Search

Organic matter has a positive effect on the uptake of nutrients in the soil. The increase in mycorrhizal activities in the soil causes an increase in the activities in the rhizosphere region. Vermicompost is among the most useful organic fertilizers that can be added to the soil in recent years. Soil microflora is capable of realizing the return of mineral substances. Akkız cowpea variety was used in the study: The experiment was carried out as a viol study with 3 replications according to the randomized blocks trial design. In the study, seedling development was achieved by mixing vermicompost (0, 15, 30 and 45%) with and without mycorrhiza in a soil containing 16% lime into the viols in order to develop seedlings. Sufficient minerals have been applied to the plants for their growth. Seedlings were harvested when they were 40 days old, and seedling measurement parameters and macronutrients in plant leaves were checked. As the amount of vermicompost increased, it caused an increase in the above-ground fresh and dry weights, root fresh and root dry weights of the seedlings. As the organic fertilizer mixture increased, the nitrogen, phosphorus, potassium and magnesium concentrations of the plant leaves increased. The addition of mycorrhiza to the rearing medium has led to different results in the investigated characteristics. Addition of increasing organic fertilizer ratios in the study, Organic fertilizer and bacteria application of cowpea cultivars were effective in increasing the development of plants in calcareous soils.

Çalışmanın amacı; biyokömürün kireçli ve tuzlu koşularda tarımsal amaçlı kullanımı olanağının araştırılmasıdır. Bu amaçla iki farklı biyokömürün etkinliği, vermikompost ve humik madde uygulamaları ile karşılaştırılmıştır. Çalışmada kentsel atıklardan ticari olarak elde edilen biyokömür (BA) ve laboratuvarda pancar tohum üretim atığından elde edilen biyokömür (BB) olmak üzere bitkisel kökenli iki farklı biyokömür kullanılmıştır. Denemede kullanılan toprağa %20 tarım kireci ve 40 mM NaCI ilave edilerek kireçli ve tuzlu toprak koşulları oluşturulmuştur. Çalışmada iki biyokömür, katı vermikompost, sıvı vermikompost, NPK ve kontrol uygulaması dâhil 13 farklı uygulama konusu ele alınmıştır. Çalışmada 150 gün süre ile inkübasyon çalışması ve sera koşullarında saksı denemesi yürütülmüştür. Çalışmada bitki kuru ağırlığında meydana gelen farklılıklar kireçli toprakta önemli bulunmuştur. En yüksek kuru ağırlık BA1, BA2, BB2 ve VKK2 uygulamalarında belirlenmiştir. Uygulamalara bağlı olarak SPAD okuma değerleri19.30 ile 30,87 arasında değişim göstermiştir. Bitkinin toprakta kaldırdığı besin elementi miktarları uygulamalara bağlı olarak tüm topraklarda kontrol uygulamasına göre artışlar göstermiştir. Normal toprakta en yüksek N ve P değeri NPK uygulamasında iken tuzlu ve kireçli toprakta biyokömür uygulamalarında en yüksek değerler belirlenmiştir. Diğer besin elementi miktarlarında da biyokömür uygulamalarının etkisinin istatistiksel olarak önemli düzeyde olduğu belirlenmiştir. İnkübasyon çalışmasında toprak pH değerleri uygulamalara bağlı olarak 7.49 ile 8.00 arasında EC değeri ise 596 ile 4552µS cm-1 değerleri arasında değişim göstermiştir. Tuzlu ve kireçli toprak koşullarında zamana bağlı olarak NH₄-N miktarı azalırken NO₃- N ve alınabilir P miktarı artış göstermiştir. En yüksek değerler NPK, BA ve BB uygulamalarında belirlenmiştir. Uygulamaların toprakların değişebilir katyonlar ve alınabilir mikro element içeriklerinde meydana gelen değişimler istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. The aim of the study is to compare the possibility of using biochar for agricultural purposes in calcareous and saline conditions. For this purpose, the effectiveness of two different biochars was compared with vermicompost and humic substance applications. In the study, two different biochars of vegetable origin were used, namely biochar (BA) obtained commercially from urban waste and biochar (BB) obtained from beet seed production waste in the laboratory. Chalky and salty soil conditions were created by adding 20% agricultural lime and 40 mM NaCl to the soil used in the experiment. In the study, 13 different application topics were discussed, including two biochars, solid vermicompost, liquid vermicompost, NPK and control application. In the study, an incubation study and a pot experiment were carried out under greenhouse conditions for 150 days. During this examination, differences in plant dry weight were found to be significant in calcareous soil. The highest dry weight was detected in BA1, BA2, BB2 and VKK2 applications. Depending on the applications, the SPAD readings varied between 19.30 and 30.87. The amount of nutrients removed by the plant in the soil increased depending on the applications compared to the control application in all soils. While the highest N and P values in normal soil were in NPK application, the highest in saline and calcareous soil were determined in biochar applications. It was deduced that biochar applications were also remarkably effective in other nutrient amounts. In the incubation study, soil pH values differed between 7.49 and 8.00 depending on the applications, and the EC value differed between 596 and 4552µS cm-1. In salty and calcareous soil conditions, the amount of NH₄-N decreased, while the amount of NO₃-N and available P increased depending on time. The highest values were ascertained in NPK, BA and BB applications. The changes caused by the executions in the amount of exchangeable cations and the differences that occur in the micro element contents of the soils were found to be of great importance statistically. Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) - 100/2000

Bu çalışma, Bu-Ter tere (Lepidium sativum L.) tohumlarına uygulama olarak ağır metal kurşunun farklı konsantrasyonları ve vermikompost uygulamasının çimlenme ve fide gelişim parametrelerine etkisi belirlenmesi amacıyla tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışma Siirt Üniversitesi Bahçe Bitkileri Bölümü Laboratuvarında gerçekleştirilmiştir. Denemede kullanılan uygulamalar 0, 500, 1000, 1500 ppm, vermikompost, 500 ppm+vermikompost, 1000 ppm+vermikompost, 1500 ppm+vermikompost olarak belirlenmiştir. Petrilere tohumlar eklenmiş ve uygulamalar yapıldıktan sonra 22±1 °C sıcaklığa ayarlanmış etüve yerleştirilmiştir. Çalışma sonunda çimlenme yüzdesi (%), ortalama çimlenme zamanı (gün), çimlenme hızı (çimlenme indeksi), vigor indeksi gibi çimlenme parametreleri ile fide boyu (cm), hipokotil çapı (cm), kök uzunluğu (cm), yaş ağırlık ve kuru ağırlık (mg) parametreleri değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, Pb konsantrasyonu arttıkça çimlenme yüzdesinin azaldığı belirlenmiştir. En düşük çimlenme yüzdesine 1500 ppm Pb uygulamasında %60.75 olduğu belirlenmiştir. Ortalama çimlenme süresi bakımından, vermikompost uygulamasının Pb ile birlikte uygulanmasının 500 ppm Pb ve 1500 ppm Pb uygulamasındaki ortalama çimlenme süresini düşürdüğü ancak 1000 ppm Pb uygulamasında ise negatif etki yaparak ortalama çimlenme süresini arttırdığı belirlenmiştir. Çimlenme indeksinin en düşük 1500 ppm Pb uygulamasında 9.900 olduğu görülmüştür. En yüksek çimlenme enerjisinin 93.333 ile vermikompost uygulamasında, en düşük ise 500 ppm kurşun uygulamasında 2.667 olarak belirlenmiştir. Vigor indeksi, boy uzunluğu, hipokotil çapı ve kök uzunluğunu en yüksek vermikompost uygulamasında olduğu görülmüştür. Fide yaş ve kuru ağırlığı bakımından uygulamalar arasındaki farklılığın istatistiksel olarak önemli olmadığı belirlenmiştir. Sonuç olarak Bu-Ter tere tohumunda uygulamaların belirli düzeylerde etkili olduğu ve elde edilen sonuçlar ışığında ilerde tere genotip ve çeşitleri üzerine yapılacak olan daha geniş çaplı çalışmalara referans olacağı düşünülmektedir. This study was carried out in three replications according to the randomized plot design in order to determine the effects of different concentrations of heavy metal lead and vermicompost application on germination and seedling growth parameters as an application of Bu-Ter cress (Lepidium sativum L.) seeds. The study was carried out in laboratory of Siirt University Faculty of Agriculture, Department of Horticulture. The applications used in the experiment were determined as 0, 500, 1000, 1500 ppm, vermicompost, 500 ppm+vermicompost, 1000 ppm+vermicompost, 1500 ppm+vermicompost. Seeds were added to the petri dishes and after the applications were made, they were placed in an oven set at 22±1 °C. At the end of the study, germination parameters such as germination percentage (%), average germination time (day), germination rate (germination index), vigor index, and seedling length (cm), hypocotyl diameter (cm), root length (cm), fresh weight and dry weight (mg) parameters were evaluated. According to the results obtained, it was determined that the germination percentage decreased as the Pb concentration increased. It was determined that the lowest germination percentage was 60.75% in 1500 ppm Pb application. In terms of average germination time, it was determined that the application of vermicompost together with Pb decreased the average germination time in 500 ppm Pb and 1500 ppm Pb applications, but increased the average germination time by having a negative effect in 1000 ppm Pb application. The lowest germination index was found to be 9.900 in 1500 ppm Pb application. The highest germination energy was determined as 93.333 in vermicompost application, and the lowest in 500 ppm lead application was determined as 2.667. Vigor index, height, hypocotyl diameter and root length were found to be highest in vermicompost application. It was determined that the difference between the applications in terms of seedling fresh and dry weight was not statistically significant. As a result, it is thought that the applications in Bu-Ter cress seeds are effective at certain levels and in the light of the results obtained, it is thought that it will be a reference for wider studies on the cress genotype and varieties in the future.

In this study, it was aimed to examine the effects of compost and vermicompost applied with different NPK doses on the growth and mineral nutrition of wheat. Study was planned according to randomized parcels experimental design and conducted as a pot experiment with three replications under greenhouse condition. Two dosages (0 and 1.5 t/da) of compost and vermicompost and three dosages of NPK (NPK0, NPK1: 150, 100, 100 mg/kg ve NPK2: 300, 200, 200 mg/kg) were used in the experiment. Looking at the results obtained, it was seen that compost and vermicompost had similar effects and their application alone did not have a significant effect on the parameters examined. On the other hand, applications of both compost materials together with NPK, positively affected the mineral nutrition of the plant. While it was seen that the most effective applications on the growth and mineral nutrition of wheat were NPK applications, organic fertilizer applications without chemical fertilizer did not have a positive contribution on the growth and mineral nutrition of wheat., Araştırmada farklı NPK dozlarıyla birlikte uygulanan kompost ve vermikompostun buğdayın gelişimi ve mineral beslenmesi üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, tesadüf parselleri deneme desenine göre 3 tekrarlı olarak planlanmış ve sera koşullarında saksı denemesi şeklinde yürütülmüştür. Araştırmada, kompost ve vermikompostun iki dozu (0 ve 1.5 t/da), NPK’nın ise üç dozu (NPK0, NPK1: 150, 100, 100 mg/kg ve NPK2: 300, 200, 200 mg/kg) kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara bakıldığında kompost ve vermikompostun benzer etkilere sahip olduğu görülmüş, tek başına uygulanmalarının incelenen parametreler üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Buna karşılık, her iki kompost materyalinin de NPK ile birlikte uygulanması bitkinin mineral beslenmesini olumlu etkilemiştir. Buğdayın gelişimi ve mineral beslenmesi üzerine en etkili uygulamaların NPK uygulamaları olduğu görülürken, kimyasal gübre uygulaması olmadan organik gübre uygulamalarının, buğdayın gelişimi ve mineral beslenmesi üzerine olumlu bir katkısının olmadığı belirlenmiştir.

In this study, the effects of vermicompost application [V1 (0), V2 (0.2%), V3 (0.6%)] on the growth and macro element content of maize were investigated in 10 soils sampled from Ağrı Eleşkirt region. At the V2 dose (0.2%) of the vermicompost application, the plant nitrogen uptake (1.515% N) was the highest; Sodium (0.504% Na) and potassium (2.186% K) were highest at V1 dose (0), and plant magnesium uptake was highest at V3 (0.6%) (4,204 Mg). The macronutrient uptake interactions of soil samples and vermicompost application showed a significant difference. This effect on macronutrient intake is dependent on soil x vermicompost application pattern (6×0, 5×1, 3×0, 9×0 and 2×1), respectively; 0.102% P, 1.887% N, 2.777% K, 0.290% Ca, 9.524% Mg and 1.464% Na showed the highest effect. Statistical analyzes showed that soil and vermicompost application had a very important effect on plant macro element uptake. In addition, attention was drawn to the high salt content of the vermicompost used in this study., Bu çalışmada Ağrı Eleşkirt yöresinden örneklenen 10 toprakta serada, vermikompost uygulamasının [V1 (0), V2 (%0.2), V3 (%0.6)] mısırın gelişme ve makro element içeriğine etkisi araştırılmıştır. Vermikompost uygulamasının V2 dozunda (%0.2) bitki azot alımı (%1.515 N) en yüksek; V1 dozunda (0) sodyum (%0.504 Na) ve potasyum (%2.186 K) en yüksek, bitki magnezyum alımı ise V3 dozunda (%0.6) en yüksek (%4.204 Mg) bulunmuştur. Toprak örnekleri ve vermikompost uygulamasının makro besin alımı etkileşimleri çok önemli fark göstermiştir. Makro besin elementi alımında bu etki toprak x vermikompost uygulama desenine bağlı olarak (6×0, 5×1, 3×0, 9×0 ve 2×1) sırasıyla; %0.102 P, %1.887 N, %2.777 K, %0.290 Ca, %9.524 Mg ve %1.464 Na en yüksek etkiyi göstermiştir. İstatistiksel analizler, toprak ve vermikompost uygulamasının bitki makro element alımı üzerinde çok önemli etkisinin olduğunu göstermiştir Ayrıca bu çalışmada kullanılan vermikompostun yüksek tuz içeriğine de dikkat çekilmiştir.

The efficiency of different worm types application is analyzed during the ternary substrate composting in the container method in the conditions of the Zhytomyr Polissia. At the same time, after three-months composting the highest reproductive ability was recorded at a worm of Dendrobaena veneta – 25.3 eggs (cocoons) per one individual of reproductive age. However, the biggest biomass of a vermiculture on a finishing stage of composting was received when using the Staratel worm, due to significant growth of the number of young individuals per one substrate unit. It is also established that the vermiculture considerably accelerates process of composting of organic substrate, provides improvement of agrochemical and biological indicators of compost. In this way, the content of nitrogen increased in comparison to control by 116.7 %, phosphorus – 72.7 and 81.8 %, and potassium – 25.0 and 40.0 %, respectively in vermikompost of the Californian worm and Staratel during cultivation. When using Dendroben's the content of nitrogen increased by 58.3 %, phosphorus – for 63.6 %, and potassium – for 35 % concerning control. Increase in maintenance of humified organics in substrate on options with vermiculture for 20.9–26.4 % concerning control indicates the increasing of compost energy potential due to positive changes in structure of an organic part due to increase of the detritus and a humified organic part. Further researches will be directed to establishment of the best ratio between components for composting (manure : green material : leaves or straw) and also optimization of the modes of moistening and temperature in containers for providing comfortable conditions for development of a vermiculture and production of high-quality compost. The economic efficiency of the offered technology for the production of vermicompost by container method is high even at the wholesale prices – relatively net profit was 3217 UAH/t.

Vermikompost organik bir toprak ıslah maddesidir. Bununla birlikte diğer tüm organik toprak düzenleyiciler gibi toprak sağlığındaki iyileşmenin beraberinde getirdiği verim artışı sebebiyle organik bir gübreleme materyali özelliği kazanmaktadır. Ancak bir gübreleme materyali olarak vermikompost, yüksek mikroorganizma içeriği ve ihtiva ettiği bitki gelişim düzenleyicilerden dolayı diğer tüm toprak organik düzenleyicilere göre üstün niteliklere sahiptir. Bu niteliklerin en önemlilerinden biri vermikompostların diğer organik gübreler için söz konusu olamayacak bir bitki koruma özelliğine sahip olmasıdır. Çünkü diğer organik materyallerin bitki hastalıklarına hassasiyet, böcek çekiciliği ve topraklara patojen ilavesi gibi dezavantajları da bulunmaktadır. Vermikompostlar yine yüksek mikrobiyal aktivite içeriği sebebiyle bitki koruma bakımından da önemli organik bir materyaldir. Vermikompostların, bitki patojenlerinin sebep olduğu hastalıkların azalması ve bu hastalıkların açtıkları yaralarda oluşan enfeksiyonlara etkilerinin yanı sıra toprak nematodları, soğuk yakması ve iklimsel zararlanmalarına karşı etkileri üzerine de bilimsel çalışmalar yapılmaktadır. Vermikompost uygulamalarının, sürdürülebilir toprak sağlığı için sakıncalı olan pekçok nematisit kullanılmasına rağmen verim kayıplarına sebep olan zararlı nematodlar üzerine etkileri ile ilgili yapılan sınırlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Bununla beraber çalışma sonuçları, farklı ürünlerde farklı nematod türlerinde yapılan farklı vermikompostların uygulamalarında zararlı nematod sayılarının düştüğünü buna karşın topraktaki serbest nematod sayılarının ise arttığını göstermektedir. Vermikompost uygulaması yapılan bazı çalışmalarda ise nematod yaralanmaları sonucu açılan yaralarda enfeksiyon oluşturan patojen mikroorganizma sayılarında düşüş olduğu belirlenmiştir. Bu makalenin çalışma konusu, toprak sağlığı ve bitki koruma açısından önemli olan yararlı ve zararlı toprak nematodları ile vermikompost ilişkisi hakkında var olan çalışmaları araştırmak ve sonuçlarını tartışmaktır.

Vermikompost organik bir toprak ��slah maddesidir. Bununla birlikte di��er t��m organik toprak d��zenleyiciler gibi toprak sa��l������ndaki iyile��menin beraberinde getirdi��i verim art������ sebebiyle organik bir g��breleme materyali ��zelli��i kazanmaktad��r. Ancak bir g��breleme materyali olarak vermikompost, y��ksek mikroorganizma i��eri��i ve ihtiva etti��i bitki geli��im d��zenleyicilerden dolay�� di��er t��m toprak organik d��zenleyicilere g��re ��st��n niteliklere sahiptir. Bu niteliklerin en ��nemlilerinden biri vermikompostlar��n di��er organik g��breler i��in s��z konusu olamayacak bir bitki koruma ��zelli��ine sahip olmas��d��r. ����nk�� di��er organik materyallerin bitki hastal��klar��na hassasiyet, b��cek ��ekicili��i ve topraklara patojen ilavesi gibi dezavantajlar�� da bulunmaktad��r. Vermikompostlar yine y��ksek mikrobiyal aktivite i��eri��i sebebiyle bitki koruma bak��m��ndan da ��nemli organik bir materyaldir. Vermikompostlar��n, bitki patojenlerinin sebep oldu��u hastal��klar��n azalmas�� ve bu hastal��klar��n a��t��klar�� yaralarda olu��an enfeksiyonlara etkilerinin yan�� s��ra toprak nematodlar��, so��uk yakmas�� ve iklimsel zararlanmalar��na kar���� etkileri ��zerine de bilimsel ��al����malar yap��lmaktad��r. Vermikompost uygulamalar��n��n, s��rd��r��lebilir toprak sa��l������ i��in sak��ncal�� olan pek��ok nematisit kullan��lmas��na ra��men verim kay��plar��na sebep olan zararl�� nematodlar ��zerine etkileri ile ilgili yap��lan s��n��rl�� say��da ��al����ma bulunmaktad��r. Bununla beraber ��al����ma sonu��lar��, farkl�� ��r��nlerde farkl�� nematod t��rlerinde yap��lan farkl�� vermikompostlar��n uygulamalar��nda zararl�� nematod say��lar��n��n d����t������n�� buna kar����n topraktaki serbest nematod say��lar��n��n ise artt������n�� g��stermektedir. Vermikompost uygulamas�� yap��lan baz�� ��al����malarda ise nematod yaralanmalar�� sonucu a����lan yaralarda enfeksiyon olu��turan patojen mikroorganizma say��lar��nda d�������� oldu��u belirlenmi��tir. Bu makalenin ��al����ma konusu, toprak sa��l������ ve bitki koruma a����s��ndan ��nemli olan yararl�� ve zararl�� toprak nematodlar�� ile vermikompost ili��kisi hakk��nda var olan ��al����malar�� ara��t��rmak ve sonu��lar��n�� tart����makt��r.

Tam Metin / Tez Bu çalışmada ahır gübresi ve zeytinyağı fabrikası atığı pirina kullanılarak elde edilen orijinal ve asitleştirilmiş vermikompost materyallerinin iki farklı sulama seviyesinde kireçli killi tın bünyeli toprağın bazı özelliklerine ve biber bitkisinin gelişimine etkileri araştırılmıştır. Ahır gübresi tek başına (V) ve 1:1 oranında pirina (VP) ile karıştırıldıktan sonra Eisenia fetida türü solucanlarla kompostlanarak 2 farklı vermikompost elde edilmiştir. Elde edilen vermikompost materyallerinin pH değeri sitrik asitle 5.0-5.5 aralığına getirilerek asitleştirilmiş ahır gübresi (AV) ve ahır gübresi pirina karışımı (AVP) vermikompostlar elde edilmiştir. Elde edilen dört farklı vermikompost materyalinin (V, VP, AV, AVP) %0, %1 ve %2 dozları 3 tekrarlamalı olacak şekilde killi tın bünyeli bir toprağa ilave edilmiştir. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü serasında toprak vermikompost karışımlarına ait saksılar günlük olarak tartılmış, bitkiye yarayışlı suyun %100 (tam sulama) ve %50 (kısıtlı sulama)’si sağlanarak biber bitkisinin gelişimi 108 gün boyunca izlenmiştir. Toprakların organik madde (OM) içerikleri vermikompost dozlarındaki artışla artarken, hacim ağırlığı değerleri azalmıştır. En yüksek OM içeriği kısıtlı sulamada (AVP2) elde edilirken, en düşük hacim ağırlığı değeri de yine AVP2 uygulamasında bulunmuştur. Toprakların agregat satabilitesi (AS) değerleri vermikompost uygulamalarıyla artmış, kısıtlı sulamada toprağın OM içeriğindeki artışla AS değerleri de önemli düzeyde artmıştır. Toprak pH’sı vermikompost uygulamaları ile kontrole göre düşmüştür. Asitleştirilmiş vermikompost (AV ve AVP) uygulamalarıyla kıyaslandığında orijinal vermikompostların (V2 ve VP2) %2 dozları toprak pH’sını daha fazla düşürmüştür. Toprakların elektriksel iletkenlik (EC) değerleri vermikompost uygulamalarıyla artmıştır. Kısıtlı sulamada yüksek vermikompost dozları toprakların EC değerlerini tam sulamaya göre daha fazla artırmıştır. Genel olarak vermikompost dozlarının artışına bağlı olarak, toprakların toplam N, P, değişebilir K ve Mg içerikleri de artış göstermiştir. Her iki sulama koşulunda da topraktaki en yüksek P içeriği asitleştirilmiş vermikompostun en yüksek doz (AV2) uygulamasında belirlenmiştir. Toprakta değişebilir Ca içeriği tam sulamada kontrole göre vermikompost uygulamalarıyla artarken, kısıtlı sulamada pirina vermikompost uygulamalarının tamamında kontrole göre azalmıştır. Vermikompost uygulamaları toprakların solunum oranını tam sulama koşullarında kontrole göre genelde azaltırken, kısıtlı sulama koşullarında artırmıştır. Tam sulama ile kıyaslandığında, kısıtlı sulamadaki VP ve AVP uygulamalarındaki daha yüksek solunum oranları ve EC değerleri, vermikompost materyallerinin mineralizasyonundaki artışı göstermiştir. Biber bitkisinin toplam biyokütlesi vermikompost uygulamalarıyla kontrole göre kısıtlı sulama koşullarında tam sulamaya göre daha fazla artmıştır. Her iki sulamada da en yüksek toplam biyokütle V2 uygulamasında bulunmuştur. Kireçli toprakta toplam biyokütle ile OM, P ve solunum oranı arasındaki önemli pozitif ilişkiler, özellikle su kısıtı olan koşullarda biyokütledeki artışın vermikompost materyalinin mineralizasyonuyla ilişkili olduğunu göstermiştir. In this study, the effects of original and acidified vermicompost materials obtained by using manure and olive pomace factory waste on some properties of a calcareous clay loam textured soil and pepper growth at two different irrigation levels were investigated. Two different vermicompost materials were obtained after with the manure (V) alone and mixed with pomace (VP) in 1:1 ratio composting with Eisenia fetida eaarthworms. The pH value of the vermicompost materials was brought to the range of 5.0-5.5 with citric acid, and acidified manure (AV) and manure pomace mixture (AVP) vermicomposts were obtained. The doses of 0%, 1% and 2% of four different vermicompost materials (V, VP, AV, AVP) were added to a clay loamy soil with 3 replications. Pots of soil vermicompost mixtures in the greenhouse of Ondokuz Mayıs University Faculty of Agriculture, Department of Soil Science and Plant Nutrition were weighed daily, and the development of the pepper plant was monitored for 108 days by providing 100% (full irrigation) and 50% (deficit irrigation) of the available water capacity. The bulk density values decreased while the organic matter (OM) contents of the soils increased with the increases in vermicompost doses. While the highest OM content was obtained in deficit irrigation (AVP2), the lowest volume weight value was also found in AVP2 application. Aggregate stability (AS) values of the soils increased with vermicompost applications, and AS values increased significantly with the increase of the OM content of the soil in deficit irrigation. Soil pH decreased with vermicompost applications compared to control. When compared to acidified vermicompost (AV and AVP) applications, 2% doses of the original vermicomposts (V2 and VP2) lowered soil pH more. The electrical conductivity (EC) values of the soils increased with vermicompost applications. High vermicompost doses in deficit irrigation increased the EC values of soils more than full irrigation. Generally, depending on the increase in vermicompost doses, the total N, P, exchangeable K and Mg contents of the soils also increased. The highest P content in the soil was determined in the highest dose (AV2) application of acidified vermicompost in both irrigation conditions. While the exchangeable Ca content in the soil increased with vermicompost applications in full irrigation compared to the control, it decreased in all olive pomace vermicompost applications compared to the control in deficit irrigation. Vermicompost applications generally decreased the respiration rate of the soils under full irrigation conditions compared to control, but increased it under deficit irrigation conditions. Compared to full irrigation, higher respiration rates and EC values in VP and AVP applications in deficit irrigation showed increased vi mineralization of vermicompost materials. The total biomass of the pepper plant increased more with vermicompost applications in deficit irrigation conditions than in full irrigation conditions compared to the control. In both irrigations, the highest total biomass was found in V2 application. The total biomass showed significant positive relationships with OM, P and respiration rate in loam soil. It indicated that the increase in biomass was associated with the mineralization of the vermicompost material, especially in water deficit conditions.

Vermicomposting is a bio-composting process in which earthworms are used to enhance the conversion of organic waste to produce better end-product. This study was conducted to investigate the vermicomposting process via earthworm (Eisenia feotida) using waste tea leaves as feedstock and bedding material. The matured vermicompost was obtained after 10 weeks of vermicomposting process. The earthworm population and mass of bedding were monitored weekly. The condition of bedding material was analysed daily. During the vermicomposting process, the temperature increased within mesophilic phase between 23 °C and 28 °C. The pH of vermicompost ranged between 6.5 and 7.7. The matured vermicompost and commercial soil were compared for the plant growth trial for 3 weeks of the study. The results showed that the combination of matured waste tea leaves vermicompost and commercial soil generated the highest growth compared to the commercialised soil alone. This indicated that vermicompost contained rich nutrients that assisted the plant growth effectively., Vermikompostiranje je postupak biokompostiranja u kojem se gliste upotrebljavaju za pojačanu pretvorbu organskog otpada u bolji krajnji proizvod. Ovo je istraživanje provedeno da bi se istražio postupak vermikompostiranja pomoću gliste (Eisenia feotida) uporabom otpadnog lišća čaja kao sirovine i podložnog materijala. Sazreli vermikompost dobiven je nakon 10 tjedana postupka vermikompostiranja. Populacija glista i masa podložnog materijala pratili su se tjedno. Stanje podložnog materijala analiziralo se svakodnevno. Tijekom procesa vermikompostiranja temperatura se povećavala unutar mezofilne faze između 23 °C i 28 °C. pH vrijednost vermikomposta kretao se između 6,5 i 7,7. Zreli vermikompost i komercijalno tlo uspoređivani su za ispitivanje rasta biljaka tijekom 3 tjedna studije. Rezultati su pokazali da je kombinacija dozrelog otpadnog lišća čaja vermikomposta i komercijalnog tla generirala najveći rast u usporedbi samo s komercijaliziranim tlom. To je ukazivalo da vermikompost sadrži bogate hranjive sastojke koji učinkovito pomažu biljnom rastu.

Im Rahmen der vorliegenden Arbeit wurde untersucht, ob die Vermikompostierung eine sinnvolle Alternative zur Feldrandkompostierung für solidarische Gemüsebaubetriebe darstellen könnte. Aufbauend auf einer Literaturrecherche zu den Kompostierprozessen und den Eigenschaften ihrer Endprodukte wurde ein qualitativer Kompostierversuch durchgeführt: Vier Vermikompostiersysteme mit Eisenia fetida wurden während 104 Tagen von Juli bis November auf dem Feld des solidarischen Gemüsebaubetriebs «Wädichörbli» in Samstagern (CH) mit Grüngut (Beikraut und Rüstabfälle) gefüttert. Die Qualität des Vermikomposts, der Flächenbedarf, der Arbeitsaufwand sowie die Initial- und Unterhaltskosten wurden mit dem Feldrandkompost (FrK) des Betriebs verglichen. Die vier Systeme waren: Sch_H (beschattet, Fütterung mit gehäckseltem Grüngut), Sch_N (beschattet, Fütterung mit nicht zerkleinertem Grüngut), So_H (besonnt, Fütterung mit gehäckseltem Grüngut) und So_N (besonnt, Fütterung mit nicht zerkleinertem Grüngut). Untersucht wurde, ob sich mit der Vermikompostierung ein qualitativ hochwertigeres Endprodukt als mit dem FrK erzielen lässt und ob eine Beschattung der Wurmkiste und / oder das vorgängige Häckseln des Grünguts notwendig sind, um diesen Mehrwert zu generieren. Die Temperaturen in den Wurmkisten wurden aufgezeichnet und die Wurmpopulation bei der Probenahme erhoben. Die Komposte wurden im Labor analysiert und den Qualitätsrichtlinien der Branche für Kompost und Gärgut (BKG) sowie den Referenzwerten für Kompost aus der Publikation «Grundlagen für die Düngung landwirtschaftlicher Kulturen in der Schweiz» (GRUD) gegenübergestellt. Mittels offenem und geschlossenem Kressetest wurde die Phytotoxizität gemessen. Die Inaktivierung von Beikrautsamen wurde in einem Keimtest untersucht. Flächenbedarf, Arbeitsaufwand sowie Initial- und Unterhaltskosten wurden pro Hektar Gemüseanbaufläche berechnet. Die besonnten Varianten So_H und So_N führten zu keinem Mehrwert gegenüber dem FrK. Die beschatteten Varianten führten zu einer höheren Kompostqualität bezüglich Makronährstoffgehalte und -verfügbarkeit und wiesen eine signifikant bessere Inaktivierung der Beikrautsamen auf, waren aber phytotoxischer als der FrK. Der Flächenbedarf war bei allen Vermikomposten tiefer als beim FrK. Arbeitsaufwand sowie Initial- und Unterhaltskosten waren überall höher, konnten aber mit vorgängigem Häckseln des Grünguts gesenkt werden. Variante Sch_H produzierte den hochwertigsten und langfristig kostengünstigsten Vermikompost. Für diese Variante wurden ein Mehraufwand von 52 Arbeitsstunden jährlich und Initialkosten von 2600 CHF berechnet. Aufgrund fehlender Wiederholungen können keine verallgemeinernden Aussagen gemacht und die Eignung der Vermikompostierung für solidarische Gemüsebaubetriebe nicht abschliessend beurteilt werden., The present study investigated whether vermicomposting could be a useful alternative to field edge composting on Community-supported vegetable farms. Based on a literature research on composting processes and the properties of the end products, a qualitative composting trial was carried out: Four vermicomposting-systems with Eisenia fetida were set up on the fields of the «Wädichörbli» Community-supported vegetable farm in Samstagern (CH) and fed with green waste (weeds and vegetable waste) during 104 days from July to November. The quality of the resulting vermicomposts, the area required, the labour input and the costs were compared with the farm's field edge compost (FrK). The four vermicompost systems were: Sch_H (shaded, fed with shredded green waste), Sch_N (shaded, fed with unshredded green waste), So_H (sunny, fed with shredded green waste) and So_N (sunny, fed with unshredded green waste). It was investigated whether a higher quality end product could be achieved with vermicomposting than with FrK and whether shading of the worm bin and / or prior shredding of the green waste is necessary to generate this added value. The temperatures in the worm bins were recorded and the worm populations were determined after 104 days. The vermicomposts were analysed in the laboratory and compared with the quality requirements of the “Branche für Kompost und Gärgut” (BKG) and the reference values for compost in the publication "Grundlagen für die Düngung landwirtschaftlicher Kulturen in der Schweiz" (GRUD). The phytotoxicity was investigated by means of open and closed cress tests and the inactivation of weed seeds by means of a germination test. Area requirement, additional labour input as well as additional initial and maintenance costs were calculated per hectare of vegetable cultivation aria. The sunny variants So_H and So_N did not lead to any added value compared to FrK. The shaded variants led to a higher compost quality in terms of macronutrient content and availability as well as a significantly better inactivation of weed seeds, but were more phytotoxic than FrK. The area requirement for all vermicomposts was calculated lower than that of FrK. Labour input as well as initial and maintenance costs were higher in all four vermicomposting systems, but could be reduced by shredding the green waste beforehand. Variant Sch_H produced the highest quality and most cost-effective vermicompost in the long term, requiring an initial investment of 2600 CHF and 52 additional working hours per year compared to FrK. Due to a lack of replication, no generalised statements can be made and the suitability of vermicomposting for Community Vegetable Farms cannot be assessed conclusively.

Bu çalışma farklı organik atıkların farklı dozlarda ahır gübresi ve Eisenia fetida solucanlarla kompostlanması ve elde edilen vermikompostun sera denemesinde buğday bitkisinin (Triticum aestivum) verimi ve toprakların biyolojik özellikleri üzerinde meydana gelen etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Değişken özelliklerde vermikompost eldesinin sağlanması amacıyla materyal olarak buğday samanı, çay atığı, fındık zurufu, tütün atığı ve ahır gübresi kullanılmıştır. Çalışma, vermikompost eldesi ve sera denemesi olarak 2 aşamalı olarak yürütülmüştür. Organik atıklar ahır gübresi ile kuru ağırlıkları esas alınarak %25, %50, %75 ve %100 oranlarında karıştırılarak 187 gün boyunca Eisenia fetida solucanlarla vermikompost işlemine tabi tutulmuştur. %25 Buğday Samanı + %75 Ahır Gübresi, %25 Fındık Zurufu + %75 Ahır Gübresi, %25 Çay Atığı + %75 Ahır Gübresi karışımlarından deneme kurulduktan 86 gün; %50 Buğday Samanı + %50 Ahır Gübresi, %50 Fındık Zurufu + %50 Ahır Gübresi, %50 Çay Atığı + %50 Ahır Gübresi karışımlarından 119 gün; %75 Buğday Samanı + %25 Ahır Gübresi, %75 Fındık Zurufu + %25 Ahır Gübresi, %75 Çay Atığı + %25 Ahır Gübresi karışımlarından da 187 gün sonra vermikompost elde edilmiştir. Denemenin kurulmasından 2 hafta sonra %50, %75, %100 tütün atığı karışımı içerisindeki solucanların tamamının, %25 Tütün atığı + %75 Ahır Gübresi karışımındaki solucanlarında deneme kurulduktan 1 ay sonra öldükleri belirlenmiştir. Ayrıca %100 buğday samanı, %100 çay atığı ve %100 fındık zurufu karışımlarında da solucan gelişimi görülmediğinden vermikompost eldesi gerçekleşmemiştir. Sera denemesi için topraklara farklı organik atıkların farklı dozlarından elde edilen vermikompostlar ilave edilmiştir. Vermikompostlar saksılara kuru ağırlık esasına göre %0 (kontrol), 2, 4, 6, 8 dozlarında uygulanmıştır. 150 gün süren sera denemesi sonunda vermikompostların buğday verimi ve toprakların biyolojik özellikleri üzerine etkisinin olduğu belirlenmiştir. Vermikompost çeşitlerine bağlı olarak buğday veriminin değiştiği ve kontrole göre çok önemli (p˂0,01) farklılıkların olduğu saptanmıştır. Vermikompost miktarı arttıkça verimde artışların meydana geldiği, en iyi artışların %6 ve %8 dozlarında olduğu belirlenmiştir. Toprakların biyolojik özelliklerinin de dozlara bağlı olarak değişkenlik gösterdiği, karışım içerisine giren atıkların çeşidine bağlı olarak değiştiği ve karışımlar arasında çok önemli (p

Tam Metin / Tez Bu çalışma vermikompost, gül posası kompostu ve atık Hindistan cevizi lifi (topraksız tarım üretiminden sonra açığa çıkan Hindistan cevizi lifi) materyallerinin örtü toprağı olarak kullanım durumlarını belirlemek ve bunların Agaricus bisporus ve Pleurotus eryngii mantarlarının verim ve kalitesi üzerine etkilerini saptamak amacıyla yapılmıştır. Çalışma her iki mantar türü için uygun üretim koşullarında iki farklı üretim döneminde yürütülmüştür. Birinci denemelerde (Deneme-1) ele alınan 3 materyalin tek başına (%100) ve torf ile %25, 50 ve 75 oranında karışımlarından hazırlanan 12 uygulama ele alınmıştır. Torf ve ticari örtü toprağı kontrol olarak kullanılmıştır. Birinci denemelerin sonuçlarına göre kurulan ikinci denemelerde (Deneme-2) örtü toprağı karışımlarında kullanılan 3 materyalin karışımdaki oranları azaltılmıştır. İkinci denemede farklı oranlarda (%10, 20, 30, 40 ve 50) 3 materyalin torfla karışımlarından hazırlanan 15 örtü toprağı karışımı ve kontrol olarak torf ele alınmıştır. Yapılan denemelerde kullanılan kompost, örtü toprağı materyalleri ve örtü toprağı karışımlarının fiziksel ve kimyasal özellikleri belirlenmiştir. Araştırmada her iki mantar türü için yürütülen denemelerde ortalama mantar ağırlığı, mantar sayısı, verim, şapka ve sap özellikleri ile uygulamalardan elde edilen mantarların sertlik, renk, protein ve mineral madde içerikleri belirlenmiştir. Ayrıca P. eryngii türü için biyolojik etkinlik oranı (BE) tespit edilmiştir. A. bisporus için yürütülen denemelerde; en yüksek verim Deneme-1’de %25 gül posası kompostu+%75 torf (25.89 kg/100 kg kompost), Deneme-2’de ise aralarında istatistiksel fark bulunmayan %50 atık Hindistan cevizi lifi+%50 torf (26.02 kg/100 kg kompost), %30 atık Hindistan cevizi lifi+%70 torf (24.39 kg/100 kg kompost) ve %40 atık Hindistan cevizi lifi+%60 torf (24.38 kg/100 kg kompost) uygulamalarında tespit edilmiştir. P. eryngii için yürütülen denemelerde; en yüksek verim ve BE oranı Deneme 1’de %25 vermikompost+%75 torf (16.79 kg/100 kg kompost ve %47.64) uygulamasından, Deneme 2’de ise %50 vermikompost+%50 torf (24.24 kg/100 kg kompost ve %55.17) uygulamasından elde edilmiştir. This study was carried out to determine the using potential of vermicompost and rose oil processing waste compost, and spent coconut fiber (waste coconut fiber released after production in soilless culture) as a casing material and to reveal their effects on the yield and quality of Agaricus bisporus and Pleurotus eryngii. The study was conducted in two different production periods under suitable production conditions for both mushroom species. In the first experiments (Experiment-1), 12 casing mixtures prepared from 3 materials, alone (100%) and at the rate of 25, 50, 75% with peat, were tested. Peat and commercial casing soil were used as controls. Based on the results of the first experiments, ratios of 3 materials used in the casing soil mixtures have been reduced in the second experiments (Experiment-2). 15 casing mixtures prepared from 3 materials at the rate of 10, 20, 30, 40 and 50% with peat, and peat as control were examined in Experiment-2. The physical and chemical properties of the composts, raw casing materials and casing material mixtures used in the experiments were determined. In the experiments, average mushroom weight, the number of mushrooms, yield, cap and stipe properties and hardness, color, protein and mineral contents of mushrooms obtained from the applications were determined for both mushroom species. In addition, the biological efficiency rate (BE) was determined for P. eryngii species. In the experiments conducted on A. bisporus, the highest yields were determined in casing material prepared by using 25% rose oil processing waste compost+75% peat (25.89 kg/100 kg compost) in Experiment-1 and 50% spent coconut fiber+50% peat (26.02 kg/100 kg compost), 30% spent coconut fiber+70% peat (24.39 kg/100 kg compost) and 40% spent coconut fiber+60% peat (24.38 kg/100 kg compost) which are not statistically different in Experiment-2. In the trials conducted on P. eryngii; the highest yield and BE ratios were obtained from the application of 25% vermicompost+75% peat (16.79 kg/100 kg compost and 47.64%) in Experiment-1, 50% vermicompost+50% peat (24.24 kg/100 kg compost and 55.17%) in Experiment-2.

Bu çalışmanın amacı; vermikompost ile beraber topraklara ilave edilen hümik asitin buğday bitkisinin verim ve bazı verim unsurları ile toprakların bazı kimyasal biyolojik özellikleri üzerine olan etkilerinin belirlenmesidir. Bu amaçla, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü araştırma serasında, tesadüf parselleri deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak 162 gün süren bir sera denemesi kurulmuştur. Denemede vermikompostun %0, %1, %2 ve %4'lük dozları ile hümik asitin 0, 1.5 L/da, 3 L/da, 4.5 L/da ve 6 L/da'lik dozları ile denemede test bitkisi olarak Pandas çeşidi yazlık buğday bitkisi kullanılmıştır. 162 gün sonunda hasat edilen buğday bitkisinin verim ve bazı verim unsurları ile toprakların bazı kimyasal ve biyolojik özellikleri saptanmıştır. Artan vermikompost dozlarına bağlı olarak kontrole göre, buğday bitkisinin verim ve bazı verim unsurları (buğday boyu, başak boyu, bindane ağırlığı) ile toprağın elektriksek iletkenliği, organik madde ile toplam azot ve alınabilir fosfor içeriği ile mikrobiyal biyomas karbon ve toprakların karbondioksit üretimlerinin (toprak solunumu) önemli artışlar gösterdiği saptanmıştır. Buna karşın topraklara vemikompostlar ile beraber artan seviyelerde yapılan hümik asit uygulamasının buğday verimi ve toprak özelliklerinde meydana getirdiği etkilenmelerin çok stabil olmadığı saptanmıştır. Deneme sonunda en iyi uygulamanın; buğday bitkisinin verim ve verim unsurları ile toprak özelliklerini iyileştirmeye olan katkıları açısından vermikompostun en yüksek (%4) seviyesi ile beraber uygulanan 1.5 L/da seviyesinde hümik asit uygulamasından elde edildiği saptanmıştır. The aim of this study was; to determine the the effects of humic acid added to the soil together with vermicompost on the yield and some yield components of the wheat plant and some chemical biological properties of the soil. For this purpose, the trial was conducted in the research greenhouse of the Department of Soil Science and Plant Nutrition, with 3 replications and randomized plot design, lasting 162 days. In the trial Pandas summer wheat variety was used as tested plant with 0%, 1%, 2% and 4% doses of vermicompost and 0, 1.5 L / da, 3 L / da, 4.5 L / da and 6 L / da doses of humic acid. The yield and some yield components of the wheat plant harvested after 162 days and some chemical and biological properties of the soil were determined. Depending on the increasing doses of vermicompost compared with the control, the yield and some yield components of the wheat plant (wheat height, ear length, the thousand grain weight) and the electrical conductivity of the soil, organic matter and total nitrogen and absorbable phosphorus content and microbial biomass carbon and carbon dioxide production of soils (soil respiration) ) indicated significant increases. However, it was found that the effects caused by the application of humic acid to soils at increased levels along with vemicomposts in wheat yield and soil properties were not very stable. At the end of the trial, it was determined that the best treatment was obtained from humic acid application at 1.5 L/da level applied together with the highest (4%) level of vermicompost in terms of wheat plant yield and yield components and their contribution to improving soil properties.