Search

L’économie circulaire (EC) figure parmi les priorités de la Région de Bruxelles-Capitale (RBC), car elle permet de concilier durabilité et objectifs économiques, tels que la fixation des activités productives dans la région et la création d’emplois. Le présent document s’appuie sur six études de cas dans le secteur agroalimentaire pour examiner la manière dont l’EC s’imbrique dans les tissus sociospatial, économique, culturel, financier et institutionnel de la région. Nous constatons que l’EC englobe une pluralité de pratiques, ce qui augure de nombreuses possibilités pour son expansion. Nous recommandons de tenir compte de cette diversité, dans la mesure où les politiques visent à créer des coalitions entre la Région, des entreprises dont les modèles économiques et les missions divergent, ainsi que des initiatives de proximité dans différents domaines. En outre, il apparaît nécessaire de valoriser les « emplois circulaires » et nous préconisons d’accorder plus d’attention aux activités d’EC urbaines au-delà 1) de celles centrées sur les marchés ciblant des consommateurs à revenus moyens ou élevés, et/ou 2) de celles qui font grimper la valeur marchande de l’immobilier. De circulaire economie staat op de agenda van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest als middel om duurzaamheid te combineren met economische doelstellingen zoals het behoud van productieactiviteiten in het Gewest en het creëren van werkgelegenheid. Dit artikel bouwt voort op zes praktijkgevallen in de voedingssector om te onderzoeken hoe de circulaire economie opgenomen is in het sociaal-ruimtelijke, economische, culturele, financiële en institutionele weefsel van het Gewest. We komen tot de bevinding dat de circulaire economie een veelheid aan praktijken omvat, wat heel wat mogelijkheden biedt om de circulaire economie uit te breiden. We raden aan om aandacht te schenken aan deze verscheidenheid, aangezien het beleid coalities nastreeft tussen het Gewest, bedrijven met uiteenlopende bedrijfsmodellen en opdrachten, en gemeenschapsinitiatieven op verschillende gebieden. Wij stellen ook vast dat er nood is aan meer waardering voor “circulaire banen” en raden aan om meer aandacht te hebben voor stedelijke circulaire economieën in plaats van enkel voor economieën (1) die gericht zijn op markten van consumenten met een gemiddeld of hoog inkomen en/of (2) die de waarde van de vastgoedmarkt helpen verhogen. The Circular Economy (CE) has been on the agenda of the Brussels Capital Region (BCR) as means of combining sustainability and economic Igoals like fixating productive activities in the region and job creation. This paper draws on six cases in the agro-food sector to explore how the CE is inserted in the socio-spatial, economic, cultural, financial and institutional fabric of the region. We find that the CE comprises a plurality of practices, which promises multiple avenues for CE expansion. We recommend attending to this variegation, as policies seek coalitions between the Region, firms with diverging business models and missions, and community- based initiatives in different areas. We also identify the need to value “circular jobs” and recommend heightened sensitivity to urban circular economies beyond (1) those centered on middle/high income consumer markets, and/or (2) those fueling property market value rise.

L’économie circulaire (EC) figure parmi les priorités de la Région de Bruxelles-Capitale (RBC), car elle permet de concilier durabilité et objectifs économiques, tels que la fixation des activités productives dans la région et la création d’emplois. Le présent document s’appuie sur six études de cas dans le secteur agroalimentaire pour examiner la manière dont l’EC s’imbrique dans les tissus sociospatial, économique, culturel, financier et institutionnel de la région. Nous constatons que l’EC englobe une pluralité de pratiques, ce qui augure de nombreuses possibilités pour son expansion. Nous recommandons de tenir compte de cette diversité, dans la mesure où les politiques visent à créer des coalitions entre la Région, des entreprises dont les modèles économiques et les missions divergent, ainsi que des initiatives de proximité dans différents domaines. En outre, il apparaît nécessaire de valoriser les « emplois circulaires » et nous préconisons d’accorder plus d’attention aux activités d’EC urbaines au-delà 1) de celles centrées sur les marchés ciblant des consommateurs à revenus moyens ou élevés, et/ou 2) de celles qui font grimper la valeur marchande de l’immobilier. De circulaire economie staat op de agenda van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest als middel om duurzaamheid te combineren met economische doelstellingen zoals het behoud van productieactiviteiten in het Gewest en het creëren van werkgelegenheid. Dit artikel bouwt voort op zes praktijkgevallen in de voedingssector om te onderzoeken hoe de circulaire economie opgenomen is in het sociaal-ruimtelijke, economische, culturele, financiële en institutionele weefsel van het Gewest. We komen tot de bevinding dat de circulaire economie een veelheid aan praktijken omvat, wat heel wat mogelijkheden biedt om de circulaire economie uit te breiden. We raden aan om aandacht te schenken aan deze verscheidenheid, aangezien het beleid coalities nastreeft tussen het Gewest, bedrijven met uiteenlopende bedrijfsmodellen en opdrachten, en gemeenschapsinitiatieven op verschillende gebieden. Wij stellen ook vast dat er nood is aan meer waardering voor “circulaire banen” en raden aan om meer aandacht te hebben voor stedelijke circulaire economieën in plaats van enkel voor economieën (1) die gericht zijn op markten van consumenten met een gemiddeld of hoog inkomen en/of (2) die de waarde van de vastgoedmarkt helpen verhogen. The Circular Economy (CE) has been on the agenda of the Brussels Capital Region (BCR) as means of combining sustainability and economic goals like fixating productive activities in the region and job creation. This paper draws on six cases in the agro-food sector to explore how the CE is inserted in the socio-spatial, economic, cultural, financial and institutional fabric of the region. We find that the CE comprises a plurality of practices, which promises multiple avenues for CE expansion. We recommend attending to this variegation, as policies seek coalitions between the Region, firms with diverging business models and missions, and community- based initiatives in different areas. We also identify the need to value “circular jobs” and recommend heightened sensitivity to urban circular economies beyond (1) those centered on middle/ high income consumer markets, and/or (2) those fueling property market value rise.

Cas emblématique du redéploiement d’activités artisanales, la microbrasserie fait l’objet d’une résurgence notable à Bruxelles. Notre article vise à rendre compte de ce retour d’activités productives en ville, en répondant aux questions : par qui, comment, et où est produite la bière bruxelloise ? Il s’agit d’abord d’identifier les dynamiques de localisation de l’activité, passée et actuelle, dans l’espace urbain et l’hinterland économique de la région. Puis, à partir de l’analyse d’entretiens menés auprès d’une quinzaine de brasseurs, de rendre compte de l’hétérogénéité constituante du monde bruxellois de la microbrasserie, à travers l’identification de logiques entrepreneuriales plurielles qui impliquent une diversité de conceptions de la production urbaine et de modes de rapport à l’espace. Als symbolisch geval van de herstructurering van ambachtelijke activiteiten is de microbrouwerij aan een opmerkelijke heropleving bezig in Brussel. Dit artikel brengt verslag uit over deze terugkeer van productieactiviteiten in de stad door een antwoord te geven op de volgende drieledige vraag: door wie, hoe en waar wordt bier gebrouwen in Brussel? Eerst bepalen we de dynamieken die meespelen bij de vestiging van de activiteit in de stedelijke ruimte en het economische hinterland van het Gewest, zowel vroeger als nu. Op basis van de analyse van interviews met een vijftiental brouwers brengen we vervolgens verslag uit over de heterogeniteit van de Brusselse microbrouwerijwereld. In dat kader identificeren we meerdere ondernemingslogica’s die gepaard gaan met een verscheidenheid qua opvattingen van de stedelijke productie en qua manieren van samenhang met de ruimte. Microbreweries are an emblematic example of the renewed growth in artisanal activities and are undergoing a significant resurgence in Brussels. Our article discusses the return of these productive activities to the city, answering these questions: by whom, how and where is beer produced in Brussels? First, we identify the dynamics of the location of past and present activities in the urban area and the economic hinterland of the region. Then, based on the analysis of interviews conducted with fifteen or so brewers, we discuss the heterogeneity of the Brussels microbrewery world, through the identification of multiple entrepreneurial approaches which imply a wide range of conceptions of urban production and the relationship to space.

Cas emblématique du redéploiement d’activités artisanales, la microbrasserie fait l’objet d’une résurgence notable à Bruxelles. Notre article vise à rendre compte de ce retour d’activités productives en ville, en répondant aux questions : par qui, comment, et où est produite la bière bruxelloise ? Il s’agit d’abord d’identifier les dynamiques de localisation de l’activité, passée et actuelle, dans l’espace urbain et l’hinterland économique de la région. Puis, à partir de l’analyse d’entretiens menés auprès d’une quinzaine de brasseurs, de rendre compte de l’hétérogénéité constituante du monde bruxellois de la microbrasserie, à travers l’identification de logiques entrepreneuriales plurielles qui impliquent une diversité de conceptions de la production urbaine et de modes de rapport à l’espace. Als symbolisch geval van de herstructurering van ambachtelijke activiteiten is de microbrouwerij aan een opmerkelijke heropleving bezig in Brussel. Dit artikel brengt verslag uit over deze terugkeer van productieactiviteiten in de stad door een antwoord te geven op de volgende drieledige vraag: door wie, hoe en waar wordt bier gebrouwen in Brussel? Eerst bepalen we de dynamieken die meespelen bij de vestiging van de activiteit in de stedelijke ruimte en het economische hinterland van het Gewest, zowel vroeger als nu. Op basis van de analyse van interviews met een vijftiental brouwers brengen we vervolgens verslag uit over de heterogeniteit van de Brusselse microbrouwerijwereld. In dat kader identificeren we meerdere ondernemingslogica’s die gepaard gaan met een verscheidenheid qua opvattingen van de stedelijke productie en qua manieren van samenhang met de ruimte. Microbreweries are an emblematic example of the renewed growth in artisanal activities and are undergoing a significant resurgence in Brussels. Our article discusses the return of these productive activities to the city, answering these questions: by whom, how and where is beer produced in Brussels? First, we identify the dynamics of the location of past and present activities in the urban area and the economic hinterland of the region. Then, based on the analysis of interviews conducted with fifteen or so brewers, we discuss the heterogeneity of the Brussels microbrewery world, through the identification of multiple entrepreneurial approaches which imply a wide range of conceptions of urban production and the relationship to space.

Cas emblématique du redéploiement d’activités artisanales, la microbrasserie fait l’objet d’une résurgence notable à Bruxelles. Notre article vise à rendre compte de ce retour d’activités productives en ville, en répondant aux questions : par qui, comment, et où est produite la bière bruxelloise ? Il s’agit d’abord d’identifier les dynamiques de localisation de l’activité, passée et actuelle, dans l’espace urbain et l’hinterland économique de la région. Puis, à partir de l’analyse d’entretiens menés auprès d’une quinzaine de brasseurs, de rendre compte de l’hétérogénéité constituante du monde bruxellois de la microbrasserie, à travers l’identification de logiques entrepreneuriales plurielles qui impliquent une diversité de conceptions de la production urbaine et de modes de rapport à l’espace. Als symbolisch geval van de herstructurering van ambachtelijke activiteiten is de microbrouwerij aan een opmerkelijke heropleving bezig in Brussel. Dit artikel brengt verslag uit over deze terugkeer van productieactiviteiten in de stad door een antwoord te geven op de volgende drieledige vraag: door wie, hoe en waar wordt bier gebrouwen in Brussel? Eerst bepalen we de dynamieken die meespelen bij de vestiging van de activiteit in de stedelijke ruimte en het economische hinterland van het Gewest, zowel vroeger als nu. Op basis van de analyse van interviews met een vijftiental brouwers brengen we vervolgens verslag uit over de heterogeniteit van de Brusselse microbrouwerijwereld. In dat kader identificeren we meerdere ondernemingslogica’s die gepaard gaan met een verscheidenheid qua opvattingen van de stedelijke productie en qua manieren van samenhang met de ruimte. Microbreweries are an emblematic example of the renewed growth in artisanal activities and are undergoing a significant resurgence in Brussels. Our article discusses the return of these productive activities to the city, answering these questions: by whom, how and where is beer produced in Brussels? First, we identify the dynamics of the location of past and present activities in the urban area and the economic hinterland of the region. Then, based on the analysis of interviews conducted with fifteen or so brewers, we discuss the heterogeneity of the Brussels microbrewery world, through the identification of multiple entrepreneurial approaches which imply a wide range of conceptions of urban production and the relationship to space.

Gezien de toenemende populariteit van het imago van de “productieve stad” zowel in politieke als in academische kringen in Brussel, is men het er steeds meer over eens dat de productieactiviteiten in de stad moeten worden behouden en zelfs opnieuw moeten worden ontwikkeld. Maar terwijl de publieke actoren – via hun beleid inzake productieactiviteiten en ruimtelijke ordening – de ontwikkeling van nieuwe activiteiten stimuleren, gaan die veranderingen soms ten koste van de oude activiteiten. Al deze productieactiviteiten zijn echter niet identiek gelijk wanneer we kijken naar de lokalisatiefactoren maar ook naar de sociale en economische gevolgen. Dit artikel, dat het resultaat is van de samenwerking tussen twee onderzoeksprojecten, sluit bijgevolg aan op een kwalitatieve en vergelijkende empirische benadering om meer inzicht te krijgen in de realiteit waarmee deze verschillende soorten van activiteiten – zowel oude als nieuwe – overeenstemmen, alsook in de uitdagingen die gepaard gaan met het behoud of de ontwikkeling van die activiteiten. Avec le gain en popularité de l’image de la « ville productive », tant dans les milieux politiques qu’académiques bruxellois, la nécessité de maintenir – voire de redévelopper – les activités productives en ville fait de plus en plus consensus. Cependant, si les acteurs publics, au travers de leurs politiques en termes d’activités productives et d’aménagement de l’espace, favorisent le déploiement de nouvelles activités, ces transformations se font parfois au détriment des anciennes. Or toutes ces activités productives ne sont pas identiques, tant en ce qui concerne les facteurs de localisation que du point de vue de leurs répercussions sociales et économiques. Ce travail, issu de la collaboration entre deux projets de recherche, s’inscrit donc dans une démarche empirique comparative et qualitative visant à comprendre les réalités auxquelles correspondent ces différents types d’activités, anciennes et nouvelles, ainsi que les enjeux liés à leur maintien ou à leur développement. With the growing popularity of the image of the “productive city” both in political and academic circles in Brussels, the need to keep – or even redevelop – productive activities in the city is becoming more and more widely accepted. However, while public stakeholders favour the implementation of new activities through their policies regarding productive activities and spatial planning, these transformations sometimes take place to the detriment of existing activities. Yet these productive activities are not identical in terms of location factors and their social and economic impact. This work is the result of collaboration between two research projects, and is part of a comparative and qualitative empirical approach aimed at understanding the realities which these different types of old and new activities correspond to, as well as the issues related to their continued existence or development.

With the growing popularity of the image of the “productive city” both in political and academic circles in Brussels, the need to keep – or even redevelop – productive activities in the city is becoming more and more widely accepted. However, while public stakeholders favour the implementation of new activities through their policies regarding productive activities and spatial planning, these transformations sometimes take place to the detriment of existing activities. Yet these productive activities are not identical in terms of location factors and their social and economic impact. This work is the result of collaboration between two research projects, and is part of a comparative and qualitative empirical approach aimed at understanding the realities which these different types of old and new activities correspond to, as well as the issues related to their continued existence or development. Avec le gain en popularité de l’image de la « ville productive », tant dans les milieux politiques qu’académiques bruxellois, la nécessité de maintenir – voire de redévelopper – les activités productives en ville fait de plus en plus consensus. Cependant, si les acteurs publics, au travers de leurs politiques en termes d’activités productives et d’aménagement de l’espace, favorisent le déploiement de nouvelles activités, ces transformations se font parfois au détriment des anciennes. Or toutes ces activités productives ne sont pas identiques, tant en ce qui concerne les facteurs de localisation que du point de vue de leurs répercussions sociales et économiques. Ce travail, issu de la collaboration entre deux projets de recherche, s’inscrit donc dans une démarche empirique comparative et qualitative visant à comprendre les réalités auxquelles correspondent ces différents types d’activités, anciennes et nouvelles, ainsi que les enjeux liés à leur maintien ou à leur développement. Gezien de toenemende populariteit van het imago van de “productieve stad” zowel in politieke als in academische kringen in Brussel, is men het er steeds meer over eens dat de productieactiviteiten in de stad moeten worden behouden en zelfs opnieuw moeten worden ontwikkeld. Maar terwijl de publieke actoren – via hun beleid inzake productieactiviteiten en ruimtelijke ordening – de ontwikkeling van nieuwe activiteiten stimuleren, gaan die veranderingen soms ten koste van de oude activiteiten. Al deze productieactiviteiten zijn echter niet identiek gelijk wanneer we kijken naar de lokalisatiefactoren maar ook naar de sociale en economische gevolgen. Dit artikel, dat het resultaat is van de samenwerking tussen twee onderzoeksprojecten, sluit bijgevolg aan op een kwalitatieve en vergelijkende empirische benadering om meer inzicht te krijgen in de realiteit waarmee deze verschillende soorten van activiteiten – zowel oude als nieuwe – overeenstemmen, alsook in de uitdagingen die gepaard gaan met het behoud of de ontwikkeling van die activiteiten.

Avec le gain en popularité de l’image de la « ville productive », tant dans les milieux politiques qu’académiques bruxellois, la nécessité de maintenir – voire de redévelopper – les activités productives en ville fait de plus en plus consensus. Cependant, si les acteurs publics, au travers de leurs politiques en termes d’activités productives et d’aménagement de l’espace, favorisent le déploiement de nouvelles activités, ces transformations se font parfois au détriment des anciennes. Or toutes ces activités productives ne sont pas identiques, tant en ce qui concerne les facteurs de localisation que du point de vue de leurs répercussions sociales et économiques. Ce travail, issu de la collaboration entre deux projets de recherche, s’inscrit donc dans une démarche empirique comparative et qualitative visant à comprendre les réalités auxquelles correspondent ces différents types d’activités, anciennes et nouvelles, ainsi que les enjeux liés à leur maintien ou à leur développement. Gezien de toenemende populariteit van het imago van de “productieve stad” zowel in politieke als in academische kringen in Brussel, is men het er steeds meer over eens dat de productieactiviteiten in de stad moeten worden behouden en zelfs opnieuw moeten worden ontwikkeld. Maar terwijl de publieke actoren – via hun beleid inzake productieactiviteiten en ruimtelijke ordening – de ontwikkeling van nieuwe activiteiten stimuleren, gaan die veranderingen soms ten koste van de oude activiteiten. Al deze productieactiviteiten zijn echter niet identiek gelijk wanneer we kijken naar de lokalisatiefactoren maar ook naar de sociale en economische gevolgen. Dit artikel, dat het resultaat is van de samenwerking tussen twee onderzoeksprojecten, sluit bijgevolg aan op een kwalitatieve en vergelijkende empirische benadering om meer inzicht te krijgen in de realiteit waarmee deze verschillende soorten van activiteiten – zowel oude als nieuwe – overeenstemmen, alsook in de uitdagingen die gepaard gaan met het behoud of de ontwikkeling van die activiteiten. With the growing popularity of the image of the “productive city” both in political and academic circles in Brussels, the need to keep – or even redevelop – productive activities in the city is becoming more and more widely accepted. However, while public stakeholders favour the implementation of new activities through their policies regarding productive activities and spatial planning, these transformations sometimes take place to the detriment of existing activities. Yet these productive activities are not identical in terms of location factors and their social and economic impact. This work is the result of collaboration between two research projects, and is part of a comparative and qualitative empirical approach aimed at understanding the realities which these different types of old and new activities correspond to, as well as the issues related to their continued existence or development.

À partir d’une analyse des dynamiques des services avancés dans l’économie bruxelloise, comptant pour plus d’un tiers de la valeur ajoutée totale de la RBC, cet article s’interroge sur l’impératif d’attractivité internationale qui accompagne le développement de ces services. Trois réflexions sont développées dans ce cadre. D’abord, partant du constat du caractère très international de l’économie bruxelloise, on propose de s’interroger sur la nécessité et la possibilité de renforcer l’économie internationale liée aux services avancés. Ensuite, une réflexion est menée sur les concurrences entre le centre et les périphéries dans les services avancés. Enfin, une analyse critique de l’impact social de cette économie est proposée, soulignant notamment le caractère peu créateur d’emplois de ces activités. Op basis van een analyse van de dynamieken van de geavanceerde diensten in de Brusselse economie, goed voor meer dan een derde van de totale toegevoegde waarde van het Brussels Gewest, onderzoekt dit artikel de noodzaak van internationale aantrekkelijkheid die gepaard gaat met de ontwikkeling van deze diensten. In dat kader belichten de auteurs drie punten van overweging. Eerst en vooral staan ze, gezien het zeer internationale karakter van de Brusselse economie, stil bij de noodzaak en de mogelijkheid om de internationale economie die gekoppeld is aan de geavanceerde diensten te versterken. Vervolgens gaan ze dieper in op de concurrentie tussen het centrum en de rand in de sector van de geavanceerde diensten. Tot slot reiken ze een kritische analyse van de sociale impact van deze economie aan, waarbij ze vooral benadrukken dat deze activiteiten weinig arbeidsplaatsen creëren. Based on an analysis of the dynamics of advanced services in the Brussels economy, which account for more than a third of the total added value in BCR (Brussels-Capital Region), this article looks at the necessity for international attractiveness which accompanies the development of these services. Three reflections are developed in this framework. Firstly, given the international nature of the Brussels economy, the need as well as the possibility to strengthen the international economy linked to advanced services are examined. Next, the competition between the centre and the outskirts in the area of advanced services is examined. Finally, a critical analysis of the social impact of this economy is carried out, highlighting in particular the fact that these activities create few jobs.

Based on an analysis of the dynamics of advanced services in the Brussels economy, which account for more than a third of the total added value in BCR (Brussels-Capital Region), this article looks at the necessity for international attractiveness which accompanies the development of these services. Three reflections are developed in this framework. Firstly, given the international nature of the Brussels economy, the need as well as the possibility to strengthen the international economy linked to advanced services are examined. Next, the competition between the centre and the outskirts in the area of advanced services is examined. Finally, a critical analysis of the social impact of this economy is carried out, highlighting in particular the fact that these activities create few jobs. À partir d’une analyse des dynamiques des services avancés dans l’économie bruxelloise, comptant pour plus d’un tiers de la valeur ajoutée totale de la RBC, cet article s’interroge sur l’impératif d’attractivité internationale qui accompagne le développement de ces services. Trois réflexions sont développées dans ce cadre. D’abord, partant du constat du caractère très international de l’économie bruxelloise, on propose de s’interroger sur la nécessité et la possibilité de renforcer l’économie internationale liée aux services avancés. Ensuite, une réflexion est menée sur les concurrences entre le centre et les périphéries dans les services avancés. Enfin, une analyse critique de l’impact social de cette économie est proposée, soulignant notamment le caractère peu créateur d’emplois de ces activités. Op basis van een analyse van de dynamieken van de geavanceerde diensten in de Brusselse economie, goed voor meer dan een derde van de totale toegevoegde waarde van het Brussels Gewest, onderzoekt dit artikel de noodzaak van internationale aantrekkelijkheid die gepaard gaat met de ontwikkeling van deze diensten. In dat kader belichten de auteurs drie punten van overweging. Eerst en vooral staan ze, gezien het zeer internationale karakter van de Brusselse economie, stil bij de noodzaak en de mogelijkheid om de internationale economie die gekoppeld is aan de geavanceerde diensten te versterken. Vervolgens gaan ze dieper in op de concurrentie tussen het centrum en de rand in de sector van de geavanceerde diensten. Tot slot reiken ze een kritische analyse van de sociale impact van deze economie aan, waarbij ze vooral benadrukken dat deze activiteiten weinig arbeidsplaatsen creëren.

De nieuwe voetgangerszone is een van de grootste stadsprojecten die de afgelopen decennia ontworpen zijn voor het Brusselse stadscentrum. In 2015 werd de Anspachlaan, een transitweg, verboden voor autoverkeer. Intussen is de vernieuwing van de openbare ruimte en van de belangrijkste metrostations bijna voltooid. De uitvoering en de uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland en het onderzoek van het BSI-BCO tonen dat het project een grote impact zal hebben op verschillende vlakken, waaronder de kwaliteit van de openbare ruimte, huisvesting en voorzieningen, lokale economie en werkgelegenheid, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, sociale en culturele activiteiten, enz. Deze synthesenota actualiseert de eerder gepubliceerde nota (nr. 115). Het eerste deel schetst de algemene context van het project, dat niet gespaard werd door verschillende externe crisissen (lockdown na de aanslagen in Parijs, de aanslagen in Brussel, de tunnelcrisis en de coronacrisis uiteraard). Het tweede deel gaat dieper in op de uitdagingen waarmee het project nog altijd geconfronteerd wordt. In het besluit reikt de nota enkele concrete pistes aan voor de verbetering van de kwaliteit en het beheer van het project. Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. C’est en 2015 que la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro sont aujourd’hui en voie d’achèvement. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger, ainsi que les données réunies par le BSI-BCO, montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. La présente note de synthèse met à jour un travail publié précédemment (n° 115). La partie 1 expose le contexte général de ce projet qui n’a pas été épargné par plusieurs crises externes (lockdown suite aux attentats de Paris, attentats de Bruxelles, crise des tunnels et, bien entendu, crise du covid). La partie 2 développe les défis qui subsistent. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. The new pedestrian area has been one of the main urban projects designed for the centre of Brussels in recent decades. In 2015, the transit route in the city centre - Boulevard Anspach - was closed to traffic. The redevelopment of public space and the renovation of the main metro stations are now nearing completion. The finalisation of this urban project and the challenges it has faced are, by definition, complex. Experiences elsewhere in the country and abroad, as well as the data collected by BSI-BCO, show that it will have a significant impact at different levels: quality of public space, housing and facilities, local economy and employment, mobility, accessibility and logistics, social and cultural activities, etc. This synopsis is an update of a previously published work (no. 115). Part 1 sets out the general context of this project which has not been spared by several external crises (lockdown following the attacks in Paris, attacks in Brussels, the tunnel crisis and, of course, the covid crisis). Part 2 develops the challenges which remain. In conclusion, this synopsis proposes some concrete ways to improve the quality and management of the project.

Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. C’est en 2015 que la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro sont aujourd’hui en voie d’achèvement. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger, ainsi que les données réunies par le BSI-BCO, montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. La présente note de synthèse met à jour un travail publié précédemment (n°115). La partie 1 expose le contexte général de ce projet qui n’a pas été épargné par plusieurs crises externes (lockdown suite aux attentats de Paris, attentats de Bruxelles, crise des tunnels et, bien entendu, crise du covid). La partie 2 développe les défis qui subsistent. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. De nieuwe voetgangerszone is een van de grootste stadsprojecten die de afgelopen decennia ontworpen zijn voor het Brusselse stadscentrum. In 2015 werd de Anspachlaan, een transitweg, verboden voor autoverkeer. Intussen zijn de heraanleg van de openbare ruimte en de renovatie van de belangrijkste metrostations bijna klaar. De uitvoering en de uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie ingewikkeld. Uit ervaringen in zowel binnen- als buitenland en de gegevens van het BSI-BCO blijkt dat het project op verschillende vlakken een grote impact zal teweegbrengen: kwaliteit van de openbare ruimte, huisvesting en voorzieningen, lokale economie en werkgelegenheid, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, sociale en culturele activiteiten, enz. Deze synthesenota vormt een update van een eerder gepubliceerde nota (nr. 115). Het eerste deel schetst de algemene context van het project, dat niet gespaard werd door verschillende externe crisissen (lockdown na de aanslagen in Parijs, de aanslagen in Brussel, de tunnelcrisis en de coronacrisis uiteraard). Het tweede deel gaat dieper in op de uitdagingen waarmee het project nog altijd geconfronteerd wordt. In het besluit reikt de nota enkele concrete pistes aan voor de verbetering van de kwaliteit en het beheer van het project. The new pedestrian area has been one of the main urban projects designed for the centre of Brussels in recent decades. In 2015, the transit route in the city centre - Boulevard Anspach - was closed to traffic. The redevelopment of public space and the renovation of the main metro stations are now nearing completion. The finalisation of this urban project and the challenges it has faced are, by definition, complex. Experiences elsewhere in the country and abroad, as well as the data collected by BSI-BCO, show that it will have a significant impact at different levels: quality of public space, housing and facilities, local economy and employment, mobility, accessibility and logistics, social and cultural activities, etc. This synopsis is an update of a previously published work (no. 115). Part 1 sets out the general context of this project which has not been spared by several external crises (lockdown following the attacks in Paris, attacks in Brussels, the tunnel crisis and, of course, the covid crisis). Part 2 develops the challenges which remain. In conclusion, this synopsis proposes some concrete ways to improve the quality and management of the project.

While productive activities are high on the academic and political agenda of the Brussels-Capital Region (BCR), small-scale production space is still rapidly disappearing. Based on a combination of quantitative and qualitative data, this article sketches a historical comparative perspective on the spatial organization of small and medium-sized construction companies in the BCR. It shows that in both 1965 and 2016 construction companies have a scattered distribution pattern over the Region's built-up area, that they follow the Region's built-up expansions and that they have a strong path dependence. The interviewed entrepreneurs, mainly focused on renovation, are locally anchored and work mainly with local customers, employees and suppliers. Although the construction companies' central location and local anchoring offer an important added value to the BCR, their presence is under pressure and, due to their small-scale organization, they often stay invisible to the authorities. In order to continue to guarantee small-scale economic activities such as the construction sector in the city, this article argues for a spatial policy that provides affordable and centrally located production space. Alors que les activités productives occupent une place importante dans l'agenda académique et politique de la Région de Bruxelles-Capitale (RBC), l'espace de production à petite échelle continue à disparaître à un rythme accéléré. Sur la base d'une combinaison de données quantitatives et qualitatives, cet article esquisse une perspective comparative historique quant à l'organisation spatiale des petites et moyennes entreprises de construction en RBC. Il en ressort qu'en 1965 et 2016, les entreprises de construction ont un schéma de distribution dispersé sur la superficie construite de la Région, qu'elles suivent l'expansion de la construction dans la Région et qu'elles connaissent une forte dépendance au sentier. Les entrepreneurs interrogés, axés principalement sur la rénovation, sont ancrés localement et travaillent principalement avec des clients, des employés et des fournisseurs locaux. Bien que la situation centrale et l'ancrage local des entreprises de construction aient une importante valeur ajoutée pour la RBC, leur présence est sous pression et, en raison de leur organisation à petite échelle, elles sont souvent invisibles aux yeux des autorités. Afin de continuer à garantir des activités économiques à petite échelle telles que celles du secteur de la construction dans la ville, cet article plaide pour une politique spatiale offrant un espace de production abordable et situé au centre. Terwijl productieve activiteiten hoog op de academische en politieke agenda staan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG), verdwijnt kleinschalige productieruimte nog steeds aan een snel tempo. Aan de hand van een combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve data schetst dit artikel een historisch vergelijkend perspectief op de ruimtelijke organisatie van kleine en middelgrote bouwbedrijven in het BHG. Hieruit blijkt dat bouwbedrijven zowel in 1965 als in 2016 een verspreid distributiepatroon hebben over de bebouwde oppervlakte van het gewest, dat ze de bebouwde uitbreidingen van het gewest volgen en dat ze een sterke padafhankelijkheid kennen. De geïnterviewde ondernemers, vooral werkzaam in renovatie, zijn lokaal verankerd en werken voornamelijk met lokale klanten, werknemers en leveranciers. Hoewel de centrale ligging en lokale verankering van bouwbedrijven een belangrijke meerwaarde heeft voor het BHG staat hun aanwezigheid onder druk en zijn ze door hun kleinschalige organisatie vaak onzichtbaar voor overheden. Om kleinschalige bedrijvigheid zoals de bouwsector in de stad te blijven garanderen, pleit dit artikel voor een ruimtelijk beleid dat voorziet in betaalbare en centraal gelegen productieruimte.

While productive activities are high on the academic and political agenda of the Brussels-Capital Region (BCR), small-scale production space is still rapidly disappearing. Based on a combination of quantitative and qualitative data, this article sketches a historical comparative perspective on the spatial organization of small and medium-sized construction companies in the BCR. It shows that in both 1965 and 2016 construction companies have a scattered distribution pattern over the Region's built-up area, that they follow the Region's built-up expansions and that they have a strong path dependence. The interviewed entrepreneurs, mainly focused on renovation, are locally anchored and work mainly with local customers, employees and suppliers. Although the construction companies' central location and local anchoring offer an important added value to the BCR, their presence is under pressure and, due to their small-scale organization, they often stay invisible to the authorities. In order to continue to guaranteesmall-scale economic activities such as the construction sector in the city, this article argues for a spatial policy that provides affordable and centrally located production space., Terwijl productieve activiteiten hoog op de academische en politieke agenda staan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG), verdwijnt kleinschalige productieruimte nog steeds aan een snel tempo. Aan de hand van een combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve data schetst dit artikel een historisch vergelijkend perspectief op de ruimtelijke organisatie van kleine en middelgrote bouwbedrijven in het BHG. Hieruit blijkt dat bouwbedrijven zowel in 1965 als in 2016 een verspreid distributiepatroon hebben over de bebouwde oppervlakte van het gewest, dat ze de bebouwde uitbreidingen van het gewest volgen en dat ze een sterke padafhankelijkheid kennen. De geïnterviewde ondernemers, vooral werkzaam in renovatie, zijn lokaal verankerd en werken voornamelijk met lokale klanten, werknemers en leveranciers. Hoewel de centrale ligging en lokale verankering van bouwbedrijven een belangrijke meerwaarde heeft voor het BHG staat hun aanwezigheid onder druk en zijn ze door hun kleinschalige organisatie vaak onzichtbaar voor overheden. Om kleinschalige bedrijvigheid zoals de bouwsector in de stad te blijven garanderen, pleit dit artikel voor een ruimtelijk beleid dat voorziet in betaalbare en centraal gelegen productieruimte.

Alors que les activités productives occupent une place importante dans l'agenda académique et politique de la Région de Bruxelles-Capitale (RBC), l'espace de production à petite échelle continue à disparaître à un rythme accéléré. Sur la base d'une combinaison de données quantitatives et qualitatives, cet article esquisse une perspective comparative historique quant à l'organisation spatiale des petites et moyennes entreprises de construction en RBC. Il en ressort qu'en 1965 et 2016, les entreprises de construction ont un schéma de distribution dispersé sur la superficie construite de la Région, qu'elles suivent l'expansion de la construction dans la Région et qu'elles connaissent une forte dépendance au sentier. Les entrepreneurs interrogés, axés principalement sur la rénovation, sont ancrés localement et travaillent principalement avec des clients, des employés et des fournisseurs locaux. Bien que la situation centrale et l'ancrage local des entreprises de construction aient une importante valeur ajoutée pour la RBC, leur présence est sous pression et, en raison de leur organisation à petite échelle, elles sont souvent invisibles aux yeux des autorités. Afin de continuer à garantir des activités économiques à petite échelle telles que celles du secteur de la construction dans la ville, cet article plaide pour une politique spatiale offrant un espace de production abordable et situé au centre. Terwijl productieve activiteiten hoog op de academische en politieke agenda staan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (BHG), verdwijnt kleinschalige productieruimte nog steeds aan een snel tempo. Aan de hand van een combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve data schetst dit artikel een historisch vergelijkend perspectief op de ruimtelijke organisatie van kleine en middelgrote bouwbedrijven in het BHG. Hieruit blijkt dat bouwbedrijven zowel in 1965 als in 2016 een verspreid distributiepatroon hebben over de bebouwde oppervlakte van het gewest, dat ze de bebouwde uitbreidingen van het gewest volgen en dat ze een sterke padafhankelijkheid kennen. De geïnterviewde ondernemers, vooral werkzaam in renovatie, zijn lokaal verankerd en werken voornamelijk met lokale klanten, werknemers en leveranciers. Hoewel de centrale ligging en lokale verankering van bouwbedrijven een belangrijke meerwaarde heeft voor het BHG staat hun aanwezigheid onder druk en zijn ze door hun kleinschalige organisatie vaak onzichtbaar voor overheden. Om kleinschalige bedrijvigheid zoals de bouwsector in de stad te blijven garanderen, pleit dit artikel voor een ruimtelijk beleid dat voorziet in betaalbare en centraal gelegen productieruimte. While productive activities are high on the academic and political agenda of the Brussels-Capital Region (BCR), small-scale production space is still rapidly disappearing. Based on a combination of quantitative and qualitative data, this article sketches a historical comparative perspective on the spatial organization of small and medium-sized construction companies in the BCR. It shows that in both 1965 and 2016 construction companies have a scattered distribution pattern over the Region's built-up area, that they follow the Region's built-up expansions and that they have a strong path dependence. The interviewed entrepreneurs, mainly focused on renovation, are locally anchored and work mainly with local customers, employees and suppliers. Although the construction companies' central location and local anchoring offer an important added value to the BCR, their presence is under pressure and, due to their small-scale organization, they often stay invisible to the authorities. In order to continue to guarantee small-scale economic activities such as the construction sector in the city, this article argues for a spatial policy that provides affordable and centrally located production space.

In 2017 telde het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 20 700 verkooppunten van goederen en diensten, via dewelke de Brusselaars 87 % van hun uitgaven besteden. De detailhandel vertegenwoordigt ongeveer 9 % van de werkgelegenheid in het gewest. Deze synthesenota geeft een overzicht van de kennis over de handel in Brussel, een essentiële economische sector die echter moeilijk te vatten is wegens de diversiteit. Bovendien wordt deze sector geconfronteerd met ingrijpende veranderingen in de consumptie, de stadsomgeving en de interne organisatie van het beroep. Na een toelichting van het analysekader, waarbij de handel wordt gedefinieerd aan de hand van de functies, vormen en spelers, komen de auteurs tot een aantal bevindingen die verband houden met belangrijke dynamieken in de sector (verandering van aanbod en vraag, ontwikkeling van de overheidsregulering...). Het derde deel van de nota biedt een antwoord hierop door te bepalen met welke grote uitdagingen de sector, met de steun van de overheid, rekening zal moeten houden om handel en stad weer met elkaar te kunnen verzoenen. La Région de Bruxelles-Capitale comptait en 2017 20 700 points de vente de biens et de services, par lesquels transitent 87 % des dépenses effectuées par les Bruxellois. Ce commerce de détail offre environ 9 % de l’emploi régional. Cette note de synthèse fait le point des connaissances sur la distribution à Bruxelles, un secteur économique indispensable, mais complexe à appréhender du fait de sa diversité et traversé par de profondes évolutions de la consommation, de l’environnement urbain et de l’organisation interne du métier. Après avoir esquissé le cadre de l’analyse en définissant le commerce au travers de ses fonctions, de ses formes et de ses acteurs, les auteurs dressent plusieurs constats associés à des dynamiques majeures du secteur (transformation de l’offre, de la demande et évolution de la régulation publique, notamment). La troisième partie de la note répond à ces constats par l’identification d’enjeux clairs dont la prise en compte par le secteur, soutenu par les autorités publiques, pourrait réconcilier le commerce et l’espace urbain. In 2017, the Brussels-Capital Region 20 700 points of sale for goods and services, accounting for 87 % of the expenditure made by the inhabitants of Brussels. This retail trade provides about 9 % of regional employment. This synopsis reviews what is known about distribution in Brussels, an indispensable economic sector whose complexity makes it difficult to understand due to its diversity, and which is subject to profound changes in consumption, the urban environment and the internal organisation of the profession. After outlining the framework of the analysis by defining trade through its functions, forms and stakeholders, the authors draw up several observations associated with major dynamics in the sector (transformation of supply and demand and changes in public regulation in particular). The third part of the synopsis responds to these observations by identifying clear issues which, if taken into account by the sector and supported by public authorities, could reconcile trade with urban space.

In 2017, the Brussels-Capital Region 20 700 points of sale for goods and services, accounting for 87 % of the expenditure made by the inhabitants of Brussels. This retail trade provides about 9 % of regional employment. This synopsis reviews what is known about distribution in Brussels, an indispensable economic sector whose complexity makes it difficult to understand due to its diversity, and which is subject to profound changes in consumption, the urban environment and the internal organisation of the profession. After outlining the framework of the analysis by defining trade through its functions, forms and stakeholders, the authors draw up several observations associated with major dynamics in the sector (transformation of supply and demand and changes in public regulation in particular). The third part of the synopsis responds to these observations by identifying clear issues which, if taken into account by the sector and supported by public authorities, could reconcile trade with urban space. La Région de Bruxelles-Capitale comptait en 2017 20 700 points de vente de biens et de services, par lesquels transitent 87 % des dépenses effectuées par les Bruxellois. Ce commerce de détail offre environ 9 % de l’emploi régional. Cette note de synthèse fait le point des connaissances sur la distribution à Bruxelles, un secteur économique indispensable, mais complexe à appréhender du fait de sa diversité et traversé par de profondes évolutions de la consommation, de l’environnement urbain et de l’organisation interne du métier. Après avoir esquissé le cadre de l’analyse en définissant le commerce au travers de ses fonctions, de ses formes et de ses acteurs, les auteurs dressent plusieurs constats associés à des dynamiques majeures du secteur (transformation de l’offre, de la demande et évolution de la régulation publique, notamment). La troisième partie de la note répond à ces constats par l’identification d’enjeux clairs dont la prise en compte par le secteur, soutenu par les autorités publiques, pourrait réconcilier le commerce et l’espace urbain. In 2017 telde het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 20 700 verkooppunten van goederen en diensten, via dewelke de Brusselaars 87 % van hun uitgaven besteden. De detailhandel vertegenwoordigt ongeveer 9 % van de werkgelegenheid in het gewest. Deze synthesenota geeft een overzicht van de kennis over de handel in Brussel, een essentiële economische sector die echter moeilijk te vatten is wegens de diversiteit. Bovendien wordt deze sector geconfronteerd met ingrijpende veranderingen in de consumptie, de stadsomgeving en de interne organisatie van het beroep. Na een toelichting van het analysekader, waarbij de handel wordt gedefinieerd aan de hand van de functies, vormen en spelers, komen de auteurs tot een aantal bevindingen die verband houden met belangrijke dynamieken in de sector (verandering van aanbod en vraag, ontwikkeling van de overheidsregulering...). Het derde deel van de nota biedt een antwoord hierop door te bepalen met welke grote uitdagingen de sector, met de steun van de overheid, rekening zal moeten houden om handel en stad weer met elkaar te kunnen verzoenen.

Op basis van een analyse van de dynamieken van de geavanceerde diensten in de Brusselse economie, goed voor meer dan een derde van de totale toegevoegde waarde van het Brussels Gewest, onderzoekt dit artikel de noodzaak van internationale aantrekkelijkheid die gepaard gaat met de ontwikkeling van deze diensten. In dat kader belichten de auteurs drie punten van overweging. Eerst en vooral staan ze, gezien het zeer internationale karakter van de Brusselse economie, stil bij de noodzaak en de mogelijkheid om de internationale economie die gekoppeld is aan de geavanceerde diensten te versterken. Vervolgens gaan ze dieper in op de concurrentie tussen het centrum en de rand in de sector van de geavanceerde diensten. Tot slot reiken ze een kritische analyse van de sociale impact van deze economie aan, waarbij ze vooral benadrukken dat deze activiteiten weinig arbeidsplaatsen creëren. À partir d’une analyse des dynamiques des services avancés dans l’économie bruxelloise, comptant pour plus d’un tiers de la valeur ajoutée totale de la RBC, cet article s’interroge sur l’impératif d’attractivité internationale qui accompagne le développement de ces services. Trois réflexions sont développées dans ce cadre. D’abord, partant du constat du caractère très international de l’économie bruxelloise, on propose de s’interroger sur la nécessité et la possibilité de renforcer l’économie internationale liée aux services avancés. Ensuite, une réflexion est menée sur les concurrences entre le centre et les périphéries dans les services avancés. Enfin, une analyse critique de l’impact social de cette économie est proposée, soulignant notamment le caractère peu créateur d’emplois de ces activités. Based on an analysis of the dynamics of advanced services in the Brussels economy, which account for more than a third of the total added value in BCR (Brussels-Capital Region), this article looks at the necessity for international attractiveness which accompanies the development of these services. Three reflections are developed in this framework. Firstly, given the international nature of the Brussels economy, the need as well as the possibility to strengthen the international economy linked to advanced services are examined. Next, the competition between the centre and the outskirts in the area of advanced services is examined. Finally, a critical analysis of the social impact of this economy is carried out, highlighting in particular the fact that these activities create few jobs.

New technology-based firms are sometimes faced with financing difficulties and are able to count on various schemes and public aid to help them in their start-up phase. In this article, through case studies, we examine the ways in which entrepreneurs in Brussels have obtained financing and, in particular, their use of public schemes. We end with the description of an efficient system in which, nevertheless, the numerous grants are sometimes diverted from their objective. Based on these results and a focus group with stakeholders in the field, we discuss recommendations by insisting on the importance of a revision of grants in order to limit deadweight effects, a refinancing of investment structures and public loans, and better general coordination of these schemes., SCOPUS: re.j, info:eu-repo/semantics/published

Het is voor jonge technologiebedrijven soms moeilijk om aan financiering te geraken. Nochtans komen ze in aanmerking voor diverse instrumenten en steunmaatregelen van de overheid die hen in de eerste fasen kunnen helpen. In dit artikel onderzoeken we aan de hand van casestudy’s hoe Brusselse ondernemers zich gefinancierd hebben en vooral, hoe zij van de overheidsinstrumenten gebruikmaken. Uiteindelijk schetsen we het beeld van een efficiënt systeem waarbij de, bijzonder aanwezige, subsidies soms echter hun doel missen. Op basis van die resultaten en van een focusgroep met actoren op het terrein formuleren we enkele aanbevelingen, waarbij we de nadruk leggen op het belang van een hervorming van de subsidies (om buitenkanseffecten te vermijden), een herfinanciering van de investeringsstructuren en overheidsleningen, en tot slot een betere algemene coördinatie van deze instrumenten. Les jeunes entreprises technologiques connaissent un financement parfois difficile et peuvent compter sur des dispositifs et aides publiques pour les aider aux premiers stades. Dans cet article, nous examinons à l’aide d’études de cas comment les entrepreneurs bruxellois se sont financés et, en particulier, l’usage qu’ils font des dispositifs publics. Au final, nous dressons le portrait d’un système efficace mais où les subsides, très présents, sont parfois déviés de leur objectif. Sur base de ces résultats et d’un focus group avec des acteurs de terrain, nous adressons des recommandations en insistant sur l’importance d’une refonte des subsides pour limiter les effets d’aubaine, d’un refinancement des structures d’investissement et de prêts publics et d’une meilleure coordination générale de ces dispositifs. New technology-based firms are sometimes faced with financing difficulties and are able to count on various schemes and public aid to help them in their start-up phase. In this article, through case studies, we examine the ways in which entrepreneurs in Brussels have obtained financing and, in particular, their use of public schemes. We end with the description of an efficient system in which, nevertheless, the numerous grants are sometimes diverted from their objective. Based on these results and a focus group with stakeholders in the field, we discuss recommendations by insisting on the importance of a revision of grants in order to limit deadweight effects, a refinancing of investment structures and public loans, and better general coordination of these schemes.

New technology-based firms are sometimes faced with financing difficulties and are able to count on various schemes and public aid to help them in their start-up phase. In this article, through case studies, we examine the ways in which entrepreneurs in Brussels have obtained financing and, in particular, their use of public schemes. We end with the description of an efficient system in which, nevertheless, the numerous grants are sometimes diverted from their objective. Based on these results and a focus group with stakeholders in the field, we discuss recommendations by insisting on the importance of a revision of grants in order to limit deadweight effects, a refinancing of investment structures and public loans, and better general coordination of these schemes. Les jeunes entreprises technologiques connaissent un financement parfois difficile et peuvent compter sur des dispositifs et aides publiques pour les aider aux premiers stades. Dans cet article, nous examinons à l’aide d’études de cas comment les entrepreneurs bruxellois se sont financés et, en particulier, l’usage qu’ils font des dispositifs publics. Au final, nous dressons le portrait d’un système efficace mais où les subsides, très présents, sont parfois déviés de leur objectif. Sur base de ces résultats et d’un focus group avec des acteurs de terrain, nous adressons des recommandations en insistant sur l’importance d’une refonte des subsides pour limiter les effets d’aubaine, d’un refinancement des structures d’investissement et de prêts publics et d’une meilleure coordination générale de ces dispositifs. Het is voor jonge technologiebedrijven soms moeilijk om aan financiering te geraken. Nochtans komen ze in aanmerking voor diverse instrumenten en steunmaatregelen van de overheid die hen in de eerste fasen kunnen helpen. In dit artikel onderzoeken we aan de hand van casestudy’s hoe Brusselse ondernemers zich gefinancierd hebben en vooral, hoe zij van de overheidsinstrumenten gebruikmaken. Uiteindelijk schetsen we het beeld van een efficiënt systeem waarbij de, bijzonder aanwezige, subsidies soms echter hun doel missen. Op basis van die resultaten en van een focusgroep met actoren op het terrein formuleren we enkele aanbevelingen, waarbij we de nadruk leggen op het belang van een hervorming van de subsidies (om buitenkanseffecten te vermijden), een herfinanciering van de investeringsstructuren en overheidsleningen, en tot slot een betere algemene coördinatie van deze instrumenten.

La présente note de synthèse examine les caractéristiques de l’industrie des médias à Bruxelles du point de vue des clusters de médias et en évalue les implications pour la principale action stratégique de la Région de Bruxelles-Capitale à l’égard de cette industrie, à savoir, le projet décennal mediapark.brussels pour le développement urbanistique et immobilier du quartier Reyers, autour du site actuel des organismes publics de radiotélévision que sont la VRT et la RTBF. Les résultats de nos recherches mettent en lumière plusieurs configurations de clusters au sein de l’industrie des médias à Bruxelles, soulignent la diversité du personnel de ce secteur et donnent un aperçu de différents modèles de communautés de travailleurs et de leurs activités. Les orientations politiques qui président actuellement à la mise en place de mediapark.brussels sont exposées. Les connaissances acquises permettent d’évaluer les stratégies envisageables pour ce projet, compte tenu du fait qu’en Belgique, les médias relèvent de la compétence des Communautés, et non pas du gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale. Nous évoquons les tensions qui se manifestent dans le cadre de la mise en place de mediapark.brussels, opposant développement urbanistique et développement culturel, perspective locale et perspective internationale, cluster de médias couvrant un large éventail d’activités et cluster de médias spécialisé. In deze synthesenota analyseren we vanuit een mediaclusterperspectief de kenmerken van de Brusselse mediasector en evalueren we de implicaties voor de grote beleidsinterventie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in deze sector: mediapark.brussels. Dit stadsontwikkelingsproject ter hoogte van de Reyerslaan, vlak bij de huidige site van de openbare televisiezenders VRT en RTBF, zal tien jaar in beslag nemen. De resultaten van ons onderzoek werpen een licht op verschillende clusterconfiguraties in de Brusselse mediasector, belichten de diversiteit van de medewerkers en bieden een overzicht van de verschillende modellen en activiteiten van werknemersgemeenschappen. Tevens wordt het huidige beleidskader voor het project mediapark.brussels geschetst. De verkregen inzichten worden aangewend om de mogelijke strategieën voor het project te beoordelen, rekening houdend met het feit dat media in België een bevoegdheid van de gemeenschappen is en niet van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering. We bespreken hierbij de spanningen die tot uiting komen bij de ontwikkeling van mediapark.brussels: tussen stadsontwikkeling en culturele ontwikkeling, tussen het lokale en het internationale perspectief, en tussen breed opgevatte en gespecialiseerde mediaclusters. This synopsis analyses from a media cluster perspective the characteristics of the media industry in Brussels and assesses the implications for the major policy intervention of the Brussels Capital Region in this industry: the mediapark.brussels, a 10-year urban and property development project at Reyers around the existing site of the public broadcasting companies VRT and RTBF. Our research results shed light on several clustering configurations in the Brussels media industry, highlight the diversity of the media workforce, and offer an overview of different models and activities of worker communities. The current policy framework for the mediapark.brussels project is outlined. The insights gained are used to assess the possible strategies for the project, considering that in Belgium, the media are a competence of the Communities and not of the Government of the Brussels Capital Region. We discuss the tension that manifests itself in the development of mediapark.brussels: tension between an urban and a cultural development, tension between local and international perspective, and tension between a wide-spectrum and a specialised media cluster.

Sinds 2001 hebben de gemeenten Rotterdam en Schiedam een samenwerkingsverband opgericht met als doel het bedrijventerrein te revitaliseren. Daarbij moet niet alleen de bestrijding van illegale activiteiten en andere vormen van criminaliteit centraal staan, maar juist ook de versterking en verwezenlijking van het economisch potentieel van het gebied. Onderzoeksposter Subjectieve Bedrijfsterreinmonitor Spaanse Polder. Gepresenteerd op de Dag van Praktijkgericht Onderzoek 2018 van Hogeschool Rotterdam.

Antwerp in the 13th Century. Steady Development of a City. Long before the textile industry started to flourish and a network of cities covered the duchy of Brabant, Antwerp was already a place of trade and a maritime centre. The “ Scheldestad” owes its first rise to its particular role of pivotal point between the Rhine region and England. Wool and wine were the main products transported and marketed there since the beginning of the eleventh century. In the thirteenth century, the heart of the present study, regional trade has developed in parallel with the mainstream, linking Antwerp with cities of Brabant, Flanders and Maasland. Historical sources about its international role for the years 1200 and 1300 are scarce. The industrial activities of the “ Sinjorenstad” are still limited, especially in comparison with Brussels and Leuven. Various indices also cover a maritime activity. Antwerp was the third largest city of the duchy, in order of importance, but Malines takes the lead from the economic point of view thanks to its ambiguous political status. It is possible that Antwerp suffered from the relative economic weakness of its hinterland., Anvers au XIIIe siècle. La naissance progressive d’une ville. Bien avant que ne s’épanouisse l’industrie textile et qu’un réseau de villes ne s’implante dans le duché de Brabant, Anvers était déjà un lieu d’échanges commerciaux et un centre maritime. C’est précisément à ce rôle de point charnière entre la région du Rhin et l’Angleterre que la «ville de l’Escaut » doit son premier essor. Les principaux produits transportés et commercialisés en ces lieux étaient la laine et le vin, et ce depuis le début du XIe siècle. Au XIIIe siècle, qui constitue le coeur de notre étude, s’est développé, en parallèle au courant principal, un commerce régional qui met la ville en relation avec les villes brabançonnes, la Flandre et le pays mosan. En ce qui concerne les années 1200 et 1300, les sources historiques ne contiennent que peu d’informations concernant le rôle d’Anvers sur le plan international. Les activités industrielles de la Sinjorenstad demeurent réduites, en particulier en comparaison avec Bruxelles et Louvain. Divers indices portent également sur une activité maritime. Anvers était la troisième ville du duché, par ordre d’importance, mais, au sein de ce même duché, c’est Malines qui s’impose du point de vue économique, grâce à son statut politique ambigu. Il est possible qu’Anvers ait pâti de la relative faiblesse économique de son environnement rural., Reeds voordat de Brabantse textielindustrie bloeide en het stedelijk netwerk van het hertogdom zich ontwikkelde, was Antwerpen een handelsplaats en een maritiem centrum. Het was zijn rol als verbindingspunt tussen het Rijnland en Engeland die de Scheldestad zijn eerste bloei bezorgde. Wijn en wol waren de belangrijkste goederen die verhandeld en vervoerd werden, dit vanaf het begin van de elfde eeuw. In de dertiende eeuw, de periode waar wij ons in deze bijdrage vooral op richten, ontwikkelde zich, naast deze oude as, een regionale handel waarbij Antwerpen contacten onderhield met de Brabantse steden, Vlaanderen en het Maasland. Verwijzingen in de bronnen naar een internationale rol zijn voor de jaren tussen 1200 en 1300 eerder schaars. De industriële activiteiten in de Sinjorenstad blijven, zeker in vergelijking met Brussel en Leuven, bescheiden. Verscheidene indices wijzen ook op maritieme activiteiten. De Scheldestad was de derde stad van het hertogdom, maar binnen de Brabantse ruimte was Mechelen, met zijn dubbelzinnig politiek statuut economisch sterker dan Antwerpen. Mogelijk werd Antwerpen afgeremd door de relatieve armoede van het omringende platteland., Van Gerven Jan. Antwerpen in de XIIIe eeuw. De bescheiden opkomst van een stad. In: Revue belge de philologie et d'histoire, tome 94, fasc. 2, 2016. Histoire Médiévale, Moderne et Contemporaine – Middleleeuwse, Moderne en Hedendaagse Geschiedenis. pp. 209-254.

This synopsis analyses from a media cluster perspective the characteristics of the media industry in Brussels and assesses the implications for the major policy intervention of the Brussels Capital Region in this industry: the mediapark.brussels, a 10-year urban and property development project at Reyers around the existing site of the public broadcasting companies VRT and RTBF. Our research results shed light on several clustering configurations in the Brussels media industry, highlight the diversity of the media workforce, and offer an overview of different models and activities of worker communities. The current policy framework for the mediapark.brussels project is outlined. The insights gained are used to assess the possible strategies for the project, considering that in Belgium, the media are a competence of the Communities and not of the Government of the Brussels Capital Region. We discuss the tension that manifests itself in the development of mediapark.brussels: tension between an urban and a cultural development, tension between local and international perspective, and tension between a wide-spectrum and a specialised media cluster. La présente note de synthèse examine les caractéristiques de l’industrie des médias à Bruxelles du point de vue des clusters de médias et en évalue les implications pour la principale action stratégique de la Région de Bruxelles-Capitale à l’égard de cette industrie, à savoir, le projet décennal mediapark.brussels pour le développement urbanistique et immobilier du quartier Reyers, autour du site actuel des organismes publics de radiotélévision que sont la VRT et la RTBF. Les résultats de nos recherches mettent en lumière plusieurs configurations de clusters au sein de l’industrie des médias à Bruxelles, soulignent la diversité du personnel de ce secteur et donnent un aperçu de différents modèles de communautés de travailleurs et de leurs activités. Les orientations politiques qui président actuellement à la mise en place de mediapark.brussels sont exposées. Les connaissances acquises permettent d’évaluer les stratégies envisageables pour ce projet, compte tenu du fait qu’en Belgique, les médias relèvent de la compétence des Communautés, et non pas du gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale. Nous évoquons les tensions qui se manifestent dans le cadre de la mise en place de mediapark.brussels, opposant développement urbanistique et développement culturel, perspective locale et perspective internationale, cluster de médias couvrant un large éventail d’activités et cluster de médias spécialisé. In deze synthesenota analyseren we vanuit een mediaclusterperspectief de kenmerken van de Brusselse mediasector en evalueren we de implicaties voor de grote beleidsinterventie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in deze sector: mediapark.brussels. Dit stadsontwikkelingsproject ter hoogte van de Reyerslaan, vlak bij de huidige site van de openbare televisiezenders VRT en RTBF, zal tien jaar in beslag nemen. De resultaten van ons onderzoek werpen een licht op verschillende clusterconfiguraties in de Brusselse mediasector, belichten de diversiteit van de medewerkers en bieden een overzicht van de verschillende modellen en activiteiten van werknemersgemeenschappen. Tevens wordt het huidige beleidskader voor het project mediapark.brussels geschetst. De verkregen inzichten worden aangewend om de mogelijke strategieën voor het project te beoordelen, rekening houdend met het feit dat media in België een bevoegdheid van de gemeenschappen is en niet van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering. We bespreken hierbij de spanningen die tot uiting komen bij de ontwikkeling van mediapark.brussels: tussen stadsontwikkeling en culturele ontwikkeling, tussen het lokale en het internationale perspectief, en tussen breed opgevatte en gespecialiseerde mediaclusters.

This synopsis analyses from a media cluster perspective the characteristics of the media industry in Brussels and assesses the implications for the major policy intervention of the Brussels Capital Region in this industry: the mediapark.brussels, a 10-year urban and property development project at Reyers around the existing site of the public broadcasting companies VRT and RTBF. Our research results shed light on several clustering configurations in the Brussels media industry, highlight the diversity of the media workforce, and offer an overview of different models and activities of worker communities. The current policy framework for the mediapark.brussels project is outlined. The insights gained are used to assess the possible strategies for the project, considering that in Belgium, the media are a competence of the Communities and not of the Government of the Brussels Capital Region. We discuss the tension that manifests itself in the development of mediapark.brussels: tension between an urban and a cultural development, tension between local and international perspective, and tension between a wide-spectrum and a specialised media cluster., SCOPUS: re.j, info:eu-repo/semantics/published

De nieuwe voetgangerszone is één van de belangrijkste stadsprojecten in het Brusselse stadscentrum van de afgelopen decennia. In 2015 werd de centrale doorgangsweg -Anspachlaan- autovrij gemaakt. De heraanleg van de publieke ruimte en vernieuwing van de belangrijkste metrostations moet nog starten. De realisatie en uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland tonen dat de impact groot zal zijn op verschillende niveau’s: de kwaliteit van de publieke ruimte, huisvesting en voorzieningen, de lokale economie en tewerkstelling, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, de sociale en culturele activiteiten, enz. Recente gegevens en analyses zijn echter vaak gefragmenteerd, onbestaande, of onvoldoende toegankelijk voor alle betrokken actoren. Toch slaagt een kwaliteitsvol stadsproject pas wanneer deze kennis wordt gebundeld en gedeeld, maar ook besluitvorming ondersteunt. Daarom volgt het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) dit project van nabij op. Deze synthesenota bouwt verder op eerder gepubliceerd werk [het Portfolio, Deze synthesenota is deels gebaseerd op het onderzoek dat gepubliceerd werd in het eerste Portfolio van het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO), waarvan we de auteurs oprecht willen bedanken: Mathieu Berger, Kobe Boussauw, Céline Brandeleer, Jean-Michel Decroly, Bas de Geus, Jean-Philippe De Visscher, Thomas Ermans, Jean-Louis Genard, Virginie Jourdain, Imre Keseru, Bram Kin, Kevin Lebrun, Christophe Loir, Cathy Macharis, Mathieu Strale, Pierre Vanderstraeten, Linus Vanhellemont, Sara Verlinde, Benjamin Wayens en Nils Wuytens. Deze synthesenota, waarvoor de auteurs alleen verantwoordelijk zijn, is tot stand gekomen met de steun van de Stad Brussel en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest., Deze synthesenota werd vertaald vanuit het Frans, en is ook beschikbaar in het Engels in hetzelfde tijdschift., info:eu-repo/semantics/published

Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. En 2015, la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été déclarée interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro n’ont pas encore commencé. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. Cependant, les données et analyses récentes sont souvent fragmentées, inexistantes ou insuffisamment disponibles pour tous les acteurs concernés. Pourtant, un projet urbain de qualité ne peut aboutir que lorsque ces informations sont rassemblées et partagées, mais aussi lorsqu’il porte une prise de décision. C’est pourquoi le BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) suit ce projet de près. La présente note de synthèse s’appuie sur un travail publié précédemment [le Portfolio#1]. La partie 1 expose le contexte général du projet et la partie 2 développe l’aspect concret de quatre grands défis, sur la base de nos premières constatations. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. De nieuwe voetgangerszone is één van de belangrijkste stadsprojecten in het Brusselse stadscentrum van de afgelopen decennia. In 2015 werd de centrale doorgangsweg -Anspachlaan- autovrij gemaakt. De heraanleg van de publieke ruimte en vernieuwing van de belangrijkste metrostations moet nog starten. De realisatie en uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland tonen dat de impact groot zal zijn op verschillende niveau’s: de kwaliteit van de publieke ruimte, huisvesting en voorzieningen, de lokale economie en tewerkstelling, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, de sociale en culturele activiteiten, enz. Recente gegevens en analyses zijn echter vaak gefragmenteerd, onbestaande, of onvoldoende toegankelijk voor alle betrokken actoren. Toch slaagt een kwaliteitsvol stadsproject pas wanneer deze kennis wordt gebundeld en gedeeld, maar ook besluitvorming ondersteunt. Daarom volgt het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) dit project van nabij op. Deze synthesenota bouwt verder op eerder gepubliceerd werk [het Portfolio#1]. Deel 1 belicht het project in haar ruimere context en deel 2 concretiseert vier grote uitdagingen op basis van onze eerste vaststellingen. De nota besluit met concrete pistes om de kwaliteit en het beheer van het project te verhogen. The new pedestrian area in the centre of Brussels is one of the most important urban projects of the last decades. In 2015, the central traffic artery, Boulevard Anspach, was pedestrianised. The public space and the biggest metro stations must still be renovated. The implementation of this project and the challenges it faces are inherently complex. Experiences in Belgium and abroad show that the impact on the city centre of Brussels will be significant at different levels: the quality of public space; housing and public services; local economy and employment; mobility, logistics and accessibility; and social and cultural activities. However, recent data and analyses are fragmented, non-existent or inaccessible for all stakeholders involved. Nevertheless, an urban project may only succeed when knowledge and expertise are gathered and shared, and used to support decision-making. Therefore, BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) is monitoring this project closely. Previously published research is further developed in this synopsis [Portfolio#1]. Part 1 discusses the context of the project. Part 2 details the four main challenges based on our first observations. The synopsis concludes with concrete scenarios to improve the overall quality and management of the project.

De nieuwe voetgangerszone is één van de belangrijkste stadsprojecten in het Brusselse stadscentrum van de afgelopen decennia. In 2015 werd de centrale doorgangsweg -Anspachlaan- autovrij gemaakt. De heraanleg van de publieke ruimte en vernieuwing van de belangrijkste metrostations moet nog starten. De realisatie en uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland tonen dat de impact groot zal zijn op verschillende niveau’s: de kwaliteit van de publieke ruimte, huisvesting en voorzieningen, de lokale economie en tewerkstelling, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, de sociale en culturele activiteiten, enz. Recente gegevens en analyses zijn echter vaak gefragmenteerd, onbestaande, of onvoldoende toegankelijk voor alle betrokken actoren. Toch slaagt een kwaliteitsvol stadsproject pas wanneer deze kennis wordt gebundeld en gedeeld, maar ook besluitvorming ondersteunt. Daarom volgt het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) dit project van nabij op. Deze synthesenota bouwt verder op eerder gepubliceerd werk [het Portfolio#1]. Deel 1 belicht het project in haar ruimere context en deel 2 concretiseert vier grote uitdagingen op basis van onze eerste vaststellingen. De nota besluit met concrete pistes om de kwaliteit en het beheer van het project te verhogen. Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. En 2015, la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été déclarée interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro n’ont pas encore commencé. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. Cependant, les données et analyses récentes sont souvent fragmentées, inexistantes ou insuffisamment disponibles pour tous les acteurs concernés. Pourtant, un projet urbain de qualité ne peut aboutir que lorsque ces informations sont rassemblées et partagées, mais aussi lorsqu’il porte une prise de décision. C’est pourquoi le BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) suit ce projet de près. La présente note de synthèse s’appuie sur un travail publié précédemment [le Portfolio#1]. La partie 1 expose le contexte général du projet et la partie 2 développe l’aspect concret de quatre grands défis, sur la base de nos premières constatations. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. The new pedestrian area in the centre of Brussels is one of the most important urban projects of the last decades. In 2015, the central traffic artery, Boulevard Anspach, was pedestrianised. The public space and the biggest metro stations must still be renovated. The implementation of this project and the challenges it faces are inherently complex. Experiences in Belgium and abroad show that the impact on the city centre of Brussels will be significant at different levels: the quality of public space; housing and public services; local economy and employment; mobility, logistics and accessibility; and social and cultural activities. However, recent data and analyses are fragmented, non-existent or inaccessible for all stakeholders involved. Nevertheless, an urban project may only succeed when knowledge and expertise are gathered and shared, and used to support decision-making. Therefore, BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) is monitoring this project closely. Previously published research is further developed in this synopsis [Portfolio#1]. Part 1 discusses the context of the project. Part 2 details the four main challenges based on our first observations. The synopsis concludes with concrete scenarios to improve the overall quality and management of the project.

The new pedestrian area in the centre of Brussels is one of the most important urban projects of the last decades. In 2015, the central traffic artery, Boulevard Anspach, was pedestrianised. The public space and the biggest metro stations must still be renovated. The implementation of this project and the challenges it faces are inherently complex. Experiences in Belgium and abroad show that the impact on the city centre of Brussels will be significant at different levels: the quality of public space; housing and public services; local economy and employment; mobility, logistics and accessibility; and social and cultural activities. However, recent data and analyses are fragmented, non-existent or inaccessible for all stakeholders involved. Nevertheless, an urban project may only succeed when knowledge and expertise are gathered and shared, and used to support decision-making. Therefore, BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) is monitoring this project closely. Previously published research is further developed in this synopsis [Portfolio#1]. Part 1 discusses the context of the project. Part 2 details the four main challenges based on our first observations. The synopsis concludes with concrete scenarios to improve the overall quality and management of the project. Le nouveau piétonnier est l’un des principaux projets urbains conçus pour le centre de Bruxelles au cours des dernières décennies. En 2015, la voie de transit du Centre – le boulevard Anspach – a été déclarée interdite à la circulation automobile. Le réaménagement de l’espace public et la rénovation des principales stations de métro n’ont pas encore commencé. La réalisation et les défis de ce projet urbain sont, par définition, complexes. Des expériences menées dans le pays et à l’étranger montrent qu’il aura un impact important à différents niveaux : qualité de l’espace public, logement et équipements, économie locale et emploi, mobilité, accessibilité et logistique, activités sociales et culturelles, etc. Cependant, les données et analyses récentes sont souvent fragmentées, inexistantes ou insuffisamment disponibles pour tous les acteurs concernés. Pourtant, un projet urbain de qualité ne peut aboutir que lorsque ces informations sont rassemblées et partagées, mais aussi lorsqu’il porte une prise de décision. C’est pourquoi le BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) suit ce projet de près. La présente note de synthèse s’appuie sur un travail publié précédemment [le Portfolio#1]. La partie 1 expose le contexte général du projet et la partie 2 développe l’aspect concret de quatre grands défis, sur la base de nos premières constatations. En conclusion, la note propose quelques pistes concrètes d’amélioration de la qualité et de la gestion du projet. De nieuwe voetgangerszone is één van de belangrijkste stadsprojecten in het Brusselse stadscentrum van de afgelopen decennia. In 2015 werd de centrale doorgangsweg -Anspachlaan- autovrij gemaakt. De heraanleg van de publieke ruimte en vernieuwing van de belangrijkste metrostations moet nog starten. De realisatie en uitdagingen van dit stadsproject zijn per definitie complex. Ervaringen uit binnen- en buitenland tonen dat de impact groot zal zijn op verschillende niveau’s: de kwaliteit van de publieke ruimte, huisvesting en voorzieningen, de lokale economie en tewerkstelling, mobiliteit, bereikbaarheid en logistiek, de sociale en culturele activiteiten, enz. Recente gegevens en analyses zijn echter vaak gefragmenteerd, onbestaande, of onvoldoende toegankelijk voor alle betrokken actoren. Toch slaagt een kwaliteitsvol stadsproject pas wanneer deze kennis wordt gebundeld en gedeeld, maar ook besluitvorming ondersteunt. Daarom volgt het BSI - Brussels Centre Observatory (BSI-BCO) dit project van nabij op. Deze synthesenota bouwt verder op eerder gepubliceerd werk [het Portfolio#1]. Deel 1 belicht het project in haar ruimere context en deel 2 concretiseert vier grote uitdagingen op basis van onze eerste vaststellingen. De nota besluit met concrete pistes om de kwaliteit en het beheer van het project te verhogen.

De resultaten voor de niet CO2 broeikasgassen van het project 'Referentieraming energie en broeikasgassen' dat door RIVM en ECN is uitgevoerd in opdracht van de ministeries van Economische Zaken en Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer worden gepresenteerd. Er wordt een schatting gegeven van de emissie van niet - CO2 broeikasgassen in Nederland in 2010. Emissie bronnen en trends tot 2000 zijn geanalyseerd, en toekomstige ontwikkelingen van de economie zijn opnieuw ingeschat. De nieuwe raming van de emissie van de niet - CO2 broeikasgassen is vergeleken met eerdere ramingen die zijn gebruikt voor het nationale klimaatbeleid. Tevens zijn de emissiereductie effecten van het voor 1 juli vastgestelde klimaatbeleid ingeschat. De resultaten dienen ter ondersteuning van de tussentijdse evaluatie in 2002 van het klimaatbeleid zoals aangekondigd in de Uitvoeringsnota Klimaatbeleid (1999).

Een poging tot een geintegreerd beeld van de milieueffecten van toekomstige economische ontwikkelingen in Centraal- en Oost-Europa zoals ontwikkeld door de Wereldbank. Onderwerpen die in de studie behandeld worden zijn emissies, deposities en concentraties van SOx, NOx, fijn stof, Cadmium en VOS. Daarnaast wordt aandacht geschonken aan de kwaliteit van het bodem en grondwater en van rivieren in Europa. Dit rapport is een achtergronddocument van het 'Environmental Action Programme for Central and Eastern Europe' van de Wereldbank. Het is gepresenteerd op de milieministersconferentie van 28 t/m 30 april in 1993 te Luzern (Zwitserland). In de huidige vorm is het rapport een herdruk van het in 1993 uitgebrachte rapport.De economische ontwikkelingen in Centraal- en Oost-Europa zijn niet gunstig. Productie en consumptieniveaus zijn gedaald tot 70% van het niveau in 1990. De toekomst ziet er minder somber uit: economische groei zal de overhand nemen en er zal een structurele sectorverschuiving optreden in het productieproces van deze landen ten gunste van de dienstensector. Ten opzichte van 1990 zijn emissies significant gedaald. In een periode van economische groei zal, indien bij vernieuwing van de kapitaalgoederen West-Europese standaarden worden toegepast, een verdere reductie van de meeste emissieniveaus mogelijk zijn. Om de verbetering van de energie-efficiency mogelijk te maken, is verondersteld dat de energieprijzen in Centraal- en Oost-Europa gelijk getrokken zullen worden met die in West-Europa. Hot-Spot regio's zijn gedefinieerd als die gebieden waar in 2010 gezondheidsnormen nog steeds overschreden worden m.b.t. de concentraties van fijn stof, Cadmium en SO2. Deze regio's kunnen voor een groot gedeelte geholpen worden door een extra investeringsimpuls, die het resterende 'oude' kapitaal vervangen door kapitaal dat opereert volgens de huidige West-Europese standaarden. Zelfs bij volledige vervanging van het oude kapitaal in het jaar 2010 kunnen er in sommige regio's in Centraal- en Oost-Europa problemen overblijven waar implementatie van de 'Best available Technology' op nieuwe investeringen uitkomst kan bieden. Om de groei van productie en consumptie te realiseren conform het Wereldbankscenario, de bestaande buitenlandse schulden terug te betalen en de noodzakelijk milieu-maatregelen te nemen, zal de spaarquote in Centraal- en Oost-Europa in de komende jaren moeten toenemen van 20-25% naar meer dan 30%.

Dit onderzoek biedt inzicht in kennisoverdracht op het vlak van het gebruik van verschillende informatiebronnen voor innovatie, samenwerking op het vlak van innovatie, en het volgen van een gesloten of meer open innovatiestrategie door ondernemingen in de Brusselse agglomeratie. De focus ligt op innovatieve kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's) in kennisintensieve business services (KIBS) in Brussel. Deze ondernemingen worden vergeleken met hun tegenhangers in andere grote agglomeraties in België. Uit de gegevens van twee Europese-innovatie-enquêtes (2008-2010 en 2010-2012) blijkt dat universiteiten en publieke onderzoeksinstellingen een vrij beperkte rol spelen als leveranciers van ideeën die aan de oorsprong liggen van innovatie in dergelijke ondernemingen in Brussel, en aanzienlijk minder worden aangesproken voor industrieel-wetenschappelijke samenwerking. Deze bevindingen steken af bij de meer open innovatiestrategie gevolgd door KMO's in KIBS in de Brusselse agglomeratie en de overvloedige aanwezigheid van kennis aan universiteiten en bij publieke onderzoeksinstellingen. Dit roept de vraag op of er een mismatch bestaat tussen industrie en wetenschap. Cet article fournit un aperçu de la diffusion des connaissances dans les entreprises de l’agglomération Bruxelles, à travers l’examen des différentes sources d’informations qu’elles utilisent à des fins d’innovation, des collaborations mises en place en la matière et du degré d’ouverture de leur stratégie d’innovation. L’étude se concentre sur les PME innovantes actives dans le domaine des services aux entreprises intensifs en connaissance (SEIC) à Bruxelles, au regard de celles des autres grandes agglomérations de Belgique. D’après les données issues de l’Enquête communautaire sur l’innovation (volets 2008-2010 et 2010-2012), il s’avère qu’à Bruxelles, les universités et organismes de recherche publics (ORP) jouent un rôle assez limité dans l’approvisionnement de ces entreprises en idées favorisant l’innovation, la sphère scientifique étant en outre significativement moins sollicitée à des fins de collaboration avec l’industrie. Ces constatations, qui contrastent avec la stratégie plus ouverte de développement des innovations adoptée par les PME du secteur des SEIC de l’agglomération de Bruxelles ainsi qu’avec l’abondance de connaissances propres aux universités et ORP, amènent à s’interroger sur l’existence d’une inadéquation entre l’industrie et le milieu scientifique. This study provides insights in knowledge spillovers in terms of the use of different sources of knowledge at the origin of innovation, collaboration in innovation, and the reliance on a closed or more open innovation strategy by firms in the Brussels agglomeration. The focus is on innovative small and medium-sized enterprises (SMEs) in knowledge intensive business services (KIBS) in Brussels. These firms are compared with their counterparts in the other large city agglomerations in Belgium. Based on data from two waves of the Community Innovation Survey (2008-2010 and 2010-2012) it is revealed that universities and public research organisations (PROs) play a rather limited role as providers of ideas at the origin of innovation in these firms in Brussels, and are significantly less solicited for industry-science collaboration. These findings contrast the more open innovation development strategy of SMEs in KIBS in the capital city agglomeration and the abundant presence of knowledge at universities and PROs, and hence raise the question of an industry-science mismatch.

This study provides insights in knowledge spillovers in terms of the use of different sources of knowledge at the origin of innovation, collaboration in innovation, and the reliance on a closed or more open innovation strategy by firms in the Brussels agglomeration. The focus is on innovative small and medium-sized enterprises (SMEs) in knowledge intensive business services (KIBS) in Brussels. These firms are compared with their counterparts in the other large city agglomerations in Belgium. Based on data from two waves of the Community Innovation Survey (2008-2010 and 2010-2012) it is revealed that universities and public research organisations (PROs) play a rather limited role as providers of ideas at the origin of innovation in these firms in Brussels, and are significantly less solicited for industry-science collaboration. These findings contrast the more open innovation development strategy of SMEs in KIBS in the capital city agglomeration and the abundant presence of knowledge at universities and PROs, and hence raise the question of an industry-science mismatch. Cet article fournit un aperçu de la diffusion des connaissances dans les entreprises de l’agglomération Bruxelles, à travers l’examen des différentes sources d’informations qu’elles utilisent à des fins d’innovation, des collaborations mises en place en la matière et du degré d’ouverture de leur stratégie d’innovation. L’étude se concentre sur les PME innovantes actives dans le domaine des services aux entreprises intensifs en connaissance (SEIC) à Bruxelles, au regard de celles des autres grandes agglomérations de Belgique. D’après les données issues de l’Enquête communautaire sur l’innovation (volets 2008-2010 et 2010-2012), il s’avère qu’à Bruxelles, les universités et organismes de recherche publics (ORP) jouent un rôle assez limité dans l’approvisionnement de ces entreprises en idées favorisant l’innovation, la sphère scientifique étant en outre significativement moins sollicitée à des fins de collaboration avec l’industrie. Ces constatations, qui contrastent avec la stratégie plus ouverte de développement des innovations adoptée par les PME du secteur des SEIC entreprises de l’agglomération de Bruxelles ainsi qu’avec l’abondance de connaissances propres aux universités et ORP, amènent à s’interroger sur l’existence d’une inadéquation entre l’industrie et le milieu scientifique. Dit onderzoek biedt inzicht in kennisoverdracht op het vlak van het gebruik van verschillende informatiebronnen voor innovatie, samenwerking op het vlak van innovatie en het volgen van een gesloten of meer open innovatiestrategie door ondernemingen in de Brusselse agglomeratie. De focus ligt op innovatieve kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's) in kennisintensieve business services (KIBS) in Brussel. Deze ondernemingen worden vergeleken met hun tegenhangers in andere grote agglomeraties in België. Uit de gegevens van twee Europese-innovatie-enquêtes (2008-2010 en 2010-2012) blijkt dat universiteiten en publieke onderzoeksinstellingen een vrij beperkte rol spelen als leveranciers van ideeën die aan de oorsprong liggen van innovatie in dergelijke ondernemingen in Brussel, en aanzienlijk minder worden aangesproken voor industrieel-wetenschappelijke samenwerking. Deze bevindingen steken af bij de meer open innovatiestrategie gevolgd door KMO's in KIBS in de Brusselse agglomeratie en de overvloedige aanwezigheid van kennis aan universiteiten en bij publieke onderzoeksinstellingen. Dit roept de vraag op of er een mismatch bestaat tussen industrie en wetenschap.

Cet article fournit un aperçu de la diffusion des connaissances dans les entreprises de l’agglomération Bruxelles, à travers l’examen des différentes sources d’informations qu’elles utilisent à des fins d’innovation, des collaborations mises en place en la matière et du degré d’ouverture de leur stratégie d’innovation. L’étude se concentre sur les PME innovantes actives dans le domaine des services aux entreprises intensifs en connaissance (SEIC) à Bruxelles, au regard de celles des autres grandes agglomérations de Belgique. D’après les données issues de l’Enquête communautaire sur l’innovation (volets 2008-2010 et 2010-2012), il s’avère qu’à Bruxelles, les universités et organismes de recherche publics (ORP) jouent un rôle assez limité dans l’approvisionnement de ces entreprises en idées favorisant l’innovation, la sphère scientifique étant en outre significativement moins sollicitée à des fins de collaboration avec l’industrie. Ces constatations, qui contrastent avec la stratégie plus ouverte de développement des innovations adoptée par les PME du secteur des SEIC de l’agglomération de Bruxelles ainsi qu’avec l’abondance de connaissances propres aux universités et ORP, amènent à s’interroger sur l’existence d’une inadéquation entre l’industrie et le milieu scientifique. Dit onderzoek biedt inzicht in kennisoverdracht op het vlak van het gebruik van verschillende informatiebronnen voor innovatie, samenwerking op het vlak van innovatie en het volgen van een gesloten of meer open innovatiestrategie door ondernemingen in de Brusselse agglomeratie. De focus ligt op innovatieve kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's) in kennisintensieve business services (KIBS) in Brussel. Deze ondernemingen worden vergeleken met hun tegenhangers in andere grote agglomeraties in België. Uit de gegevens van twee Europese-innovatie-enquêtes (2008-2010 en 2010-2012) blijkt dat universiteiten en publieke onderzoeksinstellingen een vrij beperkte rol spelen als leveranciers van ideeën die aan de oorsprong liggen van innovatie in dergelijke ondernemingen in Brussel, en aanzienlijk minder worden aangesproken voor industrieel-wetenschappelijke samenwerking. Deze bevindingen steken af bij de meer open innovatiestrategie gevolgd door KMO’s in KIBS in de Brusselse agglomeratie en de overvloedige aanwezigheid van kennis aan universiteiten en bij publieke onderzoeksinstellingen. Dit roept de vraag op of er een mismatch bestaat tussen industrie en wetenschap. This study provides insights in knowledge spillovers in terms of the use of different sources of knowledge at the origin of innovation, collaboration in innovation, and the reliance on a closed or more open innovation strategy by firms in the Brussels agglomeration. The focus is on innovative small and medium-sized enterprises (SMEs) in knowledge intensive business services (KIBS) in Brussels. These firms are compared with their counterparts in the other large city agglomerations in Belgium. Based on data from two waves of the Community Innovation Survey (2008-2010 and 2010-2012) it is revealed that universities and public research organisations (PROs) play a rather limited role as providers of ideas at the origin of innovation in these firms in Brussels, and are significantly less solicited for industry-science collaboration. These findings contrast the more open innovation development strategy of SMEs in KIBS in the capital city agglomeration and the abundant presence of knowledge at universities and PROs, and hence raise the question of an industry-science mismatch.

Neoliberal discourse often conceptualizes nature in relation to its market utility and economic development. This article will address the role of metaphors in shaping neoliberal discourse in business education. The aim of this article is to reveal reasoning patterns about environmental problems and economic development in students of sustainable business minor. The case study described in this article involves business students at The Hague University in The Netherlands. This case study aimed to explore a shift in student understanding of environmental problems and economic development before and after the intervention. The results suggest that critical curriculum can inform students about the alternative conceptions as well as instruct them about potential solutions to the sustainability challenges. The article culminates with the argument that without goal-oriented education for sustainability, neoliberal education may not permit transcendence from unsustainable practices.

Bioplastics hebben de wind in de rug. Steeds meer bedrijven overwegen hun producten te maken van kunststoffen met een plantaardige oorsprong. Christiaan Bolck van Wageningen UR Food & Biobased Research helpt ze aan de juiste receptuur.

De chemische industrie in Nederland heeft een uitstekende uitgangspositie om haar fossiele grondstoffen voor een substantieel deel in te ruilen voor biomassa. Het zou goed zijn voor de chemie, voor de landbouwsector en voor de werkgelegenheid. “Maar het gaat te traag”, vindt hoogleraar valorisatie van plantaardige productieketens Johan Sanders van Wageningen UR. “We hebben nu nog de kans om aan te haken. Over tien jaar niet meer”, waarschuwt hij.

Onze welvaart komt meer en meer van de akker. Door planten efficiënter te gebruiken, kunnen we ons losmaken van fossiele energie, meent scheidend hoogleraar Johan Sanders. De biobased economy is binnen handbereik, denkt hij. ‘En die draagt ook bij aan een betere voedselvoorziening.’

In developing and emerging (D&E) countries, the large number of poor people, most of whom are female, earn a living based on small-scale self-employed units established in subsistence marketplaces in the large informal sector. With the recent rise of middle-classes in developing and emerging countries, micro-entrepreneurs, can potentially lift themselves out of poverty by seizing the opportunities provided by the new upcoming middle-class (UMC) customers. To exploit these opportunities micro-entrepreneurs have to make a step-change away from their current customers in subsistence marketplaces to create higher value propositions for UMC customers. As a strategic marketing decision, the step-change inherently comes with challenges in developing resources and capabilities required to cater to UMC customers. It hosts potential conflicts between informal- and formal-sector stakeholders as it requires both new resources and continued access to existing resources. The findings suggest that step-change is a three-step process consisting of three market entries, into, “passing-by customers”, UMC, and business markets. The value propositions associated with these markets are also hierarchical in terms of quality, quantity, consistency, and complexity. Although the processes within the steps (motivations, opportunity recognition, assessing the need of resources, resource accumulation and (re-)integration, value proposition, and market entry) have a similar structure, their content differs between steps. The findings also indicate that gender issues vary by step. Whereas, in step 1 and 3 gender differences are less remarkable, they are more pronounced in step 2, where women mainly use their relationships with individuals to access resources whereas men use both individuals and groups to access resources. The thesis suggests that to initiate and sustain step-changes, both female and male entrepreneurs have to invest in capability-building.

This thesis contributes to a growing literature that explores relationships between social networks and innovation diffusion within a developing country context. Given this context, the networks of interest within this thesis are the offline interpersonal relationships between community members. Diffusion channels for new innovation are therefore limited to word-of-mouth communication, observation, and personal experience. Chapter 2 of this thesis analyses two policy tools in targeting these information gaps. The first is through social learning as part of a farmer extension program. The second combines social learning with experiential learning, reducing the cost to personal experimentation with subsidized improved input packages. Our results indicate that farmers who are exposed to both social learning and learning-by-doing more significantly impacts farmer productivity relative to those receiving no intervention and those exposed only to social learning. I interpret this result as an indication of learning-by-doing combined with social learning being a more effective strategy for facilitating adoption of technologies that have more heterogeneous returns to adoption. Chapter 3 of this thesis tests the difference in diffusion patterns that result by varying the network contact- point. Specifically, network contact-points are selected as being either the most central or least central individuals within the network. I find evidence that centrality affects the speed of distribution but does not affect the width of diffusion nor which individuals are participating within the diffusion process. Furthermore, large attenuation is observed throughout the diffusion process, which suggests the importance of selecting a sufficiently large set of lead community members for the spread of new technology. Chapter 4 combines a community-wide polling of network entry-points combined with detailed community network and socio-economic data. First we explore what attributes are prioritized by community members in nominating a resident farmer as an extension contact-point. Second, we use simulations to compare the diffusion spread of top-nominated individuals as network entry-points compared to entry-points that achieve maximal spread within diffusion simulations. We find that community members prioritize network connectedness, pro-social preferences, and socioeconomic indicators of gender, age, formal leadership, and education levels within their nomination decisions. Furthermore, receiving the top three most amount of nominations is found to be significantly correlated with selection as an optimal entry-point within the diffusion simulation. These results suggest that community-wide polling offers a less data-intensive opportunity to realize gains in diffusion warranted through network-based seeding. Chapter 5 explore whether an individual’s observed social preferences is correlated with an individual’s centrality within the network structure. Our results indicate that individuals with high centrality are more trusting and more trustworthy than individuals with lower centrality. Moreover, individuals with low centrality are treated worse in these interactions—people trust them less initially, and return less money to them. Within a group context, little evidence is found of more central individuals displaying more cooperative behavior. Instead, for group cooperation, when a single monitor can observe contribution decisions, the presence of a direct link and more mutual network connections with a monitor correlates to more cooperative behavior by that individual. Our results suggest that network centrality and pro-social preferences are related but more localized network ties are more strongly correlated with pro-sociality than overall network connectedness.

All economic activity requires some degree of cooperation, and the process of economic development involves many social dilemmas. It is therefore crucial to understand how the preferences which guide our behavior vis-a-vis these situations are shaped. The ability and willingness to work for the benefit of the group rather than just one's own has evolved over many generations, and is – to some extent – innate to any healthy human being. At the same time, individual prosocial preferences are – also to a certain extent – endogenous to the physical and social environment within which we operate. This thesis identifies several ways in which environmental changes affect intrinsic prosocial preferences, and outlines a possible direction for fixing any such negative effects. In Chapter 1, I introduce the topic of prosocial preferences. I briefly describe how prosociality has been viewed over the course of scientific history, and summarize the current state of knowledge about the formation of social preferences. I further outline how extrinsic incentives can influence prosocial behavior without affecting the preferences which underpin it. Finally, the chapter contains an overview of the methodologies used throughout this thesis. In Chapter 2, I focus on an early formative factor of prosocial preferences—their fetal origins. I study how temperature shocks faced by pregnant women affect their children's later-life prosocial preferences. I find that exposure to higher than usual ambient temperatures during gestation reduces a child's probability of contribution to the public good, with the negative effect lasting into adulthood. Chapter 3 continues in the same vein as Chapter 2, looking at the fetal origins of prosocial preferences. In this chapter, I investigate how prenatal stress induced by random violence affects the preferences for cooperation among children born during an armed conflict. To do so, I exploit variations in the ratio of the lengths of the index and ring fingers—a marker of in utero hormone exposure negatively associated with high maternal distress during early fetal development. I show that prenatal stress reduces the probability that children contribute to the public good. In Chapter 4, I move away from the physical aspects of human environment, focusing instead on the social ones. I study the effects of a sudden introduction of a formal institution on individual cooperative behavior within informal arrangements. In particular, I look at how an NGO intervention which helped create a mutual health insurance affected cooperative behavior in a public goods game. I find that the introduction of formal insurance reduces contributions to the public good. This reduction in cooperation levels is, however, not due to the adopters of the formal insurance who may now have less need for informal reciprocal networks, and who therefore (partially) withdraw from them. It is instead the non-adopters who become less cooperative towards the adopters. To outline a possible direction for remedying the negative environmental effects on prosocial behavior described in the previous three chapters, I illustrate one of the ways in which prosocial behavior can be incentivized with a relatively simple and easily implementable policy. In Chapter 5, I evaluate the impact of introducing performance-based financial incentives on staff effort and, consequently, on allocative efficiency and output in healthcare provision. I show that in the case under investigation, financial incentives conditioned on output and worth roughly 5% of total expenditures increased staff effort to the extent that output rose by over 25%, without any detectable drop in the quality of the provided services. This not only shows the potential of incentive-compatible financing to improve the performance of underfunded healthcare systems in developing countries, but also that extrinsic motivation can be used to foster behavior which benefits the society rather than just the individual. Finally, I combine the main findings from the core chapters of the thesis in Chapter 6. I discuss their policy implications, and point out the some of the outstanding questions, outlining the directions for future research.

This thesis contributes to a growing literature that explores relationships between social networks and innovation diffusion within a developing country context. Given this context, the networks of interest within this thesis are the offline interpersonal relationships between community members. Diffusion channels for new innovation are therefore limited to word-of-mouth communication, observation, and personal experience. Chapter 2 of this thesis analyses two policy tools in targeting these information gaps. The first is through social learning as part of a farmer extension program. The second combines social learning with experiential learning, reducing the cost to personal experimentation with subsidized improved input packages. Our results indicate that farmers who are exposed to both social learning and learning-by-doing more significantly impacts farmer productivity relative to those receiving no intervention and those exposed only to social learning. I interpret this result as an indication of learning-by-doing combined with social learning being a more effective strategy for facilitating adoption of technologies that have more heterogeneous returns to adoption. Chapter 3 of this thesis tests the difference in diffusion patterns that result by varying the network contact- point. Specifically, network contact-points are selected as being either the most central or least central individuals within the network. I find evidence that centrality affects the speed of distribution but does not affect the width of diffusion nor which individuals are participating within the diffusion process. Furthermore, large attenuation is observed throughout the diffusion process, which suggests the importance of selecting a sufficiently large set of lead community members for the spread of new technology. Chapter 4 combines a community-wide polling of network entry-points combined with detailed community network and socio-economic data. First we explore what attributes are prioritized by community members in nominating a resident farmer as an extension contact-point. Second, we use simulations to compare the diffusion spread of top-nominated individuals as network entry-points compared to entry-points that achieve maximal spread within diffusion simulations. We find that community members prioritize network connectedness, pro-social preferences, and socioeconomic indicators of gender, age, formal leadership, and education levels within their nomination decisions. Furthermore, receiving the top three most amount of nominations is found to be significantly correlated with selection as an optimal entry-point within the diffusion simulation. These results suggest that community-wide polling offers a less data-intensive opportunity to realize gains in diffusion warranted through network-based seeding. Chapter 5 explore whether an individual’s observed social preferences is correlated with an individual’s centrality within the network structure. Our results indicate that individuals with high centrality are more trusting and more trustworthy than individuals with lower centrality. Moreover, individuals with low centrality are treated worse in these interactions—people trust them less initially, and return less money to them. Within a group context, little evidence is found of more central individuals displaying more cooperative behavior. Instead, for group cooperation, when a single monitor can observe contribution decisions, the presence of a direct link and more mutual network connections with a monitor correlates to more cooperative behavior by that individual. Our results suggest that network centrality and pro-social preferences are related but more localized network ties are more strongly correlated with pro-sociality than overall network connectedness.

One of the major challenges facing global society today is the provision of food, water, energy, healthcare and other resources & services in a world characterised by increasing population, mounting environmental stresses and rising inequality. There is a need for circular and resilient food systems which close material flow loops in the entire supply chain from farm ers to consumers and back. This should be done in a resource-efficient manner that includes all relevant actors. This position paper summarises insights by Hans van Meijl, Stijn Reinhard and Ruerd Ruben from Wageningen Economic Research into what has been dubbed the inclusive and sustainable economy. Therefore, five overarching challenges, five scoping issues, and five beneficial economic principles are discussed. In addition, the authors formulate five key insights regarding feasible policy strategies and attempt to contribute to the analysis of leverage points relevant to upscaling and to anchoring market innovations that sustain sustainable and inclusive agri-food systems.

Presentatie over ontwikkeltraject Monitor Noord-Groningen voor Economic Board Groningen