Search

The purpose of this study, basic endurance training in swimming is the evaluation of the resulting dehydration and its effects on performance. 14 male swimmers from Pamukkale University Swimming Sports Clup team participated voluntarily in this study. 7 athletes took liquid supplement and 7 athletes continued to practice without liquid supplement and the same protocol were repeated after 48hours. Tanita measurements, urine specific gravity, heart rate, blood pressure, body temperature, swimming performance (100m and 400m) measurements was applied. T-test was used for the difference between the pre-test and post-test values in the group, and t-test analysis was used for the differences between the groups in the independent groups. There was no statistically significant difference between in the pre-test values of the swimmers with and without liquid supplementation (p>0.05). There was a statistically significant difference in the urine density values between in the post-test values of the swimmers with and without liquid supplementation (p, Bu çalışmanın amacı; yüzücülerde temel dayanıklılık antrenmanı sonucu oluşan dehidrasyonun değerlendirilmesi ve performans üzerindeki etkilerinin incelenmesidir. Çalışmaya Pamukkale Üniversite Yüzme spor klübünden14 erkek yüzücü katılmıştır. 7 sporcu sıvı takviyesi almış ve 7 sporcu sıvı takviyesi almadan antrenmana devam etmiştir ve 48 saat sonra aynı protokol tekrarlanmıştır. Çalışmada tanita ölçümleri, idrar özgül ağırlığı, kalp atım hızı, kan basıncı, vücut sıcaklığı, yüzme performansı (100m and 400m) ölçümleri uygulanmıştır. İstatistiksel analizde grup içi ön-test son-test farkına bağımlı gruplarda t-test, gruplar arasındaki farklar için bağımsız gruplarda t-test analizi yapılmıştır. Sıvı takviyesi alan ve almayan yüzücülerin ön-test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (p0.05). Yüzücülerin sıvı takviyeli antrenman öncesi ve sonrası bulgularında; vücut sıcaklığı, toplam vücut sıvı yüzdesi, vücut yağ yüzdesi, yağ dışı ağırlık yüzdesi, kalp atım sayısı, diastolik kan basıncı, 100m serbest yüzme performansı ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur (p

Objectives: This study aimed to evaluate the changes that would appear in the inner ear acoustic characteristics of dehydrated and overhydrated rats through distortion product otoacoustic emission (DPOAE). Materials and Methods: The study was conducted with 24 male Sprague Dawey rats. After otoacoustic examinations of the rats were made under general anesthesia, their blood samples were taken, weights were measured. Then, the rats were divided into three groups as dehydration group, overhydration group and control group. Distortion product otoacoustic emission measurements were repeated after 72 hours, and the results were compared. Results: There were no significant differences in the first measurements between three groups in terms of (p>0.05). Weight and osmolarity values differed significantly in the dehydration and overhydration groups following the fluid intake change (p 0.05). There was a significant decrease in the SNRs at 4004 Hz, 7998 Hz and 9854 Hz frequencies of the overhydration group (p0.05). Conclusions: The results of this study indicate that overhydration in rats may change DPOAE values., Amaç: Bu çalışmanın amacı dehidrate ve aşırı hidrate edilen ratların iç kulak akustik özelliklerinde oluşacak değişimlerin distorsiyon ürünü otoakustik emisyon (DPOAE) ile değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, 24 adet erkek, Sprague Downey cinsi sıçan üzerinde yapılmıştır. Sıçanların genel anestezi altında otoskopik muayeneleri yapıldıktan sonra, kan örnekleri alınmış, kiloları ve DPOAE değerleri ölçülmüştür. Daha sonra ratlar dehidrasyon grubu, aşırı hidrasyon grubu ve kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. 72 saat sonra tüm ölçümler tekrarlanarak sonuçlar karşılaştırılmıştır. Bulgular: İlk ölçümlerde üç grup arasında istatistiksel fark saptanmamıştır (p>0.05). Sıvı alımı değişikliği sonrasında kilo ve vücut sıvı miktarları karşılaştırıldığında dehidrasyon grubunda ve aşırı hidrasyon grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik olurken (p0.05). DPOAE SNR (dB) değerleri karşılaştırıldığında, dehidrasyon grubu ve kontrol grubunda anlamlı bir değişim olmazken, aşırı hidrasyon grubunun 4004 Hz, 7998 Hz ve 9854 Hz frekanslarındaki dB(SNR) değişimleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p

Aim: The aim of our study is to evaluate the demographic characteristics and epidemiological risk factors of neonatal hypernatremic dehydration and to discuss the precautions applied in our clinic in order to reduce the number of dehydration cases in the light of the literature. Materials and Methods: Newborns who were hospitalized in our neonatal intensive care unit with the diagnosis of HD, whose serum sodium level was >147 mmol/L and born at >37 weeks were evaluated retrospectively. Babies with illnesses that would adversely affect nutritional status were excluded from the study. Results: Mean gestational week of 54 cases included in the study was 39.19±1.07.22. The mean birth weight was 3244.06±458.46 gr. while the mean weight of hospitalization was 2880.28±514.54 gr. The percent of weight loss was found to be 8.51±3.14%. The mean age of hospitalization was 3.7±2.05 days and the mean duration of hospitalization day was 2.26±1.42 days. On admission, 11 (20.4%) patients had fever, 6 (11.1%) patients had jaundice, 3 (5.6%) patients had discomfort, 30 (55.5%) patients had more than one complaint and dehydration was detected in 4 (7.4%) patients during control admission of pediatric outpatient clinic. On physical examination, 46 (85.2%) patients had mild dehydration, 7 (13%) had moderate dehydration, and 1 (1.9%) patient had severe dehydration. The mean serum sodium value of the patients was 150.44±3.62 mmol/L, mean serum urea value was 45.5±18.13 mg/dl, and mean serum creatinine value was 0.79±0.34 mg/dl at the time of admission. The etiologies of dehydration were breast milk insufficiency in 37 (68.5%) cases, inability to breastfeed effectively due to nipple problems in 2 (3.7%) cases, and errors in breastfeeding technique in 15 (27.7%) cases. A positive correlation was found between the degree of dehydration and percent of weight loss and the serum sodium value (p, Amaç: Çalışmanın amacı neonatal HD olgularının demografik özelliklerini ve epidemiyolojik risk faktörlerini ortaya koyarak, dehidratasyon olgularının sayısını azaltmak amacıyla kliniğimizde uygulanan önlemleri literatür eşliğinde tartışmaktır. Yöntem ve Gereçler: Yenidoğan servisimize hipernatremik dehidratasyon tanısı ile yatırılmış ve serum sodyum değeri 147 mmol/L ve üzeri olan, 37 hafta ve sonrası doğan bebekler retrospektif olarak değerlendirildi. Beslenmeyi olumsuz etkileyecek hastalığı olan bebekler çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan 54 olgunun ortalama doğum haftası 39,19±1,07 idi. Doğum ağırlıkları ortalama 3244,06±458,46 gr. iken, yatış ağırlıkları ortalama 2880,28±514,54 gr. idi. Yüzde ağırlık kaybı ise %8,51±3,14 olarak bulundu. Hastalar ortalama 3,7±2,05 günlükken yatmış ve hastanede 2,26±1,42 gün kalmışlardı. Başvuru şikayeti 11 (%20,4) hastada sadece ateş, 6 (%11,1) hastada sadece sarılık, 3 (%5,6) hastada sadece huzursuzluk, 30 (%55.5) hastada ise birden fazla başvuru şikayeti varken, 4 (%7,4) hastanın rutin kontrolünde dehidratasyon saptandı. Fizik muayenede 46 (%85,2) hastada hafif düzeyde, 7 (%13 ) hastada orta düzeyde, 1 (%1,9) hastada ise ağır düzeyde dehidratasyon bulguları vardı. Hastaların başvuru anındaki ortalama serum sodyum değeri 150,44±3,62 mmol/L, serum üre değeri 45,5±18,13 mg/dl, serum kreatinin değeri 0,79±0,34 mg/dl idi. 37 (%68,5) vakada anne sütü yetersizliği, 2 (%3,7) vakada meme başı sorunları nedeniyle etkin emzirememe, 15(%27,7) vakada ise emzirme tekniğindeki yanlışlıklar nedeniyle dehidratasyon gelişmişti. Dehidratasyon derecesi ve yüzde ağırlık kaybı ile serum sodyum değeri arasında pozitif korelasyon (p

Aim: The aim of our study is to evaluate the demographic characteristics and epidemiological risk factors of neonatal hypernatremic dehydration and to discuss the precautions applied in our clinic in order to reduce the number of dehydration cases in the light of the literature. Materials and Methods: Newborns who were hospitalized in our neonatal intensive care unit with the diagnosis of HD, whose serum sodium level was >147 mmol/L and born at >37 weeks were evaluated retrospectively. Babies with illnesses that would adversely affect nutritional status were excluded from the study. Results: Mean gestational week of 54 cases included in the study was 39.19±1.07.22. The mean birth weight was 3244.06±458.46 gr. while the mean weight of hospitalization was 2880.28±514.54 gr. The percent of weight loss was found to be 8.51±3.14%. The mean age of hospitalization was 3.7±2.05 days and the mean duration of hospitalization day was 2.26±1.42 days. On admission, 11 (20.4%) patients had fever, 6 (11.1%) patients had jaundice, 3 (5.6%) patients had discomfort, 30 (55.5%) patients had more than one complaint and dehydration was detected in 4 (7.4%) patients during control admission of pediatric outpatient clinic. On physical examination, 46 (85.2%) patients had mild dehydration, 7 (13%) had moderate dehydration, and 1 (1.9%) patient had severe dehydration. The mean serum sodium value of the patients was 150.44±3.62 mmol/L, mean serum urea value was 45.5±18.13 mg/dl, and mean serum creatinine value was 0.79±0.34 mg/dl at the time of admission. The etiologies of dehydration were breast milk insufficiency in 37 (68.5%) cases, inability to breastfeed effectively due to nipple problems in 2 (3.7%) cases, and errors in breastfeeding technique in 15 (27.7%) cases. A positive correlation was found between the degree of dehydration and percent of weight loss and the serum sodium value (p, Amaç: Çalışmanın amacı neonatal HD olgularının demografik özelliklerini ve epidemiyolojik risk faktörlerini ortaya koyarak, dehidratasyon olgularının sayısını azaltmak amacıyla kliniğimizde uygulanan önlemleri literatür eşliğinde tartışmaktır. Yöntem ve Gereçler: Yenidoğan servisimize hipernatremik dehidratasyon tanısı ile yatırılmış ve serum sodyum değeri 147 mmol/L ve üzeri olan, 37 hafta ve sonrası doğan bebekler retrospektif olarak değerlendirildi. Beslenmeyi olumsuz etkileyecek hastalığı olan bebekler çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan 54 olgunun ortalama doğum haftası 39,19±1,07 idi. Doğum ağırlıkları ortalama 3244,06±458,46 gr. iken, yatış ağırlıkları ortalama 2880,28±514,54 gr. idi. Yüzde ağırlık kaybı ise %8,51±3,14 olarak bulundu. Hastalar ortalama 3,7±2,05 günlükken yatmış ve hastanede 2,26±1,42 gün kalmışlardı. Başvuru şikayeti 11 (%20,4) hastada sadece ateş, 6 (%11,1) hastada sadece sarılık, 3 (%5,6) hastada sadece huzursuzluk, 30 (%55.5) hastada ise birden fazla başvuru şikayeti varken, 4 (%7,4) hastanın rutin kontrolünde dehidratasyon saptandı. Fizik muayenede 46 (%85,2) hastada hafif düzeyde, 7 (%13 ) hastada orta düzeyde, 1 (%1,9) hastada ise ağır düzeyde dehidratasyon bulguları vardı. Hastaların başvuru anındaki ortalama serum sodyum değeri 150,44±3,62 mmol/L, serum üre değeri 45,5±18,13 mg/dl, serum kreatinin değeri 0,79±0,34 mg/dl idi. 37 (%68,5) vakada anne sütü yetersizliği, 2 (%3,7) vakada meme başı sorunları nedeniyle etkin emzirememe, 15(%27,7) vakada ise emzirme tekniğindeki yanlışlıklar nedeniyle dehidratasyon gelişmişti. Dehidratasyon derecesi ve yüzde ağırlık kaybı ile serum sodyum değeri arasında pozitif korelasyon (p

Yaşlanma, bireyin biyolojik, fizyolojik, psikolojik ve sosyal açıdan değişime uğradığı kaçınılmaz bir süreçtir. Yaşlılık sürecinde bireyin anatomik yapısında, fizyolojik işlevlerinde, zihinsel yeteneklerinde, sosyal ilişkilerinde ve psikolojisinde değişiklikler meydana gelir. Çeşitli hastalıklar ile birlikte duyu organlarında ve işlevlerinde azalma meydana gelmekte ve buna bağlı olarak yaşlıların yaşam kaliteleri düşmekte, yaşlılık döneminde de birey kendi kendine bakım ihtiyacını karşılamada yetersiz kalabilmektedir. Yaşlı bireyler, davranış ve sağlık durumlarındaki değişiklikler sebebiyle dehidratasyona yatkın hale gelirler. Yaşlanma sürecinde vücudun fonksiyonlarının yavaşlamasının yanı sıra su ihtiyacı artmaktadır. Susuzluk hissinin yaşla birlikte azalması dikkate alınmalı ve yaşlı bireylere susuzluk hissi olmasa bile belirli aralıklarla su içmeleri tavsiye edilmelidir. Yaşlı bireyler günde en az 2000 mL sıvı tüketmeye özen göstermelidir. Suyun yanı sıra sıvı ihtiyacının karşılanması için taze sıkılmış meyve suları, süt, ayran ve çorbalar tercih edilebilir. Çay, kahve, kola gibi kafein içeren içecekler idrar çıkışında artmaya neden olarak sıvı gereksinmesinin artmasına sebep olabileceği için fazla tüketiminden kaçınılmalıdır., Aging is an inevitable process in which the individual undergoes biological, physiological, psychological and social changes. During the aging process, changes occur in the anatomical structure, physiological functions, mental abilities, social relations and psychology of the individual. Along with various diseases, a decrease in their sensory organs and functions occurs, and accordingly, the quality of life of the elderly decreases, and in the old age, the individual may be inadequate to meet the need for self-care. Elderly individuals become susceptible to dehydration due to changes in behavior and health conditions. In addition to slowing down the functions of the body during the aging process, the need for water increases. It should be taken into account that the feeling of thirst decreases with age, and even if the elderly is not thirsty, it should be recommended to drink water at regular intervals. Elderly individuals should take care to consume at least 2000 mL of fluid a day. In addition to water, freshly squeezed fruit juices, milk, buttermilk and soups can be preferred to meet liquid needs. Since drinks containing caffeine such as tea, coffee and cola may cause an increase in urine output and increase the need for fluid, excess consumption should be avoided.

Bu tez çalışması Pamukkale Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından 2014FBE018 nolu proje ile desteklenmiştir. Bu çalışmada, golden cinsi elma dilimlerinin ultrases destekli ozmotik kurutma ve ozmotik kurutma işlemleriyle dehidrasyon yeteneği ve modellenmesi, renk, yoğunluk ve tekstür özellikleri üzerine olan etkilerinin araştırılarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 35 kHz frekansa sahip ultrases dalgası veren ultrasonik banyo kullanılarak, ultrases ve ozmotik kurutma ön işlemleri, süre (30, 60, 90, 120, 150, 210, 270, 330 dakika) ve sıcaklık (30, 40 ve 50 °C) faktörlerinin etkisi yorumlanmıştır. Çalışmada, elma dilimlerinin dehidrasyon kinetiğini incelemek amacıyla Peleg modeli kullanılmıştır. Sıcaklık arttıkça örneklerin Peleg modeli kinetik sabitlerinden K1 artmış, K2 ve K3 anlamlı bir değişim göstermemiş, K4 azalmıştır, denge su kaybında anlamlı bir değişim olmamış, denge şeker kazanımı artmıştır. Çalışmada, sıcaklık, ozmotik kurutma, ultrases desteği ve ön işlem süresinin elma dilimlerinin su kaybı,şeker kazanımı, ağırlık kaybı; katı yoğunluk, görünen yoğunluk, gözeneklilik değerleri; tekstür ve renk parametreleri (L*, a*, b*, ΔE) üzerindeki etkileri değerlendirilmiştir. Ozmotik kurutma ve ozmotik kurutmanın ultrases enerjisi ile kombine olduğu uygulamalarda, sıcaklık ve işlem süresinin artmasıyla su kaybı, şeker kazanımı ve ağırlık azalması değerleri artmıştır. En yüksek artış her iki işlem için 50 °C‟de 330 dakikada gerçekleşmiştir. En yüksek değişimlerin 330 dakikalık ön işlem sonunda katı yoğunlukta her iki işlem için 30 °C‟de, görünen yoğunluk ve gözeneklilik değerlerinde ultrases destekli işlemde 40 °C‟de, ozmotik kurutma işleminde 50 °C‟de olduğu, tekstür özelliği olan delme ve sıkıştırma değerlerinde her iki işlem için 50 °C‟de olduğu hesaplanmıştır. Renk parametreleri olan L*, b*, ΔE değerlerinde istatistik açısından fark olmadığı, en yüksek değişimin a* değerinde 330 dakika ultrases destekli işlemde 50 °C‟de olduğu tespit edilmiştir. In this study, it is aimed to investigate the effects of golden apple slices on dehydration ability and modeling, color, density and texture properties with ultrasound assisted osmotic dehydration and osmotic dehydration processes. For this purpose, using the ultrasonic bath that gives an ultrasound wave with a frequency of 35 kHz, the time (30, 60, 90, 120, 150, 210, 270, 330 minutes) and temperature (30, 40 and 50 °C) factors in ultrasound and osmotic dehydration pretreatments, the effect has been interpreted. In the study, Peleg model was used to examine the dehydration kinetics of apple slices. As the temperature increased, the Peleg model kinetic constants of the samples K1 increased, K2 and K3 did not show any significant change, K4 decreased, there was no significant change in balance water loss, balance sugar gain increased. In the study, temperature, osmotic dehydration, ultrasound support and apple slices of pretreatment time, water loss, sugar gain, weight loss; solid density, apparent density, porosity values; effects on texture and color parameters (L *, a *, b *, ΔE) were evaluated. In applications where osmotic dehydration and osmotic dehydration is combined with ultrasound energy, the values of water loss, sugar gain and weight loss have increased with increasing temperature and processing time. The highest increase occurred in 330 minutes at 50 °C for both processes. After 330 minutes of pretreatment, the highest variations in solid density were observed at 30 °C for both processes, the highest variations in apparent density and porosity were observed at 40 °C in ultrasound assisted process and 50 °C in osmotic dehydration and the highest variations in texture values were determined at 50 °C for both processes. It was determined that there was no statistical difference in L*, b*, ΔE color parameters and the highest change in a* value was at 330 minutes 50 °C ultrasound assisted

Aim: Hyperemesis gravidarum (HG) is a severe condition that occurs in 0.8–2.0% of pregnant women and can lead to kidney damage. Within minutes of ischemic perfusion injury, renal distal tubular cells release neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL). The aim of this study was to assess the levels of NGAL in maternal serum after HG onset and the association between HG severity, renal ischemia, and subsequent kidney damage.Methods: In this case-control study, the control group comprised healthy volunteers with similar demographic characteristics. The HG patients were divided into three groups according to disease severity based on the Pregnancy-Unique Quantification of Emesis scale as follows: Mild (≤6); moderate (7–12); and severe (≥13). Demographic parameters, biochemical parameters, and serum NGAL levels were compared among the groups.Results: Serum glucose, serum blood urea nitrogen, serum creatinine, serum phosphorus, aspartate aminotransferase, and alanine aminotransferase levels were similar among the groups. Serum sodium levels were significantly higher in the severe HG group than in all other HG groups. Urine osmolarity was significantly higher in the moderate and severe HG groups than in the control and mild HG groups. There were no differences in serum NGAL levels among the groups.Conclusion: Our results suggested that serum NGAL levels were not altered in patients complicated by HG.

Çeşitli yangı ve hastalık durumlarında sıvı alımının azalması ve/veya kaybının artması sonucu sıvı açıkları gelişmekte ve dehidrasyon şekillenmektedir. Dehidrasyonun serum AFP konsantrasyonları üzerine etkisi bilinmemektedir. Bu çalışmada dehidrasyonun serum AFP konsantrasyonları üzerine etkisinin ortaya konması amaçlandı. Araştırmanın hayvan materyalini 20 adet, sağlıklı 6-8 aylık yaşta, her iki cinsiyette koyunlar oluşturdu. Koyunlar randomize 4 eşit gruba (n=5) ayrılarak 7 gün süreyle takip edildi. Araştırma grupları;•Sistemik Yangı (SİSY): Tek doz sağ M. serratus cervisis kası içine 5 ml FCA uygulanarak ad libitum su ve yem verildi. •Dehidrasyon (DEH): Tek doz sağ M.serratus cervisis kası içine 5 ml plasebo %0,9 NaCl uygulandı ve art arda 5 gün su kısıtlanarak ad libitum yem verildi. •Sistemik Yangı + Dehidrasyon (SİSY+DEH): Tek doz sağ M.serratus cervisis kası içine 5 ml FCA uygulanarak sistemik yangı, art arda 5 gün süreyle de su kısıtlanarak dehidrasyon oluşturuldu. Bu süreçte yem ad libitum verildi. •Kontrol (KON): Tek doz M. sağ serratus cervisis kası içine 5 ml plasebo %0,9 NaCl uygulanarak ad libitum su ve yem verildi.Çalışma gruplarındaki koyunların günlük yem tüketimi, vücut ağırlık ölçümleri ve klinik muayeneleri yapılırken, kan örnekleri araştırmanın 0., 1., 3., 5., ve 7. günlerinde alındı. SİSY ve SİSY+DEH gruplarında serum Hp, SAA, Cp ve Fb konsantrasyonlarında anlamlı artışlar belirlendi. DEH grubunda ise yalnızca Hp konsantrasyonunda anlamlı bir artış saptandı. Sonuç olarak; koyunlarda dehidrasyonda serum Hp konsantrasyonunun artması nedeniyle dehidrasyonun tanı ve izlenmesinde bu biyobelirteçten yararlanılabileceği ve elde edilen tüm verilerin gelecekte yapılacak çalışmalarda referans olarak kullanılabileceği kanısına varıldı. Decreased fluid intake and/or increased fluid loss in various inflammatory and disease states result in developing fluid deficits and dehydration. The effect of dehydration on serum AFP concentrations is unknown. In this study, it was aimed to reveal the effect of dehydration on serum concentrations of some acute phase proteins. The animal material of the study consisted of 20 healthy, 6-8 months old sheep with both sexes. The sheeps were randomly divided into 4 equal groups (n = 5) and followed for 7 days. Research groups:•Systemic inflamation (SISY): A single dose of 5 ml FCA was administered intramuscularly into right M. serratus cervicis. Feed and drinking water were provided as ad libitum through 7 days.•Dehydration (DEH): A single dose of 5 ml plasebo 0.9% NaCl was administered intramuscularly into right M. serratus cervicis and consecutive 5 days water deprivation was made with ad libitum feed. •Systemic inflamation+ Dehydration (SISY+DEH): A single dose of 5 ml FCA was administered intramuscularly into right M. serratus cervicis and dehydration was created by water deprivation for consecutive 5 days. In this process feed was provided as ad libitum.•Control (KON): A single dose of 5 ml plasebo 0.9% NaCl was administered intramuscularly into right M. serratus cervicis. Feed and drinking water were provided as ad libitum.Blood samples were collected on days 0, 1, 3, 5, and 7 while feed consumption, body weights and clinical examinations were performed daily during the study. Significant increases were found in serum Hp, SAA, Cp and plasma Fb concentrations in SISY and SISY + DEH groups. There was a significant increase in only serum Hp concentration in the DEH group. As a result; it is concluded that serum Hp concentration may be a useful biomarker in the diagnosis and monitoring of dehydration and that all data obtained can be used as the reference in future studies. 97

Amaç: Bu çalışmanın amacı, evde ve huzurevinde yaşayan 60 yaş ve üzeri yaşlı grubun su tüketimi ve ilişkili faktörlerin belirlenmesidir. Yöntem: Bu çalışma, yaşlılarda su tüketimi ve ilişkili faktörleri belirlemek amacıyla tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Örneklem seçimi yapılmamış olup çalışmaya katılmayı kabul eden bütün bireyler araştırmaya dahil edilmiş, çalışma 90 kişi ile sonlandırılmıştır. Veriler, araştırmacılar tarafından literatür taranarak hazırlanan sosyodemografik özellikler ve su tüketim durumlarını değerlendirme anket formu, Enstrümental Günlük Yaşam Aktiviteleri anketi, Geriatrik Depresyon Ölçeği, dehidratasyon bulgularına yönelik fizik muayene uygulanarak toplanmıştır. Araştırmanın uygulanabilmesi için, ilgili kurumlardan yazılı izin, Üniversite Etik Kurul izni, katılımcılardan sözel onamı alınmıştır. Veriler, tanımlayıcı istatistikler ve ki kare testleri kullanılarak değerlendirilmiştir Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin günlük su tüketim durumları benzer olup; huzurevinde yaşayan yaşlıların %77.1’inin evde yaşayanların ise %72.7’sinin 4 bardaktan az su tükettiği görülmektedir. Her iki grupta da katılımcıların yarıdan fazlası “yeterince su tüketmediğini ifade etmiştir. Yaşlıların eğitim durumları ve tüketilen su miktarı arasındaki ilişki yalnızca huzurevinde yaşayan yaşlılarda anlamlı; suya olan ilgi ile tüketilen su miktarı arasında ise evde yaşayan yaşlılarda anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p

Neonatal buzağı ishallerine bir veya birden daha fazla etken neden olabilir. İshalli buzağılarda strong ion (metabolic) asidozis yaygın olarak gözükür. Strong ion asidozisle ilişkili klinik semptomlar spesifik olmayıp belirsizdir. Fakat strong ion asidozisin şiddetinin tahmininde buzağının yaşı göz önünde bulundurulabilir. Çünkü aynı klinik bulgulara sahip buzağılardan yaşamının ilk haftasındaki buzağılar, bir haftalıktan büyük buzağılara kıyasla daha az asidemiktir. Ayrıca emme refleksi ile baz açığı değeri arasında yakın ilişki bulunmaktadır. Buzağılarda ishalle ilişkili ölümün azaltılmasında en önemli faktörlerden biri uygun oral veya intravenöz sıvıların kullanılmasıdır. Sistemik metabolik asidozisisi düzeltmek için uygun alkalize ajanların kullanılması gerekmektedir. Bikarbonat kandaki H+ iyonu ile direk reaksiyona girdiğinden dolayı, bikarbonat içeren intravenöz sıvılar şiddetli asideminin düzeltilmesinde oldukça etkilidir. Laktatlı ringer veya asetatlı ringer solüsyonlar ise hafiforta derecede metabolik asidozisi düzeltmede tercih edilir., Diarrhea in neonatal calves is due to one or more causes. Strong ion (metabolic) acidosis is common in diarrheic calves. Clinical signs associated with metabolic acidosis are vague and nonspecific. However, the calf’s age can be used to predict the severity of metabolic acidosis, because one weak old diarrheic calves are less acidemic than older calves despite they have similar clinical signs. Moreover, the suckling reflex is closely associated with base excess parameters. One of the most important factors for decreasing mortality rates associated with diarrhea in calves is parenteral and oral administration of appropriately formulated electrolyte solutions. Inclusion of an alkalinizing agent is required to correct systemic metabolic acidosis. Bicarbonatecontaining fluids are more effective at rapidly correcting severe acidemia, since bicarbonate reacts directly with H+ ions. Lactated Ringers solution or Acetated Ringers solutions can be used to correct mild to moderate acidosis.f

Aksaray Üniversitesi Besyo, Niğde Üniversitesi Besyo, Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Besyo`da okuyan elit güreşçi sporcular üzerinde gerçekleştirilen bu çalışmada, günümüz güreş müsabakalarında uygulanan hızlı vücut ağırlığı kaybetme metotlarının performansa nasıl etki edeceği araştırılmıştır. Araştırmaya Aksaray, Niğde, Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi BESYO bölümlerinde okuyan 20 elit güreşçi katılmıştır. Güreşçiler, 10 güreşci antrenman, 10 güreşci sauna grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldılar. Araştırmada ölçümler üç aşamalı olarak gerçekleştirilmiştir. Birinci aşamada her iki gruptaki güreşçilerin boy uzunluk ölçümleri, durarak uzun atlama, dikey sıçrama, el kavrama kuvveti, barfiks (kol çekme), piyolet, görsel ve işitsel reaksiyon zamanı, vücut yağ yüzdesi ile idrar yoğunluğu analizi ölçümleri yapılmıştır. İkinci aşamada sauna grubuna sauna yoluyla antrenman grubuna antrenman yoluyla ortalama %3 oranında vücut ağırlığı kaybettirilmiş ve ölçümler yapılmıştır. Üçüncü aşamada ise sporculara verilen yaklaşık 15 saatlik toparlanma süresini takiben aynı testler 3. kez tekrarlanmıştır. İkinci ölçümlerde antrenman grubunda ortalama % 3.20 ve sauna grubunda da % 3.75' lik vücut ağırlığı kaybı tespit edilmiştir.Toparlanma süresi sonunda telafi yüzdeleri sauna grubunda barfiks (kol çekme) (% 93.23), dikey sıçrama (%99.65), durarak uzun atlama (%99.81), idrar yoğunluğu analizi (%99.82,), el kavrama kuvveti (%95.22), piyolet (%95.45), görsel reaksiyon (%98.83), işitsel reaksiyon zamanı (%97,80) ve vücut yağ yüzdesi (%81.96) olarak bulunmuştur. Antrenman grubunda ise barfiks (kol çekme) (%99.12), dikey sıçrama (%97.13), durarak uzun atlama (%99.83), idrar yoğunluğu analizi (%98.95), el kavrama kuvveti (%99.14), piyolet (%97.13), görsel reaksiyon zamanı (%99.22), ve işitsel reaksiyon zamanı (% 95.11) ve vücut yağ yüzdesi (%78.17) olarak bulunmuştur. Elde edilen telafi yüzdelerine bakıldığında antrenman grubundaki sporcuların daha iyi düzeyde kaldıkları tespit edilmiştir.Bu çalışma ile ölçümleri yapılan elit düzeydeki güreşçi sporcularda, hızlı vücut ağırlığını kaybetmenin sauna ve antrenman grubunda performans kaybına neden olması sebebiyle önerilemeyeceği, ancak vücut ağırlığı önem arz eden spor dallarında zorunlu kalınırsa saunaya nazaran antrenman yoluyla vücut ağırlığını düşürmenin tercih edilebilirliği ortaya çıkmıştır., In this study on the elite wrestlers who have been studying at the University of Aksaray Sport Academy, Niğde Sport Academy and Kırşehir Sport Academy, it has been investigated how the effects of the fast weight loosing methods (via dehydration) applied in today?s wrestling competitions influence performance. 20 wrestlers, 17 (of whom) from Aksaray University and 2 (of whom) from Kırşehir University and 1 (of whom) from Niğde University were taken as the subjects in the study. The wrestlers are divided into two groups; 10 wrestlers were assigned as the training group and 10 of them as sauna groups. The measurements were done in three processes. In the first process, groups? height measurements, standing long jump, vertical jump, hand grip, pull-ups, piyolet, visual and auditory reaction time, concentration analysis of the urine and the percentage of body fat were measured. In the second process each group was made to lose 3 % weight, the sauna group through sauna and the training group through training, the same test was applied again. In the third process, the same tests were applied again after a 15- hour recovery time for the third time. In the second measurement, approximately 3.20 % weight loss in the training group and 3.75 % weight loss in the sauna group was determined. After the recovery time, the compensation percentages of the sauna group in the horizontal bar(% 93.23), vertical leaping (%99.65), standing long jump (%99.81), urine analysis (%99.82,), hand strength (%95.22), piyolet (%95.45), visual reaction time(%98.83) auditory reaction time (%97.80), percentage of body fat (%81.96) were determined.In the training group, the compensation percentages of the sauna group in the horizontal bar (%99.12), vertical leaping (%97.13), standing long jump (%99.83), urine analysis (%98.95), hand strength (%99.14), piyolet (%97.13), visual reaction time (%99.22), auditory reaction time (% 95.11), percentage of body fat (%78.17) were determined. Considering the compensation percentages, it can be concluded that the sportsmen in the training group were in a better level than the others.In this study, measurements made on elite wrestlers, it is seen that rapid loss of body weight is not suggested through sauna and training due to they cause the loss of performance but to lose weight through training according to sauna is preferable in sports in which body weight is important

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2013, Dehidrasyon sırasında, nemin iç hücrelerden gıda yüzeyine ve daha sonra çevreye aktarilmasi gidalarin mikro yapilarinda değişikliklere neden olur. Mikroyapı çalışmaları kurutma yontemi ve gidanin karakteristik ozellikleri hakkinda bilgi verebilir ve modelleme icin yeterli nitel bilgi ve nicel veri sağlayabilir.Hücrelere bagli aritmetik degisikligin miktari goruntu analizi sayesine belirlenebilir. Son zamanlarda, yüksek çözünürlüge ve büyütme etkisine sahip çok sayıda mikroskoplar gıdalarin mikroyapilarini araştırmak için kullanır.Mikroskopi, gidalarin mikro yapilarini incelemek icin harika bir alettir özellikle birde analiz edilen goruntuyle uyuyorsa. Kurutma sicakliginin bir fonksiyonu olan HAD ye maruz kalan elmalarin hucresel yapilariyla ilgili cok sayida nicel sonuclar yoktur. Normalde, hızlı dehidratasyon islemleri sirasinda gidanin yuzeyleri merkezine gore daha hizli kurur ve bu iç gerilmelere sebeb olur ve bunun sonucunda kırık ve gözenekli urun ortaya cikar. Wangand Brennan buna benzer olaylari patetesi kurutma islemi sırasında mikroskopla gösterdi. Onceden sicak hava kurutmasiyla on islem gormus ve hic gormemis elmalarin mikroyapilari ve mikrodalga metodu C.Ramirez et al tarafindan nicel olarak calisilmis ve onlar deneylerinde elma orneklerini sicak hava durutmasinda 65 dereceye kadar isitmislar. Sanayidede kullanilan elma dilimleri 57 ve 70 ℃ derecelerinde kurutulur. Kurutma sicakligi (70 ℃) yuksek ayarlanirsa urunde doku sertlesmesine ve yuzey catlamasina neden olur, ve bu urunler hazir corba ve sehriye yapiminda kullanilabilir. Eger düşük kurutma sıcaklığı (57℃) ayarlanirsa, urunun yuzeyinde catlak olmayacagi gibi gecirmez bir yuzey olusur. Kurutulmuş elma, kasede uzun omurlu oldugu icin kahvaltılık tahıllarda kullanılabilir ve aynı zamanda müşteriler tarafından doğrudan kullanılabilir. Gıdalardaki nem kaybindan dolayi gidalarin mikroyapilarinda deformasyon olabilir. Gidalardaki mikroyapisal degisiklikler kurutulmus gidalarin dogrudan boyut, sekil, and yapi gibi fiziksel ozellikleriyle baglanti oldugundan onemlidir ve bunlar mustreinin urunu kabul etmesinde etkili factorlerdir. Bu nedenle çoğu fiziksel özelliklerdeki değişimler ürünun mikroyapisindaki değişikliklerle kesinlikle bağlantilidir. Bununla birlikte, gıdalarin mikroyapısindaki değişiklikler uygun değerlendirme algoritmaları kullanımı sayesinde olculebilir ve yorumlanabilir. Fraktal analiz ve ayrica hücresel parametreler, alan ve çevre analizi miktari belirlemek icin onerilen teknikler arasında yer almaktadır. Bu araştırmada, 57 ve 70C olmak uzere iki farklı Sıcak Hava Kurutma (HAD) sıcaklığının hucre boyutlu parametreler tarafindan tanimlanan elma mikroyapısi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Havayla kurutma esnasında sıcaklık tarafından meydana gelen değişikliklerden kaynakli su kaybı oranı hesaba katılmıştır. Firinda kurutma ve yakin kizilotesi metodlari nem iceriklerini olcer. Konfokal Lazer Tarama Mikroskobu (CLSM) ve Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) sayesinde elde edilmis olan mikrograf ve yüksek oranda büyütülmüş görüntüler ile sıcak hava kurutucusundan meydana gelen hücre duvarındaki bozulma ortaya cikarilir. Sonuçlara göre hücre duvarındaki bozulma kurutma oraninin etkisi olarak kabul edilebilir. Ürünün fiziksel özelliklerindeki değişiklikler gıdanın mikroyapısindaki değişikliklerden kaynakli olabilir, ve nem içeriği değişikliği, gıda kurutulmasinda diger fiziksel ozelliklerini etkilemesi acisindan en onemli bir ozelliktir. Fakat, kurutma islemi goren gıdanın gerçek mikroyapısal değişikliklerini açıklamak için yeterli nicel bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı, gida malzemesi olan elmanin mikroyapı değişiklikleri ve nem içeriği arasındaki nicel ilişkileri bulmaktır. Nem içeriği fırın ve yakın kızılötesi (NIR) metodları kullanılarak ölçüldü. Sonuçlar, NIR methodunun nem içeriğinin ölçülmesinde zararsiz ve hızlı bir yöntem olarak kullanılabileceğini göstermiştir. Mikroyapısal değişimler, numunenin mikroyapısal imajlarının ortalama hucre sınırının ((∆P) ̅/(P_0 ) ̅) normalize edilmiş değişimleri cinsinden karakterize edilmiştir. İki tarama yöntemi (SEM ve CLSM) bu değişiklikleri göstermek için kullanılmıştır ve sonuçlara gore SEM örnek hazırlama prosedürü örnek yapısını etkilemistir. SEM ve CLSM görüntüleri karşılaştırıldiginda görüntülerdeki küçülme butun ornekler icin ayni degildi. SEM goruntuleri baslangicta CLSM goruntulerine gore daha fazla kuculme gosterdi ki bu SEM’ in örnek hazırlama aşamasındaki kritik kurutma noktası (CPD) nedeniyle olabilir. Ayrıca, mikroyapısal özelliklerin gözlenebilmesi için kullanılabilecek olan iki indikatör ((∆P) ̅/(P_0 ) ̅ and X/X_0) genelleştirildi, test edildi ve karşılaştırıldı. Sonuçlar (∆P) ̅/(P_0 ) ̅ yada X/X_0 in yeterli bir genelleştirilmiş mikroyapısal değişim indikatöru olduğunu ve kuruma sırasında nem içeriğinin azalması ile iyi bir baglanti kurdugunu göstermiştir. Bu çalışmada, taze ve kurutulmuş elma örneklerinin hucre cevre uzunlugu ImageJ yazılımı kullanarak onun mikroyapisal görüntüsunden elde edildi. Goruntuyu analiz etmek icin ilk önce goruntu ikili moda dönüştürüldü sonra, hücre boşluklari hucreler arasi bosluklardan hucra duvarlarina gore bolumlendi. Hücre galası ve alan her hücre küresel olduğu hipotezi ile değerlendirildi. Ortalama hücre çapı, hücrenin çevre ve alan dağılımı eğrisinden elde edilen histogramdan hesaplanmıştır.Ortalama örnek hücre çevre ve alan değiştirme oranlarıni değerlendirmek için normalize edilmis ortalama hucre capi degisimi hesaba katilmistir. Her kurutma sıcaklığı için ortalama hücre çevresi Microsoft Excel de ayrı ayrı hesaplanmıştır. Farklı zaman aralıkları için, her kurutma sıcaklığındaki hücrelerin çevre dağılımı MATLAB programı ile değerlendirildi. Biz hücre çevresini SEM ve CLSM görüntüleri ile hesapladik. MATLAB den elde edilen değerler her bir ornegin ortalama cevre uzunlugunun kurutma esnasinda degisecegini gosterdi. Fakat kurutma sonunda ortaya cikan olaya gore nem icerigi dusuk cikmistir (X/X_0= 0.01), ayni zamanda (∆P) ̅/(P_0 ) ̅ artan bir sekilde sabit kalmistir, ama numune nem icerigi buyuk olcude degismemistir. Bu durum kurutma süresi arttıginda, numunenin mikro yapısi içerisindeki sürekli bir çökmeyle aciklanabilir. Buna ek olarak, bu özellik, kurutmanin daha sonraki bir aşamasinda hücre içindeki su göçunun hücreleri aşağı çekmesine ve cokmesne yol acmasi ile aciklanabilir.Öte yandan, düşük nem seviyesinde, numune sıcaklığı kurutma sıcaklığına yakın cikmistir. Gıdaları Kurutma islemi cam geçiş sıcaklığını artırmak için bir yoldur. Bu aşamada, örnek kurutma sıcaklığı, cam geçiş sıcaklığından daha yüksektir. Bu nedenle, numunenin yapısal çöküşu ilk asamadan ziyade ikinci asamada daha cok ortaya cikar , bu yuzden mikroyapidaki buyuk olcude degisim nem icerigi nerdeyse sabit degere vardiginda ve degismedigi zaman ortaya cikar. Hücre duvarlarının bozulması da kurutma oranını etkileyen bir faktör olarak kabul edilebilir. (∆P) ̅/(P_0 ) ̅ ve X/X_0 arasındaki iliski korelasyon katsayısı ile değerlendirilebilir. Mantıklı bir iliski R^2ile (yaklasik 0,9459 olarak) bulunmuştur. Bu değer dehidrasyon sırasında nem içeriğindeki dusmenin önemli ölçüde boyutsal değişiklikleri etkileyecegini gosterir., During dehydration, transferring moisture from inner cells to the surface of food and then to the environment causes changes in microstructure of foods. Microstructural studies may progress the knowledge of drying methods and food characteristics, and provide adequate qualitative information and quantitative data appropriate to modelling. Changes in arithmetic attributes of cells could be quantified by image analysis.These days, numerous microscopes with high resolution and magnification influence can be used to investigate food microstructure. Microscopy, particularly if matched with image analysis, is a great tool for reviewing food microstructure. Not much quantitative results on the cellular structure damage undergoing HAD of apple as a function of drying temperature are available. Normally, in fast dehydration procedures, the surface of the food dries much quicker than its canter, this incident creates internal stresses and result in so cracked and also porous product. Wangand Brennan showed such incident by microscopy in potato during drying. Microsturucture of pre-treated and non-treated apples by hot air drying (HAD) and microwave method studied by C.Ramirez et al quantitivly, they heated apple samples in HAD till 65℃ in their experiments. Two 57℃ and 70℃ temperatures are used for drying the apple slices that are used in industry as well. Setting the drying temperature high (70℃) causes case hardening and surface cracks in final product that could be used for instant soup or noodle ingredient. Setting the drying temperature low (57℃) forms an impermeable surface with no cracks on the final product. The dried apple could be used for breakfast cereals because of long bowl life, and also are used for direct consuming by customers. Deformation in food microstructure happens because of moisture losing. Food microstructural changes is significant as these changes are straight connected to physical properties of dried food such as size, shape, and texture, which directly have an effect on consumer acceptance. So alteration in most physical properties are definitely due to changes in the product microstructure. Nevertheless, microstructural changes of food can be quantified and interpreted with use of proper evaluation algorithms. Fractal analysis and also cellular parameters, area and perimeter analysis is among the techniques that have been proposed to achieving quantifying. In this research, the effect of two different Hot Air Drying (HAD) temperatures, 57 and 70°C, on apple microstructure characterized by cell size parameter has been studied. The induced changes by temperature on the water loss rate during air drying have been considered. Two methods of oven derying method and Near Infrared methods used to measure the moisture contants. Micrographs and higher magnified images captured by Confocal Laser Scanning Microscopy (CLSM) and Scanning Electron Microscopy (SEM) showed a disruption of the cell wall due to the hot air dryer. The results show that cell wall disruption can be assumed as the drying rate effect. Changes of the product’s physical characteristics can be due to the changes in food microstructure, and moisture content change is the most important feature of food drying that affects the other physical characteristics. However, there is not much quantitative information available to explain the exact microstructural changes of food undergoing drying. The aim of the present study is to find quantitative relationships between microstructural changes and the moisture content of a food material (apple). The moisture content was measured by oven and Near Infrared (NIR) methods. Results showed that NIR can be used as a non destructive and fast method for measuring moisture content. The microstructural changes were characterized quantitatively in terms of the normalized changes of the average cell perimeter ((∆P) ̅/(P_0 ) ̅) of the samples’ microstructural images. Two methods of scanning (SEM and CLSM ) were used to show these changes, and the results showed that SEM sample preparation procedure can affect the sample structure. A comparison between SEM and CLSM images showed that the effect of shrinkage was not the same for all samples. SEM images show more shrinking at the beginning of the capturing compare to CLSM images, which can be due to the critical point drying (CPD) at the sample preparation stage for SEM. In this study, cell perimeterof a fresh and dehydrated apple samples was obtained from its microstructural image by using ImageJ software .For analysing images first they were converted to a binary mode, the cell spaces were then sectioned from intercellular spaces and the cell walls. The cell premiere and area was assessed with the hypothesis that each cell was spherical. The average cell diameter was calculated from the histogram obtained from a cell perimeter and area distribution curve. To evaluate the changing rates of the average sample cell perimeter and area the normalized change of the average cell diameter is accounted. The average cell perimeter for each drying temperature was calculated separately in Microsoft Excel. The distribution of the cells’ perimeter in every drying temperature for different time intervals was evaluated by the MATLAB program. We calculated the cell perimeter in both SEM and CLSM images. Obtained values from MATLAB show that the average cell perimeter of each sample changes during drying. We also generalized, tested, and compared two indicators ((∆P) ̅/(P_0 ) ̅ and X/X_0) which could be applied for monitoring microstructural features. The results showed that either (∆P) ̅/(P_0 ) ̅o or X/X_0 are indicators for sufficient generalized microstructural change and correlate well with the moisture content decrease during drying. However, the phenomenon that occurs toward the end of drying is that moisture content became lower(X/X_0= 0.01), at the same time (∆P) ̅/(P_0 ) ̅ kept increasing constantly, but the moisture content of the sample did not change greatly. This can be due to the continual collapse in the microstructure of the sample when the drying time increases. In addition, this feature can be explained by migrating water within the cells at the later stage of drying, leading the cells to be pulled down and collapsed. On the other hand, at a low moisture level, the sample temperature came close to the drying temperature. Drying of foods is a way to increase the glass transition temperature. At this stage, the sample drying temperature is higher than the glass transition temperature. Therefore, a structural collapse occurs in the sample in the second stage more than the initial stages, hence considerable changes in the microstructure occur even when the moisture content is near to constant value and does not change much. Disruption of cell walls can be also considered as a factor that affects the rate of drying. Correlations between (∆P) ̅/(P_0 ) ̅ and X/X_0 were assessed by the correlation coefficient. A logical correlation was found with the R^2of about 0.9459 . This value indicates that a decrease in moisture content during dehydration significantly affects the changes in dimensional changes., Yüksek Lisans, M.Sc.

Bu Tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu Tarafından 12.SAĞ.BİL.14 Proje Numarası İle Desteklenmiştir. Sunulan araştırmada akut ishalli neonatal buzağılarda intravenöz izotonik sodyum bikarbonat uygulamasının venöz asit-baz durumu ve renal fonksiyon üzerine zamana bağlı etkileri araştırıldı. Materyali; yaşları 1-30 gün arasında değişen, farklı ırk ve cinsiyette, akut ishal şikayeti ile kliniğe başvuran ve primer basit metabolik asidoz tanısı alan10 neonatal buzağı oluşturdu. Çalışmada etiyolojik tanı dikkate alınmamıştır. Çalışma kapsamında, tedavi öncesi (0. saat) ve hesap edilen total bikarbonat ihtiyacı izotonik solüsyon tarzında intravenöz yolla buzağılara verildikten sonra, tedavi sonrası; 15. dakika, 30. dakika, 1. saat, 2. saat, 3. saat, 4. saat, 6. saat, 12. saat ve 24. saatte kan örnekleri toplandı. Venöz kan örneklerinde; pH, parsiyel karbondioksit basıncı, total karbondioksit konsantrasyonu, baz durumu, bikarbonat, klor, sodyum, potasyum, kalsiyum ve laktat düzeyleri ve serum örneklerinde; üre, kreatinin, alanin amino transferaz, aspartat amino transferaz, gamma-glutamil transferaz, laktat dehidrogenaz, kreatin kinaz, total protein, albumin ve glukoz konsantrasyonları ölçüldü. Tam kan örneklerinde ise lökosit, eritrosit, lenfosit, granulosit, hemoglobin, hemotokrit ve trombosit sayımı yapıldı. Çalışma sonuçları, ishalli buzağılarda, farklı ölçüm zamanları arasında gerçekleştirilen grup içi değerlendirmede; pH, bikarbonat, baz durumu, parsiyel karbondioksit basıncı, total karbondioksit konsantrasyonu, potasyum ve aspartat amino transferaz kan düzeylerinde istatistiki açıdan önemli derecede bir farkın olduğunu ortaya koydu. Alanin amino transferaz, gamma-glutamil transferaz, laktat dehidrogenaz, glukoz, laktat, total protein, albumin, kreatin kinaz, lökosit, eritrosit, trombosit, lenfosit, granulosit, hemoglobin ve hemotokrit kan konsantrasyonları açısından istatistiki bir fark tespit edilmedi. Üre ve kreatinin serum konsantrasyonlarında ise ölçüm zamanlarına göre gerçekleştirilen grup içi istatistiki değerlendirmede önem arz eden bir fark belirlenmemesine rağmen, tedavi sonrası dönemde numerik bir azalma belirlenmiştir. Her iki parametre için 0. ile 24. saat ölçüm değerleri karşılaştırıldığında p

Bu çalışmada; yavru köpeklerde dehidrasyon, şiddetli hemorajik gastroenteritis ve yüksek mortalite ile seyreden enfeksiyoz bir tablonun izlendiği Bursa ilindeki bir köpek banınağında kanin koronavirus (CCoV) enfeksiyonunun varlığı serolojik olarak araştırıldı. Yavrularının hepsini veya birkaçını kaybeden 23 erişkin dişi ile iyileşen veya diyare tablosu devam eden 36 yavrudan kan örnekleri alındı. Olen yavruların tümünde tipik otopsi bulgusu olarak hemorajik gastroenteritis kaydedildi. Indirek ELISA test sonuçlarına göre tüm erişkinlerin ve 36 yavrunun 34'ünün CCoV antikorları yönünden pozitif olduğu (57/59) tespit edildi. Barınaktaki yavrularda klinik ve serolojik olarak CCOV enfeksiyonunun varlığı tanımlanarak, CCoV enfeksiyonunun seropozitivitesi % 96.6 olarak belirlendi., In this study, the presence of canine coronavirus infection (CCoV) was serologically investigated in a dog shelter where an infection with dehydration, severe hemorrhagic gastroenteritis and high mortality in puppies were observed in Bursa region, Blood samples were obtained from 23 adult female dogs which lost all or a few of their puppies and from 36 puppies which were recovered from the infection or had continuous diarrhoea. As a typical autopsy findings, hemorrhagic gastroententis were noted in all dead puppies. According to the indirect ELISA test results all adult dog and 34 out of 36 puppies were found to be positive to CCOV antibodies (57/59). Clinically and serologically CCOV infection was identified in puppies in the shelter and it was determined that the seropositivity of CCOV infection was 96.6.

Tinkal cevherinin Türkiye'deki en büyük rezervi Kırka'dadır. Türkiye ekonomisi için önemli olan Tinkal bir sodyum borat bileşiğidir. Doğada saf olarak bulunmaz, killer ve bir takım safsızlıklar içerir. Bu safsızlıklar ve killer, kırma ve yıkama işlemleriyle giderilerek konsantre tinkal elde edilir. Bu çalışmada; tinkal ve konsantre tinkal numunelerinde dehidratasyon çalışmaları yapılarak, orjınal ve dehidratize tinkal numunelerinin asitteki ve sudaki çözünürlükleri incelenmiştir. Tinkal ve konsantre tinkalden 350-400°C'de kristal sularının tamamının uzaklaştığı gözlenmiştir. Suda ve asit çözeltilerinde 350°C'ye kadar boraks tuzlarının çözünürlüklerinin arttığı, bu sıcaklıktan itibaren de 550°C'ye kadar azalma gösterdiği belirlenmiştir., The biggest rezerve of tincal ore in Turkey is located in Kırka town . Tincal being an important substance for the economy of Turkey is a compound of sodium borate. It has been found as an impure ore in the nature. It contains impurities such as different typeses clay and other impurities. Concentrated tincal is usually seperated from impurities by cracking and washing processes. In this study, dehydratization of both tincal and concentrated tincal samples were done, then the solubilities of original and dehydratized tincal samples were studied both in water and in hydrocloric acide solution. It was observed that the crystalline water, of both tincal and concentrated tincal, was completely removed at 350-400°C. It was also observed that the solubilities of borax salts in water and asidic solutions tend to increase up to 350°C and tend to decrease above this temperature up to 550°C.

İshalli buzağılarda ölümün en yaygın nedenleri dehidrasyon ve asidozisdir. Öncelikli olarak buzağılarda ishallin tedavisi oral ve paranteral solusyonlarla, elektrolit, asit-baz dengesi, sıvı ve enerji açığı düzenlenmesi temelinde yapılır. Hafif ve orta şiddetli ishalli buzağılarda oral rehidrasyon tedavisi tek başına oldukça etkilidir. Şiddetli dehidrasyona ve asidoza sahip olan buzağılarda en iyi tedavi intravenöz sıvılarla sağlanır. İzotonik kristalloidler ishalli dehidre buzağıların tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu solusyonlar intersititiel sıvının hacminin tekrar sağlanması için düşünülmelidir. Laktatlı Ringer solusyonu şiddetli metabolik asidozu düzeltmek için kullanılmamalıdır. Şidetli metabolik asidozlu buzağılarda sodyum bikarbonat kullanılmalıdır. Hipertonik kristalloid solusyonları (%7.2 hipertonik sodyum klorür, 4ml/kg, i.v.) hızlı resussitatif etkilerinden dolayı ishalli endotoksemik buzağıların başlangıç tedavilerinde önemlidirler.Hipertonik kristalloid solusyonlrın etki süreleri koloid solusyonların ilavesi ile uzatılabilir. Kolloid solusyonlar plazma onkotik basıncında artış meydana getirerek, plazma hacmini yükseltirler. Hipertonik sodyum klorür ve dekstran 70 solusyonlarının birlikte uygulanması oral uygulanan sıvıların emilimini artırabilir. Sonuç olarak, hafif ve orta şiddetli ishalli buzağılarda oral rehidrasyon tedavisi tek başına kullanılabilir. Bununla birlikte, ishalli şidetli dehidre buzağıların tedavisinde izotonik oral elektrolit solusyonu ile birlikte küçük hacimlerde hipertonik sodyum klorür -dekstran 70 kombinasyonunun intravenöz uygulanması daha etkili bir yoldur. The most common causes of death in diarrheic calves are dehydration and acidosis. Treatment of diarrhea in calves is primarily based on correcting the electrolyte, acid-base imbalances, fluid and energy deficits via using of oral and paranteral solutions. Just an oral rehydration therapy is the most effective therapy for mildly or moderately affected diarrheic calves. The best way of treating calves with severe dehydration and acidosis is use of intravenous fluids. Isotonic crystalloids are widely used to treat dehydrated calves with diarrhea. This solutions should be considered to the replacement of interstitial fluid volume. Lactated Ringer's solution should not be used to correct severe metabolic acidosis. Sodium bicarbonate should be used to in calves with severe metabolic acidosis. Hypertonic crystaloid solutions (e.g., %7.2 hypertonic saline, 4ml/kg, i.v.) are valuable in the initial treatment of endotoxemic calves with diarrhea because of their rapid resuscitative effects.The effects of hypertonic crystaloid solutions can be prolonged by adding colloid solutions (Dextran 70). Administration of colloid solutions causes an increase in plasma volume, which increases the plasma oncotic pressure. Absorption of orally administered fluids can be enchanced by intravenous administration of hypertonic saline-dextran solution. As a conclusion, just an oral rehydration therapy alone can be used for mildly or moderately affected diarrheic calves. However, intravenous administration of a small volume of hypertonic saline and dextran 70 solution combined along with an isotonic oral electrolyte solutions are more efective way to treat diarrheic severely dehydrated calves.

ÖZET Bu çalışmada; ishal sonucu dehidrasyon belirtileri gösteren buzağıların sıvı açığını gidermek için alkali özelliği bulunan oral elektrolit solüsyonu ile birlikte %7.2'lik hipertonik sodyum klorür + % 6'hk dekstran 70 solüsyonu kullanarak daha kısa zamanda ve daha küçük hacimde sıvı uygulanarak sağaltılması amaçlandı. Çalışmanın materyalini her iki cinsiyetten, yaşları 2-45 gün arasında değişen 22'si Holştayn ve sekizi Karacabey Esmeri olmak üzere toplam 30 ishalli dehidre buzağı oluşturdu. Buzağılar genel klinik ve hematolojik muayenelerini takiben iki farklı sağaltım grubuna ayrıldı. Birinci gruba (kontrol grubu n= 15) i.v. yolla izotonik sodyum klorür solüsyonu (32 ml/kg) ile oral elektrolit solüsyonu (22 ml/kg), II. gruba ise (deneme grubu n= 15) i. v. yolla %7.2' lik hipertonik sodyum klorür + %6'lık dekstran 70 solüsyonu (4 ml/kg) ile birlikte oral elektrolit solüsyonu (50 ml/kg) uygulandı. Ayrıca 12. saatte her iki gruba oral elektrolit solüsyonu (50 ml/kg) tekrar verildi. Tüm buzağıların sağaltım öncesi ve sonrası İ4., 1., 2., 4., 12. ve 24. saatlerde klinik ve hematolojik muayeneleri yapıldı. Klinik muayenede beden sıcaklığı, kalp ve solunum frekansı, kapiller dolma süresi (CFT), periferal nabız kalitesi (PNK), dehidrasyon derecesi, mental durum ve emme refleksi; hematolojik muayenelerde ise hematokrit oranı, hemoglobin miktarı ve total lökosit sayıları belirlendi. Ayrıca hematokrit oranı ve hemoglobin miktarından relatif olarak plazma volümü hesaplandı. Kontrol ve deneme grubunda sağaltım öncesine göre sağaltım sonrasında kapiller dolma süresi, periferal nabız kalitesi, dehidrasyon derecesi, mental durum, emme refleksi, hematokrit oranı, hemoglobin miktarı ve plazma volümünde istatistiksel farklılıklar gözlendi. Birinci gruba göre II. grupta kapiller dolma süresinin 1., 4. ve 12. saatlerde daha hızlı olduğu (pO.001); periferal nabız kalitesinin lA. saat (p