Search

مقدمه: ناخنك یکی از بیماری‌های شایع چشمی است که از عناصر اقلیمی تأثیر می‌پذیرد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان تأثیر عناصر آب ‌و‌هوایی بر بیماری ناخنک چشم در شهرهای مشهد و زاهدان در نیمه‌ی شرقی ایران است. روش‌ها: از آمار مراجعین به کلینیک‌های چشم‌پزشکی الزهرا (س) زاهدان با تعداد 130464 بیمار و تعداد 28776 بیمار مبتلا به ناخنک چشم و خاتم‌الانبیا (ص) مشهد با تعداد 974542 بیمار و تعداد 20222 بیمار مبتلا به ناخنک چشم از طریق نمونه‌گیری مبتنی بر هدف در بازه‌ی زمانی (1390-1385) استفاده شد. با توجه به هدف مطالعه، بیماران به طور تصادفی از تمام شغل‌ها انتخاب شدند. داده‌های مربوط به عناصر اقلیمی شامل ساعات آفتابی، روزهای گرد ‌و ‌غباری، سرعت باد، تابش ‌کل، حداکثر و حداقل دما و رطوبت برای دو ایستگاه هواشناسی زاهدان و مشهد از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید. جهت بررسی و مقایسه‌ی ارتباطات از مدل‌ همبستگی، برای تأخیرهای زمانی از توابع خودهمبستگی، بررسی تفاوت‌های فصلی شیوع بیماری ناخنک از آزمون ANOVA و برای مقایسه‌ی شیوع بیماری در بین مراجعین چشمی در دو شهر از آزمون Student-t استفاده شد. یافته‌ها: در شهر زاهدان روزهای گرد‌ و ‌غباری، ساعات آفتابی، سرعت باد، شاخص ماورای بنفش و تابش به ترتیب بیشترین تأثیر را بر بیماری ناخنک نشان می‌دهند. در شهر مشهد سرعت باد، روزهای گرد‌ و ‌غباری و شاخص ماورای ‌بنفش در اولویت تأثیرگذاری قرار دارند. مدل ANOVA تفاوت معنی‌داری از حیث شیوع بیماری در فصول مختلف نشان نمی‌دهد. همچنین نتایج آزمون Student-t نشان داد که شیوع بیماری در بین مراجعین بیماران چشمی در شهر زاهدان بیشتر از مشهد می‌باشد. اعمال تأخیرهای زمانی نیز حاکی از وجود یک تأخیر زمانی فصلی در تأثیرپذیری بیماری ناخنک از عناصر آب و هوایی است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که بروز بیماری ناخنک در زاهدان بیشتر از مشهد می‌باشد و عناصر آب و هوایی در زاهدان نقش پر رنگ‌تری در بروز و تشدید این بیماری دارند.

Herein we report our experience with a simple technique for reducing the rate of silicone tube extrusion after nasolacrimal duct (NLD) intubation for congenital NLD obstruction. Medical records of children older than 2 years, with or without history of failed probing, who had undergone NLD intubation with a Crawford silicone tube over a period of 4 years were reviewed. In all subjects, one end of the Crawford tube was passed through a piece of scalp vein tubing followed by applying one or two knots. All Crawford tubes were removed after 3 months. Main outcome measures included complications such as tube extrusion, nasal discharge, crust formation and pyogenic granuloma formation. Fifty-seven patients, including 49 unilateral and 8 bilateral cases with mean age of 3.8΁1.6 (range, 2 to 11.5) years were operated. No complications such as tube dislodgement, significant nasal discharge, crust or pyogenic granuloma formation occurred prior to Crawford tube removal. All silicone tubes were successfully removed from the nasal cavity. In conclusion, passing one end of the Crawford tube through a small piece of scalp vein tubing before knotting it in the nasal cavity seems to decrease the rate of tube extrusion which is the most common complication following NLD intubation in children.