Search

Per- and polyfluorinated alkyl substances (PFASs) are a class of man-made chemicals, which consist of a fluorinated carbon back bone and a functional group like a carboxylic acid, sulfonic acid, alcohol, etc. In outdoor wear side-chain fluorinated polymers (SFPs), which consist of polymers such as polyurethanes or acrylates with PFASs as side-chains, are used to obtain the required water and dirt repellence. In outdoor wear PFASs are present as impurities and as unreacted products of the production process of those SFPs. The study described in this thesis focused on PFASs present in textiles of outdoor wear. A method was first developed, optimized and validated for the analyses of perfluoroalkyl carboxylic acids (PFCAs) (C4-C14), and perfluoroalkane sulfonic acids (PFSAs) (C4, C6, C7, C8) in textiles. Extraction solvents, extraction duration and number of sequential extractions were optimized. The use of some PFASs has been restricted, and the regulation of more PFASs compounds is ongoing. The determine whether PFASs concentrations meet the safety standards, there is a need for reliable analytical methods. To avoid that reported concentrations are dependent on the quality of the analysis laboratory, an interlaboratory assessment was organized to assess the overall performance of laboratories worldwide. Participants could report PFAS concentrations in a test solution of the target compounds, and in six matrices (sediment, fish, human milk, human plasma, air extract, and water). The effects of weathering on PFASs from outdoor wear were assessed on thirteen commercial available textile samples with an SFP-based durable water repellent (DWR) coating. The concentrations of perfluoroalkyl acids (PFAAs) and volatile PFASs in the textiles were determined. After weathering (exposure to elevated ultra violet (UV) radiation, humidity and temperature) of the thirteen textile samples in an aging device for 300h, the samples were again analysed for their PFAS concentrations. Weathering did effect the PFAS concentrations and the PFAS profiles in the DWR coated textiles, and some PFAAs which were not detected in the textiles before aging were detected in same textiles after weathering. To determine the fate of PFASs from DWR coated outdoor clothing during use, the effects of aging, washing and tumble drying on extractable PFASs concentrations and profiles in DWR coated textiles were assessed. Two types of fabrics, polyamide (PA) and polyester (PES), which were each coated with perfluorohexane-based short-chain SFPs (FC-6 chemistry) and perfluorooctane-based long-chain SFP (FC-8 chemistry) were aged in an aging device, followed by ten sequential washing and tumble drying cycles. In addition the FC-6 chemistry coated PA fabric was washed and tumble dried without aging. The concentration of extractable PFAAs increased due to aging as was seen before on the commercial textiles. The effect of aging on the volatile PFASs was dependent of the type of fabric. Extractable PFAA concentrations decreased after washing. Washing in general, caused the volatile PFASs to be partly washed out of the textiles, but washing also appeared to be increasing the volatile PFASs concentration in fabrics. With a combination of aging and washing this effect became stronger. There was no effect of tumble drying on the extractable PFASs concentrations in textiles observed. With the study described it has been shown that performing a reliable PFAS analysis remains a challenge. It has also been shown that PFASs from outdoor wear coated with DWR based on SFPs can be released, and emitted to the environment during use, under certain weather conditions, and also during washing. Since extractable PFASs concentrations increased, it has been shown that legislation and setting safety standards for only some individual PFASs is not enough to protect the environment. Also replacing one PFAS congener with another PFAS congener should be avoided.

Per- and polyfluorinated alkyl substances (PFASs) are a class of man-made chemicals, which consist of a fluorinated carbon back bone and a functional group like a carboxylic acid, sulfonic acid, alcohol, etc. In outdoor wear side-chain fluorinated polymers (SFPs), which consist of polymers such as polyurethanes or acrylates with PFASs as side-chains, are used to obtain the required water and dirt repellence. In outdoor wear PFASs are present as impurities and as unreacted products of the production process of those SFPs. The study described in this thesis focused on PFASs present in textiles of outdoor wear. A method was first developed, optimized and validated for the analyses of perfluoroalkyl carboxylic acids (PFCAs) (C4-C14), and perfluoroalkane sulfonic acids (PFSAs) (C4, C6, C7, C8) in textiles. Extraction solvents, extraction duration and number of sequential extractions were optimized. The use of some PFASs has been restricted, and the regulation of more PFASs compounds is ongoing. The determine whether PFASs concentrations meet the safety standards, there is a need for reliable analytical methods. To avoid that reported concentrations are dependent on the quality of the analysis laboratory, an interlaboratory assessment was organized to assess the overall performance of laboratories worldwide. Participants could report PFAS concentrations in a test solution of the target compounds, and in six matrices (sediment, fish, human milk, human plasma, air extract, and water). The effects of weathering on PFASs from outdoor wear were assessed on thirteen commercial available textile samples with an SFP-based durable water repellent (DWR) coating. The concentrations of perfluoroalkyl acids (PFAAs) and volatile PFASs in the textiles were determined. After weathering (exposure to elevated ultra violet (UV) radiation, humidity and temperature) of the thirteen textile samples in an aging device for 300h, the samples were again analysed for their PFAS concentrations. Weathering did effect the PFAS concentrations and the PFAS profiles in the DWR coated textiles, and some PFAAs which were not detected in the textiles before aging were detected in same textiles after weathering. To determine the fate of PFASs from DWR coated outdoor clothing during use, the effects of aging, washing and tumble drying on extractable PFASs concentrations and profiles in DWR coated textiles were assessed. Two types of fabrics, polyamide (PA) and polyester (PES), which were each coated with perfluorohexane-based short-chain SFPs (FC-6 chemistry) and perfluorooctane-based long-chain SFP (FC-8 chemistry) were aged in an aging device, followed by ten sequential washing and tumble drying cycles. In addition the FC-6 chemistry coated PA fabric was washed and tumble dried without aging. The concentration of extractable PFAAs increased due to aging as was seen before on the commercial textiles. The effect of aging on the volatile PFASs was dependent of the type of fabric. Extractable PFAA concentrations decreased after washing. Washing in general, caused the volatile PFASs to be partly washed out of the textiles, but washing also appeared to be increasing the volatile PFASs concentration in fabrics. With a combination of aging and washing this effect became stronger. There was no effect of tumble drying on the extractable PFASs concentrations in textiles observed. With the study described it has been shown that performing a reliable PFAS analysis remains a challenge. It has also been shown that PFASs from outdoor wear coated with DWR based on SFPs can be released, and emitted to the environment during use, under certain weather conditions, and also during washing. Since extractable PFASs concentrations increased, it has been shown that legislation and setting safety standards for only some individual PFASs is not enough to protect the environment. Also replacing one PFAS congener with another PFAS congener should be avoided.

Nous travaillons la notion de « textualité numérique » à partir d’un corpus d’œuvres littéraires conçues par la maison d’édition Publie.net. Dans une démarche ancrée, communicationnelle et stylistique, nous relions trois niveaux (les coulisses de l’œuvre, sa matérialisation et la performance du lecteur) pour mettre au jour les enjeux de cette textualité, d’un point de vue social, technique et cognitif. Nous montrons notamment que ces dispositifs mettent en tension les acteurs qui les conçoivent et les obligent à expliciter leur projet, sans lequel le lecteur (convoqué, idéalisé) se trouverait dérouté. Disséminés dans l’espace de lecture, les signes de « l’intention éditoriale » doivent lui permettre de résoudre l’énigme posée par des œuvres littéraires revendiquées comme expérimentales. En décrivant un tel processus, nous forgeons de nouveaux concepts à même d’enrichir la compréhension de la textualité numérique. We are working on the notion of "digital textuality" based on a corpus of literary works designed by the publishing house Publie.net. In an grounded, communicational and stylistic approach, we link three levels (the work's backstage, its materialisation and the reader's performance) to bring to light the stakes of this textuality, from a social, technical and cognitive point of view. In particular, we show that these devices put in tension the actors who conceive them and force them to make their project explicit, without which the reader (summoned, idealised) would be confused. Disseminated in the reading space, the signs of the "editorial intention" should enable the reader to solve the enigma posed by literary works claimed to be experimental. By describing such a process, we are forging new concepts capable of enriching the understanding of digital textuality.

Le présent article propose des pistes pour déterminer par quels moyens le discours scientifique sur blog fait texte. Nous nous intéressons plus spécifiquement à l’enrichissement hypertextuel des énoncés et aux commentaires qui interrogent les contours du billet scientifique comme forme textuelle cohérente. À partir de l’analyse d’un corpus de 87 billets extraits de la Une d’Hypothèses, plateforme de carnets de recherche en sciences humaines et sociales, nous identifions les fonctions cognitives assurées par ces deux composantes des écrits de blogs scientifiques ainsi que leur incidence sur le jugement de textualité (Adam 2011) susceptible d’être porté sur les billets. Nous proposons enfin une lecture de l’enrichissement hypertextuel et des commentaires comme gestes discursifs du savoir (Lttr13 2016) jouant un rôle dans les opérations de textualisation des billets scientifiques. This article proposes some lines to determine how scientific discourses on blogs are likely to make text. It focuses more specifically on hypertextual enrichment and comments that question textual boundaries. The analysis based on a corpus of 87 posts extracted from Hypothèses (a platform of blogs in the Humanities) identify the cognitive functions provided by these two components and their impact on the textual judgment (Adam 2011) that may be carried on the posts. Finally, it proposes a reading of hypertextual enrichment and comments as discursive gestures of knowledge (Lttr13 2016) that play a role in the textualization process of scientific posts.

Dit is de podcast "Het geheim van de duurzame ondernemer". Waarin we op zoek gaan naar duurzame strategieën in een dwingende vrije markt. In deze podcast spreek ik met Jolijn Creutzberg, oprichtster en eigenaar van het naaiatelier VanHulley. VanHulley is dubbel duurzaam: én ze transformeren daar jouw afgedragen blouse in een prachtige boxershort én dit wordt gedaan door vrouwen die graag willen werken, maar de juiste vooropleiding missen. Circulair en sociaal, hoe mooi is dat!

Door slijtage van synthetische kleding tijdens het dragen en wassen ontstaan microplasticvezels. De rioolwaterzuiveringsinstallaties verwijderen 50 tot 90 procent van deze microplasticvezels. De rest wordt op het oppervlaktewater geloosd, waar ze schadelijke effecten kunnen hebben op de aanwezige organismen. Het RIVM biedt handelingsperspectieven om de hoeveelheid microplastic te verminderen die via kleding in het water terechtkomt. Dit is nodig én haalbaar als alle partijen hun bijdrage leveren. Textiel- en kledingproducenten kunnen bijvoorbeeld materialen ontwikkelen en gebruiken die minder microplasticvezels afgeven. Ook kunnen ze zo veel mogelijk duurzame, milieuvriendelijke materialen gebruiken en fleece vermijden Consumenten kunnen bijdragen door kleding niet vaker dan noodzakelijk te wassen, vloeibaar wasmiddel te gebruiken en op lage temperaturen te wassen. Ook wordt aanbevolen filters uit wasmachines en drogers niet onder de kraan af te spoelen, maar met de hand of stofzuiger schoon te maken en de inhoud bij restafval te stoppen. Voorschriften in gebruiksaanwijzingen moeten hierop worden aangepast. Wasmachinefabrikanten kunnen een effectief filter voor de machines ontwikkelen. De overheid kan aandacht voor microplasticvezels vragen in Europese regelgeving, bijvoorbeeld door een microplasticsfilter voor wasmachines te verplichten. De overheid kan ook in brede zin innovaties bevorderen met subsidies. Wereldwijd is ongeveer 70 procent van de geproduceerde textielvezels gemaakt van synthetische materialen. Organismen kunnen microplasticvezels binnenkrijgen via oppervlaktewater en doorgeven aan grotere dieren in de voedselketen. De vezels kunnen de spijsvertering van waterdieren verstoren, en ontstekingen en verminderde groei veroorzaken. Ook tijdens de productie en het gebruik van kleding komen microplasticvezels vrij, waardoor ze onder andere in de lucht terechtkomen en zich zo verder in het milieu verspreiden. Het is nog niet precies bekend wat het effect van microplastics in ons voedsel en het milieu is, maar ze horen er in ieder geval niet in thuis.

Door slijtage van synthetische kleding tijdens het dragen en wassen ontstaan microplasticvezels. De rioolwaterzuiveringsinstallaties verwijderen 50 tot 90 procent van deze microplasticvezels. De rest wordt op het oppervlaktewater geloosd, waar ze schadelijke effecten kunnen hebben op de aanwezige organismen. Het RIVM biedt handelingsperspectieven om de hoeveelheid microplastic te verminderen die via kleding in het water terechtkomt. Dit is nodig én haalbaar als alle partijen hun bijdrage leveren. Textiel- en kledingproducenten kunnen bijvoorbeeld materialen ontwikkelen en gebruiken die minder microplasticvezels afgeven. Ook kunnen ze zo veel mogelijk duurzame, milieuvriendelijke materialen gebruiken en fleece vermijden Consumenten kunnen bijdragen door kleding niet vaker dan noodzakelijk te wassen, vloeibaar wasmiddel te gebruiken en op lage temperaturen te wassen. Ook wordt aanbevolen filters uit wasmachines en drogers niet onder de kraan af te spoelen, maar met de hand of stofzuiger schoon te maken en de inhoud bij restafval te stoppen. Voorschriften in gebruiksaanwijzingen moeten hierop worden aangepast. Wasmachinefabrikanten kunnen een effectief filter voor de machines ontwikkelen. De overheid kan aandacht voor microplasticvezels vragen in Europese regelgeving, bijvoorbeeld door een microplasticsfilter voor wasmachines te verplichten. De overheid kan ook in brede zin innovaties bevorderen met subsidies. Wereldwijd is ongeveer 70 procent van de geproduceerde textielvezels gemaakt van synthetische materialen. Organismen kunnen microplasticvezels binnenkrijgen via oppervlaktewater en doorgeven aan grotere dieren in de voedselketen. De vezels kunnen de spijsvertering van waterdieren verstoren, en ontstekingen en verminderde groei veroorzaken. Ook tijdens de productie en het gebruik van kleding komen microplasticvezels vrij, waardoor ze onder andere in de lucht terechtkomen en zich zo verder in het milieu verspreiden. Het is nog niet precies bekend wat het effect van microplastics in ons voedsel en het milieu is, maar ze horen er in ieder geval niet in thuis.

National audience; Nous travaillons la notion de "textualité numérique" à partir d'un corpus d'oeuvres littéraires conçues par la maison d'édition Publie.net. Dans une démarche ancrée, communicationnelle et stylistique, nous relions trois niveaux (les coulisses de l'oeuvre, sa matérialisation et la performance du lecteur) pour mettre au jour les enjeux de cette textualité, d'un point de vue social, technique et cognitif. Nous montrons notamment que ces dispositifs mettent en tension les acteurs qui les conçoivent et les obligent à expliciter leur projet, sans lequel le lecteur (convoqué, idéalisé) se trouverait dérouté. Disséminés dans l'espace de lecture, les signes de "l'intention éditoriale" doivent lui permettre de résoudre l'énigme posée par des oeuvres littéraires revendiquées comme expérimentales. En décrivant un tel processus, nous forgeons de nouveaux concepts à même d'enrichir la compréhension de la textualité numérique.

Door zijn bijzondere eigenschappen is textiel bij uitstek geschikt om een rol te spelen in het bouwproces. Textielmaterialen kunnen gemakkelijk worden gecombineerd met andere bouwmaterialen, zoals beton, metalen, keramiek en hout. Met textiele materialen kunnen renovaties en herbestemming van gebouwen slimmer worden uitgevoerd.

In gesprek met beeldend kunstenaar Gaston Klein.

In gesprek met beeldend kunstenaar Gaston Klein.

Door zijn bijzondere eigenschappen is textiel bij uitstek geschikt om een rol te spelen in het bouwproces. Textielmaterialen kunnen gemakkelijk worden gecombineerd met andere bouwmaterialen, zoals beton, metalen, keramiek en hout. Met textiele materialen kunnen renovaties en herbestemming van gebouwen slimmer worden uitgevoerd.

The agrofood sector, and the fashion, textiles and footwear sector have been working towards the drafting and implementation of a code of conduct with possibilities for dispute resolution in order to promote fair trade practices. Steering groups from within each of these two sectors started a pilot in order to achieve this. For the 2 years that these pilots were running, the two steering groups did not receive any complaints about unfair trade practices. Both steering groups emphasised that they determined that a code of conduct does have an edifying effect. The general perception is that the code of conduct made businesses more aware of fair trade and unfair trade practices. The steering group from the agrofood sector, although not unanimously, is sympathetic towards a continuation of the pilot which is in contrast with the steering group from the fashion, textile and footwear sector. This steering group supports putting the current pilot on hold and to make it available on demand if the branch organisations advise its usage. Both steering groups do not support extra legislation in this area. Om eerlijke handelspraktijken te bevorderen, is er in de agrofoodsector en in de sector mode, textiel en schoeisel gewerkt aan het opstellen en implementeren van een gedragscode met mogelijkheden voor geschillenbeslechting. Daartoe is er binnen de twee sectoren door een stuurgroep een pilot opgestart. Gedurende de looptijd van deze pilots (2 jaar) hebben de twee stuurgroepen geen klachten ontvangen over oneerlijke handelspraktijken. Beide stuurgroepen benadrukken dat naar hun idee de gedragscode een louterende werking heeft. De algemene perceptie is namelijk dat de gedragscode bedrijven bewuster heeft gemaakt van (on)eerlijke handelspraktijken. De stuurgroep van de agrofoodsector staat, hoewel niet unaniem, welwillend tegenover een vervolg van de pilot, in tegenstelling tot de stuurgroep van de sector mode, textiel en schoeisel. Laatstgenoemde stuurgroep is voorstander van het in de ijskast zetten van de huidige pilot en op afroep beschikbaar stellen bij advies van de brancheorganisaties. Beide stuurgroepen zijn geen voorstander van extra wet- en regelgeving op dit terrein.

Key words: Cannabis sativa L., day length sensitivity, fibre hemp, genotype, harvest time, plant density, plant weight, primary fibres, secondary fibres, sowing date, textiles. Westerhuis, W. (2016) Hemp for textiles: plant size matters, PhD thesis. Wageningen University, Wageningen, The Netherlands, 234 pp. With English and Dutch summaries. Fibre hemp (Cannabis sativa L.) may be an alternative to cotton and synthetic fibres as a raw material for textile yarn production in the European Union. The agronomic options to manipulate plant development and crop growth with the aim to optimise hemp long fibre production were investigated. Field trials with factors sowing density, sowing date, harvest time and variety were conducted. Stems were traditionally processed by retting, drying, breaking, and scutching. Following standard protocols, almost 1500 hemp stem samples were analysed. Varieties differ widely in their fibre content, but this thesis shows that when variety and plant size are known, the amounts of fibres, wood, and retting losses are known. The dry weight of the stems at harvest, not the factors underlying this weight, are determinant. In retted stems the dry matter is split–up into fibres and wood in a fixed way. The options to manipulate this ratio by crop management, given variety, are very small and for practical reasons they can be neglected. In fibre hemp two bast fibre types occur. Primary or long fibres are valuable for yarn spinning. Secondary fibres are too short and their presence hampers the production of fine yarns. This thesis shows that the secondary fibre front height increases with plant weight. Although a causal relationship between secondary fibre formation and flowering does not exist, the secondary fibre front is found higher in flowering plants when compared to non–flowering plants of the same height. This is likely to be caused by the higher weight or momentum of flowering plants as compared with non–flowering plants of the same height. Consequently, a harvest before flowering is preferable. This was shown in a greenhouse experiment, in which the short–day response of hemp was used to create size ranges of flowering and non–flowering plants. To produce high–quality raw materials for textile production, short crops should be grown. The options to produce plants with the desired size are manifold. Since sowing density, sowing date, and harvest time do not have an additional effect on the primary fibre content besides the indirect effect through stem weight, any combination of these factors could be chosen to optimize plant size.

In dit artikel, verschenen in TexPress (augustus 2014), besteedtAnton Luiken, lid van de Kenniskring Smart Functional Materials van Saxion en directeur van Texperium, aandacht aan ReBlend. ReBlend is een Nederlands upcycling-initiatief om van textielafval van bepaalde samenstelling door mechanische recycling nieuwe garens, doeken en producten te maken.&nbsp

In dit artikel, verschenen in TexPress (augustus 2014), besteedtAnton Luiken, lid van de Kenniskring Smart Functional Materials van Saxion en directeur van Texperium, aandacht aan ReBlend. ReBlend is een Nederlands upcycling-initiatief om van textielafval van bepaalde samenstelling door mechanische recycling nieuwe garens, doeken en producten te maken.&nbsp

In de textielindustrie wordt veel water gebruikt.Tijdens vrijwel alle veredelingsprocessen speel water een rol. In het Europese samenwerkingsverband 'The Textile flagships: TFE 2, from wet to dry ' wordt hierover nagedacht. De belangrijkste doelstelling is de textielindustrie in staat te stellen om onnodig gebruik van water, energie, chemicaliën te voorkomen en afval te beperken. Daarover gaat dit artikel, gepubliceerd in Texpress, april 2014.

In de textielindustrie wordt veel water gebruikt.Tijdens vrijwel alle veredelingsprocessen speel water een rol. In het Europese samenwerkingsverband 'The Textile flagships: TFE 2, from wet to dry ' wordt hierover nagedacht. De belangrijkste doelstelling is de textielindustrie in staat te stellen om onnodig gebruik van water, energie, chemicaliën te voorkomen en afval te beperken. Daarover gaat dit artikel, gepubliceerd in Texpress, april 2014.

The National Control Laboratory of the RIVM has performed a series of tests on different wrapping materials to demonstrate that a proposed test for dry bacteria tightness can be used for all different wrapping materials and methods. The test has been used on paper, textile, non-woven and containers showing that these wrapping materials/methods can be compared objectively on their performance in actual practice. The method still needs fine-tuning but already shows big advantages over other already existing testmethods which are in general based on a product type and/or non performance related criteria. The data in the report are the complete actual data, thus allowing CEN TC 102 WG4 to form its own opinion about this test procedures.