Search

Elikadura-nahasmenduak pertsonen nutrizioan, hazkuntzan eta garapenean ondorio kaltegarriak eragiten dituzten gaixotasun mental larriak dira. Nahaste hauek pazienteen arlo fisiko, psikiko eta sozialak erasaten dituzte. Azken urteetan, elikadura jokabidearen nahasmenduen kasuak igo eta mundu mailako arazo bat bilakatu dira, intzidentzia-tasa handiena 12-18 urte bitartean kokatuz. Helburua: Nerabezaroan elikadura nahasmendurik paira ez dezaten, 9 eta 12 urte arteko haurrei, hots, lehen hezkuntzako (LH) 5. eta 6. mailetako haurrei, bideratutako prebentziozko Osasun-Hezkuntza Programa bat diseinatzea da. Metodologia: Proiektua garatzeko, bilaketa bibliografiko bat burutu da zenbait metabilatzaile, datu base, liburu eta web-orritan. Bilaketa hau programaren PIO galderari erantzunez, eta barneratze eta kanporatze irizpideak jarraituta egin da. Hura garatu ahal izateko, zenbait DeCS, MeSH, hitz-gako eta terminologia libre erabili dira. Plangintza: Xede-taldeak dituen jarrera, ezagutzak, gaitasunak eta itxaropenak balioztatutako 5 galdetegiren bitartez identifikatuko dira, landu beharreko gai-multzo bakoitzeko bat (arlo fisikoa, elikadura-ohituren garrantzia, arlo psikologikoa, arlo soziala eta aurre egiteko baliabideak). Horretaz gain, elikadura-nahasmenduen nondik-norakoak azaltzen dituen ikasgai bat ere izango da. Gai bakoitza helburu pedagogiko nagusi batean oinarrituta dago eta, haietako bakoitza saio desberdin batean landuko da, guztira sei saio izango direlarik. Metodologia pedagogikoari dagokionez, programa hau partaideen parte hartze aktiboan oinarritzen da, haurra prozesu osoaren erdigunea izanik. Ebaluazioa hiru zatitan banatuko da: proiektuaren prozeduren, emaitzen eta egitura eta baliabideen ebaluaketan, hain zuzen ere. Ekarpen pertsonala: Nerabeei zuzendutako interbentzio asko badaude ere, nerabezaro aurreko haurrentzat bideratutako prebentziozko osasun-hezkuntza proiektu gutxi daude, eta nahasmenduen kasu gorakadak halakoen beharra argi uzten dute. Honetan, e

[EN] This study analyzed the effects of an individualized and progressive multicomponent exercise program on blood pressure, cardiorespiratory fitness, and body composition in long-term care residents. This was a single-blind, multicenter, randomized controlled trial performed in 10 long-term care settings and involved 112 participants. Participants were randomly assigned to a control group or an intervention group. The control group participated in routine activities; the intervention group participated in a six-month individualized and progressive multicomponent exercise program focused on strength, balance, and walking recommendations. The intervention group maintained peak VO2, oxygen saturation, and resting heart rate, while the control group showed a significant decrease in peak VO2 and oxygen saturation and an increase in resting heart rate throughout the six-month period. Individualized and progressive multicomponent exercise programs comprising strength, balance, and walking recommendations appear to be effective in preventing cardiorespiratory fitness decline in older adults living in long-term care settings.

Sarrera: Zelula osasuntsuen eraldaketak eta hauen kontrolik gabeko hazkuntzak minbizia sortzen du. Minbiziari aurre egiteko tratamenduek,zehazki, kimioterapiak eta erradioterapiak, bigarren mailako efektu asko dakarte umearengan, bide batez, ospitalizazio beharra sortuz. Hartaz, haurraren bizitzak aldaketa asko jasaten ditu. Gainera, 6-10 urteko umeak garapen fasean egonik, honen haustura eragiten du; haurraren bizi-kalitatea osatzen duten 4 arloak (fisikoa, psikoemozionala, soziala eta eskolakoa) kaltetuz. Beraz, Osasun-Hezkuntza programa (OHezP) hau sortu da, haurren bizi-kalitatea hobetzen laguntzeko helburuarekin. Helburua: OSI Donostialdean gaixotasun onkologikoak pairatzeagatik ingresatuta dauden 6-10 urte bitarteko haurren bizi-kalitatea hobetzeko Osasun-Hezkuntza Programa bat diseinatzea. Metodologia: Osasun heziketa programaren PIO galderari erantzunez eta barneratze eta kanporatze irizpideak jarraituta, bilaketa bibliografikoa datu-baseetan, web-orri desberdinetan eta liburuetan egin da. Proiektuaren egitura eta programazioa egiteko aldiz, “Gral eskuliburua” eta eredu ezberdinak hartu dira erreferentzia moduan. Plangintza: OHezP-aren diseinuan haurren bizi-kalitatea neurtzen duen PedsQL eskala hartu da erreferentziatzat, lau arlotan osatutakoa: arlo fisikoa, psikoemozionala, soziala eta eskolakoa. Hauekin batera, Minbiziaren nondik-norakoak deritzon arloa ere jorratuko du. Beraz, progama 5 saioetan landuko diren 5 gai-multzotan banatuko da. Metodologia pedagogikoari dagokionez, programa hau partaideen parte hartze aktiboan oinarritzen da, adingabea prozesu osoaren elementu nagusia izanik. Ebaluazioa, hiru zatitan banatuko da: emaitzen, prozeduraren eta egituren eta baliabideen ebaluaketa egingo baita. Ekarpen pertsonala: Arlo zientifikoari zuzendutako haur-minbiziaren inguruko informazio ugari dagoen arren, ez daude haurrei zuzendutako Osasun-Hezkuntza programik eskuragai. Hauen beharra nabaria da haurrari arlo ezberdinetan eta zuzenki eragiten diolako gai

Frailty is a phenomenon that precedes adverse health events in older people. However, there is currently no consensus for how to best measure frailty. Several studies report that women have a higher prevalence of frailty than men, but there is a gap in studies of the high rates of frailty in older people living in long-term nursing homes (LTNHs) stratified by sex. Therefore, we analyzed health parameters related to frailty and measured their capacity to identify frailty stratified by sex in older people living in LTNHs. According to the Fried Frailty Phenotype (FFP), anxiety increased the risk of frailty in women, while for men functionality protected against the risk of frailty. Regarding the Tilburg Frailty Indicator (TFI), functionality had a protective effect in men, while for women worse dynamic balance indicated a higher risk of frailty. The analyzed parameters had a similar capacity for detecting frailty measured by the TFI in both sexes, while the parameters differed in frailty measured by the FFP. Our study suggests that assessment of frailty in older adults should incorporate a broad definition of frailty that includes not only physical parameters but also psycho-affective aspects as measured by instruments such as the TFI.

Objective: To compare the effects of a multicomponent exercise program and a dual-task exercise program on the number of falls (fall rate) and number of fallers (fall incidence) and on parameters associated with fall risk in older adults living in long-term nursing homes (LTNH).__ Study design: This is a secondary analysis of a single-blind randomized controlled trial involving 85 older adults in nine LTNHs (Gipuzkoa, Spain). Participants allocated to the multicomponent group underwent a twice-a-week 3-month individualized and progressive resistance and balance program. The dual-task group performed simultaneous cognitive training with the same multicomponent exercises.__ Main outcomes: Fall rate and incidence were analyzed using Poisson regression (adjusting for cognitive function and previous fall rate) and Kaplan-Meier analysis, respectively. Handgrip asymmetry, single- and dual-task TUG velocity and cost were assessed using two-way ANOVA for repeated measures and paired Student's t-tests. __ Results: The dual-task group showed a 3.8 times greater risk of falling than the multicomponent group during the intervention, and a 2.59 times greater risk during the 12-month follow-up. There were no between-group differences in fall incidence. There were between-group differences in handgrip strength asymmetry in favor of the multicomponent group. While only the multicomponent group improved on the TUG test, the dual-task group improved on dual-task cost. __ Conclusions: Compared with the dual-task program, the multicomponent exercise program showed more benefits in reducing falls and in parameters associated with fall risk in LTNH residents. Future studies are warranted to confirm our results and continue to explore physical and cognitive interventions to prevent falls in LTNHs.

248 p., Herrialde garatuetan bizi itxaropenaren igoera eta ugalkortasunaren zein hilkortasunaren jaitsiera,populazioa zahartzea eragiten ari da. Hortaz, 65 urte baino gehiagoko populazioa beste adin-tarteenabaino azkarrago hazten ari da eta menpekotasun tasek gora egin dute azken urteetan. Zahartzearenaldaketa demografikoaren ondorioz, Munduko Osasun Erakundea zahartze osasuntsuan eta aktiboanoinarritzen da alor fisiko, psikologiko zein sozialean zahartze arrakastatsua eta funtzionala sustatzeko.Hau da, adineko pertsonetan eguneroko oinarrizko jarduerak burutzeko gaitasuna sustatu nahi da, norkbere burua zaintzeko eta modu independentean bizi ahal izateko. Komunitatean bizi diren adinekoekinalderatuta, instituzionalizatuta bizi diren pertsonen profila konplexuagoa da, besteak beste, adinduagoak,menpekoagoak, hauskorragoak eta sedentarioagoak direlako. Ariketa fisikoa zahartze arrakastatsualortzeko baliabide egokia dela frogatu da, sedentarismoaren ondorio kaltegarriak ekidin eta gainbeherafisiko nahiz funtzionala saihesten baitu. Komunitatean bizi diren adineko pertsonetan ariketa fisikokoprogramek egoera fisikoa, psikologikoa eta kognitiboa hobetzeaz gain, hauskortasun eta menpekotasunegoerak murriztea lortu dute. Instituzionalizatuta bizi diren adineko pertsonetan ariketa fisikokoprogramek egoera fisikoan onurak sortzen dituzten ebidentzia badago ere, denborarekin egoera fisiko,funtzional zein kognitiboa endekatzen doa eta hauskortasun eta menpekotasunean itzulgarritasuna lortzeazaila izaten da. Funtzionaltasunean oinarritutako ariketa fisikoko protokolo eta emaitza heterogeneoakaurki daitezke egoitzetan bizi diren adinekoetan eta ariketa fisikoko programek duten eraginkortasunafrogatzen duten ebidentziak beharrezkoak dira.Helburuak:1-Norbanakoan oinarritutako, intentsitate moderatuan buruturiko eta sei hilabeteko iraupenekofuntzionaltasunean oinarritutako ariketa fisikoko programa progresibo eta gainbegiratu baten eragina(Functional Ageing-On) egoitzetan bizi diren adine