Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı 13-17 yaş arası çocukların dijital oyun bağımlılığı ile sosyal becerileri arasındaki ilişkileri incelemek ve çocukların sahip oldukları sosyal becerileri açıklamada onların sosyo-demografik bilgileri ile birlikte dijital oyun bağımlılığının anlamlı bir etkiye sahip olup olmadığını ortaya koymaktır.Yöntem: Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmada dijital oyun bağımlılığını ölçmek için yedi maddeden oluşan Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği ve sosyal becerileri ölçmek için kırk yedi maddeden oluşan Matson Çocuklarda Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği’nden yararlanılmıştır. Çalışmanın örneklemi Ankara Yenimahalle ilçesinde yaşayan 13-17 yaş arası çocuklar içerisinden seçilen 389 çocuktan oluşmaktadır.Bulgular: Çalışmaya katılan çocukların tamamı erkek olup yaş ortalamaları 14,86±1,28 (ortalama±s.sapma) olarak elde edilmiştir. Çocukların sosyal beceri düzeylerini açıklamada ise sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin olumlu sosyal beceriler ve olumsuz sosyal beceriler boyutları ayrıca ele alınmıştır.Sonuç: Dijital oyun bağımlılığı ile çocuklarda olumsuz sosyal beceriler ve sosyal davranışlar arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır., Objective: The aim of this study is to examine the relationship between digital game addiction and social skills of children between the ages of 13-17 and to determine whether digital game addiction has a significant effect in explaining the social skills that children have with their socio-demographic information.Method: In this study, the Digital Game Addiction Scale consisting of seven items was used to measure digital game addiction and The Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY) consisting of forty-seven items was used to measure social skills. The sample of the study consisted of 389 children aged between 13-17 years living in Yenimahalle district of Ankara.Results: All of the children were male and the mean age was 14.86±1,28 (mean ± standard deviation). In explaining the social skill levels of children, positive social and negative social skills dimensions of the social skills assessment scale were also considered. There was also a significant relationship between digital game addiction and social skills.Conclusion: There is a significant relationship between digital game addiction and negative social skills and social behaviors in children.

Okul öncesi eğitimi alan çocukların kendi akranlarıyla geçirdikleri zaman dilimi oldukça önemlidir. Böyle anlarda kurdukları iletişim şekli sadece öğrencilerin gelişimsel olarak hangi düzeyde olduğunu değil aynı zamanda nasıl bir aile ortamından geldiğini göstermektedir. Okul öncesi çağındaki çocukların iletişim becerilerine kritik dönemde maruz kaldığı olayların etkisi bilinmektedir. Ancak bu dönemde ebeveynlerinin duyarlılığının ne derecede çocuğun ilerlemesine ve gelişimine katkısı olduğunu okul öncesi öğrencisi çocuğun akranlarıyla bir araya geldiğinde kendini göstermektedir. Akranlarıyla iletişim içerisinde bulunan okul öncesi öğrencisi, özgüvenini desteklenmesi açısından kendini rahatlıkla ifade edebilecek bir iletişim süreci hayal etmektedir. Fakat bu hayali gerçekleşmeyen öğrenci, kendisini ifade etmekte zorlandığı zamanlarda öfke kontrolünde problemler yaşamaya başlamaktadır. Böyle süreçlerde sağlıklı ve etkili iletişim becerilerine sahip olan çocukların, gelişimlerinin yüksek olduğu anlaşılmıştır. Bu çalışmada sağlıklı ve etkili iletişim becerilerinin okul öncesi çağı çocukları üzerinde oldukça önemli olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çalışmada kendi akranları içerisinde bulunan çocukların gerek davranışsal gerekse bilişsel yeteneklerinin yüksek olduğu gözlemlenmiştir.

Okul öncesi dönem çocuklarının problemli medya kullanımları ile sosyal becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesini amaçlayan bu çalışma nicel araştırma yöntemi ile planlanmıştır. İlişkisel tarama modelinden faydalanılan çalışmada, demografik bilgi formu, Problemli Medya Kullanım Ölçeği (PMKÖ) ebeveyn formu ve Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği (SBDÖ) kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Edirne İlinde MEB’e bağlı beş okul öncesi eğitim kurumunda öğrenime devam eden 101 çocuk oluşturmaktadır. Problemli Medya Kullanım Ölçeği ve demografik bilgi formu araştırmaya katılan çocukların ebeveynleri tarafından doldurulmuş olup araştırmaya katılan çocukların öğretmenleri de çalışmaya katılan her bir çocuk için Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğini doldurmuşlardır. Araştırma sonuçlarında, katılan toplam 101 çocuğun problemli medya kullanım durumu arttıkça sosyal becerilerinin (kızgınlık davranışlarını kontrol etme, değişikliklere uyum sağlama, amaç oluşturma ve kendini kontrol etme becerileri) azaldığı belirlenmiştir. Çalışmada, problemli medya kullanımı sosyal becerilerin %16’sını açıklamakla birlikte mevcut çalışma grubunun problemli medya kullanımlarının çok yüksek olmadığı da belirlenmiştir. Problemli medya kullanımının erkek çocuklarda daha fazla görüldüğü kızların ise sosyal becerilerinin erkeklere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Çocukların yaşlarının artması ya da azalması problemli medya kullanımlarını farklılaştırmazken; çocukların okul öncesi eğitim kurumuna devam etmesinin problemli medya kullanımlarında düşüşü beraberinde getirdiği görülmüştür. Araştırmadan elde edilen sonuçlar tartışılarak araştırmacılara, öğretmenlere ve ebeveynlere yönelik önerilerde bulunulmuştur. This study, which aims to examine the relationship between the problematic media use of preschool children and their social skills, was planned with the quantitative research method. In the study using the relational screening model, demographic information form, the Problematic Media Use Scale (PPSS) parent form and the Social Skills Assessment Scale (SBSS) were used. The study group of the research consists of 101 children who continue their education in five pre-school education institutions in Edirne, which is affiliated to the Ministry of National Education. The Problematic Media Use Scale and demographic information form were filled in by the parents of the children participating in the study, and the teachers of the children participating in the study also filled out the Social Skills Evaluation Scale for each child participating in the study. As a result of the research, it was determined that as the problematic media use status of the 101 children who participated in the study increased, their social skills (controlling anger behaviors, adapting to changes, setting goals and self-control) decreased. In the study, although problematic media use explains 16% of social skills, it was also determined that the problematic media use of the current study group was not very high. It has been determined that problematic media use is more common in boys, and girls' social skills are higher than boys. While the increase or decrease in the age of children does not differentiate their problematic media use; It has been observed that children's attendance at pre-school education institutions leads to a decrease in problematic media use. The results obtained from the research were discussed and suggestions were made for researchers, teachers and parents

It is thought that in order for immigrant children to adapt to the environment they live in, it is possible to acquire these behaviors in the preschool period. Accordingly, the study was conducted to compare the interaction skills and positive social behaviors of immigrant and Turkish children in preschool classes and to determine the sociometric status of immigrant children. Mixed method was used in the study. The study group of the research consists of 50 children of pre-school education. Prosocial Behavior Scale, Interaction Rating Scale of Children and Sociometry were used as data collection tools. As a result of the research, it was determined that the positive social behaviors, interaction skills and social acceptance of immigrant children are lower than Turkish children. In order to increase the positive social behavior, interaction skills and social acceptance of immigrant children, it should be ensured that they integrate with Turkish children in pre-school education and interventions should be planned., Geçici koruma statüsündeki çocukların da yaşadıkları çevreye uyum sağlayabilmeleri için bu davranışları okul öncesi dönemde kazanmaları ile mümkün olacağı düşünülmektedir. Bu doğrultuda çalışma okul öncesi sınıflarındaki geçici koruma statüsündeki ve Türk çocuklarının etkileşim becerileri ile olumlu sosyal davranışlarının karşılaştırılması ve geçici koruma statüsündeki çocukların sosyometrik statülerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada karma yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu okul öncesi eğitim almakta olan 60-72 aylık 50 çocuk oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Olumlu Sosyal Davranış Ölçeği, Çocuklarda Etkileşim Dereceleme Ölçeği ve Sosyometri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda geçici koruma statüsündeki çocukların gösterdikleri olumlu sosyal davranışların, etkileşim becerilerinin ve sosyal kabullerinin Türk çocuklara düşük olduğu belirlenmiştir. Geçici koruma statüsündeki çocukların olumlu sosyal davranışlarının, etkileşim becerilerinin ve sosyal kabullerinin arttırılması için okul öncesi eğitimde Türk çocuklarla kaynaşmaları sağlanmalı ve müdahaleler planlanmalıdır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı ortaokul öğrencilerinde internet bağımlılığı ile sosyal beceri düzeyleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymak ve bu değişkenlerin demografik ve internet kullanım özelliklerine göre nasıl farklılaştığını incelemektir.Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu araştırma, bir ilde bir ortaokulda çalışmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden 500 öğrenci ile yürütülmüştür. Veri; “Öğrenci Bilgi Formu”, “İnternet Bağımlılığı Ölçeği” ve “Matson Sosyal Beceriler Ölçeği” ile toplanmıştır. Bulgular: Öğrencilerin internet bağımlılığı ölçeği puanları ile cinsiyet, sınıf düzeyi, baba eğitim düzeyi, okul başarısı ve internet kullanım süreleri arasında anlamlı bir farklılık olduğu belirlendi. Matson sosyal beceri ölçeği puanları ile cinsiyet, okul başarısı, sosyal paylaşım sitelerine üyelik ve internet kullanım süreleri arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Öğrencilerin internet bağımlılığı ölçeği puanları ile Matson sosyal beceri ölçeği olumlu alt boyut puanları arasında negatif, olumsuz alt boyut puanları arasında ise pozitif yönde anlamlı ilişki vardı..Sonuç: Öğrencilerin internet bağımlılık düzeyleri sosyodemografik ve internet kullanım özelliklerinden etkilenmektedir. İnternet bağımlılığı düzeyi arttıkça sosyal beceri düzeyi düşmektedir. Bu sonuçlara göre öğretmenler ve sağlık profesyonelleri olarak öğrencilere, ailelere ve hemşirelere internet kullanımında riskler açısından çeşitli görevler düştüğü ve paydaşların ortak alanlarda işbirliği yapması gerektiği önerilmiştir., Objective: The aim of this study is to reveal the relationship between internet addiction and social skill levels in secondary school students and to examine how these variables differ according to demographic and internet usage characteristics. Method: This descriptive and cross-sectional study was conducted with 500 students who voluntarily agreed to participate in the study at a secondary school in a province. Data; It was collected with “Student Information Form”, “Internet Addiction Scale” and “Matson Social Skills Scale”. Results: There was a significant difference between students' Internet addiction scale scores and gender, grade level, father's education level, school success and duration of internet use. A significant difference was found between Matson social skill scale scores and gender, success at school, membership in social networking sites and duration of internet use. There was a negative relationship between students' internet addiction scale scores and Matson social skills scale positive sub-dimension scores, and a positive significant relationship between negative sub-dimension scores. Conclusion: Internet addiction levels of students are affected by socio-demographic and internet usage characteristics. As the level of internet addiction increases, the level of social skills decreases. According to these results, it has been suggested that students, families, teachers and nurses as health professionals have various duties in terms of risks in internet use and that stakeholders should cooperate in common areas.

In the study, it was aimed to examine the relationship between the psychological resilience of mothers and their children's social skills and the factors affecting social skills. For this purpose, the research was designed as a study in which the predictive correlational research model and the decision tree from the classification models were used. The sample group consisted of 371 children aged 48-72 months and their mothers. "General Information Form", "Adult Resilience Scale" and "Preschool Social Skills Assessment Scale" were used as data collection tools. Pearson Correlation Coefficient, simple linear regression and CHAID algorithm were used in the analysis of the data. As a result of the research, it was seen that there was a moderately positive and significant relationship between the psychological resilience of the mothers and the social skills of their children, and the psychological resilience of the mothers explained 19% of the change in the social skill levels of the children. As a result of CAHID analyses, school type and mothers' ages on children's initial skills; fathers' education levels, mothers' ages, children's ages and genders on children's academic support skills; fathers' education levels, mothers' ages and children's ages on children's friendship skills; children's age on children's ability to manage their emotions; On the other hand, it was seen that the educational status of the mothers and the age of the children were effective on the social skills of the children., Araştırmada, annelerin psikolojik dayanıklılıkları ile çocuklarının sosyal becerileri arasındaki ilişkinin ve sosyal becerileri etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırma, yordayıcı korelasyonel araştırma modelinin ve sınıflama modellerinden karar ağacının kullanıldığı bir çalışma olarak tasarlanmıştır. Örneklem grubunu, 48-72 aylık 371 çocuk ve bu çocukların anneleri oluşturmuştur. Veri toplama araçları olarak “Genel Bilgi Formu”, “Yetişkinler için Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği” ve “Okul Öncesi Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde Pearson Korelasyon Katsayısı, basit doğrusal regresyon ve CHAID algoritması kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, annelerin psikolojik dayanıklılıkları ile çocuklarının sosyal becerileri arasında orta düzeyde pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu, annelerin psikolojik dayanıklılıklarının çocukların sosyal beceri düzeylerindeki değişimin %19’unu açıkladığı görülmüştür. CAHID analizleri sonucunda, çocukların başlangıç becerileri üzerinde okul türünün ve annelerin yaşlarının; çocukların akademik destek becerileri üzerinde babaların öğrenim durumlarının, annelerin yaşlarının, çocukların yaşlarının ve cinsiyetlerinin; çocukların arkadaşlık becerileri üzerinde babaların öğrenim durumlarının, annelerin yaşlarının ve çocukların yaşlarının; çocukların duygularını yönetme becerileri üzerinde çocukların yaşlarının; çocukların sosyal becerileri üzerinde ise annelerin öğrenim durumlarının ve çocukların yaşlarının etkili olduğu görülmüştür.

DSM-5’in iletişim bozuklukları sınıflamasında yer alan konuşma sesi bozukluğu, konuşma seslerinin üretimindeki hatalar sonucunda konuşma anlaşılırlığının düşmesidir. Gelişimsel dil bozukluğu, herhangi biyomedikal sebep olmaksızın çocuğun dil becerilerinin yaşıtlara göre geride olmasıdır. Akıcılık bozukluklarından bir tanesi olan kekemelik, konuşmanın ritminde ve genel akıcılığındaki bozulmalarla karakterize bir konuşma bozukluğudur. Dil ve konuşma bozukluğu olan çocuklar topluma katılımda güçlükler yaşama riskiyle karşı karşıyadır. Bu çalışmanın amacı, okul öncesi dönemdeki çocukların yaşadığı dil ve konuşma bozuklukları ve sosyal beceriler arasındaki ilişkiyi incelemek ve okul öncesi dönemde görülen dil konuşma bozukluklarından hangisinde, sosyal becerilerin daha çok etkilendiğini sorusunun cevabına ulaşmaktır. Bu araştırmada; konuşma sesi bozukluğu, gelişimsel dil bozukluğu, akıcı konuşma bozukluğu olan ve tipik gelişim gösteren çocukların sosyal becerileri karşılaştırılmıştır. Araştırmaya Türkiye’nin farklı illerinden 48-72 ay arasındaki 29 Gelişimsel Dil Bozukluğu olan çocuk, 30 Konuşma Sesi Bozukluğu olan çocuk, 30 Kekemeliği olan çocuk ve bu çocukların ebeveynleri katılmıştır. Çocukların sosyal becerileri, OSBED (Okul Öncesi Sosyal-Duygusal Gelişim Değerlendirme Ölçeği) kullanılarak değerlendirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda dil ve konuşma bozukluğu olan çocukların OSBED’teki tüm alt becerilerde tipik gelişim gösteren yaşıtlarına göre daha düşük puanlar aldığı görülmüştür. Ayrıca Gelişimsel Dil Bozukluğu olan çocukların sosyal beceri toplam puanı; akıcı konuşma bozukluğu olan, konuşma sesi bozukluğu olan ve tipik gelişim gösteren çocukların sosyal beceri puanlarından daha düşüktür. Çalışmanın verilerinden yola çıkarak dil ve konuşma bozukluğu olan çocukların tipik gelişim gösteren akranlarından geride oldukları tespit edilmiştir. Çocukların sosyal katılımını arttırabilmek, sosyal becerilerini destekleyebilmek için terapi önem arz etmektedir.

Bu araştırmada, Gürcistan’da yaşayan otizm tanısı konmuş üç çocuğa akademik, sanat ve serbest zaman etkinlikleri sırasında sosyal becerilerinin (teşekkür etme, izin isteme ve yardım isteme) öğretiminde fırsat öğretiminin etkililiğine bakılmıştır. Araştırmada aynı zamanda fırsat öğretiminin çocukların sosyal becerilerini genelleme ve sürdürmeye etkisi de belirlenmiştir. Araştırmanın katılımcılarını Gürcistan’ın Batum şehrinde devlet okuluna devam etmekte olan ve yaşları 10-12 arasında değişen, otizm tanısı almış üç erkek çocuk oluşturmuştur. Araştırmada bağımsız değişkenin bağımlı değişken üzerindeki etkisini en az bir katılımcıda incelemeyi ve bu süreci iki farklı katılımcıyla yinelemeyi amaçlayan ve kalıcılığı değerlendirmeye olanak sağlayan tek denekli araştırma desenlerinden katılımcılar arası yoklama evreli çoklu yoklama deseni kullanılmıştır. OSB olan çocuklara sosyal becerilerin öğretiminde fırsat öğretiminin etkililiğinin incelendiği bu araştırma, başlama düzeyi, toplu yoklama, öğretim, izleme ve genelleme oturumlarından oluşmuştur. Araştırmada elde edilen veriler grafiksel analiz tekniğiyle analiz edilmiştir. Araştırma bulguları fırsat öğretiminin OSB olan çocuklara sosyal becerileri öğrenmelerinde ve öğrendikleri becerileri sürdürmelerinde etkili olduğunu göstermektedir.

Danışman: PROF. DR. MAKBULE MEZİYET ARI Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Çocuk Gelişimi Ana Bilim Dalı Konu: Eğitim ve Öğretim = Education and Training, ''Ebeveyn Çocuk İlişkisinin 48-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerileri arasındaki farklılaşmanın incelenmesi'' konulu araştırmada ebeveyn çocuk ilişkisinin 48-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerileri ve bu becerilerin ebeveyn-çocuk ilişkisi yönünden etkilenip etkilenmemesi aynı zamanda konunun çeşitli demografik parametreler açısından incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmanın evren ve örneklemini, 2021-2022 eğitim-öğretim yılında İstanbul ili Küçükçekmece ilçesindeki Milli Eğitim Bakanlığına bağlı özel ve devlet okul öncesi eğitim kurumları oluşturmaktadır. İlişkisel tarama modelinde yürütülen araştırmanın veri toplama aşamasında; çocukların ailelerinden demografik bilgilerin alınması amacıyla ''Kişisel Bilgi Formu'' 48-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerilerini ölçmek amacıyla "Sosyal Problem Çözme Becerileri Ölçeği ve bu beceriyi ebeveyn çocuk ilişkisi yönünden inceleyebilmek amacıyla "Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği'' kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre ebeveyn çocuk ilişkisinin 48-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerileri arasındaki farklılaşma incelendiğinde anne olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi puanı bakımından, gruplar arasında anlamlı bir farklılık olduğu saptanmıştır. Buna göre olumlu sosyal problem çözme becerisi üst düzey olanların orta olanlara göre ebeveyn-çocuk ilişkisinden aldıkları puanın daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.48-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerilerine etkisine ilişkin anne olumsuz ebeveyn-çocuk ilişkisi puanı, baba olumlu ebeveyn-çocuk ilişkisi puanı ve baba olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi puanları bakımından anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir. Baba yaşına göre Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği'nden alınan puanlar incelendiğinde, baba yaşı düzeyleri arasında anne olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi puanı, anne olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi puanı, baba olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi puanı arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Ancak baba yaşı düzeyleri arasında baba olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi puanları bakımından anlamlı bir farklılık olduğu saptanmıştır. Baba mesleğine göre Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği'nden alınan puanlar incelendiğinde baba meslek düzeyleri arasında anne olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi puanı, anne olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi puanı, baba olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi puanı arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir ancak baba meslek düzeyleri arasında babanın olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi puanı bakımından anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Hangi meslek düzeyleri arasında anlamlı farklılık olduğunun tespiti incelendiğinde, baba meslek düzeyi memur olanların olumlu ebeveyn çocuk ilişkisi ortalama puanının, esnaflara, işçilere ve hizmet sektöründe çalışanlara göre daha yüksek olduğu yani, babasının mesleği memur olanların ebeveyn çocuk ilişkisinde olumlu tutumunun babası esnaf, işçi ve hizmet sektöründe olanlara göre daha fazla olduğu söylenebilmektedir. 48-72 aylık çocukların demografik bilgileri ile Sosyal Problem Çözme Becerileri arasındaki farklılaşma incelenmiştir. Buna göre yalnızca baba eğitim durumu düzeyleri ile Sosyal Problem Çözme Becerilerine etki düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Buna göre öğrenim durumu ortaöğretim olanların Sosyal Problem Çözme Becerilerine etki düzeyi alt düzeyde iken, eğitim durumu yükseköğretim olanların Sosyal Problem Çözme Becerilerine etki düzeyi orta düzeyde olduğu gözlenmektedir., In the research titled "Examining the Differentiation of the Parent-Child Relationship between the social problem-solving skills of 48-72 month old children", it is aimed to examine the parent-child relationship in terms of various demographic parameters as well as whether the parent-child relationship is affected by the social problem-solving skills of 48-72 month old children and whether these skills are affected by the parent-child relationship. The universe and sample of the study consists of private and state pre-school education institutions affiliated to the Ministry of National Education in Küçükçekmece district of Istanbul in the 2021-2022 academic year. In the data collection phase of the research carried out in the relational screening model; In order to obtain demographic information from the families of the children, the "Personal Information Form", the "Social Problem Solving Skills Scale" was used to measure the social problem solving skills of children aged 48-72 months and the "Parent-Child Relationship Scale" was used to examine this skill in terms of the parent-child relationship. According to the results of the study, when the differentiation between the social problem-solving skills of 48-72 months old children of the parent-child relationship was examined, it was found that there was a significant difference between the groups in terms of the mother-positive parent-child relationship score. Accordingly, it was determined that the scores of those with high levels of positive social problem-solving skills from the parent-child relationship were higher than those who had a high level of medium ones.There was no significant difference in terms of mother-negative parent-child relationship score, father positive parent-child relationship score and father-negative parent-child relationship scores related to the effect of 48-72 month old children on social problem-solving skills. When the scores obtained from the Parent-Child Relationship Scale according to the age of the father were examined, it was found that there was no significant relationship between the mother positive parent-child relationship score, the mother negative parent-child relationship score, and the father negative parent-child relationship score between the father age levels. However, it was found that there was a significant difference between the father's age levels in terms of father-positive parent-child relationship scores. When the scores obtained from the Parent-Child Relationship Scale according to the father's profession were examined, it was determined that there was no significant relationship between the mother positive parent-child relationship score, the mother negative parent-child relationship score, and the father-negative parent-child relationship score between the father occupational levels, but a significant difference was found between the father occupational levels in terms of the father's positive parent-child relationship score. When it is examined to determine which occupational levels there is a significant difference between them, it can be said that the average score of the positive parent-child relationship of those who are civil servants of the father's profession level is higher than those who work in the tradesmen, workers and service sector, that is, the positive attitude of those whose father's profession is civil servant in the parent-child relationship is higher than those whose father is in the tradesmen, workers and service sectors. The differentiation between the demographic information of 48-72 month old children and Social Problem Solving Skills was examined. Accordingly, it was found that there was a significant relationship between only father's education level and their level of influence on Social Problem Solving Skills. Accordingly, it is observed that the level of influence on Social Problem Solving Skills of those whose education status is secondary education is at a low level, while the level of influence on Social Problem Solving Skills of those with higher education status is at a medium level.

Bu çalışmada, sürdürülebilir kalkınma ünitesinin yaratıcı drama yöntemine dayalı etkinliklerle öğretiminin, öğrencilerin fen tutumu ve sosyal becerilere etkisinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma yarı deneysel yönteme göre modellenmiştir. Araştırmanın evrenini Kocaeli ili Darıca ilçesindeki 60. Yıl Ortaokulu'nda öğrenim gören 8.sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Deney grubu (8-D) ve karşılaştırma grubunda (8-B) 40 öğrenci olmak üzere toplamda 80 öğrenci araştırmada görev almıştır. Sürdürülebilir kalkınma konusu deney grubuna yaratıcı drama temelli fen etkinlikleriyle öğretilirken deney grubuna mevcut öğretim yöntemiyle öğretilmiştir. Araştırmada "Fen Bilimleri Tutum Ölçeği" ve "Sosyal Beceri Ölçeği" veri toplamaya aracılık etmiştir. Ölçeklerden edinilen bulgulara göre sürdürülebilir kalkınma konusunun yaratıcı drama temelli fen etkinlikleriyle işlenmesi mevcut öğretim yöntemine nazaran sosyal beceri ve tutumlar üzerinde daha olumlu etkiler meydana getirmiştir. Bu nedenle, sosyal beceri ve fen tutumlarının geliştirilmesinin hedeflendiği sınıflarda yaratıcı drama etkinliklerine yer verilmesi önerilmektedir. In this study, it is aimed to determine the effect of teaching the sustainable development unit with activities based on creative drama method on students' science attitude and social skills. The study was modeled according to the quasi-experimental method. The universe of the research consists of 8th grade students studying at 60. Yıl Secondary School in Darıca district of Kocaeli province. A total of 80 students, including 40 students in the experimental group (8-D) and the comparison group (8-B), took part in the research. While the subject of sustainable development was taught to the experimental group with creative drama-based science activities, it was taught to the experimental group with the current teaching method. In the research, "Science Attitude Scale" and "Social Skills Scale" mediated data collection. According to the findings obtained from the scales, the teaching of sustainable development with creative drama-based science activities had more positive effects on social skills and attitudes compared to the current teaching method. For this reason, it is recommended to include creative drama activities in classrooms where the development of social skills and science attitudes is aimed.

Amaç: Bu çalışma, üstün zekâlı olan çocukların sosyal uyum ve beceri düzeyleri açısından normal zekâlı çocuklardan farklılaşıp farklılaşmadığını ve anne baba tutumlarının sosyal uyum ve beceri düzeylerine etkisini araştırmayı amaçlamaktadır.Yöntem: Araştırmaya 6-10 yaş arasında toplam 90 çocuk ile başlanmış, eksik veya tekrar yanıtlanan ölçekler elenerek, 75 katılımcının sonuçları araştırmaya dâhil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Sosyodemografik Veri Formu, Sosyal Uyum ve Beceri Ölçeği (SUBÖ), Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutum Ölçeği (PARI) ve Wechsler Çocuklar İçin Zekâ Ölçeği-IV (WÇZÖ-IV) kullanılmıştır. Toplanan veriler SPSS paket programı kullanılarak analiz edilmiştir.Bulgular: Katılımcıların SUBÖ’den ve PARI’den aldıkları ortalama puanların zekâ aralıklarına göre anlamlı düzeyde farklılaşmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Normal zekâlı katılımcıların ebeveynlerinin PARI demokratik ve eşitlikçi tutum puanları ile katılımcıların SUBÖ ve alt boyutlarından aldıkları puanlar arasında negatif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır (p, Aim: This study aims to investigate whether gifted children differ from children with normal intelligence in terms of social adaptation and skill levels, and the effect of parental attitudes on social adaptation and skill levels.Method: The research was started with a total of 90 children between the ages of 6-10, and since the scales that were answered incompletely or several times were eliminated, the results of 75 participants were included in the study. Sociodemographic Data Form, Social Adaptation and Skills Scale (SASS), Parental Attitude Research Instrument (PARI) and Wechsler Intelligence Scale for Children-IV (WISC-IV) were used as data collection tools in the study. The collected data were analyzed using the SPSS package program.Results: It was determined that the mean SASS and PARI scores of the participants did not differ significantly according to their intelligence ranges (p>0,05). A negative and significant relationship was found between the democratic and equality recognition attitude scores of the parents and scores of SASS and its sub-dimensions of the participants with normal intelligence (p

Bu çalışmanın amacı okul öncesi sınıflara devam eden özel gereksinimli (ÖG) ve normal gelişen (NG) çocukların sosyal kabul düzeylerini incelemektir. Bu amaçla iki grubun sosyal kabul, gelişimsel işlevler, problem davranış, sosyal beceri, öğrenci-öğretmen ilişkisi ve okula uyumları karşılaştırılmış, bu değişkenler arasındaki ilişkiler incelenmiş ve sosyal kabulü yordayan değişkenler belirlenmiştir. Çalışmada veriler okul öncesi sınıflara devam eden 47 ÖG ve 47 NG çocuk Sosyometrik Dereceleme Ölçeği, Yeterlik İndeksi, Okulöncesi ve Anaokulu Davranış Ölçeği, Öğrenci-Öğretmen İlişki Ölçeği-Kısa Formu ve Okula Uyum Öğretmen Derecelendirme Ölçeği-Kısa Formu kullanılarak toplanmıştır. Çalışmanın bulguları incelendiğinde ÖG çocukların NG akranlarına göre sosyal kabul, öğrenci-öğretmen ilişkisi, sosyal beceri ve okula uyum puanlarının daha düşük olduğu, buna karşın yeterlilik indeksi ve problem davranış puanlarının daha yüksek olduğu ve tüm çocuklar için sosyal kabulü en güçlü şekilde yordayan değişkenin problem davranışlar olduğu belirlenmiştir.

anemon Thepurpose of this research was to investigate the effect of social skillstraining on children’s social skills. Participants were six years old children, attending child care facilities at a state university in 2016-2017 academicyear. A quasi-experimental study design with pretest-posttest-follow up controlgroup was applied. One group received a social skills training program withfamily involvement, another group received a social skills training withoutfamily involvement and control group received Early Childhood Education programprovided by Ministry of Education. Teachers implemented social skills trainingsfor 10 weeks, three days a week. The group receiving social skill training withfamily involvement were given additional home activities once a week. Resultsshowed that children in experimental groups scored significantly higher thancontrol group in the posttest and follow up test. Buaraştırmada, sosyal beceri eğitiminin çocukların sosyal becerileri üzerindekietkisi araştırılmıştır. Çalışma, 2016-2017 eğitim öğretim yılında, bir devletüniversitesinin okul öncesi eğitim kurumuna devam eden altı yaş grubundakiçocuklarla yapılmıştır. Ön test - son test -kalıcılık testi - kontrol grupluyarı deneysel yöntem kullanılan araştırmada, sadece sosyal beceri eğitimiuygulanan bir grup, aile katılımlı sosyal beceri uygulanan bir grup ve MilliEğitim Programı uygulanan kontrol grubu yer almıştır. Sosyal beceri eğitimiuygulamaları sınıfta öğretmenler tarafından 10 hafta süre ile haftada üç günyapılmış, aile katılımlı gruba ayrıca her hafta bir aile katılımı etkinliğiyaptırılmıştır. Sosyal beceri eğitimi uygulamalarının sonrasında, deneygrubundaki çocukların sosyal beceri ölçeği toplam puanlarının ve altboyutlardaki puanlarının kontrol grubundaki çocuklardan son test ve kalıcılıktestlerinde anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca, kalıcılıktestinde gruplar arasındaki farkın devam ettiği gözlenmiştir. 453737