Search

It is accepted that shopping centers, which are built to accommodate different functions and claim to be an alternative to the city center, present the public space interpretation of the postmodern era. This article talk over the İstinyepark İzmir Shopping Center by its public space qualifications. It was developed, in addition the classic multi-storey shopping mall setup, as an alternative 'life center' to the urban space with referments to the 'traditional public neighbourhood-market experience', a 'public street' and 'public city park'. As a result of the examination, it was concluded that the project could not go beyond being a consumption space. Because it has not carry the principles of equality and accessibility; was adopted an enclaved approach in design decisions, contradicting the publicity; the city park is arranged as a passive green space that does not promise any activity to the citizens; the spatial organizations that imitate the urban space are just a decor-like representation. Therefore, although İstinyepark İzmir AVM may be a consumption center, it does not carry a public space atmosphere for an alternative to the city center., Günümüzde farklı işlevleri bünyesinde barındıracak şekilde inşa edilen ve kent merkezine alternatif olma iddiası taşıyan alışveriş merkezlerinin, postmodern çağın kamusal mekân yorumunu sundukları kabul edilmektedir. Bu yazı, kentsel mekâna alternatif bir ‘yaşam merkezi’ olarak geliştirilen ve klasik çok katlı AVM kurgusu yanında, ‘geleneksel kamusal mahalle-pazar deneyimi’ne bir gönderme, kamusallık iddiasındaki bir ‘sokak’ ve ‘kent parkı’ gibi ek özellikleri içinde bulunduracak şekilde projelendirilen İstinyepark İzmir Alışveriş Merkezi’nin sunduğu kamusal mekan niteliklerini irdelemektedir. İnceleme sonucunda projenin bir tüketim mekânı olmanın ötesine geçemediği, eşitlik ve erişilebilirlik ilkelerini taşımadığı; tasarım kararlarında, kamusallık söylemiyle çelişecek şekilde içe dönük bir yaklaşım benimsendiği; parkın kentliye herhangi bir etkinlik vaadi içermeyen pasif bir yeşil alan niteliğinde düzenlendiği; kentsel alanı taklit eden mekânsal kurguların ise, gerçeklikle ilişkilenmeyen, dekorvari bir temsilden ibaret olduğu; dolayısıyla İstinyepark İzmir AVM’nin bir tüketim merkezi olabilse de, kent merkezine alternatif olabilecek bir kamusal mekân atmosferi taşımadığı görülmüştür.

Bu makale, Kant tarafından hukukun formel niteliği olarak tanımlanan aleniyet ilkesinin nasıl yorumlanması gerektiğine dair bir tartışma sunmaktadır. Kant bu ilkeye yalnızca Ebedi Barış adlı makalesinde kısaca değinmiş olmasına rağmen aleniyet ilkesi Kant felsefesinin hukuk, siyaset ve ahlak boyutlarının kesişim noktasında önemli bir yer tutmaktadır. İncelemede Kant’ın Ebedi Barış adlı makalesinin yanı sıra diğer ilgili eserlerinde sunduğu fikirler de dikkate alınarak, aleniyet ilkesine dair iki farklı yorumun imkanından söz edilecektir. Birinci yorum, onun Ebedi Barış makalesinden türeyen ve ‘monolojik yorum’ olarak adlandırılabilecek bir yaklaşımdır; ikinci yorum ise Aydınlanma Nedir makalesinden hareketle türetilebilecek alternatif bir okumayla şekillenen ‘diyalojik yorum’dur. Birinci yorumda aleniyet ilkesi, a priori nitelikte bir düşünce usulü olarak değerlendirilmektedir; ikinci yorumda ise aynı ilke kamuoyu önünde gerçekleşecek fiili bir tartışmaya işaret etmektedir. İncelemenin sonuç kısmında Kant felsefesinde aleniyet ilkesine dair hem monolojik hem de diyalojik yorumun bir karşılığı bulunduğu savunulacaktır.

Günümüzde yaşanan değişim ve gelişmeler hukuk alanında sürekli sorunlar ortaya çıkarmaktadır. Anayasa ve diğer birçok temel yasalarda gerçekleştirilen değişikliler ve bunların yorumu ile ilgili yargı içtihatlarının ele alınması, uluslararası hukuktaki gelişmeler ışığında değerlendirilmesi önem taşımaktadır. Hukukçuların görevi, bu sorunlara çözüm üretmek, ülke ve insanımızın yararına olacak katkılarda bulunmaktır. Anayasa Hukukundaki Gelişmelerin Işığında Kamu Hukuku Sempozyumu bu düşüncelerle gerçekleştirilmiştir. Sempozyumda sunulan tebliğlerden bir kısmı tam metin haline getirilerek yayınlanmak üzere gönderilmiş, gönderilen tam metinler yazarlarının talebi doğrultusunda hakem incelemesinden geçirilerek veya geçirilmeksizin yayına hazırlanarak sempozyum tam metin kitabı oluşturulmuştur. Sempozyumunun organizasyonu ve gerçekleştirilmesine destek veren, emeği geçen herkese teşekkür ederken, bu kitabın ilgililere yararlı olmasını dilerim.

Bilgi ve iletişim teknolojilerinin demokratik bir toplum bakımından işlevi ve bu bağlamda herkese açık ve özgür bir tartışma ortamı ile karakterize olan demokrasilerde internetin bu ortamın bir aracı olarak görülüp görülemeyeceği dünya genelinde tartışılmalı bir konudur. Özellikle günümüzde temsili demokrasinin çıkmazları göz önünde bulundurularak internetin, yurttaşların kamusal alana eşit erişimi ve siyasi karar alma süreçlerine katılımı güçlendirici bir potansiyeli olup olmadığı incelenmektedir. Bu çalışmada da internetin kamusal alan olma potansiyeli ve bu noktada getirilen eleştiriler çerçevesinde bir inceleme yapılmaktadır. Bu çerçevede güncel anayasal gelişmeler ışığında kamusallık, kamusal alan, demokratik yurttaşlık ve internet arasındaki ilişkinin ve internetin kamusal alan düşüncesine etkisinin ortaya konulması amaçlanmaktadır. Bu bağlamda kamusal alan düşüncesinin tarihsel kökenlerinin günümüze yansımaları dikkate alınarak bilgi ve iletişim teknolojilerinin gelişimiyle kamusal alan kavramsallaştırmasına getirilen eleştiriler incelenmektedir. İnternetin küresel düzeyde hem bir hak hem de bir iktidar alanı haline gelmesi ile başlayan dijital çağ tartışmalarının kamu hukukuna yansımaları temelinde internetin kamusallığı ve bir kamusal alan olarak ele alınması konusu irdelenmektedir., The function of information and communication technologies (ICT’s) in democratic societies, and in this context, whether the internet can be seen as a tool of democracies characterized by open and free discussion is a matter of debate throughout the world. In particular, considering the dilemmas of representative democracy today, it is examined whether the internet has a potential to empower citizens' equal access to the public sphere and participation in decision-making processes. In this study, an examination is made according to the potential and the critics of the internet as a public sphere. So it is aimed to reveal the relationship among publicity, public sphere, democratic citizenship and the internet in the light of current constitutional developments and the effect of the internet on the idea of public sphere. Accordingly, the criticisms brought to the conceptualization of the public sphere with the development of ICT’s are examined, considering the reflections of the historical origins of the public sphere. The publicity of the internet and its handling as a public sphere are analyzed on the basis of the digital age debates on public law, which started with the internet becoming both a right and a power area at the global level.

Toplumun rasyonel yetileriyle belirlenen öznelere atıfla öznelerarası bir etkileşim düzeni olarak düşünülmesi mümkün müdür? Böyle bir şey olgusal açıdan mümkün ve normatif açıdan savunulabilir ise bunun koşulu, özgürleşim ile muhakeme arasında zorunlu bağ varsayan bir insan ve toplum görüşü benimsemektir. Bu varsayım öznelerin muhakeme yetisini konuşma veya yazı aracılığıyla öznelerarası bir rasyonel müzakerenin parçası kılmasını gerektirir. Bu konu kamusallık ile geleneksel medya arasındaki ilişkiye işaret eder. Bu iki olgu arasında nedensel bir ilişki olup olmadığı tartışmalıdır; fakat ikilinin modern sekülerliğin doğuşuyla ilgili olduğu konusunda fikir birliğinden söz edilebilir. Konunun önemi günümüzde hemen hemen aynı bağlamda hala gündemde olmasından kaynaklanır. Postseküler toplum tartışması bağlamında müzakereci demokrasi ile yeni medya ortamlarının kamusal niteliği arasındaki tartışma örnek verilebilir. Bu nedenle çalışmada, literatürde eksikliği hissedilen, metateorik düzey ve buna uygun bir yöntem belirlenmiştir. Bunun için (i) kamusallık ile kitap arasındaki ilişkiyi Habermas’ın Kamusallığın Yapısal Dönüşümü isimli ve alanda klasik haline gelmiş çalışmasıyla ilişkilendirmeye, (ii) kitabın kamusal işlevleri açısından içerikçe çeşitlenen bir resim elde etmeye çalışacağız. Habermas kamusallık ile kitap ilişkisini rasyonel müzakere zemininde dikkate aldığında, burjuva kamusallığı modelinde kültürel akıl üreten okuma faaliyetinin önemini ve tüketim kültürüne dayalı okumanın devlet ile toplum arasındaki olumlu ayrımı giderdiğini vurgular., Is it possible to consider society as an order of intersubjective interaction with reference to the subjects determined by their rational faculties? If such a thing is factually possible and normatively desirable, we have to adopt a view of human and society that assumes a necessary link between emancipation and reasoning. This assumption requires that subjects make reasoning part of an intersubjective rational deliberation through speech or writing. This issue points to the relationship between the public sphere and traditional media. It is debatable whether there is a causal relationship between these two phenomena, but there is a consensus that the two are related to the birth of modern secularity. The importance of the subject stems from the fact that it is still on the agenda in almost the same context today. The debate between deliberative democracy and the public nature of new media can be given as an example. We will try to (i) relate the relationship between the public sphere and books with Habermas’s work called The Structural Transformation of the Public Sphere, which has become a classic in the field, and (ii) obtain a diversified picture in terms of the public functions of the book.

Doktora Tezi, Batılılaşma reformlarıyla getirilen modernleşme güzergahı, ilk evresinde devletin çağdaşlaştırılmasına dayanan ve kentsel yenilemeleri/iyileştirmeleri tanzimat bürokratının başlıca ilgi alanı haline getiren bir gündeme sahipti. 1923'te kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin yeni kadroları ise sadece devleti değil toplumu da çağdaşlaştıran bir modernleşme pratiğini uygulamaya koymuşlardır. Tanzimat bürokratının bir önceki yüzyılda uyguladığı göreli modernleşmeye zıt olarak/koşut olarak yürütülen Cumhuriyet modernleşmesi, özellikle 1930'lardan sonra teknik ve ekonomik kalkınmayı ilerlemenin bir aracı olarak kendine düstur edinmiştir. Modernizm, yani uluslararası üslup ise tam da bu arakesitte uygun bir araç olarak ortaya çıkmıştır. Modernizmin tanımladığı mimarlık ve yaşam biçimi, önce başkent Ankara'ya ardından tüm Anadolu kentlerine yayılan bir rota izlemiş ve geleneksel kent dokularına alternatif olarak ortaya çıkan prestijli arterler, modern kamu yapıları, fabrikalar ve apartmanlar, yeni kentsel kurmacaların yaratılmasını sağlamıştır. Ulus-devletin modernleşmesine koşut olarak yürütülen böyle bir pratik, modernizmin evrensel ilkeleriyle yerel ölçekli kültürel karşılaşmaların sentezlendiği bir ortam yaratmıştır. Ancak daha önemlisi bu tarz karşılaşmalar, kentsel mekânı keskin şekilde dönüştüren mimari müdahalelerin önünü açmıştır. İkinci Dünya Savaşı sonrasında ise Türkiye'deki liberalleşme politikalarıyla birlikte modernizm, yeni dünya kavrayışının ürünü olarak kentsel mekânı sarmalamıştır. 1950 öncesindeki mimari ve kentsel müdahalelerin kurguladığı modernist iklim, 1950 sonrasında kentsel ölçeğin genişleyeceği yeni kentsel parçaların eklemlenmesinde hazırlayıcı bir altyapı sağlamıştır. Yaygın literatür içerisinde daha çok 'Selçuklu' kimliğiyle bilinen Sivas, periferideki bir kent olarak hem batılılaşma reformlarının hem de ulus-devletin aktardığı modernleşme pratiğinin kentsel ve mimari ölçekte görsel ve arşive dayalı kanıtlarını taşımaktadır. Bu tez çalışmasının amacı, Sivas'ta modernleşme pratiğinin var ettiği yıkım ve yeniden inşa süreçlerini, mimari ve kentsel ölçekte ele almak ve modernleşme güzergahı üzerinden yere özgü değerleri ortaya çıkarmaktır. Yöntem, kendisi yoluyla özelleşmiş bir söylemsel pratik ekseninde ilerlemekte ve bilgikuramını temel alan, yere özgü dönemsel-mekânsal bir ayrıştırma yapmaktadır. Buna göre, "Sivas, 1870-1970" sürecine odaklanmak modernleşme güzergahında bir dönemsel tasniflemeyi de zorunlu kılmaktadır. Bu dönemsel tasnif, tez kurgusunda şu içerikle ayrıştırılmıştır. 1870-1913 aralığı, "kentsel yenileme" bağlamı içerisindeki tipolojik eklemlenme, konum ve üslup değişiminin anıtsallık ölçeğinden kamusallık örgüsüne kadar getirdiği yapısal/kentsel değişiklikleri içermektedir. 1913-1930 aralığında ise, "yıkımın kararlılığı"na sahip aktörlerin etkin v kamusal faaliyetleri öne çıkmaktadır. 1930-1950 aralığı, ulus-devlet modernleşmesinin kurucu bileşenlerinin baskın hakimiyet alanlarını tanımlamaktadır. 1950-1970 aralığı, içselleştirilen modernleşme sürecinin giderek geleneksel-modern ikilemini belirginleştiren kentsel gelişmeyi ihtiva etmektedir. Sonuç olarak tez, 1870'lerden 1970'lere uzanan süreci, kentsel-mekânsal üretimin yerellik/süreklilik/ayrışma/kopma dinamikleri ve düzeneği üzerinden yere özgü mekânsal pratiklerle ele almış ve bu doğrultuda bir söylemsel pratik geliştirilmeye çalışılmıştır., The modernization route brought by westernization reforms, in its first phase, had an agenda based on the modernization of the state and also made urban renewals/improvements the primary interest of the reform's bureaucrat. Established in 1923, the new cadre of the Republic of Turkey, put the modernization practice into effect which contemporizes not only in the state but also in society Republican modernization, which was carried out in contrast to/in parallel with the relative modernization applied by the Reforms bureaucrat in the previous century, has coded itself as a means of advancing technical and economic development, especially after the 1930s. Modernism, that is, international style, emerged as a suitable tool in this intersection. Architecture and lifestyle defined by modernism followed a route that spreads first to the capital Ankara and then to all Anatolian cities, and the prestigious arteries, modern public buildings, factories and apartments, which emerged as an alternative to traditional urban textures, created new urban constructions. Such a practice carried out in parallel with the modernization of the nation-state, created an environment where the universal principles of modernism and local-scale cultural encounters were synthesized. More importantly, however, such encounters have paved the way for architectural interventions that sharply transform urban space. In the aftermath of the Second World War together with the liberalization policy in Turkey, modernism has enveloped the conception of the world as the product of a new urban space. The modernist climate, which was designed by the architectural and urban interventions before 1950, provided a preparative infrastructure for the joining of new urban parts that will expand the urban scale after 1950. Sivas, which is mostly known for its 'Seljuk' identity in the extensive literature, has visual and archive-based proofs of both westernization reforms and the modernization practice of the nation-state as a city in the periphery. The aim of this thesis is to reveal the demolition and reconstruction processes of modernization practice in Sivas, on an architectural and urban scale, and to reveal location-specific values on the route of modernization. The method proceeds through a specialized discursive practice axis and makes a site-specific periodical-spatial discrimination based on its epistemology. Accordingly, focusing on the "Sivas, 1870-1970" process also requires a periodic classification on the route of modernization. This periodic classification is distinguished with the following content in thesis fiction. The range of vii 1870-1913 includes the structural/urban changes brought by the typological articulation, location and style change within the context of "urban renewal" from the monumental scale to the public sphere. In the period between 1913 and 1930, effective public activities of actors with "determination of destruction" become prominent. The range of 1930-1950 describes the dominant areas of the dominance of the constituent components of nation-state modernization. The 1950-1970 range includes urban development, which gradually highlights the traditional-modern dilemma of the internalized modernization process. As a result, the thesis dealt with the process dating from the 1870s to the 1970s through the locality/continuity/disjunction/rupture dynamics and mechanism of urban-spatial production, and a discursive practice was tried to be developed in this direction.

Kahvehaneler, 16. yüzyıldan günümüze değin, Türk toplumhayatının önemli sosyal iletişim mekânları olarak kabul edilmektedir.Kahvehaneler, tarihsel süreç içerisinde önemli tartışmaların yapıldığı, siyasaleleştirilerin getirildiği mekânlar olarak dikkat çekmektedir. Bu çalışma,sosyo-kültürel açıdan önemli olarak kabul edilen kahvehanelerin iletişim yönündenözelliklerini açığa çıkarmayı amaçlamaktadır. Gaziantep örneğindekikahvehanelerde yapılan araştırma sonuçlarına göre, bireyler kahvehanederahatladıklarını hissetmekte; kahvehanelerdeki sohbet ortamı toplumsal gündemkonularına yönelik kanaatleri etkilemektedir. Kahvehanelerde siyaset ve gündem öneçıkmakta; kahvehanelerdeki tartışmalar eleştirel bir nitelik taşıyabilmektedir.Buna göre, kahvehanelerin kamusal iletişim mekânları olduğu düşünülebilir., We notice thatcoffeehouses are important social communication places of Turkish social lifefrom 16th century to nowadays. People have made important discussions, andbrought politic criticism at coffeehouses in the historical process. The studyaims to disclose communicative features of coffeehouses which are accepted veryimportant places in terms of socio-cultural structure. According to data of theexample of Gaziantep coffeehouses, individuals feel comforted in coffeehouses,and also talk environment of coffeehouses influence the thoughts about socialagenda topics. In coffeehouses, politics and agenda become prominent, and thediscussion at coffeehouses may have a critical characteristic. Accordingly, weconclude that coffeehouses are public communication environments.

Water is public by its nature which is anatural resource, a human right and a vital factor (resource) for living life. Inthe last 30 years, there has been a change in the quality of water and waterhas become a special good. İn this study, it is to prove at the global level,has turned into a special good that water which is public by nature. To dothis, it is necessary to examine the benefits of water and the pricing andpolicies used to finance water. Turkey and in other countries under the waterprivatization efforts, it was found that the profit potential of water. In thestudy, in the case of public domain research, water financing was analyzed withmathematical calculation method together with the activity reports data in thisfield. In this context, the hypothesis of the study; has been demonsrated thenecessity of water to remain public due to the shortcomings caused by waterscarcity and threatening the living life (human life)., Doğalbir kaynak, bir insan hakkı ve canlı yaşamı için hayati önemde bir faktör(kaynak) olan su niteliği gereği kamusaldır. Son 30 yıllık süreçte suyun niteliğindebir değişim yaşanmakta ve su özel bir mala dönüşmektedir. Bu çalışmada niteliğigereği kamusal olan suyun özel bir mala dönüştüğünü küresel düzeydeispatlamaktır. Bunu yapabilmek için suyun faydasını ve suyun finansmanında kullanılanfiyatlandırma ve politikaları incelemek gerekmektedir. Türkiye’deve diğer ülkelerde suyu özelleştirme çabalarının altında, sudaki karpotansiyelinin olduğu tespit edilmiştir. Çalışmada, kamusal alan araştırmasıörneğinde, suyun finansmanı bu alandaki faaliyet raporları verileri ilebirlikte matematiksel hesaplama yöntemi ile analiz edilmiştir. Bu çerçevede çalışmanın hipotezi; su kıtlığınınneden olduğu ve canlı yaşamını (insan yaşamını) tehdit eden olumsuzluklardandolayı suyun kamusal kalmasının gerekliliği ortaya koyulmuştur.

Kamusallık sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi yapıların da merkezinde yer alan bir kavramdır. Geçmişten günümüze insanların sosyalleşme ve toplumsallaşma faaliyetlerine ev sahipliği yapan kamusal alanlar, farklı kültürlerin buluşma noktası olmuşlardır. Bu nedenle de, sosyal yaşamın gerçekleştirildiği çeşitli alanlar, farklı toplumlarda da olsalar, kamusal alanlar olarak nitelendirilmişlerdir. Diğer taraftan, kentler ve kentsel yaşam ise, kamusal alanın ve kamusallığın merkezini tanımlamışlardır. Modern kent yaşamında, ekonomik, siyasal, toplumsal eylemlerin odak noktası olan meydanlar, sokaklar, caddeler ve parkların yanı sıra; kafeler, pasajlar, alışveriş merkezleri, kahve dükkânları gibi mekânlar da, bireylerin karşılıklı iletişim içinde oldukları alanlardır. Bu doğrultuda, farklı niteliklere sahip olan bu mekânlar gerçekleştirilen toplumsal ve ortak sosyal ilişkiler bağlamında artık günümüzde kamusal alanlar olarak nitelendirilmektedirler. Zaman içerisinde anlamsal içeriği değişen kamusallık kavramı, kamuyu oluşturan bireylerin yaşam pratiklerinin farklılaşmasının bir sonucudur. Günümüzde ise tüketim ve küreselleşme olguları, kenti ve kentsel kamusal yaşamın yeniden biçimlenişini de beraberinde getirmiştir. Alışveriş merkezleri ve kafeler, kahve dükkanları gibi tüketim odaklı mekânlar, kent yaşamında toplumsal etkileşimin en yoğun biçimde karşılıklı olarak yaşandığı mekânlar olarak, dolayısıyla da küresel ve metropol kentlerde kamusallık ilişkilerinin yoğun olarak gerçekleştirildikleri en önemli alanlar haline gelmişlerdir. Bu yeni kamusallık biçimi bir mekâna ihtiyaç duymuyormuş gibi algılansa da; toplumsal statüsünü gösterme ve toplumsal fiziksel olarak görünür olma çabası, kentlerde kafeler, alışveriş merkezleri, kahve dükkânları gibi mekânların yeni kamusallık pratiklerinin en belirgin alanları olmasını beraberinde getirmiştir. Bu nedenle, günümüzde popüler ya da moda olan kahve dükkânları, küresel dünyada kamusallığın yaşandığı mekânların başında gelir olmuşlardır., As a concept, the publicity is the central point of social, cultural, economic and political issues. The public spaces which serve for the socialization and interaction activities of the people are also the meeting point of the different cultures from past to present. Therefore all spaces which have collective and social functions are described as public spaces even if they are in different communities. On the other hand, cities and urban life determine the focal point of the publicity and public space. In the modern urban life, along with squares, streeets and parks which are the centers of socialization, cafea, passages, shopping-malls, coffee shops are also the spaces where the individuals have mutual interactions. So today, all of these various spaces which have different characters are determines as public spaces in the context of common socialization relations. Besides the publicity transforms to an other meaning on time is the result of the differentiation of the daily life pratices of the modern individuals. Today, especially the consumption and globalization cultre also re-formed the city and urban public life. The consumption spaces such as shopping-malls, cafes and coffee shops become the utmost public spaces of the metropolises due to the intense public interactions and relations. Despite this new publicity way is thought as does’nt require a physical exact space, the wish of to show the social status and to deprivatize in the daily life reveals these new public spaces which are private or semi-private spaces indeed. Due to their role on the modern metropolis life, the coffee shops are the real public spaces of globalization era.

Modern dünyada aleniyetler sosyal ağlar üzerinden yeniden inşa edilmektedir. Sosyal ağların bir çeşit siber kamusallık olduğu söylenebilir. Aleniyetler geleneksel dünyada şekillenmiştir ve modem dünyada kamusallık olarak yeniden üretilmiştir. Özel ile kamusal arasındaki ayrım modern bir ayrımdır ve modern dünyanın sermaye tarihi içinde şekillenen üretim-tüketim ilişkisinden doğmaktadır. Günümüz kapitalizminin kültürel dünyası insanları aleniyete ve dışavuruma özendirmektedir. Aleniyet fetişizminin yaygınlaşması ve çoğalarak genişlemesi iletişim teknolojilerinin sunmuş olduğu araçsal imkânlarla etkisini arttırmaktadır. Geleneksel dünyanın ve modern dünyanın yerleşik düzen kamusallıklarının yerini internet üzerindeki kamusallıklar almaktadır. Sosyal ağlarda aleniyetlerin fetişizminin giderek yaygınlaşması sermaye tarafından da desteklenmektedir. Sosyal ağların oluşturduğu aleniyet biçimleri bireyin "idealize edilmiş benliğini" yüceltme eylemi olarak değerlendirilebilir. Kendi gerçek benlik algısından hoşnut olmayan birey "daha güzel olma", "daha sosyal olma", başkalarının gözünde "daha ideal ve beğenilir görünme" gibi itkilerle sosyal ağlarda alenileşmektedir. Böylelikle birey kendi tahayyüllerinden oluşan gerçek dışılığa, bir fantazmaya dönüşmektedir. Sermaye tarihi içinde yer alan yeniden üretim süreçleri kültürel hayatı belirlemektedir. Kapitalizmin aleniyetleri kışkırtması sonucunda meydana gelen kültürel çıktılardan biri bireyin görünüş biçimini tasarlaması ve sergilemesidir. Bu tasarı ve sergileme biçimleri yeni bir kamusal alan olan sosyal ağlarda gerçekleştirilmektedir. Böylelikle aleniyet biçimleri de dönüşüme uğramaktadır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır ve araştırmanın iklimini betimleyici analiz oluşturmaktadır. Sosyal ağ kullanıcılarının farklı aleniyet biçimleri ele alınarak Instagram ve Facebook gibi sosyal paylaşım ağlarında yer alan ve herkese açık olarak paylaşıma sunulmuş fotoğraflardan seçilen örneklemlerle çalışma kapsamında yer alan savlar sınanmaktadır. Sosyal ağlarda aleniyetlerin fetişizmi ve aleniyet fetişizmi tarafından desteklenen manipülatif lümpen kültürü, kapitalist üretim-tüketim ilişkisiyle daha da yaygınlaşarak sadece içinde bulunduğumuz dönemin değil daha sonraki dönemlerde de tahakkümünü sürdürecek yeni bir ekonomik anlayışın arzuları hakkında ipuçları barındırmaktadır., In the modern world publicity is reconstructed through social networks. It is said to be that social networks are a kind of cyber space, where publicity takes place. Publicity has been shaped in the conventional world and they are remanufactured in modern times. The distinction between "private" and "public" is a modern separation and it arises from the production-consumption relationship formed in the history of capital. The contemporary capitalism and its cultural world encourages people to openness, expression and disclosure. Publicity fetishism and its multiple expansions are offered by the increased instrumental capabilities of communication technologies. Internet publicity takes the place of settied publicities, where it is seen in conventional and modern times. Publicity fetishism in social networks are growing and it is supported by capital. The publicity forms generated by social networks are considered as the glorification of the "idealized self. The one that is not satisfied with her/his own true self-perception publicly open herself/himself in the social networks in order to be "being better", "more social" and "appear more ideal pleasures" in the eyes of others. Thus, an individual turns to be an unreality and a fantasy. Reproduction processes located in the capital history determines the cultural life. Publicity provoked by capitalism resulted as a cultural output that is the individual's appearance design and demonstration. This appearance design and display is performed on social networks, which is a new public space. Thus, disclosure formats are also being transformed. Descriptive analysis and qualitative research techniques are used to design the study. Different forms of publicity are addressing among social network users and they are tested on such social networks such as Instagram and Facebook. By selected samples from the photos shared by social network users reveal the arguments on publicity fetishism and the effects of social networking publicity fetishism on manipulative lumpen culture. Social networking publicity fetishism and manipulative lumpen culture will spread more widely in relation with capitalist production-consumption processes. Thus, it gives the clues that not only in the current period but also in the later stages continue its domination for the new economic desires.

21. yüzyılda Avrupa ülkelerindeki, Amerika’daki ve Türkiye’deki bienallerde, sergilerde ve sokaklarda sıkça örneklerine rastlanan katılımcı ve ilişkisel sanat örnekleri, sanatın geleneksel özelliklerini kullanmaz. Katılımcı ve ilişkisel çalışmalar, geleneksel sanat anlayışındaki gibi, izleyiciye tamamlanmış sanat çalışmasını sunmak yerine, izleyiciyle, sanat çalışmasının ve sanatçının iletişime geçmesini amaçlar. Bu çalışmada, sanatın geleneksel olarak kamuya sunulma şeklinin nasıl başladığı, müzelerin oluşma süreci, kamusal olarak nitelenen müzelerin kamusallık kavramına uygun olup olmadığı, müzelere yönelik eleştirilerin hem sanatçılar hem kamudaki diğer bireyler tarafından nasıl başlatıldığı ve bu eleştirilerden sonraki süreç araştırılmıştır., In 21th century, the examples of relational and participatory art works which can be often seen at the bienalles, exhibitions and streets of Europian countries, America and Turkey, don’t use the traditional specialities of art. The relational and participatory works aim to make a connection between the viewer and the art work and sometimes between the artist instead of showing the final work of art to the viewer. In this study, how the traditional system of showing the final work of art was started, the period of the museums were occured, if the museums called as public are really public according to the meaning of the concpt of publicity, how the criticisms about museums were began and the period after these comments were researched.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014, Kamusal alanlar, toplumun farklı katmanlarına eşit ve bağımsız erişim hakkı sunmalarıyla bireyler arasındaki iletişim ve etkileşimin temel ortamını oluşturur. Toplumsal hayatın sürekliliğini sağlayan ve kalitesini yükselten bu mekanlar, özellikle günümüz küreselleşen kentinde – bireylerin kendini ifade etme, kendi gibi olmayanla karşılaşma ya da benzer fikirleri paylaştığı bireylerle örgütlenme ortamı olma gibi – işlevlerini yitirmeye ve parçalanmaya başlamıştır. Bu noktada, kamusal alanın yitirdiği işlevleri yeniden edinmesini ve hatta yeni anlamlar kazanmasını sağlayan ‘kamusal sanat’ bu çalışmanın omurgasını oluşturmaktadır. Geleneksel sanat kurumlarının sınırları dışına çıkarak tüm toplum tarafından erişilebilir kamusal alanlara taşan sanat, bu mekanlarda yeni ilişkileri olanaklı kılar. Genel olarak müze ve galerilerin dışında gerçekleştirilen sanat pratikleri olarak tanımlanan kamusal sanat, sadece çağdaş sanat tartışmaları için değil aynı zamanda toplumun farklı katmanları arasındaki çok boyutlu ilişkiler için de alternatif bir zemin oluşturur. Kamusal sanatı konu edinen kaynakların çoğu 1960’ların Dadacı yaklaşımını kamusal sanatın öne çıkma tarihi olarak kabul etse de sanatın kamusallaşma süreci aydınlanma dönemine kadar dayanır. Aydınlanmadan başlayarak sanatın tüm kamusallaşma süreci dikkate alındığında; bugün, çağdaş kamusal sanatın en önemli araçlarından biri olarak çağdaş sanat bienalleri belirir. Değişen neoliberal dünya düzeninde kentlerin bir çeşit temsillerini oluşturan çağdaş sanat bienalleri, bir taraftan içerdikleri sanat çaışmalarıyla – gerçekleştirildikleri süre boyunca – kentsel kamusal mekana yeni anlamlar kazandırmsyı hedeflerken bir taraftan da, süreklilik sağlaması durumunda, kentin köklü dönüşümler yaşamasına neden olabilen etkinliklerdir. Kentsel kamusal alana yerleştirilen sanat eseri tanımının kamusal sanatın kamusallığını sadece ‘fiziksel erişilebilirlik’ açısından değerlendiren indirgemeci bir yaklaşım olduğunu kabul edersek, sanatın ‘kamusal’ kimliği kazanmasında hangi değişkenlerin rol oynadığı önem kazanır. Çağdaş sanat bienallerini, kamusal sanat bağlamında değerlendirmeyi amaçlayan bu çalışma, bu değerlenirmeyi üç ana kavram üzerine kurgular: mekan, izleyici ve kamusallık. Sanatın kamusallaşma sürecinde bugün gelinen noktayı anlayabilmek için çağdaş sanat bienallerine odaklanan bu çalışma, Uluslararası İstanbul Bienali’nin kentsel kamusal alanla kurduğu ilişkiyi kamusal sanat kavramını üzerinden inceler., Public spaces are prominent components of cities considering their potential to establish relationship between urban space and public and individuals. Public space as a medium providing social and cultural interaction between different layers of society enhances the quality of urban life. Taking art projects or artworks outside conventional art institutions and placing them in spaces open to public access enable to establish new relationships. ‘Public art’, which is generally defined as art placed outside museums and galleries, can open alternative grounds not only to discuss contemporary art practices but also to relate all layers of public with art in a multi-dimensional way. The main questions of this thesis are to what extent the superimposition of two different realms – public realm and realm of art – can contribute to overcome the distance between daily life and art, and how they affect each other. Admitting ‘an artwork placed in public space’ does not truly define public art, it is critical to discuss that which parameters should be accomplished to gain the ‘public’ character for art. Hence, this study builds the discussion on three critical concepts – space, spectatorship and publicity – and searches the diverse outcomes of public art practices reached through different constructions of these concepts. In this sense, public art refers to the result of a process during which space, artwork and participants complementing each other. Although most of the scholars points out 1960s for the proliferation of public art practices, the publicity of art works dates back to the age of enlightenment. Taking the all process of publicity of art into consideration, the biennial phenomenon emerges as the most prominent element of today’s contemporary public art. In line with the neoliberal world order, contemporary art biennials function as the representations of cities. This thesis focuses on the International Art Biennials to elaborate the current situation of art world in terms of publicity. Determining International Istanbul Biennial as the case study, it is studied in detail with reference to three concepts critical for public art., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014, Bu tez çalışmasının amacı, Cumhuriyet döneminde, günümüze kadar tasarlanan ya da uygulanan yerel yönetim binalarını, kamusal erişebilirlik açısından incelemektir. Bu bağlamda, tez genel olarak, bu yönetim binalarının mekansal kurgularındaki değişim ile kamusal erişilebilirlik ilişkisini konu almıştır. Çalışma kapsamında, Türkiye’de Cumhuriyet dönemi yerel yönetim binalarının, kamusallık niteliklerinin değişiminin anlamsal olarak irdelenmesi ve aynı zamanda seçilen yerel yönetim binalarının mekansal kurgulanışının kamusal erişilebilirlik ile ilişkisinin, mekan dizimi yöntemiyle ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Tarihsel süreçte, yerel yönetim binalarının mekansal kurgusunda, kamunun bina içi ve dışındaki hareket rotalarında ve düğüm noktalarında meydana gelen değişim ile, bu binalardaki kamusal erişebilirlilik arasında var olduğuna inanılan bazı çıkarımlara ulaşılmaya çalışılmıştır. Tez çalışmasında açığa çıkarılacak durum, hem anlamsal, hem de mekan dizimsel olarak analiz edilecek yerel yönetim binaları plan kurgusundaki mekansal değişimleri ortaya koymak ve bu değişimlerin nedenlerini birbirleriyle ilişkili olarak tartışabilir hale getirmektedir. Türkiye’de kamusal mekana yapılan müdahalelerin en ilginç örneği kamu binaları üzerinden şekillenmiştir. Kavramsal köken olarak, kamu binaları, halkın erişimine tamamen açık olarak tanımlanabilecek binalardır. Ancak politik erkin hizmet mekanı olması, bu binaların iktidarın temsili olarak algılanmasına neden olmuş, zaman içerisinde ise, erkin otoriter varlığı, mekansal durumları evirmiştir. Bu bağlamda, tezin ana strüktürünü oluşturan bu düşünce doğrultusunda, yerel yönetim binalarının kamusallık sınırlarını, hem anlamsal hem de mekan dizimsel olarak incelemek hedeflenmiştir. Birinci bölümde, yerel yönetim binalarındaki kamusal erişebilirliğin değişimi üzerine yapılmış olan bu çalışmanın sorunsalları belirlenerek, çalışmanın amacı, kapsamı ve analiz aşamasında izlenecek olan yöntemi açıklanmıştır. Bu bölümde tezin, teorik çerçevesinin alt yapısını şekillendirmekle birlikte, araştırmada hem anlamsal hem de dizimsel olarak elde edilecek sonuçların nasıl değerlendirileceğine dair bilgi verilmiştir. Tezin ikinci bölümünde, kamu, kamusallık, özellik, kamusal alan/mekan, özel mekan tanımlamaları üzerine kavramsal ve kuramsal bir altyapı oluşturulmaya çalışılmıştır. Tezin başlığında yer alan kamusal erişilebilirlik olgusunun, ilişkili olduğu alt kavramlar açığa çıkarılmıştır. Çalışmanın Türkiye özelinde olması ise, kamusallık kavramının Türkiye’deki algılanış biçiminin araştırılmasını da gerektirmiştir. Bu bağlamda, kavramların tarihsel süreçte algılanış biçimi tartışılarak, tezin ana konusu olan kamusallık olgusu farklı kuramsal yaklaşımlarla ele alınmıştır. Kavramların türkçe ve yabancı dillerdeki etimolojik kökenleri incelenerek, birbirleriyle ilişkileri tartışılmış, kamusal ve özel mekan söylemleri bir bütün olarak ele alınmıştır. Halkın bir mekana görsel veya fiziksel olarak erişebilme kabiliyeti olarak kavranan kamusallık durumu ise, çalışmanın ana kuramsal alt yapısını oluşturmuştur. Tezin üçüncü bölümünde, Türkiye’deki yerel yönetim binalarında ve çevresindeki kamusallık durumu, devlet erkinin mimari mekan üzerindeki etkileri ve bu etkilerin mekan ve onun kamusallığı ile ilişkileri tartışılmış, kamunun bu binalardaki hareket alanları kamusal erişebilirlik bağlamında değerlendirilmiştir. Anlamsal, fiziksel ve görsel erişilebilirlik bağlamlarında değerlendirilen yerel yönetim binaları, 1920-1950, 1950-1990 ve 1990-2013 dönemleri altında gruplanarak incelenmiş, bu dönemlerde yaşanan sosyo-politik gelişmeler, erk-mekan ilişkileri ve yerel yönetimlerde yaşanan gelişmeler bağlamında tartışılmıştır. Bu tartışma, dönemler arası yaşanan ilişkilerin sentaktik ölçme yöntemleri ile ele alınmasına bir zemin oluşturmuş ve analiz çalışmasının yorumlanması adına yön gösterici olmuştur. Dördüncü bölümde ise, yerel yönetim binalarında tarihsel süreçte değişen kamusal erişebilirlik durumunu tartışabilmek; 1920’den gümüze kadar evrilen, yerel yönetim binası anlayışının değişimi ile beraber, son dönemde kamusal hizmet ve şeffaf belediyecilik söylemleriyle üretilen yerel yönetim binalarının, kamusal olarak nasıl işlediğini ortaya çıkarmak için kullanılan mekan dizimi yöntemi tanıtılmıştır. Mekan dizimi yönteminin seçilmesinin nedeni, fiziksel mekanın bilgilerini analiz edilebilir sonuçlar haline dönüştürmesiyle ilişkilendirilmiştir. Kamunun, yerel yönetim binalarına kabul ediliş biçimlerinin ve ilişki kurduğu mekanların, meclis salonu ve başkanlık alanlarının, mekan dizimsel olarak analiz edilmesi amaçlanmış; mekan dizimi teorisi kapsamında kamusal erişilebilirlik ile ilişki kurulabilecek alt kavramlar açığa çıkarılmıştır. Tezin beşinci bölümünde, analiz çalışmasına alınan farklı yerel yönetim binaları arasındaki kamusal erişilebilirlik sınırlarını karşılaştırabilmek için, mekan dizimi teorisi kapsamında ‘Syntax 2D’ programı ile, seçilen örneklerin plan kurguları analiz edilmiştir. Cumhuriyet dönemi kapsamında, günümüze kadar olan süreçte tasarlanan yerel yönetim binaları, 1920-1950, 1950-1990 ve 1990-2013 olmak üzere, 3 farklı döneme ayrılarak analiz edilmiş ve değerlendirilmiştir. Bu 3 dönem içerisinde, 7 farklı yerel yönetim binası üzerinden yapılan çalışmada, bütünleşme (integration), ortalama derinlik (mean depth), bağlantısallık (connectivity), eş görüş alanı (isovist area) ve eş görüş çevresi (isovist perimeter) gibi dördüncü bölüm kapsamında ele alınan kavramlar dahilinde analiz gerçekleştirilmiştir. Aynı zamanda tüm bu kavramlara ait veriler, her bir yerel yönetim binası özelinde karşılama alanları, zabıta/imar/hesap işleri alanları, meclis alanı ve başkanlık alanı kapsamında da ortaya çıkarılmıştır. Analizler sonucu elde edilen ortalama değerler, 1920 yılından günümüze kadar uzanan süreçte, yerel yönetim binalarının daha entegre mekanlar olma eğiliminde olduğunu, 1950-1990 dönemi arasında yapılan incelemede, devlet erkinin mimari mekana yaptığı müdahalelerin ve dönem içerisinde yaşanan sosyo-politik durumların mekansal kurguda etkilerinin hissedildiğini ve 1970-1990 yılları arasında yerel yönetim binalarının ortalama bütünleşme değerlerinin azaldığını ortaya koymuştur. Bunun yanı sıra, kamusal erişilebilirlik bağlamında önemli bir eşik olan başkanlık alanının ise, ortalama derinlik değeri düşmüş, buna karşılık bütünleşme değeri artmıştır. Bu durum ise başkanlık alanınında gittikçe daha entegre bir mekan haline geldiğini ortaya çıkarmıştır. Tezin son bölümünde ise, çalışma kapsamında elde edilen bu sonuçlarla tartışılan durumlar, yerel yönetim binalarındaki kamusal erişilebilirlik sınırları, mimarlık ve erk ilişkileri ve yönetim anlayışı ile ilişkilendirilerek yorumlanmış; dönemlerarası değişen eğilimler açığa çıkarılmıştır. Genel olarak politik erk ve mekan ilişkileri üzerinden tartışılan kamusallık çalışmalarından ayrılan bu tez çalışması, hem anlamsal hem de dizimsel bir yaklaşımla ele alınması ile mimarlık literatüründe çok az yer tuttuğuna inanılan, bina içi kamusal erişilebilirlik çalışmalarına katkı sunmayı hedeflemektedir., The purpose of this thesis is to examine public accessibility of the municipal buildings those are designed or built during the Turkish Republican Era. In this context, the research, in general, focuses on the changes in the spatial configuration of these municipal buildings and the public accessibility. In the scope of the study, it was aimed to research the semantic changes of the publicity manner of these buildings built during the Turkish Republican Era. Furthermore it was critical for this research to reveal the relation of the spatial configuration of the selected municipal buildings with the public accessibility using the space syntax methodology. Focusing on the publicity of municipal buildings in Turkey, it is considerably believed that, there are plenty of implications between the movement of the public in the routes and nodes inside and outside of these public buildings. In a historical scope, it was aimed to reveal the public accessibility of municipal buildings in the Republican Era by analyzing the spatial configuration of them by using the space syntax methodology. So the condition this thesis reveal is, to uncover the spatial changes in the configuration of municipal buildings by analyzing semantically as well as syntactically to be able to discuss the causes of these changes in relation to each other. The most interesting example of interventions on the public space in Turkey is formed out in these municipal buildings. Looking through the etymological and conceptual origin of the public building, it can be easily defined that a public building is composed of spaces that is completely open to public access. However, a municipal building as a public one is mostly perceived as the representation of the power in terms of being the service area of political power. But at the same time, it can be claimed that municipal buildings are the buildings that serves to the public. For that reason, it was believed that, the authoritarian presence of the power inevitably altered the spatial conditions of these buildings over time. In this context, public accessibility of municipal buildings is highly controversial in terms of creating a tension between the public and private spaces inside of the building. In this context, in line with this idea constituting the main structure of the thesis, it was aimed to analyze the publicity limits of the municipal buildings both semantically and syntactically. Although semantic interpretations are essential to figure out the changes in public accessibility related with critic turning points in socio-political life shaping directly the architecture, predominantly municipal building design, syntactic parameters of these municipal buildings need to be considered the keys that would take the research as well as these interpretations further by turning the logic and character of the physical space into the analysable outcomes. In the first part, determining the research question of the study which handles the changes of the public accessibility in the municipal buildings, the purpose, scope of the study and methods to be followed during the analysis phases are basically described. This section of the thesis, apart from shaping the substructure of the theoretical framework, superficially gives the information on how to evaluate the results that are both semantically and syntactically obtained. In the second part of the thesis, a conceptual and theoretical substructure on the descriptions of public, publicity, private, public space/sphere, private space/sphere were aimed to establish. The sub-concepts related to the public accessibility notion, which is located in the title of the thesis, were uncovered. However, having the study focuses on Turkey, made the perception of the concept of public sphere investigating domestically,required. In this context, the perception of these concepts in the historical process was discussed, the notion of publicity, which is the main subject of the thesis, has been dealt with different theoretical approaches. Etymological origin of the concepts examined in Turkish and foreign languages and their relations have been discussed and the public and private space discourse was dealt with as a whole. The condition of publicity, which is perceived as the people' ability to access a space visually or physically, formed the main theoretical substructure of the study. In the third part of the thesis, the publicity of the municipal buildings and their surrounding, the impacts of the state power on the architectural space and the relationship of these impacts with space and its publicity were discussed and movement areas of the public in these buildings were evaluated in the context of public accessibility. While evaluating these municipal buildings in the context of semantic, physical and visual accessibility by interpreting their plan, section, elevation drawings, images and the project reports of these buildings, as well as the social and political changes, view of municipality policies that changes through time in Turkey, the buildings were grouped and examined under the periods of 1920-1950, 1950-1990 and 1990-2013. Examining the study under this three period has a critical role that, each period has its own turning points inside in terms of socio-political developments, the powers-space relations and the developments in the managerial policies in municipality that need to be interpret separately in their own scope. Following the discussion of this semantical publicity, it became essential to reveal these changes syntactically by using the space syntax methodology. This discussion provided a basis for taking the research to a step forward to analyze the relation between public accessibility changes of the municipal buildings in those periods by analyzing the plan configurations on the basis of the ability of turning the logic and character of the physical space into the analysable outcomes of space syntax method. In the fourth chapter, the space syntax method, which is used to discuss the changing character of public accessibility in the municipal buildings in the historical process syntactically, and also to reveal how these buildings work in terms of publicity is discussed. The reason for selecting the method of space syntax is associated with its ability to turn the characteristic properties of physical space into syntactic results that can be analyzed empirically. In this scope, it was aimed to analyze syntactically the way and the form of reception of the public to the municipal buildings as well as the publicity characters of some spaces that are believed to be a threshold in terms of creating an edge between publicity/privacy. Taking this goal into consideration, parameters and sub-concepts such as integration and isovist that can be associated with the accessibility of public in the scope of space syntax theory were revealed in the fourth chapter. Since the goal of this thesis is to understand the changes in public accessibility of municipal buildings through their spatial organizations, in the fifth chapter of the thesis, in order to compare the boundaries of the public accessibility among the different municipal buildings enrolled, the plan layouts of the selected samples were analyzed by the “University of Michigan” licensed “Syntax2D” software. The morphological character of these plan layouts and the publicity manners they serve are discussed through syntactical datas. In this scope, the municipal buildings designed in process of the Republican Era to the present were divided into three different time periods as 1920-50, 1950-90 and 1990-2013 in order to be analyzed, discussed and evaluated their publicity issues. In the process of analyzing, it was essential that the determination of the same number of grids per square meter for each plan layout coming from the software, made the quantitative comparison possible between all plans. So, in the scope of the analysis, 7 examples were discussed and during this each period, different municipal buildings were analyzed within their syntactic parameters that were discussed in the fourth chapter and quantitative average measure of mean integrations, mean isovist perimeters, mean depths, connectivities and mean isovist areas were compared. At the same time, all the data pertaining to these parameters were also revealed in each municipal building in terms of the reception areas, housing departments/ municipal police directorate/ accounting areas, council hall and the presidential areas. The transformation of the publicity character of all these areas and their meaning are also discussed with their syntactic variables as well as giving reference to the interpretations in the third part of the study. Consequently, average values obtained from the results of the syntactical analysis revealed that, in the process from 1920 until today, the municipal buildings tend to have more integrated spaces; following the investigation of the 1950-1990 period, the interventions of the state power on the architectural space and the effects of the socio-political situations of this period on the spatial configurations of municipality buildings can be easily seen; and that between 1970-1990 the mean integration values of municipality buildings are decreased which means that they have a tendency to have less integrated spaces. In addition, in the presidential area which is an important threshold in the context of the public accessibility, the mean depth value decreased, whereas integration value increased which means that these private areas have a tendency to be a more integrated, more public spaces within time. In the last chapter of this study, the cases that are discussed with the findings obtained from the space syntax analysis revealed the inter-temporal changing trends in the Republican Era and the public accessibility limits which were evaluated in association with architecture and power relations and management mentality. However, taking the research a step further by changing the boundaries of this presidential area analyzed in the scope of this research, into more smaller size, especially into the president room, can reveal different results and interpretations. Furthermore, it is considerably possible to reinterpret that becoming transparent of presidential area can also be a representation of the presence of the power within this expression. Also, in the digital age of today’s world, it should be considered as a critical condition taking into consideration the fact that people can reach most of the municipal services, via internet which is also thought provoking how far this publicity slogans of municipal buildings of today’s world publicly oriented. This discussions may smooth the way for new researches by throwing into sharp relief to the transparency of municipal buildings. Briefly, this thesis, that varies from the other studies discussing publicity in terms of the political power and space relations, aims to contribute to the indoor public accessibility studies, which is believed to take a little place in the architectural literature, by using an approach and method both semantically and syntactically., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2014, Sermaye, insan, emek, bilgi vb. tüm akışların küresel ölçekte yeniden organizasyonuna işaret eden küreselleşme sistemi ile birlikte, ulus ekonomilerin yeni küresel ekonomiye eklemlenme noktası haline gelen küresel kentler hızlı bir dönüşüm sürecine girmiştir. Ekonomik, toplumsal ve mekânsal alanda gerçekleşen bu dönüşümler bir yandan hızla şiddetlenen bir sosyo-mekansal ayrışmaya neden olurken, diğer yandan da bu sosyo-mekansal ayrışmayı azaltmada önemli bir araç olarak kullanılabilecek kamusal mekanları dönüştürmektedir. Küreselleşen kentlerin kamusal mekanlarında gerçekleşen dönüşüm iki boyutuyla öne çıkmaktadır: İlki kamusal mekanların rollerinin dönüşümüdür. Bu rollerden küresel sermayenin çıkarına olanlar önem kazanırken, diğer rolleri yok olmaktadır. Diğer bir dönüşüm ise, kamusal mekanların kamusallık düzeylerinden olmaktadır. Yeni orta sınıf kentlilerin ihtiyaçlarına göre şekillendirilen kamusal mekanlar, bazı kesimler için dışlayıcı hale gelmekte, kamusallık düzeyleri azalmaktadır. Bu tezde öncelikle; küreselleşme ve küresel kent kavramları incelenmiş, küreselleşen kentlerde gerçekleşen dönüşümler doğrultusunda oluşan sosyo-mekansal ayrışma ortamı tanımlanmıştır. Daha sonra kamusal mekanların değişen rolleri ve kamusallık düzeyleri ele alınmıştır. Bunu, kamusallık düzeylerindeki azalmayı ortaya koymak üzere, literatürde tanımlanmış kamusallık değerlendirme modellerinden birinin geliştirilerek yöntem önerisi olarak sunulması izlemiştir. Modelin uygulanması için İstanbul un en önemli kamusal mekanlarında biri olan Taksim Gezi Parkı seçilmiştir. Alan seçiminde Taksim Gezi Parkı nın, kullanılmadığı ve güvenlik sorunu yarattığı gerekçesiyle Topçu Kışlası Rekonstrüksiyon Projesi kapsamında yok edilme riski etkili olmuştur. Sonuçta uygulanan model ile, Taksim Gezi Parkı nın yerine Taksim Topçu Kışlası inşa edildiği takdirde, kamusallık düzeyinin azalacağı, rollerinden küresel sermayenin çıkarına olanlar öne çıkacağı tespit edilmiştir. Ayrıca tez kapsamında geliştirilen modelin, kentsel tasarım disiplini adına daha kamusal mekanlar yaratmada önemli bir araç olacağı düşünülmektedir., With the globalization system which points out the re-organization of the flow of capital, human, labor, information etc.; the global cities, which became a articulation point between national and global economies, had entered a rapid transformation process. Globalizing city becomes a city where rich and poor are working and living separately without having any contact. While new middle class live at the city center in condominiums or in gated communities, the “others” are being forced to move to suburbs. In such segregated cities, the public spaces become more and more important then any time in history. But with the spatial transformation of globalizing cities, the public spaces are also being restructured according to the needs of new middle class. The transformation of public spaces of globalizing cities stands out with two dimensions: their changing roles and decreasing publicness. As the method of thesis, one of the publicness assesment model defined in literature, has been improved and applied on Taksim Gezi Parkı in order to presume the change of publicness of the space. In conclusion, with the model applied, it is found that, in the circumstance of construction of Taksim Artillery Barrack instead of Taksim Gezi Park, even in the most ‘public’ scenario, the publicness of this space will decrease. And the roles which has the benefits of global capital will rise and the others will disapear. For further research, it is thought that the improved model, will be an important tool for creating more public spaces for urban design discipline., Yüksek Lisans, M.Sc.

Kamusal mekanda sanattan bahsedildiğinde aklımıza bir dizi soru gelir: Kamusal sanatın ‘kamusallığı’ nedir? Kamusal mekanda sergilenen herhangi bir sanat eseri ‘mutlak’ kamusal mıdır? Bir kamusal sanat eseri, diğerine göre daha ‘az’ ya da daha ‘çok’ kamusal olabilir mi? Kamusal mekanda farklı temsil biçimleriyle sunulan sanat eserinin ne kadar ‘kamusal’ olduğu tanımlanabilir mi? Ölçülebilir mi? Bu makale, kamusal sanatın ‘kamusallığı’ sorunsalına odaklanarak, bu sorulara cevap aramayı hedeflemektedir. ‘Kamu’ ve ‘özel’ kavramlarıyla ilgili yazına hızlıca göz attıktan sonra, bu kavramları tanımlamak için Benn ve Gaus’un 1983’te ortaya attığı ‘erişebilirlik’, ‘aktör’ ve ‘fayda’ ölçütlerine dayanarak, kamusal sanatın kamusallığını tanımlamayı ve tartışmayı hedeflemektedir; özellikle kent planlama ve tasarım alanlarında yapılacak araştırmalarda kullanılabilecek bir araç (ya da model) sunmaya çalışmaktadır. Makale dört ana bölümden oluşmaktadır. İlk bölümünde, kamusal sanata erişim, ikinci bölümünde kamusal sanatın aktörleri ve üçüncü bölümünde ise, kamusal sanatın çok yönlü faydalarına bağlı olarak ‘kamusallık’larının nasıl değişebileceği tartışılmaktadır. Sonuç bölümünde ise, kamusallığın üç boyutuna bağlı olarak yapılan tartışmanın sonuçları özetlenmektedir.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2008, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2008, Tez kapsamında Türkiye’de kamusal yaşam ve kentlinin kamusal yaşama bakışı, kamusallığı algısı üzerine araştırma yapılmıştır, kamusal mekana yapılan müdahaleler ve yeni müdahalelerin neler olabileceği araştırılmıştır. Tez kamusal mekana yapılan müdahaleleri, dahil ve müdahil oluşu, kamusal mekanı üretenleri ve kullanıcılarını araştırmış ve sorgulamıştır. Kamusal mekana yapılan müdahaleler anlatıldıktan sonra yeni bir müdahale türü olarak imkanmekan önerilmiştir. İmkanmekan kamusal mekana yapılan küçük ölçekli müdahalelerin neler olabileceğini ve nasıl olabileceğini araştıran bir deneme sürecidir, ve tez kapsamında da deneme süreci olarak ele alınmıştır. Tezin sonucunda da imkanmekan küçük ölçekli müdahaleleri (köm) araştıran, sorgulayan bir deneme süreci olarak sunulmuştur., The thesis is a research on being a city dweller in Turkey and the changes and modifications of the perception of the public space; it also gives a suggestion on a possible intervention to the public space. The thesis determines the problematic; how and why the public space is under some general administrative and controlling mechanisms or if not, how is it perceived to be so by the users, in Turkey. It also includes the research on interventions on public space, being included and being an intervener in a public space. In this thesis, imkanmekan is chosen as a case study, one of the reasons of this case study is being inside of this project from the beginning. The other reason is that imkanmekan is working on small scale intervention and this thesis is also analyzing small scale intervention. The affects of small scaled intervention in public place is analyzed by the way of observing imkanmekan. İmkanmekan is a project which will work as a web site, and it is a kind of experimentation process now. Imkanmekan is investigated and suggested as a new small scaled intervention model. As a trial period, ‘imkanmekan’ is suggested as the new intervention method in the finalization of the thesis., Yüksek Lisans, M.Sc.

Kamusal alan teorik olarak yurttaşların/insanların özgürce kamusal meseleleri tartıştıkları ve kamuoyunu şekillendirdikleri alandır. Kamuoyunun içinde oluştuğu alan olarak kamusal alan, tarihsel olarak farklı doktrinlerden ve toplumsal şartlardan etkilenmiştir. Türkiye’de kamusal alan ana hatlarıyla iki şekilde gelişmiştir. Bir yanda genellikle ve daha ziyade resmi düzeyde “devlete ait alan” olarak tarif edilen bireysel ve grupsal tercihlerin ve yaşam tercihlerinden izole edilmeye çalışıldığı bir kamusal alan, diğer tarafta evrensel anlamıyla ve özgürlüklerin genişletilmesi bağlamında tarif edilen bir kamusal alan mevcuttur. As a theoretically public shpere is a shpere in which people argue public matters and shape public opinio. Public shpere taking shape in public opinion was affected from different doctrins and public conditions as a historically. Public shpere progresses in two main lines in Turkey. On one hand. there is a public shpere which is usually and at offical level do fined as belonging to state and which is tried to isolated from individual and group preferences and life preferences. On the other hand, there is also a public shpere which is defined with its universal meaning and expanding of freedoms context. The study assumes that the definition of the public sphere in Turkey is different from the universal-philosophical definitions of the concept and it aims to make the concept more understandable for our country by pointing to the approaches in the related doctrine. Besides, analysing the transformations the public sphere went through in the context of the individual-society is also important for explaining the parameters effective in the construction of the concept in Turkey.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 1998, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 1998, Çalışmanın amacı, mimarlık ve mekan bağıntısını toplumsal bağlamla ilişkilendirerek kurmaktır. Anlamsal, işlevsel ve mekansal tüm boyutlarıyla toplumsal ortaklığı vurgulayan bir içeriğe sahip “kamusallık” kavramının mekana yansıma biçimlerinde, bu kavramın “anlamsal” boyutunun etkili olduğu düşünülmektedir. Bu doğrultuda toplumsal yapı ve anlam ilişkisi; kamusallık kavramının, ‘kamusal olma’ içeriğini belirlemedeki öneminin saptanması yoluyla ele alınmıştır. Kamusallığın içerdiği anlam ile bir biçim olarak mekan arasındaki ilişki; bu mekanların kent mekanı içindeki anlamsal biçimlenişinin tarihsel süreç içindeki değişimi izlenerek araştırılmıştır. Mekanın, kamusal olma ve kamusallık içermesiyle ilgili anlamsal ve kullanımsal kriterlerinin belirlenmesi ve bu kriterlerin bir örnek alan üzerinde değerlendirilmesi ise, mekan ve anlamlandırma arasındaki ilişkinin tartışılmasını sağlamış; bu mekanların nasıl anlaşılması ve tekrar mimarlık edimine dönersek, nasıl ele alınması gerektiği konusunda belirli bir anlayışı geliştirmeye çalışmıştır., Der grundsätzliche Zweck ist, den Zusammenhang zwischen Architektur und Raum mit ihrer Beziehung zur gemeinschaftlichen Struktur zu errichten. Um die Beziehung zwischen der gesellschaftlichen Struktur und Sinnlichkeit zu behandeln, sind verschiedene Definitionen und inhaltliche Ausdrücke von der Begriff “Öffentlichkeit” hervorgebracht und es ist gezeigt, welche Rolle sie bei der Bestimmung der inhaltlichen Eigenschaften von öffentliche R-äume spielen. Die Beziehung zwischen der Bedeutung und als ihrem physikalischen Ausdruck Raum ist, in der sinnlichen Beziehung der öffentliche Räume zur Stadtstruktur zu sehen. Auch die Verwandlungen in der Bedeutung der Raum für Menschen sind zu folgen. Danach ist eine allgemeine Kennzeichenklassifierung für öffentliche Räume gemacht, damit es möglich werden kann, ihren Bedeutungs- und Benutzungswert als Sozial- und Verhaltensräume zu verstehen. Für die Bestimmung der Bedeutung von “öffentlich zu sein” in konkreter Grundlage, ist ein Untersuchungsgebiet ausgewählt und die Beziehung zwischen Raum und für Menschen “sinnlich zu sein” ist darüber diskutiert. Gezielt ist, eine verschiedene Anschauung an öffentliche Räume zu entwickeln, damit auch über ihre architektonische Behandlung wiederdenken zu können., Yüksek Lisans, M.Sc.