Search

In this research, the mediating role of hope in the relation between high school students’ life goals and career adaptability was examined. The study has been carried out with 353 high school students (195 girls, 158 boys). The mean age of the students was 16.05. The data have been collected by using “Career Adapt-Abilities Scale”, “Life Goals Scale for Adolescents” and “Dispositional Hope Scale”. The collected data was analyzed through correlation analysis, path analysis and, bootstrapping procedure for the significance of indirect effect test. As a result of the study suggest that career goals, body-sense goals, hope has a positively meaningful relation with career adaptability. Bootstrapping show that hope have a partial mediating role in the relation between career goals, body-sense goals and career adaptability. It is thought that the results obtained can be used to improve the career adaptability of high school students. In addition, it can be said that the results of the research will provide the basis for future studies., Bu araştırmada lise öğrencilerinin yaşam amaçları ile kariyer uyum yetenekleri arasındaki ilişkide umudun aracılık rolü incelenmiştir. Araştırma 195 kız (%55.3), 158 erkek (%44.7) olmak üzere toplam 353 lise öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalamaları 16.05’tir. Araştırmanın verileri “Kariyer Uyum Yetenekleri Ölçeği”, “Ergenler İçin Yaşam Amaçlarını Belirleme Ölçeği” ve “Sürekli Umut Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde korelasyon analizi, yol analizi ve aracılık etkisinin anlamlılığı için bootstrapping işlemi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda yaşam amaçlarından kariyer, beden-duyum amaçları ve umut ile kariyer uyum yetenekleri arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu bulunmuştur. Bootstrapping sonucu ise kariyer ve beden-duyum amaçları ile kariyer uyum yetenekleri arasındaki ilişkide umudun kısmi aracılık rolüne sahip olduğunu göstermektedir. Elde edilen sonuçların lise öğrencilerinin kariyer uyum yeteneklerini geliştirmede kullanılabileceği düşünülmektedir. Ayrıca araştırmadan elde edilen sonuçların ileride yapılacak çalışmalara temel sağlayacağı söylenebilir.

The aim of the study was to determine th elevels of aggression (physical aggression, verbal aggression, anger, hostility, indirect aggression) levels of emotions and emotional coping skills of adolescents. The study was carried out on 277 (%58.3) female and 198 (%41.7) male totally 475 high school students. The Aggression Scale (Can, 2002), Emotion Regulation Scale for Adolescents (Duy and Yıldız, 2014) and Emotional Coping Scale (Durak and Şenol-Durak) were used in the study.The data were evaluated by Pearson Product Moment Correlation Coefficient and multivariate regression analysis.As a result of the analysis, it was determined that the dimensions of emotion regulation and emotional coping accounted for 45% of the total variance of aggressions cores of high school students. In addition, it is seen that external and internal dysfunctional emotion regulation significantly predicts all sub-dimensions of aggression (physical aggression, verbal aggression, anger, hostility, indirect aggression). Expressing emotion significantly predicted physical aggression, while processing emotion predicted hostility and verbal aggression significantly. When taken out of aggression, emotion regulation, and emotional relationship with the head out; psychological counseling and guidance services can be provided to adolescents to organize their feelings and cope with their feelings. Group guidance studies on emotion regulation can be developed in adolescents and these studies can be emphasized in schools. The rapid spread of aggression among adolescents in our country makes it necessary to investigate other factors predicting aggression., Araştırmada ergenlerin saldırganlık (fiziksel saldırganlık, sözel saldırganlık, öfke, düşmanlık, dolaylı saldırganlık) düzeylerini duygu düzenleme ve duygusal başa çıkma becerilerinin ne düzeyde yordadığını belirlemek amaçlanmıştır. Araştırma 277’si (%58.3) kız ve 198’i (%41.7) erkek toplam 475 lise öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada Saldırganlık Ölçeği, Ergenler İçin Duygu Düzenleme Ölçeği ve Duygusal Başa Çıkma Ölçeği kullanılmıştır. Veriler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı ve çok değişkenli regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Analiz sonucunda duygu düzenleme ve duygusal başa çıkmanın boyutlarının lise öğrencilerinin saldırganlık puanlarının toplam varyansının %45’ini açıkladığı belirlenmiştir. Ayrıca dışsal ve içsel işlevsel olmayan duygu düzenlemenin saldırganlığın tüm alt boyutlarını (fiziksel saldırganlık, sözel saldırganlık, öfke, düşmanlık, dolaylı saldırganlık) anlamlı olarak yordadığı belirlenmiştir. Duyguyu ifade etme, fiziksel saldırganlığın; duyguyu işlemleme ise düşmanlık ve sözel saldırganlığın anlamlı yordayıcılarıdır. Saldırganlığın duygu düzenleme ve duygusal başa çıkmayla ilişkisi göze alındığında ergenlere duygularını düzenleme ve duygularıyla uyumlu biçimde başa çıkma konusunda psikolojik danışma ve rehberlik hizmeti verilebilir. Ergenlerde duygu düzenleme konusuna yönelik grup rehberlik çalışmaları geliştirilebilir ve okullarda bu çalışmalara ağırlık verilebilir. Ülkemizde ergenler arasında saldırganlığın hızla yaygınlaşması saldırganlığı yordayan başka faktörlerin de araştırılmasını gerekli hale getirmektedir.

Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin umut ve psikolojik iyi oluşları arasın-daki ilişkide içsel ve dışsal yaşam amaçlarının aracı rolünü incelemek amaçlanmıştır. Araştırma Türkiye’de bir devlet üniversitesinin farklı fakültelerinde öğrenim gören 269’u (% 52.6) kadın ve 242’si erkek (% 47.4) toplam 511 üniversite öğrenci üzerinde ger-çekleştirilmiştir. Öğrenciler 18-30 yaş arasında olup, yaş ortalamaları 21.95’tir (Ss=2.30). Araştırmada Sympson (1999) tarafından geliştirilmiş, Özbay, Terzi ve Aydoğan (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlaması yapılmış olan “Özel Yaşam Alanı Umut Ölçeği”, Die-ner ve arkadaşları (2009, 2010) tarafından geliştirilmiş, Telef (2011; 2013) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış olan “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği” ve İlhan (2009) tarafından gelişti-rilmiş olan “Yaşam Amaçları Ölçeği” kullanılmıştır. İçsel ve dışsal amaçların umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki aracı rolünü test etmek için Preacher ve Hayes’in (2008) önerileri doğrultusunda regresyon temelli aracılık makrosu kullanılmıştır. Dolaylı etkile-rin değerlendirilmesinde Sobel Z ve bootstrapping kullanılmıştır. Aracılık testleri yapıl-madan önce değişkenlere ait betimsel istatistikler belirlenmiş, değişkenler arası ilişkiler Pearson Çarpım Momentler Korelasyon analizi ile incelenmiştir Araştırma sonucunda psikolojik iyi oluşun umut, içsel ve dışsal amaçlar ile orta düzeyde pozitif yönde anlamlı ilişkileri olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte, üniversite öğrencilerinde içsel ve dışsalyaşam amaçlarının psikolojik iyi olmanın anlamlı yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Aracılık analizleri sonucunda ise hem içsel hem de dışsal yaşam amaçlarının umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkide kısmi aracı role sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, öğrencilerin umutlarının artması onların içsel ve dışsal yaşam amaçlarını arttır-makta ve bu artışla birlikte psikolojik iyi oluşları güçlenebilmektedir.Anahtar Kelimeler: Umut, Psikolojik İyi Oluş, İçsel ve Dışsal Yaşam Amacı In our research, it is aimed to investigate the mediating role of college students' intrinsic and extrinsic life purpose related to their hopes and psychological well-being. The study has been carried out with 511 university students including 269 (52.6%) wom-en and 242 (47.4%) men that have studied at different faculties of a state university in Turkey. “The Domain Specific Hope Scale” developed by Sympson (1999) and adapted to Turkish by Özbay, Terzi and Aydoğan (2011); “Psychological Well-being Scale” de-veloped by Diener and his colleagues (2009, 2010) and adapted into Turkish by Telef (2011; 2013) and “Life Purpose Scale” developed by İlhan (2009) have been used. The technique as regression-based mediator macro which has been offered by Preacher ve Hayes (2008), has been used to determine the mediating role of intrinsic and extrinsic life purpose in the relationship between hope and psychological well-being. Sobel Z and bootstrapping have been used in evaluating the indirect effects. Descriptive statistics of variables were determined before mediation tests, and correlations between variables were analyzed by Pearson’s Product-Moments Correlation analysis. When we look at correlational findings, moderate positive relationships have been found between psycho-logical well-being and hope and intrinsic, extrinsic life purpose. Nevertheless, it has been determined that both of intrinsic and extrinsic life purpose are significant predictors of psychological well-being. According to mediating results it has been found that both of intrinsic and extrinsic life purpose have mediated the relationship between hope and psychological well-being partially. As a result, it can be said that an increase in students' hopes increases their intrinsic and extrinsic life purpose, and with this increase their psychological well-being can be strengthened.Keywords: Hope, Psychological Well-being, Intrinsic and Extrinsic Life Purpose

Bu araştırmada, ortaokul öğrencilerinin zorba ve kurban olmaeğilimlerinin duygusal zekanın boyutları tarafından ne oranda yordandığınıincelemek amaçlanmıştır. Araştırma 6, 7 ve 8. sınıfa devam eden 285’i kız(%52.3), 260’ı erkek (%47.7) olmak üzere toplam 545 ortaokul öğrencisi üzerindegerçekleştirilmiştir. Öğrenciler 11 ile 14 yaş aralığında olup, yaşortalamaları 12.48’dir (Ss=.96). Araştırmada “Zorbalık Ölçeği” (Kutlu, 2005) ve“Bar-on Duygusal Zeka Ölçeği Çocuk ve Ergen Formu” (Bar-on ve Parker, 2000)kullanılmıştır. Toplanan verilerin çözümlenmesinde t testi, Pearson korelasyonanalizi ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerdezorba ve kurban olma puanları ile duygusal zekanın boyutları arasında anlamlıilişkiler saptanmıştır. Regresyon analizi sonucunda Bar-on Duygusal ZekaÖlçeği’nin “stres yönetimi”, “kişilerarası beceriler” ve “kişisel beceriler” boyutlarınınzorbalığın anlamlı yordayıcıları olduğu belirlenmiştir. Benzer şekilde öğrencilerdekurban olma ise, duygusal zekanın “stres yönetimi” ve “genel ruh hali” altölçeklerinden alınan düşük puanlar tarafından yordanmaktadır. Elde edilenbulgular ilgili alanyazın doğrultusunda ele alınarak, tartışılmıştır. &nbsp

Bu araştırmada, öğrencilerin zorba ve kurban olma eğilimlerinin sosyal beceri ve yaşam doyumunun boyutları tarafından ne oranda yordandığını incelemek amaçlanmıştır. Araştırma 6, 7 ve 8. sınıfa devam eden 935 (440’ı kız, 495’i erkek) ilköğretim ikinci kademe öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada “Zorbalık Ölçeği” (Kutlu, 2005), “Matson Çocuklarda Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği” (Matson, Rotatory ve Hessel, 1983), ve “Çok Boyutlu Öğrenci Yaşam Doyum Ölçeği” (Huebner, 1994) kullanılmıştır. Regresyon analizi sonucunda olumsuz sosyal davranışlar, yaşanılan çevreden ve okuldan algılanan doyumun zorba olmanın anlamlı yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Kurban olmanın yordayıcılarının ise sırasıyla arkadaşlıktan algılanan doyum, olumsuz sosyal davranışlar, yaşanılan çevreden ve okuldan algılanan doyum olduğu belirlenmiştir, The aim of this study is to determine the role of the dimensions of social skill and lifesatisfaction in predicting participation in bullying and victimization. The sample consisted of 935 participants(440 girls and 495 boys) recruited from 6th, 7th, and 8th grades. Bullying Scale (Kutlu, 2005), Matson Evaluationof Social Skills with Youngstres (Matson, Rotatory & Hessel, 1983), and The Multidimentional Students’ LifeSatisfaction Scale (Huebner, 1994) were used as data collection tools. Results of regression analysis showed thatstudents’ bullying levels were predicted significantly by the negative social behaviors, perceived satisfactionfrom environment and school. Students’ victimization levels were predicted significantly by perceivedsatisfaction from friends, negative social behaviors, perceived satisfaction from environment and school.

Bu araştırmada ön ergenlerin anne-çocuk ilişkisini kabul-reddedici algılama düzeylerine göre olumlu ve olumsuz mükemmeliyetçilik düzeylerinin farklılaşıp farklılaşmadığını incelemek amaçlanmıştır. Araştırma Adana ili merkez ilçelerinde yer alan ilköğretim okullarının 6., 7. ve 8. sınıflarına devam eden 350 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin 176'sı kız (% 50,3), 174'ü erkektir (% 49,7). Araştırmada öğrencilerin olumlu ve olumsuz mükemmeliyetçilik düzeylerini belirlemek amacıyla Kırdök (2004) tarafından geliştirilen Olumlu-Olumsuz Mükemmeliyetçilik Ölçeği, öğrencilerin anne-çocuk ilişkisini nasıl algıladıklarını belirlemek için ise, Rohner, Saavedra ve Granum (1980) tarafından geliştirilen, Polat (1988) ve Erdem (1990) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Aile Kabul ve Reddetme Ölçeği (Çocuk Formu) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, anneleriyle ilişkilerinden algıladıkları sıcaklık ve sevgi düzeyleri yüksek olan, annelerinden algıladıkları saldırganlık ve kin, ilgisizlik ve ihmal, ayrıştırılmamış reddetme düzeyleri ise düşük olan ön ergenlerin daha fazla olumlu mükemmeliyetçilik özelliği sergiledikleri belirlenmiştir. Ancak olumsuz mükemmeliyetçilik açısından anlamlı bir fark belirlenmemiştir. Examining Positive and Negative Perfectionism Levels with Respect to Early Adolescents' Perception of Mother-Child Relation - This study aimed to examine the difference between positive and negative perfectionism levels with respect to early adolescents' perception of mother-child relation. The research is conducted on 350 primary school students at 6., 7. and 8. grades in Adana. The participants were 176 girls (50,3%) and 174 boys (49,7%). Positive-Negative Perfectionism Scale developed by Kırdök (2004) was used to measure the students' positive and negative perfectionism levels. Parental Acceptance-Rejection Questionnaire (Child Version) developed by Rohner, Saavedra and Granum (1980) and adapted into Turkish by Polat (1988) and Erdem (1990) was used to measure how the students perceive mother-child relation. The results of the study indicated that preadolescences perceiving high levels of warmth and love, lower levels of assertiveness and hatred, ignorance and negligence, undifferentiated denial within their mother relationship demonstrated more positive perfectionist characteristics. However, no significant difference was found regarding the negative perfectionism.

Bu araştırmada ilköğretim ve ortaöğretim okullarında rehber öğretmen kadrosunda çalışan ve okul psikolojik danışmanlığı görevini üstlenen psikolojik danışmanların çalıştıkları okullarda yürüttükleri PDR uygulamalarının, diğer bir değişle pratik becerilerinin nasıl olduğu incelenmiştir. Çalışmada ayrıca psikolojik danışmanların çalışma yaşamına ilişkin özellikleri (kıdemleri, öğrenim durumu, okul düzeyi), çalışılan okulun fiziki koşulları (okul mevcudu) ve lisans eğitimleri sırasında aldıkları uygulamalı ders (bireysel psikolojik danışma uygulama dersi, grupla psikolojik danışma uygulama dersi ve okul psikolojik danışmanlığıyla ilgili uygulama dersi) sayıları açısından psikolojik danışmanların çalıştıkları okullarda yürüttükleri PDR uygulamalarının farklı olup olmadığı araştırılmıştır.Araştırma, Türkiye'de toplam 46 ilde 2009-2010 yılları arasında ilköğretim ve ortaöğretim okullarında rehber öğretmen kadrosunda çalışan 221'i bayan, 223'ü erkek olmak üzere toplam 445 psikolojik danışman üzerinde yapılmıştır. Araştırmada psikolojik danışmanların yürüttükleri PDR uygulamalarını belirlemek amacıyla ?Okullarda Yapılan PDR Uygulamaları Anketi? ve psikolojik danışmanların özellikleri ile ilgili bilgileri de saptamak amacıyla ?Kişisel Bilgi Formu? kullanılmıştır. Analizlerde, Tek Yönlü Varyans Analizi, Kay-Kare, Mann Whitney U Testi ve Kruskall Wallis Testi uygulanmıştır.Araştırma sonucunda, ilköğretimde çalışan psikolojik danışmanların bireysel rehberlik uygulamasında öncelikli sırada kişisel-sosyal gelişim alanına; küçük grup rehberliği, büyük grup rehberliği, sınıf rehberliği ve konferans uygulamalarında ise hem ilköğretim hem de ortaöğretim okullarında çalışan psikolojik danışmanların ilk sırada eğitsel gelişim alanına yönelik çalışmalara öncelik verdikleri görülmüştür. İlköğretim ve ortaöğretim okullarında çalışan psikolojik danışmanlar psikolojik danışma uygulamalarından sırasıyla en fazla bireysel psikolojik danışma, acil krize yönelik psikolojik danışma ve grupla psikolojik danışma uygulamaları yürüttüklerini belirtmişlerdir. Program geliştirme uygulamalarını; ilköğretimde ve ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların yarıdan fazlasının (ilk: %75, orta: %65) yaptığı saptanmıştır. Program değerlendirme uygulamalarında ise; ilköğretim ve ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların yarısının (ilk: %50, orta: %54), yürüttükleri PDR programını değerlendirmeye yönelik uygulama yaptıkları görülmüştür. Bireyi tanıma tekniklerinden test dışı teknikleri ilköğretim ve ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların tamamına yakınının (ilk. %95, orta: %97) uyguladığı belirlenmiştir. En fazla yapılan test dışı tekniklerin ise problem tarama listesi, başarısızlık nedenleri anketi ve otobiyografi olduğu saptanmıştır. Psikolojik test tekniklerini, ilköğretim ve ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların yarıdan fazlasının (ilk: %65, orta: %72) yaptığı ve yapılan bu testlerin ağırlıklı olarak ilgi envanterleri olduğu görülmüştür. Konsültasyon, veli görüşmesi ve öğretmenlerle görüşme yapma ile ilgili uygulamaları, hem ilköğretim hem de ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların tamamına yakınının gerçekleştirdiği saptanmıştır. İlköğretimde ve ortaöğretimde çalışan psikolojik danışmanların okullarda yürütülen diğer uygulamalardan en fazla oryantasyon hizmetlerine en az ise akran yardımcılığı çalışmalarına yer verdikleri belirlenmiştir.Kıdemlerine göre psikolojik danışmanların okullarda yürüttükleri bazı PDR uygulamalarında farklılıkların olduğu görülmüştür. Rehberlik uygulamalarından bireysel rehberlik, küçük grup rehberliği ve konferans uygulamalarında, bireysel psikolojik danışma yapılan danışan sayısında, bazı PDR programı değerlendirme alt uygulamaları, bireyi tanıma teknikleri alt uygulamaları ve psikolojik test teknikleri alt uygulamalarında ve oryantasyon (duruma alıştırma) uygulamalarında 11 yıl ve üstü kıdeme sahip olan psikolojik danışmanlar lehine anlamlı farklılıklar olduğu saptanmıştır. Mezuniyet düzeylerine göre psikolojik danışmanların okullarda yürüttükleri PDR uygulamalarından sadece program geliştirme alt uygulamalarından; bir grup rehberliği paket programı geliştirme ve uygulama, program geliştirme çalışmaları sonucundan sonra program değerlendirme uygulamaları yapma, program değerlendirme uygulamaları yaparken uygulamaları değerlendirmek amacıyla anket gibi ölçme araçları geliştirme, program değerlendirme çalışmaları sırasında çeşitli istatistiksel işlemlerden yararlanma gibi uygulamalarda lisansüstü eğitim alan psikolojik danışmanlar lehine anlamlı fark olduğu bulunmuştur. Çalıştıkları okul düzeyine göre sadece PDR programı geliştirme uygulamalarında bulunan psikolojik danışmanlardan ilköğretimde çalışanlar lehine, veli toplantılarına katılma ve oryantasyon uygulamalarında bulunan psikolojik danışmanlardan ise ortaöğretimde çalışanlar lehine anlamlı bir farklılık olduğu görülmüştür. Çalışılan okulun mevcuduna göre psikolojik danışmanların yürüttükleri bazı PDR uygulamalarında farklılıkların olduğu belirlenmiştir. Örneğin, bireysel psikolojik danışma yapılan danışan sayısı, bireysel psikolojik danışma toplam oturum sayısı ve yönetilen grupla psikolojik danışma sayısı 1501 ve üstü okul mevcuduna sahip okullarda çalışan psikolojik danışmanlar lehine anlamlı düzeyde farklılık göstermiştir. Lisans eğitimi sırasında alınan bireysel psikolojik danışma, grupla psikolojik danışma ve okul psikolojik danışmanlığı uygulamalarına yönelik dersler ile çalışılan okulda yürütülen PDR uygulamalarından bazıları arasında lisans eğitimi sırasında bireysel psikolojik danışma uygulaması dersini, grupla psikolojik danışma uygulama dersini ve okul psikolojik danışmanlığı uygulama dersini iki dönemde alan psikolojik danışmanlar lehine farklılıklar olduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Okullarda yapılan PDR uygulamaları, Okul PDR programı, Psikolojik danışman In this research, how psychological counseling and guidance (PCG) applications of counselors who work in guidance teacher position and who undertake school psychological counseling job in primary and secondary schools, in other words how their practical applications are were examined. In addition, the properties of counselors working life (their seniority, academic background, school level), physical conditions of the working school (school size) and number of applied class taken during undergraduate education (individual psychological counseling application lesson, psychological counseling with group application lesson and application lesson related to school psychological counseling) were studied whether the PCG applications that the counselors performed in their schools are different or not.Research was performed totally 445 counselors on 221 female and 223 male working in guidance teacher positions at primary and secondary schools between 2009-2010 in 46 cities of Turkey. In the study, in order to determine counselors PCG applications, ?PCG Applications Performed at Schools Questionnaire?, to determine the properties of counselors ?Personal Information Form? were used. For the analysis, One Way Analysis of Variance, Kay-Kare, Mann Whitney U Test and Kruskall Wallis Test were applied.At the end of the research, it was seen that the counselors that work in primary schools pay importance to the personal-social development area, but for small group guidance, large group guidance, classroom guidance and conference applications the counselors of both primary and secondary school pay importance to educational development area studies in the first place. The counselors working in primary and secondary schools was noted that they perform more applications on the individual counseling, counseling for emergency crisis and counseling for group respectively. It was detected that more than half of the counselors working in primary and secondary school (primary: 75%, secondary:65%) perform program development. In the program assessment applications, it was seen that half of the counselors (primary: 50%, secondary: 54%) perform applications devoted to assess the PCG program that they perform. It was determined that almost all of the counselors working in primary and secondary schools (primary:95%, secondary:97%) apply out of test techniques of individual recognizing techniques. It was detected that most applied self-report test techniques were problem inventory, reasons of failure questionnaire and autobiography. It was seen that more than half of the counselors working in primary and secondary schools (primary: 65%, secondary: 72%) perform psychological test techniques and these tests are highly interest inventories. It was detected that almost all of the counselor working in both primary and secondary schools perform applications about consultation, parent meeting and discussion with teachers. It was determined that the counselors working in primary and secondary schools give place mostly to orientation services of the other applications performed in schools and less to peer helping studies.It was seen that there are differences between some of the PCG applications that counselors applied due to their seniority. It was detected that there are significant differences on behalf of counselors with 11 years or more than 11 years of seniority about individual guidance, small group guidance and conference applications of guidance applications, in the number of clients, in some sub applications of PCG program assessment, sub applications of self-report techniques and sub applications of psychological test techniques and in orientation applications. It was found that there are differences between counselors who took graduate education and who did not, these differences are about program development sub applications of PCG applications that counselors perform in schools; performing a group guidance package program development and application, after program development studies, performing program assessment applications, while performing program assessment in order to assess the applications developing scale such as questionnaires, during program development studies benefiting from several statistics. Due to the level of the school that they work, it was seen that there are differences on behalf of the counselors who work in primary school about the only PCG program development applications and there are differences on behalf of the counselors who work in secondary school about attendance to parent meetings and orientation applications. It was determined that there are differences between some of the PCG applications that counselors perform due to the size of the school that they work. For example, there are significant differences between the schools where the individual counseling session number, individual counseling total session number and counseling with group that is managed number is equal to 1501 or higher than 1501 on behalf of counselors that work in those schools about the individual. It was detected that there are differences on behalf of the counselors who took practicum, group counseling practicum and school counseling practicum in both two semester about some of the PCG applications that performed in the working school.Keywords: PCG applications performed in schools, School PCG program, Counselor 179

Bu çalışmanın amacı, Gullone ve Taffe'ın (2012) çocuk ve ergenlerin duygu düzenleme stratejilerini ölçmek için Gross ve John'un (2003) Duygu Düzenleme Ölçeği'nden (Emotion Regulation Questionnaire) uyarlamasını yaptığı Çocuk ve Ergenlerde Duygu Düzenleme Ölçeği-ÇEDDÖ'yü (Emotion Regulation Questionnaire for Children and Adolescents) Türkçeye uyarlamaktır. Çalışma grubunu Adana ilinin merkez ilçelerindeki ortaokul ve liselerde 2017-2018 yılları arasında öğrenim gören, 10-18 yaşlar arasındaki 1048 (558 kız ve 490 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. ÇEDDÖ'nün dil geçerliği için çeviri çalışmaları dört İngilizce öğretmeni tarafından yapılmıştır. Çukurova Üniversitesi'nde görev yapmakta olan altı öğretim üyesinden çevirilerle ilgili görüşleri alındıktan sonra ölçeğin Türkçe formu oluşturulmuş ve geri çevirisi yapılmıştır.ÇEDDÖ'nün yapı geçerliğini ölçmek amacıyla Doğrulayıcı Faktör Analizinden (DFA) faydalanılmıştır. DFA bulguları, ölçek yapısının, bu çalışmada yeniden değerlendirme ve bastırma şeklinde tanımlanan iki ayrı boyuttan oluştuğunu onaylamıştır. Yeniden değerlendirme altı, bastırma alt boyutu dört maddeden oluşmaktadır. DFA sonuçları farklı yaş grupları (10-12, 13-15, 16-18) ve her iki cinsiyet için benzer şekildedir. Ölçeğin ölçüt bağıntı geçerliği ortaokul öğrencilerinde Çocuklar için Depresyon Ölçeği ve lise öğrencilerinde Hızlı Büyük Beşli Kişilik Testi aracılığıyla incelenmiştir. Ortaokul öğrencilerinin depresyon düzeyleri beklenildiği gibi bastırma stratejisi ile pozitif, yeniden değerlendirme stratejisi ile negatif ilişkili olduğu görülmüştür. Lise öğrencilerinin uyumluluk, sorumluluk, deneyime açıklık kişilik alt boyutlarından aldıkları puanlarla yeniden değerlendirme stratejisi ile pozitif, dışadönüklük alt boyutundan aldıkları puanlarla bastırma stratejisi ise negatif ilişkili bulunmuştur. Cinsiyet faktörü dikkate alınarak yapılan incelemede, kız öğrencilerin yeniden değerlendirme alt ölçeğinden aldıkları puanlar, erkek öğrencilerin aldıkları puanlardan; erkek öğrencilerin bastırma alt ölçeğinden aldıkları puanlar, kız öğrencilerin aldıkları puanlardan anlamlı bir şekilde daha yüksektir. Üç hafta arayla yapılan test tekrar test güvenirliğine göre birinci ve ikinci ölçüm arasında yeniden değerlendirme alt ölçeği için .64, bastırma alt ölçeği için .57 düzeyinde ilişki bulunmuştur. Cronbach alfa iç tutarlık katsayısının ise, yeniden değerlendirme alt ölçeği için.79, bastırma alt ölçeği için .53 olduğu görülmektedir. Bulgular alan yazında ortaya konan görüş ve araştırmalar dikkate alınarak tartışılmıştır. ÇEDDÖ'nün Türkçe formunun 10-18 yaşlar arasındaki bireyler için kullanılabilir olduğu belirlenmiştir.Anahtar Sözcükler: Duygu Düzenleme, Ölçek Uyarlama, Çocuk, Ergen The aim of this study was the Turkish language adaptation of the Emotion Regulation Questionnaire for Children and Adolescents (ERQ-CA) that had been adapted by Gullone and Taffe (2012) from Gross and John's (2003) Emotion Regulation Questionnaire in order to measure the emotion regulation strategies implemented by children and adolescents. The study group consisted of 1048 students (558 girls and 490 boys) between 10 and 18 years old, who were receiving education at the selected middle and high schools in the central districts of Adana province in years 2017 and 2018.Translation works for the language validity of ERQ-CA were performed by four English language teachers. After receiving the opinions of six lecturers of Cukurova University about the translation, Turkish version of the scale was formed and back translation was done.For the purposes of the study, Confirmatory Factor Analysis (CFA) was done in order to measure the construct validity of the adapted ERQ-CA. Findings of the CFA revealed that the questionnaire had two dimensions, namely the reappraisal and suppression subscales, which consisted of six and four items respectively. CFA results were similar for different age groups (10-12, 13-15, 16-18) and both genders. Convergent validity of the questionnaire was evaluated for middle school students by use of the Children's Depression Inventory, while the Quick Big Five Personality Test was applied for high school students for the same purpose. As expected, depression levels of middle school students presented a positive correlation with the use of the suppression strategy and a negative correlation with the use of the reappraisal strategy. Similarly, scores of high school students in the personality subscales of agreeableness, conscientiousness and openness to experience presented a positive correlation with the suppression strategy, while their scores in the extraversion subscale presented a negative correlation with the suppression strategy. In the evaluation made based on the gender factor, it was found out that girls had significantly higher scores than boys in the reappraisal subscale, while boys had significantly higher scores than girls in the suppression subscale. As a result of the test-retest reliability study performed in a three-week interval, the level of correlation between the first and the second tests was found to be .64 for the reappraisal subscale and .57 for the suppression subscale. On the other hand, the Cronbach alpha internal consistency coefficient was calculated to be .79 for the reappraisal subscale and .53 for the suppression subscale. Findings of the study were discussed based on the opinions and researches in the literature. The Turkish form of the ERQ-CA was determined to be applicable to individuals between 10 and 18 years old. Keywords: Emotion Regulation, Questionnaire Adaptation, Child, Adolescent 93

Bu araştırmanın temel amacı ergenlerde bilişsel esneklik, duygusal özerklik ve bilişsel duygu düzenleme stratejileri arasındaki ilişkileri ve bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide bilişsel duygu düzenleme stratejileri seçiminin aracı rolünü incelemektir. Araştırma Şanlıurfa ilinin Ceylanpınar ilçesinde yer alan sekiz lisede 9., 10., 11. ve 12. sınıf düzeyinde öğrenimine devam eden 528 öğrencinin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Ergenlerin bazı kişisel bilgilerine ait veriler araştırmacı tarafından hazırlanan `Kişisel Bilgi Formu`; ergenlerde bilişsel esnekliğe dair veriler `Bilişsel Esneklik Ölçeği` (Bilgin, 2009); ergenlerin duygusal özerkliğine dair veriler `Duygusal Özerklik Ölçeği` (Steinberg ve Silverberg, 1986); ergenlerin günlük yaşamında karşılaştığı durumlar ile bilişsel anlamda başa çıkmada kullandığı duygu düzenleme stratejilerine dair veriler ise `Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği` (Garnefski, Kraaij ve Spinhoven, 2001) kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen veriler üzerinde, değişkenlerin birbiriyle ilişkisini ortaya koymak adına Pearson Momentler Çarpım Korelasyonu'na ait bulgular incelenmiştir. Bilişsel esneklik ve bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin duygusal özerkliği yordayıp yordamadığını ve bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin aracı etkiye sahip olup olmadığını test etmek için bir dizi regresyon ve çoklu regresyon analizleri uygulanmış. Aracı etkiyi ortaya koyan regresyon katsayılarındaki değişimin anlamlılığı ise bootstrapping metodu kullanılarak incelenmiştir.Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre bilişsel esneklik puanının, duygusal özerklik puanı ile pozitif yönde anlamlı; uyumlu bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile pozitif, uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile negatif yönlerde anlamlı ilişkiler göstermektedir. Ayrıca duygusal özerklik puanı ile uyumlu bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı pozitif yönde; uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile ise negatif yönde anlamlı ilişkiler göstermiştir. Yapılan regresyon analizleri, bilişsel esnekliğin duygusal özerkliği anlamlı şekilde yordadığını; uyumlu ve uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin ayrı ayrı bilişsel esneklik tarafından anlamlı bir şekilde yordandıklarını ve duygusal özerkliği ise anlamlı şekilde yordadıklarını göstermiştir. Bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin bilişsel esnekliğin standardize regresyon katsayısında anlamlı bir azalmaya neden olduğu bulgulanmıştır. Son olarak ise bu azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bootstrapping metoduyla doğrulanmıştır. Bu bulgular ışığında uyumlu ve uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri seçiminin, bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide kısmi aracı değişkenler olarak rol oynadıkları görülmektedir.Anahtar kelimeler: Bilişsel esneklik, duygusal özerklik, bilişsel duygu düzenleme, bilişsel duygu düzenleme stratejileri.Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre bilişsel esneklik puanının, duygusal özerklik puanı ile pozitif yönde anlamlı; uyumlu bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile pozitif, uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile negatif yönlerde anlamlı ilişkiler göstermektedir. Ayrıca duygusal özerklik puanı ile uyumlu bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı pozitif yönde; uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri puanı ile ise negatif yönde anlamlı ilişkiler göstermiştir. Yapılan regresyon analizleri, bilişsel esnekliğin duygusal özerkliği anlamlı şekilde yordadığını; uyumlu ve uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin ayrı ayrı bilişsel esneklik tarafından anlamlı bir şekilde yordandıklarını ve duygusal özerkliği ise anlamlı şekilde yordadıklarını göstermiştir. Bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin bilişsel esnekliğin standardize regresyon katsayısında anlamlı bir azalmaya neden olduğu bulgulanmıştır. Son olarak ise bu azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bootstrapping metoduyla doğrulanmıştır. Bu bulgular ışığında uyumlu ve uyumsuz bilişsel duygu düzenleme stratejileri seçiminin, bilişsel esneklik ile duygusal özerklik arasındaki ilişkide kısmi aracı değişkenler olarak rol oynadıkları görülmektedir. The main aim of this present study is to examine the relationship between cognitive flexibility, emotional autonomy and cognitive emotion regulation strategies and the mediator role of using adaptive or maladaptive cognitive emotion regulation strategies in the relationship between cognitive flexibility and emotional autonomy in adolescents. In this respect, the study was conducted with the participation of 528 students attending 9th, 10th, 11th and 12th grade from eight high schools in Ceylanpınar district of Şanlıurfa. Data about some of the personal information of adolescents obtained by using `Personal Information Form` which prepared by the researcher, data on the level of cognitive flexibility in adolescents were obtained by using `Cognitive Flexibility Scale` (Bilgin, 2009), data on the level of emotional autonomy were obtained by using `Emotional Autonomy Scale` (Steinberg and Silverberg, 1986), data related to emotion regulation strategies which using by adolescents to cope with situations on daily life in cognitive meaning were obtained by using `Cognitive Emotion Regulation Scale` (Garnefski, Kraaij and Spinhoven, 2001). Firstly, the findings from the result of Pearson's Correlation were examined in order to reveal the relationship between the variables and then several regression and multiple regression analyzes were applied to datas obtained from the research results. Significance on the difference of regression coefficients obtained from these analyzes, was examined by using `bootstrapping` method.According to the results which obtained from this present study, it was found that the total score of cognitive flexibility has positive significant relationship with total score of emotional autonomy. Similarly total scores obtained from the choose of adaptive cognitive emotion regulation strategies has a positive and significant relationship with total score of emotional autonomy. Oppositely, total scores obtained from the choose of maladaptive cognitive emotion regulation strategies has negative and significant relationship with total score of emotional autonomy. As a result of the regression analyzes, it was found that level of cognitive flexibility significantly predicted the level of emotional autonomy. As a variable, choosing one of adaptive or maladaptive cognitive emotion regulation strategies were found significantly predicted by the level of cognitive flexibility and these variables significantly predicted level of emotional autonomy. It was found that the relationship between cognitive flexibility level and emotional autonomy level remained significant when these different total scores related to these choosing styles obtained by using adaptive or maladaptive coginitive emotion regulation strategie variables were included but cognitive flexibility level's standardized regression coefficients had significant decrease. Findings about the decrease on values were being statistically significant according to the result of bootstrapping method. Findings has shown us that, as a variable, choosing one of adaptive or maladaptive cognitive emotion regulation strategies plays a partial mediating role on relationship between cognitive flexibility and emotional autonomy. 122

TEZ12185 Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019. Kaynakça (s. 138-147) var. xix, 245 s. :_rnk., tablo ;_29 cm. Bu araştırmada ergenlerde (ergen eğitimi) problemli internet kullanımını önlemeye yönelik bilişsel davranışçı temelli psikoeğitim çalışmasının etkililiğini ve bu öğrencilerin ailelerinin (aile eğitimi) internet bağımlılığı ve güvenli internet kullanımı konusunda eğitim alıp almamasının problemli internet kullanımı üzerinde fark yaratıp yaratmadığını değerlendirmek amaçlanmıştır. Aynı zamanda hem aileye hem de ergene verilen eğitimin (aile-ergen eğitimi) öğrencilerin problemli internet kullanımına ortak etkisi değerlendirilmiştir. Araştırmanın katılımcıları Hatay ili İskenderun ilçesine bağlı bir lisede 2017-2018 öğretim yılında öğrenimlerine devam eden dokuzuncu ve onuncu sınıf öğrencileri arasından seçilmiştir. Bu öğrencilerden Genelleştirilmiş Problemli İnternet Kullanım Ölçeği 2 (Caplan, 2010)’den yüksek puan alan ve araştırmaya katılmaya gönüllü 28 öğrenci çalışmaya alınmıştır. Öğrenciler belirlendikten sonra bu öğrencileri içerisinden aile eğitimi grubuna katılmaya gönüllü 14 anne/baba ile internet bağımlılığı ve güvenli internet kullanımı konusunda bilgilendirici eğitim çalışmaları yapılmıştır. Ergenlerle (14 öğrenci) internet bağımlılığını önlemeye yönelik bir psikoeğitim çalışması ve ailelerle (14 anne/baba) ise internet bağımlılığını önleme ve güvenli internet kullanımı konusunda bir bilgilendirme programı yürütülmüştür. Sadece ergenin eğitim alıp ailesinin eğitim almadığı grup olan “ergen eğitimi grubu” nda 6, sadece ailenin eğitim alıp ergenin eğitim almadığı grup olan “aile eğitimi grubu” nda 6, hem ailesi hem de ergenin kendisinin eğitim aldığı grup olan “aile-ergen eğitimi grubu” nda 8 öğrenci yer almıştır. Ergenin de ailesinin de eğitim almadığı grup olan “kontrol grubu” nda ise 8 öğrenciden oluşmuştur. v Araştırma yarı deneysel desende olup, deneysel desenin türlerinden biri olan “öntest-sontest kontrol gruplu deneysel model” kullanılmıştır. Ayrıca araştırmada nicel araştırma yöntemiyle elde edilen sayısal verilerle birlikte oturumlarda uygulanan dokümanlar ve ailelerle yapılan görüşmelerden elde edilen nitel veriler kullanılarak yöntem üçgenlemesi yapılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Genelleştirilmiş Problemli İnternet Kullanım Ölçeği 2 (GPİKÖ 2), Kişisel Bilgi Formu, Öğrenci Görüşme Formu, Anne/Baba İçin Nitel Görüşme Formu, Oturum Sonu Süreç Değerlendirme Formu, Gruba İlişkin Ölçümler Gözlem Formu ve Grup Sürecinin Genel Değerlendirilmesi Formu kullanılmıştır. Araştırmada ergen eğitimi grubu öğrencilerine 10 oturumluk bir psikoeğitim çalışması yapılırken kontrol grubuna müdahale edilmemiştir. Oturumlar başladıktan iki hafta sonra aile eğitimlerine de başlanmış ve iki hafta arayla üç oturumluk bilgilendirme eğitimleri verilmiştir. Ailelere ve öğrencilere verilen eğitim bittikten sonra öğrencilere GPİKÖ 2 tekrar uygulanmış ve bir ay sonra izleme çalışması yapılmıştır. Araştırmada aile-ergen eğitimi, ergen eğitimi, aile eğitimi ve kontrol gruplarından GPİKÖ 2 ile toplanan öntest ve sontest verileri Mann Whitney-U ve Kruskal Wallis-H testi kullanılarak çözümlenmiştir. Aile-ergen eğitimi, ergen eğitimi ve aile eğitimi gruplarından GPİKÖ 2 ile toplanan verilerin kalıcılığını belirlemek için ise Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Araştırmada Anne/Baba İçin Nitel Görüşme Formu, Oturum Sonu Süreç Değerlendirme Formu, Gruba İlişkin Ölçümler Gözlem Formu ve Grup Sürecinin Genel Değerlendirilmesi Formu ile toplanan nitel veriler için ise içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular incelendiğinde aile-ergen eğitimi grubu ile kontrol grubu öğrencilerinin “GPİKÖ 2” toplam puanı ile “online sosyal etkileşim tercihi” ve “duygu düzenleme” alt ölçeklerinden aldıkları puanların aile-ergen eğitimi grubu lehine farklılaştığı ve bu durumun izleme testinde de devam ettiği bulunmuştur. Ergen eğitimi grubu ile kontrol grubu öğrencilerinin “GPİKÖ 2” toplam puanı ile “olumsuz sonuçlar” alt ölçeğinden aldıkları puanların ergen eğitimi grubu lehine farklılaştığı ve bu durumun izleme testinde de devam ettiği görülmüştür. Aile eğitimi grubu ile kontrol grubu öğrencilerinin “olumsuz sonuçlar” alt ölçeğinden aldıkları puanların aile eğitimi grubu lehine farklılaştığı ve bu durumun izleme testinde de devam ettiği belirlenmiştir. İnternet bağımlılığını önleme psikoeğitim çalışmasına katılan katılımcıların oturumlardaki yaşantılarına ilişkin görüşleri incelendiğinde her oturumun amacına vi ulaştığı, öğrencilerin internet kullanımlarını azaltma ve interneti daha bilinçli kullanma konularında çalışmayı faydalı buldukları görülmüştür. Aile eğitimi almaya gönüllü olan ailelerle yapılan odak grup görüşmesi sonucunda interneti problemli kullanan ergenlerin ailelerine yönelik verilen eğitimin etkili olduğu, ailelerin aldıkları eğitimden memnun kaldıkları ve çocuklarıyla daha etkili iletişim kurdukları görülmüştür. Eğitim sonrası aile-çocuk arasındaki iletişim güçlenince de çocukların internet kullanımlarında azalma olduğu gözlenmiştir. Araştırmadan elde edilen bu sonuçlar doğrultusunda internet bağımlılığını önleme konusunda aileye ve öğrenciye birlikte eğitim vermenin problemli internet kullanımını azaltmada daha etkili olduğu söylenebilir. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of the cognitive behavioral psychoeducation study in order to prevent problematic internet use in adolescents (adolescent education) and to evaluate whether the families of these students (family education) are trained in internet addiction and safe internet use have made a difference or not on problematic internet use. At the same time, the common effect of the education provided to the family and adolescents (family-adolescent education) on the problematic internet use of the students was evaluated. The participants of the study were selected among the ninth and tenth grade students in a high school in the İskenderun district of Hatay province during the 2017-2018 academic year. Among these students, 28 students who scored higher than the Generalized Problematic Internet Use Scale 2 (Caplan, 2010) and volunteered to participate in the study were included in the study. After the identification of the students, 14 parents who volunteered to participate in the family education group were informed about internet addiction and the use of secure internet. A psychoeducation study was conducted to prevent internet addiction with adolescents (14 students) and an information program on prevention of internet addiction and safe internet use by families (14 parents). There were 6 students in the “ adolescent education group” which is the group where only the adolescent was educated and there were 6 students in the “family education group” which is the group where only the family was educated, there were 8 students in the “family-adolescent education group” which is the group where both the adolescent and their family receive education. There were 8 students in the control group, which was the group in which the adolescent and their family did not viii receive education. The research was used in the quasi-experimental design and one of the experimental design was used as an experimental model with pretest-posttest control group. In addition, quantitative data obtained from the quantitative research method was used to triangulate the data used in the sessions and the qualitative data obtained from the interviews with the families. In this research, Generalized Problem Internet Use Scale 2 (GPIUS 2), Personal Information Form, Student Interview Form, Qualitative Interview Form for Mother / Father, Critical Incidents in Group Work Form, Group-Related Measures Form and Evaluation Form at the End of Group by Members were used as data collection tools. While a psychoeducation study was being done to the adolescent education group students, the control group students weren’t interfered. Two weeks after the start of the sessions, family trainings were started and three-week training sessions were given two weeks apart. After the education given to the families and students, GPIUS 2 was applied to the students again and a follow-up study was conducted one month later. In the study, pre-test and post-test data collected by GPIUS 2 from family-adolescent education, adolescent education, family education and control groups were analyzed by using Mann Whitney-U and Kruskal Wallis-H test. Family-adolescent education, adolescent education and family education groups were used to determine the persistence of the data collected by the GPIUS 2 and Wilcoxon Signed Ranks Test was used. For qualitative data collected by the Qualitative Interview Form for Mother / Father, Critical Incidents in Group Work Form, Group-Related Measures Form and Evaluation Form at the End of Group by Members and content analysis was used. When the findings obtained from the study were examined, it was found that the scores of the family-adolescent education group and the control group students differed in favor of the family-adolescent education group with the total score of GPIUS 2 and the scores of online social interaction preference and emotion regulation subscales, and this situation continued in the follow-up test. It was observed that the scores of the GPIUS 2 total score and negative results subscale of the adolescent education group and control group students differed in favor of the adolescent education group and this situation continued in the follow-up test. It was determined that the scores of the family education group and the control group students in the negative results subscale differed in favor of the family education group and this situation continued in the follow-up test. When the opinions of the participants about the experiences of the participants ix who participated in the psychoeducation study were examined, it was found that each session reached its goal and it was found useful by students to reduce the internet usage and use the internet more consciously. As a result of the focus group interviews with families who volunteered to receive family education, it was observed that the education given to the families of adolescents using the internet was effective, the families were satisfied with the education they received and communicated more effectively with their children. When the communication between the family and the child became stronger after the training, it was observed that the internet usage of the children decreased. According to these results obtained from the research, it can be said that giving education to the family and the student together in preventing internet addiction is more effective in reducing problematic internet use.

Bu çalışmada ergenlerde iyi oluşun duygusal özerklik tarafından ne derece yordandığını ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırma Mersin'in Anamur ilçesinde yer alan altı ortaöğretim kurumunun 9.,10.,11. ve 12. sınıflarında öğrenimine devam eden 381'i(%50,9) kadın , 367'si(49,1) erkek olmak üzere toplam 748 lise öğrencisi üzerinde gerçekleşmiştir. Ergen bireylerin iyi oluş seviyelerine dair veriler "EPOCH(Ergenlerde Beş Boyutlu İyi Oluş Modeli) Ölçeği", duygusal özerklik seviyelerine ilişkin veriler ise "Duygusal Özerklik Ölçeği" ve kişisel veriler ise araştırmacı tarafından hazırlanan "Kişisel Bilgi Formu" ile elde edilmiştir. Verilerin analizinde Pearson Momentler Korelâsyon Katsayısı ve Çok Değişkenli Regresyon Analizi kullanılmıştır. Araştırma analizi sonucunda katılımcıların iyi oluşları ile duygusal özerklik seviyeleri arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki bulunmuştur. İyi oluşun boyutlarından "bağlılık, kararlılık, iyimserlik, ilişkililik, iyimserlik ve mutluluk" boyutları ile duygusal özerkliğin "ebeveyni idealleştirmeme " ve "bağımsızlık" boyutları arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır. Duygusal özerkliğin " bireyleşme" boyutunun iyi oluşun "kararlılık, iyimserlik, ilişkililik ve iyimserlik" boyutlarıyla pozitif yönlü bir ilişkisinin olduğu fakat "bağlılık" boyutu ile bir ilişkisinin olmadığı görülmüştür. Duygusal özerkliğin "ebeveyni idealleştirmeme" ve "bağımsızlık" boyutlarının katılımcıların iyi oluşlarını yordadığı fakat "bireyleşme" boyutunun katılımcıların iyi oluşlarını yordamadığı görülmüştür. Duygusal özerkliğin "ebeveyni idealleştirmeme", "bağımsızlık" ve "bireyleşme" boyutlarının iyi oluşun "bağlılık" boyutunu anlamlı düzeyde yordadığı görülmüştür. Duygusal özerkliğin "ebeveyni idealleştirmeme" ve "bağımsızlık" boyutlarının iyi oluşun "kararlılık, iyimserlik, ilişkililik" ve "mutluluk" boyutlarını anlamlı düzeyde yordadığı fakat "bireyleşme" boyutunun iyi oluşun hiç bir boyutunu yordamadığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre ergen bireylerdeki iyi oluşun duygusal özerkliğin yordayıcısı olduğu görülmüştür. Ergen bireylerin duygusal özerklik seviyesindeki değişimlerin iyi oluşlarını anlamlı düzeyde etkileyeceği söylenebilir., This study aims to determine the extent to which well-being in adolescents is predicted by emotional autonomy. The study included 748 high school students of whom 381 (%50. 9) were female and 367 (%49. 1) were male who were enrolled in 6 different high schools based in the Anamur district of Mersin. Data regarding levels of well-being and emotional autonomy in the adolescents studied were collected using "EPOCH (Five-Dimensional Well-Being Model in Adolescents)" and "Emotional Autonomy Scale" respectively. Personal data, on the other hand, were gathered using the "Personal Information Form" put together by the researcher. To analyze the data, Pearson product-moment correlation coefficient and multivariate regression analysis were utilized. As a result of the research analysis, a significant positive correlation was found between well-being and emotional autonomy levels of the participants. Dimensions of well-being such as loyalty, commitment, optimism, relationalism and happiness were all found to positively correlate with 2 dimensions of emotional autonomy: non-idealization of parents and independence. It was observed that the individualizationdimension of emotional autonomy had a positive correlation with the stability, optimism and relationalism dimensions, but not with the commitment dimension of well-being. It was seen that the dimensions of non-idealization of parentsand independence pertaining to emotional autonomy predicted well-being of the participants, but the dimension of individualization did not predict the well-being of the participants. Emotional autonomy dimensions such as non-idealization, independence and individualizationwere found to significantly predict the commitment dimension of well-being. It was concluded that non-idealization and independence dimensions of emotional autonomy significantly predicted stability, optimism, relationalism and happiness dimensions, but the individualization dimension did not predict any dimension of well-being.