Search

Deze transcripten zijn gemaakt van opnames van twee werkgroepbijeenkomsten, om te achterhalen welke vragen beginnende docenten en hun studenten stellen, en hoe daarop gereageerd wordt.

Deze bijdrage gaat over de beperking van het aantal studenten voor een bacheloropleiding binnen het Nederlands universitair onderwijs door het vaststellen van een maximum voor het aantal toelatingen. Ingegaan wordt op de recente geschiedenis van het hanteren van numerus fixus, de (juridische grondslag van de) huidige procedure, de toepassing van numerus fixus bij rechtenopleidingen en aankomende wetswijzigingen ten aanzien van selectiemogelijkheden. De beoogde wetswijzigingen zijn bedoeld om de kansenongelijkheid te verminderen en de toelatingskansen zo min mogelijk te beperken.

Deze bijdrage gaat over de beperking van het aantal studenten voor een bacheloropleiding binnen het Nederlands universitair onderwijs door het vaststellen van een maximum voor het aantal toelatingen. Ingegaan wordt op de recente geschiedenis van het hanteren van numerus fixus, de (juridische grondslag van de) huidige procedure, de toepassing van numerus fixus bij rechtenopleidingen en aankomende wetswijzigingen ten aanzien van selectiemogelijkheden. De beoogde wetswijzigingen zijn bedoeld om de kansenongelijkheid te verminderen en de toelatingskansen zo min mogelijk te beperken.

Early diagnosis of hearing loss and subsequent appropriate and timely rehabilitation by means of hearing aids (HA) or cochlear implants (CI) is of great importance for the language development of people who are deaf or hard of hearing (DHH). Research into auditory rehabilitation with HA or CI has shown promising results achieved in the language proficiency of children who are DHH. Having access to the auditory signal at a young age positively affects children’s auditory receptive abilities, their consecutively developing language abilities and their possibility to integrate into mainstream schools. Children who are DHH usually accommodate themselves easily in mainstream primary or secondary schools and often achieve educational levels similar to those of their peers with typical hearing (TH). However, at the social and emotional level children who are DHH can be at risk, as they reported more depressive symptoms were less popular than their peers with TH. Whereas special primary education and special secondary education is available for children who need specialist support, for students who are DHH who wish to enroll in a university or college, mainstream education programs are the only option in The Netherlands. Once they are enrolled in mainstream higher education, it is non self-evident for students who are deaf or hard of hearing to achieve academic success. In addition to the general individual differences observed among students, the academic success of students who are DHH will also be affected by factors directly and indirectly related to their hearing loss. Over the past years, many barriers to academic success in higher education programs have been identified, and new ones are manifesting themselves, as students who are DHH continue to experience reduced access to social opportunities and inclusion, in spite of clear efforts towards tailored and inclusive education programs. The overarching goal of the work described in this dissertation is to get insight into academic performances and experiences of students who are deaf or hard of hearing in mainstream higher education and to what extent proper access to academic language may affect their educational career. In this respect, first the higher educational listening contexts in which students are taught were evaluated by means of a questionnaire to assess the quality of the listening experiences of higher educational students and by means of the measurement of classroom acoustics in a representative set of university classrooms. Furthermore, performance scores of students on language proficiency tests and non-verbal intelligence subtests were evaluated and finally, to get a more in-depth understanding on the students with DHH’s functioning in mainstream higher education based on their own perspectives and experiences, a qualitative study was conducted. The outcomes revealed that even for students with typical hearing, the current acoustic environment of Dutch higher education institutions is not optimal for learning. However, once enrolled in a mainstream higher educational program, students who are DHH perform equally well as their peers with TH on cognitive and linguistic tests. Furthermore, no statistically significant correlations between the level of hearing loss or the level of hearing performance and the academic language performance of the students were found. This indicates that academic success in students who are DHH only partially depends on receptive linguistic capacities. Strong cognitive skills might compensate for the missed information in the auditive signal and/or students who are DHH have developed coping mechanisms. To facilitate learning for all students, based on the acquired insights from this thesis it is recommended to: i) improve the acoustic environment in higher education, ii) encourage the use of a microphone by lecturers and iii) suppress/avoid environmental noise in classrooms, lecture halls and skills labs in higher education.

Early diagnosis of hearing loss and subsequent appropriate and timely rehabilitation by means of hearing aids (HA) or cochlear implants (CI) is of great importance for the language development of people who are deaf or hard of hearing (DHH). Research into auditory rehabilitation with HA or CI has shown promising results achieved in the language proficiency of children who are DHH. Having access to the auditory signal at a young age positively affects children’s auditory receptive abilities, their consecutively developing language abilities and their possibility to integrate into mainstream schools. Children who are DHH usually accommodate themselves easily in mainstream primary or secondary schools and often achieve educational levels similar to those of their peers with typical hearing (TH). However, at the social and emotional level children who are DHH can be at risk, as they reported more depressive symptoms were less popular than their peers with TH. Whereas special primary education and special secondary education is available for children who need specialist support, for students who are DHH who wish to enroll in a university or college, mainstream education programs are the only option in The Netherlands. Once they are enrolled in mainstream higher education, it is non self-evident for students who are deaf or hard of hearing to achieve academic success. In addition to the general individual differences observed among students, the academic success of students who are DHH will also be affected by factors directly and indirectly related to their hearing loss. Over the past years, many barriers to academic success in higher education programs have been identified, and new ones are manifesting themselves, as students who are DHH continue to experience reduced access to social opportunities and inclusion, in spite of clear efforts towards tailored and inclusive education programs. The overarching goal of the work described in this dissertation is to get insight into academic performances and experiences of students who are deaf or hard of hearing in mainstream higher education and to what extent proper access to academic language may affect their educational career. In this respect, first the higher educational listening contexts in which students are taught were evaluated by means of a questionnaire to assess the quality of the listening experiences of higher educational students and by means of the measurement of classroom acoustics in a representative set of university classrooms. Furthermore, performance scores of students on language proficiency tests and non-verbal intelligence subtests were evaluated and finally, to get a more in-depth understanding on the students with DHH’s functioning in mainstream higher education based on their own perspectives and experiences, a qualitative study was conducted. The outcomes revealed that even for students with typical hearing, the current acoustic environment of Dutch higher education institutions is not optimal for learning. However, once enrolled in a mainstream higher educational program, students who are DHH perform equally well as their peers with TH on cognitive and linguistic tests. Furthermore, no statistically significant correlations between the level of hearing loss or the level of hearing performance and the academic language performance of the students were found. This indicates that academic success in students who are DHH only partially depends on receptive linguistic capacities. Strong cognitive skills might compensate for the missed information in the auditive signal and/or students who are DHH have developed coping mechanisms. To facilitate learning for all students, based on the acquired insights from this thesis it is recommended to: i) improve the acoustic environment in higher education, ii) encourage the use of a microphone by lecturers and iii) suppress/avoid environmental noise in classrooms, lecture halls and skills labs in higher education.

Hoewel veel vakken in het hbo worden afgesloten met een geschreven product, worstelt menig student met academische schrijfvaardigheid. Zo ook bij de tweedegraads lerarenopleidingen van het cluster Talen van Hogeschool Rotterdam, waar studenten hun afstudeeronderzoek afronden met een beknopt onderzoeksartikel. Vijf opleiders doorliepen samen een ontwerpproces gericht op de ontwikkeling van een didactisch hulpmiddel bij het schrijven en het begeleiden van het schrijfproces: De Schrijfmaat. Deze tool biedt ondersteuning in de vorm van controlevragen en hieraan gekoppelde schrijf- en denkopdrachten voor in de voorbereidings-, uitvoering-, reflectie en (eind)redactiefase. De Schrijfmaat kan worden ingezet door de student zelf, en door peers en opleiders bij het geven van feedback. De vier onderliggende ontwerpeisen kunnen tevens behulpzaam zijn bij het vormgeven van ondersteuning bij het schrijven van andere genres. De eerste gebruikerservaringen zijn positief en geven aan dat inhoud en opzet van de tool nuttig zijn, met name voor studenten die moeite ondervinden met het denk- en schrijfproces tijdens het afstudeeronderzoek. Expliciete instructie aan zowel begeleiders als studenten met betrekking tot het doel en de inzet blijft nodig om hen de tool te doen gebruiken.

Hoewel veel vakken in het hbo worden afgesloten met een geschreven product, worstelt menig student met academische schrijfvaardigheid. Zo ook bij de tweedegraads lerarenopleidingen van het cluster Talen van Hogeschool Rotterdam, waar studenten hun afstudeeronderzoek afronden met een beknopt onderzoeksartikel. Vijf opleiders doorliepen samen een ontwerpproces gericht op de ontwikkeling van een didactisch hulpmiddel bij het schrijven en het begeleiden van het schrijfproces: De Schrijfmaat. Deze tool biedt ondersteuning in de vorm van controlevragen en hieraan gekoppelde schrijf- en denkopdrachten voor in de voorbereidings-, uitvoering-, reflectie en (eind)redactiefase. De Schrijfmaat kan worden ingezet door de student zelf, en door peers en opleiders bij het geven van feedback. De vier onderliggende ontwerpeisen kunnen tevens behulpzaam zijn bij het vormgeven van ondersteuning bij het schrijven van andere genres. De eerste gebruikerservaringen zijn positief en geven aan dat inhoud en opzet van de tool nuttig zijn, met name voor studenten die moeite ondervinden met het denk- en schrijfproces tijdens het afstudeeronderzoek. Expliciete instructie aan zowel begeleiders als studenten met betrekking tot het doel en de inzet blijft nodig om hen de tool te doen gebruiken.

Door de hoge maatschappelijke verwachtingen ondervinden studenten een grote prestatiedruk die gepaard gaat met het ervaren van diverse prestatiegerichte emoties (PGE). Het belang van emotieregulatie in prestatiegerichte situaties, fysiek en online, komt voort uit de negatieve of positieve gevolgen die PGE hebben op het behalen van succes of het vermijden van falen. Daarnaast kan het gebruik van bepaalde emotieregulatiestrategieën (ER-strategieën) de cognitieve vaardigheden, bepalend voor de leerprestaties, beïnvloeden. Voorliggend onderzoek bestudeerde de PGE die 83 bachelorstudenten in het online hoger onderwijs ervoeren en de ER-strategieën die ze gebruikten. Daarnaast is een mediërende rol van (intrapersoonlijke) ER-strategieën in de relatie tussen PGE en cognitieve vaardigheden voor leerprestaties onderzocht. De data zijn middels een cross-sectioneel vragenlijstonderzoek verzameld en aan de hand van regressieanalyses getoetst. De resultaten toonden dat de studenten meer positieve dan negatieve PGE ervoeren en meer adaptieve dan maladaptieve ER-strategieën gebruikten. De adaptieve ER-strategieën toonden een positief verband met positief activerende PGE (i.e. plezier, hoop en trots) en een negatief verband met negatief activerende PGE (i.e. woede, angst en schaamte). Daartegenover toonden de maladaptieve ER-strategieën een positief verband met negatief activerende PGE. Hoewel enkel sprake was van een verband tussen negatief deactiverende PGE (i.e. hopeloosheid en verveling) en cognitieve vaardigheden, kon geen verband tussen adaptieve of maladaptieve ER-strategieën en cognitieve vaardigheden aangetoond worden. Bijgevolg kon de mediërende rol van ER-strategieën niet bevestigd worden. Doelgerichte interventies kunnen het ervaren van positieve PGE en het gebruik van adaptieve ER-strategieën stimuleren. Dit kan de leerprestaties verbeteren, maar ook bijdragen aan het welzijn van studenten.

Young adult caregivers experience reduced wellbeing when the combination of family care and an educational program becomes too demanding. We aim to clarify the role views, competences, and needs of lecturers regarding the identification and support of these students to prevent negative mental health consequences. A mixed-methods explanatory sequential design was used. We collected quantitative data using a survey of lecturers teaching in bachelor education programs in the Netherlands (n = 208) and then conducted in-depth interviews (n = 13). Descriptive statistics and deductive thematic analyses were performed. Most participants (70.2%) thought that supporting young adult caregivers was the responsibility of the educational institution, and 49% agreed that it was a responsibility of the lecturer, but only 66.8% indicated that they feel competent to do so. However, 45.2% indicated that they needed more training and expertise to identify and support these students. All interviewees felt responsible for their students’ wellbeing but highlighted a lack of clarity regarding their role fulfillment. In practice, their ability to identify and support these students depended on their available time and level of expertise. The lecturers required agreements on responsibility and procedures for further referral, as well as information on support and referral opportunities, communication skills courses, and peer-to-peer coaching.

Kansengelijkheid bij de toelating tot het onderwijs moet gerealiseerd worden door verandering van wetgeving. Uitsluiting van studenten moet worden beperkt

This study considers the value of honors programs by investigating alumni perspectives of learning goals relative to personal and professional development. Using a longitudinal cross-sectional survey instrument, authors track participants (n = 79) for four consecutive years (2017–2021). Qualitative measures indicate the importance of freedom to develop within the curricula, stimulus to experiment and shape one’s own path, and insights and inspirations resultant of rigorous study. Respondents identify certain learning goals (i.e., ability to look beyond boundaries and show initiative and guts) to be critical in their personal and professional development but question the role of the honors certificate in job applications. While data indicate post-graduate employment (

Met de uitbreiding van het promotierecht, een wetswijziging uit 2017, zouden carrièreperspectieven van senior onderzoekers moeten verbeteren, zou de kwaliteit van de begeleiding niet mogen verminderen en zouden universiteiten meer recht doen aan de feitelijke inspanningen van niet-hoogeleraren, passend bij de gedachte van 'erkennen en waarderen'. Technopolis en CHEPS hebben deze uitbreiding in opdracht van het ministerie geëvalueerd. In het artikel leest u de belangrijkste uitkomsten van deze evaluatie.

Complex sustainability issues – such as the energy transition and social inequalities – cannot be addressed from a single field. They are not confined to the disciplinary compartments into which academia is organised, and they are affected by and affect diverse societal actors. Therefore, such complex issues require inter- and transdisciplinary approaches in which scientists from diverse disciplines and societal actors collaborate and integrate their knowledge and perspective to generate novel insights. If we want to stimulate inter- and transdisciplinary collaboration for complex sustainability issues, this places a demand on our universities in how they train their students. And although the call for inter- and transdisciplinary approaches is commonly accepted, there are still many questions about how inter- and transdisciplinary learning comes about and can be supported. This motivated us to undertake this PhD project with the research question: How can we prepare university students for inter- and transdisciplinary approaches to address complex sustainability issues? We conducted an action research project in the context of a novel inter- and transdisciplinary master module that we designed and implemented as part of this research project: the Interdisciplinary Community Service Learning (iCSL) module. This module consists of two courses: iCSL1: Defining Challenges in a Multi-Stakeholder Context and iCSL2: Addressing Challenges through Transdisciplinary Research. Students from diverse fields collaborate with each other (interdisciplinarity) and with non-academic actors (transdisciplinarity). During the first two pilot years of the iCSL module (2019-2021), we collected research data for the six studies in this PhD project including observations, interviews, focus group discussions, and written reflections. From the data we learned that inter- and transdisciplinary collaboration requires that teams ‘navigate difference’ – in opinions, perspectives, and knowledge – to expose, recognize and confront differences and engage in knowledge integration. Only then the value of diverse knowledge and perspectives in cross-disciplinary teams can be used to generate novel, richer, more comprehensive insights and thereby realise the potential of inter- and transdisciplinarity. However, we found that the students in our courses often did the exact opposite; they tended to avoid, overlook, and ignore differences. Consequently, their collaboration ran the risk of remaining superficial and narrow, which prevented them from fulfilling the promises of inter- and transdisciplinary collaboration. The potential for inter- and transdisciplinary learning and training thus lies in supporting teams and individuals to navigate difference, counteracting personal and social tendencies. We saw that diverse representation – of disciplinary and societal perspectives - in the inter- and transdisciplinary collaboration were key to getting in contact with differences. Another condition turned out to be the collaboration towards a joint goal or product, that necessitated knowledge integration. Besides these conditions, we saw that interventions could support inter- and transdisciplinary learning. We found that it is important to engage the individual as a whole in inter- and transdisciplinary learning to stimulate the development of attitudes, behaviours and values, as opposed to an exclusively cognitive focus on knowledge and skills. Stimulating affective processes played an important role in doing so. Furthermore, we saw that students’ abilities to engage in inter- and transdisciplinary collaboration varied widely and that a combination of structure and freedom helped in catering to diverse competence levels and learning needs. Together, the findings from this PhD research project contribute to the understanding of inter- and transdisciplinarity and of inter- and transdisciplinary learning. Additionally, the research findings provides insight into processes that are relevant beyond the educational context when attempting to better understand and facilitate inter- and transdisciplinarity. In order to support the uptake of our lessons in other contexts, we also provide concrete recommendations and two directly usable, open access tools.

Diversity and inclusion have a prominent place on the agenda of higher education institutions. As higher education institutions strive for equal opportunities, they increasingly develop diversity policies. In order to have effective policies, knowledge about inequalities in high- er education institutions is crucial. Yet, this knowledge has not previously been brought together into a coherent overview. The aim of this review is therefore to provide a coherent overview of inequalities in higher education by using the concept of inequality practices, so that (1) knowledge gaps for further research can be identified and (2) recommendations can be made for more effective diversity interventions. We identify fourteen inequality practices along the analytical distinction of numbers, in- stitutions, and knowledge (production). Our review shows that the (in)visibility of difference plays a central role in experiencing inequalities. Different social groups experi- ence different inequality practices depending on the (in) visibility of their identity aspects. Yet, precisely because of the (in)visibility of identity aspects they might also ex- perience different consequences of the same inequality practices. This difference in consequences can also be explained by intersectionality. Finally, we provide rec- ommendations to become more inclusive in diversity re- search and practices by (specifically) paying attention to invisible differences (sexuality, gender identity, disability) and intersectionality.

Diversity and inclusion have a prominent place on the agenda of higher education institutions. As higher education institutions strive for equal opportunities, they increasingly develop diversity policies. In order to have effective policies, knowledge about inequalities in high- er education institutions is crucial. Yet, this knowledge has not previously been brought together into a coherent overview. The aim of this review is therefore to provide a coherent overview of inequalities in higher education by using the concept of inequality practices, so that (1) knowledge gaps for further research can be identified and (2) recommendations can be made for more effective diversity interventions. We identify fourteen inequality practices along the analytical distinction of numbers, in- stitutions, and knowledge (production). Our review shows that the (in)visibility of difference plays a central role in experiencing inequalities. Different social groups experi- ence different inequality practices depending on the (in) visibility of their identity aspects. Yet, precisely because of the (in)visibility of identity aspects they might also ex- perience different consequences of the same inequality practices. This difference in consequences can also be explained by intersectionality. Finally, we provide rec- ommendations to become more inclusive in diversity re- search and practices by (specifically) paying attention to invisible differences (sexuality, gender identity, disability) and intersectionality.

Vanwege de oproep aan het hoger economisch onderwijs om zich te verhouden tot maatschappelijke opgaven wordt er binnen het economisch hoger onderwijs gezocht naar alternatieve economische paradigma’s, welke waarde-geladen zijn. Ik betoog in dit stuk met behulp van speech act theory dat economisch onderwijs niet waardevrij gegeven kan worden. Wel erken ik met Arendt het belang voor studenten van een veilige leeromgeving, zodat studenten kunnen komen tot een eigen beeld van de positie van de economie in de samenleving. Dit heeft wel tot gevolg dat de docent de balans dient te vinden tussen zijn rol als prediker (het naar voren brengen van nieuwe sociale waarden waar de docent zelf ook niet waardevrij naar kijkt) en zijn rol als overbrenger van de nieuwste ontwikkelingen in het economisch landschap. Om dit mogelijk te maken vraagt dit van de docent zowel het overbrengen van een veelvoud van verschillende visies op de economie als het creëren van speelruimte voor bezinning, waarin hij de positie van coach inneemt.

Vanwege de oproep aan het hoger economisch onderwijs om zich te verhouden tot maatschappelijke opgaven wordt er binnen het economisch hoger onderwijs gezocht naar alternatieve economische paradigma’s, welke waarde-geladen zijn. Ik betoog in dit stuk met behulp van speech act theory dat economisch onderwijs niet waardevrij gegeven kan worden. Wel erken ik met Arendt het belang voor studenten van een veilige leeromgeving, zodat studenten kunnen komen tot een eigen beeld van de positie van de economie in de samenleving. Dit heeft wel tot gevolg dat de docent de balans dient te vinden tussen zijn rol als prediker (het naar voren brengen van nieuwe sociale waarden waar de docent zelf ook niet waardevrij naar kijkt) en zijn rol als overbrenger van de nieuwste ontwikkelingen in het economisch landschap. Om dit mogelijk te maken vraagt dit van de docent zowel het overbrengen van een veelvoud van verschillende visies op de economie als het creëren van speelruimte voor bezinning, waarin hij de positie van coach inneemt.

Kansengelijkheid bij de toelating tot het onderwijs moet gerealiseerd worden door verandering van wetgeving. Uitsluiting van studenten moet worden beperkt

Hogescholen en universiteiten werken aan 'Wikipedia voor de energietransitie'

Een hogeschool kan worden gezien als een leergemeenschap. Voor een leergemeenschap is het van belang dat er een gevoel van verbondenheid is tussen docenten en studenten. In dit praktijkgerichte onderzoek wordt ingegaan op elementen in de relatie tussen docenten en studenten die een positieve invloed hebben op het gevoel van verbondenheid, het thuis voelen en de veerkracht van studenten. Deze inzichten zijn verkregen op basis van semigestructureerde interviews met studenten van Hogeschool Inholland (n=11). De onderzoeksvraag was: hoe komt verbondenheid met de opleiding tot stand en welke rol speelt de docent hierbij? Uit de resultaten blijkt, vanuit het studentperspectief, dat verbondenheid gegrond ligt in het gevoel gezien en gehoord te worden door docenten en medestudenten, waardoor met enkele personen een vertrouwensband kan ontstaan. Op basis van deze vertrouwensband kan de docent een hulpbron zijn voor de student bij het omgaan met stressvolle situaties tijdens de studie. Het is belangrijk dat docenten tijd en aandacht besteden aan het ontwikkelen van deze professionele vertrouwensband met studenten. Docenten kunnen zo tijdig signaleren dat het niet goed gaat met een student. Daarnaast zal voor studenten de drempel om hulp in te schakelen lager zijn. Op deze manier kan een goede relatie met docenten fungeren als een buffer tegen (ernstige) welzijnsproblemen. Voor coaches en studieloopbaanbegeleiders (slb-ers) blijkt een goed opgebouwde vertrouwensband extra belangrijk te zijn, omdat zij vaak de eerste persoon zijn die studenten benaderen als het niet goed met ze gaat. Het onderzoeksrapport sluit af met diverse concrete aanbevelingen voor de dagelijkse hoger onderwijspraktijk. "Ze zien je echt niet als een nummertje. Ze besteden tijd aan elk persoon en evenveel. Ik bedoel als iemand meer tijd vraagt dan geven ze die ook gewoon, met liefde (tweedejaars student Tourism Management)."

Een hogeschool kan worden gezien als een leergemeenschap. Voor een leergemeenschap is het van belang dat er een gevoel van verbondenheid is tussen docenten en studenten. In dit praktijkgerichte onderzoek wordt ingegaan op elementen in de relatie tussen docenten en studenten die een positieve invloed hebben op het gevoel van verbondenheid, het thuis voelen en de veerkracht van studenten. Deze inzichten zijn verkregen op basis van semigestructureerde interviews met studenten van Hogeschool Inholland (n=11). De onderzoeksvraag was: hoe komt verbondenheid met de opleiding tot stand en welke rol speelt de docent hierbij? Uit de resultaten blijkt, vanuit het studentperspectief, dat verbondenheid gegrond ligt in het gevoel gezien en gehoord te worden door docenten en medestudenten, waardoor met enkele personen een vertrouwensband kan ontstaan. Op basis van deze vertrouwensband kan de docent een hulpbron zijn voor de student bij het omgaan met stressvolle situaties tijdens de studie. Het is belangrijk dat docenten tijd en aandacht besteden aan het ontwikkelen van deze professionele vertrouwensband met studenten. Docenten kunnen zo tijdig signaleren dat het niet goed gaat met een student. Daarnaast zal voor studenten de drempel om hulp in te schakelen lager zijn. Op deze manier kan een goede relatie met docenten fungeren als een buffer tegen (ernstige) welzijnsproblemen. Voor coaches en studieloopbaanbegeleiders (slb-ers) blijkt een goed opgebouwde vertrouwensband extra belangrijk te zijn, omdat zij vaak de eerste persoon zijn die studenten benaderen als het niet goed met ze gaat. Het onderzoeksrapport sluit af met diverse concrete aanbevelingen voor de dagelijkse hoger onderwijspraktijk. "Ze zien je echt niet als een nummertje. Ze besteden tijd aan elk persoon en evenveel. Ik bedoel als iemand meer tijd vraagt dan geven ze die ook gewoon, met liefde (tweedejaars student Tourism Management)."

Several studies found that classrooms' indoor environmental quality (IEQ) can positively influence in-class activities. Understanding and quantifying the combined effect of four indoor environmental parameters, namely indoor air quality and thermal, acoustic, and lighting conditions on people is essential to create an optimal IEQ. Accordingly, a systematic approach was developed to study the effect of multiple IEQ parameters simultaneously. Methods for measuring the IEQ and students' perceived IEQ, internal responses, and academic performance were derived from literature. Next, this systematic approach was tested in a pilot study during a regular academic course. The perceptions, internal responses, and short-term academic performance of participating students (n = 163) were measured. During the pilot study, the IEQ of the classrooms varied slightly. Significant associations (p 0.05) were observed between these natural variations and students' perceptions of the thermal environment and indoor air quality. These perceptions were significantly associated with their physiological and cognitive responses (p 0.05). Furthermore, students' perceived cognitive responses were associated with their short-term academic performance (p 0.01). The observed associations confirm the construct validity of the systematic approach. However, its validity for investigating the influence of lighting remains to be determined.

At first glance, Public Sector Innovation (PSI) Labs are gaining prominence within academic literature, the European Union (EU) and beyond. However, because of the relative newness and conceptual ambiguity of this concept, the exact contribution of these labs to theory and practice is still unclear. In addition, most research has been looking at case studies. This publication breaks new ground by elaborating on the concept and also by looking at the perception of these labs in different contexts, by comparing multiple labs in multiple countries. In doing so, we raised the question: ‘What is the perceived added value of Public Sector Innovation labs for further developing theory as well as for society?’ In order to answer this question, by way of an experiment, we combined theoretical research together with focus groups with members of the EU funded project Multi Disciplinary Innovation for Social Change (SHIINE) in combination with questionnaires to selected PSI labs, thus providing us with rich data. Our experimental methodology uncovered a conceptual bias that is probably existent in similar studies and needs to be acknowledged more. In addition, we found that PSI labs have developed over time into an amalgam of two competing concepts. To conclude, we believe that the specific potential of PSI labs as an internal space for innovation within institutions is underutilised. We believe this could be improved by acknowledging the specific aim of PSI labs in a co-creative setting between relevant stakeholders, such as Higher Education Institutions (HEIs).

Digital support during self-regulated learning can improve metacognitive knowledge and skills in learners. Previous research has predominantly focused on embedding metacognitive support in domain-specific content. In this study, we examine a detached approach where digital metacognitive support is offered in parallel to ongoing domain-specific training via a digital tool. The primary support mechanism was self-explication, where learners are prompted to make, otherwise implicit, metacognition concrete.In a controlled pre-test/post-test quasi-experiment, we compared domain-specific and domain-general support and assessed the effects, use, and learners' perceptions of the tool. The results showed that self-explication is an effective mechanism to support and improve metacognition during self-regulated learning. Furthermore, the results confirm the effectiveness of offering detached metacognitive support. While only domain-specific metacognitive support was found to be effective, quantitative and qualitative analysis warrant further research into domain-general and detached metacognitive support.The results also indicated that, while students with higher metacognition found a lack of relevance of using the tool, students with lower metacognition are less likely to make (structural) use of the available support. A key challenge for future research is thus to adapt metacognitive support to learner needs, and to provide metacognitive support to those who would benefit from it the most. The paper concludes by formulating implications for future research as well as design of digital metacognitive support.