Search

It is very important to know the anatomy of the mandible, localization of the mandibular foramen and anatomical variations in order to prevent nerve damage and other possible complications in sagittal split ramus osteotomy, mandibular trauma procedures, enucleations of benign and malignant lesions, preprosthetic surgery, local anesthesia of the nervous alveolaris inferior. The aim of this review is to reveal the anatomy, embryology of the mandible and the clinical importance of the localization of the mandibular foramen., Sagittal split ramus osteotomisi, mandibular travma, benign ve malign lezyonların çıkartılmaları, preprotetik cerrahi, nervus alveolaris inferior’un lokal anestezisinde sinir hasarı ve olası diğer komplikasyonları önlemek için mandibulanın anatomisi, mandibular foramen’in lokalizasyonu ve anatomik varyasyonlarının bilinmesi oldukça önemlidir. Bu derlemenin amacı mandibulanın anatomisi, embriyolojisi ve mandibular foramenin lokalizasyonun klinik önemini ortaya koyabilmektir.

1. ÖZETYüksek Yağlı Diyetle İndüklenmiş Obez Sıçanlarda Myrthus Communis L.Ekstraktının Testis Üzerine Etkilerinin Morfolojik ve Biyokimyasal OlarakDeğerlendirilmesiBüşra Coşkunlu, Prof. Dr. Feriha ErcanHistoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıAmaç: Bu çalışmada yüksek yağlı diyet (YYD) ile indüklenmiş obez sıçanlarda,obezitenin yarattığı testis hasarı üzerine Myrtus communis L.’nin (MC) olası iyileştiricietkisini histolojik ve biyokimyasal yöntemler ile incelemek amaçlanmıştır. Gereç veYöntem: Bu çalışmada Wistar albino ırkı erkek sıçanlar kullanılmıştır. ÇalışmadaYYD grubuna (n=8) ve YYD+MC grubuna (n=8) dört ay boyunca yüksek yağlı sıçanyemi verilmiştir. YYD+MC grubuna 3. aydan sonra yüksek yağlı diyete ek olarak MCekstraktı oragastrik gavaj ile haftada 5 gün uygulanmıştır. Standart (STD) yem ilebeslenen STD grubundaki (n=8) sıçanlar ad libitum beslenmiştir. Deney sonundaanestezi altında sıçanların kan, testis ve epididimis örnekleri alınmış ve histolojik vebiyokimyasal işlemler için hazırlanmıştır. Elde edilen veriler istatistiksel yöntemler iledeğerlendirilmiştir. Bulgular ve Sonuçlar: YYD grubuna ait örneklerde hücrelerarasıalanlarda genişlemeler, seminifer tübülün lümeninde çok sayıda döküntü hücreleri,hasarlı tübül sayısında, apoptik hücrelerde ve NOX-2 pozitif hücrelerde, baş ve kuyrukanomalisi olan sperm sayısında, kan glükoz değerlerinde, serumda leptin, trigliserit,total kolesterol, östrojen ve testosteron seviyelerinde, dokuda MDA, 8-OHdG, MPOseviyelerinde artış; PCNA pozitif hücre sayısında, progresif sperm motilitesinde,serumda HDL, LH, FSH seviyelerinde, dokuda GSH, SOD, seviyelerinde ise düşüşolduğu gözlenmiştir. YYD+MC grubunda ise tüm bu histolojik ve biyokimyasalparametrelerin düzeldiği gözlenmiştir. Yüksek yağlı diyet ile oluşturulan obezsıçanlarda, testis morfolojisinde hasar, apoptotik ve NOX-2 pozitif hücre sayısındaartış ve sperm parametrelerinde bozulma görülmüştür. M. Communis l. ekstraktının iseapoptotik ve oksidatif mekanizmaları kısmen engelleyerek testis üzerine koruyucu etkiyapabileceği düşünülmektedir.--------------------2. SUMMARYMorphological and Biochemical Evaluation of the Effects of Myrtus CommunisL. Extract on Testis in High Fat Diet Induced Obese RatsBüşra Coşkunlu, Prof. Dr. Feriha Ercan,Department of Histology and EmbryologyAim: The aim of this study was to investigate the possible protective effect of Myrtuscommunis L. (MC) extract on testicular injury caused by high-fat diet (HFD)-inducedobesity in rats by histological and biochemical methods. Material and Methods:Wistar Albino male rats were used in the study. In the study, HFD group (n = 8) andthe HFD + MC group (n = 8) was feed with HFD for four months. In addition to thehigh-fat diet, MC extract was administered to the YYD + MC group after 3 monthswith oragastric gavage 5 days a week. Rats in the STD group (n = 8) were fed withstandart (STD) diet ad libitum. At the end of the experiment, blood, testis and epidimissamples of rats were taken under anesthesia and prepared for histological andbiochemical procedures. The data obtained were evaluated with statistical methods.Results and Conclusion: In the HFD group, enlargements in the intracellular areas,cellular debris in the lumen of seminiferous tubule, the number of damaged tubules,apoptic cells and NOX-2 positive cells, abnormal spermatozoa with head and tailabnormalities, blood serum glucose, leptin, triglyceride, total cholesterol, estrogen andtestosterone levels, tissue MDA, 8-OHdG, MPO levels were increased, PCNA positivecells, progressive sperm motility, blood serum HDL, LH, FSH, GSH, SOD levels weredecreased. All these histological and biochemical parameters were improved in theHFD+ MC group. It was observed that testicular morphology was damaged, apoptoticand NOX-2 positive cells and sperm parameters were impaired in obese rats fed withthe high-fat diet. M. Communis L. extract is thought to have a protective effect on testisby partially inhibiting apoptotic and oxidative mechanisms.

Yüksek Yağlı Diyetle İndüklenmiş Obez Sıçanlarda Aposininin Testis Üzerine Etkisi: Histolojik ve Biyokimyasal Değerlendirmeİrem Hersek, Prof. Dr. Feriha ErcanHistoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıAmaç: Bu çalışmada yüksek yağlı diyetle (YYD) indüklenmiş obezitenin sıçan testisi üzerine olumsuz etkilerini ve aposininin (APO) etkilerini histolojik ve biyokimyasal yöntemlerle göstermek amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada YYD Grubu (n=10) ve YYD+APO Grubuna (n=10) 4 ay boyunca yüksek yağlı yem verildi. YYD+APO Grubuna 3. aydan itibaren 4 hafta boyunca APO (25mg/kg) orogastrik gavaj ile haftada 5 gün uygulandı. STD grubundaki sıçanlar (n=8) standart yemle beslendi. Deney sonunda anestezi altında kan, testis ve epididimis örnekleri alındı ve histolojik ve biyokimyasal değerlendirmeler için hazırlandı. Elde edilen veriler istatistiksel yöntemler ile değerlendirildi. Bulgular ve Sonuç: YYD grubunda seminifer tübüllerde hasar, apoptik hücrelerde, NOX-2 pozitif hücrelerde ve hasarlı sperm sayısında artış, proliferatif hücre sayısında ve progresif sperm motilitesinde düşüş olduğu gözlendi. YYD grubunda, lipid ve hormon profillerinin değiştiği, MDA, MPO ve 8-OHDg aktivitesinin arttığı, GSH ve SOD düzeyinin ise düştüğü gözlendi. YYD+APO grubunda ise tüm bu histolojik ve biyokimyasal parametrelerin iyileştiği gözlendi. Sonuç: Yüksek yağlı diyet ile oluşturulan obezitenin sıçanlarda, testis morfolojisinde hasara, apoptotik ve NOX-2 pozitif hücre sayısında artışa ve sperm parametrelerinin bozulmasına sebep olduğu, NOX-2 inhibitörü olan APO’nun ise oksidatif mekanizmaları kısmen engelleyerek koruyucu etki yaptığı düşünülmektedir. --------------------Histological Evaluation of Effects of Apocynin on Testis in High Fat Diet-Induced Obese Rats Irem Hersek, Prof. Dr. Feriha ErcanDepartment of Histology and Embriology Aim: In this study, it was aimed to show the negative effects of high fat diet (HFD) induced obesity on rat testis and the effects of apocyninio (APO) by histological and biochemical methods. Materials and Methods: In the study, high fat feed was given to HFD Group (n = 10) and HFD + APO Group (n = 10) for 4 months. YYD + APO Group was administered with APO (25mg / kg) orogastirik gavage 5 days a week for 4 weeks starting from the 3rd month. STD group rats (n = 8) were fed with standard feed. At the end of the experiment, blood, testis and epididymis samples were taken under anesthesia and prepared for histological and biochemical evaluations. The data obtained were evaluated by statistical methods. Results and Conclusion: Damage in seminiferous tubules, increased number of apoptic cells, NOX-2 positive cells and damaged sperm, decreased number of proliferative cells and progressive sperm motility were observed in the HFD group. Lipid and hormone profiles were changed, MDA, MPO and 8-OHDg activity increased, GSH and SOD levels were decreased in the HFD group. In the YYD + APO group, all these histological and biochemical parameters improved. Conclusion: It is thought that caused by high fat diet obesity causes damage in testicular morphology, increase in apoptotic and NOX-2 positive cell numbers and deterioration of sperm parameters, and APO, which is a NOX-2 inhibitor, has a protective effect by partially inhibiting oxidative mechanisms.

Kindling Uygulanmış Wistar ve Genetik Absans Epilepsili SıçanlardaAmaç: Dünyada yaklaşık 50 milyon kişiyi etkileyen epilepsinin en sık görülen tipi temporal lob epilepsisidir (TLE). Hayvanlarda uygulanan kimyasal ve elektriksel kindling yöntemleriile TLE modeli oluşturulabilmektedir. Bu çalışmada pentilentetrazol (PTZ) uygulanmış erişkin Wistar ve GAERS sıçanların hipokampusunda immünfloresan yöntemlerle nörogenezin incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem:250-300 gr ağırlığında erişkin Wistar ve GAERS albino suşu sıçanlara kimyasal kindling oluşturmak amacıyla gün aşırı subkutan yol ile PTZ (35 mg/kg) uygulandı. Ardı ardına 5 kez evre 5 nöbet geçiren hayvanlar kindled olarak kabul edildi. Son evre 5 nöbetten sonra 7. ve 14. günlerde derin anestezi altında intrakardiyak perfüzyon fiksasyonu yapıldı.İmmünfloresan metodlarla yeni oluşan nöronları göstermek amacıyla anti-doublecortin (DCX), astroglial hücreleri göstermek için anti-glial fibriller asidik protein (GFAP), olgun nöronları göstermek için anti-nöronal nüklear antijen (NeuN)primer antikorlarıyla boyamalar yapıldı ve kesitler floresan mikroskobunda incelendi.Bulgular ve Sonuç: GAERS kontrol grubunda Wistar kontrol grubuna göre, Wistar PTZ gruplarında kendi kontrollerine göre daha fazla DCX pozitif hücre olduğu saptandı. Bu çalışmanın bulguları GAERS sıçanların daha önceki çalışmalarda saptanan elektriksel kindlinge olan dirençlerinin nörogenez artışıyla ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. --------------------Investigation of Neurogenesis in Kindled Wistar and Genetic AbsenceEpileptic RatsAim: The most common type of epilepsy affecting about 50 million people worldwide is temporal lobe epilepsy (TLE). Chemical and electrical kindling methods in animals can be used to form TLE model. In the present study, it was aimed to investigate neurogenesis in the hippocampus of adult kindled Wistar and GAERS rats by immunofluorescence methods. Materials and Method:Adult Wistar and GAERS albino rats weighing 250-300 grwere injected PTZ (35 mg/kg) subcutaneously every other day to produce chemical kindling. Animals having 5 times grade 5 seizures were considered to be kindled. Intracardiac perfusion was performed under deep anesthesia on the 7th and 14th days after the last grade 5 seizure. Immunofluorescence methods were used todemonstrate newly formed neurons, astroglial cells, and mature neurons, by usinganti-doublecortin (DCX),anti-glial fibrillary acidic protein (GFAP), and antineuronal nuclear antigen (NeuN)primary antibodies, respectively. Sectons were then examined under fluorescence microscope. Results and Conclusion: DCX positive cells were found to be increased in GAERS control group compared to the Wistar control group; and in Wistar PTZ group compared to the Wistar control group. The findings of the present study suggest that the resistance to electrical kindling of GAERS reported in previous studies might be related to the increased neurogenesis in this strain.

ÖZETAmaç: Bu çalışmanın amacı; 6-Hidroksidopamin (6-OHDA) enjeksiyonu sonrası substansiya nigra (SN) bölgesinde oluşan dopaminerjik nöron kaybı, nöronal hasar ve davranışsal bozuklukların nesfatin-1 nöropeptidine verdiği yanıtın araştırılmasıdır. Bu çalışma dâhilinde hayvanların nesfatin-1’e karşı verdiği biyokimyasal, fizyolojik ve davranışsal yanıtlar incelenip, değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışmada; her grupta 6’şar hayvan olacak şekilde Kontrol, Nesfatin, 6-OHDA ve 6-OHDA+Nes grupları bulunmaktadır. 28 gün boyunca Nesfatin ve 6-OHDA+Nes grubundaki hayvanlara s.c. 1µg/kg nesfatin-1 uygulanmıştır. Parkinson Hastalığı (PH) modeli oluşturulacak olan tüm hayvanların medial ön beyin demeti bölgesine 6-OHDA (5 mg/2.5 ml) enjeksiyonu yapılmış ve deneyin 4. haftasında hayvanlara apamorfin ile indüklenen dönme testi uygulanmıştır. Deney sonunda hayvanların kilo değişimi, lokomotor aktiviteleri, gastrik ve kolon motiliteleri değerlendirilmiş; biyokimyasal, morfolojik analizler gerçekleştirilmiş ve gruplar kendi aralarında karşılaştırılmıştır. Bulgular: Sonuçlarımız 6-OHDA grubu sıçanlarda değişen lokomotor aktivite ve rotasyonel davranışın nesfatin-1 tedavisi ile tersine çevrildiğini göstermiştir. Kontrol grubuna göre 6-OHDA grubunda gecikme gösteren gastrik boşalma nesfatin-1 tedavisi ile azalmış olduğu görülmüş ve gecikmiş kolon motilitesinin nesfatin-1 tedavisi ile azalma eğiliminde olduğu görülmüştür. Ayrıca, beyin dokularının morfolojik değerlendirilmesinde; 6-OHDA infüzyonu yapılıp aynı zamanda nesfatin-1 ile tedavi edilmiş hayvanlarda tirozin hidroksilaz aktivitesinde artış olduğu gözlendi. Sonuçlar: Elde ettiğimiz bulguların konuyla ilgili kaynakları destekler nitelikte nesfatin-1’in nöronal hasar, apomorfin ile indüklenen dönme davranışı ve mide-bağırsak motilitesi üzerine olumlu etkileri olduğu ve ileriki çalışmalara ışık tutar nitelikte olduğunu düşünmekteyiz.ABSTRACTim: The purpose of this study is; Dopaminergic neuron loss in the substantia nigra area after 6-OHDA (6-Hydroxydopamine) injection, neuronal damage and behavioral disturbances are investigated in response to nesfatin-1 neuropeptide. Biochemical, physiological and behavioral responses of animals to nesfatin-1 neuropeptide were examined and evaluated. Material and Method: In study; There are 4 groups named Control, Nesfatin, 6-OHDA and 6-OHDA+Nes, which is 6 animals in each group. Unilaterally 6-OHDA-lesioned rats were treated daily with nesfatin-1 (1 µg/kg, s.c.) for twenty-eight days. Animals were injected with 6-OHDA (5 mg / 2.5 ml) into the medial forebrain bundle of the Parkinson Disease model, and an apomorphine effective rotation test was administered to the animals at 4th weeks of the experiment. At the end of the experiment, weight alteration, locomotor activities, fecal output, gastric and colon motility were calculated, biochemical and morphological analyzes were performed in the animals and the groups were compared among themselves. Results: Our results indicated that altered locomotor activities and rotational behaviour in 6-OHDA-lesioned rats were reversed with the nesfatin-1 treatment. Gastric and colon emptying was delayed in 6-OHDA-induced rats compared to control rats, while nesfatin-1 treatment in 6-OHDA-lesioned rats reduced the delay in gastric and colon emptying. Furthermore, in the morphological evaluation of brain tissues; it was observed that the activity of tyrosine hydroxylase increased in 6-OHDA-lesioned rats treated with nesfatin-1. Conclusion: We conclude that nafsatin-1 has positive effects on neuronal damage, apomorphine-induced rotational behavior, and gastrointestinal motility, and that further work is necessary to support the relevant sources of findings.

ÖZETAmaç: Epilepsi mekanizmalarının aydınlatılması için yapılan çalışmalardaGABA’nın önemli etkiye sahip bir inhibitör nörotransmitter olduğu ortayakonmuştur. GABA yoğunluğunun epileptik durumlarda değişkenlik gösterdiğisaptanmıştır. GAERS, temporal lob epilepsi ve absans epilepsi karşılaştırmalıçalışmalarında kullanılan bir absans epilepsi modelidir. Bu çalışmada GAERSsomatosensoriyal korteksinde elektriksel kindling uygulamasından sonra GABAyoğunluğundaki değişimlerin elektron mikroskopik düzeyde incelenmesiamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Wistar ve GAERS suşu sıçanlara elektriksel kindling uygulandıve toplam 6 uyarı verildi. Son uyarıdan 1 saat sonra hayvanlar dekapite edildi.Elektron mikroskobik takip uygulanan beyin dokularından ince kesitler alındı veimmünsitokimya işlemi uygulandı. İnce-yapısal düzeyde kortekste aksonterminallerindeki GABA yoğunluğu ve sinaps uzunluğu değerlendirildi.Bulgular: Kindling gruplarında kendi kontrollerine göre GABA yoğunluğunun dahaaz olduğu bulunmuştur. Kindling Wistar grubunda yalancı-opere kontrole göreGABA yoğunluğunda anlamlı azalma gözlenmiştir. Kindling Wistar grubundaWistar kontrole göre sinaps uzunluğu anlamlı ölçüde yüksek bulunmuştur.Sonuçlar: Kindling Wistar grubunda GABA yoğunluğunun azalması, daha önceyapılan TLE çalışmalarında gözlenen inhibitör hücre kaybıyla uyumludur. KindlingGAERS grubunda belirgin bir azalmanın olmayışı bu suşun kindling direnciyleilişkili olabilir. Kindling gruplarında GABA yoğunluğundaki azalma, inhibitöraktivitenin dengelenmesine yönelik sinaps uzunluğundaki artışa yol açmış olabilir.Absans ve temporal lob epilepsilerin zıt işleyen ve birbiriyle ilişkili mekanizmalarınaişaret eden bulgularımız, bu iki tip epilepsinin mekanizmalarının aydınlatılmasınakatkı sunması açısından önemlidir.Anahtar Sözcükler: Absans epilepsi, GAERS, kindling, GABA, korteksABSTRACTAim: Studies for enlightening of epileptic mechanisms showed that GABA is aninhibitor neurotransmitter having a great impact. It was determined that density ofGABA changed in epileptic conditions. GAERS is a model used in comperativestudies between TLE and absence epilepsy. We aimed to examine density changes ofGABA in GAERS somatosensory cortex after electrical kindling stimulations atelectron microscopic level.Materials and method: Electrical kindling was applied to Wistar and GAERSstrains; a total of 6 kindling stimulations were applied. One hour after the laststimulation, animals were decapitated. Thin sections were taken from the braintissues, prepared for electron microscopy and immunocytochemistry was applied.Then, GABA density and synaptic length in the axon terminals were evaluated at theultrastructural level.Results: GABA density in the kindling groups were lesser than that of the controlgroups. The reduction in the GABA density in kindling Wistar group was statisticallysignificant, compared to the sham-operated Wistar control group. The averagesynaptic length in the Wistar kindling group was significantly increased compared tothe sham-operated Wistar control group.Conclusions: The reduction in the GABA density in kindling Wistar group wascompatible with the inhibitory cell loss observed in previous TLE studies. Lack ofsignificant reduction in the GABA density in kindling GAERS group may beassociated with the resistance to kindling. Decreased GABA in the kindling groupsmay result in a compensatory increase in the synaptic length. Our findings indicatingopposite and interrelated mechanisms in TLE and absence epilepsy, contribute forclarifying the mechanisms of these two types of epilepsy.Key words: Absence epilepsy, GAERS, kindling, GABA, cortex

Anabilim Dalı: Histoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıÖZETAmaç: Bu çalışmada, genetik absans epilepsili sıçanlarda testis dokusundaki morfolojik değişimlerin, apopitozun ve gama-aminobütirik asit (GABA) lokalizasyonunun histokimya, immünhistokimya ve immünsitokimya yöntemleriyle incelenmesi ve epilepside gözlenen infertilite açısından yorumlanması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Yetişkin GAERS ve Wistar sıçanların testis dokuları perfüzyon fiksasyonundan sonra çıkarıldı ve dokulara ışık ve elektron mikroskopik takip uygulandı. Morfolojik inceleme için hematoksilin-eosin ve Masson’un trikrom boyaları, akrozom incelemesi için PAS reaksiyonu, apopitoz değerlendirmesi için TUNEL yöntemi, GABA lokalizasyonu için ise immünhistokimya ve immünsitokimya yöntemleri uygulandı.Bulgular: Kalitatif morfolojik incelemelerde GAERS grubu seminifer tübül lümeninde matür spermatid kuyruk yoğunluğunda azalma gözlendi. GAERS grubunda fibrozis görülmedi. GAERS grubunda seminifer tübüllerde apopitotik indekste artış ve toplam GABA pozitif hücre indeksinde azalma saptandı. Elektron mikroskopik incelemelerde her iki grupta spermatidlerin nükleus, akrozom, boyun bölgelerinde GABA immünreaktivitesinin pozitif olduğu görüldü.Sonuçlar: Bu çalışmada absans epilepsili sıçan testisinde GABA varlığı ilk kez gösterilmiştir. GABA’nın Leydig hücre proliferasyonu, testosteron salınımı ve spermiyogenez üzerindeki etkileri düşünüldüğünde, GAERS grubundaki GABA pozitif hücre indeksindeki azalmanın germ hücre apopitozuna neden olabileceği ve sperm üretimini azaltabileceği, tüm bunların da infertiliteye neden olabileceği sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: GAERS, GABA, testis, infertilite, immünhistokimyaDepartment: Department of Histology and Embryology SUMMARYAim: The aim of the present study was to investigate morphological changes, apoptosis and gamma-amino butyric acid (GABA) localization in the testis tissue of genetic absence epilepsy rats by histochemical, immunohistochemical and immunocytochemical methods, and to assess the results in terms of infertility.Material and Method: Adult male GAERS and Wistar rats were used in the present study. After perfusion fixation, the testes tissues were processed for light and electron microscopic investigations. Hematoxylin and eosin and Masson’s trichrome stains were used to observe morphology; periodic acid-Schiff reaction for acrosome, TUNEL for the assessment of apoptosis, and immunohistochemistry and immunocytochemistry for GABA localization.Results: Qualitative morphological investigations showed decreased tail density of mature spermatids in the seminiferous tubules. There was no evidence of fibrosis in GAERS group. Apoptotic index was increased and total GABA positive cell index was decreased in GAERS group. Electron microscopic observations showed the presence of GABA in the nucleus, acrosome, neck and tail regions of the spermatids in both groups.Conclusion: The present study showed for the first time the presence of GABA in the testis of absence epileptic rats. Considering the effects of GABA on Leydig cell proliferation, testosterone secretion and spermiogenesis, we suggest that decreased GABA positive cell index in GAERS may cause apoptosis of germ cells and decreased sperm production, resulting in infertility. Key Words:GAERS, GABA, testis, infertility, immunohistochemistry

ÖZETSisplatin ile Oluşturulan Testis Hasarına Karşı Resveratrolün Olası Koruyucu Rolünün Morfolojik ve Biyokimyasal Olarak DeğerlendirilmesiNagehan Özyılmaz Yay, Prof. Dr. Feriha ErcanHistoloji ve Embriyoloji Anabilim DalıAmaç: Bu çalışmada sisplatinin (SİS) sıçan testisi üzerine olan toksik etkilerine karşı resveratrolün (RES) koruyucu rolünün histolojik, histokimyasal, ultrastrüktürel ve biyokimyasal yöntemlerle gösterilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Sprague-Dawley ırkı sıçanlar kullanılmış ve 1) Kontrol, 2) RES, 3) SİS ve 4) SİS+RES olmak üzere 4 deney grubu (n=7) oluşturulmuştur. SİS gruplarına tek doz 7 mg/kg i.p. sisplatin uygulanmıştır, sonrasında 5 gün boyunca SF ya da 10 mg/kg RES oral olarak uygulanmıştır. Kontrol gruplarına sadece SF ya da RES uygulanmıştır. Tüm deney gruplarındaki sıçanlar deneyin 5. gününde eter anestezisi altında dekapite edilmiş ve testisleri alınmıştır. Rutin histolojik preparasyondan sonra seminifer tübüllerin çapı ve alanı ölçülmüştür. Proliferatif ve apoptotik hücreler kantitatif olarak değerlendirilmiştir. İnce yapısal değişiklikleri göstermek için geçirimli elektron mikroskopi tekniği uygulanmıştır. Dokuda malondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) düzeylerine ve miyeloperoksidaz (MPO) aktivitesine bakılmıştır. Bulgular ve Sonuçlar: Seminifer tübül çapı ve alanının SİS grubunda düştüğü ve SİS+RES grubunda ise arttığı gözlenmiştir. SİS grubunda apoptotik indeksin anlamlı arttığı ve SİS+RES grubunda azaldığı görülmüştür. SİS grubunda proliferatif indeks anlamlı şekilde azalmışken, SİS+RES grubunda arttığı görülmüştür. Elektron mikroskopik incelemelerde, SİS grubunda Sertoli hücrelerinin ve spermatogenik seriye ait hücrelerin sitoplazmalarında çok sayıda ve büyük vakuoller ve hücreler arası alanlarda açılmalar gözlenmekte iken SİS+RES grubunda hücreler arasındaki açılmaların azaldığı ve hücre içinde az sayıda küçük vakuollerin olduğu görülmüştür. SİS grubunda MDA düzeyi ve MPO aktivitesi anlamlı şekilde artarken, GSH düzeyi anlamlı şekilde düşmüştür. SİS+RES grubunda MDA düzeyi ve MPO aktivitesi azalmışken, GSH düzeyi ise artmıştır. Sonuç olarak sisplatinin oksidatif stres oluşturarak testis dokusunda hasar meydana getirdiği, seminifer tübüllerde spermatogenik hücre serilerinde azalmaya yol açtığı, spermatogenik hücrelerde apoptozu arttırdığı, resveratrolün olası antioksidan etkileri ile oluşan hasarı önlediği gözlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Sisplatin, Resveratrol, Testis, Apoptoz, Hücre proliferasyonu SUMMARYMorphological and Biochemical Evaluation of Protective Effects of Resveratrol on Cisplatin-Induced Testis DamageNagehan Özyılmaz Yay, Prof. Dr. Feriha ErcanDepartment of Histology and Embryology Aim: In this study, we aimed to investigate the possible protective role of resveratrol (RES) on cisplatin (CIS)-induced testicular toxicity in rats using histological, histochemical, ultrastructural and biochemical methods. Materials and Method: Sprague-Dawley rats (n= 7) were divided into four groups. 1) Control, 2) RES, 3) CIS, 4) CIS+RES. We applied either saline or 10 mg/kg RES orally for 5 days after a single dose of 7 mg/kg i.p. cisplatin to the CIS groups. Only saline or RES was applied to the control groups. After 5 days, rats were decapitated under ether anesthesia and testis tissues were removed. After routine histological preparation, the diameter and area of seminiferous tubules were measured. Proliferative and apoptotic cells were evaluated quantitatively. Ultrastructural alterations were evaluated by using electron microscopical technics. Malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels and myeloperoxidase (MPO) activity were measured in the tissues. Results: The area and diameter of the seminiferous tubules were significantly decreased in CIS group and increased in CIS+RES group. Apoptotic index was increased in CIS group and decreased in CIS+RES group. Proliferative index was decreased in CIS group and increased in CIS+RES group. Numerous large vacuoles in the cytoplasm of spermatogonial and Sertoli cells and dilatation of intercellular tight junctions were observed in CIS group. A decreased number of small vacuoles in the cell cytoplasm was observed and dilatation of intercellular tight juctions was decreased in CIS+RES group. While MDA level and MPO activity were significantly increased, GSH level was significantly decreased in CIS group. All biochemical parameters were found to be ameliorated in CIS+RES group. In conclusion, cisplatin causes testis damage by decreasing spermatogenic cell line and increasing apoptosis, via the formation of oxidative stress, and resveratrol pevents testis damage by its possible antioxidant effects.Key Words: Cisplatin, Resveratrol, Testis, Apoptosis, Cell Proliferation

Çalışmamızın amacı, maternal epidermal growth faktör ve gebeliğin 11-12. günleri arasında uygulanan antiandrojenin testis ve epididimisin gelişimi üzerinde etkilerini araştırmaktır. Bu amaç için erişkin 40 adet dişi Spraque-Dawley rat kullanıldı. Denek hayvanları biri kontrol olmak üzere 4 eşit gruba bölündü. Grup-I'deki dişi ratlar konrol olarak kullanıldı. Grup-ll'deki dişi ratlar sialoadenektomi yapılarak, 28.günde çiftleştirildi. Grup-IH'teki dişi ratlar çiftleştirildikten sonra gebeliğin 11 -21. günleri arasında flutamide uygulaması yapıldı. Grup-IV'teki denek hayvanlarına sialoadenektomi ve gebeliğin 11 -21. günleri arasında flutamide uygulaması kombine yapıldı. Deneye alınan tüm dişi ratlardan doğan erkek yavrular, doğumu müteakip 22. günde kriptorşidi ve epididimal anomaliler yönünden değerlendirildi. Doğumdan sonra 60. günde denek hayvanları sakrifiye edilerek serum hormon değerleri için intrakardiyak yolla kanları alındı, ayrıca vücut ağırlıkları ve erkek genital organ ağırlıkları ölçüldü. Daha sonra testis ve epididimisten doku örnekleri alınarak, rutin histolojik yöntemlerle elde edilen parafin kesitleri H-E,Hematoksilen-Van Gieson.Masson tripple, PAS ile boyanarak mikroskobik değerlendirilmesi yapıldı. Bütün denek gruplarında testis ve epididimis anomalileri gözlenmesine karşın, en fazla epididimal anomali ve kriptorşidi flutamide grubuna gözlendi. Denek gruplarının serum hormon değerlerinden FSH ve LH 'da bariz değişiklik gözlenmeziken, testesteron düzeylerinde artış saptandı. Denek gruplarının seminifer tubul ve epididimal kanal çaplarındaki en belirgin düşüş Sx+F grubunda izlendi. Testise ait preparatların mikroskobik incelenmesinde, Sx grubunda spermatosit-ll seviyesinde, Flutamide grubunda spermatosit-l seviyesinde arrest durumu, Sx+F grubunda ise spermatogenetik hücre izlenmemesi ve tipik testiküler atrofi tablosu barizdi. Epididimise ait kesitlerde ise, epididimal kanallarda atrofi ve lumenlerinde spermatozoa'nın bulunmayışı yanında interstitiel ödem, mukoza epitelinde metaplazi ve interstitiel fibrozis tablosu hakimdi. 40 Sonuç olarak, embriyolojik gelişiminde maternal gonadotropinlerin testiküler desensusu ve epididimal anomaliler üzerinde postnatal periyotada normal seviyelerine ulaşan androjenlerle geriye dönüştürelemeyen ve kompanse edilemeyen morfolojik değişikliklere neden olmaktadır. In the study our purpose to determine the effect of sialoadenektomy (Maternal Epidermal Growth Factor deficiency) and antiandrogen (Flutamide) administration on testiculer desencent, epididymal abnormalites and testicular function. Twelve weeks old sexuality mature and pregnant female Spraque-Dawley rat were chosen as four animal model. They were divided in to four groups ; Group-I : Control groups, Group-I I : Sialoadenektomized, Group-Ill : Flutamide treated, Group-IV : Sialoadenektomy + Flutamide treated. After the birth, all male rats were observed morphologically at 22 days and sacrificed at 60 days postpartum under ether anaesthesia. Necroscopi was performed. Localisation testes and presence of epididymal abnormalities were carefully noted. Blood samples was taken and serum levels of LH.FSH.testesteron were determined with double antibody RIA methods. Histological sections testis and epididymis were taken and stained with H-E, Hematoxylen-Van Gieson, Masson Triple, PAS. Histological changes and quantitative of spermatogenesis were exeminated under light microscope. Except control group, testes and epididiymal abnormalities were observed all groups at various rates. The highest testis and epididymal abnormalities were determined in flutamide treated group.LH and FSH levels were normal in all groups but circulating testosterone levels significantly increased in F,Sx+F groups. Obviously reduced seminifer tubules and epididymal tubules diameter was observed in group-lll-IV. Histological exemination revolved that spermatogenesis arrest at spermatocyt-ll level in Sx group, spermatogenesis arrest at spermatocyt-l level in F group, sever hypospermatogenesis and testicular atrophy in Sx+F group. Histological section our epididymis show that tubular atrophy and absence spermatozoa in lumen, interstitial oedema, epithelial metaplasia and interstitial fibrosis. 42 As a result, the maternal gonadotropins effect testicular desensus and volfian duct system stabilisation lead morphologically abnormalities that can not be compansed with normal androgen level in postpartum period.

ÖZETAmaç: Testiküler gelişim erkek fertilitesi açısından önemli bir rol oynamaktır. Fötal sıçanda gonadal gelişim 10. günde başlar. 18-19 günlük fetüs testisinde tübülüsler gonositlerle dolmuştur. Post-natal 10. günden itibaren primordial germ hücreleri bölünüp spermatogonyaya dönüşmeye başlar. Testiküler gelişim bu aşamadan sonraki 40 gün ve devamında birçok başarılı gelişen germ hücre dizisi yapımı içermektedir. Bu gelişimin sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için komşu Sertoli hücreleri arasındaki bağlantıların dizilimi ve fonksiyonu kritik rol oynamaktadır. Spermatogonya spermatide olgunlaşırken kan-testis bariyeri boyunca ilerleyerek bazal kompartmandan adluminal kompartmana doğru hareket etmektedir. Bu çalışmada yeni doğan 4-12 günlük sıçanlarda sıkı bağlantı morfolojisinin devamlı oluşum basamaklarını göstermeyi amaçladık.Gereç Ve Yöntem: Çalışmamızda post-natal 4. günden 12. güne kadar olan immatur erkek Wistar sıçanlar kullanıldı. Nötral tamponlu formalin ile fikse olan dokuların ZO-1 immunohistokimyasal incelemeleri yapıldı ve osmiyum ile post fikse olan dokuların elektron mikroskobik incelemeleri yapılarak immatur sıçanlarda kan-testis bariyeri oluşumunu gün bazında göstermeyi amaçladık.Bulgular: İmmatur 4-7 günlük sıçanlarda Sertoli hücreleri arasındaki mesafenin geniş olduğu, 8-12 günlük sıçanlarda ise mesafenin kapandığı ve 12. günde sıkı bağlantıların hem ZO-1 immunohistokimyası hem de elektron mikroskobi ile ortaya konduğu gözlenmiştir.Sonuç: Sertoli hücreleri arasındaki sıkı bağlantıların post-natal 8. günde oluşmaya başladığı izlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Testis, Sertoli hücreleri, sıkı bağlantılar, spermatogonyum,SUMMARYAim: Testicular development plays an important role in male fertility. Gonadal development begins on the 10th day fetal rat. In the 18-19 day the seminiferous tubules are filled with primordial gonocytes in the fetal testis. From postnatal day 10 primordial germ cells divide and differentiate into spermatogonia. Over the next 40days and so, testicular development demonstrates a series of successful developing germ cell layers. For a proper and continous development, the permutation and function of junctions among Sertoli cells play a crucial role. While spermatogonia transfer into spermatid through the blood-testis barrier, they also move from basal compartment to adluminal compartment. We aimed to show the consecutive stages of tight junction morphology in the days 4-12 in the neonatal rat testis.Materials and Methods: In this study rat testis of days 4-12 were obtained and proceeded for both light and electron microscopy. We accepted the date of birth 0. We observed the blood-testis barrier development day by day in neonatal rats by using ZO-1 immunohistochemistry and for ultrastructural examiation tissues were proceeded by osmium in order to visualize the tight-junctions. Results: In the days 4-7 the interval between Sertoli cells were wider and from the day 8-12 the interval became tighter and 12th day showed the final morphology of tight junction ZO-1 immunohistochemistry demonstrated the same morphology in accordance with electron microscopy. Conclusion: Formation of tight junctions among Sertoli cells were observed in 8th day in post-natal rats.Key Words: Testicle, Sertoli cells, tight junctions, spermatogonium, ZO-1

ÖZETBu çalışmada sıçanlarda, bir kaygı stres modeli olan sudan kaçınma stresi ile oluşturulan interstisyel sistit modelinde oksitosin tedavisinin etkinliği araştırılmıştır. Çalışmaya dahil edilen Wistar sıçanlar 5 gruba ayrıldı ve her grupta eşit sayıda erkek (n=6) ve dişi (n=6) sıçan alındı. Grup 1 (kontrol): herhangi bir işlem uygulanmadı, Grup 2 (oksitosin): 5 gün sc. 5µg /kg oksitosin uygulandı, Grup 3 (kronik stres): 5 gün günde 2 saat sudan kaçınma stresi (SKS) uygulandı, Grup 4 (kronik stres + iyileşme): kronik stresi takiben 5 gün boyunca strese maruz kalmadan beslendi ve Grup 5 (Kronik Stres + Oksitosin): kronik stres boyunca 5µg /kg oksitosin sc. uygulandı. Deney sonunda mesane dokusu ışık ve geçirimli elektron mikroskobunda incelendi. Mesane kaveolin-1 ekspresyonu ve lokalizasyonu immünohistokimyasal ve Western blot analizi ile değerlendirildi. Oksidatif stres, malondialdehit ve glutatyon ölçümleri ile değerlendirildi. Dişi ve erkek kronik stres grubunda serum kortizol değerleri ve oksidatif stres belirteçlerinde, kontrole kıyasla istatiksel olarak anlamlı derecede artarken, oksitosin ile tedavi edilen grupta istatiksel olarak anlamlı azalma tespit edilmiştir. Dişi kronik stres gruba ait granüle ve degranüle mast hücre sayısı kontrole kıyasla istatiksel olarak anlamlı artarken, oksitosin ile tedavi edilen grupta ise anlamı derecede azalmıştır. Tüm gruplara ait kaveolin-1 ekspresyonunda ve western blot analizinde anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir. Çalışmamızda elde edilen histolojik bulgular, mesane dokusunda kronik stres ile ortaya çıkan dejeneratif değişikliklerin, oksitosin uygulaması ile hem dişi hem de erkek sıçanlarda sınırlandığını göstermektedir. Anahtar kelimeler: Histoloji, immünohistokimya, kaveolin-1, oksitosin, sudan kaçınma stresi. SUMMARYThe Effect of Oxytocin on Stress Induced Urinary Bladder Injury: Oxidative Stress and Mast Cells In this study, we aimed to study the impact of oxytocin therapy in the water awoidance stress model in rats. Sixty Wistar rats were assigned into 5 groups and each group included the same numbers of male (n=6) and female (n=6) rats. Group 1 (control): had no intervention, Group 2 (oxytocin): recieved 5µg /kg oxytocin sc. for 5 days, Group 3 (chronic stress): underwent 2 hour daily water avoidance stress (WAS) for 5 days, Group 4 (chronic stress+recovery): underwent chronic stress and followed up without stress for the next 5 days and Group 5 (chronic stress+oxytocin): recieved 5µg /kg oxytocin sc. during chronic stress. Urinary bladder tissues were examined under light and electron microscopy. Expression and localization of caveolin-1 in urinary bladder were determined by immunohistochemistry and western blot analyses. While both male and female rats in chronic stress group revealed significantly higher levels of serum cortisole and markers of oxidative stress when compared to the controls, chronic stress + oxytocin group revealed significantly lower levels of serum cortisole and markers of oxidative stress when compared to the chronic stress. As the number of both granülated and degranülated mast cells in female rats of the chronic stress group were prominently increased with respect to the controls, it was significantly decreased in the female rats of chronic stress+oxytocin group. Expression and localization of caveolin-1showed no significance amoung the groups. Histological results of our study revealed that oxytocin application limits the degenerative alterations related to chronic stress in both male and female rats. Key words: Caveolin-1, histology, immunohistochemistry, oxytocin, water avoidance stress.

ÖZETİnsanda prepubertal dönem kanser tedavilerinden sonra gelişebilecek infertilitenin tedavisi yoktur. İleriye yönelik olarak fertilitenin korunması için prepubertal testis dokusunun dondurulup saklanması umut vadeden yöntem olarak görülmektedir. Ancak prepubertal testis için henüz standart bir dondurarak saklama yöntemi bulunmamaktadır.Çalısmamızda immatür (prepubertal) sıçan testis dokuları, vitrifikasyon yöntemi ve programlı yavaş dondurma yöntemiyle dondurulmuştur. Vitrifikasyon yönteminde, taşıyıcı (ilk kez fırça ve yüksek güvenlikli straw) ve süre (dengeleme ve vitrifikasyon süresi) değişken olarak kullanılıp 8 alt grup oluşturuldu. Programlı yavaş dondurma yönteminde ise seeding uygulanan ve uygulanmayan olmak üzere 2 alt grup olusturuldu.İmmatür testis dokularında kullanılan dondurma çözme yöntemlerinin etkileri ışık ve elektron mikroskopunda histolojik olarak karşılastırmalı incelendi. Sertoli hücreleri ve SKH nukleuslarının birbirinden ayırt edilebilmesi, nukleuslarda piknoz, bazal membran ayrışması, tübüler hücrelerde sitoplazmik vakuolüzasyon, dejenerasyon ve canlı hücre oranı değerlendirme kriteri olarak kullanıldı.Vitrifikasyon yönteminin programlı yavaş dondurma yöntemine oranla dokuyu daha iyi koruduğu, tüm gruplar içinde ise dokuyu en iyi koruyan yöntemin 10 dk dengeleme ve 5 dk vitrifikasyonun uygulandığı, fırçanın taşıyıcı olduğu vitrifikasyon yöntemi olduğu saptandı. Ayrıca ilk kez kullanılan fırçanın vitrifikasyon yönteminde, strawa üstün bir taşıyıcı olarak kullanılabileceği gösterildi.ANAHTAR KELİMELER: Kriyoprezervasyon, prepubertal testis dokusu, vitrifikasyon, spermatogonyal kök hücre, fertilite korunmasıABSTRACTInfertility caused by cancer treatment of prepubertal age group has no cure in humans. Freezing and storage of prepubertal testicular tissue is apromising method for the future studies. Yet there isn’t any available standart cryopreservation of prepubertal testicular tissue method.In our study we aimed to assess the prepubertal testicular rat tissue freezing by both programmed slow-freezing method and rapid cooling vitrification methods to compare the two methods according to the damage in the testicular tubuli structure.In vitrification method variable carriers (high-secure straw and the brushwe modified) and variable durations (of equlibration and vitrification) were usedto maintain 8 groups.In programmed slow-freezing method 2 subgroups were settled as seeding applied (+) and non-applied (-) groups.The morphological effects of both freezing methods and carriers were evaluated and compared with light and transmission electron microscopy. The parameters of morphological assesments were to distinguish the nuclei of Sertoli and spermatogonial stem cells, picnosis of nuclei, disruption of basal membrane, cytoplasmic vacuolization and degeneration and the ratio of live and dead cells in the tubules.As a result of both morphologic and quantitative assesments, the most appropriate method is shown: by using the brush carrier, equlibration for 10 minutes and vitrification for 5 minutes.Vitrification method using the brush we modified was shown to be superiorto straw as a carrier.KEY WORDS: Cryopreservation, prepubertal testicu.

ÖZETSperm morfolojisinin bozulması, sayı ve hareketliliğinin azalmasını ifade eden oligoastenoteratozoospermi (OAT) en önemli erkek infertilite nedenlerinden biridir. Bu olgularda kriyoprezervasyon etkisi yeterince araştırılmamıştır. Bu çalışmada OAT olgularında kriyoprezervasyonun sperm parametreleri, ince yapısı ve DNA fragmantasyonu üzerine olan etkilerini göstermek amaçlanmıştır. Semen örnekleri OAT’lı 20 kişi ve normospermik 20 kişi olmak üzere toplam 40 gönüllü erkekten alınmıştır. Örnekler ikiye ayrılarak, ilk kısmı başlangıçtaki semen analizi için kullanılmıştır. İkinci kısmı ise -196oC’ de sıvı nitrojen içerisinde 1 ay ve 3 ay süreyle dondurulup çözüldükten sonra aynı şekilde semen analizi yapılmıştır. Standart semen analizi ile morfoloji, motilite, konsantrasyon açısından değerlendirilen örnekler ayrıca TUNEL (TdT-mediated dUTP nick end labeling) yöntemi kullanılarak DNA fragmantasyon oranı açısından incelenmiştir. Ultrastrüktürel analiz geçirimli elektron mikroskobu ile yapılmıştır. Sperm motilite ve morfolojisi her iki grupta da kriyoprezervasyon sonrası etkilenmiştir. Çözme sonrasında baş, kuyruk ve çoklu anomaliler her iki grupta anlamlı olarak artmıştır, ancak OAT grubundaki artış daha fazladır. Elektron mikroskobu incelemelerinde membran yapılarında bozulma ve akrozomal defektlerde artış görülmüştür. Dondurma öncesi OAT grubundaki apoptotik hücre oranı normospermik gruba göre daha fazla bulunmuştur. Çözme sonrası her iki grupta da apoptotik hücre sayısında önemli bir artış izlenmiştir. Sonuç olarak kriyoprezervasyon membran yapılarında bozulma meydana getirmekte, sperm morfolojisinde bozulmayı ve DNA fragmantasyonunu daha fazla arttırarak OAT grubunda olumsuz etkileri tetiklemektedir. ANAHTAR KELĠMELER: Sperm, kriyoprezervasyon, DNA fragmantasyonu, Oligoastenoteratozoospermi (OAT), ultrastrüktürABSTRACTTIME DEPENDENT EFFECTS OF CRYOPRESERVATION ON SPERM PARAMETERS, ULTRASTRUCTURE AND CELL DEATH IN PATIENTS WITH OLIGOASTHENOTERATOZOOSPERMISperm morphology degradation, reduction of the number and mobility of expressing oligoastenoteratozoospermi (OAT) is one of the most important causes of male infertility. In these cases, the effect of cryopreservation was not investigated. This study aims to reveal the effects of cryopreservation on sperm parameters, ultrastructurel details and DNA fragmentation in patients with OAT. Semen samples were obtained from 40 male volunteers of whom 20 OAT and 20 normospermic men. The samples were separated into two aliquots. The first aliquot was kept for initial semen analysis. The second was stored in liquid nitrogen at -196oC, and analyzed following thawing after 1 and 3 months. Samples were analyzed in terms of motility, concentration and morphology with light microscope, and DNA fragmantation using TdT-mediated dUTP nick end labeling (TUNEL) by fluorescence microscope. Ultrastructural alterations were investigated with transmission electron microscope (TEM). Sperm motility and morphology seemed to be affected more after cryopreservation in samples obtained in both groups. After thawing morphological abnormalities of the head and tail were increased significantly in both groups. However, TEM investigations showed alteration in integrity of the membranes and increased acrosomal defects. Before freezing, apoptotic cell ratio in samples obtained from OAT group was found to be much more than of normospermic group. Post-thaw investigations revealed a prominent increase in number of apoptotic cells in both groups. In conclusion, cryopreservation causes alterations in integrity of the membranes and increases DNA fragmentation, thus triggering relatively negative effects on the OAT group.KEYWORDS: Sperm, cryopreservation, oligoasthenoteratozoospermi (OAT), DNA fragmentation, ultrastructure

VARİKOSEL OLGULARINDA SPERM DONDURMA-ÇÖZME İŞLEMİNİN (KRİYOPREZERVASYON)ZAMANA BAĞLI OLARAK SPERM PARAMETRELERİ,İNCE YAPISI VE HÜCRE ÖLÜMÜ ÜZERİNE ETKİLERİYÜKSEK LİSANS TEZİLiteratürde sperm morfolojisi ile ilgili çok sayıda çalışma olduğu halde varikoselektomi olgularında sperm morfolojisi ile ilgili daha az çalışma vardır. Bu nedenle erkek infertilite nedenleri içinde sıklıkla gözlenen varikosel olgularının operasyonu (varikoselektomi) sonucu sperm motilite ve morfolojisinde olumlu gelişmeler gözlenmektedir. Bu olgularda patolojik durumlar söz konusu olduğunda spermlerinin bir süre dondurulup korunması gerekebilir. Bu nedenle çalışmamızda varikoselektomi olgularında sperm dondurma-çözmenin kısa ve uzun dönemdeki etkilerini ışık ve elektron mikroskobik düzeyde araştırmayı amaçladık. Çalışmamızı oluşturan varikoselektomi denek gruplarında sperm dondurma-çözmenin sperm morfolojisi üzerine olan etkisi floresan mikroskobu ve ince yapısal düzey için elektron mikroskobu ile gözlendi. Bu çalışmada sperm dondurma-çözme öncesi ve sonrası karşılaştırmalı histolojik incelemeler ve değerlendirmeler yapıldı. Dondurma-çözme süresi kısa (1 ay) ve uzun (3 ay) olarak çalışıldı ve kriyoprezarvasyon etkileri morfolojik olarak incelendi. Varikoselektomi olgularında kriyoprezarvasyon yönteminin uzun ve kısa dönem sperm yapısı, canlılığı, fertilizasyon yeteneği üzerine etkileri incelendi. Kontrol grubu (n=10), varikoselektomi grubu (n=10) olmak üzere toplam 20 adet denek kullanıldı. Sperm morfolojisini göstermek için önce Diff-Quik boyası ve hücre ölümünü göstermek için TUNEL yöntemiyle apoptotik hücreler floresanla işaretlenerek gösterildi. Tüm veriler istatistiksel olarak değerlendirildi. Sonuç olarak kontrol grubu ile karşılaştırıldığında varikoselektomi grubunda sperm motilite ve morfolojisinde istatistiksel olarak oldukça anlamlı biçimde azalma ve bozulma gözlendi.Anahtar Kelimeler: Varikoselektomi, sperm, dondurma-çözme, Diff-Quik, TUNEL.EFFECT OF CRYOPRESERVATİON ON SPERM PARAMETERS AND DNA FRAGMENTATİON İN PATİENTS WİTH VARİCOCELECTOMYMASTER'S THESISVaricocele is among the common causes of male infertility and varicocelectomy has a beneficial effect on male fertility. There is a significant improvement in semen quality and pregnancy outcome after surgery. Cryopreservation of sperm is a widely used technique to protect the fertility in various occasions such as infertility. However it was reported to have deleterious effects on sperm parameters. Although evidence on the effect on sperm parameters is well known, its interference with cryopreservation is not clear in varicocelectomized patients. This study aims to reveal the resistance of human spermatozoa to cryoinjury by using the fast liquid nitrogen vapor method in control and varicocelectomized groups. Semen samples were obtained from 20 normospermic and 10 male volunteers who underwent varicocelectomy. The samples were separated into two aliquots, where the first was kept for initial semen analysis. The second was stored in liquid nitrogen at -196 oC, and analyzed following thawing after one month and three months. Semen samples were evaluated by light microscopy by means of morphology, motility, concentration and TdT-mediated dUTP nick end labeling (TUNEL) assay to evaluate the apoptotic cell ratio. Statistical analysis was made to compare the data between normospermic and varicocelectomized groups. As a result, sperm cryopreservation in varicocelectomized cases leads deterioration in the morphology and concentration of the sperm.Key Words: Varicocelectomy, spermium, cryopreservation, Diff-Quik, TUNEL.

KRONĐK STRESE MARUZ BIRAKILAN SIÇANLARDAMESANE HASARI ÜZERĐNE ALFA-LĐPOĐK ASĐT ETKĐSĐNĐNARASTIRILMASI: HĐSTOKĐMYASAL ÇALISMAÖZETStresin mesane epiteli üzerinde olumsuz etkileri olduğu yapılan çalısmalarda ortayakonmustur. Nedeni tam olarak anlasılamamıs olan interstisyel sistitin (ĐS) stres kosullarındanetkilendiği düsünülmektedir.Bu çalısmada sudan kaçınma stresi (SKS) ile olusturulan mesane hasarı üzerine alfalipoikasit (ALA) etkisini morfolojik ve biyokimyasal olarak arastırmayı ve stres sonucundaartan degranüle mast hücre sayısı üzerine etkisini göstermeyi amaçladık.Wistar albino sıçanlara SKS uygulanmıs, tedavi gruplarına bu uygulamadan sonra ALAverilmistir. Mesane dokularına rutin takipten sonra hematoksilen-eozin ve periyodik asit-Schiff boyaları uygulanarak genel morfoloji, asitli toluidin mavisi uygulanarak da masthücreleri incelenmistir. Biyokimyasal olarak glutatyon (GSH) ve malondialdehit (MDA)değerlendirmeleri yapılmıstır. Đnce-yapısal analiz için geçirimli, topografik inceleme için isetaramalı elektron mikroskobu kullanılmıstır.Kronik stresin mesanede hasara yol açtığı, degranüle ve toplam mast hücre sayısınıartırdığı ve GSH düzeyinde azalmaya, MDA düzeyinde ise artmaya neden olduğugörülmüstür. Stres sonrasında uygulanan ALA tedavisinin mesane hasarını büyük ölçüde geridöndürdüğü, degranüle olmus mast hücre sayısı ve toplam mast hücre sayısını anlamlıderecede azalttığı ve GSH düzeyini artırdığı ve MDA düzeyini azalttığı görülmüstür.Sonuç olarak, KS modelinde ALA’nın mesanede gözlenen oksidatif hasar bulgularınıiyilestirici etkiye sahip olduğu gözlenmistir. ALA’nın ĐS tedavisinde yararlı bir ajanolabileceği sonucuna varılmıstır.Anahtar Sözcükler: Alfa-lipoik asit (ALA), interstisyel sistit, mast hücresi, mesane, stresSUMMARYThe Effects of Alpha-Lipoic Acid (ALA) on the Urinary Bladder Injuryin Rats Exposed to Chronic Stress: A Histochemical StudyThe negative effects of stress on the bladder epithelium were demonstrated in previousstudies. It is thought that interstitial cystitis (IC), the cause of which is not completelyunderstood, is affected from stress conditions.In the present study, we aimed to investigate the morphological and biochemical effectsof alpha-lipoic acid (ALA) on bladder injury caused by water avoidance stress (WAS) and toshow its effect on the number of degranulated mast cells, which increase after stress.Wistar albino rats were subjected to WAS and the animals in the treatment group wereinjected ALA. After the urinary bladder tissues were subjected to routine tissue processing,hematoxylin-eosin and periodic acid-Schiff staining were applied to observe generalmorphology and acidic toluidine blue method to investigate mast cells. Biochemicalassesments of malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) were also obtained.Transmission electron microscope was used for the ultrastructural, and scanning electronmicroscope for the topographical analysis.The experiments showed that chronic stress caused injury in the bladder, increaseddegranulated and total number of mast cells and decreased GSH and increased MDA levels.ALA treatment after WAS ameliorated bladder injury in most areas, decreased degranulatedand total mast cell number and increased GSH and decreased MDA levels.In conclusion, it was observed that ALA ameliorated oxidative injury findings in theurinary bladder in a chronic stress model. It was concluded that ALA can be a useful agent inthe treatment of IC.Key Words: Alpha-lipoic acid (ALA), interstitial cystitis, mast cell, stres, urinary bladder

Sigara İçenlerde Dondurma-Çözme İşleminin Zamana Bağlı Olarak Sperm Parametreleri, İnce Yapısı ve Hücre Ölümü Üzerine EtkileriMehmet Şerif AYDINSigara içmek, sperm konsantrasyonunda düşüş, motilesinde azalma ve morfolojisinde bozulma meydana getirerek subfertiliteye neden olmaktadır. Sigara kullanımının sperm parametreleri üzerindeki etkileri bilinmesine rağmen, bunun kriyoprezervasyonla olan ilişkisi üzerinde yeterince durulmamıştır. Bu çalışma kriyoprezervasyonun sigara içen ve içmeyenlerin sperm parametreleri ve DNA fragmantasyonu üzerine olan etkilerini göstermeyi amaçlamaktadır. Semen örnekleri düzenli olarak sigara içen 20 kişi ve sigara içmeyen 21 kişi olmak üzere toplam 41 normospermik erkek gönüllüden alınmıştır. Semen örnekleri ikiye ayrılarak, ilk kısmı başlangıçtaki semen analizi için kullanılmıştır. İkinci kısma ise -196 oC’de sıvı nitrojen içerisinde 1 ay ve 3 ay süreyle dondurulup çözüldükten sonra aynı şekilde semen analizi yapılmıştır. Örnekler standart semen analizi ile morfoloji, motilite, konsantrasyon açısından ayrıca, TUNEL (TdT-mediated dUTP nick end labeling) yöntemi kullanılarak DNA fragmantasyon oranı açısından değerlendirilmiştir. Ultrastrüktürel analiz geçirimli elektron mikroskobu (TEM) ile yapılmıştır. Kriyoprezervasyon sonrası sperm morfolojisinin sigara grubunda daha çok etkilendiği görülmüştür. TEM incelemelerinde membran yapılarında bozulma ve artmış subakrozomal şişme görülmüştür. Başlangıçta DNA fragmantasyonu hücre oranı, sigara grubunda kontrol grubuyla aynı olmasına rağmen kriyoprezervasyon sonrasında her iki grupta da artışın yanı sıra sigara grubunda kontrol grubuna göre anlamlı bir artış saptanmıştır. Sonuç olarak kriyoprezervasyon membran yapılarında bozulma meydana getirmekte, sigara içenlerde sigara içmeyenlere kıyasla sperm morfolojisinde bozulmayı ve DNA fragmantasyonunu daha fazla arttırarak spermde olumsuz etkileri tetiklemektedir.Anahtar Kelimeler: Sperm, kriyoprezervasyon, sigara, DNA fragmantasyonu, ultrastrüktürTime Dependent Effects of Cryopreservation on Sperm Parameters, Ultrastructure and Cell Death in Cigarette SmokersMehmet Şerif AYDINSmoking causes subfertility due to sperm deterioration such as decreased concentration, impaired motility and abnormal morphology. Although evidence on the effect of smoking on sperm parameters is well known, its interference with cryopreservation is not clear. This study aims to investigate the effects of cryopreservation on sperm parameters and DNA fragmentation in smokers and nonsmokers. Semen samples were obtained from 41 normospermic male volunteers of whom 20 were smokers and 21 nonsmokers. The samples were separated into two aliquots. The first aliquot was kept for initial semen analysis. The second was stored in liquid nitrogen at -196oC, and analyzed following thawing after 1 and 3 months. Samples were analyzed in terms of motility, concentration and morphology with light microscope, and DNA fragmantation using TdT-mediated dUTP nick end labeling (TUNEL) by fluorescence microscope. Ultrastructural alterations were investigated with transmission electron microscope (TEM). Sperm morphology seemed to be affected more after cryopreservation in samples obtained from smokers. TEM investigations showed alteration in integrity of the membranes and increased subacrosomal swelling. Before freezing, the increase in DNA fragmentation rate in smokers was not statistically significant compared to that of nonsmokers. However, after thawing, the DNA fragmentation rates were significantly high in both smokers and nonsmokers compared to their respective rates before freezing. The extent of the increase in DNA fragmentation rate was significantly higher in smokers after thawing compared to that of nonsmokers. In conclusion, cryopreservation causes alterations in integrity of the membranes and increases DNA fragmentation, thus triggering relatively negative effects on the sperm samples of smokers compared to that of nonsmokers.Key Words: Sperm, cryopreservation, smoking, DNA fragmentation, ultrastructure

ÖZETEpilepsi çalışmalarında hipokampal yolakların nöroadaptif değişikliklereuğradığı gösterilmiştir. Merkezi sinir sisteminde GABA fonksiyonu ile ilgiliyapılan ilk çalışmalardan bu yana, GABA‟nın epilepsi ile ilişkisi olduğubilinmektedir. Epileptik mekanizmalara ilişkin hipotezler, eksitasyoninhibisyonarasındaki dengesizlik üzerine yoğunlaşmıştır. Çalışmamızda, buinhibisyonun GAERS sıçanlarda uygulanan kindling modeli üzerinde olasıişleyiş mekanizmalarının aydınlatılması hedeflenmiştir. Yalancı-opere Wistarve GAERS sıçanlar ile kindling uygulanmış Wistar ve GAERS sıçanlarınhipokampal DG bölgeleri ışık ve elektron mikroskopi düzeyinde morfolojikaçıdan değerlendirilmiştir. Hasarlanmaya ilişkin bulgular fluoro-jade B boyasıile desteklenmiştir. İnce-yapısal immünositokimya düzeyinde hipokampalCA3 bölgelerindeki mossy lif terminal alanları ve bu alanlardaki GABAyoğunluğu kantitatif olarak değerlendirilmiştir. Wistar sıçanlardan farklıolarak, GAERS‟lere uygulanan kindling uyarılarının yaygın konvülsif fokalnöbet oluşturmadığı, bu durumun DG granül hücre morfolojisinde hasara yolaçmadığı, kindled Wistar sıçanlarda ise hipokampal hilar hücrelerde ve DGgranül hücrelerinde hasarlanma oluştuğu gözlenmiştir. Hasarlı hücrelerdeapoptoz ve nekroza ilişkin gözlemlerimiz hücre dejenerasyonu sürecinde heriki olayın da yer aldığını ortaya koymaktadır. CA3 mossy lif terminal alanlarıistatistiksel olarak anlamlı fark göstermemiştir; GABA yoğunluğunun iseyalancı-opere GAERS‟lerde yalancı-opere Wistar sıçanlara göre; kindlingWistar sıçanlarda yalancı-opere Wistar sıçanlara ve yalancı-opereGAERS‟lere göre fazla olduğu, yalancı-opere GAERS ve kindling GAERSgrupları arasında anlamlı farklılık olmadığı bulunmuştur. GAERS‟lerin Wistarsıçanlardan farklı epileptogenez mekanizmasına sahip olduklarını gösterenbulgularımız ileriki deneysel çalışmalar için temel oluşturmaktadır.Anahtar kelimeler: GAERS, hipokampus, kindling, GABASUMMARYNeuroadaptive changes in the hippocampal pathways have been shown inrecent epilepsy studies. It is known that GABA has close relation withepilepsy and hypothesis concerning epileptic mechanisms are focused onexcitation-inhibition imbalance. In our study, we aimed to show possibleinhibitory mechanisms in kindling model of GAERS. We examinedhippocampal DG morphology at the light and electron microscopical level insham-operated Wistar rats and GAERS; kindling Wistar rats and kindlingGAERS. Fluoro Jade B dye was used to verify degeneration findings. Also,ultrastructurally, we examined the areas and GABA densities of mossy fiberterminals quantitatively in the hippocampal CA3 region. Our results showedthat after kindling GAERS did not show generalized convulsive focal seizuresor DG granule cell degeneration, whereas kindled Wistar rats showedneurodegeneration in hippocampal hilar and DG granule cells. Findings ofapoptosis and necrosis in degenerated cells showed that both phenomenatakes place in degeneration process. Quantitative analysis demonstrated nodifference in the areas of mossy terminals of all groups; mossy terminalGABA densities were found to be higher in sham-operated GAERS thansham-operated Wistar rats, in kindling Wistar rats than sham-operated Wistarrats and kindling GAERS; but no statistical difference was observed betweensham-operated GAERS and kindling GAERS. Our findings showing differentepileptogenesis mechanisms between GAERS and Wistar rats might be abasis for future experimental studies.Key words: GAERS, hippocampus, kindling, GABA, immunocytochemistry.

ÖZETOrganizmalar yaşamlarını dış çevreleriyle dinamik bir denge içinde sürdürürler. Stres bu normal homeostazı bozar ve pek çok hastalığın patogenezinde etkili olur. Şiddetli ya da aralıklı olarak uygulanan kronik stres modelleri hayvanların üreme yetenekleri üzerinde olumsuz etkiye sahiptirler.Bu çalışmanın amacı, iki farklı fizyolojik ve psikolojik stres modeli olan kronik sudan kaçınma ve hareketsizlik streslerinin ardışık uygulanmasıyla Sertoli hücrelerinde oluşturulan hasarın immünhistokimyasal olarak gösterilmesidir. Çalışmamızda iki deney grubu kullanılmıştır: 1) Kontrol grup (K), 2) Stres grup (KS). Kronik stres grubundaki Wistar Albino erkek sıçanlara 3 gün 2şer saat sudan kaçınma stresi (SKS), bunu takip eden 2 gün 2şer saat hareketsizlik stresi (HS) uygulanmıştır. Deneylerin sonunda testis örneklerine histolojik incelemeler için hematoksilen-eozin ve Masson’un trikrom boyaları ile β-aktin immünhistokimyası uygulanmıştır. Sertoli hücrelerindeki aktin dağılımının ince-yapısal gösterimi için geçirimli elektron mikroskobundan yararlanılmıştır. Dokularda glutatyon (GSH) ve MDA (malondialdehit) değerleri ölçülmüş, serumda kortizol tayini yapılmış, akım sitometri ve dokuların DNA fragmantasyonu açısından değerlendirilmesi yapılmıştır. Fizyolojik ve psikolojik stres koşullarının kontrol grubuna oranla aktinin kaybına bağlı olarak Sertoli hücre morfolojisinde bozulmaya ve spermatogenik seride azalmaya yol açtığı görülmüştür. Stres, GSH düzeylerinde azalmaya, MDA düzeylerindeyse artışa neden olmuştur. Stres grubunda kortizol düzeyinin ve DNA fragmantasyon oranının arttığı görülmüştür. Akım sitometresi sonuçlarına göre stres grubuna ait dokularda haploid, diploid ve tetraploid hücrelerin sayısında azalma görülmüştür. Sonuç olarak sudan kaçınma ve hareketsizlik stres modellerinin, birlikte uygulandıklarında aktin filamanlarında bozulmalar meydana getirerek tüm testis dokusunda infertiliteye neden olabilen doku hasarına neden olduğu gözlenmiştir.Anahtar kelimeler: Hücre iskeleti, infertilite, morfoloji, Sertoli hücresi, stres.SUMMARY IMMUNHISTOCHEMICAL DEMONSTRATION OF ACTIN IN TESTICULAR SERTOLI CELLS OF RATS EXPOSED TO CHRONIC STRESS Organisms survive by maintaining a dynamic equilibrium with their environment. Stress-related disturbances in the normal homeostasis and its influence on the pathogenesis of various diseases are well established. Severe stress of a chronic or intermittend duration can have adverse effects on reproductive processes in animals. The aim of this study is to examine the Sertoli cell demage in male rats which are exposed to water avoidance and immobilisation stress protocols. Two experimental groups were used: 1) Control group (CG), 2) Chronic stress group (CSG). In the chronic stres group, Wistar albino rats were exposed to water avoidance stress for 3 days and immobilization stress for 2 days each lasting 2 h/day. The testes samples were stained with hematoxylen-eosin and Masson’s trichrome for general morphology, and immunstained with β-actin for visualizing actin cytoskeleton of Sertoli cells. Tissues were investigated with light microscope besides transmission electron microscope for ultrastructural actin distribution of Sertoli cells. The blood cortisol levels (C), tissue malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels were determined. Flow cytometry and DNA fragmentation rate were also assessed.In this study, the results presented psychologic and physiologic stress damage of the testicular tissue. In the CSG the results demostrated a decrease in the distribution of actin proteins in Sertoli cells, a decrease in haploid, diploid and tetraploid cells according to the results of the flow cytometry. MDA levels increased and GSH levels decreased in the stress group. Blood cortisol levels also increased in the CSG. As a conclusion, both water avoidance and immobilisation stress models induced prominent degeneration of actin filaments leading to total testicular tissue damage which has an implication in infertility. Key words: Cytoskeleton, infertility, morphology, Sertoli cell, stress.

Canlılar hayatlarını dıs ortamla dinamik bir düzen içinde sürdürürler. Stres faktörübu normal dengeyi bozarak bir çok hastalığın gelismesinde etkin bir rol oynar. Buçalısmanın amacı, iki farklı psikolojik ve fizyolojik stres modeli olan kronik sudankaçınma ve hareketsizlik streslerinin ardısık uygulanmasıyla sıçanların testis sertolihücrelerindeki yapısal değisiklikleri arastırmaktır.Çalısmamızda iki deney grup kullanılmıstır: 1) Kontrol grubu (K), 2) KronikStres grubu (KS). Kronik stres grubundaki Wistar Albino erkek sıçanlara 3 gün 2 sersaat sudan kaçınma stresi (SKS), bunu takiben 2 gün 2 ser saat hareketsizlik stresi(HS) uygulanmıstır. Deneylerin sonunda testis örnekleri, morfolojik inceleme içinhematoksilin-eosin boyası yapılmıstır. Sertoli hücrelerindeki vimentin dağılımınıgöstermek için vimentin immünhistokimyasından ve geçirimli elektronmikroskobundan yararlanılmıstır. Dokularda oksitatif stresi göstermek için glutatyon(GSH) ve malondialdehit (MDA) değerleri ölçülmüs, programlı hücre ölümü DNAFragmantasyon tekniği ile ,spermatogenik serideki hücre populasyonundakideğisiklikleri akım sitometresiyle ve stres hormonlarındaki artısı göstermek için deserumda kortizol düzeylerine bakılmıstır. KS grubu sıçan testislerinde kontrolgrubuna oranla vimentin proteinlerinin dağılımında belirgin düsüs, Sertoli hücremorfolojisinde bozulma ve spermatogenik seride azalma görülmüstür. Stres, GSHdüzeylerinde azalmaya, MDA düzeylerindeyse artısa neden olmustur. Stres grubundakortizol düzeyinin ve DNA fragmantasyon oranının arttığı görülmüstür. Akımsitometresi sonuçlarına göre stres grubuna ait dokularda haploid, diploid ve tetraploidhücrelerin sayısında azalma görülmüstür. Elektron mikroskopik bulgular, KSgrubunda vimentininde içinde olduğu hücre iskelet sisteminde bozulma, Sertoli vegerm hücreleri arasındaki sıkı bağlantıların kaybına bağlı olarak Sertoli hücrelerindeve spermatogenik hücrelerde ileri derecede hasar gözlenmistir.Sonuç olarak sudan kaçınma ve hareketsizlik stres modellerinin birlikteuygulanması vimentin filamanlarında bozulmalara neden olaarak sıkı bağlantıyapılarını bozmakta, seminifer tübüllerde spermatogenik hücrelerde apoptozisiartırarak tüm testis dokusunda infertiliteye neden olabilen doku hasarı meydanagetirdiği gözlenmistir.Anahtar kelimeler: Stres, Sertoli hücresi, morfoloji, hücre iskeleti, , infertilite Organisms survive by maintaining a dynamic equilibrium with their environment.Stress-related disturbances in the normal homeostasis and its influence on thepathogenesis of various diseases are well established. Severe stress of a chronic orintermittend duration can have adverse effects on reproductive processes in animals.The aim of this study is to examine the Sertoli cell demage in male rats which areexposed to water avoidance and immobilisation stress protocols. Two experimentalgroups were used: 1) Control group (CG), 2) Chronic stress group (CSG). In thechronic stres group, Wistar albino rats were exposed to water avoidance stress for 3days and immobilization stress for 2 days each lasting 2 h/day. The testes sampleswere stained with hematoxylen-eosin for general morphology, and immunstainedwith vimentin for visualizing vimentin cytoskeleton of Sertoli cells. Tissues wereinvestigated with light microscope besides transmission electron microscope forultrastructural vimentin distribution of Sertoli cells. The blood cortisol levels (C),tissue malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels were determined. Flowcytometry and DNA fragmentation rate were also assessed. In this study, the resultspresented psychologic and physiologic stress damage of the testicular tissue. In theCSG the results demostrated a decrease in the distribution of actin proteins in Sertolicells, a decrease in haploid, diploid and tetraploid cells according to the results of theflow cytometry. MDA levels increased and GSH levels decreased in the stress group.Blood cortisol levels also increased in the CSG. As a conclusion, both wateravoidance and immobilisation stress models induced prominent degeneration ofvimentin filaments leading to total testicular tissue damage which has an implicationin infertility.As a conclusion, both water avoidance and immobilisation stress modelsinduced prominent degeneration of vimentin filaments leading to total testiculartissue damage which has an implication in infertility.Key words: Stress, Sertoli cell, morphology, Cytoskeleton, infertility 99

ÖZET“VAZEKTOMİ SONRASI SIÇAN TESTİSİNDE MEYDANA GELEN DEĞİŞİKLİKLERİN İNCELENMESİ: MORFOLOJİ, HÜCRE ÖLÜMÜ VE OKLUDİN DAĞILIMI”Vazektomi, erkeklerde dünyada yaygınlaşarak uygulanan etkili, güvenilir ve kalıcı bir aile planlaması yöntemi olup, vas deferensin devamlılığının kesilerek engellenmesi ve spermatozoanın geçişinin durdurulması işlemidir. Bu çalışmanın amacı çift taraflı vazektomi uygulamasını takip eden 1. , 3. ve 6. aylarda sıçan testisinde spermatogenik seriyi oluşturan germ hücrelerinin niteliksel ve niceliksel özelliklerini ve Sertoli hücreleri arasında yer alan kan-testis bariyerinde rol oynayan proteinlerden biri olan okludinin dağılımını göstermektir. Bu çalışmada kontrol grubu ve vazektomi grubu olarak iki deney grubu oluşturulmuştur. Her iki gruptaki sıçanlardan 1 ay, 3 ay ve 6 ay sonra testis dokuları alınmıştır. Testisler tartılmış ve testis örnekleri hazırlanmıştır. Genel morfolojik incelemeler için Hematoksilin&Eosin boyası, bağ doku değişikliklerini göstermek için Masson trikrom boyası ve bazal membrandaki değişiklikleri göstermek için periyodik asit Schiff boyası uygulanmıştır. İnce yapısal değişiklikler elektron mikroskopi ile incelenmiştir. Okludin proteininin dağılımı immunohistokimya tekniğiyle, protein miktarı da Western blot tekniği ile incelenmiştir. Apoptotik hücrelerin varlığını göstermek için TUNEL metodu, DNA ploidi miktarındaki değişiklikleri göstermek için de akım sitometresi uygulanmıştır. Vazektomiden sonra testis ağırlığı 1 ay grubu hariç 3 ve 6 aylık gruplarda düşüş gösterirken, testis alanı tüm gruplarda anlamlı olarak azalmıştır. Vazektomiden 1 ay sonra bazı seminifer tübüllerde vakuol oluşumları gözlenirken 3 ve 6 ay sonra spermatogenik hücre kaybına ilaveten dejeneratif ve atrofik tübül oluşumları, bazal membran kalınlaşması ve ara dokuda fibrozis görülmüştür. Vazektomi sonrası okludin proteininin dağılımı 3 ve 6 aylık gruplarda dağınık ve zayıf boyanma gösterirken, protein miktarının da aynı gruplarda azaldığı görülmüştür. Vazektomi sonrası zamana bağlı olarak haploid, diploid ve tetraploid hücrelerde düşüş gözlenirken, apoptotik hücre sayısında ise artış görülmüştür. Elektron mikroskopik incelemeler vazektomi 1 ay grubunda hafif hasarı ortaya koyarken, 3 ve 6 ay sonra, bazı seminifer tübüllerde spermatogenik serideki hücreler arasında açılmalar ve ileri derecede hasar gözlenmiştir. Sonuç olarak, vazektomi uygulaması seminifer tübüllerdeki spermatogenik hücrelerde apoptozisi artırmakta ve haploid, diploid ve tetraploid hücre sayısının azalmasına ve kan-testis bariyerinde yer alan okludin dağılımının değişmesine neden olmaktadır.Anahtar kelimeler: Apoptoz, morfoloji, okludin, testis, vazektomiSUMMARYThe Assessment of the Differences in the Rat Testes After Vasectomy: Morphology, Apoptosis and The Distribution of The Protein Occludin in Blood-Testis BarrierVasectomy is applied widely all over the world among men for the purpose of safe and permanent family planning method. The technique is simple as to cut vas deferens in order to prevent the passage of spermatozoa. The purpose of this study is mainly to demonstrate the fate and the morphology of the cells which constitute the spermatogenic line, at the same time to put forward the distribution of occludin in the blood-testis barrier in vasectomized rats at 1st, 3rd and 6th months. In this study, two experimental groups have been established as control group and vasectomized group The rat testes tissues in the 1st, 3rd and 6th months were collected following a double-sided vasectomy. Testicles were weighed and testis samples were prepared. For general morphological examination we used Hematoksilin & eosin, to demonstrate the changes in connective tissue we used Masson trichrome, and to show the changes of basement membrane we applied periodic acid Schiff (PAS) stain. Ultrastructural changes were examined by electron microscope. The distribution of occludin protein was examined by the immunohistochemistry, the amount of protein was examined by the Western blot technique. To show the presence of apoptotic cells we applied TUNEL method, and for the changes in the amount of DNA ploidy flow cytometry was applied. The weight of testes reduced in 3rd and 6th months whereas the the total cross-sectional area reduced significantly in all groups after vasectomy. There were vacuolizations in the seminifer tubules after the 1st month, but in the 3rd and 6th months besides the massive loss of spermatogenetic cells the tubules showed bizarre atrophy. In the latter groups prominent thickening of basal membrane and fibrosis in the interstitial area were the significant features. The distribution of the protein occludin in the 3rd and 6th months was weak and dispersed, meanwhile the amount of the protein was decreased. There was a reduction in the haploid, diploid and tetraploid groups depending on time, besides the reduction in the number of apoptotic cells. Electron microscopic examinations revealed that there were minimal degeneration in the 1st month but as time went on the degeneration was devastating with desquamation of all tubular cells and loss of blood-testis barrier. In conclusion, application of vasectomy led to a serial of morphologic degenerations: apoptosis of spermatogenic cells, reduction of haploid, diploid and tetraploid groups, changes of distribution of occludin in blood-testis barrier. Key Words: Apoptosis, morphology, occludin, testis, vasectomy

Giriş: Embriyolojik gelişim uzun yıllardır insanoğlunun ilgisini çekmekle birlikte son 30 yıla kadarki dönemde yeterli miktarda araştırılamamıştır. Bununla birlikte, son yıllarda gelişen teknolojilere paralel olarak fetal dönem gözle bile izlenebilir hale gelmiştir. Ancak bu süreçte görülen birçok hücre ve doku düzeyindeki değişiklikler halen oldukça yetersizdir ve araştırılmaya devam edilmektedir ve sürekli yeni verilere ulaşılmaktadır. Çalışmamız bu amaç doğrultusunda planlanmış olup fetal dönemin ve doğum sonrası dönemin en büyük batın içi organı olan karaciğerin fetal gelişiminin incelenmesi hedeflenmiştir. Bu çalışmada kullanılacak olan fetusler gelişimin 2. trimesterine ait dişi ve erkek fetüsler olup bu döneme ait olarak elde edilecek önemli veriler literatüre katkı sağlayabilecektir. Bununla birlikte, bugüne kadar üzerinde hemen hiç çalışılmayan fetal dönemde karaciğer dokusunda artan proliferasyona paralel olarak gelişmesi beklenen apoptozis ve varsa bu apoptozis yolağının tespiti bize çok önemli veriler verecektir. Materyal Metot: Bu çalışmada kullanılan insan fetusleri Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalında mevcut fetüs koleksiyonundan elde edilmiştir. Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Kadın Doğum Anabilim Dalı ve Konya Doğum evinde normal rutin gebelik takipleri sırasında spontan abortus sonucu toplanan ve morfolojik olarak herhangi bir konjenital malformasyonu ve riskli gebelik hikayesi olmayan ve ailelerinden yazılı izin alınmış, fetal yaşları 15-22 hafta arasında değişen 13 dişi ve 18 erkek insan fetus kullanılmıştır. Alınan örnekler %10 nötral formalinde fikse edildikten sonra klasik histolojik takip metotlarıyla takip edilerek parafine gömülmüştür. Örneklerden alınan 5μ kalınlığındaki kesitler öncelikle dokudaki apoptozisin tespiti için immunohistokimyasal olarak Tunel uyumlu bir immun boya ve p53 ekspresyonunu göstermek için anti-p53 primer antikor boyama yapıldı. p53 boyama için sekonder antikor olarak Horse radish peroksidaz (Labvision, Fremont,CA) sistemi ve kromojen olarak AEC kromojen (Labvision, Fremont,CA) kullanıldı. Zıt boyama için Mayers Hematoksilen (Sigma, İnterlab, Turkey) kullanıldı. Kapatma solüsyonu olarak özel su bazlı mounting medium (Labvision, Fremont,CA) kullanıldı. Preparatlar ışık mikroskobu (Nikon Eclipse E600) altında incelenerek p53 pozitif ve apoptotik hücreler sayıldı. Elde edilen veriler grafiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Hepatositlerde apoptozisin değerlendirilmesinde erkek fetüslerin 19. haftalık fetuslerden alınan örneklerde hepatositlerde toplam 3 tane apoptotik hücre tespit edilirken 19 haftalık dişi fetuslerde apoptotik hücre sayısının arttığı görüldü. P53 eksprsyonunun incelenmesinde erkek fetuslerde p53 pozitif hücre sayısının 18. haftaya kadar belirgin derecede arttığı 19. haftada bu artışın azaldığı fakat devam ettiği tespit edildi. Dişi fetuslerde p53 pozitif hücre sayısının 15. haftadan 17. haftaya kadar artığı ancak 20. hafta civarında azaldığı tespit edildi. Bununla birlikte 21. haftadan sonra tekrar ekspresyonun artması ilgi çekici bir olaydı. Sonuçlar: Çalışmamızda elde edilen veriler bize insan karaciğerinin fetal gelişiminde p53 ekspresyonu ve apoptosisin etkin olduğunu ancak bu iki sürecin birbirinden bağımsız olarak geliştiğini ortaya koymaktadır. Introduction: Embryological growing has been attracting the human’s interest bat it hadn’t been searhed enough until the last thirty years. Besides, while the technology is growing up, the fetal period can be watched with naked eyes. But in this period, the changes-seen on many cells and tissues-are stil not enough and they are stil being searched and the new datas are being found contirously. Our study has been planned on this drection and we aimed to examine the liver which is the biggest organ in stomach in the fetal period and after birth period. The fetus which will be used in this study, are male and female fetus that belong to the second trimester of the grwing. And the importent datas of this period which will be reached, will help the literature. Moreover, the apoptosis-which is suppased to grw as a paralel with the proliferasion increasing on the liver tissue in the fetal period-hasn’t been examined up to now. To find the apoptosis and the apoptosis canal (if there is) will give us a lot of datas. Meterial Method: The human fetus which are used in this study have been taken from the fetus collection belongs to Selçuk University, Meram Medical Faculty, Anatomy Science Department. In this study, 13 female, 18 male human fetus have been used. Their fetal ages change between 15 and 22 weeks. They were collected during the normal routine pregnancy followings as a result of spontaneous abortus in Selçuk University, Meram Medical Faculty, Woman Birth Science Department and Konya Maternity Hospital. And they were taken from the families with written permissions and they haven’t got a congenital malformation as a morphological and they haven’t got a risky pregnancy past. After the taken patterns are are fixed on the %10 neutral formal, they were buried in to parafin by following the classic histological methods. The parts with 5μ thickness that taken from the patterns were painted firstly to find the apoptosis in the tissue. They were painted as an immunohistochemical tred based immune painting and anti-p53 primer anticor painting to show the p53 expression. The horse radish peroksidaz (Labvision, fremont, CA) has been used as a seconder antikor fort he p53 painting and AEC cromogen (Labvision, fremont, CA) has been used as a cromogen. For the contrary painting, Mayers Hemotocsilen (Sigma, İnterlab, Tukey) has been used. As a covering solision, special water based mounting medium (Labvision, fremont, CA) has been used. By searching under the prepharats light microscope (Nikon Eclipse E600), p53 positive and apoptotic cells were counted. The obtained datas were evaulated as a graphical. Findings: While evaulating hepatocytes apoptosists, three apoptotic cells were found in the hepatocytes of patterns taken from the 19- weeks fetus. On the other hand, it was seen that the apoptotic cells number is increasing in female fetüs on the 19. week. While searching the hepatocytes p53 expression, it was found that in the male fetus, p53 positive cell number is increasing obviously until the 18. Week and this increase starts to reduce on the 19. week but it continues. It was found that in the famele fetus, the p53 positive cell number is increasing from the 15. week to 17. week but it reduces around the 20. week. Besides it is an interesting event that the expression is increasing again after the 21. week. Results: The datas obtained from this study, show that, p53 expression and apoptosis is efective on the fetal growing of human liver but those two process are growing up independently from each other. Bu Tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Araştırma Fonu Tarafından 08.TIP.05 Proje Numarası ile Desteklenmiştir.

1. ÖZET Son çalışmalar mossy lif terminallerinin (MLT), hem GABA'yı hem de glutamatı içerdiğini göstermiştir. Bu çalışmada Wistar ve GAERS sıçanlarda, yaşlanma süreci içerisinde (1, 7 ve 18 ay ve üstü) gruplar arası yaş basamaklarında karşılaştırmalı olarak hipokampusun CA3 bölgesindeki MLT'de GABA ve glutamat yoğunluğunu incelemek amaçlanmıştır. Çalışmada 18 ay ve üstü Wistar sıçanların, hipokampal alanının stratum oriens ve stratum lusidum bölgelerinde yoğun bir süngerimsi görüntü verdiği izlenmiştir. Aynı süngerimsi görüntü GAERS sıçanların deneydeki yaş gruplarının hiçbirinde izlenmemiştir. Kontrol sıçanlarda glutamat yoğunluğu yaşlanma süreci içerisinde artmaz iken GAERS yaşlı sıçanlarda anlamlı bir artış gözlenmiştir. Ayrıca veziküler glutamat yoğunluğu tüm yaş dönemlerinde kontrol sıçanlara göre GAERS sıçanlarda anlamlı yüksek bulunmuştur. Veziküler GABA yoğunluğu ise sadece erişkin kontrol sıçanlarda anlamlı bir azalma göstermiştir. Fakat anlamlı GABA artışı 7 ve 18 aylık dönemde kontrol sıçanlara göre GAERS sıçanlarda görülmüştür. Kontrol sıçanların ilerleyen yaş sürecinde gözlenen hipokampal süngerimsi oluşumları nöronal dejenerasyondan çok glial dejenerasyonu yansıtabilir ve bu dejenerasyon yaşlanma ile birlikte nörotransmitter toksisitesine bağlı olabilir. GAERS sıçanlarda, 7 ve 18 aylık dönemde kontrollere göre artan glutamat yoğunluğu ile birlikte görülen GABA yoğunluk artışının GAERS'in 4 aylık döneminde başlayan epileptik aktivite ile birlikte seyreden eksitasyon ve inhibisyon mekanizmalarının dengelenmesini desteklediğini düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: GABA, GAERS, hipokampus, immünositokimya, yaşa bağlı. 2. SUMMARY Age-Dependent GABA Changes in Mossy Fiber Terminals of Rat Hippocampus with Absence Epilepsy: Ultrastructural ImmunocytochemistryLast studies showed that mossy fiber terminals (MFT) contain both glutamate and GABA. In the present study, it was aimed to investigate GABA and glutamate density in MFTs in the CA3 region of Wistar and GAERS rat hippocampus during aging process (1-, 7- and 18-month-old and older), by comparing the findings of different ages between the groups. In the present study, it was observed that 18-month-old and older Wistar rats showed an intense spongy appearance in the stratum oriens and stratum lucidum layers of the hippocampus. The same spongy appearance were observed in none of the GAERS age groups. Although the glutamate density in control group did not show an increase during aging process, there was a significant increase in old GAERS rats. Besides, vesicular glutamate density at all age periods was found to be significantly increased in GAERS rats compared to control rats. Vesicular GABA density showed a significant decrease only in adult control rats. However, a significant increase in GABA was observed in 7 and 18-month-old GAERS rats compared to the control rats. The hippocampal spongy appearance in control rats during aging process may reflect glial, rather than neuronal, degeneration, and this degeneration may be related to the neurotransmitter toxicity during aging. We think that the increased GABA levels observed together with the increased glutamate levels in 7 and 18-month-old GAERS rats, compared to controls, support the balance between excitation and inhibition mechanisms, seen together with the epileptic activity in GAERS, which start in the postnatal 4 months.Key words: Age-dependent, GABA, GAERS, hippocampus, immunocytochemistry.

ÖZETIN UTERO ETANOL UYGULAMASININ SIÇAN TESTİS MORFOLOJİSİ, HÜCRE ÖLÜMÜ VE KAN-TESTİS BARİYERİ ÜZERİNE ETKİLERİ: İNFERTİLİTE AÇISINDAN DEĞERLENDİRME Etanol, erkeklerde testislerde atrofiye, germ hücrelerinde kayıba, testis ağırlığında, seminifer tübül çaplarında ve sperm üretiminde azalmaya neden olur. Gebelik döneminde etanol uygulaması hem dişilerde hem de erkeklerde reprodüktif fonksiyonları bozarak fetuste teratojenik etki göstermektedir. Bu çalışmanın amacı in utero etanol uygulanan sıçanların zamana bağlı olarak testisindeki değişimleri incelemektir. 1) Kontrol grubu ve 2) Alkol grubu olmak üzere 2 deney grubu oluşturulmuştur. Alkol grubundaki sıçanlara gestasyonel 14. günden itibaren doğuma kadar etanol içeren sıvı verilmiştir. Deney ve kontrol grubundaki anne sıçanlardan doğan erkek yavrulardan, postnatal 0 gün, 15 gün, 30 gün ve 90 günlük dönemlerde testis örnekleri alınmıştır. Testisler tartılmış, testis örneklerinin bir bölümüne rutin parafin takibi uygulanmış ve kesitlere morfolojik inceleme için hematoksilin-eosin boyası, Masson’un üçlü boyası, ZO-1 ve okludin immunohistokimyası, TUNEL metodu ve akım sitometresi uygulanmıştır. Testis örneklerinin diğer bölümü de elektron mikroskopik inceleme için hazırlanmıştır. Testis ağırlığı ve alan ölçümü sonuçlarına göre alkol grubunda tüm zaman dilimlerinde düşüş gözlenmiştir. Alkol 0 gün grubunda bazı seminifer tübüllerde düzensizlikler gözlenirken zamana bağlı olarak seminifer tübüllerde dejenerasyon ve spermatogenik hücre serilerinde kontrol gruplarına kıyasla azalma ve alkol 0 gün ve 15 gün grubunda kontrol grubuna kıyasla mezenkimal dokunun fazla olduğu, postnatal 30 gün ve 90 gün grubunda kontrol grubuna kıyasla interstisyel dokuda artış görülmüştür. Alkol grubunun tüm zamanlarında ZO-1 ve okludin proteinlerinin dağılımında düşüş, TUNEL pozitif hücre sayısında artış ve akım sitometresi sonuçlarına göre de haploid, diploid ve tetraploid hücrelerde düşüş gözlenmiştir. Elektron mikroskopik bulgulara göre alkol grubunun tüm gruplarında sıkı bağlantılarda bozulmalar, bazı spermatogenik hücrelerde ve spermatidlerde vakuoller gözlenmiştir. Sonuç olarak, gestasyonel dönemde alınan alkol erkek yavrularda seminifer tübüllerde spermatogenik hücre serilerinde azalmaya neden olmakta, spermatogenik hücrelerde apoptozisi artırmakta ve haploid, diploid ve tetraploid hücre sayısının azalmasına ve kan-testis bariyerinde yer alan ZO-1 ve okludin dağılımında düşüşe neden olmaktadır. Gebelik döneminde alınan alkol erkeklerde testisde atrofiye ve spermatogenik serideki hücre sayısının azalmasına neden olarak infertiliteye sebep olabilir.Anahtar Kelimeler: Etanol, farklılaşma, infertilite, testis, morfoloji. SUMMARYALTERATIONS OF TESTICULAR MORPHOLOGY, CELL DEATH AND BLOOD TESTIS BARRİER IN RATS EXPOSED TO IN UTERO ETHANOL: EVALUATION FOR INFERTILITYEthanol causes testicular atrophy, loss in germ cells, decrease in testicular weight, in sperm production and in seminifer tubul lines. Its use in pregnancy also causes teratogenic effects by degenerating reproductive functions both in males and females. The aim of this study is to examine the testicular changes in rats which are applied ethanol in utero for the first time. Two experimental groups were used: 1) Control, 2) Alcohol group. Liquid containing ethanol was given beginning from the 14th gestational day until birth. Testicular samples were then obtained from 0-day, 15-day, 30-day and 90-day-old offsprings after the administrations. After the testis samples were weighted, routine parrafin administration was applied. Sections were applied hematoksilin-eosin dye, Masson trichrome dye, ZO-1 and okludin immumohistochemistry, TUNEL method and flow cytometry. The rest of the samples were prepared for electron microscopy.According to the results of testicular weight and area measurements, a decline was observed in alcohol group in all time periods. In alcohol 0 days group some disorders in seminifer tübüls were observed and in the meantime a degeneration in seminifer tubules and decrease in spermatogenic cell series were observed compared to control groups. In alcohol 0 days and 15 days group mesencymal tissue was observed to be more compared to the control group. In postnatal 30 days and 90 days group an increase in the interstisyel tissue was observed compared to control group. In all periods of the alcohol group a decrease in the distribution of ZO-1 and occludin proteins, an increase in the TUNEL positive cell number and according to the results of the flow cytometry a decrease in haploid, diploid and tetraploid cells were observed. According to the electron microscope findings of all groups in the alcohol group, disorder in tight junction, vacuoles in spermatids and in some spermatogenic cells are observed.As a results, in utero ethanol administration is proved to cause severe degeneration of seminiferous tubules with increased spermatogenic cell apoptosis and a decrease in haploid, diploid and tetraploid cell number and in ZO-1 and occludin distributions whicih exists in blood-testis barrier. These findings may suggest to result in infertility due to decreased spermatogenic cells in testis.Key Words: Ethanol, diffrentiation, infertility, morphology, testis.

1.ÖZETRADYASYON VE YÜKSEK ISI UYGULANMASININ SIÇAN TESTİS MORFOLOJİSİ, HÜCRE ÖLÜMÜ VE KAN TESTİS BARİYERİ ÜZERİNE ETKİLERİ: İNFERTİLİTE AÇISINDAN DEĞERLENDİRMERadyasyon (RAD) ve yüksek ısı (hipertermi: HT) spermatogenik koloni büyümesi, sperm sayısı, testis ağırlığında düşme ile beraber infertiliteye neden olan etkenlerdendir.Bu çalışmanın amacı radyasyon ve hipertermi uygulanmış sıçanların testisindeki değişiklikleri araştırmaktır. Bu çalışmada 4 deney grubu kullanılmıştır: 1) Kontrol grubu. 2) HT grubu: Postnatal 10. günde hipertermi uygulanmıştır. 3) RAD grubu: Gestasyonel 17. günde radyasyon uygulanmıştır. 4) RAD+HT grubu: Gestasyonel 17. günde radyasyon ve postnatal 10. günde hipertermi uygulanmıştır. Tüm deney gruplarındaki sıçanlara postnatal 3 ve 6 ay sonra anestezi altında %4’lük paraformaldehit ile perfüzyon fiksasyonu yapılmıştır. Testisler tartılmış ve testis örneklerinin bir bölümüne rutin parafin takibi uygulanmış ve kesitlere morfolojik inceleme için hematoksilin-eosin boyası, ZO-1 ve okludin immunohistokimyası, TUNEL metodu ve akım sitometresi uygulanmıştır. Testis örneklerinin diğer bölümü de elektron mikroskopik inceleme için hazırlanmıştır.Testis ağırlığı ve alan ölçümü sonuçlarına göre HT grubu hariç RAD ve RAD+HT grubunda düşüş gözlenmiştir. HT grubunda bazı seminifer tübüllerde vakuol oluşumları gözlenirken, RAD grubunda seminifer tübüllerde dejenerasyon ve spermatogenik hücrelerde azalma, RAD+HT grubunda ise tek sıra Sertoli hücrelerinden oluşan atrofik seminifer tübüller gözlenmiştir. HT, RAD ve RAD+HT gruplarında ZO-1 ve okludin proteinlerinin dağılımında düşüş, TUNEL pozitif hücre sayısında artış ve akım sitometresi sonuçlarına göre de haploid, diploid ve tetraploid hücrelerde düşüş gözlenmiştir. Elektron mikroskopik bulgulara göre HT grubu genel olarak normale yakın izlenirken, sıkı bağlantılarda bozulmalar, bazı spermatogenik hücrelerde ve spermatidlerde vakuoller gözlenmiştir. RAD ve RAD+HT grubundaki spermatogenik hücrelerde ileri derecede hasar gözlenmiştir.Sonuç olarak, radyasyon ve hipertermi seminifer tübüllerde spermatogenik hücrelerde apoptozisi artırmakta ve haploid, diploid ve tetraploid hücre sayısının azalmasına ve kan-testis bariyerinde yer alan ZO-1 ve okludin dağılımının değişmesine neden olmaktadır. Sıçanda gelişim döneminde alınan radyasyon ve hipertermi testisde spermatogenik serideki hücre sayısını azaltarak infertiliteye sebep olabilir.Anahtar Kelimeler: Radyasyon, hipertermi, testis, morfoloji, infertilite2. SUMMARYALTERATIONS OF TESTICULAR MORPHOLOGY, CELL DEATH AND BLOOD-TESTIS BARRIER IN RATS EXPOSED TO IRRADIATION AND HYPERTHERMIA: EVALUATION FOR INFERTILITYAdministration of irradiation (IR) and hyperthermia (HT) causes infertility by decreasing the spermatogenic colony growth and the number of sperms in rats. The aim of this study was to investigate the alterations of testicular morphology and blood-testis barrier in rats exposed to in utero irradiation and postnatal hyperthermia. Four groups of rats were used in this study: 1) Control group, 2) HT group (rats exposed to hyperthermia on postnatal 10th day), 3) IR group (rats exposed to IR on the 17th gestational day), 4) IR+HT group (rats exposed to IR on the 17th gestational day and then to HT on postnatal 10th day). Three and six months after the experimental procedures, the rats were perfused with 4% paraformaldehyde and testis tissue samples were prepared for routine paraffin embedding. Paraffin sections were examined for general morphology, ZO-1 and occludin immunohistochemistry, TUNEL method and flow cytometry, some tissue samples were examined for electron microscopy. A decrease in the testicular weight and area was observed in the IR and IR+HT groups but not in the HT group. Some degenerated seminiferous tubules with vacuoles were observed in the HT group and degenerated seminifereous tubules with decreased number of spermatogenic cells were observed in the IR group. In IR+HT group, atrophic tubules were observed with only Sertoli cell line. ZO-1 and occludin immunoreactivities were significantly decreased in HT, IR and IR+HT groups compared to the control group. Six months after the experimental procedures degenerative changes in all groups were severe. TUNEL positive cells were observed to be increased in HT, IR and IR+HT groups 3 and 6 months after the experimental procedures compared to the control group. According to the flow cytometry results, haploid, diploid and tetraploid cells were decreased in HT, IR and IR+HT groups compared to the control group. Although the degeneration of tight junctions and vacuolization in some spermatogenic cells and spermatids were seen in HT group in electron microscopy, the morphology was nearly normal in this group. More severe degeneration was shown in IR and IR+HT groups ultrastructurally. In conclusion, IR and HT administrations caused a decrease in the blood-testis barrier proteins ZO-1 and occludin, and a severe degeneration of seminiferous tubules with increased spermatogenic cell death. Administration of IR and HT in the developing rats may cause infertility due to a decreased number of spermatogenic colony cells in the testis.Key Words: Radiation, hyperthermia, testis, morphology, infertility

ÖZET Çalısmamızda, bir statin türevi olan atorvastatinin sıçan iskelet kasında olusturdugu yapısaldegisikliklerin ısık ve transmisyon elektron mikroskobu (TEM) düzeyinde incelenmesi vedegerlendirilmesi amaçlandı.40 adet eriskin erkek wistar albino rat; biri kontrol ve dokuzudeney grupları olmak üzere 10 esit gruba bölündü. Deneyin baslamasından sonra 5. 10. ve 15.günlerde sakrifiye edilen ratların quadriceps femoris kasları ısık ve elektron mikroskobundaincelendi. Kontrol grubundan elde edilen kasların histopatolojik incelemelerinde herhangi biryapısal degisiklige rastlanmazken, diger 9 deney grubundan elde edilen kas örneklerindedegisen derecelerde histopatolojik bulgular elde edildi. Genel olarak kaslarda dejenerasyon,kontraksiyon, nekroz, bagdoku artısı, mononükleer hücre infiltrasyonu, kas lifleri arasındavakuoler yapılar ve sentral nükleus belirgin artıs göstermekteydi. Burada da histopatolojikbulgularımız, doz ve zaman arttıkça buna paralel olarak artıs gösterdi. Utrastrüktürel düzeyde;Miyoflaman ve miyofibril kaybı, mitokondrionlarda kristalizis, sayıca ve hacimce artıs,nükleus etrafında yada miyoflaman kaybının oldugu bölgelerde kümelenmis durumdaydılar.Özellikle Z bandındaki deformasyon ve silinme bariz bulgulardandı. Bu bulguların derecesi,atorvastatinin verilme dozu ve verilme zamanı arttıkça buna paralel olarak artıs gösterdi.Sonuç olarak atorvastatin etkisinin iskelet kası üzerinde düsük dozdan baslayarak yüksek dozadogru, histopatolojik etkinin dogru orantılı olarak arttıgı, özellikle ultrastrüktürel düzeydemiyofilaman kaybının Z bandına dogru oldugu kas dejenerasyonunun en belirginözelliklerinden biri olarak tespit edilmistir. Mitokondrial degisikliklerin özellikle anormalsekiller kazanarak kristalizise ugraması ve vakuoler görünüm kazanması bununla birliktelameller cisimciklere rastlanması, mitokondrial hasarın atorvastatin etkisine baglı olarakarttıgı belirlenmistir. Bunun yanında bozulan oksidatif enerji metabolizmasını kompanseetmek amaçlı mitokondrionların boylarının uzadıgı, füzyona ugradıkları ve sayıca çogaldıklarıtespit edilmistir. Atorvastatinin iskelet kaslarında göstermis oldugu toksik etki ile birlikte,klinikte doz ve zaman baz alınarak, hasta tedavilerine ısık tutacagı kanaatine varıldı. SUMMARY In this study we evaluated toxic effects of atorvastatin on the development of muscle necrosisin rats at the transmission electron microscopy (TEM) and light microscopic level.Male, adult40 Wistar- albino rat used in this study.Rats divided into 10 equal groups as one control, 9treatment groups.All rats were sacrified after 5th 10th and 15th days of the study.And theirquadriceps femoris muscle tissues were examined in light and electron microscopy. In controlgroup there was no histopatologic changes determined on their muscle tissue samples. But onthe other hand, in the treatment groups, some histopathologic changes were determined indifferent degrees. Generally our findings were degenaration, contraction, necrosis, fibrosis inthe perimisial area, central nucleus on the muscle tissues. These findings were increased dueto the high treatment dose and the long treatment time. Electron microscopic changes orfindings were parallel or similar to the light microscopic findings. Histopathologic changeswere increased due to the high treatment dose and the long treatment time. Electronmicroscopic findings; destruction of myoflamans and myofibrils, cristalizis of mitochondria,their volumes and numbers were increased, mitochondria combine to gether at perinucleararea or at the myofibrils destructive areas in the sarcoplasma. One of the major finding wasthe destruction of the Z bands. In conclusion; the toxic effect of atorvastatin was increaseddue to the high treatment dose and the long treatment time. Myofibrils destruction or necrosiswere seen especially at the Z band areas. Mitochondrial cristalizis, anormal shaped, size andanormal increased mitochondria were the reason of the atorvastatin treatment. Mitochondriagoes on fusion to compensate for the oxidative energy metabolism which is out of order.Because of all these reasons, medical doctors will take care about the treatment dose and thelong treatment time of the atorvastatin.

Ürotelyumdan kaynağını alan mesanenin değişken epitel hücreli karsinomu (DEHK), çok değişik biyolojik tavırlar sergileyebilmektedir. Bu biyolojik davranış çeşitliliğini öngörebilecek klinik bir bulgu mevcut değildir. Bu çalışmada, 35 hastaya ait mesane tümörü örneklerinde immunhistokimyasal yöntemle EGF ve EGFR ekspresyonu çalışılmış ve sonuçlar tümörün biyolojik davranışı ile ilişkilendirebilmek amacıyla histopatolojik ve klinik bulgular ile karşılaştırılmıştır.Bir avidin-biyotin yöntemi olan LAB-SA tekniği ile gerçekleştirilen immunhistokimyasal çalışmada primer antikor olarak EGF ekspresyonu için rekombinan insan EGF'sine karşı geliştirilmiş bir tavşan poliklonal antikoru, EGFR ekspresyonu için ise bir fare monoklonal antikoru, kromojen olarak ise DAB kullanılmıştır. Endoskopik transüretral rezeksiyon (TUR) cerrahi yöntemi ile elde edilen mesane tümörü spesimenlerinin Hematoksilen ve Eozin boyası ile histopatolojik değerlendirmesi sonucunda %80 olguda yüzeyel olarak tanımlanan mukoza ve lamina propriada sınırlı, %20'sinde ise lamina muskularise invaziv mesane tümörü saptandı. Tüm çalışma grubunda tümör evresi arttıkça ve diferansiyasyon derecesinde kötüleşme izlendi. EGF ekspresyonu invaziv tümörlerde yüzeyel tümörlere oranla istatistiksel anlamlı olarak yüksek bulundu. EGFR ekspresyonu da invaziv tümörlerde yüzeyel tümörlere oranla daha yoğun izlenmesine rağmen aradaki fark ististiksel olarak anlamlı bulunmadı. EGF ekspresyonu, tümör evresinden bağımsız olarak iyi diferansiye tümörlerde orta derecede diferansiye tümörlere oranla anlamlı olarak düşük bulundu. EGFR ekspresyonunda, artan diferansiyasyon derecesi ile birlikte oransal bir artış izlendiyse de aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Aynı şekilde, EGF ve EGFR ekspresyonu da genel olarak tümör nüksü ya da ilerlemesi saptanan olgularda oransal olarak daha yoğun izlendiyse de aradaki fark istatistiksel anlama ulaşamamıştır.Sonuç olarak, insan mesane ürotelyal karsinomunda EGF ve EGFR ekspresyonu tümörün biyolojik davranışı ile ilişkili bulunmuştur. Bu alanda, daha çok hasta sayısıyla yapılacak immunhistokimyasal çalışmalara gereksinim vardır. THE ROLE OF EGF AND EGFR EXPRESSION IN THE PROGRESSION OF SUPERFICIAL BLADDER TUMORSSUMMARYTransitional cell carcinoma of the bladder (TCCA) originates from urothelium and may present a diverse biological behavior that may be difficult to predict. In this study, EGF and EGFR expressions were studied by immunohistochemistry on bladder tumor specimens and results were correlated with histopathological findings and clinical parameters that constitute the biological behavior of the tumor.Immunohistochemical studies were conducted an avidin-biotin technique (LAB-SA). Primary antibody for EGF was a rabbit polyclonal antibody raised against recombinant human EGF and for EGFR was a mouse monoclonal antibody. DAB was used as the chromogen.Histopathological evaluation was performed on Hematoxylin & Eozin stained bladder tumor slides that revealed a superficial TCCA (limited to urothelium and lamina propria) in 80%, and an invasive TCCA (with invasion of lamina muscularis) in 20%. A marked relation was found between tumor stage and tumor differentiation. EGF expression was found to be significantly increased in invasive TCCA compared with superficial tumors. Although EGFR expression was also found to be increased in invasive TCCA compared to superficial, the difference was not quite statistically significant. In well-differentiated TCCA, EGF expression was found to be significantly less than in moderately differentiated tumors. EGFR expression revealed a proportional increase in parallel to differentiation grade which however was not statistically quite significant. Likewise, EGF and EGFR expression was found to be increased in recurrent and progressive TCCA but the difference was again insignificant.As a conclusion, this study has shown that EGF and EGFR expression correlates to a certain extent with the biological behavior and histopathological findings in TCCA of the bladder. The study further indicates the need for future immunohistochemical studies in this field with larger number of patients.

DiGeorge Sendromu (DGS), timus ve paratiroid bezinin konjenital yokluk sendromu olarak 1959’da bildirilmiştir. A.M. DiGeorge (1) 1965 yılında immünitede timusun önemli bir rolü olduğunu göstererek, hipoparatiroidizm, timik hipoplazi ve tekrarlayan enfeksiyon geçiren olgularını bildirmiş, böylece timik aplazi ve konjenital hipoparatiroidizm birlikteliği ‘DiGeorge Sendromu’ olarak adlandırılmıştır. La Chapelle (2) 1981’de bir ailenin dört etkilenen bireyinde 22. kromozom translokasyonunu göstererek bu sendromun genetik orjini için ilk ipuçlarını sağlamıştır.

Sinir sisteminde, nöronlar, yapılarını ve fonksiyonlarını etkileyen birçok çevresel uyarıya maruz kalır. Bu uyanlar içinde en belirgin olanları büyüme faktörleri ve nörotransmitterlerin yaptığı uyanlardır. Heparine bağlanan, polipeptid büyüme faktörleri ailesinden olan fibroblast büyüme faktörleri, başlangıçta kültür ortamındaki fibroblast bölünmesinde öncü (promoter) etki yapan protein mitojenleridir. Bu ailenin üyelerinden biri olan bazik fibroblast büyüme faktörü (bFBF) mezenkimal ve nöroektodermal hücrelerde, mitogenez stimülasyonu, proliferasyonda indüksiyon ve artış, yaşam devamlılığı, apoptotik hücre ölümü inhibisyonu, morfolojik değişiklikler, gelişim, farklılaşma, yaşlanmanın gecikmesi, anjiogenez, neovaskülarizasyon, doku farklılaşması, dokuya özgü fonksiyonlann düzenlenmesi ve yara iyileşmesinde rol oynar. Yaşlanma, öğrenme ve hafiza gibi kognitif fonksiyonlarda azalmayla beraber nörobiyolojik değişikliklere sebep olur. Uzaysal hafızada kritik bir rol oynayan hipokampus, yaşlanma sürecine son derece duyarlıdır ve yaşın ilerlemesiyle yapısal ve fizyolojik değişiklikler gösteren bölgelerden biridir. Genel olarak, yaşa bağlı kognitif değişiklikler, hipokampus plastisitesinde azalmayla birlikte büyüme faktörü ekspresyonunda değişikliklere bağlı olabilir. Bu çalışmanın amacı, sıçan hipokampüsünde, yaşa bağlı olarak oluşan bFBF immünoreaktivitesindeki değişiklikleri incelemektir. Bu çalışmada 2 aylık ve 4 aylık, 1 yaşında ve 2 yaşında Wistar albino erkek sıçanlar kullanılmıştır. Dorsal hipokampusdaki bFBF immünoreaktivitesindeki değişiklikler fare monoklonal anti- bFBF antikoru kullanılarak immünohistokimyasal ve preembedding immünoelektron mikroskop teknikleri ile incelenmiştir. Bulgular, farklı yaş gruplarındaki sıçanların dorsal hipokampuslarında bFBF immünoreaktif (bFBF-ir) astrositlerin heterojen bir dağılım gösterdiğini ve CA2 alanında bFBF-ir piramidal nöronların varlığını ortaya koymuştur. CA2 alanında bFBF-ir olmayan piramidal nöronlarla karşılaştırıldığında bFBF-ir piramidal nöronlarının daha küçük ve düzensiz-şekilli çekirdeklerinin olduğu gözlenmiştir. Hem astrositlerin hem de CA2 piramidal nöronlarının çekirdekleri yoğun ve sitoplazmaları bölgesel olarak bFBF-ir olarak bulunmuştur. 4 aylık sıçanlar ile diğer yaş grupları karşılaştırıldığında dorsal hipokampusun dentat girus bölgesinin hilus, interfaz, granüler hücre tabakasında; CA3 bölgesinin stratum radiatum; moleküler alanın stratum lakunozum ve moleküler tabakasında; CAİ bölgesinin piramidal tabakasında bFBF-ir astrositlerin; ve 4 aylık sıçanlar ile 1 yaş ve 2 yaş gruplan karşılaştıldığında CA2 alanında bBFB-ir piramidal nöronların yoğunluğundaki artış istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. 4 aylık sıçan grubunu diğer gruplarla karşılaştırdığımızda, bFBF-ir astrosit yoğunluğunu farklı bulmamız, aksonal ve dendritik uzantıların gelişiminde ve sinaps alanlarının kontrolünde astrositlerin rolünün daha gelişmiş olduğunu düşündürmektedir. Genç sıçanlarla yaşlı sıçanlar karşılaştırıldığında CA2 alanındaki bFBF-ir piramidal nöronların yoğunluğundaki artışın istatistiksel olarak anlamlı olması, CA2 nöronlarının bağlantı ve fonksiyon mekanizmalarının değişmiş olabileceğini düşündürmektedir. Sonuç olarak elde ettiğimiz bu veriler yaşlanmayla ile dorsal hipokampusdaki bFBF-ir astrositlerin ve CA2 alanındaki bFBF-ir pozitif piramidal nöronların yoğunluğunun değiştiğini ortaya koyması açısından önemlidir. Within the nervous system,individual neurons are exposed to many environmental signals which influence their form and function. Prominent among these signals are growth factors and neurotransmitters. Fibroblast growth factors (FGFs), members of the family of heparin-binding polypeptide growth factors are protein mitogens originally identified as promotors of fibroblast mitotic division in culture. Basic fibroblast growth factor (bFGF), one of the members of this family, have a role in stimulation of mitogenesis, induction and increase of proliferation, survival, inhibiton of apoptotic cell death, morphological changes, growth, differentiation, delayed senescence, angiogenesis, neovascularization, tissue differentiation, regulation of tissue specific function and wound healing in mesencyhmal and neuroectodermal cells. Aging is accompanied by a decline in cognitive functions such as learning and memory, along with a variety of neurobiological changes. The hippocampal formation, which plays a critical role in spatial memory, extremely sensitive to the aging process and appears to be one of the brain region to show structural and physiological changes with advancing age. More generally, age-dependent cognitive impairments have been related to a decline in hippocampal plasticity, which in turn, may depend on alterations in growth factor expression. The aim of this study is to evaluate age-dependent alterations of bFGF immunoreactivity in rat hippocampus. In this study, 2 months, 4 months, 1 year and 2 years old Wistar albino male rats were used. The alterations of bFGF-immunoreactivity were evaluated by using mouse monoclonal anti-bFGF antibody with immunohistochemical and preembedding immunoelectron microscopic techniques. Our results showed the heterogeous distribution of the bFGF immunoreactive (bFGF-ir) astrocytes and bFGF-ir pyramidal neurons in CA2 region in the rat dorsal hippocampus of the different age groups. The nuclei of the bGF-ir pyramidal neurons were smaller and more irregular in shape than the unstained pyramidal neurons in CA2. In both astrocytes and CA2 pyramidal neurons bFGF immunoreactivity was primarily in the nudeus and to a lesser extent in the cytoplasm. When comparing 4 month old rats with the other age groups, the bFGF-ir astrocytes density in dorsal hippocampus of hilus, interface, granuler cell layer of dentate gyrus; stratum radiatum of CA3; stratum lacunosum and the molecular layer of molecular region; the pyramidal layer of CA1; and 4 months old rats with 1 year and 2 years age groups, bFGF-ir pyramidal neurons density in CA2 showed statistically significant increase. When comparing 4 month old rats with the other age groups, the finding of increase of bFGF- ir astrocytes density is thought to be the result of the improved role of astrocytes in the axonal and dendritic extensions and in the control of synaptic regions. When comparing young rats with old rat group, statistically significant increase of the bFGF-ir pyramidal neuron density, it might be thought that projection and functional mechanisms of CA2 neurons is altered. In conclusion, this study is important with the respect of changes of density of bFGF-ir astrocytes and CA2 bFGF-ir pyramidal neurons in dorsal hippocampus with aging. 87

ÖZETOOFEREKTOMİZE SIÇAN MODELİNDE LEVONORGESTREL SALGILAYAN İNTRAUTERİN ARACIN ÖSTROJEN REPLASMAN TEDAVİSİ SONRASI ENDOMETRİUM ÜZERİNE OLAN ETKİLERİNİN IŞIK MİKROSKOPİSİ VE TRANSMİSYON ELEKTRON MİKROSKOPİSİ DÜZEYİNDE ARAŞTIRILMASIPostmenopozal dönemdeki kadınlar gerekli östrojen yerine koyma tedavisi görürken endometriumlarını korumak için progesteron kullanmaktadırlar. Kullanılan bu progesteronların değişik sistemik yan etkileri mevcuttur. Bu yan etkileri en aza indirebilmek için gestagenlerin rahim içi araç yoluyla verilmesi iyi bir seçenek olarak düşünülmektedir. Ancak bu yöntemin endometrium üzerindeki etkinliği yeterince araştırılmamış bir konudur. Bu amaçla ooferektomize sıçan modelinde gestagenlerin sistemik yan etkilerinden kaçınmak için lokal intrauterin uygulamanın endometriuma olan etkileri, ışık ve transmisyon elektron mikroskopi düzeyinde araştırıldı.Yirmidört sıçan altışarlı eşit gruplara bölündü. Birinci gruba operasyonla rahim içi levonorgestrel salgılayan araç yerleştirildi ve bir ay süreyle östrojen replasman tedavisi uygulandı. İkinci gruba operasyonla rahim içi levonorgestrel salgılayan araç yerleştirildi ve bir ay süreyle plasebo tedavisi uygulandı. Üçüncü gruba operasyonla salgısı olmayan rahim içi araç yerleştirildi ve bir ay süreyle östrojen replasman tedavisi uygulandı. Dördüncü gruba operasyonla salgısı olmayan rahim içi araç yerleştirildi ve bir ay süreyle plasebo replasman tedavisi uygulandı. Tüm sıçanların bir ay sonraki ikinci operasyonlarında endometrial doku örnekleri ışık ve elektron mikroskopi takibi için ve sağ femur kemikleri mineral dansitesi ölçümü için alındı. Elde edilen bulgular istatistiksel olarak değerlendirildi.Tüm sıçanların endometriumlarında görülen morfolojik bulgular 11 değişik histopatolojik başlık altında toplandı. Lökosit infiltrasyonu en sık birinci grupta görülürken ödem ve epitelde vakuolleşme en sık ikinci grupta, keratinize skuamöz metaplazi ve myometrial hiperplazi üçüncü grupta ve atrofi bulguları dördüncü grupta izlendi. Transmisyon elektron mikroskopisinde de paralel bulgular elde edildi. Kemik mineral yoğunlukları istatistiksel olarak anlamsız düzeyde değişiklikler gösterdi.Sadece östrojen tedavisi uygulanan üçüncü grupta görülen keratinize skuamöz metaplazi ve myometrial hiperplazi bulguları sıçanlarda östrojenin tek başına olumsuz etkisi olarak yorumlandı. Bu etkinin birinci grupta lokal gestajen etkisi ile önlendiği gözlendi. Işık mikroskopisi ve elektron mikroskopisi düzeyinde yapılan bu incelemeler sonucunda; postmenopozal rahmi alınmamış kadınların gestagenlerin sistemik yan etkilerinden korunmak ve endometriumlarında etkin ve güvenilir korumayı sağlamak için sistemik estrojen replasman tedavisi alırken lokal etkili levonorgestel salgılayan rahim içi araç takılarak daha güvenli ve yararlı bir hormon replasman tedavisi almaları sağlanabileceği görüşüne varıldı. SUMMARYLIGHT AND TRANSMISSION ELECTRON MICROSCOPICAL INVESTIGATIONS ON THE EFFECT OF LEVONORGESTREL RELEASING INTRAUTERINE DEVICE ON THE ENDOMETRIUM OF OVARIECTOMIZED RATS UNDER ESTROGEN REPLACEMENT THERAPY Postmenapausal women should use progesteron in order to protect their endometrium, while taking estrogen replacement therapy. The progesterons in use have variable systemic adverse effects. In order to minimize these adverse effects the local use of gestagens by the help of intrauterine device seems to be a logical option. Nevertheless the efficacy of these usage is not properly investigated. For this purpose, the endometrial effects of local intrauterine use in the ovariectomized rats -in order to get away from the systemic adverse effects- have been investigated at the light and transmission electron microscopic levels. Twenty-four rats have been subdivided into four groups containing six rats in each. In the first group an intrauterine device -releasing levonorgestrel- has been applicated by an operation and estrogen replacement therapy has been given for a period of one month. In the second group, an intrauterine device-releasing levonorgestrel- has been applicated by an operation and placebo treatment has been given for a period of one month. In the third group, an intrauterine device -releasing nothing- has been applicated by an operation and estrogen replecament therapy has been given for one month long. In the fourth group, an intrauterine device -releasing nothing- has been applicated by an operation and placebo treatment has been given for one month long. At the end of one month by the second operation, endometrial tissue samples have been collected for light and transmission electron microscopic investigation and right femurs have been extracted for bone mineral densitometric measurements. The revealed data have been statistically analysed. All morphologic findings in the endometrial samples of all groups have been grouped under eleven different histopathological criteria. The leukocyte infiltration has been seen at most in the first group whereas edema and vacuolisation in the epithelium have been observed most commonly in the second group, keratinized squamous metaplasia and myometrial hyperplasia most commonly in the third group and atrophy most commonly in the fourth group. The parallel findings have been revealed also in the transmission electron microscopical investigation. The bone mineral densities have been evaluated as having no statistically significant variabilities.Light and electron microscopical investigations suggest that it is possible to supply a safe and benificial hormone replacement therapy to postmenopausal non-hysterectomized women; taking systemic esterogen replacement therapy by the use of locally active levonorgestrel releasing intrauterine device in order to protect them from the systemic adverse effects of gestagens and to supply the efficient and safe protection in their endometrium.