Search

In the studies on the birth and formation process of Kharijism, political, social, religious and cultural factors have been sufficiently emphasized, but economic factors have not been given enough attention. Kharijism is a religious and political movement that started in the pre-Islamic period and emerged as a result of the political, social, economic and cultural changes and transformations experienced after Islam. As a result of the political, social, cultural and economic change and transformation that took place during the first four caliphs, a number of conflicts arose among Muslims. The mass revolt movement that emerged during the reign of Uthman resulted in his murder. The election of Ali as caliph did not solve the problems. On the contrary, it brought new problems with it. During this period, the issues of Camel, Siffin and Arbitration Incident caused a political and religious grouping in Ali's army. The idea of arbitrator put forward in Siffin was not the only reason for this divergence. It was the result of the political and economic conflict between the Quraysh and other Arab tribes that started in the pre-Islamic period and continued after the Prophet. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Bu makalenin amacı, tarihte kısa bir zaman diliminde berhayat olmasına rağmen fikirleri geçmişten günümüze tartışılan Hâricîlerin Ezârika kolunun Kur’an’a ideolojik yaklaşımlarını tespit etmeye çalışmaktır. Bu bağlamda “Ezârika’nın Kur’an’a ideolojik yaklaşımları” üzerine yapılmış bir çalışmaya ulaşılamamış olması makaleyi önemli kılmaktadır. Konunun problematikleri arasında Ezârika’nın hangi siyasi ve sosyal şartların etkisiyle ortaya çıktığı, Hâricîlerden onları farklı kılan özelliklerin neler olduğu, hangi konularda dini metinlere yönelik öznel okumalar yaptıkları gibi sorular yer almaktadır. Konunun kapsam ve sınırlarını Hâricîliğin ortaya çıkışı ve özellikleri, Ezârika’nın Hâricîlerden kopuş süreci ve temel kriterlerinin yanında makalenin odak noktasını Ezârika’nın Kur’an’a ideolojik yaklaşımları oluşturmaktadır. Bu kapsam doğrultusunda makalede, Tefsir, İslam Tarihi, Kelam ve Mezhepler Tarihi alanlarındaki eserlerden istifade edilerek betimleyici bir yöntem kullanılmıştır. Bu çalışmanın Ezârika üzerinden ele alınma nedenleri şunlardır: Ezârika’nın Hâricîlik içinden çıkmasına rağmen kendine has görüşlerinin olması, radikal bir yol benimsemesi ve görüşlerini desteklemek için dinin temel kaynağı olan Kur’an’ı referans olarak kullanmasıdır. İslam toplumunun genel yapısı içerisinden ayrılarak ilk farklılaşma hareketini oluşturan Hâricîliğin ortaya çıkışında dönemin siyasi ve sosyo-kültürel ortamı etkili olmuştur. Ezârika ise Emevî halifesi Yezid’in ölümünden sonra Basra’da ortaya çıkan siyasi kargaşa neticesinde Nâfi‘ b. Ezrak’ın öncülüğünde Hâricîlik içerisinden neşet etmiştir. Ezârika mensupları Ahvaz ve çevresinde yaklaşık on beş yıl hüküm sürerek savundukları ilkeleri uygulama alanı bulmuştur. İbn Zübeyr ve Emevîlere karşı sürekli savaş halinde olmaları ve muhaliflerine karşı aşırı sertliği ve radikalizmi benimsemeleri sebebiyle kısa sürede tarih sahnesinden silinmişlerdir. Ezârika, Hâricîlerden farklı olarak Müslümanlardan Ezârika’ya mensup olmayanları sadece kâfir değil aynı zamanda müşrik kabul etmiş, bunların kadınları ile çocuklarını öldürmeyi veya köle statüsüne geçirmeyi ve mallarını yağmalamayı caiz görmüştür. Yine kendileriyle birlikte düşmana karşı savaşmayan ve Ezârika’nın bulunduğu yere hicret etmeyen diğer Hâricîleri kâfir kabul etmiş, bunlardan kendilerine katılmak isteyenleri imtihana tâbi tutmuş ve çalınan malın miktarı ne olursa olsun hırsıza omuzdan kol kesme cezası uygulamıştır. O dönemde Hâricîlerin en kalabalık ve en radikal fırkası olan Ezârika’nın Kur’an’a yaklaşımında takip ettikleri siyasetin etkisi bariz bir şekilde görülmektedir. Ezârika mensupları, Kur’an’a kendi ideolojileri bağlamında yaklaşmış ve Kur’an’dan anladıkları şeyleri dinin kendisi gibi algılamıştır. Kur’an’ı anlamaya çalışırken naslara yüzeysel yaklaşmış, Hz. Peygamber ve sahabenin söylem ve uygulamalarını dikkate almamış, ayetlerin tarihi ve sosyal ortamını göz ardı ederek sadece kendi belirledikleri ilkeler ve görüşler doğrultusunda hareket etmiştir. Bu durumun Ezârika’nın siyasi ve itikadi düşüncelerini meşrulaştırmak için ayetleri referans alırken öznel ve ideolojik yorumlarına yer açmada kolaylaştırıcı bir rol oynadığını ifade etmek mümkündür. Sonuç olarak Ezârika, hakem olayı ile ortaya çıkan Hâricîlerin görüşlerini daha ileriye götürüp Kur’an’dan da referans alarak fikirlerini topluma empoze etmeye çalışmıştır. Bu bağlamda ilk dönem Hâricîlerinde var olan ideolojik okumanın Ezârika ile doruk noktasına ulaştığı söylenebilir. Ayrıca Ezârikâ’nın görüşlerinin, günümüzde İslam kimliği altında kendilerinden olmayanları (Müslümanlar dâhil) kâfir kabul ederek erkek, kadın ve çocuk ayrımı yapmadan binlerce masumu öldüren radikal örgütlerin fikirlerine arka plan oluşturduğunu ifade etmek mümkündür.

İnsanları doğru yola sevk etmek adına gönderilen peygamberler ilahi buyruğu insanlara ulaştırma ve insanlara yayma esnasında şiddet içerikli birçok zorluk ve meşakkatle karşılaşmışlardır. İslam’ın doğuş ve gelişim süreçlerinde gerek Müslümanlar gerekse İslam peygamberi Hz. Muhammed (s.a.s) birçok saldırıya maruz kalmıştır. Bu duruma binaen ilahi dinlerin tamamında yaratıcı tarafından emir buyrulan inancın devam etmesi ve o inanca mensup insanların hayatını korumaya yönelik meşru müdafaa mekanizması geliştirilmiştir. Dolaysıyla saldırılar karşısında meşru müdafaa hakkını kullanmak şiddetle bir tutulmamalıdır. Ancak İslam tarihinde kendi ideolojilerine dayanak sağlamak ve yaptıkları bazı işleri meşrulaştırmak için İslam dininin birçok kutsal değerini suiistimal edenler olmuştur. Bu çalışma, yaşadığımız çağda İslam dinine ait referansları kullanarak olumsuz anlamda bütün dünyada büyük bir etki yaratan IŞİD’i ele almaktadır. IŞİD İslam coğrafyasının birçok yerinde devam eden iç savaşların bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır. Üstlendiğini iddia ettiği misyon gereği, devam eden iç savaş ortamında düşüncesini dünya ve ahiret adına kurtuluşun tek temsilcisi olarak görmektedir. IŞİD iç savaşın yaşandığı Irak ve Suriye’de ele geçirdiği topraklarda bir İslam Devleti kurduğunu iddia etmiştir. İslam dininin temel kaynakları, Kur’ân ve hadisleri mezheplerin belirlediği usulden uzak, kendi düşünce sistemlerine uygun şekilde yorumlamıştır. Bununla birlikte sosyal hayat, siyaset ve ekonomi gibi alanlarda İslami değerleri zihniyetlerine uygun bir formata sokarak kendilerine has bir sistem meydana getirmiştir. Belirlediği sistemi kabul etmeyen Müslümanları da müşrik, kâfir, münafık ve tağut gibi ağır sıfatlarla itham etmektedir. Büyük trajedilerin yaşandığı İslam coğrafyasında belirledikleri sistemin nebevi bir sistem olduğunu iddia ederek İslam dininin yegâne kurtarıcısı ve biricik temsilcisi olarak kendisini görmektedir. IŞİD örgütü güya İslam adına dünyanın çeşitli bölgelerinde Müslümanların da hedef alındığı çok büyük şiddet faaliyetleri gerçekleştirmiştir. Örgüt, söylem ve eylem yönünden tahlil edildiğinde günümüze uyarlanmış yeni bir Hariciliği anımsatmaktadır. Ayrıca IŞİD lideri Ebubekir el- Bağdadi, İslam dünyasında köklü bir geçmişi olan ve tarihi bir öneme sahip olan hilafet makamını da kendince yeniden faal hâle getirerek halifeliğini ilan etmiştir. Örgüt gerçekleştirdiği faaliyetlerini genel itibariyle sosyal medya aracılığıyla kamuoyuna duyurmaktadır. Çok sayıda sosyal paylaşım ağında aktif olduğu gibi kitap, dergi, makale ve fasikül gibi yazılı kaynakları da kendilerine ait internet sitelerinden paylaşmaktadır.Çalışmamızın içeriğinde IŞİD’in doğuşu gelişimi ve tarihi köklerine dair bilgiler ele alınacaktır. Bununla birlikte IŞİD’in dini referans çerçevesini oluşturan Kur’ân-ı Kerim ve hadislere yaklaşım tarzı incelenecektir. Çalışmamızın temel amacı ise IŞİD’in İslam algısına ilişkin tespitlere ulaşmaktır. İslam dininin doğru kaynaklardan öğrenilip algılanması İslam dini için son derece önemlidir. Bu doğrultuda IŞİD’in İslam algısının ne şekilde olduğu değerlendirmesi yapılacaktır. Dolaysıyla IŞİD bahane edilerek İslam inancının terör ve şiddetle özdeşleştirilmesi İslam dinine yönelik ciddi bir tehdittir. Bu doğrultuda yaptığımız bu çalışmayla IŞİD’in tarihi köklerinin nerelere dayandığı, düşünce sistemini oluştururken İslam kaynaklarından ne şekilde yararlandığı ve İslam tarihi içerisinde kendilerine referans olarak belirledikleri düşüncelerin neler olduğunu ortaya koyacağız.

Copyright of Van Journal of Divinity / Van Ilahiyat Dergisi is the property of Ilahiyat Fakultesi, Yuzuncu Yil University and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

This study tries to identify the ideological approach to Qur’an by the Azāriqa sect of Khārijite, whose ideas have been a matter of discussion from past to present although they had a brief time in history. Within this context, the fact that there are no studies conducted on “Azāriqa’s ideological approaches to the Qur'an” makes the article important. Among the problematic issues related to the topic are concerns such as the effect resulting in political and social circumstances that Azāriqa emerged, their distinguishing characteristics from Khārijite, and the matters they applied subjective interpretations of religious texts. The scope and limits of the subject are the emergence and characteristics of Khārijite and Azāriqa’s break with the Khārijites with its basic criteria. The focus of the article is Azāriqa's ideological approaches to the Qur'an. In line with this scope, the subject has been discussed with a descriptive method by making use of the works in the fields of Tafsir, Islamic History, Kalam and History of Islamic Sects. The reasons for this study's handling of Azāriqa are as follows: Although Azāriqa came out of Khārijite, they had their own views, adopting a radical path and using the Qur'an, the main source of religion as a reference to support their views. In the emergence of Khārijite, which led the first differentiation movement by leaving the general structure of Islamic society, the political and socio-cultural environments of the time were effective. Azāriqa showed up under the leadership of Nāfiʻ ibn al-Azraq from among the Khārijite as a result of the political disturbances in Basra following the death of Umayyad caliph Yazīd. The followers of Azāriqa ruled for about fifteen years in and around Ahvaz, and therefore they had a field to practise the principles they believed in. Because they were constantly at war with Ibn Zubayr and Umayyads, and because they always acted with extremism and radicalism towards their opponents, they disappeared from the scene of history in a short time. Differently from Khārijite, Azāriqa deemed those who are not their followers not only as infidels, but also as polytheists (mushrik), and considered it lawful to loot their belongings and even to kill or enslave the wives or children of those people. In addition, they regarded the other Khārijites who did not fight on their side or who did not move to the area where Azāriqa ruled as infidels, and they made tests if any of them wanted to join their group, and if something was stolen, regardless of the size or quantity of the item, they practised the punishment of cutting the thief’s arm from the shoulder. As the largest and the most radical fraction of Khārijite, the effect of the policies they adopted those days on their approach to the Qur’an was obvious. The members of Azāriqa approached the Qur’an within the context of their own ideology and perceived what they could comprehend from Qur’an as the religion itself. While trying to understand Qur’an, they had a superficial approach to the naṣṣ, they did not pay attention to the Prophet’s or the Companion’s discourses or practises, they ignored the historical and social context of the verses and only acted according to the principles and views they had set. Thus, it is possible to state that they facilitated making room for subjective and ideological interpretations while referring to verses for justifying their political and faithrelated ideas. Consequently, Azāriqa tried to impose their ideas on the society by taking the ideas of Khārijite, which emerged after the Event of Arbitration, one step further, and by taking references from Qur’an. In this context, it can be said that the ideological interpretation by early Khārijite reached a peak with Azāriqa. Furthermore, it can also be stated that by using the name of Islam, today the views of Azāriqa form a background for the radical groups who murder thousands of innocent men, women and children considering them to be infidels (including Muslims) only because they do not belong to their group. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

The prophets, who were sent to guide people to the right path, faced many difficulties and hardships, including violence, while conveying and spreading the divine command to people. In the history of Islam, both Muslims and the Islamic prophet Hz. Muhammad were exposed to many attacks. Accordingly, in all divine religions, a self-defense mechanism has been developed for the continuation of the belief commanded by the creator and to protect the lives of those who believe in that belief. Therefore, using the right of self-defense against attacks should not be equated with violence. However, in the history of Islam, there have been those who abused many sacred values of the religion of Islam in order to support their own ideologies and to make all kinds of works innocent. This study is about ISIS, which has a negative impact on the whole world by using the references of the religion of Islam in the stage we live in. ISIS emerged as a product of the ongoing civil wars in many parts of the Islamic geography. Due to the mission it claims to undertake, it sees its thought as the only representative of salvation in the name of the world and the hereafter in the ongoing civil war environment. ISIS claimed to have established an Islamic State in the lands it seized in Iraq and Syria, where civil war was taking place. The main sources of the religion of Islam, the Qur'ān and hadiths, were interpreted in accordance with their system, away from a certain method. In addition, it interpreted Islamic values in many fields such as social, political and economics in accordance with their mentality and created a unique system. It does not accept the systems determined and accuses Muslims of such heavy titles as polytheists, unbelievers, hypocrites and tyrants. They see themselves as the only savior and sole representative of the religion of Islam, claiming that the system they have determined in the Islamic geography, where great tragedies are experienced, is a prophetic system. In the name of Islam, the ISIS State has carried out great acts of violence in various parts of the world, targeting Muslims as well. When the ISIS State is analyzed in terms of discourse and action, it reminds of a new Kharijite adapted to the present. In addition, ISIS leader Abū Bakr al-Baghdādī declared his caliphate by re-activating the caliphate, which has a deep-rooted history and historical importance in the Islamic world. This State generally announces its activities to the public through social media. As ISIS is active in many social networks, it also shares written resources such as books, magazines, articles on their own websites. In this study, the birth and development of ISIS, information about the historical roots of ISIS, the basic idea that constitutes the religious understanding of ISIS, the approach to the Qur'ān and hadith will be examined. The main purpose of our study is to conduct research on ISIS's perception of Islam and to evaluate how ISIS's perception of Islam is. Throughout this study, we will investigate where the historical roots of ISIS were based on, how they benefited from Islamic sources while forming their thought system, and what thoughts they determined as references in Islamic history. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Kitap ve Sünnet’in öncelikli muhatabı olan sahabe, dinî esasları en doğru şekilde öğrenen, yorumlayan ve yaşayan insanlara işaret etmesi bakımından dinde bir konum sahibi olmuş, Kitab ve Sünnet’in bilinmesinde ve anlaşılmasında da kaynak kabul edilmiştir. Dinî esasların devamlılığı ve kalıcılığı da sahabenin çabasıyla mümkün olmuş, onlar ilahi hakikatlerin, bozulmadan korunarak sonraki insanlara ulaştırılmasını sağlamışlardır. Bununla birlikte sahabe arasında yaşanan birtakım tartışmalar da sonraki dönemde farklı itikadî yorumların ortaya çıkmasına zemin hazırlamış, itikadî yaklaşımların, kendilerini diğer dinî gruplardan ayırmak ve farklı kılmak üzere benimsedikleri prensiplerin oluşmasında, sahabe algısı ve anlayışı doğrudan belirleyici olmuştur. İtikadî gruplar, fıkıh, tefsir ve hadis muhtevasını da sahabe düşüncesi etrafında şekillendirmiştir.

Copyright of Journal of Ilahiyat Researches / Ilahiyat Tetkikleri Dergisi is the property of Ataturk University Coordinatorship of Scientific Journals and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

The disagreements that took place in the first century of Islam led to assume the new different political attitudes. In the course of time, these attitudes, having been institutionalized, caused the sect to come into being. Within this process of institutinonalization, these movements have been seen in many regions where Muslim lived in. In this context, some of them have been identified in the vicinity of Mardin. Indeed, in the regions of Nusaybin and Dara, the Shiite and Kharijite movements have been seen in the very early of Islam. In this paper, the activities of two secterian movements in the region in the first century of hijrah have been dealt with

Kharijite as one of the groups in the first and second centuries, had a respectively certain attitude toward women. They have offered quite different views of woman and her participation in social and political issues including, marriage, treatment toward female prisoners, women in battles and women caliphate, which took influence of looking at surface and appearance of Quran and ideas of people of the Book and Islamic sects. Kharijite who were raised in the context of Islamic community, had more freedom for women in political and social areas, compared to other contemporary groups. This refers to certain political conditions in that period of time where the Kharijite have been. Kharijite have allowed women marry to infidles and Mavali. They also opposed to captivity of women and get bondwoman in war. Kharijite women have also active presence at battles and were the first who have allowed women caliphate in Islamic period. In this research we examine four political-social approaches of Kharijite toward women in an analytical- descriptive method (marrying to infidles and Mavali, treatment toward female prisoners, women in battles and women caliphate issues).

This study analyses the historical evolution of contemporary Muslim controversies over the historical roots of extremism by applying qualitative content analysis to relevant Qur'ānic verses, prophetic traditions and offerings from early schools of Islamic thought. The study begins by defi ning Arabic term ghulūw with regard to religious extremism and then briefl y introduces manifestations of the phenomenon from the days of Prophet Nūḥ (A.S.) to Jewish and Christian enthusiasts. The paper discusses impacts of extremist thinking on early Muslims with a focus on Kharijite and Muctazilite schools and other related sects. In addition, a discussion of the misuse of certain terms and related legal rulings addresses fi ve matters of importance: [1] matters signifi ed by specifi c appellations, errant legal rulings and consequences; [2] extremist doctrines; [3] extremist religious discourses; [4] rebuttal of errant doctrines; and [5] implications of extremist designations and rulings. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

This article contributes to the debate over the effectiveness with which late Umayyad and early ʿAbbāsid caliphs negotiated their respective rights and duties with provincial elites during the second/eighth century. The focus is on the relationships that evolved between the caliphs and those elite families residing in the Ḥijāz whose ancestors had helped to establish the Muslim community and the early caliphal empire in the mid-first/seventh century. The article's analysis centres on a series of four revolts in the Ḥijāz over the second/eighth century and examines developments in the enthusiasm with which local elites either supported or opposed those revolts. This discussion demonstrates that, aside from a brief period during the first decades of ʿAbbāsid rule, Umayyad and ʿAbbāsid caliphs during the second/eighth century were actually quite successful at inspiring loyalty among the local elites of the Ḥijāz. [ABSTRACT FROM PUBLISHER]

The radical religious movements that originated in the Middle East started activities intensely after the independence of the Central Asian Turkish Republics. Taking advantage of the religious vacuum after the collapse of the USSR for their radical religious movements in this area, these movements propagated radical Islam in the Central Asia and Balkans, where Muslim Turks are in majority and have traditional Hanafi-Maturidit understanding of Islam. However, the Salafi-Wahhabi understanding of Islam with radical philosophy based on Kharijite understanding and containing violence disturbed people. This situation has led to experiencing serious problems. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

This paper tries to reconstruct the following accounts: the defeat of Musaylima and the death of his prominent followers, and the rise of the Khārijite Najdiyya in Yamāma. Moreover, this study seeks the evidence which points to the possible connection between Musaylima's movement and the Khārijite Najdiyya. This paper highlights that many founders and prominent leaders of the Khārijites, and particularly the Najdiyya sect, came from the tribe of H{ anīfa, to which Musaylima belonged. This, among other things, seems to have become the main impulse of attraction for the people of Hanīfa to join the sect. Additionally, the 'characteristics' and the 'image' of the Najdiyya reflect those of Musaylima. This leads us to conjecture that the people of Hanīfa, having failed to defend their prophet Musaylima and the land of Yamāma against the Medinan caliphate under Abu Bakr in the Battle of 'Aqraba, later joined the Khārijite Najdiyya. Artikel ini menjelaskan kekalahan Musaylima dan kematian pengikutpengikut utamanya serta kemunculan aliran Khawārij Najdiyya di Yamāma. Melalui artikel ini, penulis membuktikan relasi antara gerakan Musaylima dan Khawārij Najdiyya. Ini bisa dibuktikan dengan mencermati fakta bahwa sebagian pendiri dan tokoh utama Khawārij, utamanya sekte Najdiyya, berasal dari suku H{ anīfa --suku yang juga menjadi asal muasal Musaylima. Kesamaan suku inilah --dan beberapa faktor lainnya-- nampaknya menjadi daya tarik tersendiri bagi orang-orang suku H{ anīfa untuk bergabung dengan sekte Najdiyya. Selain itu, 'karakteristik' dan 'imej' sekte Najdiyya yang menyerupai gerakan Musaylima adalah hal lain yang turut menguatkan asumsi tersebut. Pandangan inilah yang kemudian mengantarkan penulis pada kesimpulan bahwa, setelah gagal mempertahankan nabi mereka, Musaylima, dan wilayah mereka, Yamāma, melawan khilafah Islam di Madinah yang dipimpin Abū Bakr, suku Hanīfa memilih memberontak dan bergabung dengan sekte Khawārij Najdiyya. [ABSTRACT FROM AUTHOR]