Search

H COVID-19 συνιστά μια σοβαρή, νέα και επιβλαβή ασθένεια η οποία έθεσε παγκοσμίως νέες προκλήσεις για την ευημερία των ανθρώπων και κατέληξε σε αρνητικές συνέπειες για τη ζωή τους. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε την αντιληπτή ψυχολογική δυσφορία και τις επακόλουθες επιπτώσεις στην υγεία που προκλήθηκαν από την COVID-19. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της Αφηγηματικής Θεματικής Ανάλυσης. Δεκαοκτώ συμμετέχοντες, αποτελούμενοι από 12 άνδρες και 6 γυναίκες, απάντησαν σχετικά με τις εμπειρίες τους από την πρόσφατη επιδημία της νόσου COVID-19. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω τηλεφωνικής ημιδομημένης συνέντευξης, η οποία αναλύθηκε με τη μέθοδο της Θεματικής Ανάλυσης. Δημιουργήθηκαν τέσσερα θέματα: δυσπροσαρμοστικές ψυχολογικές συνέπειες της COVID-19, αντιληπτή ανεπαρκής κοινωνική υποστήριξη, αυξημένες θρησκευτικές πρακτικές και ανάπτυξη συμπτωμάτων σωματικής υγείας. Το ακραίο άγχος, οι εμπειρίες πανικού, η ανασφάλεια, η αβοηθησία, η υπερ-επιφυλακτικότητα και οι αρνητικές αποδόσεις αντιπροσώπευσαν την ψυχολογική δυσφορία, ενώ οι μειωμένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και η επιβεβλημένη κοινωνική αποστασιοποίηση χαρακτήρισαν την αντιληπτή κοινωνική υποστήριξη. Η αυξημένη εξάρτηση από μύθους, θεϊκές ερμηνείες και την πίστη στον Θεό ανέδειξαν τη θρησκευτικότητα. Η μειωμένη όρεξη για φαγητό, η αϋπνία, ο πονοκέφαλος, τα αναπνευστικά προβλήματα και το αίσθημα παλμών ήταν ορισμένα από τα αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία. Η πανδημία διαμόρφωσε τη φύση και την έκταση της αντιληπτής ψυχολογικής δυσφορίας, της κοινωνικής υποστήριξης και των θρησκευτικών πρακτικών. Τα δύο πρώτα μπορεί να προκάλεσαν αρνητικά αποτελέσματα για την υγεία και την ευημερία, ενώ οι θρησκευτικές πρακτικές διατήρησαν την ισορροπία μεταξύ των υπόλοιπων τριών. Συνιστώνται άμεσες διεπιστημονικές προσπάθειες για την αποτελεσματική πρόληψη, θεραπεία και προαγωγή της ευημερίας των ατόμων που έχουν υποστεί τις επιπτώσεις της νόσου. Μπορούν επίσης να διερευνηθούν θετικές πρακτικές υγείας που ενσωματώνονται σε διαφορετικά κοινωνικοπολιτισμικά συστήματα για να βοηθηθούν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τις αρνητικές συνέπειες των πρόσφατων και μελλοντικών πανδημιών. Συζητούνται οι επιπτώσεις και οι περιορισμοί της μελέτης., COVID-19 represents a severe, novel, and harmful disease that posed worldwide new challenges to the well-being of people and culminated in negative life outcomes. The current study explored the perceived psychological distress and consequent health outcomes caused by COVID-19. The Narrative Thematic Analysis design was employed. Eighteen participants comprising 12 males and 6 females responded about their experiences of the recent outbreak of COVID-19. The data were collected through a telephonic semi-structured interview which was analyzed through the Thematic Analysis Method. Four themes were generated: maladaptive psychological outcomes of COVID-19, perceived poor social support, increased religious practices, and the development of physical health symptoms. Extreme anxiety, panic experiences, insecurity, helplessness, hyper-vigilance, and negative attributions represented the psychological distress, while decreased social interactions and imposed social distancing characterized the perceived social support. Increased reliance on myths, divine interpretations, and faith in God showed religious practices. Decreased hunger, insomnia, headache, breathing problems, and palpitation were some ill-health outcomes. The pandemic shaped the nature and extent of perceived psychological distress, social support, and religious practices. The first two may have caused negative health and well-being outcomes while the religious practicesmaintained equilibrium among the rest three. Immediate trans-disciplinary efforts for the effective prevention, treatment, and promotion of the affected people are recommended. Positive health practices embedded in different socio-cultural systems may also be explored to help people facing the negative consequences of the recent and future pandemics. The implications and limitations of the study have been discussed.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα παιδιά και τους εφήβους αποτελεί μείζον θέμα. Η παρούσα εργασία εστιάζει στην ενδοοικογενειακή βία ως παράγοντα κινδύνου και στην επίδραση της πανδημίας COVID-19 ΣΤΟΧΟΣ: Η ανάδειξη βασικών προστατευτικών παραγόντων που προάγουν την ανθεκτικότητα και η παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο η πανδημία επηρέασε τόσο το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας αλλά και την ψυχική ανθεκτικότητα των εφήβων. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Αξιοποιήθηκαν οι βάσεις δεδομένων Google Scholar, PsycINFO και PubMed. Τα αποτελέσματα σχετικά με το θέμα έδωσαν ένα ευρύ φάσμα άρθρων από τα οποία επιλέχθηκαν 57. Πραγματοποιήθηκε μια αφηγηματική σύνθεση των αποτελεσμάτων της έρευνας. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι μελέτες που εξετάστηκαν κατέδειξαν αρκετούς προστατευτικούς παράγοντες. Οι παράγοντες ερευνημένοι σε μεγαλύτερο βαθμό οι οποίοι φάνηκε να είναι και αρκετά σημαντικοί στην προαγωγή της ανθεκτικότητας είναι η γονική μέριμνα, η αυτορρύθμιση, η αυτοεκτίμηση και η κοινωνική υποστήριξη. Όσον αφορά την επίδραση της πανδημίας, τα δεδομένα των ερευνών που εξετάστηκαν υποδηλώνουν αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, όμως μείωση των παραπομπών για παιδική κακοποίηση. Όσον αφορά την πανδημία σε σχέση με την ανθεκτικότητα, ο συνδυασμός του υποχρεωτικού περιορισμού στα σπίτια οδήγησε σε μια πληθώρα ψυχικών και συμπεριφορικών προβλημάτων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ: Αυτή η αφηγηματική μελέτη αναδεικνύει τη σημασία των εκπαιδευτικών στην ενίσχυση προστατευτικών παραγόντων που σχετίζονται με την ψυχική ανθεκτικότητα. Παράλληλα, αναδεικνύει το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν στην μείωση του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης αφού η επαφή τους με τα παιδιά οδηγεί σε διαπίστωση του φαινομένου και μετέπειτα σε παραπομπή. Οι επιπτώσεις της πανδημίας για την ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων είναι ένα ζήτημα που θα απασχολεί και θα επηρεάζει τις ζωές τους για αρκετό καιρό παρά το τέλος της πανδημίας.

Σκοπός της ποιοτικής αυτής μελέτης ήταν να διερευνήσει την εμπειρία της διαχείρισης της πανδημίας «μέσα από τα μάτια» των επαγγελματιών υγείας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Οι θετικές αλλαγές που διέκριναν οι συμμετέχοντες συνοψίζονται σε επτά κύριες θεματικές ενότητες και οι αρνητικές αλλαγές συνοψίζονται σε τρείς. Τέλος, συμπεριλήφθηκαν οι προτάσεις των επαγγελματιών υγείας για την επόμενη μέρα. Η πανδημία φαίνεται να έχει επιφέρει μια σειρά από θετικές αλλαγές που μπορούν να υποστηρίξουν την αναβάθμιση και αναδιάρθρωση της ΠΦΥ στη χώρα μας. Στο πλαίσιο της διασφάλισης της παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ υψηλής ποιότητας, θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν θέματα επαρκούς στελέχωσής της, διασφάλισης της σωματικής και ψυχικής ευεξίας των εργαζομένων, συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, αλλά και στην πολύπλευρη αντιμετώπιση της ενεργοποίησης της συμμετοχής των ασθενών στη φροντίδα της υγείας τους., The aim of this qualitative study was to explore the experience of managing the pandemic "through the eyes" of Primary Health Care professionals. The positive changes perceived by the participants are summarized in seven main thematic sections and the negative changes are summarized in three. Finally, the health professionals' suggestions for the following day were included. The pandemic seems to have brought about a series of positive changes that can support the upgrading and restructuring of PHY in our country. In the context of ensuring the provision of high-quality primary care services, issues of adequate staffing, ensuring the physical and mental well-being of employees, continuing education, but also in the multifaceted approach of activating patient participation in their health care should be taken into account.

Η πανδημία της COVID-19, που εμφανίστηκε κατά το τέλος του 2019 στην Κίνα και εξαπλώθηκε ραγδαία από τον Φεβρουάριο του 2020 και μετά, είχε τεράστιο αντίκτυπο παγκοσμίως. Ο αριθμός των νοσούντων αλλά και οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές έκαναν επιτακτική την ανάγκη λήψης αποφάσεων που θα οδηγούσαν άμεσα στον περιορισμό και την εν δυνάμει καταστολή της εξάπλωσης του ιού. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η άρτια εκτίμηση των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών του, όπως ο βασικός αναπαραγωγικός αριθμός και ο χρόνος επώασης ή εμφάνισης συμπτωμάτων. Τα τελευταία χρόνια, τα μαθηματικά επιδημιολογικά μοντέλα αποτελούν ολοένα και ισχυρότερο εργαλείο στην πρόβλεψη των επιδημιών και στην εκτίμηση των χαρακτηριστικών τους. Στην πανδημία της COVID-19, η ακαδημαϊκή κοινότητα συνεργάστηκε ως προς τη διαχείριση των διαθέσιμων δεδομένων και τη χρήση των μοντέλων αυτών. Η παρούσα εργασία αποτελεί μία ανασκόπηση των συστηματικών ανασκοπήσεων, οι οποίες μελέτησαν και επεξεργάστηκαν πρωτογενείς έρευνες επιδημιολογικών δεικτών της COVID-19 με τη χρήση μαθηματικών μοντέλων, με στόχο την εκτίμηση τους σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει είναι ποια χαρακτηριστικά μελετήθηκαν περισσότερο από τις έρευνες, με ποια μαθηματικά μοντέλα και τι εκτιμήσεις έγιναν για τα χαρακτηριστικά αυτά., The COVID-19 pandemic, which emerged in late 2019 in China and spread rapidly from February 2020 onwards, has had a huge impact worldwide. The number of sick people as well as the loss of human lives made it imperative to take decisions that would lead directly to limiting and potentially suppressing the spread of the virus. An important role in this was played by the accurate assessment of its epidemiological characteristics, such as the basic reproductive number and the time of incubation or appearance of symptoms. In recent years, mathematical epidemiological models have become an increasingly powerful tool in predicting epidemics and estimating their characteristics. In the COVID-19 pandemic, the academic community has collaborated on the management of available data and the use of these models. This paper is a review of systematic reviews, which studied and processed primary research of epidemiological indicators of COVID-19 using mathematical models, with the aim of estimating them at the local and global level. The main research questions it is asked to answer are which characteristics were studied more by the researches, with which mathematical models and what estimates were made for these characteristics.

The ongoing coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic has affected several aspects of our life. This current before and after cross-sectional study aims to investigate its effect on the dietary habits and Body Mass Index (BMI) of children and adolescents aged between 5 and 16 years in Northern Greece. The study was conducted in two stages, the first from February to March 2020 and the second between April and May 2022. Questionnaires were distributed to randomly selected elementary, and junior high schools, and a total of 165 participants were enrolled. Participants reported their sociodemographic and anthropometric data and dietary habits using the Mediterranean Quality Index (KIDMED) and a Food Frequency Questionnaire (FFQ). There was no significant difference in BMI and adherence to Mediterranean Diet before and during the COVID-19 pandemic. In regards to dietary habits, an increase in the consumption of legumes, poultry, olive oil, and salty snacks was reported (p-value < 0.05), and a decrease in the consumption of dairy products (p-value, Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει πολλούς τομείς της ζωής μας. Αυτή η συγχρονική μελέτη έχει ως σκοπό να εξετάσει την επίδραση της στις διατροφικές συνήθειες καθώς και στο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) παιδιών κι εφήβων ηλικίας 5 έως 16 ετών στη Βόρεια Ελλάδα. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις, η πρώτη μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2020 και η δεύτερη μεταξύ Απριλίου και Μαΐου 2022. Ερωτηματολόγια διαμοιράστηκαν σε τυχαία επιλεγμένα δημοτικά σχολεία και γυμνάσια. Συνολικά συμμετείχαν 165 άτομα. Οι συμμετέχοντες κατέγραψαν τα δημογραφικά και ανθρωπομετρικά τους στοιχεία και τις διατροφικές συνήθειες με τη συμπλήρωση του Mediterranean Quality Index (KIDMED) και ενός ερωτηματολογίου συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων. Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ΔΜΣ και στο KIDMED score πριν και μετά την πανδημία. Αναφορικά με τις διατροφικές συνήθειες , παρατηρήθηκε αύξηση στην κατανάλωση οσπρίων, πουλερικών, ελαιόλαδου και αλμυρών σνακ (p-value < 0.05) και μείωση στην κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων (p-value < 0.05). Η παρούσα μελέτη συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση των πτυχών της πανδημίας και της επίδρασης της στον τρόπο ζωής. Βέβαια απαιτούνται πιο εκτενείς μελέτες για να μελετηθούν όλες οι επιδράσεις και να εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα.

Για την αντιμετώπιση της πανδημίας covid-19, υιοθετήθηκαν κάποια μέτρα σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο. Τα μέτρα αυτά περιόρισαν σε σημαντικό βαθμό θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα στο βωμό της προστασίας της δημόσιας υγείας. Ένα από τα μέτρα ήταν και η καθιέρωση του ψηφιακού πιστοποιητικού covid-19, με απώτερο σκοπό την διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας. Το ψηφιακό πιστοποιητικό covid-19 περιλαμβάνει πληροφορίες για την κατάσταση του κατόχου του, αναφορικά με τον εμβολιασμό, την εξέταση ή την ανάρρωση του, τα οποία τυγχάνουν επεξεργασίας, ήτοι δεδομένα που σχετίζονται με την υγεία. Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει από τη νομική σκοπιά της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα μέτρα που υιοθετήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19, επικεντρώνεται στο νομικό πλαίσιο καθιέρωσης των ψηφιακών αυτών πιστοποιητικών και εξετάζει, εάν εφαρμόστηκαν οι εγγυήσεις του ΓΚΠΔ για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που τυγχάνουν επεξεργασίας, To deal with the covid-19 pandemic, some measures have been adopted at national and EU level. These measures have significantly reduced fundamental human rights at the altar of public health protection. One of the measures was the introduction of the covid-19 digital certificate, with the ultimate goal of facilitating free movement. The covid-19 digital certificate contains information about the holder's condition regarding vaccination, examination or recovery, which is being processed, that is health-related data. This dissertation examines from a legal point of view the protection of personal data the measures adopted during the covid-19 pandemic, focuses on the legal framework for the establishment of these digital certificates and examines whether the GPA guarantees for data protection have been applied personal processing

The COVID-19 pandemic has forced a shift to online teaching and learning in schools and universities across the globe, requiring teachers to adapt to the new conditions in a very short time. The willingness to continue digitalization is significant in interpreting instructors’ post-acceptance behavior as an essential cognitive decision. Faculty satisfaction with teaching online play an integral part in building and sustaining faculty commitment to providing students with supportive informative learning experiences in online courses. To elucidate interindividual differences in online crisis teaching, faculty members’ attitudes towards distance education were examined and their associations with underlying motivations as well as engagement and student learning. This study also provides insight into the perceptions about disruptions in identity experienced by faculty who have moved from face-to-face to online teaching. Understanding how faculty members experienced the change in identity, including their perception of adjustment and efficacy in the online classroom, provides a base of knowledge from which understanding of the transitional process can be built. Through questionnaires given to Greek science teachers, the willingness to engage in educational processes despite the existence of practical, personal, and institutional constraints is examined. The statistical analysis of the results through SPSS revealed that the majority of participants were comfortable to change their teaching methods and willing to meet the challenges of a rapid transition to an online teaching format, while a small but significant percentage perceived an identity disruption during the transition from face-to-face to online teaching. Additionally, the use of educational tools and thoughts about future directions regarding distance education were found to be statistically significant factors for predicting faculty attitudes. Taken together, these findings point to the relevance of faculty goals and attitudes for successful online teaching and learning. When considered that studies on online crisis teaching are mostly carried out in higher education, the results of this study will have significant contributions to the literature in the context of middle school education., Η πανδημία του COVID-19 δημιούργησε την ανάγκη για την μετάβαση στη διαδικτυακή διδασκαλία και μάθηση σε σχολεία και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο, απαιτώντας από τους εκπαιδευτικούς να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η προθυμία να συνεχιστεί η ψηφιοποίηση είναι σημαντική για την ερμηνεία της συμπεριφοράς των εκπαιδευτικών μετά την αποδοχή της ως μια ουσιαστική συνειδητή απόφαση. Η ικανοποίηση του διδακτικού προσωπικού με τη διαδικτυακή διδασκαλία διαδραματίζει αναπόσπαστο ρόλο στην οικοδόμηση και τη διατήρηση της δέσμευσης των εκπαιδευτικών να παρέχουν στους μαθητές υποστήριξη κατά την διάρκεια της μάθησης σε διαδικτυακά μαθήματα. Για να αποσαφηνιστούν οι διαφορές μεταξύ του διδακτικού προσωπικού κατά την περίοδο κρίσης στην εκπαίδευση, εξετάστηκαν οι στάσεις των εκπαιδευτικών απέναντι στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και οι συσχετίσεις τους με τα υποκείμενα κίνητρα καθώς και με τη δέσμευση στην διαδικασία της διδασκαλίας. Αυτή η μελέτη παρέχει επίσης πληροφορίες για τις αντιλήψεις σχετικά με τις διαταραχές στην ταυτότητα που βιώνουν οι καθηγητές που έκαναν την μετάβαση από τη δια ζώσης στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα μέλη του διδακτικού προσωπικού βίωσαν την απότομη αλλαγή στην ταυτότητα τους, συμπεριλαμβανομένης της αντίληψής τους για την προσαρμογή και την αποτελεσματικότητά τους στην διαδικτυακή τάξη, παρέχει μια βάση πληροφοριών από την οποία μπορεί να οικοδομηθεί η κατανόηση αυτής της μεταβατικής διαδικασίας. Μέσα από ερωτηματολόγια που δόθηκαν σε Έλληνες καθηγητές Φυσικών Επιστημών, εξετάζεται η προθυμία της συμμετοχής τους σε εκπαιδευτικές διαδικασίες παρά την ύπαρξη πρακτικών, προσωπικών και θεσμικών περιορισμών. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων μέσω του SPSS αποκάλυψε ότι η πλειονότητα των συμμετεχόντων άλλαξαν με σχετική άνεση τις μεθόδους διδασκαλίας και ήταν πρόθυμοι να ανταποκριθούν στις προκλήσεις μιας ταχείας μετάβασης σε μια διαδικτυακή μορφή διδασκαλίας, ενώ ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό παρουσίασε διαταραχές στην ταυτότητα κατά τη μετάβαση από την δια ζώσης στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Επιπλέον, η χρήση εκπαιδευτικών εργαλείων και οι σκέψεις σχετικά με τις μελλοντικές κατευθύνσεις σχετικά με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση βρέθηκαν να είναι στατιστικά σημαντικοί παράγοντες για την πρόβλεψη των στάσεων του διδακτικού προσωπικού. Συνολικά, αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν τη συνάφεια των στόχων και των στάσεων των εκπαιδευτικών για μία επιτυχημένη διαδικτυακή διδασκαλία και μάθηση. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι μελέτες για την εξ αποστάσεως διδασκαλία πραγματοποιούνται κυρίως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα έχουν σημαντική συμβολή στη βιβλιογραφία στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Η πανδημία COVID-19 είχε πρωτοφανείς επιπτώσεις στις υπηρεσίες υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι προσαρμογές στα συστήματα υγείας για την αντιμετώπιση της νέας υγειονομικής απειλής και οι χρόνιες ανεπάρκειες σε πολλά από αυτά είχαν ως αποτέλεσμα χιλιάδες ασθενείς να μην έχουν πρόσβαση σε αναγκαίες υπηρεσίες υγείας. Οι επιπτώσεις ήταν σημαντικά μεγαλύτερες στα πιο αδύναμα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Σημειώθηκε μεγάλη πλεονάζουσα θνησιμότητα, στην πλειονότητά της μη COVID-19 αιτιολογίας. Οι επιπτώσεις στις οδοντιατρικές υπηρεσίες παγκοσμίως ήταν, ομοίως, μεγάλες, με τα πιο αδύναμα κοινωνικοοικονομικά στρώματα να βιώνουν μεγαλύτερους αποκλεισμούς. Στην παρούσα μελέτη διερευνήσαμε την εξυπηρέτηση ασθενών στα τακτικά ιατρεία, τα επείγοντα και τα χειρουργεία υπό γενική αναισθησία του οδοντιατρικού τμήματος του Γ.Ν.Θ. “Άγιος Δημήτριος” τα πρώτα δύο χρόνια της πανδημίας σε σχέση με την προ πανδημίας περίοδο. Παρατηρήθηκε σημαντική μείωση στην εξυπηρέτηση των ασθενών και των τριών κατηγοριών χωρίς να διαφαίνονται τάσεις ανάκαμψης. Η γενναία ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομειακών και πρωτοβάθμιων οδοντιατρικών μονάδων κρίνεται απαραίτητη., The COVID-19 pandemic had an enormous impact on health services worldwide. Adaptations of health systems to face the newborn threat combined with substantial preexisting shortages in funding, personnel and infrastructure. Thousands of patients lost access to health care services in varying degrees.The impact was much heavier for the lower socioeconomic strata. Significant excess mortality was detected with the majority of cases being of non-COVID-19 etiology. Likewise, dental services were heavily impacted in most countries, with the more economically and socially disadvantaged populations facing the biggest inequalities. The objective of this study was to investigate the impact of COVID-19 pandemic on dental services (scheduled appointments, emergency visits and dental anesthetics) in the dental department of “Agios Dimitrios” general hospital of Thessaloniki, Greece, during the first two years of the pandemic, in comparison to the prepandemic period. COVID-19 pandemic resulted in significant reductions in the number of patients making use of the services of the department, with no signs of improvement two years after the outbreak. Major investment in public hospital and primary oral healthcare services is urgent in order to address the problem and meet the population’s needs.

Η επαγγελματική εξουθένωση θεωρείται ένα σύνδρομο συναισθηματικής εξάντλησης, που συνοδεύεται από την έλλειψη προσωπικής ευχαρίστησης και εξέλιξης του ατόμου. Είναι ένα σύνδρομο που είναι εύκολο να το εμφανίσουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές, καθώς οι ώρες εργασίας τους και η πίεση που δέχονται εντός του εργασιακού τους πλαισίου, είναι αρκετά υψηλή. Αυτό συχνά έχει αρνητικές επιδράσεις τόσο στους ασθενείς όσο και στους ίδιους τους επαγγελματίες, μειώνοντας την απόδοση της εργασίας τους και εντείνοντας την εμφάνιση ψυχοσυναισθηματικών δυσκολιών. Όταν εμφανίστηκε η πανδημία COVID-19 αυξήθηκε αρκετά ο φόρτος εργασίας και το στους επαγγελματίες υγείας. Σκοπός της έρευνας, είναι ο προσδιορισμός των επιπέδων επαγγελματικής εξουθένωσης στους ιατρούς και νοσηλευτές συνδυαστικά με τους τρόπους που τα κοινωνικο-δημογραφικά κριτήρια μπορούν να επηρεάσουν το επίπεδο εξάντλησης. Ακόμη, σχετίζεται με το να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο της πανδημίας στην επαγγελματική εξουθένωση των επαγγελματιών υγείας όσο διαρκεί αυτή. Το δείγμα της μελέτης είναι οι επαγγελματίες υγείας στο Γενικό Νοσοκομείο – Κέντρο Υγείας στην Κύμη. Για τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκε το Ερωτηματολόγιο Καταγραφής του Συνδρόμου Επαγγελματικής Εξουθένωσης της Maslach (Maslach Burnout Inventory – MBI). Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια ανώνυμα και εθελοντικά για τους σκοπούς της παρούσας μελέτης. Ενημερωμένες επιστολές συγκατάθεσης που περιγράφουν τον σκοπό και τους στόχους της μελέτης επισυνάπτονταν στο ερωτηματολόγιο προς τους συμμετέχοντες για να διασφαλιστεί η ανωνυμία και να προστατευθούν τα προσωπικά δεδομένα. Η μελέτη εγκρίθηκε από το Επιστημονικό Συμβούλιο του Γενικού Νοσοκομείου-Κέντρου Υγείας Ιστιαίας και Βόλου και την Επιτροπή Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με αριθμό πρωτοκόλλου 6528, ημερομηνία έγκρισης 14.06.2022. Οι μεταβλητές που εξετάστηκαν ήταν παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και να οδηγήσουν σε εξάντληση, δημογραφικά δεδομένα και λοιπά στοιχεία διαταραχής εξάντλησης. Οι έλεγχοι που πραγματοποιήθηκαν με την χρήση του SPSS 20, αφορούσαν σε περιγραφική στατιστική, σταθμισμένους μέσους όρους, παλινδρομήσεις και δοκιμές ANOVA. Τα ευρήματα έδειξαν πως η πανδημία αύξησε τον κίνδυνο της επαγγελματικής εξουθένωσης στο εργατικό δυναμικό και επηρέασε την υγεία αλλά και την ποιότητας παροχής υπηρεσίας, Burnout is considered a syndrome of emotional exhaustion, accompanied by the lack of personal pleasure and development of the individual. It is a syndrome that is easy for doctors and nurses to experience, as their working hours and the pressure they receive within their work context are quite high. This often has negative effects on both patients and professionals themselves, reducing their work performance and intensifying the emergence of psycho-emotional difficulties. When the COVID-19 pandemic appeared, the workload for healthcare professionals increased considerably. The purpose of the research is to determine the levels of professional burnout among doctors and nurses combined with the ways that socio-demographic criteria can affect the level of burnout. It is also relevant to understand the impact of the pandemic on the burnout of health professionals while it lasts. The sample of the study is the health professionals at the General Hospital - Health Center in Kymi. For the study, the Maslach Burnout Inventory (MBI) was used. Participants completed questionnaires anonymously and voluntarily for the purposes of this study. Informed consent letters describing the purpose and objectives of the study were attached to the questionnaire to participants to ensure anonymity and protect personal data. The study was approved by the Scientific Council of the General Hospital-Health Center of Istiaia and Volos and the Bioethics Committee of the School of Medicine of the Aristotle University of Thessaloniki, with protocol number 6528, date of approval 14.06.2022. Variables examined were factors that can influence medical and nursing staff and lead to burnout, demographics, and other elements of burnout disorder. The tests carried out using SPSS 20, related to descriptive statistics, weighted averages, regressions and ANOVA tests. The findings showed that the pandemic increased the risk of burnout in the workforce and affected health as well as the quality of service provision

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας Covid-19, συνδυάστηκε με την εκ νέου αναστολή λειτουργίας των σχολείων και την παροχή στους μαθητές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Θεωρείται ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα έχουν ξεπεράσει την αρχική ανασφάλεια που επισύρει η εμπλοκή της ψηφιακής τεχνολογίας στη διδακτικομαθησιακή διαδικασία, θα μπορέσουν ευκολότερα να αφιερωθούν στο κατεξοχήν παιδευτικό έργο και άρα να μεγιστοποιήσουν την προσφορά τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να ανιχνεύσει εάν η πρότερη ψηφιακή κατάρτιση των εκπαιδευτικών, επιδρά στη διευκόλυνση εφαρμογής της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Η έρευνα διεξήχθη με ανώνυμο διαδικτυακό ερωτηματολόγιο. Συγκεντρώθηκαν 420 συμπληρωμένα ερωτηματολόγια. Οι εκπαιδευτικοί του δείγματος διαθέτουν σε ποσοστό 70,2% διδακτική υπηρεσία πάνω από 15 έτη, έχουν σε ποσοστό 90,5% ηλικία άνω των 40 ετών και είναι κατά 65% γυναίκες. Για τη ανεύρεση στατιστικών συσχετίσεων, χρησιμοποιήθηκε το χ2 τεστ σε επίπεδο σημαντικότητας 5% (διαδικασία crosstabulation). Το γεγονός ότι περίπου 30% των εκπαιδευτικών έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές, σε συνδυασμό με την παρατήρηση ότι λίγο πιο κάτω από τους μισούς εν συνόλω εκπαιδευτικούς έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς προγράμματα επιμόρφωσης στις ΤΠΕ, οδηγεί βάσιμα στην αρχική διαπίστωση ότι οι εκπαιδευτικοί, στη συντριπτική πλειονότητά τους, δεν αδυνατούν να εφαρμόσουν την ψηφιακή τεχνολογία για την υποστήριξη της διδακτικομαθησιακής διαδικασίας, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο. Πάντως, δεν είναι άνευ σημασίας το όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό του 17% που αντιστοιχεί σε εκπαιδευτικούς, οι οποίοι από τον διορισμό τους δεν επιδίωξαν ή δεν τους προσφέρθηκε η ευκαιρία περαιτέρω εξοικείωσης με τη νέα τεχνολογία. Τα αποτελέσματα της έρευνας, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η πρότερη ψηφιακή κατάρτιση των εκπαιδευτικών, συνιστά παράγοντα διευκόλυνσης της εφαρμογής της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Το κατάλληλο ψηφιακό υπόβαθρο εκπαιδευτικής υποστήριξης που αποκτήθηκε με εμπειρικό κυρίως τρόπο από τους καθηγητές και τις καθηγήτριες κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας, επιβάλλεται να αξιοποιηθεί εποικοδομητικά και να ενισχυθεί συστηματικά, ώστε η επιτάχυνση να συνεχιστεί απρόσκοπτα. Ωστόσο, για να επικρατήσει η τηλεκπαίδευση ως ένα επιπλέον, συμπληρωματικό μέσο της συμβατικής διδασκαλίας, υπό συνθήκες κανονικότητας, επιβάλλεται η παροχή εξειδικευμένης επιμόρφωσης στους εκπαιδευτικούς.

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των στρατηγικών αντιμετώπισης αντίξοων καταστάσεων, της αντιλαμβανόμενης απειλής και των παραγόντων κοινωνικής υποστήριξης σε ενηλίκους κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19 και συνιστά την ελληνική συμμετοχή στο πλαίσιο ευρύτερης διεθνούς μελέτης που διεξάγεται σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, ΗΠΑ, Καναδά, Κίνα, Ισραήλ και άλλες. Το δείγμα της ελληνικής έρευνας περιελάμβανε 2.137 ενηλίκους (1.617 άνδρες και 518 γυναίκες). Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια μέσω διαδικτύου σχετικά με θέματα ψυχοσωματικής υγείας και συμπεριφοράς. Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα που αφορούν στις στρατηγικές αντιμετώπισης στρεσογόνων καταστάσεων όπως αυτές έχουν αποτυπωθεί μέσω της ομώνυμης κλίμακας του Carver (1997) και των κλιμάκων: κοινωνικής υποστήριξης (Caplan et al., 1980), συμπεριφορών αποφυγής/δράσης (Greenglass, 2019), και αίσθησης απειλής από τον κορωνοϊό (Marjanovic et al., 2013). Τα ευρήματα έδειξαν ότι ένα σημαντικό ποσοστό του δείγματος ανέφερε ότι κατά την ψυχοπιεστική αυτή περίοδο κατέφευγε σε τεχνικές που αποσκοπούν στη ρύθμιση του συναισθήματος και στην επίλυση του προβλήματος. Επιπλέον, στις στρατηγικές αντιμετώπισης, βρέθηκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, με τους άνδρες να αναφέρουν συστηματικότερη χρήση τους. Τα άτομα ηλικίας 18-27 ετών παρουσίασαν χαμηλότερες τιμές στην ενεργητική αντιμετώπιση, συγκριτικά με όλες τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες. Επίσης, βρέθηκε ότι όσοι δεν είχαν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση ανέφεραν ότι έκαναν πιο συχνή χρήση των τεχνικών άρνησης της υφιστάμενης κατάστασης. Στατιστικά σημαντικοί προβλεπτικοί παράγοντες του αισθήματος απειλής ήταν η ρύθμιση του συναισθήματος και οι συμπεριφορές αποφυγής. Τα ευρήματα συζητούνται με βάση τα σύγχρονα μοντέλα στρατηγικών αντιμετώπισης αντίξοων καταστάσεων., This study examines the coping strategies, perceived threat and the sources of social support reported by adults after the COVID-19 restriction measures in Greece. It is the Greek contribution to an international study that is conducted in a number of European countries and USA, Canada, China, Israel etc. The sample of the Greek study consisted of 2.137 (1.617 men and 518 women) adults (almost 65% was between 18 and 40 years old). The participants completed questionnaires on psychosomatic health and behaviour. In this paper the results regarding the coping strategies were presented using the scale of Carver (1997), as well as the following scales: Social Support (Caplan et al., 1980), Avoidance/Positive Behaviors (Greenglass, 2019) and Coronavirus Threat Scale (Marjanovic et al., 2013). Initial results showed that a large percentage of the sample reported coping strategies that led to emotion regulation and problem solving. Emotion regulation and avoidance behaviours were statistically significant predictors of perceived theat. Moreover, analysis showed statistically significant gender differences in these three coping strategies, with men reporting more frequent use of those. It was also found that participants with lower education reported the denial strategymore frequently. Implications of the results in view of the recent models of coping strategies in times of crisisare discussed.

Η έρευνα μελετά τις επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19 στην ψυχική υγεία νεαρών ενηλίκων εξετάζοντας τα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και στρες καθώς και την βίωση θετικών και αρνητικών συναισθημάτων κατά την πρώτη καραντίνα. Ως επιβαρυντικοί παράγοντες για την ψυχική υγεία εξετάζονται τα επίπεδα ανησυχίας προσβολής από τον ιό, ο βαθμός διατάραξης της καθημερινότητας, η τήρηση των υγειονομικών μέτρων, η γνωριμία με πάσχον άτομο και το φύλο. Μελετάται επίσης πώς οι συμμετέχοντες κατένειμαν τον χρόνο τους και η σχέση του με τους δείκτες ψυχικής υγείας. Στη μελέτη έλαβαν μέρος 1060 φοιτητές, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί από όλη την χώρα, που συμπλήρωσαν ένα ανώνυμο διαδικτυακό ερωτηματολόγιο, το οποίο περιλάμβανε δημογραφικές πληροφορίες, τις κλίμακες κατάθλιψης, άγχους και στρες (DASS-21), θετικού και αρνητικού συναισθήματος (PANAS), καθώς και κλίμακες που αξιολογούσαν την ανησυχία νόσησης από τον νέο κορωναϊό, το βαθμό διατάραξης της ζωής τους, τη συμμόρφωσή τους με τα υγειονομικά μέτρα και το χρόνο που αφιέρωναν σε διάφορες δραστηριότητες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των συμμετεχόντων βίωσε υψηλά επίπεδα κατάθλιψης, στρες και άγχους, ενώ μειώθηκε η βίωση θετικών συναισθημάτων και αυξήθηκε των αρνητικών, ειδικά στις γυναίκες. Η ανησυχία για τον ιό, η διατάραξη της καθημερινότητας και η γνωριμία με ασθενή επηρέασαν αρνητικά την ψυχική υγεία, όπως και ο χρόνος οθόνης, η πολύωρη ενημέρωση για την πανδημία και η απραξία. Αντίθετα, η ενασχόληση με τις εξ αποστάσεως σπουδές, τις οικιακές δραστηριότητες και τη φυσική άσκηση λειτούργησαν προστατευτικά. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι φοιτητές είναι ένας ευάλωτος πληθυσμός και αναδεικνύουν την ανάγκη παροχής υποστηρικτικών υπηρεσιών., The aim of this study was to examine the effect of the quarantine during the first wave of COVID-19 pandemic in Greece on young, non-infected adults. The role of potential risk factors such as disruption of daily life, perceived risk of the disease, acquaintance with someone infected, adherence to protection measures and gender were examined. The study also explored how the participants spent their time during the stay-home order period and the potential associations between the type of activities and mental health. 1060 college students attending undergraduate and postgraduate studies completed an online questionnaire entailing demographics, compliance to public health guidelines, the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21), the Positive and Negative Affect Schedule (PANAS) and scales of life disruption and perceived risk. The students exhibited high compliance to the safety measures. Increased levels of depression, anxiety, stress and negative affect were found. Life disruption, perceived risk of the disease and female gender were risk factors for mental health problems. Screen time, following the news on COVID-19 and inactivity were associated with increased depression, anxiety, stress and negative emotions, while distance education and learning, household chores and physical activity were associated with better mental health outcomes. The findings suggest that university students are vulnerable and their institutions should provide help and support to mitigate the consequences of the pandemic on their psychological health.

Στο άρθρο παρουσιάζεται μια πολυεπίπεδη παρέμβαση για την εκτίμηση αναγκών και τη στήριξη των σχολικών κοινοτήτων στο πλαίσιο της πανδημίας COVID-19 με έμφαση στη σύνδεση θεωρίας, εκπαίδευσης, έρευνας και πράξης. Το άρθρο περιλαμβάνει δύο αλληλένδετες ενότητες, στις οποίες περιγράφονται ο σχεδιασμός και ενδεικτικά ευρήματα ερευνητικού προγράμματος για την αξιολόγηση των αντιλήψεων των μελών της σχολικής κοινότητας σε σχέση με ψυχολογικές και εκπαιδευτικές διαστάσεις της πανδημίας, καθώς και εκπαιδευτικές δράσεις και παρεμβάσεις για τη στήριξη των σχολικών/εκπαιδευτικών κοινοτήτων. Τα ευρήματα αφορούν στα δεδομένα από τη χορήγηση -ανάλογα με την ομάδα συμμετεχόντων- της Κλίμακας Γενικευμένου Άγχους (GAD-7), της Σύντομης Κλίμακας Ψυχολογικής Ανθεκτικότητας (BRS), ερωτηματολογίου για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καθώς και ειδικά διαμορφωμένων ανοικτών και κλειστών ερωτήσεων σε εκπαιδευτικούς (n = 414), γονείς (n = 499) και εφήβους (n = 256). Τα ευρήματα ανέδειξαν, μεταξύ άλλων, υψηλά επίπεδα άγχους και μέτρια προς χαμηλά επίπεδα ανθεκτικότητας σε εκπαιδευτικούς και γονείς και αισθήματα ανησυχίας σε εφήβους. Οι ενήλικες συμμετέχοντες αναφέρθηκαν στην ανάγκη κατάλληλης προετοιμασίας των σχολικών μονάδων για τη διαχείριση της παρούσας κρίσης. Τα ευρήματα σε συνδυασμό με τη διεθνή βιβλιογραφία έθεσαν τη βάση για την ανάπτυξη ποικίλων δράσεων στο πλαίσιο της κοινωνικής δικαιοσύνης σε κάθε φάση της πανδημίας, όπως ανάπτυξη/διάχυση ενημερωτικού υλικού, επιμόρφωση εκπαιδευτικών/γονέων, εκπαίδευση προπτυχιακών/μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών, στήριξη σχολείων και διεθνείς συνεργασίες. Στο άρθρο γίνεται αναφορά στο ρόλο των πανεπιστημίων στην παροχή σχολικών ψυχολογικών υπηρεσιών και στην αναγκαιότητα ανάπτυξης ολοκληρωμένων σχεδίων δράσης σε επίπεδο πρόληψης για τη διαχείριση κρίσεων στη σχολική κοινότητα σε εθνικό επίπεδο., In this paper, a multilevel intervention for the assessment of needs and the support of school communities during the COVID-19 pandemic is presented, focusing on the connection of theory, training, research, and practice. The paper includes two connected sections, describing: the development and selective data of a research project on the examination of the perceptions of school community members regarding psychological and academic aspects of the impact of the pandemic, as well as educational actions and interventions to support school and educational communities. The measures used, depending on the participant group, include the Generalised Anxiety Scale (GAD-7), the Brief Resilience Scale (BRS), a questionnaire regarding distant learning, as well as open-ended and closed questions developed for the purposes of this study. Participant groups include teachers (n = 414), parents (n = 499) and adolescents (n = 256). The findings indicate high levels of anxiety and medium to low levels of resilience amongst teachers and parents, as well as increased worry in the adolescent group. Adult participants expressed the need for the appropriate preparedness of school communities to manage the current crisis. The findings, in relation to international relevant literature, constituted the basis for the development of various actions in the context of social justice during each stage of the pandemic, including the development and dissemination of informative material and resources, training for teachers/parents, training for undergraduate/postgraduate students, supportive actions for school communities and international collaborations. In this article, the role of Universities in the provision of school psychological services and the need to develop holistic preventive plans for school crisis management at a national level are discussed.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι η διερεύνηση των απόψεων των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και γονέων παιδιών δημοτικού για την εφαρμογή της επείγουσας εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Αφορμή για την εργασία αποτέλεσαν οι εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως οι εξελίξεις στη χώρα μας αναφορικά με την πανδημία του ιού COVID-19. Η μελέτη αποσκοπεί στην εμβάθυνση των εμπειριών των εκπαιδευτικών και των γονέων διερευνώντας τις πρακτικές διδασκαλίας στις οποίες στράφηκαν και καταγράφοντας τις δυσκολίες που συνάντησαν, αλλά και τα οφέλη που αναδείχθηκαν από αυτό το εγχείρημα . Ακόμη, αποτυπώνονται οι απόψεις τους για την αποτελεσματικότητα της επείγουσας εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και το ενδεχόμενο πιθανής μελλοντικής αξιοποίησης κάποιων μορφών της εξ αποστάσεως στη δια ζώσης εκπαίδευση. Για τη διερεύνηση των ερωτημάτων σχεδιάστηκε μια ποιοτική έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη διενέργεια τηλεφωνικών συνεντεύξεων στα μέσα του σχολικού έτους 2020-2021. Η συλλογή δεδομένων έγινε μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων με 15 εκπαιδευτικούς και μέσω δομημένων συνεντεύξεων με 15 γονείς. Ως μέθοδος ανάλυσης των δεδομένων που προέκυψαν από τις συζητήσεις με τους εκπαιδευτικούς επιλέχθηκε η μέθοδος της θεματικής ανάλυσης, ενώ για τους γονείς συνδυάστηκε η περιγραφική στατιστική και η θεματική ανάλυση. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η επείγουσα εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήταν η πιο αποδοτική λύση στην περίοδο κρίσης που εφαρμόστηκε, προκειμένου να συνεχιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία. Στην τηλεκπαίδευση η δομή και οι μέθοδοι διδασκαλίας ήταν σχεδόν ταυτόσημες με του παραδοσιακού δια ζώσης μαθήματος. Τα εργαλεία που αξιοποιήθηκαν κατά τις σύγχρονες τηλεδιασκέψεις ήταν περιορισμένα και εξυπηρετούσαν τη λογική μιας συμβατικής διδασκαλίας. Οι πλατφόρμες ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης και τα εργαλεία επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης, διδασκαλίας και αξιολόγησης που αυτές προσέφεραν αξιοποιήθηκαν ελάχιστα ή καθόλου. Η εμπλοκή και η ενεργοποίηση των μαθητών περιορίστηκε στο ελάχιστο. Η έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού και κατάλληλου υλικού, η σωματική κόπωση και ψυχολογική εξάντληση των συμμετεχόντων, η σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος από τους μαθητές, η αδυναμία κινητοποίησης τους από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και η δυσαρέσκεια των γονέων ήταν αναμενόμενα προβλήματα, αφού κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που ενέχει η εφαρμογή της επείγουσας εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Πάντως, η πανδημία αποτέλεσε μια σημαντική ευκαιρία, ώστε η τεχνολογία να εισέλθει μέσα σε λίγες ημέρες σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ενώ οι συμμετέχοντες στην έρευνα εκτίμησαν θετικά την μελλοντική προοπτική αξιοποίησης συγκεκριμένων εργαλείων ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης στην δια ζώσης διδασκαλία., The aim of this thesis is to investigate the views of elementary school teachers and parents regarding the application of emergency remote teaching. The main reason was the global developments regarding the COVID-19 virus pandemic and especially the developments in our country. This study aims to deepen the experiences of teachers and parents/guardians, exploring how to organize their educational plans, to record the difficulties and benefits of this project and also the possible utilization of emergency remote teaching in the future. For fulfilling this purpose a qualitative research was designed via phone interviews during the middle of the academic year 2020-2021. The collection of primary data was carried out by semi-structured interviews with 15 elementary school teachers and structured interviews with 15 parents. As a method of data processing from the discussions with teachers the thematic analysis was chosen. As for the data analysis from the interviews with parents a synthesis of a descriptive statistics and thematic analysis was chosen. The findings of the present study show that emergency remote teaching was the most efficient solution in times of pandemic crisis, in order to continue the educational process. Τhe lesson structure and methods of teaching in the distance learning were almost identical to that of face to face learning. The technological tools that used in synchronous video conferences were limited and served the logic of conventional teaching. The asynchronous distance learning platforms and the communication, interaction, teaching and evaluation tools they offered were used little or not at all. Students’ engagement and motivation were limited to a minimum. The lack of technical infrastructure and appropriate material, the physical and emotional exhaustion, the reduced interest and participation of the students over time and the parental dissatisfaction were expected difficulties. However, the pandemic crisis was a great opportunity to enter the digital technology in education, while the participants in this study positively appreciated the future perspective of utilization specific asynchronous learning tools in the traditional face to face teaching.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία πραγματεύεται, μέσω βιβλιογραφικής μελέτης, το ευαίσθητο θέμα της μη σκόπιμης διακινδύνευσης ή βλάβης της υγείας του ασθενή εξαιτίας των ψυχολογικών επιπτώσεων της πανδημίας και αναζητά τους παράγοντες που επιδρούν σε αυτή. Επισημαίνεται πως οι ψυχικές επιπτώσεις της πανδημίας στο υγειονομικό προσωπικό δύνανται να οδηγήσουν σε αύξηση των ιατρικών και λοιπών σφαλμάτων, με τελικό αποτέλεσμα την κακή έκβαση της υγείας του εξυπηρετούμενου πληθυσμού. Οι παράγοντες αυτοί είναι η κατάθλιψη, το άγχος, οι διαταραχές ύπνου, το burnout, το στρες, η μετατραυματική αγχώδης διαταραχή και η γενικότερη αρνητική επίδραση στην ευεξία καθώς και ο αυξημένος φόρτος εργασίας και τα επιβαρυμένα ωράρια. Στη συνέχεια αναζητούνται οι επιδράσεις των μέτρων περιορισμόυ της εξάπλωσης της covid-19 στην ψυχική υγεία. Ως άμεσες επιπτώσεις στο γενικό πληθυσμό αναφέρονται άγχος, αποσυνδετικά συμπτώματα, αυτοκτονικότητα και ιδέες αυτοκτονίας, γνωσιακή έκπτωση, διαταραχή ύπνου, δυσφορία, επιθετικότητα, κατάθλιψη, μείωση σωματικής άσκησης με τις συνέπειές της, μετατραυματική αγχώδης διαταραχή, στρες, ψυχωτικά συμπτώματα, αύξηση των υλικών και συμπεριφορικών εξαρτήσεων και μείωση της ψυχικής ευεξίας συνολικά. Αναλύονται επίσης οι επιπτώσεις σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όπως άτομα από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, παιδιά, έφηβοι, νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες και ψυχικά ασθενείς. Τέλος, εξετάζονται οι αρνητικές συνέπειες της μειωμένης πρόσβασης λόγω των περιοριστικών μέτρων σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας για τα άτομα με ψυχική νόσο. Χρειάζεται να γίνουν παρεμβάσεις στους υγειονομικούς, το γενικό πληθυσμό, τις ευπαθείς ομάδες και στην οργάνωση των συστημάτων υγείας που θα συντελέσουν στην ελαχιστοποίηση των ψυχολογικών επιπτώσεων της πανδημίας, The present master thesis discusses the sensitive subject of unintended endangering or damage to patients' health, due to the psychological impact of the pandemic, and attempts to find the factors that affect it, through literature review. It is highlighted that the psychological impact of the pandemic on the healthcare personnel can lead to an increase of the pysicians’ and other proffessionals’ errors and finally lead to a negative health outcome for the accommodated people. These factors are depression, anxiety, sleep disorder, burnout, stress, post-traumatic stress disorder (PTSD), and the general negative impact on wellness as well as an augmented workload and an extended working time. Next, the impact of the Covid-19 spread-out restriction measures on mental health is examined. Anxiety, dissociative symptoms, suicidality and suicidal ideation, cognitive decline, sleep disorder, distress, aggressiveness, depression, reduction of physical activity with its consequences, PTSD, stress, psychotic symptoms, augmentation of material and behavioral addictions and overall diminution of mental well-being are stated as being a direct impact on the general population. The impact on vulnerable groups of the general population such as people from lower socioeconomic layers, children, adolescents, young people, the elderly, women and mentally ill is also analyzed. Finally, the negative consequences of reduced access of people with mental illness to mental health services because of restriction measures is examined. Interventions on healthcare professionals, the general population, vulnerable groups and also organizing healthcare systems in a way that will contribute to the minimization of the psychological impact of the pandemic are essential

Σκοπός: Οι πρώιμες τραυματικές εμπειρίες μπορεί να επηρεάσουν καθοριστικά τη μελλοντική ευημερία των ενηλίκων. Η παρούσα διπλωματική μελέτη προσπάθησε να αποσαφηνήσει την επίδραση των πρώιμων τραυματικών εμπειριών στη μετέπειτα ψυχική υγεία και σε συγκεκριμένους δείκτες ποιότητας ζωής των ενηλίκων κατά την διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας COVID-19. Μέθοδος: Μελετήθηκαν ενήλικες στην Ελλάδα την εποχή του δεύτερου κύματος της πανδημίας του κορωνοϊού SARS- CoV-2 από τις 10 Φεβρουαρίου του 2021 μέχρι και τις 2 Μαίου του 2021. Οι συμμετέχοντες αποκρίθηκαν σε ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων, στην κλίμακα αυτοαναφοράς Πρώιμου Τραύματος- σύντομης μορφής (ETI-SR- SF), στην κλίμακα καταστατικού και δομικού άγχους του Spielberger (STAI), στο ερωτηματολογίου Κατάθλιψης του Beck (BDI-II) και σε συγκεκριμένους δείκτες σχετικά με την Ποιότητα Ζωής κατά την περίοδο της Πανδημίας. Τα δεδομένα που προέκυψαν καταχωρήθηκαν σε ηλεκτρονική μορφή στο MS Excel και στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε ανάλυση μέσω του προγράμματος στατιστικής επεξεργασίας Statistical Package for the Social Sciences (SPSS-27). Αποτελέσματα: Συνολικά, 2.203 άτομα συμμετείχαν στην έρευνα και 2.195 την ολοκλήρωσαν πλήρως. Το 73,7% ήταν γυναίκες και το 26,3% άνδρες, κυρίως ηλικιών 18 έως 39 (80%). Το 7% του δείγματος νοσηλεύτηκε από κορωνοϊό, ενώ το 97% του δείγματος έδειξε αρνητική στάση για το εμβόλιο. Το 58,9% δήλωσε πως είχε οικονομική ευαλωτότητα κατά την περίοδο COVID-19. Διαπιστώθηκε ότι το 99,2% του δείγματος είχε τουλάχιστον μια τραυματική εμπειρία οποιουδήποτε τύπου πριν ενηλικιωθεί, με το τράυμα της ποικίλης αιτιολογίας (91,4%) και της σωματικής τιμωρίας (87,9%) να αναφέρονται περισσότερο, αλλά συχνότερα αυτό της συναισθηματικής κακοποιήσης ή παραμέλησης. Τα επίπεδα καταστασιακού (Μ=46 και SD=10,47) και δομικού άγχους (Μ=47,92 και SD=9,36) ήταν υψηλά στα άτομα του δείγματος, ενώ τα επίπεδα κατάθλιψης παρατηρήθηκαν σε ελαφριά (Μ=16,33 και SD=10,34). Από τα άτομα που έχουν υποστεί πρώιμο τραύμα, ο γυναικείος πληθυσμός, τα νεότερα άτομα, τα άτομα που διαμένουν σε μη αστικές περιοχές, οι άνεργοι, οι άγαμοι και τα άτομα με χαμηλό εισόδημα πιθανόν εμφανίζουν περισσότερη ευαλωτότητα ως προς την ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας στην ενήλικη ζωή. Η ποιότητα ζωής την συγκεκριμένη περίοδο κυμάνθηκε για τους περισσότερους σε μέτρια επίπεδα. Συνεπώς, ο πληθυσμός του δείγματος με πρώιμο τραύμα φαίνεται να παρουσιάζει μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης άγχους, μέτρια επίπεδα ποιότητας ζωής, αλλά μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης υποδηλώνουν την ύπαρξη θετικών συσχετίσεων μεταξύ πρώιμου τραύματος, επιπέδων άγχους και κατάθλιψης και δεικτών Ποιότητας Ζωής κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας COVID-19 στην Ελλάδα. Τα ευρήματα της μελέτης, παρόλο που δεν δύναται να γενικευτούν, υποστηρίζουν το ρόλο των πρώιμων τραυματικών εμπειρίων ως προγνωστικό παράγοντα ευαλωτότητας της ψυχικής υγείας και ορισμένων δεικτών Ποιότητας Ζωής, Background: Early trauma can have a decisive effect on the future well-being of adults. This study will attempt to investigate the effect of early traumatic experiences on the subsequent mental health and specified quality of life indicators of adult population residing in Greece during the second wave of the COVID-19 pandemic. Method: Adults in Greece were studied throughout the second period of the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic from February 10, 2021 until May 2, 2021. All participants responded to an improvised demographic questionnaire, the Early Trauma Scale (ETI-SR-SF), the Spielberger State -Trait Anxiety Inventory (STAI), the Beck Depression Inventory (BDI-II) and specified/certain quality of life indicators during the pandemic period. The resulting data were entered electronically in MS Excel and thereafter, analyzed through the statistical processing program of the Statistical Package for the Social Sciences (SPSS-27). Results: In total, 2,203 people participated in the survey and 2,195 completed it fully. 73.7% were women and 26.3% men, mainly aged 18 to 39 (80 %). 7% of the sample was treated for coronavirus, while 97% of the sample showed a negative attitude towards the vaccine. 58.9% stated that they had financial vulnerability during the COVID-19 period. It was ascertained that 99.2% of the participants had at least one traumatic experience of any type before adulthood, with trauma of various etiologies (91.4%) and corporal punishment (87.9%) reported more, but more often the type of emotional abuse and neglect. The levels of state (M= 46 and SD= 10.47) and structural stress (M= 47.92 and SD= 9.36) were classified as high in the subjects of the sample, while the levels of depression in the sample ranged from mild to moderate (M= 16.33 and SD = 10.34). The female population, younger people, people living in non-urban areas, the unemployed, single and low-income people who have suffered early trauma are likely to be more vulnerable to the development of psychopathology in adulthood. The quality of life in this period ranged for most to moderate levels. Therefore, the early trauma sample population appears to be more likely to experience anxiety, moderate levels of quality of life, but less likely to experience depressive symptoms. Conclusions: The results of the study indicate the existence of positive correlations between early trauma, stress and depression levels and the Quality of Life Index during the COVID-19 era. The study findings, although not generalizable, support the role of early traumatic experiences as a factor in the subsequent course of mental health and in some indicators of adult quality of life at the time of the COVID-19 pandemic

Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των υποθέσεων που απασχολούν την ποινική δικαιοσύνη και αφορούν σε ζητήματα ιατρικής αμέλειας. Η ποινική αξιολόγηση της ιατρικής πράξης απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις εξαιρετικές συνθήκες που βίωσε το υγειονομικό μας σύστημα λόγω της πανδημίας Covid-19. Η μαζική εισαγωγής ασθενών στα νοσοκομεία με σοβαρές ή απειλητικές για τη ζωής του ασθένειες οδήγησαν στη μείωση του διαθέσιμου ιατρικού εξοπλισμού. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19 αναδείχθηκε η δυσαναλογία μεταξύ των αναγκών περίθαλψης και των διαθέσιμων πόρων. Αυτή η δυσαναλογία ανέδειξε, επίσης, το πρόβλημα της ιατρικής ευθύνης, διότι οι γιατροί βρέθηκαν μόνοι στη λήψη δύσκολων αποφάσεων σχετικά με τον «ποιον να περιθάλψουν και ποιον όχι». Η κατάσταση της πανδημίας από πολλούς χαρακτηρίσθηκε ως εφάμιλλη των καταστάσεων μαζικών καταστροφών. Οι γιατροί ήρθαν αντιμέτωποι με σύγκρουση των καθηκόντων τους. Αναγκάστηκαν να «προτεραιοποιήσουν», να «διαλέξουν» μεταξύ ασθενών (triage), προκειμένου να διασωθεί ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων. Τα περισσότερα κράτη έλαβαν μέτρα προκειμένου να αντιμετωπισθεί καλύτερα η υγειονομική κρίση που προκλήθηκε από τον Covid-19 και προκειμένου οι επαγγελματίες υγείας να μπορούν να αφοσιωθούν αποκλειστικά στην εργασία τους και στη φροντίδα των ασθενών, χωρίς τον φόβο μελλοντικών αξιώσεων. Τέτοιες καταστάσεις εγείρουν σημαντικά ζητήματα, τα οποία θα μελετήσουμε λεπτομερέστερα σ΄ αυτό το άρθρο, In recent years there has been an increase in the number of criminal justice cases involving medical negligence. The criminal evaluation of medical act gained special interest in the exceptional conditions that our health system experienced due to the Covid-19 pandemic. The mass arrival of patients to hospitals with serious or even life-threatening illness has led to a reduction in the available medical equipment. During the Covid-19 pandemic was highlighted the imbalance between care needs and available recourses. That imbalance highlighted, also, the problem of medical professional responsibility because doctors found themselves alone in having difficult decisions “who to treat and who not to treat” . The pandemic situation has been described by many as comparable to that of mass disasters. The doctors were faced with a conflict of duty. They had to “prioritize”, to “choose” between patients (triage), in order to save the largest number of people. Most states have taken measures to better manage health crisis situation caused by Covid-19 and in order health professionals can devote themselves exclusively to their work and to patient care, without the fear of future claims. Such situations raise important issues, which we will study in more detail in this article

Η έλευση της πανδημίας του Covid-19 επηρέασε την ψυχική υγεία των ανθρώπων αλλά και τον τρόπο χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η ύπαρξη συσχέτισής τους, ωστόσο, στα ελληνικά δεδομένα δεν έχει διερευνηθεί πλήρως και είναι αρκετά περιορισμένη. Σκοπός, λοιπόν, της συγκεκριμένης έρευνας είναι να αναδείξει την πιθανότητα ύπαρξης σχέσης μεταξύ των επιπέδων άγχους και της προβληματικής χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και φαινόμενα εξάρτησης από αυτά στον ελλαδικό χώρο. Για το λόγο αυτό, καταρτίστηκε ερωτηματολόγιο και διενεργήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις με κεντρικά ερωτήματα την ψυχική υγεία, τον τρόπο χρήσης των μέσων και το συνδυασμό αυτών κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι συμμετέχοντες συνολικά αποτελούνται από 10 άτομα, 4 άνδρες και 6 γυναίκες, ηλικίας 20-62 ετών, από διάφορες γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας, ανώτατου μορφωτικού επιπέδου. Η ποιοτική ανάλυση των δεδομένων κατέδειξε ότι η πανδημία αύξησε το άγχος των Ελλήνων λόγω του φόβου νόσησης και μετάδοσης του ιού, το οποίο αυξομειώνεται ανάλογα με τις δεδομένες εξελίξεις της νόσου και σταδιακά αφομοιώνεται στην καθημερινότητα των ατόμων. Αναλόγως αυξήθηκε και η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία είναι κυρίως παθητική, καθώς τα άτομα επιδίδονται σε μία άσκοπη χρήση λόγω συνήθειας και περιέργειας. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πως η σχέση του άγχους και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι αμφίδρομη, καθώς από τη μία πλευρά τα μέσα λειτουργούν ως εφήμερη διαφυγή από το άγχος, αλλά ταυτοχρόνως αποτελούν και εκλυτικό παράγοντα για την επανεμφάνιση αυτού (μέσω των ειδήσεων και των δυσάρεστων γεγονότων). Εξαρτητικές συμπεριφορές από τα μέσα παρουσιάζουν τα άτομα που ξεπερνούν το προσωπικό όριο χρήσης και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από αυτά, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν συμπτώματα στέρησης, υποτροπής και χαμηλού αυτοελέγχου. Τέλος, παρατηρούνται διαφορές μεταξύ των δύο φύλων και ηλικιακές διαφορές κυρίως στα επίπεδα του άγχους και στην εμφάνιση αγχωδών διαταραχών., The outburst of Covid-19 pandemic has caused a tremendous effect on people’s mental health and changed the reason and the way of social media use to a certain extent. However, the correlation between those two has not been investigated and fully specified in the Greek population. Given the fact, the primary purpose of the thesis is to highlight the possible relation between anxiety levels, problematic social media use, and addictive social media behaviors in Greece. To accomplish this aim, a questionnaire was designed and was answered in the form of semi-structured interviews, with the main questions focusing on mental health, quality and duration of social media use, and the conjunction of two, during the pandemic. The study sample composed of 10 Greek participants, 6 women and 4 men, 20-63 years of age. After a qualitative analysis, the results of this study revealed that the pandemic has increased the anxiety levels related to the fear of contamination and contagion. These levels fluctuate according to the changes of the pandemic and gradually become a habit. Equally, the hours spent on social media have extended and the participants became passive users, who need to remain constantly online due to more free time and curiosity. Moreover, the results of the research indicate that the relationship between stress and social media is bidirectional, as, on the one hand, the media are a temporary escape from daily stress, but at the same time are a trigger for its recurrence (through news and unpleasant events). Furthermore, addictive behaviors such as deprivation, relapse, frustration, and low self-control developed in people who tried to keep a distance from social media. Last but foremost, gender and age differences were observed in levels of anxiety and the occurrence of anxiety disorders., Σε συνεργασία με: Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (Κύπρος)

Η πανδημία covid-19 είναι μία απειλητική για τη σωματική και ψυχική υγεία συνθήκη η οποία μελετάται από τη σύγχρονη επιστημονική κοινότητα. Η πανδημία και τα μέτρα προστασίας κατά της νόσου έχουν φέρει τα άτομα αντιμέτωπα με απώλειες στην κοινωνική τους ζωή. Οι απώλειες βιώνονται σε συλλογικό επίπεδο διαμορφώνοντας το φαινόμενο του συλλογικού πένθους. Βασικό σκοπό της έρευνας αποτελεί η εμπειρική μελέτη του συλλογικού πένθους που βιώνουν τα άτομα εξαιτίας της πανδημίας covid-19. Το συλλογικό πένθος στην περίπτωση της έρευνας αφορούσε την επίδραση της covid-19 στην ψυχική υγεία και στην συναισθηματική κατάσταση των ατόμων. Στην έρευνα συμμετείχαν 175 ενήλικες. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση πέντε κλιμάκων. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα WHO Well-Being Index (WHO-5) για την εξέταση της ποιότητας ζωής, η κλίμακα Perseverative Thinking Questionnaire (PTQ) για την εξέταση του επιπέδου της επίμονης αρνητικής σκέψης, η κλίμακα UCLA Loneliness Scale (UCLA) για την εξέταση του επιπέδου της μοναξιάς, η κλίμακα Depression Anxiety Stress Scale (DASS-21) για την εξέταση του επιπέδου άγχους, κατάθλιψης, στρες και η κλίμακα Brief Resilience Scale (BRS) για την εξέταση του επιπέδου της ανθεκτικότητας των συμμετεχόντων. Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε ότι όλοι οι παράγοντες κυμαίνονται από χαμηλά έως μέτρια επίπεδα, με εξαίρεση την ποιότητα ζωής που ήταν σε υψηλό επίπεδο και την ανθεκτικότητα που ήταν σε φυσιολογικό επίπεδο. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι το συλλογικό πένθος που βιώνεται κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν προκαλεί σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στη ψυχική υγεία και τη συναισθηματική κατάσταση των ατόμων, The covid-19 pandemic is a condition threatening the physical and mental health that is being studied by the modern scientific community. Pandemic and disease protection measures have left people with losses in their social life. The losses are experienced on a collective level, shaping the phenomenon of collective grief. The main purpose of the research is the empirical study of the collective grief experienced by individuals due to the covid-19 pandemic. The collective grief in the case of the research concerned the effect of covid-19 on the mental health and emotional state of individuals. 175 adults participated in the research. Data collection was performed using five scales. More specifically, the WHO Well-Being Index (WHO-5) was used to assess quality of life, the Perseverative Thinking Questionnaire (PTQ) was used to examine the level of persistent negative thinking, the UCLA Loneliness Scale (UCLA) was used to assess the Depression Anxiety Stress Scale (DASS-21) for the Anxiety Stress Scale and the Brief Resilience Scale (BRS) for the participants’ resilience. The results of the research showed that all factors range from low to moderate levels, with the exception of quality of life which was at a high level and resilience which was at a normal level. The conclusion of the research is that the collective grief experienced during the pandemic does not cause significant negative effects on the mental health and emotional state of individuals

Η πανδημία COVID-19 έθεσε μια σειρά προκλήσεων στις κυβερνήσεις όλων των χωρών ως προς την κοινωνική πολιτική και τη διαχείριση της δημόσιας υγείας. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του τύπου των πληροφοριών που διέδωσε η Ελληνική Κυβέρνηση με τα ενημερωτικά της μηνύματα στους πολίτες κατά τη διάρκεια της πανδημίας καθώς και των τεχνικών επικοινωνίας κοινωνικού μάρκετινγκ που εφαρμόστηκαν σε αυτά. Διενεργήθηκε ποιοτική ανάλυση περιεχομένου των διαφημιστικών βίντεο του Ελληνικού Υπουργείου Υγείας σε δείγμα 35 ενημερωτικών βίντεο που προβλήθηκαν στην Ελληνική Τηλεόραση κατά την διάρκεια της πανδημίας από τον Φεβρουάριο του 2020 μέχρι τον Ιούνιο του 2021 και αναλύθηκαν το κύριο μήνυμα, η κεντρική ιδέα, οι κυρίαρχες εικόνες, φράσεις και λέξεις κάθε διαφημιστικού βίντεο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι κοινωνικές διαφημίσεις που προωθήθηκαν από την Ελληνική Κυβέρνηση κατά την περίοδο της πανδημίας είχαν κυρίως πληροφοριακό χαρακτήρα με την χρήση κινουμένων σχεδίων, αφηγήσεων καθημερινών ανθρώπων αλλά και αναγνωρίσιμων προσωπικοτήτων. Η συμμετοχή υγειονομικών στα σποτ ήταν περιορισμένη. Λίγα διαφημιστικά σποτ χρησιμοποίησαν το χιούμορ και σπανιότερα έγινε επίκληση φόβου. Οι κύριες επικοινωνιακές στρατηγικές που εφαρμόστηκαν ήταν η ευαισθητοποίηση των πολιτών για την νόσο, η πληροφόρηση σχετικά με τις δράσεις της πολιτείας για την αντιμετώπισή της, η παροχή πρακτικών οδηγιών σχετικά με τις ενδεδειγμένες συμπεριφορές, η ενίσχυση της ατομικής υπευθυνότητας και η αναγνώριση και υποστήριξη της ομαδικής προσπάθειας., The COVID-19 pandemic has posed many challenges to governments globally in terms of social policy and public health management. The present study has aimed to explore the type of information disseminated by the Greek government to the citizens during the pandemic as well as the social marketing techniques applied to them. A qualitative content analysis has been conducted on a sample of 35 videos that were shown on Greek television by the Greek Ministry of Health from February 2020 to June 2021 to interpret the main message, the main idea, the dominant images, phrases, and words of each video. The results have shown that the social advertisements promoted by the Greek government during the pandemic were mainly informative with the use of cartoons and narratives of everyday people or celebrities. The participation of health professionals in the spots was limited. Few advertisements used humor, and fear was seldom invoked. The main communication strategies of the Greek government have included raising public awareness about the disease and the government plans and actions, guiding people about the appropriate behaviours, enhancing individual responsibility, and recognizing and supporting team effort., Σε συνεργασία με: Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)

Κατά την εκπαιδευτική διαδικασία εντοπίζονται ουσιαστικές διαφορές στα κίνητρα, στους στόχους και στον τρόπο συμπεριφοράς των μαθητών/τριών. Οι ατομικές αυτές διαφορές προκαλούν διαφορετικά μαθησιακά αποτελέσματα και επιδρούν στη σχολική επίδοση και την αυτο-αντίληψη των μαθητών/τριών. Το μοντέλο της Θεωρίας Προσανατολισμού Στόχων αποτελεί μια κοινωνικο-γνωστική προσέγγιση που συνεισφέρει στην κατανόηση των κινήτρων των μαθητών/τριών και στην αποκωδικοποίηση της ακαδημαϊκής τους συμπεριφοράς. Συνάμα, άλλες ατομικές διαφορές (πεποιθήσεις αυτο-αποτελεσματικότητας, ενδιαφέρον) και παράγοντες πλαισίου (εκπαιδευτικοί) συνκαθορίζουν τις συνθήκες που επηρεάζουν τη συμμετοχή και την επίδοση των μαθητών/τριών. Η παρούσα μελέτη στόχευε αρχικά να εξετάσει τις αλληλεπιδράσεις των παραπάνω μεταβλητών μέσω ενός διαχρονικού ερευνητικού σχεδιασμού και να διερευνήσει τις σχέσεις μεταξύ των στόχων των μαθητών/τριών και των αντιληπτών στόχων των εκπαιδευτικών, της σχολικής επίδοσης και της συμμετοχής στην τάξη. Η διεξαγωγή, ωστόσο, μέρους της έρευνας την περίοδο της πανδημίας της Covid-19 αποτέλεσε την ευκαιρία συσχέτισης των παραπάνω παραμέτρων με τις καινοφανείς αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης, θέτοντας ως επιπρόσθετο στόχο την εξαγωγή διακριτών συμπερασμάτων την περίοδο της τηλε-εκπαίδευσης. Η συγκέντρωση του δείγματος διήρκεσε τέσσερα σχολικά έτη, εκ των οποίων τα δύο ήταν την περίοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 181 μαθητές που φοιτούσαν στην πρώτη τάξη του Γενικού Λυκείου και παρακολουθούσαν το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη συλλογή των δεδομένων ήταν επτά ερωτηματολόγια αυτο-αναφοράς, που αφορούσαν στους ατομικούς στόχους επίτευξης, στους αντιληπτούς στόχους των εκπαιδευτικών τους, στις πεποιθήσεις αυτο-αποτελεσματικότητας και στο ενδιαφέρον. Η συμμετοχή των μαθητών/τριών καταγράφηκε μέσω παρατηρήσεων σε κλίμακα Likert 4 βαθμών. Παράλληλα, καταγραφόταν και η σχολική επίδοση των μαθητών/τριών τόσο η συνολική όσο και η επιμέρους, η οποία περιελάμβανε την ατομική αξιολόγηση στη μετάφραση, σε ερωτήσεις κατανόησης, σε ασκήσεις γραμματικής, συντακτικού και τέλος λεξιλογικές ασκήσεις. Η Ανάλυση λανθάνουσας τάξης (LCA), μια μέθοδος ομαδοποίησης βάσει μοντέλου, χρησιμοποιήθηκε για την ταξινόμηση των απαντήσεων των μαθητών/τριών σε διακριτές ομάδες ή προφίλ, με βάση τα στατιστικά στοιχεία του Bayes. Τα αποτελέσματα διαφοροποιήθηκαν και κατανεμήθηκαν σε προ-Covid και Covid περίοδο με σκοπό την καλύτερη ανάδειξη συμπερασμάτων. Την πρώτη περίοδο αναδείχθηκαν δύο μαθητικά προφίλ, ενώ την περίοδο Covid τρία. Παράλληλα, αξιοποιήθηκε και η θεωρία καταστροφών (cusp catastrophe), ελέγχοντας και μη γραμμικά μοντέλα. Δόθηκε, έτσι, η δυνατότητα εντοπισμού και ερμηνείας των μεταπτώσεων στην ακαδημαϊκή συμπεριφορά των μαθητών/τριών, συνεισφέροντας στο διάλογο για τους τρόπους αλλαγής στους παράγοντες που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα ευρήματα υποστηρίζουν την προστατευτική αξία των στόχων μάθησης στις μαθησιακές διαδικασίες. Οι μαθητές/τριες με αυτόν τον προσανατολισμό στόχων επιδεικνύουν υψηλότερη ενεργό συμμετοχή και εμφανίζουν σταθερά υψηλές επιδόσεις. Αντίθετα, οι μαθητές/τριες που υιοθετούν στόχους επίδοσης-προσέγγισης δεν χαρακτηρίζονται από σταθερή επίδοση και συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ο προσανατολισμός σε στόχους επίδοσης-αποφυγής συνδέεται με χαμηλή συμμετοχή και χαμηλή επίδοση των μαθητών/τριών. Τα αποτελέσματα συμβαδίζουν με τις τρέχουσες θεωρίες και προστίθενται στη βιβλιογραφία επικυρώνοντας συσχετίσεις μεταξύ των προσανατολισμών των στόχων, της συμπεριφοράς του/της μαθητή/τριας στην τάξη και των αποτελεσμάτων., During the educational process, substantial differences in the motivation, goals and behaviour of the students are identified. These individual differences lead to different learning outcomes and have an impact on students' academic performance and self-perception. The Goal Orientation Theory model is a socio-cognitive approach that contributes to understanding students' motivations and decoding their academic behaviour. Together, other individual differences (self-efficacy beliefs, interest) and contextual factors (teachers) co-determine the conditions that influence students' participation and achievement. The present study initially aimed to examine the interactions of these variables through a longitudinal research design and to explore the relationships between students' goals and teachers' perceived goals, school performance and classroom participation. However, conducting part of the research during the Covid-19 pandemic provided an opportunity to correlate the above parameters with novel changes in the field of education, setting an additional goal of drawing distinctive conclusions during the period of tele-education. The research was longitudinal and the sample collection lasted four school years, two of which were in the period of distance education. The sample of the study consisted of 181 students who were attending the first grade of the General Lyceum and were taking the course of Ancient Greek. The instruments used for data collection were seven self-report questionnaires, which were related to individual achievement goals, their perceived teacher goals, self-efficacy beliefs, and interest. Student participation was recorded through observations on a 4-point Likert scale. At the same time, the students' academic performance, both overall and individual, was also recorded, which included individual assessment in translation, comprehension questions, grammar and syntax exercises and finally vocabulary exercises. Latent Class Analysis (LCA), a model-based clustering method, was used to classify students' responses into distinct groups or profiles based on Bayesian statistics. The results were differentiated and divided into pre-Covid and Covid period to better draw inferences. Two student profiles emerged in the pre-Covid period and three in the Covid period. At the same time, cusp catastrophe theory was utilized, testing and nonlinear models. This enabled the identification and interpretation of transitions in students' academic behaviour, thus contributing to the debate on ways to change the factors involved in the educational process. The findings support the protective value of learning objectives in learning processes. Students with this goal orientation demonstrate higher active participation and consistently show high achievement. In contrast, students adopting performance-approach goals are not characterized by consistent achievement and participation in the educational process. Orientation to performance-avoidance goals is associated with low participation and low achievement of students. Results are consistent with current theories and add to the literature by validating associations between goal orientations, student classroom behavior, and outcomes.

Σκοπός της διατριβής ήταν η αξιολόγηση της σχέσης της πανδημίας COVID-19 και της καραντίνας, με το βαθμό επισιτιστικής ανασφάλειας και την ψυχολογική υγεία στην Ελλάδα. Ο φόβος, η ψυχολογική κούραση, η ανεργία, η σύσταση για αποκοινωνικοποίηση και απομόνωση, αυξάνουν την ανησυχία που αισθανόμαστε και επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας. Η νευρικότητα φαίνεται ότι αυξάνεται, ενώ τα περιστατικά ενδο-οικογενειακής βίας είναι όλο και πιο συχνά. Το αυξημένο άγχος καταστρέφει ή υποβαθμίζει την ποιότητα του ύπνου και η κούραση κυριεύει το σώμα και την ψυχή. Σε ποιο βαθμό όμως επηρεάζεται η διατροφική επάρκεια και η υγιεινή διατροφή από την Πανδημία; Για να προσδιορίσουμε τις επιπτώσεις της πανδημίας, φτιάξαμε ένα ερωτηματολόγιο τεσσάρων ενοτήτων και πραγματοποιήθηκε συλλογή των ερωτηματολογίων, σε διάστημα 3-4 μηνών, μέσω προσκλήσεων σε επαγγελματικούς φορείς, συλλόγους αποφοίτων κλπ., με έμφαση στα επαγγέλματα που έχουν πληγεί από την υγειονομική κρίση. Συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 600 που πληρούσαν τα κριτήρια. Μετά από την επεξεργασία των ερωτηματολογίων προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τις επιπτώσεις της πανδημίας στην διατροφική ανασφάλεια και την ψυχική υγεία. Συγκρίναμε τα αποτελέσματα με άλλες έρευνες και προσπαθήσαμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τις επιπτώσεις της πανδημίας στην Ελλάδα., The purpose of the thesis was to assess the relationship between the COVID-19 pandemic and the quarantine, with the degree of food insecurity and psychological health in Greece. Fear, psychological fatigue, unemployment, the recommendation for de-socialization and isolation, increase the anxiety we feel and affect the quality of our lives. Nervousness seems to be on the rise, while incidents of domestic violence are more and more frequent. Increased stress destroys or degrades the quality of sleep, and fatigue overwhelms the body and soul. But to what extent is nutritional adequacy and healthy eating affected by the Pandemic? To determine the effects of the pandemic, we created a questionnaire of four modules and a collection of questionnaires was carried out, within 3-4 months, through invitations to professional bodies, with emphasis on the professions that have been affected by the health crisis. More than 600 who met the criteria were collected. After processing the questionnaires we tried to identify the effects of the pandemic on food insecurity and mental health. We compared the results with other surveys and tried to draw conclusions about the effects of the pandemic on Greece., Σε συνεργασία με: Ιατρικής (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης), Πολιτικών Μηχανικών T.E. (Αλεξάνδρειο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης)

Η παγκόσμια υγειονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα στις αρχές του 2020 όπως ήταν φυσικό δεν άφησε ανέγγιχτη τη ζωή των ανθρώπων και την καθημερινότητα τους. Στο πλαίσιο της εξασφάλισης της υγείας τους, εφαρμόστηκαν μέτρα τα οποία ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε ομάδας πληθυσμού επέφεραν διαφορετικό αντίκτυπο. Οι ειδικές ομάδες πληθυσμού έχρηζαν ειδικής μεταχείρισης και μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν τόσο οι χρήστες ψυχοτρόπων ουσιών όσο και τα άτομα που εκτίουν στερητική της ελευθερίας ποινή. Σκοπό της παρούσας έρευνας αποτέλεσε η αναζήτηση της σχέσης της πανδημίας με τις θεραπευτικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται εντός των Καταστημάτων Κράτησης. Ειδικότερα, διερευνήθηκαν ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τις μεταβολές που έφερε αυτή στο έργο του προσωπικού του προγράμματος, στη θεραπευτική πορεία των μελών του και αναζητήθηκε η πιθανότητα ύπαρξης αντιστοιχίας αυτών συγκριτικά με τον ευρύτερο πληθυσμό και τα θεραπευτικά προγράμματα της κοινότητας. Δείγμα της έρευνας αποτέλεσε ο Διευθυντής του Γενικού Καταστήματος Κράτησης (ΓΚΚ) Θεσσαλονίκης και τρεις εργαζόμενοι του θεραπευτικού προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ που εδράζει στο συγκεκριμένο Κατάστημα Κράτησης, εκπροσωπώντας τους βασικούς τομείς αυτού (Συμβουλευτική, Θεραπεία, Εκπαίδευση). Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν την επιρροή των μέτρων που εφαρμόστηκαν για την προστασία της υγείας του προσωπικού και των κρατουμένων σχετικά με τη διαβίωση και την πορεία τους στους παραπάνω τομείς του προγράμματος εξαιτίας της αναστολής ή και τροποποίησης της παροχής υπηρεσιών τόσο του θεραπευτικού προγράμματος όσο και των ευρύτερων λειτουργιών του Καταστήματος Κράτησης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων φαίνεται να επηρεάστηκαν με τους συνεχείς εγκλεισμούς σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτά των υπόλοιπων ομάδων ανθρώπων και αποδεικνύεται πως στην ευρύτερη κοινότητα τόσο στα προγράμματα θεραπείας όσο και στην καθημερινότητα των ανθρώπων υπήρχε μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τις αναζητήσεις εναλλακτικών μέτρων για τη συνέχιση της παροχής υπηρεσιών και μικρότερο κόστος ως προς τις στερήσεις. Παράλληλα, παρουσιάστηκαν σημαντικές πληροφορίες ως προς την επάρκεια των δυνατοτήτων απεξάρτησης στα Καταστήματα Κράτησης, την προσέγγιση του Σωφρονιστικού Συστήματος για αυτή-η οποία όπως αποδείχθηκε δε συμπίπτει πάντα με αυτή των επαγγελματιών του πεδίου-αλλά και τις ευρύτερες παρεμβάσεις του στη λειτουργία του θεραπευτικού προγράμματος, οι οποίες επηρεάζουν τη λειτουργία του. Σημαντική υπήρξε, επίσης, για την διερεύνηση των ερευνητικών ερωτημάτων η συμβολή του Διευθυντή του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης, ο οποίος παρέθεσε την κατάσταση η οποία επικράτησε για τους κρατούμενους συνολικά πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τις προτεραιότητες που τίθενται για αυτούς και τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν για την προστασία τους., The global health crisis affecting Greece beginning of year 2020, as expected, affected the lives and the daily routine of people. In the context of protecting their health, measures were taken,which, based on the qualities of each population group, had a different impact. Special population groups required special treatment. The said groups include users of psychotropic substances as well as people in prison deprived of their liberty. The aim of the present dissertationis the research on the relationship between the pandemic and the rehabilitation programmes implemented in prisons. More specifically, issues were investigated regarding the changes the pandemic brought upon the work of the staff related to the rehabilitation programmes and the rehabilitation process of the involved parties; we also investigated whether the said measures were equal to those implemented forthe general population and the rehabilitation programmes in the community. The sample of the research was the Director of the Thessaloniki Prison and three employees at the rehabilitation programme at the THEPAPY CENTER FOR DEPENDENT INDIVIDUALS (KETHEA) RPOMITHEAS hosting the said Prison, representing its three main components (Counselling, Rehabilitation, Education). The results of the research showcased the impact of the measures taken to protect the health of staff and prisoners regarding their living and their journey through the above components of the programme due to suspension or changes in the service provision both in the rehabilitation programme and in other operations of the Prison. The prisoner’s human rights seem to have been mostly affected with the constant lockdowns compared to those in other groups of people. It is demonstrated that in the wider community (regarding the rehabilitation programmes and the daily lives of people), there was greater flexibility on researching alternative measures to continue the provision of services and the cost of deprivation was lower. At the same time, useful information was demonstrated on the sufficiency of the rehabilitation capacity at the Prison, the approach of the Prison System to the rehabilitation – which, as showcased, is not always equal to that of the experts on the field –as well as the overall interventions of the Prison System in the rehabilitation programme that affect its operations. Also, the Director of the Thessaloniki Prison highly contributed to the investigation of the research questions. He presented the situation for the prisoners before and after the pandemic, the priorities set for the said population groups and the policies implemented regarding their protection., Σε συνεργασία με: Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (Κύπρος)

Από τα τέλη του 2019 η ανθρωπότητα βιώνει την πρωτόγνωρη πανδημία Covid. Τα άτομα που βιώνουν μία πανδημία χωρίς φάρμακα και εμβόλιο, διακατέχονται από φόβο, άγχος και κατάθλιψη και αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής τους. Οι ασθενείς με ΣΔ-1 είναι ευάλωτοι ψυχικά, ιδιαίτερα όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα νέο στρεσογόνο γεγονός. Σκοπός μας ήταν η αξιολόγηση των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων της πανδημίας, η διερεύνηση ανάπτυξης μετα-τραυματικού στρες κατά τη διάρκεια αυτής στους ασθενείς με ΣΔ-1 και στις οικογένειές τους, αλλά και η πιθανή βοήθεια που μπορεί να παρέχει η τηλεϊατρική στην διαχείριση αυτών. Αναπτύχθηκε ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου το οποίο αρχικά ελέγχθηκε πιλοτικά. Ακολούθησε η συγκέντρωση δεδομένων που έγινε ηλεκτρονικά με διαμοιρασμό συνδέσμου για την ηλεκτρονική συμπλήρωσή του. Τα δεδομένα (Ν=491) αφορούσαν την περίοδο από 20/11/2020 έως 31/12/2020 και εισήχθησαν στα στατιστικά πακέτα SPSS και Jamovi 1.2.22.Current για περαιτέρω επεξεργασία. Μέρη του ερωτηματολογίου ήταν: (i) Το Peds-QL 3.0, (ii) Το Cries-8, (iii) Το IES-R. Η πανδημία Covid-19 είχε σημαντικό αντίκτυπο στους ασθενείς με ΣΔ-1 και τις οικογένειές τους,. Οι περισσότεροι ήταν ανήσυχοι για την πιθανότητα για βαριά νόσο Covid-19 και κινδύνου για την ζωή, την πιθανότητα αποκλεισμού και καραντίνας σε πιθανή μόλυνση αλλά και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της πανδημίας. Επιβαρυντικοί παράγοντες βρέθηκαν, η ανησυχία για την πιθανή απορρύθμιση του ΣΔ-1, το ότι ο ΣΔ θεωρήθηκε εξ’ αρχής επιβαρυντικός παράγοντας για την πρόγνωση της νόσου Covid-19, η ανησυχία για την ποιότητα της ιατρικής φροντίδα και την εξασφάλιση των απαραιτήτων φαρμάκων και αναλωσίμων. Όλοι ανέπτυξαν συμπτώματα μετα-τραυματικού στρες ήπιας βαρύτητας. Είναι σημαντικό σε κάθε κρίση όπως αυτή της πανδημίας Covid 19, η προσπάθεια αντιμετώπισής της, να μην περιορίζεται μόνο στην ανεύρεση φαρμακευτικών θεραπειών ή εμβολίων αλλά να ασχολείται και με τις ψυχοκοινωνικές ανάγκες ατόμων και ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων., Since the end of 2019, humanity has been experiencing the unprecedented Covid pandemic. People who experience a pandemic without drugs and vaccines are possessed by fear, anxiety, and depression, which negatively impacts their quality of life. Patients with Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) are mentally vulnerable, especially when faced with a new stressful event. Our purpose was to evaluate the pandemic's psychosocial effects, investigate the development of post-traumatic stress in patients with SD-1 and their families, and explore how telemedicine can facilitate their management. A closed-ended questionnaire was developed, which was initially piloted and followed by collecting data electronically by sharing a link for its electronic completion. The data (N = 491) related to the period from 20/11/2020 to 31/12/2020 were entered in the statistical packages SPSS and Jamovi 1.2.22. Current for further processing. Parts of the questionnaire were: (i) Peds-QL 3.0, (ii) Cries-8, (iii) IES-R. The Covid-19 pandemic had a significant impact on patients with T1DM and their families. Most were concerned about the possibility of severe and life-threatening Covid-19 disease, the possibility of and quarantine in possible infection, and the long-term consequences of the pandemic. The research has shown some aggravating factors like the concern for a possible deregulation of T1DM, the fact that T1DM was considered an aggravating factor for the prognosis of Covid-19 disease, the concern for the quality of medical care, the provision of necessary medicines and consumables. They all developed symptoms of mild post-traumatic stress. It is crucial in any crisis, such as that of the Covid 19 pandemic, to try to deal with it, not only by finding drugs and vaccines but also by addressing the psychosocial needs of individuals and especially vulnerable groups.

Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η μελέτη της συνεισφοράς του σκοπού στη ζωή, της αυτο-ρύθμισης της συμπεριφοράς και της αίσθησης ελέγχου στην αυτο-ρύθμιση της μάθησης των νεαρών ενηλίκων κατά την εξ αποστάσεως εκπαίδευση στην πανδημία COVID-19. Το δείγμα αποτέλεσαν 389 νεαροί/ές ενήλικες με την ιδιότητα του/της φοιτητή/τριας ή του/της σπουδαστή/τριας. Οι συμμετέχοντες/ουσες απάντησαν σε ερωτηματολόγια αυτο-αναφοράς που αξιολογούσαν την ύπαρξη του σκοπού στη ζωή, την αυτο-ρύθμιση της μάθησης και της συμπεριφοράς και την αντιλαμβανόμενη έλλειψη ελέγχου λόγω της πανδημίας COVID-19. Αρχικές αναλύσεις έδειξαν ότι οι μεγαλύτεροι/ες σε ηλικία νεαροί/ές ενήλικες είχαν εντονότερη την αίσθηση του ελέγχου στην πανδημία και ανέφεραν καλύτερες δεξιότητες αυτο-ρύθμισης της μάθησης. Το φύλο και οι συνθήκες διαβίωσης στην καραντίνα δεν επέδρασαν στις υπό εξέταση μεταβλητές. Η ανάλυση διαδρομών ανέδειξε ότι οι διαστάσεις του σκοπού στη ζωή προβλέπουν την αυτο-ρύθμιση της μάθησης άμεσα και έμμεσα, μέσω της ικανότητας λήψης απόφασης που συνιστά διάσταση αυτο-ρύθμισης της συμπεριφοράς. Επίσης αποδείχθηκε η διαμεσολαβητική δράση της αντιλαμβανόμενης έλλειψης ελέγχου λόγω COVID-19 ανάμεσα στο προσωπικό νόημα που ενέχει ο σκοπός στη ζωή και στην αυτο-ρύθμιση της μάθησης. Τα αποτελέσματα συζητούνται υπό το πρίσμα της σύγχρονης σχετικής βιβλιογραφίας, ενώ αναφέρονται οι περιορισμοί της μελέτης και διατυπώνονται προτάσεις εφαρμογής και μελλοντικής έρευνας., Young adults experienced negative effects due to the pandemic, both socio-emotional and academic ones. The present study aimed to investigate the contribution of purpose in life and self-regulation of behavior to self-regulated learning of young adults in the context of distance learning that took place during the COVID-19 pandemic. Moreover, perceived lack of control due to the pandemic and its relations to self-regulated learning was also examined. A sample of 389 young adults studying either at public universities or in public post-secondary vocational schools were asked to fill in their demographic data and a number of self-report scales measuring self-regulation of behavior (e.g., goal setting), self-regulation of behavior in relation to learning, (e.g., effort regulation), the existence of a purpose in life (e.g., personal meaning) and the lack of control in relation to COVID-19. Results revealed that older students, in comparison with the younger ones, adapted better in the COVID-19 pandemic and they reported higher levels of self-regulated learning. Gender and living conditions in quarantine did not show an effect on the research variables. Path analysis indicated that the dimensions of purpose in life predicted self-regulation of learning directly and indirectly via decision making, a dimension of the self-regulation of behavior. In addition, perceived lack of control was proved as a mediating variable between personal meaning that a purpose in life includes and self-regulation of learning behavior. Findings are discussed in light of relevant literature, whereas limitations are pointed out and implications for practice and future research are presented.

Εισαγωγή: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε όλο τον κόσμο δέχθηκαν σημαντικές αλλαγές και συγκεκριμένα τα μαιευτικά κέντρα αντιμετώπισαν πολυάριθμες προκλήσεις λόγω των ιδιαίτερων αναγκών των εγκύων και των γυναικολογικών περιστατικών και της μη δυνατότητας αναβολής της πλειοψηφίας των παρεμβάσεων.Σκοπός: Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης ήταν η διερεύνηση της μεταβολής της συχνότητας των μαιευτικών γυναικολογικών ιατρικών πράξεων σε Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο της Κρήτης.Μέθοδος: Για τον σκοπό της μελέτης έγινε αναδρομική μελέτη των ιατρικών αρχείων του Μαιευτικού – Γυναικολογικού Τμήματος του Περιφερειακού Νοσοκομείου Κρήτης. Συγκεκριμένα καταγράφηκε ο απόλυτος αριθμός των Καισαρικών Τομών (ΚΤ), των αποξέσεων και των μικροεπεμβάσεων ανά μήνα και για τις χρονικές περιόδους: από τον Ιανουάριο του 2019 έως τον Φεβρουάριο του 2020, προ πανδημίας, από τον Μάρτιο του 2020 έως Ιούνιο του 2021, που ορίστηκε ως οξεία φάση της πανδημίας και από τον Ιούλιο του 2021 έως Ιούλιο του 2022, που ορίστηκε ως ύφεση της πανδημίας. Αποτελέσματα: Συνολικά καταμετρήθηκαν 2.566 πράξεις, εκ των οποίων οι 1.383 ήταν ΚΤ (53,8%), οι 942 ήταν αποξέσεις (36,7%) και οι 241 ήταν μικροεπεμβάσεις (9,39%). Συνολικά, προ πανδημίας διενεργήθηκαν 843 επεμβάσεις (32,85%), κατά τη διάρκεια της πανδημίας 858 (33,43%) και κατά τη διάρκεια της ύφεσης της πανδημίας 865 επεμβάσεις (33,7%) (p, Introduction: Globally, during the COVID-19 pandemic, health care systems were subject to major changes. Particular maternity centres faced numerous challenges due to the special needs of pregnant women and gynecological patients in combination with the inability to postpone the majority of interventions. Purpose: The purpose of this specific study was to investigate the changes in the frequency of obstetric/gynecological medical procedures in a Regional General Hospital of Crete. Method: For the purpose of the study, a retrospective study was made of the medical records of the Obstetrics-Gynecology Department of the Regional Hospital of Crete. Specifically, the absolute number of C-sections (CS), abortions and minor operations per month and for the time periods were recorded: from January 2019 to February 2020, before the pandemic, from March 2020 to June 2021, which defined as the acute phase of the pandemic and from July 2021 to July 2022, defined as the recession of the pandemic. Results: A total of 2,566 operations were counted, of which 1,383 were CT (53.8%), 942 were abortions (36.7%) and 241 were minor operations (9.39%). In total, before the pandemic 843 operations were performed (32.85%), during the pandemic 858 (33.43%) and during the recession of the pandemic 865 operations (33.7%) (p, Σε συνεργασία με: Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)

Το ξέσπασμα της πανδημίας λόγω της νόσου COVID-19 επέφερε πρωτοφανείς συνέπειες στον τομέα της εκπαίδευσης, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια σειρά από προκλήσεις που αφορούσαν πρωτίστως τη διαφύλαξη της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών, καθώς και την απρόσκοπτη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα όσον αφορά τη διοίκηση των σχολικών μονάδων. Συνεπώς, οι σχολικοί ηγέτες τέθηκαν ενώπιον νέων, πρωτόγνωρων και δύσκολα διαχειρίσιμων καταστάσεων, οι οποίες επέδρασαν σε μεγάλο βαθμό στις μέχρι τούδε ασκούμενες διευθυντικές πρακτικές, επηρεάζοντας καθοριστικά τον ρόλο τους. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η καταγραφή των απόψεων και εμπειριών 16 διευθυντών Γυμνασίων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Β’ Αθήνας, με στόχο τη διερεύνηση των παραγόντων που επηρέασαν την αποτελεσματικότητα της άσκησης της σχολικής ηγεσίας κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19. Από την καταγραφή των αποτελεσμάτων της έρευνας προκύπτουν νέες προσεγγίσεις εκ μέρους των διευθυντών, όπως η συνεργατικότητα και η προσαρμοστικότητα, αλλά και νέα δεδομένα για τις επιμέρους δράσεις τους, την αδιάλειπτη προσπάθειά τους για τη διατήρηση θετικού σχολικού κλίματος και την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Πλέον, η διαχείριση κρίσεων και αλλαγών αποτελεί μια εξαιρετικά σημαντική δεξιότητα για έναν σχολικό ηγέτη., The outbreak of the pandemic due to the COVID-19 disease induced unprecedented consequences in the field of education, which was confronted with a series of challenges concerning primarily the preservation of the students and educators’ health, as well as the unencumbered implementation of the educational process. Moreover, new standards were generated in respect to the administration of school unities. Consequently, school leaders were called to face new, unexampled and adversely manageable situations, which influenced the current exercised administrative practices to a large extent, affecting definitively their role. The present thesis attempts to record the opinions and the experiences of 16 school directors, who direct Greek high-schools belonging to the Directorate of Secondary Education of the second periphery of Athens. The purpose is to research the factors which influence the effectiveness of school leadership during the period of the COVID-19 pandemic. From the results of the research that have been recorded new approaches, such as the cooperativeness and the adaptability, emerge on the part of the directors, as well as new facts that concern their specific actions, their constant effort for the conservation of positive school climate and the successful outcome of the undertaking of distance education. From now on, the management of the crisis and the consequent changes constitute an extremely important competence for a school leader.

Η δυνατή στην προβληματοθεσία της σχέση βιοηθικής και δημόσιας υγείας τίθεται ήδη από τις αρχές της δεκαετίας 1970. Η επιδημία HIV/AIDS, η οποία ενσκήπτει τη δεκαετία 1980, δρα καταλυτικά για τη διεύρυνση των επεξεργασιών πλαισίων ηθικής στη βιοηθική με τη συμπερίληψη της πράξης στη δημόσια υγεία ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα η ηθική στη δημόσια υγεία αναδύεται ως επιστημονικός κλάδος και καθιερώνεται ως υποπεδίο στη βιοηθική.Θεματικές ενότητες στη ηθική στη δημόσια υγεία συγκροτούν περιοχές όπως η ηθική της έρευνας, η ηθική και ο έλεγχος λοιμωδών νοσημάτων, η ηθική της προαγωγής της υγείας και της αποτροπής της νόσου, τα ηθικά ζητήματα στην περιβαλλοντική και την επαγγελματική υγεία, η δημόσια υγεία και ο μετασχηματισμός των συστημάτων υγείας: πρόσβαση, καθορισμός προτεραιοτήτων και κατανομή πόρων, η διεθνής συνεργασία για παγκόσμια δημόσια υγεία, η ευαλωτότητα και οι περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί, η γενετική στη δημόσια υγεία, η γονιδιωματική στη δημόσια υγεία. Η πανδημία COVID-19 φαίνεται να αποτελεί περιοχή εννοιολογικής και πρακτικής αλληλεπικάλυψης των ανωτέρω θεματικών ενοτήτων και να δίνει τεράστια ώθηση στο ερευνητικό ενδιαφέρον για τη βιοηθική στη δημόσια υγεία.Το παρόν κείμενο εξηγεί σε δυο περιόδους τη σχέση βιοηθικής και δημόσιας υγείας, ήτοι την πρώτη, «πρώιμη» εποχή, των δεκαετιών 1970, 1980 και 1990 και τη δεύτερη των δεκαετιών 2000 και 2010, εποχή ανάδυσης και καθιέρωσης της ηθικής στη δημόσια υγεία, σηματοδοτούμενη στο τέλος της από την πανδημία COVID-19., The strong relationship between bioethics and public health has been put forward since the early 1970s. The HIV/AIDS epidemic, erupted in the 1980s, serves as a catalyst for the broadening of the bioethics frameworks by the inclusion of ethical issues faced in public health. From the beginning of the 21st century, public health ethics has been emerged as a discipline and has been established as a subfield of bioethics.Topics in public health ethics include, among others, the public health research, the ethics and infectious disease control, the ethics of health promotion and disease prevention, the ethical issues in environmental and occupational health, the public health and health system reform: allocation of resources, access, priority setting, the international collaboration for global public health, the vulnerability and marginalized populations, the public health genetics, the public health genomics. The COVID-19 pandemic seems to constitute an area of conceptual and practical overlapping of all the above-mentioned topics and gives huge boost to research interest for public health bioethics.This paper explains the relationship between bioethics and public health through two time periods and, in particular, the “early” 1970s- 1990s era and the2000s & 2010s that is the period of the emergence and establishment of public health ethics marked, at the end, by the COVID-19 pandemic.

Η πανδημία COVID-19 αποτελεί μια νέα πραγματικότητα η οποία έχει θέσει νέους κανόνες δημόσιας υγείας και μέτρων τα οποία χρησιμεύουν για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Τα μέτρα αυτά αφορούν την καθολική χρήση μάσκας και τη διατήρηση 2 μέτρων μεταξύ των ατόμων. Οι ασθενείς με ψυχική νόσο συχνά δυσκολεύονται στην εφαρμογή περιοριστικών μέτρων και δεν υπακούν στη χρήση μάσκας. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της πειθαρχίας των ασθενών με ψυχιατρική νόσο στα μέτρα κατά της εξάπλωση του κορονοϊού και η καταγραφή της ψυχικής ανθεκτικότητας τους με την κλίμακα Connor-Davidson. Για την επίτευξη του στόχου αυτού μοιράστηκαν ερωτηματολόγια σε ασθενείς της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Τα ερωτηματολόγια συλλέχθηκαν και ποσοτικοποιήθηκαν με SPSS. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών πειθαρχεί και ακολουθεί τα μέτρα για την προστασία από την εξάπλωση του κορονοϊού. Επίσης, η οικονομική, εργασιακή και οικογενειακή σταθερότητα οδηγεί σε υψηλότερη ψυχική ανθεκτικότητα καθώς και αποδοχή, θετικές επιδράσεις και έλεγχο των ασθενών. Συμπερασματικά, η σωστή ενημέρωση και η σωστή αντιμετώπιση των ασθενών αλλά και ένα σωστό κοινωνικό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη πειθαρχεία των ασθενών σε μέτρα δημόσιας υγείας. The COVID-19 pandemic is a new reality that has set new public health rules and measures to curb the spread of the virus. These measures concern the universal use of a mask and the maintenance of 2 meters between individuals. Patients with mental illness often find it difficult to apply restrictive measures and do not obey the use of a mask. The purpose of this study was to investigate the discipline of patients with psychiatric illness in measures against the spread of coronavirus and to record their mental resilience with the Connor-Davidson scale. To achieve this goal, questionnaires were distributed to patients of the Psychiatric Clinic of the University Hospital of Ioannina. Questionnaires were collected and quantified by SPSS. The results showed that most patients are disciplined and follow the measures to protect against the spread of the coronavirus. Also, financial, work and family stability lead to higher mental resilience as well as acceptance, positive effects and control of patients. In conclusion, the right information and the right treatment of patients but also a good social environment can lead to complete discipline of patients in public health measures. 88 σ.

Αναβολή δημοσίευσης εργασίας (embargo) έως 19/3/2022, Μέσα από την ανάπτυξη των βιοεπιστημών αναδύθηκε η έννοια της διαρκώς ανερχόμενης Βιοοικονομίας, ενός πεδίου με έντονο επιστημονικό, αλλά και κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα που διέπεται από τις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης και της Κυκλικής Οικονομίας. Η Βιοοικονομία επηρεάζει άμεσα και τον φαρμακευτικό κλάδο, το αντικείμενο του οποίου συνδέεται ισχυρά με την εξέλιξη αυτής, με κοινό παρονομαστή, μεταξύ άλλων, τη Βιοτεχνολογία. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η χαρτογράφηση των πρωτοβουλιών, των προοπτικών και των μελλοντικών τάσεων της Βιοοικονομίας στον τομέα των φαρμακευτικών προϊόντων, αλλά και η πρόταση καινοτόμων στρατηγικών που θα αποφέρουν αποτελεσματικά, ανταγωνιστικά και οικολογικά αποδοτικά βιοπροϊόντα, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στην Ελλάδα. Τα ευρήματα της έρευνας καταδεικνύουν τη μετάβαση της φαρμακευτικής βιομηχανίας από το υπάρχον πρότυπο των «blockbuster» εταιρειών σε ένα πιο βιώσιμο μοντέλο βιοφαρμακευτικών επιχειρήσεων που θα ενσωματώνουν τις τεχνολογίες της νέας βιολογίας και θα αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις των προηγούμενων ετών. Επιπλέον, για την επίλυση σύνθετων τεχνολογικών προβλημάτων, επιστρατεύεται το εργαλείο της Βιομιμητικής κι έτσι λαμβάνεται έμπνευση από τη φύση με ενδελεχή μελέτη των βιολογικών συστημάτων. Παράλληλα, για την εξασφάλιση νέων πρώτων υλών προτείνεται η χρήση προϊόντων φυτικής και θαλάσσιας προέλευσης, ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ελλάδας όπου αυτά ευδοκιμούν. Ειδικότερα, τα φαρμακευτικά αρωματικά φυτά και η φαρμακευτική κάνναβη διακρίνονται για πλήθος σημαντικών φαρμακολογικών ιδιοτήτων, ενώ αντίστοιχα, με τη συνεισφορά και της Μπλε Βιοοικονομίας, το θαλάσσιο περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική πηγή για την παραγωγή προϊόντων με υψηλή καινοτομία. Μάλιστα, οι προσεγγίσεις αυτές μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά και στη διαχείριση του μείζονος σύγχρονου ζητήματος της πανδημίας COVID-19. Συμπερασματικά, η συγκεκριμένη ανάλυση καταλήγει στο ότι η Βιοοικονομία μπορεί να παρέχει πρωτότυπες και αποδοτικές εναλλακτικές προτάσεις που θα εξελίξουν σε μεγάλο βαθμό τον φαρμακευτικό κλάδο και θα δημιουργήσουν διεξόδους για τα προβλήματα που είχαν προκύψει σε αυτόν. Πρόκειται για την πρώτη καταγεγραμμένη συστηματική έρευνα τέτοιου είδους πάνω σε αυτή τη θεματική ενότητα για την Ελλάδα., Through the development of life sciences, the concept of the ever-rising Bioeconomy emerged, a field with a strong scientific and socio-political character, that is inspired by the principles of Sustainable Development and the Circular Economy. Bioeconomy directly affects the pharmaceutical industry, as the two fields are strongly correlated, with Biotechnology as a common feature. The aim of this study is to map the initiatives, prospects, and future trends of Bioeconomy to the field of pharmaceutical products, but also to propose innovative strategies that will yield effective, competitive, and ecologically efficient bioproducts, both at a national and a global level. The research findings demonstrate the transition of the pharmaceutical industry from the existing model of the "blockbuster" companies to a more sustainable model of biopharmaceutical companies, that will incorporate the technologies of new biology and face the challenges of previous years. In addition, the tool of Biomimicry is used in the solution of complex technological problems and, thus, inspiration is taken from nature after a thorough study of the biological systems. At the same time, the use of herbal and marine originated products is proposed to secure sources of new raw materials, especially in the case of Greece, where they thrive. Aromatic plants and medicinal cannabis are distinguished for several important pharmacological properties, while the marine environment can be an excellent source for the generation of new products with a high innovation, due to the contribution of the Blue Bioeconomy. In fact, these approaches can make a significant contribution to managing the major contemporary issue of the COVID-19 pandemic. In conclusion, this analysis concludes that Bioeconomy can provide original and cost-effective alternatives, that will greatly evolve the pharmaceutical industry and create outlets for its problems. This is the first recorded case of systematic research of this kind on this subject in Greece.