Search

Oral mucosa is exposed for many years to dental medical devices which contain metals. Overexposure to metal ions leaching from these dental devices may cause inflammation of mucosa/gingiva and even result in implant failure. Therefore, there is an urgent need to develop human physiologically relevant models which mimic the complex interactions between the oral soft tissues, the microbiome and metal ions leaching from dental medical devices. In this thesis, various human organotypic gingiva and skin models of different levels of complexity were developed to address the above concerns around dental medical devices. These include sterile ex vivo skin, reconstructed human skin (RHS) and reconstructed human gingiva (RHG) where culture methods were adapted to investigate the tissue response to metals and microbes. In Chapter 2, a full thickness ex vivo human skin to determine whether irritation and cytotoxicity occurred after topical application of nickel, palladium and titanium salts at patch-test relevant concentrations. After 24 hours of exposure, localized cytotoxicity was detected in the epidermis and dermis with separation at the basement membrane zone, formation of vacuoles, apoptotic nuclei, decreased metabolic activity and pro-inflammatory cytokine release. This chapter shows that current metal salt concentrations used in the skin patch test, by causing irritation and cytotoxicity, may confound the readout of an allergic reaction and therefore it should be considered to lower the salt concentration in the patch test. In Chapter 3, it was investigated whether the observed cytotoxicity to metals was enhanced by the presence of the Streptococcus mitis. After metal exposure, localized apoptosis was observed in the form of condensed apoptotic nuclei and vacuole formation within the epithelium and condensed nuclei in fibroblasts within the hydrogel of both RHG and RHS. S. mitis enhanced metal-mediated apoptosis in gingiva but not in skin. Apoptosis was mediated via the extrinsic pathway via caspase 8. Activation of the execution phase of apoptosis occurred via caspases 3 and 7, and PARP-1. These results show that metal-mediated cytotoxicity can indeed be exaggerated by commensal microbes. In Chapter 4, new strategies were introduced to the current RHG model: a) bacteria were applied within a low-concentration agar and b) penicillin and streptococcus (PS) was omitted from medium. This advanced microbe-RHG model was topically exposed to Streptococcus gordonii (commensal) or Aggregatibacter actinomycetemcomitans (pathogen) and co-cultured for 72 hours. S. gordonii did not influence RHG cytokine secretion. However, all cytokine secretion (IL-6, IL-8, CCL5, CCL20 CXCL1) secretion increased when RHG were co-cultured with A. actinomycetemcomitans. Both bacteria resulted in increased expression of RHG antimicrobial peptides (AMPs), with S. gordonii exposure resulting in the most Elafin secretion. In Chapter 5, a model which represented the barrier properties of the biological seal between the tooth and gingiva was next developed. This model is complementary to the existing implant-RHG model already present in our laboratory. An extracted premolar was incorporated into RHG. The gingival epithelium transitioned into a sulcus and junctional epithelium which was attached tightly to both the tooth and the lamina propria hydrogel. The sulcus depth (1.24 ± 0.233mm) and junctional epithelium length (2.45 ± 0.315mm) were comparable to that of healthy individuals. It will provide an excellent means to investigate gingivitis and peri-implantitis in the future. Taken together, our advanced organotypic skin and gingiva models enabled complex host-microbe interactions to be investigated identifying different commensal and pathogen effects on the host. This thesis shows that metal ions, which are present in many dental medical devices, do cause irritation and cytotoxicity (apoptosis) to the soft tissues (gingiva and skin) which come into contact with them. Notably, these detrimental effects are enhanced by commensal microbes present on both skin and gingiva.

In de zomer van 2017 is maatschappelijke zorg ontstaan vanwege de vondst van fipronil in eieren als gevolg van illegaal gebruik. Hierdoor is onder andere de vraag gerezen of werknemers in stallen die met fipronil zijn behandeld aan deze stof zijn blootgesteld. Zowel tijdens normale werkzaamheden, zoals eieren rapen, als tijdens intensieve werkzaamheden in de vrije-uitloopstallen blijkt de blootstelling laag. In een stal met kooihuisvesting kan bij intensieve werkzaamheden, dat wil zeggen gedurende 4 uur huidcontact met materialen in de stal, de norm voor werknemers worden overschreden. Het is niet waarschijnlijk dat dit vaak heeft plaatsgevonden. Dit blijkt uit onderzoek dat het RIVM heeft uitgevoerd. Hiervoor zijn concentraties fipronil in en rondom 12 pluimveestallen bepaald. Op basis daarvan is de blootstelling aan fipronil geschat van mensen die werken in en rondom met stallen die met fipronil zijn behandeld. Voor de analyses heeft het RIVM in veeg-, stof-en mestmonsters het gehalte fipronil bepaald. De blootstelling aan fipronil vindt voornamelijk plaats doordat werknemers via de huid in contact kunnen komen met materialen in de stal en in mindere mate met kippenmest. Inademing van fipronil via stof draagt niet veel bij aan de blootstelling. In dit onderzoek is het eten van besmette eieren niet meegenomen, noch de blootstelling door contact met de kippen zelf. Van de 12 onderzochte stallen zijn er 11 behandeld met fipronil. De stal waar geen fipronil was gebruikt diende als controle. Een van de behandelde stallen was een kooihuisvesting, de rest van de stallen waren scharrel/vrije-uitloopstallen. Eén van de behandelde stallen was al schoongemaakt voordat de metingen werden uitgevoerd. In alle stallen zijn sporen van fipronil gevonden. Ook in de controlestal bleken sporen van fipronil aanwezig. Hoe dat mogelijk is, is niet onderzocht.

In de zomer van 2017 is maatschappelijke zorg ontstaan vanwege de vondst van fipronil in eieren als gevolg van illegaal gebruik. Hierdoor is onder andere de vraag gerezen of werknemers in stallen die met fipronil zijn behandeld aan deze stof zijn blootgesteld. Zowel tijdens normale werkzaamheden, zoals eieren rapen, als tijdens intensieve werkzaamheden in de vrije-uitloopstallen blijkt de blootstelling laag. In een stal met kooihuisvesting kan bij intensieve werkzaamheden, dat wil zeggen gedurende 4 uur huidcontact met materialen in de stal, de norm voor werknemers worden overschreden. Het is niet waarschijnlijk dat dit vaak heeft plaatsgevonden. Dit blijkt uit onderzoek dat het RIVM heeft uitgevoerd. Hiervoor zijn concentraties fipronil in en rondom 12 pluimveestallen bepaald. Op basis daarvan is de blootstelling aan fipronil geschat van mensen die werken in en rondom met stallen die met fipronil zijn behandeld. Voor de analyses heeft het RIVM in veeg-, stof-en mestmonsters het gehalte fipronil bepaald. De blootstelling aan fipronil vindt voornamelijk plaats doordat werknemers via de huid in contact kunnen komen met materialen in de stal en in mindere mate met kippenmest. Inademing van fipronil via stof draagt niet veel bij aan de blootstelling. In dit onderzoek is het eten van besmette eieren niet meegenomen, noch de blootstelling door contact met de kippen zelf. Van de 12 onderzochte stallen zijn er 11 behandeld met fipronil. De stal waar geen fipronil was gebruikt diende als controle. Een van de behandelde stallen was een kooihuisvesting, de rest van de stallen waren scharrel/vrije-uitloopstallen. Eén van de behandelde stallen was al schoongemaakt voordat de metingen werden uitgevoerd. In alle stallen zijn sporen van fipronil gevonden. Ook in de controlestal bleken sporen van fipronil aanwezig. Hoe dat mogelijk is, is niet onderzocht.

Standard treatment for large burns is transplantation with meshed split skin autografts (SSGs). A disadvantage of this treatment is that healing is accompanied by scar formation. Application of autologous epidermal cells (keratinocytes and melanocytes) may be a suitable therapeutic alternative, since this may enhance wound closure and improve scar quality. A prospective, multicenter randomized clinical trial was performed in 40 adult patients with acute full thickness burns. On two comparable wound areas, conventional treatment with SSGs was compared to an experimental treatment consisting of SSGs in combination with cultured autologous epidermal cells (ECs) seeded in a collagen carrier. The primary outcome measure was wound closure after 5–7 days. Secondary outcomes were safety aspects and scar quality measured by graft take, scar score (POSAS), skin colorimeter (DermaSpectrometer®) and elasticity (Cutometer®). Wound epithelialization after 5–7 days was significantly better for the experimental treatment (71%) compared to the standard treatment (67%) ( p = 0.034, Wilcoxon), whereas the take rates of the grafts were similar. No related adverse events were recorded. Scar quality was evaluated at 3 ( n = 33) and 12 ( n = 28) months. The POSAS of the observer after 3 and 12 months and of the patient after 12 months were significantly better for the experimental area. Improvements between 12% and 23% ( p ≤ 0.010, Wilcoxon) were detected for redness, pigmentation, thickness, relief, and pliability. Melanin index at 3 and 12 months and erythema index at 12 months were closer to normal skin for the experimental treatment than for conventional treatment ( p ≤ 0.025 paired samples t-test). Skin elasticity showed significantly higher elasticity ( p = 0.030) in the experimental area at 3 months follow-up. We showed a safe application and significant improvements of wound healing and scar quality in burn patients after treatment with ECs versus SSGs only. The relevance of cultured autologous cells in treatment of extensive burns is supported by our current findings.

Absorption of toxic substances via the skin is an important phenomenon in the assessment of the risk of exposure to these substances. People are exposed to a variety of substances and products via the skin, either directly or indirectly, while at work, at home or in public space. Pesticides, organic solvents and metalworking fluids are seen to be important contributors to adverse health effects due to occupational exposure via the skin. In daily life, cosmetics, clothing and household products are the most relevant commodities with respect to exposure via the skin. Given the importance of skin exposure in the assessment of the risk of toxic substances, the objective of this thesis was to further develop, evaluate and improve methods for including skin absorption data this assessment. In this thesis, four factors influencing dermal absorption, namely dermal loading (chapters 3 and 6), irritative/corrosive potential (chapters 3 and 4), frequency of exposure (chapters 3, 4 and 5) and the vehicle used (chapter 5), were investigated in more detail. Furthermore, a model to extrapolate infinite dose absorption data to finite dose conditions, baptized Dermal Absorption Model for Extrapolation (DAME), was developed and tested. I n chapter 2 of this thesis, the relationship between relative dermal absorption and dermal loading was investigated. Hundred-and-thirty-eight dermal publicly available absorption experiments with 98 substances were evaluated. The results obtained revealed that dermal loading ranged mostly between 0.001 and 10 mg/cm2. In 87 experiments (63%), an inverse relationship was observed between relative dermal absorption and dermal loading. On average, relative absorption at high dermal loading was 33 times lower than at low dermal loading. Known skin irritating and volatile substances less frequently showed an inverse relationship between dermal loading and relative absorption. It was concluded that when using relative dermal absorption in regulatory risk assessment, its value should be determined at or extrapolated to dermal loadings relevant for the exposure conditions being evaluated. I n chapter 3 of this thesis, a literature search was presented with the aim to investigate whether neglecting the effects of repeated exposure may lead to an incorrect estimate of dermal absorption. The results demonstrated that the effect of repeated versus single exposure does not demonstrate a unique trend. Nevertheless, an increase in daily absorption was frequently observed upon repeated daily exposure. The little information available mostly concerned pharmaceuticals. However, consumers and workers may be repeatedly exposed to other types of chemicals, like disinfectants and cleaning products, which often contain biocidal active substances that may decrease the barrier function of the skin, especially after repeated exposure. These biocidal products, therefore, may present a safety risk that is not covered by the current risk assessment practice since absorption data are usually obtained by single exposure experiments. Consequently, it was decided to investigate the importance of this issue for biocide safety evaluation. As the literature search revealed that hardly any data on absorption upon repeated dermal exposure to biocides are available, it was concluded that data need to be generated by testing. To cover the entire range of biocidal products in such testing, a representative series of biocidal substances should be tested, making in vitro testing of dermal absorption the preferred choice over in vivo testing. Based on an inventory made, it appeared that the 16 product types represented among the biocidal products authorised in the Netherlands could be clustered into 6 more or less homogeneous categories based on similarity in active substances. This result could facilitate experimental testing by providing a basis for selection of a limited number of representative compounds to be evaluated. I n chapter 4 of this thesis, the importance of the effect of repeated dermal exposure on skin permeability for biocide safety evaluation was investigated, using a selection of nine representative biocides from the inventory made in chapter 3. The in vitro dermal penetration of tritiated water and [14C]propoxur was chosen as a measure of the permeability and integrity of human abdominal skin after single and repeated exposure. The results indicated that single and repeated exposure to specific biocidal products (e.g. the quaternary ammonium chlorides DDAC and ADBAC) may significantly increase skin permeability, especially when the compounds are applied at high concentrations, while a substance like formaldehyde may reduce skin permeability under specific conditions. I n chapter 5 of this thesis, the in vitro dermal absorption kinetics of the quaternary ammonium compound didecyldimethylammonium chloride (DDAC) during single and repeated exposure was studied in more detail. In addition, the influence of biocidal formulations on the absorption of DDAC was investigated, because it was expected that formulation characteristics may be another factor influencing its dermal absorption. The analysis of biocidal products on the Dutch market, reported in chapter 3, indicated that DDAC is often used in combination with other active ingredients. DDAC was most frequently combined with formaldehyde, glutaraldehyde and/or alkyldimethylbenzyl­ammo­nium chloride (ADBAC). Consequently, commercial formulations containing one or more of these additional active ingredients were selected, in addition to one formulation containing only DDAC as an active ingredient. The selected commercial formulations tended to reduce skin penetration of DDAC. This was most pronounced with the formulation containing the highest concentration of formaldehyde (196 mg/mL) and glutaraldehyde (106 mg/mL), which reduced the flux of DDAC across the skin by 95%. The reduction caused by the only tested formulation containing no other active ingredients than DDAC, and thus incorporating no aldehydes, was smallest, and did not reach statistical significance. I n chapter 6 of this thesis, a simple in silico model to predict finite dose dermal absorption from infinite dose data (kp and lag time) and the stratum corneum/water partition coefficient (KSC,W) was developed. This model was tentatively called Dermal Absorption Model for Extrapolation (DAME). As dermal exposure may occur under a large variety of conditions leading to quite different rates of absorption, such a predictive model using simple experimental or physicochemical inputs provides a cost-effective means to estimate dermal absorption under different conditions. To evaluate the DAME, a series of in vitro dermal absorption experiments was performed under both infinite and finite dose conditions using a variety of different substances. The kp’s and lag times determined in the infinite dose experiments were entered into DAME to predict relative dermal absorption value under finite dose conditions. For six substances, the predicted relative dermal absorption under finite dose conditions was not statistically different from the measured value. For all other substances, measured absorption was overpredicted by DAME, but most of the overpredicted values were still lower than 100%, the European default absorption value for the tested compounds. In conclusion, our finite dose prediction model (DAME) provides a useful and cost-effective estimate of in vitro dermal absorption, to be used in risk assessment for non-volatile substances dissolved in water at non-irritating concentrations. I n chapter 7 of this thesis, the results of the research reported in chapters 2 to 6 were put into perspective, the pitfalls and promises emanating from them discussed and general conclusions drawn. The possible influence of vehicles on absorption and the possible impact of irritative or corrosive vehicles or chemicals on the skin barrier have been demonstrated in this thesis. An in silico predictive model tentatively called DAME was developed, which enables the user to evaluate a variety of dermal exposure scenarios with limited experimental data (kp and lag time) and easy to obtain physicochemical properties (MW and log KOW). The predictions of our experiments reported in chapter 6 were compared to those of the Finite Dose Skin Permeation (FDSP) model published on the internet by the US Centers for Disease Control and Prevention (CDC). DAME outperformed FDSP (R2 of the correlation predicted/measured potential absorption 0.64 and 0.12, respectively). At present, the applicability domain of DAME is limited to non-volatile substances dissolved in aqueous solvents. However, in future the model will be adapted to include volatile substances as well. Altogether, it is concluded that dermal exposure can be an important factor in risks posed by chemicals and should be taken into account in risk assessment. The methods to actually do this are still open for further improvement to better account for the various factors influencing skin penetration and to develop adequate combinations of in vitro and in silico models that can accurately predict human dermal absorption.

Previous research has shown clinical effectiveness of dermal substitution; however, in burn wounds, only limited effect has been shown. A problem in burn wounds is the reduced take of the autograft, when the substitute and graft are applied in one procedure. Recently, application of topical negative pressure (TNP) was shown to improve graft take. The aim of this study was to investigate if application of a dermal substitute in combination with TNP improves scar quality after burns. In a four-armed multicenter randomized controlled trial, a split-skin graft with or without a dermal substitute and with or without TNP was compared in patients with deep dermal or full-thickness burns requiring skin transplantation. Graft take and rate of wound epithelialization were evaluated. Three and 12 months postoperatively, scar parameters were measured. The results of 86 patients showed that graft take and epithelialization did not reveal significant differences. Significantly fewer wounds in the TNP group showed postoperative contamination, compared to other groups. Highest elasticity was measured in scars treated with the substitute and TNP, which was significantly better compared to scars treated with the substitute alone. Concluding, this randomized controlled trial shows the effectiveness of dermal substitution combined with TNP in burns, based on extensive wound and scar measurements.

In opdracht van Bio Base Westland en de TKI Tuinbouw Koepel PPS Plantenstoffen, heeft Wageningen UR – Food & Biobased Research een exploratieve desktop studie uitgevoerd gericht op de identificatie van veelbelovende routes voor de valorisatie van plantinhoudstoffen - waaronder ook reststromen uit de tuinbouw - voor de cosmetische industrie. Een uitgebreide analyse van de beschikbare informatie werd uitgevoerd om de mogelijkheden voor de Nederlandse tuinbouwsector te bepalen. Er is gekeken naar marktkansen in de cosmetische industrie met inbegrip van natuurlijke en biologische ingrediënten.

In opdracht van Bio Base Westland en de TKI Tuinbouw Koepel PPS Plantenstoffen, heeft Wageningen UR – Food & Biobased Research een exploratieve desktop studie uitgevoerd gericht op de identificatie van veelbelovende routes voor de valorisatie van plantinhoudstoffen - waaronder ook reststromen uit de tuinbouw - voor de cosmetische industrie. Een uitgebreide analyse van de beschikbare informatie werd uitgevoerd om de mogelijkheden voor de Nederlandse tuinbouwsector te bepalen. Er is gekeken naar marktkansen in de cosmetische industrie met inbegrip van natuurlijke en biologische ingrediënten.

In ons lichaam stapelen bepaalde schadelijke stoffen (advanced glycation endproducts, afgekort AGE) zich op. Dit is deels onderdeel van het normale verouderingsproces, maar bij meerdere ziektebeelden is de opstapeling van AGE versneld en verhoogd. Dit was al aangetoond voor diabetes mellitus, nierfalen en meerdere systeemziekten. De opstapeling van AGE blijkt een belangrijk rol te spelen in het ziekteproces met nadelige gevolgen op lange termijn (complicaties) en vroegtijdige sterfte. De mate van AGE stapeling in ons lichaam kan geschat worden door een geavanceerde lichttechniek (autofluorescentie van de huid, afgekort SAF). Mijn proefschrift heeft 2 belangrijke conclusies. Allereerst zijn er meerdere factoren die de SAF meting beïnvloeden. Deze storende factoren moeten vermeden worden om een betrouwbare meting te waarborgen. Ten tweede spelen AGE een grote rol in het ziekteproces van aderverkalking (atherosclerose). SAF, als maat voor AGE stapeling, is consequent verhoogd bij meerdere uitingen van atherosclerose. Een verhoogde SAF werd gevonden bij patiënten met vernauwde halsslagaders (carotisstenose), bij patiënten met vernauwde beenvaten (perifeer arterieel vaatlijden) en bij patiënten met diabetes mellitus type 2 met vaatproblemen (macrovasculair lijden). Uit eerder onderzoek bij patiënten met type 2 diabetes bleek de SAF meting een goede risico-inschatting te geven op toekomstige hart-en vaatziekten en sterfte, bovenop en onafhankelijk van de klassieke risicofactoren (bloeddruk, cholesterol, roken, overgewicht etc). Door de makkelijke en snelle uitvoerbaarheid zou de SAF meting in de toekomst een brede toepasbaarheid kunnen hebben bij het inschatting van het cardiovasculaire risico van patiënten.

In ons lichaam stapelen bepaalde schadelijke stoffen (advanced glycation endproducts, afgekort AGE) zich op. Dit is deels onderdeel van het normale verouderingsproces, maar bij meerdere ziektebeelden is de opstapeling van AGE versneld en verhoogd. Dit was al aangetoond voor diabetes mellitus, nierfalen en meerdere systeemziekten. De opstapeling van AGE blijkt een belangrijk rol te spelen in het ziekteproces met nadelige gevolgen op lange termijn (complicaties) en vroegtijdige sterfte. De mate van AGE stapeling in ons lichaam kan geschat worden door een geavanceerde lichttechniek (autofluorescentie van de huid, afgekort SAF). Mijn proefschrift heeft 2 belangrijke conclusies. Allereerst zijn er meerdere factoren die de SAF meting beïnvloeden. Deze storende factoren moeten vermeden worden om een betrouwbare meting te waarborgen. Ten tweede spelen AGE een grote rol in het ziekteproces van aderverkalking (atherosclerose). SAF, als maat voor AGE stapeling, is consequent verhoogd bij meerdere uitingen van atherosclerose. Een verhoogde SAF werd gevonden bij patiënten met vernauwde halsslagaders (carotisstenose), bij patiënten met vernauwde beenvaten (perifeer arterieel vaatlijden) en bij patiënten met diabetes mellitus type 2 met vaatproblemen (macrovasculair lijden). Uit eerder onderzoek bij patiënten met type 2 diabetes bleek de SAF meting een goede risico-inschatting te geven op toekomstige hart-en vaatziekten en sterfte, bovenop en onafhankelijk van de klassieke risicofactoren (bloeddruk, cholesterol, roken, overgewicht etc). Door de makkelijke en snelle uitvoerbaarheid zou de SAF meting in de toekomst een brede toepasbaarheid kunnen hebben bij het inschatting van het cardiovasculaire risico van patiënten.

In ons lichaam stapelen bepaalde schadelijke stoffen (advanced glycation endproducts, afgekort AGE) zich op. Dit is deels onderdeel van het normale verouderingsproces, maar bij meerdere ziektebeelden is de opstapeling van AGE versneld en verhoogd. Dit was al aangetoond voor diabetes mellitus, nierfalen en meerdere systeemziekten. De opstapeling van AGE blijkt een belangrijk rol te spelen in het ziekteproces met nadelige gevolgen op lange termijn (complicaties) en vroegtijdige sterfte. De mate van AGE stapeling in ons lichaam kan geschat worden door een geavanceerde lichttechniek (autofluorescentie van de huid, afgekort SAF). Mijn proefschrift heeft 2 belangrijke conclusies. Allereerst zijn er meerdere factoren die de SAF meting beïnvloeden. Deze storende factoren moeten vermeden worden om een betrouwbare meting te waarborgen. Ten tweede spelen AGE een grote rol in het ziekteproces van aderverkalking (atherosclerose). SAF, als maat voor AGE stapeling, is consequent verhoogd bij meerdere uitingen van atherosclerose. Een verhoogde SAF werd gevonden bij patiënten met vernauwde halsslagaders (carotisstenose), bij patiënten met vernauwde beenvaten (perifeer arterieel vaatlijden) en bij patiënten met diabetes mellitus type 2 met vaatproblemen (macrovasculair lijden). Uit eerder onderzoek bij patiënten met type 2 diabetes bleek de SAF meting een goede risico-inschatting te geven op toekomstige hart-en vaatziekten en sterfte, bovenop en onafhankelijk van de klassieke risicofactoren (bloeddruk, cholesterol, roken, overgewicht etc). Door de makkelijke en snelle uitvoerbaarheid zou de SAF meting in de toekomst een brede toepasbaarheid kunnen hebben bij het inschatting van het cardiovasculaire risico van patiënten.

BMI-waarde belangrijke voorspeller voor sterfte onder dialysepatiënten Nierdialysepatiënten kunnen het beste een Body Mass Index (BMI) hebben van 24 kg/m2. Zij maken dan de minste kans om vroegtijdig aan nierfalen te sterven. Dat concludeert Stefan Arsov in zijn promotieonderzoek. Arsov onderzocht door welke factoren de hoeveelheid glycoseringseindproducten in de huid en het bloed van dialysepatiënten beïnvloed worden en hoe een stijging bij nierpatiënten vermeden kan worden. End Stage Renal Disease (ERSD) is een chronische en onomkeerbare nierziekte. De nieren zijn dan niet meer in staat om afval of overtollig water af te voeren. Patiënten met ERSD zijn voor overleving afhankelijk van nierdialyse of een niertransplantatie. Arsov ging na hoe snel de afvalstoffen in de huid van ERSD-patiënten stijgen. Die stijging blijkt jaarlijks maar liefst zeven tot negen maal hoger dan bij gezonde proefpersonen. Hemodialyse, waarbij het bloed buiten het lichaam gefilterd wordt door een kunstnier, verminderde wel de afvalstoffen in het bloed, maar leidde niet tot onmiddellijke, meetbare verschillen in de huid. De stijging van afvalstoffen in de huid vormt volgens Arsov een belangrijke voorspeller voor sterfte. Deze stijging blijkt samen te hangen met de BMI-waarde. De promovendus concludeert dat een BMI-waarde van 24 zorgt voor de kleinste jaarlijkse stijging. Hij concludeert dat het optimaliseren van de voeding wellicht kan leiden tot minder sterfte onder nierpatiënten.

BMI-waarde belangrijke voorspeller voor sterfte onder dialysepatiënten Nierdialysepatiënten kunnen het beste een Body Mass Index (BMI) hebben van 24 kg/m2. Zij maken dan de minste kans om vroegtijdig aan nierfalen te sterven. Dat concludeert Stefan Arsov in zijn promotieonderzoek. Arsov onderzocht door welke factoren de hoeveelheid glycoseringseindproducten in de huid en het bloed van dialysepatiënten beïnvloed worden en hoe een stijging bij nierpatiënten vermeden kan worden. End Stage Renal Disease (ERSD) is een chronische en onomkeerbare nierziekte. De nieren zijn dan niet meer in staat om afval of overtollig water af te voeren. Patiënten met ERSD zijn voor overleving afhankelijk van nierdialyse of een niertransplantatie. Arsov ging na hoe snel de afvalstoffen in de huid van ERSD-patiënten stijgen. Die stijging blijkt jaarlijks maar liefst zeven tot negen maal hoger dan bij gezonde proefpersonen. Hemodialyse, waarbij het bloed buiten het lichaam gefilterd wordt door een kunstnier, verminderde wel de afvalstoffen in het bloed, maar leidde niet tot onmiddellijke, meetbare verschillen in de huid. De stijging van afvalstoffen in de huid vormt volgens Arsov een belangrijke voorspeller voor sterfte. Deze stijging blijkt samen te hangen met de BMI-waarde. De promovendus concludeert dat een BMI-waarde van 24 zorgt voor de kleinste jaarlijkse stijging. Hij concludeert dat het optimaliseren van de voeding wellicht kan leiden tot minder sterfte onder nierpatiënten.

Gedurende het in 1997 uitgevoerde bewakingsonderzoek "bijzondere slachtplaatsen" werden 61 monsters urine,16 monsters huid, 16 monsters vlees en 13 monsters mest onderzocht op de aanwezigheid van anabole steroiden en 16 monsters vet werden onderzocht op de aanwezigheid van gestagenen. Tevens werden er 83 monsters varkens- en runderoog (retina) en 61 monsters urine op residuen van beta-agonisten onderzocht. Tenslotte werden 20 monsters schildklier op residuen van thyreostatica onderzocht. De monsters waren afkomstig van 119 dieren, van sommige dieren werden meerdere weefsels bemonsterd. In een dier werden residuen van de beta-agonisten clenbuterol en broombuterol aangetroffen. In twee dieren werden residuen van alleen clenbuterol aangetroffen. In een dier werden residuen van het thyreostaticum tapazol aangetroffen en in een dier werden residuen van het anabolicum ethinylestradiol aangetroffen. Van de 119 gecontroleerde dieren in dit bewakingsonderzoek werden in 5 dieren (4%) residuen van een of meerdere groeibevorderende stoffen gevonden.

De procedures voor de preservatie van humane donorhuid zoals die worden toegepast door de Euro Skin Bank (ESB) zijn geevalueerd met behulp van de Europese standaard prEN 12442: "Dierlijke weefsels en daarvan afgeleide producten die voor de vervaardiging van medische hulpmiddelen worden gebruikt". Dit overzicht heeft zich gericht op de risico's betreffende de overdracht van ziekte. Eerst werden productgerelateerde gevaren geidentificeerd en vervolgens werden de hieraan verbonden risico's en de beheersmaatregelen hiervoor van de ESB besproken. Verder werd geevalueerd of de overblijvende risico's accepteerbaar zijn door de risicoverlagende maatregelen te vergelijken met de eisen in de volgende standaarden: prEN 12442, EN 1441, EN 1174 en ISO 14160. De conclusies geven aan dat de ESB-procedures op dit moment niet aan alle eisen van deze standaarden voldoen. Met behulp van de geconstateerde tekortkomingen is vervolgens een validatieplan opgesteld, dat overwegingen en suggesties ten aanzien van proces-definitie en -beheersing en de beoordeling van bacteriologische en virologische inactivatie en/of eliminatie bevat. Implementatie van dit plan zou ertoe moeten leiden dat de procedures volledig aan de standaarden gaan voldoen.

Gedurende het in 1997 uitgevoerde bewakingsonderzoek "bijzondere slachtplaatsen" werden 61 monsters urine,16 monsters huid, 16 monsters vlees en 13 monsters mest onderzocht op de aanwezigheid van anabole steroiden en 16 monsters vet werden onderzocht op de aanwezigheid van gestagenen. Tevens werden er 83 monsters varkens- en runderoog (retina) en 61 monsters urine op residuen van beta-agonisten onderzocht. Tenslotte werden 20 monsters schildklier op residuen van thyreostatica onderzocht. De monsters waren afkomstig van 119 dieren, van sommige dieren werden meerdere weefsels bemonsterd. In een dier werden residuen van de beta-agonisten clenbuterol en broombuterol aangetroffen. In twee dieren werden residuen van alleen clenbuterol aangetroffen. In een dier werden residuen van het thyreostaticum tapazol aangetroffen en in een dier werden residuen van het anabolicum ethinylestradiol aangetroffen. Van de 119 gecontroleerde dieren in dit bewakingsonderzoek werden in 5 dieren (4%) residuen van een of meerdere groeibevorderende stoffen gevonden.

De procedures voor de preservatie van humane donorhuid zoals die worden toegepast door de Euro Skin Bank (ESB) zijn geevalueerd met behulp van de Europese standaard prEN 12442: "Dierlijke weefsels en daarvan afgeleide producten die voor de vervaardiging van medische hulpmiddelen worden gebruikt". Dit overzicht heeft zich gericht op de risico's betreffende de overdracht van ziekte. Eerst werden productgerelateerde gevaren geidentificeerd en vervolgens werden de hieraan verbonden risico's en de beheersmaatregelen hiervoor van de ESB besproken. Verder werd geevalueerd of de overblijvende risico's accepteerbaar zijn door de risicoverlagende maatregelen te vergelijken met de eisen in de volgende standaarden: prEN 12442, EN 1441, EN 1174 en ISO 14160. De conclusies geven aan dat de ESB-procedures op dit moment niet aan alle eisen van deze standaarden voldoen. Met behulp van de geconstateerde tekortkomingen is vervolgens een validatieplan opgesteld, dat overwegingen en suggesties ten aanzien van proces-definitie en -beheersing en de beoordeling van bacteriologische en virologische inactivatie en/of eliminatie bevat. Implementatie van dit plan zou ertoe moeten leiden dat de procedures volledig aan de standaarden gaan voldoen.

ASG heeft het huidkrassenprobleem met vleeseenden op drie manieren benaderd: enquete, klimaatmeting en weefselonderzoek. Uitsluitsel geeft het niet, wel zijn er aanwijzingen: via ventilatie valt veel te winnen

Het High-techbedrijf heeft meerdere jaren een welzijnsscore op het melkvee uitgevoerd. Volgens een vast protocol bestond die score uit o.a. een beoordeling van de gangen van de koeien, de klauwen en huidbeschadigingen. De welzijnsscore is in 2001 voor het eerst uitgevoerd en herhaald in 2003, '04 en 06. De resultaten werden vergeleken met andere bedrijven, die dezelfde test deden

Wanneer voelt een koe zich eigenlijk prettig in de stal? Het Praktijkonderzoek Veehouderij stelde er jaren geleden een maatstaf voor op, die het ook dit jaar weer toepaste op de bedrijven die deelnemen aan het Netwerk Maatwerk voor Koecomfort, waarbij de koe op haar lopen wordt beoordeeld en op huidbeschadigingen

Dermal exposure to industrial chemicals during work is of major concern in the risk assessment of chemicals. Current approaches in procedures for European legislation are not based on experimental data of dermal exposure in the workplace because they are lacking. A project was funded to overcome this problem. In this paper an overview is given of an important part of the project: the development of a risk assessment and risk management Toolkit for dermal exposure. The Toolkit assesses potential risk of dermal exposure for workplaces, especially in small and medium enterprises. The Toolkit contains textual information on the skin and on (risks of) skin exposure, and is available from the net and on CD-rom.

Onderzoek van het Spelderholt toont aan dat het achterwege laten van de teenbehandeling bij de hanen extra huid- en veerbeschadigingen en extra verwondingen oplevert bij de hennen

ASG heeft het huidkrassenprobleem met vleeseenden op drie manieren benaderd: enquete, klimaatmeting en weefselonderzoek. Uitsluitsel geeft het niet, wel zijn er aanwijzingen: via ventilatie valt veel te winnen