Search

De literatuur op het vlak van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties wordt gekarakteriseerd door afzonderlijke casusstudies en er ontbreekt een gedeeld conceptueel kader om resultaten te verklaren en met elkaar te verbinden (Day et al., in voorbereiding). Daarnaast wordt er nog weinig gerapporteerd over de meest recente praktijken. Het is dus onduidelijk welke praktijken er plaatsvinden en wat relevante dimensies zijn van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties. Deze studie voert een comparatieve analyse uit op een brede variëteit van hedendaagse casussen om een conceptueel model en een typologie van praktijken te ontwikkelen.

Een belangrijke eerste stap in het begrijpen van wat werkt in het professionaliseren van hoger onderwijs (HO) docenten in de context van innovaties is het in kaart brengen van wat er al bekend is over dit onderwerp. Eerdere reviews hebben vaak wel onderzoek naar de professionalisering van HO docenten gesynthetiseerd (e.g., De Rijdt et al., 2013), maar hebben daarbij de invloed van de innovatiecontext niet meegenomen. Juist omdat innovaties er vaak toe leiden dat docenten een nieuwe rol moeten aannemen kan dit van grote invloed zijn op de effectiviteit van de professionalisering.Daarom heeft deze review twee doelen: Het in kaart brengen van de variëteit van professionaliseringsaanpakken voor HO docenten in de context van innovatie en daarnaast het identificeren van combinaties van karakteristieken van professionaliseringsaanpak en innovatie die vaak samen voorkomen, om werkzame mechanismes aan te wijzen. Professionaliseringsaanpakken kunnen bestaan uit verschillende activiteiten, zoals een workshop of een PLG. Vermunt en Verloop (1999) maken onderscheid tussen georganiseerde lesactiviteiten en de leeractiviteiten die lerenden zelf ondernemen, zoals het geven van feedback of het uitvoeren van onderzoek. Dit onderscheid houden we ook aan in deze review, om meer inzicht te krijgen in de mechanismes die leiden tot positieve uitkomsten.

Een belangrijke eerste stap in het begrijpen van wat werkt in het professionaliseren van hoger onderwijs (HO) docenten in de context van innovaties is het in kaart brengen van wat er al bekend is over dit onderwerp. Eerdere reviews hebben vaak wel onderzoek naar de professionalisering van HO docenten gesynthetiseerd (e.g., De Rijdt et al., 2013), maar hebben daarbij de invloed van de innovatiecontext niet meegenomen. Juist omdat innovaties er vaak toe leiden dat docenten een nieuwe rol moeten aannemen kan dit van grote invloed zijn op de effectiviteit van de professionalisering. Daarom heeft deze review twee doelen: Het in kaart brengen van de variëteit van professionaliseringsaanpakken voor HO docenten in de context van innovatie en daarnaast het identificeren van combinaties van karakteristieken van professionaliseringsaanpak en innovatie die vaak samen voorkomen, om werkzame mechanismes aan te wijzen. Professionaliseringsaanpakken kunnen bestaan uit verschillende activiteiten, zoals een workshop of een PLG. Vermunt en Verloop (1999) maken onderscheid tussen georganiseerde lesactiviteiten en de leeractiviteiten die lerenden zelf ondernemen, zoals het geven van feedback of het uitvoeren van onderzoek. Dit onderscheid houden we ook aan in deze review, om meer inzicht te krijgen in de mechanismes die leiden tot positieve uitkomsten.

De literatuur op het vlak van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties wordt gekarakteriseerd door afzonderlijke casusstudies en er ontbreekt een gedeeld conceptueel kader om resultaten te verklaren en met elkaar te verbinden (Day et al., in voorbereiding). Daarnaast wordt er nog weinig gerapporteerd over de meest recente praktijken. Het is dus onduidelijk welke praktijken er plaatsvinden en wat relevante dimensies zijn van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties. Deze studie voert een comparatieve analyse uit op een brede variëteit van hedendaagse casussen om een conceptueel model en een typologie van praktijken te ontwikkelen.

Een belangrijke eerste stap in het begrijpen van wat werkt in het professionaliseren van hoger onderwijs (HO) docenten in de context van innovaties is het in kaart brengen van wat er al bekend is over dit onderwerp. Eerdere reviews hebben vaak wel onderzoek naar de professionalisering van HO docenten gesynthetiseerd (e.g., De Rijdt et al., 2013), maar hebben daarbij de invloed van de innovatiecontext niet meegenomen. Juist omdat innovaties er vaak toe leiden dat docenten een nieuwe rol moeten aannemen kan dit van grote invloed zijn op de effectiviteit van de professionalisering. Daarom heeft deze review twee doelen: Het in kaart brengen van de variëteit van professionaliseringsaanpakken voor HO docenten in de context van innovatie en daarnaast het identificeren van combinaties van karakteristieken van professionaliseringsaanpak en innovatie die vaak samen voorkomen, om werkzame mechanismes aan te wijzen. Professionaliseringsaanpakken kunnen bestaan uit verschillende activiteiten, zoals een workshop of een PLG. Vermunt en Verloop (1999) maken onderscheid tussen georganiseerde lesactiviteiten en de leeractiviteiten die lerenden zelf ondernemen, zoals het geven van feedback of het uitvoeren van onderzoek. Dit onderscheid houden we ook aan in deze review, om meer inzicht te krijgen in de mechanismes die leiden tot positieve uitkomsten.

Doel van deze exploratieve casestudie is om inzicht te krijgen in de rol van persoonlijke, interpersoonlijke en contextfactoren bij verschillen in opbrengsten tussen docenten in een Lesson Studyteam. Dit gebeurt aan de hand van een conceptueel model waarin de Reasoned Action Approach (RAA) van Fishbein (2008) en het padmodel voor het leren van docenten van Lewis, Perry en Hurd (2009a) zijn gecombineerd. Bij vijf wiskundedocenten die gezamenlijk gedurende een schooljaar twee Lesson Studycycli hebben doorlopen, zijn via vragenlijsten, interviews en observaties data verzameld. Alle docenten rapporteren opbrengsten, waarbij er verschillen zijn tussen docenten in concreetheid van benoemen van opbrengsten en geobserveerde doorwerking in de eigen onderwijspraktijk. Deze verschillen lijken vooral een relatie te hebben met de intentie om aan Lesson Study deel te nemen. Deze casestudie draagt bij aan een groter inzicht in opbrengsten die Lesson Study voor docenten kan hebben en de rol die genoemde factoren daarbij kunnen hebben. Voor de praktijk lijkt het van belang om bij invoering van Lesson Study expliciet rekening te houden met de intentie van docenten om eraan te gaan deelnemen.

In veel landen is er een toenemende aandacht voor het verbeteren van de kwaliteit van leraren. Scholen moeten daarom een optimaal leerklimaat creëren dat leraren stimuleert zichzelf professioneel te blijven ontwikkelen. Hiervoor is een bepaalde grondhouding bij leraren vereist, een zogenoemde academische houding. Gebaseerd op een literatuurstudie en data uit interviews beschouwen we de volgende kenmerken als belangrijke onderdelen van een academische houding. Naast een onderzoekende houding, een reflectieve houding, professionele nieuwsgierigheid, is ook het voortdurend zoeken naar mogelijkheden om de eigen praktijk te verbeteren, een onderdeel van de academische houding. De studie die we in deze paper presenteren is onderdeel van een promotieproject waarbij de focus ligt op de ontwikkeling van een academische houding van leraren in het basisonderwijs. In dit deelonderzoek staan de volgende hoofdvragen centraal: (1) welke professionele ontwikkelingsactiviteiten ondernemen leraren en (2) welke factoren en actoren zijn van invloed hierop volgens leraren en schoolleiders. Door middel van diepte-interviews zijn data verzameld onder 26 respondenten van 4 basisscholen. Deze scholen participeren in het project 'Academische Basisschool', waarbij professionele ontwikkeling van leraren en het ontwikkelen van een professionele cultuur op school belangrijke doelen zijn. De resultaten laten zien dat leraren van veel verschillende activiteiten leren. Informele activiteiten worden hierbij vaker genoemd dan formele activiteiten. Leraren geven in het bijzonder weer dat zij veel leren door interactie en samenwerking met collega's. Hoewel een onderzoekende houding één van de belangrijkste kenmerken van een academische houding is, worden onderzoeksactiviteiten nauwelijks als manier genoemd om professionele ontwikkeling te bewerkstelligen. De resultaten laten daarnaast zien dat schoolleiders een belangrijke rol spelen bij het stimuleren en faciliteren van leraren in het leren van en met elkaar.

In veel landen is er een toenemende aandacht voor het verbeteren van de kwaliteit van leraren. Scholen moeten daarom een optimaal leerklimaat creëren dat leraren stimuleert zichzelf professioneel te blijven ontwikkelen. Hiervoor is een bepaalde grondhouding bij leraren vereist, een zogenoemde academische houding. Gebaseerd op een literatuurstudie en data uit interviews beschouwen we de volgende kenmerken als belangrijke onderdelen van een academische houding. Naast een onderzoekende houding, een reflectieve houding, professionele nieuwsgierigheid, is ook het voortdurend zoeken naar mogelijkheden om de eigen praktijk te verbeteren, een onderdeel van de academische houding. De studie die we in deze paper presenteren is onderdeel van een promotieproject waarbij de focus ligt op de ontwikkeling van een academische houding van leraren in het basisonderwijs. In dit deelonderzoek staan de volgende hoofdvragen centraal: (1) welke professionele ontwikkelingsactiviteiten ondernemen leraren en (2) welke factoren en actoren zijn van invloed hierop volgens leraren en schoolleiders. Door middel van diepte-interviews zijn data verzameld onder 26 respondenten van 4 basisscholen. Deze scholen participeren in het project 'Academische Basisschool', waarbij professionele ontwikkeling van leraren en het ontwikkelen van een professionele cultuur op school belangrijke doelen zijn. De resultaten laten zien dat leraren van veel verschillende activiteiten leren. Informele activiteiten worden hierbij vaker genoemd dan formele activiteiten. Leraren geven in het bijzonder weer dat zij veel leren door interactie en samenwerking met collega's. Hoewel een onderzoekende houding één van de belangrijkste kenmerken van een academische houding is, worden onderzoeksactiviteiten nauwelijks als manier genoemd om professionele ontwikkeling te bewerkstelligen. De resultaten laten daarnaast zien dat schoolleiders een belangrijke rol spelen bij het stimuleren en faciliteren van leraren in het leren van en met elkaar.

De literatuur op het vlak van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties wordt gekarakteriseerd door afzonderlijke casusstudies en er ontbreekt een gedeeld conceptueel kader om resultaten te verklaren en met elkaar te verbinden (Day et al., in voorbereiding). Daarnaast wordt er nog weinig gerapporteerd over de meest recente praktijken. Het is dus onduidelijk welke praktijken er plaatsvinden en wat relevante dimensies zijn van docentprofessionalisering in de context van onderwijsinnovaties. Deze studie voert een comparatieve analyse uit op een brede variëteit van hedendaagse casussen om een conceptueel model en een typologie van praktijken te ontwikkelen.