was used in close meanings with words such as state, group, people, tribe, clan, class, nation before, has been more frequently used together with the words ethnic origin, ethnic structure and ethnicity in recent years. In addition, it has been noticed that the word reflects various ideological approaches in different geographies. It is thought that, thanks to the results, it has contributed to the formation of a conceptual framework of the word to be used in many fields, especially in sciences such as anthropology, archeology, ethnology, ethnography, geography, and history., Etnos sözcüğü, okurların karşısına ilk olarak Antik Yunan metinlerinde çıkmıştır. O tarihten günümüze kadar süren yolculuğunda çeşitli anlam duraklarından geçmiştir. Ancak yürütülen bilimsel çalışmalara bakıldığında etnos kavramı için net ve açık bir anlamsal çerçeve çizilemediği göze çarpmaktadır. Bu sorunun çözümüne katkıda bulunmak amacıyla çalışmada etnos sözcüğü zaman bilimsel ve coğrafi düzlemde birlikte ele alınmıştır. İlk olarak, sözcüğün köken bilimsel analizi yapılmış, ardından XXI. yüzyıla kadar farklı coğrafyalarda geçirdiği tüm anlam değişimleri betimsel ve karşılaştırmalı analiz yöntemleriyle saptanmıştır. Yapılan inceleme ışığında, önceleri devlet, grup, halk, kabile, klan, sınıf, ulus gibi sözcüklerle yakın anlamlarda kullanılan etnosun son yıllarda etnik köken, etnik yapı ve etnisite sözcükleriyle daha sık yan yana geldiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca sözcüğün, farklı coğrafyalardaki çeşitli ideolojik yaklaşımları yansıttığı göze çarpmıştır. Ulaşılan sonuçlar sayesinde başta etnografi, coğrafya, etnoloji, antropoloji, arkeoloji ve tarih olmak üzere birçok alanda yararlanılmak üzere sözcüğün kavramsal bir çerçevesinin oluşturulmasına katkıda bulunulduğu düşünülmektedir.

Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi, 1951 yılında, altı adet Eski Asurca belge satın almıştır. Müze envanter kayıtlarına göre belgeleri Müzeye satan şahıs bunların, o dönemde Anadolu’daki Eski Asurca belge veren bir sit alanı olduğu bilinen Alişar höyüğünde bulunduğunu iddia etmiştir. Ancak belgeler incelendiğinde, bunların büyük olasılıkla Kültepe’de 1950 yılı kazılarında ortaya çıkarılmış Buzutaya arşivine ait oldukları anlaşılmaktadır. Dolayısıyla, bu altı belgenin 1950 yılı Kültepe kazılarında, Kaniš’in aşağı şehrinde (kārum alanı) bulunduğunu, ancak bir şekilde kazı envanter defterine kaydedilmeden sit alanından çıkartıldığını ve bir yıl sonra Anadolu Medeniyetleri Müzesine satıldığını düşünmekteyiz. Kültepe’nin II. Tabakasına tarihlendirdiğimiz bu küçük belge grubu iki mektup, iki şahitsiz kayıt, bir senet ve bir memorandumdan oluşmaktadır. Belgelerin tamamı Asurlu tüccarların ticari işleri ile ilgilidir.

Asurlu tüccarlar, Asur Ticaret Kolonileri Dönemi’nde, Anadolu’daki şehir devletlerinde Asur’dan getirdikleri temel ürünler olan kalay ve çeşitli yün kumaşların dışında, Anadolu menşeli bakır ve yün gibi ürünlerin de ticaretini yaparak kazançlarını artırma gayreti içinde olmuşlardır. Tüccarların Anadolu içinde ticaretini yaptıkları bu ürünlere yine Anadolu şehirlerinden tedarik edilen deri ya da post da eklenebilir. Kültepe tabletlerinde “deri” veya “post” anlamında ārum ve maškum adında iki temel terim kayıtlıdır. Toplamda 100’den fazla belgede geçen bu terimlerden özellikle maškum-deri ticari ürün olarak metinlere daha fazla yansımıştır ve yüzlercesinin alınıp satıldığına ya da bir yerden başka yere nakledildiğine dair kayıtlar bulunmaktadır. Metinlerde toplam 45 ārum deri; 1674 maškum-deri kayıtlıdır; ilaveten üç farklı belgede yaklaşık 42 talent ağırlığında maškum-deri kaydı bulunmaktadır. ārum ve maškum terimleri arasında, derinin hangi özelliklerine dair bir fark olduğu açık değildir. Fakat bu kelimeler derinin elde edildiği hayvanlar açısından değil, biçim ya da herhangi bir işlemden geçip geçmediği bakımımdan bir farka işaret edebilirler. Belgelerde ārum-deri büyükbaş hayvanlar dışında başka bir hayvanın derisini tanımlamamaktadır, ancak büyükbaş hayvan derisi için maškum terimi de kullanılmıştır. Deri tabaklama işleminin insanoğlunun üretim teknikleri bakımından ustalaştığı en eski işlerden biri olduğu tahmin edilmektedir. Bu bakımdan, Eski Asur Ticaret Kolonileri Dönemi’nde de deri tabaklama işleminin bilindiği ve uygulandığı açıktır, fakat Kültepe belgelerinde tabaklanmış deriyi diğer post ya da ham deriden ayırt etmemizi sağlayacak net bir delil bulunmamaktadır. Diğer taraftan, CAD A/II, s. 318a’da, İbranicede “deri/post” anlamındaki ‘ōr kelimesiyle ilişkilendirilen ārum-deri, CAD E, 320b’de “çıplak, boş” anlamı verilen erû ve CDA s. 80a’da “çıplak olmak” anlamı verilen a/arûm ve bu kelimeden türetilmiş “çıplak” anlamı verilen erium ile ilişkili olabilir. Dolayısıyla, ārum terimi bir tür işlemden geçirilerek yününden/kılından arındırılmış, yani bir şekilde tabaklanmış deri için kullanılmış olabilir., In the Assyrian Trade Colonies Period, Assyrian merchants traded especially tin and various wool fabrics, which were the main products they brought from Assyria, in the city-states of Anatolia. In addition, the merchants often tried to increase their income by trading products such as copper and wool of Anatolian origin. Leather or fleece, another Anatolian product, can be added to these Anatolian goods, which Assyrian merchants traded inside Anatolia. Two basic Akkadian terms, ārum and maškum occur in the Kültepe tablets for the meaning of leather or fleece/hides. Among these terms, which appear in more than 100 documents in total, especially maškum is more reflected in the texts as a commercial product; there are records of hundreds of them being bought and sold or transported from one place to another. The Kültepe tablets record a total of 45 ārum and 1674 maškum. In addition, there are records of maškum weighing approximately 42 talents in three different documents. It is not clear what kind of a distinction there is between the terms ārum and maškum as for the characteristics of the leather/fleece. However, the difference between these words could be in terms of the form of leather/fleece or whether it had undergone any processing, but not the animals from which it originated. ārum does not describe the skin of any animal except cattle, but the term maškum is also occurring for cattle skin in the documents.It is believed that the leather tanning process is one of the oldest occupations that human beings have mastered in terms of manufacturing techniques. In this respect, it is clear that leather tanning was known and practiced during the Old Assyrian Trade Colonies Period. However, there is no clear evidence in the Kültepe texts that would enable us to distinguish tanned leather from other rawhide or fleece. On the other hand, ārum, associated with the Hebrew word ‘ōr meaning “hide” in CAD A/II, p. 318a, may be related to the words erû “bare, empty” in CAD E, p. 320b, and a/arum “to be naked” in CDA p. 80a, and erium “naked” derived from this word. Accordingly, one may think that the term ārum may correspond to leather that had undergone some manufacturing process for tanning in some way.

Osmanlı Devleti’nde saray teşkilatının önemli kurumlardan birini oluşturan Enderun, saray ve devlet görevlisi yetiştirmesinin yanı sıra padişahın özel hizmetlerini yerine getirmekle vazifeli içoğlanlarının eğitim ve terbiye gördüğü mekanın genel adı idi. Enderun’a genelde devşirme yoluyla içoğlanı alınabildiği gibi padişahın doğrudan yetkisi, saray ve devlet görevlilerinin iltiması, herhangi bir sanat dalındaki yeteneği ile dikkat çeken kişiler de Enderun’a kabul edilebiliyordu. Enderun’da bulunan içoğlanlarına çeşitli hocalar tarafından Türk-İslam kültürü, Türkçe, Arapça, Farsça, Tarih, Edebiyat, Mantık gibi dersler verilirdi. Ayrıca ata binme, kılıç kullanma, güreş, ok atma, tomak, cirit oyunları öğretilirdi. Enderun’a kabul edilen içoğlanlarına sadece fiziki ve zihinsel eğitim verilmezdi, aynı zamanda gençlerin sabırlı, dayanıklı, itaatkâr, alçakgönüllü, güzel ahlaklı olmaları için manevi eğitim de verilirdi. Enderun’da son derece katı bir disiplin çerçevesinde yetişen bu görevliler saray içerisinde terfi ederek yükselebiliyor ya da bir gelir veya görev karşılığı saraydan çıkarılarak yerlerine yeni yetenekli, başarılı gençler alınıyordu.Bu makalede Osmanlı Devleti’nde saray ve devlet görevlisi yetiştiren önemli kurumlardan biri olan Enderun ve Enderun’da alınan eğitim hakkında bilgiler verilmiştir. Osmanlı Devleti’nde tercüman odalarının kurulma aşamasına kadar olan süreçte Osmanlı Devleti’nin dil eğitimine bakış açısı, dil eğitimi konusunda nasıl bir yaklaşım sergilediği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Enderun’da bulunan içoğlanlarına dil eğitimi hususunda ne gibi eğitimler verildiği, hangi dillerin öğretildiği, dil eğitiminin Enderun içindeki yeri ve öneminden bahsedilmiştir. Enderun’daki eğitim uygulamaları göz önünde bulundurularak dil eğitimine dair çıkarımlarda bulunulmuş ve bu çıkarımlar modern dünyada ortaya çıkan yabancı dil eğitim teknikleri ile desteklenmiştir. Bu makalenin yazılma amacı kaynakların verdiği bilgiler doğrultusunda Enderun’da dil eğitimi konusunu aydınlatmaya çalışmaktır. Mevcut kaynaklardan yola çıkarak Enderun’da dil eğitimi üzerine bir çıkarım yapılmaya çalışılmış ve hedeflenen çıkarımlar temel alınarak yabancı dil eğitim teknikleriyle Enderun’daki dil eğitimi uygulamaları arasında bir mukayese yapılmıştır., As well as raising the goverment and palace officials, Enderun, which constitutes one of the important institutions of palace organisations in Ottoman Empire, was the general name of the place where the pageboys, who were responsible for fulfilling the private services of the Sultan, were educated and trained. In addition to the devshirmeh method for the admission of the pageboys in Enderun, the ones who drew attention with their talents in any branches of art were also admitted to Enderun by the direct authority of the Sultan and favour of the palace and government officials. The pageboys in Enderun were taught some lessons such as Turkish-Islamic Culture, Turkish, Arabic, Persian, History, Literature, Logic by various instructors. Horse-riding, swordplay, wrestling, shooting arrows, wooden ball and javelin throw were also taught there. The pageboys, who were admitted to Enderun, were not only educated physically and mentally, but also a moral education was given for the youth to be patient, strong, obedient, modest and well-behaved. Those officials that were raised within the framework of an extremely strict discipline could advance by being promoted or could be replaced with succesful and talented youth by being expelled from the palace in return for an income or service.This article gives information about Enderun, one of the important institutions that trained officials for the palace and government in the Ottoman Empire, and information about the education received in Enderun. The Ottoman Empire's perspective on language education and how it approached language education in the period leading up to the establishment of interpreter rooms in the Ottoman Empire, were tried to be revealed. The methods used in teaching languages to pageboy in Enderun, the languages taught, the place and importance of language education in Enderun are mentioned. Considering the educational practices in Enderun, inferences about language education were made, and these inferences were supported by foreign language education techniques that emerged in the modern world. The aim of this study is to attempt to clarify the issue of language education in Enderun in accordance with the information obtained through the resources. On the basis of the existing resources, it has been attempted to make an inference about the language education in Enderun and by considering the targeted inferences a comparison has been made between the foreign language education techniques and the language education implementations in Enderun.

Die beiden in diesem Artikel veröffentlichten Grabinschriften stammen aus Ernst Kalinkas Notizbuch von 1895, das am Institut für Kulturgeschichte der Antike (IKAnt) der Österreichischen Akademie der Wissenschaften in Wien aufbewahrt wird. Beide wurden in den Felsnekropolen in der Umgebung von Oinoanda dokumentiert. Die erste ist eine Inschrift der Sklavin Armapia, die für ihren Mann und ihre Familie einen Sarkophag aufstellte. Ihr patronus Krois(s)os, Mitglied einer bekannten Familie von Oinoanda, erlaubte ihr, das Grab in einem Bereich zu errichten, der wahrscheinlich für Mitglieder seines Haushalts reserviert war. In der unmittelbaren Umgebung sind mehrere Gräber von Sklaven und Freigelassenen anderer Familien bezeugt. Die zweite hier veröffentlichte Inschrift stammt vom Sarkophag des Onesikrates, der ansonsten bisher nicht belegt ist. Da beide Inschriften mit Reliefs verbunden sind, wird auch die Rolle der beiden erhobenen Hände – als apotropäische Symbole auf Gräbern – diskutiert., The two epitaphs published in this article are taken from Ernst Kalinka’s notebook of 1895 that is kept in the Institute for the Study of Ancient Culture (IKAnt) of Academy of Sciences in Vienna. Both were documented in the rock necropoleis in the surrounding of Oinoanda. The first one is an inscription of the slave Armapia who set up a sarcophagus for her husband and family. Her patronus Krois(s)os, member of a well-known family of Oinoanda, allowed her to build the tomb in an area that was probably reserved for members of his household. In addition, it can be stated that several slaves and freedmen of other families had their tombs there. The second inscription, also on a rock-cut sarcophagus belonged to Onesikrates, a person otherwise unknown. As both inscriptions in a way are connected to reliefs, the role of the two raised hands – as apotropaic symbols on tombs – is also discussed., Bu makalede yayımlanan iki mezar yazıtı Ernst Kalinka’nın, Viyana’daki Bilimler Akademisi’nin Antik Kültürleri Araştırma Enstitüsü’nde (IKAnt) bulunan not defterinden alınmıştır. Her iki yazıt da Oinoanda civarında, ana kayaya açılmış mezarlardan oluşan nekroplislerde kayıt altına alınmıştır. İlk yazıt eşi ve ailesi için bir lahit yaptıran Armapia adında kadın bir köleye aittir. Onun Oinoanda’nın tanınmış ailelerinden birinin üyesi olan patronus’u Krois(s)os mezarı olasılıkla kendi hane halkı için ayrılmış mekanda inşa edebilmesi için Armapia’ya izin vermiştir. Ayrıca burada başka ailelerin bazı köle ve azatlılarının mezarlarının da bulunduğu söylenebilir. Yine ana kaya açılmış bir lahit üzerinde bulunan ikinci yazıt ise hakkında bu yazıt dışında başkaca bilgi bulunmayan Onesikrates adında birine aittir. Her iki yazıt da bir şekilde kabartmalarla bağlantılı olduklarından yukarı kaldırılmış iki elin rolü - mezarlarda apotropaik semboller olarak - tartışılmaktadır.

From the 1920’s onwards in Yozgat and its vicinity in the interior of Asia Minor field surveys and excavations have been increasingly undertaken. One recent project is an archaeological survey of the whole province of Yozgat which began in 2017 with the participation of many academics from different universities and disciplines. Through this survey, which covers a large area, research in just a few regions has been completed. In this article, seventeen Christian epitaphs discovered at and around the village of Güneşli (east of Tavium), Aydıncık, Basilika Therma (Sarıkaya) and Çayıralan, mostly dating from the Vth–VIth centuries A.D. are presented. Three of them are fragmentary and a few are badly damaged. A carved bilingual Latin/Greek inscription records the «running» metaphor frequently employed by the Apostle Paul, all the other inscriptions introduced are Greek. There are interesting differences and analogies for the motifs on these gravestones and for the formulas employed in the epitaphs within the surrounding region., Yozgat ve çevresindeki arkeoloji yüzey araştırmaları ve kazılar çalışmaları 1920’li yıllardan itibaren artış göstererek devam etmektedir. Bu bağlamda son projelerden bir tanesi de farklı üniversitelerden ve disiplinlerden pek çok akademisyenin katılımıyla 2017 yılında başlatılan ve Yozgat ilinin tamamını kapsayan arkeolojik yüzey araştırmalarıdır. Tüm il sınırlarını kapsayan bu araştırmadaki sistematik çalışmalar bazı bölgelerde tamamlanmış durumdadır. Makalede ise Güneşli Köyü, Aydıncık, Sarıkaya ve Çayıralan’da bulunan ve çoğunluğu MS V.–VI. yüzyıllara tarihlenen Hıristiyan mezar yazıtları tanıtılmaktadır. Yazıtlarının bir kısmı sadece fragman halinde ele geçmişken, bazıları ise oldukça tahrip olmuş durumdadır. Bunlardan birisinin üzerine, Aziz Paulus’un sıkça dile getirdiği «koşmak» metaforu Latince ve Yunanca çift dilli olarak kazınmıştır. Diğer yazıtların tamamı Yunancadır. Söz konusu mezar taşları üzerindeki betimlemelerin ve mezar yazıtlarındaki formüllerin bölgeler arasındaki farklılıkları ise ilgi çekicidir.

Neben dem makedonischen Namen Μάγας (Genitiv Μάγα), dem man in verschiedenen Regionen der griechischen Welt begegnet, existierte auch ein gleichlautender Name, der in Kleinasien verwurzelt war. Nach der Durchsicht aller Belege für beide Namen zeigt der Autor, dass der zweite Name seinen Ursprung in der Kibyratis hatte. Anders als der makedonische Μάγας bildete der kibyratische Μαγας den Genitiv Μαγαντος (und den Dativ Μαγαντι sowie den Akkusativ Μαγαντα). Der kibyratische Name Μαγας kommt in der Kibyratis mit insgesamt 28 Belegen besonders häufig vor. Er läßt sich zudem in weitaus geringerer Zahl in Lykien, Pisidien und in Phrygien nachweisen. Die Möglichkeit, daß der Name seinem Ursprung in Lykien hatte, wird zurückgewiesen., It is argued here that the Macedonian name Μάγας is to be distinguished from an Anatolian name Μαγας. After revision of all available evidence, the latter name seems to have originated in the Kibyratis since almost all attestations are recorded there. In addition, the two names use different declensions: whereas Μάγας forms the genitive Μάγα, the Kibyratan Μαγας has Μαγαντος for the genitive, and Μαγαντι and Μαγαντα for the dative and accusative, respectively. The Kibyratan name Μαγας is documented in the Cibyratis with 28 examples. The name occurs in a much smaller number in Lycia, Pisidia and in Phrygia. The possibility that the origins of the name were in Lycia, is rejected., Yazar makalesinde Magas şahıs ismine odaklanmaktadır. Doğu Akdeniz Havzası’nın birçok bölgesinde karşımıza çıkan Makedon kökenli Μάγας (Genitivus: Μάγα) ile Kibyratis ve Pisidia bölgelerinde belgelenen Μαγας isimlerinin birbirinden ayrılması gerektiği önerilmektedir. Nominativus dışındaki halleriyle farklı bir çekim gösteren Μαγας (Gen.: Μαγαντος; Dat.: Μαγαντι; Akk.: Μαγαντα) Anadolu kökenli bir şahıs ismi olmalıdır. Bu isim ile ilgili tüm epigrafik veriler gözden geçirildikten sonra Μαγας isminin kökeninin Kibyratis bölgesinde olduğu anlaşılmıştır. Yerli bir şahıs ismi olarak Μαγας Kibyratis bölgesinde toplam 28 örnekle belgelenmiştir. Bu isim ayrıca daha az sayıda Lykia, Pisidia ve Phrygia’da karşımıza çıkmaktadır. Söz konusu şahıs isminin Lykia kökenli olma ihtimali reddedilmektedir.

This paper presents a new dedication to Potamos found in the village of Parsibey (Province Eskişehir) in 2018. The inscription on a white marble column mentions the names of Phoinix (without patronymic) as dedicator and his son Hermes. The dedication of Phonix is the second known columnar votive offering to the river-god from the same village. It provides new evidence for the cult of Potamos in Northeast Phrygia and supports the suggestions for the location of the sanctuary of the river-god, which should be looked for near Parsibey. Further dedications to Potamos found in the region indicate that the river-god was recognised by the inhabitants as Tembris, the main river in Northeast Phrygia. Two votive stelai from the region, transported to Istanbul and Iznik, give a depiction of the river god as an old man with a beard., Makale, bugün Eskişehir iline bağlı Beylikova ilçesindeki Parsibey köyünde 2018 yılı epigrafik yüzey araştırmasında tespit edilen, nehir tanrısı Potamos’a adanmış yeni bir adak yazıtını tanıtmaktadır. Parsibey köyünde daha önce bulunan yazıt gibi mermer sütuna kazınmış olan bu ikinci örnek, Potamos kutsal alanının bu köyün yakınında bir yerde olması gerektiği konusundaki görüşleri destekleyerek, Potamos’un bölgede bilinen kültüne ilişkin yeni bir katkıda bulunmaktadır. Potamos’un Parsibey kutsal alanının yanından akan Tembris (Porsuk Çayı) ile özdeş olduğu kabul görmektedir. İstanbul ve İznik müzelerinde korunan iki adet adak stelinde Tembris/Potamos yaşlı ve sakallı bir erkek olarak betimlenmiştir. Yeni yazıtın çevrisi şöyledir: «Phoiniks, oğlu Hermes ve ailesi adına Potamos’a adadı».

Cicero dostu Atticus’a ithaf ettiği Laelius De Amicitia, yani Dostluk Üzerine adlı yapıtında dostluk kavramını hem felsefi açıdan hem de siyasal ve bireysel ilişkiler bağlamında ele alır. Bizlere çok katmanlı bir metin sunan Cicero için dostluk, her ne kadar hayatın her alanında pratik edilse de, en kıymetli olanı devletin esenliği göz önüne alınarak kurulan dostluktur. Bunun yanı sıra Cicero, Yunan öğretisinde işlenen dostluğu farklı açılardan da ele alarak kavramın anlam evrenini genişletir. Onun bozulabilir doğası üzerinde durup bizlere ne yapmamız gerektiği konusunda verdiği tavsiyelerle de Yunan filozoflarının çizgisinin dışına çıkar. Makalemizde bu çok katmanlı metni daha iyi kavrayabilmemiz için kavramı beş ana başlık altında inceleyeceğiz. Bu başlıklar altında kavramın Cicero tarafından nasıl ele alındığını, Yunan öncellerinden hangi noktalarda ayrıldığını, hangi unsurları ekleyerek kavramın anlam evrenini genişlettiğini ve siyasal dostluğu nasıl ön plana çıkardığını ele alacağız.

Babil’de çivi yazılı kayıt geleneği, Babil’in Persler tarafından ele geçirilmesinin ardından, neredeyse Hellenistik dönem sonlarına kadar saray ve tapınak yazmanlarınca devam ettirilmiştir. Babil egemenlerinin siyasî, askerî ve sosyal içerikli icraatlarının kronolojik açıdan kayıt altına alınması, özellikle Makedon Kral Büyük İskender’in (III. Aleksandros) seferi sonrasında (MÖ 331), Babil’de oldukça farklı bir egemenin deneyimlendiği sürecin aydınlatılmasını sağlamıştır. Bu kayıtlar, ayrıca, İskender ve onun ardından imparatorluğunu paylaşan Hellenistik Kralların, Babil gibi kadim bir kent ve kültüre yönelik izledikleri politik tavrın netleştirilmesinde etkin olmuştur. İskender Babil kentinin hem askerî açıdan elverişliliği hem de sosyo-kültürel açıdan köklü bir kralî merkez olması nedeniyle ele geçirilmesinde ısrarcı olmuştur. İskender’in imparatorluğuna kattığı Babil’de ölümünün ardından bu kadim kentin idaresi, komutanı Seleukos Nikator ve onun ardılları tarafından Partlar’ın hâkimiyetine kadar sürdürülmüştür. Seleukos Nikator, Babil valiliği/satraplığı sürecinde yakından tanıma fırsatı yakaladığı temel Babil geleneklerine uyum sağlamaya özen göstermiştir. Kral, Selekos Krallığı’nı kurduğu ve Babil’i krallığının bir parçası haline getirdiğinde, ardından gelen Seleukos Kralları’nın, özellikle Babil’in köklü inanç geleneklerine gereken hassasiyeti göstermeleri adına önderlik etmiştir. Seleukos Kralları’nın Babil’deki inanç sistemine yönelik icraatlarının incelendiği bu çalışmada Erken Hellenistik döneme ilişkin Babil kronikleri temel kaynak olarak belirlenmiştir.

Makalede Likya sahil kenti Antiphellos’tan beş adet mezar yazıtı Viyana’da muafaza edilen ilgili belgelere dayanılarak yayımlanmaktadır. Yazıt no. 1 bir sütün üzerine kazınmıştır ve bir kadının için ender rastlanan θυγατροθεσία sözcüğü sayesinde evlatlık olarak verilmesine tanıklık etmektedir. Geç Hellenistik ya da Erken İmparatorluk Dönemi’ne ait bir lahit üzerindeki yazıt no. 2; lahtin Pataralı bir şahsa ait olduğunu belirtmekle birlikte Πριδοβας gibi ender belgelenmiş isimler içermektedir. Diğer yazıtlar ise İmparatorluk Dönemi’ne ait lahitler üzerinde yer almaktadır. Iason adında bir şahısa ait yazıt no. 3; «gelin» için sadece Likya’da belgelenmiş olan πιάτρα sözcüğünü ilk defa πιατρία biçimiyle belgelemektedir. Yazıt no. 4’te τάφρευσις sözcüğü ilk defa belgelenmiştir. Lahit Neisalı bir şahıs ve olasılıkla bir azatlı tarafından yapılmıştır. Ana metne sonradan bazı satırlar ilave edilmiştir. Yazıt no. 5 ise Boëthos adında bir şahsın mezar yazıtıdır., On the basis of the documentation of the vast «Tituli Asiae Minoris»-archive in Vienna the author publishes five previously unknown epitaphs from the Lycian city Antiphellos. On a round funerary altar (no. 1) the rare word θυγατροθεσία is used to denote a woman’s adoption. No. 2 is written on a Late Hellenistic or Early Imperial sarcophagus and mentions a citizen of Patara carrying the rare name Πριδοβας. The following inscriptions no. 3–5 are all from the Imperial Era. The sarco-phagus of Iason (no. 3) features the word πιάτρα in the hitherto unknown variant πιατρία, an ex-pression for ‚daughter-in-law‘ peculiar to Greek inscriptions from Lycia. In no. 4 a citizen of Neisa and another man, probably of un-free status, are labelled as the tomb’s proprietors; in a kind of postscript the word τάφρευσις is attested for the first time in an inscription. The sarcophagus inscribed with no. 5 belonged to a man named Boëthos., In diesem Artikel werden fünf bislang unpublizierte Grabinschriften aus Antiphellos in Lykien auf Grundlage der in Wien dazu aufbewahrten Dokumentation ediert. Text Nr. 1 befindet sich auf einem runden Grabaltar und bietet einen Beleg für die Adoption einer Frau, ausgedrückt mit dem seltenen Wort θυγατροθεσία. Text Nr. 2 ziert einen wohl späthellenistischen oder frühkaiserzeit-lichen Sarkophag eines Bürgers von Patara und nennt unter anderem den seltenen Namen Πριδοβας. Die weiteren Inschriften stammen von kaiserzeitlichen Sarkophagen. Text Nr. 3 vom Sarkophag eines Iason liefert einen weiteren Beleg für die den griechischen Inschriften Lykiens ei-gene Bezeichnung für Schwiegertochter, πιάτρα, allerdings erstmals in der Schreibung πιατρία. Text Nr. 4 nennt als Errichter des Sarkophags einen Bürger von Neisa und einen vermutlich un-freien Mann, die letzten Zeilen lassen sich als Nachträge verstehen; hier erscheint das seltene Wort τάφρευσις erstmals in einer Inschrift. Text Nr. 5 ist die Grabinschrift eines Mannes namens Boëthos.

Artemis Ephesia is known to have possessed extensive domains in the Kaystros valley. In preparation for an on-going study of these estates, two new boundary stones are published in this article. The findspot of no. 1 reveals that Artemis’ landed property in the northeast needs to be extended up to the modern village of Göllüce. In order to understand the administrative process behind these demarcations initiated by the emperors Domitian and Trajan the meaning of the Greek terms χωρίον and διαταγή is explored., Die ephesische Artemis besaß ausgedehnte Ländereien im Kaystros-Tal. Als Grundlage für eine geplante übergreifende Untersuchung dieses Landbesitzes werden in diesem Artikel zwei neue Grenzsteine ediert, die als Markierung des Besitzes der Artemis unter den Kaisern Domitian und Trajan aufgestellt worden sind. Anhand des Fundortes von Nr. 1 lässt sich der Grundbesitz der Artemis im Nordosten bis Göllüce erweitern. Um die Hintergründe der Grenzziehungen besser zu verstehen, werden die termini χωρίον und διαταγή näher auf ihre konkrete Aussagekraft unter-sucht., Efes Artemisi Kaystros Vadisi’nde oldukça geniş arazilere sahipti. Makalede bu mülklere dair de-vam eden kapsamlı araştırmanın temeli olarak Artemis tapınak arazilerini belirlemek için Domitia-nus ve Traianus dönemlerinde dikilen iki sınır yazıtı incelenmektedir. Burada tanıtılan bir numa-ralı yazıtın buluntı yeri sayesinde Artemis’in mülkiyetinin kuzeydoğuda Göllüce’ye kadar uzandığı anlaşılmaktadır. İmparatorlar Domitianus ve Traianus’un insiyatiflerine dayanan yeni sınır düzen-lemesinin ardındaki süreci anlamak için χωρίον ve διαταγή terimlerinin hangi somut anlamı taşıdıkları da incelenmiştir.

This article presents the funerary inscription of a late Roman military officer named Theodotos who served as optio in the third bandon of Armenians. An epigraphical rarity, the designation of this type of military unit is not attested before the sixth century. The different meanings of ban-don are highlighted as well as the tasks of optiones in the late Roman army. This first-time evi-dence for a bandon in Prusias ad Hypium is then placed in the wider context of attestations of banda in the sixth and the following centuries. Possible origins of banda are highlighted as well as contexts in which banda of Armenians may have been recruited. Finally, an attempt is made to ex-plain the presence of this military unit at Prusias as Hypium., Makalede Theodotos adında bir subaya ait, Prusias ad Hypium kentinde ele geçmiş bir Geç Roma Dönemi mezar steli incelenmektedir. Stelin sahibi Theodotos βάνδον τρίτον Ἀρμενίων adında bir askeri birlikte optio olarak görev yapmıştır. Epigrafik belgelerde pek rastlanmayan bandon sözcüğü İS VI. yüzyıldan itibaren belgelenmiştir. Makalede bandon sözcüğünün anlamlarına açıklık getirilmekte ve optio rütbeli subayların görev alanları tespit edilmektedir. Ardından banda birimlerinin VI. yüzyıldan itibaren orduda oynadıkları rol incelenmektedir. Bu bağlamda bandon birliklerinin kökeni ve Ermeniler ile bağı ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Yazar ayrıca üçüncü ban-don birliğinin yazıtın buluntu yeri olan Prusias as Hypium ile ilişkisi hakkında öneri sunmaktadır., In diesem Artikel wird die Grabinschrift des spätrömischen Offiziers Theodotos vorgestellt, der als optio im dritten bandon der Armenier diente. Die epigraphisch bislang sehr selten belegte Trup-penbezeichnung tritt nicht vor dem 6. Jahrhundert in Erscheinung und ist mit dieser Inschrift erstmals für Prusias nachgewiesen. Es werden zunächst die ver¬schiedenen Bedeutungen von ban-don aufgezeigt und die Funktion des optio im spät¬römischen Heer vorgestellt. Anschließend wird dieser neue Beleg im größeren Kontext der Nachweise für banda im sechsten und in nachfolgen-den Jahrhunderten betrachtet. Auf die Herkunft von banda wird ebenso eingegangen wie auf die Kontexte, in denen banda von Armeniern möglicherweise aufgestellt wurden. Abschließend wird eine Erklärung für die Anwesenheit des bandon in Prusias versucht.

This article presents new readings in a late Hellenistic honorific inscription found at Uşak, recorded by William Mitchell Ramsay in 1914. The inscription, erected by an unidentified Phrygian community, honours Antipatros of Derbe, a Lycaonian dynast known from passages in Cicero and Strabo. After presenting a revised text and translation, the authors discuss the unpublished rea-dings and explore the historical significance of this fragmentary and enigmatic inscription. They build on previous discussions of Antipatros’ role as a supra-civic intermediary between Asia Minor and Rome but also explore what this text, somewhat unusual in its first century B.C. context for its honouring of a foreign individual, can tell about the development of civic culture in Phrygia in the late Hellenistic period., Makalede Uşak’ta bulunan ve 1914 yılında William Mitchell Ramsay tarafından kaydedilen Geç Hellenistik Dönem tarihli bir onurlandırma yazıtındaki yeni okumalar sunulmaktadır. Phrygia’da kimliği tam olarak saptanamayan bir yerleşimin sakinleri tarafından dikilen yazıt, Cicero ve Strabon’un pasajlarından bilinen Lykaonia dinastı Derbeli Antipatros’u onurlandırmaktadır. Ya-zarlar yazıtın gözden geçirilmiş metnini ve çevirisini sunduktan sonra yeni okuma önerilerini tar-tışmakta ve fragman olarak korunan bu muammalı yazıtın tarihsel önemini irdelemektedirler. An-tipatros’un Küçük Asya ve Roma arasında kentler üstü bir aracı olarak rolüne ilişkin önceki tar-tışmalara dayanarak bunları geliştiren makalede İÖ 1. yüzyıl bağlamında yabancı bir bireyi onur-landırması açısından biraz sıra dışı olan bu metnin, Geç Helenistik Dönem Frigya’sında kent kül-türünün gelişimi hakkında ne ifade edebileceği de incelenmektedir.

An Abderite honorific decree for Teos, passed around 166 BC, suggests that the calendar year at Abdera began with the autumn month Apatourion, while the Teians set the start of the year in the summer month Leukatheon. Every year in the month Apatourion, the Abderites appointed two ambassadors, who travelled to Teos in the summer month Leukatheon to perform sacrifice at the [Leukatheia] in honour of the Demos of Teos, now the subject of cultic honours. The choice of fes-tival can be explained by the role of Ino-Leukathea, ancestral mother of the Teians, in Teian civic identity. The authors go on to discuss the other months attested at Teos. The month Boedromion is now attested at Teos in a fragmentary decree in honour of an anonymous agonothete. This re-sults in the sequence Leukatheon-Heraion-Boedromion-Trygeter-Apatourion-Posideon for the first half of the year. The second half of the calendar year is only partially preserved; we propose the se-quence [Lenaion]-Anthesterion-[Artemision]-unknown month-[Thargelion]-Demetrion. The last month was probably introduced in honour of Demetrios Poliorketes and was still in use in the se-cond century BC. The wine-miracle of Teos described by Diodorus was probably staged at the Lenaia. The victory-monument CIG 3089, previously known only through a poor copy, mentions not only pyrrhic dances, but also comedies and (in the lost part) probably tragedies also; the mo-nument has been rediscovered, and is reedited here. Three fragments of a building-inscription de-monstrate the existence of a temple of Demeter and Kore. A further new find edited here is a frag-ment belonging to the ‘pirates inscription’, containing the names and contributions of around ni-ne creditors who made loans to Teos for ransoming the city, probably from mercenaries of Ly-simachos., Der um 166 v. Chr. abgefasste abderitische Ehrenbeschluss für Teos legt nahe, dass in Abdera das Kalenderjahr mit dem Herbstmonat Apatourion begann, während die Teier am Sommermonat Le-okatheon als Jahresbeginn festhielten. Die Abderiten ernannten alljährlich im Apatourion zwei Ge-sandte, die im Sommermonat Leukatheon nach Teos reisten, um dort an den [Leukatheia] für den inzwischen kultisch verehrten Demos von Teos Opfer darzubringen. Die Wahl des Festes erklärt sich durch die identitätsstiftende Rolle der Ino-Leukathea als Stammmutter der Teier. Im An-schluss sind die übrigen in Teos geläufigen Monate besprochen. Durch eine fragmentarische Eh-rung für einen anonymen Agonotheten ist für Teos nunmehr auch der Monat Boedromion be-zeugt. Dadurch ergibt sich für die erste Jahreshälfte die Abfolge Leukatheon-Heraion-Boedromion-Trygeter-Apatourion-Posideon. Die zweite Jahreshälfte ist nur unvollständig überliefert. Wir schlagen eine Abfolge [Lenaion]-Anthesterion-[Artemision]-unbekannter Monat-[Thargelion]-Demetrion vor. Der letztere Monat wurde zu Ehren des Demetrios Poliorketes eingeführt und war im zweiten Jahrhundert noch in Gebrauch. Das bei Diodor überlieferte Weinwunder von Teos wurde wahrscheinlich an den Lenäen inszeniert. Das bisher nur durch eine mangelhafte Abschrift bekannte Siegesmonument CIG 3089 erwähnt neben kyklischen Waffentänzen auch Komödien sowie im verlorenen Teil wahrscheinlich auch Tragödien. Das wiedergefundene Monument wird hier neu ediert. Drei Fragmente einer Bauinschrift bezeugen die Existenz eines Tempels für Deme-ter und Kore. Als weiterer Neufund wird ein zur «Pirateninschrift» gehörendes Fragment veröffent-licht. Es enthält Namen und Beiträge von ca. neun Gläubigern, die am ersten oder zweiten Tag des Apatorion der Stadt Darlehen für den Freikauf ihrer Stadt wahrscheinlich von den Söldnern des Lysimachos gewährten., MÖ 166 dolaylarında Abderalıların Teos için aldıkları onurlandırma kararnamesi, takvim yılının Abdera’da sonbahar ayı Apatourion ile başladığını düşündürmektedir. Buna karşın Abdera’nın kurucu kenti olan Teos’ta yıl yaz ayı olan Leukatheon ile başlamaktaydı. Abderalılar her yıl Apatourion ayında, [Leukatheia] esnasında Teos Halk Meclisi onuruna kurban merasimi düzenle-mek için yaz ayı Leukatheon’da Teos’u ziyaret edecek iki elçi seçmekteydiler. Festival tercihi, Ino-Leukathea’nın Teoslular’ın soy anası olarak kent kimliğindeki rolüyle açıklanabilir. Makalede ayrıca Teos’ta belgelenen diğer aylar da incelenmektedir. İsmi korunmamış bir agonothetes için parçalı bir onurlandırma kararı sayesinde Teos’ta artık Boedromion ayı da belgelenmektedir. Böylece takvim yılının ilk yarısındaki aylar için Leukatheon-Heraion-Boedromion-Trygeter-Apatourion-Posideon sıralaması ortaya çıkarken; yılının ikinci yarısındaki aylar kısmen korun-muştur. Yazarlar burada [Lenaion]-Anthesterion-[Artemision]-Bilinmeyen Ay-[Thargelion]-Demetrion sırasını önermektedir. Yılın son ayı büyük ihtimalle Demetrios Poliorketes onuruna ge-tirilmiş olup MÖ 2. yüzyılda da kullanımdaydı. Diodorus’un anlattığı Teos şarap mucizesi muh-temelen Lenaia’da canlandırılmıştır. Daha önce sadece eksik bir kopyadan bilinen zafer anıtı CIG 3089, sadece kyklik ateş danslarından değil, komodialar ve de kayıp kısımda muhtemelen tragodi-alardan da bahsetmektedir. Yeniden bulunan anıtın yeni edisyonu makalede sunulmaktadır. Bir bina yazıtına ait üç fragman Demeter ve Kore tapınağın varlığını belgelemektedir. Burada yayımlanan bir diğer yeni buluntu ise «Korsan Yazıtı»nın Teos’u muhtemelen Lysimachos’un paralı as-kerlerinden fidyeyle kurtarmak için Apatourion ayının birinci veya ikinci gününde memleketlerine kredi veren yaklaşık dokuz alacaklının adlarını ve katkılarını içeren fragmanıdır.

With the start of more recent archaeological research work, several inscriptions were discovered in the central Pamphylian city of Aspendos. This article presents eight of them, mostly copied in the urban area in 2019. The first three inscriptions are imperial dedications, followed by several hono-rary decrees for Roman and local officials. No. 1, whose upper part was already known from a copy by Hirschfeld, contains a dedication for Germanicus Caesar and mentions four priests of emperors and Thea Rome. No. 2 is a public dedication to Hadrian from AD 125. The milestone no. 3, ori-ginally set up about 7.0 km southeast of Aspendos, bears an honorary inscription for Emperor Iu-lian, which overwrites a previous text. No. 4 honours the previously unknown proconsul of the province of Lycia-Pamphylia, Aelius Antonius. Municius Touesianos, the dedicant, held high posi-tions both in Aspendos and in the Pamphylian League. The honorary inscription no. 5 is dated after the well-known equestrian governor Terentius Marcianus, who excelled in fighting a major uprising in AD 278. No. 6 honours the local dignitary Demetrios, priest of the imperial cult for five years, who also served as demiourgos. Here, the long tenure of archiereia seems to be high-lighted as an outstanding achievement. No. 7 honours the physician Zoilos, who served as archiat-ros in his hometown. The last inscription names a C. Curtius (cognomen lost), who was probably related to the senatorial family of the Curtii, known for the foundation of the great theatre., Mit der Aufnahme neuerer archäologischer Forschungen wurden in der zentralpamphylischen Stadt Aspendos auch mehrere epigraphische Neufunde registriert. Im Artikel werden acht der neuen Inschriften angezeigt, die die Autoren mehrheitlich im Jahr 2019 im Stadtgebiet kopiert haben. Zunächst werden drei Kaiser-Weihungen vorgestellt, denen einige Ehrungen für römische und lokale Amtsträger folgen. Nr. 1, deren Oberteil aus einer Abschrift Hirschfelds bereits bekannt war, enthält eine Weihung für Germanicus Caesar und nennt vier Priester, die dem Kaiser- und Roma-kult dienten. Nr. 2 ist eine öffentliche Weihung für Hadrian aus dem Jahr 125, die aus «heiligen» Geldern finanziert wurde. Der ursprünglich ca. 7,0 km südöstlich von Aspendos aufgestellte Meilenstein Nr. 3 trägt, über einer älteren Inschrift, eine Ehrung für Kaiser Iulian. In Nr. 4 wird der bisher unbekannte Prokonsul der Doppelprovinz Lycia-Pamphylia, Aelius Antonius, geehrt. Der Dedikant, Aur. Municius Touesianos, hatte sowohl in Aspendos als auch im Pamphylischen Landtag hohe Funktionen wahrgenommen. Die Ehrung Nr. 5 ist nach dem bekannten ritterlichen Statthalter Terentius Marcianus datiert, der sich 278 n. Chr. bei der Bekämpfung eines größeren Aufstands hervorgetan hatte. Die Ehrung Nr. 6 gilt dem lokalen Honoratioren Demetrios, der Demiourg und fünf Jahre lang Priester des Kaiserkults war, was als eine besondere Leistung hervorgehoben wird. In Nr. 7 wird der Arzt Zoilos geehrt, der in seiner Heimat als Archiatros tätig war. Die letzte Inschrift nennt einen C. Curtius (Cognomen verloren), der wahrscheinlich mit dem durch die Stiftung des großen Theaters bekannten Senatorengeschlecht der Curtii verwandt war., Pamphylia’nın merkezinde yer alan Aspendos kentinde arkeolojik kazıların yakın zamanlarda başlamasıyla birlikte, yeni birçok epigrafik belge kaydedilmiştir. Yazarlar makalede çoğunluğunu 2019 yılında kopyaladıkları yeni yazıtlardan sekizini tanıtmaktadırlar. İlk olarak üç imparator it-hafına yer verilirken, bunları Romalı ve yerel idareciler için yapılan onurlandırmalar takip et-mektedir. Üst kısmı daha önceden Hirschfeld tarafından kopyalanmış olan no. 1; İS 18 ya da 19 yılında Caesar Germanicus için yapılan bir ithafa ilişkindir. Yazıtta imparator ve Roma kültlerine hizmet eden dört rahibin ismi anılmaktadır. No. 2, İmparator Hadrianus için İS 125 yılında kut-sal paralardan finanse edilen kamusal bir adaktır. Esasen daha önceki bir yazıtın üzerine kazınan no. 3 Aspendos’un yaklaşık olarak 7 km. güneydoğusunda dikilmiş bir mil taşıdır ve Caesar Iulianus’un onurlandırılmasını içermektedir. No. 4 Likya-Pamphylia çifte eyaletinin ilk kez belgelenen proconsul’ü Aelius Antonius’u onurlandırmaktadır. Onurlandırmadan sorumlu olan Aur. Municius Touesianos, hem Aspendos’ta hem de Pamphylia Birliği’nde yüksek görevler üstlenmişlerdir. Anonim bir vatandaşı onurlandıran no. 5, 278 yılında büyük bir ayaklanmayı bastıran, atlı sınıfına mensup ve iyi bilinen bir vali olan Terentius Marcianus’a göre tarihlendirilmektedir. No. 6 ise beş yıl boyunca imparator kültü rahipliği görevini icra eden, aynı zamanda demiurgos olarak da görev yapan yerel elit Demetrios’u onurlandırmaktadır. Burada arkhiereia’nın uzun görev süresi, olağanüstü bir başarı olarak vurgulanmış gözükmektedir. No. 7’de memleketinde arkhiatros (başhekim) olarak görev yapan Zoilos onurlandırılmaktadır. Son yazıt tiyatroyu finanse ettikleri bilinen, sena-tus sınıfı mensubu Curtii ailesi ile muhtemelen akraba olan C. Curtius’u (cognomen’i korunmamış) anmaktadır.

The article presents two new milestones of Nerva and Trajan from Cappadocia. The first milestone, dated to the reign of Nerva, bears a Greek inscription, while the second one with a Latin text is dated to the reign of Trajan. The new Nervan milestone is the second one in the territory of Hierapolis having a Greek inscription. The Traianic milestone was reused under the reign of Carus. Both monuments were found on the so called «Bağdat Yolu» and provide further evidence for the route of the road between Caesarea, the capital of the province, and Melitene, the base of the Legio XII Fulminata. Although both milestones have been erected in the territory of Comana/Hierapolis, they do not mention the name of that city. Instead, they give a distance from the capital of the province. The author considers that the new milestones provide the earliest evidence for the repair of roads on the territory of Hierapolis., Makalede Kappadokia’dan imparatorlar Nerva ve Traianus/Carus dönemlerine tarihlenen iki yeni miltaşı tanıtılmaktadır. İmparator Nerva (Ms. 96–98) Dönemi’ne ait ilk miltaşı Yunanca bir yazıt taşırken, Latince yazıta sahip ikinci miltaşı ise Trainus’un hükümdarlığına aittir. Nerva Dönemi miltaşı Hierapolis teritoryumunda bulunan Yunanca yazıtlı ikinci miltaşıdır. Traianus Dönemi miltaşı Carus’un egemenliği sırasında yeniden kullanılmıştır. Her iki miltaşı da Bağdat Yolu olarak bilinen mevkide bulunmuştur ve eyalet başkenti olan Kaisareia ile Legio XII Fulminata’nın üssü olan Melitene arasındaki yolun güzergahı için yeni veriler sunmaktadır. Miltaşları Hierapolis kent teritoryumunda bulunmuş olmalarına rağmen kentin adını anmamaktadırlar. Bunun yerine mesafeyi doğrudan eyalet başkentinden vermektedirler. Yazar, yeni miltaşlarının Hierapolis’in egemenlik sınırlarında kalan yolların onarımı için en erken veriler olduklarını düşünmektedir.

This article deals with a second group of funerary inscriptions discovered in the Western Necropolis of Perge during the excavations between 1998 and 2011. The funerary inscriptions in question are located in the excavation site known as Parcel 169. This parcel consists of burial complex M9, tomb building M3 and the burial complex M6 with the burial chamber M6.3. The authors give an architectural description of the monuments with dating suggestions and epigraphic assessments. M9 is the area’s largest, best-preserved, and most monumental burial complex and contains two levels to different periods. It belonged to the local family of the Iulii for over almost a century (from the second half of the 2nd century CE to the second half of the 3rd century CE). The tomb building M3 has a single chamber. Its façade and western side is built of terracotta bricks, while its eastern and southern sides were carved on the natural rock. Inside the tomb are three sarcophagi made of terracotta bricks. Owners of the tomb were Eutychos, his wife and his heirs. The tomb’s architecture points to the 3rd century CE. The tomb complex M6 contains four chambers with the first three constructed with alternating terracotta bricks and mortared rubble stone. M6.3 demonstrates different features from the other burial chambers with its direction, use of limestone blocks for its constructions and its interior design. It belonged to Ophonius Marcianus and was constructed in the 3rd century CE.

The author examines a total of 62 coins found in Pisidian Antioch during the excavations in churches and pedestals on Aedilicus Hill in 2015–2016 and 2019. Among these coins and those found in various structures in the city, the Byzantine Period is very densely represented, while the Islamic coins are very scarce. The earliest coins from the church and the pedestals are from the 2nd, the 4th, and the 5th centuries AD, while the latest examples date from the 11th century AD. The evidence suggests that the structure was repaired in different periods and used until the late 11th century AD. The coins provide information about the inhabitants and the economic and political mobility of the city. The study first investigates the coins found during the excavations on Aedilicus Hill and then ends with a catalogue., Pisidia Antiokheia’sı, Isparta İli Yalvaç ilçesinin yaklaşık 1 km kuzeydoğusunda ve Sultan Dağları’nın güney yamaçlarında batı bakışımlı yedi tepeden oluşan alanda kurulmuştur. Yazar Antiokheia kentinde 2015–2016 ve 2019 yıllarında Aedilicus Tepesi’nde kilise ve postamentlerdeki kazılarda ele geçen toplam 62 adet sikkeyi incelemektedir. Hem bu kazıların hem de kentteki diğer yapıların sikke buluntuları arasında Bizans Dönemi çok yoğun bir şekilde temsil edilirken, İslami sikke yok denecek kadar azdır. Kilisede ve postamentlerde ele geçen buluntular içerisinde en erken sikkeler MS II., IV.–V. yüzyıla aitken, en geç sikkeler ise 1092 tarihlidir. Sikkeler ve diğer buluntular yapının farklı dönemlerde onarımlar geçirerek MS 12. yüzyıla kadar kullanılmış olduğunu düşündürmektedir.Sikkeler, sakinlerinin yanı sıra kentteki ekonomik ve siyasal hareketlilik konusunda da fikir vermektedir. Çalışma öncelikle Aedilicus Tepesi’ndeki kazılarda ele geçen sikkeleri dönemsel olarak değerlendirmekte ve ardından bir katalogla son bulmaktadır.

Bilim dünyası Paulus’un Galatlara Mektubu’nun Ankyra veya çevresindeki etnik Galatlara mı (Kuzey Galat hipotezi) yoksa Roma eyaletinin güneyindeki diğer sakinlere mi (Güney Galat hipotezi) hitap ettiği görüşü temelinde ikiye bölünmüştür. Güney Galat olarak temellendirilen hi-potez, yurttaşlarının kendilerini πόλις Γαλατῶν olarak kimliklendirdikleri iddia edilen Pisidi-a’daki Pednelissos kentinden MÖ 3. yüzyıl tarihli bir lex sacra’ya (SEG II 710, l. 9) artık dayan-mamalıdır. Zira burada Γαλατῶν ifadesi bir πόλις’in etnik kökenini veya övgüsünü değil; topluluk tarafından tapınağın neokor’ları arasından ön seçim yapılacak on adayı (Γαλατῶν δε[κ]άδ[ος συναχείσης]) tanımlar. Şu halde Pedne¬lissos’un en önemli dini görevlisi, olasılıkla da (Eleusis) üçlüsü Pluto(s), Kore ve Deme¬ter’in rahibesi olan bir sonraki Galato’nun bu on adaydan hangisi olacağına kurayla karar verilmekteydi., Scholarship is divided whether Paul’s Letter to the Galatians addresses ethnic Galatians in or around Ankyra (North Galatian hypothesis) or other inhabitants in the south of the Roman pro-vince (South Galatian hypothesis). The South Galatian hypothesis, so it is argued, should no lon-ger draw on a lex sacra from Pisidian Pednelissos, which was traditionally dated to the 1st century (BC or AD), though should rather be considered early-Hellenistic. In this, citizens allegedly self-identify as πόλις Γαλατῶν (SEG II 710, l. 9). Γαλατῶν is neither an ethnic nor a compliment of πόλις, but defines the ten candidates that the community is to preselect from among the sanctua-ry’s neokoroi (Γαλατῶν δε[κ]άδ[ος συναχθείσης]). A lot was then to decide which of them would be the next Galato, the most prominent sacred official of Pednelissos, probably the priestess of the (Eleusinian) triad Pluto(s), Kore and Demeter.

The inclusion of a secret sign as a clue which enables the recipient of a private letter to identify the sender was one of the ways of authentication. This is easily understandable when the sign is written on a folded and sealed papyrus. However, when the same type of authentication is written on ostraca, the secret sign becomes immediately visible and known to everybody, and, subsequently useless thereafter. In addition, the inclusion itself does not provide a secure way to prove that the ostracon was the original. For instance, some numbers (amounts of money) can be changed before the ostracon reaches the unsuspected recipient. This paper proposes that these or even other ostraca were put in containers in order to secure both the ostraca and the message., Şahsi bir mektuba alıcının göndereni tanımlamasını sağlayan bir ipucu olarak gönderen tarafından gizli bir işaretin eklenmesi, kimlik doğrulama yollarından biriydi. İşaret katlanmış ve mühürlenmiş bir papirüs üzerine yazıldığında bu kolayca anlaşılır bir durumdur. Ancak aynı yöntem ostraka üzerinde kullanıldığında, gizli işaret hemen görünür ve herkes tarafından bilinir olmakta, dolayısıyla daha sonra tekrar kullanılamaz hale gelmektedir. Ayrıca gizli bir işaret eklemenin kendi-si ostrakon’un orijinal olduğunu kanıtlamak için güvenli bir yöntem de değildir. Örneğin, ostrakon beklenen alıcıya ulaşmadan önce bazı sayılar (para tutarı) değiştirilebilir. Makale bu ostrakon’ların, hatta diğerlerinin de, hem kendilerini hem de taşıdıkları mesajı güvence altına almak için kaplara konuldukları önerisini getirmektedir.

Hinek berhemên klasîkên Îslamî bi agahîyên di derbarê netewan tijene. Berhmên ku mijara wan ziman e behsa netewan nakin. Tacu’l-‘Erûs tevî ku ferhengekî ‘Erebîyye jî ji sedem têkilîyên cure cur di derheqê Kurdan de agahîyên hêja û cuda daye. Mebest ji vê xebatê de pêşkêşkirina malumâtê di derheqê Kurdan ku Tacu’l-‘Erûs’ê de ye ji mirovan re. Di Tacu’l-Erûsê malûmatê di derbarê Kurdan de hinek jê tevî bi livkirina bêjeyên kurd, kurdî û ekrad hatiye pêşkêşkirin. Hinek jê jî bê ev bêjeyên hanê in hatiye nivîsandin. Di vê gotarê de li ser cureya yekem hat sekinadin. Lê belê li ser a duyem nehat seknadin. Lewra gava ku em liser a duyem bi sekinyan mijar ewê gelek dirêj biva. Tiştek di agahîyên di beşa duyem de hinek jê di heqê wan de nîqaş heye ewê niqaş dirêj bikra. Di vê gotarê de agahî li ser eslê Kurdan, zanyarên wan, eşîrên wan, cîyên wanê li jiyane û hinek tiştên cuda hatiye dayin., Classical Islamic sources are filled with information about different nations. But, the sources related tolanguage don’t mentioned the nations. Despite Taj al-'Arus which is a work Arabic dictionary, he talked about thekurds in various ways. In this study, it is presented information about the kurds in Taû'l-Arûs which is a classicwork, to the people.In Tâj al-Arûs, a part of the information about the kurds is given with kurd, kurdî, Ekrâd words. The someother information is understood from other sources which are of interest to kurd or kurds. The information that onthe first choice is explained. The information falling within the scope of the second option is not mentioned.Because, if the second option is included in the subject, it is thought that both an article limit and an informationto be narrated will be disputed. This article can be divided into five categories: kurdish origin, scholars, tribes,places where they live, and some other different topics.

Some vocabulary pointing to geography, technology, culture etc. are usable in defining homelands of peoples, thus of language families and their sub-groups. Recent scholarship has tended to refer words concerning wheel and cart, among others, since they are related to some Neolithic technological innovations visible through archaeological surveys, especially in searching for Indo- European homeland and in defining chronologies of early steps. Those studies are within Eurasian context at all. Turks and Turkic belong to the true Eurasian continent, and should not be exempted from such studies. This paper deals with the concerning Turkic vocabulary and its historical comparison with other Eurasian languages and families, and suggests that Turkic words for wheel and cart are as old as the words of other families (mainly Indo-European). Regarding possible loanings of those Turkic words to some other languages, Turkic homeland is set to the west of Central Asia. On the other hand, the author rejects the idea of relating the concerning vocabulary to innovations. Rather, it seems, suitable verbs or adjectives present in languages were applied to new tools and acts. Thus, the concerning vocabulary may exhibit some Nostratic or Eurasiatic characters, which may be misleading in detecting relationships., Coğrafya, teknoloji ve kültür gibi alanlardaki söz varlığı halkların, dolayısıyla dil aileleri ve alt topluluklarının türeneklerinin belirlenmesinde kullanılmaktadır. Son zamanlarda bilim dünyası özellikle Hint-Avrupa anayurdunu belirlemede ve erken aşamalarını tespitte diğer kavramlar arasında teker ve araba kelimelerine müracaat ediyor, çünkü bunlar kazı sonuçlarında görülen somut Yenitaş çağı buluşlarıyla ilgilidir. Bu çalışmaların tamamı Avrasya kapsamında sürdürülmektedir. Türkler ve Türkçe Avrasya’nın en has kısımlarına aittir ve bu tür çalışmalardan muaf tutulmamalıdır. Bu makale ilgili Türkçe söz varlığı ve bunun diğer Avrasya dilleri ve aileleriyle karşılaştırmasını içermekte ve Türkçedeki teker ve arabayla ilgili kelimelerin en az diğer dillerdeki (başta Hint-Avrupa) kadar eski olduğunu önermektedir. Bu Türkçe kelimelerin başka dillere muhtemel geçişlerini de nazara alarak, Orta Asya’nın batısında bir Türk anayurdu tespit edilmektedir. Öte yandan, yazar ilgili kelimelerin yeniliklerle ortaya çıktığı veya onlara bağlanması gerektiği fikrini reddetmektedir. Olgu daha ziyade dilde mevcut alakadar fiil ve sıfatların yeni araç veya fiillere uyarlandığı şeklinde gözükmektedir. Bu yüzden, ilgili kelimelerin bir kısmı Nostratik veya Avrasyalık mizaç sergileyebilmekte, bu da dil alakalarını tespitte yanıltıcı olabilmektedir.

An altar copied by Jeanne and Louis Robert in Teos in 1955 bears the names of three deified Ptolemaic queens and of a living queen Cleopatra. In his editio princeps the present author suggested that the living queen was Cleopatra VII, the last Ptolemaic ruler of Egypt. This identification is now supported by a further altar discovered during excavations at Teos in 2013. The new altar, similar to the former in form and subject, was erected by L. Munatius Apollonius for several deified Ptolemaic kings and a living king Ptolemy. The dedicant’s Roman citizenship is likely to go back to L. Munatius Plancus, a close supporter of Antony, who governed Asia in the late forties BC. Therefore the living king Ptolemy mentioned in the new altar can only be Ptolemy XV Caesarion, son of Cleopatra VII from a possible liaison with Caesar, and co-ruler of Egypt since 37/36 BC. Both altars were probably erected c. 33/32 BC, when Cleopatra and Caesarion visited Ionia alongside Antony before the battle of Actium. The author offers an edition of both dedications and deals with the relationship of L. Munatius Plancus to Antony and Cleopatra., Teos’ta 1955 yılında Jeanne ve Louis Robert tarafından kopyalanan bir sunağın üzerinde tanrıça olarak belirtilmiş Ptolemaios Hanedanlığı’ndan üç kraliçe ile henüz hayatta olan kraliçe Kleopatra yer almaktadır. Yazar bu yazıtı tanıttığı daha önceki makalesinde söz konusu kraliçenin Mısır’daki Ptolemaioslar Hanedanlığı’nın son temsilcisi Kleopatra VII olması gerektiğini önermişti. Bu özleştirme Teos’ta 2013 yılı kazılarında ele geçen başka bir sunak aracılığıyla desteklenmektedir. Yazar tarafından daha önce yayımlanan bu sunağa tema ve şekil itibariyle oldukça benzeyen yeni adak hanedanlığın tanrı mertebesine yükselmiş bazı kralları ile henüz hayatta olan kral Ptolemaios için L. Munatius Apollonios tarafından dikilmiştir. Sunağı adayan şahıs Roma vatandaşlığını Marcus Antonius’un başlıca destekleyicilerinden biri olan senatör L. Munatius Plancus aracılığıyla elde etmiş olmalıdır. Plancus’un İÖ 40’lı yılların sonunda Asia Eyaleti’nin yöneticisi olarak başka eyalet mensuplarına da vatandaşlık bağışladığı bilinmektedir. Bu kronolojik veriler dikkate alınarak L. Munatius Apollonios’un diktiği yeni sunakta henüz yaşayan kral olarak karşımıza çıkan Pto-lemaios’un, Kleopatra’nın İÖ 47 yılında olasılıkla C. Iulius Caesar ile ilişkisinden doğurduğu ve İÖ 37/36 yılında kral ilan ettiği Ptolemaios XV Kaisarion olmalıdır. Her iki sunak büyük ihtimalle Kleopatra ve Kaisarion’un Actium Savaşı öncesi Marcus Antonius ile birlikte Ionia’yı ziyaret ettikleri 33 ya da 32 yılında dikilmiş olmalıdır. Yazar makalesinde yazıtların edisyonu ve yorumundan sonra senatör L. Munatius Plancus’un Antonius ve Kleopatra’yla ilişkisini incelemektedir.

Kültepe kazılarının 1992 yılı sezonunda Asurlu tüccarlar Elamma (arşivinin önemli bir kısmı 1991 yılında bulunmuştur), Kuliya ve Šu-İštar’a ait arşivler ele geçmiştir. Burada tanıtılan belgeler ise bu arşivlerin dışında, farklı açmalarda ortaya çıkarılmıştır. Makaleye konu olan asıl tablet köle sevkiyatı hakkında bir mektuptur. Mektupta ismi verilmeyen bir kadın kölenin ve çocukların adı belirtilmeyen bir yerden Tegarama şehrine veya Hattum bölgesine sevk edilmesi istenmektedir. Ancak muhtemelen kölenin şahsıyla ilgili bir endişeden dolayı sevkiyatın kaçak yollardan yapılması ve eğer güvenlik sıkı ise ve şartlar uygun değilse, köle için bir yıllık tahıl depolanarak sevkiyatın geciktirilmesi istenmektedir. Tanıtılan diğer belge de bir mektuptur, fakat oldukça kötü korunmuştur. Mektubun konusu tam olarak anlaşılamamakla birlikte, Nanibatal adlı bir şahısla mektubun yazarı Šalim-ahum arasındaki mesele ya da hesap ile ilgili olduğu söylenebilir.

The thinker of the Qarakhanids period, Yusuf Balasaγuni (11th Century) in his well-known work Qutadγu Bilig have noted the followings: ‘(...) in the Region of Mashriq (East), in the districts of Turkestan according to the language of Buγra Khan, this book (...) the Iranians called it as ‘the Turkic Shah-name’, (...) the Turanians named it as: ‘The Qutadγu Bilig’. These notes may prove the facts that the terms ‘Turkestan’ and ‘Turan’ are closely connected with the similar geographical regions during the period of the Qarakahanids. This paper highlights how these terms are linked with historical realities and the issues of the origin of their usage.

The two different material groups recovered from the excavations carried out in the ancient city of Tlos, with common iconographic narratives, consisting of busts of the bearded Heracles, are the subject of this study. The first of these works is a black glazed ceramic piece decorated in the appliqué technique that was recovered from the filling layer in front of the rock tomb number KM-2 in the city's acropolis in 2005. The second is a carved gem found in a tomb in the Karaveliler area, to the northeast of the city center. In this study both works are evaluated in terms of dating criteria of their own material group, e.g. technique of production, stylistic features and find context. A general evaluation of the bearded busts within the iconographies of Heracles, popularly employed in the visual narratives of the Greek and Roman periods is made, based around the Tlos examples. And, in addition, apart from the use of Heracles as a motive, its presence within the Lycian religious system and his relationship with local deities is examined in this same section concerning iconography., Tlos Antik Kenti’nde yürütülen kazılardan ele ge-çen iki farklı malzeme grubu, üzerlerindeki sakallı Herakles büstünden oluşan ortak ikonografik anlatımlarıyla bu çalışmanın konusunu oluşturur. Eserlerden ilki 2005 yılında kentin akropolünde bulunan KM-2 numaralı kaya mezarının ön alanındaki dolgu tabakasından ele geçen aplike tekniğiyle bezeli siyah firnisli sera-mik parçasıdır. İkinci eser ise kent merkezinin kuzey doğusundaki Karaveliler Mevkiindeki lahitte ele geçen bir gemme buluntusudur. Çalışma içerisinde her iki eser kendi malzeme grubunun tarihleme kriterlerine göre, örneğin yapım tekniği, stil özellikleri ve buluntu konteksti doğrultusunda değerlendirilecektir. İkonografi başlığı altında ise Tlos örneklerinden yola çıkarak Yunan ve Roma Dönemlerinin görsel anlatımlarında sevilerek kullanılan Herakles ikonografileri içerisindeki sakallı büstlerin genel bir değerlendirmesinin yapılması amaçlanmıştır. Ayrıca Herakles karakterinin motifsel kullanımı dışında Likya inanç sistemi içerisindeki varlığı ve yerel tanrılarla ilişkisi aynı bölümde irdelenecek-tir.

Batı Lykia Bölgesi’nde bulunan Letoon Kutasal Alanı’nın, teras duvarlarının kazısına 2015 yılında başlanmıştır. Bu bölge topoğrafik ve jeolojik yapısına bağlı olarak erozyona ve kitlesel toprak kaymalarına çok müsaittir. Bu nedenle yerleşimin kuruluşundan itibaren, toprağın korunması için Tümtüm Tepe’nin bütününde, günümüze kadar ulaşabilmiş teraslamalar yapılmıştır. Kentin doğu sınırı Tümtüm Tepe’nin batı eteğinde kuzey-doğu doğrultusunda uzanan teras duvarlarıyla başlar. Teraslar, kutsal alanın doğu kesimi boyunca uzanarak tepe noktaya kadar çıkmaktadır. Teras duvarlarının en alt seviyeden tepeye doğru 4 farklı kotta, topografik yapı ile uyumlu olarak birbirine paralel fakat küçük kıvrılmalarla uzandığı görülmektedir. Teras duvarlarında; kaba traşlı, rustik, bosajlı polygonal örgü ve ince işçilikli düz polygonal örgü, isodomik ve trapezoidal örgü kullanılmıştır. Teras duvarları, farklı tarzda ve çok evreli olarak, onarım görüp sürekli kullanılmıştır. Tiyatronun güney duvarına bitişik başlayan teras duvarının, 100 m kadar kesiminin düz uzandığı görülür. Ardından dirsek yaptıktan sonra orijinal hattında devam eder ve bir kısmı da ana kaya üzerine oturur. 2. teras duvarı önünde olasılıkla Geç Antik Dönem’e ait farklı işlevlerle (dükkân-atölye) kullanılan mekânlar ortaya çıkarılmıştır. Letoon teras duvarları kazısından ele geçen buluntular incelenip değerlendirilmeler yapılmıştır. Duvarların inşa tekniği, tarzı ve malzemesinin incelenmesi sonucunda, Klasik Dönem’den, Geç Antik Dönem’e kadar çok evreli olarak inşa edilmiş olduğu ve tadilat geçirdiği saptanmıştır., The Letoon Sanctuary is located in the Western Lycian Region. Excavation of the Letoon Terrace Walls started in 2015. The eastern border of the city begins with the terrace walls extending in the north-east direction in the western piedmont of the Tümtüm Hill. The terraces extend up to the hilltop along the east of the sanctuary. It appears that the terrace walls stretch from bottom to top in four different levels parallel to each other, but with small curvatures, in accordance with the topography. The lowest level of the terrace walls coming out of the furnicatum vault located in the southwestern analemma wall of the theater, forms a passage way into the sanctuary and connects to the main rock temenos area and the temenos wall. It is the terrace walls on the second level that have been excavated and will be examined here in detail, extending adjacent to the analemma wall of the theater and continuing to one level over the temenos wall. In the terrace walls, rough shaggy polygonal mesh, fine work polygonal mesh, isodomic trapezoidal are used together. This terrace wall had undergone many repairs and renovations and had been used repeatedly in many different styles. The terrace wall, starting from the southern wall of the theater, is extending flat along 100 m, even after making a bend, it continues on its original line and somepart sits on the bedrock.

Bu araştırmanın amacı, sosyal hizmetler önlisans programı öğrencilerinin bölümlerine yönelik tutumları ile gelecek beklentilerini belirlemek ve bölüme yönelik tutum ile gelecek beklentisi düzeylerinin sosyo-demografik değişkenler açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Araştırmanın örneklemini Mardin Artuklu Üniversitesi Midyat, Artvin Üniversitesi Borçka Acarlar, Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler ve Eruh meslek yüksekokullarında sosyal hizmetler bölümünde okuyan 299 öğrenci oluşturmaktadır. Bu çalışmada veri toplama aracı olarak; araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyo-demografik veri formu, Tuncer (2011) tarafından geliştirilen Gelecek Beklentileri Ölçeği ve Karaca ve Gökçek Karaca (2017) tarafından geliştirilen Sosyal Hizmet Bölümüne Yönelik Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın en önemli sonucu sosyal hizmetler bölümü öğrencilerinin bölüme yönelik tutumları ile gelecek beklentilerinin olumlu olduğu ve iki değişken arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğudur. Araştırmanın sonuçlarına göre, öğrencilerin cinsiyet, medeni durum, yaş, okul ve sınıf düzeylerine göre bölüme yönelik tutum ve gelecek beklentisi arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Sosyal hizmetler bölümüne isteyerek gelen ve bölümü kişiliğine uygun gören öğrencilerin bölüme yönelik tutumları ile gelecek beklentilerinin anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür., The aim of this study is to research attitudes toward department and future expectations levels of students at the social services department; and to determine whether attitude toward department and future expectations levels show significant difference in terms of socio-demographic variables. The sampling population of the research is composed of 299 students at the social services department of Mardin Artuklu University Midyat, Artvin University Borçka Acarlar, Siirt University Sosyal Bilimler and Eruh vocational schools. In this study, socio-demographic data form prepared by the researchers, Future Expectations Scale developed by Tuncer (2011) and The Scale of Attitude towards Social Work Department developed by Karaca & Gökçek Karaca (2017) have been used as data collection tools. The most important finding of the research is that attitudes toward department and future expectations among students positive significant relationship has been identified. According to the results of the research, while attitude toward department and future expectation levels of students have not been found significant discrepancy depending on their gender, marital status, age, university and class levels. It has been observed that the future expectation and attitude toward department scores of students who choose this department willingly and approve to personality are significantly higher than other students.

In einem früheren Artikel hatte der Autor vorgeschlagen, dass das Rautenzeichen ◊ der lykischen Schrift zur Wiedergabe eines aus *-hih > *-hh entstandenen Lauts erfunden wurde. In diesem Nachtrag geht er der nur auf einer Münze des frühen 4. Jhs. v. Chr. belegten Form Pttah nach. Sie wird mit den auf ebenfalls auf Münzen vorkommenden Formen Zagah◊ und Zẽmuh◊, Genitive der Toponyme Zagaba und Zẽmuri, sowie mit Tlahñ und Xbahñ, die in der Inschrift auf dem Agora-Pfeiler von Xanthos als «accusativi genitivi» der Toponyme Tlawa und Xbane erscheinen, verbunden. Analog zu diesen wird Pttah als Genitiv von Pttara, im Griechischen Patara, aufgefaßt., In a previous article, the author has suggested that the sign in the shape of a diamond was invented in the Lycian script for a sound that resulted from *-hih > *-hh. In this additional note he analyses the form Pttah which occurs on a recently published coin from early 4th century BC. Pttah is linked with the coin legends Zagah◊ and Zẽmuh◊, genitives of the toponyms Zagaba and Zẽmuri, and with Tlahñ and Xbahñ in the inscription of the pillar at the agora of Xanthos, ‘accusativi genitivi’ of the toponyms Tlawa and Xbane. It is therefore an analogous genitive of Pttara, Greek Patara., Yazar, yayımlanan bir makalesinde Likçe yazı sisteminde elmasa benzeyen, ses karşılığı olmayan ◊ işaretinin işlevini incelemiş ve bu işaretin *-hih > *-hh sonucu ortaya çıkan bir sesi göstermek için meydana getirilmiş olabileceğini önermiştir. Buna ek olarak burada Klasik Dönem Likçe sikkelerde yer alan Pttah lejantına odaklanılmaktadır. Zagaba ve Zẽmuri yerleşimlerinin isimleri sikkelerde toponym’lerin genitivus hali olarak Zagah◊ ve Zẽmuh◊ şeklinde verilmiştir. Ksanthos Agorası’nda yer alan dikme anıtta ise Tlawa ve Xbane yer isimlerinin genitivus’tan üretilmiş akkusativus («accusativi genitivi») halleri Tlahñ ve Xbahñ şeklinde verilmiştir. Bu kıyaslamadan yola çıkarak sikkelerde karşımıza çıkan Pttah sözcüğünün Pttara (Yunanca Patara) yer isminin genitivus hali olması gerektiği önerilmektedir.

Gazi Mustafa Paşa, Fatih Sultan Mehmet, Sultan II. Bayezid, Yavuz Sultan Selim ve Kanuni Sultan Süleyman dönemlerinde çeşitli görevlerde bulunmuş, yaptığı görevlerde gösterdiği üstün başarıdan dolayı amirleri tarafından hep terfi ettirilmiştir. Üsküp’te kendi adına 1514 yılında kurduğu vakıf sayesinde bölgenin sosyo-ekonomik yapısına katkıda bulunmuştur. Gazi Mustafa Paşa Vakfının XV-XIX yüzyıllar arası mal varlıkları, bunların kullanma şekilleri, vakıfta görevli olanların atama ve azilleri, vakıf evraklarında düzenli bir biçimde kayıt altına alınmıştır. Vakfın Balkanlarda geniş bir alana yayılan mal varlıklarına, bu vakfın bulunduğu yerleşim yerlerine ve icra ettikleri fonksiyonlarına vakıf evraklarında yer verilmiştir. Bu vakfa zamanla ilgisi olmayan kişilerin musallat olmaları ve bunların bertaraf edilmeleri de yine vakıf evraklarında kaydedilmiştir. Vakıfla ilgili evraklarda vakfın taşınır, taşınmaz mal varlıkları ve bunların sağladığı gelir miktarları düzenli bir biçimde kayıt altına alınmıştır. Vakıfta Gazi Mustafa Paşa soyundan gelenlerin mütevelli olarak görevlendirilmeleri ve vakfın gelirinden istifade edilmeleri için hazırlanan fermanlar, bu araştırmayla ortaya çıkarılmıştır., Gazi Mustafa Paşa held office for various positions during the reigns of Fatih Sultan Mehmet, Bayezid II, Yavuz Sultan Selim and Soleiman the Magnificent and due to his outstanding services his superiors always promoted him. Thanks to the foundation he established in Skopje in 1514 the socioeconomic structure of the region improved. The assets of the Gazi Mustafa Paşa Foundation between XV-XVI centuries, the use of these assets, the appointment and dismissal of those worked for the foundation were regularly being registered. The assets of the foundation far and wide in the Balkans, the settlements that the foundation operated and functions of the foundations were well reported in the documents of the foundation. It is also reported in the documents of the foundation that some people who were not interested in the essential principles of the foundation bothered the foundation and they were eliminated later on. In the documents related to the foundation the movable and unmovable properties of the foundation and the money they yielded were regularly registered. The firmans made for the assignment of those descended from Gazi Mustafa Paşa as trustee and their rights to benefit from the revenues of the foundation were revealed with this study.

1821 Mora İsyanı, Osmanlı Devleti ile Akdeniz adaları arasındaki bağlantıyı sona erdiren önemli hadiselerden biridir. İsyan sırasında Rum korsanların ortaya koydukları vahşet karşısında uzun süre direnemeyen Osmanlılar, Mora ve Akdeniz adalarından çekilmek zorunda kaldılar. Osmanlıların çekilmesi üzerine Rum korsanlar, Mora İsyanı’nı bütün Akdeniz coğrafyasına yaymak istediler. Bu sebeple gemilerini Ege adaları, Anadolu ve Kıbrıs sahillerine gönderdiler ve Hıristiyan topluluklarını Osmanlı egemenliğine karşı kışkırttılar. Rum korsanların çabaları beklenen etkiyi Kıbrıs’ta göstermemiştir. Bunda Kıbrıs muhassıllarının olduğu kadar Mısır Valisi Mehmed Ali Paşa’nın Akdeniz donanmasıyla kazandığı zaferlerin payı büyüktür. Ada yine de uzun bir süre Rum korsanların saldırılarından kurtulamamıştır. Yunan Devleti’nin kurulması için savaşan korsanlar silahlarını devletlerinin kurulmasına ilgisiz kalan Avrupalı devletlere çevirdiler. Buna karşılık Rum korsanlar üzerine geniş çaplı bir mücadele başlatıldı. Avrupalılar Rum korsanların Akdeniz’den temizlenmesi görevini Yunanistan’a verdiler. Çalışma, Rum korsanların 1821 Mora İsyanı sırasında uyguladıkları Akdeniz ablukasının Kıbrıs ve çevresine etkileri üzerine odaklanmıştır., 1821 Mora Rebellion which ended the connection between the Ottoman Empire and the Mediterranean Islands is one of the important events. Introduced by Greek pirates during the rebellion unable to withstand long periods in the face of brutality, the Ottomans were forced to retreat from the Mora and the Aegean islands. On the withdrawal of the Ottomans, Greek pirates, they wanted to spread to the 1821 Mora Rebellion, on the whole Mediterranean region. For this reason, they sent the ships of the Aegean islands, shores of Anatolia and Cyprus. They provoked against the Ottoman domination of Christian communities. The efforts of the Greek pirates have not shown the expected effect in Cyprus. The victory of Egyptian Governor Mehmed Ali Pasha with the Mediterranean navy is as great as that of the Cyprus Muhassıls. The island has not survived the attacks of the Greek pirates for a long time anyway. The pirates who fought for the foundation of the Greek state turned their weapons into European states that were not interested in the establishment of their state. On the other hand, a widespread struggle against the Greek pirates was launched. The Europeans gave Greece the task of clearing the Greek pirates from the Mediterranean. The study focused on the impacts of the Mediterranean blockade on Cyprus and its environs, which the Greek pirates imposed during the 1821 Mora Rebellion.

Müstakil bir etnik kimliği ifade edip etmediğitartışmalı olan “Subar” terimi ve Subarların yaşadığı coğrafya için kullanılan “Subartu”,Mezopotamya tarihinin en eski dönemlerinden itibaren, yazılı kaynaklarda farklıbiçimlerde karşımıza çıkmaktadır. Subartu terimi ilk dönemlerde belirli bir coğrafyayıbelirtmek için kullanılmış olsa da bölgenin sınırları dönemden dönemedeğişiklik göstermiştir. Bu çalışmanın temel amacı, Subartu ve burada yaşayanhalkın/halkların, Eski Mezopotamya ve buraya komşu uygarlıkların yazılıkaynaklarında nasıl geçtiğini kronolojik olarak ortaya koymaktır. Bundandolayı, Hurri-Subar tartışmaları, bu makalede kapsam dışında tutulmuştur., The term Subarand as a geographical term Subartu, appear in written sources in differentforms since earliest historical periods of Mesopotamia. Whether the term Subar impliesa certain ethnic identity or language is unclear. Although the term Subartu wasused to specify a precisegeographic area at the earliest times, after, the borderline of this scope is differentiated at varied periods. The main aim ofthis study is to put forth achronological evaluation of how the term Subartu and the people(s) lived there appearin the written sources of the ancient Mesopotamia and the neighboringcivilizations.

The aim of this study was determine Cumhuriyet University Department of Health Management section porcelain enamel license training is a students ' attitudes towards accounting courses. Attitude; is the positive or negative attitude of the individual towards an object, situation, or being dealt with, and the persistent beliefs and emotions. It can be an important factor in increasing the quality of education by the teaching staff knowing what their attitudes towards students and their other students in social life are and how to measure them. Moreover, positive attitudes towards the course will bring success with education and professional life, as attitudes are transformed into behavior. This research has been chosen because of the fact that there are deficiencies in the field of health management with regard to this issue. In the first part of the study, literature on health management, accounting education and attitude was given. Later, researches related to the subject were given. In the last section, findings and conclusions are included. Electronic survey research method identifier. In the study, the questionnaire scale used by Ertuğrul and Özdemir (2014) was used to measure the accounting attitude of the students and the Cronbach alpha coefficient of scale was determined as 0,960. Questionnaire scale; 22 items in the dimension of reluctance-urgency, 6 items in the necessity dimension and 12 items in the will-love dimension in total 40 items. The research universe of 2017-2018 academic year undergraduate field of Cumhuriyet University Faculty of Health Sciences of Health Institutions Management 490 students section constitute. The selection of sampling stratified sampling method was used. Study of 260 students have participated, 135 of the participants are primary education; and 125 is the secondary education student. 260 students participated in the study, the average grade point average of the students who participated in the study is 2,61. As a result of the research, it was seen that the students who participated in the survey were partially aware of the necessity of the accounting course and the students who were in the department had a positive attitude towards the course. At the same time, it was determined that attitudes towards the course affected the achievement levels., Bu çalıĢmanın amacı Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Yönetimi bölümünde lisans eğitimini sürdürmekte olan öğrencilerin muhasebe dersine karĢı tutumlarını saptamak ve tutumlarının baĢarı düzeylerine etkisini belirlemektir. Tutum; bireyin ele alınan bir nesneye, bir duruma veya olaya karĢı olan olumlu veya olumsuz tavrı ve sürekli olan inanç ve duygularıdır. Öğretim elemanlarının gerek kendi derslerine, gerekse sosyal yaĢamdaki diğer olgulara yönelik öğrenci tutumlarının ne olduğunu, nasıl ölçüleceğini bilmeleri eğitimin niteliğini artırmada önemli bir etken olabilir. Ayrıca tutumların davranıĢa dönüĢmesi sebebiyle, derse karĢı olumlu tutumlar, eğitimde ve meslek hayatında baĢarıyı da beraberinde getirecektir. AraĢtırma bu düĢünceden yola çıkılarak ve konuyla ilgili olarak sağlık yönetimi alanında eksikliğin var olması sebebiyle tercih edilmiĢtir. AraĢtırmanın birinci bölümünde sağlık yönetimi bölümü, muhasebe eğitimi ve tutum ile ilgili literatür bilgisi verilmiĢtir. Daha sonra konuyla ilgili yapılan araĢtırmalara yer verilmiĢtir. Son bölümde ise bulgular ve sonuçlar yer almaktadır. Tanımlayıcı araĢtırmada elektronik anket yöntemi kullanılmıĢtır. ÇalıĢmada öğrencilerinin muhasebe tutumunu ölçmek için Ertuğrul ve Özdemir‟in (2014) kullandığı anket ölçeğinden yararlanılmıĢ olup ölçeğin Cronbach alpha katsayısı 0,960 olarak saptanmıĢtır. Anket ölçeği; isteksizlik-sıkıcılık boyutunda 22 madde, gereklilik boyutunda 6 madde ve isteklilik-sevme boyutunda 12 madde olmak üzere toplam 40 maddeden oluĢmaktadır. AraĢtırmanın evrenini 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Sağlık Yönetimi bölümünde aktif olarak lisans eğitimi alan 490 öğrenci oluĢturmaktadır. Örneklem seçiminde tabakalı örnekleme yöntemi kullanılmıĢtır. ÇalıĢmaya 260 öğrenci katılmıĢ olup, katılımcıların 135‟i birinci, 125‟i ikinci öğretim öğrencisidir. ÇalıĢmaya katılan öğrencilerin ağırlıklı genel not ortalaması 2,61‟dir. AraĢtırma sonucunda, ankete katılan öğrencilerin muhasebe dersinin gerekliliğinin kısmen farkında oldukları ve bölümü seven öğrencilerin derse karĢı olumlu tutum sergiledikleri görülmüĢtür. Aynı zamanda derse olan tutumlarının baĢarı düzeylerini etkilediği saptanmıĢtır.

Cuneiformscripts of the ancient Mesopotamia include information also aboutmental-cognitive problems of the people. However, since they are not in awell-designed text type, these pieces of information are dispersed and theyiare mostly encountered among the lines. Moreover, it is not always simple tocomprehend what problems Sumerian and Akkadian words refer to, which arethought to be related with mental problems, and what the levels of these healthproblems are. Grounding on the usages of Sumerian LÚ.LIL and Akkadianlillu/lillatu words in mainly literary and mythological texts, the article willfocus on what kind of a mental problem this word refers to. Additionally, thecontext usages and purposes of this word in the texts will be dwelled on. Inthis way, how the people, who are defined as lillu, are perceived in thecommunity will be put forth in general terms. It will be tried to manifest thatalthough the word is used together with physical disabilities in many texts, itis used by a certain fraction of the community to define the individuals whoare different regarding demeanor and temperament, rather than a mentaldisability or an illness., EskiMezopotamya’nın çivi yazılı metinleri insanlardaki zihinsel-bilişsel sorunlarlada ilgili bilgiler içermektedir. Ancak belirli bir metin türünde derli toplubir şekilde bulunmadıkları için bu bilgiler oldukça dağınık bir şekildedir veçoğu zaman metinlerin satır aralarında karşımıza çıkmaktadır. Ayrıcainsanlardaki zihinsel sorunlarla ilgili olduğu düşünülen Sümerce ve Akadcakelimelerin tam olarak ne tür sorunlara göndermede bulunduğunu ve bu sağlıksorunlarının seviyesinin ne olduğunu anlamak her zaman kolay olamamaktadır.Makale, Sümerce LÚ.LIL ve Akadca lillu/lillatu kelimelerinin özellikle edebi vemitolojik metinler başta olmak üzere çivi yazılı metinlerdeki kullanımlarındanyola çıkarak kelimenin ne tür bir zihinsel sorunu tanımladığını anlamaya odaklanacaktır.Bununla birlikte kelimenin metinlerde ne amaçla ve hangi bağlamlardakullanıldığı üzerinde kısaca durulacaktır. Böylece lillu olduğu ifade edileninsanların toplumsal anlamda nasıl algılanmış olduğu genel hatlarıyla ortayakonulmaya çalışılacaktır. Kelimenin birçok metinde özellikle fizikselsakatlıklarla birlikte geçmesine rağmen zihinsel bir sakatlıktan verahatsızlıktan daha ziyade özellikle toplumun kimi kesimleri tarafındandavranış biçimleri ve mizaçları açısından farklı görülen kişileri tanımladığıgösterilmeye çalışılacaktır.

Yâkub peygamberin diger adi ya da lakabi olan Isrâil, Tevrat’ta ve Kur’an’da Yâkub soyunu (Bene Yisrael / Beni Isrâil) ifade edecek sekilde kullanilmaktadir. Arapca Beni Isrâil (Isrâilogullari), Hz. Muhammed doneminde iyi bilinen bir adlandirma olmakla birlikte, Kur’an oncesi donemde Kuzey Arabistan’da Isrâil kelimesine rastlanmadigi, sadece Guney Arabistan’daki kitâbelerde gectigi tespit edilmistir.1 Bu adlandirmanin Islâm oncesi hicbir otantik siirde yer almadigina isaret eden Goitein’a gore bu durum, Hz. Muhammed’in, onceki monoteist dinlere yonelik asli bilgiye sahip oldugunu gostermektedir.2 Bu asli bilgi, Hz. Muhammed’i “ummi elci” (en-nebi elummi) 3 seklinde vasiflandiran Kur’an’a gore vahiy kaynakli olmaktadir.

Edebiyat dünyamızda seçkin bir edebiyat tarihçisi, büyük bir hoca ve çokyönlü bir kültür adamı olarak tanınan Prof. Dr. M. Orhan Okay, 13 Ocak2017 Cuma günü sabaha karşı İstanbul’da hayata veda etti ve ertesi gün öğlenamazını müteakip Fatih Camii’nde kılınan cenaze namazının ardındanTopkapı Çamlık Kabristanı’nda babasının kabrine defnedildi. Yayımlanmışotuz civarında eseri, yüzlerce makalesi ve ansiklopedi maddesi bulunan M.Orhan Okay, zarafetiyle, çelebiliğiyle dostlarının ve talebelerinin gönlündetaht kurmuş bir İstanbul beyefendisi, bu toprağın değerlerine sımsıkı bağlı,fakat geniş ufuklu bir münevver, nesli tükenmeye yüz tutmuş bir ideal veahlâk adamıydı.

The Lycian designation ẽni mahanahi has no Bronze Age Luwian predecessor, contrary to what is often supposed: This belief is based upon a misunderstanding. There is also no connection between this goddess and the Old Phrygian goddess called matar (kubileya), becoming later the Greek Kybele and the Roman Magna Mater, and the habit of speaking of an ‘Anatolian’ mother goddess is based on a false precondition, because Anatolia (or Asia Minor) was never a linguistic or cultural unity. Ẽni mahanahi could theoretically be a translation of Greek μήτηρ ϑεῶν, ‘mother of the gods’, but if, following mention of Trqqas, the Lycian weather god, in an inscription from Tlos, the words ẽni maha]nahi are to be restored, then an identification with the Greek Leto is still plausible. This goddess is probably attested in Lycia first by the Greek inscriptions of the dynast Erbbina around 400 BC, but may well have been imported significantly earlier., Die lykische Bezeichnung ẽni mahanahi hat keinen bronzezeitlichen luwischen Vorläufer, wie häu-fig angenommen wird: Das beruht auf einem Mißverständnis. Auch zu der altphrygischen, matar (kubileya) genannten Göttin, die später zur griechischen Kybele und römischen Magna Mater wurde, besteht keine Beziehung, und die Rede von einer ‚anatolischen‘ Muttergöttin ist schon deswegen haltlos, weil Anatolien oder Kleinasien nie eine sprachliche und kulturelle Einheit war. Theoretisch könnte ẽni mahanahi das griechische μήτηρ ϑεῶν, ‚Mutter der Götter‘, übersetzen, aber wenn in einer Inschrift von Tlos nach Trqqas, dem lykischen Wettergott, ẽni maha]nahi zu ergänzen ist, dann ist die Gleichsetzung mit der griechischen Göttin Leto doch wahrscheinlich. Diese dürfte in Lykien zuerst in den griechischen Inschriften des Dynasten Erbbina um 400 v. Chr. belegt sein, aber schon deutlich früher importiert worden sein., Yazar makalesinde Likçe’de ẽni mahanahi olarak anılan tanrıçanın yaygın görüşün aksine bir Bronz Çağ öncüsünün olmadığını ve bu yaygın görüşün bir yanlış yorumdan kaynaklandığını savunmak-tadır. Bu tanrıça Eski Frigce matar (kubileya) olarak adlandırılan ve sonra Kybele ile Magna Ma-ter’e dönüşen tanrıça ile de alakalı olamaz; ayrıca «Anadolulu» bir ana tanrıçadan da bahsedilemez, çünkü Anadolu ya da Küçük Asya dil ve kültür açısından hiçbir zaman bir bütünlük o-luşturmamıştır. Teorik olarak ẽni mahanahi «tanrıların anası» anlamına gelen Eski Yunanca μήτηρ ϑεῶν sözcüğünün çevrisi olabilir. Ancak; Tlos’ta ele geçen bir yazıtta Likya hava tanrısı Trqqas’ın ardından ẽni maha]nahi tamamlaması doğru ise bu tanrıçanın Yunan tanrıçası Leto ile özleştirilmesi daha büyük bir olasılıktır. Bu tanrıça ilk kez İÖ 400 civarında Yunanca kaleme alınan dinast Erbbina ile ilişkili yazıtlarda belgelenmiş olsa da Likya’ya çok daha erken bir dönemde ithal edilmiş olmalıdır.

In this article, the author presents and analyses a dedication on a limestone block unearthed during the excavations at Nysa ad Maeandrum in 2019. Found, not in situ, in the colonnaded street, the block was originally probably an architectural element of the hitherto unknown temple of Zeus. According to the text, the sculptor Eucharistos produced the front part of the temple (pronaon) together with a marble altar set up in front of it and the cult statue of Zeus. The words παρὰ ἑαυτοῦ ποιήσας ἀνέθηκε indicate that he also paid the expenses out of his own pocket. It seems that he had the financial resources for this euergetic act. In this context the status and wealth of sculptors in the cities of Western Asia Minor are examined. On the basis of the letter forms, Eucharistos’ dedication is to be dated to the 2nd or 3rd century AD., Makalede yazar, 2019 yılı Nysa kazılarında 1 Nolu Sütunlu Cadde’de bulunmuş olan bir adak taşını tanıtmaktadır. Bu yazıta göre Eukharistos isimli bir heykeltraş, Zeus için bir kült heykeli, tapınağın pronaos bölümünü ve beyaz mermerden bir sunak yapmış ve adamıştır. Çalışmada kentteki mermer, dolayısıyla beyaz mermer kullanımı, Zeus kültünün kentteki varlığı ve yazıtta heykeltraş olarak ifade edilen kelime ve terminolojisi irdelenmektedir. Ayrıca, heykeltraşların sosyal statülerine dair mevcut veriler ışığında değerlendirme yapılmaktadır. Yazıt İ.S. II.–III. yüzyıla tarihlendirilmektedir. Yazıtın tarihlendirilmesine yönelik somut bir veri bulunmamakla beraber, harf karakteri ve kentin benzer yazıtlarının tarihleri doğrultusunda tahmin yürütülmektedir. Eukharistos’un yaptığı ve adadığı unsurlar, bu adak taşı adayıcısının, kentin hali vakti yerinde heykeltraşlarından birisi olduğunu göstermektedir.

The edition of more than one hundred inscriptions of the Milas-Uzunyuva excavation 2010–2016 in Asia Minor Studies vol. 90 Part B by the authors is criticized by W. Blümel in Epigraphica Anatolica 51, 2018. His objections need to be answered and, in several places, rejected. In addition to various individual editorial, epigraphic, philological and linguistic problems, the authors of this response endeavour to clarify the often confusing construction of Greek and Carian personal names in the inscriptions of Mylasa. Finally, they publish a new edition of I. Mylasa 308, to be supplemented by a previously unknown text fragment from the Fonds Louis Robert., Die von den beiden Autoren in der Reihe Asia Minor Studien, Band 90 Teil B herausgegebenen Inschriften, die während der Ausgrabungen in Milas-Uzunyuva zwischen 2010 und 2016 entdeckt wurden, sind unlängst von Wolfgang Blümel in Epigraphica Anatolica 51, 2018, kritisiert worden. Auf seine Einwände wird hier Antwort gegeben und manche von Blümel angeführte Fehler werden zurückgewiesen. Die Autoren unternehmen in dieser Stellungnahme den Versuch, neben verschiedenen editoriellen, epigraphischen, philologischen und linguistischen Problemen auch die oftmals konfuse Bildung von griechischen und karischen Personennamen in den Inschriften von Mylasa zu klären. Im Anschluss bieten sie eine Neuedition von I. Mylasa 308, ergänzt durch ein zuvor unbekanntes Fragment aus dem Fonds Louis Robert., Makalenin yazarlarının Milas-Uzunyuva’nın 2010–2016 kazılarında gün yüzüne çıkarılan 100’ün üzerinde yazıta dair Asia Minor Studien dizisindeki (AMS 90, bölüm B) yayımlarına W. Blümel Epigraphica Anatolica 51, 2018’deki makalesinde bazı eleştiriler yöneltmiştir. Blümel’in eleştirilerinin yanıtlanmaları ve pek çok noktada reddedilmeleri gerekmektedir. Bu eleştirilere yanıtın yazarları editoryal, epigrafik, filolojik ve dilbilimsel sorunlara ek olarak Mylasa yazıtlarında karşılaşılan Yunan ve Karia kökenli şahıs isimlerinin genellikle kafa karıştırıcı olan yapılarını netleştirmeye çalışmaktadırlar. Yazarlar makalenin sonunda Louis Robert’in kayıtlarından daha önce yayımsız bir yazıt fragmanının yardımıyla I.Mylasa 308’in yeni bir edisyonunu yayımlamaktadırlar.

Makalenin ilk bölümünde, ilk edisyonunda hatalarla yayımlanan Nikomedeia’dan yeni bir «vali ağırlığı» («Statthaltergewicht») için düzeltmeler yapılmaktadır. Söz konusu yeni ağırlık, Philippus Araps’ın hükümranlığının beşinci yılına tarihlenmekte, imparator ve oğlunun yanı sıra vali L. Egnatius Victor Lollianus, curator rei publicae Titius Marcus Caecidius Aquila Cornelianus ve ağırlıkta aynı zamanda Βειθυνιάρχης olarak da gözüken kent agoranomos’u M. Ulpius Pius Demetrianus’u zikretmektedir. Yazar ikinci bölümde, agoranomos’ların ağırlıklar üzerinde kendileri hakkında verdikleri ek bilgiler (Bithyniarkhes, homonoiarkhes, imparator kültü rahibi, gymnasiarkhes, panegyriarkhes, palaiostratiotes/veteranus) ışığında kent agoranomos’larının atanmasında İS 3. yüzyılın ortalarında yapısal değişimler olup olmadığını sorgulamaktadır. Eşraf tabakanın genç üyeleri bu memuriyeti üstlenmekten kaçınmış gözükmektedirler. Üçüncü bölüm, hatalı bir kopyayla aktarılan ve bir phylarkhes onurlandırmasını içeren TAM IV 42’yi yeniden değerlendirmektedir. Yazıtta adı geçen consul düzeyinde vali ile protos arkhon’un aynı kişi olduklarına dair yaygın görüş reddedilmektedir. Phylarkhos’lar kentin adı bilinmeyen bu en üst memurunu, onun sosyal statüsünü vurgulamak için agoranomia da dahil üstlendiği diğer makamlarla birlikte kayda geçirmişlerdir., In the first part of this article some corrections are made to a new «governor weight» from Nicomedeia, which was published with several errors in the first edition. The new market weight dates from the fifth year of the reign of Philippus Arabs and also mentions the governor (L. Egnatius Victor Lollianus), a curator rei publicae (Titius Marcus Caecidius Aquila Cornelianus) and the urban agoranomos, M. Ulpius Pius Demetrianus, who appears on the weight also as Βειθυνιάρχης. The second part of this article examines, in the light of the additional information that the agoranomoi give on the market weights (Bithyniarches, homonoiarches, priest of the Augusti, gymnasiarches, panegyriarches, palaiostratiotes/veteranus), whether structural changes took place in the course of the recruitment of urban agoranomoi in the middle of the 3rd century. The office seems to have been avoided by the younger dignitaries. The third part examines the honorary inscription TAM IV 42, which was handed down in a defective copy. The widespread view that the consular governor named therein and the first archon are the same person is rejected. The phylarchs have listed the unknown senior magistrate of the city with his other functions, including agoranomy, to emphasize his high social rank., Im ersten Teil wird ein neues «Statthaltergewicht» aus Nikomedeia, das in der Erstedition mit mehreren Irrtümern publiziert wurde, korrigiert. Das neue Marktgewicht stammt aus dem fünften Regierungsjahr des Philippus Arabs und nennt zusätzlich den Statthalter (L. Egnatius Victor Lollianus), einen curator rei publicae (Titius Marcus Caecidius Aquila Cornelianus) und den städtischen Agoranomen M. Ulpius Pius Demetrianus. Dieser erscheint auf dem Pondus zustätzlich als Βειθυνιάρχης. Im zweiten Teil fragt der Autor unter Berücksichtigung der zusätzlichen Angaben, die die Agoranomen auf den Marktgewichten über sich machten (Bithyniarches, homonoiarches, Kaiserpriester, gymnasiarches, panegyriarches, palaiostratiotes/veteranus) danach, ob es in der Mitte des 3. Jhs. n. Chr. bei der Rekrutierung der städtischen Agoranomen zu strukturellen Veränderungen kam. Das Amt scheint von den jüngeren Honoratioren vermieden worden zu sein. Im dritten Teil wird die in einer man¬gelhaften Kopie überlieferte Phylarchenehrung TAM IV 42 erneut untersucht. Die verbreitete Ansicht, der dort genannte konsulare Statthalter und der Protos Archon seien dieselbe Person, wird zurückgewiesen. Die Phylarchen haben den unbekannten Oberbeamten der Stadt mit seinen weiteren Funktionen, darunter auch die Agoranomie, verzeichnet, um seinen hohen sozialen Rang zu betonen.

The authors publish a new inscription found in re-use in the Gallienic fortification of Lamos (Adanda Kalesi) during fieldwork conducted in 2018. The stone partly preserves 12 lines of a poem composed in distichs. The surviving verses recount battles and heroic deeds in a grand epic style, making extensive use of Homeric vocabulary. There is mention of a man named Mos, of Achilles’ father Peleus (if the restoration proposed here is correct), of Pelasgian troops, «men-destroying» Cilicians and, probably, of the name of the city of Lamos. Comparison with inscriptions from the wider region speaks for a date in the 1st century BC. It is suggested that the poem constitutes evidence of a conscious effort to include Cilician Lamos in the Hellenistic cultural tradition and to dispel associations of barbarism attached to Rough Cilicians. It is pointed out that Homer may have served the citizens of Lamos particularly well as a source of prestige because Lamos alone among cities in this region could claim to be mentioned in the Homeric Epics., Yazarlar makalede, Lamos (Adanda Kalesi) antik kentinin Gallienus Dönemi sur duvarında devşirme malzeme olarak kullanılmış bir yazıt taşıyıcı üzerinde 2018 yılı yüzey araştırmaları esnasında tespit edilen yeni bir yazıtı tanıtmaktadırlar. Yazıt taşıyıcı üzerinde distikhon vezninde kaleme alınmış bir epigramın 12 satırı kısmen korunmuştur. Yazıt fragmanı için burada sunulan tamamlama önerisinin doğru olması durumunda, ele geçen satırlarda Mos adında yerli bir kahraman ile Ilias’ın baş kahramanı Akhilleus’un babası Peleus’un isimleri anılmaktadır. Söz konusu mısralar kahramanların savaş sahnelerini ve yiğitliklerini epik üslupla ve büyük oranda Homeros’un sözcük dağarcığını kullanarak yansıtmaktadır. Bu mısralarda ayrıca «Pelasglar» ile «insanları katleden Kilikialılar»ın yanı sıra büyük ihtimalle Lamos kentinin adı da geçmektedir. Geniş bir coğrafyadan ele geçen yazıtlarla yapılan bir karşılaştırma epigramın İÖ 1. yüzyıla tarihlendirilmesi yönünde kanıt sunmaktadır. Yazarlar epigramı Kilikia kenti Lamos’u Hellenistik kültüre eklemlemek ve Dağlık Kilikialılarla barbarlık arasındaki çağrışımları yok etmek için gösterilen bilinçli çabanın kanıtı olarak değerlendirmektedirler. Makalede ayrıca bölge kentleri arasında Homeros destanlarında anılan tek kent olması hasebiyle Homeros’un Lamos’a bir tür itibar kaynağı olarak son derece yardımcı olduğu vurgulanmaktadır.

On the basis of a recently published inscription over the entrance of Karadağ Cave the author deals with the most prominent family of Kagrai and presents addenda et corrigenda for four published inscriptions. The Karadağ inscription implies that some economic activities took place inside the cave. The owners, Rhodon III and his son Musaios IV, were members of the most distinguished family of Kagrai which after migrating from Selge dominated the political and economic life of the settlement for at least four generations. Through various construction activities they contributed also to the development of Kagrai from a village to an autonomous demos. An old inscription from the Emerye Tower set up by the members of the same family indicates that the economic basis of their wealth was certainly landed property and agricultural production. Two published inscriptions in Gedefi Cave in the territory of Kasai indicate that some family members immortalized themselves by erecting statues, one of which was erected by Rhodon III for his father Musaios II. This evidence reveals not only the expansion of the field of activity of this Kagraian family up to Kasai, but also the importance of self-representation for the members of the family even far away from their homeland. The epigraphic documentation shows that the circle of rural elites in the micro-poleis of the region was extremely limited., Yazar, Karadağ Mağarası’nın girişi üzerinde duran ve kısa süre önce yayımlanan bir yazıt temelinde Kagrai’ın en seçkin ailesini irdelemekte; ayrıca yayımlı dört yazıt için addenda et corrigenda vermektedir. Karadağ yazıtı mağaranın içinde bir tür ekonomik faaliyetin söz konusu olduğunu düşündürmektedir. Mağaranın sahipleri olan Rhodon III ile oğlu Musaios IV Kagrai’ın Selge’den buraya göç ettikten sonra yerleşimin siyasi ve ekonomik yaşamında en az dört kuşak boyunca baskın olan en seçkin ailesine mensuptular. Aile üyeleri ayrıca çeşitli imar faaliyetleriyle yerleşimin küçük bir köy kimliğinden bağımsız bir demos statüsüne yükselmesine de katkıda bulunmuşlardır. Bu ailenin üyeleri tarafından inşa ettirilen Emerye Kulesi’nin daha önce yayımlanmış inşa yazıtı ailenin zenginliğinin kesinlikle büyük toprak sahipliğinden ve tarımsal üretimden kaynaklandığını göstermektedir. Kasai kentinin teritoryumunda yer alan Gedefi İni’ndeki iki ayrı yazıt, ailenin bazı üyelerinin heykel dikmek suretiyle kendilerini ölümsüzleştirdiklerini belgelemektedir. Bunlardan biri Rhodon III tarafından babası Musaios II için dikilmiştir. Bu veri bir yandan Kagrailı ailenin etkinlik sahasının Kasai’a kadar uzandığını; öte yandan da «kendini tasvir»in, memleketlerinden bu kadar uzakta dahi, aile üyeleri için taşıdığı önemi ortaya koymaktadır. Epigrafik belgeler bölgedeki mikro-kentlerin eşraf tabakasının sayıca son derece sınırlı olduğunu belgelemektedir.

In July and August 2018, during the surveys under the supervision of the museum in Yozgat a big number of monuments containing inscriptions has been found. One part of this research was carried out in Büyüknefes, a small village adjacent to the ancient polis Tavium. There the museum established a collection of stone objects, which are permanently being found in and around the village. In this article eleven hitherto unpublished epigraphic monuments are presented and analysed. Tombstones make up the biggest part of the discovered material: originating from the 5th or 6th century, almost all of them show the same iconographic peculiarities as well as the same formula of the inscription. However, the new funerary texts contribute to improve our knowledge of Tavium and Galatia especially during the early Byzantine period., Yozgat Müzesi’nin denetiminde 2018 yılı Temmuz ve Ağustos aylarında yürütülen yüzey araştırmalarında üzerilerinde yazıt taşıyan çok sayıda anıt bulunmuştur. Bu araştırmaların bir kısmı antik Tavium kentinin hemen yakınındaki Büyüknefes köyünde gerçekleştirilmiştir. Müze burada hepsi köyün içinde veya civarında bulunmuş taş eserlerin toplandığı bir açık hava sergisi oluşturmuştur. Makalede yayımsız on bir adet yazıtlı anıt tanıtılmakta ve analiz edilmektedir. Buluntuların büyük bir kısmını İS 5. veya 6. yüzyıllara tarihlenen ve neredeyse tamamı aynı ikonografik özelliklere ve aynı yazıt formulasyonuna sahip mezar taşları oluşturmaktadır. Makalede tanıtılan yeni mezar yazıtları özellikle Bizans Dönemi’nde Tavium kenti ve Galatia bölgesi hakkındaki bilgilerin artmasına yardımcı olmaktadır., Im Juli und August 2018 hat der Autor zahlreiche neue Steindokumente mit Inschriften aufgenommen, die das Museum von Yozgat aus den ländlichen Siedlungen des ehemaligen Territoriums von Tavium zusammengetragen hat. Hier werden elf dieser Neufunde publiziert und analysiert. Sie gehören alle zum Bestand der Sammlung des Dorfes Büyüknefes, das sich in unmittelbarer Nähe des antiken Tavium befindet. Der größte Teil der Sammlung wird von Grabinschriften eingenommen. Sie stammen mehrheitlich aus dem 5. und 6. nachchristlichen Jahrhundert und weisen nahezu ausnahmslos dieselben ikonographischen Besonderheiten sowie dieselben Inschriftenformulare auf. Mit dem neuen Inschriftenmaterial vermehrt sich unser Wissen über Tavium und Galatia besonders in der frühbyzantinischen Zeit.

The author publishes eight inscriptions from the region of Kula in the Middle Hermos valley, seven of them previously unknown. Two inscriptions derive from the modern town of Kula itself: an epitaph dating to the late first century BC (no. 1) and a dedication, probably to Meis Axiottenos, set up by a pragmateutēs (no. 2). There then follow five inscriptions from the modern village of Ayazören (ancient Iaza): a fragmentary funerary stēlē (no. 3); a funerary stēlē with accompanying relief, previously published, with several incorrect readings, by Christian Naour (no. 4); another fragmentary funerary stēlē (no. 5); a lengthy epitaph describing a large extended family (no. 6); and an epitaph including several idiosyncratic formulae (no. 7). Finally, a doorstone from modern Şehitlioğlu (ancient Thermai Theseos) appears to be a pierre errante; it almost certainly derives from the territory of Phrygian Akmoneia., Yazar makalesinde Orta Hermos Vadisi’nde yer alan Kula Bölgesi’nden yedisi daha önce yayımsız toplam sekiz yazıt yayımlamaktadır. İlk iki yazıt Kula İlçesi’nde bulunmuştur: İÖ Geç 1. yüzyıla tarihlenen bir mezar epigramı (no. 1) ile bir pragmateutēs tarafından Meis Aksiottenos için dikilmiş bir adak yazıtı (no. 2). Sonraki beş yazıt Ayazören (antik Iaza) köyünde bulunmuştur: bir mezar steli fragmanı (no. 3); pek çok yanlış okumayla daha önce Christian Naour tarafından yayımlanmış kabartmalı bir mezar steli (no. 4); bir diğer mezar steli fragmanı (no. 5); geniş bir aileyi tanımlayan uzun bir epitaph (no. 6) ve bir takım özgün formülasyonlar içeren bir diğer epitaph (no. 7). Son olarak Şehitlioğlu’nda (antik Thermai Theseos) bulunmuş bir eşik taşı pierre errante (gezgin taş) olarak değerlendirilmekte ve kökeninin neredeyse kesin bir şekilde Phrygia yerleşimi Akmoneia olduğu düşünülmektedir.

In diesem Artikel wird eine Neuedition der Grabinschrift ICPisidia 133 aus Ariassos geboten. Auf der Grundlage der Umzeichnung und des Abklatsches, die 1902 von Rudolf Heberdey erstellt wurden, lässt sich die bereits publizierte Inschrift beträchtlich verbessern und um eine weitere Zeile rekonstruieren. Der Text enthält rechtliche Bestimmungen zum Schutz des Grabes, die zahlreiche Ähnlichkeiten mit jenen Grabinschriften in Termossos aufweisen. Inhaber des Familiensarkophags war ein gewisser Aur. Asklepianos Krateros. Der schwer zu entziffernde Name seiner Gattin lautete wahrscheinlich Εὐκλιανή. Da der Grabherr und die übrigen Familienmitglieder den Gentilnamen Aurelius tragen, dürfte der Sarkophag nach der Constitutio Antoniniana errichtet worden sein. Im letzten Teil des Artikels wird unter Berücksichtigung der Höhe der auf ihrem Sarkophag eingravierten Geldstrafe und der Wahl des Grabtyps dafür argumentiert, dass der Grabinhaber einen bescheidenen sozialen Status innehatte. Er gehörte zumindest nicht zu der Führungsschicht von Ariassos, die man in den bisher publizierten Inschriften der Stadt etwas näher fassen kann., In this paper, I offer a new version of a funerary inscription published as ICPisidia 133 from Ariassos. On the basis of a drawing and a squeeze made by Rudolf Heberdey in 1902 the reading of the published text can be improved significantly and an additional line can be reconstructed: the text contains a prohibition and a penalty clause showing many similarities with those preserved in the neighbouring city of Termessos. The sarcophagus belongs to a certain Aur(elius) Asklepianos Krateros and his family. The name of his wife is still difficult to read, but the previously unattested female name of Εὐκλιανή is brought up for discussion. The use of the nomen gentile Aurelius for the persons mentioned in the inscription suggests a date after the Constitutio Antoniniana. In the last part of the paper, I argue, mainly on the basis of the sum to be paid as a fine in case of unauthorized burial, but also due to the type of grave, that the members of this family were of relatively modest social status. This means that they may not have belonged to the upper class of Ariassos represented in the inscriptions already known from this city., Yazar makalesinde Ariasos’tan ICPisidia 133 olarak yayınlanan mezar yazıtının yeni bir edisyonunu sunmaktadır. Yayınlı yazıtın 1902 yıllında Rudolf Heberdey tarafından alınan ıstampajı ve yapılan çizimi sayesinde metnin okunması önemli ölçüde geliştirilebilmekte ve ek bir satırın rekonstrüksiyonu yapılabilmektedir: Metin, Ariassos’un komşusu Termessos’ta ele geçen yazıtlardakiyle pek çok benzerlik gösteren bir yasaklama ve ceza maddesi içermektedir. Lahit, Aur(elius) Asklepianos Krateros isimli birine ve ailesine aittir. Eşinin isminin okunmasında hala zorluk bulunmakla birlikte, bunun için daha önce belgelenmemiş olan Εὐκλιανή kadın ismi tartışmaya taşınmaktadır. Yazıtta geçen kişiler için Aurelius nomen gentilcium’unun kullanılmış olması yazıtın Constitutio Antoniniana’dan sonraya tarihlendirilmesi gerektiğini göstermektedir. Makalenin son bölümünde esasen izinsiz gömü durumunda ödenecek para cezası tutarı temel alınarak, fakat aynı zamanda mezar tipolojisi de göz önünde bulundurularak aile üyelerinin görece mütevazi bir sosyal konuma sahip oldukları savunulmaktadır. Bu durum onların Ariassos’un yayımlı yazıtlar aracılığıyla bilinen üst katmanlarına ait olamayacakları anlamına gelmektedir.