Search

Baş ağrısı belirtisi Multipl Skleroz'da (MS) sık görülür ve yaşam kalitesini olumsuz etkiler. MS ile ilişkisi net olarak aydınlatılamamıştır. Bu çalışmada MS'lilerde baş ağrısı görülme sıklığı, tipleri ve bunların hastalık şiddeti, süresi, tedavilerle ilişkisi ile baş ağrısı ve MS birlikteliğinin yaşam kalitesine etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Çalışmamıza SDÜTF nöroloji kliniğinde takipli 101 MS'li olgu dahil edilmiştir. Olguların sosyodemografik özellikleri, MS tedavileri, hastalık süresi, EDSS puanları, MRG lezyonları ve BOS belirteçleri değerlendirilmiştir. Baş ağrısını değerlendirmek amaçlı baş ağrısı özelliklerini sorgulayan öz-bildirimli yapılandırılmış değerlendirilme formu ile duygu-durum, kaygı, yorgunluk ve yaşam kalitesini değerlendiren ölçekler (PHQ-9, GAD-7, MFIS, MSQOL-54,FSS) uygulanmıştır. Olgularımızın %60,4'ünde baş ağrısı (%77 Gerilim Tipi Baş Ağrısı (GTBA), %21 migren) saptanmıştır. Sadece medeni durum ile baş ağrısı arasında zayıf ilişki saptanmıştır. Baş ağrısı ile depresyon, kaygı, yorgunluğun fiziksel ve bilişsel etkileri zayıf-orta derecede bir ilişki sergilemektedir. Baş ağrısı gelişiminde tek başına medeni durum ve bilişsel yorgunluk önemli yordayıcılardır. Baş ağrısız, GTBA ve migrenli gruplar arasında en temel farklılık beden-kitle indeksinde idi, migrenli olguların beden-kitle indeksi diğer gruplara göre daha yüksekti. Depresif belirtilerde gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Genel kaygı düzeyi ve kaygı şiddeti migrenli olgularda daha yüksekti. Migrenliler daha yüksek düzeyde yorgunluk, yaşam kalitesini belirleyen tüm alanlarda daha fazla etkilenme bildirmişlerdir. Sonuç olarak, MS'lilerin yarısından fazlasında baş ağrısı saptanmıştır. Baş ağrısı varlığı yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmada MS'lilerde baş ağrısına dikkat çekmek amaçlanmıştır. MS'lilerde baş ağrısına yönelik tedavilerin planlanmasının, olguların yaşam kalitesinin artmasına katkısı olacaktır. Anahtar Kelimeler: Baş ağrısı, MS, migren, yorgunluk, yaşam kalitesi, Headache is common in MS patients and it is one of the most important symptoms that negatively affects the quality of life. Its relationship with MS has not been clearly clarified. In this study, it was aimed to determine the prevalence of headache in MS patients, types of headaches and their severity, duration, relationship with treatments, the effect of headache and MS coexistence on quality of life. Hundred and one patients with MS who were followed up in neurology out-patient clinic were included in our study. The sociodermographic characteristics of the patients, MS-related treatments, the duration of the disease, EDSS scores, MRI lesions and CSF markers were evaluated. To evaluate headache, a self-reported structured assessment form that questions headache characteristics are performed along with scales evaluating mood, anxiety, fatigue and quality of life (PHQ-9, GAD-7, MFIS, MSQOL-54,FSS). Headache was detected in 60.4% (77% TTH, 21% migraine) of our patients. Only a weak relationship was found between marital status and headache. The presence of headache exhibits a weak to moderate relationship with the physical and cognitive effects of depression, anxiety and fatigue, regardless of MS subtype, duration, and degree of disability. Marital status and cognitive fatigue alone are important predictors of headache development. The main difference among groups was in the body-mass index, the body-mass index of the patients with migraine was higher than the other groups. No significant difference was found between the groups in terms of depressive symptoms. General anxiety level and severity were higher in patients with migraine. Migraineurs reported higher levels of fatigue and more influence on all domains that determine the quality of life. In conclusion, more than half of the people with MS have headaches. The presence of headache negatively affects the quality of life. In this study it is aimed to draw attention to the headache in MS patients. Managing treatment for headache in MS patients will contribute to a better quality of life. Keywords: Headache, Multiple Sclerosis, migraine, fatigue, quality of life, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Bugüne kadar yapılmış olan çalışmalarda doku plazminojen aktivatörü (tPA) ile yapılan sistemik trombolitik tedavinin iskemik inmenin akut tedavisinde etkin olduğu gösterilmiştir. İntravenöz trombolitik tedavi (İVT) hastaların dizabilite oranlarını azaltmaktadır. Yaptığımız çalışmada hastanemizde uygulanan İVT'den hastaların ne kadar fayda gördüğünü belirlemeyi ve literatüre bu açıdan katkı sunmayı amaçladık. SDÜ Araştırma ve Uygulama Hastanesi acil servisine 2014 Haziran ila 2020 Haziran tarihleri arasında başvuran, iskemik inme tanısı alan ve İVT verilen 81 hastanın yatış ve poliklinik kayıtları retrospektif olarak incelendi. Aynı tarihler arasında hastaneye başvuru sonrası akut iskemik inme tanısı alan ancak intravenöz trombolitik tedavi veya endovasküler tedaviler uygulanmayan 74 hastanın da kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların engellilik düzeyini gösteren modifiye rankin skorunun (mRS) ve inme şiddetini gösteren NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) skorunun üçüncü aydaki değerleri çalışmanın primer sonlanım noktası olarak belirlendi. Her iki hasta grubunun üçüncü aydaki bulguları karşılaştırıldığında iyi sonuçları (mRS:0-1) olan hasta sayısı İVT grubunda 30 (%37) iken İVT almayan grupta 13'tü (%17,6). İVT alan grubun üçüncü aydaki NIHSS skoru ortalaması 2,82 ± 2,68 iken İVT almayan grupta bu değer 5,18 ± 4,92 olarak izlendi. İVT alan grupta iyi sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksekti. İVT alan hastaların 5'inde (%6,2) semptomatik intraserebral kanama olduğu görüldü. Bu sonucun literatürle uyumlu olduğu izlendi. Sonuç olarak bizim çalışmamız İVT'nin iskemik inmenin akut tedavisinde etkin olduğunu ve kliniğimizde de hastaların bu tedaviden fayda gördüğünü göstermektedir. Anahtar Sözcükler: Akut iskemik inme, doku plazminojen aktivatörü, intravenöz trombolitik tedavi, engellilik düzeyi, semptomatik intraserebral kanama, Efficacy of systemic thrombolytic therapy with tissue plasminogen activator (tPA) has been shown in the treatment of acute ischemic stroke in diffirent studies and it reduces the disability rates of patients. In our study, we aimed to determine how many patients benefit from intravenous thrombolytic (IVT) therapy administrated in our hospital and to contribute to the literature in this respect. Eighty-one patients who were admitted to the SDU Research and Application Hospital emergency room between 2014-2020 June, who were diagnosed with ischemic stroke and who received IVT and 74 patients who didn't recieve IVT or endovascular treatments were retrospectively analyzed. The third month values of the modified rankin score (mRS) showing the level of disability of the patients and the NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) score showing the severity of stroke were determined as the primary end point of the study. Comparing the findings of both patient groups at the third month, in the IVT group, the number of patients with good results (mRS:0-1) was 30 (37%) and the mean NIHSS score was 2.82±2.68. In the non-IVT group, these values were 13 (17,6%) and 5.18±4.92 respectively. Good results were statistically significantly higher in the group receiving IVT. Symptomatic intracerebral hemorrhage was observed in 5 (6.2%) of patients receiving IVT and it was compatible with the literature. In conclusion, similiar to previous studies; our study shows that IVT is effective in the treatment of acute ischemic stroke in the first 4,5 hours in our clinic. Keywords: Acute ischemic stroke, disability level, intravenous thrombolytic therapy, symptomatic intracerebral bleeding, tissue plasminogen activator, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Tiamin (Vitamin B1) glikoz metabolizmasında rol alan suda çözünen bir vitamindir. Eksikliğinde kardiyovasküler sistem ve sinir sistemi etkilenir. Wernicke ensefalopatisi, klinik olarak okulomotor anormallikler, ataksi ve mental durum değişikleri ile karekterize tiamin eksikliğinden kaynaklanan bir ensefalopati tablosudur. En sık olarak kronik alkol bağımlılarında görülmektedir. Uzun süre total parenteral nütrisyon desteği alan hastalarda da gelişebilmektedir. Yazımızda larenks kanseri nedeniyle opere olan, uzun süre yoğun bakımda kalan, oral beslenememesi nedeniyle total parenteral nütrisyon desteği alan ve Wernicke ensefalopatisi tanısı konularak nöroloji yoğun bakıma alınan 50 yaşında erkek hasta sunulmuştur., Thiamine is a water-soluble vitamin that plays a role in the metabolism of glucose. Thiamine deficiency affects cardiovascular and nervous systems. Wernicke encephalopathy is characterized by oculomotor abnormalities, ataxia and cognitive deterioration caused by thiamine deficiency. It is most commonly observed in chronic alcoholics. It may also occur in patients who receive long-term total parenteral nutrition. In this study, we present the case of a 50-year-old male patient who underwent surgery for laryngeal cancer, who stayed in the intensive care unit for a prolonged period and received total parenteral nutrition because of the inability of oral intake.

Chorea is defined as; involuntary movements of the distal parts of limbs which have arrhythmic, rapid, bouncing or smooth, simple or complex properties. Choreiform movements occur when putamen, globus pallidus and subthalamic nucleus are affected. Chorea can be observed during the course of metabolic and vascular diseases, neurodegenerative or hereditary diseases. Chorea may be a rare symptom of cerebral hypoperfusion. Transient ischemic attack is an event that occurs in short term characterized by a temporary ischemia of brain. A wide variety of symptoms can be seen depending on the localization of cerebral hypoperfusion. Hemichorea is a very rare finding observed during transient ischemic attacks. In this article hemichorea in a case of symptomatic transient ischemic attack is discussed with relevant literature.

Leech infestations can lead to several symptoms, including epistaxis, hemoptysis, hematemesis, vaginal bleeding and anemia. A five-year-old male patient presented to the emergency ward with bilateral bleeding from the nose in the form of leakage with a duration of one month, as well as bloody vomiting and blood in the sputum for two days prior to admission. The patient was pale, the nose and oropharyngeal mucosa were pale with fresh leakagetype bleeding and there was a similar clot in the nasopharynx. Laboratory examinations were normal. Examination of the oropharynx and nasopharynx was repeated to assess for active bleeding, and a leech 4x1 cm in size was found in addition to a clot. The leech was detached from the mucosa following administration of a hypertonic saline solution and removed with forceps. Leech infestation should be considered in cases of bleeding and anemia of unknown etiology in patients from rural areas.

Parkinson hastalığı, dopamin üreten hücrelerin dejenerasyonunun neden olduğu kesin tedavisi olmayan, motor ve non-motor semptomlarla karekterize, sinsi baslangıçlı progresif nörodejeneratif bir hastalıktır. Dünyada, esasen bir antiepileptik olarak kullanılan Zonisamid (1,2- benzisoxazole-3-methaesulfonamide) molekülü benzisoxole yapısında uzun yarı ömürlü (63 saat) iyi tolere edilen bir ilaçtır. Yapılan klinik ve deneysel arastırmalarda, Parkinson hastalarının motor fonksiyonlarında iyilesme sağladığı gösterilmistir ve nöroprotektif ve oksidatif stres üzerinde etkili olduğu saptanmıstır. Biz çalısmamızda, PC12 nöronal hücreleri üzerinde MPP+ ile oluşturulan deneysel Parkinson modelinde, Zonisamidin oksidatif stres, hücre canlılığı, Ca+2 sinyali, kaspaz aktivitesi üzerine etkisini arastırmayı amaçladık. PC12 hücreleri, 1. Grup (Kontrol grubu), 2. Grup (ZNS grubu), 3. Grup (MPP+), 4. Grup (ZNS+MPP+ grubu) olmak üzere 4 gruba ayrıldı. ZNS ve MPP+.nin doz ve süreleri hücre canlılığını değerlendirmede kullanılan MTT analizine göre belirlendi. Hücreler, 100 .M ZNS ile 5 saat, 100 .M MPP+ ile 10 saat ve MPP+ ve ZNS ile 10 saat boyunca inkübe edildi.Lipid peroksidasyon düzeyleri, MPP+ grubunda (p, Parkinson's is a incurable progressive neurological condition caused by a degeneration of dopamine-producing cells charecterized by motor and non-motor symptoms. In fact, zonisamide is used as an antiepileptic molecule in the world and benzisoxole (1,2 benzisoxazole-3-methaesulfonamide) is a moleculer structure of zonisamide which has a long half-life (63 hours) and a well tolerateddrug. ZNS revealed evidence of an effect onimproves motor function in with Parkinson's patient that on oxidative stress and neuroprotective in clinical and experimental research. In clinical and experimental research, improvement in motor functions of Parkinson's patients was revealed and its effect on neuroprotective and oxidative stress has been identified. In our study, we aimed to investigate to the effect of zonisamide on the oxidative stress, cell viability, Ca+2 signal, kaspas activity that induced by the MPP+ model of Parkinson's in neuronal PC12 cells. PC12 cells were divided into 4 groups namely, Group 1 (control group), Group 2 (ZNS group), Group 3 (MPP +), Group 4 (ZNS + MPP + group). The dose and duration of ZNS and MPP+, were determined according to MTT analysis which used to assessed the cell viability. The cells were incubated to for 5 hours with 100 .m ZNS, 10 hours with 100 .M MPP+ and 10 hours with ZNS and MPP+. Lipid peroxidation levels were found significantly higher in the MPP+ group, (p, Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Kronik günlük baş ağrısı; oldukça sık görülen, sınıflandırma ve tedavisi konusunda henüz bir fikir birliğine varılmamış olan tedaviye dirençli bir baş ağrısı tipidir. Tedavisinde ilaç tedavilerinin yanında, ilaçsız bir yöntem olan akupunkturun etkin olduğunu gösteren bir çok yayın bulunmaktadır. Akupunktur ilaçsız tedavi seçeneği sunan, vücuttaki belirli noktalara iğne batırılmasıyla tedavi eden, özellikle ağrı tedavisinde kullanılan bir yöntemdir. Çalışmamızın amacı kronik günlük baş ağrısında akupunktur tedavisinin sonuçlarını plasebo kontrollü olarak değerlendirmektir. Çalışmaya kronik günlük baş ağrısı tanı kriterlerini karşılayan 56 hasta dahil edilmiştir. Tanı amacıyla hastalar ayrıntılı bir ankete tabii tutuldular. Psikolojik komorbiditeyi saptamak üzere Beck Depresyon Ölçeği uygulandı. Hastaların 34'üne gerçek akupunktur 22'sine plasebo akupunktur uygulandı. Tedavi sonucunda her iki grupta da ağrı şiddetleri, ağrı sıklıkları ve süreleri, ağrı beraberindeki bulantı, analjezik ilaç alımı, analjezik cevaptaki değişiklik ve iyileşme oranlarında belirgin azalma saptandı. Bununla birlikte genellikle olan ağrının VAS değeri dışındaki bütün parametrelerde gerçek akupunktur grubundaki etkinlik plasebo grubundakine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde üstün bulundu. Bu yönden kronik migren ve gerilim tipi baş ağrısı alt grupları karşılaştırıldığında, kronik migren grubunda gerilim tipi baş ağrısı grubuna göre gerçek akupunktur uygulaması plasebo uygulamaya göre daha üstün bulundu. Anahtar Sözcükler: Kronik günlük baş ağrısı, akupunktur, ağrı., Chronic Daily Headache is a type of intractable headache that is seen frequently. The lack of universal agreement about classification and treatment makes it difficult to classify patients. In many series, it is reported that acupuncture is also an effective nonpharmacological treatment for chronic daily headache as pharmacotherapy. Acupuncture is used in pain treatment by using needle in spesific points. The aim of this study is to evaluate the results of acupuncture treatment in chronic daily headache with plasebo controlled. Fifty six patients, who fulfiled the criteria of chronic daily headache, included in this study. A detailed questionnaire for each patient is applied for the diagnosis. At the same time Beck Depression Scala is used to psychological comorbidity. The real acupuncture is applied in 34 patients and plasebo acupuncture in 22 patients. As a result in both groups, apparent decrement is determined in the intensty, frequency, duration of pain, accompaning nausea, the use of analgesic treatment. However, the efficiency in the acupuncture group in all parameters except visual analog scala of usually pain was fond meaningful higher according to the plasebo group. When we compaire chronic migraine and chronic tension type headache subgroups from this part, in chronic migraine the efficiency of real acupuncture application is significant excel than plasebo acupuncture. Key words: Chronic daily headache, acupuncture, pain., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Parkinson hastalığı (PH) esansiyel tremordan sonra en yaygın hareket bozukluğu ve ikinci en yaygın nörodejeneratif hastalıktır. Parkinson hastalarında çoğunlukla problem motor semptomlar (tremor, rijidite, bradikinezi, yürüme güçlüğü, dengesizlik) olmasına rağmen hastalığın non-motor komplikasyonları da oldukça önemlidir. Otonomik disfonksiyon PH.nin en yaygın non-motor özelliklerinden biri olup ortostatik hipotansiyon, siyalore, bağırsak ve mesane disfonksiyonu, seksüel disfonksiyon ve anormal terlemeyi içerir. Otonomik semptomlar neredeyse bütün PH hastalarında hastalığın herhangi bir evresinde ortaya çıkabilir ve hastalığın yüküne katkıda bulunur. Tahmini %90.dan fazla Parkinson hastasında yaşam kalitesi üzerine olumsuz etkisi olan otonom disfonksiyon semptomları bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, non-invazif elektrofizyolojik otonomik testler olan SSR ve RRIV'i kullanarak PH'de sempatik ve parasempatik sistem fonksiyonunu değerlendirmek, PH'de otonomik semptomları değerlendirmek için geliştirilmiş bir anket olan SCOPA-AUT (Scales for Outcomes in Parkinson.s disease for autonomic Symptoms ) uygulanarak otonomik semptomları ve şiddetini belirlemek. Çalışmamıza Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji kliniği ve polikliniği tarafından takip edilen PH tanısını almış 43 hasta ve kontrol grubu olarak yaş ve cinsiyet özelliği çalışma grubuna benzer 43 birey alındı. Parkinson hastalarında, HPV.de maksimum R-R intervali ve SSR amplitüdü ortalaması kontrol grubuna göre düşük, SSR latansı uzun bulundu (p, Parkinson.s disease (PD) is the most common movement disorder besides essential tremor and the second most common neurodegenerative disease. Although the majority of problems for Parkinson.s disease patients are motor (tremor, slowness, rigidity, gait difficulties, imbalance), the nonmotor complications of this disease can be quite significant. Autonomic dysfunction is a common non-motor feature of PD which can include orthostatic hypotension, sialorrhea, bowel and bladder dysfunction, sexual dysfunction, and abnormal sweating. Autonomic symptoms occur in virtually all patients with PD at any stage of their disease and contribute to the disease burden. It has been estimated that over the course of PD more than 90% of patients experience symptoms of autonomic dysfunction, which can have a negative impact on quality of life. The aim of this study, sympathetic and parasympathetic system function to assess PD by using non-invasive electrophysiological autonomic tests that SSR and RRIV, determine the autonomic symptoms and severity by applying a questionnaire SCOPA-AUT which developed to assess autonomic symptoms in patients with PD. In our study, 43 patients received the diagnosis of PD and followed by the polyclinic and clinic of the Department of Neurology at Süleyman Demirel University and as the control group, 43 individuals whom were the similar age and gender characteristics of the patients group were included. Parkinson patients with maximum R-R interval during HPV and the SRR amplitude average was lower and SSR latency higher than the control group (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Video-EEG Monitoring Aracılığı ile Non-Epileptik Psikojen Nöbet Tanısı Alan Hastaların Takibi Non-epileptik psikojen nöbet (NEPN) tanılı hastalarda düşük eğitim düzeyi, düzensiz aile yapısı, düşük sosyoekonomik düzey, azalmış yaşam kalitesi, eşlik eden psikiyatrik hastalık komorbidite, geç başlangıç yaşı gibi faktörler tedaviye direnç nedenleri arasında önemli rol oynamaktadır. Farmakolojik tedaviler ve psikoterapi gibi tedavi yöntemlerine rağmen prognoz genellikle kötüdür. Bu çalışmada NEPN'li hastalarda prognozu etkileyen faktörler ve NEPN'nin yaşam kalitesine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmamıza 2013-2020 yılları arasında SDÜTF Hastanesi Nöroloji kliniğinde VEM'de takip edilerek NEPN tanısı alan 54 olgu dâhil edilmiştir. Olguların sosyodemografik özellikleri, semiyolojik özellikleri, AEİ rejimi, tanıda gecikme süresi, psikostresör faktörler, psikiyatrik özellikler ve tanı sonrasında nöbetsizlik oranları incelenmiştir. Depresif belirtilerin şiddeti, organik ve psikiyatrik belirtilerin düzeyi ve yaşam kalitesini değerlendirmek amaçlı ölçekler (BDI, SCL90R, SF-36) uygulanmıştır. Olguların 20'sinde (%37) nöbetsizlik izlenmiştir. Semptom başlangıç yaşı ile tedaviye direnç arasında zayıf bir ilişki saptanmıştır. NEPN'lerin, evli olan olgularda anlamlı düzeyde daha fazla tekrarladığı görülmüştür. Epilepsinin eşlik ettiği olgularda eğitim süresi daha düşük olup, bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Düşük eğitim seviyeli olgularda tedavideki sonuçlar olumsuzdu. Tanıda gecikme süresi ortalama 5,57 ± 7,49 yıl olup, tanıda gecikme ile nöbetsizlik arasında bağıntı izlenmemiştir. Klinik takipte nöbetsizlik NEPN ve epilepsi tanısı birlikte olanlarda daha düşük oranda saptanmış olup aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. NEPN ve epilepsi tanısının birlikte görüldüğü olgularda çoklu AEİ kullanımı istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazlaydı. NEPN'lerin süresi ile nöbetsizlik arasında ilişki olmadığı dikkatimizi çekti. VEM takibindeki nöbetlerin %38,9'unun akinetik NEPN, %46,3'unun generalize motor NEPN, %9,3'ünün subjektif NEPN, %5,6'sının fokal motor NEPN olduğu tespit edildi. Nöbetsizlik ve cinsiyet ile NEPN semiyolojisi arasında da ilişki saptanmamıştır. AEİ'leri kademeli olarak kesilen ya da kesilme sürecinde olanlarda NEPN'lerde iyileşme oranı daha fazla görülse de, bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi. Konversiyon bozukluğuna eşlik eden ek tanıların olduğu olguların sayısı, NEPN'leri iyileşen ve devam eden gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi. Psikiyatrik takibe uyumlu olanlarda nöbetsizlik istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazla bulundu. Tedaviye dirençli olgularda daha fazla somatik yakınma, ağrı, genel sağlık algısında kötüleşme, fiziksel işlevsellik kaybı, yorgunluk belirtileri, depresif belirtiler, fobi, kaygı düzeyinin olduğu dikkatimizi çekti. Epilepsi eşlik eden ve etmeyen olgular arasındaki mevcut ölçek parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Sonuç olarak; klinik takip sürecinde nöbetsizlik düşük oranda gözlenmiştir. NEPN'lerde genç yaş, bağımsız yaşam, yüksek eğitim düzeyi, tedavi sürecine uyum, eşlik eden epilepsinin olmaması, psikosomatik belirtilerin daha az olması, fiziksel veya sosyal kısıtlanmanın daha az olması iyi prognoz ile ilişkili olabilecek belirteçler olarak değerlendirilmiştir. Anahtar Kelimeler: Epilepsi, elektroensefalografi, konversiyon bozukluğu, psikojenik nöbet, Follow-Up of Non-Epileptic Psychogenic Seizure Patients Diagnosed via Video-EEG Monitoring Factors such as lower education level, disfunctional family, lower socioeconomic status, decreased quality of life, underlying psychiatric disease comorbidity, later age onset have a significant role among the reasons of resistance to treatment in patients with non-epileptic psychogenic seizures (NEPS). Prognosis is often poor, despite treatment modalities such as pharmacological treatments and psychotherapy. In this study, it was aimed to evaluate the factors affecting the prognosis and the effect of NEPS on the quality of life in patients. Our study includes 54 participants who were diagnosed with NEPS between 2013-2020 (last 7 years) in Süleyman Demirel University Faculty of Medicine Neurology Clinic Video-EEG Monitoring (VEM) Unit. Sociodemographic characteristics, semiological characteristics, antiepileptic drug (AED) regimen, delay in diagnosis, psychostressor factors, psychiatric characteristics and seizure free rates after diagnosis were analysed. Psychiatric scales (BDI, SCL90R, SF-36) were used to evaluate the severity of depressive symptoms, the level of organic and psychiatric symptoms and quality of life. Twenty participants (37%) were seizure-free at follow-up. A weak relationship was found between age at symptoms onset and resistance to treatment. We found that NEPS continued in the married group at a statistically significant level. In cases with low education level, the results of the treatment are poor during the follow-up. The mean delay in diagnosis was 5.57 ± 7.49 years, and no relationship was observed between delay in diagnosis and seizure-free status. Seizure-free rates were found at a lower rate in patients with concomitant epilepsy, and the difference was statistically significant. The history of multiple AED use was statistically significantly higher in patients with concurrent epilepsy. It drew our attention that there was no correlation between the duration of NEPSs and seizure-free. When the seizures in the VEM Unit were analysed, we found that 38,9% were akinetic NEPS, 46,3% were generalized motor NEPS, 9,3% were subjective NEPS, and 5,6% were focal motor NEPS. There was also no relationship between seizure-free status and gender and NEPN semiology. Although the rate of seizure-free in NEPSs is higher in those whose AEDs are discontinued gradually or are in the process of discontinuation; this difference was not statistically significant. The number of cases with secondary psychiatric diagnoses in addition to conversion disorder did not differ significantly between the groups whose NEPSs recovered and continued. Seizure remission was found to be statistically significantly higher in those who were compatible with psychiatric follow-up. We found that there were more somatic complaints, pain, worsening of general health perception, loss of physical functionality, fatigue symptoms, depressive symptoms, phobia and anxiety in patients resistant to treatment. No statistically significant difference was found in the current scale parameters according to the presence or absence of epilepsy in NEPS. As a result; seizure remission was observed at a low rate during the follow-up period and the outcome was generally poor. Earlier age onset, marital status, higher education level, better adaptation to the treatment, absence of concommitant epilepsy, less psychosomatic symptoms, less physical/social restriction may affect the outcome in patients with NEPS. Keywords: Epilepsy, electroencephalography, conversion disorder, psychogenic seizure, Tez (Uzmanlık-PhD) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2021., Kaynakça var.

Epilepsi tam olarak anlaşılmayan biyokimyasal ve moleküler olaylardan kaynaklanan yaygın ve heterojen bir nörolojik hastalıktır. Oksidatif stresin epilepsi patofizyolojisinde önemli rol oynadığı ileri sürülmektedir. Selenyumun (Se) epileptik hastalarda antioksidan savunma mekanizmasını düzenleyerek nöronal hasara karşı koruma sağladığı bildirilmiştir. Topiramatın (TPM) nöroprotektif etkisi birçok çalışmada rapor edilmiş olmasına rağmen muhtemel etki mekanizması tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, TPM ve Se.nin PC12 hücrelerinde, lipid peroksidasyonu, glutatyon (GSH), glutatyon peroksidaz (GSH-Px), sitozolik Ca+2 salınımı ve hücre canlılığı üzerine etkilerini incelemektir. PC12 hücreleri; kontrol, TPM, Se, H2O2, TPM+H2O2, Se+H2O2, Se+TPM ve Se+TPM+H2O2 olmak üzere sekiz gruba ayrıldı. H2O2, TPM and Se.nin doz ve süreleri hücre canlılığını değerlendirmede kullanılan MTT analizine göre belirlendi. Hücreler 10 .M TPM ile 5 saat ve 500 .M Se ile 10 saat inkübe edildi. Ardından hücreler analizden önce 10 saat boyunca 100 .M H2O2 ye maruz bırakıldı. Lipid peroksidasyon düzeyi; kontrol, TPM, Se, Se+TPM, Se+H2O2, TPM+H2O2 ve Se+TPM+H2O2 gruplarında H2O2 grubuna göre anlamlı olarak düşük saptandı (p, Epilepsy is a common and heterogeneous neurological disorder arising from biochemical and molecular events that are incompletely understood. It has been widely suggested that oxidative stress products play an important role in the pathophysiology of epilepsy. It has been reported that selenium (Se) provides protection against the neuronal damage in patients with epilepsy by restoring the antioxidant defense mechanism. The neuroprotective effects of topiramate (TPM) have been reported in several studies but the putative mechanism of action remains elusive. The aim of this study is to investigate the effects of TPM and Se on lipid peroxidation, glutathione (GSH), glutathione peroxidase (GSH-Px), cytosolic Ca2+ release and cell viability in PC12 cells. PC12 cells were divided into eight groups namely control, TPM, Se, H2O2, TPM+H2O2, Se+H2O2, Se+TPM, Se+TPM+H2O2. The doses and times of H2O2, TPM and Se were determined by MTT assay which is used to evaluate cell viability. Cells were incubated with 10 .M TPM for 5 hours and 500 .M Se for 10 hours. Then, cells were exposed to 100 .M H2O2 for 10 hours before analysis. Lipid peroxidation levels were significantly lower in the control, Se, TPM, TPM+H2O2, Se+H2O2, Se+TPM, Se+TPM+H2O2 groups than in the H2O2 group (p, Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Diyabetes Mellitus (DM) insülin sekresyonu ve/veya insülin etkisinde oluşan bozukluklar sonucu; organizmanın karbonhidrat, yağ ve proteinden yeterince yararlanamadığı kronik hiperglisemi ile seyreden kronik metabolik bir sendromdur.Hastalığın klasik semptomları poliüri, polidipsi, polifaji veya iştahsızlık,halsizlik, çabuk yorulma, ağız kuruluğu, noktüridir. Diyabetin geç komplikasyonlarından en sık görüleni Diabetik Polinöropati (DPN) dir. Diyabetik nöropatinin varlığının saptanmasında altın bir standart yoktur.Tanı için 5 tanı yönteminde biri uygulanır; bu yöntemler semptom skorlama, fizik muayene skorlaması, kantitaif duysal test (QST), kardiyovasküler otonomik fonksiyon testi (cAFT) ve elektrodiagnostik çalışmalar (EDS) dır.Bizim çalışmamızda Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji Polikliniğinde DM tanısı ile izlenen ve öykülerinde diğer periferik nöropati yapabilecek nedenler olmayan hastalar çalışmamıza alındı.Olguların demografik bilgilerinin saptanması için Michiagan Diabetic Care Profile anketi temel alınarak hazırlanan ve türkçeleştirdiğimiz anket kullanılmıştır.Olgulara Michigan Neuropathy Screening Instrument (MNSI) testi uygulanmıştır.Olguların ENMG çalışmalarında median, ulnar, peroneal, tibial motor sinir ileti hızları, median, ulnar ve sural duysal sinir ileti hızlarına bakılmıştır.Diyabetik hastaların %83,8.de polinöropati varken, %16,2 .sinde polinöropati tespit edilmemiştir.Polinöropatisi olan hastaların yaş ortalaması (59,2 ł 9,8), polinöropatisi olmayanlara (49,0 ł 15,2) göre daha yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı tespit edilmiştir.Polinöropatisi olanlarda HbA1c düzeyleri ortalaması (8,5 ł 2,4) olmayanlara (7,4 ł 2,1) göre yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur MNSI toplam skor bakımından polinöropati olup olmaması istatistiksel anlam içermemektedir Polinöropatisi olan hastaların toplam hastalık süreleri ortalaması (10,3 ł 8,1), polinöropatisi olmayan hastalara göre (5,8 ł 4,3) yüksek bulunmuştur.Hastalık süresi ve HbA1c arttıkça, ENMG ölçümlerinde bulunan hız, amplitüd düzeylerinin düştüğü latans sürelerinin uzadığı bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Diyabetes mellitus, Diyabetik Nöropati, MNSI, ENMG, Diabetes Mellitus is a chronic syndrome that causes chronic hyperglycemia and the organism can not use carbonhydrate, fat and protein enough because of the deficency of insülin secretion or/and insulin effectiveness. Diabetes Mellitus has classic clinical symptoms such as polyuria, polydipsia,polyphagia or anorexia, asthenia, getting easily tired, xerostomia, nocturia. Diabetic Polyneuropaty (DPN) is a late complication of Diabetes Mellitus which is seen most frequently among other late complications. There is not a gold standart test for DPN.There are five different diagnosis methods which are sympthom scoring, hysical examination scoring, Quantitative Sensory Test (QST), Cardiovasculer Autonomic Function Test (cAFT) and electrodiagnostic studies (EDS). In our study we recruited the patients who are being fallowed by Süleyman Demirel University School of Medicine Endocrinology Department outpatient unit and who have been diagnosed as DM and who didn.t have any other medical history that could cause pheripheric polyneuropaty.For establishing demographical features of the subjects we used Michiagan Diabetic Care Profile Questionnaire that was adapted in Turkish by us.We administered Michigan Neuropathy Screening Instrument (MNSI) to the subjects. We examined median, unlar, peroneal, tibial motor nerve transmission speed; median, unlar and sural sensory nerve transmisson speed of the subjects.We discovered 83.8% polyneuropathy of all diabetic subjects. The subjects. who have polyneuropathy mean age was 59,2 ł 9,8 and whose mean age was found higher and statistically significant by comparing the others who haven.t got polyneuropathy.The ones. who have polyneuropathy HbA1c levels mean scores were found higher (8,5ł 2,4) and statistically significant by comparing the ones who haven.t got polyneuropathy (7,4 ł 2,1).We didn.t found any statistically significant results of MNSI total score when we compared the subjects who have polyneuropathy and who haven.t.The ones. who have polyneuropathy duration of ilness mean scores were found higher (10,3 ł 8,1) by comparing the ones who haven.t got polyneuropathy (5,8 ł 4,3).The higher HbA1c levels and the longer duration of illness were corraleted with lower speed and amplitude and longer latans time of ENMG measurements. Keywords: Diabetes Mellitus, Diabetic neuropathy, MNSI, ENMG, HbA1c, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Metotreksat yaygın olarak kullanılan sitotoksik antikanser bir ilaçtır. Kanser hastalarında MTX'in neden olduğu nörotoksisite önemli klinik bir problemdir ancak MTX nörotoksisitesinin mekanizması henüz tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmanın amaçları; 1). Rat siyatik sinir ve spinal kordunda, MTX'in neden olduğu nörotoksisitenin patogenezinde MDA, SOD, CAT ve GSH-Px'in olası rolünü araştırmak. 2). Rat siyatik sinir ve spinal kordunda MTX'in neden olduğu nörotoksisitede CAPE'nin antioksidan koruyucu etkisinin olup olmadığını belirlemektir. Toplam 19 adet Wistar rat üç deneysel gruba ayrıldı. Grup 1; Kontrol grup, Grup 2; MTX grup, Grup 3; MTX+CAPE grup. Deneyin 2. gününde tek doz intraperitoneal olarak (i.p.) 20 mg/kg MTX, grup 2 ve 3'e verildi. Grup 3'e CAPE 10 l^mol/kg/gün i.p. olarak 7 gün verildi. Deneyin 8. günü ratlar sakrifiye edildi. Ratların siyatik sinir ve medulla spinalis dokularında CAT, GSH-Px, SOD enzim aktiviteleri ve MDA seviyelerine bakıldı. Siyatik sinir ve spinal kord dokusunda kontrol grubu ile karşılaştırdığında CAT ve GSH-Px aktivitelerinde artış bulundu. MTX+CAPE ile MTX grup karşılaştırıldığında CAT ve GSH-Px aktivitelerinde azalma saptandı. MTX grupta spinal kord dokusunda SOD aktivitesi kontrolle karşılaştırıldığında azalma saptanırken siyatik sinirde anlamlı fark bulunmadı. Spinal kord dokusunda SOD aktivitesi MTX+CAPE grubunda MTX grupla karşılaştırıldığında anlamlı derecede artış bulundu. MTX grup ile kontrol grubu arasında SOD aktivitesi açısından anlamlı fark görülmedi. MDA seviyesi MTX grupta kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti. MTX+CAPE grubunda MDA seviyeleri MTX grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu. Bu sonuçlar; MTX'in rat siyatik sinir ve medulla spinalisinde oksidatif stresi artırdığını ve CAPE'nin antioksidan etkisi nedeniyle oksidatif strese karşı koruyucu etkisini gösterir. Anahtar kelimeler: Kafeik asit fenetil ester, Metotreksat, Oksidatif stres, Siyatik sinir, Medulla spinalis., Methotrexate (MTX) is widely used as a cytotoxic chemotherapeutic drug. MTX-associated neurotoxicity is an important clinical problem in cancer patients, but the mechanisms of MTX-induced neurotoxicity have not yet been known exactly. The aims of the current study were (1) to investigate the possible role of MDA, SOD, CAT and GSH-Px in the pathogenesis of MTX-induced neurotoxicity and (2) to determine whether there is a putative protective effect of CAPE on MTX-induced neurotoxicity in the spinal cord and sciatic nerve of rats. A total of 19 adult Wistar male rats were divided into three experimental groups. Group I, control group; group II, MTX-treated group; group III, MTX+CAPE-treated group. MTX was administered to MTX and MTX+CAPE groups intraperitoneally (i.p.) with a single dose of 20 mg kg-1 on the second day of experiment. CAPE was administered to MTX+CAPE group i.p. with a dose of 10 [imol kg-1 day-1 for 7 days. The rats were sacrificed at the 8th day of experiment. The activities of the enzymes SOD, CAT and GSHP-x, and levels of MDA were studied in the sciatic nerve and spinal cord tissues of the rats. In the sciatic nerve and spinal cord tissue, the activities of CAT and GSH-Px were increased in MTX group in comparison with control group. CAPE treatment with MTX decreased CAT and GSH-Px activities in the neuronal tissues of rats significantly in comparison with MTX group. In the spinal cord tissue, the activity of SOD in the MTX group decreased to comparison with control group but in the sciatic nerve not significant difference. In the spinal cord of rats, the activity of SOD was increased in CAPE+MTX group when compared with the MTX group. There were no significant differences in the activity of SOD between the rats in the MTX+CAPE group and the control group. The level of MDA was higher in MTX group than the control group. CAPE administration with MTX injection caused a significant decrease in MDA level when compared with MTX group. These results reveal that MTX increases oxidative stress in sciatic nerve and spinal cord of rats and CAPE has a preventive effect on the oxidative stress via its antioxidant capacity. Key words: Caffeic acid phenethyl ester, methotrexate, oxidative stres, sciatic nerve, spinal cord., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2006., Kaynakça var.

Amaç: Çalışmamızda yeni tanı konmuş ve tedavi başlanmamış idiopatik veya demir eksikliği saptanan HBS’li hastalarda H-refleksi (istirahatte ve plantar fleksiyonda), periferik sessiz period, F-Yanıtı incelemeleri yaparak spinal motor sistem eksitabilitesinde elektrofizyolojik bir değişiklik olup olmadığını ve değişiklik olursa bunun tanıya katkıda bulunup bulunmayacağını araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Çalışmaya Süleyman Demirel Üniversitesi Genel Polikliniğinde HBS tanısı alan, tedavisiz durumda yaşları 18 ile 68 arasında değişen (ort.±SS=38.67 ±17,39) 15’i bayan 15’i erkek 30 HBS hastası ve yaşları 18 ile 77 arasında değişen (ort.±SS=37.12±16.90) 17’si bayan 13’ü erkek 30 sağlıklı gönüllüden oluşan bir kontrol grubu alındı. Sağ peroneal sinirin uyarımı ve sağ TA kasından, sağ tibialis posterior uyarımla gastrektemeus kasından, median sinir uyarımı APB kayıtla PSP süresi, soleus kasından kayıtla H-refleksi incelemesi ve H-latansı, M latansı H ve M amp. ile H/M oranı bakıldı. Bulgular: İstirahat esnasında bakılan H refleksinde maksimum H amplütüdü ve H/M oranı hasta ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Plantar fleksiyon esnasında bakılan H refleksine hasta ve kontrol grubu arasında fark bulunmamıştır. APB, TA, GAST kaslarında yapılan PSP çalışmalarında TA kasında PSP süresinde hastalarda konrol grubuna oranla istatistiksel açıdan anlamlı oranda kısalma saptanıldı F yanıtlarındaki latansları arasında fark olmaması, sinir iletimlerinin normal olması bize periferik sinirlerde pataloji olmadığını düşündürdü. Sonuç olarak bizim çalışmamızda HBS li grupta kontrol grubuna göre TA kasında PSP süresi kısalmış olması ve GAST kasında anlamlı farkın bulunmaması, ancak H Refleksi çalışmasında istirahatte H-amplitüdünün HBS’li grupta kontrollare göre yüksek bulunması ile HBS’lilerde L4-L5-S1 düzeylerinde spinal segmental inhibisyonun azaldığını, fakat L4-L5 segmentlerinde ki inhibisyon azalması ile S1 düzeyindeki inhibisyon azalmasının farklı mekanizmalarla olabileceğini düşündürmüştür. Yorum: Bu çalışma HBS ‘de spinal düzeyde inhibisyonda azalma olduğunu düşündürmüştür. Anahtar Kelimeler: Huzursuz Bacaklar Sendromu, H-refleksi, periferik sessiz period, Purpose: In our study, we aimed to research whether there is a electrophysiological difference or not and if it is helpful on diagnose in spinal motor system excitability by studying H-Reflex (on rest or on plantar flexion), periferal silent period, F-answer on newly diagnosed and untreated patients with restless leg syndrome which is idiopathic or with iron defiency. Material and Methods: In the study,30 healthy volunteer (17 Female, 13 Male) between the ages of 18 and 77 (avrg.±SS=37.12±16.90 year ) were included in a control group and 30 untreated RLS patients(15 Female, 15 Male) between the ages of 18 and 68 (avrg.±SS=38.67 ±17,39) who are diagnosed in Suleyman Demirel University Hospital General Polyclinic. From the right TA muscle with right peroneal nerve stimulation, from gastrektemeus muscle with right posterior tibial muscle stimulation, PSP time with stimulation of the median nerve APB record, with recording from soleus muscle; H-reflex examination and the H-latency, M- latency, H and M amp. and H / M ratio were measured. Results: Maximum H amplitude on H reflex which is studied on resting and H/M ratio were statistically significant between the patient and control groups. In PSP studies which are done in APB, TA and GAST muscles, PSP time in TA muscle was statistically significantly shorter in patients compared to the control group. Because there was no difference between F latency responses and nerve transmissions were normal we thought there aren’t any pathology in peripheral nerves. In conclusion, group with RLS has shorter PSP time on TA muscle than the control group. There were no significant difference on GAST muscle but H amplitude were higher in the RLS patients than in the control group on H reflex studies at resting. On RLS patients inhibition of spinal segmental were decreased on L4-L5-S1 levels. We think the mechanism of inhibition decrease on L4-L5 levels and on S1 level is different because of the results we found. Comment: This study suggest that there is a decreased inhibition on spinal level. Keywords: Restless Leg Syndrome, H-reflex, periferal silent period, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Nöroloji Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Kronik günlük bas ağrısı; oldukça sik görülen, sınıflandırma ve tedavisi konusunda henüz bir fikir birliğine varılmamış olan tedaviye dirençli bir bas ağrısı tipidir. Tedavi oldukça zor ve uzun sürelidir. Birçok çalışmada VPA'in migren tedavisinde etkili olduğu saptanmıştır. Bundan dolayı VPA FDA tarafından migren tedavisinde kullanılması için onaylanmıştır. Fakat KGB'da kullanımıyla ve etkinliği ilgili yeterli çalışma yoktur. Çalışmamızın amacı kronik günlük bas ağrısında VPA tedavisinin sonuçlarını plasebo kontrollü olarak değerlendirmektir. Çalışmaya kronik günlük bas ağrısı tanı kriterlerini karşılayan 70 hasta dahil edilmiştir. Tanı amacıyla hastalar ayrıntılı bir ankete tabii tutuldular. Hastaların 40'na VPA 30'una plasebo tedavi verildi. Tedavi sonucunda VPA alan grupta plasebo grubuna göre ağrı şiddetleri, ağrı sıklıkları ve süreleri, analjezik ilaç alımı oranlarında belirgin azalma saptandı. Plasebo alan gruptaki hastalarda da ağrı şiddetlerinde bir miktar azalma gözlenirken, ağrı sıklıklarında ve sürelerinde değişiklik yoktu. Ayrıca tedavinin 1. ve 3. aylarında genelde olan ağrı şiddetinde anlamlı değişiklik olmamasıyla tedaviye alınan cevabin tedavinin ilerleyen zamanlarında değişiklik göstermediği sonucuna varılmıştır. Kronik migrenli ve kronik gerilim tipi baş ağrılı alt grupları karsılaştırdığımızda ise, VPA alan kronik migrenli grupta, plaseboya göre geneldeki ağrı şiddeti, en şiddetli ağrı seviyesi, ağrı süreleri ve ağrı sıklığı değerlerinde tedavinin erken dönemlerinde başlayan ve ilerleyen dönemlerinde daha da belirginleşen anlamlı bir azalma mevcuttu. Kronik migrenli hastalarda, VPA'in etkinliği plasebo grubundakine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde etkili bulundu. Anahtar Sözcükler: Kronik günlük bas ağrısı, Kronik migren, Kronik gerilim tipi bas ağrısı, valproik asit, plasebo., Chronic Daily Headache is a type of intractable headache that is seen frequently. The lack of universal agreement about classification and treatment makes it difficult to classify patients. Also its treatment is long and difficult. In many studies confirmed that sodium valproate is effective in migraine treatment. So Valproate is approved for migraine treatment by FDA. But there is not enough study for using and efficacy in chronic daily headache (CDH). The aim of this study is to evaluate the results of sodium valproate treatment in chronic daily headache with plasebo controlled. Seventy patient, who fulfilled the criteria of chronic daily headache, included in this study. A detailed questionnaire for each patient is applied for the diagnosis. Sodium valproate is applied in 40 patients and placebo in 30 patients. After the therapy, there was a significant deference between the sodium valproate given and placebo groups by means of the pain frequency and severity and drug usage rates. There was also an improvement in pain severity in placebo group, however no change was found in pain frequency and severity. Moreover, as there was no change in overall pain severity at first and 3rd months of treatment, it has been concluded that response to treatment does not alter by the time. When chronic migraine and chronic tension type headache subgroups were compared, there was a progressive improvement in sodium valproate given chronic migraine subgroup by means of general pain severity, the most severe pain level, pain durations and frequency than the placebo in the beginning and later courses of treatment. In patients with chronic migraine, the effectiveness of sodium valproate was found statistically higher than the placebo subgroup. Key words: Chronic daily headache, chronic migraine, chronic tension type headache, valproic acid, plasebo., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Periferik nöropati, diabetes mellitusun dizabilityete yol açan en yaygın komplikasyonlarından birisidir. Diyabete bagli periferik nöropatinin tanısında klinik bulgulardan ve elektrofizyolojik çalışmalardan yararlanılır. Elektrofizyolojik tanıda, rutin sinir ileti çalışmaları ve geç yanıtların oldukça duyarlı olduğu belirtilmiştir. Bu çalışmada A dalgalarının diyabetik polinöropati tanısındaki değerinin araştırılması amacıyla sağlıklı 30 birey ile, diyabet tanısı almış 32 hasta elektrofizyolojik olarak değerlendirildi. Motor, duyusal sinir ileti hızları değerleri ile F dalgaları ve A dalgaları median, ulnar, tibial ve peroneal, sinirlerden kaydedildi. Sağlıklı bireylerde incelenen 240 sinirin 25 inde kaydedilirken, diyabetik grupta ise incelenen 256 sinirden 61'inde A dalgaları saptandı. İki grup arasında A dalgalarının frekansı karsılaştırıldığında istatistiksel olarak fark saptanmazken, diyabetik grupta da polinöropatisi olan hastalar ile olmayanlar arasında da A dalgalarının frekansında anlamlı istatistiksel fark bulunmadı. Sağlıklı kontrol grubu ile polinöropatik diyabetik grup arasında da A dalgaları frekansında anlamlı istatistiksel fark yoktu. Bizim sonuçlarımız A dalgalarının sensivitesinin yüksek, özgüllüğünün ise düşük olduğunu gösterdi. Bu bulgularla polinöropatinin tanısında A dalgaları varlığının dikkatli yorumlanması önerilir. Anahtar Sözcükler; Diyabetik polinöropati, A dalgaları., Peripheral neuropathy is one of the most common and disabling complication of diabetes mellitus. In the diagnosis of peripheral neuropathy in diabetes, clinical findings and electrophysiological studies are used. Electrophysiologically routine nerve conduction studies and late responses are defined to be most sensitive. In this study the value of A waves as a diagnostic tool was investigated. For this purpose in 30 healthy subjects and 32 diabetic patients evaluated electrophysiologically. Motor and sensory nerve conduction values, F waves and A waves were recorded from the median, ulnar, tibial peroneal nerves. In healthy subjects 25 A waves from any of 240 nerve recorded. In diabetic patients A waves were obtainable from 61 of 256 nerves. Comparison of groups for the frequency of A waves revealed no statistical difference. Evaluation of diabetic patients as having polyneuropathy or not yielded no significant difference. There were also no statistical difference betweeen healthy controls and patients with diabetic polyneuropathy for the frequency of A waves. Our results showed a high sensitivity for A waves but the specify was very low. These findings suggest that the presence of A waves for the diagnosis of polyneuropathy should be interpreted with caution. Key words; Diabetic polyneuropathy, A waves., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2001., Kaynakça var.

Bugün PNL, ESWL tedavisinin başarısız olduğu büyük ya da multipl böbrek taşları ve alt kaliks taşları için primer tedavi seçeneği olmuştur. Çalışmamızda PNL ameliyatlarında başarıyı ve komplikasyonların gelişimini öngören etkenleri inceledik. Aralık 2008 ile Haziran 2009 tarihleri arasında böbrek taşı olan ve sadece PNL operasyonu yapılacak olan 18 yaş ve üzeri 64 olgu çalışmaya dahil edildi. Hastaların bilgileri prospektif olarak toplandı. Perkütan giriş kanalı, hasta yüzüstü pozisyondayken C-kollu floroskopi altında Amplatz dilatasyon sistemi kullanılarak oluşturuldu. İşlem sırasında taş kırmak için pnömotik litotriptör kullanıldı. Taşa (boyutu ve yerleşim yeri), işleme (giriş sayısı ve yeri) ve hastaya (yaş, VKİ) ait etkenlerin PNL başarı ve komplikasyonlarına olan etkisi incelendi. Klinik önemsiz taşlarla birlikte başarı oranımız %89,1.di. Ek tedavilerle bu oran % 93,8.e yükseldi. Hastaların %10,9.da ek tedavi seçeneklerine başvuruldu. Taş boyutu, yerleşimi, dilatasyon derecesi, başarıyı öngören etkenlerdir. Çok sayıda perkütan giriş yapmanın başarıyı etkilemediği görüldü. Çalışmamıza dahil edilen hastalarda tüm komplikasyon oranımız %59,4.tü (38 hasta da). Olguların 14(%21,9).ünde, postoperatif dönemde yüksek ateş görüldü ve en sık karşılaşılan komplikasyondu. Kan transfüzyonu gerektiren kanama dışında ciddi komplikasyonumuz olmadı ve %12,5 oranında görüldü. Taş yükünün fazla ve kompleks olduğu, interkostal ve çok sayıda giriş yapılan olgularda komplikasyon oranları fazlaydı. Hasta ile ilgili faktörlerin( yaş, VKİ) PNL başarı ve komplikasyon oranını etkilemediği görüldü. Çalışmamızdan, taş yerleşimi ve boyutunun, dilatasyon derecesinin PNL ameliyatlarında başarıyı, perkütan giriş yeri ve sayısının ise komplikasyon gelişimini öngören bağımsız etkenler olabileceği sonucu çıkartıldı. Yine çalışmamızdan ileri yaşlı hastalarda, obez ve morbid obez hastalarda, işlem öncesi böbrek taşına yönelik tedavi uygulananlarda da PNL.nin etkili, güvenli ve uygulanabilir olduğu sonucu çıkartıldı. Anahtar Kelimeler: Başarı oranı, Böbrek taşı, Kan transfüzyonu, Komplikasyon oranı, Perkütan nefrolitotomi., Percutaneous Nephrolitotomy (PNL) has been a treatment choice in cases with large and / or multiple renal caliceal stones and inferior caliceal stones, in which Extracorporeal Shock Wave Litotripsy (ESWL) intervention generally fails. A total of 64 cases above 18 years old with renal stones, who would undergone only PNL surgery between December 2008 and June 2009 dates have been included in this study. Data of the patients were collected prospectively. Percutaneous entrance canal was opened via using Amplatz dilatation system under C-armed fluoroscopy while the patient was at prone position. During the operation, pneumatic litotriptor device was used to break the stones. The effect of some factors related to stone (size and localization), operation (entrance number and localization) and patient (age, BMI) on the successfull outcome rate and complications of PNL was investigated. We have gained a 89.1 % of success rate after including also clinically unimportant stones. This rate has increased to 93.8 % with additional treatment. In 10.9 % of the patients, additional treatment was applied. The size, localization and dilatation degree of the stone are the predictor factors of successfull outcome. It has been found that making numerous percutaneous entrance has no effect on results. Our complication rate was 59.4 % (38 patients) in this study. Post-operative high ever as observed in 14 patients (21.9 %) and this was the most frequent omplication. There was no erious complication excluding hemorrhage which equires blood transfusion. Bleeding was ncountered with 12.5 % rate. Increased or omplex stone burden, multiple entrance number nd ntercostal intervention were actors affecting the complication rates. Patient related factors uchs age and BMI did not affect this rate. We have conluded that stone related factors (size, localization and dilatation grade) have effect on the outcomes of PNL operations, whereas percutaneous entrance numbers and localization are independent factors which predict the development of complications. Also, as a result of this study, we can say that PNL is an effective, reliable and easliy applicable method in elderly people, patients who were preoperatively treated for renal stones and obes / morbid obes cases. Keywords: Success rate, reanl stone, blood transfusion, complication rate, percutaneous nephrolitotomy., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Stroke is one of the major causes of long-term disability which brings about psychical and socioeconomic drawbacks for patients and their parents as well as medical institutions. In effect, it should form a basis in combating with the stroke to ascertain the risk factors and to eliminate these factors. Major diversities have been reported in the studies conducted for purposes of stroke etiology. The scarcity of the samples in the studies, the variety of the methods applied and the ethnic groups have highly likely contributed to the diversity of the results. The objective of this study has been to investigate the frequency of the prothrombin gene mutation on the progress of stroke. In our study, we have examined 238 patients who have not been struck by stroke and 238 stroke patients. Following the study, occurrence rates of merely Factor V H1299R, Factor V Leiden and . Fibrinojen -455GA mutations have been found expressively high in the stroke patients in comparison to control group (p0.05). Some other prothrombotical mutations such as Factor XIII V34L, MTHFR A1298C and MTHFR C677T have been detected in high ratios in both groups. However, no statistically significant difference has been found between the patient group and control group. To sum up, in the light of these information we have drawn the conclusion that the stroke ethiopathogenesis is multifactorial and that prothrombotical gene mutations can only form a risk factor when they appear together with other factors. Keywords: Stroke, Prothrombine gene mutations, Risk factors., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Epileptik nöbet kortikal nöronların kendini sınırlayıcı, anormal, hipersenkron deşarjlarına bağlı olarak ortaya çıkan beynin geçici fizyolojik disfonksiyonudur. Nöbetin tetiklediği nöronal ölümün etyolojisinde oksidatif stres de yer almaktadır. Artmış nöbet aktivitesi NMDA ve voltaj bağımlı iyon kanalları aracılığı ile hücre içi kalsiyumunu arttırır. Mitokondriyal kalsiyum artışı ile serbest radikal üretimi ve nöronal ölüm gelişir. ROT.nin yüksek konsantrasyonları nükleik asidler, lipidler ve proteinler için zarar vericidir. Lipidlerin ROT.ne maruziyeti sonucu oluşan son ürün MDA.dır. Enzimatik antioksidan savunma SOD, GSHPx ve CAT'ı içerir. Biz bu projemizde, deneysel olarak PTZ ile oluşturulan epileptik nöbet modelinde, beyin korteksinde, oksidatif stresin göstergeleri olan SOD, CAT, NO ve MDA düzeyleri üzerine PGB.in etkilerini araştırmayı amaçladık. Kırk adet Wistar Albino cinsi erkek rat randomize olarak dört eşit gruba ayrıldı. Birinci grup kontrol olup ikinci gruba tek doz PTZ uygulandı. Üçüncü ve dördüncü gruba 100 mg/kg/gün ikiye bölünmüş dozlarda intragastrik yolla iki gün PGB uygulandı. İkinci ve dördüncü gruplara tek doz PTZ (ip 50 mg/kg ) uygulanarak epileptik nöbet oluşturuldu. PTZ uygulamasından bir saat sonra tüm ratlar sakrifiye edilip beyin korteksleri çıkarıldı ve SOD, CAT, NO, MDA düzeyleri çalışıldı. Çalışmamızın sonuçları, PGB.in epileptik nöbet sırasında ratların beyin korteksinde oluşan oksidatif stresi önlediğini ve NO artışına yol açtığını göstermiştir. Oluşan NO artışının PGB.nin antiepileptik etkisine katkı sağladığını düşünmekteyiz. Ancak NOS inhibitörlerinin kullanıldığı çalışmalarla bu ilişkinin doğrulanması gerekmektedir. Anahtar Kelimeler: Epilepsi, Oksidatif stres, Pregabalin, Pentilentetrazol., Epileptic seizure is a temporary physiologic dysfunction of the brain caused by a self limited, abnormal, hypersynchronous electrical discharge of cortical neurons. Oxidative stres contributes to etiology of neuronal cell death which is triggered by seizure. Intense seizure activity typically initiates a massive influx of calcium ions via voltage gated and NMDA-dependent ion channels. Elevated mitochondrial calcium leads to production of free radicals which trigger acute neuronal cell death. At high concentrations, ROS can damage cell structures, nucleic acids, lipids and proteins. Final product of lipid oxidation by ROS exposure is MDA. Enzymatic antioxidant defences include SOD, GSHPx and CAT. In this experimental model of epileptic seizure induced by PTZ, we aimed to investigate the effect of PGB on SOD, CAT, NO and MDA levels, indicators of oxidative stress, in brain. Fourty male Wistar rats were randomly divided into four equal groups. First group was used as control and second group received a single dose of PTZ. Third and forth groups were given 50 mg/kg/BID PGB intragastrically for two days. Epileptic seizure was induced in group II and IV by administration of PTZ (ip 50 mg/kg). After one hours of PTZ administration all rats were sacrificed and brain cortex tissues were taken. SOD, CAT, NO and MDA levels were studied in brain cortex tissues. Our study results indicated that PGB prevents from oxidative stress and increases NO levels of rat brain cortical tissues during epileptic seizure. We think that increased NO contribute to PGB.s antiepileptic effect. On the other hand this relation needs to be confirmed by further studies using NOS inhibitor. Keywords: Epilepsy, Oxidative stres, Pregabalin, Pentylenetetrazole., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Geniş orta serebral arter (OSA) infarktları tüm iskemik inmelerin %1-10 kadarını teşkil eder. GOSA infarktlarında medikal tedavi yanında dekompresif kraniektomi de yapılmaktadır. Bu çalışmada geniş OSA infarktlı olgulardan, dekompresif cerrahi yapılanlar ile yalnızca medikal tedaviyle izlenenler arasındaki morbidite ve mortalite farklılıklarını karşılaştırmayı amaçladık.Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı'nda, 2007 – 2011 yılları arasında geniş OSA infarktıyla izlenen, dekompresif cerrahi ve yalnızca medikal tedavi (antiödem) uygulanan olgular çalışmaya dahil edildi.Toplam 42 hastanın 22’si erkek (%52.4) ve 20’si kadın (%47.6)’dı. Yaşları 40 ile 80 (ortalama 67.76 ± 10.6) arasındaydı. Olguların 22’si yalnızca medikal tedavi ile izlenirken 20’sine dekompresyon cerrahisi uygulandı. Birinci ay sonunda dekompresif cerrahi grubunda %40, medikal tedavi grubunda %36 olgu sağ kalmıştı (p: 0.808).Altmış yaş altındaki olgularda sağ kalım, 60 yaş üstüne göre anlamlı oranda yüksekti (p: 0.013). Semptomların başlangıcından sonraki ilk 6 saat içinde tedaviye başlanan, özellikle dekompresyon yapılan grupta olmak üzere bütün hastaların, birinci ayda sağ kalma oranı anlamlı olarak yüksek bulundu (p: 0.023). Birinci ay sonunda ilk 48 saat içinde dekompresif cerrahiye alınanların %50’si sağ kalırken, 48 saat sonrası cerrahiye alınanlar % 33 oranında sağ kalmıştı. Her iki tedavi grubu arasında fonksiyonel bağımlılık açısından anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç olarak; 60 yaş altı olgulardaki geniş OSA infarktlarında dekompresyon uygulananlarda medikal tedavi uygulananlara göre sağ kalma oranı fazla olmakla birlikte istatistiksel anlamlılığa ulaşmamıştır. Yine de literatür verileri eşliğinde değerlendirildiğinde, özellikle ilk 48 saat içinde, 60 yaş altı olgularda dekompresif cerrahinin daima göz önünde bulundurulmasının mortalite ve morbiditeyi azaltacağı kanısını taşımaktayız. Anahtar Kelimeler: Antiödem tedavi, dekompresif hemikraniektomi, infarktüs, inme, geniş orta serebral arter infarktüsü, Malignant middle cerebral artery (MCA) infarction is associated with 1-10 % of stroke. Decompressive craniectomy is performed in malignant MCA infarction besides medical treatment. The purpose of this clinical trial is comparing the differences in morbidity and mortality of malignant MCA infarction between decompressive surgery and conservative medical therapy only.The cases who were observed in Süleyman Demirel University Medical Faculty Neurology Department between 2007-2011 with malignant MCA infarction that treated with decompressive craniectomy and medical therapy (antiedema) only, were enrolled in this study.Of the 42 enrolled patients have 22 men (52.4 %) and 20 women (47.6 %).The ages are between 40-80 (mean 67.76 ± 10.6). Of the 42 patients in the trial, 20 were assigned to decompressive craniectomy and 22 to medical therapy only. At the end of first month, 40 % of surgical group and 36 % of medical treatment group survived (p: 0.808).Survival of the cases who are under 60, were significantly higher than the cases over 60 (p: 0.013). The survival rate of all patients who were treated within 6 hours after the symptoms onset, especially within the surgery group, was significantly higher at the end of the first month (p: 0.023). At the end of the first month, while the survival rate of the cases who were treated with decompressive craniectomy within 48 hours of stroke onset is 50 %, the survival rate after 48 hours of stroke onset is 33 %. There is no significantly statistical difference in functional outcome between both of the groups.As a result, although it can not reach statistical significance, survival rate of decompressive craniectomy group was higher than medical treatment group in the patients who are under 60 in malignant MCA infarction. However, evaluated with medical literature, decompressive craniectomy should be considered in patients who are under 60 and especially within 48 hours from symptoms onset, therefore mortality and morbidity can decrease. Keywords: Antiedema treatment, decompressive hemicraniectomy, infarction, stroke, malignant middle cerebral artery infarction, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, Nöroloji Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Analojik düşünme bir durum hakkındaki fikir ve düşünceleri başka bir duruma uyarlayabilme; bir sorun için geliştirilen çözüm önerilerini başka bir sorunun çözümüne aktarma yeteneği olarak tanımlanmaktadır. Analojik akıl yürütme çıkarım yapma ve yeniliklere uyum için önemlidir ve yürütücü işlevler ve çalışma belleği ile birebir ilişkilidir. Bu çalışmada Parkinson Hastalığı olan kişilerde non-motor bir belirti olarak analojik akıl yürütmenin etkilenip etkilenmediği irdelenmiştir. Çalışmaya 50 yaş ve üzerinde İdiyopatik Parkinson Hastalığı tanısı olan 32 hasta alındı. Yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi hasta grubu ile benzer özellikte olan 32 sağlıklı gönüllüde kontrol grubu olarak kullanıldı. Santral sinir sisteminde bilişsel etkilenmeye neden olabilecek sistemik hastalığı ve ilaç veya madde kullanımı olan, depresyonu ve belirgin kognitif etkilenmesi olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Parkinson hastaları açık olduğu dönemde değerlendirildi, Birleşik Parkinson Hastalığı Derecelendirme Ölçeği ve Hoehn-Yahr evrelemesi puanları hesaplandı. Hasta ve kontrol grubuna, geriyatrik depresyon ölçeği ve 9-HPT'i sonrasında nörokognitif testler uygulandı. Parkinson hastaları çalışma belleği ve dikkati değerlendiren geri sayı tekrarı, sembolleri kodlama ve üretebilme hızı, dikkatin uzamsal ve vektöryel dağılımı, motor ve bilişsel işlemleme hızı ve algısal kurulumu değişen talepler doğrultusunda değiştirebilme yetisi, kavram oluşturma, soyutlama, problem çözme, mental esneklik ve analojik düşünceyi ölçen testlerde kontrollere göre belirgin düşük performans göstermişlerdir. Açık ve örtük belleği değerlendiren sözel akıcılık testi ile ileri sayı eriminde kontrol grubuyla PH arasında fark izlenmezken özürlülük arttıkça örtük belleği değerlendiren fonemik akıcılık başarımı azalmakta ve bilgiyi işlemleme hızı, seçici dikkat ve bilişsel esnekliği değerlendiren stroop testinde harcanan süre artmaktaydı. Nöropsikolojik testlerle hastalık süresi ve yaş arasında anlamlı bağıntı saptanamamıştır. Bu çalışmaya herhangi bir kognitif yakınması olmayan hastalar seçilmesi ve hastalık süreleri literatürle karşılaştırıldığında daha kısa süreli ve hastalık şiddetinin daha az olmasıyla açıklanabilir. Bu çalışmada eğitim düzeyi ile dikkat, yürütücü işlevler, örtük bellek, bağıntılı öğrenme, kavram oluşturma, mental esneklik, soyutlama ve bozucu etkiye rağmen algısal kurulumu farklılaştırabilme yeteneği arasında bağıntılar gözlenmiştir. MMSE skoru yükseldikçe eşleşmiş bağımlı öğrenme, çalışma belleği ve işlemleme hızı artarken görsel tarama hızı ve dikkatin uzamsal dağılımı ve stroop testi için harcanan süre ve interferansın azalmakta olduğu gözlendi. Sonuç olarak, demansı olmayan Parkinson hastalarında dikkat ve yürütücü işlevlerde erken dönemden itibaren değişiklikler gözlenebilir. Akışkan zekânın bir ölçütü olan analojik akıl yürütme işlevleri de hastalık süresi ve şiddetinden bağımsız bir şekilde etkilenmiş olabilir., Thirty-two patients with PD (equal or above 50 years of age) and 32 sex, age, educational status matched healthy volunteers (as controls) were included. The subjects who had a systemic disease and using drugs affecting cognition, depression or marked affection of cognition functions were excluded. The patients with PD were evaluated during on period. The scores of Unified Parkinson's disease Rating Scale (UPDRS) and Hoehn-Yahr scale were estimated for each patient. Geriatric Depression Scale and neurocognitive tests were administered in both patients with PD and controls. As compared to controls, the patients with PD had a significantly lower performance in respect to working memory, digit span backward evaluating attention, decoding symbols and productivity speed, spatial and vectorial distribution of attention, speed of motor and cognitive processing and ability of changing perceptional configuration in accordance with changeable demands, concept formation, abstraction, solving problem, and the score of tests evaluating mental flexibility, and analogical reasoning. There was no significant difference between PH and controls in respect to verbal fluency test evaluating explicit and implicit memory as well as digit span forward; however, there was a negative correlation between achievement of phonemic fluency reflecting implicit memory and the degree of disability, and the degree of disability positively correlated to the length of expending time in Stroop test representing the speed of processing data, selective attention and mental flexibility. The relationship between age and the duration of the disease was detected in neuropsychological tests. This finding can be explained by patient selection (the patients without cognitive dysfunction were included), shorter disease duration and lower disease severity. We also found that there was an association between educational status and attention, executive function, implicit memory, associative learning, concept formation, mental flexibility, abstraction and the ability of task switching (despite of deteriorative affection). The increment of MMSE score was associated with an increment of associative learning, working memory and processing speed; however, it was associated with a decrement of visual scanning speed, spatial distribution of cautiousness and the duration of Stroop test and interference. In conclusion, attention and executive functions can be affected in patients with non-dementia PD, even at the early stage of the disease. In addition, the ability of analogic argument, which is a criterion of fluid intelligence, can be affected independently of the duration and the severity of the disease., Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Multipl skleroz (MS), santral sinir sisteminin ön planda beyaz cevherini etkileyen kronik inflamatuar demiyelinizan hastalığıdır. Kognitif bozukluk relapsingremitting multipl skleroz (RRMS) hastalarında sık karşılaşılan bir sorundur ve yaşam kalitesi üzerinde önemli rol oynamaktadır. MS hastalarının %30-70’inde kognitif bozukluk görülür. Bozukluklar tipik olarak bellek, dikkat, bilgi işleme fonksiyonlarındadır.Bu çalışmada erken evre MS hastalarındaki bilişsel bozulmanın paterninin belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmaya 30 RRMS hastası ve 30 sağlıklı gönüllü dahil edilmiştir.Tüm deneklere sözel ve görsel bellek, dikkat, yürütücü işlevler, görsel-uzamsal işlevler, lisan ve genel akıcı zekayı kapsayan geniş bir nöropsikolojik test bataryası uygulanmıştır. Özürlülük ve işlevselliğin etkilenen kognitif alanlarla ilişkisi de değerlendirilmiştir.MS hastaları dikkat ve yürütücü işlevleri değerlendiren tüm testlerde daha kötü bir başarım sergilemiştir. Bu kötü başarım Multipl Skleroz İşlevsel Bileşiği (MSFC) ve Genişletilmiş Özürlülük Durum Ölçeği (EDSS) ile bağıntılıdır.MS hastalarında temel olarak bellek ve dikkat bozuklukları bildirilmiştir.Bulgularımız çalışma belleği, dikkat ve yürütücü işlev bozukluğunun hastalığın erken evrelerinden itibaren diğer bulgulara eşlik edebileceğini düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler: Multipl skleroz, dikkat, bellek, yürütücü işlevler, görseluzamsal işlevler, MSFC, EDSS, Multiple sclerosis (MS) is a chronic-imflammatory demyelinating central nervus system disease affecting mainly the white matter. Cognitive impairment is a common problem in relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) patients and plays a major role in the quality of life. Cognitive impairment occurs in 30-70% of patients with MS. Deficits typically occur in memory, attention and information processing functions.In this study it is aimed to determine pattern of cognitive impairment in MS patients who are in the early hase of disease.Thirty RRMS patients and 30 healthy volunteers were included in the study.All subjects were administered a comprehensive neuropsychological test battery which encompases verbal and visual memory, attention, executive functions, visual spatial functions, language and general fluid intelligence. The relation of disability and functionality with affected cognitive domains were also evaluated.MS patient exhibited a worse performance in all tests evaluating attention and executive functions. This worse performance was correlated with Multiple Sclerosis Functional Composite (MSFC) and Expanded Diasability Status Scale (EDSS).MS patients are reported to have mainly memory and attention deficits. Our results suggest that a working memory and attention deficits and executive dysfunction may associate with other findings of the disease since early phases of disease. Keywords: Multiple sclerosis, attention, memory, executive functions, visualspatial functions, MSFC, EDSS, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Nöroloji Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Amaç: Bu çalışmamızda HFS'lilerde vestibüler sistemde etkilenme olup olmadığını, etkilenme varsa özelliklerini incelemeyi amaçladık. Materyal ve method: Çalışmaya nörolojik muayene ile HFS tanısı konulan 30 hasta ve kontrol grubuna 30 sağlıklı kişi dahil edildi. 30 HFS'li olgunun 22'si (%53,7) kadın ve 8'i (%42,1) erkekti. Yaş ortalaması 58,3 (±SD 9,9) olup, yaşlar 43 ila 69 arasında değişmektedir. Kontrol grubunun 19'u (%63,3) kadın ve 11'i (%36,6) erkekti. Yaş ortalaması 52,3 (±SD 13,2) olup, yaşlar 35 ile 70 arasında değişmektedir. Hastaların HFS süreleri, baş dönmesi, tinnitus, işitme kaybı vb kohleovestibüler yönden ayrıca sorgulandı. Hastalar idiyopatik veya postparalitik HFS'lilerden oluşmaktaydı. Hastalar botulinum nörotoksin (BoNT) uygulanarak takip edilen ve BoNT uygalanmadan takip edilenler olarak alt gruplara ayrıldı. Her olgunun anamnezi alınıp hastalara otoskopik muayene, baş boyun muayenesi ve nörolojik muayenede özellikle Fukuda, Romberg, göz açık Tandem ve göz kapalı Tandem yürüyüş testleri yapıldı. Anamnezde şikayet süresi, HFS tarafı, travma öyküsü, yüzdeki spazmı arttıran veya azaltan faktörler, polinöropati (PNP) ve distoni yönünden sorgulandı. Bulgular: Hasta ve kontrol grupları arasında boy, kilo ve yaş ortalamaları ile ilgili karşılaştırmada, yaş, kilo ve VKI bakımından anlamlı fark görülmezken, boy bakımından fark görüldü (P=0,01). HFS'li olgularda sağ ve sol tarafların etkilendiği olgu sayıları eşit olup 15 idi. Etyoloji yönünden 5 (%16,6) olgu postparalitik HFS iken, 25 (%83,3) olgu idyopatik HFS idi. Gruplar arasında etyoloji ve etkilenen taraf arasında karşılaştırma yapıldığında postparalitik HFS'li hastaların tümü sağ taraf etkilenmiş olgulardan oluşmaktaydı. Romberg testinde kontrol grubu ile hasta grubu arasında anlamlı fark buunmadı (p=0,83). Fukuda testinde HFS'lilerin 24 'ünde (%80) (15'i (%50) sola, 9'unda (%30) sağa) sapma varken, 6'sında (%20) sapma görülmedi. Kontrol grubunda Fukuda testinde tek olguda 10 derecelik sapma görüldü. Kontrol olgularında patolojik sapma görülmedi Fukuda testi sapma yönleri ile HFS etyoloji arasındaki ilişki anlamlı bulunmadı (p=0,468). BoNT uygulanan ve uygulanmayan hastalarda Fukuda Ortalama sapmaları yönünden anlamlı fark bulunmadı (p= 0,512). İlaç uygulanan ve uygulanmayan hastalar arasında da Fukuda Ortalama sapmaları yönünden anlamlı fark bulunmadı (p=0,543). İlaç ve BoNT uygulanan hastalar arasında Fukuda testi ortalama sapmaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p=0,641). Sonuç: HFS'li hastalarda Fukuda testinde ipsilateral 30 derece üstü sapmalar olduğu, Tandem gözü kapalı testin gözü açık teste göre bozuk olduğu görüldü. Bu bulgular idiyopatik HFS'lilerde de postparaltik HFS'lilerde olduğu gibi periferik sinir etkilenmesinin temel mekanizma olduğu görüşünü desteklemenin yanı sıra HFS'li hastalarımızda statik denge testlerinden olan (Romberg testinde) anlamlı bozukluk görülmezken; dinamik denge testlerinde (Fukuda testinde, göz açık Tandeme göre göz kapalı Tandem testi bozuk olanlar) bozukluğun anlamlı düzeyde korole olduğunu gördük.Bunu HFS'li olgularda vestibüler sistem etkilenmesinin de olduğu lehine yorumladık. Anahtar Kelimeler: Hemifasiyal spazm, Fukuda testi, Tandem testi, vestibuler etkilenme, Botulinum nörotoksin., Purpose: Although the etiology of hemifacial spasm (HFS) is to be certain, pathophsiology is still unclear. In this study we aimed to investigate wheter the vestibular system is attached basically in patient with HFS and if so the characteristic of the vestibular system. Materaials and Methods: 30 patients who were diagnosed with HFS by neurologycal examination and 30 healt person were included ın the study group.22 (53,7%) and 8 (42,1%) of the attended in this study. The average age was 58,3 and the age ranges from 43 to 65 years. In the control group the average age was 52,3 and the age ranges from 35 to 70. The HFS durations of the cases were also research in the cohleovestıbular directions sech as especially dizness, tinnitus, hearing loss etc. Idiopatic and post paralytic HFS were seperated a group of botulinum neurotoxin (BoNT) was applied and the group was followed up whithout BoNT applications. In every case anamnesis was taken and findings were recorded by performance otoskopic examination and neurologycal examination especially Fukuda, Romberg, eyes open and closed Tandem walking test of the patients. The history of complaints at the anamnesis was researched by the HFS side, trauma story factors that increase or decrease the spasm in the face additional discases (Polynoropathy, diystonia). Findings: While there was no significant difference in wright, age and BMI and the control groups there was a different in height (p=0,24). In the cases with HFS which was affected right and left sides were the same and it was 15. 5 (16,6%)cases were postparalytic HFS due to etiology and 25 (83,3%) cases were idiopatic HFS. When the etiology and the affected sıde were compared between the groups all of the patients with postparalytic HFS have consisted of right side affected patients. In the Fukuda test, 15 (50%) of the cases were deviated to the left, 9 (30%) were deviated to the right. 6 of the cases weren't observed the deviation. The relationship between the deviation directions of Fukuda test and HFS etiology was evoluated and there was no significant (p=0,48). Eyes open Tandem test for head trauma HFS cases was in computent in 1 (12,5%) of the 8 patients. Eyes closed Tandem test was ineffective in 3 (37,5%) patients. In the cases of the head trauma story in HFS cases both eyes open Tandem test inability(p=0,93) and eyes closed tandem test inability (p=0,12) weren't found significantly different from the not head trauma story. Fukuda average deviations were avoluted in patients applied BoNT (p=0,51). Fukuda average deviations were evoluated in patient applied medicine (p=0,543). There was no statistically difference between the general deviations of the Fukuda test and the patients who were applied with medicine and BoNT. Conclusion: In HFS patient it was seen that eyes closed Tandem test was distorted to the eyes open test. In Fukuda test ipsilateral 30 degrees above were deviated. These fİndİngs support the wiev thet peripheral nerve involvment is the main mechanism of action in idiopatic HFS as well as in postparalytic HFS. In patients with HFS while static balance tests (Romberg) have been disordered, dynamic balance tests have been significantly disordered we have interprated this in faver of the vestibular system effect in HFS cases. Keywords: Hemifacial spasm, Fukuda test, Tandem test, Vestibular involvement, Botulinum neurotoxin, head trauma., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2017., Kaynakça var.

Hipertansiyon dünya çapında önemli bir sağlık problemini teşkil etmektedir ve beyin, kalp ve böbrekler gibi hedef organlar üzerindeki etkileri dolayısıyla, mortalite ve morbidite için ciddi bir risk faktörüdür. Mikrodolaşımdaki yapısal değişiklikler, hipertansiyonla hedef organ hasarlanması arasındaki esas bağlantıyı teşkil eder. Oksidatif stres, hedef organ hasarlanmasının patogenezinde anahtar bir role sahip gibi görünmektedir. Hipertansiyon ve onunla ilişkili oksidatif stres, birçok santral sinir sistemi hastalığının patofizyolojisinde yer almaktadır. Anjiyotensin Konverting Enzim (ACE) inhibitörleri, hipertansiyon tedavisinde kullanılan etkili ve güvenilir ajanlardır. ACE inhibitörl erinin, vasküloprotektif ve antioksidan mekanizmalar aracılığıyla apopitozu önlediği bildirilmiştir. Bu çalışmada, bir ACE inhibitörü olan lisinoprilin L-NAME aracılı hipertansif ratların beyinlerindeki oksidatif stres ve antioksidan enzim etkinlikleri üzerindeki etkisini araştırmayı amaçladık. Sprague-Dawley cinsi, sekiz haftalık ve ağırlıkları 190 - 220 gram arası gelen 32 adet sıçan, bu çalışmaya dahil edildi ve dört eşit gruba ayrıldı: 1) Kontrol grubu, 2) L-NAME verilen grup (75mg/kg/gün) 3) L-NAME ve Lisinopril verilen grup ve 4) Lisinopril verilen grup (10mg/kg/gün). İlaçlar içme suyu ile verildi. Deney süresince ratların 1. haftada, 3. haftada ve 6.haftada "tail-cuff metoduyla kuyruklarından sistolik kan basınçları ölçüldü. Uygulama 6 hafta devam etti ve deney dekapitasyonla sonlandırıldı. Biyokimyasal analizde, beyin dokusundaki MDA, SOD, GSH-Px ve CAT düzeyleri ölçüldü. L-NAME verilen grupta, MDA, SOD ve CAT etkinlik seviyeleri kontol grubuna göre belirgin derecede yüksekti (p < 0.05). L-NAME ve lisinoprilin bir arada verildiği grupta, GSH-Px ve SOD seviyeleri kontrol grubundakilere göre daha yüksekti (p < 0.05). Fakat, sadece lisinopril verilen grupla kontrol grubu arasında herhangi bir farklılık yoktu (p > 0.05). Daha önce yapılan çalışmalarda, hipertansiyonun da merkezi sinir sisteminde oksidatif strese yol açabileceği ve ACE inhibitörlerinin bu çerçevede lokal bir antioksidatif etkiye sahip oldukları bildirilmiştir. Bu çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler, lisinoprilin hipertansiyonun beyin dokusunda yol açabileceği oksidatif hasarlanma etkisini önleyebileceğine işaret etmektedir. Anahtar Sözcükler: L-NAME (N-nitro L-Arjinin Metil Ester), hipertansiyon, lisinopril, oksidatif stres, antioksidan enzimler., Hypertension constitutes an important health problem worldwide and it is a major risk factor for mortality and morbidity because of its effects on target organs like the brain, heart, and kidney. Structural alterations in the microcirculation form a major link between hypertension and target organ damage. It seems that oxidative stress has a key role in the pathogenesis of target organ damage. Hypertension and related oxidative stres are involved in the pathogenesis of many central nervous system (CNS) diseases. Angiotensin Converting Enzymes (ACE) inhibitors are effective and reliable agents, which are used in hypertension treatment. It has been reported that ACE inhibitors could prevent apoptosis via vasculoprotective and antioxidant mechanisms. In this study, we aimed to investigate the effects of lisinopril, an ACE inhibitor on oxidative stress and antioxidant enzyme activities in brain tissues of L-NAME induced hypertensive rats. Thirty two Sprague-Dawley rats, which were eight weeks old and weighing between 190 - 220 grams, were included in this study and divided into four equal groups: 1) Control group (n=8); 2) L-NAME given group (75 mg/kg/day, n=8); 3) L-NAME plus lisinopril given group (n=8) and 4) only lisinopril given group (10 mg/kg/day, n=8). Drugs were given orally via drinking water. Treatments were continued for 6 weeks. Systolic blood pressures (SBP) were measured at the first, third and sixth weeks by using tail cuff method. All animals were sacrificed after six weeks of treatment. In biochemical analysis, MDA, SOD, CAT and GSH-Px activity levels were measured from the brain tissue. MDA, SOD and CAT activity levels were significantly higher in L-NAME given group, in comparison to the when control group (p < 0.05). In L-NAME plus lisinopril given group, GSH-Px and SOD levels were higher than the controls (p < 0.05). However, there was no statistically significant difference between the lisinopril given and control groups (p > 0.05). In previous studies, it has been reported that hypertension can also lead to oxidative stress in CNS and ACE inhibitors have a local antioxidative effect in this context. Data from the current study suggests that lisinopril can prevent the oxidative damage effect of hypertension in brain tissue. Key Words: L-NAME (N-nitro-L-arginine Methyl Ester), hypertension, lisinopril, oxidative stres, antioxidant enzymes., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2006., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Amaç: Epilepsi hastalarının tanısında ve doğru tedavide zorluklar yaşanmaktadır. Bir çok epilepsi tipi görgü tanıklarının yanlış ve eksik anlatımından dolayı doğru klasifiye edilememekte, dolayısıyla tedavisi de yanlış ya da eksik olmaktadır. Ayrıca epileptik nöbetler ile karışan diğer nöbet durumlarını klinik olarak ayırt etmek te kolay değildir. Amacımız Video EEG Monitarizasyonun (VEM) kliniğimizde epilepsi ve ayırıcı tanısına giren hastalıkların tanı ve takibindeki yeri ve önemini göstermek, kliğimize katkısını ortaya koymaktır. Gereç ve yöntemler: Çalışmamız Süleyman Demirel üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniği Video-EEG Monitorizasyon Ünitesi (VEMÜ)'nde, Ocak 2011 - Nisan 2015 arasında 18 yaş ve üzerindeki epilepsi, Psikojenik Non-Epileptik Sendrom (PNES) tanı ve kuşkusu olan, epileptik olduğundan kuşku duyulan uyanıklık ve/veya uykudaki hareket bozuklukları ve senkoplu olgulardan olmak üzere toplam 179 hastayı kapsamaktadır. Retrospektif olarak yapılan araştırmamızda muayene ve klinik bulguları kaydedilen hastaların VEM ile yapılan kayıtlar belirlemiş olduğumuz parametreler doğrultusunda değerlendirildi, elde edilen verilerin istatiksel analizi yapıldı. Bulgular: Hastalarımızın 102'si (%56.9) kadın ve 77'si (%43.1) erkekdir. VEM'e göre kayıt yapılan 179 olgunun; 78'inde (%43,1) epilepsi, 44'ünde (%24,3) PNES, 24'ünde (%13,3) uykuda hareket bozukluğu, 18'inde (%9,9) senkop saptandı. VEM'e göre 78 (%43,6) olguda epileptik aktivite saptanırken, geriye kalan 101 (%56,4) olguda epileptik akviteye rastlanılmamıştır. VEM süresince 77 (43%) hasta nöbet geçirmiştir. Bunların 44'üne (%57) epilepsi tanısı 33'üne de (43%) PNES tanısı konulmuştur. Epilepsi tanısı alan 3 (%1.6) hastada aynı zamanda PNES tanısı almıştır. Ayırıcı tanıda senkop düşünülen 26 hastanın 16'(%61.5)sına senkop tanısı konulmuştur. VEM ile rutin EEG'si anormal olan 44 hastadan 41'i (% 93,2) epilepsi, 2'si (% 4.5) PNES, 1 ( % 2.3) hastada da epilepsi ve PNES birlikte tespit edilmiştir. Rutin EEG'si normal olan 135 hastanın 37'sine (%27) epilepsi, 42'sine (%31) ise PNES tanısı konulmuştur, 55 hastada ise PNES veya epilepsi dışlanmıştır. VEM interiktal EEG'si normal olan 120 (%67) olgunun 26'sına(%21) epilepsi, 42'sine(%35) PNES tanısı konulmuştur. İnteriktal EEG'si anormal olan 59(%33) olgunun 52'sinde (%88) epilepsi, 2'sinde (%3) PNES saptanmıştır. AEİ tedavi alan 110 hasta bulunmaktadır. Bu hastaların 30'una PNES, 64'üne epilepsi tanısı konulmuştur. 16 hastaya spesifik tanı konulamamıştır. Yani tedavi almaktayken PNES tanısı konulan ve spesifik tanı konulamayan toplam 46 hastanın ilaç tedavisi dozu azaltılarak kesilmiştir. Sonuç: Kliniğimizde VEM sayesinde epilepsiyle karıştırılan ve hatta epilepsi olmadığı halde AEİ almasına rağmen nöbetlerin arttığı; PNES, senkop, uyku ve hareket bozukluğu ile epilepsiyle birlikte olan PNES tanıları ayrıştırılmıştır. VEM'in başarı oranı(verimlilik) %91,6 gibi yüksek oranda saptanmıştır. Rutin uyanıklık ve uyku EEG si normal olduğu durumlarda VEM katkısı epilepsi için %27, PNES için %31 olmak üzere toplamda %58 oranda tanıyı kesinleştirmekte fayda sağlamıştır. Anahtar Kelimeler: Epilepsi, Psikojenik non epileptik sendrom, Epileptik nöbet, Psödonöbet, Senkop, Video-elektroensefalografi monitorizasyon, EEG, Objective: There are difficulties in diagnosis and correct treatment of epilepsy patients. Many types of epilepsy cannot be correctly classified due to inaccurate and incomplete expression of the witnesses therefore the treatment is inaccurate or incomplete as well. Also, epileptic seizures which complex with other seizures are not easy to distinguish clinically. Our objective is to demonstrate the role and the importance of Video EEG Monitoring in differential diagnosis and follow-up of diseases and epilepsy in our clinic and to determine the contribution to our clinics. Materials and methods: Our study includes a total of 179 patients that have epilepsy aged 18 years and over and patients who diagnosed with Psychogenic Non-Epileptic Syndrome (PNES), suspected of epileptic wakefulness and / or movement disorders in sleep and syncope patients in Video EEG Monitoring Unit at Neurology Clinic of Suleyman Demirel University Faculty of Medicine between January 2011- April 2015. The patients whose examination and clinical findings enrolled, recordings made by VEM evaluated according to parameters we have specified in our study that has done retrospectively and statistical analysis was performed by the obtained data. Findings: 102 of the patients (56.9%) are female and 77 (43.1%) are male. Recording made by VEM in 179 cases,were as follows; 78 (43.1%), epilepsy, 44 (24.3%) PNES, 24 (13.3%) movement disorder in sleep, 18 (9.9%) syncope. During VEM recording in 78 patients (43.6%) epileptic activity was detected, the rest of 101 patients have not been observed to show epileptic activity. During the VEM, totally 77 patients (43%) had seizures. In VEM 44 patients (%57) have been diagnosed epilepsy and 33 patients (43%) have been diagnosed PNES. Three patients ( %1.6) who have been diagnosed epilepsy at the same time diagnosed PNES. In 16 patients (61.5%) of 26 patients ,the final diagnose was syncope. In 41 (93.2%) of 44 patients whose routine EEG is abnormal epilepsy was detected and also 2 patients (4.5%) PNES, 1 patient (2.3%) both epilepsy and PNES. 37 (27%) of 135 patients whose routine EEG is normal have been diagnosed epilepsy, 42 patients (31%) PNES, epilepsy and PNES have been excluded in 55 patients. 26 patients (% 21) have been diagnosed epilepsy, 42 (%35) PNES of 120 (67%) patients whose VEM interictal EEG is normal. In 52 patients (%88) epilepsy and in 2 patients (%3) PNES have been detected whose VEM interictal EEG is abnormal. There were 110 patients treated with AEI. 30 of these patients have been diagnosed PNEs and 64 of them epilepsy. 16 patients could not be established with specific diagnosis. It means that while they are getting treatment, the dose of drug treatment of totally 46 patients who were diagnosed PNES and who can not establish a specific diagnosis have been cut by decreasing. Result: In our clinic, through VEM complicated epilepsy and even actually it wasn't actually epilepsy even though increasing seizures in spite of getting AEI; PNES, syncope, sleep and movement disorder, PNES diagnosis with epilepsy have been decomposed. Success rate of VEM (productivity) found to be high as 91.6%. Contribution of VEM to epilepsy is % 27, for PNES % 31 and totally %58 rate to benefit to finalize the diagnosis in the conditions that are normal for routine wakefulness and sleep EEG. Keywords: Epilepsy, psychogenic non-epileptic syndrome, epileptic seizures, Pseudoseizure, Syncope, Video-electroencephalographic monitoring, EEG, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Inme, tüm dünyada önde gelen ölüm ve sakatlık nedenlerindendir. İskemik beyin hasarının çok değişik mekanizmaları vardır. Yapılan çalışmalar, iskemi reperfüzyon sonrasında gelişen nöron hasarının oksidatif stres ve / veya mitokondriyal hasarlanma ve apopitozisin aktivasyonu sonucunda ortaya çıkabildiğini göstermiştir. Curcuma longa bitkisine esas rengini veren curcumin, anti oksidan, anti inflamatuar ve antikanser gibi birçok tedavi edici özelliğe sahiptir.Yapılan bir çalışma, serebral iskemi- reperfüzyon hasarında curcuminin serbest oksijen radikallerinin neden olduğu kan beyin bariyeri zedelenmesini düzelttiğini göstermiştir. Ancak curcuminin etki mekanizmasıyla ilgili çok az bilgi mevcuttur.Biz, serebral iskemi oluşturulan sıçanların hipokampüslerinde curcuminin, oksidatif stress, kalsiyum girişi ve apoptosis üzerine olan koruyucu etkilerini belirlemeyi amaçladık.Sunulan çalışmada, Sprague- Dawley cinsi 32 adet erkek sıçan kullanıldı ve hayvanlar 3 gruba ayrıldı: (1) kontrol grubu (n=8), (2) serebral iskemi + reperfüzyon (n=12), (3) serebral iskemi+ reperfüzyon+ curcumin verilen grup (n=12). Ratlara reperfüzyondan hemen ve 24 saat sonra olmak üzere curcumin verildi. Curcumin 10 mg/kg, intraperitoneal yol ile ve tek doz olarak uygulandı.Reperfüzyondan 48 saat sonra ratlar öldürüldü ve beyinleri çıkarıldı.Kaspaz-3, kaspaz- 9, apopitozis, intrasellüler SOR ürünleri ve serbest Ca2+ ([Ca²⁺](i) değerleri serebral iskemi+ reperfüzyon grubunda yüksek olmasına karşın, serebral iskemi+ reperfüzyon+ curcumin grubunda düşük olarak saptandı.[Ca²⁺] konsantrasyonu 2- APB ile inkübe edilen 3 gruptada azalmıştı. Serebral iskemi reperfüzyon gruplarında TRPV1 agonisti olan kapasaisinin indüklediği kalsiyum konsantrasyonları artmış bulunmasına karşın, TRPV1 antagonisti olan kapsazepin verilen grupta kalsiyum konsantrasyonu düşük düzeylerde bulundu.Sonuç olarak, deneysel serebral iskemi modelimizde, curcuminin tedavi edici özelliğini, kalsiyum kanallarının aktivasyonuna ve kalsiyumun indüklediği nöronal ölüme neden olan TRPV1 kanallarının negatif modulasyonu sonucunda gerçekleşebilir ve curcumin oksidatif stress, apopitozis ve kalsiyum girişine karşı olan nöroprtektif etkilerini TRPV1 kanalları üzerinden gösterebilir., Ischemic cerebral stroke is one of the leading causes of human death and disability across the world. A variety of mechanisms are involved in ischemic brain injury. Recent studies show damage to neurons after ischemia–reperfusion may occur through oxidative stress and /or mitochondrial impairment and culminate in the activation of an apoptotic stage. Curcumin the principle colouring agent present of Curcuma longa, possesses many therapeutic properties including anti-oxidant, antiinflammatory and anti-cancer activities. A recent study shows curcumin may ameliorate cerebral ischemia/reperfusion injury by preventing ROS-mediated bloodbrain barrier damage. However, little is known about its mechanism. We aimed to invesitage protective role of curcumin on oxidative stress, apoptosis and Ca2+ entry in hippocampus of rats with cerebral ischemia.In the current study 32 Sprague- Dawley type male rats was used and the animals were divided into the 3 groups: (1) control (n=8), (2) cerebral ischemiareperfusion (n=12), (3) cerebral ischemia- reperfusion+curcumin given groups (n=12). Rats were treated with curcumin after yet and 24 hours later from the reperfusion Curcumin was given 100mg/kg intraperitoneally and single dose. Rats were killed and the brains were isolated after 48 h of reperfusion.Caspase-3, caspase-9, apoptosis, intracellular ROS production and intracellular free Ca2+ ([Ca²⁺](i) values were high in the cerebral ischemiareperfusion group, although the Caspase-3, caspase-9, intracellular ROS production and [Ca²⁺](i) values values were low in cerebral ischemia- reperfusion+Curcumin. In The [Ca²⁺](i) concentration was also decreased in the four groups by 2-APB incubations. TRPV channel agonist capsaicin induced increase on [Ca²⁺](i) concentarion in cerebral ischemia- reperfusion groups although its concentration were decreased by TRPV1 channel antagonist, capsazepine.In conclusion, in our cerebral iskemi experimental model, TRPV1 channels are involved in the Ca2+ entry-induced neuronal death and negative modulation of this channel activity by curcumin pretreatment may account for their neuroprotective activity against oxidative stress, apoptosis and Ca2+ entry via TRPV1 channels. Keywords: Apopitosis; Ca2+ entry; TRPV1 channels; Curcumin; Cerebral iskemi; Oxidative stress, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Parkinson hastalığında uyku bozukluğu, pek çok nedene bağlı olarak ortaya çıkabilen ve hastaların yaşam kalitesini etkileyen önemli faktörlerden birisi olarak bilinmektedir. Dopaminerjik tedavinin düzenlenmesinin uykunun bölünmesinde önemli bir rolü olan noktürnal akineziyi azaltarak ve uyku süresini artırarak uyku bozukluğu olan Parkinsonlu hastalarda yararlı olabileceği bildirilmiştir. Bu çalışmaya levodopa/dopa dekarboksilaz inhibitörü kullanan 60 idiopatik Parkinson hastası ve 30 sağlıklı kişi dahil edilmiştir. Çalışmanın amacı, Parkinsonlu hastalarda görülen uyku bozukluklarını ve tiplerini tespit etmek ve tedaviye eklenen bir KOMT inhibitörü olan entakaponun bu hastalardaki uyku bozukluğu üzerine etkisini araştırmaktır. Hastalık şiddeti ve evresi, Parkinson hastalığında "Hoehn-Yahr" skalası ve "UPDRS" ile değerlendirilmiştir. Hastalara uyku bozuklukları yönünden "ESS ve Modifiye ESS" ile "PDSS" uygulanmıştır. Hastaların kognitif fonksiyonlarını değerlendirmek açısından "MMSE" yapılmıştır. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında Parkinsonlu hastalarda belirgin oranda uyku bozukluğuna rastlanmıştır. Parkinsonlu hastalarda görülen uyku bozukluğu ile hastalık süresi ve levodopa kullanım süresi arasında bir ilişki bulunmamıştır. Ancak, uyku bozukluğunun hastalığın ileri evrelerinde daha sık olduğu gözlenmiştir. Parkinsonlu hastalarda aşırı gündüz uykululuğu, uyku kalitesinde bozulma, uykuya dalmada güçlük, halüsinasyonlar, idrar inkontinansı, tremor ve canlandırıcı uykuda yetersizlik kontrol grubuna göre daha sık görülmüştür. Tedaviye entakapon ilavesiyle hastaların Parkinson belirtilerinde olduğu gibi uyku skalaları üzerinde de belirgin bir iyileşme gözlenmiştir. Entakapon, plasebo ile karşılaştırıldığında, Parkinsonlu hastalarda gözlenen aşırı gündüz uykululuğu, gece uyku kalitesinde bozulma, uykuya başlama ve sürdürmede güçlük, kabus ve halüsinasyonlar, noktüri ve idrar inkontinansı, tremor ve canlandırıcı uykuda yetersizlikte düzelmeye neden olmuştur. Sonuç olarak, entakapon Parkinson hastalığında görülen uyku bozuklukları ile ilişkili bazı semptomlarda düzelme sağlamaktadır. Anahtar sözcükler: Entakapon, Parkinson hastalığı, uyku bozuklukları., Sleep disorders in Parkinson's disease is multifactorial and is one of the important factors affecting quality of life of patients. It is reported that regulation of dopaminergic therapy may have beneficial effect on sleep disorders in these patient group by reducing nocturnal akinesia which plays an important role in interruption of sleep and by increasing total sleep time. Sixty patients with the diagnosis of idiopathic Parkinson's disease using levodopa/dopa decarboxilase inhibitors and 30 healty persons were included in the study. The purpose of the research is to determine the type of sleep disorder and evaluate the effect of entacapone, a COMT inhibitor, on the sleep disorders associated with Parkinson's disease. Hoehn-Yahr scale and UPDRS is used to assess the stage and severity of disease. Sleep disorders are evaluated with the ESS, Modified ESS and PDSS. All patients are also administered "MMSE" to determine the cognitive status of patients. In comparison to the control group, Parkinson's disease patients had a greater amount of sleep disorders. No relationship was observed between the sleep disorder and disease duration and duration of levodopa use. However, sleep disorders were observed more frequently at later stages of the disease. Excessive daytime somnolence, difficulty falling asleep, derangement in sleep quality, hallucinations, urinary incontinence, tremor and inadequate refreshing sleep were observed more frequently in patient group. Addition of entacapone to treatment regimen had a beneficial effect not only on parkinsonien signs but also on sleep scale scores. In comparison to placebo, entacapone caused a significant relief on excessive daytime somnolence, quality of sleep, difficulty falling asleep, nightmares, hallucinations, nocturia, urinary incontinence, tremor and inadequate refreshing sleep. As a result, entacapone has a beneficial effect on some symptoms of sleep disorders seen in Parkinson's disease. Key words: Entacapone, Parkinson's disease, sleep disorders., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Kognitif bozukluk erişkinlerde epilepsinin sik karşılaşılan sonuçlarından biridir. Bellek, dikkat, lisan gibi spesifik kognitif fonksiyonlardaki bozukluklar, epileptik hastaların yasam kalitesini olumsuz yönde etkiler. Epilepsideki kognitif bozukluk epilepsinin tipi, nöbet süresi, başlangıç yaşı, antiepileptik tedavi gibi pek çok faktörden etkilenir. Dirençli TLE'li hastalarda nöropsikolojik bulguların ve bellek bozukluğunun derecesi, MRG'de ölçüm metodları ile saptanan hipokampal volum azalması ile ilişkilidir. Çalışmamızın amacı, kompleks parsiyel epilepsideki kognitif bozukluklarda hipokampal atrofinin rolünün saptanmasıdır. Çalışmaya klinik ve elektrofizyolojik bulgulara dayanılarak kompleks parsiyel epilepsi tanısı konan 28 hasta dahil edildi. Olguların tümü nöropsikolojik test bataryası ve temporal loba yönelik çekilen kraniyal MRG'da hipokampus volumetrik ölçümleri ile değerlendirildi. Kompleks parsiyel epilepsi hastalarının nöropsikolojik test sonuçları sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubu ile karsılaştırıldı. Hasta grubunda bellek testlerinde belirgin olan kognitif bozukluk saptandı. Hasta ve kontrol grubu arasında hipokampus volum değerleri karsılaştırıldığında, anlamlı istatistiksel fark bulundu. Hipokampal atrofinin nöbet süresi uzun ve nöbet sıklığı ile ilişkili olduğu gözlendi. Hipokampal atrofi saptanan ve saptanmayan hastaların nöropsikolojik test sonuçları karsılaştırıldığında anlamlı istatistiksel fark bulunmadı. On yıldan uzun süredir nöbet öyküsü olanların, on yıldan kısa süre nöbet öyküsü olanlara göre nöropsikolojik test sonuçlarında anlamli istatistiksel fark saptandı. Sonuç olarak kompleks parsiyel epilepsideki bellek bozukluklarının orijini multifaktoriyeldir. Hipokampal atrofi kompleks parsiyel epilepsideki kognitif bozuklukları etkileyen tek faktör değildir. Anahtar kelimeler: Kompleks parsiyel epilepsi, kognitif bozukluk, hipokampal atrofi., Cognitive impairments are frequent consequences of epilepsy in adults. Deficits in specific cognitive functions, such as memory, attention and language may affect the quality of life in epileptic patients. Cognitive impairment in epilepsy results from various interacting factors; such as etiology, age of onset, type of epilepsy, seizure frequency, seizure duration, duration of epilepsy and medication. In refractory temporal lobe epilepsy, the degree of memory impairment and neuropsychiatric findings is associated with magnetic resonance imaging-based measures of hippocampal volume reduction. The aim of this study is to identify the role of hippocampal atrophy on cognitive impairment in complex partial seizures. Twenty-eight patients, diagnosed as complex partial epilepsy according to clinical and electropsylogic findings, are included in the study. All were evaluated by neuropsychological test battery. Hippocampal volumetric measurements were also done. The results of neuropsychological tests of epilepsy patients are compared with control group. A clear difference in neuropsychological findings, especially in memory function, is determined in epilepsy patients. When we compare hippocampal volume measurements between epilepsy patients and control group, statistically significant difference is found. We observed that; hippocampal atrophy is associated with seizure duration and frequency. The results of neuropsychological tests are compared in patients with and without hippocampal atrophy. No significiant statistical difference determined. When we compare the results of neuropsychological test scores of patients who have epileptic seizures longer than 10 years and less than 10 years, significiant statistical difference was obtained. As a result; the origin of memory impairment in complex partial seizures is multifactoriel. The role of hippocampal atrophy is not the only factor affecting cognitive impairments in complex partial epilepsy. Key Words: Complex partial epilepsy, cognitive impairment, hippocampal atrophy., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Amaç: Epilepsi ve parasomni birlikteliğini belirlemek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Epilepsi polikliniğinden en az iki yıldır düzenli takip edilen hastalar ve sağlıklı kontrol grubu yüz yüze görüşme ile değerlendirilmiştir. Hastaların demografik özellikleri kaydedilmiştir. Hasta ve sağlıklı kontrol grubuna Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi, Epworth Uykululuk Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Huzursuz Bacaklar Sendromu Tanı Kriterleri Anketi, Uykusuzluk Şiddeti Anketi, REM Uyku Davranış Bozukluğu Anketi, STOP-BANG Anketi uygulanmıştır. Ayrıca parasomni ve uykudaki diğer paroksismal olayların varlığını ve sıklığını içeren sorulardan oluşan form ile parasomni değerlendirmesi yapılmıştır. Bulgular: Çalışmaya 153 hasta ve 133 sağlıklı kontrol grubu alındı. Hasta/kontrol gruplarında 91/85 i kadın, 62/48 i erkek; yaş ortalamaları 32,29±11,04/ 35,41±9,83’dü. Hastalık süresi ortalama 12,4±9,95 yıl, nöbet sıklığı ortalama 5,19±10,3 yıl olarak bulundu. Hastaların 64’ü fokal, 89’u jeneralize epilepsi ile takipliydi. Hastaların 79’u uykuda nöbet bildirdi. Çalışmada epilepsi hastalarında gündüz aşırı uykululuk, depresyon ve anksiyete kontrol grubuna göre fazla saptandı. Hastalarda REM uyku davranış bozukluğu ve OUAS riski kontrol grubuna göre yüksekti. Hastalarda patlayan baş sendromu, uyku ile ilişkili halusinasyon, konfuzyonel uyanma, uyku paralizisi uykuda yeme bozukluğu yaşamın bir döneminde kontrol grubuna göre fazla bulundu. Uykuda konuşma benzer şekilde hastalarda daha sıktı. Sonuç: Epilepsi tanılı hastalarda tüm yaşamları boyunca bazı parasomnilerin sağlıklı popülasyona göre daha sık olduğu saptandı. Objective: Aim to assess coexistence of epilepsy and parasomnia.Material and Methods: Patients who were followed up regularly in the epilepsy outpatient clinic for at least two years and the healthy control group were evaluated through face-to-face interviews. Demographic characteristics of the patients recorded. Pittsburgh Sleep Quality Index, Epworth Sleepiness Scale, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory, Questionnaires; Restless Legs Syndrome Diagnostic Criteria, Insomnia Severity, REM Sleep Behavior Disorder, STOP-BANG were applied to the patient and healthy control group. Parasomnia assessed by questions including the presence and frequency of parasomnia and other paroxysmal events.Results: 153 patients and 133 healthy control groups were included in the study. Patient/control groups were 91/85 female and 62/48 male, mean age was 32.29±11.04/35.41±9.83 years. The mean duration of the disease was 12.4±9.95 years, and the mean seizure frequency was 5.19±10.3 years. 64 of the patients were followed up with focal epilepsy and 89 with generalized epilepsy. 79 of the patients reported seizures during sleep. Excessive daytime sleepiness, depression and anxiety were found to be higher in patients group. The risk of REM sleep behavior disorder and OUAS was higher in the patients group. Exploding head syndrome, sleep-related hallucinations, confusional awakening, sleep paralysis, sleep eating disorder were found to be higher in patients. Sleep talking was similarly more frequent in patients. Conclusion: Some parasomnias are more common in whole life’s of the patients with epilepsy than in in the healthy population.

Miller Fisher Syndrome (MFS) is an acute, autoimmune polyneuropathy usually associated with a good prognosis which is clinically characterized by ataxia, ophtalmoplegia, and areflexia. MFS has a monophasic course, double recurrence can be seen in rare cases. But three attacks are very rare. In this article, we discussed a rare case of MFS and approach to the treatment that recurred 3 times within a period of 8 years. It is emphasized that MFS cases may occur a recurring pattern, and plasma exchange should be definitely tried as a therapeutic approach when clinical deterioration occurs under intravenous immunoglobulin (IVIg) therapy Miller Fisher Sendromu (MFS) akut, genellikle iyi prognoz ile ilişkili otoimmün bir polinöropati olup, klinik olarak ataksi, oftalmopleji ve arefleksi ile karakterizedir. MFS monofazik seyirlidir, ikinci tekrar nadir vakalarda görülmektedir. Ancak, üç atak oldukça nadirdir. Bu yazıda, sekiz yıllık periotta üç kez tekrarlayan nadir bir MFS olgusu ve tedaviye yaklaşım tartışılmıştır. MFS’lu olguların tekrarlayıcı bir patern gösterebileceği ve plazma değişiminin intravenöz immünglobulin (IVIg) tedavisi altında klinik kötüleşmesi olan hastalarda tedavi edici bir yaklaşım olarak denenebileceği vurgulanmıştır

Objective: Stroke is a major cause of global morbidity and mortality. Ischemic stroke is usually marked by cell death associated with inflammation and oxidative stress, and the role of inflammation in neurological diseases has become increasingly obvious. In our study, we studied the monocyte / HDL ratio (MHR) which can support the theory of inflammation in stroke and can be used in clinical practice. MHR can be used a prognostic marker in stroke patients base on this theory. Methods: Our study registered 91 acute ischemic stroke patients (47 females and 44 males) and 50 healthy controls. Results: MHR was elevated in the patient group and correlated with high-sensitivity C-reactive protein (hsCRP). MHR was higher in patients with high a National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) than those with a low NIHSS (p=0.050) as well as in patients with a larger infarct area and in than those with a smaller area (p=0.050). The MHR correlated with both the clinical condition and infarct area in acute ischemic stroke patients, which underscores the value of MHR as a new marker. Conclusions: This cross-sectional study of 91 acute ischemic stroke patients indicates that inflammation markers and MHR are correlated with clinical status and even radiological parameters. Amaç: İnme, dünyada major bir morbidite ve mortalite sebebidir. İskemik inmede genellikle inflamasyon ve oksidatif strese bağlı hücre ölümü görülür. Nörolojik hastalıklarda inflamasyonun rolü giderek daha da belirginleşmektedir. Çalışmamızda inmede inflamasyon teorisini destekleyebilen ve klinik uygulamada kullanılabilecek monosit / HDL oranını (MHO) inceledik. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 91 akut iskemik inme hastası (47 kadın ve 44 erkek) ve 50 sağlıklı kontrol kaydedildi. Bulgular: Hasta grubunda MHO yüksek idi ve yüksek duyarlılıkta C-reaktif protein (hsCRP) ile korele idi. MHO, Ulusal Sağlık Enstitüleri İnme Ölçeği (NIHSS) skoru yüksek olan hastalarda, düşük NIHSS'li (p = 0.050) olanların yanı sıra, ve de daha büyük bir infarkt alanı olanlarda daha küçük infarkt alanına sahip olanlara (p = 0.050) göre daha yüksekti. MHO, yeni bir belirteç olarak, akut iskemik inme hastalarında, hem klinik durum hem de infarkt alanı ile koreledir. Sonuç: 91 akut iskemik inme hastasının, bu cross-sectional çalışması, inflamasyon belirteçlerinin ve MHO'nin; klinik durum ve hatta radyolojik parametrelerle körele olduğunu göstermektedir. WOS:000518456300018

Sarcopenia is a common syndrome which can be especially seen at advanced ages with decreased skeletal muscle strength and progressive generalization loss in muscle mass and physical performance. The risk of cardiovascular event has increased in sarcopenic patients. The aim of this study is to investigate the relationship between muscle mass, muscle strength and physical performance, which are skeletal muscle evaluation parameters, and carotid artery intima media thickness (IMT) and carotid distensibility (CD) from subclinical atherosclerosis markers. Between October 2018 and December 2019, a total of 280 people, 11 Multiple Sclerosis, 44 Dementia, 25 Parkinson's and 34 Neurovascular patients and 166 control groups, who applied to the Neurology Outpatient Clinic of our university and could provide ambulation and could become cooperative were included to the study. The percentage of sarcopenic individuals is 17.5% in the patient group, 18.1% in the control group and 17.9% among all participants. In our study, it is observed that left carotid IMT increased in the group with the reduced handgrip strength. When men are evaluated on its own merits, it is observed that the increase in IMT becomes more clear in the group with decreased muscle strength and the left CD parameters increases in men with the decreased muscle strength. Although in the group with decreased muscle mass there is an increased trend of IMT and CD compared to people with normal muscle mass, due to the low number of people with decreased muscle mass and the height of the participants' BMI (Body Mass Index) which plays role as a confounder, all differences could not be revealed in each parameter. According to SPPB (Short Physical Performance Battery) , an increase in parameters showing right CD and increase in bilateral IMT thickness and irregularity were detected in the group with decreased physical performance. Broad participation population based studies are needed to demonstrate the causality relationship between sarcopenia and subclinical atherosclerosis. Sarkopeni, iskelet kası gücü azalması ve beraberinde kas kütlesi ile fiziksel performansta progresif jeneralize kayıp ile seyreden özellikle ileri yaşta sık görülen bir sendromdur. Sarkopenik hastalarda kardiyovasküler olay yaşama riski artmıştır. Bu çalışmanın amacı, iskelet kası değerlendirme parametreleri olan kas kütlesi, kas gücü ve fiziksel performans ile subklinik ateroskleroz belirteçlerinden karotis arter intima media kalınlığı (‘intima-media thickness’ IMT) ve karotis distensibilitesi (KD) ilişkisinin incelenmesidir. Çalışmaya Ekim 2018 – Aralık 2019 tarihleri arasında üniversitemiz Nöroloji Polikliniği’ne başvuran tek başına ambulasyonunu sağlayabilen ve koopere olabilen 11 Multipl Skleroz, 44 Demans, 25 Parkinson ve 34 Nörovasküler hastası ile 166 kontrol grubu olmak üzere toplam 280 kişi dahil edildi. Sarkopenik bireylerin yüzdesi hasta grubunda %17.5, kontrol grubunda %18.1, tüm katılımcılar arasında %17.9 bulundu. Çalışmamızda el sıkma gücü azalmış grupta sol karotis IMT’nin artmış olduğu izlendi. Erkekler kendi içinde değerlendirildiğinde kas gücü azalmış grupta IMT artışının daha belirginleştiği ayrıca sol KD parametrelerinin de kas gücü azalmış erkeklerde artmış olduğu gözlenmiştir. Kas kütlesi azalmış grupta normal kas kütlesine sahip kişilere göre artmış IMT ve KD trendi olduğu görülmekle birlikte kas kütlesi azalmış kişi sayısının az olması, katılımcıların VKİ (Vücut kitle indeks)’lerindeki yüksekliğin karıştırıcı bir faktör olarak rol oynaması nedeni ile her parametrede farklılık ortaya konulamamıştır. KFPB’a (Kısa Fiziksel Performans Bataryası) göre azalmış fiziksel performansa sahip grupta sağ KD’ni gösteren parametrelerde artış ve bilateral IMT kalınlığı ve düzensizliğinde artış saptanmıştır. Sarkopeni ve subklinik ateroskleroz arasındaki nedensellik ilişkisinin ortaya konulabilmesi için geniş popülasyon tabanlı çalışmalara ihtiyaç vardır.

2018 Medical Technologies National Congress, TIPTEKNO 2018 -- 8 November 2018 through 10 November 2018, Motor Unit Number Estimate (MUNE) is a quantitative method which has been developed to determine the axon number as close as possible to the real axon number. It is used to assess and to monitor neuromuscular diseases such as anterior horn diseases. The Electrophysiological muscle scan is based on recording Compound Muscle Action Potentials (CMAPs) as response of the muscles innervated by the nerves being stimulated by gradually increased electrical currents. The purpose of this study is to develop a method which will ensure the MUNE by the analysis of the data obtained via electrohysiological muscle scan. CMAPs which were generetaed as a result of gradual stimulation in simulator software were recorded. The absolute values of the differences of CMAPs and the ratio of the mean of these values to the maximum CMAP value were computed through a software created in MATLAB to calculate MUNE values. Hence, it was intended to determine the relationship between the real axon count and MUNE. © 2018 IEEE.

Amaç: Multipl skleroz (MS), gerek klinik seyri gerekse de immünolojik özellikleri ve patogenezi ile oldukça heterojen olan; genç ve orta yaş grubunda en sık nörolojik özürlülüğe yol açan bir hastalıktır. Etyolojisi net olarak anlaşılamamış olsa da MS patogenezinde immün sistem önemli bir rol oynamaktadır. Leptin, resistin ve adiponektin olarak bilinen bazı adipositokinlerin inflamasyon ile ilişkili oldukları ve MS patogenezinde de önemli rollerinin olabileceği son yıllarda dikkati çeken araştırma konularından biridir (1-6).Bu çalışmada relapsing remitting multipl skleroz (RRMS), klinik izole sendrom (KİS) olguları ile sağlıklı gönüllülerin periferik kan mononükleer hücreleri elde edilerek serum leptin, resistin, adiponektin, monosit kemoartraktan protein-1 (MCP-1), interlökin-1 (IL-1), interlökin-6 (IL-6), interlökin-8 (IL-8), tümör nekrozis faktör-a (TNF-a) düzeylerine bakılarak, elde edilen verileri gruplar arasında karşılaştırmak ve MS patogenezi, KİS'den MS'e dönüşü etkileyen immünolojik mekanizmalar ile ilgili bilgiler sağlamayı planladık. Ayrıca çalışmamızın sonuçları ile MS hastalarının ayırıcı tanısında kullanılabilecek prognoz ve özürlülük gelişimi belirteçleri ile yeni tedavi yöntemleri olabilecek bilgilere de ışık tutmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji kliniğinde takip edilen, 2010 Mc Donald kriterlerine göre kesin klinik MS tanısı alan ve remisyon döneminde olan 55 hasta, KİS tanısı olan 30 hasta ile ve 40 sağlıklı gönüllü alındı. Hastalardan ve sağlıklı kontrol grubundan bir kez kan örneği alındı. Hasta grupları ile sağlıklı kontrol grubunda ölçülen adiponektin, leptin, resistin, MCP-1, TNF-a, IL-1b, IL-6, IL-8 düzeyleri karşılaştırıldı.Çalışılan parametreler ile olguların yaş, cinsiyet, klinik bulguların başlangıç yaşı, ilk atakta ortaya çıkan klinik bulgular, kan örneği alındığı sırada belirlenen özürlülük (EDSS) skorları ve beden kitle indeksi değerleri karşılaştırıldı.Bulgular: RRMS olgularının adiponektin, leptin, resistin, MCP-1 ve IL-8 düzeylerinin anlamlı derecede yüksek olduğu saptandı (p

Medical Technologies National Conference, TIPTEKNO 2015 -- 15 October 2015 through 18 October 2015, Diffusion tensor imaging (DTI) techniques allow the detection of changes in the microstructure of the human brain. The detection and follow-up of the underlying pathology and disruption of tissues is of vital importance. Tract-based spatial statistics (TBSS) is a whole brain voxel-by-voxel technique that allows the statistical comparison of the DTI indexes, restricting the analysis to the center of white matter tracts. In the concept of this study, fractional anisotropic differences of the thalamic stroke patients vs control group are investigated and the tracts are reported. © 2015 IEEE.

Amaç: Multipl Skleroz (MS) ; merkezi sinir sisteminin (MSS ) yineleyici ya da ilerleyici, inflamatuar, demiyelinizan, dejeneratif hastalığıdır. Genetik yatkınlık zemininde çevresel etmenler ve otoimmun yanıt hastalık patogenezinde suçlanan önemli faktörlerdir. MS’li hastaların hastalıklı dokularında interlökin 17 (IL-17) üreten T helper (Th ) hücrelerine rastlanması, bu hücre grubunun inflamatuar ve otoimmün hastalıkların gelişiminde T helper 1 (Th1) ile birlikte rol aldığı görüşünü ortaya koymuştur. İnterlökin 23 (IL-23 ); T helper 17 (Th17) hücrelerinin stabilizasyonunu sağlayan bir sitokindir. Çalışmamızda Relapsing-Remitting MS (RR-MS ) hastalarında atak ve remisyon dönemi ile kontrol grubu arasında ölçülen serum IL-17 ve IL-23 düzeylerini karşılaştırmayı planladık. Bu çalışma ile MS hastalığının patogenezisine, takip ve yeni tedavi yöntemleri açısından katkı sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı’nda klinik ve tanısal testler sonucu 2010 Mc Donald kriterlerine göre kesin RR-MS tanısı alan 30 hasta ve 30 sağlıklı gönüllü alındı. RR-MS tanısı almış hastalardan atak döneminde ve ataktan en az bir ay sonra remisyon döneminde olmak üzere iki kez, sağlıklı kontrol grubundan bir kez kan örneği alındı. RR-MS hastalarında atak ve remisyon döneminde ölçülen IL-17 ve IL-23 düzeyleri kendi arasında ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Çalışılan parametreler hastalık süresi, atak sıklığı, Expanded Disability Status Scale (EDSS ), uygulanan tedavi, cinsiyet, aile öyküsü ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) lezyon yükü ile karşılaştırıldı. Bulgular: IL-17 düzeyi RR-MS atak ve remisyon dönemindeki hastalarda sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı derecede düşük bulundu. RR-MS atak dönemindeki hastalarda serum IL-23 düzeyi, sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiki olarak yüksek bulundu (p

Background and Objectives.—The objective of this study was to investigate the prevalence and sociodemographic characteristics of headaches among Turkish adolescents aged 12 to 17 years old in Bursa province of Turkey. Methods.—A multistep, stratified, cluster sampling method was used for subject selection. The estimated sample size for 12- to 14-year-old students was 1270 and for 15- to 17-year-old students was 1117. Our study sample included 6.5% of the secondary schools and 1.8% of the students aged 12 to 17 years old. The study was conducted in two phases; the questionnaire phase and the face-to-face interview phase. Results.—The prevalence of recurrent headache in the study population was 52.2%. Girls (59.8%) had significantly more recurrent headache than boys (45.1%) The prevalence of recurrent headache increased from 42.2% up to 60.7% by age. In multivariate logistic regression analysis age and gender differed significantly between adolescents with and without recurrent headache groups. Frequent episodic tension-type headache was the most common (25.9%) headache among Turkish adolescents, followed by migraine (14.5%). Conclusions.—Age and gender appeared to be demographic factors increasing adolescent headache prevalence. Frequent episodic-tension type headache was the most common headache followed by migraine. Our migraine prevalence was slightly higher than most of the previously reported prevalence rates. This might be due to the new classification criteria of headache released by International Headache Society.

Giriş:İnme, genetik ve çevresel risk faktörleri ve bunların etkileşiminden ortaya çıkan multifaktöriyel bir hastalıktır. İskemik inmenin altında yatan en önemli neden, karotis arterlerdeki aterosklerotik plaktır. Arteriyel duvardaki serum düşük dansiteli lipoproteinlerin (LDL) oksidatif değişikliği, aterosklerozun gelişiminde önemli erken basamaklardan biri olarak düşünülmektedir. Paraoksonaz1 (PON1) antiaterosklerotik faktör olarak düşünülmektedir. Çünkü PON1, aterosklerozun erken döneminde oluşan makrofaj köpük hücre oluşumu ve lipoproteinlerin oksidatif değişikliğini azaltabilir. Bu nedenle, serum PON1 konsantrasyonu veya aktivitesindeki değişikliklerin vasküler damar durumunu etkileyebileceği sonucu kolaylıkla çıkarılabilir. Arilesteraz (ARE) PON1’deki değişikliklerden etkilenmeyen ana protein belirteçi olarak düşünülmektedir. Amaç: Serum PON1 ve ARE aktivitelerinin etkileri ile inme arasındaki ilişkiyi araştırmaktı. Gereç ve Yöntemler: İskemik inmeli 40 hasta, hemorajik (intraserebral hemoraji) inmeli 33 hasta ve 22 kontrol hastasında PON1, ARE aktivitesi, LDL ve HDL düzeylerini karşılaştırıp değerlendirdik. Bununla beraber PON1, ARE aktivitesi ile diğer biyokimyasal parametreler arasındaki ilişkiyi de araştırdık. Bulgular: İstatistiksel analizde PON1 aktivitesi, LDL, HDL düzeyi açısından gruplar arasında farklılık saptanmadı (Sırasıyla, p=0.888, p=0.058, p=0.621). Ancak ARE aktivitesi, hemorajik grupla karşılaştırıldığında iskemik inmeli hastalarda anlamlı düzeyde düşük bulundu(p=0.010). İskemik inmeli hastalarda ve kontrol grubunda PON1 aktivitesi ile HDL kolesterol ile pozitif korelasyon yoktu. Ayrıca tüm gruplarda, PON1 aktivitesi ve ARE arasında pozitif korelasyon yoktu. Sonuç: HDL konsantrasyonu ve PON1 aktivitesi, hastalar ve kontrol grubu arasında benzer olup, inme için bir risk faktörü olarak belirlenemedi. ARE aktivitesi iskemik inmeli hastalarda, hemorajik gruba ve kontrol grubuna oranla anlamlı düzeyde düşük bulundu. Bu çalışma, ARE aktivitesinin iskemik inme için önemli bir risk faktörü olabileceğini belirledi. Anahtar Kelimeler: İnme, Paraoksonaz, Arilesteraz,LDL, HDL. Background: Stroke is a multifactorial disease arising from genetic and environmental risk factors or their interaction. The underlying cause of the majority of ischemic strokes is an atherosclerotic plaque in the carotid arteries. Oxidative modification of serum low density lipoproteins (LDL) in the arterial wall is considered to be an important early step in the development of atherosclerosis. Paraoxonase-1 (PON1) has been considered as an anti-atherosclerosis factor, because it can reduce the oxidative modification of lipoproteins and macrophage foam cell formation occurring in the early phase of atherosclerosis. Therefore, it is easily inferred that the changes in serum PON1 concentrations or activity can affect vascular disease status. Arylestarase (ARE) is considered as the main protein indicator which is not affected by changes in PON1. Objectives: This study was to investigate the effect of serum PON1, ARE activities relationship with stroke. Material and Methods:We evaluated and compared the PON1, ARE activity and LDL, HDL levels in 40 ischemic stroke, 33 hemorrhagic (intracerebral hemorrhage) stroke patients and 22 control patients. Moreover, the relationship between PON1 and ARE activity and other biochemical parameters were also investigated. Results: Statistical analyses revealed that PON1 activity and LDL, HDL levels were not different between groups (p=0.888, p=0.058, p=0.621, respectively), but ARE activity was found significantly lower in ischemic stroke patients compared to hemorrhagic group (p=0.010). There was no correlation between PON1 activity and HDL cholesterol in ischemic stroke patients and control group. Also there was no correlation between PON1 activity and ARE. In conclusion: HDL concentration and PON1 activity were similar between patients and control group and could not be determined as a risk factor for stroke. ARE activity was significantly lower in ischemic stroke patients compared to hemorrhagic group and control group. This study identified that ARE activity may be as important risk factor for ischemic stroke. Key words: Stroke, Paraoxonase, Arylesterase, LDL, HDL. DÜBAP Proje No:14-TF-04 numarasıyla desteklenmiştir.

Epilepsi, toplumun yaklaşık %1'ini etkileyen, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde en sık karşılaşılan kronik hastalıklardandır. Morbidite, mortalite ve iş verimliliğini olumsuz etkileyerek iş gücü kaybına neden olabilmektedir. Tedavide, nöronların uyarılmasını azaltan veya epileptik aktivitenin yayılmasını engelleyen ilaçlardan yararlanılır. Epilepsi hastalığının etyopatogenezini araştıran pek çok çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmalarda etyopatogeneze yönelik oksidatif ve antioksidan belirteçler de incelenmektedir. Yapılan çalışmalarda oksidatif stresin de epilepsi patogenezinde rol alabileceğine dair sonuçlar olmasının yanında bu stresi epileptik ilaçların oluşturduğuna atıfta bulunan çalışmalar da vardır. Çalışmamızda tedavi almayan epilepsi hastalarını çalışmaya dahil ederek oksidatif belirteçlerdeki yükselmenin, hastalığa bağlı olup olmadığını göstermeyi amaçladık. Dicle Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı polikliniğine ayaktan başvuran 30 non-provoke nöbetle gelen epilepsi hastası ile 30 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Serum malondialdehit düzeyi (MDA), paraoksonaz 1 aktivitesi (PON1) ölçümü Dicle Üniversitesi Biyokimya laboratuvarlarında yapıldı.Çalışma sonucunda yapılan analizde hasta grubun MDA düzeyi (14,34±3,59) sağlıklı kontrollerin MDA düzeylerine göre (13,53±3,56) yüksek bulunsa da bu yükseklik istatistiksel olarak anlamlı değildi. Hasta grubundan alınan serumlardaki PON1 aktivitesi (0,65±0,17), kontrol grubundan alınan serumlardaki PON1 aktivitesine göre (0,71±0,17) düşük çıkmasına rağmen bu düşüklük istatistiksel olarak anlamlı değildi.Sonuç olarak kontrollerle karşılaştırıldığında hasta grubunda PON1 aktiviteleri düşük ve MDA düzeyleri yüksek çıkmış, bu bulgular istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). Oksidatif parametredeki bu yüksekliğin hastalığa bağlı olduğu düşünüldü. Farklı çalışmalardaki istatistiksel olarak anlamlı bulguların antiepileptik tedaviden kaynaklanabileceği düşünüldü. Daha kapsamlı, örneklem sayısının fazla olduğu çalışmalar yapılması etyopatogenezin aydınlatılmasına ışık tutacaktır.Anahtar Kelimeler: Epilepsi, Paraoksonaz 1 aktivitesi, Malondialdehit düzeyi Epilepsy is a chronic disease that the societies in the developed and developing countries must face affecting more or less 1 % of the population there. It can affect morbidity, mortality and working performance causing labour loss. The treatment of the disease is based on medicaments that reduce the stimulation of neurons or hinder the expansion of the epileptic activity. There are many studies realized to research the etiopathogenesis of the Epilepsy disorder. In such researches, oxidative and antioxidant indicators in terms of etiopathogenesis are also put under the scope. While outcomes come to light in these studies pointing out that oxidative stress could also play a role in the pathogenesis of epilepsy seizures, there are some other researches indicating that this stress could be caused by epileptic medicaments. We have tried to evidence in this study, drawing on the patients with epilepsy receiving no treatment, whether or not an increase in oxidative indicators is directly linked with the disorder independently of epileptic medicaments. 30 people in good health and 30 not-tantalized patients with epilepsy who received ambulatory treatment in the polyclinic of the Neurology Department in Dicle University took part in the study. The tests relating to serum malondialdehyde levels (MDA) and paraoxonase 1 activity (PON1) were made in the Biochemistry Laboratory in Dicle University. In the final analysis, even though the level of MDA in the patient group (14,34±3,59) have turned out be higher compared to the MDA levels of the control group with people in good health (13,53±3,56), it was not a statistically significant level all the same. PON1 activity in the serums taken from people in the patient group (0,65±0,17) have turned out to be lower in comparison to the PON1 activity emerged in the serums of the control group (0,71±0,17), nonetheless, it wasn't a lowness having significance from statistical point of view. In conclusion, while PON1 activities were lower and MDA levels were higher in the patient group compared to those of the control group, these findings weren't found to be statistically significant (p>0.05). we have come to the conclusion that such a high level in oxidative parameters should have been related to the disease and statistically significant findings emerged in some other studies could have been bound to an antiepileptic treatment. More comprehensive studies to be realized with more samples would shed more light on the issue of etiopathogenesis. Key Words: Epilepsy, Malondialdehyde, Paraoxonase 1 Activity 65

[Özet Yok]

Amaç:Multiple Skleroz (MS); merkezi sinir sisteminin yineleyici ya da ilerleyici, inflamatuar, demiyelinizan, dejeneratif hastalığıdır.Genetik yatkınlık zemininde çevresel etmenler ve otoimmün yanıt hastalık patogenezinde suçlanan önemli faktörlerdir. Lezyonların perivasküler yerleşme eğilimli olması,endotel hasarınıpatogenezde suçlanan hedeflerden biri yapmıştır. Endokan ise inflamatuar hastalıkların, vasküler ve endotelial hasarın, tümör progresyonu ve adezyonunun, anjiogenezisin önemli bir belirteci olarak tanımlanmıştır. Çalışmamızda Relapsing-Remitting Multiple Skleroz (RRMS) hastalarında remisyon ve relaps dönemlerinde ölçülen serum endokan, C-Reaktif Protein (CRP) ve Nötrofil/Lenfosit Oranı (NLR) düzeylerini karşılaştırmayı planladık. Bu çalışma ile RRMS hastalığının fizyopatolojisine, takip ve yeni tedavi yöntemleri açısından katkı sunmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı'nda klinik ve tanısal testler sonucu 2010 Mc Donaldkriterlerine göre kesin RRMS tanısı alan 53 remisyon, 30 atak ve atak sonrası RRMS hastası ve 44 sağlıklı gönüllü alındı. RRMS tanısı almış remisyon dönemindeki hastalardan ve sağlıklı kontrol grubundan bir kez, atak dönemindeki hastalardan atak sırasında ve ataktan bir ay sonra olmak üzere iki kez kan örneği alındı. RRMS hastalarında atak döneminde,ataktan bir ay sonra ve remisyon döneminde ölçülen endokan, CRP ve NLRdüzeyleri kendi arasında ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı.Çalışılan parametreler hastalık süresi, atak sıklığı, Expanded Disability Status Scale (EDSS) , uygulanan tedavi ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) lezyon yükü ile karşılaştırıldı.Bulgular: Endokan, CRP ve NLR düzeyi RRMS grubunda sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti (p0,05). Hastalık süresi, EDSS, atak sıklığı ve MRG lezyon yükü ile endokan, CRP ve NLR değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlıkorelasyon yoktu(p>0.05).Yapılan korelasyonlarda MRG lezyon lokalizasyonları ve EDSS skoru; hastalık süresi ve atak sıklığı arasında istatistiksel olarak güçlü pozitif bir ilişki vardı (p0.05). Furthermore, Endocan, CRP and NLR levels had no statistically significant correlation with duration of disease, EDSS, attack frequency and MRG lesion load (p>0.05). There were statistically strong positive relations between MRG lesion locations and EDSS score and also between duration of disease and attack frequency in the correlations conducted (p

Amaç: Parkinson hastalığı (PH) nörodejeneratif hastalıklar içerisinde Alzheimer hastalığından sonra en sık rastlanılan ikinci hastalıktır. Parkinson hastalığında meydana gelen patolojik değişiklikler olarak, substantia nigranın pars compacta'sındaki melanin içeren dopaminerjik hücrelerin kaybı, geri kalan hücrelerin içinde de Lewy cisimciği olarak adlandırılan inklüzyon cisimciklerinin varlığı olarak sayılabilir. Hastalığın etyolojisi ve hücre kaybına yol açan patofizyolojik olayların niteliği henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Çalışmamızda serum Glial Fibriler Asidik Protein (GFAP) ve ürik asit (UA) düzeyleri ile PH arasındaki ilişkiyi ve PH üzerindeki etkileri göstermeyi amaçladık. Böylece PH’nın patofizyolojisi ve tedavisine yönelik yeni seçenekler bulmaya çalıştık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı Nöroloji polikliniğine başvuran ve İdiyopatik Parkinson Hastalığı (İPH) tanı kriterlerine göre Parkinson Hastalığı tanısı alan 43 hasta ve nörolojik herhangi bir patoloji saptanmayan 41 sağlıklı kontrol grubu alındı. Kontrol grubunu oluşturan katılımcılar, polikliniğimize başvuran gönüllü hasta yakınları arasından seçildi. Hasta ve kontrol grubundan alınan venöz kan örnekleri santrifüj edilerek elde edilen serumlar, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyokimya laboratuvarında tetkik edildi. Serum GFAP düzeyleri ELISA yöntemiyle, UA düzeyleri oto analizör cihazında, ticari olarak elde edilebilir kitler kullanılarak, üreticinin talimatlarına göre ölçüldü. Bulgular: Hasta grubunda serum UA ve GFAP düzeyleri kontrol grubuna oranla anlamlı olarak düşük düzeyde saptandı (p0,05). Cinsiyet açısından hem UA hem de GFAP düzeyleri hasta kadın grubunda erkeklere kıyasla anlamlı olarak düşük bulundu (p 0.05). The serum level of both GFAP and UA of females in the PD group was significantly lower than the males in PD group (P < 0.05). Conclusion: GFAP has received much attention as a biological indicator in the central nervous system disease studies. It is not yet clear, however, whether the upregulation of GFAP following different pathological events in the CNS, may lead to GFAP release and emergence of detectable protein levels in peripheral blood. The treatment of serum UA levels may be a new therapeutic direction for PD. Randomized clinical trials targeting PD and conducting dopaminergic imaging may provide an attractive complementary opportunity to investigate potential effects of serum urate on PD risk. KEY WORDS: Parkinson’s disease, Glial fibrilary asidic protein, Uric asid

Amaç: Epileptogenezin karmaşık mekanizması hala büyük ölçüde belirsizdir. Çalışmamızda epilepsi hastalarında iktal ve interiktal olmak üzere iki ayrı süreçte serum oksidatif ve antioksidan seviyelerini birbirleri ve kontrol grubu ile kıyaslayarak, oksidatif hasar ve epilepsi hastalığı arasındaki ilişkiyi, epilepsi hastalığı üzerindeki etkilerini göstermeyi amaçlamaktayız. Böylece epilepsi hastalığının patofizyolojisi ve tedavisine yönelik yeni opsiyonlar bulmayı hedeflemekteyiz. Nöroprotektif etkileri düşünülen antioksidan kullanımının sinir-koruyucu tedavi için bir aday olarak denenebilecekleri düşüncesini güçlendirecek verilere ulaşmayı amaçlamaktayız. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji kliniğinde yatan, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran ve daha öncesinde Nöroloji uzmanları tarafından epilepsi tanısı almış 40 hasta ve 40 sağlıklı kontrol grubu alındı. Epilepsi tanısı almış hastalardan bir kez iktal bir kez de interiktal olmak üzere iki kez kan örneği alındı. Kontrol grubundan bir kez kan örneği alındı. Epilepsi hastalarında iktal ve interiktal biyokimyasal oksidatif stres parametreleri kendi arasında ve kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Bulgular: Epilepsi grubunda iktal ve interiktal serum Total Antioksidan Seviye (TAS) düzeyleri kontrol grubuna oranla anlamlı olarak düşük düzeyde saptandı (p