Search

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον σχεδιασμό μίας εφήμερης παρουσίασης ενδυμάτων για την ολλανδή σχεδιάστρια υψηλής ραπτικής, Iris van Herpen, σε ένα τοπίο με ιδιαίτερη μορφολογία. Στον οίκο της Iris van Herpen, η υψηλή ραπτική αποτελεί μια μεταμορφωτική δύναμη που ξεπερνά τα όρια και ενώνει τις διεπιστημονικές τεχνολογίες με την περίτεχνη χειροτεχνία. Οι οραματικές δημιουργίες του οίκου συνδυάζουν πρωτοποριακές τεχνικές και γεωμετρίες με πολυτελή υλικά, προκαλώντας συχνά μια αίσθηση θαυμασμού. Ο οίκος αμφισβητεί τις παραδοσιακές έννοιες του χειροποίητου ενδύματος και δημιουργεί αιθέρια ρούχα που χαρακτηρίζονται από οργανικότητα, δυναμικότητα και θηλυκότητα. Κάθε δημιουργία υποστηρίζεται από τους πυλώνες που στηρίζουν τη μάρκα - τη φύση, την αρχιτεκτονική, την τέχνη και το χορό. Κάθε συλλογή είναι μια προσπάθεια να επιχειρήσει να ξεπεράσει τον σημερινό ορισμό του ενδύματος, εξερευνώντας νέες μορφές έκφρασης για μια πιο ουσιαστική, διαφορετική και συνειδητή μόδα για το μέλλον. Η επιλογή της περιοχής οπού η συγκεκριμένη παρουσίαση ενδυμάτων σχεδιάστηκε, βασίστηκε στην ανάδειξη των φυσικών κλίσεων, γεωμετριών και υλικών της «γκρίζας» αυτής περιοχής όπου για περίπου τέσσερις δεκαετίες (από το 1937 έως το 1976) λειτούργησαν γνωστά λατομεία της Αθήνας. Πρόκειται για έναν ελεύθερο χώρο περίπου 550x330 μέτρων με έντονες υψομετρικές κλίσεις και λόφους στα όρια του με αποτέλεσμα να χαρίζει μια φυσική οργανική εσωστρέφεια. Για την συγκεκριμένη παρουσίαση ενδυμάτων, σχεδιάστηκαν τρείς διαφορετικοί χώροι όπου μοντέλα και θεατές ακολουθούν οργανικές πορείες για τους σκοπούς της εκδήλωσης. Επίσης έχει γίνει ο σχεδιασμός τοπίου της εισαγωγικής ζώνης της περιοχής επέμβασης όπου «οδηγεί» τους επισκέπτες στα επίκεντρα της παρουσίασης. Έχοντας ως αφετηρία τη συλλογή ενδυμάτων, των χαρακτηριστικών της και υπάγοντας την μέσα σε ένα τοπίο όπου αυτή αναδεικνύεται, δημιουργείται μία οργανική σχεδιαστική εμπειρία όπου αντικατοπτρίζει το όραμα του οίκου.

Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου τρισδιάστατου βιντεοπαιχνιδιού για την πλατφόρμα των Windows, με το όνομα “Drainage”. Πρόκειται για παιχνίδι είδους πρώτου προσώπου/περιπέτειας/γρίφων σε περιβάλλον υπονόμου και υλοποιήθηκε με χρήση της μηχανής γραφικών Unity Engine. Το συγκεκριμένο ολοκληρωμένο παιχνίδι αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου project του TUC TIE LAB που ερευνά τη σύνδεση διαφορετικών χώρων με διαφορετικά ανθρώπινα συναισθήματα, ο υπόνομος στην συγκεκριμένη περίπτωση με το συναίσθημα της αβεβαιότητας. Για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου παιχνιδιού το περιβάλλον των πέντε διαφορετικών επιπέδων (χώροι και αρκετά από τα τρισδιάστατα μοντέλα) δημιουργήθηκε στο πρόγραμμα σχεδίασης τρισδιάστατων γραφικών Blender, τα textures στα εργαλεία Awesome Bump και Materialize, ενώ για επεξεργασία εικόνας χρησιμοποιήθηκε η εφαρμογή ανοιχτού λογισμικού GIMP και ο απαραίτητος κώδικας αναπτύχθηκε στην γλώσσα προγραμματισμού C# και CG/HLSL. Ο παίκτης εξερευνώντας το περιβάλλον του παιχνιδιού και διαδρώντας με αντικείμενα θα πρέπει να ανακαλύψει τα απαραίτητα στοιχεία, έτσι ώστε να φτάσει στην επίλυση των γρίφων και να προχωρήσει στη συνέχεια στον τερματισμό. Με την ειδική επιλογή “Play Experiment” οι δεκαπέντε συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και συμμετείχαν στο πείραμα που διεξήχθη με σκοπό να απαντήσουν σε ειδικό ερωτηματολόγιο, έτσι ώστε να αντληθούν πληροφορίες σχετικά με το πώς διαφορετικές ρυθμίσεις φωτεινότητας, contrast και ομίχλης επηρεάζουν ή/και εντείνουν το συναίσθημα αβεβαιότητας του χρήστη και την εμβύθισή του στην εμπειρία., This thesis presents the development of a complete 3D video game for the Windows platform, called “Drainage”. It is a first person / adventure / puzzle game in a sewer environment and was created using the Unity graphics engine. This novel video game is part of a larger project of TUC TIE LAB that explores the connection of different places with different human emotions, sewer in this case, with the feeling of uncertainty. To complete this game, the environment of five different levels, game spaces and several of the 3D models, were created in Blender 3D graphic design program, the textures in Awesome Bump and Materialize tools, while GIMP open source application was used for image processing and the necessary code was developed in the C# and CG/HLSL languages. The player by exploring the game environment and interacting with objects, will have to discover the necessary elements, so as to reach the solution of the puzzles and then proceed to the finish. With the special option “Play Experiment”, fifteen participants were divided into three groups and participated in the experiment conducted, with the purpose of answering a special questionnaire, in order to obtain information on how different brightness, contrast and fog settings in the game, affect and/or intensify the user’s sense of uncertainty and immersion in the experience.

Περίληψη: Η διπλωματική εργασία διερευνά τον τρόπο προσομοίωσης του gaming σε Υβριδικά περιβάλλοντα. Τα παιχνίδια ανάλογα με τον χαρακτήρα της αποστολής τους και των δράσεων των παιχτών χωρίζονται σε κατηγορίες, οι οποίες επιλύονται χωρικά ως αποτέλεσμα ενός παραμετρικού συστήματος . Από την μελέτη των δράσεων και των κινήσεων του παίχτη , σε συνδυασμό με τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και τα στοιχεία του περιβάλλοντος του εικονικού κόσμου δημιουργείται μια λίστα από συνθήκες και στοιχεία προς προσομοίωση . Στη συνέχεια συντίθενται ως μηχανισμοί που συμπεριλαμβάνονται αναλόγως σε κάθε χωρική επίλυση. Μελετάται ακόμη με λεπτομέρεια ο τρόπος προσομοίωσης του παιχνιδιού Xing and the Land beyond και ο προσδιορισμός των κατασκευαστικών απαιτήσεων. Στόχος αποτελεί η δημιουργία εμπειριών μέσα από το συνδυασμό του εικονικής δράσης και της φυσικής διάδρασης.

Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τη μεθοδολογία χρήσης του παιχνιδιού The Sims 4, της σειράς βιντεοπαιχνιδιών The Sims, στα αρχικά στάδια της παραγωγής αρχιτεκτονικών μελετών για την επικοινωνία του αρχιτέκτονα με τον πελάτη – χρήστη με στόχο την κατανόηση των σχεδιαστικών επιθυμιών του. Αρχικά για να διευρυνθούν οι δυνατότητες του παιχνιδιού, διεξάχθηκε ένα πείραμα με 30 συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου και προηγούμενης εμπειρίας με το παιχνίδι The Sims, οι οποίοι ολοκλήρωσαν 5 εργασίες-αποστολές (task) που αφορούσαν την κατασκευή, επίπλωση και ανακαίνιση κατοικιών από τους ίδιους, στο περιβάλλον του παιχνιδιού. Κάθε εργασία-αποστολή είχε συγκεκριμένα ζητούμενα και περιορισμούς που έλαβαν υπόψιν τους οι συμμετέχοντες. Έπειτα από κάθε εργασία οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με την διαδικασία που ακολούθησαν, τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν και τους περιορισμούς που αντιμετώπισαν. Οι απαντήσεις και τα αποτελέσματα των συμμετεχόντων συγκεντρώθηκαν σε πίνακες με στόχο την διεξαγωγή συμπερασμάτων για τις δυνατότητες του παιχνιδιού, την αλληλεπίδραση τους με το παιχνίδι αλλά και την ανάλυση – μετάφραση των σχεδιαστικών αποφάσεων τους. Στη συνέχεια επιλέχθηκαν τρία άτομα για την κατασκευή κατοικιών στο παιχνίδι με βάση τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες τους, οι οποίες αναλύθηκαν και με βάση αυτές ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός των κατοικιών με πραγματικούς παραμέτρους και σχέδια οριστικής μελέτης. Συμπερασματικά αποδείχθηκε μέσω της αναγωγή των εικονικών κατασκευών του παιχνιδιού σε πραγματικά, ότι το παιχνίδι The Sims 4 μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο που δίνει την δυνατότητα στους χρήστες να οπτικοποιήσουν τις σχεδιαστικές τους σκέψεις, να συμμετάσχουν ενεργά στην σχεδιαστική διαδικασία επαναδιατυπώνοντας και αναβαθμίζοντας την χωρική εμπειρία στην διαδικασία και τα αρχικά στάδια του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού., This dissertation explores the methodology of using The Sims 4 game, of the The Sims video game series, in the early stages of producing architectural designs in order for the architect to communicate with the client-user so as to understand his design desires. Initially, to examine the game's possibilities, an experiment was conducted with 30 participants from all over the world, regardless of age, gender and previous experience with The Sims game, who completed 5 tasks related to construction, furnishing and renovation of houses by themselves, in the game environment. Each assignment had specific requirements and limitations that the participants took into account. After each task, participants answered questionnaires about the process they followed, the tools they used and the constraints they encountered. The answers and results of the participants were compiled in tables in order to draw conclusions about the possibilities of the game, their interaction with the game and the analysis - translation of their design decisions. Then, three people were selected for the construction of houses in the game based on their personal needs and desires, which were analyzed and based on these, the design of the houses with real parameters and final study plans was completed. It was concluded through the reduction of the game's virtual constructions to real, that The Sims 4 game can be a tool that enables users to visualize their design thoughts, to actively participate in the design process by reformulating and upgrading the spatial experience in process and the initial stages of architectural design.

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί την λογική συνέχεια της ερευνητικής εργασίας με θέμα "Ανάγκες του ανθρώπου και της κοινωνίας: αρχιτέκτονας για την κοινωνία του μέλλοντος". Παρουσιάζεται µια προσέγγιση σχεδιασμού που δίνει προσοχή σε όλες τις ανθρώπινες ανάγκες, και δημιουργεί μια πλατφόρμα πειραματισμού και διερεύνησης του «ιδανικού» χώρου κατοίκησης για όλους. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην ανθρώπινη ζωή, η ικανοποίηση των προσωπικών αναγκών πραγματοποιείται σε στενή σύνδεση με τις ανάγκες της κοινωνίας, έτσι και στην παρούσα μελέτη η ιδέα, η διαδικασία σχεδιασμού και η μορφή του έργου προσεγγίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, όπως αυτές προσδιορίστηκαν στην προηγηθείσα ερευνητική εργασία. Μέσα από την διπλωματική διερευνάται η εξέλιξη της χωρικής/αρχιτεκτονικής παιδείας του ανθρώπου, από την πρώιμη ηλικία και μετά, μέσα από την διαδικασία της παιγνιοποίησης. Παράλληλα, δημιουργούνται τα απαραίτητα παραμετρικά εργαλεία για την συνεχή εξέλιξη της κατασκευής, προκειμένου να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες που αλλάζουν με το χρόνο. Στην συνέχεια, εξετάζονται συγκεκριμένες ιδιότητες του μελλοντικού χωρικού παράγωγου, που ταιριάζουν καλύτερα για την ικανοποίηση της κάθε ανάγκης. Μετά, ακολουθεί η διαδικασία διασταύρωσης των αποτελεσμάτων και η επιλογή τελικών χαρακτηριστικών– μορφής, τρόπου κατασκευής και των υλικών. Τέλος, εφαρμόζεται η πρακτική της τρισδιάστατης εκτύπωσης, μέσα από την λογική «φτιάξτο μόνος σου», προκειμένου ο χρήστης να ελέγχει ο ίδιος την εξέλιξη της κατασκευής, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην κατασκευή., The present thesis is the logical continuation of the research project "Human and society needs: architect for the society of the future". It presents a design approach that pays attention to all human needs, and creates a platform for experimentation and exploration of the "ideal" habitat for all. As in human life, the satisfaction of personal needs takes place in close connection with the needs of the society, so in this study the concept, the design process and the form of the project come as close as possible to the needs of contemporary society as identified in the previous research work. Through the thesis, the development of spatial/architectural education of human beings, from early age onwards, is explored through the process of gamification. At the same time, the necessary parametric tools for the continuous evolution of construction are created in order to satisfy the needs and desires that change over time. Then, specific properties of the future spatial derivative that best suit the satisfaction of each need are considered. Then, follows the process of cross-checking the results and selecting final characteristics - form, construction method and materials. Finally, the practice of 3D printing is applied, through the "do-it-yourself" logic, in order to allow the user to control the development of the project himself, both in design and construction.

Περίληψη: Μελετώντας σε αρχικό στάδιο το δίπολο Αφήγησης-Αρχιτεκτονικής αλλά και την σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο αυτών ανθρωπιστικών κλάδων σε θεωρητικό επίπεδο μεταβήκαμε στο επόμενο στάδιο το οποίο αφορά την σχεδιαστική εφαρμογή τους . Καταπατώντας την σχεδιαστική μεθοδολογία που ακολουθείται ευρέως στον αρχιτεκτονικό κόσμο ξεκινήσαμε αρχικά κατανοώντας την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή της πλοκής μας και πώς αυτή επηρεάζεται ή επηρεάζει την μορφολογία αλλά και τους αρχιτεκτονικούς δείκτες που απαρτίζουν την κατοικία του. Οι αναμνήσεις, η καθημερινότητα αλλά και στιγμές που αποτέλεσαν καθοριστικές για την προσωπικότητά του συγγραφέα από την παιδική ηλικία μέχρι το υπόλοιπο της ζωής του αποτέλεσαν καθοριστικοί παράγοντες για την υλικότητα, τις διακοσμητικές λεπτομέρειες, τον φωτισμό, τις χωρικές ποιότητες, την τοποθεσία του κτιρίου αλλά και την διαμόρφωση του κάθε χώρου εσωτερικά αλλά και εξωτερικά της κατοικίας. Σχεδιάστηκε, λοιπόν, μια κατοικία σε δύο στάδια τα οποία διαμορφώνονται με βάση την ζωή του πρωταγωνιστή. Στην Α’ φάση η κατοικία μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού το οποίο διαμένει μαζί με τους γονείς του ενώ στην Β’ φάση, όντας πλέον ενήλικας συγγραφέας διαμένει μόνος του.

Περίληψη: Το νερό ως βασικό και φυσικό στοιχείο ζωής φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην φύση. Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η εμπειρία της ροϊκότητας του νερού μέσα από τον σχεδιασμό. Η κίνηση της καμπυλότητας των κυμάτων της θάλασσας είναι η έμπνευση που οδηγεί στην σχεδιαστική αποτύπωση μιας ξενοδοχειακής μονάδας, διαφορετικής και όχι συνηθισμένης σύνθεσης στον χώρο.

Στη παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρείται να σχεδιαστεί ένας προσφυγικός καταυλισμός, που θα υποδεχθεί πρόσφυγες από τη Σομαλία, η σύνθεση του οποίου βασίζεται στον οδηγό οικειότητας που προέκυψε από την μελέτη της ερευνητικής εργασίας «Ανακούφιση σε έκτακτες ανάγκες - Μορφές οικειότητας σε προσφυγικούς καταυλισμούς - Οδηγός οικειότητας». Από το 1991 έως και σήμερα, ο εμφύλιος πόλεμος στη Σομαλία που είναι ακόμα σε εξέλιξη και οι φυσικές καταστροφές λόγω επαναλαμβανόμενων ξηρασιών και πλημμυρών, είχαν ως αποτέλεσμα τεράστιες μάζες μετακινούμενου πληθυσμού. Συνεπώς, υπάρχει διαρκής ανάγκη για την υποδοχή Σομαλών, είτε ως πρόσφυγες είτε ως εσωτερικά εκτοπισμένοι. Με την μέση διάρκεια παραμονής προσφύγων να ξεπερνάει τα 17 χρόνια είναι σαφές πως οι προσωρινές λύσεις – σκηνές- δεν επαρκούν. Μέσω αυτής της εργασίας επιδιώκονται να βρεθούν πιο ανθεκτικές λύσεις από φυσικά υλικά ελαχιστοποιώντας το οπτικό και περιβαλλοντικό ίχνος της κατασκευής. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο ένταξης των προσφύγων μέσω συμμετοχικής διαδικασίας στην κατασκευή, η διπλωματική εργασία πραγματεύεται μια καινοτόμα δομή, εμπνευσμένη από τους σύγχρονους 3d printers, η οποία καθιστά το χτίσιμο του καταυλισμού ευκολότερο και εν μέρη αυτοματοποιημένο. Στην προσπάθεια να ελαχιστοποιηθεί το περιβαλλοντικό αποτύπωμα επιδιώκεται η χρήση φυσικών υλικών και αρχέτυπων μηχανισμών και κατασκευών., In this thesis, an attempt is made to design a refugee camp, which will receive refugees from Somalia, the composition of which is based on the familiarity guide that emerged from the study of the research thesis " Emergency Relief - Forms of familiarity in Refugee Camps - Familiarity Guide ". From 1991 until today, the ongoing civil war in Somalia and the natural disasters caused by repeated droughts and floods have resulted in huge masses of displaced population. There is therefore a continuing need to host Somalis, either as refugees or internally displaced. With the average length of stay of refugees exceeding 17 years, it is clear that temporary solutions - tents - are not sufficient. Through this thesis, more durable solutions out of natural materials are sought, minimizing the visual and environmental trace of the construction. At the same time, in the context of the integration of refugees through a participatory process in construction, the thesis deals with an innovative structure, inspired by modern 3d printers, which makes the construction of the camp easier and partly automated. In the effort to minimize the environmental footprint, the use of natural materials and archetypal mechanisms and constructions is sought.

Περίληψη: Η ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΤΑ ΩΦΕΛΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ.

Περίληψη: Αντλώντας τις πληροφορίες και τα συμπεράσματα από την ερευνητική μου εργασία, η διπλωματική επικεντρώνεται στην διευκόλυνση του σχεδιασμού μίας κατοικίας συμπεριλαμβάνοντας ενεργά την καθημερινότητα των ανθρώπων στο σχεδιασμό. Για να επιτευχθεί αυτό, η διαδικασία χωρίζεται σε δύο σκέλη: Από τη μία, δημιουργείται ένα ερωτηματολόγιο το οποίο προορίζεται για τους ενοίκους της κατοικίας με σκοπό την καταγραφή των καθημερινών συνηθειών τους. Από την άλλη, δημιουργείται ένα εργαλείο με σκοπό να μεταφράσει την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών μέσω του ερωτηματολογίου και να παρουσιάσει σε τρισδιάστατη μορφή τους χώρους της κατοικίας με τα αντίστοιχα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτουν. Το εργαλείο αυτό δεν εχει σκοπό να αντικαταστήσει τον αρχιτέκτονα αλλά να τον διευκολύνει στο να συμπεριλάβει στο σχεδιασμό της κατοικίας τις καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της. Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου που δόθηκε σε ένα ζευγάρι και σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξάγονται απο το εργαλείο, καλούμαι να σχεδιάσω ξανά την υπάρχουσα κατοικία του ζευγαριού με σκοπό οι χώροι της νέας κατοικίας να διαθέτουν ποιοτικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνήθειες του ζευγαριού.

Δημιουργία θόλου με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις στον Άρη, που θα φιλοξενεί 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση. Περίληψη: Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός αφορά τη δημιουργία ενός διαστημικού θόλου Με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις πού θα φιλοξενεί μία μικρή κοινότητα 60-70 άτομα σε μόνιμη βάση . Το κριτήριο για το σχεδιασμό αποτέλεσε η δημιουργία του φυσικού περιβάλλοντος που να παρέχει τις βέλτιστες συνθήκες διαβίωσης ταυτοχρόνως συνδυάζοντας καινοτόμες λύσεις για την περίπτωση του Άρη. Το βασικότερο στοιχείο του σχεδιασμού ήταν η οργάνωση της δράσης των αστροναυτών σε βραχύ και μακρό χρονικό επίπεδο. Ο απώτερος σκοπός του σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος το οποίο θα μπορέσει να παρέχει πιο φυσικές συνθήκες για τους αστροναύτες που θα μείνουν μόνιμα στον Άρη Και θα δώσει δυνατότητες για τους νέους κατοίκους τα περιθώρια για εξέλιξη και την ανεξαρτητοποίηση τους από τους πόρους της γης. Όπως επίσης ένα από τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού είναι η δυνατότητα της αναπαραγωγής του αρχιτεκτονικού συνόλου από τα υλικά και τα μέσα που θα παρέχονται από το περιβάλλον του Άρη και η μέγιστη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της 3D εκτύπωσης. Το αρχιτεκτονικό σύνολο του σχεδιασμού αποτελείται από έναν ενιαίο θολό 130Μ διάμετρο που εμπεριέχει όλες τις εγκαταστάσεις στο εσωτερικό του με στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης κομμάτι σχεδιασμού αποτελείται και η διασύνδεση του θόλου με το έξω περιβάλλον και τις έξω εγκαταστάσεις που αποτελεί και το κομβικό σημείο για την σωστή λειτουργία του συνόλου. Το λειτουργικό πρόγραμμα περιλαμβάνει στους ιδιωτικούς χώρους ανάπαυσης και διαβίωσης τους δημόσιους χώρους δραστηριοτήτων τις περιοχές καλλιέργειες, τους βιομηχανικούς χώρους , τους χώρους παροχής υγείας, και τα σημεία έκτακτης ανάγκης.

Διπλωματική εργασία στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, για την ολοκλήρωση προγράμματος σπουδών. Περίληψη: Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός νηπιαγωγείου στην περιοχή των Παχιανών στα Χανιά, Κρήτης. Στο σχεδιασμό του νηπιαγωγείου κυρίαρχο ρόλο παίζει το ίδιο το άτομο στην νηπιακή του ηλικία και στόχος είναι η κάλυψη των αναγκών που διαπιστώνονται μετά από έρευνα και αφορούν το συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα. Ως αποτέλεσμα επιδιώκεται η ανάπτυξη της διαδικασίας μάθησης και κοινωνικοποίησης μέσα σε ένα περιβάλλον με ποικίλα ερεθίσματα καθώς και η κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα σε ένα περιβάλλον ασφαλές και οικείο. Επιπρόσθετα επιχειρείται η επανένταξη του εν λόγω οικοπέδου στον αστικό ιστό με την δημιουργία μιας πλατείας ως σημείο εκτόνωσης και αναψυχής για τους κατοίκους της περιοχής. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα σύμπλεγμα αποτελούμενο από την πλατεία, το νηπιαγωγείο και το υφιστάμενο δημοτικό σχολείο που γειτνιάζει με το οικόπεδο δημιουργώντας έτσι ένα πυρήνα ο οποίος θα προδώσει «πνοή ζωής» σε ολόκληρη την περιοχή.

Περίληψη: Περιβάλλοντα παραγόμενα από 9 αλγορίθμους, που ο καθένας απομονώνει συγκεκριμένες μεταβλητές της αντίληψης, χρησιμοποιούνται για χωρικά πειράματα σε εικονική πραγματικότητα. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται εφαρμόζοντας μέθοδο αντιστοίχισης γεωμετρικών δεδομένων από ποσοτικοποίηση της αντιληπτικής εμπειρίας όρασης και θέσης με δεδομένα εγκεφαλικής δραστηριότητας από εγκεφαλογράφο. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου εκπόνησης πειραμάτων με αριθμητικά αποτελέσματα που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω κατανόηση των ψυχολογικών επιδράσεων της γεωμετρίας του αρχιτεκτονικού έργου.

Η παρούσα διπλωματική είναι μια πειραματική απόπειρα, που στόχο έχει την συνεργασία της αρχιτεκτονική σύνθεσης, με την βιομιμητική λογική. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία προσαρμόσιμη, εφήμερη, αρθρωτή, ελαφριά κατασκευή, που χρειάζεται μικρό χρόνο ανέγερσης, είναι εμπλουτισμένη με κινητά στοιχεία, ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα και ο άνθρωπος/χρήστης είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος., The aim of this thesis is to achieve the collaboration of architectural design and biomimicry, in an experimental attempt. More specifically, it is about a temporary, adaptive, modular, interactive, light structure, with a short building time, that is technologically enriched with kinetic elements, and the human/user is the focal point of interest.

Διπλωματική Εργασία που υποβλήθηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολ. Κρήτης Περίληψη: Στόχος της διπλωματικής αυτής είναι η συμπεριφορική/συναισθηματική μελέτη και η διερεύνηση της επιρροής που έχει ένας αρχιτεκτονικός τόπος στη διάθεση και τις επιλογές των ανθρώπων. Η μελέτη γίνεται με την απεικόνιση ενός φαντασιακού χώρου σε ψηφιακό περιβάλλον, όπου μέσα από ένα συνεργατικό βιντεοπαιχνίδι, δύο άτομα καλούνται να ακολουθήσουν μία ιστορία και να δράσουν με βάση αυτή, καθώς βρίσκονται στον ίδιο χώρο σε διαφορετικές εκδοχές του ο κάθε ένας. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα συναντήσουν καταστάσεις που απαιτούν να ληφθούν κάποιες αποφάσεις και από τους δύο τους, οι οποίες συνολικά επιρρεάζουν τόσο τη μεταξύ τους σχέση, όσο και αυτή με το χώρο γύρω τους. Το κομμάτι παιχνιδιού που παρουσιάζεται είναι ένα εισαγωγικό μέρος, που πέραν της ιστορίας, επιτρέπει στους παίκτες να γνωριστούν μεταξύ τους, καθώς και με τη λογική του παιχνιδιού.

The design of three seating furniture is based on three basic postures of the human body: supine position ,then a position similar to semi Fowler’s position and finally a perching position, a stance between sitting and standing. Also, a social-urban sitting is composed by using two of the produced furniture. Analysis started with the development of a graphical algorithm where a computer tomography scan of user’s spine is evaluated with a very simple machine learning component. Parameters like height and angles of the furniture change the outcome geometry according to the user. More specifically, sitting furniture even nowadays are more based on designing principles and norms of the past, which are proven that are not optimum for the human body. Of course, there is no perfect posture but the next posture is the best as Peter Opsvik, wrote. This thesis is not an effort of reinventing the wheel, but an approach of finding a static position more suitable and optimum for the human body, where human spine is not curved (like a C instead of its S shape) after a while of sitting. Although this is not an architectural problem completely, but it is a design problem which affects the architectural design of an accommodation in very big way., Ο σχεδιασμός τριών επίπλων έγινε βασιζόμενος σε τρεις βασικές στάσεις του ανθρώπινου σώματος: ύπτια θέση, θέση ημισφαίρισης/semi-Fowler’s & κουρνιάσματος μια ενδιάμεση στάση μεταξύ όρθιας και καθιστής θέσης. Επιπλέον, προτείνεται ο σχεδιασμός ενός κοινωνικού-αστικού καθιστικού, που συντελείται από δύο εκ των τριών παραγώμενων γεωμετριών. Η ανάλυση ξεκίνησε με την ανάπτυξη ενός γραφικού αλγορίθμου όπου μια αξονική τομογραφία της σπονδυλικής στήλης του χρήστη, αξιολογείται με τη χρήση ενός αλγόριθμου μηχανικής μάθησης. Ύστερα, παράμετροι όπως το ύψος το και γωνίες της γεωμετρίας του επίπλου, αλλάζουν τη μορφολογία σύμφωνα με τον χρήστη. Πιο συγκεκριμένα, τα έπιπλα καθισμάτων ακόμη και σήμερα βασίζονται περισσότερο στις αρχές σχεδιασμού και τις νόρμες του παρελθόντος, οι οποίες αποδεικνύονται ότι δεν είναι βέλτιστες για το ανθρώπινο σώμα. Φυσικά δεν υπάρχει η τέλεια στάση σώματος, αλλά η επόμενη είναι η καλύτερη, όπως έγραψε ο Peter Opsvik. Αυτή η εργασία δεν είναι μια προσπάθεια επανεφεύρεσης του τροχού, αλλά μια προσέγγιση για την εύρεση μιας στατικής θέσης πιο κατάλληλης για το ανθρώπινο σώμα. Αν και αυτό δεν είναι ένα αμιγώς αρχιτεκτονικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα πρόβλημα σχεδιασμού που επηρεάζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ενός καταλύματος καθοριστικά.

Διπλωματική εργασία που υποβλήθηκε στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Σεπτέμβρης 2020 Περίληψη: Χώρος-βίωμα-μετεωρισμός. Η ανάλυση του δημόσιου χώρου μόνο αρχιτεκτονικά, αγνοώντας τον χρήστη, την εμπειρία και το βίωμα του, θα μπορούσε να καταλήξει μία στείρα διαδικασία. Όταν όμως μιλάμε για εμπειρία, πρέπει να μπούμε και στα κομμάτια της εσωτερικής εμπειρίας, της σκέψης και του φαντασιακού. Η εργασία αυτή επιχειρεί μία τριπλή ανάλυση του χώρου όπου η ίδια η πόλη και οι άνθρωποί της υπάρχουν, ζουν και ονειρεύονται. Λόγω της ζωής μας εδώ ως πόλη επιλέχθηκαν τα Χανιά. Κατά την διάρκεια της διπλωματικής, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις (δείγμα 27 ατόμων) για την συλλογική ανάγνωση της πόλης, ανάλυση του δημόσιου χώρου και της ιδιαιτερότητας των Χανίων, ψυχογεωγραφική αποτύπωση και κολλάζ με φαντασιακή βάση. Δημιουργήθηκαν έτσι 3 χάρτες, που έπειτα από την ταυτόχρονη έκθεση και ανάλυση τους, προέκυψαν σημεία μεγάλης έντασης και δυναμικής χώρου. Η παρούσα εργασία σε καμία περίπτωση δεν στόχευε να δώσει συγκεκριμένες αρχιτεκτονικές λύσεις για το δημόσιο κομμάτι της πόλης, επιχειρεί περισσότερο να σκιαγραφήσει τις ποιότητες του χώρου, τις εντάσεις και τον κρυμμένο χαρακτήρα του. Έτσι ως λύση της εν λόγω διαδικασίας υπήρξαν 5 installations-performances (project in situ:un-see(n)_Chania) που πραγματοποιήθηκαν στο δρόμο, στα σημεία ενδιαφέροντος. Αξίζει να αναφερθεί πως στόχος της εργασίας ήταν και η δημιουργία μίας έκθεσης στον Πολυτεχνειακό χώρο για να συζητηθούν ευρύτερα τα θέματα του δημόσιου χώρου, ωστόσο λόγων των συνθηκών η έκθεση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί τον σχεδιασμό μετατροπής ενός τετράτροχου οχήματος (ημιφορτηγού) σε μια υβριδική μονάδα: α. κατοίκησης β. συνδημιουργίας και διοργάνωσης καλλιτεχνικών δρώμενων (εκδηλώσεων). Η πρόταση αυτή επιχειρεί να εξερευνήσει έναν εναλλακτικό τρόπο νομαδικής κατοίκησης και συνδημιουργίας και μελετά τη δυνατότητα μεταβολής και αναπροσαρμογής τη μονάδας σύμφωνα με τον εκάστοτε περιβάλλοντα χώρο, τις ανάγκες των διαμενόντων και τις λειτουργικές απαιτήσεις.

Περίληψη: Η παρούσα εργασία αποτελεί ένα στιγμιότυπο μιας έρευνας σε εξέλιξη . Έχοντας ως αφόρμηση την παρατήρηση πως οι περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες εξελίσσονται πλέον σε μια νέα μορφή χώρου , αυτή του διαδικτύου , επιδιώκει να διαλευκάνει κατα πόσο αυτό καθ’αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο σχεδιασμού . Σε πρώτο χρόνο συμμετέχοντες στην έρευνα κλήθηκαν να αναζητήσουν εικόνες και να εντοπίσουν σε αυτές στοιχεία του δημοσίου χώρου που παρατηρούν σε αυτόν ώστε να διαμορφωθεί μια «βιβλιοθήκη» με αντικείμενα που οι χρήστες αξιολογούν ως χρηστικά στον χώρο. Στη συνέχεια για τις ανάγκες τις έρευνας υλοποιήθηκε μια ιστοσελίδα σε πειραματικό επίπεδο που καλεί τους χρήστες μέσω μιας «βιβλιοθήκης» αντικειμένων να διαμορφώσουν μόνοι τους έναν δημόσιο χώρο της επιλογής τους. Όπως γίνεται αντιληπτό, αν και η συγκεκριμένη έρευνα βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο με τις κατάλληλες υποδομές τόσο στον φυσικό όσο και στον ψηφιακό χώρο, δύναται να αποτελέσει μια νέα πρόταση στον τρόπο που οι αρχιτέκτονες μέχρι σήμερα επικοινωνούν τις σχεδιαστικές τους ανησυχίες και έρχονται σε επαφή με τους χρήστες του δομήμένου χώρου.

Διπλωματική Εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης Περίληψη: Η Διπλωματική μου Εργασία αφορά στο Φώς. Συνθέτοντας Εγκαταστάσεις Φωτισμού και τοποθετόντας τις μέσα στο δάσος του Αγίου Ματθαίου, προκειμένου να δημιουργήσω μία ατμόσφαιρα. Προσεγγίζοντας το με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο απο τον καθιερωμένο, (παρουσιάζοντας μία διαφορετική όψη του δάσους), παράγοντας χώρο και ατμόσφαιρα χωρίς όμως να παρεμβληθώ ουσιατικά στο Τοπίο. Εμπνεόμενος απο αυτό και τις γεωμετρίες της Φύσης, συνέθεσα μία διαδρομή, μία αφήγηση η οποία εξελίσσεται μέσα απο τις Εγκαταστάσεις του Φωτισμού.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: To έργο αποτελεί μια αστικού τύπου ανάπλαση ενός αστικού κενού επί της οδού Σταμαθιουδάκη στο ρέθυμνο, με σκοπό να δημιουργηθεί ένας πολυχώρος ικανός να φιλοξενήσει μουσικά και πολιτιστικά δρώμενα

Περίληψη: Η διπλωματική εργασία αφορά την πρόταση ανάπλασης του παραλιακού μετώπου του οικισμού Μηλίνα, δηλαδή ένα παραθαλάσσιο χωριό του Νοτίου Πηλίου που βρέχεται από τον Παγασητικό κόλπο. Η πρόταση ανάπλασης εκτείνεται στη περιοχή του παραλιακού εμπορικού κέντρου του οικισμού, καθώς επίσης μιας ακόμα παράκτιας περιοχής στον ίδιο άξονα. Η περιοχή μελέτης ορίζεται ως το τμήμα μεταξύ δύο σημαντικών σημείων για τη περιοχή, τόσο για την ιστορική τους αξία όσο και για το ιδιαίτερο φυσικό τοπίο. Στα ακραία σημεία τοποθετούνται κτιριακές εγκαταστάσεις με χρήσεις που πρόκειται να αναβαθμίσουν πολιτιστικά και τουριστικά τη περιοχή και παράλληλα θα συμβάλλουν στη προβολή και ανάδειξη της τοπικής ταυτότητας. Ειδικότερα, πρόκειται για ένα κτίριο Εργαστηρίων (workshop) Ξυλοναυπηγικής Δημιουργίας και ένα Μουσείο Παραδοσιακής Ξυλοναυπηγικής Τέχνης. Μεταξύ αυτών, επεμβάσεις στο τοπίο ολοκληρώνουν τον ανασχεδιασμό του θαλάσσιου μετώπου, που σκοπό του έχει να προσκαλέσει τον επισκέπτη-περιηγητή σε ένα κατά μήκος περίπατο όπου το ένα σημείο διαδέχεται το άλλο, υποδεικνύοντας διαφορετικές θέσεις ενατένισης και αποκαλύπτοντας το καθένα κάτι νέο για την ιστορία και το ιδιαίτερο φυσικό τοπίου του τόπου. Ο σχεδιασμός σε αυτό το όριο, δύσκολος αλλά και προκλητικός, οφείλει να συνυπάρξει και να συνδιαλλαγεί με το υδάτινο στοιχείο, δηλαδή τη φύση στην πιο ασταθή της μορφή.

Η εργασία αυτή έχει διττό κεντρικό σκοπό· από τη μία την ανάδειξη της αναγκαιότητας εισαγωγής των ψηφιακών μέσων στην ανάλυση της αρχιτεκτονικής και τον πειραματισμό σε αυτόν τον τομέα, και από την άλλη την καταγραφή, ανάλυση και αξιοποίηση νεκρών χώρν και αθέατων πλευρών της πόλης (ακάλυπτους, ταράτσες, αδιέξοδα, ερείπια) στο πλαίσιο της σύνδεσης και διαχείρισης του αστικού τοπίου ως αλληλεξαρτόμενο δίκτυο. Το πρώτο κομμάτι προσεγγίζεται με την διαχείριση του αστικού ιστού ως ενιαίο δίκτυο κόμβων, σε διάφορες κλίμακες, και την επεξεργασία του με τη χρήση νευρωνικού δικτύου εισάγοντας το κάθε κτίριο, δρόμο, ακάλυπτο και αστικό θύλακα ως κόμβο. Στη συνέχεια ακολουθεί η δημιουργία ενός εργαλείου αυτοματοποιήσης της τρισδιάστατης απεικόνισης του υπάρχοντος χάρτη, με κεντροβαρικό ενδιαφέρον τους φέροντες οργανισμούς (δομικά στοιχεία), τις όψεις και τα κλιμακοστάσια (ως κάθετες κινήσεις) ,με υπόβαθρο την ιστορική ανάλυση επέκτασης της πόλης, δόμησης και διασποράς στην αστική κλίμακα και κατηγοριοποίησης των τυπολογιών κτιρίων σε αρχιτεκτονική κλίμακα . Αυτό πραγματοποιείται με τη συλλογή δεδομένων από τις εφαρμογές QGIS,Open Street Maps και Lidar Data, και την εισαγωγή και επεξεργασία τους με τη χρήση της γλώσσας προγραμματισμού C# στην εφαρμογή Grasshopper. Τέλος, γίνεται χρήση ενός εύρους εργαλείων ανάλυσης και κατηγοριοποίησης των προαναφερθέντων χώρων, με σκοπό την πολύπλευρη συλλογή πληροφορία για αυτούς (χωρική,δομική, οικονομική, βιοκλιματική) και την δυνατότητα να τους δωθεί συγκεκριμένο βάρος κατά την εισαγωγή τους ως κόμβους στον αλγόριθμο νευρωνικού δικτύου. Στόχος του κεφαλαίου αυτού είναι η δημιουργία υποβάθρου με όσο το δυνατό περισσότερη πληροφορία για τους χώρους μελέτης, στο πλαίσιο δικτυακής δομής, έτσι ώστε ο αρχιτέκτονας να εκκινεί τη διαχείριση της επέμβασής του με όσο το δυνατό πιο οικουμενική ανάγνωση των παραγόντων εππιρροής του. Το δεύτερο κομμάτι αποτελεί ουσιαστικά πειραματισμό και μελέτη εφαρμογής σε επιλεγμένη περιοχή. Με υπόβαθρο το αλγοριθμικό δίκτυο, επιλέγεται ένας από τους σημαντικότερους κόμβους για επέμβαση, με τη λογική ότι με μικρής κλίμακας επέμβαση στη συγκεκριμένη περιοχή, δίνεται η μεγαλύτερη απόδοση όσον αφορά τη συνδεσιμότητα, προσβασιμότητα, χρήσεις, εκτονώσεις και συνολικότερα αποσυμπίεσης ενός αστικού δικτύου, με υπόβαθρο όλες τις προαναφερθέισσες αναλύσεις. Η επέμβαση λαμβάνει χώρο σε 2 οικοδομικά τετράγωνα στην περιοχή του μεταξουργείου και έχει στόχο την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τους, την συνδεσιμότητα και προσβασιμότητα τους σε σχέση με την ευρύτερη περιοχή, την αξιοποίηση των νεκρών και αθέατων χώρων τους, την προσαρμογή χρήσεων, και την ενιαιοποίηση διαχείρησης των χώρων αυτών με σκοπό την μέγιστη αξιοποίησή τους, λαμβάνοντας υπ όψιν τις ανάγκες των κατοίκων και εργαζομένων της περιοχής. Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Στο Νοτιοανατολικό άκρο της Σύρου σε έναν κολπίσκο μεταξύ των χωριών Αχλάδι και Μέγας Γιαλός, βρίσκεται το οικόπεδο έκτασης 26.300 τμ με πρόσβαση στην θάλασσα καθώς και στην επαρχιακή οδό Κάτω Μάννα-Μ. Γιαλός. Στα άκρα του οικοπέδου εντοπίζεται ίχνος αρχαίου μονοπατιού το οποίο εικάζεται πως το διέσχιζε στο παρελθόν. Εκμεταλλευόμενοι την ιστορική ποικιλομορφία του νησιού – θεωρείται σταυροδρόμι πολιτισμού - και συνδέοντας την έννοια του ταξιδευτή/περιπατητή με αυτήν του σύγχρονου εναλλακτικού τουρισμού δημιουργείται η κεντρική ιδέα η οποία βασίζεται στην αποκατάσταση και επαναπροσδιορισμό του μονοπατιού σε άμεση σύνδεση με το φυσικό τοπίο πάνω στο οποίο θα αρθρώνεται μονάδα ιαματικού τουρισμού έκτασης 10.000 τμ. Ο παραλληλισμός της παραδοσιακής ταξιδιωτικής στάσης που αποτελούσαν οι Εκκλησίες και τα Μοναστήρια με την σύγχρονη που είναι αυτή της Ξενοδοχειακής μονάδας, καθώς και η ανάγκη έκλυσης συναισθημάτων μυστικισμού, θεραπείας, απομόνωσης αλλά και η διατήρηση του φυσικού τοπίου της περιοχής, μας οδήγησε στην απόφαση της χρήσης υπόσκαφων κατασκευών και ένα παιχνίδι με το Φως και το Σκοτάδι ενώ συγχρόνως ενέπνευσε και το όνομα της μονάδας μας SOMA που αποτελείται από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων Spiritual, Materia,l Architecture ενώ το Ο συμβολίζει τον κόλπο στο οποίο βρίσκεται το οικόπεδο και κατ'επέκταση την σύνδεση με την Φύση., At the South-East end of Syros in a creek between the villages of Achladi and Megas Gialos, is the plot of land of 26,300 m2 with access to the sea as well as to the provincial road Kato Manna-M. Gialos. At the edges of the plot there is a trace of an ancient path which is supposed to have crossed it in the past. Taking advantage of the historical diversity of the island - it is considered a crossroads of culture - and connecting the concept of the traveler with that of modern alternative tourism, the central idea is created which is based on the restoration and redefinition of the path in direct connection with the natural landscape on which it will be articulated thermal tourism unit with an area of 10,000 sq.m. In the effort to connect the Natural, Physical and Spiritual, the parallelism of the traditional modern station/node, the Church, with the modern, Hotel unit "New Temple", as well as the need to release feelings of mysticism, healing and isolation, led us to the decision of using underground constructions and in a game with Light and Darkness.

Περίληψη: Ο σύγχρονος αστικός άνθρωπος έχει αποξενωθεί από το φυσικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα αυτό να έχει μετατραπεί σε ένα ανοίκειο περιβάλλον. Στις πόλεις, οι οποίες συγκεντρώνουν την πλειοψηφία του πληθυσμού, το πράσινο συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται συνεχώς, παρά την αναγκαιότητα και την θετική επίδραση του στον άνθρωπο. Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά την ενίσχυση της βιωματικής εμπειρίας σε χώρους αστικού πρασίνου, μέσα από το συνδυασμό πραγματικού και ψηφιακού περιβάλλοντος. Στόχος είναι η (επανα)οικειοποίηση δημόσιων χώρων πρασίνου και η σύνδεση του ατόμου με φυσικά στοιχεία. Στη σύγχρονη εποχή, η κυριαρχία της τεχνολογία και των εικόνων μετασχηματίζει την χωρική αντίληψη και οι συσκευές φορητής επικοινωνίας, όπως το κινητό τηλέφωνο, αποτελούν την ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στο σώμα και στο δημόσιο χώρο. Αναγνωρίζοντας την κατάσταση αυτή, η τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνίας ενσωματώνεται στο σχεδιασμό της εμπειρίας και χρησιμοποιείται ως μέσο αλλαγής συμπεριφοράς και επαύξησης των χαρακτηριστικών του περιβάλλοντος. Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός υλικών και εικονικών επεμβάσεων σε σημεία πρασίνου στο κέντρο και την παλιά πόλη των Χανίων. Η εργασία αποτελείται από ένα παιχνίδι επαυξημένης πραγματικότητας για φορητές συσκευές και αρχιτεκτονικές κατασκευές, ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί υβριδικούς χώρους στα σημεία ενδιαφέροντος. Η συγχώνευση εικονικών και υλικών επεμβάσεων μετατρέπει τους υφιστάμενους δημόσιους χώρους πρασίνου σε χώρους δραστηριότητας, κοινωνικοποίησης και εκτόνωσης από το άγχος των αστικών κέντρων.

Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται η εκμετάλλευση υφιστάμενου χώρου και η δημιουργία νέου θέτοντας ως στόχο να μετατρέψει το άτομο, την αδιαφορία και την έλλειψη βαρύτητας της πρόσφατης τεχνολογικής κατασκευής σε μια θετική εμπειρία του χώρου, του τόπου και του νοήματος διατηρώντας ταυτόχρονα τον απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Γίνεται χρήση της αντανάκλασης, των διαβαθμίσεων της διαφάνειας, της επικάλυψης, της αντιπαράθεσης και των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων για να δημιουργηθεί μια αίσθηση βάθους στο χώρο, καθώς και λεπτών και μεταβαλλόμενων αισθήσεων κίνησης και φωτός. Σε έναν και μόνο χώρο μπορεί να υπάρχουν πολλαπλά περιβάλλοντα συμπεριφοράς σε διαφορετικές στιγμές. Αναφορικά με το τι βιώνουμε σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αυτός αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας μας και καθορίζεται σε συνάρτηση με τους ανθρώπους που ζούνε μέσα σε αυτόν. Έτσι, όπως αναφέρει και ο Canter (1988), τα συναισθήματα που ένα άτομο αποκτά για το χώρο είναι συστατικό της έννοιας «χώρος», και μπορούν να καταγραφούν με τη μελέτη που αφορά στην ικανοποίηση του, καθώς και στη θέληση που εκφράζει για συχνές επισκέψεις στο χώρο αυτό. Επομένως ο χώρος καθορίζει και την κατανόηση των ανθρώπινων εμπειριών και συμπεριφορών και επιτρέπει τη δημιουργία πλέον ενός «πολυχώρου» που ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε μοντέλο χρήστη., In this thesis, the correct use of the current space as well as the creation of new one is studied, in order to transform the person into a positive experience of the actual space, place and general content, avoiding the lack of gravity of the recent technological methods, maintaining at the same time the absolute respect to the past, the present and the future. This is achieved by making use of the reflection, the levels of transparency, the covering, the contradiction as well as the modern technological means in order to create a sense of space depth and delicately fluctuating senses of movement and physical light. In a single space there could be multiple behavioral environments at different points in time. Our experience of a certain space is defined by the persons who live in it. As quoted by Canter (1988), a person’s feeling of a space is an actual ingredient of the meaning of “space”, and they can documented in the study concerning its satisfaction and its will to visit this space. Therefore, the space also defines the understanding of the human experiences and behaviors, allowing the creation of a “multi-space” that can respond to any user-model.

Περίληψη: Συνδυάζοντας την θεωρία του game design με τα τρέχοντα επιτεύγματα στην τεχνολογία του virtual reality, η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία ασχολείται με τον σχεδιασμό ενός πάρκου διασκέδασης στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, στην Αθήνα. Το βασικό εφαλτήριο σχεδιασμού έχει διαμορφωθεί από δύο παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με την σχέση εικονικού και πραγματικού χώρου όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα από τις τρέχουσες τεχνολογικές εξελίξεις. Ο δεύτερος παράγοντας εστιάζει στους χρήστες – παίκτες που θα επισκεφθούν το πάρκο και στις κατηγορίες που αυτοί χωρίζονται. Ο συνδυασμός των δύο παραγόντων αποδίδει στον χώρο ένα τοπιακό πάρκο που τοποθετείται στο ενδιάμεσο πεδίο της αρχιτεκτονικής και του game design.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Η κεντρική ιδέα σχεδιασμού ξεκινά με την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων που θα χρησιμοποιούν την περιοχή, σε σχέση με τα τρία αστικά παιχνίδια και τους τρείς βαθμούς δυσκολίας που σχεδιάστηκαν σε κάθε παιχνίδι. Δημιουργούνται δηλαδή έξι ταυτότητες παικτών και μη παικτών ως μια γενική αντιπροσώπευση των υποκειμένων που θα χρησιμοποιούν την περιοχή, αυτοί δηλαδή που επιλέγουν να δράσουν ως παίκτες μέσα σε αυτή αλλά και αυτοί που επιθυμούν να μείνουν εκτός των πλαισίων του παιχνιδιού., In the present dissertation an amusement, recreational and culture park is designed in the Kolonos district of Athens. Through the exploration of the relationship of analogue and digital games with architecture, the central idea of this project is placed in - between the faculties of architecture and game design. On one hand the initial idea of the park’s plan, is based on converting the residents of Kolonos, and the visitors of the area, into players, for whom three large scale urban games are created , whilst on the other hand , on the distinctive mobility, that games can nest in the dynamic of an architectural form. At the same time, an examination takes place , between the relationship of virtual space, player and games and furthermore, in a smaller scale, two public vortex buildings are designed to host analogue and digital games respectively. Play and games have a universal meaning that is included in everything. Isolating them though as an inherent element of architectural composition, we create new ways of how we perceive space, the elements within it but also the relationships we develop in it.

Πινακίδες παρουσίασης Διπλωματικές εργασίας Περίληψη: Επέμβαση στην περιοχή του Νέου Φαλήρου Πειραιά με την κατασκευή συγκροτήματος πολυχώρων γραφείων, πλαισιωμένων από ένα συνεδριακό κέντρο και εμπορικούς χώρους.

Περίληψη: Βασικά στοιχεία της παρούσας διπλωματικής αποτελούν οι χώροι που ενεργοποιούν ή απομονώνουν τις αισθήσεις και προκαλούν διάφορα συναισθήματα στον χρήστη. Πρόκειται για τον σχεδιασμό μιας διαδρομής κατα την οποία ο επισκέπτης συναντά κτίρια τέχνης και πολιτισμού όπως εκθεσιακούς χώρους μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων, χώρους προβολών και καλλιτεχνικών σεμιναρίων καθώς και μια βιβλιοθήκη. Η πορεία αυτή πλαισιώνεται από πλατείες και ανοιχτούς πράσινους χώρους και έχει απόληξη στον Τάμεση, στη χερσόνησο του Γκρίνουητς. Στόχος είναι η δημιουργία ενός περιπάτου στον οποίο ο επισκέπτης επαναπροσδιορίζει τη βίωση του χώρου μέσω των αισθήσεων καθώς αυτός έρχεται σε επαφή με την τέχνη και τα άλλα στοιχεία που διέπουν τον σχεδιασμένο χώρο.

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική εργασία με σημείο εκκίνησης την θεωρία της σχετικότητας πραγματεύεται το χώρο-χρονικό συνεχές και την σχέση του με το υποκείμενο. Ο χρόνος επομένως εξετάζεται ως μια επιπλέον διάσταση που ενσωματώνεται δυναμικά στην αντίληψη του υποκειμένου για τον χώρο ο οποίος πλέον δεν είναι στατικός αλλά μεταβλητός. Βασικό εργαλείο έρευνας και επεξεργασίας αποτελεί ο κινηματογράφος καθώς παρέχει τη δυνατότητα διαχείρισης του χώρο-χρόνου και βρίσκεται σε συνεχή τριβή με το υποκείμενο, δηλαδή τον θεατή. Summarization: Beginning with Einstein’s theory of relativity, this master thesis deals with the space-time continuum and its relation with the subject in reference. Time is therefore considered as an additional 4th dimension that is embodied into one’s perception of space. As a result space is no longer static but dynamic and constantly changing. Cinematography was used as the basic research and experimentation tool as it provides unlimited spatio-temporal examples and also deals with the subject in reference, that is, the viewer.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: O «Εναέριος» είναι γνωστό τοπωνύμιο στο ανατολικό παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού. Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης ενώ στο παρελθόν διετέλεσε τον τερματικό σταθμό μια μεγάλης εναέριας μεταλλικής κατασκευής, που κατασκευάστηκε από Ιταλούς μηχανικούς το 1923 και ξεκινούσε από το βουνό καταλήγοντας στην θάλασσα, μεταφέροντας βαγόνια με αμίαντο. Στόχος της μελέτης είναι η κατασκευή μια σύγχρονης ́ ́εναέριας ́ ́ μεταλλικής κατασκευής πολλαπλών χρήσεων, (καφετέριες, αίθουσες συνεδρίασης,βιβλιοθήκη κ.α) που θα καλύψει σημερινές ανάγκες της Λεμεσού, δίνοντας ένα νέο κτίριο τοπόσημο στο το παραλιακό μέτωπο. Η Μεταλλική κατασκευή έχει σαν βασικό στοιχείο την σύγχρονη τεχνολογία, την μεταβλητότητα και τα ενεργειακά συστήματα, δίνοντας ένα μοντέρνο πρόσωπο στην συγκεκριμένη περιοχή.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Η εργασία αφορά ένα υπαίθριο κτιριακό σύστημα στην Ελούντα της Κρήτης, το οποίο συνεργαζόμενο με το ανάγλυφο του εδάφους και την τοπική χλωρίδα, προσφέρει μία ποικιλία χώρων και υπηρεσιών για την υποστήριξη και αποπεράτωση της διαδικασίας της ψυχικής θεραπείας και αποκατάστασης. Οι χώροι του έργου προσφέρουν μία βιωματική εμπειρία στο θεραπευόμενο άτομο, η οποία σε συνδυασμό με το ειδικευμένο προσωπικό στοχεύουν στην αποτελεσματική και ολοκληρωμένη ψυχική αποκατάσταση του ατόμου. Η σύνθεση αποτελεί ένα διάλογο ανάμεσα στο δομημένο και το αδόμητο, μία προσπάθεια συνδυασμού των τραχέων αστικών υλικών με το φυσικό πράσινο, στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός χωρικού και ποιοτικού αρχέτυπου για τις χωρικές και ποιοτικές ανάγκες ενός χώρου ψυχολογικής ανάκαμψης.

Διπλωματική εργασία, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Περίληψη: Στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας: ''Robotics in Architecture_Μια νέα σχέση πραγματικού – ψηφιακού'', η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στην επικοινωνία μεταξύ σχεδιαστή και ρομποτικού σμήνους στην διαδικασία της κατασκευής. Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα της έρευνας ‘Extra-terrestrial habitats’ (σχεδιασμός αποικίας στον Άρη, Ερευνητική: κεφάλαιο 4/4.3.1) και εστιάζοντας στις δυσκολίες επικοινωνίας και διαχείρισης του σμήνους από τον χρήστη, γίνεται μια προσπάθεια διερεύνησης ενός νέου εργαλείου επικοινωνίας και ανάλυσης ενός συνολικότερου συστήματος στο οποίο λαμβάνει χώρα (η εφαρμογή παρουσιάζεται στην ερευνητική εργασία στο κεφάλαιο 4/4.3.2). Στόχος Η συγκεκριμένη έρευνα προσπαθεί να εξερευνήσει ένα νέο σχεδιαστικό εργαλείο μέσα από το οποίο ο σχεδιαστής θα έχει την δυνατότητα να επικοινωνήσει με ένα σμήνος αυτόνομων ρομποτικών πρακτόρων, με σκοπό τον σχεδιασμό και την κατασκευή ενός πολύπλοκου κτιριακού όγκου, χρησιμοποιώντας γεωμορφολογικά δεδομένα. Με λίγα λόγια, στόχος είναι να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική πλατφόρμα επικοινωνίας μεταξύ πραγματικού – εικονικού. Βασισμένο σε μια υπάρχουσα πλατφόρμα το Minecraft, το νέο αυτό εργαλείο προσπαθεί να μεταφέρει την εμπειρία του χώρου μεταξύ πραγματικού και ανάλυσης δομής, να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα του σχεδιασμού, το δομημένο περιβάλλον αλλά και τον προγραμματισμό των ρομπότ, προκειμένου να προσφέρει πληροφορίες για το περιβάλλον εφαρμογής, καθώς και νέες δυνατότητες κυρίως ως προς την πραγματοποίηση απαιτητικών αρχιτεκτονικών έργων. Το εργαλείο ονομάζεται Worldcraft και η λειτουργία του βασίζεται στις σχέσεις ενός ευρύτερου συστήματος. Για την κατανόηση του εργαλείου είναι σημαντική η διερεύνηση της λειτουργίας του. Το σύστημα αποτελείται από τέσσερα στάδια, την αποτύπωση και δημιουργία βάσης δεδομένων, την διαδικασία κυβοποίησης, την κωδικοποίηση του σχεδιασμού για τη διαδικασία της κατασκευής και τέλος τη μεθοδολογία του σχεδιασμού, ο οποίος διεξάγεται από την αρχή του συστήματος παράλληλα με τα ενδιάμεσα στάδια. Επομένως, η έρευνα εστιάζει στα διαφορετικά στάδια του συστήματος και στις σχέσεις μεταξύ αυτών, καθώς, όπως αναφέρθηκε και στο πρώτο κεφάλαιο της ερευνητικής εργασίας, η ρομποτική και συγκεκριμένα το ρομποτικό σμήνος στην διαδικασία του σχεδιασμού και κατασκευής, απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση των διαδικασιών με έμφαση στις σχέσεις ενός συστήματος.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Η παρούσα διπλωματική αποτελεί μια πρόταση σχεδιασμού χώρων παιχνιδιού στην πόλη των Χανίων. Πρόκειται για μια σειρά σημειακών επεμβάσεων σε υπαίθριους –ημιυπαίθριους «υπολειμματικούς» χώρους μικρής κλίμακας που βρίσκονται σε τέσσερις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της πόλης (Άνω κουμ καπί, Κάτω κουμ καπί, Μαχαιράδικα, Σπλάτζια). Στόχος των επεμβάσεων είναι να προτείνουν στρατηγικές επανάχρησης και ανανοηματοδότησης αποκεντρωμένων χώρων μικρής κλίμακας έτσι ώστε να αποτελέσουν έναυσμα για τη βίωση του χώρου ως παιχνίδι, ως ανακάλυψη, ως δημιουργική διαδικασία και να ενισχύσουν τη βιωματική/ μετασχηματιστική χρήση του δημόσιου χώρου. Κατά συνέπεια, οι χώροι παιχνιδιού σχεδιάζονται πέρα από τα όρια της εξυπηρέτησης μια συγκεκριμένης λειτουργίας και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα στοιχεία της εξερεύνησης και της μεταβλητότητας. Πιο συγκεκριμένα, βασικοί συνθετικοί στόχοι αποτέλεσαν η σταδιακή αποκάλυψη του χώρου μέσω της κίνησης του χρήστη, οι συνεχείς εναλλαγές της ατμόσφαιρας των χώρων (μέσω των εναλλαγών στην κλίμακα, τον φωτισμό, τη γεωμετρία του χώρου κ.α.), η δυνατότητα των κατασκευών να χρησιμοποιηθούν με ποικίλους τρόπους αλλά και η δημιουργία μεταβαλλόμενων στοιχείων στο χώρο ώστε ο χρήστης να μπορεί να επέμβει σε αυτόν και να τον μετασχηματίσει.

Μη διαθέσιμη περίληψη Not available summarization

Περίληψη: Αντιμετωπίζοντας τα Κυκλαδονήσια ως πηγή εσόδων κατά την τουριστική περίοδο και μόνο, ενισχύεται η εγκατάλειψη αυτών, η ερημοποίησή τους και υπονομεύεται η ανάπτυξη και η ανάδειξη που δύναται να έχουν. Η ζωή στα νησιά χαρακτηρίζεται από δυσκολίες και περιορισμούς όπως πχ. η πρόσβαση, οι παροχές υπηρεσιών και οι επιλογές όπως προς τη διασκέδαση κ.α. και εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Αυτό ωθεί τους ντόπιους σε ένα κατοικείν άμεσα συναρτώμενο με τη φύση και το φυσικό περιβάλλον τους. Σκοπός αυτή της διπλωματικής εργασίας είναι να προτείνει μέσω ενός συμπλέγματος μόνιμης και περιστασιακής κατοίκησης μία πιθανή φόρμα μη εγκατάλειψης των νησιών μας, μετατρέποντάς τα σε πυρήνες έλξης καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου και παρέχοντας στους νησιώτες την γνώση να υπερπηδούν τις δυσκολίες που προβάλλει ο τόπος. Θεμέλιο αυτής της φόρμας αποτελεί ο χαρακτήρας και η διαφορετικότητα κάθε νησιού, η παράδοση αυτού, και τα όσα προσφερόμενα από τον τόπο. Ο πρότυπος οικισμός που θα παρουσιαστεί ως αποτέλεσμα αυτής της διερευνητικής εργασίας απαρτίζεται από μόνιμες και περιστασιακές μονάδες κατοίκησης, τρία (3) εργαστήρια [ λουκουμοποιείο, μαρμαροτεχνείο και οινοποιείο] που δυνητικά επανδρώνονται κυρίως από τους κατοίκους του οικισμού και εξασφαλίζουν την συνέχιση παραδοσιακών τεχνών και τεχνικών, και τέλος χώρους συλλογικής χρήσης [συλλογική κουζίνα, χώρο πολλαπλών δραστηριοτήτων – αναψυχής και χώρο μελέτης] Το εν προκειμένω project χωροθετείται μεταξύ της Αγ. Παρασκευής και της Αληθινής στη Σύρο, χωρίς αυτή η επιλογή να αποτελεί τη μοναδική ικανή θέση να το φιλοξενήσει. Τέλος οφείλει να ειπωθεί πως δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην ενίσχυση του κατοίκου στο τοπίο, χάρη στην ευμεταβλητότητα των συλλογικών χώρων, την εύκολη μετακίνηση και τοποθέτηση των περιστασιακών μονάδων κατοίκησης και την ελευθερία να επέμβει σε όλη την περιοχή σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Περίληψη: Θέμα της διπλωματικής μου εργασίας αποτελεί το συγκρότημα μίας αγροτικής φυλακής. Στην περιοχή μελέτης που επέλεξα λειτουργούν ως σήμερα αγροτικές φυλακές και συνορεύει με την εθνική οδό που συνδέει το Νάυπλιο με το Άργος. Κεντρική πρόθεση στην πρότασή μου αποτέλεσε η διαβάθμιση του ιδιωτικού και του δημοσίου στη ζωή ενός κρατούμενου και, κατ’ επέκταση, στο ίδιο το κτήριο φυλακής, μέσω της τοποθέτησης των χρήσεων. Εκτός από την διαμόρφωση της περιοχής μελέτης συνολικά, επέλεξα να αναλύσω σε μεγαλύτερο βάθος τις πιο ιδιωτικές χρήσεις, που αποτελούν οι μονάδες-κελιά όπου ο κρατούμενος έρχεται σε επαφή με τον εαυτό του και τις πράξεις του. Σε δεύτερο στάδιο ασχολήθηκα με τις πιο δημόσιες χρήσεις, όπως αυτή του επισκεπτηρίου, όπου ο κρατούμενος έρχεται σε επαφή, εκτός από τους συγκρατούμενούς του, με την οικογένειά του και τον “έξω” κόσμο γενικότερα.

Περίληψη: Η Διπλωματική εργασία πραγματεύεται την χρήση ψηφιακών μέσων και εργαλείων σε συνδυασμό με τα κοινωνικά Μέσα (Social Media) και την τεχνολογία της επαυξημένη πραγματικότητας (Augmented reality) στον δημόσιο χώρο. Λαμβάνοντας υπόψη τα πορίσματα της ερευνητικής εργασίας που προηγήθηκε προτείνονται εφαρμογές για την συνύπαρξη του φυσικού και ψηφιακού επιπέδου στο δημόσιο χώρο της πόλης. Οι ψηφιακές εφαρμογές αναπτύσσονται σε τρία επίπεδα και κλίμακες με παράδειγμα την πόλη των Χανίων.Μέσα από τα τρία αυτά επίπεδα η εργασία εξερευνά διάφορους τρόπους οι οποίοι φέρνουν τον ψηφιακό χώρο σε άμεση επαφή και συνδιαλλαγή με τον φυσικό χώρο της πόλης μέσα από τις ενέργειες και τα χαρακτηριστικά του χρήστη - πολίτη. Στο πρώτο επίπεδο ο χρήστης-πολίτης γίνεται αντιληπτός ως μέλος του ευρύτερου πληθυσμού της πόλης. Ο ευρύτερος πληθυσμός που δραστηριοποιείται στην πόλη, σε συνδυασμό με το φυσικό του περιβάλλον, δημιουργεί μια χαρακτηριστική ατμόσφαιρα. Στόχος της επέμβασης είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργείτε από τις δράσεις των πολιτών να εκφράζεται πίσω στην πόλη. Η έκφραση της ατμόσφαιρας πραγματοποιείται με την χρήση ψηφιακών τεχνολογιών οι οποίες εφαρμόζουν την χρωματική παλέτα στο δίκτυο φωτισμού της πόλης μέσα από ένα σύστημα συνεχούς ανατροφοδότησης. Στο δεύτερο επίπεδο ο χρήστης- πολίτης γίνεται αντιληπτός ως μέλος μιας πολιτιστικής ομάδας. Στόχος της επέμβασης είναι η ενίσχυση του πολιτιστικού δικτύου της πόλης παρέχοντας στους κόμβους του δικτύου τις απαραίτητες υποδομές (τόσο ψηφιακές όσο και υλικές) για την υποστήριξη πολιτιστικών δρώμενων Έτσι σε επιλεγμένα σημεία του πολιτιστικού δικτύου προτείνονται επεμβάσεις χωρικής και ψηφιακής φύσεως οι οποίες χρησιμοποιούνται από τις πολιτιστικές ομάδες της πόλης. Στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο ο χρήστης- πολίτης γίνεται αντιληπτός ως ατομικότητα. Ο πολίτης ως ατομικότητα μέσα από τα προσωπικά του φίλτρα (εμπειρίες,ενδιαφέροντα, ιδιοσυγκρασία, ψυχολογία κ.α ) αποκτά μια προσωπική αντίληψη του χώρου που τον περιβάλει. Στόχος της επέμβασης είναι η έκφραση της κάθε ατομικής αντίληψης στο δημόσιο χώρο. Η έκφραση αυτή επιτυγχάνεται με την χρήση εφαρμογής επαυξημένης πραγματικότητας λαμβάνοντας υπόψη παράλληλες πτυχές του χρήστη όπως η χρήση των κοινωνικών μέσων και των σύγχρονων κινητών τηλεφώνων καθώς και η τάση του για εξερεύνηση και οικειοποίηση της πόλης.

Περίληψη: Με αφορμή το θέμα που επιλέχθηκε για την εκπόνηση της ερευνητικής εργασίας (‘Αρχιτεκτονική και Ψυχολογία: Διαβίωση σε ακραίες συνθήκες εγκλεισμού’) και την προσωπική επιθυμία και ανάγκη για περαιτέρω ανάλυση και ενδοσκόπηση στο ζήτημα -και τις κατ’ επέκταση δυναμικές που δημιουργούνται, γίνεται μία προσπάθεια σχεδίασης του εσωτερικού ενός ήδη υπάρχοντος υποβρυχίου. Σκοπός είναι η δημιουργία χώρων οι οποίοι, παρά τις αντίξοες συνθήκες εγκλεισμού, να προσελκύουν τον χρήση ώστε να βιώσει την εμπειρία κατοίκησης σε ένα υποβρύχιο. Διατηρώντας το κέλυφος σχεδόν ως έχει και τα μηχανολογικά του μέρη άθικτα, αφαιρείται οτιδήποτε θύμιζε έως τώρα τη στρατιωτική/ναυτική του χρήση και δίνεται μία νέα δυνατότητα επανάχρησης του. Μέσω προτάσεων και εναλλακτικών σχεδίασης ενός υποβρύχιου στενού χώρου, και ως βασικό εργαλείο στη σχεδίασή του, τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την ερευνητική εργασία, δίνεται έμφαση σε χωρικές ποιότητες και χαρακτηριστικά τα οποία, αντί να τονίζουν την έλλειψη χώρου και άνεσης, την ενισχύουν και καλλιεργούν την αίσθηση της ‘φωλιάς’, ιδιωτικότητας και οικειότητας στο χώρο. Summarization: From the initial conclusions of the research ‘Architecture and Psychology: Living in Confined Spaces’, the project moved towards a proposal that gave emphasis on spatial qualities such as visual “temperature”, intensity and color of light, audio landscape, tactile textures and generally spatial features/characteristics that contribute to the sensation of the habitation archetype. A rough retrofitting framework was produced that led to a proposal of a different type of utilization of submarine chassis. The proposal presents an alternative use of a submarine, as a novel habitation “nest” , focusing in the design of spaces that exhibit the qualitative elements of “place”, using narrow spaces as an advantage.

Περίληψη: Προτείνεται μία νέα οργάνωση των εξωτερικών χώρων και κατηγοριοποίηση των περιοχών του οικισμού με βάση τις ηλικιακές ομάδες των παιδιών που φιλοξενούνται, ενώ σχεδιάζονται παιδότοποι σε διαφορετικά υψόμετρα, κάθε φορά, που αναφέρονται ξεχωριστά στις δυνατότητες και δεξιότητες της κάθε ομάδας. (4-7, 7-12, 12-15 ετών). Επίσης, βελτιώνεται η κυκλοφορία μέσα στον χώρο του χωριού με νέες διαμορφώσεις και κτηριακές μονάδες ώστε να ενισχύεται άλλοτε η αδρή και άλλοτε η λεπτή κινητικότητα των παιδιών

Περίληψη: Η παρούσα εργασία στοχεύει στην αναβίωση ενός τόπου μνήμης, δημιουργώντας ατμόσφαιρες που σε “ταξιδεύουν” στο χρόνο μέσω της αναβίωσης ενός σημαντικού κομματιού της ιστορίας του κτιρίου. Για τη δημιουργία αυτής της εγκατάστασης χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές συστημάτων καταγραφής με συστήματα απεικόνισης,όπως η Φωτογραμμετρία, για την ακριβή αποτύπωση του χώρου και των υλικών. Η βιωματική εμπειρία έχει σχεδιαστεί και επεξεργαστεί σε περιβάλλον μηχανής γραφικών και η υλοποίηση της θα απεικονιστεί με τεχνικές projection mapping σε μακέτα υπο κλίμακα από συγκεκριμένο σημείο της εγκατάστασης και σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας με την περιήγηση του χρήστη σε όλη τη σχεδιασμένη εμπειρία. Μία εμπειρία στο χώρο με οπτική αφήγηση, ήχο και διάδραση. Σκοπός είναι να ενισχυθεί ο χαρακτήρας και η υπάρχων ατμόσφαιρα του τόπου μνήμης , αναδεικνύοντας ιστορικά και χωρικά στοιχεία που έχουν χαθεί με το πέρασμα του χρόνου. Οι σύγχρονες τέχνες και πρακτικές αποτελούν μέσο για τη δημιουργία ολιστικών εμπειριών για την ενίσχυση της συλλογικής μνήμης και την ανάδειξη του χαρακτήρα του τόπου.