Search

Fokus ovog rada je na modifikacija pektina sa L-DOPA-om u reakcijama perjodatne oksidacije i reduktivnog aminovanja u cilju dobijanja 5mol% L-DOPA-pektin i dalje imobilizaciji ćelijskih zidova kvasca sa rekombinantnom lignin peroksidazom u hidrogelu koji se sastoji od 5 mol% L-DOPApektina u kojem je dodat komercijalni alginat. Cilj je bio u dobijanju biokatalizatora koji bi se mogao višekratno koristiti u dekolorizaciji boja iz otpadnih voda.

Maqolada na’matak mevasining xalq tabobatida odamning immunitetini oshirishdagi foydali xususiyatlari: na’matak mevasidan shifobaxsh damlamalar tayyorlash ularning organizmni quvvatlantirish, modda almashinuvini yaxshilashdagi ahamiyati haqida so’z boradi.

U ovom radu optimizovana je sinteza pektina, prirodnog heteropolisaharida, modifikovanog furfurilaminom. Uspešnost modifikacije pektina je ispitivana pomoću ultraljubiĉasto-vidljive spektroskopije, Furijeove transformisane infracrvene spektroskopije i protonske nuklearne magnetne rezonancije. Nakon uspešne ekspresije lignin peroksidaze na površini ćelija kvasca i uspešnog liziranja ćelija, dobijeni ćelijski zidovi sa lignin peroksidazom su imobilizovani u kalcijum-furfurilamin-pektin kuglicama u cilju dobijanja biokatalizatora sa poboljšanim karakteristikama i sposobnošću višekratne primene OdreĊena je pH i temperaturna stabilnost imobilizovanog i slobodnog enzima, kao i efikasnost biokatalizatora u ponovljenim ciklusima dekolorizacije otpadnih boja. TakoĊe su ispitane sposobnosti fotopolimerizacije furfurilamin-pektinskih kuglica ćelijskim zidovima sa lignin u prisustvu fotoinicijatora Rose Bengal-a i Riboflavina, pod dejstvom vidljive svetlosti. Ispitan je uticaj fotopolimerizacije imobilizacionog matriksa na pH i temperaturnu stabilnost imobilizovanog biokatalizatora, kao i oĉuvanje aktivnosti lignin peroksidaze tokom vremena, odreĊivanjem procenta zadrţane aktivnosti tokom procesa dekolorizacije boja raĊene u ponovljenim ciklusima.

Maqolada na’matak mevasining xalq tabobatida odamning immunitetini oshirishdagi foydali xususiyatlari: na’matak mevasidan shifobaxsh damlamalar tayyorlash ularning organizmni quvvatlantirish, modda almashinuvini yaxshilashdagi ahamiyati haqida so’z boradi.

Maqolada na’matak mevasining xalq tabobatida odamning immunitetini oshirishdagi foydali xususiyatlari: na’matak mevasidan shifobaxsh damlamalar tayyorlash ularning organizmni quvvatlantirish, modda almashinuvini yaxshilashdagi ahamiyati haqida so’z boradi.

Maqolada na’matak mevasining xalq tabobatida odamning immunitetini oshirishdagi foydali xususiyatlari: na’matak mevasidan shifobaxsh damlamalar tayyorlash ularning organizmni quvvatlantirish, modda almashinuvini yaxshilashdagi ahamiyati haqida so’z boradi.

Predmet istraživanja ove doktorske teze je priprema biopolimernih emulzija i disperzija, kao i dobijanje tankih filmova i prevlaka od njih, koje se mogu koristiti u aktivnom pakovanju za zaštitu namirnica i kao biopesticid. Glavni koncept naučno-istraživačkog rada zasniva se na ugradnji aktivnih komponenti (etarsko ulje limunove trave, Zn(CH3COO)2∙2H2O, nanočestice ZnO) u polimernu matricu pektina i hitozana, sa ciljem da se postigne njihovo sporo otpuštanje i produžena antimikrobna/ insekticidna aktivnost. Emulzije i filmovi su ispitani različitim metodama u cilju strukturne (Particle Analyzer, ATR-FTIR, TGA/DTG i DSC) i morfološke (AFM, SEM) karakterizacije. Takođe, određena su mehanička svojstava i rastvorljivost filmova. Antibakterijsko dejstvo emulzija i disperzija testirano je u in vitro uslovima na vrstama bakterija koje su česti uzročnici kontaminacije i trovanja namirnicama (Escherichia coli, Bacillus subtilis i Staphylococcus aureus). Filmovi na bazi hitozana pokazali su bolja mehanička svojstva i niži stepen rastvorljivosti u poređenju sa filmovima na bazi pektina. Emulzije i disperzije na bazi hitozana su pokazale jači antibakterijski efekat u in vitro uslovima, dok je kod emulzija na bazi pektina primećeno sinergističko dejstvo između aktivnih komponenti. Efikasnost prevlaka, koje bi se primenjivale u izradi aktivnog pakovanja, testirana je u in vivo uslovima na svežim malinama (Rubus idaeus L.), pri čemu je ostvaren produžetak svežine i roka trajanja maline sa četiri na osam dana. Dejstvo emulzije na bazi pektina kao biopesticida ispitano je na krompirovom moljcu (Phthorimaea operculella L.), kada je efekat sporog otpuštanja doveo do produženog dejstva bioaktivnih jedinjenja inkapsuliranog etarskog ulja u efikasnom suzbijanju krompirovog moljca.

Tato bakalářská práce se zabývá využitím 3D tisku metodou FDM při výrobě pevných lékových forem a testováním navržených tobolek připravených z materiálu PVA, Affinisol a kombinací Affinisolu s Pektinem. Na základě požadavků Českého lékopisu pro případné uvedení léčiva na trh bylo provedeno několik zkoušek 3D tištěných tobolek. Konkrétně byly provedeny disoluční testy jednotlivých tablet plněných laktózou a kofeinem při teplotě 37 °C. Výsledkem těchto zkoušek byly disoluční profily kofeinu, jež byl ve studii použit jako účinná látka. Disoluční profily byly následně vyhodnocovány metodou kalibrační přímky. Součástí další zkoušky bylo zjištění hodnoty Swelling indexu a pozorování rozpadu připravených tobolek v disolučním médiu. Následně byla provedena hmotnostní a rozměrová analýza pro zjištění odchylek jednotlivých tištěných tablet., This bachelor thesis deals with the use of 3D printing by FDM in the production of solid dosage forms and testing of the designed capsules prepared from PVA, Affinisol and a combination of Affinisol and Pectin. Based on the requirements of the Czech Pharmacopoeia for possible marketing of the drug, several tests of 3D printed capsules were performed. In particular, disolution tests of individual lactose- and caffeine-filled tablets were performed at 37 °C. These tests resulted in disolution profiles of caffeine, which was used as the active ingredient in the study. The disolution profiles were subsequently evaluated using the calibration line method. Further testing included the determination of the Swelling Index value and observation of the disintegration of the prepared capsules in the dissolution medium. Finally was performed mass and dimensional analysis to determine the variation of the individual printed tablets., Fakulta chemicko-technologická, Záměna citrusového pektinu za jablečný - důvod, instrumentální uspořádání, Dokončená práce s úspěšnou obhajobou

U ovom radu optimizovana je sinteza pektina, prirodnog heteropolisaharida, modifikovanog furfurilaminom. Uspešnost modifikacije pektina je ispitivana pomoću ultraljubiĉasto-vidljive spektroskopije, Furijeove transformisane infracrvene spektroskopije i protonske nuklearne magnetne rezonancije. Nakon uspešne ekspresije lignin peroksidaze na površini ćelija kvasca i uspešnog liziranja ćelija, dobijeni ćelijski zidovi sa lignin peroksidazom su imobilizovani u kalcijum-furfurilamin-pektin kuglicama u cilju dobijanja biokatalizatora sa poboljšanim karakteristikama i sposobnošću višekratne primene OdreĊena je pH i temperaturna stabilnost imobilizovanog i slobodnog enzima, kao i efikasnost biokatalizatora u ponovljenim ciklusima dekolorizacije otpadnih boja. TakoĊe su ispitane sposobnosti fotopolimerizacije furfurilamin-pektinskih kuglica ćelijskim zidovima sa lignin u prisustvu fotoinicijatora Rose Bengal-a i Riboflavina, pod dejstvom vidljive svetlosti. Ispitan je uticaj fotopolimerizacije imobilizacionog matriksa na pH i temperaturnu stabilnost imobilizovanog biokatalizatora, kao i oĉuvanje aktivnosti lignin peroksidaze tokom vremena, odreĊivanjem procenta zadrţane aktivnosti tokom procesa dekolorizacije boja raĊene u ponovljenim ciklusima.

Ovaj master rad fokusiran je na ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, njegove antioksidativne i antimikrobne aktivnosti, kao i ispitivanja digestije pektina enzimima prisutnih u gastrointestinalnom traktu. Prebiotska aktivnost pektina ispitana je fermentacijom bakterijama selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog mleka, kao i sojevima bifidobakterija (Bifidobacterium breve i Bifidobacterium bifidum) i Lactobacillus rhamnosus. Upoređena je antimikrobna i antioksidativna aktivnost pektina pre i nakon fermentacije. Pored klasične spektrofotometrijske, DPPH metode, kojom je određena antioksidativna aktivnost, primenjena je i elektrohemijska metoda ciklične voltametrije. Eksperimentom in vitro digestije pektina, digestovan je 0,5 % vodeni rastvor pektina enzimima digestivnog trakta, nakon čega je određen uticaj na rast laktobacila, promena pH vrednosti i antioksidativna aktivnost pre i nakon digestije. Eksperimentalno dobijeni podaci ukazuju da pektin ima prebiotsku aktivnost i da povoljno utiče na rast i aktivnost probiotskih bakterija. Takođe su dokazana i njegova antioksidativna i antimikrobna svojstva, kao i sposobnost enzima gastrointestinalnog trakta da digestuju pektin.

Termin pektin se odnosi na strukturno najsloženiju porodicu polisaharida u prirodi. Nalazi se u ćelijskom zidu biljaka. Jako je značajan po svojoj sposobnosti da poboljša kvalitet hrane. Njegova izvanredna struktura i svojstva su doprinela da se dosta koristi kao stabilizator i zgušnjivač. Prvo pominjanje pektina je u jednom Engleskom članku 1750. godine o pripremi želea od jabuka. Francuski hemičar i farmaceut, Henri Braconnot je 1825. god. izolovao i opisao ovo jedinjenje. Kada govorimo o komercijalnoj proizvodnji, 1930-ih godina Hermann Herbstherith je pisao o mogućoj upotrebi jabukovih komina koje su se odbacivale kao nusproizvod u proizvodnji voćnog soka. Naziv pektin potiče od grčke reći „pektos“, što znači čvrst i tvrd i ukazuje na sposobnost pektina da formira hidrogel. Sadržaj pektina varira u zavisnosti od izvora biljnog materijala. Postoji nekoliko nusproizvoda poljoprivredne i prehrambene industrije koje imaju visok sadržaj pektina: komine od jabuka, šećerna repa, suncokret itd. Pektin je jako bitan u ljudskoj ishrani jer predstavlja prebiotsko i rastvorljivo dijetetsko vlakno, deluje tako što smanjuje koncentracuju glukoze u krvi, koncentraciju LDL holesterola, imunostimulišuće i antikancerogeno. Cilj ovog završnog rada je bilo ispitivanje antioksidativnih osobina kiselih i alkalih hidrolizata pektina iz kore i pulpe dunje.

Ovaj master rad fokusiran je na ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, njegove antioksidativne i antimikrobne aktivnosti, kao i ispitivanja digestije pektina enzimima prisutnih u gastrointestinalnom traktu. Prebiotska aktivnost pektina ispitana je fermentacijom bakterijama selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog mleka, kao i sojevima bifidobakterija (Bifidobacterium breve i Bifidobacterium bifidum) i Lactobacillus rhamnosus. Upoređena je antimikrobna i antioksidativna aktivnost pektina pre i nakon fermentacije. Pored klasične spektrofotometrijske, DPPH metode, kojom je određena antioksidativna aktivnost, primenjena je i elektrohemijska metoda ciklične voltametrije. Eksperimentom in vitro digestije pektina, digestovan je 0,5 % vodeni rastvor pektina enzimima digestivnog trakta, nakon čega je određen uticaj na rast laktobacila, promena pH vrednosti i antioksidativna aktivnost pre i nakon digestije. Eksperimentalno dobijeni podaci ukazuju da pektin ima prebiotsku aktivnost i da povoljno utiče na rast i aktivnost probiotskih bakterija. Takođe su dokazana i njegova antioksidativna i antimikrobna svojstva, kao i sposobnost enzima gastrointestinalnog trakta da digestuju pektin.

Termin pektin se odnosi na strukturno najsloženiju porodicu polisaharida u prirodi. Nalazi se u ćelijskom zidu biljaka. Jako je značajan po svojoj sposobnosti da poboljša kvalitet hrane. Njegova izvanredna struktura i svojstva su doprinela da se dosta koristi kao stabilizator i zgušnjivač. Prvo pominjanje pektina je u jednom Engleskom članku 1750. godine o pripremi želea od jabuka. Francuski hemičar i farmaceut, Henri Braconnot je 1825. god. izolovao i opisao ovo jedinjenje. Kada govorimo o komercijalnoj proizvodnji, 1930-ih godina Hermann Herbstherith je pisao o mogućoj upotrebi jabukovih komina koje su se odbacivale kao nusproizvod u proizvodnji voćnog soka. Naziv pektin potiče od grčke reći „pektos“, što znači čvrst i tvrd i ukazuje na sposobnost pektina da formira hidrogel. Sadržaj pektina varira u zavisnosti od izvora biljnog materijala. Postoji nekoliko nusproizvoda poljoprivredne i prehrambene industrije koje imaju visok sadržaj pektina: komine od jabuka, šećerna repa, suncokret itd. Pektin je jako bitan u ljudskoj ishrani jer predstavlja prebiotsko i rastvorljivo dijetetsko vlakno, deluje tako što smanjuje koncentracuju glukoze u krvi, koncentraciju LDL holesterola, imunostimulišuće i antikancerogeno. Cilj ovog završnog rada je bilo ispitivanje antioksidativnih osobina kiselih i alkalih hidrolizata pektina iz kore i pulpe dunje.

Ushbu izlanishimizda Avagadro dasturi yordamida pektin monomerining ayrim geometrik va energetik parametrlarini empirik hisoblash usullarida o’rganish natijalari keltirilgan.

Hozirgi kunda yangi modda sintez qilish bilan birga uning biologik faolligini o’rganish ham davr talabi hisoblanadi. Ushbu izlanishimizda PASS online dasturi yordamida pektinning ayrim biologik faolliklarini o’rganish natijalari keltirilgan.

Ushbu izlanishimizda Avagadro dasturi yordamida pektin monomerining ayrim geometrik va energetik parametrlarini empirik hisoblash usullarida o’rganish natijalari keltirilgan.

Hozirgi kunda yangi modda sintez qilish bilan birga uning biologik faolligini o’rganish ham davr talabi hisoblanadi. Ushbu izlanishimizda PASS online dasturi yordamida pektinning ayrim biologik faolliklarini o’rganish natijalari keltirilgan.

Hozirgi kunda yangi modda sintez qilish bilan birga uning biologik faolligini o’rganish ham davr talabi hisoblanadi. Ushbu izlanishimizda PASS online dasturi yordamida pektinning ayrim biologik faolliklarini o’rganish natijalari keltirilgan.

Ushbu izlanishimizda Avagadro dasturi yordamida pektin monomerining ayrim geometrik va energetik parametrlarini empirik hisoblash usullarida o’rganish natijalari keltirilgan.

Ushbu izlanishimizda Avagadro dasturi yordamida pektin monomerining ayrim geometrik va energetik parametrlarini empirik hisoblash usullarida o’rganish natijalari keltirilgan.

Hozirgi kunda yangi modda sintez qilish bilan birga uning biologik faolligini o’rganish ham davr talabi hisoblanadi. Ushbu izlanishimizda PASS online dasturi yordamida pektinning ayrim biologik faolliklarini o’rganish natijalari keltirilgan.

Opšte je poznata činjenica da postoji veliki ekološki problem zagađenja životne sredine otpadnim vodama što zahteva kolektivne napore da bi se sprečila nadolazeća ekološka katastrofa. U ovom radu je razvijen postupak utemeljen na principima biotehnologije, tačnije peroksidaza iz rena je primenjena u tretmanu sintetičkih boja koje su neizostavna komponenta otpadnih voda. Novi biotehnološki postupak je razmatran sa aspekta ekološki prihvatljive tehnike imobilizacije korišćenjem oksidovanog pektina kao agensa za aktiviranje Purolite® A109 nosača koji je biokompatibilan, sa ciljem dobijanja stabilne i efikasne imobilisane peroksidaze iz rena za primenu u tretmanu sintetičkih boja iz otpadnih voda. Za aktivaciju makroporozne polistirenske jonoizmenjivačke smole, Purolite® A109 korišćen je oksidovani pektin (1% w/v). Specifična aktivnost peroksidaze imobilisane na pektinom modifikovan Purolite® A109 iznosila je 37,58 ± 2,21 IU/mg. Imobilisana peroksidaza se pokazala kao veoma efikasna u biorazgradnji antrahinonske boje, 92,03 ± 7,32 % AV109 boje je uklonjeno nakon 30 minuta tretmana. Pored toga, imobilisani enzim je značajno doprineo kvalitetu tretirane obojene otpadne vode potvrđene testovima hemijske potrošnje kiseonika (HPK) i ukupnog organskog ugljenika (UOU). Operativna stabilnost je potvrđena nakon 10 ciklusa primene sa 45 % zadržane aktivnosti.

Opšte je poznata činjenica da postoji veliki ekološki problem zagađenja životne sredine otpadnim vodama što zahteva kolektivne napore da bi se sprečila nadolazeća ekološka katastrofa. U ovom radu je razvijen postupak utemeljen na principima biotehnologije, tačnije peroksidaza iz rena je primenjena u tretmanu sintetičkih boja koje su neizostavna komponenta otpadnih voda. Novi biotehnološki postupak je razmatran sa aspekta ekološki prihvatljive tehnike imobilizacije korišćenjem oksidovanog pektina kao agensa za aktiviranje Purolite® A109 nosača koji je biokompatibilan, sa ciljem dobijanja stabilne i efikasne imobilisane peroksidaze iz rena za primenu u tretmanu sintetičkih boja iz otpadnih voda. Za aktivaciju makroporozne polistirenske jonoizmenjivačke smole, Purolite® A109 korišćen je oksidovani pektin (1% w/v). Specifična aktivnost peroksidaze imobilisane na pektinom modifikovan Purolite® A109 iznosila je 37,58 ± 2,21 IU/mg. Imobilisana peroksidaza se pokazala kao veoma efikasna u biorazgradnji antrahinonske boje, 92,03 ± 7,32 % AV109 boje je uklonjeno nakon 30 minuta tretmana. Pored toga, imobilisani enzim je značajno doprineo kvalitetu tretirane obojene otpadne vode potvrđene testovima hemijske potrošnje kiseonika (HPK) i ukupnog organskog ugljenika (UOU). Operativna stabilnost je potvrđena nakon 10 ciklusa primene sa 45 % zadržane aktivnosti.

Termin pektin se odnosi na strukturno najsloženiju porodicu polisaharida u prirodi. Nalazi se u ćelijskom zidu biljaka. Jako je značajan po svojoj sposobnosti da poboljša kvalitet hrane. Njegova izvanredna struktura i svojstva su doprinela da se dosta koristi kao stabilizator i zgušnjivač. Prvo pominjanje pektina je u jednom Engleskom članku 1750. godine o pripremi želea od jabuka. Francuski hemičar i farmaceut, Henri Braconnot je 1825. god. izolovao i opisao ovo jedinjenje. Kada govorimo o komercijalnoj proizvodnji, 1930-ih godina Hermann Herbstherith je pisao o mogućoj upotrebi jabukovih komina koje su se odbacivale kao nusproizvod u proizvodnji voćnog soka. Naziv pektin potiče od grčke reći „pektos“, što znači čvrst i tvrd i ukazuje na sposobnost pektina da formira hidrogel. Sadržaj pektina varira u zavisnosti od izvora biljnog materijala. Postoji nekoliko nusproizvoda poljoprivredne i prehrambene industrije koje imaju visok sadržaj pektina: komine od jabuka, šećerna repa, suncokret itd. Pektin je jako bitan u ljudskoj ishrani jer predstavlja prebiotsko i rastvorljivo dijetetsko vlakno, deluje tako što smanjuje koncentracuju glukoze u krvi, koncentraciju LDL holesterola, imunostimulišuće i antikancerogeno. Cilj ovog završnog rada je bilo ispitivanje antioksidativnih osobina kiselih i alkalih hidrolizata pektina iz kore i pulpe dunje.

Ovaj master rad fokusiran je na ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, njegove antioksidativne i antimikrobne aktivnosti, kao i ispitivanja digestije pektina enzimima prisutnih u gastrointestinalnom traktu. Prebiotska aktivnost pektina ispitana je fermentacijom bakterijama selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog mleka, kao i sojevima bifidobakterija (Bifidobacterium breve i Bifidobacterium bifidum) i Lactobacillus rhamnosus. Upoređena je antimikrobna i antioksidativna aktivnost pektina pre i nakon fermentacije. Pored klasične spektrofotometrijske, DPPH metode, kojom je određena antioksidativna aktivnost, primenjena je i elektrohemijska metoda ciklične voltametrije. Eksperimentom in vitro digestije pektina, digestovan je 0,5 % vodeni rastvor pektina enzimima digestivnog trakta, nakon čega je određen uticaj na rast laktobacila, promena pH vrednosti i antioksidativna aktivnost pre i nakon digestije. Eksperimentalno dobijeni podaci ukazuju da pektin ima prebiotsku aktivnost i da povoljno utiče na rast i aktivnost probiotskih bakterija. Takođe su dokazana i njegova antioksidativna i antimikrobna svojstva, kao i sposobnost enzima gastrointestinalnog trakta da digestuju pektin.

Cilj ovog diplomskog rada bilo je in vitro ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, praćenjem anaerobne fermentacije ovog ugljenog hidrata upotrebom različitih mikroorganizama, pomoću Micro-Oxymax respirometra. Stoga, bilo je neophodno pratiti uticaj pektina na rast bakterijskih vrsta selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog preterminskog majčinog mleka, zrelog terminskog mleka, fecesa beba, kao i na rast kulture Lactobacillus rhamnosus.

Cilj ovog diplomskog rada bilo je in vitro ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, praćenjem anaerobne fermentacije ovog ugljenog hidrata upotrebom različitih mikroorganizama, pomoću Micro-Oxymax respirometra. Stoga, bilo je neophodno pratiti uticaj pektina na rast bakterijskih vrsta selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog preterminskog majčinog mleka, zrelog terminskog mleka, fecesa beba, kao i na rast kulture Lactobacillus rhamnosus.

I det här projektet extraherades värdefulla komponenter från äpple-pomace som är en restprodukt från cidertillverkning. Restprodukten var tillhandahållen av en svensk cidertillverkare. Extraktionen fokuserades mot pektin och fenolföreningar som uppvisar antioxiderande aktivitet. Extraktionsprocessen designades ur ett miljövänligt perspektiv, inga skadliga kemikalier användes. Fenolära substanser extraherades initialt från pomacen med en vattenlösning innehållande 50% etanol. Därefter studerades kompositionen och den antioxiderande aktiviteten i dessa extrakt. Fokuseringen i projektet låg främst på pektin. Pektin extraherades med subkritiskt vatten vid tre olika pH (3,5 och 7) samt vid två skilda temperaturer (120°C och 140°C) i antingen 5, 10 och 15 minuters sekvenser. Pektinet karakteriserades med avseende på extraktionsutvinningsgrad, sockerkomposition, molekylvikt och antioxiderande aktivitet. Resultaten jämfördes för att undersöka effekten av pH, temperatur och extraktionstid. Gelningsegenskapen hos olika pektin studerades som ett bevis på koncept i ett empiriskt experiment där hög-viskösa vätskor bestående av 5% pektin och 60% sackaros framställdes. Extraherade fenolföreningar har potential att fungera som naturligt utvunna antioxidanter i kosmetiska produkter och pektin kan tänkas användas som reologimodifierare i vattenbaserade formuleringar med låga pH-värden utan behov av kemiska modifieringar., In this project, apple pomace from a Swedish cider making factory as a by-product was used as a raw material to extract valuable compounds. The extraction was focused on pectin and phenolic compounds with antioxidant activity. For the extraction procedures environmentally friendly processes were chosen without using any harsh chemicals. Phenolic compounds wereinitially extracted from the pomace using 50% aqueous ethanol and then the composition, total phenolic content and antioxidant activity were studied in these extracts. The main focus was on pectins, which were extracted by subcritical water at three different pH conditions (pH 3, 5 and 7) and two different temperatures (120°C and 140°C) in 5-, 10- and 15 minute sequences. Then the pectins were characterized in terms of extraction yield, sugar composition, molecular weight and antioxidant activity and the results were compared in terms of the effect of pH, temperatur eand extraction time. The gelling properties of the different pectins were also studied as a proof of concept in an empirical experiment, where highly viscous liquids were obtained at 5% pectinand 60% sucrose content. In summary, the extracted phenolic compounds have potential to function as naturally derived antioxidants in cosmetics and the pectin may be used as a rheology modifier in water-based formulations of low pH without any additional chemical modifications.

Cilj ovog rada je bio modifikovanje pektina fenolnim jedinjenjima (L-dopom i dopaminom), a potom umrežavanje nastalih modifikata različitim hemijskim i fizičkim metodama, kao i optimizacija uslova fotopolimerizacije polimera pod dejstvom zelenog svetla. Dobijeni hidrogelovi bi mogli da se koriste u različite svrhe u poljima medicine, farmacije, industrije i dr.

I det här projektet extraherades värdefulla komponenter från äpple-pomace som är en restprodukt från cidertillverkning. Restprodukten var tillhandahållen av en svensk cidertillverkare. Extraktionen fokuserades mot pektin och fenolföreningar som uppvisar antioxiderande aktivitet. Extraktionsprocessen designades ur ett miljövänligt perspektiv, inga skadliga kemikalier användes. Fenolära substanser extraherades initialt från pomacen med en vattenlösning innehållande 50% etanol. Därefter studerades kompositionen och den antioxiderande aktiviteten i dessa extrakt. Fokuseringen i projektet låg främst på pektin. Pektin extraherades med subkritiskt vatten vid tre olika pH (3,5 och 7) samt vid två skilda temperaturer (120°C och 140°C) i antingen 5, 10 och 15 minuters sekvenser. Pektinet karakteriserades med avseende på extraktionsutvinningsgrad, sockerkomposition, molekylvikt och antioxiderande aktivitet. Resultaten jämfördes för att undersöka effekten av pH, temperatur och extraktionstid. Gelningsegenskapen hos olika pektin studerades som ett bevis på koncept i ett empiriskt experiment där hög-viskösa vätskor bestående av 5% pektin och 60% sackaros framställdes. Extraherade fenolföreningar har potential att fungera som naturligt utvunna antioxidanter i kosmetiska produkter och pektin kan tänkas användas som reologimodifierare i vattenbaserade formuleringar med låga pH-värden utan behov av kemiska modifieringar., In this project, apple pomace from a Swedish cider making factory as a by-product was used as a raw material to extract valuable compounds. The extraction was focused on pectin and phenolic compounds with antioxidant activity. For the extraction procedures environmentally friendly processes were chosen without using any harsh chemicals. Phenolic compounds wereinitially extracted from the pomace using 50% aqueous ethanol and then the composition, total phenolic content and antioxidant activity were studied in these extracts. The main focus was on pectins, which were extracted by subcritical water at three different pH conditions (pH 3, 5 and 7) and two different temperatures (120°C and 140°C) in 5-, 10- and 15 minute sequences. Then the pectins were characterized in terms of extraction yield, sugar composition, molecular weight and antioxidant activity and the results were compared in terms of the effect of pH, temperatur eand extraction time. The gelling properties of the different pectins were also studied as a proof of concept in an empirical experiment, where highly viscous liquids were obtained at 5% pectinand 60% sucrose content. In summary, the extracted phenolic compounds have potential to function as naturally derived antioxidants in cosmetics and the pectin may be used as a rheology modifier in water-based formulations of low pH without any additional chemical modifications.

Cilj ovog rada je bio modifikovanje pektina fenolnim jedinjenjima (L-dopom i dopaminom), a potom umrežavanje nastalih modifikata različitim hemijskim i fizičkim metodama, kao i optimizacija uslova fotopolimerizacije polimera pod dejstvom zelenog svetla. Dobijeni hidrogelovi bi mogli da se koriste u različite svrhe u poljima medicine, farmacije, industrije i dr.

Cilj ovog diplomskog rada bilo je in vitro ispitivanje prebiotske aktivnosti pektina, praćenjem anaerobne fermentacije ovog ugljenog hidrata upotrebom različitih mikroorganizama, pomoću Micro-Oxymax respirometra. Stoga, bilo je neophodno pratiti uticaj pektina na rast bakterijskih vrsta selektovanih iz kolostruma, prelaznog i zrelog preterminskog majčinog mleka, zrelog terminskog mleka, fecesa beba, kao i na rast kulture Lactobacillus rhamnosus.

Stabilizatori na bazi biopolimera postaju posebno povoljna prirodna rešenja za primenu u kompleksnim sistemima, kao što su emulzije tipa ulja u vodi. U ovoj disertaciji je ispitan individualni i kombinovani uticaj tri stabilizatora na bazi polisaharida (vlakna šećerne repe, pektin šećerne repe i OSA maltodekstrin) na formiranje i stabilnost emulzija kukuruznog ulja u vodi. Ispitan je uticaj četiri različite tehnike emulgovanja (ultrazvučna homogenizacija, visokopritisna homogenizacija, membransko emulgovanje i rotor-stator homogenizacija). Sveobuhvatna karakterizacija koja je obuhvatala ispitivanje fizičko-hemijskih, strukturnih, tenziometrijskih, konduktometrijskih, viskozimetrijskih osobina ispitivanih polisaharida je prikazana u ovoj disertaciji. Dobijeni rezultati veličine kapi emulzija i njihove fizičke stabilnosti ukazuju na dobra stabilizaciona svojstva ispitivanih polisaharida. Interakcije između primenjenih stabilizatora na bazi polisaharida rezultovale su značajnim promenama veličine kapi, zeta potencijala, kriming indeksa i strukture emulzije., Biopolymer based stabilizers become particularly favorable natural solutions for use in complex systems, such as oil-in-water emulsions. In following dissertation, the individual and combined effects of three polysaccharide based stabilizers (sugar beet fibers, sugar beet pectin and OSA maltodextrin) on the formation and stability of corn oil emulsions in water were tested. The influence of four different emulsion techniques (ultrasonic homogenization, high-pressure homogenization, membrane emulsification and rotor-stator homogenization) were examined. A comprehensive characterization that included the examination of physico-chemical, structural, tensiometric, conductometric, viscometric characteristics of the polysaccharides examined is presented in this dissertation. The obtained results of the emulsion droplet size and their physical stability indicate good stabilization properties of the polysaccharides examined. The interactions between the applied polysaccharide-based stabilizers resulted in significant changes in the droplet size, zeta potential, creaming index and the structure of the emulsion.

Istraživanja u okviru ove doktorske disertacije sprovedena su sa osnovnim ciljemrazvoja derivata pektina unapređene funkcionalnosti u odnosu na primenu ovogpolisaharida kao sorbenta i materijala za izradu ambalažnih filmova. U prvom delu radaopisan je postupak modifikacije pektina u reakciji esterifikacije sa acil-dihloridima,nakon čega su ispitana svojstva dobijenih acilovanih derivata sintetisanih pri različitimmolarnim odnosima agensa za acilaciju i galakturonske kiseline. Utvrđeno je dapromene u strukturi utiču na reološka, termička i morfološka svojstva pektina, kao i nainterakcije koje se uspostavljaju u vodenim rastvorima. U cilju detaljnog sagledavanjasvih parametara koji mogu imati uticaj na sorpciju pektina i njegovih derivata, u drugomdelu rada ispitan je uticaj specifičnih anjona na umrežavanje nativnog pektina uvodenim rastvorima soli bakra. Analiza ovog uticaja rezultovala je uspostavljanjemanalogije umrežavanja pektina sa relativnim uticajem anjona u vodenim rastvorima kojeje opisano Hofmeister-ovom teorijom. Hidrofobnost acilovanih derivata, kao imogućnost njihove primene kao sorbenata i materijala za izradu ambalažnih filmova,ispitana je u trećem delu rada. Dobijeni rezultati ukazuju da acil ostaci (C4-C10) ustrukturi derivata utiču na povećanje hidrofobnosti nativnog pektina, što se možesmatrati jednim od najznačajnijih rezultata proisteklih iz ove disertacije. Parametriprocesa sorpcije Cu2+ jona iz vodenih rastvora ukazuju da acilovani derivati posedujumanji ravnotežni kapacitet u poređenju sa nativnim pektinom, pri čemu je utvrđeno daje vrednost ovog parametra uslovljena strukturom derivata. Filmovi na bazi acilovanihderivata pektina predstavljaju bolju barijeru za transport vodene pare, što se tumači kaoposledica njihove povećane hidrofobnosti. Ipak, rezultati mehaničkih ispitivanjaukazuju da predložene modifikacije nemaju pozitivan uticaj na moguću primenusintetisanih derivata kao materijala za izradu ambalažnih filmova., The main goal of the research conducted within this doctoral dissertation wasdevelopment of pectin based derivatives with improved functionality when used assorbents and packaging film material. The first part of this work reports modificationprocedure and characterization of the derivatives obtained by esterification of the neatpectin using di-acyl chlorides at different molar ratios. It was found that changes instructure affect rheological, thermal and morphological properties of pectin, as well asthe interactions established in water solutions. In order to get the deeper insights into allparameters that could influence the sorption on pectin and its derivatives, the secondpart of this work reports the effect of specific anions on the cross-linking process of neatpectin in water solutions of copper salts. This analysis resulted in establishment of ananalogy between pectin cross-linking and relative influence of anions in water solutionsdescribed by Hofmeister theory. The hydophobicity of acylated derivatives and theirpossibility to be used as sorbents and package film materials was investigated in thethird part of this work. The obtained results indicate that acyl residues (C4-C10) causethe increase in hydrophobicity of neat pectin, which could be considered as one of themost significant result of this dissertation. The parameters that describe sorptionof Cu2+ from aqueous solution suggest that acylated derivatives exhibit lowerequilibrium capacity when compared to native pectin, and it was found that theseparameters are dependent on derivatives structure. Due to the increased hydrophobictyof acylated pectin, the films based on these derivatives have improved water barrierproperties. Still, the results obtained from mechanical testing indicate that proposedmodification do not have positive influence on possible application of films based onacylated pectin as packaging material.

Istraživanja u okviru ove doktorske disertacije sprovedena su sa osnovnim ciljem razvoja derivata pektina unapređene funkcionalnosti u odnosu na primenu ovog polisaharida kao sorbenta i materijala za izradu ambalažnih filmova. U prvom delu rada opisan je postupak modifikacije pektina u reakciji esterifikacije sa acil-dihloridima, nakon čega su ispitana svojstva dobijenih acilovanih derivata sintetisanih pri različitim molarnim odnosima agensa za acilaciju i galakturonske kiseline. Utvrđeno je da promene u strukturi utiču na reološka, termička i morfološka svojstva pektina, kao i na interakcije koje se uspostavljaju u vodenim rastvorima. U cilju detaljnog sagledavanja svih parametara koji mogu imati uticaj na sorpciju pektina i njegovih derivata, u drugom delu rada ispitan je uticaj specifičnih anjona na umrežavanje nativnog pektina u vodenim rastvorima soli bakra. Analiza ovog uticaja rezultovala je uspostavljanjem analogije umrežavanja pektina sa relativnim uticajem anjona u vodenim rastvorima koje je opisano Hofmeister-ovom teorijom. Hidrofobnost acilovanih derivata, kao i mogućnost njihove primene kao sorbenata i materijala za izradu ambalažnih filmova, ispitana je u trećem delu rada. Dobijeni rezultati ukazuju da acil ostaci (C4-C10) u strukturi derivata utiču na povećanje hidrofobnosti nativnog pektina, što se može smatrati jednim od najznačajnijih rezultata proisteklih iz ove disertacije. Parametri procesa sorpcije Cu2+ jona iz vodenih rastvora ukazuju da acilovani derivati poseduju manji ravnotežni kapacitet u poređenju sa nativnim pektinom, pri čemu je utvrđeno da je vrednost ovog parametra uslovljena strukturom derivata. Filmovi na bazi acilovanih derivata pektina predstavljaju bolju barijeru za transport vodene pare, što se tumači kao posledica njihove povećane hidrofobnosti. Ipak, rezultati mehaničkih ispitivanja ukazuju da predložene modifikacije nemaju pozitivan uticaj na moguću primenu sintetisanih derivata kao materijala za izradu ambalažnih filmova., The main goal of the research conducted within this doctoral dissertation was development of pectin based derivatives with improved functionality when used as sorbents and packaging film material. The first part of this work reports modification procedure and characterization of the derivatives obtained by esterification of the neat pectin using di-acyl chlorides at different molar ratios. It was found that changes in structure affect rheological, thermal and morphological properties of pectin, as well as the interactions established in water solutions. In order to get the deeper insights into all parameters that could influence the sorption on pectin and its derivatives, the second part of this work reports the effect of specific anions on the cross-linking process of neat pectin in water solutions of copper salts. This analysis resulted in establishment of an analogy between pectin cross-linking and relative influence of anions in water solutions described by Hofmeister theory. The hydophobicity of acylated derivatives and their possibility to be used as sorbents and package film materials was investigated in the third part of this work. The obtained results indicate that acyl residues (C4-C10) cause the increase in hydrophobicity of neat pectin, which could be considered as one of the most significant result of this dissertation. The parameters that describe sorption of Cu2+ from aqueous solution suggest that acylated derivatives exhibit lower equilibrium capacity when compared to native pectin, and it was found that these parameters are dependent on derivatives structure. Due to the increased hydrophobicty of acylated pectin, the films based on these derivatives have improved water barrier properties. Still, the results obtained from mechanical testing indicate that proposed modification do not have positive influence on possible application of films based on acylated pectin as packaging material.

Peroksidaza iz soje (SBP, E.C. 1.11.1.7) je enzim koji pripada klasi III biljnih peroksidaza i katalizuje oksidaciju i polimerizaciju različitih fenolnih jedinjenja u prisustvu vodonik peroksida kao supstrata. Nalazi se u semenom omotaču soje koji predstavlja jeftini nusproizvod i polazni materijal za izolovanje velike količine sirovog enzima.Izolovana SBP je imobilizovana primenom dve kovalentne metode na seriju makroporoznih kopolimera poli(GMA-co-EGDMA) različitih dijametara pora. Glutaraldehidni metod imobilizacije se pokazao boljim od perjodatnog a najveća specifična aktivnost od 23 IU/g dobijena je na kopolimeru veličine pora od 120 nm. Imobilizovana peroksidaza pokazala je veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču, aktivnost u širem opsegu pH i 2,86 puta veću Km vrednost za pirogalol u odnosu na rastvorni enzim.Sintetisana je serija modifikovanih pektina oksidacijom perjodatom u molarnom odnosu od 2,5 do 20 mol% i naknadnom reduktivnom aminacijom tiraminom i cijanoborhidridom. Dobijeni tiramin-pektini prave stabilne hidrogelove umrežavanjem fenolnih grupa u reakciji katalizovanoj peroksidazama u prisustvu vodonik peroksida. SBP je uspešno imobilizovana unutar mikro-kuglica hidrogela nastalih enzimskom polimerizacijom modifikovanog pektina u emulziji sa najvećom specifičnom aktivnošću postignutom na tiramin-pektinu oksidovanom 5 mol% perjodatom. Imobilizovana SBP je pored šireg pH optimuma pokazala i veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču u odnosu na slobodan enzim. Mikrokuglice sa imobilizovanom SBP zadržale su 50% početne aktivnosti nakon 7 ciklusa ponovne upotrebe za oksidaciju pirogalola u bač reaktoru.Pod optimalnim uslovima sa unutrašnjom dostavom vodonik peroksida postignuto je uklanjanje fenola od 64% imobilizovanom SBP na poli(GMA-co-EGDMA) veličine pora od 120 nm., Soybean peroxidase (SBP, E.C. 1.11.1.7) is an enzyme that belongs to class III of plant peroxidases that catalyses oxidation and polymerization of various phenolic compounds in the presence of hydrogen peroxide as substrate. It's located in the soybean seed hulls, an inexpensive byproduct and excellent material for isolation of large amounts of crude enzyme.SBP was immobilized by using two covalent methods onto a series of macroporous copolymers of poly(GMA-co-EGDMA) with various pore diameters. Glutaraldehyde immobilization method proved to be better than periodate with highest specific activity of 23 IU/g obtained with copolymer with pore size of 120 nm. Compared to the soluble enzyme, immobilized peroxidase showed increased thermal and organic solvent stability, broader pH activity range and 2.86 times higher Km value for pyrogallol.Series of modified pectins have been synthesized by oxidation with periodate in molar ratios from 2.5 to 20 mol% and subsequent reductive amination with tyramine and cyanobohrhydride. Obtained tyramnine-pectine made stable hydrogels by crosslinking phenol groups in a peroxidase catalysed reaction in the presence of hydrogen peroxide. SBP was immobilized within hydrogel microbeads created in enzyme polymerization of modified pectin in emulsion with highest specific activity achieved with tyramine-pectin oxidized by 5 mol% of periodate. Immobilized SBP in addition of having wider pH optimum showed higher thermal and organic solvent stability compared to the free enzyme. SBP bound in microbeads retained 50% of the original activity after 7 cycles of repeated usage for pyrogallol oxidation in batch reactor.Under optimal conditions with internal hydrogen peroxide delivery phenol removal of 64% has been achieved with SBP immobilized onto poly(GMA-co-EGDMA) with pore size of 120 nm.

Peroksidaza iz soje (SBP, E.C. 1.11.1.7) je enzim koji pripada klasi III biljnih peroksidaza i katalizuje oksidaciju i polimerizaciju različitih fenolnih jedinjenja u prisustvu vodonik peroksida kao supstrata. Nalazi se u semenom omotaču soje koji predstavlja jeftini nusproizvod i polazni materijal za izolovanje velike količine sirovog enzima. Izolovana SBP je imobilizovana primenom dve kovalentne metode na seriju makroporoznih kopolimera poli(GMA-co-EGDMA) različitih dijametara pora. Glutaraldehidni metod imobilizacije se pokazao boljim od perjodatnog a najveća specifična aktivnost od 23 IU/g dobijena je na kopolimeru veličine pora od 120 nm. Imobilizovana peroksidaza pokazala je veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču, aktivnost u širem opsegu pH i 2,86 puta veću Km vrednost za pirogalol u odnosu na rastvorni enzim. Sintetisana je serija modifikovanih pektina oksidacijom perjodatom u molarnom odnosu od 2,5 do 20 mol% i naknadnom reduktivnom aminacijom tiraminom i cijanoborhidridom. Dobijeni tiramin-pektini prave stabilne hidrogelove umrežavanjem fenolnih grupa u reakciji katalizovanoj peroksidazama u prisustvu vodonik peroksida. SBP je uspešno imobilizovana unutar mikro-kuglica hidrogela nastalih enzimskom polimerizacijom modifikovanog pektina u emulziji sa najvećom specifičnom aktivnošću postignutom na tiramin-pektinu oksidovanom 5 mol% perjodatom. Imobilizovana SBP je pored šireg pH optimuma pokazala i veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču u odnosu na slobodan enzim. Mikrokuglice sa imobilizovanom SBP zadržale su 50% početne aktivnosti nakon 7 ciklusa ponovne upotrebe za oksidaciju pirogalola u bač reaktoru. Pod optimalnim uslovima sa unutrašnjom dostavom vodonik peroksida postignuto je uklanjanje fenola od 64% imobilizovanom SBP na poli(GMA-co-EGDMA) veličine pora od 120 nm., Soybean peroxidase (SBP, E.C. 1.11.1.7) is an enzyme that belongs to class III of plant peroxidases that catalyses oxidation and polymerization of various phenolic compounds in the presence of hydrogen peroxide as substrate. It's located in the soybean seed hulls, an inexpensive byproduct and excellent material for isolation of large amounts of crude enzyme. SBP was immobilized by using two covalent methods onto a series of macroporous copolymers of poly(GMA-co-EGDMA) with various pore diameters. Glutaraldehyde immobilization method proved to be better than periodate with highest specific activity of 23 IU/g obtained with copolymer with pore size of 120 nm. Compared to the soluble enzyme, immobilized peroxidase showed increased thermal and organic solvent stability, broader pH activity range and 2.86 times higher Km value for pyrogallol. Series of modified pectins have been synthesized by oxidation with periodate in molar ratios from 2.5 to 20 mol% and subsequent reductive amination with tyramine and cyanobohrhydride. Obtained tyramnine-pectine made stable hydrogels by crosslinking phenol groups in a peroxidase catalysed reaction in the presence of hydrogen peroxide. SBP was immobilized within hydrogel microbeads created in enzyme polymerization of modified pectin in emulsion with highest specific activity achieved with tyramine-pectin oxidized by 5 mol% of periodate. Immobilized SBP in addition of having wider pH optimum showed higher thermal and organic solvent stability compared to the free enzyme. SBP bound in microbeads retained 50% of the original activity after 7 cycles of repeated usage for pyrogallol oxidation in batch reactor. Under optimal conditions with internal hydrogen peroxide delivery phenol removal of 64% has been achieved with SBP immobilized onto poly(GMA-co-EGDMA) with pore size of 120 nm.

Peroksidaza iz soje (SBP, E.C. 1.11.1.7) je enzim koji pripada klasi III biljnih peroksidaza i katalizuje oksidaciju i polimerizaciju različitih fenolnih jedinjenja u prisustvu vodonik peroksida kao supstrata. Nalazi se u semenom omotaču soje koji predstavlja jeftini nusproizvod i polazni materijal za izolovanje velike količine sirovog enzima. Izolovana SBP je imobilizovana primenom dve kovalentne metode na seriju makroporoznih kopolimera poli(GMA-co-EGDMA) različitih dijametara pora. Glutaraldehidni metod imobilizacije se pokazao boljim od perjodatnog a najveća specifična aktivnost od 23 IU/g dobijena je na kopolimeru veličine pora od 120 nm. Imobilizovana peroksidaza pokazala je veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču, aktivnost u širem opsegu pH i 2,86 puta veću Km vrednost za pirogalol u odnosu na rastvorni enzim. Sintetisana je serija modifikovanih pektina oksidacijom perjodatom u molarnom odnosu od 2,5 do 20 mol% i naknadnom reduktivnom aminacijom tiraminom i cijanoborhidridom. Dobijeni tiramin-pektini prave stabilne hidrogelove umrežavanjem fenolnih grupa u reakciji katalizovanoj peroksidazama u prisustvu vodonik peroksida. SBP je uspešno imobilizovana unutar mikro-kuglica hidrogela nastalih enzimskom polimerizacijom modifikovanog pektina u emulziji sa najvećom specifičnom aktivnošću postignutom na tiramin-pektinu oksidovanom 5 mol% perjodatom. Imobilizovana SBP je pored šireg pH optimuma pokazala i veću termalnu stabilnost i stabilnost u organskom rastvaraču u odnosu na slobodan enzim. Mikrokuglice sa imobilizovanom SBP zadržale su 50% početne aktivnosti nakon 7 ciklusa ponovne upotrebe za oksidaciju pirogalola u bač reaktoru. Pod optimalnim uslovima sa unutrašnjom dostavom vodonik peroksida postignuto je uklanjanje fenola od 64% imobilizovanom SBP na poli(GMA-co-EGDMA) veličine pora od 120 nm., Soybean peroxidase (SBP, E.C. 1.11.1.7) is an enzyme that belongs to class III of plant peroxidases that catalyses oxidation and polymerization of various phenolic compounds in the presence of hydrogen peroxide as substrate. It's located in the soybean seed hulls, an inexpensive byproduct and excellent material for isolation of large amounts of crude enzyme. SBP was immobilized by using two covalent methods onto a series of macroporous copolymers of poly(GMA-co-EGDMA) with various pore diameters. Glutaraldehyde immobilization method proved to be better than periodate with highest specific activity of 23 IU/g obtained with copolymer with pore size of 120 nm. Compared to the soluble enzyme, immobilized peroxidase showed increased thermal and organic solvent stability, broader pH activity range and 2.86 times higher Km value for pyrogallol. Series of modified pectins have been synthesized by oxidation with periodate in molar ratios from 2.5 to 20 mol% and subsequent reductive amination with tyramine and cyanobohrhydride. Obtained tyramnine-pectine made stable hydrogels by crosslinking phenol groups in a peroxidase catalysed reaction in the presence of hydrogen peroxide. SBP was immobilized within hydrogel microbeads created in enzyme polymerization of modified pectin in emulsion with highest specific activity achieved with tyramine-pectin oxidized by 5 mol% of periodate. Immobilized SBP in addition of having wider pH optimum showed higher thermal and organic solvent stability compared to the free enzyme. SBP bound in microbeads retained 50% of the original activity after 7 cycles of repeated usage for pyrogallol oxidation in batch reactor. Under optimal conditions with internal hydrogen peroxide delivery phenol removal of 64% has been achieved with SBP immobilized onto poly(GMA-co-EGDMA) with pore size of 120 nm.

Grewia optiva är en utav många outnyttjade stjälkfibrer som skulle kunna bidra till ökandet utav de naturliga fiberalternativen. Fibern har idag inte så många användningsområden på grund utav dess hårda och styva uppbyggnad, vilket gör den svår att spinna till garn. På uppdrag av organisationen Bhartiya Gramotthan Sanstha (BGS) har i detta projekt en redan befintlig metod utvecklats för att förädla fibern. Vad som främst eftersöktes var nedbrytandet av pektin som är en av de faktorer som bidrar till fiberns hårda och styva struktur. I metoden användes biologiskt nedbrytbara enzym som katalysatorer. En fungerande metod skulle kunna öka användningsområdet hos stjälkfibrer generellt och öka möjligheten till användandet utav fler naturliga fibrer. Enzymet som har använts i metoden är ett pektatlyas EC 4.2.2.2 som katalyserar reaktionen som sker då pektinmolekyler klyvs. För att effektivisera processen adderades en komplexbildare, EDTA, som tidigare visat goda resultat för lin. Efter enzymbehandlingen skedde en viktreduktion av fibrerna samt förändring av deras utseende. I svepelektronmikroskop observerades förändring av ytstruktur samt separation mellan fiberbuntarna. Dessa parametrar är viktiga och har stor inverkan på spinnbarheten hos fibrer. I projektet har försök att spinna fibern gjorts men inte lyckats helt. Förändringen på ytstruktur och separation mellan fibrerna tyder dock på att behandlingen är ett steg i rätt riktning., Grewia optiva is one of many unused bast fibres that could contribute to an increase of natural textile fibres on the industrial market. This fibre has to-day not as many applications due to its stiff and hard structure that makes the fibre difficult to spin into yarn. On behalf of the organisation Bhartiya Gramotthan Sanstha (BGS) has an existing method been developed to process the Grewia optiva fibre. The method is developed to break down substances like pectin that is responsi-ble for the hard and stiff structure of the fibre. Degradable biological en-zymes were used as catalyser in the method. With a functioning method like this the applications of bast fibres could increase and contribute to the use of more natural fibres. The enzyme used to catalyse the chemical reaction and the cleavage of pec-tin molecules in this method was a pectate lyase EC 4.2.2.2. In this method EDTA was used as a chelator to efficient the chemical process. EDTA has been used as a chelator in earlier reports and showed good results. After the enzymatic treatment a weight reduction of the fibre was notable. In SEM-analysis separation between fibres and changes on the fibre surfaces was observed. These parameters are important and affect the spinning capability of the fibre. To test the spinning capability of the enzyme treated fibre they were spun in a ring spinning system, unfortunately not successfully. The surface changes and the separation shows that the enzymatic treatment had occurred and indicates that the method has developed in the right direction.

Grewia optiva är en utav många outnyttjade stjälkfibrer som skulle kunna bidra till ökandet utav de naturliga fiberalternativen. Fibern har idag inte så många användningsområden på grund utav dess hårda och styva uppbyggnad, vilket gör den svår att spinna till garn. På uppdrag av organisationen Bhartiya Gramotthan Sanstha (BGS) har i detta projekt en redan befintlig metod utvecklats för att förädla fibern. Vad som främst eftersöktes var nedbrytandet av pektin som är en av de faktorer som bidrar till fiberns hårda och styva struktur. I metoden användes biologiskt nedbrytbara enzym som katalysatorer. En fungerande metod skulle kunna öka användningsområdet hos stjälkfibrer generellt och öka möjligheten till användandet utav fler naturliga fibrer. Enzymet som har använts i metoden är ett pektatlyas EC 4.2.2.2 som katalyserar reaktionen som sker då pektinmolekyler klyvs. För att effektivisera processen adderades en komplexbildare, EDTA, som tidigare visat goda resultat för lin. Efter enzymbehandlingen skedde en viktreduktion av fibrerna samt förändring av deras utseende. I svepelektronmikroskop observerades förändring av ytstruktur samt separation mellan fiberbuntarna. Dessa parametrar är viktiga och har stor inverkan på spinnbarheten hos fibrer. I projektet har försök att spinna fibern gjorts men inte lyckats helt. Förändringen på ytstruktur och separation mellan fibrerna tyder dock på att behandlingen är ett steg i rätt riktning., Grewia optiva is one of many unused bast fibres that could contribute to an increase of natural textile fibres on the industrial market. This fibre has to-day not as many applications due to its stiff and hard structure that makes the fibre difficult to spin into yarn. On behalf of the organisation Bhartiya Gramotthan Sanstha (BGS) has an existing method been developed to process the Grewia optiva fibre. The method is developed to break down substances like pectin that is responsi-ble for the hard and stiff structure of the fibre. Degradable biological en-zymes were used as catalyser in the method. With a functioning method like this the applications of bast fibres could increase and contribute to the use of more natural fibres. The enzyme used to catalyse the chemical reaction and the cleavage of pec-tin molecules in this method was a pectate lyase EC 4.2.2.2. In this method EDTA was used as a chelator to efficient the chemical process. EDTA has been used as a chelator in earlier reports and showed good results. After the enzymatic treatment a weight reduction of the fibre was notable. In SEM-analysis separation between fibres and changes on the fibre surfaces was observed. These parameters are important and affect the spinning capability of the fibre. To test the spinning capability of the enzyme treated fibre they were spun in a ring spinning system, unfortunately not successfully. The surface changes and the separation shows that the enzymatic treatment had occurred and indicates that the method has developed in the right direction.

Cílem této práce bylo zkoumat vliv koncentrace vybraných hydrokoloidů na texturní vlastnosti tavených sýrů. Modelové vzorky tavených sýrů se vyráběly s přídavkem hydrokoloidu v koncentraci 0 ­ 1 % w/w (agar, ?­karagenan a pektin s různým stupněm esterifikace) s koncentračním posunem 0,05 %. 1., 7. a 30. den skladování se při teplotě 6 ? 2 °C sledovaly hodnoty tvrdosti, relativní lepivosti a kohezivnosti. Pro možnost porovnání jednotlivých výrob bylo zařazeno i měření pH a obsahu sušiny. Z naměřených výsledků se zjistilo, že se tvrdost tavených sýrů zvyšovala s rostoucí koncentrací všech použitých hydrokoloidů i s délkou jejich skladovaní. Hodnoty relativní lepivosti tavených sýrů se snižovaly s rostoucí koncentrací a s délkou jejich skladování. Na kohezivnost tyto hydrokoloidy neměly podstatný vliv., The aim of this work was monitoring the effect of selected hydrocolloids concentration on processed cheese textural properties. Model samples of processed cheese were produced with hydrocolloids addition at a concentration between 0 - 1% w/w (agar, ?-carrageenan and pectin with varying degrees of esterification) with a concentration of 0.05% offset. Hardness values, relative stickiness, cohesiveness, dry matter and pH were measuremed after 1., 7. and 30. days of storage at a temperature between 6 ? 2 °C. pH and content of fry matter measurements were incorporated for individual production comparing. It was found that the hardness of processed cheese increased with increasing concentrations of all the hydrocolloids and even the length of their storage. The value of the relative adhesivess of processed cheese decreased with increasing concentration and the length of their storage. These hydrocolloids do not have substantial influence on cohesiveness values., Ústav technologie potravin, obhájeno

Cílem mé bakalářské práce bylo charakterizovat vlákninu, její chemické složení a zdroje. Nedílnou součástí je i popis příznivého vlivu vlákniny na lidský organismus a také uvedení nejčastějších nemocí, které s nedostatkem vlákniny v potravě souvisejí., My diploma paper is aimed at describing the fibre, its chemical structure and sources. The description of a positive influence of the fibre on the human organism and also overview of the most frequent diseases related with the lack of fibre in diet are involved in this paper., Ústav analýzy a chemie potravin, obhájeno

Bakalářská práce pojednává o výrobě rosolotvorných a želírujících cukrovinek a o rosolo-tvorných a želírujících látkách. V práci jsou uvedeny charakteristiky rosolotvorných a želí-rujících cukrovinek dle komoditní Vyhlášky č. 76/2003 MZe ČR v platném znění. Rosolo-tvorné a želírující cukroviny patří díky svým vlastnostem mezi oblíbené druhy cukrovinek. Pro jejich výrobu jsou použity stejné základní druhy cukerných surovin jako u dalších dru-hů cukrovinek. Specifické vlastnosti u těchto cukrovinek (především u senzorických vlast-ností) je dosaženo přídavkem želírujících a rosolotvorných látek, které se liší svými vlast-nostmi, dodávají charakteristické vlastností těmto cukrovinek. V práci je popsána technologie výroby těchto cukrovinek, především však hlavní druhy rosolotvorných a želírujících látek, jejich vlastnosti, složení a možnosti technologického použití. Jsou popsány principy tvorby a vzniku typické želírující resp. rosolotvorné schop-nosti (síly) a možnosti jejich technologické aplikace. Jmenovitě jsou v práci charakterizovány následující druhy rosolotvorných a želírujících látek na bázi želatiny, agaru, škrobového želé a pektinů., Bachelor work deals with the production of gell forming and jelly forming confectionery and gell and jelly forming additives. The thesis mention characteristics of gell forming and jelly forming confectionery according to commodity Decree No. 76/2003 Ministry of Ag-riculture as amended. Gell forming and jelly forming confectionery are due to their quali-ties favourite types of confectionery. For their production are used the same basic types of raw sugar as for production of other types of confectionery. Specific features of these sweets (especially in the sensory properties) is achieved by adding a jelly forming and gell forming substances which are differ by their properties giving the characteristic attributes to this confectionery. The thesis describes the technology of production of these confectio-nery, primaly the main types of gell forming and jelly forming additives, their properties, ingredients and potentional technological application. It describes the principles of pro-duction and formation of typical gelling forming and jelly forming abilities and possibilities for their technological applicaton. In the thesis are namely characterised following types of gell forming and jelly forming additives on the base of gelatin, agar, pectin and starch jelly., Ústav technologie potravin, obhájeno

Poslednjih godina se sve veća pažnja posvećuje očuvanju životne sredine. Ispuštanje azo boja u vodenu sredinu dovodi do kontaminacije vode i predstavlja ozbiljan ekološki problem. Azo boje podložne su bioakumulaciji, a zbog kancerogenih, mutagenih i teratogenih svojstava neretko su pretnja zdravlju ljudi i očuvanju okoline. Proces adsorpcije je sve zastupljeniji u obradi svih vrsta otpadnih voda, pa tako i onih koje sadrže azo boje, zbog ekonomičnosti, jednostavnosti procesa i stepena efikasnosti prečišćavanja otpadnih voda. S obzirom da se sve veća pažnja poklanja ispitivanju adsorbenata koji potiču iz obnovljivih izvora i koji su biodegradabilni, zbog ekoloških i ekonomskih uslova, predmet ovog rada je priprema i karakterizacija kompleksa koji se zasnivaju na prirodnim polisaharidima, pektinu i hitozanu. U ovom radu ispitivani su kompleksi hitozan/poli(itakonska kiselina) i amidovani pektin/poli(itakonska kiselina) pri udelima poli(itakonske kiseline) od 10-90% u kompleksu. Takodje, ispitivani su i kompleksi hitozan/montmorilonit i amidovani pektin/montmorilonit, pri udelu montmorilonita od 10-50%. Ovi kompleksi su karakterisani Elementarnom analizom, Fourier transformisanom infracrvenom spektroskopijom (FTIR), Skenirajućom elektronskom spektroskopijom (SEM) i Termogravimetrijom (TG). Analizom FTIR spektara je potvrdjen sastav svih kompleksa. SEM analizom je utvrdjena morfologija ovih kompleksa, kao i promene nastale na površini uzoraka nakon adsorpcije boje. Analizom termograma ustanovljeno je da montmorilonit ima veliki uticaj na termijsku stabilnost kompleksa hitozan/montmorilonit i amidovani pektin/montmorilonit. Montmorilonit pri malom udelu u kompleksu, dovodi do povećane termijske stabilnosti, naspram čistog hitozana, odnosno amidovanog pektina, dok sa porastom montmorilonita do 50% u kompleksu, dolazi do opadanja termijske stabilnosti. Poli(itakonska kiselina) takodje pospešuje termijsku stabilnost kompleksa naspram čistih komponenti. U ovom radu je ispita, Environmental protection has been a topic of great attention in recent years. Discharging azo dyes in aquatic systems leads to contamination of water and exhibits serious ecological problems. Azo dyes are subject to bioaccumulation, and due to their allergenic, cancerogenic, mutagenic and teratogenic properties they are a grave threat to people and the environment. Adsorption process is becoming incerasingly popular as a way of treatment of various kinds of wastewaters, among them the azo-dyes containing ones, because it is economically feasible, processes are simple and there is a high level of efficiency present in such processes. The increasingly interesting adsorbents are those that stem from sustainable sources and are biodegradable – both from ecological and economical point of view. The aim of this study is preparation and characterization of polymer complexes based on naturally occuring polysaccharides – pectin and chitosan. This study presents the preparation and characterization of chitosan/poly(itaconic acid) and amidated pectin/poly(itaconic acid) complexes containing between 10 and 90% of poly(itaconic acid). The complexes chitosan/montmorillonite and amidated pectin/montmorillonite having between 10 and 50% of montmorillonite were prepared as well. The complexes were characterized by elemental analisys, Fourier Transformed Infrared spectroscopy, Scanning electron microscopy and thermogravimetry. FTIR analysis confirmed the composition of all complexes. SEM analysis confirmed the morphology of these complexes, and changes in morfology after dye adsorption. It was shown that after adsorption on the surface of complexes has changed, and a large number of agglomerate and roughness appeared. Thermogravimetry has shown that the amount of montmorilonite in chitosan/montmorillonite and amidated pectin/montmorillonite complexes had big influence on thermal stability. Montmorillonite increased thermal stability of complexes, but this effect was most pronounced a

Cílem práce bylo charakterizovat vybrané sacharidy. Největší pozornost byla věnována beta-glukanům a vláknině potravy. U beta-glukanů byly zjištěny stimulační účinky na imunitní systém člověka. Význam vlákniny ve výživě člověka je nezastupitelný., The objective of this work is to characterize choice descriptions of sugars. The biggest attention was payed to beta-glucans and dietary fibre. Beta-glucans have stimulus effects on im-mune system of human. Meaning of dietray fibre in nutrition of human is not fungible., Ústav potravinářského inženýrství, obhájeno

Superoxide dismutases present in apoplast and cell wall imply the extracellular generation of superoxide whose source and effects are not fully understood. Here we show using Electron Paramagnetic Resonance spectroscopy with spin-trap DEPMPO which is able to differentiate between hydroxyl radical and superoxide, that galacturonic acid in pectin from the cell wall can produce superoxide by transforming hydroxyl radical in the presence of oxygen. This may explain the presence of superoxide and related enzymes in the apoplast and cell wall, but more important it could have a major impact on the understanding of mechanisms by which of poly- and oligogalacturonic acids (PGA and OGA) from the cell wall regulate stress response and cell growth.

Práce se zabývá hydrolyzačními křivkami pro 15 aminokyselin v kaseinu kravského mléka a modelových tavených sýrech s 30, 45 a 60 % tuku v sušině. Byl rovněž sledován vliv různého obsahu tuku na hydrolyzační křivky aminokyselin. Obsah aminokyselin v hydrolyzátech byl stanoven pomocí iontově-výměnné chromatografie. Na základě hydrolyzačních křivek byly vypočteny korekční faktory s cílem zvýšit přesnost a spolehlivost stanovení jednotlivých aminokyselin. S rostoucím obsahem tuku ve vzorcích, rostly i korekční faktory pro většinu sledovaných aminokyselin. Nejvyšší korekční faktory byly stanoveny pro treonin, serin a tyrozin u modelových vzorků tavených sýrů s nejvyšším obsahem tuku v sušině., The aim of this study was to investigate the effect of various selected solid low-molecular cosolutes (D-glucose, D-fructose, D-galactose, lactose, saccharose; target concentrations in samples 1% w/w) on viscoelastic properties of model processed cheese (40% w/w dry matter and 50% w/w fat in dry matter) without and with pectin addition (target concentrations in final products: 0.2% w/w and 0.4% w/w, respectively). Dynamic oscillation rheometry with parallel plate geometry was used to evaluate the changes in viscoelastic properties of samples. All applied low-molecular cosolutes (1% w/w) decreased the firmness of processed cheese. The nature of cosolute was not significant, i.e. the firmness of final products was declined by various cosolutes to the similar level regardless of their (i) reducing or non-reducing ability; (ii) structure (mono- or disaccharide, aldose or ketose); or (iii) steric arrangement (comparison of two epimers ? D-glucose and D-galactose). The reduction of sample rigidity due to cosolute addition was observed in both cases, i.e. in processed cheese without and also with pectin.

Práce se zabývá hydrolyzačními křivkami pro 15 aminokyselin v kaseinu kravského mléka a modelových tavených sýrech s 30, 45 a 60 % tuku v sušině. Byl rovněž sledován vliv různého obsahu tuku na hydrolyzační křivky aminokyselin. Obsah aminokyselin v hydrolyzátech byl stanoven pomocí iontově-výměnné chromatografie. Na základě hydrolyzačních křivek byly vypočteny korekční faktory s cílem zvýšit přesnost a spolehlivost stanovení jednotlivých aminokyselin. S rostoucím obsahem tuku ve vzorcích, rostly i korekční faktory pro většinu sledovaných aminokyselin. Nejvyšší korekční faktory byly stanoveny pro treonin, serin a tyrozin u modelových vzorků tavených sýrů s nejvyšším obsahem tuku v sušině., The aim of this study was to investigate the effect of various selected solid low-molecular cosolutes (D-glucose, D-fructose, D-galactose, lactose, saccharose; target concentrations in samples 1% w/w) on viscoelastic properties of model processed cheese (40% w/w dry matter and 50% w/w fat in dry matter) without and with pectin addition (target concentrations in final products: 0.2% w/w and 0.4% w/w, respectively). Dynamic oscillation rheometry with parallel plate geometry was used to evaluate the changes in viscoelastic properties of samples. All applied low-molecular cosolutes (1% w/w) decreased the firmness of processed cheese. The nature of cosolute was not significant, i.e. the firmness of final products was declined by various cosolutes to the similar level regardless of their (i) reducing or non-reducing ability; (ii) structure (mono- or disaccharide, aldose or ketose); or (iii) steric arrangement (comparison of two epimers ? D-glucose and D-galactose). The reduction of sample rigidity due to cosolute addition was observed in both cases, i.e. in processed cheese without and also with pectin.