Search

Research has shown that plants have developed two general strategies for dealing with soil conditions with low phosphorus (P) content: Strategy 1 - focuses on improving or preserving P use, while Strategy 2 - aims to increase P uptake. This study was carried out in 2 stages, under greenhouse and field conditions. In the greenhouse experiment where 12 bread wheat varieties grown widely in the Central Anatolia Region were used as a material, the effects of phosphorus (0 and 50 mg P kg-1) and microbial applications (BAC, AMF and BAC + AMF) were examined in order to determine the Phosphorus Acquisition Efficiency (PAE) of the cultivars. Field trials were conducted with Tosunbey with the highest PAE (24.9%) and Bayraktar 2000 with the lowest PAE (7.8%). In the field trial, the effect of phosphorus applications (0, 20, 40, and 80 kg P2O5 ha-1) on grain yield (Tosunbey and Bayraktar 2000: p, Araştırmalar, bitkilerin düşük fosfor (P) içeriğine sahip toprak koşullarıyla başa çıkmak için iki genel strateji geliştirdiğini göstermiştir: Strateji 1 - fosfor kullanımını iyileştirmeye veya korumaya odaklanırken, Strateji 2 - fosfor alımını artırmayı hedeflemektedir. Bu çalışma sera ve tarla şartlarında olmak üzere 2 aşamada yürütülmüştür. Orta Anadolu Bölgesi'nde yaygın olarak yetiştirilen 12 adet ekmeklik buğday çeşidinin materyal olarak kullanıldığı sera denemesinde çeşitlerin Fosfor Alım Etkinliğini (PAE) belirlemek amacıyla fosfor (0 ve 50 mg P kg-1) ve mikrobiyal uygulamalarının (BAC, AMF ve BAC+AMF) etkileri incelenmiştir. En yüksek PAE (%24.9) sahip Tosunbey ve en düşük PAE (%7.8) sahip Bayraktar 2000 çeşitleri ile tarla denemesi yürütülmüştür. Tarla denemesinde fosfor uygulamalarının (0, 20, 40, ve 80 P2O5 ha-1) düşük ve yüksek PAE sahip buğday çeşitlerinin tane verimi (Tosunbey ve Bayraktar 2000: p

Bu çalışma, popülasyon ıslahı sonucu geliştirilmiş mısır hat ve hibrit çeşide ait tohumlarda Arbusküler Mikorizal Mantar (AMF) birlikteliğini nasıl etkilediğini belirlemek için yapılmıştır. Çalışmada yerel popülasyon at dişi mısır çeşidi (G1, G2, G3) ve aynı çeşidin hibrit tohumu (G4) kullanılmıştır. Çalışma sera koşullarında 2 farklı fosfor dozu (0-100 mg kg-1, MAP gübresinden), 2 farklı mikoriza uygulaması (+AMF sporu, -AMF sporu, Shubhodaya ticari mikrobiyal gübreden), 4 farklı mısır tohumu (G1, G2, G3, G4) kullanılarak, 3 tekerrürlü olacak şekilde toplam 48 saksı ile Tesadüf Parselleri Deneme Desenine göre yürütülmüştür. Bu çalışmada mısır saf hat ve hibrit mısır çeşidinde tohumlar arasındaki mikorizal bağımlılığın farklılığı ortaya konulmuştur. Ayrıca bu farklılıkta AMF spor aşılaması ve fosforlu gübre uygulamasının etkisi belirlenmiştir. Çalışmanın sonunda, bitki boyu, üst yaş ve kuru ağırlıkları ile P, K, Ca da en yüksek değerler AMF spor aşılaması yapılan, fosforlu gübrenin 100 mg kg-1 dozunda uygulandığı G3 mısır çeşidinde elde edilmiştir. Bitki mikro besin elementlerinde ise en yüksek değerler AMF spor aşılamasının yapılmadığı G4 mısır çeşidinde elde edilmiştir. Yine bitki kökünde en yüksek yaş-kuru ağırlık değeri, kök mikorizal infeksiyon oranı ve iz element değerleri AMF spor aşılaması yapılan, fosforlu gübrenin 100 mg kg-1 dozunda uygulandığı G3 mısır çeşidinde elde edilmiştir. Çalışmadaki parametreler üzerinde AMF spor aşılaması, fosforlu gübre ve mısır çeşitlerinin etkisi istatistiksel olarak bazı parametrelerde önemli (P, This study was carried out to determine how the association of Arbuscular Mycorrhizal Fungus (AMF) in the seeds of the corn line and hybrid varieties developed as a result of population breeding are affected. In the study, the local population corn variety (G1, G2, G3) and the hybrid seed of the same cultivar (G4) were used. The study was carried out under greenhouse conditions and designed in line with a randomized plot design in 3 replicates with a total of 48 pots by using 2 different phosphorus doses (0-100 mg kg -1 , from MAP fertilizer), 2 different mycorrhiza applications (+AMF spore and -AMF spore from commercial microbial fertilizer to Shubhoda) and 4 different corn seeds (G1, G2, G3, G4). In this study, the difference of mycorrhizal dependence between seeds in pure line and hybrid corn varieties has been demonstrated. In addition, the effect of AMF spore inoculation and phosphorus fertilizer application on this difference was determined. At the end of the study, the highest values in plant height, above-ground fresh and dry matter along with P, K and Ca content were obtained in G3 maize variety in which AMF spore inoculation and phosphorus fertilizer at a dose of 100 mg kg -1 were applied. In terms of plant micronutrients, the highest values were obtained in G4 maize cultivar in which AMF spore inoculation was not applied. Additionally, the highest fresh-dry matter value of the plant root, root mycorrhizal inoculation rate and trace element values were obtained in the G3 corn variety, where AMF spore inoculation and phosphorus fertilizer at a dose of 100 mg kg -1 were applied. The effect of AMF spore inoculation, phosphorus fertilizer and corn varieties on the parameters of the study was found to be statistically significant in some parameters (P, Bu tez çalışması BAP tarafından 19201067 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, kireçli ve bazik reaksiyonlu bir toprakta 2 farklı formda (MAP-H2PO4- ve DAP-HPO4=) ve artan miktarlarda uygulanan fosfor, elementel (toz) kükürt ve K-Humat uygulamalarının ekmeklik buğday bitkisinin fosfor alım etkinliği üzerine etkilerini belirlemek için sera ve tarla koşullarında yürütülmüştür. Bu amaçla Bayraktar 2000 ekmeklik buğday çeşidine sera denemesinde bitkinin fosfor alım etkinliklerini belirlemek için saksılara fosfor (0, 30, 60 ve 90 mg P2O5 kg-1) ve K-Humat (0, 200 ve 400 mg HA kg-1) uygulanmıştır. Deneme tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuş ve yürütülmüştür. Serada elde edilen bulgulara göre primer ortofosfat (H2PO4-) formunda fosfor uygulanmaları ile en yüksek PAE, PFE ve PGAO uygulamalara bağlı olarak değişmekle birlikte sırasıyla 1 kg toprağa 30 mg P2O5 (P30), K-Humat uygulanmadığında sadece 1 kg toprağa 30 mg P2O5 (P30*HA0) veya sadece 90 mg P2O5 (P90*HA0), 1 kg toprağa 30 mg P2O5 ile birlikte 400 mg K-Humat (P30*HA400) uygulamaları ile elde edilmiştir. Sekonder ortofosfat (HPO4--) formunda fosfor uygulanmaları ile en yüksek PAE ve PFE 1 kg toprağa 30 mg P2O5 ile birlikte 400 mg K-Humat (P30*HA400) uygulamaları ile belirlenirken PGAO 1 kg toprağa K-Humat uygulanmadığında 90 mg P2O5 (P90) uygulaması ile elde edilmiştir. Tarla denemeleri Bahri Dağdaş Uluslararası Tarımsal Araştırma Enstitüsü deneme alanında tesadüf bloklarında üç faktörlü faktöriyel deneme desenine göre 4 tekerrürlü olarak kurulmuş ve yürütülmüştür. Bayraktar 2000 ekmeklik buğday bitkisinin fosfor alım etkinliklerini belirlemek için fosfor (0, 4 ve 8 kg), kükürt (0 ve112.5 kg S da-1) ve K-Humat (0 ve 1.2 kg HA da-1) uygulanmıştır. Tarla koşullarında elde edilen bulgulara göre primer ortofosfat (H2PO4-) formunda fosfor uygulanmaları ile en yüksek PAE ve PFE uygulamalara bağlı olarak değişmekle birlikte en fazla dekara 4 kg P2O5, 112.5 kg S ve 1.2 kg K-Humat uygulamaları ile elde edilmiştir. PGAO ise dekara 4 kg P2O5 uygulaması ile belirlenmiştir. Sekonder ortofosfat (HPO4--) formunda fosfor uygulanmaları ile en yüksek PAE dekara 4 kg P2O, veya 1.2 kg K-Humat uygulamaları ile bulunurken, PPE 8 kg P2O5 veya 1.2 kg K-Humat uygulamaları ile bulunmuştur. En fazla PGAO ise dekara 4 kg P2O5 uygulaması ile belirlenmiştir., This study was carried out in a greenhouse and field conditions to determine the effects of increasing phosphorus, elemental (powder) sulfur, and K-Humat applications when phosphorus applied in 2 different forms (MAP-H2PO4- and DAP-HPO4=) on the phosphorus uptake efficiency of bread wheat in a calcareous and basic reaction soil. For this purpose, phosphorus (0, 30, 60, and 90 mg P2O5 kg-1) and K-Humat (0, 200, and 400 mg HA kg-1) were applied to Bayraktar 2000 bread wheat variety to determine the phosphorus uptake efficiency of the plant in the greenhouse experiment. The greenhouse experiments were established according to Completely Randomized Design within three replications. According to the results obtained in the greenhouse, the application of phosphorus in the form of primary orthophosphate (H2PO4-), the highest varies of the APUE, PPUE, and ARPUE determined on the application 30 mg P2O5 (P30) without K-Humat application to 1 kg of soil (P30*HA0), only 30 mg P2O5 (P30*HA0)or 90 mg P2O5 without K-Humat application to 1 kg of soil, and 30 mg P2O5 (P30) with 400 mg K-Humat application (P30*HA400) to 1 kg of soil respectively. Besides that, the highest APUE and PPUE are determined by the applications of 30 mg P2O5 with 400 mg K-Humate (P30*HA400) together to 1 kg of soil with the application of phosphorus in the form of secondary orthophosphate (HPO4--), while the highest ARPUE determined by 90 mg P2O5 (P90) without K-Humate application to 1 kg soil. Also, in the field experiments were established and carried out in the experimental area of Bahri Dağdaş International Agricultural Research Institute according to a three-factor factorial Randomized Complete Block Design in 4 replications. Phosphorus (0, 4, and 8 kg P2O5 da-1), sulfur (0 and 112.5 kg S da-1), and K-Humat (0 and 1.2 kg HA da-1) were applied on the soil to determine the effects of applications of them on the phosphorus uptake efficiency of Bayraktar 2000 bread wheat plant. According to the results obtained in dry field conditions, the phosphorus application in the form of primary orthophosphate (H2PO4-) with kükürt and K-Humat applications, the highest rate APUE and PPUE values obtained with 4 kg P2O5, 112.5 kg S, and 1.2 kg K-Humat applications per decare. Also, the ARPUE was determined by application of 4 kg P2O5 per decare. While with phosphor applications in the form of secondary orthophosphate (HPO4--), the highest APUE was found with 4 kg P2O5, or 1.2 kg K-Humat applications per decare, PPUE was found with 8 kg P2O5, or 1.2 kg K-Humat applications. Also, the highest ARPUE was determined by the application of 4 kg P2O5 per decare., Bu tez çalışması S.Ü. BAP Koordinatörlüğü tarafından 18201093 nolu proje ile desteklenmiştir

Bu araştırma, farklı fosfor miktarı (0, 2, 4 kg P2O5/da) ve bakteri uygulamalarının susamın (Sesamum indicum L.) verim ve verim bileşenlerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma Konya ekolojik koşullarında Selçuk Üniversitesi Akören Ali Rıza Ercan Meslek Yüksekokulu deneme sahasında tesadüf blokları deneme deseninde 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Tarla denemelerinin yürütülmesi esnasında verim (19.75-45.54 kg/da), bitki boyu (36.65-51.92 cm), biyomas (404.21-671.03 g); kök boyu (11.61-15.33 cm), dal sayısı (2.83-5.22 adet), kapsül sayısı (23.33-45.17 adet/bitki), kapsülde tane sayısı (48.42-76.00 adet), bin tane ağırlığı (2.38-2.86 g) ve toprakta fosfor (26.7-59.3 mg P/kg) düzeyleri belirlenmiştir. Toprağa Bacillus sp. # 189 ve fosfor dozları uygulama çalışmasında istatistiki olarak bakteri uygulamasının toprakta fosfor içeriğine, bitki boyuna, bitkide kapsül sayısına, biyomas ve verime P, This research was carried out to determine the effects of different phosphorus amounts (0, 20, 40 kg P2O5 ha-1) and bacteria application on the yield components of sesame (Sesamum indicum L.). The research was carried out in the Akören Vocational School trial site under Konya ecological conditions in a randomized block design with 4 repetitions. During the field trials, yield, plant height, biomass, root length, number of branches, number of capsules, number of seeds in capsule, thousand grain weight, phosphorus values in the soil and plant were determined. During the field trials, yield (197.5-455.4 kg ha-1), plant height (36.65-51.92 cm), biomass (404.21-671.03 g); root length (11.61-15.33 cm), number of branches (2.83-5.22 pieces), number of capsules (23.33-45.17 pieces), the number of grains in the capsule (48.42-76.00 pieces), thousand grain weight (2.38-2.86 g) and the phosphorus values in the soil (26.7-59.3 mg P kg-1) were determined. In the application of Bacillus sp.# 189 and phosphorus doses to the soil, it was found that the application of bacteria was statistically significant on the phosphorus content in the soil, plant height, the number of capsules in the plant, biomass and yield at P

Elevation is an important factor affecting the climate and plays an important role in controlling rates of weathering and soil formation. Turkey is a country characterized different elevations, regardless of the type of climate, climatic features in mountainous areas, especially high mountainous regions, vary widely according to their environment. For this purpose, four representative profiles were dug at different elevations. The transect of four soils formed in elevation from 1139 to 1809 m, and soil samples were taken from each horizon for morphological, chemical, physical, geochemical and mineralogical analyzes. The index of soil Chemical Alteration Index (CIA), Chemical Weathering Index (CIW), Parker Weathering Index (WIP), Plagioclase Alteration Index (PIA), The Mineralogical Index of Alteration (MIA), Mass balance, A-CN-K diagrams, some genetic ratios and mineralogical characteristics are used to compare the pedogenic processes for the climate depending on different elevations. Climosequene attributes significantly affected Soil Taxonomic Classes. More developed soils were formed at lower elevations of 1139 m with higher water availability, where the soils were classified as Typic Rhodoxeralfs (PI), at an elevation of 1267 m classified as Lithic Haploxeralfs (PII), at an elevation of 1633 m classified as Typic Calcixerepts (PIII), while less developed soils classified as Typic Xerorthents (PIV) were formed at higher elevation of 1809 m. Soil classification was done carried out according to Soil Taxonomy (USDA, 2014). According to the results not needed, soil pH, soil EC, cation exchange capacity and exchangeable cations decreased with increasing elevation. At low altitudes, the operations of melanization, brunification and argilluviation prevail, increased the thickness of the horizon B, the amount of clay and Fed ratio increased with increasing the weathering degree while the CaCO3 ratio and the bulk density decreased at the same altitudes. Our results show that the rate of chemical weathering of CIA, CIW, PIA and MIA indicators decrease with the increase in elevation. In contrast, WIP value increased at higher altitudes. On the other hand, the low negative Eu/Eu* ratio for the values of all the soil profiles studied was found to be related to the intensity of the increased weathering. In this context, the significant differentiation was found between the spider diagrams depending on the altitudes. The A-CN-K diagram exhibited, in low altitudes of approach the A apex more than the other soil elevations, suggesting that composition of weathered soils more easily influenced by quantity the availability and flux of water through the soil and in addition to the precipitation, resulting of the climate differences by the difference in altitudes. According to the results of the mass balance that positive values of PI (at the lower altitudes), was due to elements transfer from the high elevation to the low elevation of the water inflow for cations enrichment. The difference of clay minerals in the soil profiles showed that altitude differentiation affect mineralogical differentiation. As a result, the variability of climatic factors depending on the elevation in the region have been effective enough to the effect on soil-forming, and the increase in precipitation due to the elevation between the profiles has caused intense weathering and intensive leaching, the resulting from availability and flux of water through the soil is the primary factor in weathering intensity and it has a decisive role in the transformation of clay minerals sufficient to differentiate the profiles. This study indicated that soil properties and processes were strongly related to elevation and climatic conditions, both of which determine the leaching regime and weathering rates. This suggests that shifts in climate produces appreciable changes in different types of soils., Yükseklik iklimi etkileyen önemli bir faktör olup, toprak oluşum ve ayrışma oranları üzerinde önemli bir rol oynamaktadır. Türkiye, farklı yüksekliklere sahip bir ülkedir. İklim türünden bağımsız olarak, dağlık bölgelerdeki, özellikle de farklı yükseklikteki dağlık bölgelerdeki iklimsel özellikler, ortamlarına göre geniş ölçüde değişiklik gösterirler. Bu nedenle, yüksekliğin toprak oluşum ve ayrışma oranlarına etkilerini belirlemek için farklı yüksekliklerde dört farklı temsili toprak profil incelenmiştir. Çalışma alanında yükseklikler 1139 m ile 1809 m arasında olup, dört profilden yükseklik boyunca morfolojik, kimyasal, fiziksel, jeokimyasal ve mineralojik analizler için her horizondan toprak örnekleri alınmıştır. Toprak kimyasal alterasyon indeksi (CIA), Kimyasal Ayrışma İndeksi (CIW), Parker Ayrışma İndeksi (WIP), Plajiyoklas Alterasyon İndeksi (PIA), Mineralojik Alterasyon İndeksi (MIA), Kütle dengesi, A- CN-K diyagramları, bazı kökensel oranlar ve mineralojik özellikler farklı yükselmelere bağlı olarak iklimdeki pedojenik süreçleri karşılaştırmak için kullanılmıştır. Ardışık iklim özellikleri, toprak taksonomik sınıflarını önemli ölçüde etkilemiştir. Daha fazla gelişmiş topraklar, daha yüksek su mevcudiyeti ile 1139 m'lik daha alçak yükseltilerde oluşturulmuş Typic Rhodoxeralfs (PI) topraklar, 1267 m irtifada Lithic Haploxeralfs (PII) olarak, 1633 m irtifada Typic Calcixerepts (PIII) olarak sınıflandırılan 1633 m irtifada, olarak sınıflandırılmıştır. 1809 m yükseklikte daha az gelişmiş topraklar oluşurken Typic Xerorthents (PIV) olarak sınıflandırılmıştır (USDA, 2014). Elde edilen sonuçlara göre, yükseklik arttıkça toprak pH'sı, toprak elektriki iletkenliği (EC), katyon değişim kapasitesi ve değiştirilebilir katyonlar azalmıştır. Düşük yüksekliklerde melanizasyon, brunifikasyon ve argilluviasyon olayları hakim iken B horizonunun kalınlığı artmış, ayrışma oranları arttıkça kil miktarı ve Fed oranı da artmıştır. Mineral horizonlarının hacim ağırlığı ve CaCO3 içerikleri düşük irtifalarda azalmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, irtifanın azalmasıyla CIA, CIW, PIA ve MIA indeksleri ile birlikte kimyasal ayrışma oranının arttığı görülmüştür. Tersi durumda ise irtifanın artması ile WIP artmıştır. Öte yandan, incelenen tüm toprak profillerinin değerleri için düşük negatif Eu/Eu* oranının, artan ayrışma yoğunluğu ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Bu bağlamda, irtifalara bağlı olarak spider diyagramları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. A-CN-K diyagramı, yaklaşımın düşük irtifalarında A apeksini diğer toprak yüksekliklerinden daha fazla sergilmiş, bu ayrışmış toprakların bileşiminin, topraktaki ve yağışa ek olarak suyun mevcudiyetinin ve akısının miktarından daha kolay etkilendiğini ve iklim farklılıklarının yükseklik farkından kaynaklandığını düşündürmektedir. Kütle dengesinin sonuçlarına göre, PI'in pozitif değerleri (daha düşük irtifalarda) ise, katyonların zenginleşmesi için su ile yukardan aşağıya elemanların taşınmasından kaynaklanmıştır. Toprak profillerindeki kil minerallerinin farkı, irtifa farklılaşmasının mineralojik farklılaşmayı etkilediğini göstermektedir. Sonuç olarak, bölgedeki yükselti artığına bağlı olarak iklim faktörlerinin değişkenliği toprak oluşumuna özesinde etkili olmuştur ve profiller arasındaki yükselti artığına bağlı olarak yağıştaki artış yoğun ayrışma oranlarına ve yoğun yıkanmaya neden olmuştur. Bu çalışma, toprak özelliklerinin ve işlemlerinin, her ikisinin de yıkanma rejimini ve ayrışma oranlarını belirleyen yükseklik ve iklim koşullarıyla güçlü bir şekilde ilişkili olduğunu göstermiştir. Bu durum, iklimdeki değişimlerin farklı toprak türlerinde kayda değer değişiklikler ürettiğini göstermektedir.

Toprak su tutma eğrisi (TSTE) kullanılarak belirlenen toprak nem parametreleri, toprak ve su kaynaklarının yönetimi yanında toprak hidrodinamiği ile ilgili çalışmalarda önemli kaynak verilerdir. Bu parametreler toprakların çoklu değişkenleri tarafından kontrol edildiğinden, bunların tahminine yönelik çeşitli yöntemler geliştirilmiş olmakla birlikte, halen yüksek kireç içerikli topraklar için bu modellerin doğrulaması yapılmamıştır. Ayrıca kireçli topraklarda organik madde kaynağı olarak sığır gübresi (SG) ve biyokömür (BK) kullanımı durumunda ortaya çıkacak değişkenlikler ile mevcut şartlarda toprak sıkışmasının etkisi de bu modellerde tanımlanmamıştır. Bu durum büyük çoğunluğu yüksek kireç içeriğine sahip toprakların bulunduğu Konya ovasında, kısıtlı olan su kaynaklarının sürdürülebilir yönetimi açısından son derece önemlidir. Bu nedenle yapılan çalışmada kireç içerikleri birbirine yakın olan iki farklı tekstürdeki toprakların su tutma eğrileri ve nem sabiteleri üzerine farklı dozlarda SG, BK ve kireç (L) uygulamalarının iki faklı hacim ağırlığı (Pb) seviyelerinde etkileri belirlenmiştir. Bu amaçla kil ve kumlu tın tekstürdeki topraklara ağırlıkça % 0, 1, 2 ve 4 oranlarında SG ve BK, % 5, 10 ve 20 oranlarında L ilave edilip, tarla kapasitesi nem düzeyinde bir ay süreyle laboratuvar şartlarında inkübasyona bırakılmıştır. İnkübasyon sonu toprağın Pb, tane yoğunluğu (Pd), ağırlıklı ortalama çapı (AOÇ), agregat stabilitesi (AS), likit limit (LL), plastik limit (PL) ve plastiklik indisi (PI), toplam gözenekliliği (T.Göz) ve toplam makro ve mikro gözenekleri (T.Mak. ve T.Mik ), pH, elektrik iletkenlik (EC), organik karbon içeriği (OC), mineralizasyon oranı (Min.OC), toplam azot (TN) ve C: N oranı gibi bazı toprak fiziko-mekanik ve kimyasal özellikleri belirlenmiştir. Ayrıca bundan sonra killi (normal Pb1: 1.20 g cm-3 ve sıkışmış Pb2: 1.35 g cm-3) ve kumlu tın topraklar (Pb1: 1.50 g cm-3 ve Pb2: 1.70 g cm-3) 100 cm3'lük silindirlerde, iki faklı seviyede sıkıştırılmıştır. Buna göre, toprakların su tutma kapasitesi SG uygulama dozunun artması ile her iki toprakta ve her iki Pb değerlerinde de artmıştır. BK uygulamasında ise; killi toprakta Pb1'de su tutma kapasitesini artırmış, ancak Pb2'de su tutma kapasitesine etki etmemiştir. Kumlu tın toprakta ise Pb1'de etki göstermezken, Pb2'de BK uygulaması su tutma kapasitesi düşmüştür. Killi toprakta L uygulamasının, her iki Pb değerinde de su tutma üzerine etkisi görülmezken, kumlu tın toprakta sadece L20 dozunda etkili olmuş ve Pb1'de su tutma kapasitesini artırırken, sıkışmanın artması ile su tutma kapasitesi düşmüştür. Buna göre her iki tekstürdeki toprakta ve tüm uygulamalarda van Genuchten denkleminde kullanılan, en uygun ve en yüksek uyuma sahip, m parametresi m1 olarak bulunmuş (R2:0.98-1.00; NRMSE:0.20-1.42), bunu Mualem modeli olan m=1-1/n takip etmiş (R2:0.97-0.99; NRMSE:0.34-2.18), sonraki model Burdine modeli, m=1-2/n, (R2:0.95-0.99; NRMSE:0.68-39.56) ve en düşük uyuma sahip model ise Gardner modeli, m=1, (R2:0.89-0.98; NRMSE:2.40-10.66) olmuştur. TSTE sabiteleri olan doygun nem içeriği (θs) ve kalan su içeriği (θr) ölçümleri ile hesaplanan değerler arasındaki uyum yüksek çıkmış, ayrıca hava giriş değeri (1/), optimum nem içeriği (θi) ve toprak strüktürel indeksi (θIN) de yüksek doğrulukta tahmin edilmiştir., Soil moisture parameters determined using soil water retention curve (SWRC) are important data sources in the studies related to soil hydrodynamics as well as the management of soil and water resources. Since these parameters are controlled by the multi-variability of soils, various methods have been developed for their estimation, but there is still no valid model for soils with high lime content. In addition, the effects of soil compaction in existing conditions and the variations that will arise in the case of using cattle manure (SG) and biochar (BK) as the source of organic matter in a calcareous soil not defined in these models. This is extremely important in terms of sustainable management of limited water resources in the Konya plain where the majority of the soil has high lime content. For this reason, the effects of different doses of SG, BK and lime (L) applications on two levels of bulk density (Pb) were determined on the water retention curves and moisture constants of soils in two different textures, whose lime content is close to each other. For this purpose, 0, 1, 2, and 4% of SG and BK, 5, 10, and 20% of L (w/w) were added to a clay and sandy loam textured soils and then left for incubation at the field capacity in the laboratory conditions for one month. After the incubation period, some of the soil physico-mechanical and chemical properties have been determined, such as soil Pb, particle density (Pd), mean weight diameter (MWD), aggregate stability (AS), liquid limit (LL), plastic limit (PL) and plasticity index (PI), total porosity (TP), total macro and micro pores (T. Mac. and T. Mic), pH, electrical conductivity (EC), organic carbon content (OC), mineralization rate (Min. OC), total nitrogen (TN) and C: N ratio. In addition, soils were compacted in the cylinders of 100 cm3 at two different levels; clay (normal Pb1: 1.20 g cm-3 and compacted Pb2: 1.35 g cm-3) and sandy loam (Pb1: 1.50 g cm-3 and Pb2: 1.70 g cm-3). Accordingly, the water retention capacity of the soils increased in the both soils and at both Pb values with increasing SG application dose. However, BK application increased the water retention capacity in the clay soil at Pb1, but no effect detected on the water retention capacity at Pb2. In the sandy loam soil, BK application had no effect on the water retention capacity at Pb1, whereas it decreased at Pb2. While the application of L in the clay soil has no effect on the water retention capacity in the both Pb values, the sandy loam soil only affected water retention capacity at L20 dose and increased the water retention capacity at Pb1, while the water retention capacity decreased with increasing the compaction. Accordingly, in the soil of both textures and all applications, m parameter used in the van Genuchten equation found to be the most suitable and had the highest fitting was m1 (R2: 0.98-1.00; NRMSE: 0.20-1.42), followed by Mualem model with m=1-1/n (R2: 0.97-0.99; NRMSE: 0.34-2.18), then Burdine model with m = 1-2 / n (R2: 0.95-0.99; NRMSE: 0.68-39.56) and lowest fit model was the Gardner model m = 1 (R2: 0.89-0.98; NRMSE: 2.40-10.66). The fitting between the observed and predicted values of saturated moisture content (θs) and residual water content (θr) of the SWRC was high, as well as the air entry value (1/), optimum moisture content (θi) and soil structural index (θIN) were predicted with a high accuracy.

Bu çalışmada insan sağlığı açısından kritik önem taşıyan iyot uygulanarak ıspanağın (Spinacia oleracea L.) iyotça zenginleştirilmesi hedeflenmiştir. Bu kapsamda uygulanan iyot dozunun bitki gelişimi üzerindeki etkileri ve bitki iyot içerikleri belirlenmiştir. Deneme, potasyum iyodat (KIO3) kaynak seçilerek topraktan 4 farklı KIO3 dozu (0, 10, 20, 40 mg kg-1) ve yapraktan 4 farklı KIO3 dozu (%0, %0.0025, %0.005, %0.1 KIO3) olacak şekilde 6 tekerrürlü olarak sera/saksı şartlarında gerçekleştirilmiştir. Hasat işleminden sonra pişirme sonrası iyot kaybını değerlendirmek için ıspanakların bir kısmı pişirilmiş (saf su ile haşlanmış) ve pişmiş bitkiler ile pişirmede kullanılan su örneklenmiştir. Çalışmanın sonunda, gövde kuru ağırlığı, bitki boyu, yaprak boyu, yaprak eni ve iyot içeriği belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre uygulanan iyot dozlarına paralel olarak bitki iyot içeriğinin arttığı görülmüştür. Bitkide en yüksek iyot içeriği yapraktan %0.1 KIO3 uygulamasında görülmüş, buna karşın bitki boyu, yaprak boyu ve yaprak eninde kontrol grubuna oranla azalma meydana gelmiştir. Pişirilmiş bitkilerde de en yüksek iyot içeriği yapraktan %0.1 uygulamasında görülmüştür, fakat pişirme işlemine bağlı olarak çiğ bitkilere oranla iyot içeriğinin azaldığı belirlenmiştir. Pişirmede kullanılan suyun iyot içeriğine bakıldığında bitkilerden suya eser miktarda iyot geçişi olduğu belirlenmiştir ve en yüksek iyot içeriği yapraktan %0.1 uygulaması yapılan bitkilerin pişirildiği suda görülmüştür. Çalışma sonucunda, uygulanan iyot dozu arttıkça bitki dokularında hedeflenen I içeriği artışı gerçekleşirken bitkinin toprak üstü aksamında meydana gelen morfolojik gerilemenin etkisinin ortadan kaldırılması için daha detaylı iyot dozu çalışmaları yapılması gerektiği belirlenmiştir., In this study, it was aimed to enrich spinach (Spinacia oleracea L.) with iodine by applying iodine, which is critical for human health. In this context, the effects of the applied iodine dose on plant growth and plant iodine contents were determined. Potassium iodate (KIO3) source was applied as 4 different KIO3 doses from the soil (0, 10, 20, 40 mg kg-1) and 4 different KIO3 doses from the leaves (0%, 0.0025%, 0.005%, 0.1%) as a greenhouse / pot trial. To assess post-cooking iodine loss after harvesting, some of the spinach was cooked (boiled with distilled water) and cooked plant tissues and water used in cooking were sampled. At the end of the study, stem dry weight, plant height, leaf height, leaf width and iodine content were determined. According to the results, it was observed that the iodine content of the plant increased in parallel with the applied iodine dose. The highest iodine content in the plant was observed in the application of 0.1% KIO3 from the leaf, whereas the plant height, leaf height and leaf width decreased compared to the control group. The highest iodine content in the cooked plants was observed in the application of 0.1% from the leaf, but it was determined that the iodine content decreased compared to the raw plants depending on the cooking process. When the iodine content of the water used in cooking was examined, it was determined that there was a trace amount of iodine coming from the plants to the water, and the high iodine content was observed in the water that the plants were treated with 0.1% from the leaves. Based on the results of the study, it was determined that more detailed iodine dose studies should be carried out since in accordance with the iodine dose applied, morphological deterioration of the aboveground parts of the plants increased significantly while targetted I contents of the plant tissues were also enhanced., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi BAP Koordinatörlüğü tarafından 20201024 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, Konya İlinde iklim ve toprak özellikleri bakımından farklılık gösteren yörelerde sulu ve kuru şartlarda yetiştirilen ekmeklik buğdayın verim ve kalite özellikleri ile beslenme durumu ve toprakta farklı formlarda bulunan azot (NH4-N, NO3-N, NH4+NO3-N, toplam N ve mineralize olabilir organik N) miktarları arasındaki ilişkileri belirlemek için yapılmıştır. Bu amaçları gerçekleştirmek için Konya ilinde ekmeklik buğday yetiştirilen yerlerden eşli olarak 115'er adet farklı derinlikten (0-20, 20-40 ve 40-60 cm) toprak, bayrak yaprağı ve tane örnekleri toplanmıştır. Toprak örneklerinde farklı formlarda bulunan azot (fenoldisülfonik asit metodu ile NO3-N, KCl ile ekstrakte edilebilir NO3-N, NH4-N, NH4+NO3-N, toplam N, ve mineralize olabilir organik N) miktarı ile bazı fiziksel ve kimyasal özellikler belirlenmiştir. Bayrak yaprak ve tane örneklerinde makro ( N, P, K, Ca, Mg, Na, S) ve mikro besin elementleri (Fe, Cu, Mn, Zn ve B), verim ve protein analizleri yapılmıştır. Çalışma sonucunda, ekmeklik buğdayın bayrak yapraklarının azot kapsamı ile toprakların organik madde, silt, Na, Fe miktarları arasında önemli pozitif ve kil miktarı arasında önemli negatif ilişkiler bulunmuştur. Tane protein içeriği ile toprakların organik madde, Ca, Cu miktarları arasında önemli pozitif ve kireç içeriği arasında ise önemli negatif ilişkiler bulunmuştur. Bayrak yaprakların N kapsamı ile toprakların 0-20, 20-40 ve 40-60 cm derinliğinde fenoldisülfonik asit metodu ile belirlenen NO3-N'u ve ayrıca 0-20 cm derinliğinde KCl ile ekstrakte edilebilir NH4-N'u arasında önemli pozitif ilişkiler bulunmuştur. Tane verimi ile toprakların 0-20 cm derinliğinde KCl ile ekstrakte edilebilir NH4-N, 20-40 cm derinliğinde KCl ile ekstrakte edilebilir NO3-N ve NH4+NO3-N'u ile arasında önemli pozitif ilişkiler bulunmuştur. Tane protein içeriği ile toprakların 0-20 cm derinliğinde fenoldisülfonik asit metodu ile belirlenen NO3-N'u ile arasında önemli pozitif ilişkiler bulunmuştur. Bu ilişkiler, ekmeklik buğday bitkisinin azot beslenmesinde topraklardaki fenoldisülfonik asit metodu ile belirlenen NO3-N miktarının önemli olduğunun göstergesi olabilir., This study was conducted to determine the relationships between nutrient status and amounts of nitrogen in different forms (NH4-N, NO3-N, NH4+NO3-N, total N and mineralized N) found in the soil and the characteristics of the quality and yield of the bread wheat grown under irrigated and dry conditions in the regions indicating differences in terms of soil properties and climate in the Konya province. In order to realize these objectives, each 115 samples of grain, flag leaves and soil at different depths (0-20, 20-40 and 40-60 cm) were collected from areas grown bread wheat in the Konya province. Amounts of nitrogen found in the soil samples in different forms (NO3-N by phenoldisulfonic acid method, extractable NO3-N, NH4-N, NH4+NO3-N, total N, and mineralized organic N by KCl) and some soil physical and chemical properties were determined. Macro (N, P, K, Ca, Mg, Na and S) and micro nutrients (Fe, Cu, Mn, Zn and B) in the flag leaves and grain samples, yield and protein analyses were performed. In the results of the study, there was a positive relationship between nitrogen content in the flag leaves of bread wheat and organic matter, silt, Na and Fe amounts of the soils, and a significant negative relationship between clay amounts was found. Additionally, there was a significant positive relationship between grain protein content and organic matter, Ca and Cu amounts of the soils and significant negative relationships between lime amounts. There was a significant positive relationship between N content of flag leaves and NO3-N determined by phenoldisulfonic acid method in the 0-20, 20-40 and 40-60 cm soil depths and also extractable NH4-N determined by KCl in the 0-20 cm soil depths. Furthermore, a significant positive relationship between grain yield and extractable NO3-N and NH4+NO3-N determined by KCl in the 20-40 cm soil depths and extractable NH4-N determined by KCl in the 0-20 cm soil depth was detected. Additionally, there was also significant positive relationship between grain protein content and NO3-N determined by phenoldisulfonic acid method in the 0-20 cm soil depths. These relationships indicate that the amount of NO3-N in soils determined by the phenoldisulfonic acid method may be an important indicator in the nitrogen nutrition of the bread wheat plant.

Dünyada ve ülkemizde, abiyotik ve biyotik stres faktörleri tarımsal verimi önemli ölçüde olumsuz yönde etkilemektedir. Tarım alanlarındaki bu abiyotik stres faktörlerinden toprak tuzluluğu ve bor toksisitesi sorunu kurak ve yarı kurak iklim bölgeleri başta olmak üzere, bataklıklar ve deniz kıyıları gibi aşırı nemli bölgelerde de görülmektedir. Tarım topraklarında tuzluluk ve bor toksisitesi sorununun giderilmesi toprak ıslahı yoluyla mümkün olmakla birlikte yetersiz kaliteli yıkama suyu ya da arazinin topoğrafik konumu gibi nedenlerle gerçekleştirilmesi mümkün olmamaktadır. Bu nedenle tuzluluk ve B toksisitesi sorununun giderilebilmesi ve verimli bitkisel üretimin gerçekleştirilebilmesi için bu alanlarda B ve tuza toleranslı kültür bitkilerinin tespit edilerek geliştirilmesi veya bu geliştirme aşamalarında akraba türlerden yararlanılması gerekmektedir. Graminae (buğdaygil) familyasının Poaideae çim alt familyasından olan Puccinellia distans 'çorak çim bitkisi' tuz ve B toksisitesine tolerans gösteren ve Türkiye'de bor madenleri civarında da yaşayabilen hiperakümülatör ve çok yıllık bir bitki olarak karşımıza çıkmaktadır. Buğdaygiller familyasında olmasından dolayı da önemli tahıl grupları için model bir organizma olarak değerlendirilmektedir. Ancak, söz konusu bitkinin B ve NaCl stresi toleransı hakkında yeterince moleküler düzeyde çalışma bulunmamaktadır. Araştırma materyali olan P. distans (Jacq.) Parl. tohumları Eskişehir Kırka'da bulunan bor madenlerinde doğal olarak yetişen bir popülasyondan toplanmış ve iklim odasında kontrollü koşullarda su kültürü ortamında yetiştirilmiştir. Bitkiler bu çalışmada üç farklı dozda bor (0 mM, 0.003 mM ve 4 mM B) ve üç farklı dozda tuz (0 mM, 100 mM ve 250 mM NaCl) uygulamalarına maruz bırakılmıştır. Bu uygulama sonucunda elde edilmiş olan RNA örneklerinden kontrol ve stres şartlarında tespit edilmiş olan 4 adet B ve 1 adet Na ile ilişkili gen kullanılarak bu genlerin ifade düzeylerinin qRT-PCR ile belirlenmesi hedeflenmiştir. Referans gen olarak ise hedef genlerin normalizasyonunda optimize edilmiş olan Actin geni kullanılmıştır. Tez çalışması kapsamında P.distans'ın yaprak örneklerinden bor ile ilişkili olabilecek Gene-21 ve tuz stresi ile ilişkili olabilecek NHA1 genlerinin ifade düzeyleri ölçülmüştür. P. distans'ın göstermiş olduğu tolerans mekanizmasının moleküler düzeyde anlaşılması neticesinde ilgili bilgilerin buğday gibi ekonomik değeri yüksek bitkilere veya bu kültür bitkilerine daha yakın akrabalık ilişkisinde bulunan farklı bitkilerde anlaşılması ile ilgili hedef bitkilerde moleküler ıslahta kullanılabilecek karakterlerin belirlenmesine katkı sağlayabilecektir., In the world and in our country, abiotic and biotic stress factors significantly adversely affect agricultural productivity. The problem of soil salinity and boron toxicity among these abiotic stress factors in agricultural areas is seen in arid and semi-arid climates, as well as in extremely humid areas such as marshes and seashores. Although salinity and boron toxicity in agricultural soils can be solved through soil improvement, it cannot be realized due to reasons such as insufficient quality washing water or topographic location of the land. Therefore, in order to eliminate the salinity and B toxicity problem and to realize productive plant production, it is necessary to identify and develop B and salt tolerant culture plants in these areas or to use related species in these development stages. Puccinellia distans "arid grass plant" from the Poaideae grass subfamily of the Graminae (Poaceae) family is a perennial plant and hyperaccumulator that shows tolerance to salt and B toxicity and is also able to live around boron mines in Turkey. It is considered as a model organism for important cereal groups since it is in the grasses family. However, there is not enough molecular level studies on B and NaCl stress tolerance of the plant in question. The research material P. distans (Jacq.) Parl. seeds were collected from a population that grows naturally in boron mines in Eskişehir Kırka and grown under controlled conditions in a climate chamber in a water cultivated environment. In this study, the plants were exposed to three different doses of boron (0 mM, 0.003 mM and 4 mM B) and three different doses of salt (0 mM, 100 mM and 250 mM NaCl). It was aimed to determine the expression levels of these genes by qRT-PCR by using 4 B and 1 Na related genes which were determined under control and stress conditions from RNA samples obtained as a result of this application. Actin gene, which is optimized for normalization of target genes, was used as reference gene. Within the scope of thesis, expression levels of Gene-21, which may be related to boron, and NHA1 genes, which may be related to salt stress, were measured from the leaf samples of P. distans. As a result of understanding the tolerance mechanism of P. distans at molecular level, it can contribute to the determination of the characters that can be used in molecular breeding in the target plants by understanding the relevant information in different plants that have close affinity relations with high economic value plants such as wheat or these cultivated plants.

Topraklarımızda potasyum yeterli miktarda bulunsa bile, fazla kireçli topraklarda antagonistik etkileşim yüzünden bitkiler potasyumdan yeterince yararlanamamaktadır. Konya yöresi topraklarında kalsiyum miktarının fazlalığı fasulye tarımını olumsuz etkileyen sorunlardan biri olup, bu tür topraklarda potasyum ve magnezyum gibi önemli elementlerin alımını engellemektedir. Potasyum, fasulye tarafından diğer besin elementlerine oranla, topraktan azottan sonra en fazla kaldırılan besin elementi olup, verimin yanında kaliteyi de önemli ölçüde etkilemektedir. Yürütülen bu çalışmada; K eksikliğine dayanıklı bodur kuru fasulye çeşitlerini belirlemek amacıyla çok sayıda bodur kuru fasulye çeşidi ( Akman-98, Arslan, Battallı, Berrak, Cihan, Doruk, Elkoca – 05, Güngör, Göksun, Kantar-05, Noyanbey, Önceler – 98, Özmen, Özdemir, Sururbey, Yunus- 90, Zirve, Zülbiye) yeterli ve yetersiz K koşullarında test edilmiştir. K etkinliği hem vejetatif hem de generatif gelişme dönemi için ayrı ayrı belirlenmiştir. Elde edilen veriler bodur kuru fasulye çeşitlerinin K etkinliği bakımından çok geniş bir varyasyona sahip olduğunu göstermektedir. Her iki gelişme dönemi K etkinlik değerlerine göre Zirve, Göynük, Zülbiye, Sururbey, Göksun, Özmen çeşitleri ortalamanın üzerinde, Cihan ve Berrak çeşitleri ortalamanın altında değerlere sahip olmuştur. Çalışmanın sonuçlarına göre K içeriği yetersiz olan alanlarda, K etkinliği yüksek olan Zirve, Göynük, Zülbiye, Sururbey, Göksun ve Özmen çeşitlerinin yetiştirilmesi, K gübrelemesi yapılmadığı durumlarda verim kayıplarını azaltarak birim alandan daha fazla verim elde edilmesini sağlayabilir. Çalışmanın tarla koşullarında tekrarı yararlı olacaktır., Even though potassium is present in a sufficient amounts in our soils, plants cannot sufficiently benefit from potassium due to antagonistic interaction in excess calcareous soils. Excess amount of calcium in the soil of Konya region is one of the problems affecting bean cultivation adversely and prevents the intake of important elements such as potassium and magnesium in this type of soils. Potassium is the most abundant nutrient removed from the soil after nitrogen by beans compared to other nutrients and significantly affect quality as well as yield. In this conducted study, a large number of dwarf dry bean varieties (Akman-98, Arslan, Battalli, Berrak, Cihan, Doruk, Elkoca - 05, Gungor, Goksun, Kantar-05, Noyanbey, Önceler - 98, Ozmen, Özdemir, Sururbey, Yunus-90, Zirve, Zülbiye) were tested under sufficient and insufficient K conditions in order to determine dwarf dry bean varieties resistant to K deficiency. K activity was determined separately for both vegetative and generative developmental periods. The obtained results showed that dwarf dry bean varieties had a wide variation in terms of K activity. According to K activity values of both development periods, Zirve, Göynük, Zülbiye, Sururbey, Göksun, Özmen varieties had above average while Cihan and Berrak varieties had below average values. According to the results of the study, cultivation of Zirve, Göynük, Zülbiye, Sururbey, Göksun and Özmen varieties with high K activity in areas with insufficient K content may provide more yields per unit area by reducing yield losses in cases where K fertilization is not performed. Repeating the study under field conditions will be useful.

Bu çalışma, artan dozlarda bakır sülfat (BS; CuSO4.5H2O; %25 Cu) ve azot uygulamalarının Quality çeşidi ekmeklik buğdayda verim ve verim unsurları ile kök ve kök boğazı çürüklüğü hastalığına (KKBÇH) etkilerini tespit etmek amacıyla 2016-2017 üretim sezonunda Konya'nın Sarayönü İlçesi'nin Değirmenli Mahallesi'nde 0 ada 307 parsel numaralı bir çiftçi tarlasında yağmurlama sulamalı koşullarda yapılmıştır. Çalışmada 3 blok ve her blokta 24 parsel olmak üzere toplam 72 parsel oluşturulmuştur. Bloklara 10, 15 ve 20 kg N da-1 dozları uygulanmıştır. Ayrıca her blokta kendi içinde 4 tekerrürlü olarak 0, 0.5, 1, 2, 4 ve 6 kg CuSO4.5H2O; %25 Cu) da-1 dozları kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, çalışmada uygulanan N miktarı arttıkça KKBÇH'nda artış meydana gelmiş, uygulanan BS miktarı arttıkça KKBÇH'nda azalma (%100) meydana gelmiştir. En yüksek buğday verimi (405 kg da-1) '15 kg N da-1 + 4 kg BS da-1' uygulamasından alınmıştır. Ayrıca 10 kg N da-1 bloğunda 2 kg BS da-1 dozu ve üzeri dozlarda, 15 kg N da-1 ve 20 kg N da-1 bloklarında ise 4 kg BS da-1 dozu ve üzerindeki dozlarda BS uygulanan parsellerde KKBÇH'nın oluşmadığı belirlenmiştir. Uygulanan N dozlarının buğdayda verim ve verim unsurlarına etkilerine bakıldığında, en yüksek verim ve verim unsurları değerleri 15 kg N da-1 uygulamasından elde edilmiştir. Bu yüzden benzer koşullardaki buğday yetiştiriciliğinde 15 kg N da-1 ve 4 kg BS da-1 dozlarının kullanılması önerilebilir., This study was carried out to determine the effects of in the increasing doses of copper sulfate (CS; CuSO4.5H2O; 25% Cu) and nitrogen applications on the yield and yield components, root and root crown disease of Quality variety bread wheat grown in spring irrigated field of a farmer in Değirmenli Town of Sarayönü District of Konya Province in 2016-2017 growing season. In the field experiment, the three blocks and 24 plots in each block, total 72 plots were formed. 100, 150 and 200 kg N ha-1 doses were applied into blocks. In addition, 0, 5, 10, 20, 40 and 60 kg CuSO4.5H2O; %25 Cu ha-1 doses were given into each block as four replications. According to the results, as the N amount increased, RRRD (root and root crown diseases) increased, as the Cu amount increased, RRRD decreased (100%). As RRRD decreased, the highest wheat yield (4.050 kg ha-1) was obtained from '150 kg N ha-1 + 40 kg CS ha-1' doses. In addition, the RRRD were not seen in the 20 kg CS ha-1 dose and more high doses in the 100 kg N ha-1 block. The same diseases were not determined in the 40 kg CS ha-1 dose and more high doses in the 150 and 200 kg N ha-1 blocks. When it was look at the effects of N doses, the highest yield and yield components were obtained from 150 kg N ha-1 dose. So, 150 kg N ha-1 and 40 kg CS ha-1 doses can be suggested for wheat growing in the similar conditions.

Kurak koşullara maruz bırakılan fasulye bitkisinin stres toleransı üzerine, potasyum uygulamalarının olası iyileştirici etkileri fizyolojik ve biyokimyasal parametrelere bakılarak değerlendirildiği bu çalışmada, fasulye genotiplerine, -0.42 Mpa ozmotik basınca denk gelen PEG 6000 koşullarına maruz bırakılan fasulye bitkilerinin osmotik stres toleransı üzerine, potasyum (0 ppm, kontrol, 100 ppm ve 200 ppm ) dozları uygulanmıştır. Fasulye genotipinin kuraklık stresi koşullarında potasyum uygulamalarının etkilerini ortaya koymak amacıyla kök ve gövde boyu, yaş ve kuru ağırlık gibi temel büyüme parametrelerinin yanı sıra, prolin birikimi, hücre zarı geçirgenliği (Elektrolit Sızıntısı), malondialdehit (MDA) miktarı, süperoksit dismutaz (SOD), peroksidaz (POX), katalaz (CAT), antioksidan enzim aktiviteleri incelenmiştir. Ayrıca bitkilerin gövde ve köklerindeki besin elementi durumlarında oluşan değişimler Ca, K, Mg ve Na içeriklerinin analiz edilmesiyle belirlenmiştir. PEG 6000 uygulanan koşullarında bitki kök, gövde yaş ve kök, gövde kuru ağırlık ve gövde boyu değerlerinde azalmalar meydana geldiği belirlenmiştir., In this study, the potential healing effects of potassium applications on the stress tolerance of bean plant exposed to arid conditions were assessed on the basis of physiological and biochemical parameters. Along with 39 ppm K Hoagland solution as control, four potassium doses (0 ppm, control, 100 ppm and 200 ppm) were applied to determine the osmotic and ionic stress tolerance of Bean genotypes exposed to PEG 6000 developed drought conditions corresponding to -0.42 MPa osmotic pressure. In order to reveal the effects of potassium application on the bean genotype in drought stress conditions, root and stem size, basic growth parameters such as fresh and dry weight were investigated along with the proline accumulation, ion leaching, malondialdehyde (MDA) amount, superoxide dismutase (SOD), peroxidase (POX) and catalase antioxidant enzyme activities. In addition, changes in the nutrient status of shoots and roots of plants were determined by analyzing Ca, K, Mg and Na contents.

Bu çalışma, sera koşullarında düşük organik maddeli (%1.68), kireçli (%28), bazik reaksiyonlu (7.53) demir eksikliği (1.21 mg Fe kg-1) olan bir toprakta farklı demir kaynaklarının FeSO4.7H2O (%19 Fe), FeSO4.7H2O + Elementel S, FeSO4.7H2O+K-Humat, Fe EDTA, Fe DTPA %6, Fe DTPA %11, Fe HBED, Fe EDDHA (o-o:2.2), Fe EDDHA (o-o:3.5), Fe EDDHA (o-o:4.8), Fe EDDHA (o-o:5.25), Fe EDDHA (o-o:6) mısır bitkisinin (ANT CİN 98) kuru madde verimi, aktif ve toplam demir kapsamları üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla tesadüf parselleri deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Denemede demir bileşikleri 15 mg Fe kg-1 demir, elementel kükürt 400 mg kg-1 S ve K-humat 250 mg kg-1 hümik+fulvik asit sağlayacak miktarda ekim öncesi toprağa uygulanmıştır. Araştırmada mısır bitkisinin kuru madde verimi ve yapraklarının aktif, toplam demir, klorofil a, klorofil b, klorofil a+b içerikleri ve yaprak klorofil konsantrasyonunun bir ölçücü olan SPAD okuma değerlerinin demir kaynaklarına bağlı olarak değiştiği ve bu değişimin istatistikî bakımdan %1 seviyesinde önemli olduğu belirlenmiştir. Farklı demir kaynaklarının uygulanmasıyla kontrole göre mısır bitkisinin kuru madde verimi % 3.1 (FeSO4.7H2O) ile % 50.6 (Fe-EDDHA o-o:5.25), toplam demir içeriği % 3 (Elementel S) ile % 38 (Fe-EDDHA o-o: 6) ve aktif demir içeriği % 9 (Elementel S) ile % 50 (Fe-EDDHA o-o: 6) arasında değişen oranlarda artmıştır. Kontrolde (0 mg Fe kg-1) mısır yapraklarındaki aktif Fe miktarı, toplam Fe'in %36'sı iken FeSO4.7H20 (%32), Fe-EDTA (%34) ve K-Humat (%35) hariç farklı Fe kaynaklarının uygulanmasıyla %37 ile %52 arasında değişen oranlarda olduğu belirlenmiştir. Farklı demir kaynaklarının uygulanmasıyla kontrole göre mısır bitkisi yapraklarının klorofil a içeriği %10 (FeEDTA) ile 3.1 kat (Fe-EDDHA o-o:6); klorofil b içeriği %10 (FeEDTA) ile 2.9 kat ( Fe-EDDHA o-o 5.25); klorofil a+b içeriği %10 (FeEDTA) ile 3.0 kat (Fe-EDDHA o-o:6) ve SPAD okuma değerleri %10 (FeSO4.7H20+Elementel S) ile %40 (Fe-EDDHA o-o 5.25); arasında değişen oranlarda artmıştır. Sonuç olarak tarla denemeleri ile teyit edilmesine ihtiyaç olmakla birlikte sera koşullarında yürütülen denemede bitkilerin demir beslenmesi bakımından en iyi kaynağının orto-orto ve izomer oranı 5.25 veya 6 olan Fe-EDDHA olduğu, ekonomik duruma göre bunun yerine FeSO4.7H2O+K-Humat'ında tercih edilebileceği belirlenmiştir., In this study a random plot design experiment was conducted under greenhouse conditions, in order to determine the effects of different iron sources [ FeSO4.7H2O (%19 Fe), FeSO4.7H2O + Elementel S, FeSO4.7H2O+K-Humat, Fe EDTA, FeDTPA %6, Fe DTPA %11, Fe HBED, Fe EDDHA (o-o:2.2), Fe EDDHA (o-o:3.5), Fe EDDHA (o-o:4.8), Fe EDDHA (o-o:5.25), Fe EDDHA (o-o:6)] on the dry matter yield, and active and total iron contents of corn plant (ANT CIN 98), in a soil with low organic matter (1.68%), calcareous (28%), basic reaction (7.53), and iron deficiency (1.21 mg Fe kg-1). In the experiment, iron compounds 15 mg Fe kg-1 iron, elemental sulfur 400 mg kg-1 S and K-humate 250 mg kg-1 humic + fulvic acid was applied to the soil before planting. In the study, it was found that dry matter yield, active and total iron, chlorophyll a, chlorophyll b, chlorophyll a + b contents and SPAD reading values that are a measurement of leaf chlorophyll concentration in corn plant, varied depending on iron sources, and this change was statistically significant at a 1% level. According to the control, with the application of different iron sources dry matter yield of corn plant increased at varying rates between 3.1% (FeSO4.7H2O) and 50.6% (Fe-EDDHA oo: 5.25), total iron content between 3% (Elemental S) and 38% (Fe-EDDHA oo: 6) and active iron content between 9% (Elemental S) and 50% (Fe-EDDHA oo: 6). In the control (0 mg Fe kg-1), the amount of active Fe in corn leaves was 36% of the total Fe, with the exception of FeSO4.7H20 (32%), Fe-EDTA (34%) and K-Humate (35%) the different applications of Fe sources varied between 37% and 52%. According to the control, with the application of different iron sources the chlorophyll a content of corn plant leaves increased at varying rates between 10% (FeEDTA) and 3.1 fold (Fe-EDDHA o-o: 6); chlorophyll b content between 10% (FeEDTA) and 2.9 fold (Fe-EDDHA o-o 5.25); chlorophyll a + b content was between 10% (FeEDTA) and 3.0 fold (Fe-EDDHA o-o: 6) and SPAD reading values between 10% (FeSO4.7H20 + Elemental S) and 40% (Fe-EDDHA o-o 5.25). As a result, it is necessary to confirm with field trials, but in the experiment carried out under greenhouse conditions, the best source of iron nutrition for plants is Fe-EDDHA with an ortho-ortho and isomer ratio of 5.25 or 6, however, according to the economic situation FeSO4.7H2O + K-Humat can also be preferred.

Bu çalışmanın amacı, Cd ile kirlenmiş topraklarda yetiştirilen Cubana Kordes gülünün yetiştirme ortamına farklı dozlarda leonardit uygulamasının; bitki Cd alımı ile Cd ˣ leonardit etkileşimi altında bitki gelişiminde görülecek farklılıkları tespit etmek, toksisite belirtilerini gözlemlemek ve Cd'nin bitkiye geçme derecesini belirlenmektir. Denemede Cubana Kordes gül çeşiti üzerinde çalışılmıştır. Yetiştirme toprağına leonardit 3 dozda (% 0, % 3, % 6) uygulanıp toprak ile karıştırılmış ve Cd 5 dozda (0, 25, 50, 100, 200 mg Cd kg-1) 3CdSO4.8H2O formunda uygulanmıştır. Kadmiyum uygulamasından sonra yetiştirme ortamı 30 gün süreyle Cd ile inkübasyona tabi tutulmuştur. Daha sonra gül fideleri dikilmiş ve 4 ay boyunca gelişimleri takip edilmiştir. Deneme sera şartlarında gerçekleştirilmiştir. Denemenin sonuçlarına göre ortalama bitki boyu 20.12-28.47 cm, SPAD değeri 52.09-55.78, dal sayısı 3.75-8.00 adet, çiçek sayısı 6.00-12.50 adet ve sürgün sayısı 13.50-26.50 adet arasında değişmiştir. Çiçekte Cd konsantrasyonu 0.24-4.65 mg kg-1, yaprakta 0.65-8.5 mg kg-1, gövdede 0.77-115.04 mg kg-1 ve köklerde ise Cd konsantrasyonu 1.16-449.53 mg kg-1 arasındadır ve artan Cd dozları arasında önemli farklılıklar (p, The aim of this study was to investigate the application of different doses of leonardite to Cubana Kordes rose grown in soil contaminated with Cd; to determine differences in plant growth under the interaction of Cd ˣ leonardite and plant Cd uptake, to observe the signs of toxicity and to determine the degree of Cd's penetration into the plant. Cubana Kordes rose species was studied in this experiment. Leonardite to the cultivation soil was applied in 3 doses (0 %, 3 %, 6 %) and mixed with soil and Cd was applied in 5 doses (0, 25, 50, 100, 200 mg Cd kg-1) in the form of 3CdSO4.8H2O. After cadmium treatment, the growth medium was incubated with Cd for 30 days and then rose seedlings were planted and their growth was monitored for 4 months. The experiment was carried out under greenhouse conditions.According to the results of the experiment, average plant height was 20.12-28.47 cm, SPAD value was 52.09-55.78, a number of branches were 3.75-8.00, a number of flowers were 6.00-12.50 and number of shoots was between 13.50-26.50. Flower Cd content was 0.24-4.65 mg kg-1, 0.65-8.5 mg kg-1 in the leaf, 0.77-115.04 mg kg-1 in the stem and 1.16-449.53 mg kg-1 in the roots, and significant differences were found between increasing doses of Cd (p

Bu çalışma 2018-2019 enginar yetiştirme döneminde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Tarımsal Araştırma Enstitüsü'ne ait Türkmenköy deneme arazisinde yetiştirilen Kıbrıs erkenci enginar çeşidine uygulanan potasyum (0, 6, 12 ve 18 kg K2O da-1; K2SO4; %50 K2O) ve çinko (0 ve 0.66 kg Zn da-1; ZnSO4.7H2O; %22 Zn) uygulamalarının bitki boyu, yaprak uzunluğu, sap uzunluğu, bitkideki baş sayısı, ana baş ağırlığı ve baş verimine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, bitki boyu artan miktarlarda K ve Zn uygulamalarıyla kontrole (85.3 cm) göre %6.44 (6 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1; 90.8 cm) ile %19.93 (12 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1; 102.3 cm) arasında artmıştır. En uzun yaprak (81.3 cm), en uzun sap (84.0 cm) ve bitkideki en fazla baş sayısı (15.5 adet) '18 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' uygulaması ile elde edilmiştir. En düşük ana baş ağırlığı (400 g) kontrol (0 kg K2O da-1 + 0 kg Zn da-1), en yüksek ana baş ağırlığı (568 g) ise '12 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' ve '18 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' uygulamalarından alınmıştır. Ayrıca en düşük baş verimi (5.304 kg da-1) kontrol, en yüksek baş verimi (8.972 kg da-1) ise '18 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' uygulamasından elde edilmiş olup, bu muamele ile kontrole göre %69.15'lik bir verim artışı meydana gelmiştir. Sonuç olarak; Kıbrıs erkenci enginarında, incelenen verim ve verim unsurlarının çoğu dikkate alındığında, potasyum noksan veya yeterli/fazla olsa dahi kalsiyum fazlalığı nedeniyle potasyum verilecek topraklar ile çinko noksan topraklara '12 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' ve '18 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' uygulamalarının daha etkili olduğu tespit edilmiştir. Bu yüzden benzer iklim ve toprak koşullarında, enginar yetiştiriciliğinde ekonomiklik de göz önüne alındığında '12 kg K2O da-1 + 0.66 kg Zn da-1' uygulaması önerilebilir., In this study, effects of potassium (0, 60, 120 and 180 kg K2O ha-1; K2SO4; 50% K2O;) and zinc (0 and 6.6 kg Zn ha-1; ZnSO4.7H2O; 22% Zn) applications on the plant length, leaf length, stem length, number of head per plant, main head weight and head yield of the early artichoke grown during the 2018-2019 production season in the testing area of Türkmenköy belongs to the Agricultural Research Institute of Turkish Republic of Northern Cyprus, were investigated. According to the research results, plant height increased between 6.44% (60 kg K2O ha-1 + 6.9 kg Zn ha-1; 90.8 cm) and 19.93% (120 kg K2O ha-1 + 6.9 kg Zn ha-1; 102.3 cm) by increasing amount of K and Zn applications according to the control (85.3 cm). The longest leaf (81.3 cm), the longest stem (84.0 cm) and the maximum number of heads per plant (15.5 number) were obtained by the '180 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' application. The lowest main head weight (400 g) was obtained by the control (0 kg K2O ha-1 + 0 kg Zn ha-1) and the highest main head weight (568 g) was obtained by the '120 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' and '180 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' implementations. In addition, the lowest head yield (53.040 kg ha-1) control, the highest head yield (89.720 kg ha-1) was obtained from the application of '180 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' and the yield increased at the rate of 69.15% with this treatment according to the control. As a result; in the early artichoke of Cyprus, considering the most yield and yield components examined, it was found that even if potassium deficiency or sufficiently/much soils to be given potassium due to calcium excess soils and zinc deficient soils '120 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' and '180 kg K2O ha-1 +6.6 kg Zn ha-1' applications were more effective. So, in the similar climate and soil conditions, considering the affordability, the '120 kg K2O ha-1 + 6.6 kg Zn ha-1' implementation may be recommended in the artichoke growing.

Çevre kirliliği, toprak ve su tuzluluğu küresel su kaynaklarının azalmasına yol açar. Artan insan nüfusu nedeniyle tarım arazisindeki azalma, tarımsal sürdürülebilirlik için büyük bir tehdittir. Aşırı sıcaklıklar, toprak tuzluluğu, kuraklık ve sel gibi çeşitli abiyotik stresler, tarım ürünlerinin yetiştirilmesini ve üretimini etkiler. Farklı abiyotik stresler arasında, toprak tuzluluğu, ekili arazi alanı için en yıkıcı çevresel streslerden biridir ve bu da ürün veriminde ve kalitesinde bir azalmaya yol açar. Türk topraklarının büyük bir kısmı yüksek pH ve tuzluluk özelliklerine sahiptir. Bu nedenle, bitki besin maddeleri bitkiler için uygun formlarda mevcut değildir. Türkiye de dahil olmak üzere dünya için önemli bir tahıl olan abiyotik streslere karşı toleranslı buğday genotiplerinin geliştirilmesi faydalıdır. Durum buğdayında D genomunun yokluğu göz önüne alındığında, bu tür tuz stresine karşı daha az toleranslıdır. Laboratuvarımızda daha önce yapılan bir çalışmada, en sık yetiştirilen Türk makarnalık buğday genotiplerinden biri olan Mirzabey-2000 ve Nax genleri içeren Avustralya makarnalık buğday hatları, AUS-5004 ve AUS-5020-7 çaprazlanmış ve tuz tolerans genleri Avustralya genotiplerinden Türk genotiplerine aktarılmıştır. Bu çalışmada deneysel materyal olarak Mirzabey-2000, AUS-5004 ve AUS-5020-7 buğday hatları ve 3. nesil geri çapraz melez popülasyonlar kullanılmıştır. GM3 materyali ve test malzemesi olan ebeveynler, sera koşullarında tuz stresi uygulanan toprak büyüme ortamında yetiştirilmiştir. Çeşitli elementel ve fizyolojik analizlerin sonuçları, Nax genlerine sahip olan materyalde gösterilmesi beklenen sonuçlara uygun olarak bulunmuştur. Ölçüm yapılan parametre sonuçlarında çeşit ve hatlar arasında önemli farklar görülmüştür. Özellikle AUS-5004 ebeveyninde tuz uygulamasıyla birlikte, tuz toleranslılığının tespitinde önemli bir parametre olan bitki kuru ağırlığında artış görülmüş, GM3 Mirzabey x 5004 hattında da bitki kuru ağırlığı içeriğinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bulguya göre aktarılan Nax genlerinin melez hattında aktif olup tuza toleranslılılığı artırdığı belirlenmiştir., Environmental pollution, soil and water salinity leads to a reduction in global water resources. The decrease in the agricultural land due to the increasing human population is a major threat for agricultural sustainability. Various abiotic stresses, extreme temperatures, soil salinity, drought and floods affect the cultivation and production of agricultural products. Among different abiotic stresses, soil salinity is one of the most destructive environmental stresses for cultivated land area, which leads to a decrease in product yield and quality. A large part of Turkish soil has high pH and salinity characteristics. Therefore, plant nutrients are not available for plants in suitable forms. Being an important cereal for world including Turkey, it is beneficial to develop wheat genotypes that are tolerant to abiotic stresses. Given the absence of the D genome in durum wheat, it is less tolerant towards salt stress. Mirzabey-2000, one of the most common durum wheat varieties produced in Turkey, and Australian durum wheat lines, AUS-5004 and AUS-5020-7 containing Nax genes were crossed and salt tolerance genes were transferred. Thus, in this study, Mirzabey-2000 genotype, AUS-5004 and AUS-5020-7 wheat lines, and 3rd generation back-crossed hybrid populations were used as the experimental material. The results obtained from the various elemental analyzes carried out on samples of GM3 material and the parents which are the test material against the salt stress applied in the soil growth environment under the greenhouse-potting conditions and the results obtained from the physiological analyses were found to be compatible with the reactions expected to show the material having Nax genes. Significant differences were observed between varieties and lines in the measured parameter results. Especially with the application of salt in AUS-5004 parent, an increase in plant dry weight, which is an important parameter in the determination of salt tolerance, was observed and GM3 Mirzabey x 5004 line was found to have high plant dry weight content. According to the findings, it was determined that the transferred Nax genes were active in the hybrid line and increased salt tolerance.

Bu tez çalışması 2016 yılında Ceyhan- Adana bölgesinde ılıman iklim koşullarında yetiştirilen kinoa (Chenopodium quinoa willd.) bitkisinin azotlu gübre ihtiyacının belirlenmesi amacıyla; tarla koşullarında tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Farklı dozlarda azot (N) uygulamalarının kinoa bitkisinin bitki boyu, bin tane ağırlığı, bitki başına tane verimi, verim, yaprak azot konsantrasyonu, tane ham protein içeriği, yaprakta ve tanede makro ve mikro besin elementi konsantrasyonlarına etkisi belirlenmiştir. Denemede K-521 kinoa çeşidi kullanılmış olup; 0-1.5-4.5-13.5-27 kg N da -1 dozlarında azot, (NH₄)₂SO₄ formunda uygulanmıştır. Artan dozlarda azot uygulamalarının; bitki boyu (p, This thesis was conducted in order to determine the nitrogen fertilizer need of quinoa (Chenopodium quinoa willd.) grown in temperate climatic conditions in Ceyhan-Adana region; in 2016.This study were carried out with 3 replications according to the randomized blocks experimental design in field conditions.The effect of different doses of nitrogen (N) applications were determined on plant height, thousand grain weight, grain yield per plant, grain yield, leaf nitrogen content, crude protein content of grain, the macro and micro element concentrations in leaf and grain . In the experiment was used K-521 variety of quinoa. Nitrogen were applied to 0-1.5-4.5-13.5-27 kg N da-1 doses as the form of (NH₄)₂SO₄ . Effect of nitrogen applications at increasing doses were found statistically significantly at plant height (p

Ülkemizin önemli gen kaynaklarından biri olan siyez buğdayının Kastamonu ve Sinop çevresinde dar bir alanda yetiştiriciliği yapılmaktadır. İtalya, Almanya ve İspanya gibi ülkelerde de einkorn adıyla verimsiz, dağlık alanlarda giderek azalan tarım arazilerinde yetiştiriciliği sürdürülmektedir. Dünyada ve Türkiye'de buğday tarımı, insan beslenmesindeki temel besinlerin ham maddesi olması açısından diğer tarımsal ürünlere oranla ayrı bir önem arz etmektedir. İnsan sağlığını mikro besin eksiklikleri ve bu çalışmaya konu olan çinko ve demir eksiklikleri ciddi şekilde etkilemektedir. Bunun ana nedeni insanların çok az miktarda mikro besin içeren tahıl bazlı yiyecekleri yoğun bir şekilde tüketmesinden kaynaklanmaktadır. Yapılan bu çalışmada siyez buğdayının ülkemizde Kastamonu dışında başka yerlerde de yetiştiriciliğinin yapılabilmesi ve danedeki Zn ve Fe konsantrasyonunun artırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmada Siyez buğdayının ( T. monococcum ) Konya kireçli toprak şartlarında yetiştiriciliğinin belirlenmesi, demirli ve çinkolu gübrelemenin yanı sıra fosforlu gübre ihtiyacının belirlenmesi hedeflenmiştir. Denemede, 2 farklı fosfor dozu ( 0 ve 4 kg P2O5 da-1), 4 farklı Zn dozu ( 0, 4, 8, 16 mg Zn kg-1 ) ve 4 farklı Fe dozu ( 0, 4, 8, 16 mg Fe kg-1 ) sera şartlarında saksılara ekilen siyez buğdayına uygulanmıştır. Söz konusu deneme Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme seralarında tesadüf parselleri faktöriyel deneme desenine göre Kasım 2017 -Temmuz 2018 tarihleri arasında yürütülmüştür. Denemede siyez buğdayının fenolojik özellikleri belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre ortalama bitki boyu 82.67-102.44 cm, başak sayısı 21.33-29.00 adet/saksı, başak uzunluğu 2.90-4.03 cm, biomas verimi 18.42-25.08 gr/saksı, tane verimi 4,55-6,47 g/saksı arasında bulunmuştur. Yapılan bu ölçümlerde Fe uygulamaları, Zn uygulamaları, P uygulamaları ile Fe*Zn*P interaksiyonunun istatistiksel olarak p, Siyez wheat is one of the important gene sources in our country which is cultivated in a narrow area around Kastamonu and Sinop. In countries such as Italy, Germany and Spain, it is known as einkorn and are cultivated on unproductive mountainous areas which soil fertility decreases with time. Being the raw material of the essential nutrients in the human diet, wheat cultivation in Turkey and the World in a whole compared to other agricultural products is of particular importance. Micronutrient deficiencies, and the deficiencies of zinc and iron which are the subject of this study, have a great impact on human health. The main reason for this is that people greatly consume a very small amount of micronutrient cereal-based foods. This study is aimed to increase the concentration of Zn and Fe in siyez wheat grains and investigated how to be able to cultivate it at other city of Turkey besides Kastamonu. In this study, determination of Siyez wheat (T. monococcum) cultivation in calcareous soil conditions in Konya, and the requirement of phosphorous fertilization as well as iron and zinc fertilization were investigated. In the experiment, 2 different phosphorus doses (0 and 4 kg P2O5 da-1), 4 different Zn doses (0, 4, 8, 16 mg Zn kg-1) and 4 different Fe doses (0, 4, 8, 16 mg Fe kg-1) were applied to the siyez wheat sown in pots of greenhouse conditions. The experiment was conducted between November 2017 and July 2018 according to the factorial design of randomized plots in greenhouses of the Faculty of Agriculture at Selçuk University. Phenological characteristics of the siyez wheat were determined in the experiment. According to the results, the average plant height, spike number, spike length, biomass yield and grain yield were determined as 82.67-102.44 cm, 21.33-29.00 pieces / pot, 2.90-4.03 cm, 18.42-25.08 g / pot and 4.55-6.47 g / pot respectively. Applications of Fe, Zn and P, and the interaction Fe * Zn * P were found to be statistically significant at p

Bu araştırma Eskişehir Orman Fidanlık Müdürlüğünde artan miktarlarda potasyum uygulamasının serada perlit ortamında yetiştirilen yalancı akasya ve karaçam fidanlarının besin elementi alımı ve gelişimi üzerine olan etkilerini belirlemek için yapılmıştır. Deneme 2018 yılında tesadüf parselleri deneme desenine göre, Türkiye'de ağaçlandırmalarda yaygın olarak kullanılan fidanlardan olan, yalancı akasya (Eskişehir orjinli), karaçam (Afyonkarahisar Ahırdağı orjinli) tohumlarının perlit ortamına ekilmesi suretiyle kurulmuştur. Hoagland solüsyonunun 0, 23, 35, 47,100 ve 150 ppm potasyum (K) içeren dozları çimlenen fidelere bir vejetasyon dönemi boyunca uygulanmış, fidanların besin elementi içerikleri ve fidan boyu, kök boğazı çapı, ana ve yan kök uzunlukları, yan kök sayısı ile kuru ağırlıkları ölçülmüştür. Çalışma sonuçları potasyum uygulamalarının yalancı akasyada fidan boyu, kök boğazı çapı, ana ve yan kök uzunlukları, yan kök sayısı ve fidan kuru ağırlıklarını önemli seviyede etkilediğini göstermiştir. Karaçamda ise potasyum uygulamaları arasında fidan boyu, kök boğazı çapı ve yan kök sayısı bakımından önemli farklılıklar bulunmuştur. Yalancı akasyada 100 ppm K uygulanan işlem en iyi gelişimi sağlamıştır. Karaçamda ise 23 ppm K işlemi fidan boyu ve çapını arttırırken, 100 ppm K işleminde yan kök sayısı diğer işlemlere göre daha iyi sonuçlar vermiştir., This study was carried out in the greenhouse of Eskişehir Forest Nursey, to determine the effect of potassium treatments on nutrition and growth of black locust and black pine seedlings, grown in nursery conditions, as well as to acquire seedlings with better-developed root and shoot compartment. The experiment was established in accordance with to the randomized parcels design, with widely used species in afforestation in Turkey, black locust (from Eskişehir origin) and black pine (from Afyonkarahisar-Ahırdağı origin), with sowing the seeds in perlite-filled pots in 2018. Hoagland solutions with concentrations of 0-23-35-47-100- and 150 ppm potassium (K) were given to the seedlings throughout the vegetation period after the seedling emergence. Seedling height, root-collar diameter, length of main and lateral roots, number of lateral roots, and oven-dried weight of the seedlings were measured, and nutrient concentrations of the seedlings were analyzed. Study results showed that treatments affected on seedling height, root-collar diameter, length of the main and lateral roots, number of the lateral roots, and oven-dried weight of the seedlings, significantly, in black locust. As to black pine seedlings, differences in seedling height, root-collar diameter, and the number of lateral roots were found to be significant among the treatments. The best growth was achieved by 100 ppm K treatment in black locust. In black pine, 23 ppm K treatment increased the seedling height and root-collar diameter, while 100 ppm K treatment resulted in higher number of lateral roots compared to the other treatments.

Çalışmanın amacı, bor noksan ve bor toksik koşullara adaptasyon problemi yaşamayan genotipleri belirlemek için havuç bitkisinde fizyolojik ve biyokimyasal değişimlerin araştırılmasıdır. Çalışmada bitki materyali olarak Türkiye'de ekimi yapılan ve ticari öneme sahip 4 farklı havuç genotipi kullanılmıştır. Genotiplere 5 farklı bor dozu (kontrol (0.0033 mM), 0 mM B, 0.5 mM B, 1 mM B, 2 mM B ) uygulanmıştır. Deneme tam kontrollü iklim odasında, su kültürü ortamında dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Havuç genotipleri, bor noksan ve bor toksik uygulamalarından önemli ölçüde etkilenmiştir. Uygulamalara bağlı olarak gövde ve kök temel büyüme parametreleri (boy, yaş ağırlık ve kuru ağırlık) kontrol ile kıyaslandığında azalmaların meydana geldiği tespit edilmiştir. Genotipler içerisinden 6 numaralı genotipin büyüme parametre değerlerindeki azalmaların daha düşük oranlarda olduğu belirlenmiştir. Genotiplerin bor içeriklerinde, bor noksan koşullarda azalmalar olduğu, artan bor dozlarına bağlı olarak ise artışlar meydana geldiği tespit edilmiştir. Bor noksan ve bor toksik koşullarda genotiplerde strese bağlı olarak EC düzeylerinde ve MDA içeriklerinde artışlar olduğu belirlenirken, 13 numaralı genotipte bu artışların minumum seviyede olduğu tespit edilmiştir. SOD, APOX, POX, GR enzim aktivite değerlerinde genel olarak artışlar meydana gelirken, 12 numaralı genotipte uygulamalara bağlı olarak azalmalar meydana geldiği tespit edilmiştir.Yapılan analiz sonuçları göz önüne alındığında elde edilen ortalama değerlere göre, bor noksan koşullara karşı 13 numaralı genotipin, bor toksik koşullara karşı 6 numaralı genotipin toleranslılık seviyelerinin yüksek olduğu gözlemlenmiştir., The aim of this study was to investigate the physiological and biochemical changes in carrot in order to determine the genotypes without adaptation problems to boron deficient and boron toxic conditions. In this study, the four carrot genotypes which are planted in Turkey and have commercially the most important were used as plant material. Five different boron doses (control (0.0033 mM), 0 mM B, 0.5 mM B, 1 mM B, 2 mM B) were applied to the genotypes. The experiment was set up with four replications in a fully controlled climate chamber in a water culture medium. Carrot genotypes were significantly affected by boron deficient and boron toxic applications. Depending on the applications, it was determined that the decreases occurred in stem and root growth parameters (height, fresh weight, and dry weight) when compared with the control. Among the genotypes, the decrease in the growth parameter values of genotype 6 was found to be lowest. It was determined that boron content of genotypes decreased in boron deficient conditions, however depending on the increasing boron doses, the increases occurred. In boron deficient and boron toxic conditions, the increases in EC levels and MDA contents of genotypes were determined due to stress, while these increases in genotype number 13 was found to be at a minimum level. While SOD, APOX, POX, and GR enzyme activity values generally increased, in genotype number 12, it was determined that the decreases occurred due to applications. When the results of the analysis were considered, it was observed that the tolerance levels of genotype 13 against boron-deficient conditions and genotype 6 against boron-toxic conditions were high according to the obtained values.

In this study, soil samples taken at 0-20 cm depth from Karapınar Erosion Prevention Station which was affected by wind erosion were used. The main characteristics of the soils of this area are high sand and lime contents, low organic matter contents, weak structure development, low water storage capacity and thus open to drought effect. In addition, since this region is under the influence of arid and semi-arid climate, the weakness of the physical properties of its soils as well as insufficient chemical and biological properties, biomass production is limited, and it becomes vulnerable to wind erosion. For this reason; the effects of different doses of compost and biochar obtained from pruning residues of Elaeagnus trees, which are widely grown in this area on soil quality characteristics and development of corn plant were determined in incubation and pot experiment. In this context, soil samples were mixed with compost and biochar at 0, 1, 2 and 4% by weight basis throughout incubation trial, and were entitled to be incubated for two months at field capacity moisture content (29g 100g-1). At the end of the incubation, the effects of the applications on the physical, chemical and biological properties of the targeted soil were determined. In addition, the effects of the applications on the growth characteristics of the corn plant were investigated by cultivating the corn plant in the soil samples taken after the incubation. At the end of incubation, compost and biochar applications decreased particle density (Pk), bulk density (Pb) and air-filled porosity (AFP) values compared to control, while porosity (P), field capacity (FC), plant available water content (PAW), aggregate stability (AS), mean weight diameter (MWD), extractable K, available Mn, available phosphorus (AP), organic carbon (OC), total nitrogen (TN), NH4-N, NO3-N, C / N ratio and soil respiration (SMR) values significantly increased. The effects of applications on other soil features varied. When compared with the control, the effects of the applications on the plant height and abovegrown plant biomass yield of the corn plant grown in greenhouse conditions were significant. Compost applications significantly increased the SPAD value of the corn plant, total nitrogen, K, Ca, Mg and Zn contents, while the biochar applications only increased SPAD values, Mg and Fe contents and decreased Cu content., Çalışmada, rüzgâr erozyonundan etkilenmiş olan, Karapınar Erozyonla Mücadele istasyonundan, 0-20 cm derinlikten alınan toprak örneği kullanılmıştır. Bu alandaki toprakların temel özellikleri kum ve kireç içeriklerinin yüksekliği, düşük organik madde içerikleri, zayıf strüktürle gelişim göstermeleri, düşük su depolama kapasiteleri ve bu nedenle kuraklık etkisine açık olmalarıdır. Ayrıca bu bölgenin kurak ve yarı kurak iklimin etkisinde bulunması, toprakların fiziksel özelliklerinin zayıflığının yanında, kimyasal ve biyolojik özelliklerinin de yetersizliği nedeniyle biokütle üretimleri sınırlanmakta ve rüzgâr erozyonuna açık hale gelmektedir. Bu nedenle yapılan çalışmada; söz konusu alanda, yaygın olarak yetişen iğde ağaçlarının, budama artıklarından elde edilen kompost ve biyokömürün farklı dozlarının, inkübasyon ve saksı denemesinde, toprak kalitesi özellikleri ile mısır bitkisinin gelişimine etkileri belirlenmiştir. Bu kapsamda, yapılan inkübasyon denemesinde; ağırlık esasına göre % 0, 1, 2 ve 4 dozlarında kompost ve biyokömür ilave edilen toprak örnekleri, tarla kapasitesi nem içeriğinde (29g 100g-1) iki ay süre ile inkübasyona bırakılmıştır. İnkübasyon sonunda uygulamaların toprağın fiziksel, kimyasal ve biyolojik özelliklerine etkileri belirlenmiştir. Ayrıca inkübasyon sonu alınan toprak örneklerinde mısır bitkisi yetiştirilerek, uygulamaların mısır bitkisinin gelişim özelliklerine etkileri de incelenmiştir. İnkübasyon sonunda, kompost ve biyokömür uygulamaları kontrol ile kıyaslandığında; zerre yoğunluğu (Pk), hacim ağırlığı (Pb) ve hava dolu gözeneklilik (AFP) değerlerini düşürürken, porozite (P), tarla kapasitesi (FC), faydalı su içeriği (PAW), agregat stabilitesi (AS), ağırlıklı ortalama çap (MWD), ekstrakte edilebilir K, yarayışlı Mn, yarayışlı fosfor (AP), organik karbon (OC), toplam azot (TN), NH4-N, NO3-N, C/N oranı ve toprak solunumu (SMR) değerlerinin önemli ölçüde artırmıştır. Uygulamaların diğer özellikler üzerine etkileri değişkenlik göstermiştir. Kontrol ile kıyaslandığında, uygulamaların sera şartlarında yetiştirilen mısır bitkisinin bitki boyu ve taze toprak üstü biokütle verimine etkileri önemli olmuş, kompost uygulamaları mısır bitkisinin SPAD değerini, toplam azot, K, Ca, Mg ve Zn içeriklerini önemli ölçüde artırırken, biyokömür uygulamaları sadece SPAD değeri, Mg ve Fe içeriklerini önemli ölçüde artırmış, Cu içeriğini ise azaltmıştır.

Günümüzde yaklaşık 1 milyar insanda selenyum eksikliği olduğu ve bu eksikliğin kanser ve kalp rahatsızlıklarını tetiklediği ve hücrelerde oksidatif tahribata yol açtığı bilinmektedir. İnsanlarda ve hayvanlarda selenyum eksikliğinin ana nedeni olarak tüketilen gıdaların selenyum bakımından fakir olması gösterilmektedir. Bu sebeple, tüketilen bitkisel kökenli gıdaların selenyumca zenginleştirilmesine yönelik yapılan çalışmalar önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, topraktan artan dozlarda uygulanan selenyum ve fosfor'un fasulye bitkisinin selenyum alımı üzerine etkileri araştırılmıştır. Fosfor uygulanan ve uygulanmayan koşullarda artan düzeylerde uygulanan selenyumun bodur kuru fasulyenin yeşil aksam kuru madde verimi ve tane verimi üzerinde herhangi bir etkisinin olmadığı görülmüştür. Fosforlu gübre uygulamaları bodur kuru fasulye bitkisinin yeşil akşam ve tane selenyum konsantrasyonunun azalmasına neden olmuştur. En yüksek yeşil aksam selenyum konsantrasyonu fosfor uygulanmayan koşullarda 4 mg Se kg-1 (Se4 x P0) uygulamasından elde edilirken en düşük selenyum konsantrasyonu selenyum uygulanmayan koşullarda 200 mg P kg-1 uygulamasından (Se0 x P200) elde edilmiştir. Fosfor uygulanmayan koşullarda bodur kuru fasulyenin yeşil aksam selenyum konsantrasyonu topraktan uygulanan selenyum miktarına bağlı olarak önemli ölçüde artış gösterirken, fosfor uygulamalarına bağlı olarak ta önemli derecede düşüş göstermiştir. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, fosforlu gübre uygulamasının bitkiler tarafından selenyum alımını olumsuz etkilediğini göstermektedir., Nowadays, approximately 1 billion people have Se deficiency, which causes cancer and heart disease and causes oxidative damage to cells. Foods consumed as the main cause of Se deficiency in humans and animals are shown to be poor in Se. For this reason, the studies on the selenium enrichment of consumed plant origin foods gain importance. In this study, the effect of Se and P applied to a soil in increased doses on selenium uptake by bean plants were investigated. Se content in green dry matter yield and grain yield of dwarf dry beans was found insignificant under P and without P treatment. Phosphorus fertilizer applications caused a decrease in green component and grain Se concentration of dwarf bean plant. The highest green component selenium concentration was obtained from the application of 4 mg Se kg-1 (Se4 x P0) under non-phosphorus application, while the lowest selenium concentration was obtained from 200 mg P kg-1 application (Se0 x P200) under non-selenium application. The green component selenium concentration of the dwarf dry beans increased significantly depending on the amount of selenium applied from the soil and decreased significantly due to phosphorus applications. The results obtained from this study show that phosphorus fertilizer application adversely affects selenium uptake by plants.

Demir noksanlığı insanlarda ve bitkilerde yaygın olarak ortaya çıkan bir beslenme problemidir. Dünya nüfusunun yaklaşık yarısı demir noksanlığından etkilenmekte ve bu bitkilerde eksikliğinde kalite ve verim kaybına sebep olmaktadır. Bitkilerde demir eksikliğinin ortaya çıkışı türden türe hatta aynı tür içinde çeşitten çeşide de önemli farklılıklar göstermektedir. Demir noksanlığı, özellikle yüksek pH'lı, kireçli ve yetersiz organik madde içeren topraklarda son derece önemli bir toprak problemidir. Önemli bir kültür bitkisi olan çileğin demir noksanlığına karşı hassasiyeti de yüksektir. Son yıllarda çilek yetiştiriciliğinde alan ve üretim bakımından önemli artış meydana gelmektedir. Çilek insanlar tarafından sevilerek tüketilen, farklı iklimlerde ve toprak yapılarında üretimi yapılan, diğer meyvelerin az olduğu dönemde ve özellikle pazara çıkması ile önem arzeden yüksek besin değerine sahip bir meyvedir. Bu tez çalışmasının temel amacı, yüksek pH, kireç içeriği bakımından fazla ve demir içeriği bakımından yetersiz olan toprakta demir noksanlığına karşı 12 farklı çilek çeşidinin tepkilerini belirlemektir. Kontrollü sera koşullarında Albion, Monterey, Portola, San Andreas, Kabarla, YFL, Rubygem, Sweet Ann, Festival, Sweet Charlie, Amigo, Fortuna çilek çeşitlerine Fe 10 mg kg-1 ( FeEDDHA orto-orto izomerli) ve Fe 0 mg kg-1 (Fe'ce yetersiz toprak koşulları) uygulamasıyla 3 tekrarlı olarak deneme yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre ilk çiçeklenme dönemine ait yaprak SPAD değerleri, aktif klorofil a, aktif Fe ve toplam Fe içerikleri bakımından sırasıyla Fortuna (48.95), Festival (27.60 mg L-1), San Andreas (24.78 mg kg-1) ve Monterey (118.00 mg kg-1) çeşitlerinden en yüksek değerler elde edilmiştir. Tam çiçeklenme dönemine ait yaprak kuru madde verimine bağlı olarak en yüksek Fe etkinlik değerlerine sahip olan çeşit ise Monterey (% 86.7) iken, hem aktif Fe hem de toplam Fe içeriği bakımından ön planda olan çeşit Albion (sırasıyla 31.20 mg kg-1 ve 541.20 mg kg-1) olmuştur. Sonuç olarak, kontrollü sera koşullarında yapılan bu çalışmada 10 mg kg -1 demir uygulaması ile kuru madde verimine bağlı olarak, kuru madde artışının ve yüzde Fe etkinliğinin ortalamasının (% 67.93) üstünde olması nedeniyle Festival, Albion, Fortuna, Monterey ve Kabarla çilek çeşitleri dayanıklı, ortalamanın altında kalan Sweet Charlie, San Andreas, Sweet Ann, Rubygem, Amiga ve Portola çilek çeşitleri ise hassas olarak belirlenmiştir., Iron deficiency is a common nutritional problem in humans and plants. About half of the world's population is affected by iron deficiency and this deficiency in plants causes a loss of quality and yield. The emergence of iron deficiency in plants shows significant differences from species to species and even from variety to variety within the same species. Iron deficiency, specifically in soils with high pH, lime and insufficient organic matter content, is an extremely important soil problem. Strawberry, which is an important cultivated plant, has a high sensitivity to iron deficiency. In recent years, there has been a significant increase in strawberry cultivation in terms of area and production. Strawberry is a fruit that is consumed by people, produced in different climates and soil structures and has high nutritional value. It becomes more important as it is available and sellable in the market in the period when other fruits are lesser. The main aim of this thesis was to determine the responses of 12 different strawberry varieties against iron deficiency in the soil with high pH, high lime content and insufficient iron content. Under controlled greenhouse conditions, three replicates for Albion, Monterey, Portola, San Andreas, Kabarla, YFL, Rubygem, Sweet Ann, Festival, Sweet Charlie, Amigo, Fortuna strawberry varieties were grown in Fe 10 mg kg-1 (FeEDDHA ortho-ortho isomer) and Fe 0 mg kg-1 (inadequate Fe soil conditions) supply. According to the results of the first flowering period, Fortuna (48,95), Festival (27,60 mg L-1), San Andreas (24,78 mg kg-1) and Monterey (118,00 mg kg-1) showed the highest values with regard to the leaf SPAD values, active chlorophyll a, active Fe and total Fe contents, respectively. While Monterey (% 86.7) was the variety that had the highest Fe efficiency in terms of leaf dry matter yield pertaining to the full flowering period, Albion was at the forefront in terms of both active Fe and total Fe content (31.20 mg kg-1 and 541.20 mg kg-1, respectively). As a result, in this study, under Fe 10 mg kg-1 supply, , , Festival, Albion, Fortuna, Monterey, and Kabarla strawberry varieties were determined to be resistant on the basis of higher dry matter and percentage Fe activity than the average (67.93%), while Sweet Charlie, San Andreas, Sweet Ann, Rubygem, Amiga and Portola with values below the average were identified as sensitive.

Hızlı artan dünya nüfusuna karşı, kullanımı kısıtlı alanlarda tarım yapılabilmesine yönelik olarak, stres şartları altında yetiştirilebilen tahıl çeşitlerinin geliştirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Buğday üretimi birçok abiyotik stres tarafından sınırlanmaktadır. Tuzluluk ve bor toksisitesi gibi stres koşulları kurak ve yarı kurak bölgelerde genellikle birlikte görülmekte ve bitkilerde gelişimi olumsuz etkileyerek verimliliği kısıtlamaktadır. Çoğu çalışma, bor elementinin dünyadaki genel toprak durumuna bağlı olarak bor eksikliğine odaklansa bile, dünyanın en zengin bor yataklarına sahip olan Türkiye'de, birçok bölgede bitkilerin bor toksisitesine maruz kaldığı bilinmektedir. Bor toksisitesi ve tuzluluk problemlerinin çözümüne yönelik en uygulanabilir yöntem toleransı yüksek bitkilerin belirlenmesi ve geliştirilmesidir. Bu sorunların giderilmesine yönelik ele alınan mevcut tez çalışmasında, tuzluluk ve bor toksisitesi gözlemlenen alanlarda yetişebilecek, toleransı yüksek ekmeklik buğday çeşitlerinin geliştirilmesi hedeflenmiştir. Çalışmada 5 farklı ekmeklik buğday genotipi sera-saksı koşullarında bor ve tuz uygulamalarına tabi tutulmuştur. Tuzluluğa tolerans sağlayan Nax1 ve Nax2 genleri aktarılarak ilerletilmiş 3. geri melez popülasyonunun yanında, bu popülasyonlara ebeveynlik yapmış Avustralya kökenli AUS-5907 ve AUS-5924 hatları ve daha önceden bora toleranslılığı bilinen Bolal 2973 çeşidi aynı çalışmada şahit olarak yer almıştır. GM3 popülasyonunun, bor ve tuz uygulamalarına karşı göstermiş oldukları tepkiler değerlendirilmiş ve ilgili genotiplere (GM3) kazandırılmış olan karakterlerin (Nax1 ve Nax2) etkin olduğu yapılan elementel ve fizyolojik testlemeler sonucunda görülmüştür. Kuru ağırlık değerlerine göre tuzlu koşullar ve artan bor dozlarında melez hatların (Bolal x 5907, Bolal x 5924) tuza toleranslılık sağlamasının yanı sıra, bor toksisitesine de tolerans sağladığı tespit edilmiştir. Tuz uygulaması sonucu, tüm genotiplerin MDA içeriklerinde artış ve K konsantrasyonlarında düşüş gözlenmiştir. En az MDA artışının AUS-5924 ve Bolal x 5907 hatlarında, K konsantrasyonundaki en az düşüşün ise AUS-5924 ve Bolal x 5924 hatlarında olduğu tespit edilmiştir. Tüm testleme sonuçları göz önüne alındığında Bolal x 5924 hattı daha baskın sonuçlar göstermiştir., In order to support the rapidly growing world population and enable the agriculture in the restricted areas, there is a need to develop grain crops that can be grown in stress conditions. Wheat production is limited by several abiotic stresses. Stress conditions such as salinity and boron toxicity that are generally seen together in arid and semi-arid regions of the world adversely affect the plant growth and limit their production efficiency. Depending on the general soil situation in the world, although most studies have been focused on boron deficiency, it is known that plants are exposed to boron toxicity in many regions of the world including Turkey which has the major boron deposits in the world. The most appropriate solution towards the boron toxicity and salinity problems is the identification and development of boron and salt toxicity tolerant plants. In this thesis, it is aimed to develop wheat varieties with high tolerance that can be grown in areas where salinity and boron toxicity are observed. In the study, 5 different wheat genotypes were subjected to boron and salt applications under greenhouse growth conditions. Prior to this study, 3rd backcross hybrid population was developed by transferring Nax1 and Nax2 genes from Australian wheat lines AUS-5907 and AUS-5924 to Turkish bread wheat genotypes, Bolal 2973, which is known for containing boron tolerance gene. Thus, in this experiment, the developed 3rd backcross populations, Australian parents and Turkish parent were employed and the responses of the BC3 population to boron and salt applications were evaluated. According to the performed elemental and physiological analysis results, it has been observed that the transferred Nax1 and Nax2 genes were effective in developed BC3 hybrid populations. It was determined that hybrid lines (Bolal x 5907, Bolal x 5924) provide salt tolerance as well as tolerance to boron toxicity in saline conditions and increasing boron doses with respect to dry weight values. As a result of salt application, MDA contents of all genotypes increased and showed a decrease in K concentrations. The least increase in MDA was found in AUS-5924 and Bolal x 5907 lines and the least decrease in K concentration was in AUS-5924 and Bolal x 5924 lines. When considering all the test results, the Bolal x 5924 line showed more dominant results.

Toprak sıkışması, büyük ölçüde mekanizasyona dayanan günümüz tarımının en önemli sorunları arasındadır. Toprak sıkışmasını yorumlamada kullanılan en önemli toprak özelliği hacim ağırlığıdır. Ancak bu özelliğin ölçümü kolay olmamakta ve bitki gelişimi ile doğrudan ilişkisi kurulamamaktadır. Toprakların bitki gelişimi ile ilgili olarak sıkışma durumunun belirlenmesi için çeşitli göstergeler önerilmiştir. Bu göstergelerin başında toprak su içeriği, hacim ağırlığı ve penetrasyon direncini açıklayan çeşitli eşitlikler geliştirilmiştir. Bu eşitliklerin herhangi bir alan için kullanılabilmesi, eşitliğin geliştirildiği toprak özellikleri ile kullanılacağı toprak özelliklerinin benzerliğine bağlıdır. Toprakların doğaları gereği çok fazla değişkenlik içermeleri nedeniyle farklı özelliklere sahip topraklar için bu modellerin hazırlanması gerekmektedir. Bu eşitlikler kullanılarak farklı zaman ve yerlerde yapılan ölçümlerin, benzer şartlar için yorumlanmaları ve kıyaslanmaları sağlanmış, aynı zamanda bitki gelişiminin sağlıklı devam edebilmesini sağlayan sınırlandırılmış su rejimi (SSR) bölgesi geliştirilmiştir. Yapılan bu çalışmada kil içeriği yüksek, farklı nemlerde ve hacim ağırlığında sıkıştırılan bir toprağın penetrasyon direnci ölçülerek, farklı nemler ve hacim ağırlıkları için tahmin ve kıyaslamaların yapılabileceği gravimetrik ve hacimsel su içeriği ile toprak su potansiyelini dikkate alan matematiksel modeller geliştirilmiştir. Bu modellerin regresyon katsayıları 0,98- 0,99 arasında değişmiş olup, yüksek tahmin yüzdesi değerleri elde edilmiştir. Buna göre farklı dönemlerde farklı nem ve hacim ağırlıklarında penetrasyon ölçümleri yapılan kil içeriği yüksek benzer özelliklere sahip toprakların karşılaştırılmasına olanak sağlanmıştır. Ayrıca geliştirilen modeller kullanılarak bitki kök gelişiminin sınırlanmaya başladığı 2 MPa sınır değeri ile kök gelişiminin durduğu 3 MPa sınır değeri de ortam değişkenliğine göre hesaplanmıştır., It is seen that today's agriculture, which is based on soil compaction and large cost mechanization, is the most important problems. Soil bulk density is the most important soil property which is used in the interpretation of soil compaction. However, the measurement of this feature is not easy to be measured and its direct relationship with plant development cannot be established. Different indicators have been proposed for determining soil compaction status relating to soil plant development. Various equations explaining soil water content, bulk density and penetration resistance have been developed from the aforementioned indicators. The fact that these equations can be used for any field depends on the properties of the soil where the equation is developed and the similarity of the soil properties to be used. Due to the fact that soils vary greatly by nature, these models should be prepared for soils having different properties. By using these equations, it is ensured that the measurements made at different times and places can be interpreted and compared for similar conditions, but also the restricted water regime (SSR) region has been developed to ensure continuous plant growth and healthy. In this study, the penetration resistance of a high clay content soil compacted at different moisture and bulk density was measured, and mathematical models for predicting and comparing gravimetric and volumetric water content for different moisture and bulk density by considering soil water potential have been developed. The regression coefficients of these models ranged from 0.98 to 0.99 and the highest estimate percentage was obtained. At different moisture and bulk density in different periods measured penetration measurements in high soil clay content and one of soil with similar properties can be compared. In addition, by using developed models, the limit value of 2 MPa, in which the root growth of the plant begin to be limited, and the limit value of 3 MPa at which the root growth stops were calculated according to the environmental variability.

Bu çalışma, Konya'nın Hadim İlçesine bağlı Bademli mahallesinde yetiştirilen yer kirazı (Physalis peruviana) genotiplerinde antioksidan aktivitesinin araştırılması amacıyla yapılmıştır. Yer kirazı (altın çilek) genotiplerinden olan Physalis tomatillo ve Physalis pruinosa çeşitlerinden elde edilen meyveler kullanılarak toplam fenolik madde içeriği, toplam antioksidan kapasitesi, DPPH radikal tutucu aktivite, meyvelerin içerdikleri Mo, Ca, B, Cu, Fe, K, Mg, Mn, Na, P, S, Zn miktarları, meyve tanelerinin boy, pH, ve renk(L, a, b) değerleri, ve ayrıca yer kirazı genotiplerinin yetiştirildiği toprakların pH,EC,CaCO3,organik madde, tekstür sınıfı,toplam N (NO3-+NH4-N), Ca,K,P,Mg,Na,Cu,Fe,Mn,Zn,B, miktarları belirlenmiştir. Physalis tomatillo'nun Physalis pruinosa çeşitlerinden elde edilen meyvelere göre fenolik madde içeriği, toplam antioksidan kapasitesi(Physalis tomatillo 402.75 ±29.62(mgAAE/g) > Physalis pruinosa 354.58±14.81(mgAAE/g), DPPH radikal tutucu aktivite, meyve boyutları, renk değerleri, pH değeri, besin element içerikleri ve birim alandan elde edilen ürün miktarı daha yüksektir., The study was conducted to determine the antioxidant activity of cape gooseberry (Physalis peruviana) genotypes grown at Bademli quarter, Hadim Province in Konya. Total phenolic contents, total antioxidant capacity, DPPH radical scavenging activity, Mo, Ca, B, Cu, Fe, K, Mg, Mn, Na, P, S, Zn contents of fruits, fruit size, pH and color values (L, a, b) and soil characters such as pH, EC, CaCO3, organic matter, texture, total N (NO3-+NH4-N), Ca, K, P, Mg, Na, Cu, Fe, Mn, Zn, B contents were determined in two cape gooseberry genotypes, Physalis tomatillo and Physalis pruinosa. The phenolic content, total antioxidant capacity(Physalis tomatillo 402.75 ±29.62(mgAAE/g) > Physalis pruinosa 354.58±14.81 (mgAAE/g), DPPH radical scavenging activity, fruit size, color value, pH value, nutrient content and yield per area were higher in fruits of Physalis tomatillo as compared to Physalis pruinosa.

Günümüzde, sağlıklı bir beslenme için sebzelerin oldukça önemli olduğu bilinmektedir. Sera sebzeciliğinin en önemli ürünleri arasında olan domates, beslenmemiz açısından da çok önemli bir sebzedir. Bu araştırma, asidik (Nevşehir) ve bazik reaksiyonlu topraklarda (Konya) farklı azotlu gübreler (500 mg N/kg - amonyum sülfat-AS, inhibitörlü amonyum sülfat-inh.AS ve kalsiyum nitrat-CaNit) ve potasyum sülfat dozlarının (0-kontrol, 240 ve 480 mg K2O/kg) oturak sofralık domatesin verim ve verim unsurlarına etkilerini incelemek amacıyla 2017 yılında Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü Araştırma Serasında yapılmıştır. Söz konusu deneme iki farklı toprakta, üç farklı azotlu gübre ve üç farklı potasyum dozu ile tesadüf parselleri deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre, asidik ve bazik reaksiyonlu topraklarda farlı azot kaynakları ile potasyum dozları domatesin verimini istatistiki olarak önemli ölçüde artırmıştır. Asidik toprakta 'CaNit ve K240 mg/kg dozu' interaksiyonu en yüksek meyve verimini (747.70 g/saksı) sağlarken, bazik toprakta 'inh.AS ve K480 mg/kg dozu' interaksiyonu en yüksek meyve verimini (549.00 g/saksı) sağlamıştır. Farklı topraklarda değişik azot kaynakları ile potasyum dozlarının domateste verim ve verim unsurlarına etkileri istatistiksel olarak önemli olup uygulamalara göre meyve ağırlıkları 70.95 ile 140.78 g arasında değişmiştir. Diğer taraftan meyve sayıları 6.25 ile 12.33 adet/bitki, bitki gövde çapları 9.25 ile 14.66 mm, bitki boyları 49.50 ile 75.50 cm, meyve çapları 52.86 ile 60.63 mm, meyve pH'ları 4.07 ile 4.35, meyve sertlikleri 2.79 ile 4.33 kg/cm2 ve briks değerleri ise %5.00 ile 5.47 arasında belirlenmiştir. Ayrıca yaprağın makro ve mikro besin elementleri içerikleri istatistiki olarak önemli (P, Nowadays, it is known that vegetables are very important for a healthy diet. Tomato is the most important crops of greenhouse vegetable, and also very important vegetable for our feeding. This study was carried out to determine the effects of different nitrogenous fertilizers (500 mg N kg-1 ammonium sulfate-AS, inhibitory ammonium sulfate-inh.AS and calcium nitrate-CaNit) and potassium sulfate doses (0-Control, 240 and 480 mg K2O kg-1) on the yield and yield components of dwarfish for meal tomato grown in the acidic (Nevşehir) and alkaline soils (Konya) in the Research Greenhouse of Selcuk University, Faculty of Agriculture, Department of Soil Science and Plant Nutrition in 2017. In question experiment was done in the two different soils by three different nitrogenous fertilizers and three different potassium doses based on a randomized plots experiment design with four replications. According to the results, the different nitrogen sources and potassium doses significantly increased the tomato in the acidic and alkaline soils. While 'CaNit and 240 mg K2O kg-1' interaction supplied the highest fruit yield (747.70 g pot-1) in the acidic soil, 'inh.AS and 480 mg K kg-1' interaction gave the highest fruit yield (549.00 g pot-1) in the alkaline soil. The effects of different nitrogen sources and potassium doses on the yield and yield components of tomato in the different soils were statistically significant and it was found that the fruit weights varied between 70.95 and 140.78 g according to the applications. On the other hand the number of fruits ranged between 6.25 and 12.33 fruit plant-1, the plant stem diameters was between 9.25 to 14.66 mm, the plant heights were between 49.50 and 75.50 cm, the fruit diameters ranged between 52.86 and 60.63 mm, the fruit pH values were between 4.07 and 4.35, the fruit hardness varied in the range of 2.79 and 4.33 kg cm-2 and the brix values were between 5.00% and 5.47%. In addition, the macro-and micro-nutrient contents of the leaf were found statistically significant (P

Bu çalışma, çinko noksan bir toprakta yetiştirilen marul bitkisine artan dozlarda (0, 1.75, 3.50 ve 5.25 mg Zn kg-1) uygulanan çinko sülfat (ZnSO4.7H2O; %23 Zn) ve gibberellik asit (GA3; 0, 10, 50, 250 mg L-1)'in verim ve verim unsurlarına etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla 3 kg topraklı deneme saksılarında Yedikule baş marul yetiştirilmiş ve çinko ekimde toprağa verilmiş, GA3 ise gelişim dönemi başında 10 gün ara ile iki kez yaprağa püskürtülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, en düşük marul yaş ağırlığı (99,03 g saksı-1) 10 mg GA3 L-1, en yüksek yaş ağırlık (120,05 g saksı-1) ise '5.25 mg Zn kg-1 + 50 mg GA3 L-1' uygulaması ile elde edilmiştir. Yaprağın sadece çinko uygulamaları arasında en yüksek Zn kapsamı (61,10 mg kg-1) 5.25 mg Zn kg-1 uygulamasıyla kontrole (33,14 mg kg-1) göre %84 artarken, sadece GA3 uygulamaları arasında ise 50 mg GA3 L-1 uygulaması ile %45 oranında artmıştır. Tüm uygulamalar arasında en yüksek Zn kapsamı (73,92 mg kg-1) ise '5.25 mg Zn kg-1 + 50 mg GA3 L-1' uygulaması ile elde edilmiş olup bu artış kontrole göre %123 oranında gerçekleşmiştir. Verim ve verim unsurlarının çoğu dikkate alındığında, çinko noksan topraklarda ekimde tabana 5.25 mg Zn kg-1 uygulamasına ilaveten gelişim başlangıcında yaprağa 10 gün ara ile iki kez 50 mg GA3 L-1'in püskürtülmesi önerilebilir., This study was carried out to determine the effects of zinc sulfate (ZnSO4.7H2O; 23% Zn) and gibberellic acid (GA3) applied increasing dozes (0, 1.75, 3.50, 5.25 mg Zn kg-1 and 0, 10, 50, 250 mg L-1) on the yield and yield components of lettuce grown in the zinc deficient soil. With this aim, Yedikule Head Lettuce was grown in the pots with 3 kg soils and zinc was given into soil, and GA3 was pulverized to leaf two times with ten days intervals in the beginning of growing season. According to the results, the lowest lettuce fresh weight (99,03 g pot-1) was obtained from 10 mg GA3 L-1, the highest lettuce fresh weight (120,05 g pot-1) was taken by '5.25 mg Zn kg-1 + 50 mg GA3 L-1' application. While the highest zinc content (61,10 mg kg-1) of the leaf increased in the rate of 84% by the 5.25 mg Zn kg-1 among the only zinc applications according to the control (33,14 mg kg-1), it increased in the rate of 45% by the 50 mg GA3 L-1 application among the only GA3 applications. The highest zinc content (73,92 mg kg-1) of the leaf among all the applications was obtained by the '5.25 mg Zn kg-1 + 50 mg GA3 L-1' application and this increasing was realized in the rate of 123% according to the control. Considering most of the yield and yield components, two times pulverization of the 50 mg GA3 L-1 with ten days interval in the beginning of growing in addition to 5.25 mg Zn kg-1 application into soil in the sowing may be suggested in the zinc deficient soils.

Bu tez çalışması farklı dozlarda çinko (Zn) ve kadmiyum (Cd) uygulamalarının; karabuğday bitkisinin gelişimi, verimi ve kalitesine etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Denemede; 2 farklı karabuğday (Güneş ve Aktaş) çeşidi kullanılmıştır. Kadmiyum 0-12.5-25-50-100 mg Cd kg-1 dozlarında, 3CdSO4.8H2O formunda ve Zn 0-10-30 mg Zn kg-1 dozlarında, ZnSO4.7H2O formunda uygulanmıştır. Deneme sera koşullarında 5 ay boyunca yürütülmüştür. Elde edilen bulgulara göre ortalama bitki boyu 32.42-65.58 cm, tane verimi 77.4-359.5 kg da-1, biyomas verimi 47-1517 kg da-1, bin tane ağırlığı 22.20-30.92 g arasında değişmiştir. Yeşil aksam Cd içeriği 0.17-9.67 mg kg-1, tane Cd içeriği 0.01-1.56 mg kg-1 ve yaprak Cd içeriği 1.75-43.82 mg kg-1 arasındadır ve artan Cd dozları arasında önemli farklılıklar (p, This study was carried out to determine the effect of different doses of zinc (Zn) and cadmium (Cd) on the growth, yield and quality of buckwheat plants. In the trial; 2 different buckwheat variety (Günes and Aktas) were used. Cadmium was applied in doses of 0-12.5-25-50-100 mg Cd kg-1 as 3CdSO4.8H2O and zinc was applied as ZnSO4.7H2O in doses of 0-10-30 mg Zn kg-1. The experiment was carried out in greenhouse conditions for 5 months. According to the results, average plant height, the grain yield, biomass yield, and thousand grain weight were changed between 32.42-65.58 cm, 77.4-359.5 kg da-1, 47-1517 kg da-1 and 22.20-30.92 respectively. The contents of Cd in the stem, seed, and leaf were changed between 0.17-9.67 mg kg-1, 0.01-1.56 mg kg-1, and 1.75-43.82 mg kg-1, respectively and in these data with increasing of Cd doses were found statistically significant differences (P

Abiyotik ve biyotik stres faktörleri verimi önemli ölçüde olumsuz etkilemektedir. Kurak ve yarı kurak bölgelerde B (bor) toksisitesi, yağışlı iklimin hâkim olduğu bölgelerde ise B noksanlığı verimi düşürmektedir. Puccinellia distans tuz ve B toksisitesine tolerans gösteren ve Türkiye'de bor madenleri civarında yaşayabilen hiperakümülatör bir bitkidir. Bu bitkinin B stresi toleransı hakkında moleküler düzeyde yeterince çalışma bulunmamaktadır. Bu mekanizmayı anlayabilmek için GeneFishingTM teknolojisi kullanılarak farklı düzeylerde anlatım yapan gen fragmentleri izole edilmiştir. Bu çalışmada P. distans bitkisi 0; 2,5; 250; 500 ve 1000 ppm B dozlarına muamele edilmiştir. İzole edilen fragmentlerden NAC transkripsiyon faktörü ve PsaG'nin QRT-PCR ile validasyonu gerçekleştirilmiştir. Bitkilerde stres varlığında prolinin biyosentezi artmaktadır. Prolinin biyosentezinde görev alan iki önemli enzim (P5CR ve δ-OAT), P5CR ve δ-OAT genleri tarafından kodlanmaktadır. Homolog BOR2 genleri HvBOR2 ve TaBOR2 ise bor stresi altında B taşınmasında çalışmaktadır. P. distans yaprak örneklerinde P5CR ve δ-OAT ve kök örneklerinde ise HvBOR2 ve TaBOR2'nin gen ifade miktarları Real time PCR metodu ile ölçülmüştür. Prolin ve BOR2 hakkında elde edilen sonuçlar, literatür ile uyumludur., Abiotic and biotic stress factors have a significant negative effect on crop yield. B toxicity in arid and semi-arid regions, and B deficiency in high rainfall region constrain the crop yield. Puccinellia distans is a hyperaccumulator plant that is able to live nearby to Boron mining sites and it is tolerant to high B concentrations and salinity. However, there is insufficient molecular research regarding the tolerance mechanism of P. distans. In order to understand this mechanism, differentially expressed genes, using GeneFishingTM technology, were isolated. In this study, P. distans was subjected to 0, 2.5, 250, 500 and 1000 ppm boron dosages. The isolated gene fragments: NAC transcription factor and PsaG, were validated by using QRT-PCR. Under stress conditions, the enzymes P5CR and δ-OAT which are encoded by genes of the same name, work towards by increasing the amount of biosynthesized proline, while under boron stress the homolog BOR2 genes: HvBOR2 and TaBOR2 mediate in the transportation of boron. Real time PCR was used to measure the expression levels of P5CR and δ-OAT in the leaf samples and HvBOR2 and TaBOR2 in the root samples of P. distans. The results regarding proline and BOR2 were inlined with the literature., Bu tez çalışması BAP tarafından 17401119 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışmada Konya'nın Hüyük İlçesi'nde yetiştirilen çileklerin beslenme durumları toprak ve bitki analizleriyle belirlenmiştir. Bu çalışma ile, Hüyük İlçesi'ni temsilen 2 dekardan büyük 29 kapama çilek bahçesinden 2015 yılında birinci meyve dönemi başlangıcı (Haziran) ve ikinci meyve dönemi başlangıcı (Eylül) olmak üzere her bir çilek bahçesinden her iki dönemde de bahçeyi temsil edecek şekilde birer toprak ve yaprak örnekleri alınarak analiz edilmiştir. Araştırma alanı topraklarının çilek yetiştiriciliğine uygunluğu toprak ve bitki analiz sonuçlarının karşılıklı olarak değerlendirilmesiyle ortaya konulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, Hüyük İlçesi çilek bahçelerinde genellikle toprakların pH'ları nötr, tuzsuz, organik maddece fakir, kireçli ve kumlu killi tınlı tekstüre sahiptir. Azot (N) bakımından yetersiz, diğer makro besin elementlerince yeterli ve fazladır. Bakır (Cu) açısından yeterli iken diğer mikro besin elementlerince fakirdir. Çilek bahçelerinin birinci dönem %27,6'sının azot (N), %7'sinin fosfor (P) ve potasyum (K), %17,2'sinin kalsiyum (Ca), %10,3'ünün magnezyum (Mg), %27,6'sının bakır (Cu), %10,3'ünün bor (B) ve %90'ının çinko (Zn); ikinci dönem ise %10,3'ünün azot (N), %7'sinin mangan (Mn) ve %90'ının çinko (Zn) ile beslenme açısından yetersiz olabileceği belirlenmiştir. Bitkilerde ikinci dönemde besin elementleri birinci döneme göre daha yeterli bulunmuştur., In this study, nutritional status of strawberry orchards of Huyuk District in Konya Province were determined by soil and plant analysis. Soil and leaf samples were collected from 29 strawberry orchards which bigger than 0.2 ha representing Huyuk District at the beginning of the first fruit period (June) and second fruit period (September) before fertilization from root zone and analyzed. Suitability of the soils for strawberry growing were evaluated by interpreting the soil and plant analysis. According to the results; in generally, pH of the soils was neutral, non-saline, low organic matter, calcareous and sandy clay loamy texture. The nitrogen content of the surveyed area was low, while the other macro nutrients were sufficient. The micronutrient content of the soils is insufficient with the exception of copper. In the first plant sampling period 27.6% N, 7% P and K, 17.2% Ca, 10.3% Mg, 27.6% Cu, 10.3% B and 90% Zn were insufficient while in the second sampling period, 10.3% N, 7% Mn and 90% Zn were deficient. Nutrients of the plants were found more sufficient in the second period according to the first period., Bu tez çalışması BAP tarafından 15201059 nolu proje ile desteklenmiştir.

Topraklar değişik toprak yapan faktörlerin karışık etkiler sonucu oluşan kompleks bir sistemdir. Toprakların oluştuğu ana materyal ise toprak gelişim süreçleri ve besin maddeleri miktarı ve elverişliliği üzerine son derece etkili bir faktördür. Bu çalışma ile Konya Karapınar'da farklı yaş ve orjinli jeolojik formasyonlar üzerinde oluşan toprakların oluşum süreçleri ortaya konularak, ana materyalin toprakların, fiziksel ve kimyasal özelikleri üzerine etkisi belirlenmiştir. Bu amaçla Alüvyal, Lakustrin ve Volkanik olmak üzere üç farklı ana materyal üzerinde toplam beş adet profil açılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre tüm topraklarda pH 7'nin üstündedir. Toprakların tümü çok kireçlidir ve tekstürleri kil ile kumlu killi tın arasında değişmiştir. Topraklarda tuzluluğa rastlanmamıştır. Organik madde ana materyalden bağımsız olarak düşük çıkmıştır. Toprakların kil mineralojisi benzer özellik göstermiştir. Primer mineraller açısından volkanik topraklar daha fazla mineral çeşitliliğine sahiptir. Elde edilen verilerden ana materyaldeki farklılığa rağmen toprakların fiziksel ve kimyasal özelliği açısından önemli bir farklılaşma meydana gelmediği tespit edilmiştir. En önemli farklılık ayrışabilir mineral içeriği çeşit ve miktarında ortaya çıkmıştır. Buna göre volkanik toprakların potansiyel kimyasal özellikleri diğer ana materyal üzerinde oluşan topraklara göre daha iyidir. Tüm ana materyaller de toprakların ağır metal içerikleri Cr hariç izin verilen maksimum sınır değerlerinden düşük çıkmıştır., Soil is a complex system resulting from the mixed effects of different soil forming factors. The main material that forms soil however is an extremely effective factor on soil development processes, amount of nutrients and its availability. This study presents soil formation processes occurring on geological formations with different ages and origins and the effect of the main material on the soil's physical and chemical efficiency. With this purpose a total of five profiles in three different main materials, which are alluvial, lacustrine and volcanic have been explained. According to the achieved results, the pH-value of all soils is over 7. All of the soil is very chalky. The texture ranged from clay and sandy clay. There was no salinity in the soil. The organic substance, regardless of the main material, was lower. The clay mineralogy of the soils showed similar features. In terms of prime minerals the volcanic soil has a bigger mineral diversity. According to the obtained data there was no important difference in terms of physical and chemical efficiency despite of differences in the main material. The most important difference emerged in the diversity and amount of biodegradable mineral content. According to this the potential chemical efficiency of the volcanic soil is higher than of the main material of the other soils. The heavy metal content of all main materials, except Cr, was lower than the allowed maximum limit values.

Çalışma iki bölümde gerçekleştirilmiştir. Birinci bölümde, sodyumlu-bor'lu toprakların ıslahı, ikinci bölümde ise, tuzlu topraklar yıkanmış ve matematiksel modelleme ile hidrodinamik parametrelerden, yıkama suyu normu ve yıkama zamanı belirlenmiştir. Bu çalışmada, sodyum ve bor ıslahı arazide, matematiksel modelleme hem arazide hem de laboratuvar da gerçekleştirilmiştir. Yıkama suyu normu, yıkama süresi ve ıslah maddesi miktarı tespit edilmiştir. Islahta %80 saflıkta; S1: 4kg.4m-2, S2: 8kg.4m-2 S kullanılmıştır. Yıkama suyu 30 cm dozlarda toplam 120cm verilmiştir. Laboratuvarda tuz yıkaması için kolon kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; S (S1 ve S2 dozlarında) DSY'ne, 90cm yıkama suyunda özellikle 0-50cm derinlikte etkili olmuştur. DSY 20.6'dan 9.9'a düşmüştür. S'ün bor yıkanmasına etkisi ise, başlangıçta S1 dozunda 29.88ppm iken, 120 cm yıkama suyunda 17.12ppm'e düşmüştür (%57.30). S2 dozu S1'den daha az etkili olmuştur. S2 dozunda yıkanma %25.75 olmuştur ( Bu sonuçlar istatistik olarak desteklenmiştir). Kolon yıkamada kolay çözünen anyonların ortalama değeri toplamda, ∑A=140.931me.l-1'den, ∑A=18.448me.l-1'e düşmüştür. Yıkamada CI- ve SO4= için hidrodinamik paremetrelerden yıkama suyu normu, Nys=0.307m olarak hesaplanmıştır. Yıkama süresi, T=1.208gün, CI- ve SO4= için dispersiyon parametresi, λ=9.26x10-2.m ve 9.60x10-2.m hesaplanmıştır. CI- ve SO4= için konvektif difüzyon parametresi, D=4.505x10-3 .m2.gün-1 ve 4.672x10-3 .m2.gün-1 olarak hesaplanmıştır. Parsel yıkamada kolay çözünen anyonların ortalama değeri toplamda, ∑A=140.931me.l-1'den, ∑A=14.724me.l-1'e düşmüştür. Yıkamada CI- ve SO4= için hidrodinamik paremetrelerden yıkama suyu normu, Nys= 0.304m olarak hesaplanmıştır. Yıkama süresi T=25gün, CI- ve SO4= için dispersiyon parametresi, λ=4.59x10-2.m ve 4.13x10-2.m hesaplanmıştır. CI- ve SO4= için konvektif difüzyon parametresi D=1.067x10-3 .m2.gün-1 ve 0.960x10-3 .m2.gün-1 olarak hesaplanmıştır., Study was conducted in two section. In the first section, the reclamation of sodic-boron soils, in the second section, leaching of salt soils and in mathematical modeling from hydrodynamic parameters, leaching water norm and leaching time was determined. In this study, sodic and boron soils reclamation was applied in the field, mathematical modeling of saline soils was carried out both under laboratory and field conditions. Columns were used for salt leaching in the laboratory. The leaching water norm, the leaching time and the amount of the reclamation substance were determined. In 80% purity was used S1:4kg.m-2, S2: 8kg.4m-2 sulphur. The leaching water was given in 30cm, total 120cm water applications. The salt soil column was saturated and timekeeping, the leaching water was given to the column. According to the results obtained; sulphur (S1 and S2 applications), the ESP value in the leach water (90cm) was found to be especially effective at 0-50 cm soil depth. The ESP value decreased from 20.6 to 9.9. The effect of sulphur on the boron leaching, initially 29.88 ppm in the S1 aplication and later decreased to 17.12 ppm in 120cm leach water (57.30%). Experimental results showed that S2 application is less effective than S1. S2 application was the leaching 25.75% (these results were supported by the statistics). The average value of readily soluble anions in column leaching, in total, decreased from ∑A=140.931me.l-1' to ∑A=18.448me.l-1. Leaching water norm from hydrodynamic parameters (Nys), for CI- and SO4= calculated as Nys= 0.307m. Leaching time, T=1.208day, for CI- and SO4=; dispersion parameter, λ=9.26x10-2.m and 9.60x10-2.m and convective diffusion parameter, D=4.505x10-3 .m2.day-1 and 4.672x10-3 m2.day-1 calculated. The average value of readily soluble anions in parcel leaching, in total, decreased from ∑A=140.931me.l-1' to ∑A=14.724me.l-1'. In leaching, for CI- and SO4=, leaching water norm from hydrodynamic parameters, calculated as Nys=0.304m. Leaching time, T=25day, for CI- and SO4= dispersion parameter, λ=4.59x10-2.m and 4.13x10-2.m, convective diffusion parameter, D=1.067x10-3 .m2.day-1 and 0.960x10-3 .m2.day-1 calculated., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi BAP Koordinatörlüğü tarafından 12201044 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışmada Kastamonu İhsangazi ilçesinde Sünlük mevkinde benzer ana materyal üzerinde ancak farklı fizyografik üniteler üzerinde oluşan 4 adet profil kazılmış, fiziksel, kimyasal, mineralojik, jeokimyasal ve morfolojik analizler için horizon esasına göre toprak örnekleri alınmıştır. Toprakların Kimyasal Alterasyon İndeksi (CIA), Kimyasal Ayrışma İndeksi (CIW), Parker Ayrışma İndeksi (WIP), Product İndeks (P), Plajiyoklaz Alterasyon İndeksi (PIA), Bazlar/Seski Oksit Oranı (Baz/R2O3), bazı genetik oranlar ve mineralojik özellikler yükseltiye bağlı olarak değişen iklime bağlı olarak pedejenik süreçleri karşılaştırmak için kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre bölgede profiller arasında yükseltiye bağlı olarak değişen iklimin, ayrışma indeksleri, mineralojik özellikler ile diğer fiziksel ve kimyasal özellikler üzerine önemli bir farklılaşmaya sebeb olmadığı saptanmıştır. Toprak oluşumunu belirleyen ana faktörlerin ana materyal ile yıkanma rejimini ve ayrışmanın derecesini belirleyen topografya olduğu saptanmıştır., In this study, four profiles were dugged formed on different physiographic units but similar parent material in the Sünlük site in Kastamonu İhsangazi province and soil samples were taken from each horizon for physical, chemical, mineralogical, geochemical and morphological analyzes. The index of soil chemical alteration (CIA), Chemical Weathering Index (CIW), Parker Segregation Index (WIP) Product Index (PI), plagioclase Alteration Index (PIA), Bases / sesquioxide Rate (Base/R2O3) some genetic ratios and mineralogical characteristics are used to compare the pedegenic processes for the climate depanding on elavational trensect According to the results obtained, it was determined that there was no significant effect of climate depending on the elevation on weathering indices, mineralogical properties and other physical and chemical properties soils of the among the profiles. It was determined that the main factors determining soil formation were the parent material and the topography which determines the leac hing regime and the degree of weathering.

Bu çalışmada yaklaşık 5.140 ha büyüklüğünde Konya - Sarayönü Beşgözlerler K.O.P. arazilerinin detaylı toprak etüdü yapılmış, CBS ortamında 1:10.000 ölçekli toprak haritası üretilmiş ve Arazi Kullanım Kabiliyet Sınıflaması (AKK), Story Indeks (SI), FAO Toprak Verimlilik İndeksi (SPI), Komplek Karekök Arazi Kalite İndeksi (KoK) , Productivity İndeks (PI), Sulama Yetenek İndisi (SYİ) ve Şenol Arazi Değerlendirme Yöntemi (ŞADY) ile arazi değerlendirmesi gerçekleştirilmiştir. Yürütülen detaylı etüt çalışması sonucunda çalışma alanı topraklarının 6 farklı seride 79 farklı haritalama biriminde dağılım gösterdiği belirlenmiştir. Çalışma alanı toprakları morfolojik özellikleri ve laboratuvar analizleri sonuçlarına göre Toprak Taksonomisi ve FAO toprak sınıflama sistemlerine göre sınıflandırılmıştır. Sınıflama sonucu topraklar Toprak taksonomisine göre Entisol ve Aridisol, FAO'ya göre Fluvisol, Calsisol, Cambisol ve Regosol ordolarına dâhil edilmiştir. Kullanılan farklı arazi değerlendirme metotlarının tarımsal kullanıma uygunluk sınıflamaları sonuçlarına göre I. sınıf (S1) seçkin tarım arazileri PI' ya göre 765 ha, SI' ya göre 39 ha, KoK' a göre 30 ha, SADY' ye göre 3576 ha, AKK' ya göre 2150 ha olarak belirlenmiştir. II. sınıf (S2-S3) iyi ve orta nitelikte tarım arazileri PI' ya göre 4206 ha, SI' ya göre 4889 ha, KoK' a göre 4217 ha, SPI' ya göre 4186 ha, SADY' ye göre 1044 ha, AKK' ya göre 1882 ha olarak belirlenmiştir. Son olarak düşük ve uygun olmayan tarımsal nitelikli araziler; SPI' ya göre 948 ha, KoK' a göre 887 ha, SI' ya göre 208 ha, PI' ya göre 164 ha, SADY' ye göre 514 ha, AKK' ya göre 1102.72 ha olarak belirlenmiştir. Ayrıca SYİ modeli ile belirlenen sulu tarıma uygunluk dağılımları S1: 1659 ha, S2-S3: 2684 ha, N1-N2 : 792 ha olarak belirlenmiştir. Çalışma alanında yaygın olarak yetiştiriciliği yapılan buğday (sulu ve kuru), arpa (sulu ve kuru), mısır, şekerpancarı, fasulye ve ayçiçeği bitkileri için uygunluk sınıflarının alansal dağılım oranları belirlenmiştir. Değerlendirme sonucu yetiştiriciliği en uygun bitkiler; sulu şartlarda buğday : 3383,77 ha, kuru şartlarda buğday 1977,25 ha, sulu şartlarda arpa : 2639,41 ha, kuru şartlarda arpa : 3222,62 ha, şekerpancarı : 166,87 ha olarak dağılım göstermektedir. Çalışma sonucu bölge için en uygun ve güvenilir sonuç veren modelin SPİ metodu olduğu, sulamaya açılacak alanlarda SYİ modelinin SPİ arazi değerlendirme metotu ile ilişkilendirilerek kullanılmasının arazilerin üretkenlik potansiyellerini belirlemede en uygun yaklaşım olacağı ve ŞADY'nin, arazi kullanım planlamasına yönelik çalışmalarda özellikle bölgeye uygun bitkilerin seçiminde kullanılması gerektiği belirlenmiştir., In this study was performed detailed soil survey and mapping in area of about 5,140 ha Konya - Sarayönü Beşgözlerler K.O.P. lands and 1 : 10.000 scale soil map was produced in GIS environment and land evaluation was carried out using Stori Index (SI), FAO Soil Productivity Index (SPI), Complex Square Land Quality Index (CI), Productivity Index (PI), Irrigation Ability Index (SII) and Şenol Land Evaluation Method. As a result of the detailed soil, 79 different mapping units in 6 different series of the study area. These soil series were classified according to the Soil Taxonomy and FAO soil classification systems by taking into consdration of the morphological characteristics of the soils and the results of laboratory analyzes. In order level, soils were classified Entisols and Aridisol acording to Soil Taxonomy while they were also classified as Fluvisol, Calcisol, Cambisol and Regosol based on FAO System. According to the results of suitability classifications with different land evaluation methods were determined that PI : 765 ha, SI : 39 ha, KoK : 30 ha, SADY : 3576 ha, AKK : 2150 ha for Class I (S1) elite agricultural land, PI : 4206 ha, SI : 4889 ha, KoK : 4217 ha, 4186 ha , SADY : 1044 ha , AKK : 1882 ha for Class II (S2-S3) good and medium quality agricultural land. Low quality and unsuitable agricultural lands were found by SPI : 948 ha, KoK : 887 ha, SI : 208 ha, PI : 164 ha, SADY : 514 ha, AKK : 1103 ha. In addition, the suitability distributions of the irrigated agriculture determined by the SYI model which it shown; S1: 1659 ha, S2-S3: 2684 ha and N1-N2: 792 ha. Spatial distribution ratios of suitability classes have been specified for wheat (wet and dry), barley (wet and dry), corn, sugar beet, bean and sunflower plants which are commonly cultivated in the study area. The result of evaluations, the most suitable plants for cultivating have been determined that the most suitable plants for end point; Wheat in irrigated conditions: 3383,77 ha, wheat in dry conditions 1977,25 ha, barley in irrigated conditions: 2639,41 ha, dry conditions barley: 3222, 62 ha and sugar beet: 166,87 ha. Finally, the most suitable and reliable model for the region is the SPI method. Also, It has been determined that using the SYI model in relation with the SPI evaluation method in the areas which will be used to irrigated farming will be the most appropriate approach for determining the productivity potentials of the land.

Arpa üretimi, dünyada ve ülkemizde ilk üç içerisinde yer almakta olup tahıllar içerisinde önemli bir yere sahiptir. Arpa üretiminde verim unsurlarını artırmak için beslenme yönetiminin iyi planlanması gerekmektedir. Bu çerçevede ele alınan borun bitkiler için mutlak gerekli olduğu uzun süredir bilinmektedir. Bitkiler bor gereksinimleri açısından farklılık göstermektedirler. Hatta aynı türe ait bitki varyeteleri arasında da bu mevcuttur. Genetik varyasyon olarak kullandığımız Hamidiye bora hassas iken Tokak bora tolerans göstermektedir. Borun noksanlığı ve toksisitesi dar bir aralıktadır. Bor toksisitesi en az noksanlık kadar önemli olup bitki büyüme ve gelişimini sınırlandırmaktadır. Bundan dolayı, üretimi yapılacak bitkinin bor ihtiyacı ve toprakta mevcut elverişli bor miktarının bilinmesi verim ve kalite için önemlidir. Borun toksik düzeyde yüksek olduğu koşullarda bitkisel üretimin sürdürülebilmesi için fazla borun topraktan uzaklaştırılması ya da bu ortamda üretilecek bitki türünün yüksek seviyede bor içeriğini tolere etmesi gerekir. Elverişsiz şartlarda bitki gelişimini olumlu yönde etkilediği farklı çalışmalar ile ortaya konmuş olan nitrik oksit (NO) uygulamasının etkinliğinin B-toksik koşullarda arpa genotiplerinde belirlenmesi bu tez çalışmasının esas amacını oluşturmaktadır. Endojen olarak da üretilen NO, eksojen olarak uygulandığında da olumlu katkı sağlayabilmektedir. Deneme kontrol ve toksisite grubu olmak üzere 2 doz, 2 çeşit, 2 uygulama ve 4 tekerrür olmak üzere toplam 32 saksıda sera koşullarında gerçekleştirilmiştir. Bitkiler üzerinde stres etkileri görüldüğü anda fizyolojik ve element analizleri için örnekleme yapılmıştır. Temel büyüme ve gelişme parametreleri gözlemlenmiştir. Toksisite koşullarında NO uygulaması ile kontrole göre prolin içeriğinde Hamidiye'de artış görülmüştür., Barley is the third largest produced crop in the world as well as in our country and hence, holds a significant place in the cereals. . Importance of boron for plants growth and development is well recognized. However, plants differ a lot in terms of their boron requirements. Moreover, several genotypes within the same species show huge variations in their behavior towards boron. In our experiment, we used genetic variation of Boron sensitive Hamidiye and Boron tolerant Tokak barley genotypes. There is a narrow range between boron deficiency and toxicity in plants. However, both deficient and toxic B conditions restrict the plant growth and development. Thus, it is crucial to determine the B requirement of the target plant and amount of Boron present in soil to obtain high crop yield and quality. In order to get enhanced production under B toxic soil, either excessive B should be removed from the soil or plant tolerance towards Boron toxic conditions should be improved. In order to get favorable plant growth under B stressed conditions, the main objective of this thesis study is to determine the effect of nitric oxide application on the growth of barley genotypes under B-toxic conditions. Endogenously produced nitric oxide (NO), shows great positive effects when exogenously applied on plants. In the experiment, two barley genotypes were grown under control and toxic growth conditions in departmental greenhouse. Hence, experiment contained 2 dosages, 2 genotypes, 2 treatment applications (control and toxic) and 4 replicates, with a total of 32 pots. Samples for physiological and elemental analysis have been collected after the observation of effect of stress on plants. Basic growth and developmental parameters have been recorded for all the experimental genotypes. Among several other crucial results, Hamidiye genotype showed high proline content on NO application under B toxic conditions as compared to control.

Kayaçların kimyasal ayrışması, elementlerin jeolojik döngüsünde ve dünya yüzeyinin değişmesinde ana jeolojik süreçtir. Bu yüzden farklı doğal ortamlarda toprak oluşum süreçlerinin belirlenmesi toprakların daha iyi tanımlanmasına imkân vermektedir. Bu çalışmada Konya Sarayönü ilçesinde benzer anamateryal ve farklı fizyografik üniteler üzerinde oluşan 4 adet profilde fiziksel, kimyasal, mineralojik, jeokimyasal ve morfolojik özelikler belirlenmiştir. Toprakların Kimyasal Alterasyon İndeksi (CIA), Kimyasal Ayrışma İndeksi (CIW), Parker Ayrışma İndeksi (WIP), Product İndeks (P), Plajiyoklas Alterasyon İndeksi (PIA), Bazlar/Seski Oksit Oranı (Baz/R2O3), bazı genetik oranlar ve mineralojik özellikler topografyaya bağlı olarak pedejenik süreçleri karşılaştırmak için kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre bölgede ayrışma indeksleri, minerolojik özellikler ile diğer fiziksel ve kimyasal değişimler bakımından profiller arasında topografyaya bağlı olarak önemli bir farklılaşmanın bulunmadığı, toprak oluşumunu belirleyen ana faktörlerin ana materyal ile yıkanma rejimini ve ayrışmanın derecesini belirleyen iklim olduğu saptanmıştır., Chemical weathering of rocks is the geological cycles of elements and main geological processes in changing the Earth's surface. Therefore, the determination of soil formation processes in different natural environments allows soil to be defined better than that. In this study, similar main material in the Sarayönü district of Konya, but on different physiographic units consisting of 4 profiles dug, For the physical, chemical, mineralogical, and geochemical and morphological anlysis soil samples were taken from each the horizon. The index of soil chemical alteration (CIA), Chemical Weathering Index (CIW), Parker Segregation Index (WIP) Product Index (PI), plagioclase Alteration Index (PIA), Bases / sesquioxide Rate (Base/R2O3) some genetic ratios and mineralogical characteristics are used to compare the pedegenic processes depending on the topography. Weathering indices in the region according to the obtained results, and other physical and chemical changes in the profile with mineralogical properties shown that there isn't any important differentiation depending on topography. It was also found that the main factors determines the soil formation are parent material and climate determines the leaching regime and degree of weathering, Bu çalışma BAP tarafından desteklenmiştir. Proje no: 1520108 1

Bu çalışmanın amacı farklı münavebelerde doğrudan ve geleneksel ekimin toprağın bazı fiziksel özellikleri üzerine etkilerini belirlemektir. Bu amaçla farklı toprak işleme ve ekim nöbeti uygulanan parsellerden alınan toprak örnekleri analiz edilmiş ve arazi ölçümleri yapılmıştır. Her parselin orta noktalarından, parseli temsil edecek şekilde, 0-20 cm derinlikten bozulmuş ve bozulmamış toprak örnekleri alınmıştır. Bozulmuş toprak örneklerinde toprak tekstürü, zerre yoğunluğu (Pk), tarla kapasitesi (TK), solma noktası (SN), faydalı su (FS), agregat stabilitesi (AS), pH, elektriki iletkenlik (EC), kireç, organik madde (OM), toplam azot (N), amonyum ve nitrat azotu tayinleri yapılmıştır. Bozulmamış toprak örneklerinde hacim ağırlığı (Pb), hesaplanan gözeneklilik (Ph), ölçülen gözeneklilik (Pö), hacimsel tarla kapasitesi (TKv), hacimsel solma noktası (SNv), hacimsel faydalı su (FSv), gözenek büyüklüğü dağılımı belirlenmiştir. Parsellerde 0-40 cm derinlikte penetrasyon ölçümleri yapılmıştır. Yapılan uygulamalardan Pb, Ph, FS ve 10μm’den büyük gözeneklilik istatistiksel olarak %10 düzeyinde etkilenirken, SN, SNv, FSv, Pö, 10-0.2μm arası gözeneklilik ve 0.2μm’den küçük gözeneklilik istatistiksel olarak %5 düzeyinde etkilenmiş, aynı şekilde TK, TKv, AS ve penetrasyon direnci istatistiksel olarak %1 düzeyinde önemli ölçüde etkilenmiştir., The aim of this study was to determine effects on some soil physical properties of conventional and direct sowing methods in different crop rotations. For this purpose, soil samples taken from different tillage and rotation plots were analyzed and land measurements were made. Disturbed and undisturbed soil samples were taken from 0-20 cm soil depth, the midpoint of every plot, as to represent the plots. Soil texture, particle density (Pk), field capacity (TK), wilting point (SN), available water (FS), aggregate stability (AS), pH, electrical conductivity (EC), lime, organic matter (OM), total nitrogen (N), ammonium and nitrate nitrogen contents of the soil was analysed at disturbed soil samples. Bulk density (Pb), calculeyted porosity (Ph), measured porosity (Pö), volumetric field capacity (TKv), volumetric wilting point (SNv), volumetric available water (FSv) and pore size distrubution was determined at undisturbed soil core samples. Penetration resistance measurements were made at 0-40 cm soil depth in every plot. Pb, Ph, FS, and >10 μm porosity were changed with field treatments at %10 level by statistical. While SN, SNv, FSv, Pö, 10-0.2 μm porosity and, Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi BAP tarafından 15201045 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, Orta Anadolu Bölgesi'nde yaygın olarak yetiştirilen bazı ekmeklik buğday çeşitlerinin azot kullanım etkinlikleri ile verim ve kalite özellikleri arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amacıyla sera ve tarla şartlarında 2007-2009 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla 39 adet ekmeklik buğday çeşidinin materyal olarak kullanıldığı sera denemesinde azotun fizyolojik, agronomik ve alım etkinliklerini belirlemek için saksılara 0 ve 300 mg kg-1 azot (900 mg N saksı-1) uygulanmıştır. Sera denemesi tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Serada elde edilen bulgulara göre azot kullanım etkinlikleri (fizyolojik-AFE, agronomik-AAgE ve alım etkinlikleri-AAE) yüksek olduğu tespit edilen 8 adet ekmeklik buğday çeşidi (Gerek 79, Bezostaya 1, Altay 2000, Bayraktar 2000, Kate A-1, İzgi 2001, Sönmez 2001 ve Karahan 99) ile tarla denemeleri yürütülmüştür. Tarla denemeleri kuru koşullarda 2007-2008 yetiştirme sezonunda Eskişehir'de ve 2008-2009 yetiştirme sezonunda Konya'da olmak üzere iki farklı lokasyonda tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Genotiplerin azot kullanım etkinlikleri ile verim ve kalite özellikleri arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amacıyla yürütülen çalışmada kontrol (0 kg da-1 N) ve 8 kg da-1 N olmak üzere iki uygulama ile 8 adet ekmeklik buğday çeşidi kullanılmıştır. Her iki lokasyonda da azot dozları ana parselleri ve buğday çeşitleri alt parselleri oluşturmuştur. Çalışmanın birinci (2007-2008) yılında azot uygulaması ve çeşitlerin bitki boyu, tane verimi, biyomas, başakta tane sayısı, sap azot kapsamı, tane protein içeriği, hektolitre ağırlığı, yaş ve kuru gluten, gluten indeksi, azotun fizyolojik, agronomik ve alım etkinliği üzerine olan etkileri istatistiki bakımdan önemli bulunmuştur. Azotun fizyolojik etkinliği ile bitkide başak sayısı ve gluten indeksi arasında pozitif ilişkiler belirlenmiştir. Azotun agronomik etkinliği ile ekmeklik buğday çeşitlerinin başakta tane sayısı ve hektolitre ağırlığı arasında pozitif ilişkiler bulunmuştur. Azot alım etkinliği ile ekmeklik buğday çeşitlerinin başakta tane sayısı, yaş ve kuru gluten ve gluten indeksi arasında pozitif ilişkiler ortaya çıkmıştır. Çeşitler arasında azot fizyolojik etkinliği en yüksek Kate A-1 (47.4) çeşidinde belirlenirken, azotun agronomik ve alım etkinliği ile ilgili en yüksek değerler (14.7 ve 0.33) İzgi 2001 çeşidinde belirlenmiştir. Genel olarak çalışmanın ikinci (2008-2009) yılında da azot uygulaması ve genotiplerin incelenen özellikler ile azotun fizyolojik, agronomik ve alım etkinliği üzerine olan etkileri istatistiki bakımdan önemli bulunmuştur. Ayrıca genotiplerin ortalama azot kullanım etkinlikleri incelendiğinde azotun fizyolojik etkinliği en yüksek Bayraktar 2000 (50.5) çeşidinde belirlenirken, azotun agronomik ve alım etkinliği en yüksek Kate A-1 (15.9 ve 0.33) çeşidinde belirlenmiştir. Yıllar ortalaması dikkate alındığında azotun fizyolojik etkinliği en yüksek Bayraktar 2000 çeşidinde, azot agronomik etkinliği Kate A-1 çeşidinde ve azot alım etkinliği en yüksek Karahan 99 ve İzgi 2001 çeşitlerinde belirlenmiştir., This study was carried out in order to determine the relationship between yield and quality characteristics with nitrogen use efficiency of some bread wheat varieties widely grown in Central Anatolia Region under greenhouse and field conditions. With this aim of 39 bread wheat varieties were grown in the pots was applied 0 and 300 mg kg-1 N (900 mg N pot-1) to determine the physiological, agronomic and uptake efficiency of nitrogen. Greenhouse experiment was established according to the random plots experiment design as three replications. According to the findings obtained in the greenhouse, field trials were conducted with nitrogen use efficiency (physiologic -AFE, agronomic-AagE and uptake-AAE) had high 8 pieces such as bread wheat variety (Gerek 79, Bezostaya 1, Altay 2000, Bayraktar 2000, Kate A–1, İzgi 2001, Sönmez 2001 and Karahan 99). Field experiments were established according to the split plot in randomized complete block design with four replications under dry conditions in Eskisehir in 2007-2008 growing season and in Konya in 2008-2009 growing season. In the work carried out with the aim of determination of relations among the nitrogen use efficiencies and yield and yield components of genotypes two treatments (control; 0 kg da-1 N and 8 kg da-1 N) and 8 bread wheat species. In both trials, nitrogen doses formed main plots and wheat varieties formed sub-plots. In the first year (2007 – 2008), effects of N application on plant height, grain yield, biomass, number of grains per spike, stem nitrogen content, grain protein content, hectoliter weight, wet and dry gluten, gluten index, physiological, agronomic and uptake efficiency of nitrogen of varieties were found statistically significant. Positive relationships were determined between physiological efficiency of N with the number of spike in the plant and gluten index. Positive relationships were found between agronomic efficiency of N with the number of spikes and hectoliter weight of bread wheat varieties. Positive relationships were revealed between N uptake efficiency with the number of spikes and wet and dry gluten, and gluten index of bread wheat varieties. While the highest physiological efficiency of N between varieties is Kate A-1 (47.4) determined, the highest values for the agronomic and uptake efficiency of N in İzgi 2001 (7.14 and 0.33) were identified. In general, in the second year (2008 – 2009) of study, effects of N application and investigated the characteristics on physiological, agronomic and uptake efficiency were found statistically significant. In addition, when the average N use efficiency of varieties analysed, while the highest physiological efficiency of N was determined in the Bayraktar 2000 (50.5), the highest agronomic and uptake efficiencies of N were found in the Kate A -1 (15.9 and 0.33). Considering the average of the years, the highest physiological efficiency of N was identified in the Bayraktar 2000, the highest agronomic efficiency of N was determined in the Kate A -1, and the highest uptake efficiency of N was obtained in the Karahan 99 and İzgi 2001., Bu tez çalışması BAP tarafından 09101024 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, artan miktarlarda TKİ-Hümas (Sıvı, % 12 Hümik+Fulvik asit, % 5 Organik madde, pH = 11) ve fosfor (DAP: % 18 N, % 46 P2O5) uygulamalarının Göynük-98 bodur kuru fasulye bitkisinin verim ve kalite unsurları üzerine etkilerini belirlemek amacıyla Konya Şeker Anonim Şirketi'nin Çumra'daki deneme tarlasında yürütülmüştür. Tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekkerrürlü olarak yürütülen denemede TKİ-Hümas 0 (kontrol), 4, 8, 12 L da-1 ve fosfor 0, 5, 7.5 ve 10 kg da-1 P2O5 kullanılmıştır. Denemede TKİ-Hümas ve fosfor kaynağı olarak kullanılan DAP ekim öncesinde toprağa uygulanmıştır. Denemede, bütün parsellere 5 kg N da-1 azot uygulanmıştır. Parsellere azot, farklı miktarlarda fosfor uygulamasına bağlı olarak DAP gübresi ile uygulanan azot miktarı üre gübresiyle belirtilen miktara tamamlanmıştır Araştırma sonuçlarına göre fasulye bitkisinin bitki boyu, klorofil içeriği, biyolojik verimi, tane verimi, protein verimi, yaprakta P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Mn, Zn, B kapsamı ve tanenin P, Fe, Cu, Mn, Zn, B kapsamı istatistiki olarak önemli düzeylerde olurken, bin tane ağırlığı, hasat indeksi ve protein oranı istatistiki olarak önemsiz bulunmuştur. Ayrıca fasulye bitkisine 12 L da-1 TKİ-Hümas ile birlikte 5 ve 7.5 kg da-1 fosfor uygulaması ile sırasıyla 144.1 kg da-1 ve 144.9 kg da-1 verim elde edilmiş olup istatistiki olarak aralarında farklılık belirlenmemiştir. Sonuçta, benzer iklim ve toprak koşullarda fasülyenin beslenmesi, ekonomik olması ve verimin artırılması bakımından 12 L da-1 TKİ-Hümas ve 5 kg da-1 P2O5 kombinasyonu önerilebilir., The aim of this experiment was to determine the effects of increasing levels of TKI-Humas (liquid, 12 % humic and fulvic acid, 5 % organic matter and pH = 11) and phosphorous (DAP: 18 % N, 46 % P2O5) application on the yield and quality of Goynuk 98 dry beans type grown under field condition of Konya Sugar's Company experimental field in Cumra. The experiment was conducted by randomized complete block design in factorial arrangements with three replications to this effects 0 (control), 4, 8, 12 L da-1 of liquid TKI-Humas and 0 (control), 5, 7.5, 10 kg da-1 P2O5 was applied to the soil before sowing using DAP as a source of phosphorus. To all plots 5 kg da-1 of nitrogen was applied. Nitrogen that was applied from DAP was complimented by urea to make up the specified amount. According to the results, application of TKI-Humas with phosphorous doses significantly increased plant height, chlorophyll content, biologic yield, grain yield, protein yield, leave P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Mn, Zn, B contents and grain P, Fe, Cu, Mn, Zn, B content while 1000 grain weight, harvest index and grain protein contents were not significant. Moreover application of 12 L da-1 TKI-Humas with 5 and 7.5 kg da-1 of phosphorus yielded 144.1 kg da-1 and 144.9 kg da-1 grain respectively which was statistically insignificant. As a result in the climate and soil conditions, 12 L da-1 from TKI-Humas with 5 kg da-1 of phosphorous can be recommended for high yield and plant nutriention and was also economic.

Topraksız kültür daha çok sebze ve süs bitkilerinde kullanılan bir yetiştiricilik türüdür. Çok yıllık bitkilerde kullanımı son derece sınırlı kalmıştır. Üretim tekniği bakımından tek yıllık bitkilere benzeyen, meyve fidanı yetiştiriciliğinde topraksız tarımın kullanılabilirliğini ortaya koymak amacıyla 2011-2014 yıllarında bu çalışma yürütülmüştür. Çalışma katı ortam kültüründe yapılmış ve kum+torf, pomza+torf, perlit ve pomza ortamları denenmiştir. Çalışmada azot, fosfor ve potasyumun farklı dozlarının bulunduğu toplam 9 besin çözeltisi dozu kullanılmış, bu 3 besin elementinin dışındaki tüm besin elementleri sabit alınmıştır. Tüm besin solüsyonlarının EC ve pH kontrollü bilgisayarlı otomasyon sistemi ile uygulandığı çalışmada yapılan gözlem, ölçüm, analiz ve değerlendirmeler sonucunda besin çözeltisi dozları arasında N100P60K120 ve N150P60K120 dozları, yetiştirme ortamları arasında ise pomza+torf ortamı öne çıkmıştır. Topraksız fidan yetiştiriciliğinde konvansiyonel yetiştiriciliğe göre birim alandan 4 kat daha fazla fidan üretimi yapılabilmektedir. Denemede en karlı kombinasyonun N150P60K120 dozunun pomza+torf ortamına uygulandığı kombinasyon olduğu saptanmış olup, bu kombinasyonda konvansiyonel üretime göre 4,6 kat daha fazla kar elde edilmiştir. Topraksız tarımla üretilen fidanların araziye uyumları da incelenmiş, konvansiyonel üretimle arasındaki farkın oldukça az olduğu ve ihmal edilebileceği değerlendirilmiştir. Bütün bu bulgular ışığında topraksız fidan yetiştiriciliğinin konvansiyonel yetiştiriciliğe güçlü bir alternatif olabileceği ortaya koyulmuştur., Soilless culture is a cultivation type mostly used for vegetables and ornamental plants. The use of perennial plants remained extremely limited. This study has been carried out to reveal the availability of soilless agriculture in nursery tree cultivation that is similar with annual plants in terms of production technique in 2011-2014 years. The study performed in solid media culture, sand + peat, pumice + peat, perlite and pumice media was tested. Total nine doses of nutrient solution containing nitrogen, phosphorus and potassium were used, and all nutrients except for this third nutrient has been fixed. All the nutrient solution were applied by EC and pH controlled computerized automation system. As a result of observation, analysis and evaluations, N100P60K120 and N150P60K120 doses between nutrient solution doses and the pumice + peat between growing media become prominent. In the soilless nursery tree cultivation can be produced four times more than conventional cultivation per unit area. The most profitable combination was N150P60K120 and pumice + peat media, and this combination was 4.6 times more profit than conventional production. In this study, nursery tree produced by soilless culture has been examined also field adaptation and the difference between conventional productions is quite low and it can be ignored. In consideration of all these findings, it has been revealed that soilless nursery tree cultivation is a powerful alternative to conventional cultivation., Bu tez çalışması FBE BAP tarafından 11201089 nolu proje ile desteklenmiştir.

Tahıllara duyulan talep tüm Dünya'da giderek artmaktadır. Buğday Dünya üzerinde tahıllar arasında en geniş ekim alanına sahip olup en önemli olanlarındandır. Diğer bir deyişle, buğday Dünya'nın bir numaralı tahıl bitkisidir. Bununla birlikte diğer tahıllarla beraber Dünya üzerinde en çok stres koşuluyla karşılaşan bitkidir. Bu stresler arasından bitkisel üretimi sınırlayan en yaygın abiyotik stres faktörleri kuraklık ve tuzluluktur. Bu her iki stres unsuru gün geçtikçe bitkiler üzerindeki etkilerini arttırmaktadırlar. Özellikle tarımsal alanlardaki tuzlulaşma en büyük verim sınırlayıcı unsurlar arasındadır. Bu problemler göz önüne alındığında, artan tahıl talebine karşılık yeni toleranslı varyeteler geliştirme ihtiyaçları ortaya çıkmıştır. Bu anlamda yabani formlar yeni varyete geliştirmek için ıslahçıların vazgeçilmez kaynaklarıdır. Bu tez çalışması tuza karşı geliştirilmiş olan bazı buğday hatlarının kullanımına odaklanmıştır. Çalışmanın amacı yabani formlardaki genetik özellikler kullanılarak üretilmiş Avustralya şartlarına uygun yeni nesil kültürü yapılan buğday hatlarının tuz stresi altında Anadolu'ya iyi adapte olmuş yerel bir buğday çeşidi ile mukayeseli olarak, kontrollü şartlarda uygulanan stresten ne derece etkilediğine karar vermektir. Bu amaçla, üzerinde ilave tolerans bölgeleri taşıyan buğday hatları ve taşımayan çeşit bu çalışmada kullanılmıştır. Kullanılan hatlar Nax1 ve Nax2 taşıyıcısıdır. Çalışmamızda tasarladığımız deneme planı; kontrol (0 mM) ve stres koşuluna (200 mM) sahip iki doz ve 4 tekrarı içermektedir. Denemedeki bitkiler üzerinde stres etkileri gözlenmeye başladığı anda prolin analizleri ve element analizleri için örnekler alınmış ve temel büyüme parametrelerine karar verilmek üzere gözlemler yapılmıştır. Temel fizyolojik büyüme parametreleri ve kritik bazı makro ve mikro besin elementleri açısından tüm genotipler tuz stresi uygulamasından olumsuz yönde etkilenmekle birlikte strese toleransın arttırılmasında önemli rol oynadığı düşünülen K içeriğinin toleranslı olduğu bilinen Nax taşıyıcısı yabancı hatlarda yerel çeşide göre yüksek olması bu hatların taşıdığı genlerin Anadolu kökenli buğday çeşitlerine aktarılmasının tuzlu ortamlarda buğday üretimimizin arttırılmasına katkı sağlayabileceğini göstermektedir. Kuru ağırlık açısından en iyi genotip Bayraktar 2000 çeşidi olmakla birlikte, hat 5907'de prolin içeriğinin diğerlerinden düşük olması, K ve K/Na oranlarındaki azalışın daha az olması, kuru ağırlığında tuz stresi altında artış göstermesine sebep olmuştur. Bunlara ilave olarak Ca, Mg, K, Ca/Na, Mg/Na ve K/NA oranları ile kök ve gövde kuru ağırlıkları arasında yüksek pozitif korelasyonun bulunmasına karşın kullanılan genotipler arasında 5907 genotipini tuza toleransta ön plana çıkartmıştır., Demand for cereals keeps growing in all over the World. Among the cereals, one of the most cultivated and important one is wheat. In other words, wheat is the number one cereal crop worldwide. On the other hand, together with other major cereals wheat is the most vulnarable to stress conditions among crop plants. Drought and salinity are the most important production limiting abiotic stress factors. Both of these stress condition are getting more and more effective day after day. Especially salinization in cultivated areas is major yield limiting problem. Considering these challenges and according to crop demand, new tolerant variety development requirements have emerged. In this respect, wild types are indispensable resource for new tolerant varieties. This thesis study focuses on the utilization of some lines developed for salt tolerance. Our aim was to determine, under controlled conditions, the degree of salt stress influence of tolerant Australian lines that contain characters derived from wild types in comparison with a local variety well adapted to Anatolian conditions. The lines (5924 and 5907) adapted to Australian conditions harbor Nax1 and Nax2 loci. In our study, a trial plan with four replicates and two salt treatment dossages (0 mM control group and 200 mM stress group) was designed. Upon the appearance of stress symptoms on the plants under treatment basic growth parameters were measured and samples were collected for elemental analysis as well as determination of proline contents. Based on the parameters evaluated, salinity was found to severly negatively influence the basic physiological parameters and some critical macro and micro nutrients in all the genotypes tested. However, potassium that is known to play an important role in enhancing stress tolerance was found to be higher in Nax containing lines in comparison to local varieties, an indication that these genes of the lines may help improve wheat production of Anatolion originated wheat varieties whenever these varieties are impowered with the Nax genes mentioned. While the dry weight of the genotype Bayraktar 2000 was better than the lines tested, line 5907 proline content was lower, potassium and K/Na ratio was less decreased and these parameters were effective on the increase of dry weight under salt stress. Additionally Ca, Mg, K, Ca/Na, Mg/Na and K/NA ratios of all the genotypes tested presented high correlation with shoot and root dry weights. However, line 5907 demostrated best tolerance among all the genotype tested.

Sapta biriktirilen karbonhidratlar tane doldurmada önemli bir karbon kaynağıdır. Biyolojik verimin artırılması, çevresel ve biyotik stres faktörlerine karşı, tane doldurmayı destekleyen özelliği nedeniyle ıslahta önemlidir. Buğday genotipleri arasında kuraklığa mukavemeti yüksek olanların belirlenmesinde kullanılacak parametrelerin geliştirilmesine ihtiyaç vardır. Bu amaçla Eskişehir koşullarında Bezostaja 1, ES 26, İzgi 2001 ve Müfitbey buğday çeşitleri, 0, 5, 10, 15 kg N/da olmak üzere dört farklı azot dozunda kuru (yağmura bağımlı) ve sulu (takviye sulamanın yapıldığı) şartlarda 2011 ve 2012 yıllarında yetiştirilmiştir. Araştırma tesadüf bloklarında, bölünmüş parseller deneme deseninde 4 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Bu çalışmada; verim komponentleri, başaklanma tarihi, bitki boyu, bayrak yaprak alanı, biyolojik verim, gibi parametrelerin yanı sıra, fizyolojik parametrelerden; suda çözünebilir karbonhidrat içeriği (SÇK), translokasyon oranı, kurak hassasiyet indeksi (KHİ), kuru madde translokasyonu ve azot tekrar taşıma (ATT) ölçüm ve gözlemleri yapılarak, bu parametreler arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Araştırma sonucunda; tane doldurmaya katkısı yönünden geççi çeşitlerde translokasyonla taşınan fotoasimilant miktarı ve ATT'nın erkencilere göre daha önemli olduğu görülürken, SÇK'ların özellikle kurak koşullarda translokasyonu desteklediği anlaşılmıştır. Çiçeklenme döneminde sapta bulunan SÇK'ların özellikle kuru koşullarda tane verimine olumlu katkı yaptıkları, ikinci (penultimate) boğumdan yapılacak SÇK ölçümlerinin genotipler arası farklılığı daha iyi ortaya koyduğu ve artan SÇK miktarının KHİ'ni düşürerek, verim stabilitesine olumlu katkı yaptığı belirlenmiştir., Water-soluble carbohydrates accumulated in stem are an important carbon sources for grain filling. Development of biomass, against abiotic and biotic stress factors, it is important in breeding, because of supporting features to grain filling. Among wheat genotypes which are high drought resistance to be used in determining, there is need for the development of parameters. For this purpose; In Eskisehir conditions Bezostaja 1, ES 26, İzgi 2001 and Müfitbey wheat varieties, four different nitrogen (0, 5, 10, 15 kg N/da) application in dry (rainfed) and irrigated (reinforcement irrigation) conditions has grown year 2011 and 2012. The experiments carried out in randomized complete block, split plots in four replications. In this study; yield components, heading date, plant height, leaf area, biomass such as parameters, as well as physiological parameters; water-soluble carbohydrate (WSC), translocation rate, drought sensitivity index (DSI), dry matter translocation and nitrogen remobilization (NR) measurements observed and between this parameters relationships were investigated. As a result; in terms of its contribution to grain filling, in late heading varieties, amount of carried photoassimilant with translocation and NR is more important than early, while WSC, especially in rainfed conditions determined to support translocation. In flowering stage available WSC in stem especially rainfed conditions, makes positive contribution to grain yield, using second (penultimate) node to WSC measurements, better revealed differences between genotypes, and increasing WSC content reducing DSI was determined to make positive contribution to yield stability., Bu tez çalışmasının bir kısmı Selçuk Üniversitesi, Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 11201088 nolu proje ile bir kısmı da TAGEM/TBAD/12/A12/P01/07-001 tarafından desteklenmiştir.

Sera koşullarında yürütülen çalışmanın amacı, mikoriza ve fosfor çözebilen Bakteri (Bacillus 189) aşılaması ila 0 ,10 ,20 ,30 ve 40 kg/da elementer kükürt ilavesinin toprakta fosfor yarayışlığı ve mısır bitkisinin kök ve toprak üstü aksamında yaş ve kuru ağırlık makro ve mikro besin elementi alımı ve infekte olma yüzdesi belirlemektir.Araştırma, Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bölümü sera ve laboratuvarlarında yürütülmüştür. Tesadüf parselleri desenine göre üç tekerrürlü olarak planıp ve yürütülen çalışmada, fosforca fakir fakat kireççe zengin olan bir toprak kullanılmıştır. Deneme sonunda elde edilen sonuçlara göre, mikrobiyal aşılama (Mikorriza ve Bacillus 189)kontrol saksılarına göre, test bitkisinin kuru ve yaş ağırlığını artırmıştır.30 kg /da elementel kükürt uygulaması bitkinin kuru ve yaş ağırlığını artırmada daha etkili olmuştur. Bakteri ve elmentel kükürtün birlikte uygulamaları bitki ağırlıkları üzerine istatistikî olrak önemsiz etkiye sahip olmuştur.Mikrobiyal aşılama, bitkinin azot, potasyum, demir ve bakır kapsamına etkisi önemli olurken fosfor, kalsiyum, mağnezyum, mangan ve çinko üzerine etkisi önemsiz bulunmuştur. Öte yandan bitkide en yüksek fosfor kapsamı 40 kg /da elementel kükürdün uygulandığı saksılardan elde edilmiştir. Mikrobiyal gübre kullanımı, toprak pH ve tuzluluğuna önemsiz etkiye sahip olurken, elementel kükürt uygulması toprağın tuzluluğunu ve fosfor yarayışlılığını artırmıştır. Toprakta mikro element kapsamında önemli değişiklik olmazken toprakta sülfat konsantrasyonu kükürt dozları ile artmıştır. Topraktaki mikorrizal spor sayısı ve mikorrizal infeksiyon kapsamı uygulamalara göre farklılık göstermiştir., The aim of this study conducted under greenhouse conditions was to determine the effect of bacterial (Bacillus 189) inoculation capable of dissolving mycorrhiza and phosphorus, and of the addition of elemental sulfur of 0, 10, 20, 30 and 40 kg per decare on the usefulness of soil phosphorus, wet and dry weight, intake of macro- and micro nutrient elements and percentage of infection in the root and above-ground parts of maize plant.A soil poor in phosphor but rich in lime was used in this study that had been carried out and planned according to a randomized complete block design with three replications.According to the experiment results, the microbial inoculation (mycorrhizae and Bacillus 189) led to an increase in the dry and wet weight of the test plants when compared with potted plants. Application of elemental sulfur of 30 kg per decare was more effective in increasing the dry and wet weight of plant. Combined application of bacteria and elemental sulfur had statistically non-significant effect on the weight of plant.While microbial inoculation had significant effect on contents of nitrogen, potassium, iron and copper in plant; it had no significant effect on those of phosphorus, calcium, magnesium, manganese and zinc in plant.Besides, maximum phosphorus content in plant was obtained from potted plants applied the elemental sulfur of 40 kg per decare.While the use of microbial fertilizer had no significant effect on soil pH and salinity; elemental sulfur application caused an increase in the soil salinity and the usefulness of soil phosphorus.As the content of micro-elements showed no significant change in soil, sulfate concentration in the soil increased with sulfur doses.Number of mycorrhizal spores in soil and mycorrhizal infection varied depending on the application., Bu tez çalışması BAP tarafından 13201059 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışmanın amacı Konya-Çumra ovasında şeker pancarı tarımı yapılan alanlarda yoğun tarla trafiğinden kaynaklanan toprak sıkışmasının dönemsel olarak belirlenmesidir. Bu amaçla 9 farklı şeker pancarı tarımı yapılan arazide, 4 farklı dönemde (ekim öncesi- ekim sonrası- gelişme dönem- hasat sonrası), 5 tekerrürlü olarak 180 penetrasyon okuması yapılmıştır. Penetrasyon okuması yapılan arazilere ait toprakların fiziksel ve kimyasal özellikleri de belirlenmiştir. Farklı dönemlerde ölçülen penetrasyon dirençleri arasındaki farklılık istatistiksel olarak önemli çıkmıştır. Ekim öncesi düşük olan penetrasyon direnci değerleri, artarak hasat sonunda en yüksek seviyeye ulaşmıştır. Ekim öncesi ortalama penetrasyon direnci 0,59 MPa ile 1,95 MPa arasında değişirken, ekim sonrası 0,98 MPa ile 2,67 MPa arasında, gelişme döneminde 0,99 MPa ile 3,70 MPa arasında ve hasat sonrası ise 2,636 MPa ile 4,82 MPa arasında değişmiştir. Penetrasyon direncindeki artışa, tarla trafiğine bağlı yapılan tarımsal faaliyetlerin ve şeker pancarı kök gelişiminin ortak etkide bulunduğu değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, toprak sıkışmasının tarla trafiğine bağlı olarak dönemsel değişimi ortaya konulmuş, toprak sıkışmasının bitki gelişimi ve pancar verimini etkileyebileceği, bu nedenle şeker pancarı tarımında tarla trafiğinin kontrollü ve daha az sıkışmaya neden olacak şekilde yapılmasının gerekliliği belirtilmiştir., The aim of this study was to determine effect on soil compaction caused by temporal field traffic under sugar beet cultivation in Konya-Çumra plain. For this purpose, nine different sugar beet cultivated land, four different time periods (before sowing, after sowing, growing period and after harvest), 180 penetration reading with 5 replications is made. In addition, the physical and chemical properties of the soils taken from field measured penetration resistance were also determined. Differences between the penetrations resistances measured in different periods were statistically significant. Before sowing with low penetration resistance values increased and reached the highest level at the end of the harvest. Before sowing, after sowing, growing period and after harvest, average penetration resistance are chanced between 0.59 MPa and 1.95 MPa, 0.98 MPa and 2.67 MPa, 0.99 MPa and 3.70 MPa and 2.64 and 4.82 MPa, respectively. Depending on both the field traffic with agricultural activities and sugar beet root growth, increasing penetration resistance is present in common effect was evaluated. Temporal variation of the soil compaction due to periodic field traffic has been determined. As a result, plant growth and yield of sugar beet can affected by soil compaction, therefore field traffic in sugar beet cultivation is controlled and reduced to causes soil compaction., Bu tez çalışması S.Ü. BAP koordinatörlüğü tarafından 11201054 nolu proje ile desteklenmiştir.

Yağışlı iklimlerde bulunan volkanik toprakların ayrışma prosesleri ve mineral oluşumları üzerine çok miktarda çalışma olmasına rağmen kurak ve yarı kurak bölgelerde oluşanlarla ilgili olarak az sayıda veri bulunmaktadır. Sunulan bu çalışmanın hedefleri volkanik ana materyal üzerinde oluşan 8 adet toprak profilinin fiziksel, kimyasal ve mineralojik karakteristikleri ile toprak genesisi ve toprak sınıflandırmasından sorumlu pedolojik prosesler üzerine iklim ve diğer toprak oluşum faktörlerinin etkisini araştırmak ve zamana bağlı olarak pedojenik gelişimlerini, fiziksel ve kimyasal özellikleri ile birlikte kimyasal alterasyon indeksi (CIA), kimyasal ayrışma indeksi (CIW), produkt indeksi (P), plajiyoklas alterasyon indeksi (PIA), bazlar/Seski oksit indeksi ve bazı genetik oranlar kullanarak karşılaştırmak ve belirlemektir. Ayrıca pedojenik prosesler elementel kayıp ve kazançlar ve dönüşümlerin sayısallaştırıldığı kütle dengesi analizi ile de değerlendirilmiştir. Bu amaçla her profilden horizon esasına göre toprak örnekleri alınmış, fiziksel, kimyasal ve mineralojik özellikler belirlenmiştir. Sonuçlar göstermiştir ki tüm topraklarda kum ve kaba silt fraksiyonu %30 `dan fazladır. Hacim ağırlığı tüm profillerde %0.90 gr.cm-3 `den yüksektir. Genel olarak düşük fosfor fiksasyonu bulunmuştur. Fosfor fiksasyonu Karacadağ profillerinde %25 `in üzerindedir. Fakat tüm profillerde andisoller için limit olan %85 `in altındadır. Amonyum oksalatta ekstrakte edilen Al+1/2 Fe yüzdesi bütün profillerde %2 `nin altındadır. NaF deki pH değerleri Karacadağ?da 9.5 un üzerinde Hasandağında ise genel olarak 9.5 in altındadır. Seçici ekstraksiyon ile Karacadağ profillerinde ve P5 de Fed>Feo>Fep, Hasandağındaki diğer profillerde ise Feo>Fed>Fep, çoğu horizonda da Alp>Ald>Alo şeklinde bir ilişki saptanmıştır. Seçici ekstraksiyon analizi Dünya?da yer alan volkanik materyal üzerinde oluşan toprakların tersine allofan, imogolit ve Fe-humus kompleksleri gibi amorf mineraller bulunmadığını göstermiştir.. Amorf mineral olarak sadece önemli miktarda Al-humus kompleksi ve ferrihidrit bulunmuştur. Kristalize demir mineralleri diğer demir minerallerinden daha fazladır. Feldispat (anortit, albit), amfibol ve piroksen (diyopsit, actinolit, tremolit, hornblend), apatit, hematit, olivine ve biyotit en yaygın birincil minerallerdir. X ışını kırınımları simektit, kaolinit ve illitin kil fraksiyonunda baskın kil minerali olduğunu göstermektedir. Ayrıca kil fraksiyonunda klorit-simektit ara tabakalı mineraller de oluşmuştur. Karacadağ?da daha yüksek ayrışma indisleri ve pedokimyasal aktivite bulunmuştur. Hacim ağırlığı, anamateryal ve toprakların elementel konsantrasyonlarının değişiminin Zr kullanılarak hesaplandığı açık sistem kütle taşınımı fonksiyonlarına göre Hasandağında P5 dışındaki tüm profillerde ve tüm elementler için negatif değerler dolayısıyla kayıplar, Karacadağ?da ise Ca ve Mg hariç tüm elemetlerde pozitif değerler dolayısıyla elementel kazançlar belirlenmiştir. Baskın toprak oluşum işlemleri Si kaybı, kum ve silt fraksiyonunda Fe ve Al un ikincil kil minerallerine ve kristalize Fe minerallerine dönüşüm olarak belirlenmiştir. Sonuçlar göstermiştir ki bölgede elementel kütle dengesindeki değişimde yıkanma rejimini etkileyen yükseklik, bakı, topoğrafya, eğim, dikey değişim ve sıcaklık gibi faktörler etkili olmuştur. Karacadağ ve Hasandağı üzerinde toprak genesisini etkileyen temel faktörler, yıkanma rejimi ve ayrışma oranını belirleyen iklim, topografya ve ana materyalin tabiatı olarak saptanmıştır., Weathering processes and neoformation of minerals in volcanic soils have been studied extensively in humid climates but little data are available on these soils in arid and semi arid regions. The objectives of the present work were to assess the influence of climate and other soil forming factors on physical, chemical and mineralogical characteristics and pedolojical processes responsible for soil genesis and soil classification of eight volcanic soil profiles derived volcanic parent material and to study and compare the pedogenic evolution of these soils using weathering indices as well as Chemical Index of Alteration (CIA), Chemical Index of Weathering (CIW), Product Index (P), Plagioclase Index of Alteration (PIA), Bases/R2O3 Ratio, and some geochemical rates together with other features such as the physical and chemical analytical characteristics and determine the soil formation according to time passing. The pedogenic proceses were also evaluated used to Mass-balance analysis to quantify elemental losses, gains and transformations for soils studied. For this purpose Samples were taken from the horizons in all profiles and analysis for physical, chemical and mineralogical properties carried out. The results revealed the amount of sand and coarse silt fractions were higher than 30% in all soils. The bulk density is higher than 0.90 gr.cm-3 in all profiles. In general phosphate retention is low. It is higher than 25 % in the Karacadağ?s profiles. But it is lower than 85% which is the limit value for andisols in all profiles. The Al + ½ Fe percentages (by ammonium oxalate) are lower than 2 % in all profiles. pH values in NaF are higher than 9.5 in Karacadağ but lover than 9.5 in Hasandağ in generaly. Selective extraction give in all horizons the following relationships Fed>Feo>Fep in Karacadağ and P5, Feo>Fed>Fep in other profiles of Hasandağ and in most horizons Alp>Ald>Alo. Selective extraction showed that in contrast to soils usually forming on volcanic material world wide soils lack noncrystalline minerals like allophone, imogolite and iron humus complexes. The only noncrystalline minerals are present and in great quantities Al-humus complexes and Ferrihydrite. Crystallized Fe minerals were higher than the other Fe minerals. Feldspar (anorthite and albite), amfibol (diopside, Actinolite, tremolite, hornblende) apatite, hematite, olivine and biotite were more common birincil minerals. X-ray diffraction indicates smectite kaolinite and illite were baskın minerals in clay fraction. Furthermore considerable amount of chlorite-smectite interstrafied was occurring in clay fraction. The results show that Karacadağ soils have higher weathering indices and pedochemical activity than Hasandağ soils. Bulk density ratios of soils and bedrock as well as elemental concentrations referenced to Zr, were used to estimate strain and open-system mass-transport functions through the soil profiles. Negative values, and thus, losses of elements are observed in the Hasandağ profiles except Profile 5 for all elements but pozitive values, and gains of elements are except Ca and Mg observed in the Karacadağ profiles. Baskın soil-forming processes include 1. desilication and loss of base cations and Al from the solum, 2. transformation of iron and aluminum from sand and silt-size fractions to secondary clay and crystalline Fe minerals. Our results imply that the rate of elemental mass-balance changes is determined by factors influencing its leaching (altitude, facing sites, topography, elevational gradient, slopes, and temperature) in the studied area. The major factors determining soil genesis on the Mt. Karacadağ and Mt. Hasandağ would appear to be climate, topography and nature of parent material by affected leaching regime and weathering rates.

Bu çalışmada Konya İli, Seydişehir İlçesi, Gökhüyük, Gölyüzü ve Susuz Köyleri Topraklarının Detaylı Toprak Etütleri ve Farklı Yöntemlerle Arazi Değerlendirmesi yapılmıştır. Çalışma alanı olarak Konya iline yaklaşık 95 km Seydişehir İlçesine yaklaşık 12-13 km mesafedeki Gökhüyük, Gölyüzü ve Susuz Köyleri seçilmiştir. Çalışma alanı yaklaşık 3.045 hektardır. Toprak etüt ve haritalama metodolojisine uygun olarak ön büro, arazi, laboratuvar ve ikinci büro çalışmaları yapılmıştır. Çalışmada altlık kartografik materyal olarak 1/25000 ölçekli topoğrafik haritalar, renkli hava fotoğrafları kullanılmış ve sonuç haritaları üretilmiştir. Açılan toprak profillerinden alınan örneklerde yapılan analizler ve morfolojik, kartoğrafik işlemler ile iki adet toprak serisi tanımlanmıştır. Bu toprak serilerine ait fazlar belirlenmiş ve Arazi Kullanım Kabiliyeti, Storie Endeks ve Sys Verheye yöntemlerine göre arazi değerlendirilmesi yapılmış ve bunlara göre toprak haritaları oluşturulmuştur. Çalışılan alanda, yapılabilirlik ve ekonomik faktörler dikkate alındığında kullanılan arazi değerlendirme modelleri arasında en uygun model olarak Storie Endeks bulunmuştur., In this study, detailed soil Survey and land evaluations by using different methods of Gökhüyük, Gölyüzü and Susuz villages of Seydişehir were realized in Konya city. Gökhüyük, Gölyüzü and Susuz villages which were 12-13 km far away from Seydişehir province and approximately 95 km from Konya were chosen as a study field. Study surface area is approximately 3.045 ha. Pre-office, field, laboratory and second-office studies were done with respect to soil survey and mapping methodologies. 1/25000 scale topographic maps, color aerial photos were used as a base cartographical materials to product final maps in the study. Two of soil series were defined by using analyzes from the samples taken from soil profiles and morphological and cartographical procedures. Phases of soil series were identified and soil maps were created by the evaluation of fields considering Land Use and capability, Storie Index, and Sys Verheye methods It was found that the storie index is the most suitable method among the methods evaluated, considering the economic conditions and practicability.

Bu çalışma, taze tavuk gübresi (TTG) ve olgun tavuk gübresinin (OTG) biyo-fiziksel yarayışlılığına zeolit (Z) kullanımının etkisini belirlemek amacıyla tarla şartlarında yapılmıştır. Araştırmadaki deneme konuları; kontrol, Z (150 kg da-1), TTG (1000 kg da-1), OTG (1000 kg da-1), TTG+Z (1000 kg da-1+150 kg da-1) ve OTG+Z (1000 kg da-1+150 kg da-1) şeklinde olmuştur. Deneme tesadüf parselleri deneme desenine göre dört tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Test bitkisi olarak Pioneer-3394 at dişi melez mısır çeşidi kullanılmıştır. Zeolit, taze ve olgun tavuk gübre uygulamalarının toprak yüzeyinden amonyak şeklinde meydana gelen azot kayıpları, toprağın fiziksel ve kimyasal özellikleri, mısır bitkisinin verim, yaprağının besin elementi içeriği, dane protein miktarı ile uygulamaların buğday bitkisinin verim, yaprağının besin elementi içeriği, dane protein miktarı üzerine bakiye etkileri belirlenmiş ve sonuçlar istatistiki olarak karşılaştırılmıştır. Her iki yılda da zeolit uygulamasının toprak yüzeyinden meydana gelen azot kayıplarını istatistiksel olarak önemli ölçüde etkilediği saptanmıştır. İlk yıl Z ve OTG+Z uygulamaları birinci sulama sonrası toprak yüzeyinden meydana gelen azot kaybını, % 28,87 ve % 16,96 oranlarında; ikinci sulama sonrası % 19,51 ve % 31,98 oranlarında azaltmışlardır. İkinci yıl ise; Z ve OTG+Z uygulamaları birinci sulama sonrası toprak yüzeyinden meydana gelen azot kaybını, % 11,58 ve % 29,91 oranlarında; ikinci sulama sonrası % 30,14 ve % 23,65 oranlarında azaltmışlardır. Yapılan uygulamalar toprağın fiziksel, kimyasal özellikleri ile mısır ve buğday bitkisinin verim-verim unsurlarını olumlu yönde etkilemiştir. İlk yıl en yüksek mısır verimi, (1296,3 kg da-1), ikinci yıl (1877,3 kg da-1) OTG uygulamasında; ilk yıl en yüksek buğday verimi (108,44 kg da-1) OTG+Z uygulamasında, ikinci yıl (240,36 kg da-1) TTG uygulamasında elde edilmiştir., This study was carried out to determine the effect of zeolite (Z) on the bio-physical availability of fresh poultry manure (FPM) and composted poultry manure (CPM) İNthe field conditions. The research was a randomized plot design with four replications. The treatments were Z (150 kg da-1), FPM (1000 kg da-1), CMP (1000 kg da-1), FPM+Z (1000 kg da-1+150 kg da-1), CPM+Z (1000 kg da-1+150 kg da-1). In the experiment; ?Pioneer-3394? variety of corn (Zea mays L.) and tried. The effects of treatments on ammonia nitrogen losses, soil physical and chemical properties, corn yield and plant nutrition content of leaf, crude protein contents of seed, wheat yield and plant nutrition content of leaf, crude protein contents of seed were determined and results were compared. In both years, zeolite application significantly decreased nitrogen losses by ammonia (NH3) from soil surface. In the first year, following first irrigation, Z and CPM+Z treatments decreased NH3-N losses by 28,87 % and 16,96 %, respectively; and following second irrigation Z and CPM+Z treatments decreased NH3-N losses by 19,51 % and 31,98 %, respectively. In the second year, after first irrigation, Z and CPM+Z treatments decreased NH3-N losses by 11,58 % and 29,91 %, respectively, and after the second irrigation Z and CPM+Z treatments decreased NH3-N losses by 30,14 % and 23,65 %, respectively. The treatments positively affected soil physical and chemical properties and yield and yield components of corn and wheat plants. At the first and second years, the highest corn yield occurred at the application of FPM+Z and CPM as 1296 kg da-1 and 1877,3 kg da-1, respectively, and the highest wheat yield was obtained from the application of CPM+Z and FPM as 108,44 kg da-1 and 240,36 kg da-1, respectively

Çalışmada, bora tepkileri daha önce belirlenmiş Pisum sativum L. türüne ait meyvesi ve tohumu yenen yemeklik S2 hattı ile Pisum arvense L. türüne ait 602-1 yemlik hat, Taşkent ve Özkaynak yemlik bezelye genotiplerine 0, 2, 20 ve 200 mg kg-1 dozlarında uygulanmış olan borun büyüme parametreleri (kök, gövde), bağıl su içeriği, bitkilerde biriken bor miktarları, prolin, malondialdehit miktarları ve katalaz (CAT), peroksidaz (POX) gibi antioksidant enzim aktiviteleri, enzim aktivitelerinin belirlenmesi ve bor toksisitesi/noksanlığı koşullarında bitkinin geliştirdiği savunma mekanizmasının incelenmesi konuları araştırılmıştır. Bezelye genotiplerine farklı seviyede uygulanan borun gövde ve kök’ün yaş, kuru ağırlık ve uzunlukları bor uygulamasında en fazla azalma oranları S2 hat ve Taşkent çeşidinde, bitkilerde en yüksek bor konsantrasyonu 200 mg B kg-1 dozunda ve S2 hattında tespit edilmiştir. Bor uygulamasına bağlı olarak, katalaz aktivite değerlerinin 3. gün yapılan örneklemede 602-1 bezelye hattında azalma gösterirken, 7. günde B uygulamalarıyla artış gösterdiği, POX aktiviteleri genel olarak B dozundaki artışlarla azalma gösterdiği belirlenmiştir. Bezelye hat ve çeşitlerinde 0. gün örneklemelerinde prolin ve malondealdehit değerleri en yüksek 602-1 ve S2 hatlarında elde edilmiştir., In the present study, line S2, with edible fruit and seed, from Pisum sativum L., and feeder line 602-1 as well as the registered feeder genotypes Taşkent and Özkaynak from the species Pisum arvense L. were investigated under four different (0, 2, 20 ve 200 mg kg-1) boron concentrations. More specifically, the species with a known response to boron were evaluated based on growth parametes (shoot and root), relative water content, boron accumulation within plant tissues, proline and malondialdehyde contents as well as enzyme and antioxidative enzyme activities like catalase (CAT), peroxidase (POX). The most prominant reductions in the shoot and root dry weights and plant heights were determined from the samples of the pea line S2 and the variety Taşkent that were treated with 200 mg B kg-1 dosages. The samples of the line S2 accumulated the highest boron concentrations within their tissues under the same high B treatment conditions. While the catalase activities of the samples from the pea genotypes 602-1 was decreased at the samples on day 3, the activities of the samples were increased on day 7 with B treatments. In general, POX activities were reduced in all the samples with increasing B concentrations. Proline and malondialdehyde contents of the genotypes were the highest at the samples of the genotypes 602-1 and S2 on day 0.

Yaprak analizleri, meyve ağaçlarının beslenme durumlarının tespit edilmesinde tüm dünyada güvenle kullanılan bir yöntemdir. Ancak, yaprak analizlerinin vejatatif gelişme döneminin ortasında yapılmasından dolayı beslenme hatalarının düzeltilmesinde çok geç kalınmaktadır. Gelişmenin ilk döneminde meyve ağaçlarının besin ihtiyacı çok fazla olmakta ve kullanacağı toplam besin miktarının büyük bir bölümünü bu dönemde kullanmaktadır. Son zamanlarda vejetasyonun erken dönemlerinde bitki analizleri ile bitkilerin beslenme durumu arasında ilişkileri ortaya koyan birçok çalışma yapılmıştır. Türkiye'de bu konuda yapılan çalışmalar yetersizdir. Yapılan bu çalışma ile vejetasyonun erken dönemlerinde elma ağaçlarının beslenme durumunun ortaya konmasında esas olacak referans değerler elde edilmiştir. Bu amaçla Isparta ilinde elma yetiştiriciliğinin yoğun olarak yapıldığı yerlerden üretim potansiyeli ve toprak sınıflarına bağlı olarak bahçeler belirlenmiştir. Bu bahçelerden vejetasyonun farklı dönemlerinde yaprak örnekleri alınarak N, P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Zn, Mn ve B miktarları tespit edilmiştir. Elde edilen analiz sonuçlarında her bir dönemde her bir besin elementi için alt ve üst limit değerlerini ifade eden %25 ve %75. değerler tespit edilerek bu değerlerden tüm örnekleme dönemine ait regresyon eğrileri oluşturulmuştur. Tam çiçeklenmeden sonra geçen gün sayısı arttıkça yapraklardaki N, P ve Cu sezon başında hızlı, sonraki dönemlerde ise yavaş azalan bir değişim göstermiştir. Ca sürekli artmış, Mg başlangıçta nispeten stabil olan ve sonradan artan, Zn ise başlangıçta fazla değişmeyen fakat sonradan azalan bir görünüm sergilemiştir. K önce artan sonra azalan, B önce azalan sonra artan, Mn ise belli bir zamana kadar artan sonra sabit kalan bir değişim izlemiştir. Fe ise genel olarak artan fakat düzenli olmayan bir eğri oluşturmuştur. Vejetasyon ortasında ve daha erken dönemde alınan yaprakların besin elementi miktarı arasındaki korelasyon incelenerek erken dönemde yaprak analizlerinin yapılabilirliği belirlenmiştir. Sonuç olarak; Fe ve Cu dışındaki tüm besin elementlerinde vejetasyon başlangıcında herhangi bir zamanda analizlerinin yapılabileceği gibi genel olarak tam çiçeklenmeden 28 ve daha sonraki günlerde daha güvenilir sonuçlar elde edileceği tespit edilmiştir., Plant analyses is a method that have used for determination of nutrition status of fruit orchards at all over the world. However, it has been late to revision of nutrition disorders because of plant analyses which analysed at middle of summer. Nutrition requiriment of plants is very high during first growing period (first half of June) and, also it has been used almost all of plant nutrition requirement at this period. Lately, a lot of studies were done with respect to relationships which between plant analyses and plant nutrition status at early periods of vegetation. In Turkey, conducted researches about this subject are inadequate. In this study, it was obtained reference values which will be the basis for evaluation of the nutritional status of apple trees in the early stages of vegetation. For this purpose, firstly, it was determined apple orchards in Isparta province where have cultuivated intensively apple as the production potential and depending on soil classes of the places. The leaf samples collected at different stages of vegetation from determined orchards and N, P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Zn, Mn and B amounts were determined analysied. As obtained analysis results, it was formed regreation curves which belong to all sampling periods which express to upper (75th %) and lower (25th %) limit values for each element at each period. N, P and Cu showed highly increasing at the begining of season as paralel to day number of after full blossom. But they showed slowly decreasing change at next periods. Ca increased consistently, Mg was stabil at first in some degree but it increased after that. Zn was stabil athe begining of period, after that it showed decreasing. K increased at the begining of period and after it decreased, B decreased at first and after increased, Mn increased at the beginig of period and after it was stabil. Fe increased, but it showed generally irregular curve. It was determined that leaf analysis can be done at early period as examined correlations which between nutrient element quantities of leaves at middle of vegetation and more early periods. As result, it was determined that analysis can be done at anytime of beginnig of vegetation for all elements except Fe and Cu, but generally it can be obtain more reliable results at after 28 days from full blossom., Bu tez çalışmasıTÜBİTAK tarafından 1100284 nolu proje ile desteklenmiştir.