Search

Gu? nu?mu? zde dental implantlar kısmi ya da tam diş eksikliklerinin tedavisinde sıklıkla tercih edilir hale gelmiş- lerdir. Implantların başarılı olarak deg?erlendirilebilmesi ve uzun su? re ag?ızda fonksiyon go? rebilmesi için yeterli yu? kseklikte ve genişlikte kemig?e ihtiyaç vardır. Travma, diş kaybı, yaş, kist enu? kleasyonu vb. nedenlerle alveol kemikte oluşan defekt implant yerleştirilmesini zorlaş- tırmaktadır. Marsupyalizasyon bu? yu? k kistik lezyonların boyutlarının ku? çu? ltu? lmesinde ve enu? kleasyon sonrası go? ru?lebilecek olan kemik defektleri ya da sinir yaralanmalarının o? nlenmesinde etkili bir yo? ntemdir. Bu sayede çevre anatomik yapıların korunması ile birlikte iyileşen bo?lgelerde kemik oluşumu da beklenmektedir. Otojen greftleri ise sahip oldukları osteoindu? ktif, osteokonduktif ve osteojenik potansiyel nedeniyle, alveol defektlerin tamirinde sıklıklar kullanılmakta ve altın standart olarak kabul edilmektedirler. Bu makalede alt çene anterior bo?lgedeki kist enu? kleasyonu sonrasında oluşan kemik defektinin sim iz bo?lgesinden alınan otojen greft ve dental implant ile rehabilitasyonu sunulmaktadır. Dental implants became very popular and have a great ield in the treatment of partial or total edentulous patients. Adequate bone amount of the residual alveolus is an important criteria for obtaining long survival rate and also to de ine a dental implant as successful. Resorption of the alveolar crest due to trauma, bone loss, periodontal infection, age or cyst enucleation can cause alveolar defects and it becomes complicated for the placement of dental implants. Marsupialization is a feasible method for the treatment of large cysts by providing the reduction of the cyst size and also prevention from possible bone defects and nerve damage. Autogenous bone grafts are the irst choice and also the gold standard for the reconstruction of the alveolar defects due to osteoinductive, osteoconductive, and osteogenic properties. The aim of this report is to present the treatment of the alveolar defect which occurs after the enucleation of the dentigerous cyst with symphysis graft and dental implant.

Aim: The aim of this study was to investigate the effect of three different bonding techniques on the bondstrength of two different fiber posts to root dentin with push out test.Materials and Methods: A total of 30 extracted teeth were sectioned at the cement-enamel junction using a diamond disc under water-coolant to obtain 18 mm root length. All roots were treated endodontically and filled with sealer and Gutta-percha points. The roots were randomly divided into two groups according to chosen post systems (Rebilda DC [VOCO, Cuxhaven, Germany] or UniCore [Ultradent, South Jordan, UT]). Following preparation specimens were randomly divided into three subgroups of 3 teeth each. Luting ofthe posts were completed with Rebilda DC(self-etch); BisCem (self-adhesive, Bisco, Schaumburg, IL) Duo-Link (etch and rinse Bisco). Specimens were transversally sectioned into 2 ± 0.05 mm thick discs and push-ut test was performed. The data was analyzed statistically by using three-ay ANOVA and Tukey tests.Results: The bond strengths between fiber posts and root dentin were affected by type of resin cement and post (P < 0.05). Push out bond strengths of Rebilda groups was lower than UniCore groups (P < 0.05). Push out bond strength of DuoLink and Rebilda DC cement groups were higher than BisCem groups. There were no statistically differences between root region.Conclusion: It can be concluded that, bond strength between fiber post and root dentin affected by the using of different post and cement types. Self-adhesion techniques were showed lower bond strength than both self-etch and etch and rinse techniques

Dental implantların uzun ve kısadönem basarısında biyomekanik faktörler önemli role sahiptir. Kemiktekistres dagılımını etkileyen faktörler; implant materyali, implant tasarımı,üstyapı materyali, implant-kron oranı, çevreleyen kemigin kalite ve kantitesi,implant kemik ara yüz mekanizmalarıdır. Bu etkenlerden hekimler en kolayimplant geometrisini degisik implant tiplerini tercih ederek degistirebilirler.Implant makro geometrisi implantın çapı, uzunlugu ve yiv tasarımlarını içerir.Yiv formunun degistirilmesi ile daha kabul edilebilir biyomekanik kosullarınsaglanabilecegini vurgulayan çalısmalar vardır. Bu çalısmanın asıl amacıkemik yogunlugu, implant çapı, yükleme açısı degiskenlerinde en uygun yivformunu bulmaktır. Çalısmada iki farklı çap ve üç farklı yiv tasarımına sahipaltı implant modelinin D2 ve D3 kemik yogunluklarında olusturdukları stresdagılımları kortikal ve trabeküler kemik seviyelerinde üç boyutlu sonluelemanlar stres analizi yöntemi kullanılarak incelendi. Çalısmanınsonuçlarında; kullanılan üç implant yiv formunun farklı kemik yogunluklarındaolusturdugu stres degerleri arasında belirgin bir farklılık bulunmamıstır. Oblikyükleme dik yüklemeye göre belirgin sekilde daha fazla stresolusturmaktadır. Implant çapındaki artıs çevreleyen kemikte belirgin bir stresazalmasına neden olmaktadır.Anahtar Kelimeler: Dental Implant, Kemik Yogunlugu, Yiv Tasarımı, ImplantÇapı, Üç Boyutlu Sonlu Elemanlar Stres Analizi Biomechanicalenvironment has a strong influence on the long and short term success of thedental implant. Factors that affect the load transfer at the bone- implantinterface include the type of loading, material properties of the implant andprosthesis, implant geometry, surface structure, quality and quantity of thesurrounding bone, and nature of the bone-implant interface. The clinician canchange the implant geometry within these variants by choosing the differentimplant types. The macro geometry of an implant includes diameter, lengthand thread geometry. Some studies emphasize changing the threadconfiguration is an important objective in biomechanical optimization of dentalimplants. The main aim of this study is to determine optimal thread formconfiguration in different bone density and implant diameter. In this study siximplants which have two different diameters and three different threadconfiguration were modelled for D2 and D3 bone. The analysis was madeusing the 3-D Finite Element Analysis. The results indicated that there is nota significant difference between three thread forms. Stress prominentlyincreases when the implant diameter decreases and also when the obliqueloading occurs.Key Words: Dental Implants, Bone Density, Thread Form, Implant Diameter,3-D Finite Element Analysis 117

Bu in vitro çalışmanın amacı, kemik seviyesi ve doku seviyesi implantlar üzeri yapılan kantileverli vida tutuculu sabit protezlerde dayanak ve protez vidalarının geri çıkarma torklarının değerlendirilmesidir. Her bir model üzerinde 2 implant olacak şekilde, 16 adet doku seviyesi, 16 adet kemik seviyesi implant, rijit poliüretan modeller içine yerleştirilmiştir ve toplam 16 model elde edilmiştir (Doku seviyesi n=8, Kemik seviyesi n=8). Her bir model için kantileverli 4 üyeli, vida tutuculu implant destekli sabit protez üretilmiştir. Dayanak ve protez vidaları, üretici firmanın tavsiye ettiği değerlerle, dijital tork ölçüm cihazında torklanmıştır. Yaşlandırma öncesi ölçülen dayanak ve protez vidalarının geri çıkarma tork değerleri yaşlandırma sonrası yeniden ölçülmüştür. Geri çıkarma tork değerleri ölçümü yine dijital tork ölçüm cihazında yapılmıştır. Elde edilen değerler göz önünde bulundurularak geri çıkarma tork değerlerinin sapma yüzdesi (PERDEV) hesaplanmıştır. Daha sonra PERDEV'ler istatistiğe tabi tutulmuştur. Bu çalışmanın sınırları dahilinde şu sonuçlara ulaşılmıştır. Doku seviyesi ve kemik seviyesi implantlar arasında, dayanak vidası geri çıkarma tork yüzdelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur. Her iki implant tipinde de (doku seviyesi ve kemik seviyesi) çiğneme ve ısısal döngü sonrası, kantilevere uzak olan dayanakta, yakın olan dayanağa göre daha fazla vida geri çıkarma tork kaybı yüzdesi bulunmuştur. Kantileverli vida tutuculu protezlerde, protez vidası gevşemesi sıklıkla kontrol edilmelidir. The aim of this in vitro study is, to evaluate the removal torque values of abutments and prosthetic screws in screw retained cantilever prosthesis on bone level and tissue level implants. 16 tissue level and 16 bone level implants were placed on rigid polyurethane models, 2 per each, and totally 16 models were obtained (Tissue level n=8, Bone level n=8). For each model, screw retained cantilever prosthesis were produced that contains 4 units. Abutment and prosthetic screws were tightened according to the manufacturer's recommended values on a digital torquemeter. Removal torque values of abutments and prosthetic screws were measured twice, one before and one after chewing and thermal cycling. Measurements of removal torque values were also done on digital torquemeters. With the help of obtained measurements, the percentage of deviations from the target values (PERDEV) were calculated. Later, PERDEV's were subjected to statistical analysis. Within the limitations of this study, the following conclusions are reached. There is no statistically significant difference between tissue level and bone level implants concerning removal torque values of abutments. In both implant types (tissue level, bone level), the loss of removal torque value percentages were much in abutments away from cantilever than abutments close to the cantilever after chewing and thermal cycling. Screws should be maintained frequently in screw retained cantilever prosthesis. 95

Bu in vitro çalışmanın amacı; dental implant dayanak preparasyonu sırasında oluşan ısının, dayanak vidasının geri çıkartma torkuna olan etkisinin değerlendirilmesidir. Bunun için iki farklı markaya ait 30'ar adet kemik seviyesinde implant, dayanak ve implant analoğu kullanılmıştır. Özel tasarlanmış kalıp kullanılarak implant analogları sert alçı içerisine ve implantlar otopolimerize akril içerisine standart pozisyonda gömülmüştür. Her iki markaya ait 10 numuneye preparasyon yapılmamış ve kontrol grubu (n=10) olarak belirlenmiştir. Diğer 20 numune ise 2 farklı preparasyon tasarımı içeren 2 gruba (n=10) ayrılmıştır. Tüm preparasyonlar özel tasarlanmış deney düzeneğinde alçı kalıplara gömülmüş analoglar üzerinde yapılmıştır. Bu arada oluşan sıcaklılar termal çiftlerle analoğun boyun ve apikal kısımlarından ölçülmüştür. Kaydedilen sıcaklık değerlerinden her bir numuneye ait analoğun uzun ekseni boyunca iletilen toplam ısı miktarı hesaplanmıştır. Ardından dayanaklar implantlar üzerine yerleştirilmiş ve üretici firmanın talimatlarına göre dijital torkmetrede sıkıştırılmıştır. 10 dakika sonra bu işlem tekrarlanmış ve geri çıkartma torku değerleri kaydedilmiştir. Bunlara ek olarak her bir gruptan 1' er tane rasgele seçilen dayanak vidası preparasyon öncesi ve sonrasında tarayıcı elektron mikroskobu (SEM) ile farklı büyütmelerde incelenmiştir. Bu çalışmanın sınırları dahilinde kontrol grubunda elde edilen geri çıkartma torku değerlerindeki kayıplar literatürle uyumludur. Preparasyon varlığı ve miktarı dayanak vidasının geri çıkartma torku değerlerini istatistiksel olarak anlamlı derecede etkilememiştir (p=0,112). Fakat implant markaları arasında geri çıkartma torku değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlemlenmiştir (p

İmplant destekli simante kron protezlerin uzun dönem tedavi başarısını belirleyen başlıca etkenler kenar uyumu ve pasif uyumdur. Çalışmamızın amacı farklı döküm kron üretim tekniklerinin kenar uyumu ve pasif uyumun bir göstergesi olan tutuculuk açısından karşılaştırılarak ideal kron altyapı üretim tekniğinin belirlenmesidir. Çalışmamızda implant destekli sabit protez metal altyapı üretiminde 4 farklı üretim tekniği ve 2 farklı implant markası karşılaştırılmıştır. Straumann koping, İmplance koping, İmplance CAD/CAM freze, İmplance SLA ve İmplance modelaj olmak üzere 5 grup oluşturuldu. Her grupta 10'ar adet olmak (n=10) üzere toplam 50 adet metal kron alt yapısı hazırlandı. Hazırlanan metal kron altyapıların dikey kenar aralığı ışık mikroskobu yardımı ile ölçüldü. Takiben örneklere simantasyon ve ısıl döngü işlemleri uygulandı ve sonrasında kenar aralığı ölçümü tekrarlandı. Her gruptan 1 adet örnek tarayıcı elektron mikroskopu analizi için ayrıldı ve kesitsel incelemeye tabi tutuldu. Kalan 45 örneğe tutuculuk testi uygulandı.Çalışmamızda yer alan gruplar içinde en düşük kenar aralığı değeri Straumann koping grubunda (88,54 - 97,48 μm) tespit edilirken en yüksek kenar aralığı değeri İmplance modelaj grubunda (186,27 -200,58 μm) gözlenmiştir. Farklı implant sistemlerinin kenar aralığına etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Bütün gruplarda simantasyon ve ısıl döngü işlemleri öncesi ve sonrası kenar aralığı değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bir artış olarak tespit edilmiştir (p0.05). There were statistically significant increase in marginal gap values after cementation and thermal cycles in all groups (p