Search

Epidural catheterization for the purpose of epidural analgesia or anesthesia is the most frequently used method in humans, but it is generally agreed that epidural administration in humans should be preceded by neurotoxicologic studies in animals. A simple and effective technique of epidural catheterization in rabbits is described. A literature search found no previous reports about the catheterization of the sacral epidural space of the rabbit. This reliable method should prove to be a great advantage to researchers needing a small animal model for epidural catheterization. The purpose of the study reported here was to develop a simpler, more reliable technique for catheterization of the epidural space in a small animal model. Thirty New Zealand White rabbits were studied. The tail of each rabbit was transversely amputated 1 cm distal to the anus. An epidural catheter was inserted into the sacral epidural canal of rabbits under general anesthesia. To confirm that its tip was in the epidural space, 1 ml of 1% lidocaine was administered via the catheter. Catheters were kept in place until animals were sacrificed on day 8. Prior being sacrificed, to make sure that the catheter's tip was still located in the epidural space, 1 ml of 1% lidocaine was again given through the catheter, and motor paralysis was observed in each animal. In all rabbits, the catheter was found to be located in the sacral epidural space at necropsy. Histologic sections of the dura mater itself and the content of the dural sac exhibited no damage. This technique of sacral canal catheterization is simple and effective, and has the advantage of not requiring special surgical skills for placement.

Timpanoplasti Ameliyatlarında Tiva (Propofol-fentanil) ile İnhal (Forane) Anestezisinin Karşılaştırılması

Objectives: To review clinical experience of anesthesia management using laryngeal mask airway (LMA) during retinopathy of prematurity (ROP) photocoagulation.

Amaç: Bu çalışmada Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi ameliyathanesinde erişkin olgularda elektif cerrahi için kullanılan LMA'nın uygun boyutunun belirlenmesinde, farklı LMA boyutu seçim yöntemlerinin, başarılı LMA uygulanmasına, perioperatif ventilasyon parametrelerine ve postoperatif havayolu komplikasyonlarına etkisi açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma `Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Girişimsel Olmayan Araştırmalar Etik Kurul Başkanlığı` onayı alındıktan sonra (Tarih: 19/07/2018, Karar no: 2018/18-27, Prof. Dr. Ali Rıza ŞİŞMAN), 1 Ocak 2017-1 Ocak 2018 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi ameliyathanesinde LMA kullanılarak anestezi uygulanan ve elektif cerrahi geçiren ASA I-II grubundan, 18-70 yaş arası olguların kayıtlarından elde edilen verilerle gerçekleştirildi.Bulgular: Çalışmamızın dahil edilme kriterlerine uygun toplamda 190 olgu bulunduğu belirlendi. Olgular için kullanılan LMA boyutunun seçim yöntemine göre olgular 5 farklı gruba ayrılarak incelendi. Üretici firmaların önerdiği vücut ağırlığına göre LMA boyutu seçilmiş olan 51 olgu `Grup Kilo` olarak kaydedildi. LMA boyutuna olguların dış kulak yolu aurikulasının genişliğine yaklaşık denk gelen büyüklüğe göre karar verilmiş 33 olgu `Grup Kulak` olarak kaydedildi. Olguların dil genişliklerine karşılık gelen LMA boyutlarının seçilmiş ve uygulanmış olduğu 38 olgu `Grup Dil`, olguların ellerinin palmar yüzlerine bakılarak baş parmak ve küçük parmak dışa doğru açıldıktan sonra 2., 3. ve 4. parmaklar bitişik vaziyette iken oluşan genişliğe yaklaşık uyan LMA boyutu tercih edilmiş 36 olgu `Grup Parmak`, olguların tiromental mesafelerine bakılarak, bu mesafeye denk gelecek boyuttaki uygun LMA seçilmiş 32 olgu `Grup Tiromental` olarak kaydedildi.LMA yerleştirme skoru açısından en iyi skorun Grup Kulakta olduğu; LMA yerleştirilmesi için yapılan deneme sayıları açısından en iyi grubun Grup Kulak olduğu; tercih edilen LMA boyutları açısından en kötü sonuçların Grup Kilo ve Grup Tiromentalde olduğu ve olgularda postoperatif gelişen komplikasyonlar açısından boğaz ağrısı komplikasyonu için en iyi grubun Grup Kulak olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Çalışmamızda; Grup Kulak olgularında elde ettiğimiz uygun ventilasyon için başarılı LMA yerleştirilme oranları bildirilen diğer çalışmalardaki uygun ventilasyon için başarılı LMA yerleştirilme oranları ile karşılaştırılabilir bulunmuştur. Çalışmamızın sonuçları uygun LMA boyutuna karar vermek için kulak boyutu ölçüm metodunun etkin yöntemlerden biri olduğunu göstermiştir. Bundan dolayı kulak boyutunun uygun LMA boyutu seçimi için kılavuz olarak kullanılabileceği söylenebilir. Bu metot halen kullanılmakta olan metotlara ek olabilir ve kullanıcıları vücut ağırlığı/cinsiyete dayalı formülleri ve tabloları hatırlamaktan kurtarabilir. Ancak yine de farklı metotların kullanımı ve araştırılması için prospektif randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar Kelimeler: Laringeal maske airway, LMA boyut seçimi, elektif cerrahi, LMA yerleştirme parametreleri, ventilasyon parametreleri, postoperatif havayolu komplikasyonları Background and objective: In this study, we aimed to compare the effects of different LMA size selection methods on successful LMA application, perioperative ventilation parameters and postoperative airway complications in determining the appropriate size of LMA used for elective surgery in adult patients in our operating room.Material and Method: This study is a retrospective analysis of case files that contain the patients ASA I-II group, according to the American Society of Anesthesiologists (ASA) Physical State Classification, aged between 18-70 and LMA used for elective surgery in Dokuz Eylül University Faculty of Medicine between the dates January 2017 and January 2018. Patients with insufficient data were excluded from the study.Results: A total of 190 patients were included in our study grouped in 5 different ways. For the 51 cases, the LMA size was chosen according to the body weight of the patients in LMA size selection guided weight according to the body weight of the manufacturer. For the thirty-three cases, the size of the LMA, approximately equal to the width of the external auditory canal auricula, was used. The size of the LMA selected for thirty-eight cases was the LMA dimensions corresponding to the language width of the cases. In thirty-six cases, the size of the LMA that corresponds to the width of the fingers, while the thumb, and the small finger were opened to the outside, and the second, third and fourth fingers were adjacent, were preferred. In thirty-two cases, it was found that the appropriate LMA was chosen to correspond to this distance by looking at the thyromental distances of the cases.The best score in terms of LMA placement score was determined to be in Group Ear. The best group in terms of the number of attempts to place the LMA in the cases was determined as Group Ear. Group Ear was the best group for the complications of sore throat in terms of postoperative complications. Conclusion: In our study, successful placement rates for adequate and appropriate ventilation in Group Ear were found to be comparable with the success rates reported in other studies. The results of our study showed that the ear size measurement method was one of the effective methods to decide the appropriate LMA size. Therefore, it can be said that the ear size can be used as a guide for the selection of the appropriate LMA size. This method may be an addition to the methods currently in use and can save users from remembering formulas and tables based on body weight / gender. As a result, considering all these reasons and the data we obtained from our study, it is an effective and fast method to decide the appropriate LMA size according to the ear size, but there is still a need for prospective randomized controlled studies for the use and investigation of different methods.Keywords: Laryngeal mask airway, LMA size selection, elective surgery, LMA placement parameters, ventilation parameters, postoperative airway complication 74

Amaç: Pulmoner Hipertansiyon, pulmoner arter basınçlarında kronik artışa neden olan pek çok durumun yol açtığı hemodinamik bir tablodur. Bu çalışmada, pulmoner hipertansiyon oluşturulmuş erişkin ratlarda desfluranın sağ ventrikül basıncı üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Onsekiz adet erişkin erkek Wistar-Albino tipi rat 3 gruba ayrıldı. Hipoksi Grubu; % 10 oksijen ve % 90 azottan oluşan gaz karışımı 14 gün boyunca uygulandı. MCT Grubu; monokrotalin 60 mg/kg intraperitoneal (i.p) olarak enjekte edildi. Kontrol Grubu; standart laboratuvar şartlarında oda havasını soludular. Ratlar 28. günde kanülasyon ve trakeostomi sonrası yapay solutuldu (pik basınç: 10±2 cmH2O, SS: 70±4/dk, FiO2: 1,0). Sol a.carotis internadan kanülasyon ve sağ v.jugularis eksternadan sağ ventrikül kateterizasyonu yapıldı. Bazal ölçümleri alındıktan sonra deneklere % 100 oksijen içinde % 5,7 konsantrasyonda desfluran uygulandı. Deneklerin, kalp atım hızı, sistolik (SAB), diyastolik (DAB), ortalama arter basıncı (OAB), pik basıncı, sağ ventrikül basıncı ölçümleri bazal, desfluran uygulamasının 5. ve 30. dk yapıldı ve değerleri ort.±SH olarak verildi.Bulgular: Bazal sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri; Kontrol Grubu ile MCT Grubu ve Hipoksi Grubu karşılaştırıldığında; MCT Grubu ve Hipoksi Grubu'nda bazal sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri anlamlı yüksek saptandı (sırasıyla p=0,002; p=0,002). Desfluran 5. dk sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri açısından Kontrol Grubu ile MCT Grubu ve Hipoksi Grubu karşılaştırıldığında; MCT Grubu ve Hipoksi Grubu'nda desfluran 5. dk sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri anlamlı yüksek saptandı (sırasıyla p=0,002; p=0,002). Desfluran 30. dk sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri açısından Kontrol Grubu ile MCT Grubu ve Hipoksi Grubu karşılaştırıldığında; MCT Grubu ve Hipoksi Grubu'nda desfluran 30.dk sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri anlamlı yüksek saptandı (sırasıyla p=0,002; p=0,002). Kontrol Grubu, MCT Grubu ve Hipoksi Grubu sağ ventrikül ortalama basıncı değerleri grup içi karşılaştırmalarda bazal değerler, desfluran 5. dk ve desfluran 30. dk değerleri arasında anlamlı fark bulunamadı.Sonuç: Pulmoner hipertansiyon oluşturulmuş ratlarda % 5,7 (1 MAK) konsantrasyonda desfluran uygulanmasının sağ ventrikül basıncı üzerine etkisinin olmadığı sonucuna varılmıştır. Bu konuyla ilgili daha ileri çalışmalara gereksinim vardır. Aim of the study: Pulmonary hypertension is a hemodynamic situation caused by many conditions those chronically increasing the pulmonary artery pressures. In this study we aimed to investigate the effect of desflurane on right ventricular pressure in adult rats with pulmonary hypertension.Material and Methods: Eighteen adult male Wistar-Albino rats were divided into 3 groups. Hypoxia Group: gas mixture of 10% oxygen and 90% nitrogen was administered for 14 days. MCT Group: 60mg/kg monocrotalin was injected intraperitoneally (i.p.). Control Group: breathed the ambient air in standart laboratory conditions. On the 28th day rats were mechanically ventilated after performing cannulation and tracheostomy (peak pressure: 10±2 cmH2O, RR: 70±4/min, FiO2: 1,0). Left a.carotis interna was cannulated and right ventricular catheterization was performed through right v.jugularis externa. After basal measurements subjects ventilated with 5,7% desflurane in 100% oxygen. Heart rate, systolic arterial pressure, diastolic arterial pressure, mean arterial pressure, peak pressure, right ventricular pressure were measured basally and at 5th and 30th minute of desflurane and reported as mean±SD.Results: When Group Control was compared with Group MCT and Group Hypoxia, basal mean right ventricular pressure was significantly higher in study groups (p=0,002 and p=0,002 respectively). Mean right ventricular pressure values at 5th minute of desflurane were significantly higher in MCT and Hypoxia Groups when compared with Group Control (p=0,002 and p=0,002 respectively). Mean right ventricular pressure values 30th minute of desflurane were significantly higher in MCT and Hypoxia Groups when compared with Group Control (p=0,002 and p=0,002 respectively). Intra-group comparements of right ventricular mean pressures in Control, MCT and Hypoxia Groups didn't show significant difference for basal, 5th and 30th minute desflurane values.Conclusion: It was suggested that desflurane of 5,7% (1 MAC) concentration in rats with pulmonary hypertension do not have an effect on right ventricular pressure. Further studies are needed. 60

Giriş: Elektrokonvülzif tedavi (EKT), ciddi psikiyatrik bozuklukların tedavisinde uygulanan, temeli elektriksel uyarı yoluyla yaygın konvülziyon oluşturmaya dayanan bir tedavi yöntemidir. Elektrokonvülzif tedavide en az 25 saniyelik konvülziyon süresi standart kabul edilmekte ve daha kısa konvülziyon sürelerinin tedavide etkisiz olabileceği belirtilmektedir. Elektrokonvülzif tedavide anestezi için kullanılacak olan ideal hipnotik ajanın kısa etkili olması, konvülziyon süresini ve kalitesini etkilememesi ve hemodinamik dengeyi bozmaması gereklidir. Bu amaçla hipnotik ajan olarak sıklıkla propofol kullanılmaktadır.Amaç: Elektrokonvülzif tedavi uygulamalarında, propofol ile propofol-remifentanil kombinasyonlarının konvülziyon süresi, hemodinamik değişiklikler ve derlenme süresi üzerine etkilerinin karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Çalışma self-kontrol, prospektif, çift kör olarak tasarlandı. ?Klinik İlaç Araştırmaları Etik Danışma Kurulu? onayı ve hastaların yazılı aydınlatılmış onamı alındıktan sonra EKT uygulanacak 20-65 yaş arasında, ASA fiziksel durumu 1-2 olan 17 olguya uygulanan 102 EKT seansı çalışmaya alındı. Olgulara 20 G İV kanül ve 250 ml izotonik sodyum klorür solüsyonu takıldı, kalp atım hızı (KAH), sistolik arter basıncı (SAB), diyastolik arter basıncı (DAB), ortalama arter basıncı (OAB), periferik oksijen satürasyonu (SpO2), elektroensefalografi (EEG) monitörizasyonu yapıldı. Olguların ilk EKT seansı bazal enerji düzeyi saptanması açısından çalışmaya alınmadı. Bunu izleyen 3 seans boyunca önceden belirlenen 3 anestezi protokolünden biri kura ile belirlenen sırada, birer defa uygulandı. Üç seans tamamlanıncaya kadar verilen enerji düzeyi değiştirilmedi. İkinci 3 seans için geçerli olacak enerji düzeyi ihtiyaca göre yeniden belirlendi. Buna göre her olguya 3 değişik anestezi protokolü ikişer kez uygulandı. Üç değişik anestezi protokolü sırasıyla; Grup I (Propofol Grubu): Serum fizyolojik 10 ml İV dozundan sonra propofol 0.5 mg kg-1 İV bolus verildi. Grup II (Propofol Remifentanil-1 Grubu): Remifentanil 1.5 µg kg-1 dozundan sonra propofol 0.5 mg kg-1 İV bolus verildi. Grup III (Propofol Remifentanil-2 Grubu): Remifentanil 2 µg kg-1 dozundan sonra propofol 0.5 mg kg-1 İV bolus verildi. Tüm olgulara kirpik refleksi kaybolana kadar 10-20 mg ek propofol dozları verildi. Anestezi öncesi (bazal değer), EKT öncesi ve EKT'nin 1., 3., 5., 7. ve 10. dakikalarında SAB, DAB, OAB, KAH, SpO2 değerleri kaydedildi. Motor konvülziyon ve EEG konvülziyon süreleri belirlendi. Olguların spontan solunumunun başlama süresi, gözlerini açma süresi, basit emirlere uyma süresi ve Aldrete Skoru'nun> 9 olma süresi kaydedildi.Bulgular: Gruplar arasında hemodinamik parametreler ve spontan solunumun başlama süresi açısından anlamlı fark saptanmadı. Grup I'e göre Grup II ve Grup III'de propofol dozları daha düşük, motor ve EEG konvülziyon süreleri daha uzun (p9 olma süreleri daha kısa (p 9 were all recorded.RESULTS: There was no significant difference with regard to hemodynamic parameters between the groups (p> 0.05). The motor seizure and EEG seizure duration was found significantly longer in Group II and III compared to Group I (p 9 was observed significantly shorter in Group II and III compared to Group I (p

ÖZETKolonoskopi İçin Sedasyon Uygulamalarında Etomidat-Remifentanil ve Propofol-Remifentanil Kombinasyonlarının KarşılaştırılmasıSalime Toklu, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon ADGiriş Amaç: Alt gastrointestinal sistem hastalıklarının araştırılmasında temel tanıyöntemi kolonoskopi olup, günübirlik işlem şeklinde yapılmaktadır. Bu işlem, hastalar içinrahatsızlık verici, nahoş bir uygulamadır. Sedatif ve analjezik ajanların verilmesini gerektirenağrı ve vazovagal reaksiyonlar sıktır. Bu çalışmada kolonoskopi uygulanacak olgularda;etomidat-remifentanil ile propofol-remifentanil sedasyon uygulamalarının hemodinamiketkileri, derlenme süreleri, olguların hastaneden ayrılma süreleri ve hekim memnuniyetininkarşılaştırması amaçlandı.Gereç ve yöntem: Çalışma endoskopi ünitesinde elektif şartlarda, sedasyon/analjezialtında kolonoskopi uygulanan ASA I-II, 18-65 yaş arası 60 erişkin hasta ile prospektif,randomize tek kör olarak gerçekleştirildi.Remifentanil tüm hastalara 0,1 µ/kg/dk sürekli infüzyonu başlandıktan iki dakikasonra hipnotik ilaçlar (etomidat veya propofol) uygulandı. Olgular kapalı zarf yöntemiylerandomize Grup E ve Grup P olarak iki gruba ayrıldı Grup E etomidat iv 0,1 mg/kg başlangıç, 0.05 mg/kg ek dozları, Grup P propofol 0,5 mg/kg, daha sonra 0,25 mg/kg ek dozlarıRamsay sedasyon skoru 3-4 arasında olacak şekilde uygulandı. Bazal ölçüm değerleri kalpatım hızı (KAH), sistolik arteriyel basınç (SAB), diastolik arteriyel basınç (DAB), ortalamaarteriyel basınç (OAB), periferik oksijen satürasyonu (SpO2), solunum sayısı ve Ramsaysedasyon skorları kaydedildi. Remifentanil infüzyonunun başlanmasından sonra ilk 10dakikada 2 dakika aralıkla, daha sonra 5 dakika aralıkla kolonoskopi girişimi sonuna kadarölçümlere devam edildi.Kolonoskopi süresince uygulanan toplam etomidat, propofol ve remifentanil dozları,kolonoskopi süresi, çekum entübasyon süresi, kolonoskopi girişimi tamamlanıp remifentanilinfüzyonu kapatılmasından sonra hastanın Ramsay sedasyon skoru 2 olana kadar geçen süre(derlenmeye alınma süresi), derlenme süresi ve yan etkiler kaydedildi.Bulgular: Grupların demografik verileri benzerdi. Gruplar arası OAB ortalamadeğerleri karşılaştırıldığında; 0. 2. 35. 40. ve 45. dakikalarda istatistiksel anlamlı farklılıkviPDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.comgözlenmezken, 4. 6. 8. 10. 15. 20. 25. 30. dakikalarda Grup P'de OAB'da istatistiksel anlamlıdüşme saptandı (p=0.001). Gruplar arası KAH ortalama değerleri karşılaştırıldığında; 8. 30.dakikada Grup P'de KAH ortalama değerlerinde istatistiksel anlamlı düşme gözlenirken(sırasıyla p=0.03, p=0.02 ), diğer ölçüm zamanlarında anlamlı farklılık saptanmadı (P>0,05).Gruplar arası solunum sayısı ortalama değerleri karşılaştırıldığında; 0. 2. 4. 30. 35. 40.45.dakikalarda solunum sayısı ortalama değerleri arasında istatistiksel anlamlı farklılıksaptanmazken (p>0.05 ), 6. 8. 10. 15. 20. 25. dakikalarda Grup P'de solunum sayısı ortalamadeğerleri istatistiksel anlamlı düşük bulundu (p0.05).Çekum entübasyon süresi ve kolonoskopi süresi ortalama değerlerikarşılaştırıldığında; fark saptanmazken (p= 0.45, p=0.32), derlenmeye alınma süreleri vederlenme süreleri ortalama değerleri Grup E'de istatistiksel anlamlı kısa olduğu gözlendi(sırasıyla p=0.001, p=0.01).Yan etkiler karşılaştırıldığında apne ve hipotansiyon Grup P'de istatistiksel olarakanlamlı yüksek bulundu (p=0.001). Bulantı kusma ve miyoklonus Grup E'de istatistikselanlamlı yüksek gözlendi (sırasıyla p=0,02, p=0,01). Enjeksiyon ağrısı grup P'de istatistikselolarak anlamlı yüksek saptandı (p=0,005). Bradikardi sıklığı açısından gruplar arasındafarklılık gözlenmedi (P=0.20). Uygulayıcı memnuniyeti her iki grupta benzer saptandı.Sonuç: Çalışmamızda, etomidat-remifentanil grubunda, hemodinamik ve solunumsalyönden daha stabil bulgular, daha kısa sürede derlenme, daha erken taburcu edilebilmekriterleri sağlanması nedeniyle, kolonoskopi girişiminlerinde sedasyon uygulamalarındaetomidat-remifentanilin propofol- remifentanile tercih edilebileceği kanaatindeyiz.Anahtar kelimeler: Kolonoskopi, sedasyon/analjezi, etomidatviiPDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com SUMMARYComparison of Etomidate-Remifentanil and Propofol-Remifentanil Sedation in PatientsScheduled for ColonoscopySalime Toklu, Dokuz Eylül University, Medical School, Department of Anesthesiologyand ReanimationObjective: Alt gastrointestinal sistem hastalıklarının araştırılmasında temel tanıyöntemi kolonoskopi olup, günübirlik işlem şeklinde yapılmaColonoscopy is the basic diagnostic method for the investigation of lowergastrointestinal tract disorders, and can be performed as an outpatient procedure Theprocedure is unpleasant and uncomfortable in practice.Pain and vasovagal reactions that needsedative and analgesic medication are common.The aim of the study is to comparehemodynamic responses, recovery and discharge times, and physician satisfaction ofetomidate-remifentanil and propofol-remifentanil combinations in patients undergoingelective colonoscopy.Methods:Sixty ASA 1-2 patients, aged between 18-65, scheduled for elective colonoscopyunder sedation/analgesia, were prospectively randomized for the study. Two minutes after thebeginning of continuous remifentanil infusion (0.1 μg/kg/min), hypnotic agents (etomidate orpropofol) were administered. Cases were randomized into two groups (group E and P), withclosed envelope technique. Group E patients received 0.05 mg/kg maintenance dose ofetomidate after an initial dose of 0.1 mg/kg and Group P patients received 0.25 mg/kgmaintenance dose of propofol after an initial dose of 0.5 mg/kg in order to have a Ramsaysedation score (RSS) of 3-4. Basal values of heart rate (HR), systolic arterial pressure (SAP),diastolic arterial pressure (DAP), mean arterial pressure (MAP), oxygen saturation (SpO2),respiratory rate and Ramsay sedation scores were recorded. Values were recorded every 2minutes for the first 10 minutes and every 5 minutes thereafter, until the completion of theprocedure. Total drug dosages, procedure time, interval between the cessation of remifentanilinfusion to the time point were a Ramsay score of 2 eligible (time for taking patient to thepostoperative care unit), recovery time and adverse effects were recorded additionally.viiiPDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.comResults:The demographic data between two groups were not statistically significant. MAPbetween two groups were not significant at minutes 0, 2 , 35 , 40; whereas MAP werestatistically lower at minutes 4 , 6 , 8 ,10 ,15 ,20, 25 in group P (p= 0,001). At min. 8 andmin. 30, mean HR values were statistically lower ( p=0.03, p= 0.02 respectively) in group P.There was no difference at the other time intervals. Mean respiratory frequency betweengroups at min. 0, 2,4,30,35,40,45 were not significant, whereas mean respiratory frequencyvalues in group P at min. 6, 8, 10, 15, 20, 25 were statistically lower (p< 0.05). No statisticalsignificance was determined in SpO2 and RSS values between groups ( p> 0.050).Mean cecal intubation and total colonoscopy time values were not statistically significantbetween groups. Entrance time to postoperative care unit and recovery time values werestatistically shorter in group E. (respectively, p = 0.001, p= 0.01)Apnea and hypotension incidence was statistically higher in Group P ( p=0.001). Nausea,vomiting and myoclonus was statistically higher in group E ( p= 0.02, p= 0.01 respectively).Injection site pain was statistically higher in group P. (p=0.005). No statistical significancewas established in terms of bradycardia. ( p= 0.20). Physician satisfaction in both groups wassimilar.Discussion:Etomidate and remifentanil administration for sedation and analgesia duringcolonoscopy resulted in more stable hemodynamic effects, shorter recovery and dischargetime in this study; thus etomidate and remifentanil administration may be preferred topropofol-remifentanil administration for sedation and analgesia in patients undergoingcolonoscopy.Keywords: Colonoscopy, sedation/analgesia, etomidate, propofol, remifentanilixPDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 63

ÖZET Hemorajik şok rat modelinde resüsitasyon sıvılarının no-reflow fenomenine etkileri Dr. Selda Ateş, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, İzmir. Giriş ve amaç: Hemorajik şok, dolaşımdaki kan volümünün azalması ile meydana gelir. Vücuttaki tüm organlarda doku hipoperfüzyonuna ve hipoksisine sebep olur. Uzamış iskemi sonrası organların kan dolaşımında en önemli fonksiyon bozukluğu, reperfüzyon başladığında kapiller kan akımındaki eksikliktir ve kapiller no-reflow olarak adlandırılır. Hemorajik şokta amaç sadece zamanında hacmi yerine koymak değil, organlardaki l/R sonrası no-reflow fenomenini engellemeye yönelik olmalıdır. Reperfüzyon amacıyla kullanılan sıvıların organlarda no-reflow fenomenini engellemeye yönelik etkinliklerini belirlemek amacıyla çalışma planlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada hemorajik şok (ortalama arteriyel basıncı 40 mmHg oluncaya kadar kanatılarak) oluşturulan ratlara 60 dk sonra grup 2 (n=5) de % 0.9 NaCI sıvısı, grup 3 (n=5) de jelatin sıvısı, grup 4 (n=5) de HES 130 kD sıvısı ve grup 5 (n=5) de dekstran 40 sıvısı ile resüsitasyon yapıldı. Grup 1 (n=3) kontrol grubu olarak kullanıldı ve hemorajik şok oluşturulmadan organlardaki (karaciğer, akciğer, böbrek, beyin, bağırsak ve kalp) kapiller sayıları belirlendi. Resüsitasyon gruplarında, resüsitasyondan 60 dk sonra çini mürekkebi perfüzyon yöntemi uygulanarak; karaciğer, akciğer, böbrek, beyin, bağırsak ve kalp dokuları çıkarıldı, histopatolojik olarak mikroskop altında perfüze kapillerleri sayıldı. Bulgular: Kalp, akciğer, karaciğer, bağırsak ve beyin dokularında HES 130 kD ve dekstran 40 resüsitasyonunda kapiller perfüzyonun, % 0.9 NaCI ve jelatin resüsitasyonuna göre daha iyi olduğu bulundu. Sonuç: Çini mürekkebi perfüzyon yöntemi kullanarak hemorajik şokta l/R sonrası no-reflow fenomenini, kalp, akciğer, karaciğer, bağırsak ve beyindokularında jelatin ve % 0.9 NaCI sıvısının engellemediği, HES 130 kD'nin ve dekstran 40 sıvılarının ise no-reflow fenomenini engellediği düşünüldü. Fakat bu konuda ileri deneysel ve klinik çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: hemorajik şok, resüsitasyon, mikrodolaşım, no-reflow fenomeni SUMMARY Effects of resuscitation fluids on no-reflow phenomenon in the rat hemorrhagic shock model Dr. Selda Ateş, Dokuz Eylul University Faculty of Medicine, Department of Anesthesiology and Reanimation, İzmir. Background: Hemorrhagic shock is caused by a decrease in circulating blood volume. It causes hypoperfusion and hypoxia of the tissues in all organs of the body. The principal functional impairment in circulation of the organs is absence of capillary blood flow at establishment of reperfusion and it is called the `no-reflow phenomenon`. The objective of treatment in hemorrhagic shock should not solely be institution of volume on time but to prevent no-reflow phenomenon after ischemia- reperfusion (l/R) of the organs. This study was planned to investigate the efficiency of fluids used for reperfusion on prevention of no-reflow phenomenon in the organs. Methods: In this study, rats were resuscitated with saline in group 2 (n=5), gelatine solution in group 3 (n=5), HES 130 kD in group 4 (n=5) and dextran 40 in group 5 (n=5) after formation of hemorrhagic shock (bleeding out volume till mean arterial pressure was 40 mm Hg). Group 1 (n=3) constituted the control group and the number of capillaries were calculated in the organs (liver, lungs, kidney, brain, colon and heart) without formation of hemorrhagic shock. In the resuscitation groups at 60 minutes following resuscitation, the liver, lungs, kidney, brain, colon and heart tissues were extracted and using the Indian drawing ink (carbon suspension) perfusion method, the perfused capillaries were counted hystopathologically with the microscopic view. Results: In comparison with the saline and gelatine groups, capillary perfusion in heart, lung, liver, colon and brain tissues were found to be improved in HES 130 kD and dextran 40 groups.Conclusions: It was concluded that using the Indian drawing ink method, the no-reflow phenomenon was seemed not to be prevented with saline and gelatine in the heart, lung, liver, colon and brain tissues following l-R in hemorrhagic shock, while no-reflow phenomenon was seemed to be prevented with HES 130 kD and dextran 40 solutions. Further clinical and experimental studies on this subject should be conducted. Key words: hemorrhagic shock, resuscitation, microcirculation, no-reflow phenomenon 4 51

ÖZET Amaç: Bu çalışmada, tavşanlarda epidural kateter yolu ile verilen MgSCVın motor ve duyu blok etkisi, klinik yöntemler ve SUP ile araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmaya 18 adet tavşan alındı. Deneklere SUP kayıtlarının alınabilmesi için skalp kemik korteksinde vida elektrodlar takıldı. Bu işlemden 5 gün sonra deneklere cerrahi olarak hiatus sakralisden epidural kateter takılıp, cilt altı tünel ile sırttan çıkarılıp tespittendi. Bu işlemden 24 saat sonra deneklere arter ve ven kanülasyonu ile monitörizasyonu yapıldıktan sonra sedasyon amaçlı 0.2 mg/kg midazolam verildi Denekler randomize olarak 6'şarlı 3 gruba ayrıldı. GRUPL: Bu gruptaki deneklere epidural kateterden 1 mL %1 lidokain verildi. GRUP M: Bu gruptaki deneklere epidural kateterden 1 mL % 15 MgS04 verildi GRUP S: Bu gruptaki deneklere epidural kateterden herhangi bir ilaç verilmedi Deneklerin kalp atım hızları, OAB, kan gazı analizleri, serum magnezyum değerleri bazal ve 1 saat boyunca not edildi Motor ve duyu bloğu, klinik yöntem ve SUP ile araştırıldı. Bulgular: Gruplar arasında hemodinamik olarak Grup L'de Grup S'den OAB açısından 3., 4., 5. ve 15. dk için anlamlı bulundu. Kan gazı analizleri açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. Serum magnezyum bazal ve 1. saat değerlendirilmesinde ise anlamlı fark saptanmadı. Klinik olarak değerlendirilen motor ve duyu bloğu, Grup L de diğer gruplara göre anlamlı bulundu. SUP kayıtlarının değerlendirilmesinde ise gruplar arasında anlamlı fark görülemedi, fakat grup içindeki karşılaştırılmalarında Grup M de Nl latency zamanlarında uzama, Grup L de ise NO, Pl ve Nl latency zamanlarında uzama bulunmuştur. Grup S de ise PI latency zamanında uzama tespit edilmiştir. Tartışma ve sonuç: Tavşanlarda epidural yol ile uyguladığımız %15'lik magnezyum sülfat ile motor ve duyu blok oluşmadığı saptandı. SUP kayıtlan ile değerlendirmede magnezyum sülfata bağlı Nl latency zamanında uzama bulunması magnezyumun lokal anestezikler gibi sinaptik membranlarda blokaj yapmadığım, daha çok NMDA reseptör antagonist etki ile primer korteksde etkili olabileceği sonucuna varıldı. Epidural yol ile verdiğimiz %1'lik lidokain ile ise kısa süreli motor ve duyu bloğu yaptığı klinik ve SUP değerlendirmeleri ile görülmüştür. Lidokainin NO, Pl ve Nl latency zamanlarında uzama yapması nedeniyle motor ve duyu bloğu periferik sinaptik bölgelerde ve santral merkezlerde etkili olabileceği sonucuna varılmıştır. Magnezyumun kullandığımız bu dozunda motor ve duyu blok olmaması nedeniyle dural difüzyonunun araştırılması ve yan etki yaratmayacak yem dozların bulunması için ileri çalışmalara gerek vardır. 41 SUMMARY: Purpose: Hie purpose of this study is to assess the effects of MgS04 which is administered via an epidural catheter on motor and sensory nerve blockage by means of clinic evaluation and evoke potential monitoring in rabbits. Method: 1 8 rabbits were used in this study. In order to record the sensory evoke potentials, screw electrodes were placed on the skull. 5 days after this procedure, an epidural catheter was inserted through hiatus sacralis, tunnelized under the skin and fixed. 24 hours later, arterial and venous lines were introduced for monitoring and 0.2 mg/kg midazolam was given for sedation. Then the animals were randomized to three groups each consisting of six. Group L: 1ml of 1% Lidocaine was given via epidural route in this group. Group M: 1ml of 15% MgS04 was given via epidural route in this group. Group S: No medication was given via epidural route in this group. The pulse rate, mean arterial blood pressure, blood gas analysis and serum magnesium levels were recorded at the beginning and 1 hour after administration. The motor and sensory conduction block was assessed by clinical evaluation and sensory evoke potentials. Results: The mean arterial blood pressure at 3rf, 41h,5th and 15* minute measurements were significantly different between Group L and Group S. There was no significant difference in terms of blood gas analysis between all groups. The initial and 1 hour levels of magnesium were not significantly different as well. The clinical assessment of motor and sensory functions were significantly different in Group L. Although Nl latency in Group M and NO, Nl and PI latency in Group L were to be found prolonged, no difference was observed in sensory evoke potential recordings among all groups. The PI latency was also prolonged in Groups. Discussion and Conclusion: We found neither sensory nor motor nerve blockage by administration of 1 5% Magnesium sulphate via epidural route in rabbits. The data about the Nl latency prolongation due to MgS04 suggested that MgS04 can act as anNMDA receptor antagonist at the primary cortex rather than causing a synaptic blockage as the local anesthetic agents do. It was also observed by clinical evaluation and sensory evoke potentials that the administration of 1% Lidocaine via epidural route caused motor and sensory blockage. The prolongation of NO, PI and Nl latencies after lidocaine administration suggested that the motor and sensory blockage may be either at the peripheric synaptic level or more central. As there was no motor and sensory blockage effect of MgS04 in the dose that we used in this study, further studies about dural diffusion properties of MgS04 and new dose adjustments are required. 42 451

45 ÖZET Obstetrik anestezide entübasyon, diğer hasta gruplarına göre birtakım farklılıklar taşımaktadır. Tüm hastalar, pulmoner aspirasyon açısından artmış risk altında kabul edilirler. Entübasyon sırasında krikoid basısı ve hızlı entübasyon dikkat gerektiren önemli noktalardır. Hızlı entübasyonda kas gevşemesi için yaygın olarak süksinilkolin kullanılmaktadır. Rokuronyum, hızlı etki başlangıçlı non-depolarizan bir nöromüsküler blokör ajandır ve hızlı indüksiyon için diğer non-depolarizan kas gevşeticilere göre daha uygundur. Hızlı indüksiyon için nöromüsküler blokörlerin yanı sıra, kullanılacak olan i.v. anestezik ajanlar da entübasyon kalitesini etkileyebilirler. Biz de çalışmamızda, bilinen yan etkileri nedeniyle, alternatif yöntemler aranılan, süksinilkolin ile bu amaç için uygun olabileceği düşünülen rokuronyumun entübasyon koşulları, anne ve yenidoğan üzerindeki etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Bunu, rutinde kullanılan tiyopental ile entübasyon kalitesi üzerine etkisi olabileceği düşünülen propofol anestezisi altında değerlendirmeyi planladık. Çalışmamıza ASA I ve 11 risk grubundan, elektif koşullarda genel anestezi altında Sezaryen operasyonu uygulanması kararlaştırılmış olan 80 term gebe alındı. Olgular rokuronyum- propofol (R-P), rokuronyum-tiyopental (R-T), süksinilkolin-propofol (S-P) ve süksinilkolin- tiyopental (S-T) olmak üzere rastgele 20'şer olgudan oluşan 4 gruba ayrıldılar. Olgulara anestezi indüksiyonu sırasında; R-P grubunda; 2 mg/kg propofolu takiben 0.6 mg/kg rokuronyum, R-T grubunda; 5 mg/kg tiyopentali takiben 0.6 mg/kg rokuronyum, S-P grubunda; 2 mg/kg propofolu takiben 1.5 mg/kg süksinilkolin, S-T grubunda; 5 mg/kg tiyopentali takiben 1.5 mg/kg süksinilkolin uygulandı. Yirmi saniye sonra entübasyon hazırlığına başlanıp, yeterli koşullar oluştuğunda, krikoid basısı uygulanarak, entübasyon gerçekleştirildi. Entübasyon koşullan, Cooper ve arkadaşlarının kriterlerine göre değerlendirildi. Nöromüsküler ileti, el bileğinde ulnar sinir trasesine yerleştirilen elektrodlardan traine-of-four (TOF) formunda 60 mA lik uyan verilerek ve adductor pollicis kasındaki motor yanıt incelenerek değerlendirildi. Fetus çıktıktan sonra kan gazı analizi için arteriyel ve venöz kordon kan örnekleri alındı ve pH, Pa02, PaC02, HC03, 02Sat, 02Ct ve BE-ECF değerleri ölçüldü. Fetusun 1. ve 5. dak APGAR skorlan ile doğum ağırlığı kayıt edildi. Olgulann yaş, vücut ağırlığı, gebelik süresi ve ASA risk gruplanna göre dağılımı açısından gruplar arasında anlamlı farklılık gözlenmedi.46 Olguların motor yanıt maksimal deprese oluncaya kadar geçen süre ortalamaları karşılaştırıldığında; P-R grubu (90.00±23.30 sn), P-S (48.42±18.64 sn) ve T-S (57.50±16.53 sn) grupları ile ve T-R grubu (107.33±40.08 sn), P-S (48.42±18.64 sn) ve T-S (57.50U6.53 sn) grupları ile anlamlı olarak farklı idi (p

ÖZET Son yıllarda kısa etki süreli ve birikici olmayan intravenöz anesteziklerin klinik uyugulamaya girişi ve înhalasyon anestezikleri ile çalışma ortamının kirlenmesinin öneminin giderek artması, bu ajanların potansiyel hepatotoksik kabul edilmesi minor veya ayaktan cerrahi girişimler yanında major cerrahi girişimlerde de bu tekniğin kullanımını yaygınlaştırmıştır. Çalışmamızda elektif abdominal histerektomi planlanan ASA 1-2 grubu toplam 33 hasta, propofol-alfentanil grubu (n=17) ve izofluran grubu (n=16) olmak üzere tesadüfi olarak 2'ye ayrılmış, premedikasyon için 1 gece önce ve operasyondan 2 saat önce 1 0mg P.O. Diazepam verilmiştir. Propofol grubunun indüksiyonunda 20>g/kg alfentanil, 2mg/kg propofol, 0.1mg/kg vekronyum; izofluran grubunun indüksiyonunda ise 2,5 mg/kg propofol, 0.1 mg/kg vekuronyum verildikten 2-2.5 dk. sonra orotrokeal entübasyon yapılmış, her iki grupta da ventilasyon N 20 + 02 (%65-35) karışımı ile ET CO 2 33- 35 mmHg olacak şekilde otomatik ventilatörle sağlanmıştır. Daha sonra anestezi idamesi propofol grubunda; propofol (1 Omg/kg/saat 30 dk sonrası yarı doza inilerek hasta gereksinimine göre titre edilerek ve alfentanil (40-50 [xg/kg bolus sonrası 40-50 ng/kg/saat) infüzyonları ile sağlanmıştır. Gerektiğinde ek alfentanile bolus dozları verilmiştir. İzofluran grubunda ise izofluran başlangıçta %2-2,5 volüm, daha sonra %0,6 - 1,5 volümde hasta gereksinimlerine göre titre edilerek verilmiştir. Ameliyat bitiminden yaklaşık 1 5-20 dakika önce alfentanil infüzyonu, cilt sütürleri başlandığında ise propofol izofluran / N 20 verimi sonlandırılmıştır. Operasyon sonunda hastanın indüksiyon, insizyon, uterus manuplasyonu ve derlenme dönemlerinde hemodinamik parametreleri, ilaç gereksinimleri ve derleme zamanları kaydedilerek, değerlendirilmiştir. Bulguların istatistiksel analizi eşleşmiş ve eşleşmemiş t-testi kullanılarak yapılmış, p < 0.05 olduğunda farklar anlamlı kabul edilmiştir. Sonuçta : Propofol - alfentanil sürekli infüzyonları ile sağlanan intravenöz anestezinin yumuşak bir indüksiyon sağlaması, kolay kontrol edilebilir oluşu, hızlı ve sorunsuz bir derlenme sağlaması ile izofluran uygulanması ile sağlanan inhalasyon anestezisine iyi bir alternatif olduğu, ortamı kirletmemesi ve kısa aralıklarla tekrarlanabilir oluşu ile de daha avantajlı olabileceği kanısına varılmıştır. 55 63