Search

Summarization: The Airpotition project suggests an efficient way of saving electrical energy, water and money, while at the same time, offers a friendly and healthier environment to the habitants of the building it is installed. It was inspired from the common air-conditioning unit installed on almost all building facades in the contemporary cities[1]. According to the latest research results every 9.000 BTU air-conditioning unit produces about 10L/day of distilled water[1]. Moreover bigger units on public buildings produce 40L/100m2. Furthermore a 9.000 BTU unit expels in the atmosphere 800gr CO2[2]. This project proposes an alternative use of these useless outputs in order to benefit from them. More specifically, the water produced by the unit is used to grow vertical gardens in cities, which will contribute to a more purified environment, whereas the unit collects an amount of solar energy and converts it to electrical energy. Παρουσιάστηκε στο: 13th SGEM Geoconference on Nano, Bio and Green – Technologies for a Sustainable Future

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: 3rd International Conference on Passive and Low Energy Cooling for the Built Environment

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: 5th EAAE/ ENHSA Architectural Theory Subgroup Workshop: SUR-FACE | ΕΠΙ-ΦΑΝΕΙΑ. Digital Materiality and the New Relation between Depth and Surface as a Challenge for Architectural Education

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: SLUM/LAB Magazine "Last Round Ecology"

Summarization: rchitecture has always been trying to expand its inspirational sources. Today we find architecture in a process of adapting to new technologies and creating new paths for experimentation and implementation. In this process, many of the classical notions of architectural theory have changed. They were contested and as a result they are mutating and they are evolving. In any case, the new mediums with which architecture is conceptualized and produced today impregnate new theories andcreate new operational frameworks that struggle to be considered as the next evolutionary step.Along these lines, the emerging notion of 'active transformability' moves a step beyond the conceptual 'fluidity' and tries to literally incorporate dynamic abilities within a structure. By adopting such an approach, the produced space gets 'liberated' from the fixed and rigid relationships between its structural and morphological elements. Thus a dynamic condition emerges where the notions of 'possible position,''range of movement' and 'degrees of freedom' are embedded into thestructure. The new flexible relations enable the creation of a living environment, with real-time changeable characteristics,thatfosters new conditions for classic dualities in architecture like that of'transparency - opacity' and 'solid -void. Παρουσιάστηκε στο: Διαφάνεια και Αρχιτεκτονική: Όρια και Προκλήσεις

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: International Conference: Constructionism 2012. Theory, Practice and Impact

Summarization: The paper presents an on-going research project that focuses on a human-centered design approach to habitable spacecraft modules. The objective is to plan for the spatial, physiological and psychological needs of the people living and working in such confined spaces that entail long-term environmental threats to human health and performance. The approach focuses mainly on the relationship between the built environment and its users rather than on the building type itself. In other words, it takes for granted the creation of a safe, functional structure and focuses on the interior, artificially supported environment targeting people's bodily and psychological comfort as a measure toward a successful mission. Our research is guided through two parallel directions. The First one examines the relationship between specific spatial features and their effect on human psychology. We have identified the connections between neuroscience, human behavior and space by focusing upon the ways in which stimulants from the artificial environment affect the senses and consequently induce hormonal changes and corresponding emotions. In this way we can affect human psychology to maintain a sense of comfort and reduce stress and seclusion-related disorders. The second direction studies the technical requirements of an interior space that is programmed to sense human discomfort, by monitoring changes in facial expression and body movement, and respond accordingly with the manifestation of certain spatial stimulants. The most efficient design medium to achieve such a goal is a flexible, transformable, technology-mediated architecture where sensponsive systems can be seamlessly incorporated into an environment that is already dependent on mechanical and chemical support systems. 'Sensponsive' is a certain path of responsive design where the integration of sensor-actuator assemblies, biomedical monitoring systems and smart materials in the interior environment can help identify the emotional state of people in the context of their activity and enable an appropriate response that has a beneficial effect to them. While responsive environments rely only on an instant reaction, sensponsive ones analyze the situation and create a database of "behavioral" decisions, through a neuro-fuzzy programming approach. We have tested the two paths individually, establishing the spatial ability to affect the emotional state and setting up a working sensponsive system that exhibits adaptability, character and behavior. Concluding we believe that such an approach is viable and can significantly facilitate space missions of the near future. ©(2012) by the International Astronautieal Federation. Παρουσιάστηκε στο: 63rd International Astronautical Congress

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: Κτίριο

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: 18th European Congress of Psychiatry EPA 2010

Summarization: Over the past 10 years, autonomy, adaptability, customization and communication have been the most common words used to describe the qualities of Information Technology devices that facilitate everyday activities. IT is now ubiquitous, integrated with a multitude of objects in the contemporary, fast-pacing lifestyle. It is not strange then that the spearhead of architectural research today engages with more elaborate and sophisticated issues aiming toward the integration of IT systems into the living space. The know-how to perform such a feature is available and the potential for architecture is significant. Already innovators in the field from around the world have created a test bed for the integration of IT into the core of the production of space. These research efforts open up the way for architecture to extend its inquiry beyond the Vitruvian triptych and design spatial behaviors. Embedded interactivity in places that were long regarded inert exhibits new possibilities for the human experience. Intelligent control systems are able to enhance the functionality of space, create provocative aesthetics and instigate radical changes in everyday life as we know it. Moreover, contemporary social conditions seem to be addressed better through the acquired connectivity. The development of more powerful and intuitive software as well as the ability to experiment with ‘approachable’ electronic assemblies facilitated an ever-growing tendency for responsive environments. Virtual, actual or hybrid, they are the new exciting thing, becoming widespread and common globally through art installations and architectural applications. Particularly in architecture, the design tools aim to respond to users’ needs, fabrication methods are developed to respond to design idiosyncrasies and space is designed to respond to human behavior and environmental conditions. As we explore this ability and understand better how to control and how to apply IT systems, we inadvertently reach a threshold. The animatic effect within a (retinal) informational rich era may become a goal in its own. This fact marks a point where the difference between recreation and architecture must be identified so that responsiveness can be applied and have a useful, aesthetically appealing and symbolically rich outcome. Moreover, responsiveness must be carefully planned through time in order to exhibit an intriguing multiplicity in its manifestation. The next logical step then is to put sense to this response and create a context for the way space performs and the way it learns from the past: a sensponsive architecture. Παρουσιάστηκε στο: EAAE/ENHSA International Conference: Rethinking the Human in Technology-Driven Architecture

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: Αρχιτεκτονικά Θέματα (43). Ετήσια Επιθεώρηση

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: International Conference on Adaptation and Movement in Architecture

Summarization: Typical building programs rest on assigning a certain amount of square footage per function or space type. Years of architectural research have concluded to some general attributes and characteristics that provide the groundwork for such an approach. Architects have been practicing this method, creating in many cases their own ‘interpretation’. While the aesthetics of their buildings differ significantly, every solution is closely related to the surface distribution and the design principles directed by the seminal work of Ernst Neufert. This paper introduces the concept of the "Dynamic Building Program" as a tool to address the aforementioned issues and moreover to include time as a factor that can greatly affect the spatial requirements of any building program. This new method regards human activity as a basic component, based on the fact that it has scarcely been noted to present an 'average'. Since the surface and volume requirements within a structure are changing over time, the qualities a building must uphold could not be secured through a single value as time passes by (day or season). Manifested through a digital application, the presented process is controlled by the designers and allows them to identify the critical parameters for their scheme, to follow them in time and to create a visual representation of how the building program requirements change over time. The application incorporates all the parameters that affect a building both quantitatively and qualitatively and simulates their fluctuations based on the designer’s observations and input. The capabilities provided by contemporary software development tools removed quite a bit of the complexity involved in the study of diverse spatial characteristics and relationships, and provided a fertile ground for including parameters such as "People’s presence,""Type of activity" and "Related activity spaces." Each parameter can be given a range of values that affect the overall requirements and change the representation accordingly. An increase in the number of people that perform an intensive task, for example, requires more surface for functional reasons and either a larger volume or bigger openings to facilitate ventilation. The proposed application was designed in such a way so that after inserting the proper input, it produces an animation that reveals to the designers the spatial and temporal fluctuations and especially the critical deviations that highlight the necessity for a transformable building. The Dynamic Building Program is an enhancement of the traditional method and while useful for every architect it is essential for the design of an adaptable structure which can actively and successfully address the time-related issues. Παρουσιάστηκε στο: International Conference on Adaptation and Movement in Architecture

Summarization: Contemporary records that indicate immense energy consumption[1], especially in large-scale buildings, along with the dynamic parameters of climate conditions and diverse occupancy needs havenecessitated an extensive research into climate responsive envelopes. With the ever-growing variety of innovative façade components and intelligent kinetic systems, finding ways to simplify the design approach is becoming more and more important. The integration of smart materials into established technologies can lead tosimpler, cost-effective and user-friendly kinetic solutions.This paper focuses on climate-responsive shading, providing an evaluation of existing kinetic shading system examplesandproposingtheiroptimizationwiththeimplementationof shape memory alloys (SMAs). These materials exhibitthe unique ability to have pre-programmed form settings that are connected tospecific temperature values. Duetothisfact,shapememoryalloys can be a lightweight, solid-state alternative to conventional smart assemblies with the additional ability of acting both as an actuator, controller and sensor. Architectural components could thus be independent of intermediaries, integrating adaptability through the material use itself. An advantage of using SMAs within the context of responsive systems is that the sensor/actuator cycle could be completely internalized, significantly reducing the complexity of the system and leading to a constitutivemodel[2].In this paper we specifically try to identify the components in existing kinetic shading systems that could be improved with shape memory alloy actuators. Furthermore,we explore the potential for novel aesthetics and specifically the augmented ability given from SMAs for the design and application of more intriguing morphological changes of the façades. In this way, the shading elements will provide the ability to adjust the interior conditions inside the building and also change the way people perceive it. The method for approaching the research question is based on computer simulations and lab scale models implementing nickel-titanium (Nitinol) alloy wires. We aim to demonstrate the possibilitiesas well as the restrictions of such an implementation. The techniques for the SMAs-based, climate-responsiveshading systems that we explore are aimed toward new constructions as well asexisting building stock, with the goal to avoid complex control systems. We believe that incorporating these no-mech dynamic systems into façades could lead architects to more seamless, biophilic designs with positive impact on ecological imprintand the potential to be more efficient and affordable to a broader audience. We hope that the results presented in this paper will stimulate a further interest in the integration of shape memory alloys within architectural components Παρουσιάστηκε στο: 8th International Energy Forum 2013: Advanced Building Skins

Summarization: The built environment differs from place to place as long as architecture approaches do, especially in relation to the building materials and construction techniques. At the same time, the built environment acts as the main source of experiences, references, examples etc. for students and teachers, representing the basis of the “common knowl-edge” regarding local building technology. It is natural therefore that it works as a key factor, influencing the teaching of architectural technology and, more generally, of ar-chitecture. The paper examines and comments the importance of experiences from the local built environment in the studies of Architecture and more specifically in relation to the courses of Architectural Technology. It also presents the confrontation that has been se-lected by the Architectural Engineering Department of the Technical University of Crete (TUC) for the exploitation of experiences from the built environment in the courses of Architectural Technology. Παρουσιάστηκε στο: ENHSA/EAAE 2010. Educating Architects Towards Innovative Architecture

Summarization: During the last ten years we witness a remarkable achievement in the field of architecture which is the implementation of kinetic systems in the built environment. While the exploration of this path is far from over, it is well established that as a feat it is feasible with a large number of interesting technologies already present. A plethora of novel experimentations and long-term research efforts have developed a variety of approaches, forming a technical know-how non-existent before. Yet, this quest brings us in front of a threshold. With the techniques to achieve kinesis conquered, what are the next essential elements that will ensure the wide acceptance of such approaches? Beyond the technical expertise lays the crucial aspect that defines the success, or failure, of any innovation: people’s acceptance. Innovation, in general, tries to permeate a resisting layer of inertia. In order for something radical or innovative to get accepted by the wider public, it must acquire certain characteristics that will facilitate a transition to a new (everyday) reality. Historically, humanity has crossed such a border many times, with the most dramatic one noted during the passage from the 19th to the 20th century. The contemporary preconceptions of the world were rocked to their core when many everyday life routines changed radically. While the changes occurring at the turn of our century may be dramatic as well, the broader information exchange and the innumerable predictions of the future to come make this transition easier. Nevertheless, though, the passage through the uncanny valley is there to cross, even if we make this journey while playing Angry Birds on our brand new smartphone. Παρουσιάστηκε στο: EAAE/ENHSA International Conference: Scalelessseamless

Summarization: This paper addresses the concept of spatial diagnosis as a methodology for architects to analyze and evaluate the quality of existing spaces periodically and improve them with the use of digital media. Initially the methodology researches the physical characteristics of the examined space, which are investigated both historically and empirically, as well as people’s mental imagery of it, which is examined through cognitive mapping techniques. The research findings are used as a mapping device for the application of the digital media ‘treatment.’ Selected intelligent systems form a digital, immaterial layer upon the existing spatial elements increasing the quality of space and consequently improving people’s experience in it. The goal of this project, which focuses solely on public spaces for the extent of this research, is twofold. On a design level, it proposes a way to increase the quality of space as well as its potential to communicate with people through a synergic, adaptive approach. On a research level, it seeks to bring together three diverse but not distant disciplines, those of architecture, cognitive psychology and information technology. Παρουσιάστηκε στο: 24th International eCAADe Conference on Education and Research in Computer-Aided Architectural Design

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: eCAADe 2012 : Digital physicality. Proceedings of the 30th International Conference on Education and Research in Computer Aided Architectural Design in Europe

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: ∆ιεθνές Συνέδριο Συστήματα Τραμ και Επιφανειακού Μετρό

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization Παρουσιάστηκε στο: EAAE/ENHSA International Conference: Architectural Education and the Reality of the Ideal. Environmental Design for Innovation in the Post-crisis World

Summarization: The wide “landscape” of contemporary materials increasingly affects the way archi-tects think and consequently design. The abilities that those materials exhibit, influence not only the materiality of architecture but also the forms produced, as these are per-ceived by people. There are two main categories of materials that lead this trend: firstly there are high performance materials that usually consist of diverse matter combina-tions in order to achieve higher attributes, and secondly, there are “smart” materialsthat have the ability to change their molecular structure in order to alter their character-istics and their energy signature. This research and design direction is the subject of the course “Contemporary Materi-als and Fabrication Techniques” that aims to familiarize the students with this expand-ing field. The Watercube’s shell, Blur’s obscure silhouette, Prada’s Epicenter partitions, almost the whole work of Herzog and de Meuron, and many other projects that bring a new “materiality” facilitate the message given. Materials alter the architectural “land-scape” exponentially, both aesthetically and functionally. They can also be responsible for radical, real time morphological changes and even “transparent” interfaces, leading to a totally new spatial experience.The paper presents the teaching approach which mainly focuses on how young stu-dents can control and exploit this potential. It analyzes the parameters architects should think of prior to implementing the appropriate material combinations and, moreover, the design specifications that would preferably lead to the creation of a new one. The educational goal lies in that students understand the field in its broader sense, being exposed to the types of materials and their attributes, their ability to be combined, as well as techniques of fabrication and assembly. The goal is to incite the interest and un-derstand the know-how in order for students to develop their own relationship with this field. The paper presents the way the course is set and what its impact has been on the students so far. Παρουσιάστηκε στο: Educating Architects towards Innovative Architecture

Summarization: To begin with, one needs to investigate the definition of the word ‘digital’. During the past 10 years, the digital discourse has presented a variety of contexts within which one could search for definitions. From a scientific perspective, a digital system is able to handle raw data by assigning to it discrete (discontinuous) values in order to file it. “Although digital representations are discrete, the information represented can be either discrete, such as numbers and letters, or continuous, such as sounds, images, and other measurements.”1 On the other hand, non-digital (or analog) systems use a continuous range of values to represent information. The word ‘digital’ is most commonly used in computing and electronics, especially where actual, real-world information is converted to binary numerical values. It can also be used to describe a process in which information is deconstructed into tagged and valued little pieces that can be formed in various ways, either to be analyzed, manipulated or represented. The core of this idea is the breakdown of continuous sets of data perceived by human cognition to a seemingly limitless body of values.2 The first digital tools appeared as simple data processors, going through endless streams of disconnected values, such as product prices for the market as well as for statistics. This task marked the birth of computation. More refined machines emerged during the World War II, when the Allies were struggling to break the German codes. Since then, the ability to simulate and compare revolutionized the industry, leading at one point to the adaptation of these early electronic tools for designing purposes, although mainly for mechanical assemblies. Later on, sophisticated control systems emerged, introducing automation in production and smoother operations. The digital tools became media the moment they were able to relate disconnected values, creating entities that resembled the analog. It was this step that made them popular, because from that time on, they became understandable. The products seemed smooth or continuous to the naked eye and only through an extensive zoom mode the pixel effect was revealed. From a Husserlian point of view, if it looks smooth/analog then it is considered as such. This is the moment when the digital definition became blurred. Παρουσιάστηκε στο: EAAE/ENHSA International Conference: Scalelessseamless

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον σχεδιασμό μίας εφήμερης παρουσίασης ενδυμάτων για την ολλανδή σχεδιάστρια υψηλής ραπτικής, Iris van Herpen, σε ένα τοπίο με ιδιαίτερη μορφολογία. Στον οίκο της Iris van Herpen, η υψηλή ραπτική αποτελεί μια μεταμορφωτική δύναμη που ξεπερνά τα όρια και ενώνει τις διεπιστημονικές τεχνολογίες με την περίτεχνη χειροτεχνία. Οι οραματικές δημιουργίες του οίκου συνδυάζουν πρωτοποριακές τεχνικές και γεωμετρίες με πολυτελή υλικά, προκαλώντας συχνά μια αίσθηση θαυμασμού. Ο οίκος αμφισβητεί τις παραδοσιακές έννοιες του χειροποίητου ενδύματος και δημιουργεί αιθέρια ρούχα που χαρακτηρίζονται από οργανικότητα, δυναμικότητα και θηλυκότητα. Κάθε δημιουργία υποστηρίζεται από τους πυλώνες που στηρίζουν τη μάρκα - τη φύση, την αρχιτεκτονική, την τέχνη και το χορό. Κάθε συλλογή είναι μια προσπάθεια να επιχειρήσει να ξεπεράσει τον σημερινό ορισμό του ενδύματος, εξερευνώντας νέες μορφές έκφρασης για μια πιο ουσιαστική, διαφορετική και συνειδητή μόδα για το μέλλον. Η επιλογή της περιοχής οπού η συγκεκριμένη παρουσίαση ενδυμάτων σχεδιάστηκε, βασίστηκε στην ανάδειξη των φυσικών κλίσεων, γεωμετριών και υλικών της «γκρίζας» αυτής περιοχής όπου για περίπου τέσσερις δεκαετίες (από το 1937 έως το 1976) λειτούργησαν γνωστά λατομεία της Αθήνας. Πρόκειται για έναν ελεύθερο χώρο περίπου 550x330 μέτρων με έντονες υψομετρικές κλίσεις και λόφους στα όρια του με αποτέλεσμα να χαρίζει μια φυσική οργανική εσωστρέφεια. Για την συγκεκριμένη παρουσίαση ενδυμάτων, σχεδιάστηκαν τρείς διαφορετικοί χώροι όπου μοντέλα και θεατές ακολουθούν οργανικές πορείες για τους σκοπούς της εκδήλωσης. Επίσης έχει γίνει ο σχεδιασμός τοπίου της εισαγωγικής ζώνης της περιοχής επέμβασης όπου «οδηγεί» τους επισκέπτες στα επίκεντρα της παρουσίασης. Έχοντας ως αφετηρία τη συλλογή ενδυμάτων, των χαρακτηριστικών της και υπάγοντας την μέσα σε ένα τοπίο όπου αυτή αναδεικνύεται, δημιουργείται μία οργανική σχεδιαστική εμπειρία όπου αντικατοπτρίζει το όραμα του οίκου.

Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου τρισδιάστατου βιντεοπαιχνιδιού για την πλατφόρμα των Windows, με το όνομα “Drainage”. Πρόκειται για παιχνίδι είδους πρώτου προσώπου/περιπέτειας/γρίφων σε περιβάλλον υπονόμου και υλοποιήθηκε με χρήση της μηχανής γραφικών Unity Engine. Το συγκεκριμένο ολοκληρωμένο παιχνίδι αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου project του TUC TIE LAB που ερευνά τη σύνδεση διαφορετικών χώρων με διαφορετικά ανθρώπινα συναισθήματα, ο υπόνομος στην συγκεκριμένη περίπτωση με το συναίσθημα της αβεβαιότητας. Για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου παιχνιδιού το περιβάλλον των πέντε διαφορετικών επιπέδων (χώροι και αρκετά από τα τρισδιάστατα μοντέλα) δημιουργήθηκε στο πρόγραμμα σχεδίασης τρισδιάστατων γραφικών Blender, τα textures στα εργαλεία Awesome Bump και Materialize, ενώ για επεξεργασία εικόνας χρησιμοποιήθηκε η εφαρμογή ανοιχτού λογισμικού GIMP και ο απαραίτητος κώδικας αναπτύχθηκε στην γλώσσα προγραμματισμού C# και CG/HLSL. Ο παίκτης εξερευνώντας το περιβάλλον του παιχνιδιού και διαδρώντας με αντικείμενα θα πρέπει να ανακαλύψει τα απαραίτητα στοιχεία, έτσι ώστε να φτάσει στην επίλυση των γρίφων και να προχωρήσει στη συνέχεια στον τερματισμό. Με την ειδική επιλογή “Play Experiment” οι δεκαπέντε συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και συμμετείχαν στο πείραμα που διεξήχθη με σκοπό να απαντήσουν σε ειδικό ερωτηματολόγιο, έτσι ώστε να αντληθούν πληροφορίες σχετικά με το πώς διαφορετικές ρυθμίσεις φωτεινότητας, contrast και ομίχλης επηρεάζουν ή/και εντείνουν το συναίσθημα αβεβαιότητας του χρήστη και την εμβύθισή του στην εμπειρία., This thesis presents the development of a complete 3D video game for the Windows platform, called “Drainage”. It is a first person / adventure / puzzle game in a sewer environment and was created using the Unity graphics engine. This novel video game is part of a larger project of TUC TIE LAB that explores the connection of different places with different human emotions, sewer in this case, with the feeling of uncertainty. To complete this game, the environment of five different levels, game spaces and several of the 3D models, were created in Blender 3D graphic design program, the textures in Awesome Bump and Materialize tools, while GIMP open source application was used for image processing and the necessary code was developed in the C# and CG/HLSL languages. The player by exploring the game environment and interacting with objects, will have to discover the necessary elements, so as to reach the solution of the puzzles and then proceed to the finish. With the special option “Play Experiment”, fifteen participants were divided into three groups and participated in the experiment conducted, with the purpose of answering a special questionnaire, in order to obtain information on how different brightness, contrast and fog settings in the game, affect and/or intensify the user’s sense of uncertainty and immersion in the experience.

Περίληψη: Η διπλωματική εργασία διερευνά τον τρόπο προσομοίωσης του gaming σε Υβριδικά περιβάλλοντα. Τα παιχνίδια ανάλογα με τον χαρακτήρα της αποστολής τους και των δράσεων των παιχτών χωρίζονται σε κατηγορίες, οι οποίες επιλύονται χωρικά ως αποτέλεσμα ενός παραμετρικού συστήματος . Από την μελέτη των δράσεων και των κινήσεων του παίχτη , σε συνδυασμό με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και τα στοιχεία του περιβάλλοντος του εικονικού κόσμου δημιουργείται μια λίστα από συνθήκες και στοιχεία προς προσομοίωση . Στη συνέχεια συντίθενται ως μηχανισμοί που συμπεριλαμβάνονται αναλόγως σε κάθε χωρική επίλυση. Μελετάται ακόμη με λεπτομέρεια ο τρόπος προσομοίωσης του παιχνιδιού Xing and the Land beyond και ο προσδιορισμός των κατασκευαστικών απαιτήσεων. Στόχος αποτελεί η δημιουργία εμπειριών μέσα από το συνδυασμό του εικονικής δράσης και της φυσικής διάδρασης.

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί την δημιουργία ενός κέντρου πολιτισμού στην Έδεσσα. Η πόλη περικλείεται από τρία βουνά και αναπτύσσεται πάνω σε βράχο με ανεμπόδιστη θέα στον κάμπο μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Τον αστικό ιστό της διασχίζει ο ποταμός Εδεσσαίος, ο οποίος διακλαδίζεται σε διάφορα σημεία και καταλήγει στην δημιουργία των καταρρακτών στην νοτιοανατολική πλευρά του βράχου, οι οποίοι αποτελούν χαρακτηριστικό της πόλης και πόλος ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής. Παρόλο που στην Έδεσσα λαμβάνουν χώρα διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, οι δημοτικοί χώροι που διατίθενται προς φιλοξενία των δραστηριοτήτων-παραστάσεων περιορίζονται σε λίγους και ανεπαρκείς. Επιπλέον, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη στεγάζεται προσωρινά, από το 2002, σε έναν χώρο που καταλαμβάνει έκταση μόλις 236 τ.μ. συνολικά, του κτιρίου του Κ.Α.Π.Η. Από τα παραπάνω κρίνεται αναγκαία η δημιουργία κατάλληλων και σύγχρονων υποδομών για την φιλοξενία των πολιτιστικών δραστηριοτήτων της πόλης. Για την χωροθέτηση των παραπάνω αναγκαίων δομών επιλέγεται ο χώρος του Δημοτικού Σταδίου. Η ύπαρξη του στο κέντρο της πόλης αποτελεί ένα σαφές όριο, το οποίο διαχωρίζει τις επιμέρους λειτουργίες, πιο συγκεκριμένα του εμπορίου και του πιο τουριστικού τμήματος της πόλης, που περιλαμβάνει την παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι και το πάρκο των καταρρακτών και ταυτόχρονα δυσχεράνει την πρόσβαση από την μια περιοχή στην άλλη. Στην θέση αυτού προτείνεται η δημιουργία κέντρου πολιτισμού το οποίο προσφέρει πολλές και εναλλακτικές δυνατότητες παραστάσεων, ενώ συγχρόνως επιτυγχάνεται η ενοποίηση των παραπάνω χωρικών ενοτήτων. Ταυτόχρονα, η πρόταση απαντά και στο ζήτημα της απουσίας κάποιου χώρου εκτόνωσης και πλατείας, σε αυτό το κομβικό σημείο της πόλης. Σχεδιαστική αφετηρία αποτέλεσαν τα φυσικά χαρακτηριστικά που βιώνει κάνεις στην Έδεσσα, δηλαδή το νερό και το έντονο φυσικό ανάγλυφο που περικλείει την πόλη, τα βουνά. Έτσι, η μορφή από το δέλτα του ποταμού μεταγράφεται στην κάτοψη του κτιρίου, και επιχειρείται η αναπαραγωγή της μορφολογίας του φυσικού περιβάλλοντος μέσω του καμπύλομορφου δώματος. Τέλος, το αίθριο που προκύπτει, αναπαριστά την πόλη και συγχρόνως αποτελεί πέρασμα από το πιο αστικό κομμάτι στο πιο φυσικό., This thesis attempts to create a cultural center in Edessa. The town is surrounded by three mountains and is located on a rock, with an unimpeded view towards Thessaloniki. Its urban area is intersected by Edessaios river, which branches off in various places and ends up creating the waterfalls on the south-eastern side of the cliff. These waterfalls constitute the town´s landmark and play an important role in the development of the broader region. Although various cultural events take place in Edessa, the municipal spaces available for hosting the activities-performances are limited to few and insufficient. In addition, the Public Library has been temporarily accommodated in a part of the building of care center for the elderly, since 2002, particularly in an area of 236sq.m. in total. It is therefore deemed necessary to create an appropriate and contemporary infrastructure to hold the town’s cultural activities. The area of the Municipal Stadium is chosen to place all of the above necessary structures. Its existence in the center of the town constitutes a boundary, which divides the individual functions, in particular, the area of commerce and the touristic part of the town, which also includes the traditional district of Varosi and the waterfalls’ park, and simultaneously makes the access difficult from one area to the other. In its place, therefore, it is proposed to create a Cultural Center which will offer a wide and alternative range of performance opportunities, while integrating the above-mentioned spatial units. At the same time, the proposal also addresses the issue of the absence of a square, at this key point in the town. The starting point for the design was the natural characteristics that one experience in Edessa, which are the water and the mountains. Thus, the form from the river delta is transferred to the plan of the building, and an attempt is made to reproduce the morphology of the natural environment through the curved roof. Finally, the resulting atrium represents the town and at the same time is a passage from the most urban part to the most natural.

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τη μεθοδολογία χρήσης του παιχνιδιού The Sims 4, της σειράς βιντεοπαιχνιδιών The Sims, στα αρχικά στάδια της παραγωγής αρχιτεκτονικών μελετών για την επικοινωνία του αρχιτέκτονα με τον πελάτη – χρήστη με στόχο την κατανόηση των σχεδιαστικών επιθυμιών του. Αρχικά για να διευρυνθούν οι δυνατότητες του παιχνιδιού, διεξάχθηκε ένα πείραμα με 30 συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και προηγούμενης εμπειρίας με το παιχνίδι The Sims, οι οποίοι ολοκλήρωσαν 5 εργασίες-αποστολές (task) που αφορούσαν την κατασκευή, επίπλωση και ανακαίνιση κατοικιών από τους ίδιους, στο περιβάλλον του παιχνιδιού. Κάθε εργασία-αποστολή είχε συγκεκριμένα ζητούμενα και περιορισμούς που έλαβαν υπόψιν τους οι συμμετέχοντες. Έπειτα από κάθε εργασία οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με την διαδικασία που ακολούθησαν, τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν και τους περιορισμούς που αντιμετώπισαν. Οι απαντήσεις και τα αποτελέσματα των συμμετεχόντων συγκεντρώθηκαν σε πίνακες με στόχο την διεξαγωγή συμπερασμάτων για τις δυνατότητες του παιχνιδιού, την αλληλεπίδραση τους με το παιχνίδι αλλά και την ανάλυση – μετάφραση των σχεδιαστικών αποφάσεων τους. Στη συνέχεια επιλέχθηκαν τρία άτομα για την κατασκευή κατοικιών στο παιχνίδι με βάση τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες τους, οι οποίες αναλύθηκαν και με βάση αυτές ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός των κατοικιών με πραγματικούς παραμέτρους και σχέδια οριστικής μελέτης. Συμπερασματικά αποδείχθηκε μέσω της αναγωγή των εικονικών κατασκευών του παιχνιδιού σε πραγματικά, ότι το παιχνίδι The Sims 4 μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο που δίνει την δυνατότητα στους χρήστες να οπτικοποιήσουν τις σχεδιαστικές τους σκέψεις, να συμμετάσχουν ενεργά στην σχεδιαστική διαδικασία επαναδιατυπώνοντας και αναβαθμίζοντας την χωρική εμπειρία στην διαδικασία και τα αρχικά στάδια του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού., This dissertation explores the methodology of using The Sims 4 game, of the The Sims video game series, in the early stages of producing architectural designs in order for the architect to communicate with the client-user so as to understand his design desires. Initially, to examine the game's possibilities, an experiment was conducted with 30 participants from all over the world, regardless of age, gender and previous experience with The Sims game, who completed 5 tasks related to construction, furnishing and renovation of houses by themselves, in the game environment. Each assignment had specific requirements and limitations that the participants took into account. After each task, participants answered questionnaires about the process they followed, the tools they used and the constraints they encountered. The answers and results of the participants were compiled in tables in order to draw conclusions about the possibilities of the game, their interaction with the game and the analysis - translation of their design decisions. Then, three people were selected for the construction of houses in the game based on their personal needs and desires, which were analyzed and based on these, the design of the houses with real parameters and final study plans was completed. It was concluded through the reduction of the game's virtual constructions to real, that The Sims 4 game can be a tool that enables users to visualize their design thoughts, to actively participate in the design process by reformulating and upgrading the spatial experience in process and the initial stages of architectural design.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί την λογική συνέχεια της ερευνητικής εργασίας με θέμα "Ανάγκες του ανθρώπου και της κοινωνίας: αρχιτέκτονας για την κοινωνία του μέλλοντος". Παρουσιάζεται µια προσέγγιση σχεδιασμού που δίνει προσοχή σε όλες τις ανθρώπινες ανάγκες, και δημιουργεί μια πλατφόρμα πειραματισμού και διερεύνησης του «ιδανικού» χώρου κατοίκησης για όλους. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην ανθρώπινη ζωή, η ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών πραγματοποιείται σε στενή σύνδεση με τις ανάγκες της κοινωνίας, έτσι και στην παρούσα μελέτη η ιδέα, η διαδικασία σχεδιασμού και η μορφή του έργου προσεγγίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, όπως αυτές προσδιορίστηκαν στην προηγηθείσα ερευνητική εργασία. Μέσα από την διπλωματική διερευνάται η εξέλιξη της χωρικής/αρχιτεκτονικής παιδείας του ανθρώπου, από την πρώιμη ηλικία και μετά, μέσα από την διαδικασία της παιγνιοποίησης. Παράλληλα, δημιουργούνται τα απαραίτητα παραμετρικά εργαλεία για την συνεχή εξέλιξη της κατασκευής, προκειμένου να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες που αλλάζουν με το χρόνο. Στην συνέχεια, εξετάζονται συγκεκριμένες ιδιότητες του μελλοντικού χωρικού παράγωγου, που ταιριάζουν καλύτερα για την ικανοποίηση της κάθε ανάγκης. Μετά, ακολουθεί η διαδικασία διασταύρωσης των αποτελεσμάτων και η επιλογή τελικών χαρακτηριστικών– μορφής, τρόπου κατασκευής και των υλικών. Τέλος, εφαρμόζεται η πρακτική της τρισδιάστατης εκτύπωσης, μέσα από την λογική «φτιάξτο μόνος σου», προκειμένου ο χρήστης να ελέγχει ο ίδιος την εξέλιξη της κατασκευής, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην κατασκευή., The present thesis is the logical continuation of the research project "Human and society needs: architect for the society of the future". It presents a design approach that pays attention to all human needs, and creates a platform for experimentation and exploration of the "ideal" habitat for all. As in human life, the satisfaction of personal needs takes place in close connection with the needs of the society, so in this study the concept, the design process and the form of the project come as close as possible to the needs of contemporary society as identified in the previous research work. Through the thesis, the development of spatial/architectural education of human beings, from early age onwards, is explored through the process of gamification. At the same time, the necessary parametric tools for the continuous evolution of construction are created in order to satisfy the needs and desires that change over time. Then, specific properties of the future spatial derivative that best suit the satisfaction of each need are considered. Then, follows the process of cross-checking the results and selecting final characteristics - form, construction method and materials. Finally, the practice of 3D printing is applied, through the "do-it-yourself" logic, in order to allow the user to control the development of the project himself, both in design and construction.

Περίληψη: Μελετώντας σε αρχικό στάδιο το δίπολο Αφήγησης-Αρχιτεκτονικής αλλά και την σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο αυτών ανθρωπιστικών κλάδων σε θεωρητικό επίπεδο μεταβήκαμε στο επόμενο στάδιο το οποίο αφορά την σχεδιαστική εφαρμογή τους . Καταπατώντας την σχεδιαστική μεθοδολογία που ακολουθείται ευρέως στον αρχιτεκτονικό κόσμο ξεκινήσαμε αρχικά κατανοώντας την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή της πλοκής μας και πώς αυτή επηρεάζεται ή επηρεάζει την μορφολογία αλλά και τους αρχιτεκτονικούς δείκτες που απαρτίζουν την κατοικία του. Οι αναμνήσεις, η καθημερινότητα αλλά και στιγμές που αποτέλεσαν καθοριστικές για την προσωπικότητά του συγγραφέα από την παιδική ηλικία μέχρι το υπόλοιπο της ζωής του αποτέλεσαν καθοριστικοί παράγοντες για την υλικότητα, τις διακοσμητικές λεπτομέρειες, τον φωτισμό, τις χωρικές ποιότητες, την τοποθεσία του κτιρίου αλλά και την διαμόρφωση του κάθε χώρου εσωτερικά αλλά και εξωτερικά της κατοικίας. Σχεδιάστηκε, λοιπόν, μια κατοικία σε δύο στάδια τα οποία διαμορφώνονται με βάση την ζωή του πρωταγωνιστή. Στην Α’ φάση η κατοικία μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού το οποίο διαμένει μαζί με τους γονείς του ενώ στην Β’ φάση, όντας πλέον ενήλικας συγγραφέας διαμένει μόνος του.

Περίληψη: Το νερό ως βασικό και φυσικό στοιχείο ζωής φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην φύση. Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η εμπειρία της ροϊκότητας του νερού μέσα από τον σχεδιασμό. Η κίνηση της καμπυλότητας των κυμάτων της θάλασσας είναι η έμπνευση που οδηγεί στην σχεδιαστική αποτύπωση μιας ξενοδοχειακής μονάδας, διαφορετικής και όχι συνηθισμένης σύνθεσης στον χώρο.

Στη παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται να σχεδιαστεί ένας προσφυγικός καταυλισμός, που θα υποδεχθεί πρόσφυγες από τη Σομαλία, η σύνθεση του οποίου βασίζεται στον οδηγό οικειότητας που προέκυψε από την μελέτη της ερευνητικής εργασίας «Ανακούφιση σε έκτακτες ανάγκες - Μορφές οικειότητας σε προσφυγικούς καταυλισμούς - Οδηγός οικειότητας». Από το 1991 έως και σήμερα, ο εμφύλιος πόλεμος στη Σομαλία που είναι ακόμα σε εξέλιξη και οι φυσικές καταστροφές λόγω επαναλαμβανόμενων ξηρασιών και πλημμυρών, είχαν ως αποτέλεσμα τεράστιες μάζες μετακινούμενου πληθυσμού. Συνεπώς, υπάρχει διαρκής ανάγκη για την υποδοχή Σομαλών, είτε ως πρόσφυγες είτε ως εσωτερικά εκτοπισμένοι. Με την μέση διάρκεια παραμονής προσφύγων να ξεπερνάει τα 17 χρόνια είναι σαφές πως οι προσωρινές λύσεις – σκηνές- δεν επαρκούν. Μέσω αυτής της εργασίας επιδιώκονται να βρεθούν πιο ανθεκτικές λύσεις από φυσικά υλικά ελαχιστοποιώντας το οπτικό και περιβαλλοντικό ίχνος της κατασκευής. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο ένταξης των προσφύγων μέσω συμμετοχικής διαδικασίας στην κατασκευή, η διπλωματική εργασία πραγματεύεται μια καινοτόμα δομή, εμπνευσμένη από τους σύγχρονους 3d printers, η οποία καθιστά το χτίσιμο του καταυλισμού ευκολότερο και εν μέρη αυτοματοποιημένο. Στην προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί το περιβαλλοντικό αποτύπωμα επιδιώκεται η χρήση φυσικών υλικών και αρχέτυπων μηχανισμών και κατασκευών., In this thesis, an attempt is made to design a refugee camp, which will receive refugees from Somalia, the composition of which is based on the familiarity guide that emerged from the study of the research thesis " Emergency Relief - Forms of familiarity in Refugee Camps - Familiarity Guide ". From 1991 until today, the ongoing civil war in Somalia and the natural disasters caused by repeated droughts and floods have resulted in huge masses of displaced population. There is therefore a continuing need to host Somalis, either as refugees or internally displaced. With the average length of stay of refugees exceeding 17 years, it is clear that temporary solutions - tents - are not sufficient. Through this thesis, more durable solutions out of natural materials are sought, minimizing the visual and environmental trace of the construction. At the same time, in the context of the integration of refugees through a participatory process in construction, the thesis deals with an innovative structure, inspired by modern 3d printers, which makes the construction of the camp easier and partly automated. In the effort to minimize the environmental footprint, the use of natural materials and archetypal mechanisms and constructions is sought.

������ �������������� ������ ���������������� ������������������������ ���������������� ��������������������������, ���� ������ ���������� ����������������������������, �� ���������� ������ ������������ �������� ��������. ������ ���������� ������������������, ���� �������� ������ �������������� ������ ������ ������������ ������ �������������������� ���������������������� ������- ������ �������������������� �������������������� ������. ���� ������������������ ������������������ ���� ������������ �������������� ����������������������, ������������������ �������� �������� ������ �������� ����������, �������������� ���� �������������������� ������ ��������. ������ ���������� �������� ���� �������������������������� ������������������ ���������� ���������������������� ���������� ���� ���������� ��������������������. �� ������������ ������ ���������������� ������ �������������� ������ ���������� ���������������� ������ ���� �������� �������������� ���������� ��������������������. ���� ���������������� ���������������������������������� �������������� ���� �������������� ������ ���� �������������� �������������� ��������������������. �������������������������� ���� ���������� ���� ���� ������������������������ ������ ������ ����������������������. �������������� ���� �������������� ������ ������������, �������������� ���������������� ���� ���������������������������� ������������ ������ ������������������ ������ ���������� ������ ������������������ �������� �������������������������������� �� ���������������� ������ ������������������������ ���������� ���������������������� ���� ���������������������� ���������������� ������ ������ ������������������ ���� ������ �������������������� ���������������������� ������ ������������������ ������ ����������. ���������� ������������ ���������������� �� ������������������������ ���������������� ������ ������������ ������ �� ������������������ ���� ���������������������������� ������������ (1) ���� ���������� ����������������, �������� �������������� ������������������. �������� �������� ���� ���������������� ������ �������� ����������������������, ���� ������������ ������ �������������������� ���� ���������������� ������ �������������� ����������������������-������������������. ���� ������ �������������������� ������ ������������������ ������ �������������������� ������ ���� ������������������������ ����������������, ������ ������������ ������ ���������������������� ���������������������� ������ ����������, ������ �������������� �������� ������������������ ������������������, �������� �������������������� ����������. (1) �������� ��.��. ������ W.C., In the context of this dissertation, the place of Volakas in Tinos is approached as a field of differentiation. A landscape of contrast, in terms of the scale and extent of its granitic formations - its geological phenomenon. The geological interior with strong signs of disintegration and changes in space and time is seen with bumps and holes. A place where the architectural footprint is indistinguishable as the landscape prevails. The intensity of the soil eruptions here is predominant and is chosen as such a place. As a destabilizing dynamic capable of introducing and producing spatial synergies. Experiments with "real" and "construction". Initiated by Volakas, the intention is to map the rhythms and qualities of space that constitute destabilization or elements that are found out of balance; unexpected elements that compose the place in an attempt to reverse the "production" of space. The goal is therefore the conceptual crossing of the landscape and the correlation with "primary" places as fields of analysis, throughout "oblique" routes. To articulate means of exploration, with an emphasis on process as a tool of spatial research design. By reversing the qualities drawn from this specific theme, the material and imaginary extensions of the space, to the composition of a dynamic "ground", a temporary space.

Περίληψη: Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΤΑ ΩΦΕΛΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ.

Περίληψη: Αντλώντας τις πληροφορίες και τα συμπεράσματα από την ερευνητική μου εργασία, η διπλωματική επικεντρώνεται στην διευκόλυνση του σχεδιασμού μίας κατοικίας συμπεριλαμβάνοντας ενεργά την καθημερινότητα των ανθρώπων στο σχεδιασμό. Για να επιτευχθεί αυτό, η διαδικασία χωρίζεται σε δύο σκέλη: Από τη μία, δημιουργείται ένα ερωτηματολόγιο το οποίο προορίζεται για τους ενοίκους της κατοικίας με σκοπό την καταγραφή των καθημερινών συνηθειών τους. Από την άλλη, δημιουργείται ένα εργαλείο με σκοπό να μεταφράσει την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών μέσω του ερωτηματολογίου και να παρουσιάσει σε τρισδιάστατη μορφή τους χώρους της κατοικίας με τα αντίστοιχα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτουν. Το εργαλείο αυτό δεν εχει σκοπό να αντικαταστήσει τον αρχιτέκτονα αλλά να τον διευκολύνει στο να συμπεριλάβει στο σχεδιασμό της κατοικίας τις καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της. Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου που δόθηκε σε ένα ζευγάρι και σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξάγονται απο το εργαλείο, καλούμαι να σχεδιάσω ξανά την υπάρχουσα κατοικία του ζευγαριού με σκοπό οι χώροι της νέας κατοικίας να διαθέτουν ποιοτικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνήθειες του ζευγαριού.

The Municipal Market of Chania commonly known as the "Agora" is a historic building in the city of Chania in Crete, Greece. It is a building full of memory and representative elements of the city's history. Being a significant point of interest for tourists and visitors, the "Agora" is used as a central market on a daily basis, thus creating a commercial hub, fully integrated into the everyday life of the citizens. Based on the ongoing research of enhancing the user experience at the Municipal Agora of Chania (Karagianni et al, 2019), we highlight the idea that the Agora can be rethought as a building, monument, experience and journey. Using the conceptual approach of designing through narratives (Lehman, 2018; Achten, 2019), we delineate the process of integrating new technologies into the process of architectural design. Following that premise, the Agora is rethought as a commercial hub and as a historical monument. Previous research on the building experience through technology and IoT has shown that users experience lack of orientation and absence of comprehension regarding the historical and architectural value of the building (Karagianni et al, 2019). A new augmented reality application is designed to enhance user experience in a twofold way: on the one hand, to provide an overall improved experience of the Agora and tweak the interaction between user and the building; on the other hand, to create a layer of understanding the architectural and historical value, independent of the commercial layer of the Agora. In order to achieve interactivity within the Agora, our study focuses on two main axes. Firstly, we make use of the research results in the work of Karagianni et al (2019), to create conceptual narratives based on geometric and morphological elements of the building aiming at pointing out the optimal route towards enhancing the overall visitor experience. Secondly, we provide to the visitor the experience of re-live the place as it was or to make him understand better the composition, the structure of the space and its importance in the city site, exploiting ΑR dynamics, developing a system that uses marker-based and markerless tracking techniques, superimposing virtual elements onto the real environment of the Agora. The suggested route is a five point ‘journey’ into the cross shape monument. The journey starts at the main entrance of Agora, continues through the main corridor, from the beginning to the center and to the end of it, and finally drives you to the secondary corridor of the cross. The aim is to give the opportunity to the visitor to enjoy the experience of the Agora as a monument, as a significant market for the locals and of course to understand the importance of its architectural design which is not obvious because of the scale of the building. By re-inventing the building experience and redesigning the route we manage to offer the visitor an exploration of the whole building and the enjoyment of the dual role of Agora., Η Δημοτική Αγορά των Χανίων κοινώς γνωστή ως "Αγορά" είναι ένα ιστορικό κτήριο, γεμάτο μνήμη και σημασιολογικά στοιχεία της ιστορίας της πόλης. Σήμερα, είναι πλήρως ενσωματωμένο στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, καθώς χρησιμοποιείται ως κεντρική αγορά, ενώ αποτελεί επίσης σημείο ενδιαφέροντος για τους τουρίστες. Με βάση την έρευνα για τη βελτίωση της εμπειρίας των χρηστών στη Δημοτική Αγορά Χανίων (Karagianni et al, 2019), επισημαίνεται η ιδέα ότι η Αγορά μπορεί να επανεξεταστεί ως κτήριο, μνημείο, εμπειρία ή ως και ταξίδι. Χρησιμοποιώντας την εννοιολογική προσέγγιση του σχεδιασμού μέσω αφηγήσεων (Lehman, 2018; Achten, 2019), η έρευνα προσανατολίστηκε προς τη διαδικασία ενσωμάτωσης νέων τεχνολογιών στην υλοποίηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Μετά από αυτήν την υπόθεση, η Αγορά επανεξετάζεται όχι μόνο ως εμπορικό κέντρο, αλλά και ως ιστορικό μνημείο. Η προαναφερόμενη έρευνα έδειξε ότι οι χρήστες αντιμετωπίζουν έλλειψη προσανατολισμού, καθώς και απουσία κατανόησης της ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας του κτηρίου (Karagianni et al, 2019). Στο πλαίσιο αυτό, μια νέα εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας (AR) σχεδιάστηκε με σκοπό να βελτιώσει την εμπειρία των χρηστών με δύο τρόπους: από τη μία πλευρά, να παρέχει μια συνολική βελτιωμένη εμπειρία της Αγοράς και να ευνοήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ χρήστη και κτηρίου, και από την άλλη πλευρά, να δημιουργήσει ένα επίπεδο κατανόησης της αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας, ανεξάρτητα από τον εμπορικό σκοπό της Αγοράς, με τον οποίο είναι συνυφασμένη σήμερα. Προκειμένου να επιτευχθεί η αλληλεπίδραση αυτή εντός της Αγοράς, η μελέτη μας επικεντρώνεται σε δύο βασικούς άξονες. Πρώτον, χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματα της έρευνας που προαναφέρθηκε (Karagianni et al, 2019), για να δημιουργήσουμε σημασιολογικές αφηγήσεις που βασίζονται σε γεωμετρικά και μορφολογικά στοιχεία του κτηρίου, ως μια διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει ο επισκέπτης με σκοπό να βελτιώσει την εμπειρία του στο εσωτερικό του χώρου. Δεύτερον, παρέχουμε στον επισκέπτη την εμπειρία να ξαναζήσει τον χώρο όπως ήταν ή να τον κάνει να κατανοήσει καλύτερα τη σύνθεση, τη δομή του και τη σημασία του στον ιστότοπο της πόλης, αξιοποιώντας τη δυναμική AR, αναπτύσσοντας ένα σύστημα ανίχνευσης - marker-based και markerless, με σκοπό την υπέρθεση εικονικών στοιχείων στο πραγματικό περιβάλλον της Αγοράς. Η προτεινόμενη διαδρομή είναι ένα ταξίδι πέντε σημείων στον σταυροειδή χώρο του μνημείου, ξεκινώντας από την κύρια είσοδο της Αγοράς, συνεχίζοντας μέσω του κύριου διαδρόμου, από την αρχή έως το κέντρο και μέχρι το τέλος του, και τέλος οδηγώντας τον επισκέπτη στο δευτερεύοντα διάδρομο του κτηρίου. Στόχος ήταν ο επισκέπτης να απολαύσει την εμπειρία της Αγοράς ως μνημείο, ως σημαντικό εμπορικό κέντρο όπως είναι σήμερα για τους ντόπιους και φυσικά να κατανοήσει τη σημασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού που δεν είναι εμφανής λόγω της κλίμακας. Με αυτή τη διαδρομή καταφέραμε να προσφέρουμε στον επισκέπτη μια εξερεύνηση ολόκληρου του κτηρίου και την απόλαυση του διπλού ρόλου της Αγοράς.

Δημιουργία θόλου με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις στον Άρη, που θα φιλοξενεί 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση. Περίληψη: Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός αφορά τη δημιουργία ενός διαστημικού θόλου Με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις πού θα φιλοξενεί μία μικρή κοινότητα 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση . Το κριτήριο για το σχεδιασμό αποτέλεσε η δημιουργία του φυσικού περιβάλλοντος που να παρέχει τις βέλτιστες συνθήκες διαβίωσης ταυτοχρόνως συνδυάζοντας καινοτόμες λύσεις για την περίπτωση του Άρη. Το βασικότερο στοιχείο του σχεδιασμού ήταν η οργάνωση της δράσης των αστροναυτών σε βραχύ και μακρό χρονικό επίπεδο. Ο απώτερος σκοπός του σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο θα μπορέσει να παρέχει πιο φυσικές συνθήκες για τους αστροναύτες που θα μείνουν μόνιμα στον Άρη Και θα δώσει δυνατότητες για τους νέους κατοίκους τα περιθώρια για εξέλιξη και την ανεξαρτητοποίηση τους από τους πόρους της γης. Όπως επίσης ένα από τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού είναι η δυνατότητα της αναπαραγωγής του αρχιτεκτονικού συνόλου από τα υλικά και τα μέσα που θα παρέχονται από το περιβάλλον του Άρη και η μέγιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της 3D εκτύπωσης. Το αρχιτεκτονικό σύνολο του σχεδιασμού αποτελείται από έναν ενιαίο θολό 130Μ διάμετρο που εμπεριέχει όλες τις εγκαταστάσεις στο εσωτερικό του με στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης κομμάτι σχεδιασμού αποτελείται και η διασύνδεση του θόλου με το έξω περιβάλλον και τις έξω εγκαταστάσεις που αποτελεί και το κομβικό σημείο για την σωστή λειτουργία του συνόλου. Το λειτουργικό πρόγραμμα περιλαμβάνει στους ιδιωτικούς χώρους ανάπαυσης και διαβίωσης τους δημόσιους χώρους δραστηριοτήτων τις περιοχές καλλιέργειες, τους βιομηχανικούς χώρους , τους χώρους παροχής υγείας, και τα σημεία έκτακτης ανάγκης.

Διπλωματική εργασία στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, για την ολοκλήρωση προγράμματος σπουδών. Περίληψη: Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός νηπιαγωγείου στην περιοχή των Παχιανών στα Χανιά, Κρήτης. Στο σχεδιασμό του νηπιαγωγείου κυρίαρχο ρόλο παίζει το ίδιο το άτομο στην νηπιακή του ηλικία και στόχος είναι η κάλυψη των αναγκών που διαπιστώνονται μετά από έρευνα και αφορούν το συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα. Ως αποτέλεσμα επιδιώκεται η ανάπτυξη της διαδικασίας μάθησης και κοινωνικοποίησης μέσα σε ένα περιβάλλον με ποικίλα ερεθίσματα καθώς και η κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα σε ένα περιβάλλον ασφαλές και οικείο. Επιπρόσθετα επιχειρείται η επανένταξη του εν λόγω οικοπέδου στον αστικό ιστό με την δημιουργία μιας πλατείας ως σημείο εκτόνωσης και αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα σύμπλεγμα αποτελούμενο από την πλατεία, το νηπιαγωγείο και το υφιστάμενο δημοτικό σχολείο που γειτνιάζει με το οικόπεδο δημιουργώντας έτσι ένα πυρήνα ο οποίος θα προδώσει «πνοή ζωής» σε ολόκληρη την περιοχή.

Περίληψη: Περιβάλλοντα παραγόμενα από 9 αλγορίθμους, που ο καθένας απομονώνει συγκεκριμένες μεταβλητές της αντίληψης, χρησιμοποιούνται για χωρικά πειράματα σε εικονική πραγματικότητα. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται εφαρμόζοντας μέθοδο αντιστοίχισης γεωμετρικών δεδομένων από ποσοτικοποίηση της αντιληπτικής εμπειρίας όρασης και θέσης με δεδομένα εγκεφαλικής δραστηριότητας από εγκεφαλογράφο. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου εκπόνησης πειραμάτων με αριθμητικά αποτελέσματα που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω κατανόηση των ψυχολογικών επιδράσεων της γεωμετρίας του αρχιτεκτονικού έργου.

Η παρούσα διπλωματική είναι μια πειραματική απόπειρα, που στόχο έχει την συνεργασία της αρχιτεκτονική σύνθεσης, με την βιομιμητική λογική. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία προσαρμόσιμη, εφήμερη, αρθρωτή, ελαφριά κατασκευή, που χρειάζεται μικρό χρόνο ανέγερσης, είναι εμπλουτισμένη με κινητά στοιχεία, ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα και ο άνθρωπος/χρήστης είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος., The aim of this thesis is to achieve the collaboration of architectural design and biomimicry, in an experimental attempt. More specifically, it is about a temporary, adaptive, modular, interactive, light structure, with a short building time, that is technologically enriched with kinetic elements, and the human/user is the focal point of interest.

Διπλωματική Εργασία που υποβλήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολ. Κρήτης Περίληψη: Στόχος της διπλωματικής αυτής είναι η συμπεριφορική/συναισθηματική μελέτη και η διερεύνηση της επιρροής που έχει ένας αρχιτεκτονικός τόπος στη διάθεση και τις επιλογές των ανθρώπων. Η μελέτη γίνεται με την απεικόνιση ενός φαντασιακού χώρου σε ψηφιακό περιβάλλον, όπου μέσα από ένα συνεργατικό βιντεοπαιχνίδι, δύο άτομα καλούνται να ακολουθήσουν μία ιστορία και να δράσουν με βάση αυτή, καθώς βρίσκονται στον ίδιο χώρο σε διαφορετικές εκδοχές του ο κάθε ένας. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα συναντήσουν καταστάσεις που απαιτούν να ληφθούν κάποιες αποφάσεις και από τους δύο τους, οι οποίες συνολικά επιρρεάζουν τόσο τη μεταξύ τους σχέση, όσο και αυτή με το χώρο γύρω τους. Το κομμάτι παιχνιδιού που παρουσιάζεται είναι ένα εισαγωγικό μέρος, που πέραν της ιστορίας, επιτρέπει στους παίκτες να γνωριστούν μεταξύ τους, καθώς και με τη λογική του παιχνιδιού.

Διπλωματική εργασία που εκπονήθηκε στα πλαίσια λήψης πτυχίου της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολθτεχνείου Κρήτης Περίληψη: Ζούμε στην γεωλογική εποχή, όπου η ανθρώπινη επίδραση στον πλανήτη διαταράσσει τα οικοσυστήματα , την γεωλογία και το κλίμα του, προκαλώντας μη αναστρέψιμες καταστροφές στους μηχανισμούς διατήρησης και την συστημική συνέχεια του. Στην εποχή αυτή, έχουν δοθεί πολλά διαφορετικά ονόματα, όπως Ανθρωπόκενος*, 4ή βιομηχανική επανάσταση ή 6η μαζική εξαφάνιση των ειδών τα οποία απαιτούν διαφορετικά είδη σκέψης και δράσης. Η τωρινή μας κατάσταση μας εξαναγκάζει να έρθουμε αντιμέτωποι με το δίλημμα της εξαφάνισης ή της αναγκαίας αλλαγής. Παράλληλα, βρίσκουμε τους εαυτούς μας ενδιάμεσα μιας άλλης αλλαγής σε σχέση με την ιδέα της ίδιας της ανθρωπότητας. Η κρίση που συνοδεύει την νεωτερική αφήγηση του ανθρώπινου όπως είχε συγκροτηθεί είναι εμφανέστερη από ποτέ. Η μετα-ανθρώπινη συνθήκη αναδύεται καλώντας σε ένα λιγότερο ανθρωποκεντρικό σχήμα σκέψης και ύπαρξης, που αποτελείται από ανθρώπινους και μη άλλους. Τα κυρίαρχα σενάρια που συνοδεύουν το μετα-ανθρώπινο και τον Ανθρωπόκαινο, περιστρέφονται είτε γύρω από τεχνοφοβικές εκδοχές μιας ‘’φύσης’’ που επανακατοικείται, είτε μελλοντικές εκδοχές τεχνολογικά διαμεσολαβημένων τρανσουμανιστών, που οδηγούν σε μια ολοκληρωτική πλανητική κατάρρευση, είτε αναβιώνουν το φαντασιακό του cyborg - βιτρουβιανού άνδρα ως το κέντρο του σύμπαντος. Οι νέες τεχνολογίες είναι αυτές που αφενός συνέβαλλαν στην αναγνώριση του σώματος ως μιας υλικότητας ενεργής και πολύπλοκης, μιας χίμαιρας διαφορετικών γενετικών υλικοτήτων και αφετέρου έχουν υπερβεί την (έμφυλη) βιολογία χωρίς ωστόσο να έχουν εναρμονιστεί πλήρως με τα προτάγματα της διαθεματικότητας και του νέου μετα-ανθρώπινου που αναδύεται. Οι τοξικολογικές και φαρμακολογικές πλευρές της σύγχρονης ενσωματότητας, αποκαλύπτουν μια σωματική υλικότητα που συνεχώς πολλαπλασιάζεται, πολτοποιείται, διατηρείται, χακάρεται, επανακατασκευάζεται και απορρίπτεται σε καθημερινή βάση, διαμεσολαβημένη τεχνολογικά και πολιτιστικά. Παρόλα αυτά, το ανθρώπινο σώμα συνεχίζει να συνιστά μια κατασκευή που δύναται βιολογικής και κοινωνικής απελευθέρωσης μέσω της τεχνολογικά τροποποιητικής αναβάθμισης του λαμβάνοντας υπόψιν τις ιστορικές, πολιτιστικές και κοινωνικές πολυπλοκότητες που συνοδεύουν μια τέτοια αλλαγή. Απο την κλίμακα του γονιδιώματος, στην κλίμακα του ανθρώπινου σώματος, ενός κτιρίου, μιας οικολογίας ή ολόκληρου του πλανήτη, η ανθρώπινη παρέμβαση και κατ’ επέκταση ο ανθρώπινος σχεδιασμός είναι πλέον εφικτός. Για χιλιετίες, ο άνθρωπος διαμορφώνει το περιβάλλον του, ενώ στο σήμερα καλούμαστε να λάβουμε σχεδιαστικά μέτρα σε πλανητικό επίπεδο ώστε να επιβιώσουμε. Μπορούν οι σύγχρονες προσεγγίσεις να απομακρυνθούν από την αφελή ηθικιστικά πράσινη αρχιτεκτονική προσεγγίζοντας την έννοια της οικολογίας; Τι θα συνέβαινε αν αντί για τον σχεδιασμό του περιβάλλοντος στρεφόμασταν στον σχεδιασμό του ίδιου του περισσότερο-από τον άνθρωπο σώματος σε σχέση με τον χώρο; Σε ποιο σώμα αναφέρεται το μετα-ανθρώπινο σώμα και ποιες προεκτάσεις λαμβάνει αυτό το σώμα χωρικά; H κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, απαιτεί την κατάρριψη των ψευδό - ουμανιστικών καθολικοτήτων, της δυτικής αποικιοκρατίας και του ανθρωποκεντρισμού έτσι ώστε νέα φαντασιακά τοπικής, σωματικής ή πλανητικής κλίμακας να αναδυθούν. Είναι επιτακτικό να επανατοποθετήσουμε την έννοια της ‘’φύσης΄’, του πολιτισμού και της υποκειμενικότητας, μέσω της τεχνολογίας και της βιολογίας, με ένα περισσότερο διαθεματικό και διατμηματικό τρόπο σκέψης. Είναι αναγκαίο να επαναπροσδιορίσουμε τις ανθρώπινες, τις μη ανθρώπινες και τις περισσότερο από ανθρώπινες σχέσεις μέσω διαφορετικών κλιμάκων και οικολογιών, ενδιάμεσα των ανθρώπων, των cyborg, των ζώων, των φυτών, των μικροβίων και των ιών, αν θέλουμε όχι μόνο να επιβιώσουμε αλλά να ζήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο. Η καταστροφή μπορεί να είναι μη αναστρέψιμη αλλά υπάρχει ακόμα χρόνος να ζήσουμε με το τραύμα αντιμετωπίζοντας την τεχνολογία και την εξέλιξη μας κριτικά, αναπτύσσοντας την συνύπαρξη και την βιωσιμότητα. Η σύγχρονη συνθήκη συνιστά μια αναγκαία μετάβαση από το ανθρώπινο στο μετα-ανθρώπινο τοποθετώντας το ανθρώπινο υποκείμενο σε μια διαφορετική θέση γνώσης, αντίληψης και σύζευξης με τα υπόλοιπα ένσαρκα και μή πλάσματα καθώς και τις διαφορετικές πολιτισμικές φύσεις της γης. * Σε σχέση με τον όρο ανθρωπό-κενος χρησιμοποιούμε την κατάληξη -κενός δηλαδή που δεν περιλαμβάνει υλικό ή πνευματικό περιεχόμενο αντί της κατάληξης -καινός που σημαίνει νέος ή καινούργιος. Η χρήση της κατάληξης αυτής αναφέρεται στην κριτική που έχει ασκηθεί πάνω στον όρο του ανθρωπόκενου από την φεμινιστική και μη θεωρία καθώς διατείνεται ότι αντιπροσωπεύει μια οικουμενική αλήθεια ενός συγκεκριμένου είδους (ανθρώπινου) ενώ αντίθετα είναι ιστορικά, υλικά, χωρικά, φυλετικά και οικονομικά τοποθετημένος.

Περίληψη: Η δημιουργία αρχιτεκτονικής με την χρήση ειδικών προγραμμάτων στον υπολογιστή και τρισδιάστατης εκτύπωσης δεν αποτελεί ένα καινούριο φαινόμενο, αλλά ένα ταχεία αναπτυσσόμενο ερευνητικό πεδίο. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη και ο σχεδιασμός μιας πλαστικής κατοικίας με την παραπάνω μέθοδο, η οποία θα μπορεί να μεταβάλλεται και να προσαρμόζεται στις εκάστοτε ανάγκες, έχοντας την δυνατότητα να ανακυκλωθεί και να αναδιαμορφωθεί. Συγκεκριμένα, αυτή η κατοικία σχεδιάζεται παραμετρικά μέσω παραμετρικού λογισμικού, ανάλογα με τον αριθμό των κατοίκων και την περιοχή στην οποία θα βρίσκεται, από την οποία καθορίζεται το κλίμα και ο προσανατολισμός. Ο σχεδιασμός δανείζεται αρχές και γεωμετρίες από τη φύση, όπως η οργανικότητα και η χρήση ελάχιστου υλικού με μέγιστη ακαμψία. Το κέλυφος της κατασκευής χαρακτηρίζεται από ενσωμάτωση χρήσεων: προστασία από το περιβάλλον και προσαρμογή σε αυτό, φέρων οργανισμός, εξαερισμός, θερμομόνωση, ηχομόνωση, σκίαση, επίπλωση. Όλα τα παραπάνω καθίστανται δυνατά χάρη στις δυνατότητες που αποκτά η αρχιτεκτονική μέσω της χωρικής εκτύπωσης με βιοπλαστικό.

VR technologies have introduced new forms of entertainment. This thesis presents an Interactive VR Documentary developed with the use of the latest VR Head Mounted Displays (HMDs) in the Unity game engine, representing a historical event, e.g., the Revolution of 1897 in Crete. It was created in collaboration with the Eleftherios Venizelos Foundation, who provided the historical guidance and the archived material. The thesis is focused on the technical implementation of the interactive VR application itself as well as the creation of a viewers' - friendly experience. The technical implementation corresponds to interactive 3D programming, shading and rendering in order for the VR HMD to display the experience while reducing the motion sickness effect through geometric and rendering optimisation. Additionally, it includes the scripted mechanics for multiple interconnected triggering events and the optimized scene transitions while the whole experience is displayed, in stereo, on a cutting edge HMD. Historical narrations and subtitles mechanics have been created. In collaboration with the Eleftherios Venizelos Foundation, we have created the screenplay of the Interactive Documentary and the historical narrations based on journals of the era, resulting to an aesthetic result of high educational value. The narrations were recorded with trained actors and implemented in the thesis for a natural flow of the story. The purpose of the thesis is to transform the viewers from passive spectators to active ones, with the use of the Virtual Reality technology., Με την πρόοδο της επιστήμης και τη δημιουργία γυαλιών εικονικής πραγματικότητας (Head Mounted Displays - HMDs) για το ευρύ κοινό, η Εικονική Πραγματικότητα έφερε σταδιακά νέες δημιουργικές μορφές ψυχαγωγίας. Η διπλωματική παρουσιάζει ένα Ντοκιμαντέρ Διαδραστικής Εικονικής Πραγματικότητας που αναπτύχθηκε με τη χρήση της τελευταίας τεχνολογίας VR HMDs στο περιβάλλον της Unity, αναπαραστώντας την Επανάσταση του 1897 στην Κρήτη. Δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το "Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος", το οποίο παρείχε την ιστορική καθοδήγηση και το αρχειακό υλικό. Η πρόκληση της διπλωματικής ήταν η τεχνική υλοποίηση εμβυθισμένης εμπειρίας Εικονικής Πραγματικότητας καθώς και η δημιουργία μιας φιλικής προς τους θεατές εμπειρίας με εκπαιδευτική αξία. Η τεχνική υλοποίηση αντιστοιχεί στο προγραμματισμό εφαρμογής τρισδιάστατων υπολογιστικών γραφικών προκειμένου το VR HMD να εμφανίσει την εμπειρία, μειώνοντας παράλληλα το φαινόμενο της ναυτίας μέσω βελτιστοποίησης γεωμετρίας και σχεδιασμού. Επιπλέον, περιλαμβάνει το προγραμματισμό μηχανισμών για πολλαπλά διασυνδεδεμένα γεγονότα και τις βελτιστοποιημένες μεταβάσεις σκηνών. Δημιουργήθηκαν ιστορικές αφηγήσεις και μηχανισμοί υπότιτλων. Σε συνεργασία με το "Ίδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος", δημιουργήσαμε το σενάριο του Διαδραστικού Ντοκιμαντέρ και τις ιστορικές αφηγήσεις με βάση μαρτυρίες της εποχής, με αποτέλεσμα ένα αισθητικό αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής και σκηνοθεσίας. Οι αφηγήσεις ηχογραφήθηκαν με ηθοποιούς για τη φυσική ροή της ιστορίας. O στόχος της διπλωματικής είναι να μετατρέψει τους θεατές από παθητικούς θεατές σε ενεργούς συμμετέχοντες, με τη χρήση της τεχνολογίας Εικονικής Πραγματικότητας.

The design of three seating furniture is based on three basic postures of the human body: supine position ,then a position similar to semi Fowler’s position and finally a perching position, a stance between sitting and standing. Also, a social-urban sitting is composed by using two of the produced furniture. Analysis started with the development of a graphical algorithm where a computer tomography scan of user’s spine is evaluated with a very simple machine learning component. Parameters like height and angles of the furniture change the outcome geometry according to the user. More specifically, sitting furniture even nowadays are more based on designing principles and norms of the past, which are proven that are not optimum for the human body. Of course, there is no perfect posture but the next posture is the best as Peter Opsvik, wrote. This thesis is not an effort of reinventing the wheel, but an approach of finding a static position more suitable and optimum for the human body, where human spine is not curved (like a C instead of its S shape) after a while of sitting. Although this is not an architectural problem completely, but it is a design problem which affects the architectural design of an accommodation in very big way., Ο σχεδιασμός τριών επίπλων έγινε βασιζόμενος σε τρεις βασικές στάσεις του ανθρώπινου σώματος: ύπτια θέση, θέση ημισφαίρισης/semi-Fowler’s & κουρνιάσματος μια ενδιάμεση στάση μεταξύ όρθιας και καθιστής θέσης. Επιπλέον, προτείνεται ο σχεδιασμός ενός κοινωνικού-αστικού καθιστικού, που συντελείται από δύο εκ των τριών παραγώμενων γεωμετριών. Η ανάλυση ξεκίνησε με την ανάπτυξη ενός γραφικού αλγορίθμου όπου μια αξονική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης του χρήστη, αξιολογείται με τη χρήση ενός αλγόριθμου μηχανικής μάθησης. Ύστερα, παράμετροι όπως το ύψος το και γωνίες της γεωμετρίας του επίπλου, αλλάζουν τη μορφολογία σύμφωνα με τον χρήστη. Πιο συγκεκριμένα, τα έπιπλα καθισμάτων ακόμη και σήμερα βασίζονται περισσότερο στις αρχές σχεδιασμού και τις νόρμες του παρελθόντος, οι οποίες αποδεικνύονται ότι δεν είναι βέλτιστες για το ανθρώπινο σώμα. Φυσικά δεν υπάρχει η τέλεια στάση σώματος, αλλά η επόμενη είναι η καλύτερη, όπως έγραψε ο Peter Opsvik. Αυτή η εργασία δεν είναι μια προσπάθεια επανεφεύρεσης του τροχού, αλλά μια προσέγγιση για την εύρεση μιας στατικής θέσης πιο κατάλληλης για το ανθρώπινο σώμα. Αν και αυτό δεν είναι ένα αμιγώς αρχιτεκτονικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα πρόβλημα σχεδιασμού που επηρεάζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ενός καταλύματος καθοριστικά.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά μία ημιπεδινή περιοχή – μεταίχμιο ανάμεσα στον ορεινό οικισμό Πυλίου της Κω και του hotspot (ΚΥΤ) που δημιουργήθηκε στην τελευταία το 2016, λόγω της έντονης προσφυγικής ροής και της εγγύτητας του νησιού με τα τουρκικά παράλια. Η μεταβλητή κατάσταση του τελευταίου, η στασιμότητα του Πυλίου και ο χαρακτήρας της περιοχής μελέτης αναβλύζουν την έννοια της ροής ως εργαλείο σύνθεσης. Προτείνεται η δημιουργία ενός περιβαλλοντικού και πολιτιστικού τοποσήμου στον άξονα που συνδέει τις δύο καταστάσεις, του οποίου ο αστικός χαρακτήρας μεταβάλλεται ανάλογα με την αφήγηση (ρωγμές) του τόπου. Επιπλέον, αναδεικνύονται νέες οικιστικές “διακλαδώσεις” του άξονα νευρώνα ανάπτυξης του οικισμού, οι οποίες και πάλι υποτάσσονται ή μη στη μορφολογία του εδάφους και τον χαρακτήρα της εκάστοτε απόληξης. Προκύπτουν νέοι δίαυλοι επικοινωνίας και το Πυλί αναζωογονείται, ενώ κατέχει πλέον ενεργό ρόλο στις μορφές εναλλακτικού τουρισμού και προάγει, ταυτόχρονα, με πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο, την πολυπολιτισμικότητα που διακατέχει το νησί. Έτσι, συνεχίζεται αέναα η γοητεία της παλινδρόμησης –συνύφανσης του σταθερού με το μεταβλητό˙ της στιβαρότητας της φύσης με την ολισθηρότητα του υγρού στοιχείου .

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Σεπτέμβρης 2020 Περίληψη: Χώρος-βίωμα-μετεωρισμός. Η ανάλυση του δημόσιου χώρου μόνο αρχιτεκτονικά, αγνοώντας τον χρήστη, την εμπειρία και το βίωμα του, θα μπορούσε να καταλήξει μία στείρα διαδικασία. Όταν όμως μιλάμε για εμπειρία, πρέπει να μπούμε και στα κομμάτια της εσωτερικής εμπειρίας, της σκέψης και του φαντασιακού. Η εργασία αυτή επιχειρεί μία τριπλή ανάλυση του χώρου όπου η ίδια η πόλη και οι άνθρωποί της υπάρχουν, ζουν και ονειρεύονται. Λόγω της ζωής μας εδώ ως πόλη επιλέχθηκαν τα Χανιά. Κατά την διάρκεια της διπλωματικής, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις (δείγμα 27 ατόμων) για την συλλογική ανάγνωση της πόλης, ανάλυση του δημόσιου χώρου και της ιδιαιτερότητας των Χανίων, ψυχογεωγραφική αποτύπωση και κολλάζ με φαντασιακή βάση. Δημιουργήθηκαν έτσι 3 χάρτες, που έπειτα από την ταυτόχρονη έκθεση και ανάλυση τους, προέκυψαν σημεία μεγάλης έντασης και δυναμικής χώρου. Η παρούσα εργασία σε καμία περίπτωση δεν στόχευε να δώσει συγκεκριμένες αρχιτεκτονικές λύσεις για το δημόσιο κομμάτι της πόλης, επιχειρεί περισσότερο να σκιαγραφήσει τις ποιότητες του χώρου, τις εντάσεις και τον κρυμμένο χαρακτήρα του. Έτσι ως λύση της εν λόγω διαδικασίας υπήρξαν 5 installations-performances (project in situ:un-see(n)_Chania) που πραγματοποιήθηκαν στο δρόμο, στα σημεία ενδιαφέροντος. Αξίζει να αναφερθεί πως στόχος της εργασίας ήταν και η δημιουργία μίας έκθεσης στον Πολυτεχνειακό χώρο για να συζητηθούν ευρύτερα τα θέματα του δημόσιου χώρου, ωστόσο λόγων των συνθηκών η έκθεση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί τον σχεδιασμό μετατροπής ενός τετράτροχου οχήματος (ημιφορτηγού) σε μια υβριδική μονάδα: α. κατοίκησης β. συνδημιουργίας και διοργάνωσης καλλιτεχνικών δρώμενων (εκδηλώσεων). Η πρόταση αυτή επιχειρεί να εξερευνήσει έναν εναλλακτικό τρόπο νομαδικής κατοίκησης και συνδημιουργίας και μελετά τη δυνατότητα μεταβολής και αναπροσαρμογής τη μονάδας σύμφωνα με τον εκάστοτε περιβάλλοντα χώρο, τις ανάγκες των διαμενόντων και τις λειτουργικές απαιτήσεις.

Περίληψη: Η παρούσα εργασία αποτελεί ένα στιγμιότυπο μιας έρευνας σε εξέλιξη . Έχοντας ως αφόρμηση την παρατήρηση πως οι περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες εξελίσσονται πλέον σε μια νέα μορφή χώρου , αυτή του διαδικτύου , επιδιώκει να διαλευκάνει κατα πόσο αυτό καθ’αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο σχεδιασμού . Σε πρώτο χρόνο συμμετέχοντες στην έρευνα κλήθηκαν να αναζητήσουν εικόνες και να εντοπίσουν σε αυτές στοιχεία του δημοσίου χώρου που παρατηρούν σε αυτόν ώστε να διαμορφωθεί μια «βιβλιοθήκη» με αντικείμενα που οι χρήστες αξιολογούν ως χρηστικά στον χώρο. Στη συνέχεια για τις ανάγκες τις έρευνας υλοποιήθηκε μια ιστοσελίδα σε πειραματικό επίπεδο που καλεί τους χρήστες μέσω μιας «βιβλιοθήκης» αντικειμένων να διαμορφώσουν μόνοι τους έναν δημόσιο χώρο της επιλογής τους. Όπως γίνεται αντιληπτό, αν και η συγκεκριμένη έρευνα βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο με τις κατάλληλες υποδομές τόσο στον φυσικό όσο και στον ψηφιακό χώρο, δύναται να αποτελέσει μια νέα πρόταση στον τρόπο που οι αρχιτέκτονες μέχρι σήμερα επικοινωνούν τις σχεδιαστικές τους ανησυχίες και έρχονται σε επαφή με τους χρήστες του δομήμένου χώρου.

Η παρούσα εργασία αφορά τη ανάπτυξη ενός παραμετρικού εργαλείου ανάλυσης, ομαδοποίησης και σύνθεσης στην 5η όψη της Αθήνας. Σκοπός είναι να δοθεί μια εκτόνωση στους ενοίκους της πυκνοδομημένης πόλης, μέσω της μετατροπής των κοινόχρηστων δωμάτων σε ενα άνωθεν δίκτυο ημι-δημόσιων χώρων. Το εργαλείο λειτουργεί σε 3 επίπεδα. Στο επίπεδο του δημοτικού διαμερίσματος γίνεται η ενσωμάτωση των πληροφοριών για την δημιουργία ενός ψηφιακού υποβάθρου, η δημιουργία του δικτύου δωμάτων και η επιλογή των περιοχών με ανάγκη δημόσιου χώρου και χώρου πρασίνου. Στο επίπεδο των οικοδομικών τετραγώνων γίνεται η ομαδοποίηση των δωμάτων ως προς τη δυνατότητα σύνδεσης, η εύρεση τοποθεσίας γεφυρώσεων και ο καταμερισμό των λειτουργιών. Τέλος, σε επίπεδο μιας πυκνοδομημένη περιοχής, παράγεται ενα παραμετρικό συνθετικό μοντελο με γνώμονα τα εκάστοτε χαρακτηριστικά και τις χωρικές ποιότητες, την 1:1 επίλυση, την κλιμάκωση της ιδιωτικότητας και την βιοκλιματική αναβάθμιση τους μέσω φυτεμένων δωμάτων και τοίχων., The present work concerns the development of a parametric tool of analysis, grouping and design on the rooftops of Athens. The goal is to give public space to the residents of the densely populated city, by converting the shared rooftops into an elevated network of semi-public spaces. The tool works in 3 levels. At the level of the municipal district, the information is processed to create a base model, to produce the network of rooftops and select the areas in need of public space and green space. At the level of each building block, the rooftops are grouped in terms of connectivity, the location of pedways and stairs is computed and the functions are distributed. Finally, at the level of a densely populated area, a parametric synthetic model is produced, based on the respective characteristics and spatial qualities, the feasibility of the solution, the gradual escalation of privacy and their bioclimatic upgrade through green roofs and walls.

Περίληψη: Αντικείμενο της έρευνας αποτελεί η διερεύνηση της μειονοτικής θέσης αναφορικά με το φύλο και τον χώρο στη σύγχρονη συνθήκη, η αναγνώριση της στερεοτυπικής εκδοχής τους με στόχο την προσέγγισή τους μέσω εναλλακτικών αναγνώσεων. Η εργασία αυτή επιχειρεί να απαντήσει στο πώς το έμφυλο, το μειονοτικό και το χωρικό διασταυρώνονται, αλληλεπιδρούν και κατασκευάζονται σε συνθήκες πολυπλοκότητας και στο πώς αυτό εκφράζεται στον χωρικό σχεδιασμό. Θεωρητικό υπόβαθρο αποτελούν οι σπουδές φύλου, οι φεμινιστικές θεωρίες και οι θεωρίες χώρου και ανθρωπογεωγραφίας με έμφαση στην περίοδο του μεταδομισμού. Στην πρώτη ενότητα, προσεγγίζονται συνοπτικά τα ρεύματα ανάγνωσης του φύλου. Πιο συγκεκριμένα, αναλύεται η εξέλιξη της έννοιας του φύλου χρονολογικά, η μετατόπιση από το βιολογικό φύλο - sex (1960) στο κοινωνικό φύλο - gender (1970) και την έμφυλη μειονοτική εμπειρία. Στην επόμενη ενότητα, εξετάζονται οι μεταδομιστικές - μεταουμανιστικές προσεγγίσεις του φύλου και του χώρου. Ειδικότερα, μελετώνται τα έμφυλα ενδιάμεσα, έτσι όπως διαφαίνονται στις κυβερνοφεμινιστικές και οικοφεμινιστικές προσεγγίσεις του φύλου, στο σχήμα του “γίγνεσθαι γυναίκα” και στην έννοια της επιτελεστικότητας. Ερευνώνται οι εντοπισμένες έμφυλες θέσεις και η έννοια του φύλου ως συναρμογή ετερότητας. Επιπρόσθετα, αναλύονται οι θεωρίες του χώρου που σχετίζονται με τα χωρικά ενδιάμεσα, την έννοια της τριτότητας σε ζητήματα χωρικότητας και πώς αυτή διασταυρώνεται με την ταυτότητα και την ετερότητα. Στην τρίτη ενότητα, το ενδιαφέρον των θεωρητικών προσεγγίσεων μετατοπίζεται από το φύλο στη μειονοτική θέση και μέσω διεπιστημονικών προσεγγίσεων διερευνώνται οι διασταυρώσεις της με διαφορετικές οπτικές. Μελετώνται η συγκρότηση του χώρου της πόλης υπό το πρίσμα του υλιστικού φεμινισμού, η έννοια του περιθωρίου, αλλά και ο πολιτικός και κριτικός χαρακτήρας της δημόσιας τέχνης και το πώς συμβάλλουν στην δημιουργία χώρου μέσω εναλλακτικών φεμινιστικών χωρικών πρακτικών. Στην τέταρτη ενότητα, παρατίθενται παραδειγματικές προσεγγίσεις του σύγχρονου χωρικού σχεδιασμού. Εξετάζονται φεμινιστικές και μειονοτικές επιτελέσεις στην πόλη (αστικός σχεδιασμός, αρχιτεκτονική, αστική τέχνη, performance) με στόχο την ανάδειξη της έμφυλης διάστασης του αστικού σχεδιασμού, την συμπερίληψη, την υποστήριξη συμμετοχής μειονοτικών ομάδων, την καταγραφή εμπειριών των αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων και την διεκδίκηση του δημόσιου χώρου. Τέλος, εξετάζεται πώς μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη ήπιες χωρικές στρατηγικές, οι οποίες είναι ανοιχτές στην οικειοποίηση, την αναπροσαρμογή, το χωρικό “ανήκειν” και την ετερότητα, εφαρμόζοντας εναλλακτικές μεθόδους, εργαλεία και πρακτικές στον χωρικό σχεδιασμό. Presented on