Search

Coronavirus disease 2019 (COVID-19) is a contagious infection disease, which may cause respiratory, physical, psychological, and generalized systemic dysfunction. The severity of disease ranges from an asymptomatic infection or mild illness to mild or severe pneumonia with respiratory failure and/or death. COVID-19 dramatically affects the pulmonary system. This clinical practice guideline includes pulmonary rehabilitation (PR) recommendations for adult COVID-19 patients and has been developed in the light of the guidelines on the diagnosis and treatment of COVID-19 provided by the World Health Organization and Republic of Turkey, Ministry of Health, recently published scientific literature, and PR recommendations for COVID-19 regarding basic principles of PR. This national guideline provides suggestions regarding the PR methods during the clinical stages of COVID-19 and post-COVID-19 with its possible benefits, contraindications, and disadvantages., NA

Amaç: İnme, fiziksel, mental ve algısal problemlere yol açan toplumsal bir sorundur. İnme sonrası fiziksel ve psikososyal iyilikhali sosyal destek ve bakımla ilişkili olduğu düşünülmektedir. Çalışmamızda yatarak rehabilite edilen kronik inmeli hastaların, aile desteğinin olması, algılanan sosyal destek düzeyi, fonksiyonel durum, yaşam kalitesi ve depresyon üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Erenköy Rehabilitasyon Hastanesine Nisan- Eylül 2021 tarihleri arasında yatırılan 122 kronik inmeli hasta dahil edildi. Hastaların Sosyal destek, Fiziksel Bağımsızlık, Yaşam Kalitesi ve Depresyon düzeyleri değerlendirildi. Aile grubu (ort 72,65±5,51 yaş, %82 evli) ve Bakıcı grubu (ort 71,65±5,08 yaş, %73 evli) 61’er kronik inmeli hastadan oluşmaktaydı.Bulgular: Yaş ortalaması aile grubu 72,65(65-83), bakıcı grubu 71,65(65-85) saptandı (p=0,36). Aile grubunda evli olanların oranı, bakıcı grubuna göre anlamlı olarak yüksek saptandı (p

Amaç: Bir Fizik Tedavive Rehabilitasyon Hastanesinde polikliniğe başvuran hastaların yaşam kalitesive sosyo-demografik özelliklerinin sağlık hizmet algısına etkisini belirlemekamacıyla kesitsel olarak planlanmıştır. Yöntemler: Kesitseltipteki bu çalışma 15 Haziran- 15 Eylül 2019tarihleri arası 1 aylık dönemde FizikTedavi ve Rehabilitasyon Hastanesi polikliniğine başvuran hastalardanaraştırmaya katılma kriterlerini karşılayan ve onam veren ilk 236’sı kadın,131’i erkek olmak üzere toplam 367hastada uygulanmıştır. Veriler hastaların sosyo-demografik özellikleri vememnuniyet düzeylerini ölçen yapılandırılmış form ve hastanın genel algıladığıyaşam kalitesini ölçmek amacıyla geliştirlen Nottingham Sağlık Profili Ölçeği (NSP)kullanılarak toplanmıştır. Bulgular:Yaşdeğerleri ile toplam memnuniyet ortalama puanları arasında pozitif yöndeistatistiksel olarak anlamlı korelasyon gözlenmiştir (r=0,215 p=0,0001). Okur-Yazar grubunun toplam memnuniyet ortalama puanlarıdiğer gruplarından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur(p=0,032, p=0,005). Hastaneyi Tavsiye Etme (+) grubunun toplam memnuniyet ortalama puanları HastaneyiTavsiye Etme (-) grubundan istatistiksel olarakderecede yüksek bulunmuştur (p=0,0001).NSP Ağrı ortalama puanları ile toplam memnuniyet ortalama puanları arasında pozitifyönde istatistiksel olarak anlamlı korelasyon gözlenmiştir (r=0,176 p=0,001). Sonuç: Sağlıkhizmet algısı hasta-hastane iletişiminde çok farklı faktörlerden etkilenebilir.Yaş,eğitim düzeyi, hastaneyi tavsiye etme durumu ve ağrı varlığı çalışmamızdailişkili bulduğumuz önemli parametrelerdir. Sunulan hizmetin geliştirilmesindetüm faktörlerin detaylı bir şekilde incelenip tanımlanması yol göstericiolacaktır., Aim: To determine the effect of quality of life and sociodemographic characteristics of patients admitted to the outpatient clinic of a Physical Therapy and Rehabilitation Hospital on Health Service Perceptions.Methods: This cross-sectional study was conducted on a total of 367 patients (236 female, 131 male) who met the criteria of participation in the study and applied to the policlinic at a Physical Therapy and Rehabilitation Hospital between June 15 and September 15, 2019. Data were collected using a structured form measuring the socio-demographic characteristics and satisfaction levels of the patient and Nottingham Health Profile Scale (NHP) to measure the general perceived quality of life of the patient.Results: A statistically significant correlation was found between age values and total satisfaction mean scores (r = 0.215 p = 0.0001). Total satisfaction average scores of the literate group were found to be significantly higher than the other groups (p = 0.032, p = 0.005).The total satisfaction mean scores of the Hospital Advise (+) group were found to be statistically higher than the Hospital Advise (-) group (p = 0.0001). There was a statistically significant correlation between NHP Pain average scores and total satisfaction mean scores (p = 0.001).Conclusion: Health service perception may be affected by many different factors in patient-hospital communication. Age, education, hospital referral status and presence of pain are important parameters that we defined in our study. In the development of the health service provided, it will be guided to examine and define all factors in detail.

Amaç: Bu çalışmada prenatal dönemde konjenital pulmoner hava yolu malformasyonu ve bronkopulmoner sekestrasyon tanısı alan olguların klinik özelliklerinin, prognozu etkileyen faktörlerin ve perinatal sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem: Ocak 2013-Aralık 2016 tarihleri arasında hastanemiz perinatoloji ünitesinde konjenital pulmoner hava yolu malformasyonu ve bronkopulmoner sekestrasyon tanısı alan 59 olgunun kayıtları incelendi. Torakal kitlenin özellikleri ve doğal seyri ile olguların yönetimleri ve perinatal sonuçları incelendi. Bulgular: Otuz yedi olgu (%71.2) konjenital pulmoner hava yolu malformasyonu ve 15 olgu (%28.8) bronkopulmoner sekestrasyon tanısı aldı. Olguların %17.3’de eşlik eden yapısal anomali saptanırken, eşlik eden yapısal anomalisi olan olguların 4’ünde (%7.7) kromozom anomalisi mevcuttu. Olguların %75’inde canlı doğum gerçekleşti. Yenidoğan döneminde 23 olguda (%59) bronkopulmoner malformasyon varlığı radyolojik olarak gösterildi ve bu olguların 18’i (%78.3) yaşamın ilk bir yılında opere edildi. Sonuç: Eşlik eden anomali ve hidrops yokluğunda fetal bronkopulmoner malformasyon olgularının prenatal dönemde oldukça iyi seyrettiği ve özellikle spontan regresyon izlenen olguların postnatal dönemde operasyon gereksinimi olmadan sorunsuz yaşamlarını sürdürdüklerini saptadık. Fetal bronkopulmoner malformasyonlar ve diğer torakal anomalilerin prenatal tanı sıklığının artırılabilmesi amacıyla temel fetal anatomik tarama sırasında toraks transvers kesitlerden görüntülenmeli ve klinik şüphe varlığında çoklu sonografik planlar kullanılarak ayırıcı tanı yapılmalıdır. Objective: To evaluate the clinical features, prognostic factors and perinatal outcomes of fetuses with the diagnosis of congenital pulmonary airway malformation and bronchopulmonary sequestration. Method: The medical records of 59 fetuses with the diagnosis of congenital pulmonary airway malformation and bronchopulmonary sequestration were retrospectively analyzed. The characteristics and natural history of the thoracic mass, and the perinatal outcomes of cases were evaluated. Results: While 37 cases (71.2%) were diagnosed as congenital pulmonary airway malformation, 15 cases (28.8%) were diagnosed as bronchopulmonary sequestration. Associated structural anomalies were detected in 17.3 percent of cases and chromosomal anomalies were present in 7.7 percent of cases with associated anomalies. Live birth occured in 75 percent of cases. The presence of bronchopulmonary malformation was shown in 59 percent of cases in postnatal period, and 78.3 percent of these cases were operated in the first year of life. Conclusion: We observed that fetuses with the diagnosis of bronchopulmonary malformation had a good prognosis in the absence of associated anomaly and fetal hydrops. It is also observed that the cases with spontaneous regression of the thoracic mass did not need an operation. Thoracic transverse sections should be evaluated during basic fetal anatomic screening in order to increase the frequency of prenatal diagnosis of fetal thoracic anomalies.

Amaç: İnme, her yıl dünyadaki milyonlarca insanı etkileyen ve yeti yitimine neden olan bir beyin damar hastalığıdır. İnme sonrası komplikasyonların hastanede kalmayı ve hasta bakım maliyetlerini arttırdığı bilinmektedir. İnme komplikasyonlarından biri olan bası yaraları bakım verenin eğitimi ile önlenebilir. Bu çalışmanın amacı bir kamu rehabilitasyon hastanesinde inme nedeniyle yatarak rehabilitasyon gören hastaların bası yarası oranlarını ve hemşirelere yönelik verilen bası yarası eğitim oranlarını araştırmaktır.Yöntemler: Çalışmamız gözlemsel bir çalışmadır. 3 yıl boyunca (01.01.2016-31.12.2018), hastanemizde yatarak inme tedavisi gören hastaların dosyaları retrospektif olarak taranarak veriler toplanmıştır. Hemşire eğitimleri için eğitim birim kayıtları kullanılmıştır. İstatistiksel analiz olarak yüzde hesaplamaları kullanılmıştır.Bulgular: Hastanemizde yatan toplam 3640 hastanın 1776’sı inme (%48,80) olarak saptanmıştır. Yatan akut inmeli hasta sayısı 1216 (%68,47) olarak bulunmuştur. Hastaların yattığı ortalama gün sayısı ise 27,6 gün olarak saptanmıştır. Hastaların demografik özelliklerine bakıldığında yatan hastaların 1005’i erkek (%56,59), 771’i kadın (%43,41) olup cinsiyete göre yaş ortalamasına bakıldığında erkek hastaların yaş ortalaması 64,18 olarak saptanırken kadın hastaların yaş ortalaması 68,78 olarak saptanmıştır. İnme risk faktörlerine bakıldığında hastanemizde yatan hastaların %59,74’ünde hipertansiyon (HT), %25,16’sında diyabetes mellitus (DM), %13,56’sında hiperlipidemi (HL), %15,03’ünde ise kardiyak hastalık,%6,41’inde üriner enfeksiyon, %3,71’inde pulmoner enfeksiyon, %0,5’inde derin ven trombozu, %0,56’sında ise malignite mevcuttur. Yatış esnasında bası yarası olan inmeli hasta sayısına bakıldığında 123 (%6,92) olarak tespit edilmiş olup, yatış sırasında yeni oluşan bir bası yarasına rastlanmamıştır. İnme tanısı almış bası yaralı hastaların hastanede yatan toplam bası yarası olan hasta sayısına oranına bakıldığında %32,97olarak bulunmuştur. Bası yarasına en sık rastlanan anatomik lokalizasyon sakrum 65 (%52,84) olurken, en az rastlanan lokalizasyon ise 1 hasta (%0,81) ile dirsek bölgesi olmuştur. Hemşirelere verilen bası yarası eğitimleri yılda 2 adet olup eğitime katılan hemşire oranı %71,5 olarak saptanmıştır. Refakatçilere verilen bası yarası eğitim sayısı yılda 12 adet olup eğitime katılım oranı %57,3 olmuştur.Sonuç: İnme hastalarında bası yarası görülme oranı %6,92 olarak saptanmış olup, en sık lokalizasyon sakrum olarak bulunmuştur. Hastanede açılan yeni bası yarası oranının sıfır olması, rehabilitasyon hastanesinin bası yarası ile ilgili gerekli farkındalığın ve hemşire, refakatçi eğitim düzeyinin oluştuğunu göstermektedir., Aim: Stroke is a brain vascular disease that affects millions of people in the world every year and causes disability. Complications following a stroke are known to increase hospital stay and patient care costs. A complication of stroke, pressure ulcer, can be avoided with education of the caregiver. That is why we aimed to investigate the rates of pressure ulcers of patients who were hospitalized in a public rehabilitation hospital because of stroke. Secondary aim of this study is to investigate the in-service trainings of the nurses about pressure ulcers.Methods: This is an observational study. The files of inpatient stroke cases were retrospectively analyzed for dates between 01/01/2016 and 12/31/2018 and the data were collected. Education service files are analyzed for in-service trainings about pressure ulcers. Percentages were calculated for statistical analysis.Results: Of the 3640 patients hospitalized in our hospital, 1776 had stroke (48.80%). The number of patients with acute stroke was 1216 (68.47%). The mean number of days of hospitalization was 27.6 days. When the demographic characteristics of the patients were examined, 1005 of the inpatients were male (56.59%), 771 were female (43.41%). The mean age of the male patients was 64.18 and the mean age of the female patients was 68.78 respectively. When the risk factors for stroke were examined, 59.74% of the hospitalized patients had hypertension (HT), 25.16% had diabetes mellitus (DM), 13.56% had hyperlipidemia (HL), 15.03% had cardiac disease, 6.41% had urinary infection, 3.71% had pulmonary infection, 0.5% had deep vein thrombosis, and 0.56% had malignancy. When the rate of pressure ulcers were examined, the number of stroke patients with pressure ulcers was 123 (6.92%) and no new pressure ulcers were observed during hospitalization. The rate of stroke patients with pressure ulcers among all pressure ulcer patients was calculated as 32.97%. The most common anatomic localization was sacrum 65 (52.84%) while the least common localization was elbow region with 1 patient (0.81%). The in-service trainings given to the nurses for pressure ulcers were 2 per year and the rate of nurses attending the training was determined as 71.5%. The number of trainings for medical companions was 12 per year and the participation rate to the training was 57.3%.Conclusion: The incidence of pressure ulcers in stroke patients was determined as 6.92% and the most frequent localization was sacrum. The fact that the rate of new pressure ulcer opened in the hospital is zero indicates that in-service training and awareness about pressure ulcers in the rehabilitation hospital is sufficient.

Amaç: Bu çalışmada hastanemiz perinatoloji ünitesinde konotrunkalkalp anomalisi tanısı alan olguların kayıtları incelenerek prenataldönemde konotrunkal kalp anomalisi tanısına yönlendiren faktörlerindeğerlendirilmesi ve prenatal konotrunkal kalp anomalisitanısı ile ilgili farkındalığın artırılması amaçlandı.Yöntem: Ocak 2015 – Aralık 2016 tarihleri arasında Kanuni SultanSüleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi Perinatoloji Ünitesindekonotrunkal kalp anomalisi tanısı alan olguların yönlendirilmenedenleri, eşlik eden kalp dışı anomali ve kromozom anomalisivarlığı, olguların perinatal sonuçları ve postnatal dönemde tanı-nın doğrulanma başarısı değerlendirildi.Bulgular: Tüm konjenital kalp anomalilerinin içinde konotrunkalkalp anomalisi sıklığı %20.4 idi. Çalışmaya dahil edilen 101 olgunun37’sinde (%36.6) gebelik terminasyonu gerçekleştirildi. ‹ntrauterinfetal ölüm 5 (%5) olguda gözlendi. Olguların %26.7’sindekromozom anomalisi ve %34.7’sinde kalp dışı ek yapısal anomalisaptandı. Canlı doğan 59 (%58.4) olgunun 52’sinde (%88.1) prenataltanı doğrulandı. Olguların yalnızca %27.7’sinde dört oda görünümününanormal olduğu saptandı.Sonuç: Dört oda görünümünün konotrunkal kalp anomalilerindesıklıkla normal olması nedeni ile bu anomalilerin prenatal tanı sıklığının artırılabilmesi için temel fetal kardiyak tarama programlarında üç damar ve üç damar trakea kesitleri rutin olarak görüntülenmelidir. Objective: In this study, we aimed to assess the factors leading to the diagnosis of conotruncal heart anomaly in the prenatal period by reviewing the records of the cases which were diagnosed with the conotruncal heart anomaly in our perinatology unit, and to raise the awareness of the diagnosis of prenatal conotruncal heart anomaly. Methods: The referral reasons, the presence of concomitant non-cardiac anomaly and chromosomal anomaly, perinatal outcomes of the cases and the confirmation success of the diagnosis at postnatal period of the cases which were diagnosed with the conotruncal hearth anomaly at the Perinatology Unit of Kanuni Sultan Süleyman Training and Research Hospital between January 2015 and December 2016 were evaluated. Results: Among all congenital cardiac anomalies, the incidence of conotruncal heart anomaly was 20.4%. The termination of pregnancy was performed in 37 (36.6%) of 101 cases included in the study. Intrauterine fetal death was observed in 5 (5%) cases. Chromosomal anomaly and non-cardiac additional structural anomaly were found in 26.7% and 34.7% of the cases, respectively. Prenatal diagnosis was confirmed in 52 (88.1%) of 59 (58.4%) cases which born alive. It was found that four-chamber view was abnormal in only 27.7% of the cases. Conclusion: Three vessels (3V) and three vessels trachea (3VT) views should be displayed routinely in basic fetal cardiac screening in order to increase the prenatal diagnosis frequency of these anomalies as four-chamber view is mostly normal in conotruncal heart anomaly.

Amaç: Fetal geliflim kısıtlalaması olgularında fetal adrenal bez boyutlarının ölçülmesi ve gebelik haftası ile uyumlu geliflim gösteren fetüsler ile karfl›laflt›r›lmas› amaçland›. Yöntem: Gebeli¤in 24–34 haftalar› aras›nda, fetal geliflme k›s›tl›- l›¤› tan›s› alan 44 olgu çal›flma grubu olarak ve benzer gebelik haftalar›nda gebelik haftas› ile uyumlu geliflim gösteren 44 olgu ise kontrol grubu olarak çal›flmaya dahil edildi. Olgular›n fetal adrenal bez boyutlar› fetal abdomenin transvers kesitinde incelendi. Bulgular: Çal›flma ve kontrol gruplar› aras›nda maternal yafl, gravida, parite, vücut kitle indeksi ve tan› an›ndaki gebelik haftas› aç›- s›ndan anlaml› fark saptanmad› (p>0.05). Fetal adrenal bez toplam uzunlu¤u, toplam geniflli¤i ve korteks geniflli¤i z-skorlar› çal›flma grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlaml› flekilde yüksek saptand› (p0.05). Sonuç: Fetal geliflim k›s›tl›l›¤› tan›l› olgularda fetal adrenal bez boyutlar›nda gözlenen de¤iflikliklerin uteroplasental yetmezli¤e ba¤l› kronik hipoksinin bir sonucu oldu¤u ve uzun dönem olumsuz sa¤l›k sonuçlar› ile iliflkili kötü fetal programlaman›n da bir bilefleni oldu¤u düflünülebilir. Objective: We aimed to measure fetal adrenal gland sizes in the cases of intrauterine growth restriction and to compare them with the fetuses growing consistent with the week of gestation. Methods: Forty-four cases diagnosed with intrauterine growth restriction between 24 and 34 weeks of gestation were included in the study as the study group and 44 cases in the similar weeks of gestation and growing consistent with the week of gestation were included in the study as the control group. The fetal adrenal gland sizes of the cases were examined in the transverse sections of fetal abdomens. Results: No significant difference was found between the study and control groups in terms of maternal age, gravida, parity, body mass index and the week of gestation during diagnosis (p>0.05). The zscores of total length, total width and cortex width of the fetal adrenal glands were higher in the study group than the control group which was statistically significant (p0.05). Conclusion: It is possible to consider that the changes observed in the fetal adrenal gland sizes of the cases diagnosed with intrauterine growth restriction is a result of chronic hypoxia associated with uteroplacental failure and a component of poor fetal programming associated with the long-term poor health outcomes.

There are many kinds of pekmez, which is a traditional food.Pekmez is produced by evaporating water contained in fruit juices in open orvacuum boilers. Pekmez varies as liquid and solid pekmez depending onappearance and consistency properties. In this study, nutrient-high foodstuffssuch as sesame and peanut were used to produce pekmez mixtures. The sensoryanalysis method was applied in determining the appropriate formulations for thepekmez mixtures. The fat contents of grape and carob pekmez mixtures were foundto be 24.88% and 22.62%, and the protein contents were 14.75% and 15.49%,respectively. The total amount of phenolic substance was determined as 118.97mg GAE 100 g-1 for grape pekmez mixture and 333.84 mg GAE 100 g-1for carob pekmez mixture. The carob pekmez mixture was found have higherantioxidant activity than the grape pekmez mixture (P, Geleneksel bir gıda olan pekmezin birçok çeşidi bulunmaktadır.Meyve sularının içerdiği suyun açık kazanlarda veya vakumlu kazanlardabuharlaştırılması ile pekmez üretimi gerçekleştirilmektedir. Pekmez, görünüş vekıvam özelliklerine bağlı olarak sıvı ve katı pekmez olaraksınıflandırılmaktadır. Bu çalışmada, pekmez karışımlarının üretilmesi amacıylasusam ve yer fıstığı gibi besin değeri yüksek gıdalar kullanılmıştır. Pekmezkarışımları için uygun formülasyonların belirlenmesinde duyusal analiz yöntemiuygulanmıştır. Üzüm ve keçiboynuzu pekmez karışımlarının sırasıyla yağiçerikleri %24.88 ve 22.62, protein içerikleri ise %14.75 ve 15.49 olarakbulunmuştur. Ayrıca toplam fenolik madde miktarı üzüm pekmezi karışımı için118.97 mg GAE 100 g-1, keçiboynuzu pekmezi karışımı için ise 333.84mg GAE 100 g-1 olarak belirlenmiştir. Keçiboynuzu pekmez karışımınınantioksidan aktivitesinin, üzüm pekmezi karışımından daha yüksek olduğubelirlenmiştir (P