Search

Bu çalışmada, kırmızı turp (Raphanus sativus L.) kabuk ve içlerinden elde edilen polifenolik ekstraktların in vitro sindirim sırasında toplam fenolik madde miktarı (TFMM) ve antioksidan aktivitesindeki (AOA) değişim araştırılmıştır. Öncelikle, utrases su banyosu destekli ekstraksiyon (USDE) ve ultrases prob destekli ekstraksiyon (UPDE), farklı ultrasonikasyon süreleri (20, 60, 180, 540 saniye) ile uygulanarak en yüksek TFMM ve AOA sağlayan ekstraksiyon yöntemi belirlenmiştir. Örneklerin TFMM içeriği Folin-Ciocalteu metodu ile AOA’si ise DPPH ve CUPRAC metotları ile belirlenmiştir. Sonuçlara göre, en yüksek TFMM ve AOACUPRAC değerleri, turp içleri için sırasıyla 41.17±0.70 mg GAE/g kuru madde (KM) ve 12.67±0.00 mg TE/g KM, turp kabukları için sırasıyla 243.26±5.44 mg GAE/g KM ve 89.65±0.48 mg TE/g KM olarak 60 saniye ultrasonikasyon süresinde USDE ile elde edilmiştir. Turp iç ve kabuklarından ekstraktların in vitro sindirimden sonra biyoerişilebilirliği (%) sırasıyla, TFMM için %54.21±1.94 ve %32.20±2.61, AOACUPRAC için %66.46±0.40 ve %27.89±0.99 ve AOADPPH için %302.03±28.52 ve %80.43±1.03 olarak gerçekleşmiştir., In this study, changes in total phenolic content (TPC) and antioxidant activity (AOA) of polyphenolics from pulp and peel of red radish (Raphanus sativus L.) were investigated during in vitro digestion. Firstly, ultrasound bath-assisted extraction (UBAE) and ultrasound probe-assisted extraction (UPAE) were applied with different ultrasonication time (20, 60, 180, 540 seconds) to determine the extraction method providing the highest TPC and AOA. The TPC and AOA (two methods) were determined by the Folin-Ciocalteu, DPPH and CUPRAC methods, respectively. According to the results, the highest TPC and AOACUPRAC were 41.17±0.70 mg GAE/g dry weight (DW) and 12.67±0.00 mg TE/g DW for pulp and 243.26±5.44 mg GAE/g DW and 89.65±0.48 mg TE/g DW for peel extracts in UBAE, respectively. The bioaccessibilities (%) of extracts from pulp and peel after in vitro digestion process were %54.21±1.94 and %32.20±2.61 for TPC, %66.46±0.40 and %27.89±0.99 for AOACUPRAC and %302.03±28.52 and %80.43±1.03 for AOADPPH, respectively.

Kronik karaciğer hastalıklarında prognozun belirlenmesinde ve sürecin yönetiminde, karaciğerdeki fibrozisin miktarı önemli derecede rol oynamaktadır. Karaciğerdeki fibrozisinin değerlendirilmesinde karaciğer iğne biyopsisi hala altın standart olarak kabul edilmekle birlikte, bu yöntem invaziv, ağrılı ve pahalı bir yöntem olup, kullanımında sınırlamalar bulunmaktadır. Karaciğer biyopsisindeki bu sınırlamalar, araştırmacıları karaciğer fibrozisini saptamada girişim gerektirmeyen yöntemler üzerine çalışmalar yapmaya yöneltmiştir. Shear-Wave Elastografi yeni non-invaziv bir yöntem olup, bu çalışmanın amacı kronik karaciğer hastalıklı olgularında karaciğer fibrozisinin değerlendirilmesinde Real Time Shear-Wave Elastografi yönteminin, tanısal referans yöntem olarak kabul edilen histopatolojik Brunt skorlama sistemleri ile kıyaslanarak doğruluğunun değerlendirilmesi ve rutin kullanım için uygunluğunun belirlenmesidir. Bu amaçla 81 hasta ve 26 sağlıklı olgu olmak üzere toplamda 107 kişi çalışmaya dahil edilmiştir. Her işlem sırasında B-mod kılavuzluğunda 1-5 MHz konveks ultrasonografi probuyla SWE ölçümleri yapıldı. Çalışmamızın istatistiksel analizinde IBM SPSS Statistics for Windows, Version 20.0 (IBM Corp., Armonk, NY) programı kullanılmıştır. Elastisite değerleri ve histopatolojik fibrozis evreleri arasındaki korelasyon, Pearson korelasyon analizi ile değerlendirilmiştir. Çalışmamızda karaciğer sertliği ile Brunt skorlaması arasında r = 0,644 düzeyinde korelasyon sonucuna ulaşılmıştır. Ortaya çıkan sonuçlar ışığında dinamik bir süreç olduğu araştırmacılarca tespit edilen hastalara tekrarlayan karaciğer biyopsileri yerine Real time SWE yöntemini uygulamak çok daha basit ve akıllıca bir yaklaşım olacaktır. The amount of fibrosis in the liver is a significant role in determining the prognosis and the management of the disease process in patients with Chronic liver disease. Although the liver needle biopsy is still considered the gold standard in the assessment of liver fibrosis, this method is invasive, painful, expensive and there are limitations in the use. In liver biopsy these limitations, researchers in the detection of liver fibrosis non-invasive methods have led to work on. Shear-Wave Elastography is a new non-invasive method, to shear wave sent by ultrasound probe an assessment of the tissue response is obtained images is an ultrasound technique. The purpose of this study, in patients with chronic liver disease in assessing liver fibrosis Shear-Wave Elastography method which is the reference method for diagnosis Brunt scoring system in comparison, evaluation of the accuracy and suitability for routine use is determined. For this purpose, all 81 patients had chronic liver disease and a control group of 26 healthy volunteers were included in the study. During each operation in B-mode guide, with a 1-5 MHz convex ultrasound probe were measured SWE. IBM SPSS Statistics for Windows, Version 20.0 (IBM Corp., Armonk, NY) software was used for statistical analysis of our study. The correlation is between elasticity values and histological fibrosis stages was assessed using Pearson Correlation test. In our study, between liver stiffness and Brunt histological scorings a significant correlation (r=0,64). By considering our study results one can conclude that Real Time SWE method is the simple and logical approach to the patient suffering with chronic liver diseases the recurrent liver biopsies in this dynamic life cycle of illness. 56

ÖZET Kronik viral hepatitler ve otoimmun hepatitlerde prognozun belirlenmesinde ve sürecin yönetiminde, karaciğerdeki fibrozisin miktarı önemli derecede rol oynamaktadır. Karaciğerdeki fibrozisinin değerlendirilmesinde karaciğer iğne biyopsisi hala altın standart olarak kabul edilmekle birlikte, bu yöntem invaziv, ağrılı, pahalı olup, kullanımında sınırlamalar bulunmaktadır. Karaciğer biyopsisindeki bu sınırlamalar, araştırmacıları karaciğer fibrozisini saptamada girişim gerektirmeyen yöntemler üzerine çalışmalar yapmaya yöneltmiştir. Real Time Shear-Wave Elastografi yeni non-invaziv bir yöntem olup, bu çalışmanın amacı kronik viral hepatit ve otoimmun hepatit olgularında karaciğer fibrozisinin değerlendirilmesinde Real Time Shear-Wave Elastografi yönteminin, tanısal referans yöntem olarak kabul edilen histopatolojik Knodell ve Ishak skorlama sistemleri ile kıyaslanarak doğruluğunun değerlendirilmesi ve rutin kullanım için uygunluğunun belirlenmesidir. Bu amaçla 97' sinde KHB, 25' inde KHC, 7' sinde otoimmun hepatit ve 6' sında kriptojenik hepatit tanıları bulunan toplam 135 hasta ve 44 sağlıklı gönüllü çalışmamıza dahil edildi. Her işlem sırasında B-mod kılavuzluğunda 1-5 MHz konveks ultrasonografi probuyla SWE ölçümleri yapıldı.Çalışmamızın istatistiksel analizinde SPSS (17.0) programı kullanıldı. Elastisite değerleri ve histopatolojik fibrozis evreleri arasındaki korelasyon, Spearman korelasyon testi kullanılarak değerlendirildi. Çalışmamızda liver stiffness ile Knodell ve Ishak skorlamaları arasında, anlamlı orta derecede güçlü bir korelasyon tespit edildi. Elde ettiğimiz sonuçları da göz önüne aldığımızda, dinamik bir süreç olduğu araştırmacılarca tespit edilen ve çoğu hepatit etyolojisinin yaşam boyu devamlılık gösterdiği bilinen bu durumda, hastalara tekrarlayan karaciğer biyopsileri yerine Real time SWE yöntemini uygulamak çok daha basit ve akıllıca bir yaklaşım olacaktır. ABSTRACT The amount ABSTRACT The amount of fibrosis in the liver is a significant role in determining the prognosis and the management of the disease process in patients with chronic viral hepatitis and autoimmune hepatitis. Although the liver needle biopsy is still considered the gold standard in the assessment of liver fibrosis, this method is invasive, painful, expensive and there are limitations in the use. In liver biopsy these limitations, researchers in the detection of liver fibrosis non-invasive methods have led to work on. Real Time Shear-Wave Elastography is a new non-invasive method, to shear wave sent by ultrasound probe an assessment of the tissue response is obtained images is an ultrasound technique. The purpose of this study, in patients with chronic viral hepatitis and autoimmune hepatitis in assessing liver fibrosis Real Time Shear-Wave Elastography method which is the reference method for diagnosis Knodell and Ishak scoring system in comparison, evaluation of the accuracy and suitability for routine use is determined. For this purpose, all 135 patients had chronic hepatitis B, chronic hepatitis C, autoimmune hepatitis, cryptogenic hepatitis and a control group of 44 healthy volunteers were included in the study. During each operation in B-mode guide, with a 1-5 MHz convex ultrasound probe were measured SWE. SPSS (17.0) software was used for statistical analysis of our study. The correlation is between elasticity values and histological fibrosis stages was assessed using Spearman's correlation test. In our study, between liver stiffness and Knodell-Ishak histological scorings a significant correlation was moderately strong. By considering our study results one can conclude that Real Time SWE method is the simple and logical approach to the patient suffering with chronic hepatitis comparing the recurrent liver biopsies in this dynamic life cycle of illness.

Bu çalışmada, varikoselektomi hastalarında TAP blok ve ilioinguinaliliohipogastrikbloğun peroperatif ve postoperatif dönemde hasta ve cerrahmemnuniyeti, ağrı başlangıç saati, postoperatif derlenmede analjezik ihtiyacı vetaburculuk zamanları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır.Çalışmaya, etik kurul onayı alındıktan sonra, bilgilendirilmiş onam formualınmış ve ASA I-III , 18-65 yaşları arasında 40 varikoselektomi hastası dahiledilmiştir. Yaş>18, BMI>30 olan hastalar, blok uygulanacak bölgede enfeksiyonuolanlar, lokal anestezik ilaçlara alerjisi olduğu bilinenler, kooperasyon kurulamayanhastalar, blok uygulanacak bölgede geçirilmiş cerrahi ya da travma nedeniyleanatomik bütünlüğün bozuk olduğu hastalar ve koagülopatisi olanlar çalışma dışıbırakılmıştır.Hastalar grup I ( TAP blok) ve grup II (İİ-İH blok) olarak iki gruba ayrılarakUSG rehberliğinde bloklar gerçekleştirildi. Grup I'de ultrason probu iliak krest ilekostal arkus arasına transvers olarak yerleştirilerek ultrason ile iğnenin transversusabdominis kası ile internal oblik kasları arasında uygun lokalizasyonda olduğudoğrulandıktan sonra 1.5 mg/kg % 0.5 levobupivakain solüsyonu enjekte edilerekTAP blok gerçekleştirildi.Grup II'de ise ultrason probu spina iliaka anterior superior ile umblikusarasına çizilen düzlem üzerine oblik olarak yerleştirildi, ilioinguinal veiliohipogastrik sinir görülüp lokalizasyon doğrulanarak 1,5 mg/kg % 0.5levobupivakain solüsyonu enjekte edilerek ilioinguinal blok gerçekleştirildi.Hastaların operasyon sırasında TA, NB ve Spo2 değerleri 5 dakikalıkaralıklarla takip edildi.Tüm hastalara nazal kanül ile 2-3 lt/ dk' dan oksijen verildi.Hastaların tümüne ek analjezik olarak 1-1.5 mcg/ kg fentanyl yapıldı. Hastalarpostoperatif dönemde ilk 1 saat derlenmede takip edildi, VAS 3 olan hastalara ise 1 gr iv parasetamol infüzyonu yapıldı.Demografik özellikler ve cerrahi süre açısından grup I ve grup II arasındafark yoktu. Peroperatif hasta ve cerrah memnuniyeti açısından her iki grup arasındaistatistiksel olarak fark bulunamadı. Hastaların takiplerinde SKB, DKB ve nabızdeğerlendirmeleri sonucunda peroperatif dönemde her iki grupta fark yoktu.Postoperatif iki grup arasında analjezik ihtiyacı açısından istatistiksel olarak anlamlıfark bulamadık. Hastaların postoperatif taburculuk saatleri ve ağrı başlangıç saatleride her iki grupta benzer olarak bulundu. Hastaların postoperatif memnuniyetdereceleri iki grupta da eşitti. Hastalarda her iki grupta da blok aşamasında vesonrasında herhangi bir komplikasyon ve yan etki gelişmedi.Hebbard (107), USG rehberliğinde TAP blok uygulamasında in-planetekniğini tanımlamıştır. Biz de çalışmamızda USG rehberliğinde TAP blok ve İİ-İHblok uygularken in-plane tekniğini kullandık.Santos ve arkadaşları çalışmalarında, spinal anestezi uyguladıkları 34 inguinalherni hastasını İİ-İH blok grubu ve kontrol grubu olarak iki gruba ayırmışlardır.Cerrahi sonrası ağrı ve hastaneden taburculuk süreleri İİ-İH blok grubunda kontrolgrubuna göre anlamlı oranda düşük bulunmuştur. Çalışmamızda TAP blok grubundave İİ-İH blok grubunda taburculuk süresi ve postoperatif ağrı başlangıç saatiaçısından fark gözlenmedi.Aveline ve arkadaşlarının 2010 yılında yaptığı çalışmada inguinal hernihastalarında USG rehberliğinde yapılan TAP blok ve klasik teknikle yapılan İİ-İHblok karşılaştırılmıştır. Biz çalışmamızda varikoselektomi hastalarında USGrehberliğinde yapılan TAP blok ve İİ-İH bloğu karşılaştırdık. Aveline' ninçalışmasında ilk 24 saatteki istirahat ağrısı USG rehberliğinde yapılan TAP blokgrubunda İİ-İH blok grubuna göre düşük bulunmuştur. Çalışmamızda hastaların ilk 1saatteki VAS istirahat ve VAS öksürük değerleri arasında istatistiksel olarak farktespit edilmedi. Aveline' nin çalışmasında olduğu gibi bizim çalışmamızda da bulantıkusma insidansı açısından gruplar arasında fark yoktu. Aveline' nin çalışmasında51TAP blok grubunda komplikasyon gelişmezken, İİ-İH blok grubunda 1 hastadafemoral sinir bloğu olmuştur. Çalışmamızda her iki grupta da komplikasyon olmadı.Sonuç olarak; her iki blok da etkili bir cerrahi anestezi ve postoperatifdönemde yeterli bir analjezi sağladığından varikoselektomi cerrahisinde güvenle ve başarıyla uygulanabilir. The aim of this study was to compare: the patients? and surgeon?ssatisfaction, initial pain time, analgesic requirement during the postoperativerecovery and discharge time of patients in the perioperative and postoperative periodafter varicocelectomy operation with TAP block and II-IH block.After approval of the ethical committee and informed consent of all patients,we included 40 patients who were scheduled to undergo varicocelectomy. Thepatients were ASA I-III and between the ages of 18-65. The patients with age>18,BMI>30, puncture site infection, no cooperation, block area which was deformeddue to past surgery or trauma and coagulopaty were excluded from the sutdy.Patients were divided into two groups: group I (TAP block) and group II (IIIHblock) and the blocks performed by USG. In Group 1, the ultrasound probe wasplaced transversely between the iliac crest and the costal arch and the verification forsuitable position of the needle between the internal oblique muscles and transversusabdominis muscle, 1.5 mg/kg, 0.5% levobupivacaine solution was injected to theTAP block area.In Group II, the ultrasound probe was placed obliquely on a plane which wasdrawn between umbilicus and anterior superior spina iliaca. After visualition andverification of iliohipogastric and ilioinguinal nerves? localization by ultrasound, 1.5mg/kg, 0.5% levobupivacaine solution was injected to the ilioinguinal block area.During the operation, blood pressure, pulse and SpO2 values of patients wererecorded with 5 minute intervals. Oxygen(2-3 lt/min) was applied to all patients withnasal cannula. As an additional analgesic, 1-1.5 mcg / kg fentanyl was applied to allpatients. Patients were followed up for the first 1 hour of recovery in thepostoperative period. Patients whose VAS was smaller then 3 and not suffering fromnausea and vomiting, transferred to the urology department. Parasetamol infusion (1g) was applied to patients whose VAS was greater then 3.53In terms of demographic characteristics and duration of surgery there is nodifference between group I and group II. In terms of patient and surgeon satisfactionthere was no statistically significant difference between the two groups. There wereno differences in patients? SBP, DBP and pulse rate in perioperative period for bothgroups. We could not find a statistically significant difference between the twogroups in analgesic requirement. Postoperative pain start time and discharge from thehospital time were found similar in between two groups. Patients? postoperativesatisfaction degree were analysed and found equal in between two groups. Nocomplication is seen in both groups. In none of the patients the side effects of nauseaand vomiting was observed during the postoperative period.Hebbard, described in-plane technique by using USG in TAP block. In ourstudy we used in-plane technique by USG while performing TAP block and II-IHblock both.In Santos? study, 34 patients undergoing inguinal hernia repair whosereceived spinal anesthesia, divided into two groups: control and II-IH block. TheVAS at rest and the time of hospital discharge were significantly lower in II-IH blockthan the control group. In our study, there was no difference between two groups inpostoperative pain start time and discharge from the hospital time.Aveline et al, compare USG guided TAP block with İİ-İH nevre block by theloss of resistance technique, in patients undergoing inguinal herni repair in theirstudy that published in 2010. In our study we compare USG guided TAP and İİ-İHblocks in patients undergoing varicocelectomy operation. In Aveline? s study, painat rest was lower during the first 24 hour after an USG guided TAP block comparedwith an İİ-İH nevre block. In our study there were no statistically difference at VASrest and VAS coughing in postoperative first 1 hour in both groups. Like Aveline? sstudy, the incidence of postoperative nouse and vomiting was not different betweenthe groups in our study. In Aveline? s study, no complications occur in the İİ-İHgroup except one case of extension of the block to the femoral nevre although in the54TAP block group no complications observed. In our study no complicationsobserved in both groups.In conclusion, both USG guided TAP block and İİ-İH block provide adequateanesthesia and postoperative analgesia, they successfully and safely maintained in varicocelectomy operation. 65

Çalışmamızda, diyazepam premedikasyonunun, tiyopental ile yapılan anestezi indüksiyonu sırasında oluşan havayolu değişikliklerine etkisi araştırıldı. Elektif cerrahi planlanan, ASA I-II. grubu, 20-50 yaş arası 40 olgu, 2 gruba ayrıldı. I. Gruba, operasyondan l saat önce 10 mg diyazem peroral verilirken, II. Gruba premedikasyon yapılmadı. Nabız, TA, EKG, SpO2, PETC02 monitörize edilerek, baş nötral pozisyona alındı. Olgular maske ile ventile edilirken ultrasonografi probu çene altına yerleştirilerek dil hareketlerinin ultrasonografik görüntüsü alındı. Anestezi indüksiyonunda kirpik refleksi kaybolana kadar sodyum tiyopental iv verildi. Dilin hareketleri indüksiyon öncesinden, kirpik refleksi ve bilincin kaybolmasından l dakika sonrasına kadar görüntülendi. Maske ile zor ventilasyon varlığı (ZMV) kaydedildi. Ultrasonografi probunun konulduğu nokta ile, dil arkının ön ve arka noktası arasındaki mesafeler ölçüldü. Ölçümler, indüksiyon öncesi ve sonrasında yapıldı ve farklar kaydedildi. Grupların demografik verileri ve ASA sınıflaması benzerdi (p>0.05). Premedikasyonlu ve premedikasy onsuz olgularda dilin herhangi bir yöne belirgin hareketi gözlenmedi (p>0.05). Tüm olguların % 30'unda ZMV gözlendi. Premedike olgularda ZMV oranının değişmediği, ancak apne oranının arttığı bulundu. Sonuç olarak ZMV'nün primer nedeninin dil hareketleri olmadığı kanısına varıldı. ZMV nün sadece premedikasyon ve indüksiyon için verilen anestezik maddelerle ilişkilendirilemeyeceği, 10 mg oral diyazepam premedikasyonunun, indüksiyonda kullanılan tiyopentalin santral apne etkisini potansiyelize ettiği düşünüldü. We aimed to determine diazepam premedication effect on airway changes during anesthesia induction with thiopental. 40 patients (ASA I-II, aged 20-50 years) who were planned to undergo elective operations were divided into 2 groups. 10 mg diazepam orally öne hour before operation, was given to Group I premedication was not given to Group H. We monitored pulse, TA, ECG, SpO2, PETCO2 and kept head in neutral position. We recorded ultrasonographic views oftongue movements by ultrasound probe located below the chin while the patients were ventilating by mask. For anesthesia induction Na pentothal was given iv until lash reflex diminished. Tongue movements were monitored before induction until one minute after lash reflex and consciousness were lost. Difflculty in mask ventilation was recorded. The distance between ultrasound probe and back-front points of tongue arc was measured and differences were recorded. The demografic data and ASA classification of groups were similar (p>0.05). Aparticular movement oftongue in any direction was not observed in either group (p>0.05). Difficult ventilation with mask was observed in 30% of ali patients. in patients with premedication apnea rate was found to be high. We concluded that difficult ventilation mthface mask was not result oftongue movement. Difficult ventilation with mask is not related with premedication or anesthetics given for induction alone; diazepam premedication is thought to potantialize central apnea effect of thiopenthal used for induction.

Kanser tanı ve tedavisinde etkili, doğru ve minimum hasta zararı önemlidir. Günümüzde kemoterapi, radyasyon tedavisi, cerrahi yöntemler, radyofrekans ablasyonu, immuno terapi gibi yöntemler tedavi amaçlı kullanılmakta olup Yüksek Yoğunluklu Odaklanmış Ultrason (HIFU, High Intensity Focused Ultrasound) tedavisi de bu yöntemler arasında yerini almaktadır. HIFU, ultrason dalgalarının içbükey bir ultrason probu ile çıkış noktasından 4-5 cm uzaklıkta 2 mm x 2 mm x 15 mm boyutlu bir alanda etkili olan odaklama prensibine dayalı bir sistemdir. Odak noktasında enerjileri birleşen ultrason dalgaları kısa sürede yüksek sıcaklık ve basınç değerlerine ulaşarak, ısı, basınç ve kavistasyon etkisi ile mekanik doku hasarı oluşturur. Kanserli dokularda tedavi termal ablasyon ile gerçekleştirilir.Tez çalışması, deneysel olarak gerçekleştirilmiştir. 1,1 MHz frekans değerlerinde çalışan HIFU probu kullanılmıştır. HIFU uygulaması kalp, böbrek, karaciğer ve akciğer dokularında gözlemlenmiştir. HIFU dalgaları 350-300-250-200 mVRMS genlik değerlerine ayarlanarak sırasıyla 30-20-10 sn sürelerde ex-vivo karaciğer dokusu üzerine uygulanmıştır. HIFU uygulaması sonucunda karaciğer dokusu üzerinde oluşan lezyonlu bölgelerin MATLAB programı kullanılarak görüntü işleme teknikleri ile alanları hesaplanmıştır. Effective, accurate and minimal patient damage is important in the diagnosis and treatment of cancer. Today, chemotherapy, radiation therapy, surgical methods, radiofrequency ablation, immunotherapy are used for treatment purposes and HIFU (High Intensity Focused Ultrasound) therapy takes place among these methods. HIFU is a system based on the principle of focusing the ultrasound waves with a concave ultrasound probe, which is effective in an area of 2 mm x 2 mm x 15 mm at a distance of 4-5 cm from the point of origin. The ultrasound waves, which combine energies at the focal point, reach high temperature and pressure values in a short time and create mechanical tissue damage with the effect of heat, pressure and cavitation. Cancerous tissues are treated by thermal ablation.The thesis was conducted experimentally. HIFU probe operating at a frequency of 1,1 MHz was used. HIFU was performed in the heart, kidney and lung tissues. HIFU waves were adjusted to 350-300-250-200 mVRMS amplitude values and applied on ex-vivo liver tissue for 30-20-10 sec periods respectively. The areas of the lesion on liver tissue after HIFU application were calculated by using image processing techniques in MATLAB environment. 60

Gelişmekte olan ülkelerde enerji gereksinimleri kömür esaslı termik santrallerden karşılanmaktadır. Kömür uçucu külü ve alt külleri gibi termik santrallerden çıkan atıkların bertarafı çevresel problemlere yol açmaktadır. Yeniden kullanımı ve kullanım oranları düşük olduğundan oluşan kömür uçucu külü miktarı artmaktadır. Uçucu kül geri dönüşümü ve kullanımı ile ilgili birçok çalışma bulunmaktadır. Uçucu kül, içerdiği Al ve Si bileşenlerinden dolayı zeolit sentezi için hammadde olarak kullanılabilir.Tez kapsamında, Tunçbilek Termik Santrali'nden alınan uçucu külden endirekt yöntem ile zeolit elde edilmiştir. NaOH/Uçucu kül oranı (1.0, 1.2, 1.4, 1.5, 1.6, 1.8, 2.0 g/g), füzyon sıcaklığı (350, 450, 550, 650oC), füzyon süresi (0.5, 1, 2 saat), yaşlandırma süresi (0.5, 1, 2, 4 saat), yaşlandırma sıcaklığı (25, 40, 50, 70, 80, 90°C), kristalizasyon sıcaklığı (90°C) ve süresi (8, 16, 24 saat) gibi beş farklı parametre belirlenmiş ve bu parametrelerin zeolit sentezine etkisi incelenmiştir. Ayrıca ultrasonik prob kullanılarak yaşlandırma basamağı gerçekleştirilmiş ve ardından kademeli hidrotermal sentez reaksiyonu gerçekleştirilmiştir. Her iki yöntemin sonuçları karşılaştırılarak toplam reaksiyon süresinin kısaltılması hedeflenmiştir. Energy requirements for the developing countries in particular are covered from coal based on thermal power plants. Disposal of a growing amount of waste from thermal power plants such as fly and bottom ash creates environmental problems. The amount of coal ash is also increased due to lower recycling and utilization rate. There are many studies about fly ash recycling and using. Fly ash could be used as a raw material for zeolite synthesis in order to alumina and silica components they have.In the scope of the thesis, zeolite material was obtained from coal fly ash by indirect method from Tunçbilek Power Plant. Five different parameters such as NaOH/Fly ash (1.0, 1.2, 1.4, 1.5, 1.6, 1.8, 2.0 g/g), fusion temperature (350, 450, 550, 650oC), fusion time (0.5, 1, 2 hour), aging time (0.5, 1, 2, 4 hours), aging temperature (25, 40, 50, 70, 80, 90 °C), crystallization temperature (90°C) and time (8, 16, 24 hours) were determined and the effect of these parameters on zeolite synthesis was investigated. Furthermore, an aging step was performed by ultrasound probe and then followed by gradual hydrothermal synthesis reaction. Comparing the both methods that it is aimed to short total reaction time. 101

AMAÇ: Gonadotropin ile ovulasyon indüksiyonu sonrasında intrauterin inseminasyon (İUİ) yapılan sikluslarda son foliküler matürasyonu ve ovulasyon tetiklemesi için standart tek doz 250 mcg rekombinant insan koryonik gonadotropini (r-hCG) uygulanmaktadır. hCG, uzun yarı ömürlü luteinizan hormon (LH) ile aynı etkiye sahiptir. Ovaryan hiperstimülasyon sendromu (OHSS) riskini artıran uzun luteotropik etkiye sahiptir. Özellikle IVF (in vitro fertilizasyon) sikluklarındaki son çalışmalarda, gonadotropin salgılatıcı hormon agonisti (GnRH agonist), OHSS riskini azaltmak amacıyla son foliküler olgunlaşma ve ovulasyonun indüksiyonu için kullanılmıştır. Gonadotropin salgılatıcı hormon analoğu ile ovulasyon tetiklendiğinde, FSH (folikül stimüle edici hormon) piki doğal siklusa uygun olarak taklit edilmektedir. FSH, ovulasyon için granüloza hücrelerindeki LH (luteinizan hormon) reseptör sayısını ve oosit nükleusunun matürasyonunu arttırmaktadır. Aynı zamanda, endojen LH yükselişini sağlayarak oosit nükleusunun matürasyonuna katkıda bulunmaktadır. Ovulasyonu tetiklemede hCG ile birlikte 0.2 mg GnRH agonisti uygulamasının ise standart hCG tetiklemesi ile karşılaştırıldığı çok sayıda IVF çalışması mevcuttur ve tek başına hCG tetiklemesine göre standart hCG ile birlikte GnRH agonisti tetiklemesinin artmış klinik gebelik oranları ile birlikte olduğu gösterilmiştir. Literatürde birçok IVF siklusu ile yapılmış prospektif randomize kontrollü çalışmalar mevcuttur. Bu kombine ovulasyon tetiklemesi uygulamasının, primer infertil hastalarda gonadotropin ile indüklenmiş intrauterin inseminasyon sikluslarındaki klinik gebelik ve OHSS sonuçları ile ilişkisini retrospektif olarak saptamayı çalışmamızda amaçladık.YÖNTEM: Çalışmamız Ekim 2017- Ekim 2018 tarihleri arası Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi İnfertilite Polikliniği'ne başvuran ve infertilite tedavisi olarak gonadotropin ile kombine intrauterin inseminasyon planlanmış primer infertil olgular incelenerek yapılmıştır. Dokuz Eylül Üniversitesi Girişimsel Olmayan Araştırmalar Etik Kurulu onayı alınmıştır. Çalışmamıza aldığımız toplam olgu sayısı 74' tür. Grup I [ standart doz 250 mcg rekombinant insan koryonik gonadotropini ile tetikleme yapılmış hasta grubu]; n:38 ve Grup II [ovulasyon tetikleme amaçlı Grup I'deki ile aynı doz ve yöntemle yapılmış hCG enjeksiyonuna ilaveten hCG uygulamasından iki saat sonra 0.2 mg GnRH analoğu uygulanmış hasta grubu]; n:36 olarak tanımlanmıştır. Kayıtlara göre, gonadotropinler ile ovulasyon indüksiyonu; günlük subkutan enjeksiyon şeklinde rekombinant FSH ile yapılmış ve hastaya özgü bireyselleştirilmiş olarak planlanan klasik veya düşük doz basamaklı artış protokolleri kullanılarak uygulanmıştır. Standart semen parametreleri 2010 Dünya Sağlık Örgütü (WHO) yönergelerine göre, morfolojik inceleme Kruger kriterlerine göre, Dokuz Eylül Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği Labaratuvarı'nda aynı kişi tarafından analiz edilmiş ve inseminasyon için hazırlanmıştır. Her iki grupta da hCG ile ovulasyon tetiklemesi sonrası 32.- 36. saatlerde intrauterin inseminasyon yapılmıştır. İntrauterin inseminasyon işleminin ardından tüm hastalar 10 dakika supin pozisyonunda dinlendirilmiştir. Gruplara, luteal faz desteği amaçlı intravajinal uygulama şeklinde mikronize progesteron tedavisi verilmiştir. Tüm hastalardan inseminasyondan iki hafta sonra serumda ß-hCG ölçümü yapılarak gebeliğin elde edilip edilmediği değerlendirilmiştir. Serum ß-hCG değeri 25 mIU/mL'nin üzerinde olan olgular biyokimyasal gebelik olarak değerlendirilmiştir. Klinik gebelik varlığı, ß-hCG değeri pozitifliğinden 3 hafta sonra transvajinal ultrasonda fetal kalp atımlarının tespiti olarak kabul edilmiştir. Olguların takibinde Medison SonoAce X6 C3-7EP,C2-8 nolu prob trans vajinalultrason kullanılmıştır. Kan örnekleri sonuçlarına hastaların arşivdeki dosyalarından ve Probel bilgi sistemi üzerinden ulaşılmıştır.BULGULAR: 74 çifte ait sonuçlar incelendi. Grup I n: 38 ve Grup II'de n: 36 olgu değerlendirmeye alındı. Çalışmaya dahil edilen her iki grubu içeren, kadın olguların ortalama yaşı 28.9 (20-35), erkek olguların yaşı 33.2 (22-47) olarak saptandı. Her iki grup arasında erkek sigara (paket/yıl) alışkanlığı ve kadın sigara (paket/yıl) alışkanlığı fark gözlenmedi. Gruplar arasında infertilite tedavi öyküsü açısından benzer sonuçlar saptandı. Kadın yaşı, erkek yaşı, VKİ ve infertilite süresi açısından gruplar benzerdi. İnfertilite nedenleri karşılaştırıldığında gruplar arasında fark gözlenmedi. Her iki grubun infertilite nedenleri içinde en sık neden olarak erkek faktör saptandı. Gruplar arasında bazal serum hormon değerleri açısından farkılık saptanmadı. İntrauterin inseminasyon sikluslarını değerlendirirken stimülasyon süresi (gün), toplam gonadotropin dozu (IU/gün), tetikleme günü endometrium kalınlığı (mm.) kriterlerine bakıldı. Gruplar arasında bu kriterler açısından fark saptanmadı. Gruplar arasında sperm parametreleri açısından farklılık yoktu. Grup I'de biyokimyasal gebelik ve klinik gebelik olgu oranları %13.2, Grup II'de ise bu oranlar % 27.8 olarak saptanmış ama gruplar arasında istatistiksel fark ortaya çıkmamıştır (p= .11). Grup I'de saptanan 2 olguda dikoryonik diamniotik çoğul gebelik klinik olarak tespit edilmiştir (p= .16). Grup II'de çoğul gebelik saptanmadı. Her iki grupta OHSS saptanmamıştır.TARTIŞMA: Klinik ve biyokimyasal gebelik sonuçları açısından gruplar arasında fark saptanmamıştır (p= .11). Grup II' de çoğul gebelik sapmadı. Grup I içinde iki olguda çoğul gebelik (dikoryonik diamniotik ikiz gebelik) saptandı (p= .16). Çoğul gebelik saptanan olguların takip formları incelendiğinde tetikleme günü 16 mm ve üzerinde iki adet folikülleri olduğu saptandı. Her iki grupta OHSS görülmemiştir. Klinik gebelik ve OHSS sonuçları açısından daha fazla olguyu içeren prospektif randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.ANAHTAR KELİMELER: İntrauterin inseminasyon, OHSS, GnRH agonist ile ovulasyon tetiklemesi OBJECTIVE: A standard single dose 250 mcg recombinant human chorionic gonadotropin (hCG) is administered for final follicular maturation and ovulation triggering, after ovulation induction with gonadotropins for intrauterine insemination (IUI) cycles. hCG has the same effect with the long half-life luteinizing hormone (LH). It has a long luteotropic effect that increases the risk of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS). According to recent studies regarding IVF cycles, gonadotropin relasing hormone (GnRH) agonists are used for final follicular maturation and induction of ovulation in order to prevent OHSS. When the ovulation is triggered with GnRH analogue, the peak of FSH (follicle stimulating hormone) imitates the natural cycle. FSH increases the LH receptors on the granulosa cells for ovulation and improves the maturation of the oocyte nucleus. Concurrently, it contributes to the maturation of the oocyte nucleus by providing the endogenous increase of LH. There are many studies that compares the combined use of 0.2 mg GnRH agonist and hCG with standard hCG regarding ovulation triggering, and it appears that combined use of GnRH and hCG triggering is more associated with increased clinical pregnancy rates than standard hCG triggering. There are many prospective randomized controlled studies concerning IVF cycles. We aimed to establish the relationship between the aforementioned combined ovulation triggering and the clinical pregnancy and OHSS outcomes in gonadotropin-induced IUI cycles in our retrospective study.METHOD: Our study was conducted with cases of primary infertility at the infertility clinic of Dokuz Eylul University School of Medicine. The patients had visited the clinic between October 2017 and October 2018, and their planned treatment was intrauterine insemination combined with gonadotropin administration. Before the initiation of the study, ethical approval of Dokuz Eylül University Non-Invasive Research Ethics Committee had been obtained. The total number of included cases is 74: Group I (standard dose 250 mcg recombinant human chorionic gonadotropin) n=38; Group II (in addition to hCG injection, administration of 0.2 mg GnRH analogue 2 hours later); n: 36.According to the case files, ovulation induction with gonadotropins was administered as follows: Daily subcutaneous injection was performed using recombinant FSH and patientspecific, with individualized planned classical or low-dose step-up protocols. Standard semenparameters were evaluated according to the 2010 guidelines of WHO, morphological examination was analyzed in the laboratory of the Department of Obstetrics and Gynecology, Dokuz Eylul University School of Medicine according to Kruger criteria. According to the casefiles, the same person prepared the samples for insemination. In both groups, 32-36 hours after the ovulation triggering with hCG, intrauterine insemination was performed. After intrauterine insemination, all patients rested in supine position for 10 minutes. The groups received 600 mg of micronized progesterone, applied intravaginally, divided into three capsules per day, for luteal phase support. Two weeks after the insemination, the patients were tested for pregnancy by serum ß-hCG measurement. Patients with serum ß-hCG values above 25 mIU/mL were evaluated as biochemical pregnancies. The presence of clinical pregnancy was defined as the detection of fetal heart beats on transvaginal ultrasound 3 weeks after ß-hCG value positivity. Medison SonoAce X6 C3-7EP, transvaginal ultrasound probe C2-8 was used for follow-up. Blood samples were collected from Central Laboratory of Dokuz Eylül University School ofMedicine and the results were evaluated.RESULTS: Results of 74 couples were examined. Group I consisted of 38 cases, while group II had 36 cases. The mean age of the female patients was 28.9 (20-35) and the mean age of the male patients was 33.2 (22-47). Male smoking habit (package / year) and female smoking habit (package / year) were similar in both groups according to patient histories. Similar results were obtained in terms of history of infertility treatment in both groups. The groups were similar in terms of female age, male age, body mass index (BMI) and duration of infertility. No difference was observed between the groups in terms of infertility. Male factor was the most common cause of infertility in both groups. There was no difference between the groups in terms of basal serum hormone levels. While evaluating intrauterine insemination cycles, stimulation time (day), total gonadotropin dose (IU/day) and triggering day endometrial thickness (mm) criteriawere evaluated. There was no difference between the groups in terms of these criteria. There was no difference in sperm parameters between the groups. Both biochemical pregnancy and clinical pregnancy rates were %13.2 in Group I and %27.8 in Group II, but there was nostatistical difference between the groups (p= .11). Dichorionic diamniotic multiple pregnancy was detected clinically in 2 cases in Group I (p= .16). Group II had no multiple pregnancies. No cases of OHSS was present in the both groups.DISCUSSION: There were no differences between the groups in terms of clinical and biochemical pregnancy outcomes (p= .11). In Group II, multiple pregnancies were not present. Multiple pregnancies (dichorionic diamniotic twin pregnancy) were detected in two patients ingroup I (p= .16). When the follow-up forms of the cases with multiple pregnancies were examined, it was determined that there were two follicles that were 16 mm or more in diameter on the trigger day. Cases of OHSS were not present in both groups. Concerning clinical pregnancies and outcomes of OHSS, more prospective randomized studies with larger number of cases are needed.KEYWORDS: Intrauterine insemination, OHSS, triggering GnRH agonist 126

Amaç: Kronik Böbrek Hastalığında, kronik inflamasyon ve aterosklerozla ilişkili olarak kardiyovasküler hastalık riski artmaktadır. Hemodiyaliz ve periton diyaliz alan hastalara göre belirgin bir düzelme görülse de renal transplantasyon sonrası inflamatuvar süreç devam etmektedir. TNF reseptör ailesinin bir üyesi olan Decoy reseptör 3 (DcR3), inflamasyon ve ateroskleroz ile ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmadaki amacımız, kronik böbrek ve renal transplant hastalarında; DcR3 seviyeleri ile inflamasyon ve ateroskleroz arasındaki ilişkiyi göstermektir. Bu amaçla, serum DcR3, hücreler arası adezyon molekülü-1 (intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1)), vasküler hücre adezyon molekülü-1 (vascular cell adhesion molecule-1 [VCAM-1]), interlökin-8 (interleukin-8 [IL-8]) seviyelerinin ölçülmesi, endotelyal disfonksiyonun karotid intima-media kalınlığı (KİMK) ve karotid arter plak varlığı ile değerlendirilmesi hedeflenmiştir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 50 renal transplantasyon yapılan (Grup 1), 40 hemodiyaliz (HD) alan (Grup 2), 30 pre-diyaliz KBY (Grup 3) ve 30 sağlıklı kontrol (Grup 4) olmak üzere toplam 150 birey dahil edildi. Serum DcR3, VCAM-1, ICAM-1 ve IL-8 seviyeleri ELISA yöntemiyle çalışıldı. KİMK ve karotid arter plak varlığı non-invaziv olarak ultrason probuyla gerçekleştirildi.Bulgular: Serumda çalışılan tüm parametreler ve KİMK, HD ve pre-diyaliz KBY gruplarında renal transplantasyon ve kontrol gruplarına kıyasla yüksek bulundu. Renal transplantasyon grubunun sonuçları ise kontrol grubundan yüksekti. HD ve pre-diyaliz KBY grupları arasında fark bulunmadı. Hasta gruplarının plak varlıkları arasında fark yoktu. Kontrol grubunda plağa rastlanmadı. Pre-diyaliz KBY grubu kendi içinde değerlendirildiğinde KİMK dışında hiçbir parametrede evreler arasında fark saptanmadı. En yüksek KİMK değerlerinin evre 3'te olduğu görüldü.Sonuç: Renal transplantasyon, inflamatuvar süreçte belirgin bir düzelme sağlasa da inflamasyon sürecini tamamen geri döndürememektedir. Pre-diyaliz KBY ve HD grubunda üremik ortamla ilişkilendirilebilecek inflamatuvar sürecin ateroskleroza zemin hazırladığı söylenebilir. Pre-diyaliz KBY ve HD gruplarında artmış KİMK ve yüzde plak varlıkları bu durumu desteklemektedir.Anahtar kelimeler: DcR3, inflamasyon, ateroskleroz, KİMK, renal transplantasyon Aim: The cardiovascular risk has been increased in Chronic Kidney Disease (CKD) associated with chronic inflammation and atherosclerosis. Inflammatory process continues after renal transplantation. However it has been observed a significant improvement compared to patients with hemodialysis and periton dialysis. Decoy receptor 3 (DcR3), is a member of the TNF receptor superfamily and associated with inflammation and atherosclerosis. The aim of this study is to show the relationship between DcR3 level with inflammation and atherosclerosis in patients with chronic kidney and renal transplant patients. For this purpose, we intend to measure serum levels of DcR3, intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1), vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1) and interleukin-8 (IL-8) and evaluation of endothelial dysfunction via measurements of carotid intima-media thickness (CIMT) and presence of plaque. Materials and Methods: A total of 150 participant were obtained from 50 renal transplant patients (Group 1), 40 hemodialysis patients (Group 2), 30 pre-dialysis CKD patients (Group 3) and 30 control (Group 4). Serum DcR3, VCAM-1, ICAM-1 and IL-8 levels measured with ELISA method. CIMT and presence of carotis arter plaque performed by ultrasound probe, non-invasively. Results: All parameters were measured in serum and CIMT were higher in HD and pre-dialysis CKD groups compared to renal transplant and control groups. The levels of renal transplant group were higher from control group. There was no difference between HD and pre-dialysis CKD groups. There was no difference between patient groups in terms of the presence of plaque. Control group didn't show any plaque. Pre-dialysis group was no significant difference between the stages in any parameter except CIMT. CIMT levels was highest in stage 3.Conclusion: Although renal transplantation provides a significant improvement in the inflammatory process, not return completely. Inflammatory process associated with uremic milieu may predispose to atherosclerosis in pre-dialysis CKD and hemodialysis patients. Increased CIMT and presence of plaque in HD and pre-dialysis CKD groups supports this state.Key words: DcR3, inflammation, atherosclerosis, CIMT, renal transplantation. 80

Transcranial Doppler sonography provides information on the velocity of blood flow in the major intracranial arteries and its direction in relation to the ultrasound probe. It is a non-invasive, inexpensive, easy, and repeatable method and can be performed at the bedside. It provides useful information on cerebral circulations, changes in the intracranial pressure, on the diagnosis of patent foramen ovale, and in the evaluation of risk factors for stroke. Other indications include monitoring of intracranial arterial occlusions and stenosis, detection of emboli, and assessment of cerebrovascular reactivity. Turkish Başlık: Transkraniyal Doppler ve Klinik Kullanımı Anahtar Kelimeler: Kan akım hızı; karotis arter hastalıkları/tanı/ fizyopatoloji; serebral arterler/fizyopatoloji; serebrovasküler dolaşım; ultrasonografi, Doppler, transkraniyal Transkraniyal Doppler, ana intrakraniyal arterlerin darlık veya tıkanmalarını kan akım hızları ve ultrason probuna göre, yönleri hakkında bilgi vererek göstermektedir. Non-invaziv, hızlı uygulanabilen, anlık değişimleri yansıtabilen, hasta yatağında uygulanabilen, pahalı olmayan ve oldukça kolay olan bir yöntemdir. Bu yöntem serebral dolaşım, intrakraniyal basınç değişimleri, patent foramen ovale tanısı ve inme risk faktörlerinin değerlendirilmesi hakkında yararlı bilgiler vermektedir. Serebral arterlerin darlığının veya tıkanmasının görüntülenmesi, emboli varlığı ve serebrovasküler reaktivitenin değerlendirilmesi ise diğer önemli endikasyonlarıdır.

Amaç: Bu çalışmanın birincil amacı gerçek zamanlı US-elastografinin malignite riski yüksek meme lezyonlarındaki tanısal etkinliğini değerlendirmek ve histopatolojik sonuçlarla karşılaştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Gerçek zamanlı ultrason elastografi dokuların sertliğini non invaziv olarak değerlendiren yeni bir metoddur. Ultrason probu ile uygulanan tekrarlanan basılar ile dokuda meydana gelen distorsiyon bilgisayar ortamında ultrason cihazının bilgisayar yazılımı ile hesaplanır ve bize bir elastikiyet oranı olarak geri döner, bu şekilde o dokunun sertliği hakkında bilgi sahibi oluruz. Aynı zamanda ultrason cihazının yazılımı lezyonun ve lezyon çevresindeki parankimin sertlik derecesine göre renk haritalaması şeklinde bize vermektedir. US-elastografi doku distorsiyonunun yumuşak kısımlarda sert kısımlara göre daha fazla olacağı prensibine dayanır. Bu yöntem çalışma grubuna uygulanarak ölçümler istatistiksel olarak karşılaştırılacaktır. Çalışmamız 2011-2012 tarihleri arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı?nda gerçekleştirildi. Çalışma grubu olarak B-mod US?de malignite açısından şüpheli olan ve biyopsi planlanan hasta grubu seçildi. Bu hastalara biyopsi öncesinde US-elastografik inceleme yapıldı. Ölçümler histopatolojik sonuçlar ile karşılaştırılarak US-elastografi?nin tanı etkinliği araştırıldı.Bulgular: Malignite şüphesi olan 68 olgunun B-mod US ve US-elastografi verileri değerlendirildi. B-mod US ile bu olguların 65?i B-IRADS-4 ve BI-RADS-5 olarak raporlandı. Elastografi renk skoru olarak olguların 2?si skor 1, 12?si skor 2, 4?ü skor 3, 35?i skor 4 ve 15?i skor 5 olarak sınıflandı. Renk skoru 1-2-3 olan olguların 11?i benign, 7?si maligndi. Renk skoru 4-5 olan kitlelerin 16?sı benign, 34?ü maligndi. Ortalama gerinim (strain) oranı benign kitlelerde 4.00, malign kitlelerde 6.59 olarak bulundu.Sonuç: Çalışmamızda meme lezyonları US-elastografide hem renk skorlama sistemi hem de gerinim oranı ölçümü ile değerlendirilmiş ve her iki yöntemin de meme lezyonlarının benign-malign ayrımında etkin olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda malignite riski yüksek meme lezyonlarında US-elastografinin B-mod görüntüleme ile birlikte uygulandığında benign-malign ayrımına katkı sağlayacağı sonucuna varılmıştır. Purpose: The primary purpose of this study is to evaluate the diagnostic efficiency of real-time US-elastography in breast lesions at high risk of malignancy and to compare histopathological results.Materials and methods: Real-time ultrasound elastography is a new non-invasive method that assess tissue stiffness. Distortion occured in tissues with repeated pressure by ultrasound probe, calculated by ultrasound device software and give us as a ratio of elasticity, in this way we can be informed about the stiffness of the tissue. At the same time, ultrasound device software gives us a color mapping based on the stiffness of the both lesion and parenchyma around the lesion. US-elastography is based on the principle that the distortion of the tissue in soft parts is higher than in hard parts. This method will be applied to the study group and measurements will be compared statistically. Our study was made between 2011-2012 at Necmettin Erbakan University, Meram Faculty of Medicine, Department of Radiology. Patients that suspicious for malignancy in B-mode ultrasound and undergoing biopsy was selected as the working group. US-elastography was performed to these patients prior to biopsy examination. Measurements were compared with histopathologic results and then the diagnostic efficacy of US-elastography was investigated. In the literature, the color of benign cases represent the score of 1-2-3 and the color of the malignant cases represent the score of 4-5. In this study, the patients were seperated into two groups as color score 1-2-3 and color score 4-5.Results: 68 patients with suspected malignancy were evaluated in B-mode US and US-elastography. 65 of these cases were reported as BI-RADS-4 and B-IRADS-5 in B-mode ultrasonography. 2 of the cases were score 1, 12 of the cases were score 2, 4 of the cases were score 3, 35 of the cases were score 4 and 15 of the cases were score 5 as a elastography color score. Color score 1-2-3 of 18 mass, 11 were benign and 7 were malignant. Color score 4-5 of 50 mass, 16 were benign and 34 were malignant. The average strain ratio was 4.00 in benign masses and 6.59 in malignant masses.Conclusion: In our study, breast lesions were evaluated on US-elastography by color scoring system as well as the strain rate measurement and it is shown that both methods are effective in the differentiation of benign and malignant breast lesions. In our study, it is concluded that US-elastography contributes to the distinction between benign and malignant breast lesions at high risk of malignancy, when applied with B-mode imaging. 70

Normal insülin konsantrasyonları için subnormal biyolojik yanıt olarak tanımlanabilen insülin direnci birçok hastalıkla iliskilendirilmistir. İnsülin direnci, karaciğerde glukoz yapımının baskılanmasında yetersizlik olması, iskelet kasında ve yağ dokusunda insülinle uyarılmış glukoz transportunda ve metabolizmasında bozulma olmasıyla sonuçlanır. Tiroid hormonları değişik organlarda insülin için hem agonistik hem de antagonistik etki gösterir. Bu olay bir denge halindedir ve tiroid hormon fonksiyonlarında değişiklik bu dengeyi bozarak karbonhidrat metabolizmasında bozukluklara yol açabilir. Yapılan çalışmalarda hipotiroidizmli ve hipertiroidizmli hastalarda insülin direnci hakkında çeliskili sonuçlar elde edilmistir, hatta ötiroid olarak kabul edilen normal değerlerde dahi insulin duyarlılığını değişebileceği şeklinde verilerde mevcuttur. Sonuç olarak tiroidin morfolojik/fonksiyonel anormallikleri ile insülin direnci arasında olabilecek bir ilişki araştırmacıların her zaman ilgisini çekmektedir. Bu çalışmada bizim amacımız ötiroid hastalarda normal sınırlar içerisinde de olsa TSH, ST3, ST4 düzeyleri ile insülin direnci arasında ilişki olup olmadığını araştırmaktır.Çalışmaya bilinen kronik hastalık, tiroid hastalığı, obezite (Vucut kitle indeksi>30) ve ilişkili hastalık öyküsü olmayan, tiroid fonksiyon testlerini, kan şekerini ve insülin düzeyini etkileyen ilaç kullanmayan, labratuvar olarak ötiroid, 57'si erkek, 47'si kadın toplam 104 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Bireylerde vücut kitle indeksi, bel çevresi, açlık plazma glukozu, insülin düzeyi, lipid profili, değerlendirildi. Homeostasis Model Assessment (HOMA-IR) ile insülin direnci hesaplandı, 13 mhz lineer prob ile KİMK (Karotis intima media kalınlığı) ölçüldü. Daha sonra hastalar TSH düzeylerine göre 2 gruba ayrıldı. TSH değerleri 2 mIU/L ve altı olan hastalar grup 1 ve 2'nin üstü olan hastalar grup 2 olarak sınıflandırıldı. Daha sonra 2 grup kendi arasında karşılatırıldı ve korelasyon analizleri yapıldı.Grup1'in ortalama TSH düzeyi 1,32±0,34 ve grup 2'nin ortalama TSH düzeyi 2,79± 0,65 ve fark istatiksel olarak anlamlı idi (p0,05). Ayrıca açlık kan şekeri, trigliserid, LDL ve HDL düzeyleri açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). sT4 istatiksel olarak anlamsız olmakla beraber grup 2'de daha düşük(sırasıyla 1,13±0,15 ng/ml; 1,09± 0,16 ng/ml), sT3 ise grup 2 de daha yüksekti (sırasıyla 3,11±0,35 pg/ml, 3,27±0,50 pg/ml). Açlık insülin düzeyi ve HOMA yöntemi ile ölçülen insülin rezistansı (HOMA-IR), TSH'sı 2 nin üstünde olan grup 2'de grup 1'e göre göre istatistiksel olarak anlamlı olacak ölçüde daha yüksekti(HOMA-IR grup 1 0,80±0,51, grup 2 1,63±1,70, açlık insülin düzeyi grup 1: 3,83±2,23 IU/ml, grup 2: 7,56±7,54 IU/ml)(p=0,003). Grup 2'de ortalama KİMK değeri grup 1'e göre istatistiksel olarak anlamlı olacak ölçüde daha yüksekti(grup 1 0,056±0,01 mm, grup 2 0,058±0,01 mm) (p=0,048).Çalışmamızda ötiroid hastalarda TSH düzeyi normal sınırlar içerisinde olsa bile TSH düzeyi ile insülin direnci arasında ilişki olduğunu gösterdik. TSH düzeyi 2'nin üstüne çıktıkça insülin direnci artmakta ve insülin direnci ile ateroskleroz arasında kuvvetli bir ilişki olduğunu gösteren yayınları destekler nitelikte bu hastaların karotis intima media kalıkları da artmış bulunmaktadır. Bu sonuç şöyle bir soruyu da akıllara getiriyor; TSH'nın normal aralığının daha dar mı olması gerekiyor ?. bu soruya cevap verebilmek için de daha fazla ötiroid hastanın alındığı daha geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır. Insulin resistance is defined as a subnormal biologic response to normal insulin concentrations and related to many diseases. Insulin resistance may cause insufficient suppression of hepatic glucose production, impairment of glucose metabolism and transport in muscle and adipose tissues. Thyroid hormones act both insulin agonistic and antagonistic in different organs. However it occurs with a balance, thyroid dysfunction may break this balance and impair carbonhydrate metabolism. Studies that evaluate the relationship between insulin resistance and hypo-hyperthyroidism have conflicting results, even euthyroid status was shown to change insulin sensitivity. As a result the association between insulin resistance and thyroid morphologic/functional abnormalities is always attractive to investigators. In this study our aim is to investigate the association between TSH, free T4, free T3 levels and insulin resistance in euthyroid patients.Euthyroid 57 male, 47 female total 104 patients were involved to study, patients that use any drug that affects thyroid, insulin and glucose levels and have any chronic disease, thyroid disease and obesity were excluded. Body mass index, waist circumference, fasting glucose levels, insulin levels, lipid profiles of patients were evaluated. Insulin resistance was. measured with Homeostasis Model Assessment (HOMA-IR), carotis intima media thickness were measured with a 13 Mhz lineer ultrasound probe. Patients were classified as 2 groups due to TSH levels, the patients with TSH levels below 2 mIU/L were defined as group 1 and patients with TSH levels above 2 mIU/L were defined as group 2. Two groups were compared and correlation analysis were made.Mean TSH values of group 1 and group 2 patients were 1,32±0,34 mIU/L and 2,79± 0,65 mIU/L respectively and difference was statistically significant (p

Yan dal uzmanlık tezi olarak hazırlanmıştır. Giriş ve amaç: Toplumda sık görülen tiroid nodüllerinin benign ve malign ayırıcı tanısı prognoz açısından önemlidir. Nodüllerin bu açıdan değerlendirilmesi birçok basamağı kapsamakla birlikte altın standart yöntem Tiroid İnce İğne Aspirasyon Biyopsisi (TİİAB) dir. Maligniteyi öngörmede kullanılan; kenar düzensizliği, intranodüler kanlanma artışı, mikrokalsifikasyonlar, hipoekojenite gibi özelliklerin sensitivite ve spesifiteleri düşüktür. Bu konudaki non invazif yöntemlerin geliştirilmesi ve bu yönde araştırmaların sürekli olması beklenmektedir. Elastosnografi bu araştırmaların devamına aracılık eden ve son yıllarda üzerinde durulan önemli yöntemlerden birisidir. Bu yöntem; doku elastikiyetini ölçer ,sert veya esnek olmayan dokuların malignite riski daha yüksektir prensibiyle çalışır.Ultrasonografi probu kullanılarak yapılır. Prob, saniyede 2 kez hastayı rahatsız etmeyecek hafiflikte boyun bölgesine ileri geri hareketler şeklinde bastırılır. Uygulanan tekniğin doğruluğu, USG cihazında kayıtlı özel bilgisayar programı ile kontrol edilir. Uygulama esnasında yaklaşık 20 saniye sabit kalan USG görüntüsü esas alınarak renklerine göre, 1-5 derece arası sınıflandırılır. Baskın renk yeşil ve kırmızı olan nodüller esnek ve benign; rengi mavi olan nodüller sert ve malign olarak değerlendirilir. Ek olarak incelenen tiroid nodülü ve çevresindeki normal tiroid dokusunda gerginlik indeksleri hesaplanarak kalitatif bir değer elde edilebilir. Materyal metod: Bu çalışmaya 244 hasta (196 kadın; 48 erkek) alındı. Toplam 237 nodül elastosonografi için uygun görüldü. Hastaların yaş ortalaması kadınlar için 43.53+/-11.7; erkekler için 46.60+/-11.4 saptandı. Bütün nodüllerin Elastosonografi sonuçları hem final patoloji sonuçları ile (TİİAB sitoloji sonuçları ve operasyon sonrası sitopatoloji sonuçları birlikte); hemde operasyon sonrası patoloji sonuçlarıyla ayrı ayrı karşılaştırıldı. Elastosonografi skorları için Itoh ve Ueno skalaları kullanıldı. Renk skalasına göre 1- 5 arası derecelendirildi. Skoru 1,2,3 olanlar benign; skoru 4,5 olanlar malign kabul edildi. USG de maliniteyi düşündüren (kenar düzensizliği, mikrokalsifikasyon, halo yokluğu ve hipoekojenite) gibi özellikler elastosonografi skorlarıyla kombine edilerek yeni bir skorlama sistemi geliştirildi. Örneğin ES skoru 3 olan bir nodül; hipoekoik ise (1 puan), mikrokalsifikasyon içeriyorsa (1 puan), kenar düzensizliği varsa (1 puan) ve halosu yoksa (1 puan) eklenerek 3+1+1+1+1=7 yeni skoru hesaplandı. Yeni skorlar operasyon sonrası patoloji sonuçlarıyla tekrar karşılaştırılarak sensitivite ve spesifite tekrar ölçüldü. Ek olarak merkezimizdeki TİİAB sonuçlarını operasyon sonrası patoloji sonuçlarıyla karşılaştırıp sensitivite ve spesifite değerleri ölçüldü. Bulgular: Elastosonografinin maligniteyi belirlemede sensitivitesi: %73.6, spesifitesi: %94.8 saptandı. Elastosonografi ile USG bulguları kombine kullanılırsa bu oranlar belirgin artar (Skoru 6 ve üzerindeki nodüller için, sensitivite: %100, spesifite: %94.4). Çalışmamızda TİİAB sonuçlarının sensitivitesi; %68.4, spesifitesi: 66.4 saptandı. Sonuç: TİİAB sonuçları elastosonografi sonuçlarından daha düşüktür. Sitolojik tanı sensitivitesi düşük merkezlerde TİİAB yerine elastosonografi benzer duyarlılıkta kullanılabilir. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Elastosonografi, Tiroid nodülleri Introduction and Aim: The differential diagnosis of benign and malignant thyroid nodules which frequently seems in the community is important in terms of prognosis. The evaluation of nodules, having steps, in respect to fine-needle aspiration biopsy (FNAB) is the gold standard. Prediction of malignancy using features such as marginal irregularity, intranodular increase in blood flow, microcalcifications, hypoechogenicity have lower sensitivity and specificity in this direction. Development of non-invasive methods of researches, is expected to be permanent. In recent years, elastosonography is one of the important methods that mediate continuation of concern in research. This method, evaluates elasticity of tissue, based on the principle of a tissue that is not flexible or rigid has a higher risk of malignancy. Elastosonography is done by using ultrasound probe. Probe, moves 2 times in per second, suppressing the neck back and forth direction in the form of lightweight, trying not to disturb the patient. The accuracy of applied technique, registered ultrasound device is controlled by a special computer program. During application of ultrasound image based on approximately 20 seconds remains constant and classifies according to image on the basis of color in degrees between 1-5. If dominant color of nodul is green and red, it is considered as flexible and benign, and if dominant color is blue, considered rigid and malignant. In addition examined by calculating indices of thyroid nodules and surrounding normal thyroid tissue tension can be obtained from a qualitative value. Material-Methods: In this study 244 patients (196 female, 48 male) were included. A total of 237 nodules were suitable for ultrasound. The average age of patients in women was (43.53 + / -11.7); in men was (46.60 + / -11.4), respectively. All nodules in the final pathology results with the results of Elastosonography (FNAB cytology results and the post-operative results of cytopathology), both post-operative pathology results were compared separately. Itoh and Ueno Elastosonography scales scores were used. Nodules with 1,2 and 3 score was considered benign, those with score 4-5 were considered malignant. USG also suggestive of malignancy (irregular margins, microcalcifications, absence of halo hypoechogenicity) Elastosonography scores (ES) in combination with features such as a new scoring system was developed. For example, a nodule with ES score of 3, is hypoechoic (1 point), microcalcification contains (1 point), if it have irregular edges (1 point) and the halo or (1 point) by adding a new score of 3 +1 +1 +1 +1 = 7 calculated. The new scores were compared postoperative pathology results. Sensitivity and specificity values were measured again. In addition, the results of FNAB in our center to compare the sensitivity and specificity values were measured on postoperative pathology results. Results: Elastosonography of malignancy in determining the sensitivity: 73.6%, specificity: 94.8% respectively. These rates are used in combination with the USG findings. Elastosonography significant increases sensitivity end specificity (Score of 6 and for nodules, sensitivity 100%, specificity: 94.4%). The sensitivity of FNAB results of this study, 68.4%, specificity: 66.4 respectively. Conclusion: The FNAB yields more lower results than elastosonografi . In the centers with low cytological diagnostic sensitivity, elastosonography can also be performed instead of FNAB. KEYWORDS: Elastosonography, Thyroid nodules

Psoas kompartman bloğu (PKB); uyluğun anterolateral ve medialinin, diz ve diz altında safen sinirin inervasyon alanlarının tamamının anestezi ve analjezisini sağlayan bir sinir bloğu tekniğidir. PKB ile femoral sinir, obturatuar sinir, lateral femoral kütanöz sinir ve genitofemoral sinir bloke edilebilir. PKB'nu uygulamak için, parestezi, direnç kaybı, nörostimülasyon gibi farklı teknikler tanımlanmıştır. Son yıllarda US rehberliği lumbal pleksusun lokalizasyonunun belirlenmesinde değerli bir yöntem olmuştur. Bu çalışmanın amacı; çocuk hastalarda US rehberliğnde PKB uygulamasında yardımcı olabilecek olan PKB sonoanatomisini incelemek ve olası komplikasyonların azalmasında yardımcı olacağını düşündüğümüz US rehberliğinde lumbal pleksusun derinliğini hesaplamaktır.Çalışmaya Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Etik kurul onayı alındıktan sonra elektif, cerrahi geçirecek 1-6 yaş arası, ASA I-II 36 hasta dahil edildi. Genel anestezi indüksiyonundan sonra, cerrahi başlamadan önce incelemenin yapılacağı taraf üste, kalça ve diz 90º fleksiyonda olacak şekilde lateral dekubit pozisyon verildi. Lineer US probu yardımı ile sakral kemik görüntülendikten sonra sırayla L5, L4, L3, L2 ve L1 vertebraların spinöz çıkıntıları ve transvers çıkıntıları belirlendi. L4 vertebra seviyesinde transvers yaklaşım yoluyla transvers çıkıntı, faset eklem, spinöz çıkıntı belirlendi ve derinlikleri US rehberliğinde ölçüldü. Blok uygulanan 16 hastada PKB sonoanatomi incelemesine ek olarak, motor yanıt alınan iğne derinliği ve stimülatör iğnesinden, L4 spinöz çıkıntı orta noktasından kaudokranial çizilen çizgiye dik olarak çizilen çizgi arasındaki mesafe de kaydedildi.PKB sonoanatomisi incelenen 1-6 yaş grubunda ortalama spinöz çıkıntı derinliği 3.07 mm, transvers çıkıntı deriliği 14.25 mm, faset eklem derinliği 13.17 mm olarak bulunmuştur. Blok uygulanan 16 hastada ortalama iğne derinliği 21.89 mm, ortalama iğne orta hat mesafesi 19.73 mm olarak ölçülmüştür. Yaptığımız ölçümler neticesinde PKB uygulamasında anatomik işaret noktası olarak kullanılan L4 seviyesinde transvers çıkıntı derinliğinin VKİ, boy, kilo yaş ile korelasyon gösterdiği bulunmuştur. Lumbal pleksus derinliğini gösteren iğne derinliğinin ise transvers çıkıntı derinliği ve hasta ağırlığı ile korelasyon gösterdiği bulunmuştur. İğne derinliği ile iğne orta hat mesafesi arasında da korelasyon gözlenmiştir.Sonuç olarak; PKB oluşabilecek komplikasyonları nedeniyle, pediatrik hasta grubunda transvers çıkıntı derinliğinin, lumbal pleksusun yaşa göre olası derinliğinin ve paravertebral alanın dikkatli incelemesi yapılarak blok uygulanmalıdır. Yaptığımız ölçümler; iğnenin en fazla ilerletilmesi gereken derinliğin öngörülmesinde ve böylece komplikasyonların azaltılmasında yardımcı olabilir. Elde ettiğimiz verilerin klinik araştırmalarla sınanması gerekmektedir. Psoas compartman block is an anesthetic and analgesic technique that blocks anterolateral and medial side of thigh, knee, and the complete inervation area of saphene nerve under the knee. Femoral nerve, obturatuar nerve, lateral femoral cutaneus nerve, and genitofemoral nerve can be blocked by performing PCB. In order to apply PCB, techniques such as paresthesia, loss of resistance and neurositumulation were described. US guided lumbar plexus blocks has been a valuable technique in the recent years. The aim of this study was to describe PCB sonoanatomy in children and to measure the possible depth of lumbar plexus which can help decreasing possible complications.After institutional Ethics Committee approval of Kocaeli University, 36 ASA I-II patients from 1 to 6 years old were included in the study. After induction of general anethesia, patients were turned to the lateral position with the hip joints flexed 90º. Spinous and transverse processes were localized at L5, L4, L3, L2, and L1 levels after sacral bone was localized with the help of linear ultrasound probe. The depts of spinous processes, transvers processes and facet joint depths were measured with the help of US at the L4 level . In 16 patients, PCB were performed. In these patients the needle depth and the distance between the needle and the line drawn vertically from L4 spinous processes mid-point to caudo-cranial line were also recorded in addition to PCB sonoanathomyIn patients at the age group 1-6; mean depth of spinous processes, transverse processes and facet joint were measured as 3.07 mm, 14.25 mm and 13.17 mm respectivelly. In the 16 patients, whom PCB were applied, mean depth of needle and needle to middle line depth are measured as 21.89 mm and 19.73 mm respectively. The transverse processes dept, which can be used as an anatomical landmark in PCB, was significiantly corelated with BMI, height, weight and age. Needle depth, which showed the lumbar plexus depth, was correlated with transverse processes depth and patient weight. There was also a significiant correlation between the needle depth and needle to mid point distance.In conclusion, PCB should be applied to paediatric patients by carefully scanning the depth of transerse processes and relavent anatomical structures in paravertebral region because of its complications. Our study, can help anesthesiologists to predict lumbar plexus? possible dept, maximum needle depth and also help decreasing possible complications related to PCB. Our data should be examined with clinical research. 63

35 ÖZET YAĞLI KARACİĞER VE HİPERLİPİDEMİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ Bu çalışmada yağlı karaciğer ve hiperlipidemi arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık. Çalışmaya hiperlipidemili 100 hasta ve kontrol grubunu oluşturan sağlıklı 50 kişi alındı. Böbrek parankim hastalığı ve karaciğer parankim hastalığı olanlar çalışmaya alınmadı. Açlık plazma lipid değerleri tespit edildi. Karaciğer ekojenitesi 3.75 mHz ultrason probu ile ölçüldü. Dereceleme diafragma ve karaciğer içi damarların görüntüsü ve böbrek parankim ekojenitesinin karşılaştırılması ile yapıldı. İstatiksel analiz için one - way ANOVA testi kullanıldı. Hiperlipidemik grupta plazma kolesterol seviyeleri 253.5 ±41(161- 440 ) mg / dL, plazma trigliserid seviyeleri 231.8 ± 74.4 ( 81 - 493 ) mg / dL, plazma LDL - kolesterol seviyeleri 152.0 ± 42.4 ( 34 - 339 ) mg / dL, plazma HDL - kolesterol seviyeleri 52.5 ± 11.1 (33-89) mg / dL, Karaciğer ekojenite derecesi 1.9 ± 0.6 ( 1.0 - 3.0 ) idi. Kontrol grubunda plazma kolesterol seviyeleri 173.4 ± 19.1 ( 122 - 207 ) mg / dL, plazma trigliserid seviyeleri 110.5 ± 39.3 ( 40 - 185 ) mg / dL, plazma LDL - kolesterol seviyeleri 98.9 ± 18.4 ( 43 - 134 ) mg / dL, plazma HDL - kolesterol seviyeleri 52.4 ± 11.3 ( 27 - 77 ) mg / dL, karaciğer ekojenitesi 1.0 ± 0.1 ( 1.0 - 1.0 ) idi. İki grup arasında plazma kolesterol, trigliserid ve LDL - kolesterol seviyeleri bakımından anlamlı farklılık vardı ( p < 0.0001, p < 0.0001, p < 0.001 ). Bununla birlikte HDL - kolesterol seviyeleri iki grupta da benzerdi ( p > 0.5 ). Hiperlipidemik grupta; plazma trigliserid ve total kolesterol seviyeleri ile ultrasonografık olarak tespit edilen karaciğer ekojenitesi arasında anlamlı ilişki bulduk ( p < 0.0001 ). Bununla birlikte plazma LDL - kolesterol seviyeleri ile karaciğer ekojenitesi arasında anlamlı ilişki tesbit edilmezken ( p > 0.5 ), plazma HDL - kolesterol seviyeleri ile anlamlı ters ilişki bulundu ( p < 0.05 ). 36 SUMMARY THE INVESTIGATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN HYPERLİPİDEMİA AND FATTY LIVER In this research, we aimed to investigate the relationship between hyperlipidemia and fatty liver. One hundred patients with hyperlipidemia and fifty healthy subjects were included in study. The patients with renal paranchymal disease and hepatic paranchymal disease were excluded. Fasting plasma levels of lipids were detected. Liver echogenity was measured by 3.75 mHz ultrasound probe and were graded by comparison with renal paranchymal echogenity and visualization of intrahepatic vessels and diaphragm. One - way ANOVA was used for statistically analyses. In the hyperlipidemia group: mean plasma levels of cholesterol were 253.5 ± 41 ( 161 - 440 ) mg / dL, mean plasma levels of triglycerides were 231.8 + 74.4 (81 - 493) mg / dL, mean plasma levels of LDL - cholesterol were 152 ± 42.4 ( 34 - 339 ) mg / dL, mean plasma levels of HDL - cholesterol were 52.5 ± 11.1 ( 33 - 89 ) mg / dL, mean grading of liver echogenity was 1.9 ± 0.6 ( 1.0 - 3.0 ). In the control group : mean plasma levels of cholesterol were 173.4 ± 19.1 ( 122 - 207 ) mg / dL, mean plasma levels of triglycerides were 110.5 ± 39.3 (40-185) mg / dL, mean plasma levels of LDL - cholesterol were 98.9 ± 18.4 ( 43 - 134 ) mg / dL, mean plasma levels of HDL - cholesterol were 52.4 ± 11.3 ( 27 - 77 ) mg / dL, mean grading of liver echogenity was 1.0 ± 0.1 ( 1.0- 1.0). There was a significant difference between plasma levels of cholesterol, triglycerides and LDL - cholesterol in both groups ( p < 0.0001, p < 0.0001, p < 0.001 ). However, plasma levels of HDL - cholesterol were similar in both groups ( p > 0.5 ). In the hyperlipidemia group ; we found a significant correlation between ultrasonographycally liver echogenity and plasma levels of triglycerides and total cholesterol ( p < 0.0001 ). However we found no significant correlation between plasma levels of LDL - cholesterol and liver echogenity ( p > 0.5 ), whereas found inverse correlation between plasma levels of HDL - cholesterol and liver echogenity (p

V ÖZET :v?r¦X1 v.¦i.ja,.-''`''- Ses şu özelliklere sahip yayılan bir fiziksel dalgadır: Frekans, periyod, dalgaboyu, hız, büyüklük ve şiddet. Ultrasound terim olarak insan kulağının duyabileceği bölgenin üstendeki ses dalgalarını ifade eder, yani 20 KHz'den büyüktürler. Tıbbi görüntüleme için, ultrasound 2 ila 10 Mhz arasındaki frekans aralığında kullanılır. Ultrasound tıbbi teşhiste kullanılır çünkü insan vücuduna zarar vermeden, vücudun iç yapılarının görüntülenmesini mümkün kılar. Ses dalgaları ultrasound probe'undan kısa pulse'lar şeklinde yayılırlar ve vücut içinde ilerlerler. Ses dalgaları vücut içinde farklı dokulardan oluşan yapılara çarptıkları sırada bir yansıma (veya yankı) oluşur ve bu yankı probe'a geri döner. Farklı dokulardan alınan yankılar bir görüntü oluşturmak için işlenir. Günümüzdeki ultrasonik görüntüleme sistemleri sistemleri genellikle pulse-yankı modunda çalışırlar. Hem sinyallerin iletilmesi, hem de dokulardan yansıma ve saçılma sonucu elde edilen yankıların alınması için tek bir transducer kullanılır. Bu tezde A-Scan cihazlar, Statik B-Scan, Real-Time tarayıcılar, M-Mode, C-Mode, Doppler ultrasound'un fiziği ve Doppler ultrasonik cihazlar anlatılmıştır. Bu aletlerin çalışma prensibleri incelenmiş, özellikleri araştırılmış ve biribirleriyle olan ilişkileri gözden geçirilmiştir. Aletlerin çalışma prensiblerinin daha iyi anlaşılabilmesi için ultrasound'un fiziği hakkında bilgi verilmiştir. IV SUMMARY Sound is a propagating physical wave having characteristics, such as: frequency, period, wavelength, speed, amplitude and intensity. Ultrasound is the term given to sound frequencies that are above the range of human hearing-generally, greater than 20 Khz. For medical imaging we use ultrasound in the frequency range of 2 Mhz to 10 MHz. Ultrasound in medical diagnosis is useful because it allows you to visual internal structures of the body. noninvasively. Sound waves emitted from the ultrasound probe in short pulses, are transmitted into the body. As the sound waves hit internal structures composed of different tissues, a reflection (or echo) is propagated that returns to probe. The received echoes from the various tissues are processed to create an image. Current ultrasonic diagnostic imaging systems are mostly operated in the pulse-echo mode. A single probe is used for both transmitting the signal and for receiving the echoes reflected or scattered back from the tissue. In this thesis A-Scan instruments, Static B-Scan, Real Time Scanners, M-Mode, C-Mode, physics of Doppler Ultrasound and Doppler ultrasonic instruments have been explained. The principles of operation of these instruments have been examined, the feature of those have been researched and the relation between them have been described. In order to be understood of principles of operation of instruments clearly there have been given information about physics of ultrasound. V 90

Amaç: Prostat patolojilerinin benin ya da malin ayrımının kesin olarak yapılabilmesi için prostat biyopsisi altın standarttır. Ancak işlem sırasında duyulan ağrı ciddi bir sorun teşkil etmektedir. Bu çalışmanın amacı; iki farklı yöntemle transrektal ultrasonografi TRUS rehberliğinde, prostat biyopsisi sırasında duyulan ağrının derecesine etkili olabilecek anestezi tekniklerini karşılaştırmaktırGereç ve Yöntemler: Kliniğimizde prostat spesifik antijen PSA yüksekliği ve parmakla rektal muayenede şüpheli bulgusu olan toplam 92 hastaya prostat biyopsisi yapıldı. Hastaların duydukları ağrı vizüel analog ağrı skalası VAS şekil 1 ile değerlendirildi. İşlem, hastalara lateral dekübitis pozisyonunda 7 MHz transrektal ultrason probu eşliğinde, 18 G Tru-cut otomatik biyopsi ataçmanları kullanılarak yapıldı. Bir gruba TRUS probunun yerleştirilmesinden 5 dakika önce rektum içine 10 ml %2’ lik Lidokain HCL jel verildi. Diğer gruba yine işlem öncesi %2’lik lidokain HCL jel ve periprostatik sinir blokajı yapılmak üzere sağ ve sol lop için ayrı ayrı 5 cc lidokain enjeksiyonu yapıldı.Bulgular: Hiçbir hasta şiddetli veya dayanılmaz ağrı tarif etmedi. Gruplar VAS skorları dikkate alınarak karşılaştırıldığında sinir blokajı yapılan hastalar lehine anlamlı fark belirlendi p, Objectives: Prostate biopsy is the gold standard for distinction of benign or malign pathologies of the prostate with certainty. However, pain is a serious problem during the procedure. The aim of this study was to compare the anesthetic techniques which may affect the degree of the pain during prostate biopsy, with two different methods guided with transrectal ultrasonography TRUS . Materials and Methods: Prostate biopsy was performed for a total of 92 patients with high prostate-specific antigen PSA and a spicious findings with rectal examination. The pain of the patients was evaluated with visual analog pain scale VAS . The process was made for the patients with lateral decubitus position with 7 MHz transrectal ultrasound probe, 18 G automatic Tru-cut biopsy attachments. In one group, 5 minutes before the TRUS probe insertion 10 mL of 2% lidocaine HCL gel was inserted into the rectum. For the other group, HCL 2% lidocaine gel before the procedure again, and for peri-prostatic nerve block 5 cc of lidocaine was injected separately for the left and right lobe. Results: None of the patients had described severe or excruciating pain. Significant differences was observed with patient streated with rectal lidocain gel for VAS pain score compared with peri-prostatic nerve blockade after rectal lidocain gel p