Search

Öz Amaç: Hasta eğitiminin hastaların bilgi gereksinimlerine göre düzenlenmesi, beklenen hasta bakım sonuçlarına olumlu katkı sağlayabilir, hasta memnuniyetini ve hemşirelik bakım kalitesini artırabilir. Bu araştırmanın amacı, kemoterapi tedavisi alan hematoloji hastalarının öğrenim gereksinimlerini ve etkileyen faktörleri değerlendirmektir. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel nitelikte bir araştırmadır. Bu çalışma bir üniversite hastanesinde Mart-Haziran 2021 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Örneklemi, kemoterapi tedavisi almak için hematoloji polikliniğine başvuran 130 hasta oluşturdu. Araştırma verileri, Hasta Bilgi Formu ve Hasta Öğrenim Gereksinimleri Ölçeği ile elde edildi. Bulgular: Hastaların %33.1’i hastalık sürecinde öz-bakım yönetimine ilişkin eğitim almıştır. Olguların yarısından fazlası (%51.2) hekim ve hemşirelerden eğitim aldığını belirtirken en fazla hastalıkları (%73.8) ile ilgili konularda eğitim aldıklarını ifade etmişlerdir. Olguların %37.2’si aldıkları eğitimi tamamen yeterli bulmuşlardır. Hastaların Hasta Öğrenim Gereksinimleri Ölçeği’nden aldıkları toplam puan ortalaması 205.08±41.01’dir. Ölçekten alınan en yüksek ve en düşük alt boyut puan ortalamaları sırasıyla; Tedavi ve Komplikasyonlar (38.66±7.23) ile Duruma İlişkin Duygular (19.56±5.12) alt boyutları olmuştur. Çalışmada cinsiyet, tanı konma süresi ve birlikte yaşanılan kişiye göre ölçek toplam puan ortalaması arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p=0.043; p=0.017; p=0,040, sırasıyla). Sonuç: Kemoterapi tedavisi alan hematoloji hastalarının öğrenme gereksinimleri yüksek düzeydedir. Hastaların en çok bilgilendirilmesi gereken konular tedavi ve komplikasyonlar ile yaşam kalitesi ile ilgili konular olmuştur. Hastaların bireysel öğrenim gereksinimlerine uygun hasta eğitimlerinin planlanması önerilir. Hastaların hangi konularda bilgilenmek istediklerinin belirlenmesi ve bu konulara öncelik verilmesi eğitimi daha etkili ve verimli hale getirebilir.

Amaç: Bu çalışma, hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin, kesici-delici alet yaralanmasına ilişkin bilgi düzeylerini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Yöntemler: Bu araştırma tanımlayıcı nitelikte bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, Şubat-Mart 2019 tarihleri arasında bir vakıf üniversitesinde 2., 3. ve 4. sınıfta hemşirelik ve ebelik öğrenimi gören ve araştırmaya katılmayı kabul eden 250 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma verileri, Öğrenci Bilgi Formu ve Sağlık Çalışanlarının Kesici-Delici Tıbbi Aletleri Güvenli Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin yaş ortalaması 21.6 ± 2.28 olup %24.8’i sağlık meslek lisesi mezunudur. Öğrencilerin %43.6’sı kesici delici aletle ve %57.8’i ise ilaç hazırlarken yaralandığını ifade etmiştir. Yaralanmaya maruz kalan öğrencilerin %64.2’si iğne ucu, %31.2’si ampul ile yaralanmıştır. Yaralanma sonrası %61.5’i yaralanan bölgeyi bol su ve sabunla yıkamış ve %11’i bu durumu sağlık kuruluşuna rapor etmiştir. Öğrencilerin %78.8’i kesici delici alet kullanımına ilişkin eğitim aldıklarını ve bunların da %83.3’ü bunun örgün eğitim sırasında olduğunu belirtmişlerdir. Gönüllülerin, Sağlık Çalışanlarının Kesici-Delici Tıbbi Aletleri Güvenli Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği’nden aldıkları en yüksek puan duyuşsal alt boyut ile ilgilidir. Sonuçlar: Hemşirelik ve ebelik bölümü öğrencilerinin, kesici-delici tıbbi aletlerin güvenli kullanımına yönelik tutum puanlarının iyi düzeyde olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin bu konudaki tutumlarının sürdürülmesi ve geliştirilmesi için sürekli eğitim programları ile desteklenmesi önerilir., Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge level of nursing and midwifery students on sharp object injuries and determine the factors influencing this knowledge level. Methods: This research is a descriptive study. The study consisted of 250 students who attended 2nd, 3rd and 4th grades of nursing and midwifery between February 2019 and March 2019 and accepted to participate. Data was collected by using “Student Information Form” and “Attitude Scale for the Safe Use of Medical Sharp Objects by Healthcare Professionals”. Results: The average mean of nursing and midwifery students was 21.6 ± 2.28. 24.8% of these students were graduates of a health vocational high school. 43.6% of the students stated that they had been injured by a sharp object and 57.8% of them had been injured while preparing the medicine. 64.2% of the students had needlestick injury and 31.2% of them were injured by a pharmaceutical vial. After injury, 61.5% of the students had washed the injured area with plenty of water and soap and 11% of them had reported the incident to the health institution. 78.8% of the students stated that they had been trained about the use of sharp objects and 83.3% of those who received this training stated that they took it during formal education. The lowest score won by the participants in the “Attitude Scale for the Safe Use of Medical Sharp Objects” was for the affective subheading. Conclusions: It is recommended to maintain and develop students’ attitudes on this subject and to support them with continuing education programs.

Meme kanseri, birçok ülkede kadınlarda en sık görülen kanser türü ve ölüm nedenidir. Meme kanserinin kesin nedeni bilinmemekle beraber genetik, çevresel ve hormonal etkenlerin önemli rol oynadığı bildirilmektedir. Meme kanserine karşın kesin koruyucu hiçbir yöntem bulunmadığından dolayı korunmada hastalığın erken dönemde saptanması oldukça önemlidir. Meme kanserinin gelişimi, riski azaltacak ya da en aza indirgeyecek tutum ve davranışlar yoluyla önlenebilmekte, erken tanı ve etkili tedavi yöntemleriyle yaşam süresi ve kalitesi yükseltilebilmektedir. Bu nedenle, birincil ve ikincil korunma yöntemlerinin kadınlara öğretilmesi büyük önem taşımaktadır. Yüksek yağlı diyet, alkol tüketimi, fiziksel egzersiz eksikliği gibi yaşam tarzı ve çevresel faktörlerin meme kanseri gelişimine etkisini gösteren kanıt temelli çalışmalar bulunmaktadır. Bu etkenlerin ortadan kaldırılması morbidite ve mortalitenin azalmasına katkıda bulunabilmektedir (birincil korunma). Klinik meme muayenesi, kendi kendine meme muayenesi, mamografi gibi tanı testlerini içeren ikincil korunma önlemler ise premalign veya subklinik kanserlerin tanımlanması ve tedavisinde önemli rol oynamaktadır. Ayrıca, kadınların meme kanseri ile ilgili bilinçlenmesi ve davranış değişikliklerinde bulunması meme kanseri insidansını azaltmada önemli ölçüde katkı sağlayabilmektedir. Bu konuda, ebe ve hemşireler kadınlara meme kanserinde yaşam tarzı değişiklikleri ve erken tanı yöntemlerine ilişkin eğitimler vererek meme kanserinde farkındalığın artmasında büyük rol oynayabilirler. Bu derlemenin amacı meme kanserinde birincil ve ikincil korunma önlemlerine ilişkin ebe ve hemşirelerin rol ve sorumlulukları hakkında bilgi vermektir., Breast cancer is the most common type of cancer and cause of death among women worldwide. Although definitive cause of breast cancer is not known, it is reported that genetic, environmental and hormonal factors play an important role. It is highly important to detect the breast cancer at an earlier stage for prevention, as there isn’t any definitive prevention method against cancer. Development of breast cancer is prevented via positive attitude and behaviours reducing risk and early diagnosis and effective treatment may increase quality of life and life span. Therefore , it is important to educate women about primary and secondary prevention methods. There are evidence based studies that show the influence of life style and environmental factors on the development of breast cancer such as high-fat diet, alcohol consumption, lack of physical exercise. The elimination of all these factors may contribute to decrease in morbidity and mortality (primary prevention). Secondary prevention, comprising diagnostic tests such as self-examination of breast, clinical breast examination, mammography aid in the early identification and treatment of premalignant or subclinical cancers. Also, behaviour modification, as well as greater awareness among women regarding breast cancer, may significantly contribute towards reducing the incidence of this cancer. In this regard, midwives and nurses can play a significant role in increasing awareness about breast cancer by providing training in lifestyle modifications and diagnostic methods of early - stage breast cancer. The purpose of this review is to provide information on the role and responsibilities of midwives and nurses related to primary and secondary prevention measures of breast cancer.

Objective: This study was carried out to evaluate the knowledge level of student nurses on nosocomial infection. Materials and Methods: The sample of this descriptive study consisted of a total of 208 nursing students in the 2nd, 3rd, and 4th year of a foundation university between February and March 2019. Study data were collected through “Student Information Form” and “Nosocomial Infection Information Form of Nursing Students” prepared in accordance with the literature. Results: The mean age of the student nurses was 21.78±2.21 years. Moreover, 27.4% of the students graduated from a vocational school of health services and 20.7% of them were already employed while continuing their education. Further, 72.1% of the student nurses stated that they received training on nosocomial infections, 90.4% needed training on nosocomial infections, and 76.9% required training, most importantly, on the measures related to the route of transmission. The item in which most of the student nurses provided an incorrect answer (92.3%) was “The intravenous catheters attached to the patient should be changed every 48–72 h at the latest.” Conclusion: The total mean score of student nurses’ knowledge level of nosocomial infection was above the moderate level. To meet the educational needs of the student nurses about nosocomial infections, provisions of more comprehensive trainings on this issue and of updated information in line with the recently published guidelines through continuing education programs after graduation are necessary.

Premenstrual sendrom, menstrüal siklusun luteal fazında ortaya çıkan ve menstrüasyon başlayana kadar devam eden fiziksel, psikolojik ve davranışsal bir bozukluktur. Etyolojisi kesin olarak bilinmemekle beraber birçok faktörün etkili olduğu düşünülmektedir. Premenstrual sendrom, bireyin kendine olan güvenini, yaşam kalitesini, toplumsal ilişkilerini ve derslere olan devamını olumsuz olarak etkileyen, aynı zamanda iş gücü kaybına ve iş veriminde azalmaya neden olan önemli bir halk sağlığı sorunudur. Premenstrual sendromun bireyin yaşam tarzını etkilediği, egzersiz, beslenme ve strese neden olan faktörler ile ilişkisi olduğu bilinmektedir. Bu konuda, ebe ve hemşireler birincil koruma kapsamında, sağlığın korunmasına ilişkin yaşam tarzı değişiklikleri ile risk faktörlerini ortadan kaldırarak bireyin yaşam kalitesini artırmayı hedefler. Bunun için, kadınları bilgilendirerek ve eğitim programları düzenleyerek premenstrual semptomların azaltılması konusunda yardımcı olurlar. Bu derleme, premenstrual sendrom ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki ilişkiyi incelemek, ebe ve hemşirenin rollerini belirtmek amacıyla düzenlenmiştir.

Epilepsy is a neurological disorder thataffects the quality of life of patients adversely. Both medical andpsychological factors have an important impact upon the psychosocialfunctioning of people with epilepsy. Although defined by the presence ofrecurrent seizures, epilepsy can be so much more and can include a very widerange of difficulties in cognition, psychiatric status, intellectual and socialadaptive functioning. Psychosocial problems in patients with epilepsy are morecommon than in the general population. Psychological problems such as anxiety,depression in epilepsy patients may cause to decreasing of self-esteem, socialisolation, decreasing of educational success, unemployment and decreasing oflife quality. Psychosocial factors also affect behavioral and cognitivedisorders. Stigma is the most burden of epilepsy patients and is the mostcommon reason for concealing of their diseases. Stigma, discrimination andprejudiced attitudes towards epileptic patients in the community can damageepilepsy patients more than the disease itself. Therefore, a full accounting ofthe etiology, treatment, and prevention of psychosocial problems in epilepsy isimportant. Management of epilepsy, as well as the effective use ofantiepileptic drugs consulting, training, cognitive behavioral therapy andsocial support are important to patients and their families. The aim of thisreview is to present the most common psychosocial problems in epilepsy patientsand the strategies to be followed for these problems and the precautions to betaken by person, family and community., Epilepsi, hastaların yaşam kalitesiniolumsuz olarak etkileyen nörolojik bir hastalıktır. Hem tıbbi hem de psikolojikfaktörler epilepsi hastalarının psikososyal işlevleri üzerinde önemli biretkiye sahiptir. Epilepsi, tekrarlayan nöbetlerin varlığı ile tanımlanmaklabirlikte bireyin bilişsel, psikolojik, entellektüel ve sosyal fonksiyonlarındaönemli sorunlara neden olmaktadır. Epilepsi hastalarında psikososyal sorunlar,genel popülasyona göre daha fazla görülmektedir. Epilepsili bireylerdeanksiyete, depresyon gibi psikolojik sorunlar yanında benlik saygısında azalma,sosyal izolasyon, okul başarısında düşme, işsizlik ve yaşam kalitesinde azalmagibi sorunlar görülmektedir. Psikososyal faktörler aynı zamanda davranışsal vebilişsel bozukluklara da neden olmaktadır. Stigma, epilepsi hastalarının karşıkarşıya kaldığı en büyük sorunlardan biridir ve hastaların en sık hastalığınıgizleme sebebidir. Stigma, ayırımcılık ve toplumun epilepsili hastalara yönelikönyargılı tutumları hastalığın kendisinden daha çok epilepsi hastalarına zararverebilmektedir. Bu nedenle, epilepside psikososyal sorunların etiyolojisi,tedavisi ve önlenmesi büyük önem taşımaktadır. Hastalığın yönetiminde,antiepileptik tedavinin etkin kullanımının yanı sıra danışmanlık, eğitim,bilişsel davranışçı terapi, hasta ve ailesine sosyal destek sunumu önemlidir. Bu derlemenin amacı epilepsili hastalarda en çok yaşananpsikososyal sorunlar ve bu sorunlara yönelik birey, aile ve toplumda izlenmesigereken stratejiler ve alınması gereken önlemler hakkında bilgi vermektir.

Bu araştırma, `Hemşirelik Bakım Kalitesi Memnuniyet Ölçeği`nin uyarlama çalışmasını yaparak geçerli-güvenilir bir ölçme aracı olduğunu belirlemek ve hastaların hemşirelik bakım kalitesine ilişkin memnuniyetlerini ve bu memnuniyeti etkileyen faktörleri değerlendirmek amacıyla planlandı. Bu araştırma metodolojik ve tanımlayıcı tipte bir araştırma olarak gerçekleştirildi. Araştırma verilerinin toplanmasında hastaların sosyo-demografik özelliklerini belirlemek amacı ile oluşturulan `Anket Formu` ile `Hemşirelik Bakım Kalitesi Memnuniyet Ölçeği` kullanıldı. Araştırma, özel bir hastanede tedavi görmek için yatan ve araştırmaya katılmayı kabul eden taburcu olacak 635 hastada gerçekleştirildi. Ölçekten alınan en yüksek puanı (1,74 ± 0,856) `Size Verilen Bilgi: Hemşirelerin testler, işlemler, tedaviler ve bunların sonuçları hakkında yaptığı açıklamaların yeterliliği` maddesi alırken, en düşük puanı (1,38 ± 0,657) `Hemşirelerin İlgisi ve Bakımı: Hemşirelerin size gösterdiği saygı, güler yüz ve nezaket düzeyi` maddesi aldı. Ölçeğin güvenilirlik katsayısı 0,98 olarak bulundu. Hastaların %63,9'u `Hastanede kaldığınız süre içinde sunulan hemşirelik bakımının kalitesi`ni mükemmel olarak nitelendirdi. Hastaların ölçek puanları sosyo-demografik özelliklerine göre karşılaştırıldığında; yaş durumu, medeni durum, eğitim durumu ve gelir durumu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunurken (p0,05). Sonuç olarak `Hemşirelik Bakım Kalitesi Memnuniyet Ölçeği`nin oldukça yüksek geçerlik ve güvenilirlik göstergelerine sahip ve Türk toplumunda hasta memnuniyetini ölçmek amacıyla kullanılabilir bir ölçme aracı olduğu belirlendi. Ayrıca araştırmanın yapıldığı özel hastanede hastaların hemşirelik bakımından memnuniyet düzeylerinin iyi seviyede olduğu ve dolaysıyla hemşirelerin bakım yaklaşımlarının hastaların beklentilerini karşılamada yeterli düzeyde olduğu görüldü. This research - in which `The Patient Satisfaction with Nursing Care Quality Questionnaire` adaptation study was done - was planned for the purposes of determining whether this questionnaire was a valid/reliable measuring tool or not and evaluating patients' satisfaction with nursing care quality and the factors effecting this satisfaction. This research was done as a methodological and descriptive research. In order to collect data for the research, a `Survey Form` - which was created to specify socio-demographic characteristics of patients - and `The Patient Satisfaction with Nursing Care Quality Questionnaire` were used. The research was done on 635 patients who were staying in a private hospital's for treatment and accepted to participate in the research and were waiting to be released from the hospital. The highest score (1,74 ± 0,856) from the questionnaire was received by the article: `Information Given to You: Adequacy of the statements made by nurses on tests, procedures, treatments and their results`, and the lowest score (1,38 ± 0,657) was received by the article: `Nurse Interest and Care: Respect, friendliness and politeness of nurses for patients.` Questionnaire reliability coefficient was 0,98. 63,9% of patients reviewed the article: `Nursing care quality of the hospital during your stay` as perfect. When the patients' questionnaire scores were compared according to their socio-demographic characteristics; it was found that there was a statistically significant relation between age status, marital status, educational status and income status (p0,05). As a result it was determined that `The Patient Satisfaction with Nursing Care Quality Questionnaire` was a highly valid and reliable measurement tool which can be used in Turkish society for measuring patient satisfaction. Besides it was seen that the level of patients' satisfaction with nursing care in the private hospital where the research was done was very well and thus the care approaches of nurses were sufficiently meeting patient expectations. 116

Araştırma, Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda görülen diabetik ayak komplikasyonlarını saptamak, bu hastaların ayak bakımına yönelik davranışlarını belirlemek, hemşirenin etkin rolünü araştırmak ve eğitim programlarına yön vermek amacı ile gözlemsel-kesitsel-tanımlayıcı bir çalışma olarak planlandı. Araştırma, Mart-Nisan-Mayıs 1999 tarihleri arasında İ.Ü. İstanbul Tıp Fakültesi Diabet Araştırma ve Uygulama Merkezi ile Türk Diabet Cemiyeti Hastanesi polikliniklerine başvuran, olasılıksız örneklem yöntemi ile seçilen toplam 260 Tip 2 diabetli hastada gerçekleştirildi. Veri toplama aracı olarak; olguların sosyo-demografik özellikleri ve ayak bakımı davranışlarını belirleyen anket formu ile ayağın kas gücü, ısı, renk, nabız, ödem, hidrasyon, duyu kaybı, ülser, deformite ve risk kategorilerini belirleyen ayak değerlendirme formu kullanılmıştır. Koruyucu duyu testi, 5.07 Semmes-Weinstein monofilament kullanılarak yapılmıştır. Araştırmanın istatistiksel analizleri, SPSS paket programında anlamlılık sının 0.05 alınarak yapılmıştır. Sonuçlar değerlendirilirken niteliksel verilerin karşılaştırılmasında ki-kare veya Fisher's Exact testi kullanılmıştır. Sonuç olarak, olguların büyük bir bölümü tıbbi kontroller sırasında ayak muayenesi olmadıklarını ve ayak bakımına yönelik eğitim almadıklarım belirtmişlerdir. Hemşirelerin en önemli rollerinden biri olan hasta eğitiminde ise küçük bir grubuoluşturması dikkat çekicidir. Yapılan ayak muayenesi sonucu en sık karşılaşılan ayak problemleri ise sırasıyla; nasır, kemik çıkıntısı, koruyucu duyu kaybı, kuruluk/çatlaklık, çekiç/pençe parmak ve ayak ülseri olduğu görülmüştür. Ayak muayenesi sonucunda elde edilen veriler doğrultusunda olguların büyük çoğunluğunun `Risk 0` kategorisinde olduğu belirlenmiştir. Eğitim yetersizliği hastaların öz-izlem olanaklarından yararlanmasını engelleyen bir durumdur. Diabetik hastalarda, ayak komplikasyonlarının önlenmesi ancak hastaların ayak bakımı hakkında yeterli bilgiye sahip olmaları ve uygulamaları ile mümkün olabilir. Bu nedenle hastalara, hemşireler tarafından düzenli olarak diabetik ayak bakımına yönelik eğitimlerin verilmesi ve ayak muayenelerinin yapılması, bunun için de bu tür eğitimleri verebilecek ve ayak muayenesini yapabilecek özel hemşirelerin yetiştirilmesi önerilmektedir. 92 SUMMARY This study was performed on an observal, cross-sectional, defining basis to diagnose diabetic foot complications in patients with Tip 2 diabetes mellitus, to determine behaviours directed at foot care in these patients, to investigate the role of the nurse and direct the educational programmes. For this study a total of 260 patients with tip 2 diabetic were selected with the method of improbability example from patients who had recourse to polyclinics of Istanbul University Faculty of Medicine Diabet Investigation and Practising Centre and Turkish Diabet Association Hospital. Data were collected using a questionnaire addressing to identify socio- demografic features and foot care behaviours. An evaluation form was also used to determine the muscle strength, heat, colour, pulse, eudeme, hidration, sense loss, ulcer, deformation conditions and rise categories of the foot. Sense test was made using 5.07 Semmes-Weinstein monofilament. Statistical analyses of the study were made using the SPSS statistical package taking 0.05 as the significance level. Comparisions of qualitative datas were made using the chi-square or Fisher's Exact test. As a result most facts declared that foot examination wasn't made during their medical controls and that they weren't educated about foot care. It is remarkable that the patient education which is one of the most important roles of the nurses constitudes only a small group. The most common foot problems faced at foot examinations are as93 follows; corn, hallux vagus, sense loss, dryness, crackness, hammer toes and foot ulcer. Occording to the datas obtained from the results of the foot examinations. It is determined that the most of the facts are in `Risk 0`category. Lack of education prevents patients from benefiting self-observing possibilities. Preventing foot complications in diabetic patients is only possible through enough eduaction and practice. That's why it is suggested that patients should be educated by nurses about diabetic foot care and they should have foot examinations done regularly and for this, special nurses who are capable of educating and examining foot should be trained. 112

Amaç: Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile planlaması ile ilgili bilgi düzeylerini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirildi. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma tanımlayıcı nitelikte bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini 01.09.2018-01.10.2018 tarihleri arasında bir vakıf üniversitesinin ebelik ve hemşirelik bölümlerinde 1., 2., 3. ve 4. sınıflarında öğrenimlerini sürdüren ve araştırmayı katılmayı kabul eden 281 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında literatür bilgilerinden yararlanılarak hazırlanan `Öğrenci Bilgi Formu` ve `Aile Planlaması ile ilgili Bilgi Düzeylerini Değerlendirme Formu` kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin %96,1'i çekirdek aile yapısına sahiptir ve %54,1'inin 1 kardeşi bulunmaktadır. Ebelik bölümü öğrencilerinin %90,6'sı ve hemşirelik öğrencilerinin %97,4'ü üniversite öncesinde aile planlamasına yönelik eğitim almadıklarını belirtmişlerdir. Bu öğrencilerin büyük çoğunluğu aile planlaması yöntemlerine ilişkin bilgileri teorik derslerden öğrenmiştir. Ebelik ve hemşirelik öğrencileri aile planlamasında modern yöntem olarak sırasıyla oral kontraseptif, rahim içi araç ve prezervatif yöntemleri bildirmişlerdir. Öğrencilerin çoğunluğu aile planlamasında kullanılan yönteme eşlerin birlikte karar vermesi gerektiğini ve başarılı aile planlaması için etkili yöntemin modern yöntemler olduğunu ifade etmişlerdir. Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin yarısından fazlası aile planlamasında sağlık personelinin rolünü danışman olarak belirtmektedir. Öğrencilerin aile planlamasına yönelik genel bilgi seviyeleri ortalama puanın üzerinde 13,35±1,11 (Min:11-Max:15) olduğu tespit edilmiştir. Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin cinsiyetlerine, yaşlarına, sınıf düzeylerine, doğdukları yere, en uzun yaşadıkları yere ve mezun oldukları liseye göre aile planlamasına yönelik bilgi düzeyleri arasında anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p>0,05).Sonuç: Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile planlamasına yönelik bilgi düzeyleri yüksek bulunmuştur. Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile planlaması bilgi seviyeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge level of midwifery and nursing students about family planning.Materials and Methods: This research is a descriptive study. The sample of the study consisted of 281 students attending 1st, 2nd, 3rd and 4th grades in the midwifery and nursing departments of a foundation university between 01.09.2018-01.10.2018 and accepting to participate in the research. `Student Information Form` and `Knowledge Level of Family Planning Information Form` prepared by using literature information were used in data collection.Results: 96.1% of the students have nuclear family structure and 54.1% of them have one brother. 90.6% of midwifery students and 97.4% of nursing students stated that they did not receive education for family planning before university. The majority of these students learned about the family planning methods from the theoretical courses. Midwifery and nursing students reported oral contraceptive, intrauterine device and condom method as the modern method in family planning. The majority of the students stated that the methods used in family planning should be jointly decided by the spouses and the effective method for successful family planning is modern methods. More than half of midwifery and nursing students refer to the role of health personnel as a consultant in family planning. The general knowledge level of the students about family planning was found to be 13.35 ± 1.10 (Min: 11-Max: 15). It was determined that there was no significant difference between the levels of knowledge about family planning according to their gender, age, class levels, place of birth, place of residence and high school they graduated (p> 0.05).Conclusion: The knowledge levels of midwifery and nursing students about family planning were found to be high. There was no statistically significant difference between the levels 85

Amaç: Bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin hastane enfeksiyonu ile ilgili bilgi düzeylerini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma tanımlayıcı-kesitsel bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini bir vakıf üniversitesinin 18/02/2019-01/03/2019 tarihleri arasında okulda bulunan, hemşirelik 2. 3. ve 4. sınıflarında öğrenim gören ve araştırmaya katılmayı kabul eden toplam 208 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma verileri `Öğrenci Bilgi Formu` ve `Hemşirelik Öğrencilerinin Hastane Enfeksiyonuna İlişkin Bilgi Formu` kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelik öğrencilerinin yaş ortalaması 21,78 ± 2,211'dir ve %40,4'ü 3. sınıfta öğrenimini sürdürmektedir. Hemşirelik öğrencilerinin %20,7'si öğrenimine devam ederken aynı zamanda bir işte çalışmaktadır. Öğrencilerin %72,1'i hastane enfeksiyonları ile ilgili eğitim aldığını ve %60,1'i bu eğitimi örgün eğitim sırasında aldığını, %90,4'ü hastane enfeksiyonları ile ilgili eğitime gereksinimi olduğunu ve en fazla (%76,9) bulaşma yoluna ilişkin önlemler konusunda eğitime gereksinim duyduklarını belirtmişlerdir. Hemşirelik öğrencilerinin hastane enfeksiyonu bilgi formuna en çok doğru yanıt verdikleri madde `Hastane enfeksiyonları hastanelerdeki bakım kalitesinin en önemli göstergelerinden biridir` olurken, en çok yanlış yanıt verdikleri madde `Hastaya takılan intravenöz kateterler en geç 48-72 saatte bir değiştirilmelidir maddesi olmuştur. Bilgi formu puan ortalaması 26,62 ± 2,728 (min.12-max 33) olarak tespit edildiSonuç: Öğrenci hemşirelerin hastane enfeksiyonuna ilişkin bilgi puanının ortalamanın üzerinde olduğu belirlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Hastane enfeksiyonu, izolasyon önlemleri, eğitim, öğrenci hemşire Purpose: This study aimed to evaluate nursing students' level of knowledge about nosocomical infection and to determine what factors influenced their knowledge. Materials and Methods: The sample of this descriptive and cross sectional study was composed of a total of 208 sophomore, junior, and senior year nursing students enrolled in a foundation university, who gave permission to participate in the study between the dates of 18/02/2019 and 01/03/2019. Data were compiled through the `Student Information Form` and `Nursing Students' Knowledge on Nosocomical Infection Form`. Results: The mean age of the participants was 21,78 ± 2,211, with 40,4% studying their junior year. The percentage of participants who were employed whilst studying was 20,7%. Of the study participants, 72,1% stated that they had received training in nosocomical infection, with 60,1% having received it during their formal training, and 90,4% indicated that they needed training in nosocomical infection, with the greatest proportion of them (76,9%) noting that they needed training in precautions against modes of transmission. The item that received the greatest number of true marks was `Nosocomial infections constitute one of the most crucial indicators of the quality of care in a hospital`, while the item with the highest number of false marks was `Intravenous catetherizations need to be replaced every 48-72 hours at the latest`. The mean score for the Knowledge form was 26,62 ± 2,728 (min.12-max 33).Conclusions: The knowledge score of the student nurses on nosocomial infection was found to be above average. Keywords: Nosocomial infection, isolation measures, training, nursing student. 71

Amaç: Bu çalışma, Ebelik ve Hemşirelik öğrencilerinin premenstrual sendrom ve nonfarmakolojik ağrı yöntemlerine ilişkin bilgi ve tutumlarını değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Bu araştırma tanımlayıcı nitelikte bir araştırmadır. Araştırma bir vakıf üniversitesinin Ebelik ve Hemşirelik bölümlerinde 19.12.2018-24.12.2018 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini bu tarihlerde okulda olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden toplam 172 kız öğrenci oluşturmuştur. Araştırma veriler `Öğrenci Bilgi Formu` ve `Premenstrual Sendrom Ölçeği` kullanılarak toplanmıştır. `Premenstrual Sendrom Ölçeği` 9 alt boyut 44 ifadeden oluşmaktadır. Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin %18,6'sı Ebelik, %81,4'ü Hemşirelik öğrencisidir. Öğrencilerin %72,1'inin geliri giderini karşılamakta ve %53,5'i ailesi ile birlikte yaşamaktadır. Öğrencilerin %78,5'inin düzenli adet gördüğü, %44,8'inin dismenore yaşadığı, %76,2'sininpremenstrual dönemde öncelikli olarak nonfarmakolojik yöntemleri kullandığı ve en fazla (%75,6) sıcak uygulama yaptıkları belirlenmiştir. Ayrıca, %25,2'si ağrıgeçmeyince farmakolojik yönteme başvurduğunu belirtmiştir. Premenstrual Sendrom Ölçeği toplam ortalama değeri 139,000±36,607 (min.51-max.220)'dir. Bu ölçeğe ilişkin en yüksek alt boyutun (23,256±6,600) `Depresif Duygulanım` ile ilgili olduğu bulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmada, öğrencilerde premenstrual sendromun yüksek olduğu bulunmuştur. Öğrenci ebe ve hemşirelerin büyük çoğunluğu premenstrual dönemde nonfarmakolojik yöntemleri kullanmaktadır. Bu dönemde en fazla yaşadıkları sorun olan depresif duygulanıma ilişkin önlemlerin alınması önerilebilir. Objective: The aim of this study was to evaluate the knowledge and attitudes of the -Midwifery and Nursing students associated with premenstrual syndrome and nonpharmacological pain methods and to determine the factors affecting them.Materials and Methods: This research is a descriptive study. The research was conducted in Nursing and Midwifery departments of a foundation university between 19.12.2018-24.12.2018. The sample of the study consisted of 172 female students who were in school at this time and agreed to participate in the research. The resarch datas were collected by using ''Student Information Form'' and ''Premenstrual Syndrome Scale'' which consists of 9 sub-dimensions and 44 expressions.Results: 18.6% midwifery and 81.4% nursing students participated in the study. 72.1% of the students meet their expenses and 53.5% of them live with their family. It was determined that 78.5% of the students had regular menstrual periods, 44.8% of them had dysmenorrhea, and 76.2% of them used nonpharmacological methods in the premenstrual period and made the most (75.6%) hot application. In addition, 25.2% stated that he had applied to the pharmacological method without pain. The total average value of Premenstrual Syndrome Scale was 139.000 ± 36.607 (min.51- max.220). The highest sub-dimension of this scale (23.256 ± 6.600) was found to be related to `DepressiveAffection`.Conclusion: In this study, the total score of premenstrual syndrome was found to be below the mean value of the students. Most of the midwives and nurses used nonpharmacological methods in the premenstrual period. It may be advisable to take measures related to depressive affection which is the most common problem in this period. 84

Amaç: Bu çalışma hemşirelik ve ebelik öğrencilerinde kesici-delici alet yaralanmasına ilişkin bilgi düzeylerini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Gereç ve Yöntem: Bu araştırma tanımlayıcı nitelikte bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini bir vakıf üniversitesinde 25.02.19-25.03.19 tarihleri arasında okulda bulunan, hemşirelik ve ebelik 2. 3. ve 4. sınıflarında öğrenim gören ve araştırmaya katılmayı kabul eden 250 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma verileri `Öğrenci Bilgi Formu` ve `Sağlık Çalışanlarının Kesici-Delici Tıbbi Aletleri Güvenli Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği` kullanılarak toplanmıştır. Gereç ve Yöntem: Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin yaş ortalaması 21,6±2,28'dir ve %24,80'i sağlık meslek lisesi mezunudur. Bu öğrencilerin %17,60'ı çalışmaktadır ve çalışanların %27,27'si cerrahi servisinde çalıştığını belirtmiştir. Öğrencilerin %43,60'ı kesici delici aletle yaralandığını ve %57,80'i ilaç hazırlarken yaralandığını ifade etmiştir. Yaralanmaya maruz kalan öğrencilerin %64,22'si iğne ucu, %31,19'u ampul ile yaralanmıştır. Yaralanma sonrası %61,47'si yaralanan bölgeyi bol su ve sabunla yıkamış ve %11,01'i bu durumu sağlık kuruluşuna rapor etmiştir. Kesici delici alet kullanımına ilişkin öğrencilerin %78,80'i eğitim aldığını ve bu eğitimi alanların %83,25'i örgün eğitim sırasında aldıklarını belirtmişlerdir. `Sağlık Çalışanlarının Kesici-Delici Tıbbi Aletleri Güvenli Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği`nden aldıkları en düşük puan `Kullanılmış iğneleri ve diğer kesici-delici aletleri tıbbi atık kutusuna atarım` maddesi olurken (4,26±1,43), en yüksek puan `İnvaziv girişim yapılan birimlerde tıbbi atık kutusu bulunmalıdır` maddesi olmuştur (4,86±0,36). Ölçek toplam puan ortalaması 114,33±8,83 (min.79-max.125)'dir.Sonuç: Hemşirelik ve ebelik bölümü öğrencilerinin kesici-delici tıbbi aletleri güvenli kullanımına yönelik tutum puanlarının iyi düzeyde olduğu belirlenmiştir. Objective: The aim of this study is to evaluate the knowledge level of nursing and midwifery students on sharp object injuries and determine factors acting on this knowledge level.Methods and Materials: This research is a descriptive study. The sample of the study consisted of 250 students who were educated in the 2nd, 3rd and 4th class of nursing and midwifery between 25.02.19 and 25.03.19 and accepted to participate in the research. Data of the research have been collected using by `Student Information Form` and `Attitude Scale for the Safe Use of Medical Sharp Objects by Medical Professionals`.Results: The average age of nursing and midwifery students is 21,6±2,28, and 24,80% of these students have graduated form health vocational high school. 17,60% of these students work now and 27,27% of employees have stated that they work in surgical service. 43,60% of the students have stated that they were injured by a sharp objects and 57,80% of them were injured while preparing the medicine. 64.22% of the students exposed to injury have been injured by needle tip and 31.19% of them by pharmaceutical vial. After injury, 61.47% of the students have washed the injured area with plenty of water and soap and 11.01% of them have reported this to the health institution. 78,80% of the students have stated that they have been trained about use of sharp objects and 83,25% of those who received this training have stated that they took it during formal education. According to `Attitude Scale for the Safe Use of Medical Sharp Objects by Medical Professionals`, lowest score (4,26±1,43) and highest score (4,86±0,36) has been given to `I put used needles and other sharp tools into the medical waste bin` and `Invasive intervention units should have a medical waste bin` respectively. Scale average total score is 114,33±8,83 (min.79-max.125).Conclusion: It has been determined that the students who study in the departments of nursing and midwifery have a good level of attitude towards safe use of medical sharp objects. 76

Amaç: Bu çalışma, ebelik ve hemşirelik öğrencilerinde premenstrual semptomlar ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları arasındaki ilişkiyi değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Bu araştırma tanımlayıcı ve ilişki arayıcı nitelikte bir araştırmadır. Araştırma bir vakıf üniversitesinin Hemşirelik ve Ebelik bölümlerinde 15.03.2018-31.03.2018 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın örleklemini bu tarihlerde okulda olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden toplam 328 kız öğrenci oluşturmuştur. Araştırma veriler `Öğrenci Bilgi Formu`, `Premenstrual Sendrom Ölçeği` ve `Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II` kullanılarak toplanmıştır. `Premenstrual Sendrom Ölçeği` 9 alt boyut 44 ifadeden ve `Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II` ise 6 alt boyut 52 ifadeden oluşmaktadır.Bulgular: Çalışmaya %15,55'i (n=51) ebelik, %84,45'si (n=277) hemşirelik olmak üzere toplam 328 öğrenci katılmıştır. Öğrencilerin %70,43'ünün (n=231) geliri giderine eşittir ve %60,67'si (n=199) ailesi ile birlikte yaşamaktadır. Öğrencilerin %76,22'si (n=250) düzenli adet gördüğünü, %45,12'si (n=148) ise ağrılı adet gördüğünü belirtmiştir. Premenstrual Sendrom Ölçeği toplam ortalama değeri 141,19±37,99 (min.44-max.220), Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II toplam ortalama değeri ise 128,24±20,43 (min.82-max.200)'tür Sonuç: Bu çalışmada, öğrencilerin büyük çoğunluğunda premenstrual sendrom ortalama değerin üzerinde, sağlıklı yaşam biçimi davranışları ise ortalama değerin altında bulunmuştur. Sağlıklı yaşam biçimi davranışları alt boyut puanları ile premenstral sendrom alt boyut puanları arasında genel olarak negatif yönlü zayıf derecede bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Ebe ve hemşirelere premenstrual semptomların yönetimine ilişkin farkındalığın arttırılması için eğitim programlarının düzenlenmesinin yararlı olacağı düşünülmektedir.Anahtar sözcükler: Premestrual sendrom, Sağlıklı yaşam biçimi, Ebe, Hemşire, Egzersiz. Objectives: The aim of this study is to evaluate the relationship of premenstrual symptoms and healthy life style behaviours, and the affecting factors about them at nursing and midewifery students.Material and Methods: This study is descriptive and correlational type of a research. the sample group is the nursing and midewifery students of a foundation university. the date range was from 15 march to 31 march of 2018. The sample was created from 328 students who were at the school and accepted the participation. The data was collected by using the `Student Information Form`, `Premenstrual Syndrome Scale` and `Healthy Lifestyle Behaviours Scale 2`. `Premenstrual Syndrome Scale` has 9 dimentions and 44 expressions and `Healthy Lifestyle Behaviours Scale 2` has 6 dimentions and 52 expressions.Results: 328 students were participated to the study. %15,55(n=51) of the students was midwifry department and %84,45(n=277) of them was nursing department. %70,43 (n=231) of the students have equal income and outcome. %60,67 (n:199) of them were living with teir families. %76,22 (n=250) of the students have regular menarch and %45,12(n=148) of them have a pain at their menstruation. Premenstrual syndrome scale total average value was 141,19±37,99(min.44-max.220), healthy lifestyle behaviours scale 2 total average value was 128,24±20,43(min.82-max.200).Conclusion: The average value of the premenstrual syndrome scale is upper than normal value in the majority of the students. The results of the healthy lifestyle behaviours scale are lower than normal. Low dimention scores of the healthy lifestyle behaviours scale and premenstrual syndrome scale are a relationship with a negative direction. Education programmes is required to increase the awarness of the students to the managment of the premenstrual symptoms education programmesKey Words: Premenstrual syndrome, Sealthy lifestyle, Midwife, Nurse, Exercize 89

Amaç: Bu araştırma, ebe ve hemşirelerin meme kanserinde birincil korunma önlemlerine ilişkin bilgi düzeylerini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma özel bir hastanede çalışan tüm ebe ve hemşirelerde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini özel bir hastanede 09.01.2017- 09.04.2017 tarihleri arasında çalışan, araştırmaya katılmayı kabul eden 320 bayan ebe ve hemşire oluşturdu. Verilerin toplanmasında literatür bilgileri ışığında hazırlanan `Ebe ve Hemşire Bilgi Formu` ve `Meme Kanserinde Birincil Korunma Önlemlerine İlişkin Bilgi Düzeyi Formu` kullanıldı. Verilerin istatistiksel değerlendirmesi SPSS 16.0 kullanılarak gerçekleştirildi.Bulgular: Bu çalışmada araştırmaya katılan ebe ve hemşirelerin yaş ortalaması 29.66 ± 7.38 olup % 48.4'ü lisans mezunudur. Vardiyalı çalışan ebe ve hemşire oranı % 55.9'dur. Ebe ve hemşirelerin %10.6'sında birinci derece akrabalarında meme kanseri öyküsü olduğu tespit edilmiştir. `Meme Kanserinde Birincil Korunma Önlemlerine İlişkin Bilgi Düzeyi Formu`ndan alınan puanların ortalaması 29.62 ± 3.97'dir. Buna göre ebe ve hemşirelerin `Risk Faktörleri'' alt boyut puan dağılımı en yüksek, `Belirtiler'' alt boyut puan dağılımı en düşük bulunmuştur. Ebe ve hemşirelerin eğitim gereksinimleri ile ilgili algısı ise en yüksek `Risk Faktörleri` konusu ile ilgili olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Ebe ve hemşirelerin meme kanserinde birincil korunma önlemlerine ilişkin bilgi düzeylerinin orta düzeyde olduğu belirlendi. Bu konuda ebe ve hemşirelere eğitim programları düzenlenerek bilgi ve tutumlarının geliştirilmesi gerekmektedir.Anahtar Sözcükler: Ebe, hemşire, birincil korunma önlemleri, meme kanseri. Purpose: This research was planned to evaluate the information levels of midwives and nurses with respect to primary prevention measures of breast cancer and to determine the influencing factors.Material and Method: This descriptive study was performed among the midwives and nurses working in a private hospital. The study sampling consists of 320 midwives and nurses working in a private hospital between the dates of 09.01.2017- 09.04.2017 who accepted to participate in the study. Prepared in the light of literature information, `Midwife and Nurse Information Form` and `Form on Information Level with respect to Primary Prevention Measures of Breast Cancer` were used in collecting the data. Statistical evaluation of data was performed by using SPSS 16.0.Findings: The average age of the midwives and nurses participating in this study is 29.66±7.38 and 48.4% have a bachelor's degree. 55.9% of the midwives and nurses work in shifts and 10.6% of the midwives and nurses have history of breast cancer in their first degree relatives. The point average of `Form on Information Level with respect to Primary Prevention Measures of Breast Cancer` is 29.62±3.97. According to this, `Risk Factors` sub-dimension point distribution of midwives and nurses is the highest (9.24±1.48), and `Symptoms` sub-dimension point distribution is the lowest (5.92±0.89). Furthermore, I have identified that the awareness of midwives and nurses with respect to training requirements is highest in `Risk Factors`. Conclusion: It was determined that midwives and nurses have middle level of information on primary prevention measures of breast cancer. Training programs should be arranged to develop information and attitudes of midwives and nurses. Keywords: Midwife, nurse, breast cancer, primary prevention measures. 93

Amaç: Bu çalışmanın amacı; organ bağışı amaçlı cerrahi müdahale geçiren bireylerin (donör) öz bakım ihtiyaçlarının sürdürülmesine yönelik bilgi gereksinimlerinin değerlendirilmesi ve kişisel özellikleri ile ilgili faktörlerin belirlenmesidir.Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma İstanbul'da özel bir hastanede gerçekleştirildi. Araştırmanın örneklemini 01.05.2017-01.11.2017 tarihleri arasında özel bir hastanede organ bağışı amacıyla cerrahi müdahale geçiren ve organ bağışı sonrası taburcu olması planlanan 73 birey (donör) oluşturdu. Araştırma verilerinin toplanmasında literatür bilgilerinden yararlanılarak hazırlanan `Donör Bilgi Formu` ve `Organ Bağışı Yapan (Donör) Bireylerin Organ Bağışı Sonrası Bilgi Gereksinimlerini Belirleme Formu` kullanıldı. Bu form sağlığın algılanması/sağlık yönetimi ve günlük yaşam aktiviteleri olmak üzere iki alt boyuttan oluşmaktadır. Veriler SPSS 21.0 programı kullanılarak değerlendirildi.Bulgular: Araştırmaya katılan dönerlerin yaş ortalaması 38,86±10,784'tür. Donörlerin organ nakli vericisi olarak verdiği organ türünün çoğunluğunu (%53,4) böbrek oluşturmakta olup %31,5'i organını babasına vermiştir. `Donörlerin Organ Bağışı Sonrası Bilgi Gereksinimlerini Belirleme Formu` toplam puan ortalaması 137,81±25,957'dir. Bu formdan alınan en yüksek puan `Sağlığımı etkileyen zararlı alışkanlıkların neler olduğunu biliyorum` (4,59±0,910) maddesi olurken, en düşük puan `Kendimi sakin ve huzurlu hissediyorum` (2,41±1,267) maddesi olmuştur. Donörlerin bilgi gereksinimi puanları ile donörlerin cinsiyet, yaş, medeni durumu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmazken (p>0,05), eğitim durumu, çalışma durumu, taburculuk eğitimini yeterli bulma durumu arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0.05), whereas a statistically significant difference was established between educational status, work status and being satisfied with discharge training (p

Amaç: Bu araştırma, hemşirelerin hemşirelik tanılarını algılama ve hemşirelik sürecini uygulamaya ilişkin bilgi düzeylerinin ve uygulamalarının değerlendirilmesi amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı nitelikte bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini İstanbul'da özel bir grup hastanesinde 20 Ekim 2017-30 Aralık 2017 tarihleri arasında çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 320 hemşire oluşturdu. Araştırma verilerinin toplanmasında `Hemşire Bilgi Formu` ve `Hemşirelik Tanılarını Algılama Ölçeği` kullanıldı. Hemşirelik Tanılarını Algılama Ölçeği 4 alt boyut ve 26 ifadeden oluşmaktadır.Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 25,36±4,832 yıl ve %51,2'si (n=164) lisans mezunudur. Hemşirelerin %91,3'ünün (n=293) hemşirelik tanılaması yaptığı, 54,1'inin (n=173) hemşirelik tanılamasını hasta kabulünden sonra ilk 1 saat içinde yaptığı, %50,9'unun (n=163) veri toplama aşamasında zorlandığı, %74,4'ünün (n=238) enfeksiyon riski tanısını koyduğu belirlendi. Hemşirelik Tanılarını Algılama Ölçeği toplam puan ortalamasının 2,68±0,439 (min.2-max.4) olduğu belirlendi. Hemşirelik Tanılarını Algılama Ölçeğine göre en çok pozitif yönde algıladıkları madde `Hemşirelik tanıları hemşireliğin profesyonel imajını geliştirir` maddesi olarak belirlenirken (2,01± 0,955), en çok negatif yönde algıladıkları madde ise `Hemşirelik tanıları tıbbı tanıların tamamlayıcısıdır` maddesi (3,71±1,017) olarak tespit edildi Hemşirelik Tanılarını Algılama Ölçeği puanları hemşirelerin cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, hemşirelik sürecini kullanma ve kullanılması gerektiğine inanma, hemşirelik tanılaması yapma durumuna göre karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu belirlendi.Sonuç: Hemşireler hemşirelik tanılarını olumlu yönde algılamakta, bireysel ve mesleki özellikler bu algılamayı etkilemektedir. Objective: This research was conducted to evaluate the knowledge levels and practices of nurses on perception of nursing diagnoses and implementation of the nursing process.Materials and Methods: The population of this descriptive study consisted of 540 nurses working in a private group of hospitals in Istanbul and a sample of 320 nurses selected by random sampling method. Data were assessed using the Nurse Information Form and the Nursing Diagnosis Scale. The Perception Scale for Nursing Diagnosis consists of 4 sub-dimensions and 26 statements.Results: It was determined that 80.3% (n=257) of the nurses participating in the survey were female, 25.36 ± 4.832 years of mean age. Nursing diagnoses were performed in 91.3% (n=293) of the nurses 54.1% (n=173) of the nursing diagnoses were performed within the first hour after patient admission. Nurses were diagnosed with the risk of infection in 74% of patients. Nursing Diagnosis Perception Scale total score average of 2.68±0.439 (min.2-max.4) was determined to be. The statement that nurses perceive nursing diagnoses most positively and most negatively was defined as `Nursing diagnoses improve the professional image of nursing`(2.01±0.955) and the item `Nursing diagnoses are complementary to medical diagnoses` (3.71±1.017) respectively. Nursing Diagnosis Scale scores were found to be statistically significant when compared to nursing diagnosis, nurses' beliefs about using and using nursing process, gender, marital status, education level.Conclusion: Nurses perceive positively the nursing diagnoses, personal and professional characteristics influence this perception. 91

1. ÖZETHemşirelerin Diyabetli Hastalarda Diyabetik Ayak Bakım Yönetimi Konusunda Bilgi Düzeylerinin DeğerlendirilmesiÖğrencinin Adı: Zahide KAYADanışman: Yard. Doç. Dr. Anita KARACAAnabilim Dalı: HemşirelikAmaç:Bu araştırma, hemşirelerin diyabetli hastalarda diyabetik ayak bakım yönetimi ile ilgili risk faktörleri, ayak muayenesi, diyabetik ayak komplikasyonlarına yönelik önlemler, ayakkabı seçimi gibi konularda bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi ve diyabetik ayak bakım yönetimini etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla planlandı.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı nitelikte bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini 01.09.2016-01.12.2016 tarihleri arasında İstanbul'da özel bir hastanede çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 435 hemşire oluşturdu. Araştırma verileri `Hemşire Bilgi Formu` ve `Hemşirelerin Diyabetik Ayak Yönetimi Konusundaki Bilgi Düzeyi Formu` ile toplandı. Bu formdan en düşük `0 puan`, en yüksek `68 puan` alınabilmektedir. Puanın yükselmesi hemşirelerin diyabetik ayak yönetimi konusunda bilgi düzeylerinin arttığını göstermektedir. Araştırmanın verileri SPSS15.00 programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Hemşirelerin yaş ortalamalarının 26,37 ± 4,974 olduğu, %76,8'inin (n=334) kadın, %72,6'sının (n=316) bekar, %61,1'inin (n=266) lisans mezunu olduğu saptandı. Hemşirelerin `Diyabetik Ayak Yönetimi Bilgi Düzeyi Formu` toplam puanı 34 ile 67 arasında değişmekte olup ortalaması 58,67±5,939 olarak tespit edildi. Hemşirelerin `Diyabetik Ayak Yönetimi Konusundaki Bilgi Düzeyi Formu` boyut puanlarına göre aldıkları en yüksek puan `Ayak Komplikasyonları` (26,47±2,639), en düşük puan ise `Ayak Muayenesi`ne (9,46±1,148) yönelik alt boyutlardır. Sonuç: Hemşirelerin diyabetik ayak yönetimi konusundaki bilgi düzeylerinin iyi olduğu ancak diyabetik ayak risk faktörleri ve etiyolojisi konusunda eğitime ihtiyaçları olduğu belirlendi.Anahtar Kelimeler: Hemşirelik, diyabet, diyabetik ayak. 2. SUMMARYEvaluation of Nurses' Knowledge Levels on Diabetic Foot Care Management in Diabetic PatientsName of the Student: Zahide KAYASupervisor: Asst. Prof. Anita KARACADepartment: NursingAim:This study was planned to evaluate the knowledge levels in the subjects such as the risk factors related with the diabetic foot care management of the nurses in diabetic patients, foot examination, precautions for diabetic foot complications and shoe selection, and to determine the factors affecting diabetic foot care management.Materials and Methods: This study is a descriptive research. The sample of the researcher was 435 nurses who worked in a private hospital in Istanbul between 01.09.2016-01.12.2016 and agreed to participate in the research. Research data were collected with `Nurse Information Form` and `Nurse's Knowledge Level Form on Diabetic Foot Management`. This form has the lowest `0 point`, and the highest `68 points`. The increase in score indicates that nurses' knowledge of diabetic foot management is increasing. The data of the study were analyzed with the SPSS 15.00 program. Results: It was determined that the mean age of the nurses was 26.37 ± 4.974, 76.8% (n = 334) were female, 72.6% (n = 316) were single and 61.1% (n = 266) had bachelor's degree. The total score of the `Diabetic Foot Management Knowledge Level Form` of the nurses ranged from 34 to 67 with an average of 58.67 ± 5.939. The highest score of the nurses according to the `Diabetic Foot Management Knowledge Level Form` was the subsection for `Foot Complications` (26.47 ± 2.639) and the lowest score was the subsection for `Foot Surgery` (9.46 ± 1.148). Conclusion: It was determined that the knowledge levels of nurses on diabetic foot management were good but there were training needs for diabetic foot risk factors and etiology.Key words: Nursing, diabetes, diabetic foot. 116

Amaç: Bu araştırma, hemşirelerin değişime karşı tutumlarını ve tutumları etkileyen sosyo-demografik, mesleki ve çalışma yaşamına ilişkin özellikleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı nitelikte bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini 1 Eylül-1 Aralık 2016 tarihleri arasında İstanbul'da bulunan bir vakıf hastanesinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 401 hemşire oluşturdu. Araştırma verileri `Hemşire Bilgi Formu` ve `Değişime Karşı Tutum Ölçeği (DKTÖ)` ile toplandı. DKTÖ, 29 maddeden oluşan bir ölçek olup ölçek puanının yükselmesi hemşirelerin değişime karşı tutumlarının olumlu yönde olduğunu göstermektedir. Araştırma veriler SPSS 16.0 programında değerlendirildi.Bulgular: Hemşirelerin yaş ortalamalarının 26,18±5,408 olduğu, %88'inin (n=353) kadın, %74,6'sının (n=299) bekar, %51,1'inin (n=205) lisans mezunu olduğu saptandı. Araştırmaya katılan hemşirelerin %31,2'sinin (n=125) çalıştığı kurumda yapılan değişim faaliyetleri ile ilgili sorumluluk aldığı, %69,6'sı (n=279) değişimin çalışanları mesleki açıdan gelişmeleri için motive edeceğini belirtmiştir. Ölçeğin tamamı için yapılan güvenirlik analizi sonucunda güvenirlik katsayısının 0,939 olduğu belirlendi. Hemşirelerin DKTÖ puanlarına göre aldıkları en yüksek puan (3,76±0,912) `Değişim sürecinde elde edilen sonuçların paylaşılması, değişimi kabulümü kolaylaştırıyor` maddesi alırken, en düşük puanı (2,47±1,084) `Değişim ile ilgili istenen davranışı gösterdiğimde ödüllendiriliyorum` maddesinin aldığı görüldü.Sonuç: Hemşirelerin değişime karşı tutumlarının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin sosyo-demografik ve çalışma yaşamına ilişkin bazı özelliklerin hemşirelerin değişime karşı tutumlarını etkilemektedir. Purpose: This research was planned in order to determine the attitudes of nurses against change, and the affecting their attitudes the socio-demographic, occupational and work life features.Tools and Methods: This study is a descriptive study as far as quality is concerned. The sample group of the study was composed of 401 nurses who work at a foundation hospital in Istanbul and who agreed to participate in the study between September 1st and December 1st, 2016. The data of the research was collected via `Nurse Information Form` and `Attitude Scale Against Change (ASAC)`. ASAC consista of made up 29 iteus, and the higher the scale is the more likely the nurses are positive against change. The data of the research was analysed with SPSS 16.0 software. Findings: It was determined that average of the ages of the nurses were 26,18±5,408, that 88% (n=353) of them were women, and that 74,6% (n=299) were single, that 51,1% (n=205) of them were undergraduates. It was seen that the nurses that 31,2% (n=125) of the nurses took responsibility with regard to change and that 69,6% (n=279) of them think change would motivate them for occupational improvement. As a result of the reliability analysis it was determined that the reliability coefficient was 0,939. According to ASAC, the nurses took the highest point (3,76±0,912) in `Sharing the results obtained in the period of change assists in acceptance of the change`, and they got the lowest point (2,47±1,084) in `I am being rewarded when I show the expected result about change.` Conclusion: It was determined that the attitude of the nurses against change is at a medium level. Some specialties of the nurses regarding the socio-economic and work life affect their attitudes against change. 93

Amaç: Bu çalışma, hemşirelerdeki motivasyon düzeyinin ekip çalışmasına olan etkisini değerlendirmek ve motivasyon ile ekip çalışması arasındaki ilişkiyi inceleyerek etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı.Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma İstanbul ili merkezinde faaliyet gösteren özel bir grup hastanesinde gerçekleştirildi. Araştırma verilerinin toplanmasında,hemşirelerinsosyo-demografik ve çalışma yaşamına ilişkin özelliklerini belirlemek amacı ile oluşturulan `Hemşire Bilgi Formu` ile Ekip Çalışması Tutumları Ölçeği` ve `Motivasyon Ölçeği` kullanıldı. Gerekli kurum ve ölçek izinleri alındıktan sonra veri toplama aşamasına geçilerek araştırmaya katılmayı kabul eden 304 hemşirede uygulandı.Verilerin istatistiksel değerlendirmesi SPSS 16.0 kullanılarak gerçekleştirildi.Bulgular: Çalışmamızda `Ekip Çalışması Tutumları Ölçeği`nin Cronbach's Alpha katsayısı 0,947, `Motivasyon Ölçeği`nin 0,852 olarak saptandı. `Ekip Çalışması Tutumları Ölçeği`nden alınan en yüksek puanı (4,26 ± 0,988) `Ekip liderleri gerektiğinde ekip üyelerinin birbirlerine yardım etmelerini sağlamalıdır` maddesi alırken, en düşük puanı (2,80 ± 1,422) `Ekip üyelerine yardım etmek, bireyin yapacak yeterince işi olmadığının göstergesidir` maddesi aldı.`Motivasyon Ölçeği`nden ise alınan en yüksek puan (4,20 ± 0,972) `İşimi severek yapıyorum` maddesi alırken, en düşük puanı (2,68 ± 1,277) `Her an işime son verilebileceği endişesini taşıyorum` maddesinin aldığı görüldü. Sonuç: Hemşirelerde motivasyon düzeyinin artması ile ekip çalışması arasında çok düşük /düşük düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu saptandı.Anahtar Sözcükler: Hemşirelik, motivasyon, ekip çalışması, motivasyon faktörleri, verimlilik Objective: This study was planned for the purpose of evaluating the effect of nurse motivation levels on teamwork, examining the relation between motivation and teamwork, and the determining factors. Material and Method: This descriptive work was carried out in a private group hospital operating in the center of Istanbul province. A `Nurse Information Form`, `Teamwork Behavior Measure`, and `Motivation Measure`, all of which were created to determine characteristics regarding the socio-demographic and working life of nurses, were used in collecting research data. Upon obtaining the necessary institution and measure permissions, it was proceeded to the data collection stage andit was applied to 304 nurses who agreed to participate in the research. Statistical evaluation of the data was performed using SPSS 16.0. Findings: In our work, the Cronbach's Alpha coefficient of the `Teamwork Behavior Measure` was determined as 0,947 and 0,852 for the `Motivation Measure`. The statement `Team leaders must ensure that team members help each other when necessary` received the highest point (4,26 ± 0,988) from the `Teamwork Behavior Measure`, while the statement`Helping team members is an indicator that the individual does not have much work to do` received the lowest point (2,80 ± 1,422). The statement `I do my workfondly` received the highest point (4,20 ± 0,972) from the `Motivation Measure`, and it has been seen that the statement `I worry that I could be fired at any moment` received the lowest point (2,68 ± 1,277). Conclusion: We found that there is a significant relation between nurses motivation levels and teamwork, at a very low or low level. Keywords: Nursing, motivation, teamwork, motivation factors, productivity. 121