Search

Background/aim: There is limited data on COVID-19 disease in children with kidney disease. We aimed to investigate the characteristics and prognosis of COVID-19 in pediatric nephrology patients in Turkey. Materials and methods: This was a national, multicenter, retrospective cohort study based on an online survey evaluating the data between 11th March 2020 and 11th March 2021 as an initial step of a detailed pediatric nephrology COVID-19 registry. Results: Two hundred and three patients (89 girls and 114 boys) were diagnosed with COVID-19. One-third of these patients (36.9%) were between 10–15 years old. Half of the patients were on kidney replacement therapy: kidney transplant (KTx) recipients (n = 56, 27.5%), patients receiving chronic hemodialysis (n = 33, 16.3%) and those on peritoneal dialysis (PD) (n = 18, 8.9%). Fifty-four (26.6%) children were asymptomatic. Eighty-two (40.3%) patients were hospitalized and 23 (28%) needed intensive care unit admission. Fifty-five percent of the patients were not treated, while the remaining was given favipiravir (20.7%), steroid (16.3%), and hydroxychloroquine (11.3%). Acute kidney injury developed in 19.5% of hospitalized patients. Five (2.4%) had MIS-C. Eighty-three percent of the patients were discharged without any apparent sequelae, while 7 (3.4%) died. One hundred and eight health care staff were infected during the study period. Conclusion: COVID-19 was most commonly seen in patients who underwent KTx and received HD. The combined immunosuppressive therapy and frequent exposure to the hospital setting may increase these patients’ susceptibility. Staff infections before vaccination era were alarming, various precautions should be taken for infection control, particularly optimal vaccination coverage. © TÜBİTAK.

İş tatmini, gerek çalışanların mesleki beklentilerinin karşılanması gerekse örgüt içerisinde verimliliğin sağlanması açısından önemli unsurların başında gelmektedir. İşgörenler, yaptıkları işte beklentilerini karşılayabilecek ve hayatlarını idame ettirebilecekleri kadar ücret almak isterler. Ücret düzeylerinin, işgörenlerin istedikleri düzeyde olması mesleki olarak tatmini sağlayan unsurlar arasındadır. Burada işletmelerin içinde bulunduğu sektöre ve işgörenlerine uygun bir ücret sistemi ile ücreti yönetmeleri önemlidir.İş tatmininin performansa dayalı ücretlendirme sistemi üzerindeki etkisinin bilişim sektöründe incelendiği çalışmada, iş tatmini ile performansa dayalı ücretlendirme sistemi arasında pozitif yönlü ilişki olduğu saptanmıştır. Bu sonuç çerçevesinde, performansa dayalı ücretlendirme sistemine ilişkin uygulamaların çalışanların iş tatmini üzerinde olumlu yönde etkisinin olduğunu söylemek mümkündür.Anahtar Kelimeler: İş Tatmini, Ücret Sistemi, Performans, Performansa Dayalı Ücret Sistemi, İş Tatmini Ölçeği, Bilişim sektörü The job satisfaction is one of the most essential parameters to both compensate the anticipations of professional and to enhance the performance of employees in the organization. The workers demand salary in order to survive and be satisfied with their job expectations. The determination of salary level is a key to maintain the job satisfaction of employees. Here the business is critically required to manage the salary level in view of fact that job description of employee and the organization type.The study investigated the effect of performance based salary system on job satisfaction and found positive relationsip between the two variables. Consequently, the performance based salary determination has been observed to increase the job satisfaction constructively.Key words: Job Satisfaction, Salary Systems, Performance, Performance Based Salary Systems, Job Satisfaction Scale, Information Technology Sector 125

Nefrotik sendrom, glomerüler kapiller duvarda yarı geçirgenliğin bozulması sonucu idrarla protein kaybı ile karakterize; yoğun proteinüri, hipoalbuminemi, hiperlipidemi ve ödemin görüldüğü çocukluk çağının kronik bir hastalığıdır. Nefrotik sendrom klinik olarak genellikle tedavisinde kullanılan steroid cevabına göre sınıflandırılmaktadır. Steroid direnci gelişmesinde daha çok glomerüler kapiller duvar proteinlerinin gen mutasyonları suçlanmakta ise de, mutasyon taşıyan hastaların bir kısmı steroid tedavisine iyi yanıt verebilmektedir. Bu nedenle steroid direncinde diğer faktörlerin etkilerini araştırmak gerekmektedir. Bu çalışma nefrotik sendromlu çocuklarda steroide yanıtını değerlendirmede ilaç eliminasyonundan sorumlu MDR 1, CYP3A5 ve CYP3A4 gen polimorfizmlerinin etkili bir faktör olup olmadığını belirlemek amacıyla yapılmıştır.Çalışmaya Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Pediatrik Nefroloji polikliniği tarafından nefrotik sendrom tanısı ile izlenen 53 hasta ve kontrol grubu olarak 22 sağlam çocuk dahil edildi. Hastaların demografik verileri, klinik durumları, laboratuvar değerleri ve kullanılmış olan tedavi rejimlerine ait bilgiler kaydedildi. Tüm hastaların podosin ve nefrin mutasyonları, MDR-1, CYP3A4 ve CYP3A5 polimorfizmleri, almış olduğu tedaviler ve bu tedavilere yanıtları, relaps sayısı, böbrek yetmezliği varlığı ve biyopsi sonuçları değerlendirildi.Nefrotik sendrom olguları ve kontrol grubu hastalarının yaş ve cinsiyet açısından aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0,05). Cinsiyet dağılımına bakıldığında steroide dirençli grupta kızların daha fazla olduğu saptandı (p0,05). Ancak steroid direncinde podosin ve nefrin mutasyonların istatistiksel olarak anlamlı bir etki yapmadığı görüldü (p>0,05). Ayrıca, steroide cevabın belirlenmesinde MDR-1, CYP3A5 ve CYP3A4 gen polimorfizmlerinin etkisi değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı.Sonuç olarak, nefrotik sendrom tedavisinde steroid direncinin gelişmesinde glomerüler kapiller duvar proteinlerin gen mutasyonları ile birlikte ilaç eliminasyonundan sorumlu genlerin de etkili olmadığı belirlendi. Nefrotik sendromda tedavi cevapsızlığının çok faktörlü olduğu ve uygun tedavi modelinin geliştirilebilmesi için hastalık patogenezini açıklayacak araştırmalara ihtiyaç olduğu görüldü. Nephrotic syndrome, is a chronic disease of childhood which is characterized by a protein loss with the urine and hypoalbuminemia, hyperlipidemia and edema that can be seen as a result of impairment of the glomerular capillary wall semi permeability. Nephrotic syndrome is clinically classified according to the responsiveness to oral steroid treatment, which is the first line therapy of the disease. Although genetic mutations of glomerular capillary wall proteins are blamed in the development of steroid resistance, some patients who carry these mutations can respond well to steroid treatment. Therefore, effects of other factors should be also investigated in the case of steroid resistance. In this study, we aimed to determine MDR 1, CYP3A5 and CYP3A4 gene polymorphisms which are responsible for drug elimination, whether or not the effect factor of steroid response in children with nephrotic syndrome.A total of 53 children diagnosed with nephrotic syndrome by the Pediatric nephrology department of Fırat University Medical Facutlty and 22 healthy children who have neither chronic nor renal disease were enrolled in this study. Demographic characteristics, clinical states, laboratory values and information about treatment regimens of the patients were recorded. Podocin and nephrin mutations, MDR-1, CYP3A4 and CYP3A5 polymorphisms, treatment regimens and response to these regimes, number of relapses, presence of renal failure, and biopsy results were evaluated in all patients.There wasn?t as statistically significant difference between the patients with nephrotic syndrome and control group in terms of age and gender (p>0,05). Considering the distribution of gender, female gender was more frequent in the steroid-resistant group (p 0.05). However, we found that podocin and nephrin mutations have not a statistically significant effect in the steroid resistance (p> 0.05). In addition, there wasn?t as statistically significant relationship between MDR-1, CYP3A5 and CYP3A4 gene polymorphisms and steroid responsiveness.As a result, both gene of glomerular capillary wall proteins and genes which are responsible for drug elimination was determined to be ineffective in the development of resistance to steroids in nephrotic syndrome treatment. We thought that resistance to treatments in nephrotic syndrome was multifactorial and it will be required more studies which are elucidated pathogenesis of the disease for a constitution of convenient treatment models. 92

Amaç: Bu çalısmada yenidogan ratlarda amikasin nefrotoksisitesinde oksidatif tubülerhasarın rolünün belirlenmesi ve antioksidanların kullanımı ile histopatolojik ve biyokimyasaletkilerin degerlendirilmesi amaçlanmıstır.Materyal ve Metod: Çalısmaya 35 Wistar Albino cinsi yenidogan rat alındı ve 4gruba su sekilde ayrıldı. (i) kontrol (Grup 1); (ii) amikasin uygulanan (Grup 2); (iii) amikasin +vitamin-E uygulanan (Grup 3); ve (iv) amikasin + EPO uygulanan (Grup 4). Kontrol grubunaintraperitoneal serum fizyolojik, 2. gruba ise 1200 mg/kg amikasin uygulandı. Üçüncü grubaamikasin dozundan yarım saat önce 150 mg/kg E vitamini, dördüncü gruba ise amikasindozundan yarım saat önce 300 IU/kg/gün EPO günde iki kez intraperitoneal olarak 3 gün süreile uygulandı. Enjeksiyonların bitiminden bir gün sonra eter ile anestezi uygulanarak kesimyapıldı. Kesim sonrası çıkarılan böbrek dokularında MDA, NO ile SOD, GPX ve CAT enzimaktiviteleri, IGF-1 ve amikasinsin düzeyleri saptandı. Ayrıca böbrek dokusunun histopatolojikincelemesi yapıldı.Bulgular: Böbrek dokusunda amikasin düzeyleri kontrol grubu hariç tüm gruplardaanlamlı olarak yüksek olarak bulundu. Böbrek MDA ve NO düzeyi amikasin verilen grupdakontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti. Amikasin grubu ile karsılastırıldıgında E vitaminive eritropoietin verilmesi ile böbrek MDA ve NO düzeylerinde saptanan azalma istatistikiolarak anlamlı bulundu. GPX degerleri amikasin grubunda kontrol grubuna göre istatistikiolarak düsük saptandı. E vitamini grubunda GPX degerlerindeki artıs istatistiki olarakanlamlıydı. Bununla birlikte, SOD ve CAT degerlerinde gruplar arasında istatistiki farklılıkyoktu. IGF-1 degerlerinde amikasin, eritropoietin ve E vitamini uygulanan grupda kontrolgrubuna göre anlamlı artıs tespit edildi. Histopatolojik olarak amikasin uygulanan gruptabelirgin yapısal degisiklikler, tubüler epitelyal nekroz, tubüler dilatasyon, vakuoler dejenerasyonve interstisyel ödem izlendi. Eritropoietin uygulaması ile histopatolojik degisikliklerin belirgindüzeldigi gözlenirken, E vitamini uygulamasında düzelmenin daha az oldugu izlendi.Sonuç: Amikasin nefrotoksisitesinden sorumlu önemli mekanizmalardan biri oksidatifstrese baglı gelisen tubülointerstisyel hasardır. Bu hasar biyokimyasal ve renal histopatolojikbulgular ile desteklenmistir. EPO ve E vitamini gibi antioksidanlar yenidoganlarda amikasinebaglı gelisen nefrotoksisitede yararlı renoprotektif ajan olabilirler.Anahtar sözcükler: amikasin, eritropoietin, E vitamini, oksidatif hasar Objective: In this study, we aimed to investigate the role of oxidative tubular damageon amikacin induced nephrotoxicity and to evaluate the effects of antioxidants on biochemicaland histopathological changes on neonatal rats.Material and Methods: 35 newborn Wistar Albino rats were divided into four groupsas follows: (i) control (Group 1); (ii) amikacin treated (Group 2); (iii) amikacin + vitamin-Etreated (Group 3); and (iv) amikacin + EPO treated (Group 4) . Intraperitoneal serumphysiological was administered to control and 1200 mg/kg amikacin to the second group. 150mg/kg vitamin E was given intraperitoneally to the third group before 30 minutes before theadministration of amikacin twice daily and 300 IU/kg/day EPO to the fourth group in the sameway for three days. One day after completion of the injections, the rats were cut down aftergiving anesthesia (via ether). Malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), enzyme activity ofsuperoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPX), catalase (CAT) with insulin likegrowth factor-1 (IGF-1) and amikacin levels were studied in the kidney tissue; and the kidneyswere also examined for any histopathological changes.Results: In renal tissue, amikacin levels were significantly high in all groups except thecontrol group. Tissue MDA and NO levels were statistically higher in amikacin-treated groupthan the control. MDA and NO levels were decreased with the administration of vitamin E andEPO and the difference was statistically significant. GPX levels were statistically low inamikacin group compared with the controls. The levels of GPX, in vitamin E group, wereincreased significantly. However, SOD and CAT levels were not significantly different in noneof the groups. IGF-1 values in amikacin, EPO and vitamin E groups were significantly higherthan the control group. By histopathological investigations, clear histomorphological changessuch as tubular epithelial necrosis, tubuler dilatation, vacuolar degeneration and edema wereseen in amikacin treated group. Histopathological improvements observed with erythropoietinadministration were evident, but imperceptible with vitamin E.Conclusion: One of the important mechanisms of amikacin nephrotoxicity istubulointerstitial injury related to oxidative stress. This injury is supported with biochemical andrenal histopathological findings. Vitamin E and EPO, as antioxidants, can to be usefulrenoprotective agents for ameliorating amikacin induced nephrotoxicity in neonates.Key Words: amikacin, erythropoietin, vitamin E, oxidative injury71 80