Search

Electroconvulsive (ECT) is one of the most efficacious choice in the treatment of bipolar disorder. There is no study conducted on human being investigating the effect of ECT on oxidative balance in bipolar disorder. In the present study, we aimed to evaluate the oxidative parameters on bipolar inpatients who is treated with ECT and pharmacotherapy. 31 bipolar inpatients in psychiatry department of Gaziantep University and 35 healty volunteeers were included in the study. Total Antioxidant Status (TAS), Total Oxidant Status (TOS) of serum samples were measured and Oxidative Stress Index (OSI) were counted in Harran University Biochemistry Laboratory. In all patient group, bipolar manic episode and depressive episode patients; before ECT and after ECT there was no significant difference for oxidative parameters. Before ECT, TAS levels in bipolar depressive episode patients were significantly lower than the control group (z=-2.614, p=0.009). But after ECT, there was no difference between these two groups (z=-1.558, p>0.05). Before ECT, TOS levels in bipolar manic episode patients were significantly higher than the control group (z=-2.598, p=0.009); after ECT, there was no difference between these two groups (z=-0.910, p>0.05). Finally, when compared with controls, in bipolar depressive episode patients TAS levels were increased with ECT and pharmacotheraphy and in bipolar manic episode patients TOS levels were decreased. For more comprehensive results new studies are needed., Elektrokonvulzif tedavi (EKT) iki uçlu bozukluk tedavisinde en etkili seçeneklerden birisidir. İki uçlu bozuklukta EKT’nin oksidatif denge üzerine etkisini insanlarda araştıran çalışma bulunmamaktadır. Bu araştırmada ilaç tedavisi ile birlikte EKT alan ve hastanede yatan iki uçlu bozukluk olgularında oksidatif parametreleri incelemeyi amaçladık. Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Kliniğinde yatarak tedavi gören 31 iki uçlu bozukluk hastası ve 35 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Serum Total Antioksidan Seviyesi (TAS), Total oksidan Seviyesi (TOS) ölçümü ve Oksidatif Stres İndeksi (OSİ) hesaplanması Harran Üniversitesi Biyokimya laboratuvarlarında yapıldı. Tüm hasta grubu, iki uçlu bozukluk manik dönem ve depresif dönem olgularında EKT öncesi ve sonrası oksidatif parametrelerde anlamlı farklılık saptanmadı. EKT öncesi iki uçlu bozukluk depresif dönem olgularının TAS düzeyleri kontrol grubuna kıyasla anlamlı derecede daha düşüktü (z=-2.614, p=0.009). Ancak EKT sonrası bu iki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı (z=-1.558, p>0.05). İki uçlu bozukluk manik dönem olgularının EKT öncesi TOS düzeyleri, kontrol grubunun TOS düzeylerinden anlamlı derecede yüksekti (z=-2.598, p=0.009); EKT sonrası karşılaştırmada ise anlamlı farklılık saptanmadı (z=-0.910, p>0.05). Sonuç olarak kontrollerle karşılaştırıldığında iki uçlu bozukluk depresif dönemdeki hastalarda EKT ve ilaç tedavisi ile TAS düzeyleri artmış, manik dönemdeki hastalarda ise TOS düzeyleri azalmıştır. Daha kapsamlı sonuçlar için yeni çalışmalara ihtiyaç vardır.

Lithium’s first rise in psychiatry was in 1949 when John Cade tried lithium in manic patients successfully. Clinical research which conducted later on, showed the lithium’s effectivity in maintenance treatment of bipolar disorder (BD) and mania. On the other hand, U.S. Food and Drug Administration (FDA) approved lithium for mania treatment in 1970, and for maintenance treatment against mania in 1974. Lithium still keeps its importance as the first line treatment option in acute mania, maintenance treatment, and depressive episode of BD. However, despite this wide usage area, lithium has a narrow therapeutic index and as a result of this, a lot of serious acute and chronic side effects may occur. Neurologic, endocrine, renal, dermatologic, and gastrointestinal, and cardiovascular systems may be affected in different severities. Lithium intoxication may result in neurological sequela, even in death. In this article, a BD patient who has been treated with lithium for forty years without side effects, and who has been found to be normal in lab and monitoring examination will be reported., Lityumun psikiyatride adından söz ettirmeye başlaması ilk defa 1949 yılında John Cade’nin lityumu manik hastalarda denemesinin başarılı olması sonucudur. Daha sonra yapılan klinik çalışmalarda iki uçlu bozukluğun (İUB) koruyucu tedavisi ve manide lityumun etkinliği gösterilmiştir. Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) lityuma mani tedavisi için 1970’de, maniyi önlemede idame tedavi olarak 1974’de onay vermiştir. Lityum son tedavi kılavuzlarında akut manide, İUB idame ve İUB depresif dönem tedavilerinde halen birinci sıra tedavi seçeneği olarak yerini korumaktadır. Geniş kulanım alanına rağmen lityum dar bir tedavi aralığına sahiptir ve bununla ilişkili olarak birçok ciddi akut ve süreğen yan etki oluşabilmektedir. Nörolojik, endokrin, renal, dermatolojik, gastrointestinal ve kardiyovasküler sistemler değişik şiddette etkilenebilmektedir. Lityum zehirlenmesi durumu ise nörolojik sekelle, hatta ölümle sonuçlanabilmektedir. Bu yazıda ilaç yan etkisi olmadan sorunsuz bir şekilde kırk yıldır lityum ile tedavi edilen, yapılan laboratuvar ve görüntüleme incelemelerinde de herhangi bir anormallik saptanmayan bir İUB hastası sunulacaktır.

Objective: Several studies showed that nitric oxide (NO) plays role in the pathophysiology of bipolar disorder (BD). Arginase might be important in the regulation of NO since both arginase and NO synthase use L-arginine as a common substrate. Although studies generally found increased levels of NO in BD, the picture is less clear for arginase activity. The present study aimed to investigate arginase activity together with NO levels in patients with bipolar disorder-depressed episode (BD-DE) in a prospective design. Method(s): 33 BD-DE patients, diagnosed according to DSM-IV, and 33 age, gender and smoking satus matched healthy volunteer controls were included. Serum NO levels and arginase activities of the patient group were measured before any treatment and compared to that of controls. The patients were then allowed for episode specific naturalistic treatments including pharmacotherapy and electroconvulsive therapy when indicated. NO and arginase levels were evaluated on the 30th day of treatment and clinical outcome was measured by the Hamilton Depression Scale. Results: Pretreatment NO levels and arginase activities of the patients were significantly higher than the healthy volunteers (p, Amaç: Nitrik oksitin (NO) iki uçlu bozukluğun (İUB) patofizyolojisinde rol oynadığı çeşitli çalışmalarda gösterilmiştir. Arginaz ve NO’i sentezleyen NO sentaz enzimleri ortak substrat olarak L-arginini kullanır. Bu nedenle arginaz enziminin aktivitesi NO’in düzenlenmesinde önemli olabilir. Yapılan çalışmalarda İUB’de NO düzeyleri artmış olarak bulunsa da, bu hastalardaki arginaz enzimi aktivitesi ile ilgili tablo halen belirsizdir. Bu çalışmada prospektif olarak iki uçlu bozukluk-depresif epizod (İUB-DE) hastalarında NO seviyeleri ile birlikte arginaz aktivitesinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: DSM-IV’e göre tanı konulan 33 İUB-DE hastası ve bu hastalarla yaş, cinsiyet ve sigara kullanımı yönünden eşleştirilmiş sağlıklı gönüllü kontroller çalışmaya dahil edildi. Hasta grubunda herhangi bir tedavi başlamadan önce serum NO düzeyleri ve arginaz aktiviteleri ölçüldü, bulunan değerler kontrol grubunun sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Hastalara doğal döneme özgü tedaviler (farmakoterapi ve gereğinde elektrokonvülzif terapi) uygulandı. NO düzeyleri ve arginaz aktiviteleri tedavinin 30. gününde tekrar değerlendirildi. Klinik sonlanım Hamilton Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi. Bulgular: Hastaların tedavi öncesi NO düzeyi ve arginaz aktivitesi sağlıklı gönüllü kontrollerden istatistiksel olarak anlamlı bir biçimde daha yüksekti (ikisi için de p

Obesity is more common among patients with bipolar disorder as compared to normal population. There are studies showing increased leptin levels in obese patients. The aim of the present study was to investigate the alterations in leptin levels, body mass index (BMI), and lipid-lipoprotein levels during manic period, as well as during euthymic period, after one month in patients with bipolar disorder.Thirty-one adult patients, who had been hospitalized in the psychiatry clinic because of manic period of bipolar disorder, were included in the present study. Serum leptin and lipid-lipoprotein levels and BMI of the patients were analyzed both on the first day and 30th day of hospitalization after they became euthymic.Total cholesterol and triglyceride levels significantly increased in male patients (p.05). The increase in total cholesterol and LDL-C levels was not significant in female patients (p=.066 and p=.056, respectively). BMI was significantly, but slightly increased in both genders (.56±.14 kg/mResults of the present study demonstrated that clinical improvement in bipolar patients showed different association in each gender with the alterations in BMI and serum lipid and/or lipoprotein levels. Such an alteration might have resulted from direct or indirect effect of drugs, as well as from lifestyle changes.Bipolar bozukluk hastalarında obezitenin normal topluma göre daha sık görüldüğü saptanmıştır. Obez hastalarda leptin düzeylerinde artış olduğunu saptayan çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmada bipolar bozuklukta manik dönem ve bir ay sonraki ötimi döneminde leptin, vücut kitle indeksi, lipit-lipoprotein değişikleri incelemeyi amaçlamıştır.Çalışmaya psikiyatri servisine Bipolar bozukluk manik dönem tanısı ile yatışı yapılan 31 erişkin hasta alınmıştır. Hastaların yattıkları birinci gün ve ötimi sağlandıktan 30 gün sonra serum leptin, lipit-lipoprotein ve vücut kitle indeksleri hesaplandı.Erkek hastalarda total kolesterol ve trigliserit düzeyleri anlamlı bir artış göstermiştir (p0,05). Kadın hastalarda ise total kolesterol ve LDL-K artışları anlamlılık düzeyine ulaşmamıştır. Her iki cinste de vücut kitle indeksi anlamlı ancak küçük miktarda (0,56±0,14 kg/mSonuçlarımız bipolar hastalarında klinik iyileşmenin anlamlı vücut kitle indeksi ve serum lipit ve/veya lipoprotein değişimleri ile her iki cinste farklı özellik taşıyan ilişkisini göstermektedir. Bu değişim ilaçların doğrudan veya dolaylı etkisinden ve yaşam tarzı değişikliklerinden kaynaklanabilir.

Kendine zarar verme davranışı intihar amacı olmadan kişinin vücuduna ya da vücudun bir kısmına kasıtlı olarak zarar vermesidir. Kendine zarar verme davranışı hafif şekillerde görülürken bazen ağır şekillerde de kendini gösterebilmektedir. Ağır kendine zarar verme davranışı genellikle ciddi bir psikiyatrik rahatsızlığın göstergesidir ve organ ve/veya organ fonksiyon kaybı ile sonuçlanabilir. Biz burada tekrarlayan şekilde kendini yaralama davranışı gösteren bir şizofreni vakasını sunmayı amaçladık. Özellikle riskli şizofreni hasta gruplarında kendine zarar verme davranışı olasılığının göz önünde bulundurulmasını önermekteyiz. Self-harm behavior is defined as the person’s intentional, direct injuring of some body tissue or the whole body most often done without suicidal intentions. Mild types of selfmutilation is seen frequently however more severe ones are rarely seen. Severe self-mutilation is generally a sign of a serious psychiatric disorder and it can result in organ and/or organ functionality loss. In this study we aimed to present a schizophrenic patient with repetitive self-mutilation. As a conclusion, practicing clinicians should take into consideration the possibility of self-harm behavior in schizophrenia patients especially if they have high risk properties.

Objective: The literature regarding effects of electroconvulsive therapy (ECT) on oxidative metabolism (OM) reports conflicting changes in oxidant and antioxidant status in animal studies. The goal of this first human study was to investigate the changes in oxidants and antioxidants in plasma of depressed patients after ECT. Methods: Fourteen unipolar and two bipolar patients were included in the study. The blood samples were obtained within one hour before the 1st and within one hour after the 7th ECT sessions. Oxidants malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), and xanthine oxidase (XO) and antioxidant superoxide dismutase (SOD) were measured in the plasma. Results: Before the 1st and after the 7th ECT sessions, the Hamilton Depression Rating Scale (HDRS) scores were 32.63 ± 9.54 and 16.50 ± 7.22, respectively (t=7.92, df=15, p0.05). However, pre-ECT SOD values were significantly and positively correlated with pre-ECT HDRS scores (r=0.641, p=0.007). Conclusion: The decrease in antioxidant enzyme SOD after ECT may damage the neurons by increasing oxidative stress. Thus, possible benefits of antioxidant supplementation during ECT should be investigated. Additionally, higher pre-ECT oxidant levels may predict a poor response to ECT in depression. Amaç: Elektrokonvülzif tedavinin (EKT) oksidatif metabolizma üzerine etkileri ile ilgili literatürün çoğu hayvan deneylerine dayanmaktadır ve oksidan/antioksidan dengenin değiştiğine dair çelişkili sonuçlar içermektedir. Bu alanda yapılan ilk insan çalışması olan bu çalışmanın amacı depresif hastalarda EKT sonrası oksidan ve antioksidanlardaki değişimleri araştırmaktır. Yöntemler: On dört unipolar ve iki bipolar depresyon hastası çalışmaya dahil edildi. Kan örnekleri ilk EKT seansından 1 saat once ve 7. EKT seansından 1 saat sonra alındı. Plazmada oksidanlardan malondialdehit (MDA), nitrik oksit (NO) ve ksantin oksidaz (XO); antioksidanlardan süperoksit dismutaz (SOD) seviyeleri ölçüldü. Bulgular: Birinci ve 7. EKT seansından sonraki Hamilton Depresyon Ölçeği (HAM-D) skorları 32.63±9.54 ve 16.50±7.22 idi (t=7.92, df=15, p0.05). Bununla birlikte, EKT öncesi SOD değerleri EKT öncesi HAM-D skorları ile anlamlı düzeyde pozitif korelasyon gösteriyordu (r=0.641, p=0.007). Sonuç: EKT sonrası antioksidan bir enzim olan SOD düzeyindeki düşüş oksidatif stresi arttırarak nöronlara zarar verebilir. Bu nedenle EKT uygulama dönemlerinde antioksidan ekleme tedavilerinin olası faydaları araştırılmalıdır. Yine EKT öncesi yüksek oksidan seviyeleri depresyon hastalarında EKT’ye kötü yanıtı yordayabilir.

Amaç: Oksidatif stresin Obsesif Kompulsif Bozukluk (OKB) patofizyolojisindek rolü ile ilgili literatür bilgisi sınırlıdır. Biz bu çalışmada OKB hastalarında Peroksiredoksin-1 ve Ürotensin-2 düzeylerini araştırmayı amaçladık.Yöntem: Çalışmaya Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları kliniğinde OKB tanısı almış 48 hasta ve 48 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Serum Peroksiredoksin-1(PRX-1) ve Ürotensin-2 (UTS-2) düzeyleri ölçümü Gaziantep Üniversitesi Biyokimya laboratuvarında yapıldı.Bulgular: Hasta grubunda PRX-1 ve UTS-2 değerleri kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü(sırasıyla p: 0,007 ve p: 0,039). Hastaların PRX-1 ve UTS-2 değerleri arasında pozitif yönde güçlü bir doğrusal ilişki gözlendi (r:0,744, p:0,001).Tartışma: Çalışmamızda OKB hastalarında antioksidan aktiviteyi gösterebileceği düşünülen PRX-1 ve UTS-2 değerleri düşük bulunmuştur. Bu bulgu OKB hastalarında azalmış antioksidan aktiviteyi göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Obsesif Kompulsif Bozukluk, oksidatif stres, Peroksiredoksin-1, Ürotensin-2 Aim: There are limited literature data about the role of oxidative stress in the pathophysiology of obsessive-compulsive disorder(OCD). In this study we aimed to evaluate Peroxiredoxin-1 and Urotensin-2 levels in patients with OCD. Methods:Fourty-eight patients with OCD who were diagnosed in Psychiatry Clinic of Gaziantep University and fourty-eight healthy volunteers were enrolled in the study. Serum Peroxiredoxin-1(PRX-1) and Urotensin-2(UTS-2) levels were evaluated in Gaziantep University Biochemical Laboratory. Results: PRX-1 and UTS-2 levels were significantly lower in OCD patients than controls(in order p: 0,007 and p: 0,039). In patients there was strong positive linear relationsip between PRX-1 and UTS-2 values (r: 0,744, p: 0,001).Discussion: In our study, PRX-1 and UTS-2 values which can show antioxidant activity were found low in patients with OCD. These findings indicate the decreased antioxidant activity in patients with OCD. Key words: Obsessive-Compulsive Disorder, oxidative stress, Peroxiredoxin-1, Urotensin-2 82

Amaç: Bu çalışmada şizoaffektif bozukluk hastalarında oksidatif metabolizmayı oksidatif DNA hasarını ve ürotensin 2 düzeylerini semptomatik remisyonda olma ve olmama durumlarına göre incelemeyi amaçladık.Yöntem: DSM-IV TR' ye göre şizoaffektif bozukluk iki uçlu tip tanısı konulan remisyonda olan ve olmayan 27' şer toplam 54 hasta ile 27 sağlıklı kontrol çalışmaya alındı. Serum total antioksidan seviye (TAS), total oksidan seviye (TOS), ürotensin 2 (UTS-2), 8-hidroksideoksiguanozin (8-OHdG) düzeyleri ölçümü ve oksidatif stres indeksi (OSİ) hesaplanması Gaziantep Üniversitesi Biyokimya laboratuvarında yapıldı.Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında TOS, OSİ, 8-OHdG düzeyleri açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmazken, şizoaffektif bozukluk hastalarının TAS ve UTS-2 düzeyleri kontrollere kıyasla anlamlı olarak düşük saptandı. Ayrıca semptomatik remisyonda olan ve olmayan şizoaffektif bozukluk hastalarının TAS ve UTS-2 değerleri ayrı ayrı kontrollere kıyasla düşük saptandı. Semptomatik remisyonda olan ve olmayan şizoaffektif bozukluk hastaları arasında TAS, TOS, OSİ, 8-OHdG ve UTS-2 düzeyleri açısından istatisksel anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç: Şizoaffektif bozukluk hastalarında antioksidan savunma sistemlerinde bozukluk vardır. İmmünolojik, hormonal, oksidatif sistemlere etkili olan UTS-2 ve antioksidan sistemlerdeki yetersizlik şizoaffektif bozukluk etiyopatogenizinde rol alıyor olabilir.Anahtar Kelimeler: Şizoaffektif bozukluk, Ürotensin 2, oksidatif DNA hasarı, oksidatif stres. Aim: In this study we aimed to investigate oxidative metabolism, oxidative DNA damage and level of Urotensin 2 in schizoaffective patients according to the patients' conditions whether they are in symptomatic remission or not.Method: 54 patients with schizoaffective disorder according to DSM-IV-TR and 27 healthy volunteers were included. 27 of these schizoaffective disorder patients were in symptomatic remission and 27 of them were not. Serum 8-hydroxideoxiguanosine (8-OHdG), Total Antioxidant Level (TAS), Total Oxidant Level (TOS), Urotensin 2 Level (UTS-2) evaluation and Oxidative Stress Index (OSİ) calculation were conducted in Gaziantep University Biochemical Laboratory.Results: There were no significant differences between patient and control groups in terms of TOS, OSİ and 8-OHdG levels. TAS and UTS-2 levels of schizoaffective disorder patients were found to be significant lower than controls. In addition, TAS and UTS-2 levels were found to be lower in schizoaffective disorder patients who were both in symptomatic remission and not in symptomatic remission than control group. There were no significant differences between patients in symptomatic remission and not in symptomatic remission in terms of TOS, OSİ, TAS, UTS-2 and 8-OHdG levels.Conclusion: There is a defect in the antioxidant systems in shizoaffective disorder patients. UTS-2 which is important in immunological, endocrinological and oxidative systems and deficiency in antioxidant system might take a place in the ethyopatogenesis of schizoaffective disorder.Key words: Schizoaffective disorder, Urotensin 2, oxidative DNA damage, Oxidative stress. 82

OBSESİF KOMPULSİF BOZUKLUK HASTALARINDA OKSİDATİF METABOLİZMANIN VE OKSİDATİF DNA HASARININ İNCELENMESİAmaç: Oksidatif stresin Obsesif Kompulsif Bozukluk (OKB) patofizyolojisinde rol alabileceği ile ilgili sınırlı literatür bilgisi bulunmaktadır. Bunun yanında oksidatif stres ile beraber OKB'de oksidatif DNA hasarı henüz araştırılmamıştır. Biz bu çalışmada OKB hastalarında oksidatif stres ile oksidatif DNA hasarını araştırmayı amaçladık.Yöntem: Çalışmaya Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları kliniğinde OKB tanısı almış 42 hasta ve 38 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Serum 8-hidroksideoksiguanozin (8-OHdG), Toplam Antioksidan Seviyesi (TAS), Toplam Oksidan Seviyesi (TOS) ölçümü ve Oksidatif Stres İndeksi (OSİ) hesaplanması Gaziantep Üniversitesi Biyokimya laboratuvarında yapıldı.Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında TAS, TOS ve OSİ değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmazken, hasta grubunda kontrollere göre 8-OHdG düzeyi anlamlı olarak daha yüksekti (p: 0.022). Ayrıca tedavi alan OKB hastalarında tedavi almayan hastalara göre 8-OHdG düzeyi anlamlı olarak daha düşüktü (p: 0,016)Tartışma: Çalışmamızda OKB hastalarında oksidatif stres parametreleri normal olmasına rağmen oksidatif DNA hasarını yüksek olduğunu ve bu yükselmenin tedavi alan hastalarda almayanlara göre daha düşük olduğu saptanmıştır. Anahtar kelimeler: Obsesif Kompulsif Bozukluk, oksidatif stres, DNA hasarı EVALUATION OF OXIDATIVE METABOLISM AND OXIDATIVE DNA DAMAGE IN PATIENTS WITH OBSESSIVE-COMPULSIVE DISORDERAim: There are limited literature data about the role of oxidative stress in the pathophysiology of obsessive-compulsive disorder (OCD). In addition oxidative stress and oxidative DNA damage has not been investigated together in OCD. In this study, we aimed to evaluate oxidative stress and oxidative DNA damage in patients with OCD. Methods: Forty-two patients with OCD who were diagnosed in Psychiatry Clinic of Gaziantep University of and 38 healthy volunteers were enrolled in the study. Serum 8-hydroxideoxiguanosine (8-OHdG), Total Antioxidant Status (TAS), Total Oxidant Status (TOS) evaluation and Oxidative Stress Index (OSI) calculation were conducted in Gaziantep University Biochemical Laboratory.Results: There were not significant differences of TAS, TOS and OSI levels between patients and control group. However, 8-OHdG levels were significantly higher in OCD patients than controls (p: 0.022). In addition, 8-OHdG levels were significantly lower in patients who took treatment than patients who are newly diagnosed (p: 0.016).Discussion: In our study, we found oxidative DNA damage increased in OCD despite oxidative stress was normal. In addition DNA damage was lower in patients who treated when compared to without treatment.Key words: Obsessive-Compulsive Disorder, oxidative stress, DNA damage 86