Search

Oral and dental health is very important in terms of general health and dental diseases are among the most common health problems. Dental implants are cylindrical materials that can be produced from various biomaterials and are used as an artificial tooth root to support the prosthesis made to replace the missing tooth or teeth of the patient. Among the factors affecting the success of dental implant treatment, the quality and biocompatibility of the materials used are very important. Against any damage to the tissue; Surface configuration improvements, inducing tissue and producing a rejection response against inflammation are among the most important qualities of biomaterials. Therefore, purpose of this article is to investigate functions and quality of biomaterials used in dental applications., Ağız ve diş sağlığı genel sağlık açısından çok önemli olup; diş hastalıkları en sık karşılaşılan sağlık problemleri arasında yer almaktadır. Dental implantlar hastanın eksik diş ya da dişlerinin yerine yapılan protezlere destek olmak amacıyla yapay bir diş kökü gibi kullanılan, çeşitli biyomateryaller den üretilebilen, silindir biçiminde malzemelerdir. Dental implant tedavisinin başarısını etkileyen faktörler arasında kullanılan mateyallerin kalitesi ve biyouyumu oldukça önemlidir. Doku hasarlarına karşı; yüzeyde konfigürasyon geliştirmeleri, dokuyu indüke etmeleri ve inflamasyona karşı red yanıtı oluşturmaları, biyomateryallerin en önde gelen nitelikleri arasında yer almaktadır. Bu nedenle, bu makalenin amacı dental uygulamalarda kullanılan biyomalzemelerin fonksiyonlarını ve kalitesini araştırmaktır.

Ağız cerrahisi, diğer diş tedavilerine kıyasla hastalar için daha büyük korku ve kaygı nedenlerinden biri olmaktadır. Bu nedenle operasyon öncesinde hastaların kaygı düzeylerinin belirlenmesi ve kontrol altına alınması oldukça önemlidir. Bu çalışmanın amacı, gömülü alt üçüncü molar diş ameliyatı olacak hastalarda ameliyat öncesi anksiyete düzeylerini durumluk ve sürekli anksiyete testi ile belirlemektir. Bu çalışmaya alt gömülü üçüncü molar diş çekimi için başvuran 53'ü kadın, 47'si erkek toplam 100 hasta dahil edilmiştir. Sonuç olarak, gömülü yirmi yaş diş ameliyatı olacak bireylerde ameliyat sonunda hastaların kaygı düzeylerinin azaldığı saptanmıştır., Oral surgery is one of the biggest cause of fear and anxiety for patients compared to other dental treatments. For this reason, it is very important to determine and control the anxiety levels of patients before the operation. The aim of this study is to determine the preoperative anxiety levels of patients who will have impacted mandibular third molar surgery using state and trait anxiety inventory test. Total of 100 patients, 53 female and 47 male, who applied for impacted lower third molar tooth extraction, were included in this study. As a result, it has been determined that the anxiety levels of the patients who will have impacted wisdom teeth surgery are reduced at the end of the surgery.

Günümüzde dental implant uygulamalarının sayısı oldukça artmış bulunmaktadır. İmplant tedavilerinde başarı oranı ile birlikte kayıp oranlarında da belirgin bir artış söz konusudur. Bu derlemenin amacı, dental implant tedavilerindeki erken ve geç dönem kayıpların nedenlerine ait son dönem raporları bir araya getirerek sunabilmektir., Today, the number of dental implant applications has increased considerably. There is a significant increase in the rate of implant loss along with the success rate in implant treatments. The purpose of this review is to bring the latest reports together on the causes of the early and late losses in dental implant managements

Kohlschütter–Tönz Syndrome (KTS) is a very rare syndrome described by Kohlschütter in 1974. It is characterized by amelogenesis imperfecta, persistent epileptic seizures, spasticity and developmental delay. In this case report, we present a 9 year-old boy who was diagnosed as KTS together with a literature review. Dental history and clinical examination revealed that patient suffered from severe enamel defects of teeth, along with drug-resistant epileptic seizures and mental retardation since the age of five months. He had a dental examination and extractions under nitrous oxide sedation because of mental retardation. Literature review performed up to now indicates a total of 52 KTS patients that have been reported in the literature. This is the first reported KTS case from Turkey. For this reason, it can make a great contribution to the dental clinics in the context of raising awareness and informing the parents of such syndromic patients in proper., Kohlschütter-Tönz Sendromu (KTS), amelogenezis imperfekta, ilaca dirençli epileptik nöbetler, spastisite ve gelişimsel gerilik ile karakterize olan ve 1974 yılında Kohlschütter tarafından tanımlanmış, oldukça nadir görülen bir sendromdur. Bu makalede Türkiye’den ilk KTS vakası bildirilmektedir. Bu olgu raporunda, bir yıl önce KTS tanısı konulmuş olan 9 yaşında bir erkek çocuk literatür derlemesi ile birlikte sunulmaktadır. Bu vakada alınan anamnez ve klinik muayenede hastanın dişlerinde şiddetli mine defekti olduğu ve beş aylıktan itibaren ilaca dirençli epileptik nöbetler ve mental retardasyon şikayetlerine sahip olduğu saptanmıştır. İleri derece mental retardasyon nedeniyle dental muayene ve diş çekim işlemleri nitröz oksit sedasyonu altında yapılarak hasta takip altına alınmıştır. Yapılan literatür taramalarında, tüm dünyada günümüze kadar toplam 52 KTS vakası bildirilmiş olduğu saptanmıştır. Vakamız Türkiye’den bildirilen ilk KTS vakasıdır. Bu nedenle Diş Hekimliği kliniğinde, farkındalık yaratmak ve hasta ebeveynlerinin doğru bilgilendirilebilmesi bağlamında büyük katkı sağlayacaktır.

Amaç: Bu çalışmada, alt gömülü yirmi yaş diş ameliyatı olan hastaların anksiyete seviyeleri ile hastaların demografik özellikleri, operasyon sürecine ilişkin beklentileri, hekimin yaptığı preoperatif ve postoperatif değerlendirme arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya, alt gömülü yirmi yaş dişlerine sahip yaşları 17 ila 51 arasında değişen 53 kadın, 47 erkek ve herhangi bir sistemik rahatsızlığı olmayan toplam 100 hasta dahil edilmiştir. Operasyon öncesinde hastalara durumluk-sürekli kaygı formları verilmesinin ardından hastaların alt gömülü yirmi yaş dişleri cerrahi olarak alınmış ve hastalara postoperatif olarak sorulan sorular ile operasyona ilişkin beklentileri not edilmiştir.Bulgular: Bu çalışmanın sonuçları istatistiksel olarak herhangi bir anlamlılık olmamasına rağmen özellikle ileri yaşta çalışan kadın hastalarda operasyon öncesi kaygının biraz daha yüksek olduğunu işaret etmektedir (p, Aim: In this study, it was aimed to evaluate the anxiety levels and demographic characteristics of patients who is going to have an impacted lower third molar operation. All the preoperative and postoperative evaluations were done by the same surgeon.Material and Methods: A total of 100 patients; 53 females and 47 males having impacted lower third molar tooth, aged between 17 and 51, were included in this study. Following the state-trait anxiety forms were given to patients, their impacted lower third molar teeth were surgically removed, and the postoperative questions were asked to the patients and their expectations regarding the operation were noted.Results: Although the results of this study are not statistically significant, it indicates that preoperative anxiety is slightly higher in female patients, especially in older working age (p

Oral cancer can develop as ‘de Nova’ and/or from a leading lesions called as potentially malignant lesions. In the diagnosis of potentially malignant lesions histopathologic examination is the gold standart. Epithelial dysplasia is a histological definition that generally refers to loss of maturation and disorder with oral mucosal epithelium. The aim of this study is to evaluate the demographic and histological features of potentially oral malignant lesions clinically diagnosed as leukoplakia referred to Gazi University School of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery within a 10-year period.: This study was conducted on total of 38 patients with leukoplakia. The archives of the Oral Pathology Department were scanned and histological grading was made by reviewing the glasses of patients diagnosed with dysplasia and then clinical and histopathological parameters of the patients were statistically evaluated. It was determined that 13 of the patients were male, the rest of 25 were female, and the average age at which patients were diagnosed as dysplasia was 50.7 in male and 53.44 in female patients. In half of the patients, the clinical follow-up was close to 2 years and only 5 of the patients had severe dysplasiaThe results of this study carried from a single institute may indicate that it is how important to biopsied and followed-up oral premalignant lesions within a certain time period., Oral kanser de nova olarak geliştiği gibi bir kısmı da potansiyel malign lezyon olarak adlandırılan öncü lezyonlardan gelişebilmektedir. Oral mukozadaki potansiyel malign lezyonların tanısında histolojik olarak mukoza epitelinde izlenen displazi altın standart olarak kabul edilmektedir. Epitelyal displazi genel olarak oral mukoza epitelinde matürasyon kaybı ve düzensizlik ile karakterli değişiklikleri ifade eden histolojik bir tanımdır. Bu çalışmanın amacı 10 yıllık bir süreçte, klinik olarak lökoplaki ön tanısı olan ve patolojik inceleme ile displazi tanısı almış oral potansiyel malign lezyonları demografik ve histolojik özellikleri ile değerlendirmektir. Bu çalışmada G. Ü. Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı kliniğine başvuran ve klinik olarak lökoplaki ön tanısı almış ve biyopsi alınan, toplam 88 hastaya ait veriler üzerinde yürütülmüştür. Fakültemiz Oral Patoloji Anabilim Dalı arşivi taranarak displazi tanısı alan hastaların camları tekrar değerlendirilerek histolojik derecelendirmesi yapılmıştır. Hastalara ait klinik ve histolojik parametreler incelenerek istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya dahil edilen bireylerin %34.2’sinin erkek, %65.8’inin kadındır. ve Hastaların displazi tanısı aldıkları ortalama yaşın erkeklerde 50.7 ,kadınlarda 53.44 olduğu belirlenmiştir. Hastaların yarısında klinik takibin 2 yıla yakın olduğu ve %13.1’inin ağır displazi tanısı aldığı görülmüştür. Bu çalışma tek bir enstitüye ait 10 yıllık süre içerisinde oral premalign lezyonların biyopsi örneği alınmasının ve takibinin önemli olabileceğini düşündürmektedir..

Gömülü alt yirmi yaş dişlerinin çekimi maksillofasiyal cerrahlar tarafından sıklıkla yapılan ameliyatlardandır. Postoperatif pek çok komplikasyon görülmekle birlikte bunlardan en sık görülenler ağrı, trismus, ödem ve alveolittir. Sigara kullanımının yara iyileşmesini geciktirdiği ve sigara kullanan hastalarda yapılan cerrahi işlemler sonrasında komplikasyon oluşma riskinin daha fazla olabileceği belirtilmektedir. Bu çalışmanın amacı sigara kullanan hastalarda gömülü alt yirmi yaş dişi çekimi sonrası ağrı, ödem, trismus ve alveolit gibi postoperatif komplikasyonların şiddetini sigara kullanmayan hastalara göre kıyaslamaktır. Bu çalışmaya, herhengi bir sistemik rahatsızlığı olmayan 100 hasta dahil edildi ve günlük sigara tüketim adetlerine göre hastalar 4 gruba ayrıldı. Ağrı operasyon sonrasında 7 gün boyunca Görsel Analog Skala kullanılarak , ödem ve trismus, operasyon sonrası ikinci ve yedinci günlerde referans noktalar arası ölçümler yapılarak değerlendirildi. Alveolit semptomları gösteren hastalar not edildi. Elde edilen bulgulara göre sigara kullanımının ağrı, ödem ve trismus şiddetini anlamlı düzeyde etkilediği yanısıra sigara kullananlarda da alveolit insidansının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttığı saptandı Extraction of impacted mandibular third molars are the most common operations performed by oral and maxillofacial surgeons. Although there are many postoperative complications that can be seen the most common of these are pain, edema, trismus and alveolitis. It is reported that smoking may cause delayed wound healing and increase the risk of postoperatif complications. Therefore, the aim of the present study is to compare the severity of postoperative pain, edema, trismus and alveolitis between smoking and non-smoking otherwise healthy patients following third molar surgery. Total of 100 otherwise healthy patients were participated. Subjects were divided into 4 groups according to the daily number of cigarette smoking. Pain was assessed using a visual analogue scale during the postopertive seven days, edema and trismus are evaluated by using reference points on postoperative 2nd and 7th days, the number of patients with alveolitis and the symptoms of alveolitis are noted. According to the data obtained the effect of smoking is statistically significant on the severity pain, edema and trismus, which is significantly increased and incidence of alveolitis is also significantly increased in smoking subjects

Tam ya da kısmi dişsiz çenelerin protez ile rehabilitasyonunda implant destekli protezlerin kullanımı oral estetiği ve fonksiyonu tamamlaması açısından yıllardır güvenilir bir method olarak bilinmektedir. Daimi dişlerden farklı olarak osseointegre implantlar üzerlerine gelen okluzal yükleri direkt olarak çevresindeki kemiğe iletirler. Bu durum üretici firmaları değişik implant dizaynları üreterek yük iletimini optimize etmeye yönlendirmiştir. Bu amaçla dental implantların geometrilerinin değişmesinin kemiğe iletilen yükü nasıl etkilediğini anlama ihtiyacı doğmuştur. Bu araştırmada tam dişsiz mandibulada iki adet implant kullanılarak yapılacak hareketli protezlerin ilettiği yüklerin implant makrogeometrisinden(yiv şekli, yiv adımı) etkilenebileceği ve bu durumun çalışma sonrası varılan sonuçlara bağlı olarak uygulama öncesi implant seçimine yön verebileceği hipotezinden yola çıkılarak implant destekli overdenture (İDO) endikasyonu olan tam dişsiz mandibulaya sahip hastalardan alınan bilgisayarlı tomografi (BT) görüntü kayıtları kullanılmış ve üç boyutlu sanal bir model oluşturulmuştur. Oluşturulan sanal mandibula modeli üzerine V ve tersine payanda yiv şekline sahip toplam altı implant kullanılarak altı model elde edilmiştir. V şekilli yive sahip implantlar A grubu modeller içinde, tersine payanda şekilli yive sahip implantlar ise B grubu modeller içinde incelenmiştir. Her model üzerine implantların uzun aksına belirlenen miktarda oblik ve vertikal olacak şekilde kuvvet uygulanmıştır. Yapılan stres analizleri sonucunda implant yiv şeklinin kortikal kemikte oluşan stresleri daha çok etkilediği fakat spongioz kemikte oluşan streslerin implant yiv şeklinden bağımsız olarak değiştiği gözlenmiştir. Ayrıca B grubu modellerin kortikal kemikte daha fazla sıkışma kuvvetine neden olduğu saptanmıştır. İmplant yiv adımındaki değişimin ise gerilme streslerini etkilediği izlenmiştir. Spongioz kemikte yiv adımındaki artış ile gerilme stresleri arasında doğru orantılı ilişki saptanmıştır. The use of implant supported prosthesis in the rehabilitation of function and esthetics in total or partial edentulous jaws has been accepted as a reliable method since many years. Osseointegrated dental implants transfers occlusal loads directly to the surrounding bone. Therefore, implant manufacturers have still been working on their brand design in order to optimize the stress transfer. Effects of dental implant geometry on the load transfer has still been under investigation for further stress optimization. In this study, Dental implants with two different thread shapes (v thread and reverse buttress thread) are investigated in order to find the effects of different thread shapes and thread pitches on dental implants and alveolar bone in case of two implant supported overdenture prosthesis used in edentulous mandible by using three dimensional finite element analysis method. Six different dental implants are used in six different models, and two groups are created according to their thread shapes. The implants with V thread shape are investigated in models of Group A, while implants with reverse butress shaped thread are investigated in models of Group B.Vertical and oblique loads are applied to each implant in order to evaluate tensile (Pmaximum), compressive (Pminimum) and Von Misses stresses.İt is found out that the stresses observed in cancellous bone are independent from thread shape while the thread shape effects stresses mostly the cortical bone.In cortical bone compressive stresses (Pminimum) were observed to be higher in Group B Than in Group A. Moreover, the thread pitch effects mostly tensile stresses (Pmaximum) and the increase of thread pitch was found to be in positive correlation by the magnitude of tensile stresses in cancellous bone in both Group A and B.

Cytology has been found to be a reliable and accurate technique when used to diagnose early malignant transformation in areas of the body where visual examination is difficult or impossible. The factors initiating neoplastic growth are still not clearly understood. Thus, automated instruments, capable of objective and quantitative cell analysis, have been used in descriptive morphology, for the assessment of tumour cell heterogeneity. Smears were collected from a group of 33 patients presenting with squamous cell carcinoma. Nine females and 24 males presenting with squamous cell carcinoma of the floor of the mouth underwent quantitative cytological assessment. These slides were fixed immediately with cytofix spray and then stained with Papanicolaou stain. Fifty randomly selected cells and their nuclei in each Papanicolaou stained specimen were measured using a X40 objective lens using a Seescan TV Image Analyser. Statistically, NA and CA pairs were compared using a paired t-test. Smears collected from the tumours displayed a statistically significant elevation in mean NA (p

İmplant sözcüğü latince, ‘in=içerisine, içerisinde´ ve ‘planto=ekme, dikme veya yerleştirme´ anlamına gelen sözcüklerin bileşiminden oluşmuştur. Anlam olarak ise bir fonksiyon elde etme amacı ile, uygun bir yere yerleştirilen organik veya inorganik cisme verilen isimdir ve fransızcadan diğer dillere geçmiştir2. Vücudun kayba uğrayan herhangi bir kısmını suni olarak tamamlayan, iyileşmesine yardımcı olan ve doku içerisine yerleştirilen suni yapılara ‘implant protezi´ adı verilmektedir2,14. Diş hekimliğinin temel amacı, hastada doğal konturu, rahatlığı, estetiği, sağlığı ve fonksiyonu sağlamaktır. Modern diş hekimliği, ağız ve çeneler bölgesindeki atrofi, hastalık ve yaralanma miktarına bakmaksızın bireye kaybettiği oral fonksiyonları en üst düzeyde iade etmeyi hedeflemektedir. Diş kayıpları çoğunlukla, ağız hastalıkları veya kafa-yüz kompleksinde meydana gelen yaralanmalar sonrasında sık karşılaşılan bir bulgudur. Dental implantlar, oral ve maksillofasiyal rekonstrüksiyonda Kabul görmüş tedavi seçenekleri olup tam ark rekonstrüksiyonlarında tek veya çok sayıdaki diş eksikliğini gidermek için yapılan protezlerde yaygın olarak kullanılmaktadır. Branemark’ın 1953 yılında titanyumu kullanmaya başlaması ve osseointegrasyon (Oİ) kavramının ortaya konmasıyla diş hekimliğinde implant alanında önemli ilerlemeler kaydedilmiştir6. Modern implantoloji yüz yılı aşkın bir süredir devamlı gelişme kaydetmektedir. Kemik içi implantlar, gerek tek gerekse çok sayıda diş eksikliğinde, konvansiyonel protezler ile tatminkar sonuçların elde edilemeyeceği vakalarda sıklıkla kullanılır. Yerleştirildikten sonra, implant ile çevresindeki kemik arasında Oİ olarak bilinen proses meydana gelir. İmplantın, uygulama sırasında elde edilen ilk stabilitesi ve implantasyondan bir sure sonra oluşan Oİ, implantın başarısında rol alan iki önemli faktördür18,23,24. Oİ, bir implantın başarısını veya başarısızlığını tanımlayan bir dizi kriteri belirleyen önemli bir kavram olarak, ilk defa 1960’lı yılların ortasında implantoloji dünyasına sunulmuştur. İmplant ve alveolar kemik arasında yeterli düzeyde Oİ oluşup oluşmadığına karar vermek veya mevcut Oİ’ nu değerlendirmek bu konuyla ilgilenen hekimlerin karşısına önemli bir problem olarak çıkmaktadır18,23,24. Oİ, ilk kez Branemark tarafından ışık mikroskobu seviyesinde implant yüzeyi ile yaşayan kemik arasındaki temas olarak tanımlanmış olup daha sonra Oİ terimi implantoloji alanında sadece mikroskobik değil aynı zamanda klinik bir durumu da tanımlayan bir terim halini almıştır. Oİ, ‘canlı kemik ile yük taşıyan implant yüzeyi arasındaki direkt ‘fonksiyonel ve yapısal birleşme´ olarak tanımlanmaktadır. İmplantın kemik içine yerleştirilmesi ile titanium gövdenin çevresindeki travmatize kemiğin nekroz ve rezorbsiyonu ile birlikte implanta komşu bölgede yeni kemik oluşumuyla karakterize bir dizi iyileşme olayı gözlenmektedir23-29. İmplantın yerleştirilmesi sırasında implant ve kemik arasında kontak sağlanması ile elde edilen stabilite primer stabilite olarak adlandırılır. Primer implant stabilitesi, başarılı bir Oİ’un sağlanması için bir ön koşul olarak kabul edilmektedir. Primer stabilite, mekanik bir parametre olup, implant cerrahisinden hemen sonra elde edilir ve primer kemik kontağının miktarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Primer stabilite, aşağıdaki faktörlere bağlı olarakta değişebilir34-37;  Kemiğin kalite ve kantitesi  İmplantın boyu  İmplantın çapı  İmplantın dizaynı  İmplantın üzerindeki yivlerin konfigürasyonu  İmplantın yüzeyinin mikromorfolojisi  İmplant yatağının hazırlanmasında kullanılan teknik İmplant cerrahisindeki pek çok teknik genellikle alveolar kret tepesinden geçen insizyon ve mukozanın kaldırılması ile başlar. İmplantın yerleştirilmesinden sonra mukoza sütüre edilir. İyileşme periyodundan sonra mukoza tekrar açılır ve transmukozal komponentler yerleştirilir42. Flepsiz cerrahi tekniği sadece implantın yerleştirileceği kadar yumuşak dokunun kaldırılması veya yumuşak dokuda kemiğe doğrudan yapılan kemik içerisine frezler yardımı ile implantın yerleştirileceği yerin hazırlanması işlemlerini içerir. Flepsiz cerrahi teknik ile minimal kanama ve ödem sağlanır44-46. Avantajlarına rağmen, flepsiz cerrahi tekniği alveol kretteki konturlar ve açılanmaların değerlendirilebilmesi zorluğundan dolayı, ayrıca fenestrasyona neden olabilmesi veya komşu dişe zarar verebildiğinden dolayı kör bir teknik olarak yorumlanmıştır. Bundan dolayı bu tekniğin, madde kaybı olmayan geniş kretlerde kullanılması önerilmektedir. Bir başka insizyon tekniği ise mini-flep tekniğidir. Bu teknik ise, mukoperiostal flebin çok az kaldırılarak implantın yerleştirildiği minimal invaziv cerrahi metodlardan biridir. Bu teknik sayesinde işlem süresinin kısalması, minimal kanama, postoperatif dönemin hasta açısından daha rahat geçmesi, erken yükleme olasılığının artması ve daha kısa sürede implant destekli protezin yapılması gibi avantajları bulunmaktadır. Dental implantolojide kullanılan iki aşamalı cerrahi teknikte tam kalınlık flebin kaldırılmasına bağlı olarak marjinal kemik kaybının artması ve yumuşak doku çekilmesi gibi komplikasyonlar sıklıkla görülebilmektedir. Mini-flep tekniği ile bu komplikasyonlar minimale indirilmektedir. Flep kaldırılmadığı taktirde, postoperative şikayetler azalmakta ve muhtemel skar formasyonu oluşumu ihtimali ortadan kalkmaktadır. Periostun lingual ve bukkal kemik yüzeylerinde kaldırılmadan bırakılması daha iyi beslenmeyi sağlayıp rezorbsiyon miktarının minimal düzeyde kalmasına neden olmaktadır43. Radyografik analizler non-invaziv şekilde çoğu zaman tedavi seçeneklerinin belirlenmesinde rol almışlardır. Genellikle temel radyografiler (PA veya PN) implantların yerleştirileceği alanları değerlendirilmesinde kullanılmaktadır. PN radyografiler, implant bölgeleri için tahsis edilmeyen patolojik değişikler veya çürükler ortaya çıkarabilirler. PN radyografiler, anatomik komşuluklar, maksiller sinüs, burun tabanı veya mandibular kanal ile komşuluklar ve implantın vertikal boyutunun saptanması gibi önemli durumların saptanmasında yardımcı olabilmektedir. Bununla birlikte periimplant bölgenin değerlendirilebilmesi ve magnifikasyon derecesinin belli oluşu gibi birçok başka avantajlarıda bulunmaktadır49-52. PA radyografiler altın standart olarak tanımlanmaktadır. RVG’ler ile kıyaslandığında radyasyon dozunun daha fazla olmasına rağmen molar dişler bölgesinden alınan PA’larda radyasyon dozunun PN’lere göre beş kat daha az olduğu saptanmıştır. Sıklıkla diş çürükleri ve özellikle arayüz çürküklerinin saptanmasında, meziodistal boyut ve periimplant bölgesinin net bir şekilde görüntülenmesinde kullanılmaktadır. Diğer avantajları sıralanacak olursa16,55,  Kolay çekilebilmesi  Ucuz olması  Yüksek kontrast  Düşük radyasyon  İmplanta komşu dişlerin köklerini net göstermesi Son yıllarda düşük düzeyli lazerin (DDL) kullanımı ile ilgili yapılan çalışmalar artmaktadır. Çalışmaların bir kısmı DDL’in postoperatif komplikasyonları en aza indirgemedeki etkinliğini araştırırken, bir kısmı da bu etkinin mekanizmasını araştırmaya yönelik yapılmaktadır. DDL’ler ilk kez 1960’larda tanımlanmış olmasına rağmen, özellikle son 10 yılda kullanımlarında dikkat çekici bir artış olmuştur. Modern diş hekimliğinde yüksek güçteki cerrahi lazerler birçok oral patolojinin tedavisinde 30 yılı aşkın süredir kullanılmaktadır. Yaygın olarak kullanılan ve iyi bilinen yüksek güçteki cerrahi lazerlerin yanı sıra cerrahi lazerlere ek olarak daha az bilinen ve biyostimülasyon ile biyomodülasyon özelliklerinden yararlanılan düşük güçte lazer tipleri de bulunmaktadır. Yüksek enerjili lazerler dokularda kesme işlemini gerçekleştirmek amacı ile kullanılırken, düşük enerjili lazerler karşılaştıkları hücreye az miktarda enerji yükleyerek, hücrede minör değişikler oluşturmak amacıyla tasarlanmışlardır. Düşük güçteki lazerler12;  Galyum aliminyum arsenid diyot (GaAlAs)  Helyum neon (He-Ne)  Galyum arsenid diyot (GaAs) Bu çalışmada kullanılan GaAlAs lazerlerde aktif madde olarak Galyum aliminyum arsenid maddesi kullanılır. Diyot lazer olarak da tanımlanmaktadırlar. Dalga boyu 830-904 nm’dir. Nabızsal şekilde devamlı ışın yayarlar, dolaylı penetrasyon 5 cm’lik alana kadar yayılabilir. Yüksek doku penetrasyon lazeri olarak da bilinir. Dokulara rahat penetre olup, oral mukoza ve kemiğin 4-8 mm altında seyreden sinir dokusuna kadar ulaşabilir. Yüksek penetasyon özelliğinden dolayı GaAlAs lazer, trigeminal sinir parestezisi tedavisinde de kullanılmaktadır. Lezyona temas ettirmeden yüzeye uygulanması önerilmektedir. He-Ne lazerler: Aktif madde olarak He-Ne gazı kullanır. %85 helyum, %15 neon gazından oluşurlar. Dalga boyu 633-655 nm olan He- Ne lazer, yaygın olarak kullanılan, ucuz, emniyetli ve pratik bir lazerdir. Keikli veya devamlı uygulama yapılabilir. Işın kaynağına sürekli bakıldığında gözde harabiyet oluşturma potansiyeline sahiptir. Yüksek dağılım ve düşük absorsiyonda geniş bir doku kitlesine etki etmektedir. Bu nedenle transkutan ışınlama tedavileri için en uygun lazer tipidir. Epitel büyümeyi ve periferal sinir sistemi iyileşmesini indüklediği bildirilmiştir. Yaralı dokuya uygulandığında kollajen ve ribonükleik ait sentezinde ve kan desteğinde artışa neden olarak iyileşmeyi hızlandırdığı düşünülmektedir. GaAs lazerler: 904 nm dalga boyunda kullanılır. Su ve deri pigmentleri tarafından absorbsiyonunun düşük olması nedeni ile subkutanöz dokulara derin penetrasyona izin veren bir lazer çeşididir. DDL, düşük miktarda enerjiye sahip ışın kaynağından köken alan atermik fototerapiyi anlatmaktadır. Bu ışın yaşayan hücreyle karşılaştığında hücreye az miktarda enerji verir. Bu enerji yüzey ısısında çok az miktarda değişiklik yaparak, hücrede bir takım minör değişiklere neden olabilmektedir. DDL terapisinin etkinliğini belirleyen faktörler: • Dalga boyu • Polarizasyon • Güç yoğunluğu • Enerji yoğunluğu • Işınlanma süresi • Uygulanan seansların aralığı • Işınlama tarifesi Bu parametrelerin hepsinin önemli rolleri olmasına karşın bazılarının daha da hassas rolleri bulunmaktadır. İki seans arası geçen zaman, olması gerekenden uzun olursa yetersiz ve etkisiz enerji absorbsiyonuna neden olabilir. Uygulanan toplam enerji miktarı, lazerin gücü ve ışınlama süresine bağlı olduğundan; ışınlama süresi de lazer terapisinin etkin olabilmesi için önemli bir faktördür. Lazer ışının çarptığı molekülde höcresel süreçte değişiklik olabilmesi için gereken süreden daha az uygulanan DDL etkisiz olabilir. Güç yoğunluğu W/cm2 ile, lazer enerjisi joule ile, eneji yoğunluğu da J/cm2 ile ifade edilmektedir. Bunların dışında DDl’in etkisis dokulara penetre olmasına ve doku sıvısına da bağlıdır. Enerji, sıvı konsantrasyonunun en yüksek olduğu yerde absorbe edildiğinden, iltihaplı ve ödemli dokuda kolaylıkla absorbe olmaktadır. Bu enerji de iyileşme süreci gibi birçok biyolojik reaksiyonu stimule etmektedir12. Lazerin penetrasyonu ilk olarak deri veya oral mukozanın özelliklerine bağlıdır. Bu özellikler epitelin tipi ve kalınlığı, yansıtma özelliği, melanin içeriği ve submukozanın vazkülarizasyonudur. Oral kavitenin bu özellikleri henüz incelenmemiştir. İkinci olarak, lazer ışının hedef organa ulaşabilme yeteneği önemlidir. Üçüncü olarak da hedefin ışına duyarlılığı önemlidir12. Bu çalışmada toplam 27 hasta yer almıştır. Bütün hastalarda ne sistemik hastalaığı ne de ilaç kullanıldığı bildirilmiştir. Yaşları 17-68 arasında toplam 27 hasta (20 bayan, 7 erkek) Her hastaya iki adet olmak üzere toplam 54 adet bilateral implant yerleştirilmiştir. Hastalar 3-4 ay Oİ süresini tamalamışlardır. İmplantlar bilateral olarak farklı taraflara yerleştirilip, bir tarafta GaAlAs diode lazer her seansta 830nm ve çıkış gücü 94 mw, ve 3 J/cm2 39 sn olmak üzere toplam dört kez uygulanırken diğer taraf kontrol grubu olarak değerlendirilmiş ve lazer uygulanmamıştır. Lazer uygulaması, intraoperatif, sütürden hemen sonra, 5. ve 7. günlerde olmak üzere aynı tarafa toplam dört kez uygulanmıştır. Toplam 27 hastadan 15’ine normal flep prosedürü uygulanırken kalan 12 hastaya mini-flep tekniği uygulanmıştır. Çalışma Temmuz 2008 ile Eylül 2009 tarihleri arasında devam etmiştir. Çalışmaya başlamadan önce etik kurulu onayı alımıştır. Çalışmaya katılan bireyler ayrıntılı olarak bilgilendirilmiş, alınan detayılı anamnez hasta bilgi formuna işlenmiştir. İyileşme başlığı takıldıktan sonra 1 hafta yumuşak doku iyileşmesi için beklenip protez işlemlerine başlanmıştır. İmplantlar yerleştirilmeden önce introperatif olarak sokete diode laser uygyulanmıştır. İmplantlar 30Ncm tork ile yerleştirilmiştir. İmplantlar iki aşamalı olarak yerleştirildikten flep sonra 4/0 ipek sütür ile kapatıldıktan sonra tekrar lazer ugulanmıştır. Lazer 5. Ve 7. Gün toplam dört kez uygulanmıştır. Her seansta 39 sn sürmüştür. PA radyograflar için hastalardan ameliyat öncesi özel ölçhazırlanıp anterior/posterior film tutuculara uyumlanmıştır. Hastalardan 1.gün, 1.ay ve 3./4.aylarda hem PA hem PN radyografiler çekilmiştir. Radyografiler üzerinde mini-flep ve normal flep tekniği ile yerleştirilen implantlar çevresindeki kemik rezorbsiyon miktarlarları ölçülerek elde edilen değerler karşılaştırılmıştır. İmplant cerrahisinde minimal flep kaldırılması geleneksel flep yaklaşımı ile kıyaslandığında bazı avantajları olduğu gözlenmiştir. Bu yaklaşım ile kanama, operasyon süresi ve hastanın postoperatif ağrı gibi şikayetleri azaltılabilmiş ve aynı zamanda implantlar çevresinde daha az kemik rezorbsiyonunun oluşumu da sağlanabilmiştir. Geleneksel flep kaldırılması ile yerleştirilen implantlarda epitel bariyeri ve marjinal kemik arasındaki bağ dokunun yetersiz bir şekilde vaskülarize olabileceği öne sürülmektedir. Flepsiz implant cerrahisinin ise, hastalar uygun bir şekilde seçildiği ve implant yerleştirilmesi için yeterli genişlikte kemik olduğu durumlarda daha tercih edilebilir bir prosedür olduğu da bazı araştırmacılar tarafından desteklenmektedir. Geleneksel flep elevasyonunun kullanılması implant bölgesinin görsel olarak daha iyi incelenmesini sağlamakta ve frez yönünün kontrolünü kolaylaştırmaktadır. Son zamanlarda flepsiz implant cerrahisinin, hastalar uygun bir biçimde seçildiğinde ve implant yerleştirmesi için uygun kalınlıkta kemik olduğunda artış gösterebileceği rapor edilmiştir. Ayrıca, mukoperiosteal flepin elimine edilmesinin flep elevasyonu ile ilişkili olan potansiyel postoperatif kemik rezorbsiyonunu önleyebileceği fikride öne sürülmektedir. Flep ve mini-flep implant cerrahileri arasında halen günümüze kadar yapılmış sadece birkaç karşılaştırma mevcuttur. Dental implantların yerleştirilmesi esnasında implant alıcı sahaları ve anatomik sınırları net bir şekilde belirlemek ve koruyabilmek amacıyla daha iyi ve net bir görüş sağlamak için konvansiyonel flep kaldırma işlemi yapılmaktadır. Bu nedenle, özellikle sınırlı kemik mevcudiyetinde flep elevasyonu kemik fenestrasyonlarının ve perforasyonlarının azaltılması amacıyla implant yerleştirmesinde faydalı olabilmektedir. Bununla birlikte flep elevasyonu sonrasında bölgenin sütüre edilmesini gerektirir ve buda bazı vakalarda hasta rahatsızlğının artması ve morbidite ile ilişkili olabilmektedir. Bunun yanısıra, önceki araştırmalarda flep kaldırılması işleminin doğal dişler etrafında sıklıkla dişeti çekilmesi ve buna bağlı kemik rezorbsiyonlarının görülmesi ile sonuçlanabildiği de rapor edilmiş olmaktadır. Flepsiz yaklaşımla tedavi edilen hastaların tedavi planlamalarının dikkatli bir şekilde yapılmalı ve implant yerleştirilmesi için yeterli kemik hacminin olduğu öncelikle saptanmalıdır. Flepsiz implant yerleştirmesi genellikle kör bir tekniktir, implant yerleştirilmesi esnasında mandibular molar bölgenin lingual yüzü ve anterior maksilla başta olmak üzere bukkal ve lingual tarafta kortikal kemik perforasyonu olasılığına karşı dikkatli olunmalıdır. Ayrıca bu prosedürde implantın yerleştirme esnasında kontamine olma potansiyelinin artacağıda unutulmamalıdır. Mukoperiosteal flep elevasyonu olmaksızın implant yerleştirilmesi sadece başarılı bir prosedür olarak bilinmeyip, ayrıca postoperatif şişlik ve hasta rahatsızlığını azaltan bir prosedürdür. İmplant yerleştirilmesini sağlamak için yumuşak dokuların dekole edilmesi bir miktar kemik rezorbsiyonu ile ilişkilidir. Bu fenomen, alveol kemiğin yeterince vaskülarize olmayan mikro yapısı nedeniyle oluşabilmektedir. Yumuşak dokular eleve edildiğinde kemiğin kan desteği azalabilir. Mukoperiosteal flep elevasyonunun vasküler pleksusun anjiyogenezi ve alveoler kemiğin rezorbsiyonu ile birikte yara iyileşme sürecini stimüle ettiği açık bir şekilde ispat edilmiştir. Bunu destekler şekilde implantı çevreleyen kemikte rezorbsiyonun mini-flep grubunda normal flep grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı olmasada daha az olduğu tarafımızdan saptanmıştır. Mini-flep yaklaşımı tercihi daha iyi bir klinik deneyim ve yeterli kemik miktarı gibi birtakım anatomik gerekliliklere ihtiyaç duyabilmektedir. Ek olarak bu ön sonuçları doğrulamak amacıyla uygun bir şekilde dizayn edilmiş randomize kontrollü klinik çalışmalara ihtiyaç vardır. Yapılan bu araştırma, yeterli klinik kontroller ve uygun radyografilerin alınması halinde, kemik fenestrasyonlarının oluşmayacağı ve önceden rapor edilmiş olan kriterlerin mini-flep tekniğini uygulamak için yeterli olduğunu doğrulamaktadır. Cerrahi işlem için model hazırlanması ve hazırlanan bu sablona göre implant yerleştirilmesi işlemlerinin flepsiz implant cerrahi prosedürlerinde avantajlı olduğu öne sürülmüştür. Ancak bu teknikte sadece önceden oluşturulmuş frez rehberi boyunca frezleme yapılabilmektedir. Bu frez rehberleri yapılmış olan planın intraoperatif olarak modifikasyonuna izin vermemekte, ve bu nedenle operasyon süresince doğruluklarından emin olunamamaktadır. Araştırmamızda tarafımızdan uygulanmış olan mini-flep dizaynı ise implantın yerleştirileceği alveol kemiği üzerindeki mukoperiosteal flepin kaldırılmasını elimine eden flep tekniğinin bir modifikasyonudur. Bu nedenle modifiye edilmiş bu mini-flep tekniği daha iyi bir görüş açısı ve implantın daha uygun şekilde yerleştirilmesine imkan vermekte, hasta rahatsızlığını ve postoperatif ağrıyıda yine konvensiyonel flep tekniklerine göre azaltmaktadır. Lineer radyografik ölçümlerin rejeneratif tedaviyi takiben tedavi sonrası kemik seviyelerindeki değişikliklerin belirlenmesindeki doğruluğu önceki araştırmalarda rapor edilmiş bulunmaktadır. Birçok yazar PN radyografilerin dişsiz mandibuladaki interforaminal implantların takibinde faydalı olduğunu rapor etmiştir. Ancak, PN radyografilerde vertebral kolonun maksilla ve mandibulanın ön bölgesinde görüntülerinin üst üste gelmesi ve değişken distorsiyonlar nedeniyle şüpheli olduğunu düşünen araştırmacılarda mevcuttur. PN radyografiler, hasta doğru olarak pozisyonlandırıldığında vertikal boyutun ölçümü için yeterli doğruluğa sahiptir. PN radyografiler maksilla ve mandibulanın okunabilir görüntülerini sağlamaları ve kısıtlı ağız açıklığına sahip bireylerde de kullanılabilmeleri dolayısıyla PA filmlere göre üstün kabul edilmektedir. Fakat, PN radyografiler vertebral kolonun anterior bölge üzerine süperpoze olması nedeniyle odaktan sapmaya eğilimli olan iki boyutlu görüntü verebilmekte ve geometrik olarak distorsiyona uğrayarak görüntülenen yapıların boyutlarında değişikliklere/ magnifikasyona neden olabilmektedir. Bu distorsiyonların peri-implant kemik kaybı ile karıştırılabileceği rapor edilmiştir. Ek olarak, PN radyografilerin PA radyografilere kıyasla daha az detaylı görüntü verebildiğide bilinmektedir. Alınan radyografilerde hastaya verilen radyasyon dozlarına dikkat edilmeside gerekmektedir. PA ve PN radyografiler düşük radyasyon dozlarına sahiptir. Konvansiyonel tomografi sonrasında maruz kalınan radyasyon dozu ile PA radyografi karşılaştırılabilirken, Bilgisayarlı Tomografilerde (BT) alınan radyasyon dozu daha yüksektir. PN radygrafideki mandibular kemik yoğunluğu alveoler kemik seviyesi ile ilgili olarak, daha az yoğun alveoler kemik için daha fazla periodontal yıkımı belirtecek şekilde zayıf fakat belirgin bir ilişki sağlar. Özellikle, alt çene premolar bölgede, mandibular kemik yoğunluğu ve alveoler kemik seviyesi kaybı arasında radyografide zayıf fakat belirgin bir ilişki olduğu ve bu nedenle bu bölgedeki implantalar çevresinde oluşan kemik kayıplarının daha iyi ölçülebileceği bildirilmiştir. Bu çalışmada, uygulanmış olan dental implantların çoğunluğu mandibular molar bölgeye yerleştirilmiştir. Alınan PN radyografilerde açılama dolayısıyla, molar bölgedeki kemik densitesinin premolar bölgeye göre daha belirgin olduğu gözlenmiştir. Lazer uygulamaları ,1960’lı yıllarda Ruby lazerin geliştirilmesinden bu yana tıp ve diş hekimliğinde geniş ölçüde ve giderek artan bir şekilde kullanılmaktadır. HeNe, GaAlAs, argon ve diğerlerini de içeren bir dizi lazer ışığı farklı dozlarda ve tedavi programlarında kullanılmaktadır. DDL terapisi ağrının azaltılması, yaranın iyileştirilmesi ve sinir yaralanmalarını da içeren birçok vakanın tedavisinde gelişme sağlamıştır. Son araştırmalar LLLT’nin çevre dokulardaki osteogenezi ve osseointegrasyonu arttırdığını da rapor etmektedir. Sonuç olarak bu çalışmada, GaAlAs diyot lazerin dental implant ossoeintegrasyonu ve kemik kaybını azaltma olasılığı üzerindeki etkinliği araştırılmıştır. Ek olarak, farklı flep uygulamaları arasındaki başarı oranı ve bunlar arasındaki ilişkiler ile birlikte uygulanan dental implantlar çevresindeki kemik kayıpları değerlendirilmiştir. Konvensiyonel flep ve mini-flep dizaynları arasında PA ve PN radyograflar üzerinde yapılan ölçümler sonucunda elde edilen sonuçlar: 1. Her iki flep grubunda cinsiyet ve yaş açısından herhangi bir belirgin fark bulunmamıştır. 2. İmplant kaybı açısından konvensiyonel flep dizaynı uygulaması ve hastaların yaşı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur (p0.05). Ancak, lazer tedavisi uygulanmamış olan grupta diğerine göre anlamlı olmayan/daha fazla miktarda kemik kaybı olduğu saptanmıştır. 4. PN radyografiler üzerinde yapılan ölçümlerde, flep grubunda lazer tedavisi uygulanmış ve uygulanmamış gruplarda istatistiksel olarak belirgin bir farklılık olduğu bulunmuştur (p0.05). Ancak, PA ve PN radyografilerde lazer tedavisi uyglanmayan grupta kemik kaybı daha fazladır (p>0.05). 6. Lazer tedavisi görmüş gruplarda, PA ve PN radyografiler flep ve mini-flep dizaynı arasında belirgin bir farklılık olmadığını göstermiştir (p>0.05). Ancak, istatistiksel olarak anlamlı olmasada mini-flep grubundaki kemik kaybı flep grubuna göre daha azdır. 7. Lazer tedavisi uygulanmamış gruplarda, PA ve PN radyografiler flep ve mini-flep dizaynları arasında belirgin bir farklılık göstermemiştir (p>0.05). Ancak, istatistiksel olarak anlamlı olmasada miniflep grubundaki kemik kaybı flep grubuna göre daha azdır. 8. Çalışma süresince toplam altı implant kaybı olmuş, bunlardan üçü lazer tedavisi yapılmış olan gruba dahil iken, diğer üçü lazer tedavisi yapılmamış gruba ait idi. Yanısıra, kaybedilen implantların beş tanesi konvensiyonel flep tekniği ile yerleştirilmiş, geri kalan bir tanesinde ise mini-flep tekniği kullanılmıştır. Mini-flep ve konvensiyonel flep tekniği arasında anlamlı bir fark bulunamamasına karşın, flep grubunda daha fazla implant kaybı olduğu saptanmıştır. Doğru hasta seçimi yapılması kaydı ile, implant uygulamalarında mini-flep tekniğinin tercih edilmesi önerilmektedir.

Oral ve maksillofasiyal cerrahide 3M diş operasyonları ağrı, ödem ve komşu 2M dişte periodontal problemler gibi birçok post-operatif komplikasyonlara neden olabilir. Postoperatif komplikasyonları azaltmak için birçok farklı flep tekniği geliştirilmiştir. Bu çalışmanın amacı 3 köşeli laterale kaydırılan flep tekniği ile birlikte uygulanan primer kapatma yöntemi (FlepI tekniği) ve zarf flep ile uygulanan sekonder kapatma yönteminin (FlepII tekniği) 3M cerrahisi sonrası komşu 2M dişin periodontal sağlığı üzerine etkilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Çalışmaya bilateral simetrik mesio-vertikal veya vertikal yönde yarı gömülü 3M dişleri bulunan yaşları 18-28 arasında değişen 8 erkek, 22 kadın toplam 30 hasta dahil edilmiştir. Her iki 3M dişler aynı seansta çekilirken bir tarafa FlepI tekniği, diğer tarafa ise FlepII tekniği uygulanmıştır. Pre-operatif dönemde ve post-operatif 2., 7., 30. ve 90. günlerde ölçümler yapılmıştır. Ağrı VAS yöntemi ile, ödem fasiyal bölgelerden yapılan ölçümler ile alveolit ve yara enfeksiyonu klinik parametreler kullanılarak ve yara iyileşmesi de YİS (Yara İyileşmesi skalası) ile değerlendirilmiştir. Komşu 2M dişin periodontal sağlığının değerlendirilmesinde dişeti çekilmesi, klinik ataşman seviyesi, cep derinliği, plak indeksi, gingival indeks ve kanama indeksi parametreleri klinik ölçümler yapılarak gerçekleştirilmiştir. Tüm veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda 3M cerrahisi sonrası FlepI tekniğinde ağrı, ödem ve 2M dişte klinik ataşman seviyesinin FlepII tekniğine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha fazla olduğu, 2M dişte dişeti çekilmesi, cep derinliği, plak indeksi ve kanama indeksi (+) olan yüzey sayısının ise daha az olduğu bulunmuştur (p0,05). Her iki teknikte plak indeksi ve gingival indeks ile cep derinliği arasında istatistiksel olarak pozitif bir korelasyon saptanmıştır (p0,05). There were positive correlation between plaque index and gingival index when probing depth was assessed (p

BACKGROUND: Melanoma-associated antigens-A (MAGE-A) are expressed in a variety of tumors but not in normal tissues. Thus, their detection is highly specific to cancer cells, which makes them potential targets for the diagnosis, prognosis and also immunotherapy of neoplastic diseases.