Search

Sosyal politika disiplini; kapitalizmin olumsuzluklarini gidermek ve onu yasanilabilir bir sistem haline getirmek amaciyla ortaya cikarilmis ve bugunku anlamiyla; insanligin, tum sosyal siniflarin karsilastiklari sosyal risklerin ortadan kaldirilabilmesi adina caba sarf eden; insanin daha iyiye ulasmasina odaklanmis politik bir arayis haline gelmistir. Insanin iyilik halini dogrudan etkileyen temel unsurlardan biri olan calisma hak ve ozgurlugu; sosyal politika disiplini icerisindeki anlamini, istihdam olgusu ve istihdamin daha insani kosullara kavusturulabilmesi mucadelesi icerisinde bulmustur. Neo-liberal politikalarla birlikte; sermayenin serbest dolasimi, dunya genelinde istihdamin mekânsal dagilimini ve kosullarini degistirmis, calisanlar arasinda esitsizlikleri arttirmis ve emek eksenli cesitli uluslararasi kuruluslarin ve sendikal orgutlerin bu duruma karsi alternatif arayislar icerisine girmesine yol acmistir. Bu calismayla; neo-liberalizmin, istihdamin insani kosullari uzerinde yaratmis oldugu tahribat ve dunya genelinde isgucunun calisma kosullari, insani bir perspektifle degerlendirilmis ve insani istihdam kosullari tartismasi ortaya atilmistir. Soz konusu degerlendirme kapsaminda; isgucu piyasasinin temel gostergeleri olan ucretler, calisma sureleri, saglikli ve guvenli calisma kosullari, sosyal guvenligin kapsami ve sendikal orgutlenme duzeyine yonelik veriler esas alinmistir. Calisma sonucunda; dunya genelinde istihdam kosullari acisindan ciddi esitsizlikler oldugu gorulmus; neo-liberalizm ve kuresellesmenin, gelismemis ulkelerde yol actigi standarttan uzak sartlardan istifade ederek soz konusu esitsizligi daha da derinlestirdigi anlasilmistir.

Barınma, doğuştan gelen ve bireylerin sahip olduğu en temel ekonomik ve sosyal insan haklarından birisidir. Bireyin iyilik hali ve refahı düzeyinin temel belirteçlerinden biri olan barınma koşulları bu nedenle sosyal devlet tarafından sosyal politikalar aracılığıyla korunarak geliştirilmeye çalışılmaktadır. Özellikle fiziksel veya zihinsel engel sebebiyle gelir ve refah hizmetlerinden yeterince faydalanamayan fertlerin temel bir insan hakkı olan barınmaya ulaşabilmeleri sosyal devletlerinin temel gayelerinden bir tanesini oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında ruh sağlığı sorunları olan bireylere barınma imkânı sunmayı amaçlayan “Önce Konut” politikası incelenerek ülkemiz için hak temelli politika önerileri kurgulanmıştır. Bu kapsamda literatür taraması yapılmış olup TÜİK Gelir Yaşam Koşulları Araştırması kapsamında Türkiye’de ruhsal veya fiziksel hastalıklardan muzdarip olan bireylerin barınma koşulları incelenmiştir. Gerçekleştirilen analizler ile anılan grubun sağlıklı kişilerden daha yoksul olduğu, daha düşük gelir gruplarında yer aldıkları, barınma koşullarının sağlıklı bireylere göre daha kötü olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır. Kendisini bir “sosyal devlet” olarak tanımlayan ülkemizde dezavantajlı grupların barınma hakkının insani bir karşılıkla gerçekleştirilmesi için yeni politika/uygulamalara ihtiyaç duydulduğu aksi halde bu gruplarda yoksulluğa bağlı sosyal dışlanmanın toplumsal refahı tehdit eder düzeye ulaşabileceği intibasına ulaşılmıştır.

Protecting its citizens against the problems caused by unemployment is one of the main goals of every welfare regime that defines itself as a social state. Welfare regimes provide direct or indirect employment opportunities with labor market policies implemented for this purpose or compensate for the loss of income caused by unemployment. The COVID-19 epidemic, the effects of which still continue in today's world, has made the mentioned unemployment risk much more dangerous, and millions of people have remained unemployed all over the world due to the epidemic. The failure of the liberal welfare regimes that adopt libertarian capitalism to manage the process has once again demonstrated the importance of social policy actions that have been constructed with a corporatist approach. In addition, the practices classified as passive labor market policies are regarded as the only way out for the protection of the welfare levels of individuals who are unemployed due to the crisis. In this study, starting from the relationship between unemployment and welfare regimes in the world and labor market policies implemented in Turkey were examined and the changes in welfare regimes' labor market policies and ways of intervention in labor markets were analyzed due to the outbreak. The analysis showed that for the first time in Turkey, albeit limited, "unemployment relief" has been applied. This application in terms of labor market policies in Turkey is thought to mark a new era., Yurttaşlarını işsizliğin sebep olduğu sorunlar karşısında korumak kendisini sosyal devlet olarak tanımlayan her refah rejiminin temel amaçlarından bir tanesini teşkil etmektedir. Refah rejimleri bu amaç doğrultusunda uyguladığı emek piyasası politikaları ile doğrudan veya dolaylı istihdam olanakları meydana getirmekte veya işsizliğin sebep olduğu gelir kaybını tazmin etmektedir. Günümüz dünyasında etkileri halen devam eden COVİD-19 salgını bahsedilen işsizlik riskini çok daha tehlikeli bir hale getirmiş, salgın sebebiyle tüm dünyada milyonlarca insan işsiz kalmıştır. Liberteryen kapitalizmi benimsemiş liberal refah rejimlerinin süreci yönetmekteki başarısızlıkları korporatist anlayışla kurgulanmış sosyal politika eylemlerinin önemini bir kez daha ortaya koymuştur. Bu kriz ortamında işsiz kalan bireylerin refah düzeylerinin korunmasında ise pasif emek piyasası politikaları olarak tasnif edilen uygulamalar tek çıkış yolu olarak görülmektedir. Bu çalışma ile işsizlik olgusu ile refah rejimleri arasındaki ilişkiden yola çıkılarak dünyada ve Türkiye’de uygulanan emek piyasası politikaları incelenmiş, salgının refah rejimlerinin emek piyasası politikaları ve emek piyasalarına müdahale biçimlerinde meydana getirdiği değişikliler analiz edilmiştir. Gerçekleştirilen analizler çerçevesinde Türkiye’de kısıtlı bir şekilde de olsa ilk defa “işsizlik yardımı” uygulamasına başvurulduğu görülmüştür. Uygulamanın Türkiye’de uygulanan emek piyasası politikaları açısından yeni bir döneme işaret ettiği düşünülmektedir.

Yurttaşlık ilkesinin bünyesinde barındırdığı, kamu otoritesi tarafından sağlanan hizmet, olanak ve fırsatlara eşit ulaşım imkânı şeklinde tanımlanabilecek olan sosyal adalet olgusu sosyal devlet anlayışının temel yapı taşlarından bir tanesini teşkil etmektedir. Kamu otoritesinin dil, din, ırk, mezhep gibi farklılıklara bakmaksızın tüm yurttaşlarına eşit, asgari ve onların onuruna yakışır bir refah hizmeti sağlamasının temel dinamiği olan sosyal adalet ilkesi toplumsal barışın sağlanmasında da en önemli faktörlerden bir tanesi olarak görülebilecektir. Bu minvalde Türkiye’de kamu otoritesi tarafından son yıllarda refah hizmetlerinin sunulması sürecinde benimsenen “Tabana Yayılma Politikası” sosyal adaletin temini anlamında bir dönem noktası olabilecek potansiyele sahiptir. Gerçekleştirilen araştırma kapsamında Türkiye’de spor yatırımlarının tarihsel bir perspektifte coğrafi dağılımı analiz edilmiş; benimsenen “Tabana Yayılma Politikası” nezdinde yatırımların dağılımın meydana gelen değişim irdelenmiştir. Bunun yanında sosyal dışlanma ile mücadelede önemli bir sosyal içerme politikası olarak spor ve sporun teşviki ele alınmış, yatırımı gerçekleştirilerek açılmış spor tesislerinden faydalanma oranları yıllara göre karşılaştırılmıştır. Nihayetinde benimsenmiş olan “Tabana Yayılma Politikası” çerçevesinde özellikle sosyal gelişmenin düşük olduğu, refah hizmetlerinden tam anlamı ile faydalanamayan bölgelerde gerçekleştirilen yatırımlardan faydalanma oranlarının bir hayli yüksek olduğu görülmüştür., The phenomenon of social justice, which can be defined as equal access to services, opportunities and opportunities provided by the public authority, which is included in the principle of citizenship, constitutes one of the basic building blocks of the understanding of the social state. The principle of social justice, which is the basic dynamic of the public authority to provide equal, minimum and decent welfare services to all its citizens, regardless of language, religion, race or sect, can be seen as one of the most important factors in ensuring social peace. In this respect, the “Graduation Policy” adopted by the public authority in the process of providing welfare services in Turkey in recent years has the potential to be a turning point in terms of ensuring social justice.Within the scope of the research carried out, the geographical distribution of sports investments in Turkey in a historical perspective was analyzed; The change in the distribution of investments has been examined in the context of the adopted “Floor Spreading Policy”. In addition, sports and the promotion of sports as an important social inclusion policy in the fight against social exclusion were discussed, and the rates of benefiting from sports facilities opened by investment were compared according to years. It has been observed that the rate of benefiting from investments made in regions where social development is low and cannot fully benefit from welfare services, within the framework of the "Ground Spreading Policy", which was finally adopted, is quite high.

Evrensel ve insani bir hak olan sosyal güvenlik yıllardır dünyanın her yerinde farklı şekillerde uygulana gelmiş bir politikalar bütünüdür. Uygulanan ülkelerde sosyal koruma ve refahın temel belirleyicisi konumunda olan sosyal güvenlik sistemi, uzun yıllardır farklı kaynaklı sorunlarla karşı karşıyadır. Bu noktada sosyal sigortanın finansmanı bahsedilen sorunların en önemlileri arasında yer almaktadır. Sosyal sigorta kurumunun toplamış olduğu primlerle beraber hizmetlerdeki devamlılığın sağlanabilmesi adına sigortalılara sağlamış olduğu risk faktörlerine göre finansman yöntemlerinin kullanılıyor olması gereklidir. Sosyal sigortanın finansman yöntemlerini saymak gerekirse; fon biriktirme yaklaşımına dayandırılan “Kapitalizasyon” yöntemi ve katkı yarar yaklaşımına göre “Dağıtım” yöntemidir. Türkiye’de sosyal güvenlik kurumları üç farklı biçimde bulunmakta ve ayrıca da farklı risk faktörlerine karşı sosyal güvenlik hizmetleri vermektedir. Gerçekleştirilen çalışmada sosyal güvenlik sisteminin finansmanına ilişkin Türkiye ve dünyada genel bir değerlendirme yapılmış ve ülkemizdeki sistemin finansman özellikleri ve kurumun finansman durumu incelenerek genel bir değerlendirme ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışma kapsamında SGK’nın finansman açığının sürekli arttığı görülmüş ve sosyal güvenlik sistemine ilişkin güncel erken emeklilik tartışmalarının bu açığı daha da arttıracağı kanısına ulaşılmıştır., Social security, a universal and human right, has for many years been a set of policies that have been implemented in different ways all over the world. The social security system, which is the main determinant of social protection and welfare in the countries applied, has been facing different problems for many years. At this point, the financing of social insurance is one of the most important problems mentioned. In order to ensure the continuity of the services together with the premiums collected by the social security institution, it is necessary to use the financing methods according to the risk factors provided to the insured. In order to count the methods of financing of social insurance; Capitalization method (Funding Method) based on fund accumulation approach and Distribution day method (Pay-as-you go system) according to contribution benefit approach. social security institutions in Turkey, are in three different formats, and also provide social security services against different risk factors.Performed for financing the social security system in Turkey and a general assessment study carried out in the world and in our country the system of financing by examining the characteristics and availability of financing institutions have tried to put forward an overall assessment. Within the scope of the study, it was seen that the financing deficit of “SGK” has increased continuously and it has been concluded that the current early retirement discussions on the social security system will further increase this gap.

İlkolarak sanayi devrimi ile birlikte ortaya çıkan ve temel olarak çalışanın emeğikarşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından para ile ödenen tutarolarak tanımlanan ücret, günümüzdeçalışma hayatının en önemli ve en çok tartışılan konuları arasında yeralmaktadır. Ücret bir taraftan işverenler için önemli bir maliyet kaleminioluştururken, diğer taraftan bağımlı çalışanların tek gelir kaynağınıoluşturmaktadır. Çalışanlara verilebilecek en düşük ücreti ifade eden asgariücret ise toplumun sosyo – ekonomik refahını sağlamaya yönelik uygulanan temelbir sosyal politika aracıdır. Asgari ücret uygulaması; bir toplumungelir düzeyi, milli gelir paylaşımı, istihdam seviyesi, ekonomik büyüme durumugibi ekonomik statüsünü ve sosyal refahını arttırmaya yönelik yapılanuygulamalar arasında önemli bir yere sahiptir. Son yıllarda birçok ülke tarafındançalışan yoksulluğu ve eşitsizlikle mücadele kapsamında asgari ücretuygulamalarına ağırlık verilmiş ve güçlendirilmiştir. 2015 yılında BirleşmişMilletlerde Kabul edilen “2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündemi”nde tüm kadın veerkekler için çalışma ortamında eşitliğin her açıdan sağlanması ve insanayakışan iş/ücretlerin geliştirilmesi hedef olarak belirlenmiştir. Bu çalışmadaAvrupa Birliği ve Türkiye’deki asgari ücret uygulamaları karşılaştırılarakülkemizde çalışma hayatının sosyal tarafları en çok meşgul eden konularındanbir tanesinin AB sürecinde bulunan Türkiye için geliştirilmesi önerilersunulmuştur., The wage,which first emerged with the industrial revolution and is defined as the amountpaid by the employer or the third person in return for labor, is among the mostimportant and most controversial issues of working life today. While the wageconstitutes a significant cost item for employers from one side, it forms thesole source of income for dependent workers from the other side. The minimumwage, which means the lowest wage that can be given to the employees, is abasic social policy instrument applied to ensure socio - economic well - beingof the society. Minimum wage application; an income level of a society,national income share, level of employment, economic growth status, andpractices that are designed to increase social welfare. In recent years, manycountries have emphasized and strengthened the practice of minimum wages in thefight against poverty and inequality. The "2030 Sustainable DevelopmentAgenda" adopted at the United Nations in 2015 is aimed at providingequality for all women and men in all aspects of the working environment anddeveloping work / salaries that are worthy of humanity. In this study, theEuropean Union and Turkey in the EU process of try developing recommendationsfor the social side of one of the most important issues of working life in ourcountry, comparing the minimum wage in Turkey is presented.

Hukumetler, emek ve sermaye kesimleri arasindaki iliskilerin kurumsallasmasina yonelik uc tarafli kurumsal bir mekanizma olarak sosyal diyalog, Avrupa Sosyal Modeli icerisinde onemli bir yere sahiptir. 1990’li yillardan beri Avrupa Birligi’ne katilim arayisi icerisindeki Turkiye; gerek AB muktesebatlarina uyum saglayabilmek gerekse de kendi icsel dinamikleri icerisinde hem isci ve memur hem de isveren kesimini temsil eden orgutlerin bu yondeki talepleri dogrultusunda sosyal diyalog mekanizmalarini 2000’li yillarin basinda olusturmustur. Bu calismada; Ekonomik ve Sosyal Konsey ve Uclu Danisma Kurulu’nun sosyal taraflar uzerindeki temsil yapisi ve bu yapilarda ele alinan konularin ya da tutumlarin etkinlik duzeylerinin Avrupa Sosyal Modeline uygunlugu degerlendirilmeye calisilacaktir.

Sosyalpolitikanın çalışma hayatında barışı sağlamak ve yurttaşlarını yoksulluk vesefaletten korumak için kullandığı en önemli araçlardan bir tanesi asgari ücretuygulamasıdır. Çalışana verilebilecek minimum ücret düzeyi anlamına gelenuygulama sosyal diyalog mekanizması üzerine oluşturulmuş konseyler veyadoğrudan yasa ile belirlenen zorunlu bir uygulamadır. Ülkemizde yaklaşık yarım asırlıkbir tarihsel arka planı olan uygulama sürekli geliştirilmesi ve iyileştirilmesigerekli olan bir süreci beraberinde getirmektedir. Gerçekleştirilençalışma ile asgari ücret uygulamasının kavramsal çerçevesi ve tarihsel gelişimiirdelenmiş ardından “Hane Halkı İş Gücü İstatistikleri” ve “Gelir YaşamKoşulları Anketleri” ile ülkemizde ücretli çalışanların yaşam koşullarına dairbir analiz gerçekleştirilmiştir.Akabinde uygulama “içerik” ve “politika süreci” yöntemleri ile “PolitikaAnalizi” ne tabi tutulmuş ve Türkiye’de asgari ücrete ilişkin gerçekleştirileniyileştirme veya güncellemelerde siyasi ve kamuoyu baskısının belirleyiciolduğu tespitine ulaşılmıştır.&nbsp, One of the most important tools used by social policyto ensure peace in working life in a country and to protect its citizens frompoverty is the practice of minimum wage. The practice, which means the minimumwage level that can be given to the employee, is a mandatory implementationdetermined by the councils or directly on the social dialogue mechanism. InTurkey, with a historical background dating back to nearly a century, thepractice brings a process within itself, requiring continuous development andimprovement. Withthis study, conceptual framework and historical development of the minimum wageapplication were examined and then an analysis was made about the standard ofliving of workers in our country using the “Life Household Labor ForceStatistics” and “Income Life Conditions Surveys”. The practice was exposed to"Policy Analysis" through "content" and "policyprocess" methods and it was come to conclusion that political pressure andpublic pressure were determinants on the updates and enhancements performed onthe minimum wage in Turkey.

Çalışma hayatı da dâhil olmak üzere tüm sosyal sorunlarla ilgilenebilecek, insan odaklı “Sosyal Politika” geleneği ile yetiştirilmiş bireyleri bir asırlık tecrübesi, 38 yıllık deneyimi ile topluma kazandıran Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri (ÇEEİ)bölümleri günümüzde bir takım akademik ve teknik sorunlar ile karşı karşıyadır. Bölümün içinde bulunduğu duruma ilişkin öne sürülen yeniden yapılanma önerileri ve tartışmaları ise, sosyal politika geleneğinden uzaklaşma, müfredat ve anabilim dallarının multi-disipliner yapıyı yansıtamaması, mezunların istihdam imkânlarının daralması gibi sorunlara dayanmakta ve bu sorunların üstesin- den gelmek, bölümleri piyasa ihtiyaçları doğrultusunda yeniden yapılandırmak gayesi gütmektedir. Bu çalışma kapsamında ÇEEİ bölümlerinin karşı karşıya olduğu sorunların netleştirilmesi ve bu so- runların bölümün yeniden yapılanması gibi ciddi bir süreci gerektirip gerektirmediğinin ortaya çıkarıla- bilmesi için bölümlerin sorunları ve tarihsel gelişim süreçleri hakkında akademik çalışmalar yapmış 13 öğretim üyesi ile mülakat gerçekleştirilmiştir. Mülakatlar sonucunda daha önceden tehdit olarak görü- len bazı konuların artık fırsat olarak değerlendirildiği ve bölümlerin baştan aşağı bir yapılanmadan ziyade koordineli ve planlı güncellemeler, kamu otoritesi ve sivil toplum örgütleri ile etkin ve verimli iş- birlikleri gibi eylemlere ihtiyaç duyduğu tespit edilmiştir.&nbsp