Search

Objectives: This study aimed to formulate D2T (difficult to treat) criteria for axial spondyloarthritis (AxSpA) patients and identify the prevalence of D2T patients and their characteristics. Patients and methods: The cross-sectional study was conducted with 166 AxSpA patients (93 males, 73 females; mean age: 47.1±12.9 years; range, 19 to 78 years) between February 2023 and March 2023. The criteria were based on patients treated according to the European Alliance of Associations for Rheumatology (EULAR) recommendations for AxSpA. Entry criteria were treatment failure to ≥2 biological/targeted synthetic disease-modifying antirheumatic drugs with two different mechanisms of action or ≥3 biological/targeted synthetic disease-modifying antirheumatic drugs. Potential preliminary factors for D2T criteria were analyzed, and the characteristics of the subjects matching D2T criteria were compared with those of others. Results: One hundred forty-two ankylosing spondylitis patients and 24 nonradiographic AxSpA patients were included in the study. The rate of fulfilling the D2T criteria was 22.9% (n=38) among AxsPA patients treated with biological agents. The potential D2T criteria were met by 23.2% of ankylosing spondylitis and 20.8% of nonradiographic AxSpA patients. Baseline characteristics, such as sex, age, diagnosis age, occupation, and education, of D2T patients were not statistically different from other patients. The prevalence of fibromyalgia was higher in D2T patients (p<0.001). Disease activity indices and acute phase response indicators were higher and quality of life was worse in D2T patients. Conclusion: There was a considerable amount of AxSpA patients fulfilling the D2T criteria despite new and effective treatment agents. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Background: The aim of this study is to determine the risk of cancer in patients with primary Sjögren syndrome (pSS) from a single center in Turkey. Methods: Clinical data of the subjects with pSS were retrospectively analyzed. The incidence of cancer for general population was obtained from GLOBOCAN 2018. Age- and sex-specific standardized incidence ratios (SIR) of solid and hematological cancers were calculated compared with the general population. Results: Four hundred thirty patients with pSS were included in the study. The majority of the patients were female (n = 396, 92.1%), and the mean age was 58.6 ± 12.0 years. Thirty-four patients (7.9 %) were diagnosed with cancer (26 solid and 8 hematological) during follow-up. The SIR for all cancers was 2.45 (95% CI, 1.625-3.275). The SIR was 2.42 (95% CI, 1.542-3.298) for solid cancers and 8.42 (95% CI, 2.394 - 14.446) for hematological cancers. The most diagnosed malignancies were breast cancer (n = 6), ovarian cancer (n = 6), and non-Hodgkin lymphoma (NHL) (n = 4). There was an increased risk for ovarian cancer (SIR 12.76, 95% CI, 2.545-22.975). The SIR values were 2.08 (95% CI, 0.419-3.741) and 10.81 (95% CI, 0.216-21.404) for breast cancer and NHL, respectively. Conclusion: The risk of hematological and solid cancers was higher in the patients with pSS when compared to general population. In our pSS cohort, the risk for ovarian cancer was found to be increased, which has not been previously reported in the literature. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Turkish Society for Rheumatology is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Primer vaskülit benzerleri: HBV ve HCV gibi kronik enfeksiyonlar sekonder vaskülite neden olabilirken, tüberküloz, sfiliz, HIV ve infektif endokardit (İE) gibi bazı enfeksiyonlar vaskülit özelliklerini taklit ederek yanlış tanıya neden olabilmektedirler. • Tüberküloz aortiti Tüberküloz aortiti, aktif tüberkülozun nadir fakat morbid bir komplikasyonudur. Vaskülit mycobacterium tuberculosisin hematojen yayılımı veya lenfadenitin damar duvarı komşuluğu sonucunda gelişmektedir. TB aortitine bağlı gerçek anevrizma ve bağlı olarak MA'lar gelişebilmektedir. MA'ların en önemli ayırt edici özellikleri, ağırlıklı olarak arterlerin çatallanma kısımlarında oluşmalarıdır. • Küçük damar vasküliti benzerleri İE, vaskülite benzer şekilde, konstitüsyonel semptomlar ile presente olup, ESR ve CRP yüksekliği, hipokomplementemi ve çoklu organ hasarına neden olabilmektedir. İE'de ateş, halsizlik, kilo kaybı gibi konstitüsyonel semptomlar olabileceği gibi, peteşi, purpura ve glomerülonefrit gibi vaskülit benzeri belirtiler de görülebilmektedir. Yapılan çalışmalarda, İE'li hastaların önemli bir kısmında (%18-33) ANCA pozitifliğinin bulunabileceği gösterilmiştir. Yapılan bir literatür taramasında, ANCA (+) olan 182 İE hastasının %9'unda cANCA/PR3, %11'inde pANCA/MPO ve %8'inde her 2 ANCA birlikte pozitif olarak saptanmıştır. Bu nedenle, İE özellikle ANCA (+) olarak tespit edildiğinde, ANCA ile ilişkili vaskülit olarak yanlış tanı konulabilmektedir. aort daralması olguları bildirilmesine rağmen, esas olarak en sık görülen komplikasyon psödoanevrizmadır. • Sfilitik aortit Komplike olmayan sifilitik aortit, kardiyovasküler sifilizin en yaygın (%70-80) belirtisidir ve bu hastaların %10'unda fuziform veya sakküler aort anevrizması, aort kapak yetersizliği ve koroner ostium stenozu gelişir. En sık çıkan torasik aorta (%50) tutulurken, arcus aorta (%35) ve inen aorta segmenti (%15) daha az tutulmaktadır. • İnfektif endokardit ve mikotik anevrizmalar İE ve mikotik anevrizmalar (MA), benzer multisistemik ve ilerleyici semptomlar nedeniyle primer vasküliti taklit edebilir ve deneyimli klinisyenleri bile şaşırtabilir. İE'de nadir bir komplikasyonu olarak, arteriyel vaza vazoruma septik embolizasyon sonucunda gelişen hipoperfüzyona bağlı beslenme bozukluğu ve duvar zayıflığına. İE dışında mycobacterium tuberculosis (%0-44), kronik HBV ve parvovirüs B19 gibi diğer enfeksiyonlarda da ANCA pozitifliği gelişebilmektedir. Romatoit artrit benzeri enfeksiyonlar: Birçok bakteriyel, mikobakteriyel ve viral enfeksiyon sıklıkla artralji ve artrit dahil olmak üzere kas-iskelet sistemi belirtileri ile ortaya çıkar. Bunlar: 1. Viral enfeksiyonlar: - Parvovirüs B19 - Hepatit B - Hepatit C - HIV - Coxsackie virüsü, Epstein-Barr virüsü, kızamık, kabakulak ve kızamıkçık virüsü 2. Mikobakteriyel enfeksiyonlar - Poncet hastalığı - Tüberküler septik artrit - Mycobacterium laprae 3. Diğerleri - Bruselloz - Lyme artriti. Viral enfeksiyonlar, dünya çapında akut artritin yaklaşık %1'inden sorumludur. Parvovirüs B19, hepatit ve çeşitli alfa virüsleri viral artritin en yaygın nedenleri arasındadır. Parvovirüs B19 enfeksiyonunda eklem tutulumu tipik olarak aditif ve simetrik olup, RA'ya benzer olarak bilek ve interfalangeal eklemler gibi küçük eklemleri tutar. Bununla birlikte sinovit ve eklem efüzyonu nadiren gelişir. Genellikle kendi kendini sınırlar ancak bazen birkaç aya kadar sürebilir ve tek başına NSAİİ ile tedavi edilebilir. Hepatit B (+) olan hastalar, hem akut enfeksiyonun prodromal fazında hem de kronik enfeksiyonda eklem ağrısı semptomları yaşarlar. Akut enfeksiyonun prodromal fazında RA'ya benzer şekilde el, diz ve bilek eklemlerini içeren simetrik artrit ortaya çıkabilir. Hastaların %25'inde RF pozitif iken, %40'ında kompleman seviyelerinde düşme görülür. Ateş, döküntü, halsizlik, miyalji ve transaminaz yüksekliği (AST, ALT) hepatit B ile ilişkili artriti düşündürebilir. Kronik HBV enfeksiyonu olan hastaların yaklaşık dörtte birinde eklem semptomları mevcuttur, ancak sinovit nadirdir. Akut HCV enfeksiyonu olan hastaların yaklaşık yarısı ve kronik HCV enfeksiyonu olan hastaların %5'inde HCV enfeksiyonuna bağlı artrit gelişebilmektedir. Bu hastaların çoğu, RA'ya benzer olarak küçük el ve ayak eklemlerini içeren poliartiküler artrit geliştirirken, bazılarında ise alt ekstremitelerde büyük eklemleri tutan oligoartiküler artrit gelişir. Hastalık RA'ya göre daha hafif seyirli olup, genellikle kendi kendini sınırlar. Bruselloz dünya çapında en yaygın zoonotik hastalıklardan biridir. Bir meta-analizde sırasıyla %65 ve %26 hastada artralji ve artrit saptanmıştır. Hindistan'da yapılan bir çalışmada, hastaların yaklaşık yarısında sakroiliit ve hastaların %17'sinde poliartrit saptanmıştır. Bu nedenle brusellosize RA olarak yanlış tanı konulabilmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Aksiyel spondiloartrit (AxSpA) hastalarında enflamatuvar tipte, nosiseptif orijinli kronik bel ağrısı vardır. Bazı hastalarda nöropatik ağrı (NeP) komponentinin olduğu ve yüksek hastalık aktivasyon skorları ile ilişkisi olduğu iddia edilmektedir. Tezimiz, NeP'in tedavi yanıtını değerlendirmede bir faktör olduğu ve birden çok biyolojik ilaç değişimine neden olabileceğidir. Bu çalışmada, biyolojik ilaç kullanan AS ve nr-AxSPA hastalarında NeP komponentinin varlığını, hastalık aktivasyon skorları ve biyolojik ilaç değişim kararları ile ilişkisini ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Yöntem: Tek merkezde, en az 6 aydır biyolojik tedavi alan, >18 yaş üzeri AS ve nr-AxSPA hastalarında PainDETECT anket skalası ile NeP varlığı kesitsel olarak değerlendirilmiştir. NeP ile hastalık aktivite skorları, enflamasyon belirteçleri, yaşam kalitesi indeksleri ve biyolojik ilaç değişimleri arasındaki ilişkiler analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 150 AS ve 25 nr-AxSpA, toplam 175 AxSpA hastası alındı. PainDETECT anket sonuçlarına göre hastaların %41,7'sinde NeP vardı. Kadın hastalarda NeP daha yaygındı (p=0,009). PainDETECT skorları hastalık aktivite skorları (BASDAI, BASFI, ASDAS-CRP, ASDAS-Sedim ve HAQ) ile pozitif korelasyonlar gösterirken, enflamasyon belirteçleriyle (ESR, CRP) ilişkisi yoktu. =3 biyolojik ajan değişimi olan hastalarda NeP sıklığı istatistiksel olarak belirgin yüksekti (p=0,007). Primer veya sekonder yanıtsızlık nedeniyle ilaç değişimi kararı verilen hastalarda painDETECT skorları diğer hastalardan daha yüksekti ve NeP varlığı daha fazlaydı (p=0,028). Sonuç: AxSpA hastalarında NeP tahmin edilenden fazladır ve hastalık aktivite indekslerini etkilemektedir. NeP biyolojik ilaçlara tedavi yanıtını değerlendirmede yanıltıcı bir faktör olabilir. Primer veya sekonder yanıtsızlık gözlenen AS ve nr-AxSpA hastalarında, biyolojik tedavi değişikliği kararı vermeden önce Nep varlığı araştırılmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Psoriatik artrit (PsA), psoriatik deri lezyonları ve eklem tutulumu ile birlikte sistemik organ tutulumları yapabilen bir hastalıktır. Akciğer lezyonları başta bağ dokusu hastalıkları olmak üzere birçok romatolojik enflamatuvar hastalıkta sıklıkla görülmektedir. PsA'da hastalık patogenezindeki enflamatuvar süreçler ve tedavide kullanılan ilaçlara sekonder akciğer lezyonlarının gelişmesi olasıdır. Amaç: Bu çalışmada PsA hastalarında akciğer lezyonlarının sıklığı ve paternlerini tanımlamak amaçlanmıştır. Yöntem: CASPAR tanı kriterlerine göre PsA tanısı alan 247 hastanın demografik verileri, klinik bulguları, komorbiditeleri, pulmoner semptom ve görüntülemeleri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Analizler için verileri yeterli olan 247 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 155'i (%62,8) kadın, 92'si (%37,2) erkek idi. Hastaların genel yaş ortalaması 52,04±12,6 yıldı. Yirmi beş hastada (%10,1) tomografi ile ortaya konulmuş en az bir pulmoner lezyon mevcuttu. Yirmi bir hastada (%8,5) pulmoner nodül, 15 hastada (%6,1) havayolu lezyonu [8 amfizem (%3,2), 7 bronşit (%2,9)], 9 hastada (%3,6) interstisyel akciğer hastalığı (İAH) izlendi. Apikal fibrosiz olan hasta yoktu. İAH paternleri; 3 hastada (%1,2) non-spesifik interstisyel pnömoni (NSIP), 2 hastada (%0,8) kriptojenik organize pnömoni (KOP), 2 hastada (%0,8) usual intestisyel pnömoni (UİP), 2 hasta (%0,8) sınıflandırılamayan tip olarak kategorize edildi. İAH saptanan hastalarda yaş ortalaması daha yüksekti (p=0,007). İAH erkek cinsiyet (p=0,010), sigara öyküsü (p=0,012) ve hidroksiklorokin kullanan hasta grubunda (p=0,028) daha sık olduğu görüldü. Sonuç: PsA tanısı ile izlenen hastaların yaklaşık %10'unda en az bir akciğer lezyonu, %3,6'sında İAH tespit edilmiştir. İAH sıklığı diğer romatolojik hastalık grubu olan bağ dokusu hastalıklarından düşük, tutulum paternleri itibari ile ankilozan spondilitten farklılıkla göstermektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]