Search

Although the border between Turkey and Greece was drawn with the Treaty ofLausanne signed in 1923, many issues arose during the implementation phase of the treaty.Due to the internal and external problems experienced in the two countries, Turkish-Greekrelations could not be placed on a solid ground for many years.The relations, which started again with the close contact between the representativesof the two countries in Lausanne in 1923, followed a fluctuating course until 1928.After the Greek Prime Minister Eleftherios Venizelos, who received great lessonsfrom the imperialist struggle in 1928, came to power, the relations between the two countriesentered a new path.As a result of the letter diplomacy between Venizelos and İsmet Pasha, thenegotiations for the ultimate solution of the existing problems between the two countries wereintensified. The most concrete step of the rapprochement between the two countries was thevisit of Greek Prime Minister Venizelos to Turkey on 27-31 October 1930 upon the invitationof Prime Minister İsmet Pasha to Turkey. As a result of this visit, a Friendship, Impartiality,Conciliation and Arbitration Agreement was signed in Ankara. Thus, the issues that causeproblems in Turkish-Greek relations have been resolved on paper. İsmet Pasha’s visit toAthens, on 3-6 October 1931, a year later, was a beacon of hope for peace and stability in theregion. The main idea of the message given by both sides during these visits was to set asidethe bad memories of the past and build peace on the basis of common interest.The article includes the details of İsmet Pasha’s visits to Athens. It has been tried toreveal what the expectations of the statesmen of both countries from the rapprochement. Thearticle also deals with the expectations of Ismet Pasha and the Turkish delegation’s visit toAthens in the public opinion of both countries and the discourses of the politicians. In thiscontext, both Turkish and Greek press were examined and a new perspective was tried to bebrought to the subject., 1923 yılında imzalanan Lozan Barış Anlaşmasıyla Türkiye ile Yunanistan sınırıçizilmesine rağmen anlaşmanın uygulanma safhasında birçok mesele ortaya çıkmıştır.İki ülkede yaşanan iç ve dış sorunlardan dolayı uzun yıllar Türk-Yunan ilişkilerisağlam bir zemine oturtulamamıştır. 1923 yılında Lozan’da iki ülke temsilcisi arasındabaşlayan yakın temas ile yeniden başlayan ilişkiler 1928 yılına kadar dalgalı bir seyirizlemiştir. 1928 yılında emperyalist mücadeleden büyük dersler çıkaran Yunanistan BaşbakanıEleftherios Venizelos’un iktidara gelmesinden sonra iki ülke arasındaki ilişkiler yeni bir yolagirmiştir. Venizelos ile İsmet Paşa arasında yaşanan mektup diplomasisi sonucunda iki ülkearasında mevcut sorunların kesin çözümüne yönelik görüşmeler yoğunlaştırılmıştır.İki ülke arasındaki yakınlaşmanın en somut adımı Başbakan İsmet Paşa’nınTürkiye’ye daveti üzerine Yunanistan Başbakanı Venizelos’un 27-31 Ekim 1930’da Türkiye’yiziyaret etmesi olmuştur. Bu ziyaretin sonucunda Ankara’da bir Dostluk, Tarafsızlık,Uzlaştırma ve Hakemlik Anlaşması imzalanmıştır. Böylece Türk-Yunan ilişkilerinde sorunoluşturan meseleler kâğıt üzerinde bir çözüme kavuşturulmuştur. İsmet Paşa’nın bir yıl sonra3-6 Ekim 1931 tarihinde Atina’ya yapmış olduğu ziyaret ise bölgedeki barış ve istikrar için birumut ışığı olmuştur. Bu ziyaretlerde her iki tarafın verdiği mesajın ana fikri geçmişin kötühatıralarını bir kenara bırakıp ortak çıkar temeli üzerinde barışı inşa etmek olmuştur.Makalede İsmet Paşa’nın Atina ziyaretlerinin detaylarına yer verilmiş ve heriki ülkenin devlet adamlarının yaşanan yakınlaşmadan beklentilerinin ne olduğu ortayakoyulmaya çalışılmıştır. Makalede ayrıca İsmet Paşa’nın ve Türk heyetinin Atina ziyaretininher iki ülkenin kamuoyunda oluşturduğu beklenti ve siyasilerin söylemleri ele alınmıştır.Bu kapsamda hem Türk hem de Yunan basını incelenmiş ve konuya yeni bir bakış açısıgetirilmeye çalışılmıştır.

Bu çalışma, geçmişten bugüne Türkiye ve Yunanistan açısından iki ülkenin birbirine bakış açısı oluşturmasında etkili olan etmenlerin hangileri olduğu araştırılmıştır. İncelenen tarihsel süreç 1940 ve 1960 arası ile sınırlı tutulmuştur. Bu süre zarfında yayınlanan, belirlenmiş bazı gazete ve dergilerde yer alan Yunanistan, Yunanlar-Rumlar ve Kıbrıs hakkındaki haberler, yazılar ve karikatürlerin, incelenmesiyle Türkiye'de popüler tarih yazımında Yunan-Rum imajının nasıl ve hangi olaylar çerçevesinde şekillendiğine ışık tutulmaya çalışılmıştır. Çalışmada popüler tarih dergileri, gazeteler ve gazetelerde çıkmış karikatürlerde Yunan-Rum kimliğinin güncel siyasi gerginliklerin etkisiyle ötekileştirildikleri görülmüştür. Gazetelerde Kıbrıs Meselesi ve Yunanistan'ın Enosis tezine atfen çizilen karikatürlerin Yunan-Rum imgesini nasıl tasvir ettiği üzerinde ayrıca durulmuştur. Karikatürlerin kimlik imajını yansıtmada cümlelerden daha etkili ve iğneleyici oldukları görülmüştür. Edebiyat eserlerinin kapsamını ilk basımı 1940-1960 tarih aralığında gerçekleşmiş olan ve içinde Yunan-Rum imajı barındıran eserler olmaları gibi özellikleri belirlemiştir. Sonrasında eserlerin yapısökümcü (deconstructive) bir yöntemle okumaları gerçekleştirilmiştir.Edebiyat eserleri bölümünde, `Aynı ideolojik görüşün temsilcileri arasında 'Yunan-Rum'a bakışta ortak bir yaklaşım var mıdır? Öyle ise `öteki`ne bakış ile ideolojiler arasında bir bağlantı kurulabilir mi?` türünden sorulara yanıtlar aranmıştır. Elde edilen bulgulardan ulaşılan çıkarım Yunan-Rum'a bakışta olumsuz bir ön yargının ağır bastığıdır. Ulus devletler, `öteki`nin her zaman tehlike ve tehditle birlikte algılanması politikasına tarih yazımı aracılığıyla destek sağlar.Türkiye Popüler tarih yazımı araçları üzerinden hazırlanan bu tezde olumsuz Yunan-Rum imajının kolektif hafızadaki canlılığını koruduğu gözlenmiştir. This study has been investigated from the past to the present, which are the factors that have been instrumental in creating a view of each other in Turkey and Greece. The historical process studied was limited between 1940 and 1960. During this time, the popular history writing in Turkey was illuminated by the Greek-`Rum` image and what events it was shaped by the examination of news, articles and cartoons about Greece, Greeks-`Rum` and Cyprus, which were published in some of the designated newspapers and magazines.In the study, cartoons in newspapers, articles in popular history magazines and corner posts in newspapers were found that Greek-`Rum` identity was marginalized by current political tensions. The newspapers also focused on how the cartoons drawn, referring to the Cyprus Issue and Greece's Enosis thesis, depict the Greek-`Rum` image. Cartoons were found to be more effective and sarcastic in reflecting the image of identity than sentences.The scope of the literary works was determined by the characteristics such as the works that were first published between 1940 and 1960 and that contained Greek-`Rum` image. Afterwards, the works were read with a deconstructive method. The scope of literary works first determined the features such as being published between 1940 -1960 and the works which contain Greek- `Rum` image. Afterwards, readings of the works were carried out in a method of construction.In the section of literary works, `Is there a common approach among the representatives of the same ideological view regarding the Greek- `Rum`? If so, can a connection be established between the viewpoint of the `other` and ideologies? Answers were sought for such questions. The inference reached from the findings is that a negative prejudice prevails in the view of Greek- `Rum`.Nation states, the `other` has been observed that always the danger and support through historiography to be detected with the threat policy Popular historiography tools out prepared retains its vitality in the collective memory of the negative Greek- `Rum` image in this thesis. 310

`Türkiye Yunanistan İlişkilerinin Batı Trakya Müslüman-Türk ve Türkiye Ortodoks-Rum Azınlığına Yansımaları` başlıklı çalışma Türkiye ve Yunanistan arasındaki ilişkilerin azınlıklara nasıl yansıdığını konu almaktadır. Bu çalışmanın amacı, iki ülke arasındaki ilişkilerin Lozan Barış Antlaşması'nın imzalanmasından bu yana nasıl bir değişim gösterdiği, karşılıklı algılamalar, sorunlar, bu sorunların Yunanistan'daki Türklere ve Türkiye'deki Rumlara nasıl yansıdığıdır. Türkiye ve Yunanistan'ın milliyetçilik anlayışları, uyguladıkları azınlık politikaları ve iki azınlığın uygulanan politikalardan nasıl etkilendiği ortaya koyulmaktadır. Dört bölüm olarak hazırlanan çalışmanın birinci bölümünde milliyetçilik kavramı, yaklaşımları, azınlık kavramı, hakları, tartışmaları, Türkiye ile Yunanistan'ın milliyetçilik ve azınlık kavramları çerçevesindeki politikaları incelenmiştir. İkinci bölümde ise Lozan Barış Antlaşması'ndan günümüze iki ülke arasında gelişen sorunlar değerlendirilmiştir. Üçüncü bölümde ise Türk-Yunan ilişkilerinin Batı Trakya Türkleri üzerindeki yansımaları, Batı Trakya Müslüman-Türk azınlığın yaşadığı sorunlar ve Yunan hükümetinin uyguladığı politikalar incelenmiştir. Çalışmanın dördüncü ve son bölümünde ise Türk-Yunan ilişkilerinin Ortodoks-Rum azınlığa nasıl yansıdığı, Rum azınlığın yaşadığı sorunlar ve Türk hükümetinin uyguladığı politikalar incelenmiştir. Çalışmada ulaşılan temel sonuç ise iki ülke arasındaki ilişkilerde tarihsel süreç içerisinde karşılıklı bir güvensizliğin olup milliyetçilik anlayışları neticesinde azınlıklara uyguladıkları politikaların azınlıkların yaşamını kötü şekilde etkilemiş olduğudur. Azınlık haklarının uluslararası antlaşmalarla garanti altına alınmasına rağmen zaman zaman ihlal edildiği, bazı sorunların çözüme kavuşturulduğu bazı sorunlarınsa hala devam ettiği görülmektedir.Anahtar Kelimeler: Türkiye, Yunanistan, Türk, Müslüman, Yunan, Rum, Azınlık, Milliyetçilik `The reflections of the relations of Turkey- Greece on Western Thrace Muslim-Turk and the Orthodox -Greek minority of Turkey` on the study entitled how to get working on minority issues is reflected in the relations between Turkey and Greece. The goal of this study was two show how a change since the signing of the Lousanne Peace Treaty of relations between two countries, mutual perceptions, promblems, and these problems are reflected in Greece to Turkey how to Greeks in Turkey. Understandings of nationalism of Turkey and Greece, minority policies implemented and how two minorities are affected by the policies implemented is put forward. İn the first part of the study prepared in four sections, the concept of nationalism, approaches, the concept of minority rights, debats, policies of Turkey and Greece within the frame work of nationalism and minority concepts were examined. İn the second part, the problems between the two counries have been evaluated since the Lousanne Peace Treaty, in the third part, the reflections of the Turkish-Greek relations on the Western Thrace Turks, the problems experienced by the Western Thrace Turkish minoriy and the policies implemented by the Greek Goverment were examined. İn the fourth and last part of the study how Turkish-Greek relations are reflected in the orthodox minority, the problems of the minority population and the policies of the Turkish goverment were examined. The main point reached in this study is that the policies applied to minorities as a result of the nationalist understanding and the mutual distrust in the relations between the two countries have affected the lives of minorities badly. Although minority rights are guaranteed by international treaties, from time to time they are infringed. And also some of the promlems have been solved but some are still continuning.Key Words: Turkey, Greece, Turkish, Muslim,Greek, Rum, Minority, Nationalism 182

Dünya genelinde yaşanan kimlik çatışmaları, iç savaşlar, siyasi ve sosyal olaylar adaletsiz gelir dağılımı ve ekonomik gelişmeler kişilerin göç eylemini gerçekleştirmesine neden olmaktadır. Bu da göçmenleri güvenli bölge arayışına itmekte, gelir düzeyi yüksek yerlere yöneltmektedir. Dolayısıyla bu özelliklere sahip bazı Avrupa ülkeleri, Afrika’daki kimlik çatışmasından kaçan göçmenler ile Ortadoğu’da yaşanan iç savaşların etkileri ve terör örgütlerin eylemlerinden korkan göçmenlerin kaçak girişlerine maruz kalmaktadır. Göçmenler, Afrika kıtasından Akdeniz’i geçerek İspanya, Fransa ve İtalya gibi en önemli göç güzergâhını veya Mısır, Suriye ve Türkiye’yi kara ve deniz sınırlarını geçerek Yunanistan’a ulaşan göç güzergâhını kullanmaktadırlar. Dolayısıyla Türkiye ve Yunanistan önemli göç güzergâhları üzerinde bulunan iki devlet olarak görülmektedir. Türkiye ve Yunanistan’ın önemli göç güzergâhları üzerinde yer alması, ikili ilişkilerde yeni bir sorun olan mülteci krizinin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bahse konu ikili ilişkilerde Yunanistan’ın mülteci krizini eşit sorumluluk çerçevesinde çözme eğiliminden uzakta olduğu gözlenmektedir. Bu eylem karşısında Türkiye, geri gönderme taleplerinin ve gönderme işlemlerin iki devlet arasında imzalanan antlaşmalar çerçevesinde hukuka uygun şekilde yapılmasından yana tavır sergilerken Yunanistan’ın sınırları içerisinde yer alan daha fazla göçmeni Türkiye’ye gönderme çabası içinde olduğu görülmektedir. Yunanistan, kendi sınırlarından daha fazla göçmeni Türkiye’ye geri gönderme yolu açısından iki devlet arasındaki sınırlarda gerçekleşen geri itme yöntemini kullanmaktadır. Yunanistan’ın bu davranışı Türkiye’ye daha fazla göçmen gönderme eğiliminin iki devlet arasında imzalanan antlaşmaları hükümsüz kıldığını ve ikili ilişkilerde mevcut mülteci krizini çıkmaza sürüklediğini söylemek mümkündür. Identity conflicts, civil wars, political and social events, unfair distribution of income and economic developments throughout the World have caused the people to carry out the migration. This prompts immigrants to the search for a safe zone and directs them to places with high income levels. Therefore, some European countries with these characteristics are exposed to the illegal entry of migrants who are fleeing the identity conflict in Africa and the impacts of civil wars in the Middle East and the actions of terrorist organizations. Crossing the Mediterranean Sea from Africa, the immigrants use the most convenient migration routes such as Spain, France and Italy or crossing Egypt, Syria and Turkey's land and sea borders, they use the migration route which reaches to Greece. Thus, Turkey and Greece are seen as the countries which are located on important migration routes. The crucial location of Turkey and Greece on important migration routes leads to the emergence of a new problem with the refugee crisis in bilateral relations. In these bilateral relations, it is observed that Greece is far from the tendency to resolve the refugee crisis within the framework of equal responsibility. While Turkey have an attitude towards requests for extradition and submission procedures to be made in accordance with the law within the framework of the agreements signed between the two states as a reaction, it is seen that Greece is in a struggle for dispatching more refugees in their borders to Turkey.In terms of the way they send more refugees back, Greece use the push-back process that take place at the border between the two states. It is possible to say that Greece’s tendency to sending more refugees back to Turkey void bilateral agreements signed between two countries and lead current refugee crisis between two countries into a dead end in terms of bilateral relations.

Dünya genelinde yaşanan kimlik çatışmaları, iç savaşlar, siyasi ve sosyal olaylar adaletsiz gelir dağılımı ve ekonomik gelişmeler kişilerin göç eylemini gerçekleştirmesine neden olmaktadır. Bu da göçmenleri güvenli bölge arayışına itmekte, gelir düzeyi yüksek yerlere yöneltmektedir. Dolayısıyla bu özelliklere sahip bazı Avrupa ülkeleri, Afrika'daki kimlik çatışmasından kaçan göçmenler ile Ortadoğu'da yaşanan iç savaşların etkileri ve terör örgütlerin eylemlerinden korkan göçmenlerin kaçak girişlerine maruz kalmaktadır. Göçmenler, Afrika kıtasından Akdeniz'i geçerek İspanya, Fransa ve İtalya gibi en önemli göç güzergâhını veya Mısır, Suriye ve Türkiye'yi kara ve deniz sınırlarını geçerek Yunanistan'a ulaşan göç güzergâhını kullanmaktadırlar. Dolayısıyla Türkiye ve Yunanistan önemli göç güzergâhları üzerinde bulunan iki devlet olarak görülmektedir.Türkiye ve Yunanistan'ın önemli göç güzergâhları üzerinde yer alması, ikili ilişkilerde yeni bir sorun olan mülteci krizinin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bahse konu ikili ilişkilerde Yunanistan'ın mülteci krizini eşit sorumluluk çerçevesinde çözme eğiliminden uzakta olduğu gözlenmektedir. Bu eylem karşısında Türkiye, geri gönderme taleplerinin ve gönderme işlemlerin iki devlet arasında imzalanan antlaşmalar çerçevesinde hukuka uygun şekilde yapılmasından yana tavır sergilerken Yunanistan'ın sınırları içerisinde yer alan daha fazla göçmeni Türkiye'ye gönderme çabası içinde olduğu görülmektedir. Yunanistan, kendi sınırlarından daha fazla göçmeni Türkiye'ye geri gönderme yolu açısından iki devlet arasındaki sınırlarda gerçekleşen geri itme yöntemini kullanmaktadır. Yunanistan'ın bu davranışı Türkiye'ye daha fazla göçmen gönderme eğiliminin iki devlet arasında imzalanan antlaşmaları hükümsüz kıldığını ve ikili ilişkilerde mevcut mülteci krizini çıkmaza sürüklediğini söylemek mümkündür.Anahtar kelimeler: Türk-Yunan İlişkiler, Göç, Mülteci Krizi, Geri Kabul Antlaşması, Sınır, Sınır Güvenliği Identity conflicts, civil wars, political and social events, unfair distribution of income and economic developments throughout the World have caused the people to carry out the migration. This prompts immigrants to the search for a safe zone and directs them to places with high income levels. Therefore, some European countries with these characteristics are exposed to the illegal entry of migrants who are fleeing the identity conflict in Africa and the impacts of civil wars in the Middle East and the actions of terrorist organizations. Crossing the Mediterranean Sea from Africa, the immigrants use the most convenient migration routes such as Spain, France and Italy or crossing Egypt, Syria and Turkey's land and sea borders, they use the migration route which reaches to Greece. Thus, Turkey and Greece are seen as the countries which are located on important migration routes.The crucial location of Turkey and Greece on important migration routes leads to the emergence of a new problem with the refugee crisis in bilateral relations. In these bilateral relations, it is observed that Greece is far from the tendency to resolve the refugee crisis within the framework of equal responsibility. While Turkey have an attitude towards requests for extradition and submission procedures to be made in accordance with the law within the framework of the agreements signed between the two states as a reaction, it is seen that Greece is in a struggle for dispatching more refugees in their borders to Turkey.In terms of the way they send more refugees back, Greece use the push-back process that take place at the border between the two states. It is possible to say that Greece's tendency to sending more refugees back to Turkey void bilateral agreements signed between two countries and lead current refugee crisis between two countries into a dead end in terms of bilateral relations.Key Words: Turkish-Greek Relations, Migration, Refugee Crisis, readmission agreement, border, border security 112

Geçmişi yüzyıllara dayanan Türk-Yunan ilişkileri aynı coğrafyada yaşanan rekabet nedeniyle güvenlik ve çıkarların egemen olduğu düzene sahiptir. Osmanlı Devleti'nin Balkanlardan çekilmeye başlaması ile beraber iki ulus sürekli olarak karşı karşıya gelmiş, Türk Ulusal Mücadelesi'nin en önemli adımları Yunanlılara karşı atılmıştır. Lozan Barış Antlaşması ile iki ülkenin sınırları belirlenmiş, Batı Trakya toprakları Yunanistan sınırları içerisinde kalmıştır. Türk azınlığın hakları antlaşma sonrasında istikrarlı bir şekilde ihlal edilirken, iki ülke Kıbrıs, Ege, azınlıklar, doğal kaynaklar, karasuları ve havasahası konuları nedeniyle sürekli karşı karşıya gelmiştir. Türk-Yunan ilişkilerinde Batı Trakya Türk azınlığı önemli bir konu olması nedeniyle incelenmesi ihtiyacını duyulmuştur. Çalışma Yunanistan'ın bağımsızlığından 2018 yılının sonuna kadar ilişkiler ele alınırken, ilişkilerin Türk azınlığa etkisinin ne şekilde olduğu belirlenmeye çalışılmıştır. Türk-Yunan ilişkilerinde sorunlara güvenlik temelli bakış açısı olması nedeniyle çalışma içerisinde realist teori tercih edilmiştir. Çalışmanın argümanı ise Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti) öncesi ve sonrası dönemde yüksek politika konularında ilerleme olmadığı, alçak politika konularında çeşitli ilerlemeler sağlandığıdır. İlişkilerde güç, ulusal güvenlik, göreli kazanç ve güvenlik ikileminin hâkim olması yüksek politika alanlarında sorunların çözümünü zorlaştırmış, ilişkilerin alçak politika alanlarında ilerlemesini sağlamıştır. Tarihsel süreçte ilişkilerin bozulmaya başlaması ile Türk azınlığın haklarına yönelik sınırlama ve askıya alma gelişmeleri yaşanırken, azınlığın toplumsal hayatında derin izler bırakacak olan ve azınlığın kendi içerisinde bölünmesine yönelik bir siyaset izlenmiştir.Ak Parti döneminde Türk-Yunan ilişkilerinde özellikle alçak politika konularında gelişmeler yaşanırken, yüksek politika konularında iyi niyet açıklamaları ve tartışmalar dışında gelişme olmamıştır. Türk azınlık gündeme geldiğinde Yunanistan'dan Türkiye'ye sert eleştiriler gelmiştir. Batı Trakya Türk azınlığı ilişkilere bağlı olarak dönem dönem olumlu adımlarla karşılaşmış ancak on yıllardır yaşanan sorunların çözülmesine yönelik adımlar atılmamıştır. İlişkilerden bağımsız olarak hakların kullanımı ve ihlal edilmesi noktasında sorunlar yaşamaya devam ederken,yeni sorunların eklendiği bir sürece girilmiştir. Turkish-Greek relations has a long history and comprise a system based on security and benefits of both countries sharing the same region. After the gradual decline of Ottoman administration in the Balkans, both nations frequently confronted, the most significant step of Turkish National Struggle was taken against the Greeks. Borders of both Turkey and Greece were defined with the Peace Treaty of Lausanne and Western Thrace became remained inside Greece. After 1923, rights of the Turkish minority were gradually violated while both countries frequently confronted based on issues related with Cyprus, Aegean, minorities, natural resources and airspace. Being one of the significant topics in Turkish-Greek relations is one of the main reasons why this study is dedicated to issues of the Turkish minority in Western Thrace. It is composed of * chapters covering the period from the independence of Greece as of this day. It aims to analyze impacts of bilateral relations on the survival of the Turkish minority. While doing so, it uses theories of Realism given the understanding of security in Turkish-Greek relations. This research argues that before or after the Justice and Development Party (Ak Parti) there has been almost no significant progress in issues of high politics while some has been observed in those of low politics. Given that bilateral relations is dominated by matters of power, national security, subjective benefit and security dilemma, then, solutions of problems falling within the domain of hard politics turned out to be difficult. In this respect, progress can be observed primarily in low politics between Turkey and Greece. Regarding the Turkish minority, this research highlights that worsening of bilateral relations had also negative impact on Greece's limiting rights belonging to the Minority; policies of Greece aiming polarization of the Turkish minority left deep wounds on their lives. As for the period 2002-2018 under the Ak Parti, development in Turkish-Greek relations occurred mainly in issues of low politics while almost no progress happened apart from some discussions and statements of good will. Greece reacted against Turkey in case issues of the Turkish minority became part of bilateral talks and meetings. Depending on ups and downs in relations between Turkey and Greece, some problems of the Turkish minority of Western Thrace found solutions while no steps have still been taken for solution of their fundamental problems. Regardless of relations between the two countries, some new problems have already been added to the existing ones. 427

Tezimizde, II. Abdülhamit döneminde 1897 Osmanlı-Yunan Harbi üzerine yazılmış harp tarihi eserlerinden yola çıkarak dönem harp tarihçiliğinin esaslarının izleri sürülmeye çalışılmıştır. Dönem harp tarihçiliğinin esas, biçim, içerik, kapsam ve prensipleri ortaya koymadan önce harp tarihi olgusunun dönemimize gelene kadarki tarihi seyrini de ortaya koymaya çalıştık. Araştırmamızı buna iten sebep, harp tarihinin yalın ve izole bir yapısının olmayışı, tarihi gelişim ve düşüncelerden sürekli etkilenmesi idi. Ayrıca harp tarihinin askeri tarihe göre konumunu ve kapsamını belirlemeden dönem harp tarihi anlayışını netleştiremeyeceğimizden, harp tarihinin tarihi seyri içerisinde ilişki kurduğu konu, kavram ve disiplinleri belirlemeye çalıştık. Ulaştığımız bulgularla harp tarihi bilgisinin üretim süreci ve bir çıktı olarak harp tarihi bilgisinin özelliklerini tespit ettik. Sonrasında dönem harp tarihi esaslarımızın da bu epistemolojik süreçle tutarlı olduğunu, ayrıca Osmanlı askeri karar verme sürecini kendisine model olarak kabul ettiğini gördük. Bu sürecin sonucunda harp tarihinin bilgisini üretirken fenn-i harbi bir araç gibi kullandığını gözlemledik. Harp tarihi, dönem fenn-i harbini hem bir doğrulama hem de tahlil aracı olarak kullandığından dolayı son bölümümüzü eserlerimizdeki dönem savaş sanatını yansıtan fenn-i harp bilgilere ayırdık. In our thesis, we exerted to find out the fundamentals of war historiography based on war histories relating to Greco-Ottoman War (1897) written in the era of Abdülhamit II.. Before ascertaining the bases, forms, content, extent and principals of the term war historiography, we tried to reveal the historical course of war history phenomenon came to our research period. The major factors that makes our research heads for are the facts that the war history has no plain or isolated form and was being affected incessantly by historical thought and progress. Futhermore, in this historical course we try to determine the issue, concept and disciplines that war history get in touch, so that we can't clarify the understanding of term war history without making clear the position of war history to the military history. We determined the features of the production course of war history information and information as output with the findings that we attained. Then according to our observations, we understood that fundamentals of our war history is consistent as a whole and utilizing the term military decision-making progress as a model. And also observed that war history produces its information by means of the term art of war. Due to the fact that war history uses the term art of war as both validating and analyzing tool, we decided to describe the term art of war principles that our war history treatises reflect. 210

In this article the literary works of Konstantin Leontiev about the Eastern studies with point of view of mutual Turkish-Greek relations have been analyzed. Konstantin Leontiev (1831-1891) is one of the famous and many-sided Russian intellectuals of the XIX century: he is a diplomat, philosopher, writer, literary critic and political journalist. His works offer very interesting material and knowledge on the history of Ottoman Empire as well as on nations inhabiting these territories. Konstantin Leontiev lived in Turkey during the period of 1863-1874, when he worked for the Russian diplomatic service in the Ottoman Empire. He served as a consul in Crete, Adrianople, Tulcea, Ioannina, Salonika. In 1872-73 he lived in Constantinople and the Princes Islands. However, not only the call of duty but his true and genuine affection bound K.Leontiev to Turkish lands and people. His intimate knowledge of the East has influenced deeply K. Leontiev literature and resulted in creation of many works. It is during this time that he wrote his famous oriental stories, which were published as a separate book entitled “From the lives of Christians in Turkey”. The Philosophical works and literary heritage of Konstantin Leontiev have been quite an important interest for Turkey and Turkish society as well. A very good knowledge of Muslim religion and culture has profound influence on the religious vision of K. Leontiev, who has revealed a tolerance and respect for religion.. Characters of Konstantin Leontiev’s works reflects perfectly very different and difficult lives of Turks and Greeks of this period. He succeeds in creation of very bright picture representing their traditions and daily lifestyle, ethical and family values, political and religious views. Thus, in these works the author has presented a broad epic painting portraying the fate and history of these two nations living together for many years.

Soğuk Savaş yalnızca iki kutuplu dünyada süper güç mücadelesini değil aynı zamanda nispeten küçük ve güçsüz devletlerin yararlanabileceği bir çevreyi de beraberinde getirmiştir. Bu tez 1963-1974 yılları arasında Türkiye ve Yunanistan'ın Soğuk Savaş atmosferinde süper güçleri hesaba katarak geliştirdikleri Kıbrıs politikalarını inceliyor. Bu iki devlet kendi çıkarları doğrultusunda süper güçlerden ne derece faydalanmaya çalışmışlar ve ne kadar başarılı olmuşlar, bunun cevabını aradık. Elde edilen bulgular ışığında gerek Türkiye'nin gerekse Yunanistan'ın üç ana krizin (1964, 1967, 1974) gerçekleştiği söz konusu süreçte büyük güçleri olabildiğince yanlarına çekmeye çalıştıkları, bu doğrultuda Soğuk Savaş'tan ve özellikle de detanttan fazlaca yararlandıkları görülmektedir. Bir diğer ifadeyle, iki kutuplu dünyanın liderlerinin özellikle kendi aralarındaki tansiyonu düşürme çabası içine girdiği bir süreçte NATO müttefikleri olan Türkiye ve Yunanistan gerekli gördükleri ölçüde SSCB ile dirsek temasına geçmiş ve Sovyetler bu iki ülke için ABD'den bekledikleri desteği alamadıklarında başvuracakları göz ardı edilemez bir seçenek olmuştur. Coğrafi konumu itibariyle büyük öneme sahip Kıbrıs, süper güçlerin de ilgisini çekmiş ve onlar da kendi çıkarları doğrultusunda Türkiye veya Yunanistan'ın yanında yer almaktan çekinmemişlerdir. The Cold War brought about not only a superpower rivalry in a bipolar world but also an environment from which relatively small and weak states could benefit. Taking into account the very existence and significance of the superpowers in the Cold War atmosphere, this thesis examines the Cyprus policies of Turkey and Greece between the years 1963-1974. I have sought to answer to what degree these two states have struggled to exploit the superpowers, namely the US and the USSR, in their own interests, and how successful they have been. In the light of the findings obtained, it has been seen that both Turkey and Greece did their best to win the superpowers over during all of the major crises (1964, 1967, and 1974), and accordingly, managed from time to time to capitalize on the cold war, in particular détente. That is to say, in a period when the superpowers went into the effort of de-escalating tension, especially between themselves, the two NATO allies, Turkey and Greece, began to rub shoulders with the USSR when necessary, and the Soviets remained an unignorable option for these two countries as long as the US did not meet their expectations. Crucial primarily due to its geographical location, Cyprus attracted the attention of the US and USSR as well, and the superpowers did not hesitate to side with any of the parties in accordance with their regional interests. 170

1975 yılının Mart ayı sonunda kendilerini “Milliyetçi Cephe” olarak tanımlayan Adalet Partisi, Cumhuriyetçi Güven Partisi, Milli Selamet Partisi ve Milliyetçi Hareket Partisi’nden oluşan partiler bir araya gelerek Adalet Partisi Genel Başkanı Süleyman Demirel’in başbakanlığında 1970’li yılların en uzun sürecek koalisyonunu kurmuşlardır. Anadolu’da milliyetçiliğin yükselmesinde büyük rol oynayan Milliyetçi Cephe, ilk olarak 1975 yılında iktidara gelmiş, 1977’de II. Milliyetçi Cephe ve 1979 yılında da Örtülü Milliyetçi Cephe olarak adlandırılan ve sağ partiler tarafından desteklenen Adalet Partisi’nin iktidara gelmesiyle üç dönem ülkeyi yönetmiştir. Milliyetçi Cephe Hükümetleri döneminde iç politikada tam bir kargaşa ortamı hüküm sürmekte; çatışmalar, öğrenci olayları, ekonomik bunalımlar ve hükümetteki uyum sorunları devam etmekteydi. Kıbrıs meselesi ve Türkiye?ABD ilişkilerinde ABD’nin uyguladığı silah ambargosu, TürkiyeYunanistan ilişkilerindeki Ege sorunu ve Türkiye?AET ilişkilerinin yeniden düzenlenmesi bu dönemin önemli dış politika sorunlarının temel unsurları olarak yer almaktaydı. Makalede Milliyetçi Cephe Hükümetleri dönemindeki önemli iç ve dış politik sorunlar döneme ait gazetelerden ve belli başlı telif ve tetkik eserlerden yararlanılarak değerlendirilecektir., At the end of March in 1975, the political parties such as Justice Party, Republican Trust Party, National Welfare Party and National Action Party calling themselves “nationalist front” formed together the long?living coalition of 1970’s with Süleyman Demirel as PM. National front which played a crucial role in boosting the nationalism in Anatolia first came to power in 1975, for a second time in 1977 and last of all in 1979 as it is called covert?nationalist front whose support is originated from nationalist parties. The rule nationalist?front governments witnessed full scale turmoil in domestic politics while conflicts, student uprisings, economic stagnation and governmental problems engulfed the entire country. Cyprus problem and American arms embargo regarding the Turkish?American relations, Aegean problem concerned on Turkish?Greek relations and regulation of relationship between Turkey and EEC were of the leading issues during this period. This paper aims at evaluating the domestic and foreign developments during National Front governments through newspapers of pertaining era along with primary and secondary sources.

Türkiye ile Yunanistan'ın Batı Bloğu ile bütünleşme süreci 1950'li yılların başlarına kadar ikili ilişkilerine olumlu yansırken, 1950'lerin ortalarında patlak veren Kıbrıs krizi ile birlikte ilişkilerde yeni bir döneme girilmiş ve bu tarihten sonra Türk-Yunan ilişkileri önemli bir gelişme kaydedememiştir. 1960'larda her iki ülkede de sol muhalefetin güçlenmesi, iktidardaki sağ partilerin konumlarının sarsılmasına yol açarken, Yunanistan'da ciddî bir siyasî kriz ortaya çıkmış ve 1965'den 1967'ye kadar ülke istikrarsız koalisyonlar tarafından yönetilmiştir. Bu siyasî kriz 21 Nisan 1967'de Albayların yönetime el koymasıyla sona ermiştir. Albaylar Cuntası'nın, Temmuz 1974'de Kıbrıs'taki darbe girişimi, Türkiye'nin adaya müdahalesi ile sonuçlanmış ve dolaylı olarak Yunanistan'daki Cunta'nın devrilmesine zemin hazırlamıştır. Böylece Yunanistan yedi yıllık karanlık dönemin sonunda demokrasiye geçmiştir., SUMMARY While Greece's West Block integration process with Turkey reflected positively on the bilateral relations until the early 1950s, with the Cyprus crisis erupted in mid 1950s, a new era in relations started and since this date, Turkish-Greek relations have not made significant progress.A serious political crisis arose in Greece and from 1965 until 1967 the country was ruled by unstable coalitions whilethe strengthening of the left opposition in both countries in the 1960s led to the shaking of the positions of the ruling right-wing parties,This political crisis came to an end on April 21, 1967, when the Colonels seized control. The Cyprus coup attempt on July in 1974 by The Colonels Junta resulted in Turkey's intervention to the island. This indirectly layed the groundwork for the overthrow of Junta in Greece. Thus, Greece switched to democracy at the end of the seven-year dark period.

I. Balkan Savaşı Osmanlı İmparatorluğu'nun günümüzde Arnavutluk, Bosna-Hersek, Sırbistan, Makedonya, Bulgaristan ve Yunanistan'ın elinde bulunan toprakları kaybettiği savaştır.Bu çalışma; Yunanlı akademisyenlerin araştırmaları, Yunanistan Genelkurmay Başkanlığı'nın belgeleri ve savaş sırasında yayınlanmış olan gazete haberlerinden yararlanılarak hazırlanmıştır. Araştırma ve incelemeler sırasında I. Balkan Savaşı'na gelmeden önce bu savaşı hazırlayan faktörlerle karşılaşılmış, Osmanlı İmparatorluğu'nun Balkanlardaki topraklarını ele geçirmek ve Türkleri Avrupa kıtasından çıkartmak için uzun süren bir hazırlığın olduğu tespit edilmiştir. Osmanlı İmparatorluğu'nun kuzey ve kuzey batı sınırlarında Rusların destekleri ile başlayan küçük çaplı isyanlar zaman içerisinde Karadağ, Eflak ve Sırbistan'ın imparatorluktan ayrılmasına yol açmıştır. Ayrıca yine Rusya'nın desteği sayesinde 1821 yılında Yunan isyanı başlamış ve ilk eylemler Mora yarımadasında görülmüştür. Çalışmanın ilk bölümünde Yunan isyanına, dış güçlerin Osmanlı İmparatorluğu'nu Balkanlardan çıkartmak için hazırladıkları planlara, Müslüman olmayan halkı örgütlemelerine ve Balkanlarda ayaklanmaları başlatmalarına değinilmiştir. Çalışmanın devamında Yunanistan'ın kuruluşu siyasi, ekonomik ve silahlı kuvvetlerinin oluşumu, bu oluşumlara dış devletlerin verdiği maddi ve manevi yardımlar, yaşanan iç çatışmalar, I. Balkan Savaşı'nı hazırlayan faktörler, Balkan devletlerinin askeri güçleri, bu devletlerde yaşayan halkların nufus dağılımları kısaca değerlendirilmiştir. I.Balkan Savaşı öncesi Balkan devletleri arasına bir dizi gizli antlaşmalar imzalanmıştır. Yunanistan ve Bulgaristan arasında 10 Ağustos 1910 yılında ilk görüşmeler olmuş olsa da geçici bir süre bundan vazgeçilmiş, 1911 yılından itibaren Venizelos tarafından tekrar başlatılmıştır. 29 Şubat 1912 yılında Sofya'da Sırplar ve Bulgarlar bir işbirliği antlaşması imzalamışlardır. Bunun sonrasında 16 Eylül 1912 tarihinde Sırbistan ve Karadağ seferberlik ilan etmiştir. Yunanistan, Makedonya ve Trakya'da bulunan Yunan azınlıkları için bu savaşa dâhil olmayı kabul etmiştir. 17 Eylül 1912 yılını 18 Eylül'e bağlayan gece savaş ilan edilmiştir. Yunanistan'la birlikte yedi gün sonra Karadağ da savaş ilan etmiş ve 25 Eylül 1912'den itibaren savaşa öncülük eden ülke olmuştur. Yunan kaynaklarının aksine Türkçe kaynaklar I. Balkan Savaşı'nın başlangıcını 8 Ekim 1912 olarak vermektedir. Yunan orduları 5 Ekim sabahı harekete geçmiş ve Osmanlı ordusu ile ilk çarpışmalar 6-7 Ekim muharebelerinde gerçekleşmiştir. Bundan sonra Sarandoporo muharebesi yapılmış ve Servia Yunanlılar tarafından alınmıştır. Hemen ardından gerçekleşen Yanya muharebesinde Yunanlılar beklediklerinden daha iyi bir savunma ile karşılaşmışlar ve Yanya'yı ele geçirememişlerdir. Ancak, 26 Ekim 1912'de Hasan Tahsin Paşa elindeki 25.000-26.000 askere rağmen tek kurşun atmadan Yunanlılara teslim olmuştur. 21 Şubat 1913'te Yanya şehrinin Yunalılara teslim edilmesiyle Yunanistan topraklarındaki savaş sona ermiştir.I.Balkan Savaşı'nın ardından Osmanlı İmparatorluğu Avrupa'daki topraklarının % 83'ünü kaybetmiş, bu savaştan en kârlı ayrılan ülke ise Yunanistan olmuştur. Osmanlı topraklarından 55.919 km²'lik bir bölümünü kendi topraklarına eklemiştir. Osmanlı İmparatorluğu uğradığı ağır yenilgilerden sonra barış istemiş ve 30 Mayıs 1913 tarihinde Londra Konferansı ve Antlaşması ile I. Balkan Savaşı sona ermiştir. The 1st Balkan War is the battle where the Ottoman Empire lost the lands that are now in the possession of Albania, Bosnia and Herzegovina, Serbia, Macedonia, Bulgaria and Greece. This study was based on the researches of Greek academics, the documents of the Greek Army and the newspaper articles published during the war.During this study, the factors that led to this war were evaluated, long before the 1st Balkan War started, and it was seen that there was a long term preparation for conquering the lands of the Ottoman Empire and removing the Turks from Europe. Small rebellions, beginning with the support of the Russians on the northern and north-western borders of the Ottoman Empire, have led over time to the departure of Montenegro, Wallachia and Serbia from the empire. In addition, the Greek revolt started in 1821, again with the support of Russia, and the first actions were seen in the Peloponnese peninsula.The first part of the study is about this rebellion, the plans of the external powers in order to remove the Ottoman Empire from the Balkans, about how they organized the non – Muslim populations and how they launched rebellions in the Balkans.Later in the study, the foundation of Greece, the formation of the political, economic and armed forces of it, the material and moral aid given to these formations by foreign states, the internal conflicts, the factors that prepared the 1st Balkan War, the military forces of the Balkan States and the population distribution of the people living in these states were briefly reviewed.A number of secret agreements have been signed between the Balkan states before the 1st Balkan War. Although the first negotiations between Greece and Bulgaria were started on 10th August 1910, this attempt was temporarily abandoned and it was resumed by Venizelos in 1911. On 29th February 1912, Serbs and Bulgarians signed a co-operation agreement in Sofia. Subsequently, on 16th September 1912, Serbia and Montenegro declared mobilization in preparation for war. Greece has agreed to participate in this war for its Greek minorities in Macedonia and in Thrace. A war was declared the night connecting 17th September to 18th September. Seven days later, together with Greece, Montenegro declared war as well, and from 25th September 1912 it became the leading country in the war. Contrary to Greek sources, Turkish sources give the 8th October 1912, as the beginning of the First Balkan War. Greek armies went into action on the morning of October 5th and the first combats with the Ottoman army took place in the battles of October 6th -7th. After that Sarandaporo battle was done and Servia was taken by the Greeks. In the immediate battle of Yanya, the Greeks faced a better defence than they had expected, and they could not capture Yanya. However, on 26th October 1912, despite the fact that he had 25.000 – 26.000 soldiers, Hasan Tahsin Pasha surrendered to the Greeks without using a single bullet. On 23th February 1913, the battle on the Greek lands was brought to an end with the delivery of the city of Yanya (Ioannina) to Greeks. After the 1st Balkan War, the Ottoman Empire lost 83% of its land in Europe. Greece was the most profitable country to leave this war. 55,919 km² of Ottoman territory was added to Greek territory. The Ottoman Empire suffered a heavy defeat and wanted peace, so on 30th May 1913, the 1st Balkan War was brought to an end with the London Conference and the London Treaty. 270

İkinci Dünya Savaşı 1945 yılında sona ermiştir. Savaş sonunda ABD gücünü yitirmiş, Sovyetler ise savaştan güçlenerek çıkmıştır. Bu da dünya konjonktürünün değişmesine neden olmuştur. ABD hegemonyasındaki tek kutuplu dünya artık ABD ve Sovyetler ekseninde iki kutuplu hale gelmiştir. Savaşta, Türkiye savaş dışında kalarak denge politikası izlemiştir. Yunanistan ise Almanların ve İtalyanların işgaline uğramış ve savaştan ağır yaralar alarak çıkmıştır. Tam toparlanamadan da ülke içinde çıkan iç çatışmalar neticesinde iç savaşla mücadele etmiştir. Birbirine komşu Türkiye ve Yunanistan Sovyetlerin tehditlerine maruz kalmıştır. Bu nedenle iki ülke Batıya yakınlaşarak ortak hareket etmeye başlamış ve NATO'ya üye olmuştur.Türkiye ve Yunanistan arasında bu süreçte karşılıklı üst düzey ziyaretler yoğunlaşmış ve bir takım anlaşmalar yapılmıştır. Böylece iki ülke arasındaki yakınlaşma sadece siyasi boyutta kalmamış, kültürel ve sosyal alanlara da yansımıştır. 1950-1954 yılları arasında iki ülkenin her alanda yakınlaşması, Türk ve Yunan basınına dolayısıyla kamuoyuna yansımıştır. 1954 yılı itibariyle de iki ülke arasındaki bu dostluk, Kıbrıs sorununun uluslararası boyuta taşınmasıyla yavaş yavaş kopma noktasına gelmiştir. Bu tezde Türkiye ve Yunanistan'ın 1950-1954 yılları arasındaki yakınlaşmasının her iki ülkenin basınında nasıl ele alındığı ve kamuoyundaki yansımaları değerlendirilecektir. The Second World War ended in 1945. At the end of the war the USA fell from power and the USSR grew stronger which caused the international conjuncture to alter. The monopole hegemony of USA over the world came to an end and the adversary politics between the USA and the USSR started. During the war, Turkey carried out an equilibrium policy by standing out of the war. On the other hand, Greece was occupied by Germans and the Italians that led to the severe damage of the country. War-torn Greece also went through a civil war due to the inner turmoil of the state. The neighbors Turkey and Greece faced the USSR threats which pushed them to a convergence policy by approaching to the West and they joined to NATO. An increased number of high-profile visits executed and a set of agreements accorded between Turkey and Greece within this period. Thereby the rapprochement between the two states acquired a social and cultural dimension besides political. The rapprochement between two countries in all areas from 1950 to 1954 was also reflected in Greek and Turkish press. As of 1954, the Cyprus issue scaled up to an international level that led the amity between Greece and Turkey to come to a breakaway point. This thesis studies the Greece's and Turkey's press coverage of the rapprochement between two states through 1950-1954 and also its reflections to the public opinion. 207

1924 yılı öncesinde bugünkü Niğde, Nevşehir, Aksaray, Kayseri, Adana ve İstanbul illerinde yaşamış olan Türkçe konuşan Ortodokslar, dini inanışları nedeniyle Rum-Ortodokslara mensup sayılmış, ancak dil ve kültür açısından Türklere olan benzerlikleriyle dikkat çekmişlerdir.Bu topluluk, dini ihtiyaçlardan ötürü ortaya çıktığı düşünülen ve Karamanlıca denilen yazı diliyle gazete, dergi ve kitaplar yayımlamıştır. Bu yayınlar incelendiğinde, hem Türkçe konuşan Ortodoksların yaşantılarıyla ilgili hem de söz konusu topluluğun, çevrelerinde yaşanan gelişmeleri nasıl değerlendirdiklerine dair birtakım çıkarımlar yapılabilmektedir. Bu değerlendirmeler, çeşitli parametrelerle birlikte ele alındığında anlam kazanmaktadır. Bunlardan ilki, Türkiye ve Yunanistan arasındaki güç dengesidir. İkincisi ise Türkçe konuşan Ortodoksları hedef alan ve açılan okullar vasıtasıyla yayılan Yunan propagandasıdır. Karamanlıca basını bu doğrultuda eğitim almış kişiler elinde tutmuştur. Söz konusu eğitimli grup, çıkardıkları gazetelerde, bu propagandanın henüz nüfuz etmediği 1897 yılında, vatandaşı oldukları Osmanlı Devleti lehine yazılar kaleme almışlardır. Ancak Yunanistan'ın siyasi açıdan güç kazanmasına paralel olarak Karamanlıca basının, 1912-1913 Balkan Savaşları yıllarında Yunanistan'a yaklaştığı ve 1922 yılına gelindiğinde Türkçe konuşan Ortodokslar arasında Yunan propagandası yapan bir organa dönüştüğü görülmektedir.30 Ocak 1923 tarihinde Türkiye ve Yunanistan'ın imzaladığı Mübadele Sözleşmesi ile birlikte, Türkiye içerisindeki Rum-Ortodoks ve Yunanistan'daki Müslüman halkların değişimi kararı alınmıştır. Türkçe konuşan Ortodokslar da bu karar gereğince, çoğunlukla 1924 yılının Haziran ve Kasım ayları arasında Türkiye'den ayrılmışlardır. Türkiye'deki son yıllarında Yunan yanlısı bir tavır ortaya koyan Karamanlıca basın, Yunanistan'da da faaliyetine devam etmiştir. Ancak Türkiye'de iken Yunanistan'ı büyük ve medeni bir ülke olarak tasvir eden ve bu ülkenin siyasi emellerine destek olan Karamanlıca basının, mübadele sonrasında tam anlamıyla duvara çarptığı görülmektedir. Bu nedenle 1924 sonrası Karamanlıca basın, Türkçe konuşan Ortodoksların ekonomik, sosyal ve siyasal sorunlarına, daha açık bir ifadeyle bu topluluğun Yunanistan'a uyum sürecine odaklanmıştır. Bununla birlikte mübadil olmanın verdiği kızgınlığın da etkisiyle Türkiye'nin iç ve dış sorunları, söz konusu basın tarafından Türkiye'ye savaş açmak için bir fırsat olarak değerlendirilmiş ve Yunanistan devletinden bu konuda adım atması beklenmiştir.Anahtar Kelimeler: Aktis, Anatoli, Kapadokya, Karamanlıca, Karamanlılar, Muhacir Sedası, Nea Anatoli, Türkçe Konuşan Ortodokslar. Turkish speaking Orthodox community who had lived in today's Niğde, Nevşehir, Aksaray, Kayseri, Adana and İstanbul before 1924, were seemed as they belonged to Greek Orthodox community because of their religious belief but according to their language and culture they attracted attentions with their smililarities to Turks.This community with their language which tought to be created due to their religion needs, published newspapaers in Karamanlidika language. When these sources analysed, it is possible to make some kind of inferences both about their living style and how they evaluated the developments around them. These evaluations gained meaning when handled with various parameters. The first of this parameters is the power balance between Turkey and Greece. The second is the propaganda which was made by means of schools that aimed Turkish speaking Orthodox community. Karamanlidika press was directed by well educated people. Aforesaid educated people wrote some articles on behalf of Ottoman State in which the counter propaganda hadn't begun yet in 1897. But when Greece began to gain power, during Balkan Wars, Karamanlidika press gradually got closer to Greece and in 1922 the press changed into a propaganda vehicle against Ottoman State.With Population Exchange Contract which was signed on January 30, 1923 between Turkey and Greece, it was decided Orthodox community in Turkey and Muslim community in Greece to be changed. As required, Turkish speaking Orthodox community of Turkey left Turkey mostly in June and November of 1924. Karamanlidika press which reacted closer to Greece in its last period in Turkey, continued its activities in Greece. But it is possible to say that Karamanlidika press, which explained Greece as a modern and powerfull country and supported it's political aims, couldn't find what was expected. For this reason after 1924, Karamanlidika press focused on the economical, social and political problems and generally the adaptation problems of Turkish speaking Orthodox community in Greece. In addition to this, with the effect of the anger of beeing exchangee, the domestic and foreign problems of Turkey was tought as a chance to announce war against Turkey and waited for a step from Greek Government in this direction.Key Words: Aktis, Anatoli, Cappadocia, Karamanlidika, Karamanlı Community, Muhacir Sedası, Nea Anatoli, Turkish Speaking Orthodox. 340

Türkiye-Yunanistan ilişkileri tarihi süreçte güvensizlik temeline dayandırılmıştır. Bu güvensizlik 1950 yılında ortaya çıkan Kıbrıs sorunuyla pekişerek büyümüş, bu dönemde iki ülke arasındaki anlaşmazlıklar realist bakış açısıyla çözüme ulaştırılmaya çalışılmıştır. 1999 yılında düzenlenen Helsinki Zirvesi'nde Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne aday gösterilmesi ilişkileri farklı bir boyuta taşımıştır. Geçmişe bakıldığında tarihleri boyunca hem Türkiye hem de Yunanistan birçok ekonomik krizle mücadele etmek zorunda kalmıştır. Bu krizlerden en önemlisi; 21. yüzyıl itibariyle kendini hissettirmeye başlayarak 2008 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan ve 2009'un son çeyreği ile Avrupa Borç Krizi'ne dönüşen küresel ekonomik krizdir. Çok sayıda ülke bu krizden olumsuz etkilenirken özellikle Yunanistan AB bünyesinde en çok zarar gören ülke olmuştur. Kısa bir süre sonra ise Avrupa Borç Krizi Yunanistan borç krizine dönüşmüştür. Bu netice doğrultusunda, başta AB ülkeleri olmak üzere çok sayıda dünya ülkesini etkisi altına alan Avrupa Borç Krizi'nin Türkiye-Yunanistan ilişkilerine olası etkilerinden yola çıkılarak bu çalışma hazırlanmıştır. Bu bağlamda Avrupa Borç Krizi sonrası süreçte Türkiye-Yunanistan ilişkileri, AB-Yunanistan ilişkisini ortaya koyan bağımsız değişken ve yaşanan ekonomik krizin Türkiye-Yunanistan ilişkilerine etkisini gösteren bağımlı değişken ile birlikte neo-realist kuram çerçevesinde değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme sonucunda iki ülke arasında yaşanan Ege ve Kıbrıs gibi siyasi anlaşmazlıkların çözüme ulaştırılıp ulaştırılamayacağı noktasında bir analiz yapılması amaçlanmıştır. Bu gaye uyarınca çalışma üç ana bölümden oluşturulmuştur. İlk bölümünde realizm, neo-realizm ve çalışmanın alt problemlerinden ilkini oluşturan Türkiye-Yunanistan ilişkilerinin genel çerçevesi neo-realizm bakış açısıyla çizilmiştir. İkinci bölümde, çalışmanın ikinci alt problemini oluşturan Avrupa Borç Krizi'nin ortaya çıkış nedenleri ile Yunanistan ve Türkiye'ye etkilerine değinilmiştir. Çalışmanın ana araştırma sorusunu oluşturan Avrupa Borç Krizi sonrası Türkiye-Yunanistan ilişkileri ise üçüncü bölümde değerlendirilmiştir.Çalışmanın sonucunda uluslararası sistemin günümüzde `Çok Kutupluluğa` doğru dönüştüğü belirlenmiştir. Avrupa'da tecrübe edilen borç krizinin Avrupa Birliği'nin kendini sorgulamasına neden olduğu, Almanya'nın süreç ve kriz yönetiminde ön plana çıktığı, Yunanistan'ın ise ulusal çıkarları doğrultusunda yaşanan borç krizini fırsata çevirerek içinde bulunduğu durumu Türkiye ile olan siyasi sorunlarında bir taviz aracı olarak kullandığı sonucuna varılmıştır. Her ne kadar 1999 Helsinki Zirvesi'nin ardından Türkiye ile Yunanistan arasında ekonomik ve sosyal yönden çok sayıda işbirliği yolu açılmış olsa da, Avrupa Borç Krizi sonrasında AB-Yunanistan ilişkisinin sıkılaşarak devam ediyor olması da açık bir gerçektir. Bu durum, Türkiye-Yunanistan ilişkilerinde Ege ve Kıbrıs gibi geçmişten günümüze taşınan siyasi anlaşmazlıkların uzun bir süre daha Avrupa Birliği nezdinde çözüme kavuşturulamayacağını ortaya koymaktadır. Turkey-Greece relations are based on the fundamental insecurity in the historical process. This insecurity grew by consolidating with the Cyprus problem that emerged in 1950, and the problems between the two countries were tried to be resolved by realist point of view. At the Helsinki Summit in 1999. Turkey's relations with the European Union, the nomination was moved to a different dimension. In retrospect, dates throughout Turkey and many have been forced to fight the economic crisis as well as Greece. The most important of these crises; It is the global economic crisis that began in the United States in 2008, beginning with self-empowerment in the 21st century and turning into the European Debt Crisis with the last quarter of 2009. While many countries are negatively affected by this crisis, Greece has been the most damaged country in the EU. Soon after, the European Debt Crisis became Greece's debt crisis. In line with this conclusion, especially European Union countries, including many countries of the world under the impact of the possible effects of the European debt crisis based on this study has been prepared on the Turkey-Greece relations. In this context, analyzed within the framework of neo-realist theory of the Turkey-Greece relations in the aftermath of the European debt crisis with the independent variable that reveals the EU-Greece relationship and the dependent variable that shows the impact of economic crisis in Turkey-Greece relations. As a result of this evaluation, it was aimed to make an analysis at the point where the experienced political disagreements between the two countries, Cyprus and Aegean, could not be delivered. In accordance with this objective, the study is composed of three main sections. The first section of realism, neo-realism, and forming the framework of the first Turkey-Greece relations problems of the sub-study were drawn from the point of view of neo-realism. In the second part, forming the second sub-study problems with the reasons for the emergence of the European debt crisis and it is addressed to the effects of Greece and Turkey. The study constitutes the main research question after the European Debt Crisis Turkey-Greece relations have been evaluated in the third section.At the end of the study, it was determined that the international system is now turning towards `Polarity`. Europe's experience as the debt crisis in the European Union caused the self-questioning, Germany's process and that came to the fore in crisis management, while Greece national interests in accordance experienced were in turning the opportunities of the debt crisis compromise the vehicle's political problems with Turkey as the result that we use as. Although the 1999 Helsinki Summit the following economic and social aspects of many ways of cooperation from between Turkey and Greece opened, though, it is an obvious fact that EU and Greece relationships continues to tighten after the debt crisis. This case shows that the political disagreements moved from the past to the present in Turkey-Greece relations such as Aegean and Cyprus cannot be resolved for a long time within the European Union. 111

Türk dizileri, güncel popüler kültürün başarılı bir ürünüdür. Popüler kültür kitle ile olan ilişkisi nedeniyle şeytanlaştırılmış olsa da, anlamın inşa edildiği kültürün bir parçasıdır (Gans, 1999). Türk dizilerinin ayırt edici özelliği, modernlik ve muhafazakârlık arasındaki ayrımda kendine özgü bir alan ortaya çıkarmasıdır.Kırılgan Türk-Yunan ilişkileri ve ilk anda göze çarpan kültürel farklılıklar nedeniyle Türk dizilerinin Yunanistan'daki uzun soluklu başarısının incelenmesi çalışmanın ayırt edici özelliğini oluşturmaktadır. Çalışma her iki kültürün ortak noktalarına dikkat çekmektedir.Çalışmada, bu ortak noktaları daha iyi incelemek için `Kültürel Yakınlık` teorisi kullanılmıştır. Değişken olarak aile değerleri ve romantik ilişkiler seçilmiştir. İzleyicilerin bu Değişkenler ile ilgisini ölçmek için ankete katılanlara 2011-2017 yılları arasında Yunanistan'da yayınlanan dört popüler Türk dizisinden seçilmiş sekiz sahnede anlaşmazlık düzeylerini ya da benzerlikleri ölçen Web tabanlı bir anket uygulanmıştır.Sonuçlar Yunan izleyicilerinin çoğunlukla aile değerlerin ve romantik ilişki temsiliyle bağlantılı olduğunu gösteren kültürel yakınlık kavramını desteklemektedir. Videolar, kadın erkek ayrımı ve toplumsal cinsiyette baskı gibi toplumsal cinsiyet konularını kapsadığı zaman izleyiciler temsiliyet ile bağdaştıramamaktadır. Turkish TV series are a successful product of the current popular culture. Even though popular culture has been demonized for its association with mass, it is a part of culture in which meaning is constructed (Gans, 1999). The distinctiveness of the example of Turkish TV series lays on the fact that it is found in a limbo between modernity and conservatism because of its idiosyncrasy. Turkish series' long-lasting success in Greece, therefore, makes it a challenging example to study not only because of the sensitive Greek-Turkish relations but also because of its ostensible cultural differences. Still, when examined more closely, then a commonplace of both cultures emerges. Cultural proximity has been suggested as the ground to explain this engagement. Family values and romantic relationships were selected as indicators of cultural proximity.To measure the affiliation of the audience with these indicators, a Web-based survey was conducted, in which the respondents had to express their level of agreement or likeableness to eight scenes extracted from four popular Turkish drama series, which have been broadcasted in Greece between 2011-2017. The results verified the notion of cultural proximity pointing out that the Greek audience affiliated for the most part with the representation of the family values and romantic relationship. Nonetheless, when the videos encapsulated gender issues like gender discrimination and gender oppression, then the audience did not affiliate with the representation. 79

Türkiye'nin Rum azınlığı demografik olarak tükenme aşamasına gelmiştir. Anadolu ve Trakya'daki varlığını yüzyıllarca sürdüren bu etnik grubun yok oluşa sürüklenmesi, son iki yüzyılda yaşanan gelişmelerin sonucudur. Yunan devletinin doğuşu ve Türk ulusçuluğunun yükselişi, genel anlamda Türk-Yunan çatışması olarak adlandırılabileceğimiz milliyetçi rekabeti doğurmuştur. Doğu Trakya ve Anadolu'da yaşayan Rumların yurtlarını terk etmesiyle sonuçlanan bu çatışma, 20. yüzyıl ortasında Kıbrıs'ta tekrar yaşanmaya başlanmıştır. Kıbrıs'taki çatışmanın etkisini hisseden gruplardan birisi de Türkiye'de yaşayan Rumlar olmuştur.Mübadele Sözleşmesi çerçevesince Türkiye Cumhuriyeti sınırları içerisinde kalmasına izin verilen Rumlar, Türk-Yunan ilişkilerindeki dalgalanmalardan doğrudan etkilenmenin yanı sıra çatışmalı geçmişin ağırlığını da üzerlerinde hissetmiştir. Türkiyeli Rumların, Türk devleti ve Türk toplumuyla ilişkisi bu iki etken tarafından belirlenmiştir. Özellikle Kıbrıs Sorunu'nun ortaya çıkışıyla Türk kamuoyundaki Rum algısı, güncel gelişmeler ve geçmiş dönemin hatıralarıyla tekrar şekillenmiştir. Bu algıyı, 1964 yılındaki Kıbrıs Krizi sırasında yayınlanan gazete yazılarında gözlemlemek mümkündür. Bu çalışma, Türk-Yunan ilişkilerinin genel seyrine bağlı olarak Türkiyeli Rumların durumunu ve Kıbrıs Krizi'yle bağlantılı olarak Türk basınında Rumlara bakışı incelemektedir. The Greek minority of Turkey has reached a stage of demographic extinction. The drift of this ethnic group, which maintained its existence in Anatolia and Thrace for centuries, to extinction is a result of the political developments experienced in the last two centuries. The birth of the Greek state and the rise of Turkish nationalism generated a nationalist rivalry which can be called the Turkish-Greek conflict in general terms. This conflict, which resulted in the abandonment of homes by the Greeks living in Eastern Thrace and Anatolia, started to experience a new phase in Cyprus in the middle of the 20th century. One of the groups which were affected by the conflict in Cyprus were the Greeks living in Turkey.Greeks, who were allowed to remain within the borders of the Turkish Republic according to the Population Exchange, have carried the weight of the conflictual history between the two states. As a result they were directly affected by the fluctuations of Turkish-Greek relations. The relationship of Turkey's Greeks with the Turkish state and Turkish society was determined by these two factors. Especially with the emergence of the Cyprus Conflict, the Greek perception in the Turkish public opinion has been reshaped by contemporary developments and memories of the previous period. This perception can be observed in the newspaper articles published during the 1964 Cyprus Crisis. This study examines the status of Turkey's Greeks depending on the general course of Turkish-Greek relations and the depiction of Greeks in the Turkish press during the Cyprus Crisis. 113

Doksanlı yıllar boyunca ikili ilişkilerdeki birçok kriz ve gerilime rağmen,1990'ların sonunda Türkiye ve Yunanistan arasında yakınlaşma başlamıştır.Doksanlı yılların sonuna doğru gelişen bu yakınlaşmanın arkasında,Yunanistan'ın dış politikasının Avrupalılaşması, Türk ve Yunan Dış İşleriBakanları olarak İsmail Cem ve George Papandreou tarafından başlatılan siyasidiyalog süreci ve 1999 yılında İzmit ve Atina'yı vuran deprem felaketi sonucu ikihalkın birbirine yakınlaşması sayılabilir. Yunanistan ilk defa Türkiye'nin ABüyelik sürecini veto etmemiş ve Türkiye'nin 1999 yılında Helsinki Zirvesi'nde ABadaylık statüsünü kazanmasını desteklemiştir. Ancak, ikili ilişkilerdeki buyakınlaşmaya rağmen, Kıbrıs ve Ege Sorunları hala çözüme kavuşmamıştır. Bahsedilen bu nedenlerin ilişkilerin gelişmesine katkısını kabul ederken, bu tezaynı zamanda yakınlaşmanın arkasındaki perdeyi aralamaya çalışmaktadır. Buamaçla, anlaşmazlık çözümündeki yaklaşımlarıyla bilinen Peter Wallensteen veözellikle yedinci mekanizması, Frank R. Pfetsch'in yaklaşımları ve gayriresmidiplomasi (track two diplomacy) ile ilgili yaklaşımlardan faydalanılmıştır.Anahtar kelimeler: Yunan Dış Politikası, Türk-Yunan ilişkileri, yakınlaşma,anlaşmazlık çözüm Despite a number of crises and tensions in bilateral relations in the 1990s,rapprochement began between Greece and Turkey in the late 1990s. Frequentlymentioned reasons regarding improvement of relations in the late 1990s includethe Europeanization of Greek foreign policy, political dialogue process initiatedby the two Foreign Affairs Ministers, George Papandreou and Ismail Cem andgrowing social empathy on both sides as a result of devastating earthquakeswhich hit Izmit and Athens in 1999. Greece, for the first time, supportedTurkey's EU accession process which resulted in Turkey's granting of EUcandidacy status in the Helsinki Summit in 1999. However, despite improvementof relations between the two countries in areas concerning low politics, problemsrelated to high politics including the Cyprus and the Aegean disputes haveremained unsolved. Accepting the contribution of the above-mentioned factors to theimprovement of Greece-Turkey relations in the late 1990s, this thesis intends toexplain the scene behind the rapprochement between Greece and Turkey in theby employing three conflict resolution frameworks: Peter Wallensteen'sapproach with a particular attention to the seventh mechanism, Frank R.Pfetsch's approaches regarding conflict resolution and the track two diplomacy.Keywords: Greek Foreign Policy, Greek-Turkish relations, rapprochement,conflict resolution. 167

Yunanistan'ın 1830'da bağımsızlığını kazanmasının ardından Osmanlı Devleti ile Yunanistan arasında yaşanmaya başlayan sorunlar, Lozan Barış Antlaşması ile yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti'ne miras kalmıştır. Lozan'da Türkiye ile Yunanistan arasındaki sorunlara getirilen çözümler, Yunanistan'ın tek taraflı uygulamaları ile kalıcı olamamıştır. Lozan sürecinden başlayarak Türkiye ile Yunanistan'ın ilişkileri ve özellikle iki devleti sık sık karşı karşıya getiren Ege Denizi üzerindeki uyuşmazlıkların incelenmesi, tezin ana temasını oluşturmaktadır. Çalışmadaki veriler literatür taraması ve ikincil kaynaklara ulaşılarak elde edilmiştir. Çalışmanın ilk kısmında, Türkiye ile Yunanistan arasında yaşanan anlaşmazlıklara kaynak teşkil eden Ege Denizi'nin coğrafi özelliklerinin incelenmesinin faydalı olacağı düşüncesinden hareketle, iki devletin kara ülkeleri arasında uzanan Ege Denizi'nin kendine has olan özellikleri, coğrafi yapısı ve sahip olduğu çok sayıda irili ufaklı ada ve adacıklar hakkında bilgiler verilmiştir. İkinci kısımda, Türk Yunan ilişkilerinin Ege Adaları temelinde tarihsel gelişimi dikkate alınarak; adaların önce Osmanlı'nın daha sonra bağımsızlığını kazanmasıyla beraber Yunanistan'ın kontrolüne geçiş sürecinden bahsedilmiştir. Trablusgarp Savaşı sırasında Osmanlı Devleti'nin egemenliğinde bulunan On İki Ada'ların, İtalya tarafından işgal edilmesi sürecine değinilmiştir. Balkan Savaşları sonrasında, Balkanlarda oluşan problemleri çözmek amacıyla Londra'da gerçekleştirilen görüşmelerde Ege Adaları üzerinde yaşanan anlaşmazlıklar incelenmiştir. Ege Adaları'nın bugünkü hukuksal statüsünü düzenleyen Lozan Barış Antlaşması'nda, adalar üzerine yapılan görüşmeler ve adaların paylaşım esasları, Lozan maddeleri çerçevesinde açıklanmıştır.Üçüncü kısımda, iki ülke arasında Lozan görüşmelerinden başlayarak günümüzde de dönem dönem gündeme taşınan sorunlar üzerinde durulmuştur. Türkiye ile Yunanistan arasında halen net bir çözüme kavuşturulamayan azınlıklar, patrikhane ve Kıbrıs meseleleri üzerindeki uyuşmazlıklar incelenmiştir. Son kısımda ise, iki devlet için de hayati önem teşkil eden Ege Denizi temelli sorunlar, tarafların konuya ilişkin tezleri ve uluslararası hukuk kuralları dikkate alınarak incelenmiştir. Ayrıca uluslararası teoriler ışığında Türk-Yunan ilişkileri incelenerek, iki ülke arasında yaşanan sorunlara karşı izlenen politikalar realist mi liberal mi kısaca değinilmiştir. Elde edilen bulgulardan hareketle, Türkiye'nin Ege temelli sorunlarda sergilediği barışçıl ve çözüme ulaşmayı amaçlayan tavrına karşılık, Yunanistan'ın bağımsızlığını elde ettiği günden itibaren uyguladığı yayılmacı politikası Ege sorunlarının çözüme kavuşturulmasını engellediği değerlendirilmektedir. After the independence of Greece in 1830, the troubles between Ottoman Empire and Greece passed to Republic of Turkey which is new established with Lozan peace agreement. The solutions between Turkey and Greece in Lozan, were not long-term because of Greece's selfish policies. With the beginning of Lozan talks, Turkey and Greece relationships, especially investigation of disagreements on Aegean Sea that is frequently conflicting interest of two countries, is generating main theme of thesis .The data in the study were obtained bu searching the literature and reaching secondary soutces.İn the first part of study, it was informed about too many large and small Islands and islets that Aegean Sea lies between two shore countries which have unique characteristics, geographical features because the examinating of Aegean Sea's geographical features is usefull which is resourcing disputes between Turkey and Greece.In the second part, taking into consideration historical development of Turkish-Greek relations based on the Aegean Islands, it is mentioned that the islands firstly in Ottoman authority and during the independence process of Greece they passed to Greece authority. During the Battle of Tripoli, it was referred the twelwe islands under Ottoman authority passed to Italian occupation. After the Balkan wars, to resolve troubles in Balkans examined disputes about Aegean Islands in Londra talks. In the Lausanne peace treaty that regulates the legal status of Aegean Islands explained negotiations on islands and principles of sharing the islands in the context of Lausanne.The third part focuses on the problems that have been on the agenda sence the Lausanne negotiations between two countries. That can not be resolved Turkey and Greece is still a clear solution about minorities, patriarchhate and disputes over Cyprus issue were examined.In the last part, the Aegean problems, which are viral for both states, have been examined to taking into consideration the relevant thesis of the sides and international law rules. In addition, by examining the Turkish-Greek relations in the way of international theories, the policies that are followed against the problems between the two countries are briefly mentioned as realist or liberalist. From the findings Greece follow since it was granted independence, invasive policies as opposate to Turkey's peaceful and aiming solution are considered to hinder of the resolution of disputes. 130

Georgios M. Viziinos, Yunan şair, öykü yazarı ve aydındır. `1880 Kuşağı` yazarlarından biri olan Viziinos, ithografik öykünün en önemli temsilcisidir. Viziinos, 8 Mart 1849 yılında Doğu Trakya'nın Vize ilçesinde doğmuştur. Çocukluk yıllarını burada geçirmiştir. Daha 10 yaşında iken Vize'den ayrılmış ve İstanbul'a akrabasının terzi dükkânına çalışmaya gitmiştir. Akrabasının ölümden sonra Kıbrıs'a gitmiş ve eğitimini orada sürdürmüştür. 1874 yılında, Atina'da lise eğitimini tamamlamıştır. Daha sonra Almanya'ya gitmiş ve doktorasını tamamlamıştır. 1883 yılında Londra'da kaldığı dönemde ilk öykülerini yazmaya başlamıştır. Viziinos'un eserlerinde çoğunlukla da öykülerinde İstanbul, Kaynarca ve özellikle de Vize gibi Doğu Trakya'ya ait mekânlar yer alır. Bunlara ek olarak, onun iki öyküsünde önemli rol oynayan Türklere de rastlanır. Bu çalışmanın amacı ise, yazarın Türklere ve Doğu Trakya'ya ait mekânlara karşı yaklaşımının incelenmesidir. Georgios M. Vizyenos is a Greek poet, short-story writer and scholar. He is one of the writers of the `1880 Generation` and the most important represantative of ethographic short-story writer. He was born in Vize, East Thrace, on March 8, 1849. He spent his childhood years there. He left his village at the age of ten and went to Istanbul, where he worked in his relative's tailor shop. After his relative's death, he went to Cyprus and continued his education there. In 1874, he finished high school in Athens. Then he went to Germany, where he earned doctorate. When he stayed at London, he started publishing his first short-stories in 1883.In his works mostly in his short-stories, the places of East Thrace like Istanbul, Kaynarca and especially Vize are mentioned. Additionally, there appear Turks who play a significant role in his two short-stories. The purpose of this study is to examine the approach of the writer towards Turks and the places of East Thrace in his works. 154

Bu araştırmada Birinci Dünya Savaşı'nın hemen öncesinde Balkanlarda Türkiye, Yunanistan ve Bulgaristan arasındaki siyasi, askeri, ekonomik ilişkiler ile Birinci Dünya Savaşı'nın ortaya çıkmasının Balkanlara olan etkisi daha çok dönemin Osmanlı Devleti matbuatına yansıyan haberler çerçevesinde araştırılmaya ve açıklanmaya çalışılmıştır. Balkan savaşları sonrası bölgede ortaya çıkan yeni düzene bağlı olarak Osmanlı Devleti ile Bulgaristan yakınlaşması, iki ülke arasındaki sınır ve buna bağlı oluşan mübadele meseleleri basına oldukça önemli bir şekilde yansımıştır. Diğer taraftan Osmanlı Devleti ile Yunanistan arasındaki Ege Adaları ve mübadele meseleleri de iki ülke ilişkilerine dair üzerinde durulan konulardandır. Balkanlarda yaşanan bir hadise kısa sürede genişlemiş ve Dünya Savaşı'na dönüşmüştür. Bu süreç, elbette Osmanlı Devleti, Bulgaristan ve Yunanistan'ı ve tüm bölgeyi yakından etkilemiştir. Bu bağlamda söz konusu dönemdeki gelişmelere dair matbuata yansıyan haberlere ve makalelere araştırmada önemli ölçüde yer verilmiştir. In this research, the political, military and economic relations between Turkey, Greece and Bulgaria in the Balkans, and the effect of the First World War on the Balkans were investigated and put forward in the context of the news reflected in the periodicals of the Ottoman Empire. The Ottoman Empire, the Bulgarian rapprochement, the border between the two countries, and the related exchange issues that have emerged in the region after the Balkan wars have been reflected in the press. On the other hand, the issue of Aegean Islands and exchange of population between the Ottoman Empire and Greece are discussed on the relations between the two countries. An incident in the Balkans soon expanded and turned into a World War. This process, of course, affected the Ottoman State, Bulgaria and Greece and the whole region closely. For this reason, developments in the mentioned which were reflected to news and articles, were used significantly in the research. 142

Kıbrıs Türkleri 1983 yılında Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ni kurdu. Bu tarihten itibaren adada iki devlet yer almaya başladı. İki devletli yapı Türkiye-Yunanistan ilişkilerinde çeşitli gelişmelere neden oldu. Bu çalışmanın amacı KKTC'nin Türkiye-Yunanistan ilişkilerini nasıl etkilediğini açıklamaya çalışmaktır. Çalışma meydana getirilirken kitaplardan, dergilerden, gazetelerden, raporlardan, resmi kararlardan ve internet kaynaklarından yararlanıldı. Çalışmanın sonucunda iki saptamaya varıldı. Birincisi, KKTC'nin kuruluşundan 2000 yılına kadar Türkiye ve Yunanistan ilişkileri çok gergin geçti. Hatta iki ülke askeri çatışmanın eşiğinden döndü. Yeşil hat krizi, Loizidu davası ve S-300 füze krizi gibi gelişmeler bu gerginliği artırdı. İkinci saptamaya göre ise 2000 yılından itibaren Türkiye-Yunanistan ilişkileri normalleşmeye başladı. İki ülke askeri çatışmadan uzaklaştı. Ancak yine de Kıbrıs konusunda iki ülke fikir birliğine varabilmiş değildir. Türkiye ve Yunanistan Kıbrıs için farklı çözümleri savunmaktadır. Turkish Cypriots founded the Turkish Republic of Northern Cyprus in 1983. Since 1983, two states have started to take place in the island. The two-state structure led to various developments in Turkey-Greece relations. The aim of this study is to try to explain how the TRNC has affected Turkey-Greece relations. Books, magazines, reports, resolutions, and internet sources were resorted when creating the study. At the end of the study, two major assessments were made. Firstly, from the establishment of the TRNC until 2000, relations between Turkey and Greece were very stress-filled, moreover, the two countries returned from the brink of military conflict. Developments such as Green line crisis, Loizidu case and S-300 missile crisis increased tension. According to the second assessment, Turkey-Greece relations have began normalization since 2000. The two countries have moved away from a military conflict. However, the two countries have not reached consensus on Cyprus. Turkey and Greece defend different solutions for Cyprus. 158

Birçok medeniyetin etkisi ve hakimiyeti altında kalan Kıbrıs adası, Büyük İskender'in Anadolu'ya düzenlediği fetih hareketleri ile dolaylı yollardan Helenleşmeye başlımıştı. Roma Devleti'nin batı ve doğu olarak ikiye ayrılmasından sonra Doğu Roma imparatorluğu'nun payına düşen Kıbrıs adası, 48 yılında Bizans valisinin Hıristiyan olması Kıbrıs için bir dönüm noktası olmuştu. İmparator Constantin'in de Hıristiyanlığı kabul etmesi ile ada hıristiyanlaşmış ve hıristiyanlık dili olan grekçe adada etkin dil olmuştur. Böylece Kıbrıs adasında karma bir inanç olan 'pagan inancı' yerini hıristiyanlığa bırakmıştır. 1453 yılında Fatih'in İstanbul'u fethetmesi ile Bizans İmparatorluğu yıkılsa da, Kıbrıslılar ve Yunanlılar arasında aslen soy birliği olmamasına rağmen Hıristiyanlık ve Yunanca faktörleri, Kıbrıslılar ve Yunanları biraraya toplamıştı. Böylelikle aslında Yunanlılıkla alakası olmayan insanlar kendilerini Yunanlı olarak saymaya başlamışlardır.1571 yılında adanın Osmanlı devleti tarafından fethedilmesi ile adada müslüman Tüklerin sayısı artmıştı. Kıbrıs'ı konu edinen tüm araştırmalarda, 1571'den 1974'e kadar adada Türk-Rum ilişkilerini sosyal açıdan incelemek mümkündür. Ancak 1974 yılından itibaren iki halk birbirinden ayrılmış ve halklar arasındaki ilişkiler sosyal olmaktan çıkarak, siyasi, ideolojik ve dış politika çerçevesinde gelişmeye devam etmiştir.Tezin amacı; 1974 yılından sonra bugün halen Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti devleti sınırları içerisinde yaşayan Rumların dününü ve bugünün onlardan aktarmaktır. Araştırmanın tamamının saha çalışmasına dayanıyor olması, birey ve toplum gözünden Kıbrıs meselesine bakmamızı sağlayacak ve bu çalışma Kıbrıs ile ilgili bir tekrar niteliğinde olmayacaktır. Bu bağlamda; Kökenleri, Aile yapıları, Sosyal ve Kültürel hayatları, 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti hakkındaki düşünceleri ve o dönemde Türkler ile ilişkiler, 1974 barış harekatı zamanında yaşananlar ve harekat sonrası adaya gelen Türkiye kökenli göçmenler ile ilişkiler, geçim kaynakları, dini ve siyasi yaşamları konularında Rumlar ile kişisel görüşmeler yapılarak toplanan bilgiler incelenmiştir. The island of Cyprus has been under the influence and domination of many civilizations, began to.Hellenize indirectly by conquest movements of the Great Alexander in Anatolia. The island of Cyprus fell to the share of the Eastern Roman Empire after the Roman Empire was divided into two as western and eastern, In 48 BC, the Byzantine governor became Christian that became a turning point for Cyprus . With the adoption of Christianity by the Emperor Constantine, the island became Christian and Greek which is The language of Christianity became the dominant language in cyprus. Thus, the 'pagan belief', a mixed belief in Cyprus, left its place in Christianity.Although the Byzantine Empire was over by Fatih's conquest of Istanbul in 1453,Cypriots and Greeks were gathered together because of Christian and Greek factors , even though there was no ancestral union between Cypriots and Greeks.Thus, people who are not really related to Greek have started to count themselves as Greeks.With the conquest of the island by the Ottoman Empire in 1571, the number of Muslim Turks increased in the island in. In all the researches on Cyprus,From 1571 to 1974 it is possible to examine Turkish-Greek relations in social terms.However, since 1974, the two publics have been separated and the relations between the publics have continued to develop within the framework of political, ideological and foreign policy. The aim of the thesis; to examine the Greeks' past and present, for those Cypriots still living in th Turkish territory of the Turkish Republic of Northern Cyprus, after the year 1974.Because of the fact that the whole of the research is based on field work will enable us to look at the Cyprus issue in terms of the individual and the society, as a result this study will not be a repeat of Cyprus issues.In this context, the information was obtained by making personal interviews with the Greek Cypriots, by the headings; their origins, family structures, social and cultural life, The views of the Republic of Cyprus at 1960 and the relations with the Turks at that time, what happened in the peace operation at 1974, and the relations with the Turkish immigrants who came to the island after the operation, their livelihoods, their religious and political lives. 99

Türkiye – Yunanistan ilişkilerinin başlangıcını Balkan isyanları ile birlikte başlayan Yunan isyanına dayandırmak mümkündür. Milliyetçilik hareketleri ile birlikte kurulmaya başlayan ulus devletlerin oluşum aşamalarında yaşanan sınır sorunları ve kimlik sorunları Türk – Yunan ilişkilerinde de kendini en baskın şekilde göstermiştir. 1919 ve 1922 yılları arasında Türk – Yunan savaşlarının sonuçlanması ile Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştur. Lozan Barış Antlaşması ile Türkiye ve Yunanistan arasında kâğıt üzerinde barış tesis edilmiş olsa da uygulamada karşılaşılan sorunlar iki devlet arasında barışın tam anlamı ile kurulamadığını göstermiştir. 1923'ten sonra iki devlet arasında en temel sorun mübadeleden kaynaklanan sorunlar olmuştur ve iki devlet arasında yüksek gerilime sebep olmuştur. Türkiye adına Mustafa Kemal'in Yunanistan adına Eleftherios Venizelos'un ikili ilişkilerde normalleştirme çabalarının etkisi ile 1930 yılından itibaren Türkiye – Yunanistan ilişkilerinde normalleşme süreci başlamıştır. İki devlet ilişkilerin ikinci ve üçüncü dönem Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne ve kamuoyuna yansımalarını iki ülke arasındaki ilişkilerin milletvekillerince ifade edilişini konu alan bu tez TBMM Zabıt Ceridelerine, Türk basınına ve Başbakanlık Cumhuriyet Arşivlerine dayanmaktadır. It is possible to base Turkey - Greece relations on the Greek uprising which started with the Balkan rebellions. The border problems and identity problems experienced in the formation stages of the nation states that started to be established together with the nationalist movements also showed themselves dominantly in the Turkish - Greek relations. The Republic of Turkey was established between 1919 and 1922 with the conclusion of the Turkish - Greek wars. Although the Peace Treaty of Lausanne established peace on paper between Turkey and Greece, the problems encountered in practice have shown that peace cannot be fully established between the two states. The most basic problem between the two states after 1923 was the problems caused by the exchange of denomination and caused high tension between the two states. The normalization process of two states relations between Turkey and Greece has begun with the effect of the normalization efforts of Mustafa Kemal on behalf of Turkey and the bilateral relations of Eleftherios Venizelos on behalf of Greece. This thesis, which reflects the reflections of the two state relations on the second and third term of the Turkish Grand National Assembly and the tension between the two countries in terms of the parliament, is based on the records of the Turkish Grand National Assembly, Turkish press and the Prime Ministry Republic Archives. 163

1909-1915 yılları arasındaki dönem modern Yunanistan tarihinde önemli olduğu kadar son dönem Osmanlı Devleti tarihinde de önemli dönüşümlerin yaşandığı bir süreçtir. Özellikle Balkan Savaşlarının ardından Osmanlı Devleti siyasi, ekonomik ve askeri olarak yeni politikalar aramaya başladı.Eleftherios Venizelos 1910 yılında Yunanistan Başbakanı olduğu zaman batılı devletler artık Osmanlı Devleti'nin toprak bütünlüğünü (Girit Sorununda olduğu gibi) savunmuyorlardı. Eleftherios Venizelos çıkarlarının uyuştuğu İngiltere ile ortak bir politika izledi. Bu uluslararası konjonktür Venizelos'un Megali İdea görüşleri çerçevesinde popülist söylemlerle halk desteğini kazanmasını beraberinde getirdi. Balkan Savaşları ise döneme damgasını vuran ve günümüze kadar devam eden (Ege Adaları ve 12 Adalar tartışmaları gibi) sorunların başlangıç noktasını oluşturdu. Venizelos'un iki kıta beş denizden oluşan büyük Yunanistan hedefi gerçekleşmemiş olsa da 1909-1915 dönemi hem modern Türk tarihi hem de modern Yunan tarihi için sonraki dönemleri de etkileyen önemli gelişmelere sahne olmuştur.Anahtar Kelimeler: Balkan Savaşları 1912-1913, Eleftherios Venizelos, Girit, Selanik, 1913 Londra Barış Antlaşması. 1909-1915 ise queit important period for modern Greek History as it as important for history of last period of Ottoman State we can descripe as a metamorphosi. Especially after Balkan Wars Ottoman Empire look for new ways in military, political and ecomonic actions.When Eleftherios Venizelos became a Prime Minister of Greece in 1910, Great Powers which were not agree united Ottoman State ( like Cretan question ) anymore. Venizelos follows common policies with Allies (mostly with England) which had common interests. This İnternational conjunkture helped Venizelos to focus on Megali İdea ( Great idea ) of Greece. His political targets and populist speeches brought him supports by the Greek nation. Maybe, he could not be able to achieve Megali İdea of Greece wich had two continent and five seas but both for modern Turkish and Greek history this period follows new historical devolopment until today.Key words: Balkan Wars 1912-1913, Eleftherios Venizelos, Crete, Thessaloniki, Treaty of Peace London 1913. 198

Çalışmanın amacı, çok eski yıllara dayanan iki komşu ülke olan Türkiye ve Yunanistan arasındaki temel sorunları incelemek, bu sorunların Türkiye-AB ilişkilerine nasıl yansıdığını, yine bu sorunlar çerçevesinde AB'nin iki ülkeye yönelik tutumunu ele almaktır. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, Türk-Yunan sorunları ile ilgili yaşanan krizlerin tarihçeleri ve bu sorunlar ile ilgili kararlar ve iki ülkenin var olan sorunlarını kendi açılarından nasıl yorumladıkları araştırılarak değerlendirilecektir. İkinci bölümde ise, AB'nin yayınladığı Türkiye ilerleme raporları, kararlar, Türkiye-Yunanistan ve AB arasında gerçekleşen zirveler ve antlaşmalar ele alınarak Türkiye-AB ilişkileri, Türk-Yunan sorunlarının AB'ye yansıması ve AB'nin tutumu incelenecektir.Anahtar Kelimeler: Türk-Yunan İlişkilerinde temel sorunlar, Türkiye-AB ilişkileri,Türk-Yunan sorunlarının AB'ye yansıması The purpose of this study is to review the fundamental problems of two neighbouring countries Turkey and Greece, influencies of these problems to Turkey EU relations and EU approach. The study consists of two chapters. First chapter will cover the history of Turkish-Greek crisis, decisions and interpretations of the countries within their local legislations. In the second chapter EU progress reports on Turkey, decisions, Turkey, EU and Greece meetings, agreements, EU approach to the countries will be analyzed.Key Words : Fundamental problems on Turkey-Greece relations, TurkeyEU relations, Reflection of the problems to Turkey-EU relations 238

Bu tez, 1946 yılından 1955 yılının bitimine kadar olan süreçte, Türk-Yunan ilişkilerinin seyrinde basının oynadığı rolü araştırmıştır. Bu iki komşu ülke, düşmanca bir atmosferde gelişen Soğuk Savaş koşullarında, Sovyetler Birliği'nden ve onun bölgedeki uydu devletlerinden algılanan tehditlere karşı başlangıçta olağan dışı ve eşine az rastlanır bir ortaklığı kurmayı başarmışlardır. Ancak, zaman içerisinde, Türk-Yunan ilişkilerinin altın çağı sona ermiş, bu iki ortak yavaş yavaş birbiriyle karşı karşıya gelmiştir. Dönemin en çok okunan ve en önemli Türk gazetelerini ve bunlara ek olarak Türk, Amerikan ve İngiliz belgelerini inceleyen bu tez, Türk-Yunan ilişkilerini şekillendirmede ve ayrıca Türkiye ve Yunanistan arasındaki ilişkide yaşanan dostluktan düşmanlığa yavaş ama kesin bir dönüşüm sürecini etkilemede basının rolünü bulmayı amaçlamıştır. Bunu yaparken basın, sadece Türk hükümetlerinin Yunanistan politikasının propagandasını yapıp bu politikayı yaygınlaştırıp halk tarafından kabulünü sağlamanın yanı sıra resmi ajandaya karşı çıkıp ona karşı toplumsal algıyı da harekete geçirmek gibi farklı zamanlarda ve farklı derecelerde değişik roller üstlenmiştir. Hatta bazı durumlarda, Türk basını hükümetin Yunanistan politikasında değişiklik yapmasına neden olmuştur. Bu tezin de iddia ettiği gibi, siyasi elit ve halk arasındaki aracı pozisyonu sayesinde, Türk basını, 1940'ların ortasından 1950'lerin ortasına kadar Türk-Yunan ilişkilerinin biçimlenmesinde aktif bir rol oynamıştır. This thesis examined the role of the Turkish press in the course of the Turkish-Greek relations from 1946 to 1955. These two neighbors initially achieved an exceptional and unprecedented partnership to counter a perceived threat from the Soviet Union and its satellite states in a hostile atmosphere of the emerging Cold War. Over the course of the period, however, the golden age of the Turkish-Greek relations was waned, and these two partners gradually turned against each other. Using the most circulated and influential daily newspapers of the period as well as the Turkish, British and American official documents, this thesis aimed to trace the role of the Turkish press in shaping the Turkish-Greek relations and influencing the slow but sure transition of Turkey and Greece from amity to enmity. Doing so, the press played several roles at different times with different degrees such as not only propagating and circulating the existing Greek policy of the successive Turkish governments and making the public support this policy but also challenging the official agenda and mobilizing the public perceptions. The Turkish press even led the government to reshape its policies of Greece on occasion. As this thesis argued, thanks to its intermediary position between the political elite and the public, the Turkish press took an active part in the formation of the Turkish-Greek relations throughout the period from the mid-1940s to the mid-1950s. 292

Bu tez, Türkiye tarafından Yunanistan'ın nasıl, kim tarafından ve hangi boyutta güvenlikleştirildiği ve güvenlik-dışılaştırıldığını anlamak amacıyla, güvenlikleştirme teorisinin sunduğu çerçeveyi kullanarak başta ikili ilişkilerde güvenlikleştirmenin zirve yaptığı Soğuk Savaş dönemini olmak üzere, Türkiye ve Yunanistan arasındaki temel tartışma konularına odaklanmaktadır. Böylelikle, iki ülke arasındaki Ege'deki sınırlandırma (kara suları, hava sahası ve kıta sahanlığı) ve egemenlik konuları (ada, adacık ve kayalıkların durumuyla adaların silah(sız)landırılması), Kıbrıs'la ilgili sorunlar ve Yunanistan'ın terörizm bağlantısı gibi hemen her ihtilafta Türk elitlerinin söylemlerinde `tehditkâr` ve `düşmanca` bir ton hâkim olduğunu öne sürmektedir. Her ne kadar Türk elitleri Yunanistan'la ilgili konuları yukarıda anıldığı şekilde güvenlik söz edimleriyle güvenlikleştirmişse de, 1990'ların sonralarından itibaren yakınlaşmanın da etkisiyle çelişkili bir şekilde ikili ilişkiler yaşamsal tehditlere odaklanmak yerine `dostluk` vurgusunun hakim olduğu ve karar vericilerin güvenlik söylemlerinin yerini daha olumlu ve temkinli bir tona bıraktığı işbirliğine doğru evrilmiştir. Bu doğrultuda, elinizdeki tez yakınlaşma süreci ve güvenlik-dışılaştırma arasında yakın bir bağ olduğundan yola çıkarak, ikili ilişkilerdeki iyileşmeyi güvenlik-dışılaştırma metodolojisi çerçevesinde açıkalmanın mümkün olduğunu savunmaktadır. Bu çerçevede tez, çok sayıda etkenin bir sonucu olan Türkiye-Yunanistan arasındaki yakınlaşma sürecinin Lene Hansen'in terminolojisinden ödünç alınan `istikrar yoluyla değişim` formuna tümüyle uyduğu sonucuna ulaşmaktadır.Anahtar Kelimeler: Türk-Yunan İlişkileri, Kopenhag Okulu, Güvenlikleştirme,Güvenlik-dışılaştırma, Ege Denizi, Kıbrıs This thesis focuses on the main contentious issues between Turkey and Greece, particularly in the post-Cold War era which was the peak point of securitization in bilateral relations, by using the framework of securitization theory in order to understand how, by whom and to what extent Greece is securitized and desecuritized by Turkey. By doing so, the thesis argues that there was a `threatening` and a `hostile` tone in Turkish elites' discourses in almost every contention between the two countries such as delimitation (territorial waters, airspace and the continental shelf) and sovereignty issues (the status of the islands, islets and rocks as well as the (de)militarization of the islands) in the Aegean Sea, problems related to Cyprus, and Greece's ties with terrorist organizations. Even tough Turkish elites have securitized issues related to Greece, such security speech-acts, paradoxically, since the late 1990s due to the forces of rapprochement, bilateral relations were almost transformed into a cooperative stance with emphasis on `friendship` rather than focusing on any existential threat, and decision-makers began to substitute their security grammar with a positive and cautious tone. Accordingly, this thesis argues that it is possible to explain the amelioration of bilateral relations with the methodology of desecuritization as there is a close correlation between the rapprochement process and desecuritization. In this context, the thesis reaches the conclusion that the rapprochement process, which has been an outcome of several factors, in Turkish-Greek relations quite fits into the form of `change through stabilization`, borrowed from Lene Hansen's terminology.Keywords: Turkish-Greek Relations, Copenhagen School, Securitization, Desecuritization, Aegean Sea, Cyprus. 247