Search

Cumhuriyetin ilanından sonra özellikle yeni rejimin, inkılapları tam olarak anlatamamasından ve bölgede aşiret ve şeyhlik düzeninin direncinden kaynaklanan nedenlerle önemli bir güvenlik sorunu ortaya çıkarmışsa da alınan sert önlemlerle bu sorunlar giderilmeye çalışılmıştır. Ancak ortaya çıkan bu güvenlik sorununun arkasında sosyal ve iktisadi sebepler de görülmüştür. II. Dünya Savaşı dönemi Türk hükümetlerinin bölgeye yönelik politikaları savaş tehdidi çerçevesinde şekillenmiştir. Bununla birlikte bölgenin temel sorunu olan güvenlik sorununu etkileyen sosyal ve iktisadi sebeplerin de ortadan kaldırılmasına yönelik politikalar üretilmiştir. Çünkü savaş döneminin bütün imkânsızlıklarına rağmen bölgeye yönelik başlatılan yatırımların devam ettirilmesinde, devlet mekanizmasının bölge vatandaşlarının temel ihtiyaçlarını karşılama görevini ciddiyetle yerine getirme gayretinde bu anlayış ön plana çıkmaktadır. Genel anlamda değerlendirecek olursak 1930-1945 yılları arasından tek parti hükümetlerinin Güneydoğu Anadolu bölgesine yönelik politik yaklaşımları bölgenin ülke ile bütünleşmesine yönelik olmuştur After the proclamation of the Republic, the new regime did not fully explain the revolutions and there was a significant security problem due to the resistance of the tribal and sheikh in the region. These problems were tried to be solved with hard measures. However, social and economic reasons behind this emerging security problem had also been seen. The policies of the Turkish governments of the World War II towards the region were shaped by the threat of war. Policies have also been developed to remove the social and economic causes that affect the security issue, which is the main problem of the region. Because, despite all the impossibilities of the war period, this initiative comes to the forefront in the continuation of investments initiated towards the region and in the effort to seriously fulfill the duty of the state mechanism to meet the basic needs of the citizens of the region. During the World War II, the political approaches of the Turkish governments in the single party period towards the Southeastern region are aimed at integrating the region with the country. 127

İç güvenlik ve asayişin sağlanması meselesi devletler için son derece önemli bir konudur. İç güvenlik meselesi, devlet ve hükümetlerin güç ve kapasiteleri ile doğru orantılıdır. Bir ülkede güvenliğin olmaması ya da zayıflaması, hükümetlerin başarısızlıkları/güçten düşmeleri anlamına gelmektedir. Devlet olarak örgütlenmiş toplumlarda, toplum düzeni ile güvenliğinin sağlanması meselesi insanoğlunun vazgeçilmez bir ihtiyacı olduğu gibi, devletin de en önemli görevlerinden biridir. Devlet olmanın bir gereği de kamu düzeninin sağlanmasına bağlıdır. Devletler, kamu düzenin sağlanması için iç güvenlik teşkilatlarını kurmak zorundadırlar. Kamu düzeni denince akla ilk gelen, huzur, güven, asayiş ve emniyettir. Güvenlik kavramı, emniyet ve asayiş kelimelerini ihtiva etmektedir. İç güvenlik hizmeti veren Polis ve Jandarma Örgütleri, kanunların kendilerine verdiği yetkileri kullanarak halkın can ve mal güvenliğinin ve kamu düzeninin korunması için gerekli emniyet ve asayiş hizmetlerini sunmaktadırlar. Güvenlik ve asayiş meselesi DP Dönemi'nin de hassas konuları arasındadır. 7 Ocak 1946 tarihinde resmen kurulan Demokrat Parti, dört yıllık muhalefetten sonra, 1950 Seçimleri'ni kazanarak iktidara gelmiş ve 27 Mayıs 1960 askerî darbesine kadar Türkiye'yi yönetmiştir. DP'nin iktidara gelmesi ile Türkiye'nin siyasi, sosyo-ekonomik durumu, asayiş durumu ve iç güvenlik yapısı ve teşkilatlarında bir takım değişiklikler meydana gelmiştir. Türk siyasi hayatının hassas konularından biri olan güvenlik kavramı ile siyasi gelişmeler arasında sıkı bir ilişki vardır. 1950-1960 döneminde yaklaşık on yıl süreyle ülkeyi yöneten Demokrat Parti iktidarı sırasında, ülkede iç güvenliği etkileyen siyasi, sosyal faaliyetler ve olaylar yaşanmış, bu durum hükümetin olduğu gibi toplumun da siyasi ve sosyal reflekslerini etkilemiştir. Olayların gelişim sürecinde iktidar-muhalefet arasındaki ilişkiler de etkili ve belirleyici olmuştur. Bu süreçte siyasi akımlar, işçi hareketleri ve öğrenci olayları, gelişmelerin ve yaşananların zeminini oluşturmuş, adı geçen dönemde asayiş meselesi bağlamında da sorun olarak tanımlanabilecek suç türleri kaydedilmiştir. DP'nin iktidar döneminde Türkiye'deki siyasi ve sosyal hayatı etkileyecek çalışmalara öncelik verilmek suretiyle dönemin iç güvenlik ve asayiş sorunları asgari seviyeye çekilmeye çalışılmış, bu konularla ilgili alınan tedbirler ve yapılan düzenlemeler uygulamaya geçirilmiştir. The issue of ensuring internal security and security is a very important issue for states. The issue of internal security is directly proportional to the power and capacities of the state and governments. The lack or lack of security in a country means that governments are failing / failing. In societies organized as states, the issue of ensuring social order and security is an indispensable need of human beings and is one of the most important duties of the state. A requirement of being a state depends on the provision of public order. States are obliged to establish internal security agencies to ensure public order. The first thing that comes to mind when it comes to public order is peace, security, security and security. The concept of security includes the words security and public order. The police and gendarmerie organizations, which provide internal security services, provide the necessary security and public order services for the protection of public and public safety by using the powers granted to them by the law. The issue of security and public order is also among the sensitive issues of the DP era. Democratic Party officially established on January 7th 1946, after four years in opposition, came to power after winning elections in 1950 and ruled until 27 May 1960 military coup in Turkey. DP came to power with Turkey's political, socio-economic status, order status, and a number of changes in the structure and organization of internal security has occurred. There is a close relationship between the concept of security, which is one of the sensitive issues of Turkish political life, and political developments. During the Democratic Party ruling the country for nearly a decade in the 1950-1960 period, political, social activities and events that affected internal security were experienced in the country, which affected the political and social reflexes of the society as well as the government. The relations between the power and the opposition in the development of events have also been effective and determining. In this process, political movements, workers' movements and student incidents have formed the basis of developments and events, and the types of crimes that can be defined as a problem in the context of public order issue have been recorded. DP power during internal security and public order problems of the period by giving priority to working to influence the political and social life in Turkey has tried to retreat to a minimum, measures and made arrangements taken on these issues has been implemented. 288

Samsun, tarih boyunca Anadolu'nun önemli şehirlerinden birisi olmuştur. Bu duruma birçok gelişmeyi örnek gösterebiliriz. Şehir, Karadeniz'de bir liman kenti olmasının yanında Cumhuriyet Türkiyesi'nin kuruluşuna giden süreçte önemli bir ilke tanıklık etmiştir. Samsun'un Mustafa Kemal Paşa'nın Milli Mücadele yolunda ilk adımı attığı şehir olması daha sonraki dönemlerde anıtlaştırılmış ve '19 Mayıs' tarihi Samsun'da olduğu gibi Türkiye'de de baş tacı edilmiştir. Serbest Cumhuriyet Fırkası'nın kurulup ikinci kez çok partili hayata geçiş denemesinin yaşandığı yıllarda şehir, belediye seçimlerinde bu partiyi belediye başkanlığına taşımıştır. Yine Samsun çok partili hayata geçiş sürecinde kurulan ve Türk siyasetine damga vuran DP'nin ilk örgütlenmesini gerçekleştirdiği yer olmuştur. Çok partili hayata geçiş sürecinde siyasi olarak hareketli bir dönem geçiren Samsun, siyasilerin uğrak yeri olmuş ve Türkiye siyasetinin etkili bir parçası olmayı başarmıştır. 1950, 1954 ve 1957 Genel Seçimlerinde Türkiye genelinde olduğu gibi Samsun özelinde de açık bir şekilde DP'nin üstünlüğü görülmüştür. 1950-1960 yılları arasında Samsun milletvekillerinin tamamı DP'li olarak TBMM'de yer almışlardır. DP'nin Samsun milletvekilleri ülke siyasetine yönelik önemli vazifeler üstlenirken özellikle Tevfik İleri'nin farklı bakanlık görevlerinde etkili bir siyasi kimlik olarak öne çıktığı göze çarpmaktadır. Samsun Limanı'nın temelinin atılması ve parti içi mücadeleler 1946-1960 yılları arasında karşımıza çıkan diğer gelişmelerdir. Çok partili hayata geçilen 1946 yılından 1960 yılına kadar uzanan süreçte Türkiye siyasetine CHP-DP çatışması damga vurmuş, tırmanan gerilim bir çıkmaza sürüklenerek 1960 Darbesi'ne giden süreç yaşanmıştır. 27 Mayıs 1960 Askeri Darbesi Türkiye genelinde olduğu gibi Samsun'da da kendisini hissettirmiştir. 1946-1960 yılları arasında Türkiye siyasetinde yaşanan gelişmelerin kuşkusuz Samsun'da da yansımaları görülmüştür. Adı geçen dönemle ilgili yapılan araştırmalar Samsun tarihine ışık tutacağı gibi Türkiye'deki siyasi gelişmelerin daha iyi değerlendirilmesine de fayda sağlayacaktır.Anahtar Kelimeler: Samsun, CHP, DP, TBMM, Siyaset. Samsun hasbeen one of the important cities of Anatolia thraughout history. We can show many improvements that give importance to Samsun. The city, besides being a part city in the Black Sea Region it constituted the first step in the process leading to the establisment of Turkish Republic. Mustafa Kemal Pasha's first step in the national struggle for Samsun was monumentalized in later periods and the date of 19th May was appreciated in Turkey, too as it was in Samsun. In the years when the Free Republican Party was established and the experience of multiparty life transfer was experienced for the second time, Samsun became a city that carries this party to mayoralty in the municipal elections. Samsun has also been the place where the Democrat Party established during the multi-party transitional process and marked the Turkish politics realized the first organization of the party.During the transition to a multiparty political life as a haunt of Samsun, who became politically active period and it has managed to become an effective part of Turkish politics. In 1950, 1954 and 1957 parliamentary elections, Democratic Party's rule has been clearly seen in Samsun as it has been in Turkey, too. Between the years 1950 and 1960 all the deputies of Samsun took part as the Democratic Party members in the Turkish Grand National Assembly. While the Democratic Party's Samsun deputies undertook important duties towards the country's politics, especially Tevfik İleri stood out as an effective political identity in different ministerial duties. The foundation of Samsun port and the struggles within the party were other developments in Samsun between 1946 and 1960. Multiparty life passed from the Republican People's Party of Turkey in the process from politics until 1946 and 1960, the Democratic Party has been marked by conflict, escalating tensions, there has been a stalemate dragged process leading to the 1960's coup. 27th May 1960 coup made itself felt in Samsun as it was in Turkey. Between the years 1946 and 1960 the developments that lived in Turkey's politics, reflections of it was seen in Samsun, too. The researches done about the period which was mentioned will allow a better evaluation of the benefits as shed light on political developments in Turkey.Key Words: Samsun, Republican People's Party, Democratic Party, Turkish Grand National Assembly, Politics. 321

Yüksek Lisans Tezi., Sosyolojik bir fenomen olan propaganda teriminin insanlığın ilk yıllarından itibaren varlığından söz edilir. Böylece modernleşmeyle birlikte kavramsal olarak sosyal bilimler literatüründe kullanılmaya başlamıştır. Propaganda, daha çok siyasi partilerin seçim süreçlerinde karşısındaki partinin fikirlerini çürütmek ve kamuoyu oluşumunu engellemek için kullanılmaktadır. Siyasi propaganda özelliği taşıyan bu tutum ile birlikte propaganda, siyasi bir liderin iktidarda kaldığı süreci devam ettirmesinde de önemlidir. Propaganda için süreç söz konusu olduğunda askeri konularda, ordunun motivasyonu zinde tutmak için kullanılan bir kitle iletişim biçimidir. Böylece propaganda ile belirlenen amaç doğrultusunda kamuoyu oluşturmak istenir. Otokrasi sisteminin hakim olduğu devletlerde kamuoyu oluşumunda farklı ideolojilere yer vermez iken demokrasi de, farklı ideolojilerden ortak bir kamuoyu çıkarılmak istenmiştir. Çok partili hayatın gerekçelerinden biri olan demokrasi ile propaganda uyumu, kamuoyunun örneği olarak Zafer gazetesinin 1957 – 1960 yılları arasına bakılarak süreci şekillendiren propagandaya dikkat çekilmiştir. İktidar partisi ile muhalif partiler arasında gerçekleşen karşı propagandaların, demokrasinin inşası için uğraşırken iktidar partisi, son dönemlerinde totaliter tavırlar sergilemiştir. Bir siyasi liderin savunduğu demokrasi ilkelerini kaybetmeden demokrasinin ürünü olan seçim ile nasıl iktidara gelindi ise yine aynı şekilde iktidardan gitmesi beklenir. DP'nin son üç yılı içerisinde iktidarı elinden kaybetmek istememesi ve muhalefetin tahrik söylemleri bu süreci darbe ile sonuçlandırmıştır. Ancak askeri darbe meşru değildir. 1957 – 1960 arası bu dönem siyasi bir partinin iktidar olma karakterine yenik düştüğü ve asıl elinde tutması gereken aydınlardan oluşan kamuoyunu karşısında tutarak, sertlik politikaları ile etkili bir propaganda yapamadığı yıllardır. Bu çalışma ile DP Hükümeti yayın organı olan Zafer gazetesinin 1957 – 1960 yılları arasında kamuoyu oluşumu için lehine yapılan propagandalar incelenmiştir., The term propaganda, which be a sociological phenomenon, refers to the existence from the first years of humanity. Thus, it has begun to be used conceptually in the social sciences literature with modernization. Propaganda is used mostly to refute the party's ideas and prevent the formation of public opinion in the election process of political parties. With this attitude, which is a political propaganda feature, propaganda is also important in maintaining the process in which a political leader remains in power. It is a form of mass communication that is used to keep the motivation of the military in military matters when it comes to the process for propaganda. Thus, it is desirable to create public opinion for the purpose determined by propaganda. While there are no different ideologies in the formation of public opinion in the states where the autocracy system is dominant, democracy and different ideologies were asked to be public. It was pointed out to the propaganda that shaped the process by looking at the Zafer newspaper between 1957 and 1960 as an example of public opinion and democracy and propaganda adaptation which is one of the reasons of multi-party life. While the opposition party and the opposition parties have been trying to build up democracy the counter-propaganda, the ruling party has recently demonstrated totalitarian attitudes. Without losing the principles of democracy advocated by a political leader, it is go expected with election, which is the product of democracy, came to power in the same way. The DP did not want to lose its power in the last three years and the opposition's rhetoric ended this process with a coup. However, the military coup is not legitimate. This period between 1957 and 1960 was a year when a political party succumbed to the character of being a ruler and it was against the public opinion of the intellectuals who had to keep in hand, and could not make an effective propaganda with the policies of hardness. With this study, which be of the DP Government release tool, of Zafer newspaper, in favor the propaganda of the formation of public opinion between 1957 and 1960 was examined.

Milliyetçilik, ortaya çıkışından itibaren dünya siyasetinde belirleyici bir faktör olmuştur. Disiplinler arası bir kavram olmakla beraber, etkisini gösterdiği coğrafyalarda farklı şekillerde vuku bulmuş, bu durum alt tür milliyetçilik tanımlarını doğurmuştur. 1789 Fransız Devrimi'nin çıkış noktası olduğu, I. Dünya Savaşı ve II. Dünya Savaşı'nın önemli nedenlerinden olan milliyetçilik, Balkan coğrafyasını da derinden etkilemiştir.1990'lı yılların başında Sovyet Bloğunun yıkılması çok uluslu federal bir yapıya sahip olan Yugoslavya'yı da etkilemiş, milliyetçi hareketler her cumhuriyette farklı şekilde seyretmiştir. Kendisini `Yugoslav` mirasının savunucusu olarak gören Sırbistan, dağılma sürecinde önce federasyonun bütünlüğünü korumaya çalışmış, daha sonra etnik milliyetçiliğin etkisinde kalarak `Büyük Sırbistan` hayaliyle Hırvatistan, Kosova ve Bosna-Hersek üzerinde yaptırımlar uygulamıştır. Yaşanan iç savaşların sonucunda Sırbistan emellerine ulaşamamış, yoluna önce Karadağ ile bir devlet yapılanmasıyla, daha sonra ulus-devlet olarak yalnız başına devam etmiştir.Miloseviç sonrası dönüşüm yaşayan Sırp siyasetinde, devam eden yıllar süresince geçmişten gelen milliyetçi miras kimi siyasetçiler tarafından sahiplenilirken, kimi siyasetçiler alternatif çözüm arayışlarına girmişlerdir. Bu çalışmada, siyasi partiler temelinde Sırbistan'daki etnik milliyetçi hareketler incelenecektir. Nationalism has been a determining factor in world politics since its emergence. Although it is an interdisciplinary concept, it has occurred in different ways in the geographies where it shows its effect. Nationalism, which was the starting point of the French Revolution in 1789, and one of the important reasons of the First World War and the Second World War, deeply influenced the Balkan geography.The collapse of the Soviet bloc in the early 1990s also affected Yugoslavia, which had a multinational federal structure, and nationalist movements remained in a different way in every Yugoslavian republic. Serbia, who assumes itself as the inheritor of Yugoslavia, tried to provide the unity of the federation during the process of the disintegration. However, the aim of `Greater Serbia` did not work. Under the influence of ethnic nationalism, Serbia has imposed sanctions on Croatia, Kosovo and Bosnia and Herzegovina. At the end of the civil wars, Serbia had a federation with Montenegro, which split in 2006. From that time on, Republic of Serbia remains as a nation-state.After the end of the Milosevic era, Serbian politics has its transformation. Although some politicians inherited the nationalist heritage during the following years, the others looked for the alternative solutions. In this study, ethnic nationalist movements in Serbia will be examined on the basis of political parties. 147

CHP iktidarı döneminde DİB'nı konu alan tezin temel amacı, genellikle ilgili literatürde yapıldığı gibi Diyanet'i sadece devlet içi bir kurum olarak varlığı üzerinden analiz etmek değil, kuruluşundan 1950'ye kadar olan yetki, görev ve faaliyetlerine odaklanarak incelemek ve böylece kurumu siyasal iktidardan ayrı bir yapı olarak ele alıp başlı başına bir tartışma konusu haline getirmektir. Tezde her ne kadar Başbakanlık'a bağlı bir devlet kurumu olsa da, Cumhuriyet iktidarıyla özdeşleştirilip bir tür kontrol aracı ve/veya ideolojik bir aygıta indirgemeyecek çapta birçok niteliği bulunan siyasal bir özne olarak Diyanet'in, siyasal iktidar ve iktidar odaklarının oluşturduğu hegemonik blokla kurduğu ilişki ağlarının nasıl örüldüğü ve buradan yola çıkarak kurumun kuruluşundan 1950'ye kadar olan devlet içindeki konumu sorunsallaştırılmıştır. The mail goal of the dissertation which focuses upon the DRA during the reign of RPP is not to analyse the DRA, as it is generally done, simply as an institution within the state, but rather to analyse it by focusing upon its authorisations, duties and activities since its establishment until 1950 and as such to turn it into a subject of discussion on its own by taking it as a structure apart from the political power. The dissertation takes the DRA as a political subject possessing various qualities which prevent it to be identified with the republican political power and to be reduced to a control and/or ideological device. It problematizes the network of relationships between the Directorate and the hegemonic bloc, which is composed by the political power and the power groups, and, accordingly, the position of the institution within the state from its establishment until 1950. 625

Türkiye sosyalist solu, 1960-1971 yıllarında teorik ve politik bakımdan ciddi bir canlanma ve hareketlilik dönemi yaşamıştır. Sol aydın hareketliliği üzerinden de gelişen canlanma kendisini daha çok Yön dergisinde ve Türkiye İşçi Partisi’nde(TİP) göstermiş, bu mecralarda Türkiye’nin kalkınması, modernleşme, toplumsal tabakalaşma konularında ciddi tartışmalar yaşanmıştır. Bu tezde, Türkiye modernleşmesinin iki asırlık çevrimi içerisinde, toplumsal tarihsel bir fenomen olarak Kürt meselesinin ele alınış biçimine ilişkin, hukuki ve kültürel olarak Türk kimliği içerisinde değerlendirilen Kürt realitesine yaklaşan resmî teze benzer ya da bu tezin dışında değerlendirmeler yapan Türkiye sosyalist aydınlarının düşünsel düzeyde meseleye yaklaşma biçimi ele alınmıştır. Bunun yanında, Kürt hareketine sosyalizm yoluyla dikkat çekmeye başlayan Kürt sol aydınlarına ilişkin değerlendirmelerde de bulunulmuştur. Bu tez hem Türkiye sosyalist solunun hem de Kürt siyasal hareketinin sonraki yıllarını belirleyecek kurucu tartışmalara odaklanarak hareketlerin gelişimine ilişkin bir ön-okuma yapmayı amaçlamıştır.--------------------Interim period of 1960-1971 is regarded as revival years of Turkish socialist left with respect to theoretical and political mobilization. This revival and mobilization had been realized by leftist intelligentsia in the floor of Yön journal and Turkish Labor Party (TİP). Within these intellectual and political grounds, leftist intellectuals had discussed the topics of social and economic development of Turkey, modernization and social stratum. This study focuses the perspective of Turkish socialist left and leftist intelligentsia in between two military coups (1960-71) to Kurdish issue, which is the social-historical phenomenon needed to be studied by holistic approach of bicentenary Turkish modernization period. The study reviews that if leftist socialist perspective of the period perpetuates the official ideology claiming Kurds culturally and legally as Turks or criticizes and readdresses it. Besides, it also points out the ideas and attitudes of Kurdish socialist intelligentsia, the group that will be separated from Turkish socialists to establish particular Kurdish organizations at the end of 1960s. The objective of the study is having preliminary knowledge of founder discussions of following years of Turkish socialist left and Kurdish movement.

Rusya, sadece tarihi nedeniyle degil, fakat ayni zamanda tarihinin her safhasindaki surekli demokrasiye gecis cabalariyla da dunyada bir ornektir.Bu tez karsilastirmali bir calismayi kapsamamasina ragmen, Rusya'nin demokrasiye gecis cabalari degerlendirirken, Rusya'nin tarihinin, sahip oldugu cografi alanin buyuklugunun, ve coklu etnik nufusunun da dikkate alinmasi gerekmektedir. Rusya'da siyasal yasamin tum unsurlari, Sovyetler Birligi donemindeki Komunist Parti, Sovyetlerin dagilmasi sonrasinda KPRF, ve hatta iktidar partileri de dahil olmak uzere, tum siyasal partiler, Rusyadaki siyasal surecinin tum safhasinda, Rus halkinin siyasal goruslerini yansittiklari icin, demokrasiye gecis surecinde, onemli rol oynamis ve halen de onemli rol oynamaya devam etmektedirler.Eger Rusya'nin tarihi, cografi buyuklugu, ve coklu etnik federatif yapisi dikkate alinmazsa, Rusya'daki demokrasiye gecis cabalari, hafife alinmis yada yanlis degerlendirilmis olacaktir.Rusya onbir farkli zaman dilimine sahiptir. Sadece bu basit bir ornek bile, Rusya'nin sahip oldugu cografi alanin buyuklugunu ve demokrasiye gecisin ne kadar zor olacagini aciklamaya yeterli olacaktir.Sonuc olarak, Rusya'nin demokrasiye gecis cabalari, siyasal partileri de dahil olmak uzere, dunyada diger hic bir ulkeyle karsilastirilamaz. Russia is a unique example in the world, not only because of its history, but also because of its continuous efforts for transition to democracy throughout every phase of its history.Although this thesis, does not cover a comparative study, one should also consider Russia's history, the hugeness of the geography that it holds, and its multi-ethnic population, when considering Russia's efforts towards transition to democracy. All factors within the political life in Russia, all its political parties, including the Communist Party of the Soviet Union, CPSU after the dissolution of the Soviet Union, even the party of power at different stages of its political life, had played and do still play a significant role in transition to democracy, because of reflecting political views of Russian public.Efforts of transition towards democracy in Russia, could be underestimated, or misinterpreted, if, its history, land and multi-ethnic federative structure is neglected. Russia holds eleven different time zones. This simple example is enough to explain the land that Russia holds and how hard its transition to democracy could be.As a conclusion, Russia's efforts for transition to democracy, is incomparable to any other country in the world, so does its political parties. 350

Bu çalışmanın amacı, Kişisel Marka Ve Liderlik Kavramının Siyasal Pazarlama Üzerindeki Etkisinin 1983-1989 Turgut Özal Dönemi Örneği üzerinden incelenmektir. Bu Araştırma nitel desenli bir çalışma olup tarama modeli kullanılarak yapılmıştır. Araştırmada konu ile ilgili yapılmış tezler, bilimsel yayınlar, kitaplar, medya yayınları ve seçim bilgileri veri kaynağı olarak kullanılmıştır. Siyasi kişiliklerin ve liderlerin yaşamları toplum önünde cereyan eder. Siyasilerin hayatını özel ve siyasi yaşamı diye ayırmak çok zordur. Araştırmada marka kişiliği olarak Turgut Özal'ın liderliğinin siyasi pazarlamaya etkisi incelenmiştir. Özal, siyasi yaşamına Türkiye'deki kriz döneminde başlamış ve önce başarısız olmuş olsa da, bu başarısızlığı onun 1980'den sonra lider olarak ortaya çıkması için fırsata dönüşmüştür. Siyasi yaşamından önce de sahip olduğu kararlılık, dönüşümcülük, doğallık, elitizm, problem çözme becerisi, vizyonerlik ve girişimci ruh gibi özelliklerini siyasi lider olarak markaya çevirmiş ve bunu siyasi pazarlamada başarı ile uygulamıştır. Ayrıca, Özal'ın siyasi tutumu ve davranışları, onu dönüşümcü, otoriter, liberal, muhafazakar, eğlenceli, vizyoner ve kararlı bir lider yaparak karizmasına kaynaklık etmiştir. Siyasi lider olarak kendi kişisel özellikleri dışında, siyasi pazarlama yöntemlerini benimsemiş ve bunu siyasi başarıları için bir araç olarak kullanmış olması da Özal'ın Türkiye'de profesyonel siyasi pazarlama sürecinin de öncüsü olmasını sağlamıştır. Türk siyasi yaşamında büyük dönüşümlere imza atan siyasi bir kişilik olarak elbette muhalifleri tarafından kendi döneminde ve sonrasında ağır eleştiriler almış, ancak bu eleştirilere demokrat tavırlarıyla anlayış göstererek çoksesli siyasal yapının Türkiye'de gelişmesine katkı yapmıştır.Türk siyasetine ve Türkiye'ye kazandırdıklarıyla Özal, uzun yıllar tartışmalara konu olacak bir birikim bırakmıştır denilebilir. The purpose of this study is to analyze the effect of personal trademark and leadership concept on political marketing by examining the 1983-1989 Turgut Ozal period. This research has been made using screening model with a qualitative research pattern. Theses regarding this subject, scientific publications, books, mass media publications and previous electoral information are among the data sources that have been used. The lives of the politicians and political leaders are lived in front of the people. Seperation of the lives of the politicians as private life and political life is often very difficult. In this research, the influence of Ozal's leadership on political marketing was analyzed. Ozal started his political career in a crisis period in Turkey, though it was not a bright beginning at first, it quickly turned into an opportunity that would lead him to become an influential political leader in the 80ies. He used his qualites that he had even before his political career such as boldness, naturalness, transitionist and elitist approach, visionary perspective, having good problem solving and entrepreneural skills to create his own trademark and he also successfully applied all these qualities in political marketing. Furthermore, his political attitude and behavior, are the sources of his charisma that made him a transitionist, authoritarian, liberal, conservative, joyful, visionary and bold leader. Besides his personal qualities, the facts that he adopted the political marketing principles and his successful application of these principles for his own political gain are also contributed in making him the Pioneer of Professional political marketing in Turkey. As a political figure that skillfully led many transitions in Turkish politics, of course he was heavily criticized by his political opponents of his time and after but he tolerated these criticisms in a very democratic manner and by doing so, contributed to the development of the polyphonic political infrastructure. It can be said that with all the achievements he gained for Turkey and all his contributions in the Turkish politics; Ozal, left a legacy that will be debated upon for many years. 136

Antik Yunan'da demokrasi fikrinin ortaya çıkmasından bu yana, özellikle Aydınlanma Çağından sonra siyasi bir sistem olarak demokrasi, siyasi alandaki yeni fikirler ile sürekli olarak zenginleştirilmektedir.Batı Avrupa'da Aydınlanma Çağı sonrası gündeme gelen demokrasi, İslam dünyası ile ise sömürge dönemindeki bazı parlamenter sistemler dışarıda tutulursa büyük oranda İkinci Dünya Savaşı sonrasında tanışmıştır. Günümüzde İslam dünyasında özellikle Arap Baharı olarak adlandırılan olaylar sonrasında demokrasi tartışmaları artmış ve çoğunlukla otoriter yönetimlerce idare edilen ülkelerin geleceğine ilişkin çeşitli öngörülerde bulunulmuştur. Bu bağlamda bu çalışma vesilesiyle hali hazırda demokratik sistemde iktidar deneyimine sahip AK Parti ile Nahda Hareketi'nin demokrasi kavramına yaklaşımları ele alınmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde demokrasinin tanımına, gelişimine, özelliklerine ve türlerine değinildikten sonra siyasal İslam kavramı konu edinilerek bu ideolojik duruşta demokrasinin yeri örnek ülkeler üzerinden ele alınmıştır. İkici bölümde ise Nahda Hareketi incelenmiş ve hareketin çıkış koşulları, demokrasi kavramını hangi temeller üzerine inşa ettikleri ve ideal demokrasi kavramına ilişkin değerlendirmeleri ele alınmıştır. Bunun sonucunda Nahda Hareketi'nin bağımsızlık sonrası Tunus'ta iktidarda bulunan Burgiba yönetiminin aşırı laikçi anlayışına karşı Raşid el' Gannuşi liderliğinde İhvan Hareketinin etkisinde geliştiği, daha sonra Gannuşi'nin yaşadığı dönüşümle birlikte farklı bir eğilime yöneldiği ve İslam şeriatını dikkate alarak demokratik bir sistemin inşa edilebileceğini savunduğu görülmüştür. Üçüncü Bölümde ise AK Parti incelenmiş, selefi olan milli görüş partileri ele alınmış, Partinin öncü liderlerine ilişkin bilgiler verilmiş ve AK Partinin temel ideolojik duruşu olan `muhafazakâr demokrasi` kavramına ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Bunun sonucunda AK Partinin `muhafazakâr demokrasi` demokrasi kavramıyla bütün bir toplumca kabul görmüş ortak değerler vasıtasıyla toplumun her kesimine açık siyasi bir anlayış geliştirmeyi amaçladığı görülmüştür.Anahtar sözcükler: Demokrasi, Siyasal İslam, Burgibizm, Nahda, Şûra, AK Parti, Muhafazakâr Demokrasi. Since the emergence of the idea of democracy in Ancient Greece, democracy, as a political system, especially after the Age of Enlightenment, is constantly enriched by new ideas in the political area. Democracy, which came into agenda after the Age of Enlightenment in Western Europe, met with the Islamic world after the Second World War when some parliamentary systems in the colonial period were excluded. It has recently occurred the debates on democracy in the Islamic World aftermath the Arab Spring events, that paved the way for foresights regarding the future of the Islamic countries of which most of them are governed by authoritarian administrations. In this context, it was discussed by means of this study the approaches of AK Party and Nahda Movement to the concept of democracy. In this regard, after shortly mentioning the progress of democracy and discussing the political İslam in the first chapter; Nahda Movement was examined in terms of its approach to the democracy notion in the second chapter. In conclusion, it was observed that Nahda Movement, which was founded against Bourgiba's extremely secularist administration under the leadership of Rachid al-Ghannouchi who was inspired from the thoughts of the Organization of Muslim Brothers in Egypt, tended to a different inclination with al-Ghannouchi's ideological transformation and argued to build a democratic system which adopts the requirements of the İslamic Sharia. In the third chapter, AK Party was examined by considering predecessor parties of the `national opinion`. Besides It was given information about its leading figures AK Party, and made evaluations regarding the conservative democracy which is the fundamental ideological stance of AK Party. In this framework, it was concluded that AK Party is to aim at developing a political system which is open to the all social layers of the Turkish society by means of common values.Key Words: Democracy, Political Islam, Bourguibism, En Nahda, Shura, AK Party, Conservative Democracy 117

Bu tez, SSCB sonrası dönemde Avrupa'da yeni sol reformist partilerin ortaya çıkış serüvenini ve evrimini yapısal politik ekonomik ve politik kurumsal koşullar ile toplumsal hareketlilik ve toplumsal protesto dinamikleri açısından karşılaştırmalı olarak ele almayı amaçlamaktadır. Yeni sol reformist partiler olgusunun incelenmesi için Yunanistan'da Syriza, Fransa'da Sol Cephe ve Almanya'da Die Linke vakaları analiz edilmiştir. Örneklem seçimi, rakip söylemler ve politik aktörler şeklinde cisimleşen neoliberal hegemonyanın erozyonu ile finansallaşmış kapitalist krizin doğasını/derinliğini yansıtan bir politik gruplaşmadan kaynaklanmaktadır. Araştırmaya göre, yeni sol reformist partilerin doğuşunu ve gelişimini etkileyen temel faktör, sosyal demokrat / sosyalist partilerin neoliberal gruplaşmayla baş edememesi ve onu aşamamasıdır. Bu minvalde kapitalist sosyal ve ekonomik düzene inandırıcı bir alternatifin yokluğunda sosyal demokrat partilerin sağa kayarak neoliberal ajandayı benimsemesiyle solda bir boşluk oluşmuştur. Yeni sol reformist partiler, bu boşluğu doldurmaya çalışmıştır. Kemer sıkma çağında, çevre ülkelerde, sosyal demokrat partilerin neoliberalizmin sosyal ve temsil krizlerine yanıt vermede başarısız olmasıyla yeni sol reformist partiler seçimlerde başarı elde etme fırsatı bulmuştur. Buna karşılık merkez ülkelerde ise krizin dışsallaştırılması sonucunda popülist sağ partilerin ivme kazanması, yeni sol reformist partilerin yükselişini frenlemiştir. This thesis aims to compare the emergence and historical evolution of the new left reformist parties in Europe in the post-USSR era with regard to structural political economic and political institutional conditions, as well as social mobilization and social protest dynamics. To explore the phenomenon of new left reformist parties, the cases include Syriza of Greece, the Left Front of France and Die Linke of Germany are analyzed. The case selection illustrates a particular political constellation, which reflects the erosion of neoliberal hegemony that is materialized in competing discourses and political actors, as well as in the nature/depth of the financialized capitalist crisis. According to this study, the main factor that plays a role in the emergence and development of the new leftist reformist parties is the failure of social democratic / socialist parties to cope with and overcome the neoliberal constellation. In the absence of a reliable alternative to capitalist social and economic order, a vacuum occurred in the left due to a shift of the social democratic parties to the right, with the adaption of the neoliberal agenda. New left reformist parties try to fill this gap. In the age of austerity, in the peripheral countries, new left reformist parties find an opportunity to have a success in the elections, with the failure of social democratic parties to respond to the social and representation crises of neoliberalism. However, in the core countries, the rise of populist right parties with the externalization of the crisis, resulted in stopping the rise of the new left reformist parties. 342

Bu çalışmada, Rusya Federasyonu'nun kurulmasından günümüze kadar gelen süreçteki iç politikası aktörler, partiler ve seçimler olmak üzere üç parametre üzerinden incelenmiştir. Bu çerçevede, çalışmada Rusya Federasyonu'nda iç siyasetin farklı dönemlerde nasıl evrildiğini ve günümüzdeki halini aldığını; partilerin, aktörlerin ve seçimlerin bu dönüşümde ne gibi bir rol oynadıkları ele alınmıştır. Bu bağlamda bu tezin ana amacı Rus iç siyasetinde belirlenen üç dönemde bu üç prametrenin etki ve işleyişini ortaya koymaktır. Bununla birlikte, çalışmada 2000 yılından bugüne kadar ülke yönetimindeki otoriter yapının nasıl kurulduğu ve bu otoritenin iç politika üzerindeki etkisi ortaya koyulmaktır. Bu çalışma Rusya Federasyonu'nda iç siyasetin üç farklı dönemde farklılaşıp konsolide olduğunu ve Boris Yeltsin dönemi siyasi ortam ve politikalarının Putin'in gücünü konsolide etmesine yardımcı olduğunu öne sürmektedir. Çalışma sonucunda elde edilen bilgiler doğrultusunda Rusya Federasyonu'nda iktidar partisinin seçimleri büyük bir farkla kazanmasının nedenleri ortaya koyulmuştur. Ayrıca Vladimir Putin'in 2000 yılından bugüne ülkede istikrarı nasıl sağladığı, kendi otoritesini nasıl sağlamlaştırarak arttırdığı incelenmiştir. This study examines the Russian domestic policy from its onset till today in terms of three parameters: actors, parties and elections. In this regard, the study investigates how the Russian domestic politics evolved and took its comtemporary form, and the role of domestic actors in this evolution. Related to this point, this dissertation's main aim is to manifest the impact of these three parameters in three pre-determined political periods. Hence the study explains how the authoritarian structure was formed since early 2000s and till today, and how this structure impacts domestic policy. This study argues that the domestic politics of Russia evolved and consolidated in three periods, and that the politics of Boris Yeltsin era helped Putin to consolidate his power. The findings of the study also documents the reasons why the governing party wins elections with huge margins. In addition the dissertation also investigates how Putin stabilized the country and increased his authority. 90

Bu tezin amacı, Türkmenistan'ın birinci ve ikinci devlet başkanları döneminde(Saparmurat Niyazov Türkmenbaşı, 1985-2006 ve Gurbanguly Berdimuhammedov 2006'dan bu yana) uygulanan daimi tarafsızlık politikasını Efraim Karsh'ın tarafsızlık modelini kullanarak karşılaştırmalı olarak incelemektir. 1991 yılında, beş Orta Asya ülkesi bağımsızlığını ilan etti veSovyetler Birliği'nden ayrıldı. Bu devletlerin hepsinin aşağı yukarı benzer siyasi ve yasal koşullara sahip olmasına rağmen, 27 yıl sonra hepsi çok farklı bir şekilde sonuçlandı. Beş Orta Asya ülkesinden yalnızca Türkmenistan bu politikayı benimsemiştir. Türkmenistan'ın tarafsız statüsü, siyasi, ekonomik, insani ve diğer alanlarda birçok devletle işbirliğinin kurulmasında ve çoktaraflı bir dış politika stratejisinin uygulanmasında önemli bir rol oynamıştır. Daimi tarafsızlığın ülkede nasıl uygulandığının karşılaştırmalı bir analizini sunan bu tez, iki devlet başkanının dış politika seçeneklerini ve tepkilerini şekillendiren bölgesel dinamikleri ve çatışmaları gözden geçirmektedir. Bunu yapmak için öncelikle Türkmenistan ve ülkenin tarihi hakkında genel bir bilgiverilir. Bunu, Türkmenistan'ın iki cumhurbaşkanının dönemlerinde kalıcı tarafsızlığın benimsemesiyle sonuçlanan Sovyet sonrası dönemdeki gelişmeler izliyor. Türkmence, Rusça, İngilizce ve Türkçe basılmış olan kitaplar,makaleler ve gazetelerin yanı sıra ilgili resmi internet sitelerinden deyararlanılan bu çalışmada kullanılan temel yöntem nicel analizdir. The aim of this thesis is to analyze the permanent neutrality policy ofTurkmenistan, during the periods of the first and second presidents of thecountry (Saparmurad Niyazov Turkmenbashi, 1985-2006 and GurbangulyBerdimuhammedov, 2006-present) in a comparative way by using EfraimKarsh's neutrality model. In 1991, five Central Asian countries declaredindependence and seceded from the Soviet Union. Despite the fact that all ofthese states had more or less similar political and legal conditions back then,after 27 years they all ended up very differently. Among the five CentralAsian countries, only Turkmenistan adopted this policy. Turkmenistan'sneutral status has played an important role in establishing cooperation withmany states in the political, economic, humanitarian and other spheres, andin implementing a multilateral foreign policy strategy. This thesis, byproviding a comparative analysis of how permanent neutrality isimplemented in the country looks at the regional dynamics and conflicts thatshaped the foreign policy options as well as responses of the two presidents.To do this, first a general background information on Turkmenistan as wellas the history of this country is given. This is followed by the post-Sovietera developments that resulted in the adoption of permanent neutrality in theperiods of the two presidents of Turkmenistan. The primary methodologicaltool of the work was qualitative analysis utilizing primary and secondarysources in Turkmen, Russian, English and Turkish on the topic, includingacademic books, articles, newspapers, magazines and relevant officialwebsites were used. 140

İsrail gibi küçük bir ülkede, tek seçim çevresi üzerinden Nispi Temsil sisteminin uygulanması, hiçbir parti tek başına yeterli çoğunluğu sağlayamayacağından koalisyon kurulması gereğini kaçınılmaz olarak beraberinde getirmektedir. İsrail'deki Siyasi partilerin sınıflandırılması orta-sol, orta-sağ, komünist, milliyetçi, etnik, vb. gibi geleneksel çizgi`yi takip etmekte olup, aşırı dinci partiler koalisyon kuruluşlarının olmazsa olmazı haline gelerek öne çıkmıştır.Bu partiler dini gelenekleri sosyal hayatın merkezine yerleştirme hedefi gütmekte ve öncelikle de geldikleri coğrafi kökenlere göre değişen somut seçmen kitlelerine hizmet ederken geleneksel olarak da belli başlı bakanlıkları tercih etmektedir. Nispi Temsil sistemi ve bu partilerin sahip olduğu sağlam seçmen kitlesi, onlara koalisyon kurmada -ana partinin sağ ya da sol eğilimli olmasına bakılmaksızın- anahtar rolü vermektedir. Bu çalışma, 1949-2015 yılları arasındaki tüm hükümetleri analiz ederek İsrail siyasi ortamında aşırı dinci partilere duyulan gereksinimi ve onların vazgeçilmezliğini göstermeyi amaçlamaktadır. Büyük partiler koalisyon kurarken etnik Arap partilerini dâhil etme konusunda isteksiz olduğundan, aşırı dinci partiler tek seçenek haline gelir ve olmazsa olmaz konumuna yerleşir. The application of the Proportional Representation system in a small country like Israel and through a single electoral area, inevitably brings forth the need to form coalitions as no single party is able to garner the required majority. The classification of the political parties in Israel follow the traditional lines of centre-left, centre-right, communist, nationalist, ethnic, etc. with the extreme religious parties coming to the limelight as they have proven to be indispensable in coalition formation. Those parties which aim to place religious traditions in the heart of social life, primarily serve their solid electoral base which varies according to the geographical origins and have a traditional cabinet portfolio preference. The Proportional Representation system and the solidity of these parties' electoral base renders them a key element in coalition formation, irrespective of the fact that the leading coalition party is on the left or on the right.This study aims to demonstrate such indispensability and reliance on the extreme religious parties within the Israeli political landscape through the analysis of all governments from the elections of 1949 to 2015. As the leading parties are reluctant to include ethnic Arab parties in coalition formation, the extreme religious ones become the only option, hence the term Kingmaker. 92

İbadet dilinin Türkçeleşmesi, Cumhuriyetten çok önceki yıllara dayanmaktadır. Hanifi mezhep kurucusu Ebu Hanife, namazın ve ezanın Arapça dışındaki dillerde olabileceğinin mümkün olduğunu onaylamıştır. Meşrutiyet dönemine gelindiğinde aydın kesim, dinde reform isteklerini dile getirmeye başlamışlardır. Bu talepler cumhuriyet döneminde Atatürk'ün dinde milli dil çalışmaları ile başlamıştır. Türkçe Kur'an, Türkçe hutbe, Türkçe namaz, Türkçe dua, Türkçe tekbir, Türkçe Kamet, Türkçe ezan alanlarında çalışmalar başlamıştır. Ancak bu çalışmalardan sadece Türkçe ezan uygulanabilmiştir. 1932'de Türkçe okunmaya başlanan ezan 14 Mayıs 1950'de DP'nin iktidara gelmesi ile de uygulamaya koyulan ilk icraat olmuş ve 17 Haziran 1950 tarihinde ezan yeniden Arapça okunmaya başlanmıştır. Making the language of worship Turkish dates back to many years before Republican administration. The founder of the Hanafi Sect Ebu Hanife has confirmed that prayer (salat) and call to prayer (azan) can be available in other languages out of Arabic. When it comes to the period of Constitutional Monarchy, the intelligentsia began to voice their request of reform in religion.Those requests have started in Republic period with Atatürk's studies about national language in religion.Studies in fields of Turkish Quran,Turkish khutba,Turkish prayer,Turish pray, Turkish saying of Allahuekber, reciting Kamet in Turkish and Turkish azan have started. However only Turkish azan could be applied among these studies.Azan that started to be recited in Turkish in 1932, has become the first action that was put into effect with DP's coming up into power in 1450. And Azan started to be recited in Arabic again in 17th June 1950. 194

Siyasal halkla ilişkiler, siyasal iletişim sürecinin en demokratik yöntemlerinden biridir. Bu demokratik sistem içerisinde ise ikna kavramı oldukça önemlidir. Demokratik sistemin ikna unsuruna dayanmasından dolayı halka verilen önem de zamanla anlaşılmıştır. Halka verilen önemin anlaşılması sonucu siyasal iletişim süreci de değişmiş ve siyasal halkla ilişkiler faaliyetleri oldukça sık yapılmaya başlanmıştır. Siyasal halkla ilişkiler faaliyetlerinin sık yapılmasıyla birlikte seçmenler ile siyasal partiler arasında karşılıklı iletişime dayalı bir süreç ortaya çıkmıştır. Özellikle yeni iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle beraber seçmenlerin de artık siyasal sürece aktif olarak katılmasının önü açılmıştır. Böylece siyasal aktörler, seçmenlere gerekli bilgileri aktarırken; seçmenler de duygu, düşünce, istek ve beklentilerini siyasal aktörlere iletebilme olanağına sahip olmuştur. Yapılan bu çalışmayla yeni iletişim teknolojileri başta olmak üzere kitle iletişim araçlarıyla yapılan siyasal halkla ilişkiler çalışmalarının seçmenlerin duygu, düşünce, tutum ve davranışları üzerindeki etkisi ölçülmeye çalışılmıştır. Çalışmaya Elazığ'da yaşayan 1.127 örneklem kitlesi dahil edilmiştir. Elde edilen sonuçlar istatiksel olarak SPSS 25.0 programı ile ölçülmüş ve veriler analiz edilmiştir. Bu çalışmanın yapılması sonucunda elde edilen en önemli bulgu, siyasal partiler ile seçmenler arasında iletişim yetersizliğinin mevcut olduğudur. Bu çalışmayla siyasal aktörlerin, seçmenlere kendilerini yeterince tanıtmadığı; seçmenlerin de siyasal aktörlerle iletişim kurmada yeterince çaba sarf etmediği tespit edilmiştir. Political public relations is one of the most democratic method of political communication process. In this democratic system, the concept of persuasion is very important. Due to the fact that the democratic system is based on the persuasion element, the importance given to the public is also understood in time. As a result of the understanding of the importance given to the public, the political communication process has also changed and political public relations activities have started to be performed quite frequently. A process of mutual communication between voters and political parties has emerged with frequent public relations activities. Especially with the development of new communication technologies, voters are now actively involved in the political process. In this way, political actors convey the necessary information to voters; voters have the opportunity to communicate their feelings, thoughts, wishes and expectations to political actors. It has been tried to measure the effects of political public relations studies, especially new communication technologies, on the feelings, thoughts, attitudes and behaviors of the voters with this study. A total of 1.127 sample population living in Elazığ was included in the study. The results were statistically measured by SPSS 25.0 program and the data were analyzed. The most important finding of this study is that there is a lack of communication between political parties and voters. In this work, it was stated that political actors did not adequately introduce themselves to voters; It was also determined that the voters did not make enough efforts to communicate with the political actors. 153

Son yıllarda Avrupa'da göçmen nüfusun artışıyla orantılı olarak İslamofobi'nin de yükselişe geçtiği gözlemlenmektedir. Özellikle Avrupa Birliği içerisindeki aşırı sağ siyasi partilerin siyasal reklamlarında İslamofobi vurgusu sıklıkla yapılmaktadır. Diğer yandan son dönemde Avrupa Birliği genelinde yapılan genel seçimlerde İslamofobi'yi siyasal reklamlarında konu edinen siyasi partilerin oylarında ciddi manada bir yükselişin olduğu da gözlemlenmektedir. Bu aşamada siyasi partilerin İslamofobi konu alan siyasal reklamlarının seçim başarılarında ne gibi bir rolü olduğu merak konusu olmaktadır. Çalışma kapsamında Avrupa Birliği içerisinde aşırı sağ eğilimli siyasi partilerin İslamofobi siyasal reklamlarında nasıl ve ne yönde yansıttıkları açıklanmaya çalışılmıştır. Bu amaçla BBC'nin 2018 yılı verilerine göre İslamofobi'nin en çok yükselişe geçtiği ülkeler içerisinden, Almanya'dan Almanya İçin Alternatif (Alternative für Deutschland, AfD), Fransa'dan Ulusal Cephe (Front National, FN) adlı partiler ve Avusturya'dan Avusturya Özgürlük partisi (Freiheitliche Partei Österreichs, FPÖ) çalışmanın örneklemi olarak belirlenmiştir. Çalışma kapsamında her üç ülkenin İslamofobi'yi konu alan tüm siyasal reklamları gösterge bilimsel analiz ve içerik analizi yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Tüm siyasal reklam görselleri Fransız Dil Bilimci Roland Barthes'in gösterge bilimsel anlayışı çerçevesinde analiz edilmiştir. Aynı zamanda partilerin siyasal reklam görsellerinde İslamofobi temelli inşa etmeye çalıştığı propaganda mitleri de açıklanmaya çalışılmıştır. Elde edilen bulgular kapsamında her üç partinin de İslamiyet'in Avrupa'ya ait olmadığı vurgusunu yaptığı saptanmıştır. Aynı zamanda partiler tarafından İslamiyet'in Avrupa ülkelerinin geleceği için bir tehlike olarak aktarıldığı ortaya çıkarılmıştır. In recent years, Islamophobia has risen in Europe in proportion to the increase in the immigrant population. The emphasis on Islamophobia is often done in political advertising of the far-right political parties within the European Union. On the other hand, in the general elections held throughout the European Union, it is also observed that there has been a serious increase in the votes of the political parties, which are the subject of Islamophobia in political advertising. At this stage, it is curious to see what role political parties play in the electoral success of Islamophobia.Within the scope of the study, it has been tried to explain how and in what way the ultra-right-wing political parties in the European Union reflect Islamophobia in their political advertising. For this purpose, according to the 2018 data of the BBC, the countries with the highest rise in Islamophobia, the Alternative Party for Germany from Germany, the National Front Party from France and the Austrian Freedom Party from Austria are the examples of the study. Within the scope of the study, all political ads of all three countries related to Islamophobia were examined using semiotic analysis method in qualitative research methods and content analysis method which is both quantitative and qualitative research method. All political advertising images were analyzed in the light of the semiotic understanding of French Linguist Roland Barthes. At the same time, it was tried to explain the propaganda myths that the parties tried to build on the political advertising visuals based on Islamophobia. According to the findings, it was seen that all three parties emphasized that Islam do not belong to the countries which these parties represented and Islam was reflected as a danger for the future of the countries in political ads. 135

Milliyetçilik akımının başlangıcı konusunda çeşitli fikirler mevcut olsa da dünya çapında bir şöhrete Fransız Devrimi ile kavuşmuştur. Çok sayıda etnik grubun birlikte yaşadığı Osmanlı Devleti ise bu akımdan en çok yara alan devletlerin başında gelmektedir. Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde Cumhuriyetin kurulması ve yapılan devrimlerle birlikte ülke, hem şekil olarak hem de zihinsel olarak köklü bir değişime gitmiştir. Modern anlamda bir ulus-devlet kurma gayreti ile girişilen yenilikler, kimi çevreler tarafından sıkı sıkıya benimsenmiş olsa da hala tartışmalar sürmektedir. Bu tartışmaların başında ise millet ve milliyetçilik konusu gelmektedir. AK Parti hükümeti ise etnik söylemlerden uzak durması ve ırk temelindeki bir milliyetçilik anlayışını reddettiklerini sıkça dile getirmeleri nedeni ile milliyetçi olmayan bir parti ya da milliyetçilik karşıtı bir parti izlenimi uyandırmış olsa da, aksine milliyetçi söyleme belirli noktalarda sahip çıkan bir partidir. AK Parti kendisini milliyetçi bir parti olarak tanımlamamaktadır. Fakat genellikle Osmanlı ve İslam temasına dayanan muhafazakâr bir milliyetçilik anlayışına sahip bir parti olduğu söylenebilir. AK Parti, Cumhuriyet döneminde uygulanan politikaların milletin birleştirici unsuru olan İslam faktörünü etkisizleştirdiğini ve ayrılıkçı hareketlere sebep olduğunu savunur. Özellikle, AK Parti'nin ilk kez iktidara geldiği 2002 yılında bir ekonomik krize ek olarak devraldığı Kürt sorunu, partinin milliyetçilik çerçevesinde kullandığı söylemlerde her zaman ağırlığını hissettirmiştir. Küresel güçlerin sürekli kaşıdığı Kürt sorunu, AK Parti tarafından Müslüman-Osmanlı kimliği kapsamında çözüme kavuşturulmaya çalışılmaktadır. Buradan hareketle AK Parti, etnik kimlik izlerini muğlaklaştırmaya çalışılırken İslam, birleştirici bir üst kimlik olarak kurgulanmakta ve Osmanlı ise ortak tarih unsuru olarak sunulmaktadır. Bu millet tahayyülüne hizmet etmek ise milliyetçiliğin özü ve en yücesi olarak kabul edilir. Although there are various ideas about the beginning of the nationalist movement, it has gained worldwide fame with the French Revolution. The Ottoman Empire, where a large number of ethnic groups lived together, is one of the countries that suffered the most from this movement. With the establishment of the Republic under the leadership of Mustafa Kemal Atatürk and the revolutions made by him, the country underwent a radical change both in shape and mentally. The innovations that have been undertaken with the effort to establish a nation-state in the modern sense have been strictly adopted by some circles, but still controversy continues. At the beginning of these debates, the issue of nation and nationalism concepts comes first. However The AK Party government evokes the impression that it is a non-nationalist or an anti-nationalist party because of avoiding ethnic rhetoric and frequently rejecting a racist understanding of nationalism, on the contrary, it is a party that maintains certain points in nationalist discourse. The AK Party does not define itself as a nationalist party. On the other hand, it can be said that it is such a party which has a conservative nationalism concept based on the Ottoman and Islamic themes. The AK Party argues that the policies implemented during the Republican period neutralized the unifying element of Islam and caused separatist movements. In particular, the Kurdish problem that the AK Party took over in addition to an economic crisis in 2002 when it came to power for the first time has always felt its weight in the rhetoric used by the party within the framework of nationalism. The Kurdish problem, which the global powers constantly scratch, is being tried to be solved by the AK Party within the context of Muslim-Ottoman identity. From this point of view, while the AK Party tries to obscure the traces of ethnic identity, Islam is constructed as a unifying superior identity and the Ottoman is presented as a common historical element. Serving the imagination of this nation concept is regarded as the essence and highest of nationalism. 143

Bu çalışmanın amacı Fransa'da göç olgusunun nasıl güvenlik konusuna dönüştürüldüğü ve bu göç-güvenlik ilişkisinin inşasında Ulusal Cephe Partisi'nin rolünü Kopenhag Okulu'nun güvenlikleştirme teorisi çerçevesinde incelemektir. Çalışmada Fransa'da göç olgusu etrafında meydana gelen tartışmalar tarihsel olarak ele alınacaktır. Kopenhag Okulu'na göre güvenlikleştirme belirli bir konunun aktörler tarafından bir güvenlik meselesi olarak inşa edilmesi sürecine işaret eder. Kopenhag Okulu güvenliği bir sözeylem (speech act) olarak kavramsallaştırır. Fransa, Avrupa'da en çok göçmen ve Müslüman göçmen nüfusuna sahip ülkelerden biri. İkinci Dünya Savaşından sonra Fransa'da göç, ekonomik kalkınma için zorunlu ve gerekli bir olgu olarak görülmüş ve bu nedenle olumlu karşılanmıştır. Fakat 1970'lerin ortalarından itibaren göç olgusu Fransız siyasi tartışmalarının önemli bir konusu haline gelmiştir ve toplumsal bir projeden ziyade ekseriyetle kimlik ve güvenlik ekseninde tartışılmaktadır. Batı'da olduğu gibi Fransa'da da göçün güvenlikleştirilmesi Amerika Birleşik Devletleri'nde meydana gelen 11 Eylül 2001 terörist saldırılarından sonra derinleşmiştir. Bu bağlamda, Ulusal Cephe Partisi göç karşıtı söylemleri ile Fransa'da göçün bir güvenlik sorunu olarak inşa edilmesinde rolü olan başat aktörlerden biridir. Bu çalışma, Fransa'da göçün güvenlikleştirilmesinin yeni bir olgu olmadığı, göç – güvenlik ilişkisinin çeşitli söylemler ve ülkede uygulanan göç yasaları ile sağlamlaştığını ortaya çıkarmaktadır. Diğer bir ifadeyle, bu çalışma Fransa'da göçün güvenlikleştirilmesinin 11 Eylül saldırılarından öncesine dayandığı, 11 Eylül saldırıları ve 2000'li yıllarda Avrupa topraklarında meydana gelen saldırılardan sonra derinleştiğini göstermektedir. Bu çalışmanın bulguları, Ulusal Cephe Partisi'nin göçün Fransız ulusal kimliğine, kültürüne, ulusal ve iç güvenliğine bir tehdit oluşturduğuna dair söylemler inşa ettiğini ortaya koymaktadır. Marine Le Pen'nin göçmen karşıtı ve AB karşıtı söylemlerinin eleştirel analizi, göçü sınır kontrolü, terörizm ve suç ile ilişkilendiren ulusal ve iç güvenlik temalarının Marine Le Pen'nin göçmen karşıtı söylemlerinde yaygın olarak kullanıldığını göstermiştir. This study aims at exploring the securitization of migration in France and Front National's role in this construction process through analyzing the long- run evolution of immigration debate in France. To achieve the goal of this thesis, securitization theory of Copenhagen School is applied as a theoretical framework to this study. According to Copenhagen School securitization refers to a process through which a particular issue is politically and socially constructed as a security threat. France as an old immigration country has one of the biggest immigrant populations and Muslim population in Europe. Immigration was treated as a positive phenomenon and regarded as necessary and compulsory for its economic reconstruction and growth after WWII in France. However, migration issue has been a prominent topic in French political debates since mid-1970s and has mostly been debated as a security and identity issue rather than a societal project. Indeed, after the terrorist attacks in the United States on 11 September 2001, the securitization of migration has been deepened in the West, as well as in France. Within this regard, French Front National is one of the crucial political actors in constructing migration as a security threat in France. This study reveals that securitization of migration was not a new phenomenon in France and migration is strongly securitized through various speech acts and immigration laws that have been applied in the country. In other words, this study investigated that migration was securitized in France long before the September 11 attacks and deepened aftermath of September 11 attacks, and subsequent terrorist attacks occurred in European soils in 2000s.The findings of this study demonstrated that migration was securitized through discourses of Front National. It is the French national identity, French culture, its national and internal security as well as its welfare system that is claimed to be existentially threatened by immigration. Analysis of the anti-immigration and anti-EU discourses of Marine Le Pen showed that national security and internal security themes, which links migration with border control, terrorism and crime, are prevalent in her anti-immigration discourses. 164

Popülizm kavramı, ortaya çıkışından itibaren kavrama yönelik farklı yaklaşımların bir sonucu olarak sürekli güncellenmek zorunda kalmıştır. Bazen politik tartışmalarda kendisine pejoratif anlam yüklenen, bazense ütopik söylemleri ifade etmek için kullanılan kavram, son tahlilde bir fenomen olarak karşımıza çıkmaktadır. Bahse konu kullanımlarda bir uzlaşıdan söz etmek mümkün görülmese de, popülizmin, siyasal düalizmin en somut örneği olduğu genel kabul görmektedir. En genel tanımıyla `Halkçılık` olarak ifade edilmeye çalışılan hareketin kökleri 1800'lerin sonlarına kadar uzansa da siyaset biliminde yeterince ilgi görememiş, kavrama dair özcü yaklaşımlar geliştirilememiştir. Popülizmin; entelektüeller, ilericiler, gericiler, sağ ya da sol ideoloji yanlıları tarafından bir araç olarak kullanılması da, kavramsallaştırma çabalarını zorlaştırmıştır. Bu çalışma ile popülizmin dinamikleri, tarihsel gelişimi ve kendine özgü özellikleri gibi konular incelenmiş ve bu harekete dair farklı teorik yaklaşımlar ele alınmıştır. Yine çalışmada, popülizme dair farklı tanımlama girişimleri ile birlikte, popülizmin genel karakteristik özellikleri ele alınmıştır. Dikotomik bir toplumsal sınıflandırma modeli öngören popülizmin bu özelliği, ayrıntılı bir şekilde incelenmiş ve aşırı sağ ile popülizmin farklılıkları, Avusturya-FPÖ bağlamında seçim afişleri üzerinden oluşturulan modelleme ile ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bugün özellikle Avrupa'daki siyasal partilerin tasnifine yönelik çalışmalarda, bir fenomen olarak karşımıza çıkan popülizme yönelik kavramsallaştırma çalışmalarına ihtiyaç duyulduğu, `sağ popülizm` ve `aşırı sağ`ın farklı kategoriler altında değerlendirilmesi gerektiği bir kez daha görülmüştür. Because of the different approaches, the concept of populism has always had to update itself since its emergence. The concept, which is sometimes ascribed a pejorative meaning in political debates and sometimes is used to state the utopian discourses, emerges as a phenomenon in the last instance. Even though it is not possible to mention about a consensus on the in question usages, it is generally accepted that populism is the most concrete example of political dualism. The origins of the movement, which has been tried to be defined as `populism`, goes back to 1800's even in the most general definition and it has not received enough attention in political science and essential approaches have not been developed on this concept. The use of populism as an instrument by intellectuals, progressivists, reactionists, left or right-wingers has also made the efforts of conceptualization difficult. With this study, the dynamics of populism, its historical development and idiosyncratic features are examined and different theoretical approaches to this movement are addressed. Also in this study, the general characteristics of populism are discussed together with different attempts of defining it. The feature of populism, which foreseen a dichotomous social classification model, is examined in detail and the differences between far-right and populism is tried to be explained with the modelling constructed upon election banners in the context of Freedom Party of Austria. Today, it is seen once again that conceptualization of populism, which has been confronted as a phenomenon especially on the studies dealing with the classification of political parties in Europe, is needed and `far-right` and `right populism` is required to be examined under different categories. 193

1948'de İsrail'in kurulmasından bu yana, Türkiye-İsrail ilişkileri Filistin-İsrail çatışması ile şekillendi. 1950'lerden 1980'lerin sonuna kadar, Türk hükümetlerinin çoğu Filistin davasını desteklese de, Türk devlet elitinin tarafsız kalmayı veya İsrail yanlısı politikaları izlemeyi tercih ettiği kısa dönemlerde oldu. 1990'lı yıllar boyunca Türkiye-İsrail ilişkileri, askeri ve ekonomik anlaşmalarla zirveye ulaştı. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (Justice and Development Party–AK Party) 2000'li yılların başında iktidara gelmesinden bu yana, AK Parti siyasi seçkinleri İsrail'in Gazze saldırısı, Davos krizi, Mavi Marmara olayı ve diğer tepki örneklerinde ciddi biçimde gözlemlenebileceği gibi İsrail ile ilişkilerinde Filistin yanlısı bir dış politika izledi. Bu tez, AK Parti'nin Filistin yanlısı dış politikasını sosyal inşacı yaklaşımla analiz etmeyi amaçlamaktadır. Türkiye-İsrail ilişkilerini Filistin-İsrail çatışması çerçevesinde sosyal inşacı yaklaşımla analiz etme girişiminde olan bu tez, normlar, değerler, kimlikler (din) ve tarihin yanı sıra siyasi seçkinlerin söylemleri üzerinde duracaktır. Since the establishment of Israel in 1948, Turkish-Israeli relations have been shaped by the Palestinian-Israeli conflicts. From the 1950s until the end 1980s, although majority of the time Turkish governments supported the Palestinian cause, there were also brief periods in which Turkish state elite preferred to remain neutral or follow pro-Israeli policies. Throughout 1990s, Turkish-Israeli relations reached to its zenith with military and economic agreements. Since Justice and Development Party's (Adalet ve Kalkınma Partisi –AK Party) coming to power in early 2000s, AK Party political elite followed a pro-Palestinian foreign policy in its relations with Israel as can be observed significantly in the examples of Turkey's reaction to Israel's attacks to Gaza, Davos crisis, Mavi Marmara incident and others. This thesis aims at analyzing AK Party's pro-Palestinian foreign policy through social constructivist approach. In its attempt to analyze Turkish-Israeli relations in the framework of Palestinian-Israeli conflict through social constructivist approach, this thesis will focus on norms, values, identities (religion), history as well as the discourses of political elites. 176

Cumhuriyet Halk Partisi'nin iktidarda olduğu ve `Tek Parti` dönemi olarak ifade edilen 1930-1945 yılları arasındaki siyasal ve sosyal alanlarda gerçekleştirilen uygulamalar, başta sosyal bilimler olmak üzere birçok disiplindeki araştırmaya konu olmuştur. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin 2002-2017 yılları arasında gerçekleştirmiş olduğu uygulamalar da siyasal, sosyal ve ekonomi alanlarda birçok disiplin alanında ele alınıp, incelenmiştir. Bu çalışmada, farklı bağlamlarda, Tek Parti dönemi ve AK Parti dönemlerinde uygulandığı iddia edilen `otoriter` politik uygulamaların olup olmadığı, kendi politik iklimlerinde değerlendirilerek, bu iki dönemin karşılaştırmalı analizi yapılacaktır. The practices carried out in the political and social areas between the years 1930-1945, expressed as the single party period, during which the Republican Peop- le's Party was in power, has been the subject of research in many disciplines, especi- ally in social sciences. The practices of the Justice and Development Party between the years of 2002 and 2017 have been examined in many disciplines including politi- cal, social and economic fields. In this study, a comparative analysis of these two periods on whether there are `authoritarian` political practices that are claimed to be applied in the Single Party period and in the AK Party periods will be done by means of evaluating these periods in their owncontexts.

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergeye istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. Demokratik siyasi hayatın vazgeçilmez unsurları olan siyasi partiler, demokratik sistemlerde hayati önemi haiz siyasi işlevler yerine getirmektedirler. Temsili demokrasi siyasi partiler eliyle gerçekleştiği gibi, çağdaş demokrasinin mümeyyiz vasfı olan "çoğulculuk" ilkesi de ancak siyasi partiler marifetiyle hayat bulmaktadır. Bu nedenle çağdaş demokrasiler, "siyasi partiler demokrasisi" olarak da adlandırılmaktadır. Ancak, bütün özgürlükler alanı olduğu gibi siyasi örgütlenme ve faaliyet özgürlüğünün de sınırları vardır. Şiddete başvurmak ya da şiddeti politik bir araç olarak kullanmak, bu özgürlüğün sınırını oluşturmaktadır. Bunun dışındaki sınırlamalar demokratik siyasetle, siyasal çoğulculukla ve siyasi parti özgürlüğüyle bağdaşmamaktadır. Türkiye siyasi tarihinde siyasi yelpazenin her kanadında yer alan sayısız siyasi parti kurulmuştur. Bu siyasi partilerin önemli bir kısmının varlığı, siyasetin kendi doğal akışı sonucu kendiliğinden değil, dışarıdan yapılan müdahalelerle sona er(diril)miştir. Türkiye siyaset geleneği ve tarzının muhalefete olan tahammülsüzlüğü, çoğulculuk karşıtı, tekçi siyaset anlayışı, muhalif siyasi partilere yönelik çeşitli baskıların uygulanmasına ve siyasi partilerin sık sık kapatılmalarına yol açmıştır. Tek-partili cumhuriyet döneminde yaşanan iki başarısız girişimin ardından, İkinci Dünya Savaşı sonrasında çok-partili siyasi hayata geçildikten sonra birçok siyasi parti kurulmuş; bunlar içerisinde Demokrat Parti 1950 seçimlerinde iktidara gelmiştir. Bu Parti içerisindeki bir grubun ayrılarak kurduğu "Millet Partisinin" ise, kısa süren siyasi hayatına mahkeme kararıyla son verilmiştir. Political parties, which are the indispensable elements of democratic political life, fulfill the political functions of vital importance in democratic systems. Representative democracy is carried out by political parties, also the principle of pluralism, which is the characteristic of contemporary democracy, comes to life only through political parties. Therefore contemporary democracies is also called, "political parties democracy". However, as with all freedoms, there are limits to freedom of political organization and action. Using violence or using violence as a political tool constitutes the limit of this freedom. Other than these limitations are incompatible with democratic politics, political pluralism and political party freedom. In Turkey's political history numerous political parties has been established in each wing of the political spectrum. The existence of a significant part of these political parties has not ended as a result of the natural flow of politics, but with the interventions by outsiders. Turkey's intolerance of political opposition to the tradition and style, anti-pluralism, monistic understanding of politics leads to the implementation of various pressures on opposition political parties and frequent closure of political parties. After two unsuccessful attempts during the one-party republic, after the World War II, many political parties were formed after the multi-party political life; within these parties, Democratic Party came to power in the 1950 elections. The, "National Party" which was formed by the separation of a group within Demokratic Party, ended its political life with a court decision.

Bu tez resmi belgeler, dönemin gazete ve dergileri, konuyla ilgili bilimsel araştırma, makale, tez vb. eserler, dönemin anı yazıları incelenerek Demokrat Parti iktidarında (1950-1960) uygulanan tarım politikalarını ortaya koymayı amaçlamıştır. Bu çalışmanın evreni tarımda modernleşmenin 1950-1960 süreci, tarım ürünlerinin artışı hedefi doğrultusunda uygulanan politikalar, köylerde yaşanan sosyal, kültürel, ekonomik değişiklikler ile sınırlandırılmıştır.1947'de başlayan dış yardımlar Türk tarımının modernizasyonunu sağlamayı amaçlamıştır. Tarımda modernleşme faaliyetleri DP iktidarında hızlanarak devam etmiş, çok sayıda tarım aleti ve makinesi ithal edilmiştir. Dönem içerisinde diğer modern tarım girdilerinin de miktarları büyük ölçüde artmıştır.Yabancı uzmanlar Türkiye'nin tarımının gelişmesine stratejik açıdan önem vermiş, tarımın geliştirilmesi yönünde tavsiyelerde bulunmuşlardır. DP döneminde Türkiye tarım ihracatçısı ülke olma hedefini gütmüştür. Tarım alanında görev yapan devlet kurumları ve kredi imkânları geliştirilmiştir. Ancak bu uygulamalarla köyleri içe dönüklükten kurtarıp yurtiçi ve yurt dışı pazarlara ulaşmasını sağlamak hedeflenirken diğer taraftan tarım arazileri orman ve meralar aleyhine gelişmesi problemini de beraberinde getirmiştir. This thesis aims to present agricultural policies applied during the rulership of Democrat Party (1950-1960) by analyzing official documents, newspapers and magazines of that cycle, works like scientific surveys, articles and thesises about the issue and the memoirs of that cycle. This study's frame is limited with the process of modernization on the agriculture betveen 1950 and 1960, applied policies in the direction of the aims about the increase of agricultural products, social, cultural and economic changes that are existed in the villages.Foreign aids started in 1974, have aimed to provide the modernisation of Turkish agriculture. During the rulership of DP, modernisation activities on the agriculture have continued rapidly and a large number of agricultural implements and machines has been imported. During the process amounts of the other agricultural incomes have also increased on a large scale.Foreign experts have placed importance on the development of Turkey's agriculture strategically and given advices about the development on agriculture. During the rulership of DP, Turkey has aimed to be the exporter country of agriculture. Government agencies serving in the field of agriculture and credit opportunities have been developed. To keep the villages from being introverted and to provide them to reach domestic and foreign markets have been aimed. During this process agricultural lands have been developed against forests and pastures. 194

Bu çalışmada Türkiye'de Jön Türkler tarafından başlatılan ve İttihat ve Terakki Partisi tarafından devam ettirilen, Milli Mücadele Dönemi'nde benimsenen Halkçılık ilkesinin doğal sonucu olan köycülük politikaları, 1908-1923 dönemini kapsayacak şekilde basın-yayın faaliyetleri dikkate alınarak incelenmiştir. Jön Türkler tarafından başlatılan köy politikaları, Meşrutiyet'in ilan edilmesi ve İttihat ve Terakki Partisi'nin iktidarı ele geçirmesi ile birlikte değişime uğramış, izleyen süreçte Halka Doğru hareketi başlatılmıştır. Bu meyanda Osmanlı'nın kurtuluş çaresini Anadolu'ya gitmekte gören aydınlar, Anadolu'ya ayrı bir önem göstererek köylere gitmiş, köylüyü bilinçlendirmek üzere çeşitli mecmualar çıkararak köylüyü aydınlatmaya çalışmışlardır. Çareyi köylüde bulan münevverler reayadan vatandaşlığa giden süreci köycü söylemlerle desteklemişlerdir. Meşrutiyet ile birlikte Ziya Gökalp, Yusuf Akçura gibi isimler köylüye giderek köylünün içinde bulunduğu duruma dikkat çekmişler, dergiler ve gazeteler yayınlayarak köylünün varoluş mücadelesini anlatmışlardır. Bununla birlikte Meşrutiyet sonrası Balkan Harbi'nin patlak vermesinin ardından Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı'na girmesi, köye dönük faaliyetlerin dergi ve gazetelerde sadece bir `söylem` olarak kalmasına sebep olmuştur. Anahtar Kelimeler: Köycülük, Halkçılık, Narodnizm, Pozitivizm, Basında Köy İmgesi, Hüseyinzade Ali Bey. The village politics were initiated by the Young Turks and were continued by the Party of Union and Progress in Turkey. This study examines the village politics between 1908-1923 in Turkey by taking into account the press-publication activities. The village policies initiated by the Young Turks had been changed with the declaration of the constitution and the seizure of power by the Party of Union and Progress and the Halka Doğru Movement had been started in the following period. In this regard, the intellectuals who saw the Ottoman Empire's liberation struggle in Anatolia went to the villages with a special importance to Anatolia and tried to enlighten the peasantry by publishing various magazines and newspapers to raise awareness of the peasantry.The intellectuals who believe that the solution is in the peasantry, supported the process of transformation from `reaya` to `citizen` with the peasantist discourses. Ziya Gökalp and Yusuf Akçura became increasingly interested in the villagers with the Constitutional Monarchy and described struggle for the existence of the peasantry by publishing magazines and newspapers. However, following the outbreak of the Balkan War after the Constitutional Monarchy, the entry of the Ottoman Empire into the First World War led to the peasantist activities remaining only as a `discourse` in journals and newspapers. In this context, since there are not many studies belong to the period and academic interest is not directed to the field, this study has been completed by examining and analyzing the accessible magazines, newspapers and notes of the intellectuals living in the villages of Anatolia.In the first part of the study consisting of three sections, the historical development of the concept of peasantry and the factors affecting the development of the peasantry before the Republic were tried to be examined. In the second part, peasantist activities are evaluated thorough the press and publication. In the last part, it has been focused on the transformation process of the concept from `peasantism` to `populism` until 1923. KeyWords: Popülism, Narodnism, Positivism, Image of Village in the Media. 128

Seçim kampanyalarında genellikle bir strateji takip edilerek siyasal iletişim araçları kullanılmakta, seçmenler etkilenmeye çalışılmaktadır. Gelişen teknoloji ile değişim gösterse de kullanılan iletişim araçlarının hedef kitleyi en kısa sürede etkileyebilen, fark yaratabilen ve en önemlisi ikna edebilen özellikler taşıması önem arz etmektedir. Bu tanıma uyan, tarihi eskilere dayanan ve günümüzün en etkili kitle iletişim araçlarından birisi de afişlerdir. İyi tasarlanmış bir afişin, bazı temel öğeleri içermesi ve grafik tasarım ilkelerine uyması beklenmektedir. Bu araştırmada uzun yıllar Türk siyasi hayatında propaganda amaçlı kullanılan siyasi afişler, 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerinde üç siyasi partinin (AK Parti, CHP ve MHP) kullandığı tasarımlar üzerinden incelenmiştir. İnceleme sonucunda afişlerin verdiği mesajlar ile seçmende yarattığı anlamlara ilişkin önemli bulgulara ulaşılmıştır. --------------------In the election campaigns, political communication tools are used and the voters are tried to be influenced. Although this method may change with the developing technology, it is important that the communication tools used have the characteristics that can affect the target group as soon as possible, can make a difference and most importantly persuade. One of the most influential mass media tools of our time is the posters that fit this definition.A well-designed poster is expected to include some key elements and to comply with the principles of graphic design. In this research, political posters, which were used for propaganda purposes in Turkish political life for many years, were examined through the designs used by the three political parties (AK Party, CHP and MHP) in the 7 June 2015 General Elections. As a result of the examination, the important findings were achieved related to the posters and the meanings created on the voters.

Bu çalışma Türk sağının farklı fraksiyonlarının Alevileri nasıl tanımladığını ve bu tanımlama biçiminin Alevilere yönelik tutumlarında ne derece etkili olduğunu anlamayı amaçlamaktadır. 1960'lar ve 1970'ler tüm dünya için politikleşme süreçlerinin hız kazandığı, toplumsal muhalefetin yükselişe geçtiği, ideolojik kutuplaşmaların etkisiyle siyasal hareketliliğin yoğun bir şekilde yaşandığı ve buna bağlı olarak da toplumsal bölünmelerin fazlasıyla görünür olduğu yıllardır. Aynı zamanda bu tarihsel dönem Alevilerin de sol hareketlere eklemlenerek politikleşme sürecine dahil olduğu ve buna bağlı olarak Türkiye'deki sağ siyasetin radarına girdiği yıllar olmuştur. Dolayısıyla söz konusu çalışma 1960-1980 arası dönemde Türk sağının Alevi algısını incelemeyi değerli bulmaktadır. Türkiye siyasal hayatında önemli bir kesit olan bu dönemde Türk sağının din, millet ve gelenek üzerine kurulu farklı fraksiyonlarını bir araya getiren temel motivasyon kaynağı, Soğuk Savaş'ın da etkisiyle, anti-komünizm olmuştur. Bu bağlamda Türk sağının Alevi algısına etki eden en önemli parametre de komünizm karşıtlığı olmuş ve Alevilerin 1960'lardan itibaren sol-sosyalist hareketlerle, 1970'lerde ise sosyal demokrat çizgideki CHP ile yakınlık kurması Türk sağının nazarında sol-komünizm-Alevilik özdeşliğini ve Kızılbaşlık ile komünizmin kızılı arasında bir tür benzerlik kurulmasını beraberinde getirmiştir. Türk sağının politik söyleminin merkezinde anti-komünizm vurgusu yer almış; Aleviler ise sol hareketlerle ilişkisi üzerinden problematize edilip solun yedek gücü haline gelmekle eleştirilmişlerdir. Dolayısıyla devletin bekasını tehdit etme potansiyeli olan unsurlar olarak değerlendirilmişlerdir. Bu çalışmada Osmanlı geçmişinin isyankar Kızılbaşları olmak ile Cumhuriyet döneminin Türklüğün otantik taşıyıcıları olmak arasında sıkışıp kalan Alevilere yönelik Türk sağının söylem ve pratikleri tarihsel, toplumsal, siyasal ve konjonktürel boyutlarıyla açıklanmaya çalışılacaktır. This study aims to understand how the various Turkish right wing fractions define the Alevis and how influential this way of definition towards their attitude to the Alevis. In the 1960's and 1970's throughout the world the processes of politisation gathered pace, the social opposition rallied, the social mobilisation became intense with the impact of ideological polarisations and correspondingly social schism became more and more visible. Concurrently, in this historical period the Alevis got involved in the politisation process by affliating with the leftist movements and therefore attracted the rightwingers's attentions. In this vein, this study places emphasis on examining the Alevi perception of the Turkish right wing between the period 1960-1980. In this period, which is a significant episod of the Turkish political life, the basic source of motivation of the Turkish right wing that brought together different fractions of the Turkish right ideology grounding on religion, nation and tradition was anti-communism due to the Cold War. In this context, the most significant parameter shaping the Turkish rigth wing's perception of Alevi was anti-communism and the fact that the Alevis established rapport with the leftists from the 1960's and with the social democrat CHP in the 1970's led to the left-communism-Alevism association and drawing of an analogy between the red of communism and the redhead of (kızılbaş) of Alevism. The anti-communism emphasis became a central issue within the political discourse of the Turkish right wing while the Alevis were critisized for becoming spare part of the left by virtue of their relations with the leftist movements. Therefore, they were considered as elements having the potential of threatening continuity of the state. In this research, the Turkish right wing's discourses and practices towards the Alevis, who were caught between being the Kızılbaş [qizilbash, redhead] rebels of the Ottoman past and being the authentical representatives of the Turkishness of the Republic Period. 149

Bu çalışmada, 1939-1950 yılları arasındaki edebiyat-siyasi erk ilişkisi temel alınarak, dönemin iktidarının edebî alanda gerçekleştirmiş olduğu faaliyetler üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda çalışmada şu konular araştırılarak incelenmeye çalışılmıştır: İdeoloji- Edebiyat-Basın, Ulusal Edebiyat Müsabakaları, Siyasi ve Kültürel Yönlendirmede Halkevlerinin Rolü, Siyasi Erkin Edebî Eserler Üzerindeki Tahakkümü, Siyasi Erkin Edebiyat-Sanat-Fikir Dergileri Üzerindeki Tahakkümü. Tezin iddiası, İsmet İnönü dönemi siyasi, sosyal ve kültür politikalarının edebî eserlere yansıması ve iktidarın edebiyat alanındaki müdahaleleri ile Türk edebiyatına görevler yüklendiğidir. Tezin vardığı temel sonuç, 1939-1950 arası edebî faaliyetler değerlendirilirken dönemin iktidarının siyasi, sosyal ve kültürel politikaları ile edebiyat alanındaki uygulamalarını göz önünde bulundurması gerekliliğidir. On this study, based on the relationship between literature and political power between 1939-1950 years, the activities of the power of the period in the literary field were emphasized. In this context, the following issues haber been investigated and examined: ideology-literature-press, national literature competitions, role of community houses in political and cultural orientation, political domination over literary works, political domination over Literature - Art- İdea magazines. The Claim of this thesis is that the reflection on literary works of İsmet İnönü periods political, social and cultural policies and the interventions of the government in the field of literature and The Turkish literature is charged with tasks. The main conclusion of the thesis is that while evaluating literary activities between 1939-1950, the political, social and cultural policies of the period and its applications in the field of literature should be taken in to consideration. 647

Siyasal iletişim, insanlık tarihi kadar eski bir yönetim stratejisidir. Yöneten ve yönetilenlerin olduğu her yerde iktidar sınıfı, idareyi meşru bir zemine oturtma kaygısı güder. Bu bağlamda güç odakları, yönettiği kitleler üzerinde rızaya dayalı bir sistem kurabilirlerse daha başarılı olmaktadır. Siyasal iletişim tam da bu noktada devreye girer ve yönetenle-yönetilen arasında `rıza` ilişkisini tesis etmeye zemin hazırlamaktadır. Bu çalışmada ise, siyasal iletişim aracı olarak yeni medya olgusunun değerlendirilmesi yapılmıştır. İlk bölümde; siyasal iletişim kavramı ele alınmış; fonksiyonları üzerine getirilen yaklaşımlar ortaya konulmuştur. Aynı zamanda tarihsel süreçte profesyonel siyasal iletişimin; ABD ve Türkiye'deki ilk örnekleri ele alınmıştır. İkinci bölümde ise; web 2.0 teknolojisinin hayatımıza soktuğu çift yönlü internet ve bunun geleneksel kitle iletişim araçlarından farkı incelenmiştir. 3. Bölümde ise; yeni medya ve siyasal iletişim olgusu `24 Haziran Erken Genel Seçimi` üzerinden incelenmiştir. Elde edilen bulgular doğrultusunda siyasal partilerin sosyal medya mecralarını sırayla; bilgilendirme, vaat ve eleştiri amacıyla kullandığı gözlemlenmiştir. Partilerin seçim sürecinde en fazla kullandıkları sosyal medya aracı ise Facebook olmuştur. Bunu sırayla Instagram, Twitter ve YouTube izlemektedir. Araştırma sonuçları siyasal partilerin sosyal medya araçlarını etkin olarak kullandığını ve kitleleri bu mecralar üzerinden etkilemeye çalıştığını doğrular niteliktedir. Anahtar Kelimeler: Siyasal İletişim, Propaganda, İkna, Yeni Medya, Sosyal Medya, Siyasi Parti Political communication is a management strategy that is as old as the history of humanity. The governing class is concerned about seating the administration onto a legitimate ground everywhere where those who govern and those who are governed exist. In this context, if the power groups could establish a system based on consent over the masses they govern, they would be more successful. The political communication gets involved at the very moment and paves the way for establishment of `consent` relation between those who govern and those who are governed. In this study, a new media phenomenon has been evaluated as a political communication means. In the first part; the political communication concept was discussed; approaches brought over its functions were presented. Also, the first examples of the Professional political communication in USA and Turkey were discusses in the historical process. In the second part; two-way internet which the Web 2.0 technology introduced into our life and its difference from traditional mass media were examined. In the third part; the new media and political communication phenomenon were examined over `24th June Early General Selection`. In line with the findings obtained, it has been observed that political parties use social media channels for the purpose of informing, promising and criticizing respectively. Facebook is the most commonly used social media tool used by the parties in election process. It is followed by Instagram, Twitter and YouTube respectively. Research results are such as to confirm that political parties use social media effectively and try to influence masses through these channelsKey words: Political Communication, Propaganda, Persuasion, New Media, Social Media, Political Party. 126

Din olgusunun kişisel ve toplumsal etkilerinin büyük olması, tarihsel süreç içerisinde değişen koşullara da eklemlenmesini beraberinde getirmiştir. Bu eklemlenmeyi Orta Doğu'da özellikle İslam dininde görmek mümkün olmuştur. Küreselleşen ve modernlik kazanan dünya düzeninde meydana gelen siyasi-politik düzlemde, entegrasyon ve liderlik düsturuyla bölgedeki içsel dinamikler, yarı değişken yapılarla harekete geçirilmiştir. Bu yarı değişkenliğin değişmeyen tarafı dogmatik ve tarihi kültürel bağlar olurken, değişken tarafı ise entegrasyon yolunda oluşturulan doktrin ve yapılanmalar olarak vuku bulmuştur. Özellikle Sünni ve Şii mezheplerinin siyasi tasavvurunda, bu manada bölgede etkinlik içerisinde olduğu görülmüştür. Türkiye ve İran'ın bölge politikaları, bu iki mezhep dahilinde, din olgusuna uygun şekillendiği iki örnek olarak öne çıkmıştır. Dolayısıyla 2000'li yıllarda İslam dini, mezheplerin yarı değişken yapısıyla Türkiye ve İran tarafından politik bir hüviyet olarak kullanılmıştır. Bu sayede hem bölgedeki içkin kültürden doğan bazı gruplara -Hizbullah, Hamas, Müslüman Kardeşler, Özgür Suriye Ordusu vb.- hitap etme işlevinin hem de siyasi ihtirasın ifa edilmesi amaçları gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Türkiye ve İran, bölgesel vizyonda Filistin Sorunu ile dini-kültürel yaklaşımını sürdürmede ısrarcı davranırken, Orta Doğu'da başlayan Arap Baharı sürecinde bu ısrarcı davranışlarını politik eksende arttırmaya koyulmuşlardır. Özellikle İran, Arap Baharı sürecinin hemen başında net bir tavır ortaya koyarken; Türkiye, Avrupalı devletlerle beraber hareket etme kararı doğrultusunda, `tedbirli hareket etme` tarzında bir politik yaklaşım içerisinde olmuştur. Türkiye'nin bu yaklaşımı, bölgeye yönelik politikasında bazı `git-gel`lere neden olduğu gibi, birtakım olguların da beklenerek görülmesini sağlamıştır. Suriye İç Olayları, Soğuk Savaş Dönemi'ni andırır tarzda uluslararası sistemde güç mücadelesinin doruğa çıkmasına ve ülkesel bazda her aktörün pragmatik bir bakış açısıyla kendi güç unsurlarını tekrardan gözden geçirmesine neden olmuştur. Suriye'deki bu olayların başlaması; Türkiye'yi Arap Baharı'yla yakından ilgilenen baş aktörlerden biri haline getirirken, İran'ın Batı'ya ve bölge sınırlarında kendisine karşı savaşanlara yönelik mücadele ritmini arttırmıştır. Bu iki ülke kendi güç unsurlarını, mezhepsel anlayışları da kapsayacak şekilde `ortak din, ortak kültür, ortak tarih` üzerinden belirlemeye devam etmiştir. Ilımlı-radikal, modernist-anti modernist gibi birbirinden farklı format ve anlayışları barındıran bu unsurlarla politik eksenini oluşturan Türkiye ve İran, `avantaj` kıstası çerçevesinde, Batılı devletler nazarında ilişkilerin seyri konusunda önemli yer tutmuşlardır. The fact that the personal and social effects of the phenomenon of religion have been great have brought about the articulation of the changing conditions in the historical process. It was possible to see this articulation in the Middle East, especially in the Islamic religion. The internal dynamics in the region have been mobilized with semi-variable structures in the political-political plane that took place in a globalizing and modernized world order with the principle of integration and leadership. While the unchanging side of this semi-variability is dogmatic and historical cultural links, the variable side has emerged as the doctrine and structures formed in the integration path. Especially in the political imagination of Sunni and Shiite sects, it was observed that this activity was in the region. Policies of Turkey and Iran,within these two sects, has emerged as the two examples is shaped according to the phenomenon of religion. Thus, in the 2000s, Islam was used by the sect of semi-variable structure with Turkey and Iran as a political identity. In this way, the aim is to realize the function of addressing some groups born from the inner culture in the region - Hezbollah, Hamas , Muslim Brotherhood, Free Syrian Army etc. - as well as political ambition.Turkey and Iran, regional vision on the Palestinian question with persistent religious-acting maintain the cultural approach in the process of starting the Arab Spring in the Middle East have set out to improve this persistent behavior of the political axis. Iran, in particular, showed a clear attitude at the beginning of the Arab Spring process; Turkey, in line with the European countries decided to act together, `cautious movement` has been in a political approach to style. Turkey's approach, on the basis of policy towards the region `go to work for it` s as to cause, by waiting in enabling seen a number of cases.Syrian Internal Events have led to the climax of the power struggle in the international system in the style of the Cold War, and every actor on a national basis has revisited its own elements of power through a pragmatic perspective. The beginning of these events in Syria; Turkey closely when making the Arab Spring is one of the main actors concerned, in Iran's western border and increased the rhythm ofthe fight against those who fight against him. These two countries continued to identify their own elements of power on the basis of acak common religion, common culture, common history, including sectarian approaches. Moderate-radical modernist antennae of different formats and understanding of each other as modernist forms the political axis with hosting these elements Turkey and Iran, `advantage` in the framework of criteria, the Western powers have occupied an important place in the course of the relationship in the eyes. 168

Bu çalışmada 1983 yılı sonunda Türkiye'de iktidara gelen 8 yıllık ANAP Hükümeti'nin üçüncü hükümeti olarak kabul edilen Yıldırım Akbulut Hükümeti'nin (1989-1991) siyasi, ekonomik ve sosyo-kültürel icraatları ele alınmıştır.Yıldırım Akbulut'un bizzat Turgut Özal tarafından Başbakanlık görevine getirilmesi ve Çankaya güdümlü bir siyaset benimsemesi Türk siyasi hayatında hep tartışılan bir konu olmuştur. Hatta bu konuda SHP Genel Başkanı Erdal İnönü, Akbulut Hükümeti'ni dönem itibariyle uzaktan kumandalı bir hükümet olarak tanımlamıştır. 9 Kasım 1989 tarihinde göreve başlayan Akbulut Hükümeti, hükümet programında demokratikleşme çalışmalarına hız verileceğini ve terörle mücadele konusunda da kararlı bir politika takip edileceğini vurgulamıştır. Bu doğrultuda hükümetin en büyük icraatı 12 Nisan 1991 tarihinde çıkarmış olduğu `Terörle Mücadele Kanunu` olmuştur. Yıldırım Akbulut, hükümet programında dış siyasette Türkiye'nin komşularına karşı Mustafa Kemal Atatürk'ün `Yurtta Sulh, Cihanda Sulh` ilkesini kendilerine prensip edileceğini belirtse de ancak bu dönemde patlak veren Birinci Körfez Savaşı sırasında Türkiye ile Irak arasında ikili ilişkiler bağlamında gergin bir süreç yaşanmıştır. Bu süreçte dış politikanın bizzat Cumhurbaşkanı Turgut Özal tarafından yürütülmesi ve hükümetin bu yolla pasifize edilmesi neticesinde hükümet içinde ciddi sıkıntılar ve bunun sonucunda da çözülmeler baş göstermişti.Netice itibariyle icraatta bulunduğu bir buçuk sene zarfı içinde Turgut Özal etkisi altında bir politika icra eden Akbulut Hükümeti'ne karşı parti içinde başını Mesut Yılmaz ve Hasan Celal Güzel gibi etkili isimlerin çektiği muhalif gruplar çıkmıştır. Bu süreçte Yıldırım Akbulut'un Çankaya eksenli bir politika takip etmesini gerekçe olarak gösteren Mesut Yılmaz İçişleri Bakanlığı görevinden istifa etmiş ve ANAP Genel Başkanlığı için Akbulut'a karşı ciddi bir yarışın içine girmiştir. Sonuçta 15-16 Haziran 1991 tarihleri arasında yapılan ANAP 3. Olağan Büyük Kongresi aynı zamanda bir buçuk senelik Akbulut Hükümeti'nin de sonu oldu. Bu kongrede Yıldırım Akbulut'a karşı zafer kazanan Mesut Yılmaz netice itibariyle hem ANAP Genel Başkanı hem de 48. Hükümetin de lideri oluyordu. In this study by the end of 1983, 8-year ANAP government came to power in Turkey, known as the third government adopted Yildirim Akbulut Government (1989-1991) political, economic and socio-cultural acts are dealt with. The fact that Yıldırım Akbulut himself was appointed Prime Minister by Turgut Özal and he adopted a Çankaya guided policy has always been a topic of debate in Turkish political life. SHP Chairman Erdal İnönü even defined the Akbulut Government as a remotely controlled government. The Government of Akbulut, who took office on November 9, 1989, emphasized that the government program will accelerate democratization efforts and a determined policy will be pursued in the fight against terrorism. In this regard, the government's greatest work was `The Anti-Terror Law` 1991 issued on 12 April 1991.Yıldırım Akbulut, government programs in foreign policy, Turkey's neighbors against Mustafa Kemal Atatürk: `Peace at Home, Peace in the World` principle they will be principle is to give credit, but during this period that erupted in the first Gulf War there has been a tense period in the context of bilateral relations between Turkey and Iraq. During this period, the foreign policy itself was conducted by President Turgut Özal and the government was pacified in this way, resulting in serious difficulties within the government and the resulting disintegration. As a result, within the period of one and a half years in which he acted under the influence of Turgut Ozal Akbulut Government against the policy of the head of the party by the influential names such as Mesut Yilmaz and Hasan Celal Beautiful groups emerged. Mesut Yılmaz resigned from his post as Minister of Internal Affairs and put in a serious race against Akbulut for the ANAP. As a result, ANAP 3rd Ordinary Grand Congress held between 15-16 June 1991 was also the end of Akbulut Government for one and a half years. Mesut Yilmaz, who had won a victory against Yıldırım Akbulut in this congress, was the leader of both ANAP and the 48th government. 214

Tarih boyunca insanlar çeşitli inanç değerlerine sahip olmuşlar ve inançları uğrunda hayatlarını feda edecek kadar bu konuda hassasiyet göstermişlerdir. Bu süreç içerisinde sistemli bir şekilde ortaya konabilen inançlar bütünü din olarak adlandırılmıştır. Her toplum kendi dinini sonraki kuşaklara aktarmaya gayret etmiştir. İnsanlar, bir inanışa yönelirken en çok bilgi edindikleri kaynak kuşkusuz onlara en yakın olan ailesi, sosyal ortamı, ülkesi gibi yakından uzağa doğru olan çevresi olmuştur. Bu kaynaklardan edinilen din eğitimi, kişinin yaşamındaki inanç temellerini oluşturmasında önemli unsur olarak görülmüştür.Günümüzde ise din eğitiminin ve insanlardaki dinî duygunun sonraki kuşaklara nasıl aktarılacağı meselesi, iktidara gelen siyasi partilerin dünya görüşüyle alakalı olmuştur. Cumhuriyetten günümüze din eğitimi konusunda hükümetlerin politikaları ve bu konuya verdikleri önem farklılıklar göstermiştir. Din eğitimine ağırlık verilen dönemlerden birisi de Adalet ve Kalkınma Partisi hükümetleri dönemidir. 2002 yılında iktidar olan Adalet ve Kalkınma Partisi, din eğitimi çalışmalarını Millî Eğitim Bakanlığı, Yüksek Öğretim Kurumu ve Diyanet İşleri Başkanlığı olmak üzere üç alanda başlatmıştır. Bir dönem hazırlık ve planlama çalışmaları yürüten Adalet ve Kalkınma Partisi hükümeti daha sonra din eğitimi çalışmalarını hem müfredat açısından hem de kurumsal olarak iyileştirmek gayesi ile çok çeşitli uygulamaları hayata geçirmiştir.Bu bağlamda çalışma iki bölümden oluşturulmuştur. Birinci bölümde okuyucuya genel bir din eğitimi bilgisi ve din eğitimi meselesindeki tarihi arka planı vermek üzere, ilgili kavramlar ile Tanzimat'tan 2002'ye kadar din eğitimi çalışmalarından bahsedilmiştir. İkinci bölümde ise tezin asıl maksadını ifade eden Adalet ve Kalkınma Partisi hükümetlerinin 2002-2018 yılları arasında din eğitimi alanında yapmış olduğu çalışmalar, uygulamalar ve politikalar üzerinde durulmuştur. Çalışma esnasında ihtiyaç duyulan belgeler, istatistikler, raporlar ve kaynak eserler titizlikle tarama yöntemi ile objektif olarak ele alınmış, geçmiş dönemlerle kıyas edilerek, gelinen nokta ortaya konulmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Din Eğitimi, AK Parti, Eğitim Sistemi, Ders Programları, Dini Uygulamalar. People have been various values of beliefs and showed sensitivity about these values as they sacrifice themselves' life for the sake of beliefs during the history. All of the beliefs which has been systematically presented in this period are named as religion. Each society try to hand down its own religion to the next generations. While people have diverged to a belief, the source from which they mostly get information no doubt is their own environment which is the most close one like family, social environment and the country. Religious education which has been from these sources is seen an important factor for being a basis of beliefs in a person's life. Nowadays, how the religious education and emotions that people have are closely related to the worldviews of the political parties in that term. The policies of governments about religious education and the importance which the government attach to this issue have varied from Republic to today. One of the times that religious education has importance is Justice and Development Party's Government. Justice and Development Party which came into power in 2002 started his studies about religious education in three fields which are Ministry of National Education, the Council of Higher Education and Directorate of Religious Affairs. Justice and Development Party has carried on preparation and planning studies in a period and then, it put into a large variety of practices in order to heal the studies of religious education as both syllabus and corporate.In this context, the study is made up two parts. In the first part, applicable concepts and the religious education studies from Tanzimat Reform Era to 2002 are mentioned to give a general knowledge about the studies and a historical background to the readers. In the second part, it is focused on that Justice and Development Party's governments studies, developments and policies in the field of religious education between 2002 and 2018, which expresses the main purpose of the dissertation. The documents, statistics, reports and sources needed are objectively addressed with a studious scanning method and while they are compared to the past periods, the current situation is tried to revealed.Key Words: Religious Education, AK Party, System of Education, Syllabi, Religious Practices. 166

ÖZETCumhuriyet’in ilan edilmesi ile gerçekleşmeye başlayan siyasal reform programları demokrasinin işlerliğinin kazanılması adına çok partili siyasal hayatı zorunlu kılmıştır. Ancak demokrasi için zorunlu olan bu durum toplumsal ve siyasal ortamda yenileşme hareketlerine elverişli ortamın oluşmaması yüzünden ertelenmiştir. II. Dünya Savaşı’nın ardından otoriter ve totaliter rejimlerin arka planda kalması ve buna bağlı olarak demokrasi kavramının öneminin artması birçok devlet gibi Türkiye Cumhuriyeti siyasal hayatı içinde büyük bir değişime neden olmuştur. Dünya siyasetindeki değişen bu konjonktür ile daha önce çok partili siyaseti Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası ve Serbest Cumhuriyet Fırkası ile iki kez tecrübe eden ancak olumsuz bir sonuç ile karşılaşan Türk siyasetinde yeni adımların atılmasına neden olmuştur. Üçüncü çok partili siyasal hayat tecrübesi 1945 senesinde kurulan Milli Kalkınma Partisi ile olmuştur. Ancak dönem şartları ile tam mana ile ülke çapında örgütlenemeyen bu parti, Türk siyasetindeki muhalefet boşluğunu kapatamamıştır. Bu süreçte muhalefet boşluğunu 1946 senesinde kurulacak olan Demokrat Parti doldurmuştur. Kuruluşundan dört sene sonra 14 Mayıs 1950 günü genel seçimlerinde muhalefet koltuğundan iktidar koltuğuna geçen Demokrat Parti bu bağlamda Türk siyaseti adına önemli bir dönüm noktasını teşkil etmektedir. 1950 seçimleri ile “Beyaz Devrim’i” gerçekleştiren ve on yıl süre ile iktidar partisi olan Demokrat Parti, 1945-1960 arası dönemde yapılmış olan genel seçimlerinin tahlilinde de ayrı bir öneme sahip olmuştur. Demokrat Parti’nin kuruluşu, çok partili siyasal hayatın fiili olarak başlaması, 1945-1960 arası dönemde yapılan genel seçimler, bu seçimlerde uygulanan seçim sistemi ve bu süreçte yürürlükte olan Milletvekili Seçim Kanunu, Türk siyasal hayatında demokrasinin konumu, işlevi ve devamlılığı açısından büyük bir alt yapı oluşturmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın merkezi odak noktası olarak 1945-1960 yılları arasında yapılan seçimler ve bu seçimlerde uygulanmakta olan seçim sistemleri ele alınmıştır. Bu süreçte geçerli olan çoğunlukçu seçim sistemi verileri ile nispi temsil seçim sistemi analizi yapılarak karşılaştırılmış ve bu sonuçların siyasal partilere etkisi ele alınmıştır. --------------------ABSTRACTThe political reform programs, which started with the proclamation of the Republic, necessitated the multi-party-political life in order to gain the functioning of democracy. However, this situation, which is necessary for democracy, has been postponed due to the lack of an environment conducive to social and Political Renewal movements. After World War II, the authoritarian and totalitarian regimes remained in the background and consequently the importance of the concept of democracy has led to a major change in the political life of the Republic of Turkey, like many other states. With this changing conjuncture in world politics, Turkish politics, which had been experienced twice with the progressive Republican Party and the Free Republican Party but faced with a negative result, had led to the new steps taken in. The third multi-party-political life experience was with the National Development Party established in 1945. However, this party, which could not be fully organized because of the conditions of the period, could not have closed the gap of opposition in Turkish politics. During this period, the Democratic Party, established in 1946, filled the gap of the opposition. Four years after its foundation, the Democratic Party, which was elected from the seat of the opposition in the general elections on May 14, 1950, became an important turning point in the name of Turkish politics in this context. The Democratic Party, which carried out the “White Revolution” with the 1950 elections and which was the ruling party for ten years, had also been a separate factor in the analysis of the general elections held between 1945 and 1960. The establishment of the Democratic Party, the actual start of multi-party-political life, the general elections held between 1945 and 1960, the electoral system applied in these elections, and the parliamentary election law in force in this period constitute a major infrastructure in terms of the position, function and continuity of democracy in Turkish political life. In this context, the central focus of the study was the elections held between 1945 and 1960 and the election systems that are being implemented in these elections. In this process, the majority voting system data and proportional representation election system analysis were compared and the impact of these results on political parties were discussed.

Bu tezde, önceliklemillet, ulus, halk ve toplumsözcük ve türevlerinin 26. Dönem TBMM'de temsil edilen ilk dört büyük siyasi parti olan Adalet ve Kalkınma Partisi (Ak Parti), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) ve Halkların Demokratik Partisi (HDP) parti programlarında eşdizimsel örüntü sergileyip sergilemediğine bakılmıştır. Ayrıca, AntConc Derlem Çözümleme Aracı kullanılarak sözcükler arasında eşdizimsel örüntüleme olması durumunda bu sözcük birlikteliklerinin program metinlerinde ne şekilde temsil edildikleribelirlenmiştir. Tüm bu belirlemeler doğrultusunda da parti programı metinlerinde geçen millet, ulus, halk ve toplum sözcük ve türevlerinin kullanıldıkları dizin içerisinde beraber kullanılma eğiliminde olduğu diğer sözcüklere bakılarak bir politik söylem çözümlemesi yapılmıştır. Tezin çıkış noktasını, araştırılan millet, halk, toplum ve ulus sözcük ve türevlerinin, alanyazında bir tür (genre) olarak kabul edilen parti programlarında olumlu bürüne sahip benzer sözcükler ile birlikte kullanım sergiledikleri varsayımı oluşturmaktadır. Çalışmanın bulgularına bakıldığında ise düğüm sözcük (millet, ulus, halk ve toplum) ve türevlerinin, tüm parti programı metinlerinde olumlu bürüne sahip 'barış, refah, çıkar, birlik, beraberlik, huzur, fayda, egemenlik, irade' sözcükleri ile birlikte kullanıldıklarıgörülmüştür. Böylelikle, bu sözcüklerin, kendi başlarına herhangi bir olumlu ya da olumsuz bürüne sahip olmayan millet, ulus, halk ve toplum sözcüklerine de birlikle kullanım yoluyla olumlu bürün kazandırdıkları düşünülmektedir.Anahtar sözcükler: parti programı, eşdizimlilik, eşdizimsel örüntü, politik söylem In this thesis, the first aim is to study the four major political parties represented in the 26th Parliamentary Term of the Parliament, Justice and Development Party (AK Parti), Republican People's Party (CHP), Nationalist Movement Party (MHP) and Peoples' Democratic Party (HDP) in order to reveal whether they exhibit a collocational pattern between the node words (nation, people and society) and their derivatives and their collocates in the recent party programs. The secondary aim of the thesis is to determine how the representations of these words are given in the party program texts in case of showing collocational patterns among the words by using the AntConc Concordance Analysis Tool. In line with all these linguistic designations, a political discourse analysis was made by investigating other words in which the words and derivatives of nation, people and society, which are mentioned in the party program texts, tend to be used together in the directory they are used. The starting point of the thesis is the assumption that the words nation, people and society and their derivatives are used together with similar words which have a positive prosody in the party programs, which are considered as a genre in the literature. When the findings of the study are analysed, it is seen that node words (nation, people and society) and their derivatives show collocational pattern in all party program texts, while they tend to be used with the words peace, prosperity, interest, unity, togetherness, benefit and sovereignty that carry positive prosody in common. Thus, it is possible to claim that these words, on their own, do not have any positive or negative prosody, however they also gain a positive prosody when they are used together with the words of nation, people and society.Key words: political party program, collocation, collocational pattern, political discourse 102

Bu çalışmada kadınların siyasetin neresinde olduğu anlaşılmaya çalışılmış ve bunun üzerine çalışmaya öncelikle siyaset ve yerel siyaset ile ilgili temel kavramların tanımı ile başlanılmıştır. İkinci bölümde tezin asıl konusu olan kadının siyasal hayata katılımı, Osmanlı, Milli Mücadele ve Cumhuriyet dönemi olarak ayrı ayrı incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise kadınların siyasette oynadıkları roldeki mevcut durum ele alınarak, parlamento, komisyonlar ve mahalli idarelerdeki temsili incelenmiştir. Son bölümde ise alan araştırması yapılarak, üç partinin kadın kollarından ondört kadın ile derinlemesine görüşme yapılmıştır. Bu görüşmeler sonucunda aslında kadınların siyasette istenilen seviyede olamadıklarını, daha fazla yöneten ve karar veren mekanizmalarda yer almak istediklerini ve bunun için partilere, kurumlara ve kişilere görevler düştüğünü ifade etmişlerdir. This study has attempted to determine the place of women in politics and for this purpose, the study starts with the definition of basic concepts related to the politics and local politics. In the second chapter, the participation of women in the political life which is the main topic of the thesis was examined in three period as Ottoman, National Struggle and Republic Period. In the third chapter, the current role of women in politics was discussed and the representation of them in parliament, commissions and local administrations was examined. In the last section, interviewed with fourteen women from three political party's women's branch and as a result of these interviews, they stated that women were not at the desired level in politics, they wanted to take part more in governing and decision-making mechanisms. And also they reported that with the aim of this Political parties, institutions and the individuals has many things to do. 143

Müzakereci demokrasi Habermas'ın felsefi altyapısını `İletişimsel Eylem Kuramı` ile oluşturduğu bir demokrasi yaklaşımıdır. Liberal demokrasiye getirilen eleştirel demokrasi yaklaşımlarından birini oluşturan müzakereci demokrasi, meşruluk, katılım, kamusal alan sorunlarına çözüm getirmektedir. Kamusal alanların genişletilmesi, katılımın arttırılması, müzakere ve tartışma ortamında alınan kararlar üzerinde bir uzlaşma sağlanması düşüncesi müzakereci demokrasinin temelini oluşturmaktadır.Siyasal partiler günümüzde işlevini yitirmiş, teknik bir sisteme dönüşmesine rağmen günümüz sorunlarına cevap verebilecek en önemli araçlar olarak önemini devam ettirmiştir. Siyasal Partiler, yapısı itibariyle sivil toplumun, hükümetin ve toplumun birbiriyle etkileşimini, iletişimin sağlamaya elverişli olması nedeniyle vazgeçilmez örgütlerdir. Ancak günümüz koşullarına, taleplerine göre kendilerini düzenleme ihtiyaçları hasıl olmuştur. Söz konusu düzenlemeler ilk olarak parti programlarında kendilerini göstermektedir. Müzakereci demokrasinin Türkiye'deki siyasal partiler programına yansıması çalışmayı anlamlı kılmaktadır.Bu çalışmada Müzakereci Demokrasi Kuramı'nın Türkiye'deki siyasal partilerin programında (65. Dönem partileri AKP, CHP, MHP, HDP) ne şekilde ele alındığı incelenmiştir. Parti Programlarında müzakereci demokrasinin katılım, müzakere, kamusal alan ve uzlaşma kavramlarının nasıl yer bulabildiği üzerinden partilerin müzakereci demokrasiye yaklaşımı anlaşılmaya çalışılmıştır. Demokrasi sürecinin Türkiye'de ne şekilde işlediği ve siyasi kültüre nasıl bir etkisi olduğu çalışmanın diğer kısmını oluşturmaktadır. Siyasal Partiler'in hangi siyasal, sosyal, ekonomik kültür üzerine inşa edildiği, partiler üzerinde nasıl bir izdüşümü olduğu ele alınmıştır.Anahtar Kelimeler: Demokrasi, Müzakereci Demokrasi, Habermas, Siyasal Partiler, Siyasal Parti Programları Deliberative democracy is a democracy approach that Habermas's philosophical infrastructure is based on ıs Communicative Action Theory. It provides a solution to the problems of public space in the context of democracy, legitimacy, participation and public space, which is one of the critical democracy approaches to liberal democracy. The idea of expanding public spaces, increasing participation, and making a consensus on the decisions taken in the context of negotiation and debate are the basis of deliberative democracy.Although the political parties have lost their functions and transformed into a technical system, they have continued to be the most important tools to respond to today's problems. Political Parties are indispensable organizations because of their interaction with civil society, government and society itself. However, today's conditions, according to the demands, they need to regulate themselves. These arrangements first appear in the party programs. This study provided elaboration of deliberative democracy political parties in Turkey which are a meaningful reflection. In this study, Theory of Deliberative Democracy in the programs of political parties in Turkey (65th governmental parties titled as AKP, CHP, MHP, HDP) were examined as discussed in this study. Besides, it was tried to understand how the concepts of participation, negotiation, public areas and reconciliation can be found in the Party Programs. The process of the democratic process in Turkey and of to what extend it influence on political culture are the other parts of the study. Political, social, economic culture on the political parties, which is a projection on the parties were also discussed.Keywords: Democracy, Habermas, Deliberative Democracy, Political Parties, Political Party Programs 160

Uluslararası ilişkiler alanında `güç` olgusu anahtar kavramların başında gelmektedir. Çok uzun dönemler boyunca bir devletin gücü, onun savaş gücüyle ölçülmüştür. Yüzyıllar için teknoloji değiştikçe güç kavramı ve gücün unsurları da değişmiştir. Küresel bilgi toplumunda güç daha az oranda toprak, askeri güç ve doğal kaynaklara, daha fazla oranda ise bilgi, teknoloji ve kurumsal esnekliğe dayanmaktadır. Son dönemde uluslararası ilişkiler disiplininin popüler kavramlarından biri yumuşak güçtür. Türkiye'nin sahip olduğu yumuşak güç ise Balkanlardan başlayıp Orta Asya'nın içlerine kadar uzanan tarih ve kültür derinliğinden kaynaklanmaktadır. Bu çalışmada da son yıllarda akademik ve siyasal alanlarda sıkça karşımıza çıkan yumuşak güç kavramı ele alınmıştır. Çalışma kapsamında Türkiye'nin Balkanlar politikası detaylı olarak incelenmiştir. Anahtar kelimeler: Yumuşak güç, Türkiye, Balkanlar The phenomenon of `power` is amongst the key concepts in International relations field. For a very long period of time a state's power was evaluated by its warfare power. As technology progressed for centuries, the concept of power and elements of power also changed. In the global information society, power is based less on land, military power and natural resources, while is more based on knowledge, technology and institutional flexibility. Soft power has been one of the popular concepts of international relations discipline recently. The source of soft power that Turkey has depends on its history and cultural depth which begins from the Balkans and extends to interior of Central Asia. In this study, the concept of soft power which is frequently encountered in academic and political fields in recent years is discussed. As a scope of the study Turkey's Balkan policy is examined in detail.Keywords: Soft power, Turkey, Balkans 136

Milliyetçilik akımı doğuşundan itibaren, dünyada ve Türk toprakları üzerinde birçok alanı etkisi altına almıştır. Osmanlı Devleti döneminde, milliyetçiliğin içselleştirilmesi hemen olmamıştır. Cumhuriyet döneminde ise, aksine devlet milliyetçi bir temel üzerine inşa edilmiştir.Tezde, milliyetçilik ve Türkiye'deki yansımaları detaylı bir şekilde incelenmiştir. Tezin merkezine milliyetçilikle beraber milliyetçi sağ alınmıştır. Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), milliyetçi sağın güçlü bir partisi olması dolayısıyla çalışma konusu olarak tercih edilmiştir. Milliyetçilik alanında yapılan çalışmalardan yararlanılarak ortaya çıkan tez, yazarın alana karşı duyduğu merakın ürünüdür. Milliyetçilik, siyasetin sağ yelpazesi ve MHP hakkındaki bilgi yetersizliği yazarı bu konu üzerinde araştırma yapmaya itmiştir. Çalışma boyunca milliyetçiliğin doğuşu, yayılması ve bugünlere gelene kadar geçirdiği süre içinde etkisini yitirmediği görülmüştür. Türkiye'de milliyetçiliğin çeşitli evrelerden geçtiği, değişime uğradığı olmuştur. Bu değişimde konjonktürün payı büyüktür. MHP milliyetçiliğinde başta Türkçülük hâkimdir. İlerleyen zamanda Türkçülükle beraber İslamcılık da parti söylemlerinde sıklıkla yer almaya başlamıştır. Günümüzde ikisi de partinin temel politikaları olarak kabul edilmektedir. Anahtar Kelimeler: Milliyetçilik, MHP, Türkçülük, Siyaset, Parti. Since its birth, nationalism has influenced many areas in the world and on Turkish lands. The internalization of nationalism in the period of the Ottoman Empire didn't take place immediately. Unlike that, in the Republican period the state was built on a nationalist basis. In this thesis, nationalism and its impact on Turkey was examined in detail. The focus of this thesis was on nationalism and 'right-wing' nationalist sight. Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), Nationalist Movement Party, was chosen as the subject of this study because it was a strong right-wing party. This thesis, which emerged from the studies carried out in the field of nationalism, is the result of curiosity of the author. The lack of sufficient information about the nationalism, right-wing politics and the MHP led the researcher to investigate this issue.Throughout the study, it was observed that nationalism did not lose its influence during its birth, its spread and its time until its present. Nationalism in Turkey has passed through various stages and has been undergoing changes through the years. The conjuncture has a large share in these changes. Turkish nationalism is dominant in MHP's national sight. In later times Islamism has also began to take part in party discourses along with Turkism. Both, Islamism and Turkism are now regarded as the basic policies of the party.Key Words: Nationalism, MHP, Turkism, Politics, Political Party. 106

Bureaucracy is claimed to penetrate seriously into political institution and shape democratic politics in Turkey’s multi-party political life. So as to determine whether bureaucracy affects politics seriously as it is claimed and relying on the idea that its effect on politics is proportionate to the rate of representation at the Turkish Grand National Assembly (TGNA), the occupational backgrounds of all deputies elected at 17 general elections from 1946 to 2015 have been reviewed. The effect of bureaucracy on politics has been analyzed by considering the rate of deputies, commission members, ministers, prime ministers, and presidents with bureaucrat background. The assessment of the results of 17 terms revealed that the representation rate of deputies with bureaucrat background at the TGNA, especially at the Council of Ministers, is dramatically high. The average rate of deputies with bureaucrat background for 17 term is found such a high rate as 41.3%. It is determined that 39.8% of the deputies that worked at all commissions within the TGNA throughout 17 terms are career bureaucrats. It is also noted that 678 of the total 1181 ministers (57.4%) appointed during 17 terms are deputies with bureaucrat background. İÇİNDEKİLER KABUL VE ONAY i BİLDİRİM ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iii ETİK BEYAN iv TEŞEKKÜR v ÖZET vi ABSTRACT vii İÇİNDEKİLER viii KISALTMALAR DİZİNİ xxiii TABLOLAR DİZİNİ xxv DÖNEMLER DİZİNİ xxxii GİRİŞ 1 1. BÖLÜM 15 BÜROKRASİ KAVRAMI, BÜROKRASİ KURAMLARI VE BÜROKRASİ-SİYASET İLİŞKİSİ 15 1.1. BÜROKRASİ KAVRAMI 15 1.2. BÜROKRASİ KURAMLARI 17 1.2.1. Hegel’e Göre Bürokrasi Kuramı 19 1.2.2. Marx’a Göre Bürokrasi Kuramı 20 1.2.2. Weber’e Göre Bürokrasi Kuramı 21 1.2.3. Elit Bürokrasi Kuramları 25 1.2.4.1. Robert Michels “Oligarşinin Tunç Kanunu” 25 1.2.4.2. Gaetano Mosca “Yönetici Sınıf Teorisi” 27 1.2.4.3. Pareto “Siyasal (Yönetici) Elit” 28 1.2.4. William Niskanen “Kamu Tercihi Kuramı” 30 1.3. BÜROKRASİ- SİYASET İLİŞKİSİ 31 1.3.1. Genel Olarak Bürokrasi-Siyaset İlişkisi 31 1.3.2. Türk Siyasi Tarihinin Bürokrasi Kuramlarıyla Genel Değerlendirilmesi 34 1.3.3. Hükümet Sistemleri ve Bürokrasi-Siyaset İlişkisi 43 1.3.3.1. Başkanlık Sisteminde Bürokrasi-Siyaset İlişkisi 43 1.3.3.2. Parlamenter Sistemde Bürokrasi-Siyaset İlişkisi 49 2. BÖLÜM 54 OSMANLI VE TÜRKİYE CUMHURİYETİTARİHİNDE SİYASET BÜROKRASİ İLİŞKİSİNİN DEĞERLENDİRMESİ 54 2.1. OSMANLI DÖNEMİNDE BÜROKRASİ 55 2.1.1.Tanzimat Öncesi Osmanlı Bürokrasisi 56 2.1.1.1. Merkezi Yönetim 56 2.1.1.2. Taşra Yönetimi 58 2.1.1.3. Tanzimat Öncesi Osmanlı Bürokrasisinin Temel Özellikleri 59 2.1.2. Osmanlı Döneminde Yeniden Yapılanma Dönemi 61 2.1.3. Tanzimat Dönemi 66 2.1.4. I. Meşrutiyet Dönemi 71 2.1.5. II. Abdülhamid Dönemi 74 2.1.6. II. Meşrutiyet Dönemi 76 2.2. CUMHURİYET DÖNEMİNDE BÜROKRASİ 79 2.2.1. Tek Parti Dönemi 79 2.2.2. Çok Partili Dönem 85 2.2.2.1. 1950-1960 Demokrat Parti Dönemi 86 2.2.2.2. 1960-1980 Dönemi 88 2.2.2.3. 1980-2002 Dönemi 91 2.2.2.4. 2002-2018 AK Parti Dönemi 101 3. BÖLÜM 108 ALAN ÇALIŞMASI 108 3.1. Araştırmanın Amacı ve Kapsamı 108 3.2. Araştırma Evreni ve Örneklem 109 3.2.1. Alan Çalışmasının Kaideleri-Tarifler 109 3.3. 8-24. Dönemler Arası Mİlletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımları ve Değerlendirilmesi 115 3.3.1. 8. Dönem (1946-1950) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 115 3.3.1.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 116 3.3.1.2. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 118 3.3.1.3. Bürokrat Kökenli DP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 120 3.3.1.4.8. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 121 3.3.1.5. 8. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 121 3.3.1.6. 8. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 121 3.3.1.7. 8. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine GöreGenel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 123 3.3.1.8. 8. Dönemde Bürokrat Kökenli MilletvekillerininYasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 124 3.3.2.9. Dönem (1950-1954) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 125 3.3.2.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 126 3.3.2.2. Bürokrat Kökenli DP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 128 3.3.2.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 130 3.3.2.4. 9. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 131 3.3.2.5. 9. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 131 3.3.2.6. 9. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 131 3.3.2.7. 9. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 133 3.3.2.8. 9. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 134 3.3.3. 10. Dönem (1954-1957) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 135 3.3.3.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 136 3.3.3.2. Bürokrat Kökenli DP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 138 3.3.3.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 139 3.3.3.4. Bürokrat Kökenli CMP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 140 3.3.3.5. 10. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 140 3.3.3.6. 10. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 140 3.3.3.7. 10. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 140 3.3.3.8. 10. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 142 3.3.4. 11. Dönem (1957-1960) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 144 3.3.4.1. Tüm Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 145 3.3.4.2. Bürokrat Kökenli DP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 147 3.3.4.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 148 3.3.4.4. Bürokrat Kökenli HP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 149 3.3.4.5. 11. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 150 3.3.4.6. 11. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 150 3.3.4.7. 11. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 150 3.3.4.8. 11. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 152 3.3.5. 12. Dönem (1961-1965) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 154 3.3.5.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 155 3.3.5.2. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 157 3.3.5.3. Bürokrat Kökenli AP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 158 3.3.5.4. Bürokrat Kökenli YTP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 159 3.3.5.5. Bürokrat Kökenli CKMP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 159 3.3.5.6. 12. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 160 3.3.5.7. 12. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 161 3.3.5.8. 12. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 161 3.3.5.9. 12. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 162 3.3.5.10. 12. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 164 3.3.6. 13. Dönem (1965-1969) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Genel Dağılımı 165 3.3.6.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 167 3.3.6.2. Bürokrat Kökenli AP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 168 3.3.6.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 169 3.3.6.4. Bürokrat Kökenli MP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 170 3.3.6.5. Bürokrat Kökenli YTP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 171 3.3.6.6. Bürokrat Kökenli TİP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 171 3.3.6.7. Bürokrat Kökenli CKMP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 172 3.3.6.8. 13. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 172 3.3.6.9. 13. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 172 3.3.6.10. 13. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 173 3.3.6.11. 13. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 174 3.3.6.12. 13. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 176 3.3.7. 14. Dönem (1969-1971) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Genel Dağılımı ve Değerlendirilmesi 177 3.3.7.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 178 3.3.7.2. Bürokrat Kökenli AP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 179 3.3.7.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 181 3.3.7.4. Bürokrat Kökenli Güven Partisi (GP) Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 181 3.3.7.5. Bürokrat Kökenli Millet Partisi (MP) Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 182 3.3.7.6. Bürokrat Kökenli YTP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 182 3.3.7.7. Bürokrat Kökenli BP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 182 3.3.7.8. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 182 3.3.7.9. Bürokrat Kökenli Bağımsız Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 182 3.3.7.10. 14. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 183 3.3.7.11. 14. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 183 3.3.7.12. 14. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 183 3.3.7.13. 14. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 185 3.3.7.14. 14. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 187 3.3.8. 15. Dönem (1973-1977) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Genel Dağılımı 188 3.3.8.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 189 3.3.8.2. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 190 3.3.8.3. Bürokrat Kökenli AP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 192 3.3.8.4. Bürokrat Kökenli Demokratik Parti (DP) Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 193 3.3.8.5. Bürokrat Kökenli Milli Selamet Partisi (MSP) Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 194 3.3.8.6. Bürokrat Kökenli CGP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 194 3.3.8.7. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 195 3.3.8.8. Bürokrat Kökenli TBP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 195 3.3.8.9. 15. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 195 3.3.8.10. 15. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 195 3.3.8.11. 15. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 196 3.3.8.12. 15. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 197 3.3.8.13. 15. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 199 3.3.9. 16. Dönem (1977-1980) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Genel Dağılımı 200 3.3.9.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 201 3.3.9.2. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 203 3.3.9.3. Bürokrat Kökenli AP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 204 3.3.9.4. Bürokrat Kökenli MSP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 205 3.3.9.5. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 206 3.3.9.6. Bürokrat Kökenli CGP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 207 3.3.9.7. 16. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 207 3.3.9.8. 16. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 207 3.3.9.9. 16. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 208 3.3.9.10. 16. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 209 3.3.9.11.16. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 211 3.3.10. 17. Dönem Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 212 3.3.10.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 213 3.3.10.2. Bürokrat Kökenli ANAP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 214 3.3.10.3. Bürokrat Kökenli HP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 216 3.3.10.4. Bürokrat Kökenli MDP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 217 3.3.10.5. DYP’li Milletvekilleri 218 3.3.10.6. 17. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 218 3.3.10.7.17. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 218 3.3.10.8. 17. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 219 3.3.10.9. 17. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 220 3.3.10.10. 17. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 221 3.3.11. 18. Dönem (1987-1991) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 222 3.3.11.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 224 3.3.11.2. Bürokrat Kökenli ANAP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 225 3.3.11.3. Bürokrat Kökenli SHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 227 3.3.11.4. Bürokrat Kökenli DYP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Kurumları 228 3.3.11.5. 18. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 229 3.3.11.6. 18. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 229 3.3.11.7. 18. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 230 3.3.11.8. 18. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 231 3.3.11.9. 18. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 232 3.3.12. 19. Dönem (1991-1995) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 234 3.3.12.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 234 3.3.12.2. Bürokrat Kökenli DYP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 236 3.3.12.3. Bürokrat Kökenli ANAP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 237 3.3.12.4. Bürokrat Kökenli SHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 238 3.3.12.5. Bürokrat Kökenli RP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 239 3.3.12.6. Bürokrat Kökenli DSP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 240 3.3.12.7. 19. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 241 3.3.12.8. 19. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 241 3.3.12.9. 19. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 241 3.3.12.10. 19. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 243 3.3.12.11. 19. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 245 3.3.13. 20. Dönem (1995-1999) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 246 3.3.13.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 246 3.3.13.2. Bürokrat Kökenli RP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 248 3.3.13.3. Bürokrat Kökenli DYP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 249 3.3.13.4. Bürokrat Kökenli ANAP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştığı Kurumlar 250 3.3.13.5. Bürokrat Kökenli DSP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 251 3.3.13.6. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 252 3.3.13.7. 20. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 253 3.3.13.8. 20. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 253 3.3.13.9. 20. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 253 3.3.13.10. 20. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 255 3.3.13.11. 20. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 257 3.3.14. 21. Dönem (1999-2002) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 258 3.3.14.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 259 3.3.14.2. Bürokrat Kökenli DSP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 260 3.3.14.3. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 261 3.3.14.4. Bürokrat Kökenli FP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 262 3.3.14.5. Bürokrat Kökenli ANAP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 263 3.3.14.6. Bürokrat Kökenli DYP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 264 3.3.14.7. Bağımsız Milletvekilinin Mesleki Kökeni 265 3.3.14.8. 21. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 265 3.3.14.9. 21. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 265 3.3.14.10. 21. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 265 3.3.14.11. 21. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 267 3.3.14.12. 21. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 269 3.3.15. 22. Dönem (2002-2007) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 270 3.3.15.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 271 3.3.15.2. Bürokrat Kökenli AK Parti Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 272 3.3.15.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 274 3.3.15.4. Bağımsız Milletvekillerinin Mesleki Kökeni 275 3.3.15.5. 22. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 275 3.3.15.6. 22. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 275 3.3.15.7. 22. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 276 3.3.15.8. 22. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 277 3.3.15.9. 22. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 278 3.3.16. 23. Dönem (2007-2011) Milletvekillerinin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 279 3.3.16.1. Tüm Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 280 3.3.16.2. Bürokrat Kökenli AK Parti Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 282 3.3.16.3. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 283 3.3.16.4. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 284 3.3.16.5. Bağımsız Milletvekillerinin Mesleki Kökeni 285 3.3.16.6. 23. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 285 3.3.16.7. 23. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 286 3.3.16.8. 23. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 286 3.3.16.9. 23. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine Göre Genel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 288 3.3.16.10. 23. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 289 3.3.17. 24. Dönem (2011-2015) Milletvekillerin Mesleklerine Göre Dağılımı ve Değerlendirilmesi 290 3.3.17.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı 291 3.3.17.3. Bürokrat Kökenli AK Parti Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 292 3.3.17.4. Bürokrat Kökenli CHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 294 3.3.17.5. Bürokrat Kökenli MHP Milletvekillerinin Alt Bürokratik Dağılımı ve Çalıştıkları Kurumlar 295 3.3.17.6. Bağımsız Milletvekillerinin Mesleki Kökeni 296 3.3.17.7. 24. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Valilerin Sayısı, Mesleki Kökenleri ve Partilere Dağılımı 296 3.3.17.8. 24. Dönemde Milletvekili Seçilen Eski Belediye Başkanlarının Sayısı ve Partilere Dağılımı 296 3.3.17.9. 24. Dönemde TBMM’de Komisyonlarda Çalışan Milletvekillerinin Mesleki Kökenleri 296 3.3.17.10. 24. Dönem Milletvekillerinin Mesleki Kökenlerine GöreGenel Değerlendirilmesi ve Sonuçlar 298 3.3.17.11. 24. Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasama ve Yürütmedeki Temsili Etkinliği 299 3.3.18. TBMM 8-24. Dönemlerinde (1946-2015) Seçilen Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Etkinliğinin Genel Değerlendirmesi 300 3.3.18.1. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yasamadaki Etkinliği 301 3.3.18.1.1. TBMM’de Bürokrat Kökenli Milletvekili Oranlarının Dönemlere Göre Sıralaması 301 3.3.18.1.2.17 Dönemde Seçilen Merkez ve Taşra Bürokratı Kökenli Milletvekillerinin Çalıştıkları Kurumlar 305 3.3.18.1.3. TBMM’de Komisyonlarda Bürokrat Kökenli Milletvekili Oranlarının Dönemlere Göre Sıralaması 308 3.3.18.2. Bürokrat Kökenli Milletvekillerinin Yürütmedeki Etkinliği 310 3.3.18.2.1. 17 Dönemde Kurulan Hükümetlerde Görev Yapan Bakanların Mesleki Kökenleri 310 3.3.18.2.2. 17 Dönemde Bürokrat Kökenli Milletvekilli ve Bürokrat Kökenli Bakanların Ortalamasının Karşılaştırılması 312 3.3.18.2.3. 17 Dönemde Seçilen Bürokrat Kökenli Milletvekilleri ve Bürokrat Kökenli Bakanların Alt Bürokratik Gruplara Dağılımının Karşılaştırılması 315 3.3.18.2.4. 17 Dönemde Atanan Başbakanların Mesleki Kökenleri 317 3.3.18.2.5. 17 Dönemde Seçilen Cumhurbaşkanlarının Mesleki Kökenleri 318 3.3.18.3. Tabloların Siyasi Değerlendirmeleri 319 3.3.18.4. Çok Partili Dönemde Siyasi Liderlerin Bürokrat Kökenli Milletvekillerine Bakışının Değerlendirilmesi 330 3.3.18.4.1. Menderes Döneminin Genel Değerlendirilmesi 330 3.3.18.4.2. İnönü Döneminin Genel Değerlendirilmesi 331 3.3.18.4.3. Süleymen Demirel Döneminin Genel Değerlendirilmesi 334 3.3.18.4.4. Ecevit Döneminin Genel Değerlendirilmesi 336 3.3.18.4.5. Özal Döneminin Genel Değerlendirilmesi 339 3.3.18.4.6. Erbakan Döneminin Genel Değerlendirilmesi 340 3.3.18.4.7. Erdoğan Döneminin Genel Değerlendirilmesi 341 SONUÇ 343 KAYNAKÇA 353 EK. 1 366 DOKTORA TEZ ÇALIŞMASI ORİJİNALLİK RAPORU 366 EK. 2 367 TEZ ÇALIŞMASI ETİK KOMİSYON MUAFİYETİ FORMU 367 EK. 3 368 MAZBATA VE HAL TERCÜMELERİ ÖRNEKLERİ 368 Türkiye’de çok partili dönemde bürokrasinin siyaset kurumuna ciddi biçimde nüfuz ettiği ve demokratik siyaseti şekillendirdiği iddia edilmektedir. Bürokrasinin siyaset kurumuna iddia edildiği gibi ciddi bir şekilde etki edip etmediğini belirlemek amacıyla, bürokrasinin siyasetteki etkisinin TBMM’de temsil oranı ile doğru orantılı olduğu düşüncesinden yola çıkarak, 1946’dan 2015’e kadar geçen süreçte gerçekleştirilen toplam 17 genel milletvekili seçimlerinde seçilen tüm milletvekillerinin mesleki kökenleri incelenmiştir. Bürokrat kökenli milletvekilli, komisyon üyesi, bakan, başbakan ve cumhurbaşkanı oranlarına bakarak bürokrasinin siyasetteki etkinliği araştırılmıştır. 17 dönemin sonuçları birlikte değerlendirildiğinde bürokrat kökenli milletvekillerinin TBMM’deki ve özellikle Bakanlar Kurulu’ndaki temsil oranlarının dikkat çekici bir şekilde yüksek olduğu görülmüştür. 17 dönemin bürokrat kökenli milletvekili ortalaması % 41.3 gibi yüksek bir oranda bulunmuştur. 17 dönemde TBMM’de kurulan tüm komisyonlarda görev yapan milletvekillerinin % 39.8’nin bürokrat kökenli milletvekili olduğu saptanmıştır. 17 dönemde atanan toplam 1181 bakanın 678’inin (% 57.4) bürokrat kökenli milletvekili olduğu anlaşılmıştır.

Türkiye'de 1950 seçimleri sonrası Demokrat Parti'nin iktidarda olduğu yeni bir dönem yaşanmıştır. 1950-1960 yılları arasında Demokrat Parti yönetiminde İstanbul, sosyo-kültürel açıdan önemli değişimlere uğramıştır. Siyasi açıdan Amerika ve Batılı ülkelerle yakınlaşma politikasının yaşanması sosyal ve kültürel yönden gelişmelerin ortaya çıkmasında etkili olmuştur. Özellikle İstanbul'da bu değişimin oldukça belirgin bir şekilde hayata geçirildiğini görüyoruz.6-7 Eylül 1955 olayları sonrasında İstanbul sosyo-kültürel anlamda büyük değişimlere uğradı. Gayrimüslim vatandaşlarımızın başka ülkelere gitmesi neticesinde belirgin bir boşluk oluştu. Hükümet, konu ile ilgili önlemler almaya çalışarak, zararların karşılanması için çalışmalar başlattı. Yine de bu vatandaşlarımız özellikle de Rumların bir bölümü olaylardan önemli ölçüde etkilendi. Ellili yıllarda İstanbul moda, sanat ve alışveriş merkezi olarak ön planda yer almaya devam etmiştir. Dünya modasının yakından takip edildiği bu dönemde kadın dergileri belirleyici rol oynadı. Bu dönemde yeme içme kültüründe de bazı değişimler görüldü. Müzik, sinema ve tiyatro gibi alanlarda da İstanbul ellili yıllarda değişimin rahatlıkla gözlenebildiği bir şehir olarak karşımıza çıkmaktadır. Ellili yıllarda sanat dâhil pek çok alanda Batı'nın sanat anlayışından etkilenmiş olmakla birlikte geleneksel değerlerinde muhafaza edilmeye çalışıldığı anlaşılmaktadır. Ellili yıllarda İstanbul'un nüfusunun artması birçok sorunu da beraberinde getirdi. Aynı zamanda şehrin modernleşmesi ve dikkat çekici tarihi eserlerin ön plana çıkarılması için imar faaliyetlerinde bulunuldu Bu dönemde sosyal ve kültürel açıdan Amerika'nın ve Batı kültürünün etkisi değişimde belirleyici rol oynamış olsa da Türk kültürüne ait değerlerin de muhafaza edilmeye çalışıldığı anlaşılmaktadır. Adnan Menderes ve Demokrat Parti iktidarı bazı eksiklikler yaşanmış olsa da modernleşmeyi ve gelişimi büyük ölçüde desteklemiştir. Bu çalışma Demokrat Parti döneminde İstanbul'da sosyo-kültürel açıdan yaşanan değişimleri etkileyen faktörleri, gelişmeleri ve sonuçlarını incelemek üzere hazırlanmıştır. Anahtar Kelimeler :Adnan Menderes, İstanbul, Demokrat Parti Dönemi, 1950-1960. After the 1950 elections in Turkey has experienced a new period of power of the Democratic Party. Between 1950 and 1960, Istanbul under the Democrat Party underwent significant socio-cultural changes. Politically, the policy of rapprochement with American and Western countries has been influential in the emergence of social and cultural developments. Especially in Istanbul, we see that this change was realized quite clearly.After the events of 6-7 September 1955, Istanbul has undergone major changes in socio-cultural terms. As a result of non-Muslim citizens going to other countries, there was a clear gap. The government, by trying to take measures related to the issue, initiated efforts to meet the damages. Nevertheless, some of our citizens, especially Greeks were significantly affected by the events.In the fifties, Istanbul continued to be in the forefront as a fashion, art and shopping center. Women's magazines played a decisive role in this period when world fashion was closely followed. In this period, some changes were observed in the eating and drinking culture.In the areas such as music, cinema and theater Istanbul is a city where changes can be observed easily in the fifties. In the fifties, many areas of art, including art, are influenced by the Western art, but it is understood that the traditional values have been preserved. The increase in the population of Istanbul in the fifties brought many problems. At the same time, modernization of the city and remarkable historical artifacts were highlighted.In this period, although the influence of America and Western culture played a decisive role in social and cultural aspects, it was understood that the values of Turkish culture were tried to be preserved. Adnan Menderes and the Democratic Party have supported the modernization and development to a great extent. In this study, the factors affecting the socio-cultural changes in Istanbul during the Democratic Party period are examined.Key Words:Adnan Menderes, Istanbul, Period of Democratic Party, Socio-Cultural Life, 1950-1960.Quantity of Page:202Scientific Director:Prof. Dr. Metin AYIŞIĞI 218

Osmanlı Devleti'nin tarıma dayalı ekonomisi; özellikle Osmanlı-Rus savaşından sonra yaşanan büyük göç dalgası ve Balkan, I. Dünya Savaşları ve Milli Mücadele süreciyle istikrarsız ve sürdürülemez bir üretimsiz döneme girmiştir. Savaşın getirdiği zorlu şartlar ve göç, Anadolu topraklarında hem işgücünü azalmasına hem de üretimin düşmesine sebep olmuştur. Bu sebeple Cumhuriyet'in kuruluş döneminde Atatürk, kırsal kalkınmaya öncelik vermiş, Anadolu'nun köylülerin üretici hale dönüşmesi ve modern tarım teknikleriyle tanışarak güçlendirilmesiyle kalkınmasını planlamıştır. Bu sebeple bu dönem tarımsal ve tarıma dayalı sanayi planlarını uygulama konulduğu bir dönem olarak görülmektedir. İsmet İnönü' dönemi ise II. Dünya Savaşı'nın getirdiği olumsuz ekonomik koşulların kendini hissettirdiği bir dönem olmuştur. Uzun yıllar boyunca savaşa girme ihtimaline karşı desteklenen ordu mühimmat ve asker giderleri ağır vergilerin uygulanmasına sebep olmuş, Varlık Vergisi ve Milli Korunma Kanunu gibi vergilerin getirilmesi toplumda özellikle üretici köylü kesimde sıkıntılara sebep olmuştur. İnönü dönemi bu sebeple her ne kadar kuruluş dönemi alınan kalkınma modelinin uygulanmasını siyasal parti programlarında belirtmiş ise de uygulamada ağır vergiler üreticilerin daha fakirleşmesine tarımda verimin düşmesine sebep olmuştur. Adnan Menderes dönemi ise dış politikanın getirdiği sükûnetin ülkenin tarım politikasına da yansıdığı bir dönem olmuştur. Menderes döneminde vergilerde hafifletme ve tarım politikasında modern tekniklere geçiş ve makineleşme sürecinin başlatıldığı görülmektedir. Çiftçinin desteklendiği ve sulama politikalarının güçlendirildiği bu dönemde köylü çiftçiye destek politikasının siyasal parti politikalarında da yer bulduğu görülmüştür.Bu çalışma da Türkiye Cumhuriyeti'nin bu üç önemli döneminin hükümet ve siyasal parti programlarında tarım politikası incelenmiştir. Birinci bölümde yeni devletin kırsal kalkınma politikasının temelleri incelenirken ikinci bölümde dış ve iç siyasal koşuların getirdiği zorlukların tarım politikasına etkisi incelenmiştir. Adnan Menderes döneminde ise tarımda makineleşme ve sulama ağırlıklı politikanın hükümet ve siyasal parti programlarında işlenişi ele alınmıştır.Anahtar Kelimeler: Osmanlı Devleti, Balkan, I. Dünya Savaşları, Milli Mücadele, Atatürk, İsmet İnönü, II. Dünya Savaşı, Adnan Menderes. The Ottoman Empire's agriculture-based economy entered an unstable and unsustainable period, in part due to the great waves of migration following the Ottoman-Russian War, and national struggle in the aftermath of the Balkan Wars and World War I. The war-driven challenging conditions and migration resulted in a shortage of labor and a subsequent drop in production in Anatolia, and this convinced Ataturk to give priority to rural development during foundation period of the Republic of Turkey. His plan in this regard was to turn Anatolian villagers into farmers, and to empower them by introducing them to modern agricultural techniques, ushering in a period of agricultural and agriculture-based development. The outbreak of World War II, at the time of the presidency of İsmet İnönü, had an apparent negative impact on the economy. Financial support to military munitions and expenses of the soldiers in preparation for the possibility of entering the war led to the application of high taxes such as Capital Tax or national security law taxes impacted on the citizens, and especially the rural population. As a result, during İnönü's presidency, even though it was announced that the development models that had been adopted during the foundation period of the Republic would be implemented, application of high taxes resulted in the impoverishment of producers and a decrease in agricultural yield. During Adnan Menderes' presidency, Turkey's peaceful foreign relations were reflected in the agricultural policy of the country, resulting in a drop in taxes, a transition to modern agricultural techniques and the launch of mechanization. The farmers were supported and irrigation policies were strengthened in this period, and policies aimed at supporting the rural farmers were included in political party policies. In this study, governmental and political agricultural policies in the three most important periods of the Turkish Republic have been analyzed. The basis of the rural development policies adopted by the newly established country is reviewed in the first section, while the impact of internal and foreign political challenges on agriculture is examined in the second section. For the Adnan Menderes period, an analysis is conducted to investigate the mechanization of agriculture and irrigation-focused policies of both the government and the individual political parties.Key Words: Ottoman Empire, Balkan, I. World Wars, National Struggle, II. World War, Atatürk, İsmet İnönü, Adnan Menderes. 212

Danışman: Alihan Limoncuoğlu, İkinci Dünya Savaşı sonrası demokrasi tüm dünyaya yayılmıştır. 1945 yıllarında değişen dünya koşullarına uyum sağlamak hem de Sovyetler Birliği tehdidini engellemek amacı ile ülkemiz 1945 yılında çok partili hayata geçmiştir. Bu tezin amacı, 1946-1950 yılları arasında muhalefet, 1950-1960 yılları arasında ise üç dönem üst üste kesintisiz olarak iktidara gelen Demokrat Parti'nin programları, söylemleri ve eylemlerinin siyasal muhafazakarlık ve liberalizmin temel öğelerine göre değerlendirilmesidir., As a result of the World War II, democracy spread all over the world. Our country shifted to multi-party regime in 1946 in order to cope with the changing word conditions in 1940's as well as to hamper the threat from the Soviet Union. The aim of this dissertation is to evaluate the programs, rhetoric and actions of the Democrat Party which was in the opposition during discourse 1946 to 1950 and in the power over three successive periods during 1950 to 1960 based on the fundamentals of the political conservatism and liberalism.

Siyasi partilerin kimlikleri dış politika anlayışlarını doğrudan etkiler. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin muhafazakâr kimliği ve Refah Partisi'nin İslamcı kimliği bu partilerin dış politika söylem ve eylemlerini doğrudan etkilemiştir. Söz konusu partilerin kimlikleri aynı zamanda onların Batı algısını, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği, İsrail, Kıbrıs ve İslam dünyası politikalarını şekillendirmiştir. Türk siyasi tarihine damgasını vurmuş Adalet ve Kalkınma Partisi'nin ve Refah Partisi'nin dış politikalarındaki benzerlikleri ve farlılıkları ortaya koymak ilgili partilerin arasında süreklilik veya kopuş olup olmadığına ışık tutmak açısından işlevsel olacaktır. Bu çalışmada çekirdek kadrosunu eski Refah Partililerin oluşturduğu Adalet ve Kalkınma Partisi ile Refah Partisi'nin dış politika anlayışları karşılaştırmalı olarak incelenmiştir.Anahtar Kelimeler : Refah Partisi, Adalet ve Kalkınma Partisi, ABD, AB, Kıbrıs,İsrail, İslam Dünyası, İslamcılık, Muhafazakârlık, Milli Görüş. Identities of political parties directly affect their foreign policies. Likewise, Justice and Development Party's (Adalet ve Kalkınma Partisi) conservative identity and Welfare Party's (Refah Partisi) Islamist identity have directly affected their foreign policy discourse and actions. At the same time, the identities of these two parties shaped their western perception and policy choices towards the USA, EU, Israel, Cyprus and the Islamic World. Therefore, to shed light over the similarities and differences between Justice and Development Party and Welfare Party, which left their mark to the Turkish political history would be helpful to understand whether there is a continuity or disengagement between those parties. In this study, foreign policy perspectives of Justice and Development Party, whose core policy team consisted of former Welfare Party members, and Welfare Party were analyzed comparatively.Key Words : the Welfare Party, the Justice and Development Party, USA, EU,Cyprus, Israel, Islamic World, Conservatism, pan-Islamism. 283

Türkiyeli Kürtlerin huzursuzluklarının ilk ortaya çıkış nedeni, Osmanlı merkezileşmesine karşı olmakla beraber, Türkiye Cumhuriyeti'nin bir seküler ulus-devlet olarak ortaya çıkışından sonra doruk noktasına ulaşmış ve bir çok isyana sebep olmuştur. Bu isyanlarda dini ve milli karakterlerin varlığından, hatta iç içeliğinden söz edilebilir. Bu dönemde yaşanan isyanlar Kemalist rejimin empoze ettiği değerlere gösterilen bir reaksiyon olarak okunabilir. Aynı zamanda bu dönem CHP ve Kürtlerin erken tanışma dönemi olarak da anılabilir. Aynı dönemde -1980 ikinci yarısı- CHP geleneğinin temsilcisi olan SHP, kendisini Avrupalı anlamda bir sosyal demokrat parti yapmak için mesai harcıyordu. Diğer bir taraftan, yeni dünya düzeni vasıtasıyla tüm dünyaya yayılmaya başlayan demokrasi ve insan hakları gibi değerlerin Türkiye açısından Kürt hareketini toplumsallaştırması ve siyasallaştırması gibi bir sonucu ortaya çıkmıştı. Bu gelişmeler Kürt hareketi ve Türkiye sosyal demokrat hareketi arasında çok kısa süren bir işbirliği ile sonuçlandı. Bu dönemle ilgili ilgi çekici bir diğer gelişme, SHP'nin Kürt sorununu sosyal demokrat bir vizyon ile ele aldığı 198 raporunu (Kürt Raporu) yayımlamasıdır. Bu rapor sonrasında CHP tarafından yazılan sayısız raporun ilk adımıdır. CHP'nin raporlarında geri kalmışlık, demokrasi ve kültürel hakların eksikliği üzerine yapılan vurgular gibi ortak noktalar bulmak mümkündür. Bu süreç CHP ve Kürtlerin ikinci buluşma dönemi olarak adlandırılabilir.Bu tez CHP ve Kürtler arasındaki ilişkiyi irdeleyecektir. Tezin ikinci kısmında, Türkiye'nin Kürt sorunu tarihsel olarak incelenecektir. Üçüncü bölümün ise ana odak noktası SHP ve CHP'nin Kürt sorunu hakkında yazdıkları raporlar olacaktır. Buradaki amaç CHP'nin Kürt sorunu söylemindeki süreklilik ve kopuşları göstermektir. Tezin dördüncü bölümünde CHP'nin siyasi elitlerinin Kürt sorunu ile ilgili görüşleri kendileri ile yapılan yarı yapılandırılmış derinlemesine mülakatlardan toplanan veriler ışığında paylaşılacak ve CHP söylemindeki süreklilik ve kopuşlar irdelenmeye devam edilecektir. Turkey's Kurdish unrests firstly occurred as a reaction against centralization policies, which took place in the Ottoman past. However, the issue peaked after the foundation of a secular-nation state. After the establishment of the Republic of Turkey, numerous Kurdish rebellions emerged. These rebellions often brought the nationalist and Islamic characters together. These rebellions were quelled by the Kemalist regime, and this period referred to as the early acquaintance era of the CHP and the Kurds. In 1989, SHP, as a successor of the CHP tried to become a social democrat party as European one. Moreover, the values of the new world order were spreading all over the world, including human rights and democracy. The biggest outcome of these values for Turkey has been the increasing politicization of the Kurdish question and emergence of Kurdish movement at national and international levels. These two developments led to a short-lived alliance between legal representatives of the Kurdish movement and the social democratic SHP. Another remarkable point of this period is the SHP's Kurdish report of 1989, which tried to describe the Kurdish question from a social democrat perspective. This report is the starting point of numerous reports of the CHP tradition on the Kurdish question. These reports usually emphasized on underdevelopment, lack of democratization and lack of cultural rights in the Kurdish-populated regions. This period can be referred to as second acquaintance of the Kurds and the CHP tradition. This thesis scrutinizes the relation between the Kurds and the CHP in Turkey. In the second chapter of thesis, historical dynamics of Turkey's Kurdish question are summarized. In the third chapter, the CHP and the SHP's Kurdish question reports are issued, which show in accordance with the ruptures and continuities in the CHP's discourse. In the fourth chapter, specific data, are collected from semi-structured interview with the CHP's political elites, elaborated on continue to show the breaking points in the CHP's discourse on the Kurdish question. 137

Bu tez; Peronizm'in tarihsel sürecini, Peronist söylemin zamanla değişimini ve Arjantin siyasi sağın zaman içerisinde nasıl evrildiğini araştırmaktadır. Bu tezin ana argümanı ise Peronizm'den çağdaş Arjantin sağına geçişi araştırmaktadır. Çalışma ilk olarak Arjantin'in siyasi ve tarihi geçmişini Peronizm ve Uluslararası Sermayenin söylemine atıfta bulunarak analiz etmektedir. Ardından bu çalışma Peronizm'in gücünü ve geçiş sürecini anlamak için Arjantin'de korporatizm ve işçi kavramını araştırmaktadır. Arjantin, Latin Amerika'daki herhangi bir ülkeden çok daha güçlü bir işçi sendikası ve işçi politikasına sahiptir. Bu yüzden, Peronist söylemindeki değişimi anlamak için işçi ve korporatizm kavramlarını incelemek önemlidir.Ayrıca bu tez; Peronist söylemin zayıf özelliklerini de vurgulamaktadır ve Arjantin'deki sağ kanat yükselişini, Peronizm eleştirisi olarak ekonomik, siyasi dinamikler ve kombinasyonlara odaklanarak vurgulamaktadır. Literatüre ek olarak,bu çalışma; Peronizm'in Arjantin'deki geçiş sürecini ve sağ kanat yükselişini anlamak için tarihsel ve siyasi perspektifler üzerinde yoğunlaşmaktadır. Anahtar kelimeler: Arjantin, Peronizm, korporatizm, işçi, sağ kanat partiler. This thesis investigates the historical process of Peronism by analysing the changes in the Peronist discourse through time and the evolution of the contemporary Argentinian political right. The main argument is that exploring the transition Peronism to right wing in Argentina. The study first analysed the political and historical background of Argentina with specific reference to discourse of Peronism and International Capital. Afterwards, this study explored the concept of corporatism and labour in Argentina in order to understand the power of Peronism and the transition. Argentina had a much more strong labour unions and labour policies than any other countries in Latin America. The concept of labour and corporatism is crucial for the change in the discourse of Peronism. Also this thesis emphasised the weak features of Peronist discourse that and highlight the rise of Right-wing in Argentina with a critique of Peronism and through focusing on the economic, political dynamics and combinations. In addition to literature, this study concentrated on the historical and political perspectives of Peronism in order to understand transition and the rise of Right wing in Argentina. Keywords: Argentina, Peronism, corporatism, labour, right-wing parties 73

Türkiye yakın tarihi açısından Demokrat Parti dönemi oldukça önemlidir. 1950-1960 yılları arasında Demokrat Partiyle birlikte Türkiye'de oldukça önemli siyasal ve kültürel değişimler yaşanmıştır. Özellikle, Cumhuriyet dönemi basına uygulanan sansür ve baskılar demokrasiye geçilmesiyle birlikte yerini basın özgürlüğüne bırakacağı düşünülmüştür. Demokrat Parti ilk dönemlerinde basın özgürlüğü vaatleri ile iktidara gelmiştir. İlk yıllarda basına özgürlük sağlanmış fakat ilerleyen yıllarda Demokrat Parti basını kontrol altına almaya çalışmıştır. Özellikle muhalif gazetelere sert tutumlar sergileyen Demokrat Parti, yandaş basına avantajlar sağlamıştır. Bu amaçla o yıllarda yayınlanan Ulus, Cumhuriyet, Vatan, Zafer, Milliyet gibi önemli gazeteler ve köşe yazarları incelenmiştir. Özelikle, Demokrat Parti dönemi iç ve dış politikada gerçekleşen önemli olaylar ve basının gerçekleşen önemli olaylara karşı tutumu da incelenmiştir. Yapılan bu incelemeler ve değerlendirmeler sonucunda Demokrat Parti döneminde basın özgürlüğü sağlanamadığı görülmüştür. Tek Parti dönemi baskıcı ve otoriter yönetimden dolayı zor günler geçilen gazeteler ve yazarlar Demokrat Parti'yle birlikte düşündükleri basın özgürlüğüne yine kavuşamamışlardır. İç ve dış politikada yaşanan karışıklıklar Demokrat Parti'nin basına karşı tutumunu değiştirmiştir. Demokrat Parti daha otoriter ve baskıcı bir uygulama ile basını kontrol altına almaya çalışmıştır. Demokrat Parti tarafından çıkarılan yasa ve uygulamalarla birlikte birçok gazete kapatılmış, birçok gazeteci yargılanmış ve hapse atılmıştır.Anahtar Kelimeler: Demokrat Parti, Basın Özgürlüğü, Tek Parti Dönemi, Sansür In terms of Turkey's recent history, Democratic Party period is very importand. Between 1950 and 1960, with the Democratic Party, significant political and cultural changes took place in Turkey. In particular, with the censorship and pressure imposed on the republican period, democracy was passed and it was thought that it would leave its place to the press freedom. In the early days the Democratic Party came to power with promises of freedom of the press. In the first years freedom was provided, but in the following years the Democratic Party tried to control the press. Democratic Party, which exhibits tough attitudes towards dissenting newspaper, has provided advantages to its supporters. For this purpose, important newspapers and columnists such as Ulus, Cumhuriyet, Vatan, Zafer, Milliyet which were published in those years were examined. In particular, the major events in the Democratic Party's internal and external politics and the attitudes of the press to major events have been examined.As a result of these reviews and evaluations, it was seen that press freedom was not provided during the Democratic Party period. The newspaper and writers who have had difficult days due to the repressive and authoritarian administration of the One Party era have not yet met the freedom of the press they thought together with the Democratic Party. The confusion in internal and external politics has changed the attitude towards the Democratic Party's pressure. The Democratic Party has tried to control the press with a more authoritarian and repressive practice. Many newspaper have been closed with the laws and practices of the Democratic Party, many journalists have been tried and imprisoned.Key Words: Democratic Party, Press Freedom, One Party Period, Censorship 105

Alevilik inancının ortaya çıkışında İslamʼın etkisinin yanında bu inancı benimseyen toplulukların tarihsel süreç içinde kabul ettikleri din ve inançlar ile yaşadıkları coğrafyada karşılaştıkları diğer din ve inançların da etkileri olmuştur. Bu durum da Aleviliğin içinde birçok inancı barındıran bağdaştırmacı bir inanç olmasını sağlamıştır. Aleviliğin bu yapısı ve Sünni İslam kadar yazılı kaynaklara ve doktriner bir yapıya sahip olmaması Alevi toplulukların birbiriyle benzeşmeyen inançlara sahip olmasına neden olmuştur. Aleviler inançlarının otoriteye boğun eğmeyen ve bağımsızlıkçı yapısı nedeniyle yaşadıkları devletlerle ilişkilerinde sorunlar yaşamışlardır. Aleviler Cumhuriyet döneminde de çeşitli sorunlarla karşılaşmışlar ve hükümetlerden inançlarını özgürce yaşamaya yönelik taleplerde bulunmuşlardır. 2002ʼden beri tek başına iktidarını sürdürmekte olan Adalet ve Kalkınma Partisiʼnin Alevilerle olan ilişkileri bu çalışmanın konusunu oluşturmuştur. Bu çalışmada Alevi Açılımı konusunda Alevi Sivil Toplum Örgütleriʼnin tepkileri ve açılım sonrası süreçte yaşanan gelişmeler de incelenmiştir. İzmir ilinde örgütlü bulunan Alevi Sivil Toplum Örgütleriʼnin üyeleri ve sempatizanlarının AKP hükümetlerinin Alevilere yönelik politikalarına ilişkin görüşleri hazırlanmış olan bir anketle belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca Alevi kanaat önderleri ve dedeler ile de yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; Alevilerin gerçekleştirilmiş olan Alevi çalıştaylarından yeterince memnun olmadıkları ve temel sorunlarına hala bir çözüm getirilmediğini beyan ettikleri görülmüştür. In appearance of Alevi faith, besides the effect of Islam, the religions and faiths of the communities who adopted that faith and the other religions and faiths they encountered in the geographies they live in. This fact caused Alevism to become a harmonizing faith which contains many faiths within. This structure of Alevism and the fact that it does not have written sources and a doctrinally structure as Sunni Islam, caused Alevi communities to have distinguished faiths. Alevis have always faced problems with the states they lived in due to independent and in-submissive property of their faith. Alevis faced various problems in Republican period as well and demanded from governments to live their faith freely. Their relations with Justice and Development Party (Adalet ve Kalkınma Partisi AKP) which rules Turkey since year 2002 constitutes the subject of this study. In this study the reactions of Alevi Non-Governmental Organizations about Alevi Opening and the course of events after opening were also examined. The opinions of members and symphatizers of Alevi non governmental organizations stationed in Izmir related with policies of AKP Governments were determined bu using a survey. Besides face to face interviews were conducted Alevi opinion leaders and religious leaders. According to obtained results, it was concluded that Alevis are not necessarily satisfied with the workshops realized and that they stated that solution could not be found for the basic problems. 286

Bu çalışmanın amacı 2000 yılından sonra ülkemizdeki yolsuzluk, yoksulluk ve yasaklarla mücadele kamu politikalarının etkinliğinin incelenmesidir.Çalışmanın yöntemi derleme olup, bu konuda bilimsel kitap, makale, dergi v.b. materyaller kullanılmıştır. Çalışma dört bölümden oluşmaktadır: Birinci bölümde; Kamu politikaları, politika oluşturma sürecinde kamuoyu, sosyal medya ve kamu politikaları ikinci bölümde; Yoksulluk, yoksulluğa karşı kamu politikaları, üçüncü bölümde; Yolsuzluk, yolsuzluk türleri, yolsuzluğa karşı önlemler, son bölümde ise yasaklar, düşünce ve ifade özgürlüğü incelenmiştir.Demokratik devletlerde belli bir dönem siyasal iktidarı ele geçirmek isteyen siyasal partiler, parti programları ile seçmen arasında bir bağ kurmak isteyebilirler. Seçmenler, partilere hükümet kurma hakkını tanıdıklarında parti programlarında politikaların somutlaşması üzerinde beklenti içine girerler. Seçmenin tercihlerinin tekrar kazanılabilmesi için politikaların hayata geçirilmesi gerekmektedir. Çalışmamız 2000 yılından günümüze yoksulluk, yoksulluk ve yasaklar (3Y) politikasını kurumsal ve eylemsel çerçevede incelemeye çalışmıştır. The purpose of this study, after 2000, our country, to examine the effectiveness of the public policies. to fight against corruption, poverty and prohibitions.The compilation method, scientific books on the subject, papers, magazines, etc. materials are used. The study consists of four parts: the first part; Public policies, in public policy-making, social media and public policy in the second part; Poverty, public policies against poverty, in the third section; Corruption, types of corruption, measures against corruption, in the last part of Prohibitions, freedom of thought and expression were examined.In democratic states, political parties wanting a certain period to seize political power, they want to establish a link between voters and party programs. When voters selected a party as goverment, they observe goverments's policies, are being concretenes. Our study since 2000, poverty, corruption and prohinitions (3Y) policy has sought to examine the institutional and operational framework. 192

TEZ13070 Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017. Kaynakça (s. 252-260) var. XVI, 298 s. :_29 cm. Bu araştırmada 1950-2012 arası yedi dönem halinde (1950-1960, 1960-1971, 1971-1980 1980-1989, 1989-1997, 1997-2002, 2012-2013) MGK kararları-bildirileri, iktidar partilerinin tüzükleri ve hükümet programlarındaki önceliklerinin (ideolojik duruşlarının) neler olduğu ve bunların sosyoloji ders kitaplarına yansıma düzeyleri incelenmiş; böylece iktidarlara göre ders kitaplarındaki içeriğin/söylemin farklılaşıp farklılaşmadığı ve dönemler arası nasıl bir ortaklık veya farklılaşma olduğu gösterilmeye çalışılmıştır. Araştırma sonucunda dünyadaki gelişmelerin (İki Kutuplu Dünya, Yeşil Kuşak Projesi, AB vs.) Türkiye’deki iktidarları, iktidarların söylemlerini etkilediği; iktidarların da kendi ideolojik yönelimlerini ders kitaplarına yansıttığı görülmüştür. Ders kitaplarının, Atatürkçülük, milliyetçilik, muhafazakârlık, laiklik, ötekileştirici (etnik/dinsel/ideolojik/mezhepsel) ve militarist söylemleri büyük oranda benzeşirken özellikle din, İslam, kadın ve Osmanlı konularının farklı dönemlerde farklı tarzda aktarıldığı görülmektedir. En çok benzerlik darbe dönemlerinde (1960-1971-1980-1997 arasında) iken en çok farklılaşma 1950-60 ve 2002 sonrası dönemlerde (ilgili ders kitaplarında) görülmektedir. Daha genel bir çıkarım ise siyasi iktidarların makro gelişmelere ve kendi ideolojilerine uygun şekilde toplumu yeniden üretmek için ders kitaplarını araçsallaştırdığıdır. This study aims to find out whether the content/discourse of corsebooks change according to the governments within the frame of Education-Ideology relationship. In this context, a total of 7 different periods -1950 to 2012, 1950 to 1960, 1960 to 1971, 1971 to 1980, 1980 to 1989, 1980 to 1997, 1997 to 2002, and 2002 and later- have been studied primarily on the basis of whether factors such as global changes/ideological tendencies, the governments of our country and their Regulations, Government Programs, changes made in Education, discourse of political actors of those periods, declarations in the Bulletin of Communiqué and by National Security Council had impact on the Sociology coursebooks of the related period, and if they did, to what extent that impact was. The study concluded that the developments throughout the world (Bi-polar World, Green Belt Project, tendency to EU, etc.) have affected the governments in Turkey and their discourse; and accordingly, the governments reflected both global developments and their own ideological tendencies on coursebooks. This reflection has been observed as the teaching of a specific subject in a different manner in different periods. In conclusion, Political Power rebuilds Education through their own coursebooks.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti kuruluşundan kısa bir süre sonra çok partili siyasi hayata geçme teşebbüsünde bulundu ancak başarılı olamadı. II. Dünya Savaşı sonrasında yenidünya düzenine uyum sağlayabilmek için bu konuda önemli adımlar attı. İlk olarak 1945 yılında Nuri Demirağ tarafından Milli Kalkınma Partisi (MKP) kuruldu. Ancak muhalefette başarılı olamayan MKP siyasi hayatta amacına ulaşamadı. Bundan sonra Cumhuriyet Halk Partisine (CHP) karşı en etkili muhalefet kendi içinden çıkan ve 7 Ocak 1947'de kurulan Demokrat Parti (DP) oldu. Ülkede çok geç oluşturulan muhalefet tam manasıyla DP ile gerçek şeklini aldı. 1946-1950 yılları arasında iktidar-muhalefet ilişkisi sürdürüldü.Vakit kaybetmeden çalışmalara başlayan DP, kısa zamanda teşkilatlanmasını tamamladı. Daha önce hiçbir partinin yapamadığı tabana yayılma politikasını benimseyerek, hayata geçirdi. Halkın desteğini alan DP, bundan sonra iktidarın yanlış gördüğü her faaliyetini eleştirerek değişikliğe gidilmesi yönünde baskılar yaptı. Belli aralıklarla düzenlediği kongrelerde bölgenin her türlü sorunu ile ilgilenen DP, burada iktidarın halkla ilgilenmediğini ve bu bölgelerde daha fazla çalışma yapılması gerektiğinin farkına vardı. İktidar ise muhalefetin varlığı ile artık uygulamalarında daha temkinli adımlar attı, ülkeyi 23 bölgeye ayıran iktidar bu bölgelere müfettişler tayin ederek bölge hakkında bilgi sahibi oldu.Uzun çalışmalar sonunda 14 Mayıs 1950'de iktidarı ele alan DP, ülkede 27 yıldır devam eden tek parti iktidarını sonlandırmayı başaran ilk parti oldu. On yıl iktidarı elde tutan DP, ülkeyi her anlamda kalkınmasını sağlamak için çalışmalarda bulundu.Tez çalışmamızın temel konusu 1946-1950 yılları arasında DP'nin İç Anadolu Bölgesi'nde düzenlediği kongreler hakkında dönemin ulusal ve yerel gazeteleri ile arşiv kaynakları ve tetkik eserlerden de yararlanılarak bilgi verildi. Kongrelerin ne amaçla toplandığı, nasıl geçtiği, halkın istek, dilek ve şikâyetlerine de çalışmada gösterilmeye çalışıldı.Anahtar Kelime: Cumhuriyet Halk Partisi, Demokrat Parti, Genel ve Yerel Seçimler, İç Anadolu Bölgesi, Kongre. Republıc of Turkey which attempted for political life with multi-party, after short a time from establish but could not succeed. Turkey has made a stride to correspond new world order through after World War II. Firstly in 1945, National Development Party ( MKP ) was set up by Nuri Demirag. But MKP was closed because it wasn't successful on opposition. After that, very successful opposition has been Democrat Party (DP) which was set up 7 Jan. 1947 and release from itselve. Opposition which has been occured lately, took its real form with DP. The relationship of ruling-opposition was continued between 1946-1950.DP which started to work without loss of time, completed its organisation in a short time. It had a misfortune, embracing the spreading policy that no party had ever done before. After receiving support from the people, the DP criticized every activity that the government had mistaken and made pressures to change. Regularly organized congresses, the DP, dealing with all kinds of problems of the region, was aware of the fact that the government was not interested in the people and that more work had to be done in these regions. The ruling has taken more cautious steps in its implementation with the presence of the opposition, and the ruling powers that divide the country into 23 regions became knowledgeable about the region by appointing inspectors to these regions.The DP, which ruled on 14 May 1950 at the end of long work, was the first party to succeed in the country's 27-year single-party power. Having managed to hold power for ten years, DP has been working to ensure that the country has its development in every sense.The main topic of our thesis work was informed about the congresses organized by the DP in the Central Anatolia Region between 1946-1950 by utilizing the periodical national and local newspapers, archive resources and examination works. It will be declared that the Congresses are gathered for what purpose, how it has passed, working on the wishes, wishes and complaints of the people.Key Words: Republican People's Party, Democratic Party, General and Local Elections, Central Anatolia Region, Congress