Search

This study was carried out in order to compare in 20 different rangeland sample areas that determined in order to environmental variables, vegetation and soil properties by multivariate ordination analysis in Mugla province. Cluster analysis was made to determine the similarity and species compositions of sample areas, and as a result of this analysis, three different groups have occurred. Additionally, detrended correspondence analysis (DCA) was made after the indicator species analysis. The interaction between environmental and soil-borne factors as altitude, distance to village, soil depth, pH in saturated soil with water, lime and surface stoniness were found to be significant and this significance was expressed by graphs. Moreover, it was indicated that relationship with species in the vegetation of the variables that were determined as significant by tables and figures. The relationship with the species in the vegetation of the variables that were determined as significant was also indicated. The result of the study showed that environmental variables as soil depth, soil pH saturated with water, stony surface, altitude and distance to villages had a significant effect on the species diversity and distribution in the samples areas.

Antalya doğal florası yem bitkileri açısından çokzengin genetik varyasyona sahiptir. Yem bitkileri ıslahı konusundayapılacak öncelikli ve en önemli uygulamalardan birisi yabani formların kültürealınmalarıdır. Yapılan bu çalışmada; Antalya doğal florasındanbelirlenen lokasyonlardan 2008-2011 yılları arasında üçgül (Trifolium sp.) türlerine ait 58populasyon toplanmış ve bu populasyonlardan 2012-2013 yıllarında gözlem bahçesioluşturularak morfolojik gözlemleri alınmıştır. Lokasyonlardan 10 farklı üçgültürü toplanmış olup, 2 adedinin çok yıllık, 8 adedinin ise tek yıllık olduğusaptanmıştır. Toplanan üçgül türlerine ait 58 populasyonda gözlem yapılmışolup, çiçeklenme gün sayısı 123-190 gün, fizyolojik olum gün sayısı 161-236gün, bitki boyu 6-70 cm, bin dane ağırlığı 0.4-1.8 g, meyvede tane sayısı 1-5adet, kömeçte çiçek sayısı 28-82 adet arasında değiştiği belirlenmiştir. Çiçekrengi olarak beyaz, sarı, pembe ve lila renkleri gözlenmiştir. Morfolojikgözlemler dikkate alındığında genetik varyasyonun geniş olduğu söylenebilir.Toplanan genetik materyal, ileri ıslah kademesine aktarılıp, çeşitgeliştirme ve kültüre alma amacıyla değerlendirilebilir., Natural flora of Antalya has a very rich genetic variation in terms offorage plants. One of the most important practice to be done on the improvementof forage crops is to take culture of wild forms. In this study, clover seedswere collected in Antalya natural flora between 2008-2011 years. Collectedseeds were planted observational garden in land institute for the purpose ofthe seed multiplication and morphological characteristics were determinedduring 2012-2013 years. Ten different species of clover were determined in 58populations, collected from the different locations. Two out of ten cloverspecies were perennial and 8 clover species were annual. It was determinatedthat number of flowering days ranged 123-190 days, number of physiologicalmaturity ranged 161-236 days,plant height ranged 6-70 cm, thousand seeds weight 04-1.8 g, number seeds ofpod ranged 1-5 and the number of flower in head ranged 28-82. Also flowercolors observed that as white, yellow, pink and lilac. Considering themorphological observations, it can be said that there is high genotypicvariation. Also said that it can be transferred to the advanced breeding stageand evaluated for cultivating and to develop new varieties.

The objective of the present study was to determine the effects of different irrigation levels applied with surface drip irrigation (SDI) and subsurface drip irrigation (SSDI) method on yield and bioethanol productivity of sorghum (Sorghum bicolor L. cv. Early Sumac) in the West Mediterranean Region of Turkey. Field study was conducted in Bat Akdeniz Agricultural Research Institute in Antalya during the growing seasons of 2017-2018. Five different irrigation levels designated as full irrigation (I-100) with no water stress and slight (I-75), mild (I-50), severe water stress (I-25) and no irrigation (I-0) treatments were applied. The results showed that different irrigation levels applied had statistically significant effect on yield and yield components such as plant height, leaf number, leaf area index, chlorophyll context, brix, sucrose, glucose, fructose and bioethanol. In both of the drip irrigation methods, water deficit stress significantly (P

Sorghum (Sorghum bicolor (L.) Moench) is one of the most promising bio-energy crops with the ability to produce high biomass with low input. Plant height that has a significant contribution to gain in bio-ethanol production is among the most important biomass yield components. In the present study, sorghum genotypes were screened with four SSR markers which are associated with plant height QTLs. The molecular assays were confirmed with two different environments in two consecutive years. In the first year of the study, molecular analyses were performed with a sorghum collection consisting of 551 accessions as well as plant height measurements were performed under field condition. In the second year, 53 out of 551 accessions were selected and further tests with nine controls were performed in Antalya (a lowland province) and Konya (a highland province) locations along with molecular marker analyses. The results indicated that four SSR markers efficiency were assessed as 38% at lowland and 39% at highland. Markers 40-9187 and 37-1740 were of more powerful to explain plant height QTLs than the other two markers at two environments. This study reported the successful application of the association between markers and plant height in two environments to identify valuable genetic resources for bio-energy production in sweet sorghum., Sorgum (Sorghum bicolor (L.) Moench), düşük girdi ile yüksek biyokütle üretebilme yeteneğine sahip umut verici biyo-enerji bitkilerinden biridir. Biyoetanol üretiminde kayda değer katkıları olan bitki boyu, biyokütle verimini oluşturan en önemli bileşenler arasındadır. Bu çalışmada, sorgum genotipleri bitki boyu QTL'leri ile ilişkili dört SSR marker ile taranmıştır. Moleküler analizler, ardışık 2 yıl ve 2 farklı ortamda doğrulanmıştır. Çalışmanın ilk yılında 551 genotipten oluşan sorgum koleksiyonunda moleküler analizler ve tarla koşullarında bitki boyu ölçümleri yapılmıştır. İkinci yılda ise 551 genotipten 53'ü seçilerek, dokuz kontrol çeşit kullanılarak moleküler analizler ile birlikte Antalya (ova) ve Konya (yayla) lokasyonlarında ileri testler gerçekleştirildi. Sonuçlara göre; dört SSR markerin verimliliği ovada %38 ve yaylada %39’dur. 40-9187 ve 37-1740 markerleri, iki ortamda da diğer iki marköre göre bitki yüksekliği ile ilişkili QTL'lerin açıklanmasında daha güçlü olarak belirlenmiştir. Bu çalışma, şeker sorgumda biyo-enerji üretimi için değerli genetik kaynakları belirlemek adına iki ortamda da markerler ve bitki boyu arasındaki ilişkinin belirlenmesinde başarılı bir şekilde uygulandığının bildirilmesidir.

Bu çalışma, Antalya doğal florasından toplanan ve özellikle mera alanları için önem teşkil eden tek yıllık yonca türlerinden Düğmeli yonca (Medicago orbicularis L.)`nın moleküler karakterizasyonunu yapmak amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada 45 adet düğmeli yonca genotipi arasındaki genetik çeşitlilik mikrosatellite (SSR) markırları kullanılarak araştırılmıştır. Yapılan ön çalışmada, toplam 35 adet mikrosatellite primer çifti kullanılmıştır. Yapılan ikinci çalışmada ise 15 adet mikrosatellite primer çifti kullanılmıştır. Araştırmada genetik benzerlik katsayıları 0.75-1.00 değerleri arasında bulunmuştur. En yakın genetik benzerlik 3-4-5 ve 42 nolu genotipler; 37 ve 38 nolu genotipler; 32 ve 31 nolu genotipler; 25 ve 26 nolu genotipler; 7-9-16-18-22 ve 33 nolu genotipler; 40 ve 11 nolu genotipler; 29 ve 30 nolu genotipler; 13-14 nolu genotipler ile 6-10-12-15-17-19-20-21-23-24-28-3443-44 ve 45 nolu genotipler arasında belirlenmiştir. En uzak benzerlik ise 2 nolu genotip ile 25 ve 26 nolu genotipler arasında belirlenmiştir. UPGMA yöntemine göre yapılan dendogramda genotipler 0.87 benzerlik seviyesinde 2 ana gruba ayrılmıştır. Birinci ana grupta 12, ikinci ana grupta 33 genotip yer almıştır.

Bu calismada misirin (Zea mays L .) Leucaena leucocephala L. ile farkli oranlarda karisimi ile elde edilen silajlarin ham besin maddesi iceriklerini ve kalite ozelliklerini belirlemek amaclanmistir. Bu amacla misir bitkisine %0 (kontrol), %20, %40 ve %60 oraninda L. leucocephala karistirilarak, her silaj grubundan 6 tekerrur olacak sekilde toplam 24 adet silaj yapilmistir. Fermantasyon sonunda yapilan analizlerde, L. leucocephala’ nin karistirildigi silajlarda ham protein (HP), ham kul (HK), ham seluloz (HS), notr deterjan lif (NDF), suda cozunebilir karbonhidrat (SCK), laktik asit bakterisi (LAB) ve laktik asit iceriklerinde onemli artislar belirlenmistir. Saf misir silajina gore L. leucocephala ilave edilen silajlarda daha dusuk oranda kuru madde (KM), ham yag (HY), asit deterjan lif (ADF) pH, asetik asit ve butirik asit seviyeleri belirlenmistir. Sonuc olarak, misirin L. leucocephala ile birlikte karisim olarak silolanmasi basta HP iceriginin yuksekligi olmak uzere, daha kaliteli silajlar elde edilebilecegi ve L. leucocephala’ nin silaj bitkisi olarak degerlendirilebilecegi gorulmustur.

Bu araştırma, Antalya doğalflorasından toplanan bazı mürdümük (Lathyrussativus L.) hatlarının verim özelliklerinin belirlenmesi amacıyla,2014-2015 yıllarında Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma EnstitüsüMüdürlüğü’nde (BATEM) kışlık olarak yürütülmüştür. Tarladenemeleri, tesadüf blokları deneme deseninde, üç tekrarlamalı olarak kurulmuşve parsellerin yarısı ot, yarısı da tohum için hasat edilmiştir. Denemede % 50çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, kes verimi,biyolojik verim, hasat indeksi, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı,tohum verimi ve bin tane ağırlığı gözlemleri alınmıştır. İncelenen özelliklerarasında istatistiki olarak hatlar arasında önemli farklılıklar saptanmıştır.Çalışmada en erken çiçeklenme, kontrol çeşidinde gerçekleşmiştir. En yüksekyeşil ve kuru ot verimi 32 nolu hattan elde edilmiştir. Tohum verimi açısından17 nolu hat ön plana çıkmıştır. Sonuç olarak, incelenenözellikler bakımından 45 mürdümük hattı arasında yüksek düzeyde değişkenlikbulunduğu ve büyük bir çoğunluğunun kontrol çeşidinden yüksek verim değerlerigösterdiği belirlenmiştir. Buna göre, Antalya doğal florasından toplanan veümitvar olarak seçilen hatlar içerisinde ıslah çalışmaları için çok sayıdagenotip yer almaktadır., This study carried in BatıAkdeniz Agricultural Research Institute (BAARI) for the winter season in2014-2015 with the purpose of determination of yield characteristics of somegrass pea (Lathyrus sativus L.) which were collected from Antalyanatural flora. In the field experiments, randomized blocks were created as withthree replications, moreover, half of the parcel was harvested for green forageand other half was harvested for seed. In the experiment, 50 % number offlowering days, plant height, green hay yield, dry hay yield, straw yield,biological yield, harvest index, number of pots per plant, number of seeds perpot, seed yield and thousand-seed weight were observed. It was determined thatthere was a statistically significant difference between the lines. In thisstudy, the earliest flowering was observed on control cultivar. The highestgreen and dry hay yields were obtained from line number 32. Line number 17 wasthe best in terms of seed yield. As a result, it was determined that there wasa large variability between 45 grass pea lines, and also most of them showedhigher yield than control plants. Accordingly, for breeding studies, there arelots of genotypes among lines which were selected as superior and collectedfrom Antalya natural flora.

Aphids are one of the devastating pests affecting the productivity of sorghum in many countries. The aim of the present investigation was to identify sweet sorghum genotypes resistant to the sugarcane aphid, Melanaphis sacchari (Zehntner). A Sequence Characterized Amplified Region (SCAR) marker linked to an aphid-resistance gene (RMES1) was first used to prescreen for resistant genotypes in 561 sorghum accessions. Molecular assays indicated that 91 sorghum accessions in the collection had the RMES1 resistance marker allele. Of those, 26 agronomically superior sweet sorghum accessions, along with three commercial cultivars and one susceptible check, were further evaluated in two locations (Antalya, a lowland province, and Konya, a highland province) under field conditions. These accessions were scored for resistance to aphid damage under natural aphid infestations. The number of aphids counted on the plant leaves and stalks in the accessions during the growing seasons was used to score resistant genotypes on a scale of 1–5, where 1 was highly resistant (plants having 0–50 aphids/plant) and 5 was highly sensitive (plants having 1000 + aphids/plant). Fumagine intensity on the leaves was also taken into consideration. Ten accessions from the lowland and one accession from the highland scored “1,” indicating a high resistance to aphid infestation. A further 13 accessions scored “1” or “2” in both environments. Only two accessions scored “4,” and no accession scored “5,” indicating the utility of the RMES1 marker for prescreening purposes. One accession, BSS507, showed outstanding resistance to M. sacchari, with a score of “1” in both environments.

Çalışma,Antalya doğal florasında bulunan adi fiğ (Viciasativa L.), tüylü fiğ (Vicia villosa Roth.) ve koca fiğ (Vicianarbonensis L.) türlerinden tohum örnekleri toplayıp, morfolojiközelliklerini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırma, Batı AkdenizTarımsal Araştırma Enstitüsünde 2008-2013 yılları arasında yürütülmüştür.Türlerin bulunduğu yerlerin GPS değerleri belirlenmiştir. Toplamda gidilen 63lokasyondan 41 adi fiğ, 15 tüylü fiğ ve 7koca fiğ populasyonu toplanmıştır. Tüm türlerde tohum çoğaltmaişlemi enstitü arazisine yapılarak daha sonra gözlem bahçesi oluşturulmuştur.Türlerin çiçeklenme gün sayısı (gün),fizyolojik olum gün sayısı (gün), ilk bakla gün sayısı (gün), bitki boyu (cm), bin tane ağırlığı (g) ve baklada tane sayısı (adet) morfolojikgözlemler olarak alınmıştır. Alınan gözlemdeğerlerine göre fiğ türlerine ait populasyonlar arasında geniş bir varyasyonolduğu tespit edilmiştir. Özellikleri belirlenengenetik materyal, kültüre alma ve ıslah çalışmaları amacıyladeğerlendirilebilir., The aim of this project is to collect seed samples from common vetch (Vicia sativa L.), hairy vetch (Vicia villosa Roth.) and narbonne vetch (Vicia narbonensis L.) species found in natural flora of Antalya and to determine morphological characteristics. This project was carried out between 2008-2013 years in Batı Akdeniz Agricultural Research Institute. GPS coordinates of locations, where seed samples collected, were recorded. Forty-one common vetch, fifteen hairy vetch and seven narbonne vetch populations were collected from visited 63 locations. Seed reproduction of all species was made in the field of the institute and then the observation garden was established. Morphological characteristics were determined by days to flowering time, number of physiological maturity day, days to first pod, plant height, thousand seeds weight and number of seeds per pod. High variations were determined between populations belong to collected vetch species according to the observed values. Genetic materials determined morphological traits could be evaluated for the purpose of cultivation and breeding studies.

Bu araştırma, Antalya ilinin 6 farklı ilçesindeki doğal meralarda botanik kompozisyonu saptamak amacıyla yürütülmüştür. Ölçümler modifiye edilmiş tekerlekli nokta metoduyla yapılmıştır. Vejetasyon döneminde toplam 21 durakta 176 farklı tür tespit edilmiştir. Tespit edilen türlerin 34 adedi buğdaygil, 39 adedi baklagil ve 103 adedi diğer familyalara ait türlerden oluşmaktadır. Bitki örtüsünü oluşturan türlerin % 19.3"ü buğdaygil, % 22.1"i baklagil, % 58.5"i ise diğer familya türlerinden oluşmaktadır. İncelenen meralarda bitki ile kaplılık oranının % 71.9 ile % 95.1 arasında değiştiği saptanmıştır. İncelenen mera alanlarının mera durum sınıfının zayıf ve orta ayrıca mera sağlığı sınıfının ise sağlıklı olduğu tespit edilmiştir., This research was conducted to determine botanical compositions of the native rangelands in the six different district of Antalya Province. Vegetation of the rangeland was determined by the Modified Wheel Point Method. 176 plant species were determined at 21 locations in the vegetation period. Determined species consist of 34 grasses, 39 legumes and 103 other families. Determined species except bare ground and rocky areas, consist of 19.3% grasses, 22.1 % legumes and 58.5 % other family plants. It was observed that the rate of plant-covered area varies between 71.9 % and 95.1 % in the rangelands. It was determined that the rangeland condition class was "Poor" and "Fair" and also health class was healthy.

The aim of this studywas to determine characters that affect seed and hay yield, using simplecorrelation coefficients and path analysis. The study was conducted in BatıAkdeniz Agricultural Research Institute (BAARI), during 2014-2015 winter growingseasons for two years. The experiments were established in a randomized completeblock design with three replications and half of plots for fresh forage and theother half for seeds were harvested. In the study, days to 50% flowering, plantheight, fresh yield, hay yield, straw yield, biological yield, harvest index,number of pods per plant, number of seeds per pod, seed yield and 1000-seedweight were observed. According to results of the correlation analysis; ahighly significant and positive correlations (P, Bu çalışmanın amacı, mürdümük (Lathyrussativus L.) genotiplerinde kuru ot verimi ve tane verimine etki eden özellikler arasındaki ilişkilerin korelasyonve path analizi ile saptanmasıdır. Araştırma, Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü (BATEM)deneme alanlarında2014-2015 ekim sezonlarında ikiyıl süreyle, kışlık olarak tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Parsellerde %50 çiçeklenme gün sayısı, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi,kes verimi, biyolojik verim, hasat indeksi, bitkide bakla sayısı, baklada tanesayısı, tohum verimi ve 1000 tane ağırlığı gözlemleri alınmıştır. Elde edilendeğerlerle yapılan korelasyon analizi sonucuna göre, kuru ot verimi ile yeşil ot verimi, kes verimi,biyolojik verim ve tane verimi arasında 0.01düzeyinde olumluilişki saptanmıştır. Path analizisonucuna göre ise, kuru ot verimiüzerinde en yüksek doğrudanetkisi bulunan özellikler yeşil ot verimi ve kes verimi olmuştur. Araştırma bulgularına göre; mürdümükte kuru ot verimini iyileştirmek için yapılacak ıslah çalışmalarında yeşil ot verimi ve kes verimi, tohum verimini arttırmak için yapılacakıslah çalışmalarında ise hasat indeksi ve biyolojik verim başlıca seleksiyon kriterleriolarak önerilebilir.

Bu calisma 2008-2013 yillari arasinda Bati Akdeniz Tarimsal Arastirma Enstitusunde yurutulmustur. Antalya dogal florasinda bulunan bazi yonca turleri tespit edilerek, tohum ornekleri toplanip, tohum cogaltma islemi amaciyla enstitu arazisine ekim yapilmistir. Uc yil sureyle toplanan yonca turunun tohumlari, koleksiyon bahcesine 2 m sira uzunlugu, 2 m sira arasi olacak ekilerek, materyalin cogaltimi saglanmis, iki yil belirlenen gozlemler alinmistir. Toplanan yonca ( Medicago spp.) turunde; ciceklenme gun sayisi, fizyolojik olum gun sayisi, cicek rengi, bitki boyu, bin tane agirligi, meyvede tane sayisi ve salkimda cicek sayisi gozlemleri alinmistir. Toplanan yonca turlerine ait gozlem degerlerine bakildiginda, ciceklenme gun sayisi turlere gore degismekte, en dusuk deger dikenli fici yoncasinda 120 gun olarak bulunurken, en yuksek deger dugmeli yoncada 167 gun olarak bulunmustur. Fizyolojik olum gun sayisi icin en dusuk deger kirpi yoncasinda 155 gun olarak bulunurken, en yuksek deger adi yabani yoncada 238 gun olarak belirlenmistir. 92 lokasyondan toplanan yoncada 8 farkli tur teshis edilmistir. Calisma sonucunda enstitu yem bitkileri gen havuzuna bundan sonraki islah calismalarinda kullanilmak uzere 92 yonca populasyonu kazandirilmistir.

Bu calismanin amaci, misir (Zea mays L.) ile soyanin (Glycine max L.) sirasiyla yalin misir (M100), 80:20 (M80+SY20), 60:40 (M60+SY40) ve 40:60 (M40+SY60) oranlarindaki karisimlarindan hazirlanan silajlarin besin maddesi iceriklerini, fermantasyon ve mikrobiyolojik ozelliklerini belirlemektir. Bu amacla hasat edilen bitkisel materyal belirlenen oranlarda karistirilmis ve her silaj grubundan 6 tekerrur olacak sekilde toplam 24 adet silaj hazirlanmistir. 60 gunluk fermantasyon sureci sonunda silajlarda yapilan analizlerde, yalin misir silajina gore misir+soya karisimi silajlarda ham protein (HP), ham yag (HY), ham kul (HK), ham seluloz (HS), notr deterjan lif (NDF), asit deterjan lif (ADF), kalsiyum (Ca) ve laktik asit bakterisi (LAB) iceriklerinde onemli artislar belirlenmistir. Yalin misir silajina gore misir+soya karisimi silajlarda daha dusuk oranda kuru madde (KM), suda cozunebilir karbonhidrat (SCK), pH, laktik asit ve asetik asit tespit edilmistir. Calisma sonucunda, tek basina silolandiginda silaj kalitesi dusuk olan ve hayvanlar tarafindan sevilerek tuketilmeyen soyanin, misir ile karistirilarak silolanmasinin silaj fermantasyonu ve kalitesi bakimindan daha iyi sonuclar verdigi gorulmustur.

Three different soybean [Glycine max(L.) Merr.] cultivars (A-3127, Derry, and Yemsoy) were evaluated for dry matter (DM) yield, plant components, and crop growth rate (CGR) at different row spacings and harvesting stages in 3 locations with Mediterranean- type climate in a split-split plot design with 3 replications in 2009 and 2010. In addition, crude protein (CP), crude protein yield (CPY), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), total digestible nutrients (TDN), and relative feed value (RFV) of harvested forage soybeans were determined at the Bursa (Turkey) location. Increased row spacings significantly reduced DM yield at all locations. Combined over other main effects, the 25-cm row spacing produced 35% more DM yield than the 75-cm row spacing. Row spacings greatly affected DM yield at the R5 and particularly the R7 stage, but this effect was minimal at the R1 stage. The forage-type cultivar Derry produced significantly higher DM yield in all locations, particularly at the R5 and R7 stages. The constituent components of DM were similar at different row spacings of soybean cultivars. In general, the CGR decreased from 25-cm row spacing to 75-cm row spacing in all locations, and the CGR of the cultivars varied significantly according to harvest period, row spacing, and location. Derry had a significantly higher CGR than the other cultivars in the Antalya and Bursa locations. Quality characteristics of soybean forage were not significantly affected by row spacing and showed little effect by cultivar. Harvest stage significantly affected CP, ADF, NDF, TDN, and RFV concentrations of soybean forage. It was concluded that in Mediterranean environments forage-type soybeans (i.e. Derry) can be seeded in narrow rows (25 cm) at high plant population (100 kg ha–1) and offer the most DM yield when harvested at later R stages (e.g., R7) rather than at the early reproductive stage. Three different soybean [Glycine max(L.) Merr.] cultivars (A-3127, Derry, and Yemsoy) were evaluated for dry matter (DM) yield, plant components, and crop growth rate (CGR) at different row spacings and harvesting stages in 3 locations with Mediterranean- type climate in a split-split plot design with 3 replications in 2009 and 2010. In addition, crude protein (CP), crude protein yield (CPY), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), total digestible nutrients (TDN), and relative feed value (RFV) of harvested forage soybeans were determined at the Bursa (Turkey) location. Increased row spacings significantly reduced DM yield at all locations. Combined over other main effects, the 25-cm row spacing produced 35% more DM yield than the 75-cm row spacing. Row spacings greatly affected DM yield at the R5 and particularly the R7 stage, but this effect was minimal at the R1 stage. The forage-type cultivar Derry produced significantly higher DM yield in all locations, particularly at the R5 and R7 stages. The constituent components of DM were similar at different row spacings of soybean cultivars. In general, the CGR decreased from 25-cm row spacing to 75-cm row spacing in all locations, and the CGR of the cultivars varied significantly according to harvest period, row spacing, and location. Derry had a significantly higher CGR than the other cultivars in the Antalya and Bursa locations. Quality characteristics of soybean forage were not significantly affected by row spacing and showed little effect by cultivar. Harvest stage significantly affected CP, ADF, NDF, TDN, and RFV concentrations of soybean forage. It was concluded that in Mediterranean environments forage-type soybeans (i.e. Derry) can be seeded in narrow rows (25 cm) at high plant population (100 kg ha–1) and offer the most DM yield when harvested at later R stages (e.g., R7) rather than at the early reproductive stage.

Yem bitkileri islahi konusunda yapilacak oncelikli ve en onemli uygulamalardan birisi yabani formlarin kulture alinmalaridir. Yapilan bu calismada, yem bitkileri acisindan cok zengin genetik varyasyona sahip olan Antalya dogal florasinda bulunan korunga ( Onobrychis sativa L.) turune ait tohumlar, belirlenen lokasyonlardan 2008-2011 yillari arasinda toplanmis ve 2012-2013 yillarinda ekimleri yapilarak morfolojik gozlemleri alinmistir. Degisik lokasyonlardan toplanan korunga turune ait 25 populasyonun gozlem degerlerine bakildiginda ciceklenme gun sayisi 153-159 gun, fizyolojik olum gun sayisi 165-192 gun olarak belirlenmistir. Cicek rengi mor-pembe olarak gozlenmistir. Bitki boyu 29-98 cm olarak bulunmustur. Bin dane agirligi 20-29 g olarak belirlenmistir. Salkimda cicek sayisi 12-38 adet arasinda, meyvede tane sayisi ise 2-3 adet arasinda degismistir. Morfolojik gozlemler dikkate alindiginda genetik varyasyonun genis oldugu soylenebilir. Toplanan genetik materyal, ileride yapilacak islah calismalari ile korunga cesitleri gelistirmek ve kulture alma amaciyla degerlendirilebilir.