Search

Σύμφωνα με το άρθρο 101 του Συντάγματος, η Διοίκηση του Κράτους οργανώνεται κατά το αποκεντρωτικό σύστημα, κατά το οποίο η άσκηση της δημόσιας διοίκησης δεν γίνεται μόνο από τα κεντρικά κρατικά όργανα αλλά και από τα περιφερειακά. Ο αποκεντρωμένος χαρακτήρας του συστήματος διοικητικής οργάνωσης οριοθετείται προς αυτήν την κατεύθυνση και από το άρθρο 102 του Συντάγματος, με το οποίο θεμελιώνεται ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, στα πλαίσια της οποίας, τις αποφασιστικές αρμοδιότητες για μια περιοχή ασκούν οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) πρώτου ή δεύτερου βαθμού και όχι το κεντρικό Κράτος. Τον πρώτο βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απαρτίζουν οι Δήμοι, οι οποίοι είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) και των οποίων η λειτουργία διέπεται, πρωτίστως, από τον νόμο 3852/2010 και συμπληρωματικά από τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (ΚΔΚ, Ν 3463/2006) καθώς και από άλλα νομοθετήματα. Οι δημοτικές αρχές, λοιπόν, έχουν επιλεγεί από το εθνικό δικαιικό μας σύστημα ώστε να διευθύνουν και να ρυθμίζουν όλες τις τοπικές υποθέσεις σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, στις οποίες θα γίνει αναφορά στην παρούσα εργασία. Ο ν. 3852/2010 (άρθρο 94) και ο ΚΔΚ (άρθρο 75) απαριθμούν, με ενδεικτικό τρόπο, κατηγορίες θεμάτων που συνιστούν τοπικές υποθέσεις, ανήκουσες στις αρμοδιότητες των δήμων. Οι αρμοδιότητες των Ο.Τ.Α. αφορούν, όπως αναλυτικά θα εκτεθεί και στην παρούσα εργασία, ‘’κυρίως’’ τους ακόλουθους τομείς με ενδεικτική απαρίθμηση: α. Ανάπτυξης β. Περιβάλλοντος, γ. Ποιότητας Ζωής και Εύρυθμης Λειτουργίας των Πόλεων και των Οικισμών, δ. Απασχόλησης, ε. Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης, στ. Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, και ζ. Πολιτικής Προστασίας. Στα πλαίσια αυτών των αρμοδιοτήτων τους και μόνον, κατά την αρχή της νομιμότητας, τα διοικητικά όργανα των Δήμων μπορούν είτε να θεσπίζουν μονομερώς με πράξεις τους κανόνες δικαίου (δια της έκδοσης κανονιστικών πράξεων) είτε να ρυθμίζουν κυριαρχικώς τις έννομες σχέσεις των διοικουμένων με ατομικές ρυθμίσεις (δια της έκδοσης ατομικών πράξεων) είτε να συνάπτουν συμβάσεις, είτε τέλος να προβαίνουν σε υλικές ενέργειες. Ειδική δε μορφή διοικητικής πράξης συνιστά η σιωπηρή διοικητική πράξη, η οποία όταν εκδηλώνεται διά της έλλειψης ή της απουσίας οφειλόμενης δράσης συνιστά παράλειψη εκ μέρους της Διοίκησης και υπόκειται σε έλεγχο. Ο έλεγχος ο οποίος μπορεί να διεξαχθεί επί των ανωτέρω διοικητικών πράξεων των Δήμων διακρίνεται στον δικαστικό και στον διοικητικό έλεγχο. Ένας δε από τους διοικητικούς τρόπους ελέγχου που έχουν προβλεφθεί στην ελληνική έννομη τάξη για τον έλεγχο των διοικητικών πράξεων των Ο.Τ.Α. αφορά τον διοικητικό έλεγχο ο οποίος ασκείται από τον Επόπτη Ο.Τ.Α. και έως την θέση σε εφαρμογή του θεσμού αυτού, από τον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης και προηγείται της όποιας δικαστηριακής ενέργειας. Στην παρούσα εργασία θα μελετηθεί το εύρος των τρεχουσών αρμοδιοτήτων των Δήμων και θα κωδικοποιηθούν τα είδη των διοικητικών πράξεων που εκδίδονται από αυτούς εντός του πλαισίου των αρμοδιοτήτων τους καθώς και τα χαρακτηριστικά τους σύμφωνα με την νομολογία, ενώ θα μελετηθεί και αξιολογηθεί η διαδικασία του διοικητικού ελέγχου ή αλλιώς αυτοελέγχου της διοίκησης που ενεργοποιείται είτε μέσω της άσκησης διοικητικών προσφυγών από τον διοικούμενο, όταν ο τελευταίος θεωρεί πως θίγεται ή βλάπτεται από την διοικητική δραστηριότητα, είτε διά του μηχανισμού αυτεπάγγελτου αυτοελέγχου της Διοίκησης, όπως για παράδειγμα μέσω του ελέγχου που ασκεί ένα ιεραρχικώς προϊστάμενο όργανο στο υφιστάμενό του, με δική του πρωτοβουλία., According to Article 101 of the Constitution, the administration of the State is organised according to the decentralised system, in which the exercise of public administration is carried out not only by central state bodies but also by regional ones. The decentralised nature of the system of administrative organisation is also defined in this direction by Article 102 of the Constitution, which establishes the institution of local self-government, within which the decisive powers for an area are exercised by the local authorities of the first or second degree and not by the central State. The first level of Local Government consists of the Municipalities, which are legal entities of public law and whose operation is governed, primarily, by Law 3852/2010 and additionally by the Code of Municipalities and Communities (KDK, N 3463/2006) as well as by other legislation. Municipal authorities have therefore been selected by our national legal system to direct and regulate all local affairs in accordance with the principles of subsidiarity and proximity, which will be referred to in this paper. Law 3852/2010 (article 94) and the CPR (article 75) list, in an indicative way, categories of issues that constitute local affairs, falling within the competences of municipalities. The responsibilities of local authorities concern, as will be explained in detail in this paper, "mainly" the following areas with an indicative list: a. Development b. Environment, c. Quality of Life and Proper Functioning of Cities and Settlements, d. Employment, e. Social Protection and Solidarity, f. Education, Culture and Sports, and g. Civil Protection. Within the framework of these competences alone, according to the principle of legality, the administrative bodies of the Municipalities may either unilaterally adopt the rules of law by means of acts (through the adoption of regulatory acts) or regulate sovereignly the legal relations of the governed by individual regulations (through the adoption of individual acts), or conclude contracts, or finally take material actions. A special form of administrative act is the implicit administrative act, which, when manifested by the absence or absence of action due, constitutes an omission on the part of the Administration and is subject to control. The control that can be carried out on the above administrative acts of the Municipalities is divided into judicial and administrative control. One of the administrative control methods provided for in the Greek legal system for the control of administrative acts of local authorities concerns the administrative control exercised by the Local Government Supervisor and, until the implementation of this institution, by the Decentralized Administration Coordinator and precedes any judicial action. In this thesis, the scope of the current responsibilities of the Municipalities will be studied and the types of administrative acts issued by them within the framework of their competences will be codified, as well as their characteristics according to the case law, while the process of administrative control or otherwise self-control of the administration will be studied and evaluated, which is activated either through the exercise of administrative appeals by the managed, when the latter considers that he is affected or harmed by administrative activity, or through the mechanism of ex officio self-control of the Administration, such as through the control exercised by a hierarchically superior body over his subordinate, on his own initiative.

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο μελέτης το διεθνές εμπόριο και τις αλυσίδες προστιθέμενης αξία με εξειδίκευση στο ελαιόλαδο. Σκοπός της διπλωματικής είναι να αντιληφθούμε την σημαντικότητα των αλυσίδων αξίας και ειδικότερα στο ελαιόλαδο, που αποτελεί από τα βασικά προϊόν της αγροτικής οικονομίας της Ελλάδας. Η έρευνα εκκινεί με τον ορισμό και την ιστορία του ελαιόλαδου από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Στην συνέχεια παρουσιάζονται όλα τα βασικά κριτήρια ποιότητας του ελαιολάδου, οι κατηγορίες που υπάρχουν και περιγράφεται το ταξίδι του ελαιοκάρπου από το χωράφι μέχρι να παραχθεί το ελαιόλαδο στο εργοστάσιο. Επίσης, παρατίθενται η ζήτηση, η προσφορά, οι εισαγωγές και εξαγωγές του ελαιολάδου και τέλος παρουσιάζεται η εγχώρια και διεθνής αγορά του ελαιολάδου. Στο κεφάλαιο 3 ορίζεται η εφοδιαστική αλυσίδα και η σπουδαιότητα της, καθώς και οι παράγοντες που συντελούν σ’ αυτό. Στην συνέχεια παρουσιάζονται οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες αξίας, η σπουδαιότητά τους και οι διαστάσεις τους. Παράλληλα, παρουσιάζεται η αλυσίδα αξίας του ελαιολάδου και οι καινοτομίες που μπορούν να επιτευχθούν σ αυτήν. Στο κεφάλαιο 4 περιγράφονται η πράσινη εφοδιαστική αλυσίδα, οι πιστοποιήσεις και οι πράσινες πρακτικές που υπάρχουν, καθώς και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Επιπροσθέτως, παρατίθενται οι διάφορες αντιρρυπαντικές τεχνολογίες που υπάρχουν και παρουσιάζονται όλες οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε όλα τα στάδια της εφοδιαστικής αλυσίδας του ελαιολάδου. Στο κεφάλαιο 5 παρατίθενται και αναλύονται οι συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας. Στο κεφάλαιο 6 συνοψίζονται τα συμπεράσματα της έρευνας, οι περιορισμοί της, ενώ κατατίθενται και προτάσεις για περαιτέρω έρευνα.

Η εργασία αυτή ασχολείται με την τραπεζική εποπτεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και ιδιαίτερα κατά την εποχή της πανδημίας του COVID-19. Υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί λόγοι που καθιστούν αναγκαία την τραπεζική εποπτεία και ένα ιδιαίτερο κανονιστικό πλαίσιο που όμοιο του δεν υπάρχει σε κανέναν άλλον κλάδο. Η επιτροπή της Βασιλείας αποτελεί το σχετικό κανονιστικό πλαίσιο σε παγκόσμιο επίπεδο όπου μέσα από τις διάφορες εκδόσεις της προσπαθεί να καλύψει κενά και αδυναμίες της τραπεζικής εποπτείας. Ειδικά στην ΕΕ η τραπεζική εποπτεία λαμβάνει χώρα με την ΕΚΤ να έχει ιδιαίτερα ενισχυμένο ρόλο ως τεχνοκράτης στο πλαίσιο ενός συστήματος με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και διεξάγεται σε ένα πλαίσιο μικρό-προληπτικό και μάκρο-προληπτικό σε μια προσπάθεια να επιτυγχάνονται παράλληλα οι σχετικοί στόχοι. Ρόλο κλειδί σε όλο το εγχείρημα έχει η τραπεζική ένωση. Όταν ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 η ΕΚΤ ήταν αρκετά έτοιμη και έλαβε αρκετά μέτρα ώστε να στηρίξουν οι τράπεζες την βασική λειτουργία τους χρηματοδοτώντας την πραγματική οικονομία που το είχε απόλυτη ανάγκη τότε. Η κρίση αυτή βρήκε αρκετά ισχυρά κεφαλαιοποιημένες τις τράπεζες στην ΕΕ, κάτι που πιστώνεται στα μέτρα τραπεζικής εποπτείας που ίσχυαν από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις των περιόδων 2007-2008 και 2010-2012 έως τότε. Εντούτοις, μετά από κάποιο εύλογο διάστημα, κρίθηκε αναγκαίο να σταματήσουν τα μέτρα χαλάρωσης στο τραπεζικό σύστημα της ΕΕ, ενώ η ΕΚΤ είχε ήδη έτοιμη την ατζέντα των νέων μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της τραπεζικής εποπτείας που θεωρούνται αναγκαία στην μετά την πανδημία εποχή, αλλά και σε μια πιο μακροπρόθεσμη εποχή. Κλειδί για την επιτυχία της τραπεζικής εποπτείας και στο μέλλον στην ΕΕ θεωρείται ότι έχει η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, αλλά και η ενοποίηση όλων των χρηματοοικονομικών αγορών.

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την πολιτική ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και ειδικότερα τις κοινωνικοεμπορικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της χώρας με την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σχέσεις οι οποίες πέρασαν από όλα τα επίπεδα, αντίδρασης, σύγκρουσης, συνύπαρξης, και εν τέλει της σοκαριστικής αποχώρησης από την Ένωση, συνοδευομένης από ποικίλες αντιδράσεις. Γίνεται αναφορά στα ιστορικά σημεία καμπής, όπως την Διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς και την Σύμβαση της Στοκχόλμης, που οδήγησε στην δημιουργία της Ελεύθερης Ζώνης Ευρωπαϊκών Συναλλαγών, έπειτα την σύναψη της Συνθήκης των Παρισίων και των Συνθηκών της Ρώμης, την Συνθήκη του Μάαστριχτ, την Συνθήκη της Λισσαβώνας, έως και το πολυσυζητημένο «Brexit», και την σύναψη της συμφωνίας «AUKUS». Επίσης αναλύονται οι πολιτικές κινήσεις των κύριων ηγετών της χώρας που αναμείχθηκαν ή συντέλεσαν στην δημιουργία της κοινής οικονομικοεμπορικής πορείας της Ευρώπης με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα - Χάλυβα, από τον Έντουαρντ Χιθ και την Μάργκαρετ Θάτσερ, στον Τζων Μέιτζορ, τον Τόνυ Μπλαιρ και τον Γκόρντον Μπράουν, έως τον Ντέιβιντ Κάμερον, την Τερέζα Μέι, και τον Μπόρις Τζόνσον, ηγέτες διαφορετικοί, αλλά και αρκετά παρόμοιοι στον χαρακτήρα και στις πεποιθήσεις, που παρ’ όλα αυτά διατήρησαν τις σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με τον υπόλοιπο κόσμο (π.χ. τα κράτη της Κοινοπολιτείας), μέσα από μία σειρά αποφάσεων ο καθένας τους, κυρίως με έμφαση σε διμερείς συμφωνίες, εμπορικές, οικονομικές, ακόμα και στρατιωτικές, με σκοπό να κρατήσουν την χώρα στην θέση της «μεγάλης δύναμης» που βρισκόταν μέχρι πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την καταληκτική ρήξη στην σχέση Ηνωμένου Βασιλείου – Ευρωπαϊκής Ένωσης, και παρά την απόρριψη του οράματος του γενικότερου «υπερκράτους». Όλα αυτά τα στοιχεία θα σκιαγραφήσουν το προφίλ του «περίεργου εταίρου» κατά τους καιρούς, και την γενικότερη νοοτροπία της χώρας που καθόρισε την αρχή και το τέλος της «Ευρωπαϊκής πορείας» της., The present dissertation treats the topic of the political history of the United Kingdom after World War II, and in particular the socio-commercial, political and economic relations of the country with Europe and the European Union, relations which went through all kinds of stages, complaint, conflict, coexistence, and ultimately the shocking withdrawal from the Union, accompanied by various reactions. Historical milestones are referenced, such as the Bretton Woods Conference and the Stockholm Convention, which led to the creation of the European Free Trade Association (EFTA), then the Treaty of Paris and the Treaties of Rome, the Treaty of Maastricht, the Treaty of Lisbon, and finally the much-discussed "Brexit", as well as the conclusion of the "AUKUS" agreement. The political moves of the country's leaders who have been involved in or contributed to the creation of Europe's common economic and trade path with the European Coal-Steel Community are also analyzed, from Edward Heath and Margaret Thatcher, to John Major, Tony Blair and Gordon Brown, to David Cameron, Theresa May, and Boris Johnson, leaders who were different but still quite similar in their beliefs, who nevertheless maintained the United Kingdom's relations with the rest of the world (e.g. the Commonwealth States), each through a series of decisions, mainly with emphasis on bilateral agreements, trade, economy, and even military decisions, in order to keep the country in the position of the "superpower" that existed before World War II, despite the final rupture in the relationship between the United Kingdom and the European Union, and despite the rejection of the vision of the general "superstate". All these elements will outline the profile of the "awkward partner" all along, and the general mentality of the country that determined the beginning and the end of its "European trail".

Αναβολή δημοσίευσης της εργασίας επ' αόριστον, λόγω ευαίσθητων δεδομένων, Στο παγκοσμιοποιημένο πλέον περιβάλλον, οι επιχειρήσεις, αλλά και οι οικονομίες γενικότερα καλούνται να ανταποκριθούν στις συνεχείς οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, περιβαλλοντικές και τεχνολογικές προκλήσεις, ώστε να μπορούν να είναι πλήρως ανταγωνιστικές. Η διεθνής οικονομική κρίση 2008/9, η οποία έπληξε την παγκόσμια οικονομία, και η οποία όπως θα αναφερθεί και σε επόμενο κεφάλαιο της παρούσας διατριβής, ξεκίνησε, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, από την Ελλάδα, ανάγκασε με άμεσο και επιτακτικό τρόπο τις επί μέρους οικονομίες να προσαρμοστούν στις τρέχουσες εξελίξεις, ώστε να συνεχίσουν να είναι βιώσιμες και να μπορέσουν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Η παρούσα εργασία αποτελεί μια διεξοδική βιβλιογραφική, αλλά και ερευνητική μελέτη, η οποία διενεργήθηκε με σκοπό να καλυφθούν κενά, τα οποία εντοπίζονται στην τρέχουσα βιβλιογραφία σε συνάρτηση με τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις και την επίδραση που είχαν αυτές σε τέσσερις χώρες της Ένωσης, οι οποίες εισήλθαν σε μηχανισμούς στήριξης από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς (Προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής). Ο απώτερος σκοπός της διατριβής είναι να αποτυπώσει βιβλιογραφικά, αλλά και μέσω της στατιστικής ανάλυσης την επίδραση που είχαν βασικά μακροοικονομικά μεγέθη στις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις σε χώρες οι οποίες εντάχθηκαν σε καθεστώς προγραμμάτων προσαρμογής. Προκειμένου να καταστεί δυνατή η πληρέστερη αποτύπωση των ευρημάτων, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τον επίσημες στατιστικές βάσεις της ΕΕ, ώστε μέσω ποσοτικής ανάλυσης, να αποτυπωθεί η αλληλοεπίδραση των μεταβλητών και να εξεταστούν τα θεωρητικά συμπεράσματα. Η διάρθρωση της παρούσας διατριβής αποτελείται από τρία μέρη: Στα δύο πρώτα μέρη αποτυπώνονται, μέσω της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, υπάρχουσες μελέτες και έρευνες αναφορικά με το υπό μελέτη αντικείμενο. Συγκεκριμένα, η διατριβή αποτελείται από πρωτογενή, αλλά και δευτερογενή στοιχεία, τα οποία χρησιμοποιούνται ώστε να προκύψουν ασφαλή συμπεράσματα αναφορικά με τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις σε χώρες υπό καθεστώς προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.Το τρίτο μέρος της διατριβής αποτελείται από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων μέσω ποσοτικής ανάλυσης., In today's globalized environment, businesses, but also economies in general, are called upon to meet the ongoing economic, social, political, environmental and technological challenges so that they can be fully competitive. The international economic crisis of 2008/9, which hit the world economy, and which, as will be mentioned in the next chapter of this dissertation, started, at European level, from Greece, forced the individual economies in a direct and urgent way to adapt to current developments so that they can continue to be sustainable and be able to improve their competitiveness. This paper - thesis is a comprehensive bibliographic and research study, which was carried out in order to fill certain gaps, which are identified in the current literature regarding the Foreign Direct Investments and the impact they had in four countries of the Union, which entered in support mechanisms from the European institutions (Fiscal Adjustment Programs). The ultimate purpose of this dissertation is to display bibliographically, but also through statistical analysis the impact that key macroeconomic variables had on Foreign Direct Investments in countries that have joined the adjustment program. In order to be able to more fully capture the findings, data from the official EU statistical databases were used, through quantitative analysis, to capture the interaction of the variables and to examine the theoretical conclusions. The structure of this dissertation is consisted of three parts: In the first two parts are reflected, through the bibliographic review, existing studies and researches regarding the subject under study. Specifically, this dissertation is consisted of primary as well as secondary elements, which are used to draw safe conclusions regarding Foreign Direct Investments in countries under fiscal adjustment programs. The third part of this dissertation consists of statistical analysis of data through quantitative analysis.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τις πολιτικές και τα προγράμματα ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού μέσω της εκπαίδευσης και κατάρτισης στον τομέα του τουρισμού στην Ελλάδα. Είναι μια βιβλιογραφική έρευνα στην οποία γίνεται καταγραφή της συμβολής του τουριστικού κλάδου στην απασχόληση, της τουριστικής εκπαίδευσης και κατάρτισης στην Ελλάδα σε όλες τις βαθμίδες και των επιχειρησιακών προγραμμάτων του «Εταιρικού Συμφώνου για το Πλαίσιο Ανάπτυξης 2014-2020» στην τουριστική εκπαίδευση. Επίσης, μελετάται η σημασία της εκπαίδευσης και κατάρτισης στην ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συγκέντρωσης μελετών, ερευνών και στατιστικών δεδομένων. Η συνεισφορά του τουρισμού είναι σημαντική στη διαμόρφωση του ΑΕΠ και την απασχόληση δημιουργώντας θέσεις εργασίας που σχετίζονται είτε άμεσα, είτε έμμεσα με αυτόν. Ενώ η εκπαίδευση και κατάρτιση είναι συνδεδεμένες με την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, διαπιστώθηκε ότι η τουριστική εκπαίδευση και κατάρτιση στην Ελλάδα διακρίνεται από πολυεποπτεία και πολυδιάσπαση. Παρόλο που υπάρχουν διαθέσιμα πολλά προγράμματα σπουδών σχετικά με τα τουριστικά επαγγέλματα, η τουριστική εκπαίδευση χαρακτηρίζεται από αδυναμίες και εντοπίζονται παθογένειες. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο τουριστικός κλάδος αποτελεί σημαντικό παραγωγικό τομέα στη χώρα, υλοποιήθηκαν δράσεις στηριζόμενες από το «ΕΣΠΑ 2014-2020» που είχε θεσπίσει ως στόχο την ανάπτυξη του τουρισμού και του ανθρώπινου δυναμικού. Τέλος, λόγω των αναγκών της, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων υλοποίησε δράσεις μέσω του οικείου «Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος» για την ενίσχυση των προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού., The purpose of this study is to explore the human resource development policies and programmes through education and training in the tourism sector in Greece. This literature study reports the contribution of the tourism sector to employment, the tourism education and training in Greece at all levels and the “Partnership Agreement for the Development Framework 2014-2020” operational programmes in tourism education. The importance of education and training in human resource development is also studied. This is achieved by identifying and selecting relevant studies, research, and statistical data. The contribution of tourism is important in shaping GDP and employment by creating jobs that are either directly or indirectly linked. Despite education and training being linked to human resources development, it was found that tourism education and training in Greece suffers from multi-supervision and fragmentation. Even though many curricula linked to tourism professions are available, tourism education faces weaknesses and disorders. Taking into consideration the fact that tourism is an important production sector for the country, many projects have been implemented in the framework of “PADF 2014-2020” which had the development of tourism and human resources declared as a goal. Finally, due to the needs of the Ionian Islands Region, actions to develop human resources have been implemented under the relevant “Regional Operational Programme”.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε με σκοπό να διερευνήσει ερωτήματα που αφορούν στη φιλοσοφία, τον ρόλο και τη συμμετοχή του ΟΟΣΑ στο διεθνές εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρείται να αναδειχθεί το διεθνές πλαίσιο μέσα στο οποίο ο συγκεκριμένος διεθνής οργανισμός διαμορφώνει την εκπαιδευτική πολιτική του, υπό το πρίσμα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που διέπει τον Οργανισμό, καθώς και οι συνεργασίες που αναπτύσσει με άλλους διεθνείς οργανισμούς. Στη συνέχεια, η έρευνα εστιάζει στην πολιτική του ΟΟΣΑ για τις δεξιότητες – ειδικότερα τις δεξιότητες των μαθητών- οι οποίες θεωρούνται προϋπόθεση για την ανταπόκριση των νεαρών ατόμων στις προκλήσεις και απαιτήσεις της σύγχρονης διαρκώς μεταβαλλόμενης εποχής. Οι δεξιότητες που αποκτώνται στο σχολείο συνδέονται με την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Παράλληλα, η συγκεκριμένη μελέτη επιδιώκει να αναδείξει την επίδραση που ασκεί ο ΟΟΣΑ στις εθνικές πολιτικές και ιδιαίτερα στην ελληνική εκπαιδευτική πολιτική, μέσα από την παρουσίαση του νέου νόμου για την αναβάθμιση του σχολείου που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στη σχολική εκπαίδευση το τρέχον σχολικό έτος., This dissertation was prepared with the aim of exploring questions concerning the philosophy, role and participation of the OECD in international developments in the field of Education Policy. An attempt is made to highlight on the one hand the international context in which the OECD formulates its Educational Policy, in the light of the neoliberal principles that govern the Organization, and on the other hand the collaborations it develops with other international organizations. The research then focuses on the OECD work on skills - in particular student skills - which are considered a prerequisite for young people in order to be able to respond to the challenges and demands of the modern ever-changing era. The skills acquired in school are related to the quality of the education provided. At the same time, this study seeks to highlight the OECD impact on national policies and especially on Greek education policy, through the presentation of the new legislation that entered into force for the first time the current school year.

The Liquefied Natural Gas market tends to grow rapidly at a global level. It is clear that the LNG market will play a significant role in tomorrow's energy market as both gas and renewable energy sources are becoming the strongest growing energy segments in the years to come. At the same time, fossil fuel use should be constrained until the next decade. Environmental goals could be achieved if a specific amount of coal were displaced by gas, as among fossil fuels, natural gas is the cleanest one. Natural gas covers 25 percent of the world's energy needs, of which 10% is supplied as LNG. To summarize, the role of pipeline gas has been reduced over the last decades, due to a number of financial and geopolitical issues. On the other hand, LNG is the solution to the above situation as it is a form of condensed ecological energy and, thanks to its properties; LNG is able to be transported easily from continent to continent. Last but not least, this form of energy carrier is commonly accepted.

Η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, η επιχειρηματικότητα και καινοτομία είναι καθοριστικοί παράγοντες για την επιτάχυνση της ανάπτυξης των ευρωπαϊκών περιφερειών σε αναπτυξιακή υστέρηση, προκειμένου να βελτιώσουν την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητά τους και να επιταχύνουν τη σύγκλισή τους. Ο στόχος της πολιτικής συνοχής της ΕΕ για οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή δύναται να επιτευχθεί μέσω επενδύσεων, όμως η αποδοτικότητα των επενδύσεων εξαρτάται από την παραγωγικότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου και την καινοτομία. Βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού είναι η τεχνολογική πρόοδος, καθώς και η εκπαίδευση, η κατάρτιση και η δια βίου μάθηση. Για το λόγο αυτό, ήδη από την πρώτη προγραμματική περίοδο της πολιτικής συνοχής, τα Διαρθρωτικά Ταμεία και άλλα χρηματοδοτικά μέσα ενισχύουν δράσεις όπως είναι η έρευνα και τεχνολογία, η βελτίωση των υποδομών και δομών εκπαίδευσης, η επιδότηση προγραμμάτων εκπαίδευσης, κατάρτισης, μετεκπαίδευσης και δια βίου μάθησης, η ενίσχυση προγραμμάτων πρακτικής άσκησης και προετοιμασίας για την ένταξη στην αγορά εργασίας. Η χρηματοδοτική ενίσχυση της ΕΕ πραγματοποιείται τόσο μέσω των εθνικών επιχειρησιακών προγραμμάτων, όσο και μέσω των πόρων άλλων ταμείων και Ενωσιακών πρωτοβουλιών. Κατά τη νέα προγραμματική περίοδο 2021-2027 η ενίσχυση της εκπαίδευσης και κατάρτισης και της καινοτομίας θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντική επιδίωξη της ΕΕ και περιλαμβάνεται στις προτεραιότητες και τους ειδικούς στόχους των Διαρθρωτικών Ταμείων, αλλά και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων. Στην Ελλάδα, σχετικές δράσεις προωθούνται μέσω τομεκαών και περιφερειακών προγραμμάτων, αλλά και μέσω της αξιοποίησης και άλλων χρηματοδοτικών μέσων. Στην παρούσα εργασία ειδική αναφορά γίνεται στα προγράμματα και δράσεις της ΕΕ για την ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας μέσω της εκπαίδευσης και κατάρτισης των στελεχών των εθνικών και ευρωπαϊκών αρχών και οργανισμών ασφάλειας, όπως είναι η CEPOL και η Ελληνική Αστυνομική Ακαδημία. Οι δράσεις εκπαίδευσης στον τομέα της ασφάλειας θα προωθηθούν, κυρίως, μέσω του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας 2021-2027. Μέσω της αναβάθμισης του ανθρώπινου δυναμικού των αρχών ασφάλειας αναμένεται αύξηση της αποτελεσματικότητας στην καταπολέμηση όλων των μορφών εγκληματικότητας και βελτίωση της προστασίας των πολιτών της ΕΕ., Human resource development, entrepreneurship and innovation are key factors in accelerating the development of lagging behind European regions in order to improve their productivity and competitiveness and accelerate their convergence. The goal of EU cohesion policy for economic, social and territorial cohesion can be achieved through resources transfers and investmenst, but the regional impact of investments depends on human capital productivity and innovation. A key tool for human resource development is technological progress, as well as education, training and lifelong learning. For this reason, since the first programming period of cohesion policy, the Structural Funds and other financial instruments have been supporting actions such as research and technology, improving infrastructure and education structures, subsidizing education, training, postgraduate and lifelong learning programs, strengthening internship and programs for labor market integration. EU financial support is provided both through national operational programs and through the resources of other funds and Union initiatives. In the new programming period 2021-2027, strengthening education and training and innovation will continue to be an important EU goal and is included in the priorities and specific objectives of the Structural Funds and other financial instruments. In Greece, relevant actions are promoted through sectoral and regional programs, but also through the utilization of other financial instruments. In the present work, special reference is made to the EU programs and actions for the strengthening of internal security through the education and training of the staff of the national and European authorities and security organizations, such as CEPOL and the Hellenic Police Academy. Security training activities will be promoted, in particular, through the Internal Security Fund 2021-2027. Upgrading the human resources of the security authorities is expected to increase the effectiveness of the fight against all forms of crime and improve the protection of EU citizens.

Η Οικονομική και Ευρωπαϊκή Ένωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε νια να στηρίξει την οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Δομήθηκε σε ορισμένες απλές αρχές όπως της ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, της μη άμεσης χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα από τις κεντρικές τράπεζες, της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της μη ανάληψης του δημόσιου χρέους μιας χώρας από άλλα κράτη μέλη της Ένωσης. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, όμως, προκάλεσε μια ισχυρή συστημική κρίση στο οικοδόμημα της Ευρωζώνης και ανέδειξε τα πολλαπλά κενά τη ς διακυβέρνησης της, καθώς και τα λειτουργικά και διαχειριστικά της λάθη και παραλείψεις. Με μεγάλη καθυστέρηση ξεκίνησε μια προσπάθεια διάσωσης της Ευρωζώνης μέσω της δημιουργίας νέων μηχανισμών στήριξης, νέων πειθαρχιών, νέων διαδικασιών συντονισμού της οικονομικής πολιτικής, καθώς και μέσω νέων θεσμών για το χρηματοπιστωτικό τομέα. Η προσπάθεια για τη θωράκιση της Ευρωζώνης δεν έχει ολοκληρωθεί. Διαφωνίες μεταξύ των κρατών μελών της εμποδίζουν την προώθηση δραστικών λύσεων, με αποτέλεσμα το μέλλον της να είναι αβέβαιο, ειδικά σε περίπτωση χρεοκοπίας μεγάλων χωρών της ΟΝΕ., The European Union's Economic and Monetary Union was created to support Europe's economic and political integration. It was built on some simple principles such as central bank independence, non-direct financing of public sector by central banks, fiscal discipline and the "no bailout" clause, meant that no country participating in EMU could expect another country to bail it out. The international financial crisis, however, has caused a strong systemic crisis in the Eurozone building and has highlighted the multiple gaps in its governance, as well as its operational and management errors and omissions. With much delay, an effort has begun to save the eurozone by setting up new support mechanisms, new disciplines, new economic policy co-ordination processes, and new financial sector institutions. The effort to shield the Eurozone is not complete. Disagreements between its Member States are hampering the promotion of drastic solutions, making its future uncertain, especially in the event of bankruptcy of large EMU countries.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η εκτενής παρουσίαση όλου του εύρους του οικονομικού εγκλήματος και της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα. Παράλληλα, στόχος είναι το να δειχτούν οι βλαβερές συνέπειες των φαινομένων αυτών στην οικονομία, μέσα από την διάβρωση του κοινωνικού ιστού που αυτά προκαλούν. Για να συμβεί αυτό, λαμβάνει χώρα μια λεπτομερής παράθεση των εννοιών των φαινομένων αυτών, η οποία συμπληρώνεται από την παρουσίαση των εμπεριστατωμένων μελετών διαφόρων σημαντικών διεθνών οργανισμών για το συγκεκριμένο θέμα. Έτσι, καταρχάς αναφορικά με την έννοια του οικονομικού εγκλήματος, ένας ορισμός του φαινομένου αυτού θα μπορούσε να είναι ο εξής: «το έγκλημα που αναφέρεται στην ιδιοκτησία και εμπεριέχει την παράνομη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας της περιουσίας που ανήκει σε ένα φυσικό πρόσωπο, σε ένα άλλο, για ίδιον όφελος». Από την άλλη πλευρά, η έννοια της διαφθοράς αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών που γίνεται αντιληπτό διαφορετικά σε διάφορες κοινωνίες και εποχές και επηρεάζεται από την κουλτούρα, πλέον διαδεδομένος δείκτης είναι ο Δείκτης Αντίληψης για την διαφθορά (Corruption Perceptions Index, CPI). Ο δείκτης αυτός εκδίδεται ετησίως για 177 κράτη από την Μη Κυβερνητική Οργάνωση « Διεθνή Διαφάνεια» και βαθμολογεί τις χώρες στην κλίμακα 1-10. Χαρακτηρίζεται ως «ο δείκτης των δεικτών», καθώς προκύπτει ως το αποτέλεσμα 13 αυτόνομων ερευνών, οι οποίες στο σύνολο τους συνθέτουν αλληλοδραστικά το φαινόμενο της διαφθοράς. Σημειώνεται ότι στον συγκεκριμένο δείκτη η Ελλάδα βρίσκονταν στην 58η θέση για το 2016 τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό κάθε κοινωνίας. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι το κόστος για την ελληνική οικονομία υπολογίζεται σε περίπου τρία δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Για τον λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια έχει λάβει χώρα μια προσπάθεια καταπολέμησης της διαφθοράς, μέσα από την δημιουργία δράσεων και την ίδρυση φορέων με σκοπό αυτό. Σημειώνεται ότι αυτήν την στιγμή, υπάρχουν και λειτουργούν μέσα στην ελληνική δημόσια διοίκηση τέσσερις Ειδικές Υπηρεσίες (Εσωτερικών Υποθέσεων) Για Την Καταπολέμηση Της Διαφθοράς, δεκαπέντε Αυτοτελή Ελεγκτικά Σώματα Για Την Καταπολέμηση Της Διαφθοράς Και τρεις ανεξάρτητες αρχές με συνταγματική κατοχύρωση. Ωστόσο, προκειμένου η κατάσταση στην ελληνική οικονομία και κοινωνία να παρουσιάσει διαρκή και σημαντική πρόοδο, θα πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων, παράλληλα με την δημιουργία ηθικής συνείδησης των πολιτών ενάντια στην διαφθορά., The purpose of this paper is to provide a comprehensive overview of the whole range of financial crime and corruption in the public sector. At the same time, the aim is to show the harmful effects of these phenomena on the economy, through the erosion of the social fabric they cause. For this to happen, a detailed citation of the concepts of these phenomena takes place, supplemented by the presentation of the in-depth studies of various important international organizations on this issue. Thus, first of all, with regard to the concept of financial crime, a definition of this phenomenon could be as follows. Crime of ownership and involving the illicit transfer of ownership of property belonging to one individual to another, for its own benefit. On the other hand, the concept of corruption refers to a wide range of behaviors that are perceived differently in different societies and times and influenced by culture, a more prevalent indicator being the Corruption Perceptions Index (CPI). This index is issued annually to 177 states by the Non Transparency International Nonprofit Organization and scores the countries on 1-10 scale. It is characterized as the "indicator of indicators", as it results as the result of 13 autonomous surveys, which together make the corruption phenomenon interactive. It is noted that in this indicator Greece was in 58th place for 2016 the customs, customs and culture of each society. It is also worth noting that the cost to the Greek economy is estimated at around three billion euro per year. For this reason, an effort has been made in recent years to combat corruption, through the creation of actions and the establishment of agencies for this purpose. It is noted that four Special Services (Internal Affairs) Anti-Corruption, Fifteen Independent Audit Bodies for Fighting Corruption and Three Independent Authorities with Constitutional Valuation exist and operate within the Greek public administration. However, in order for the situation in the Greek economy and society to show lasting and significant progress, the efforts of all those involved should continue, along with the creation of citizens' moral awareness of corruption.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η αποτύπωση των συστημάτων αξιολόγησης των κινδύνων και της ανταγωνιστικότητας των κρατών. Η ανάλυση της ανταγωνιστικότητας και οι μεθοδολογίες που εφαρμόζονται για την εκτίμηση των κινδύνων καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της εκάστοτε οικονομικής πολιτικής τόσο των κρατών όσο και των παγκόσμιων πολιτικών στο διεθνές στερέωμα. Μέσα από αυτή την εργασία θα παρουσιαστούν αναλυτικά η έννοια της ανταγωνιστικότητα και πως αυτή εξελίχθηκε με το πέρας των χρόνων, θα αναλυθούν ενδελεχώς οι παράγοντες που επηρεάζουν την εκτίμηση του κινδύνου μιας χώρας και πως αυτοί την κατατάσσουν στα διεθνή fora. Θα μελετηθούν και θα εξεταστούν οι μέθοδοί και οι πρακτικές που ακολουθούν Διεθνείς οργανισμοί παγκοσμίως αναγνωρίσιμοι όπως οι Οίκοι Αξιολόγησης, το World Economic Forum, το IMD. Τέλος θα παρουσιαστεί και θα αναλυθεί το παράδειγμα της Ελλάδας, η πολιτική προσαρμογής της, οι συστημικοί παράγοντες της χαμηλής επενδυτικής ανταγωνιστικότητα της διεθνώς, τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες των δημόσιων οικονομικών της και τα ανάλογα συμπεράσματα και προτάσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ελληνική οικονομία.

Ο ναυτιλιακός κλάδος έχει αδιαμφισβήτητα βαρύνουσα σημασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς αποτελεί έναν από τους κύριους πυλώνες της ενωσιακής οικονομίας και, ταυτόχρονα, κρίσιμο στρατηγικό παράγοντα για τη διατήρηση της ευημερίας και της ασφάλειας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ενόψει του κεντρικού ρόλου του συγκεκριμένου τομέα και με δεδομένες τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια οικονομία και την εντεινόμενη πίεση που δέχεται η ευρωπαϊκή ναυτιλία από άλλα διεθνή ναυτιλιακά κέντρα, κρίνεται απαραίτητη η επανεξέταση της ευρωπαϊκής ναυτιλιακής πολιτικής προς τον σκοπό της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της. Αυτή ακριβώς η ανάγκη νοηματοδοτεί και την πραγμάτευση των συγκεκριμένων ζητημάτων στο πλαίσιο της παρούσας διπλωματικής εργασίας. Για την ουσιαστικότερη και αποτελεσματικότερη προσέγγιση του θέματος, το περιεχόμενο της εργασίας διαρθρώνεται σε πέντε επιμέρους κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται τα διαδοχικά στάδια διαμόρφωσης της ενιαίας ναυτιλιακής πολιτικής της Ε.Ε. Στο δεύτερο κεφάλαιο η έμφαση δίδεται στις πτυχές εκείνες της ενιαίας πολιτικής που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη σημασία σε σχέση με το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας της κοινοτικής ναυτιλίας, ενώ στο τρίτο κεφάλαιο μελετάται το παράδειγμα της πολιτικής πέντε δυναμικά αναπτυσσόμενων ναυτιλιακών κέντρων. Κατόπιν της πραγματοποιηθείσας επισκόπησης της ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής και της εξέτασης των αντίστοιχων πολιτικών άλλων διεθνών κέντρων, το τέταρτο κεφάλαιο εστιάζει στα παρατηρούμενα κενά και αδυναμίες της ενωσιακής πολιτικής. Η ανάλυση ολοκληρώνεται στο πέμπτο κεφάλαιο όπου επιχειρείται η διατύπωση ορισμένων προτάσεων για τη βελτίωση της ναυτιλιακής πολιτικής της Ένωσης και την επίτευξη του στόχου της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της κοινοτικής ναυτιλίας.

Η παρούσα εργασία αναλύει τις βασικές δράσεις και τους άξονες προτεραιότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μακροπρόθεσμο πλαίσιο των περιφερειακών της στρατηγικών καθώς και τις δράσεις της μέσα στην κρίση που έπληξε την Ευρωζώνη. Μελετάται η περίπτωση της Ελλάδας και της Ελληνικής Οικονομίας για να εξετασθούν τα αποτελέσματα των πολίτικων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πως αυτά επέδρασαν στην πορεία των βασικών οικονομικών δεικτών. Παράλληλα μελετώνται το θεσμικό πλαίσιο και οι βασικές λειτουργίες των κύριων χρηματοδοτικών εργαλείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πώς αυτά λειτουργούν με σκοπό την επίτευξη των στρατηγικών στόχων της Ένωσης. Μέσα από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, την διαδικτυακή έρευνα και την μελέτη περίπτωσης στόχος είναι να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα για την δράση και την λειτουργία των χρηματοδοτικών και αναπτυξιακών μέσων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αποτελέσματα της εργασία αποτελούν μια χρήσιμη εμβάθυνση στις πολιτικές και στα αποτελέσματα των πολιτικών της Ε..Ε για κάθε μελλοντικό ερευνητή και ως εκ τούτου η εργασία κρίνεται σημαντική.

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τις διεθνείς εμπορικές διαμάχες και τον τρόπο επίλυσής τους στο πλαίσιο της διεθνούς εμπορικής διπλωματίας. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδειχθούν τα χαρακτηριστικά της πολυμερούς εμπορικής συνεργασίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μεταπολεμικά, να διερευνηθούν τα αίτια των εμπορικών συγκρούσεων, να περιγραφούν οι μηχανισμοί επίλυσης εμπορικών διαφορών, να σκιαγραφηθεί ο τρόπος επίλυσης μέσα από τη μελέτη συγκεκριμένων διεθνών διενέξεων και τέλος να προσδιοριστούν οι προοπτικές για την αποτελεσματική επίλυση των εμπορικών συγκρούσεων. Τα αίτια των εμπορικών συγκρούσεων ανάγονται στην προσπάθεια των κρατών για επικράτηση σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Μια εύρωστη οικονομικά χώρα μπορεί να επιβληθεί και σε πολιτικό επίπεδο αλλά και να ικανοποιήσει καλύτερα τα συμφέροντα της. Κατά συνέπεια, η προσπάθεια των κρατών για επικράτηση στο παγκόσμιο σύστημα, έχει οδηγήσει στην εμφάνιση εμπορικών διενέξεων, διαφορών μεταξύ κρατών τα οποία επιβάλλοντας δασμούς και άλλα προστατευτικά μέτρα, επιδιώκουν να αυξήσουν την οικονομική τους δύναμη και μέσω αυτής, την πολιτική τους δύναμη, με απώτερο στόχο την ισχυροποίηση της θέσης τους στο διεθνές περιβάλλον. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αποτελεί τον θεματοφύλακα των αξιών του πολυμερούς εμπορικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην περίπτωση που διασαλευτεί το εμπορικό σύστημα, ο Οργανισμός έχει αναπτύξει ένα πολύ καλό και αποτελεσματικό σύστημα επίλυσης διαφορών σε στόχο την αμοιβαία αποδεκτή λύση και για τα δύο μέρη έτσι ώστε να επιτευχθεί ο κεντρικός σκοπός του, ένα ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο για όλους. Μέσω του συστήματος επίλυσης διαφορών του Οργανισμού έχουν επιλυθεί πολλές διαφορές όπως ο πόλεμος της μπανάνας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Οι ιστορικοί και πολιτικοί δεσμοί μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής είναι πολύπλευροι και συνεκτικοί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες στήριξαν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μια Ευρώπη χωρίς αντιπαλότητες, παραμένοντας σύμμαχος της με οδηγό την πεποίθηση πως με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί καλύτερα ο στόχος της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας. Οι ισχυροί δεσμοί των δύο πλευρών δεν τους εμπόδισαν, όμως, να έχουν και περιόδους διενέξεων, όπως η διένεξη για το χάλυβα το 2002, αλλά και η πρόσφατη διαμάχη που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Οι εμπορικές διενέξεις μπορούν να μετατραπούν σε εμπορικούς πολέμους όταν οι δύο πλευρές αποφασίζουν και εφαρμόζουν οικονομικά μέτρα ως τιμωρία και όχι ως μέσο για την επίλυση της διαφοράς. Η ιστορία έχει δείξει, όμως, πως σπάνια οι εμπορικές διενέξεις μετατρέπονται σε εμπορικούς πολέμους καθώς τα κράτη πολύ γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι ένας πόλεμος έχει και αρνητικές συνέπειες στην οικονομία και την ανάπτυξη τους, όπως έδειξε και το πρόσφατο παράδειγμα της εμπορικής διαμάχης μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας, οι οποίες το Δεκέμβριο του 2018 συμφώνησαν τρίμηνη εκεχειρία, με σκοπό να συζητήσουν τις διαφορές τους.

Η ανάγκη βιωσιμότητας των διεθνών θαλασσών και ωκεανών είναι αδιαπραγμάτευτη καθώς από το αναξιοποίητο δυναμικό του εξασφαλίζεται η άντληση πόρων και καθίσταται εφικτό να αποκομίσουμε ποικίλα οφέλη όπως η δημιουργία θέσεων εργασίας, η οικονομική ανάπτυξη με θετικό πρόσημο και η ευημερία εν γένει. Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναλύεται ένα διαχρονικό και συνάμα πάντα επίκαιρο -κυρίως για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση - ζήτημα, αυτό της ανάπτυξης της θαλάσσιας οικονομίας, γνωστής ως «γαλάζιας οικονομίας».Ειδικότερα παρουσιάζεται η σχετική με τη γαλάζια οικονομία και ανάπτυξη ενωσιακή νομοθεσία αλλά και η εθνική νομοθεσία όπως αυτή θεσπίστηκε σε συμμόρφωση και εναρμόνιση με την νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ζήτημα. Ειδικότερα, πραγματοποιείται μία αναδρομή στα σχετικά με τη θαλάσσια πολιτική ευρωπαϊκά νομοθετικά - δεσμευτικά ή μη - κείμενα με ταυτόχρονη παρουσίαση των στόχων τους, αρχής γενομένης από μία συνοπτική παρουσίαση της Πράσινης Βίβλου για την ευρωπαϊκή θαλάσσια πολιτική και των κύριων στόχων αυτής και συνεχίζοντας με εκτενή ανάλυση της Γαλάζιας Βίβλου για μια ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση στόχος της οποίας είναι η συνεκτικότερη προσέγγιση των ζητημάτων που αφορούν τη θάλασσα, μέσω του αυξημένου συντονισμού μεταξύ διαφόρων τομέων πολιτικής και περιλαμβάνει ποικίλες διατομεακές πολιτικές εκ των οποίων στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζονται η πολιτική των δεδομένων και γνώσεων για τη θάλασσα, του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, της ολοκληρωμένης θαλάσσιας επιτήρησης και της γαλάζιας ανάπτυξης. Ταυτόχρονα παρουσιάζεται η αναλογική εφαρμογή αυτών των στρατηγικών και πολιτικών στους αντίστοιχους τομείς που σχετίζονται με την ανάπτυξη της γαλάζιας οικονομίας στην Ελλάδα. Τέλος, παρουσιάζεται συνοπτικά το υπό υλοποίηση σχέδιο του Δήμου Πειραιά για τη γαλάζια ανάπτυξη της πόλης και οι σχετικές πρωτοβουλίες που έχουν ήδη ή αναμένεται να αναληφθούν για την προώθηση αυτού του σχεδίου. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να δοθεί έμφαση στη σημασία της ανάπτυξης της γαλάζιας οικονομίας τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και της πολυετούς προσπάθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για στροφή προς την ολιστική προσέγγισή των ζητημάτων της θάλασσας και τον συντονισμό των διάφορων εφαρμοζόμενων πολιτικών και των φορέων λήψης των αποφάσεων με σκοπό την εξοικονόμηση πόρων από την αποδοτικότερη αξιοποίηση του θαλάσσιου πλούτου., The need for sustainability of international seas and oceans is non-negotiable due to its untapped potential which secures the raising of resources and it is possible to derive a variety of benefits such as job creation, positive economic growth and prosperity in general. The present master thesis analyzes a timeless and always up-to-date matter especially for both Greece and the European Union which is the development of the marine economy, known as the "blue economy". In particular, the EU legislation on the blue economy and development, as well as the national legislation on the matter as introduced in compliance with and harmonization with EU legislation, are presented. In particular, a reference to European legislation on maritime policy - whether binding or not - is made, with simultaneous presentation of its objectives, beginning with a concise presentation of the Green Paper on European Maritime Policy and its mainobjectives and continuing with an extensive analysis of the Blue Paper on an Integrated Maritime Policy in the European Union, which aims at a more coherent approach at maritime issues through increased coordination between various policies and includes a variety of intersectoral policies, of which in the present master thesis the policy of data and knowledge for the sea, the maritime spatial planning, the integrated maritime surveillance and the blue growth strategy are presented. At the same time, the proportional implementation of the aforementioned strategies and policies is presented in the respective areas related to the development of the blue economy in Greece. Finally, the underlying project of the Municipality of Piraeus for the “blue” development of the city and the related initiatives that have already been or are expected to be undertaken to promote this project, is briefly presented. The purpose of this master thesis is to emphasize the importance of the development of the blue economy at both national and European level as well as the European Union's multiannual effort to move towards a holistic approach to sea issues and to coordinate the various policies and decision makers in order to save resources from more efficient exploitation of marine wealth.

Στο κατώφλι του 21ου αιώνα, οι διαρκώς μεταβαλλόμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κατέστησαν απαραίτητο τον επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση δίνεται σήμερα στην εκπαίδευση και κατάρτιση ενηλίκων που θεωρείται πλέον ένας από τους σημαντικότερους τομείς που θα συμβάλει ώστε η Ένωση να καταφέρει να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις προκλήσεις της Κοινωνίας της Γνώσης. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η περιγραφή των ευρωπαϊκών πολιτικών εκπαίδευσης ενηλίκων από τη δεκαετία του ’90, και ιδιαίτερα από το 2000 έως σήμερα με στόχο να διερευνηθεί ο αντίκτυπος στην ελληνική πολιτική εκπαίδευσης ενηλίκων. Ειδικότερα, θα περιγραφούν οι νέες τάσεις εκπαίδευσης ενηλίκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα εκπαίδευσης ενηλίκων και τα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ προγράμματα που υλοποιούνται στην Ελλάδα., On the threshold of the 21st century, the continuously changing socioeconomic conditions rendered necessary a redefinition of priorities within the European Union. More and more emphasis is being placed today on adult education and training which is considered one of the most important sectors than can help the European Union to respond successfully to the challenges of the Knowledge Society. The present paper attempts to describe European policies on Adult Education and Training since the 90’s and, particularly, since 2000 in order to investigate the impact on Greek adult education policy. Specifically, we will describe the recent European trends in adult education, the reforms than have been effected in Greece in that sector as well as the related programmes that are currently funded in Greece by the European Union.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τη συμβολή των διακρατικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών στη διεθνοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η έρευνα που εφαρμόστηκε είναι βιβλιογραφική, περιγραφική και ποιοτική. Μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας ορίστηκε η έννοια της διεθνοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης και των διακρατικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών. Μέσω της περιγραφικής έρευνας καταγράφηκαν η Ευρωπαϊκή και η Ελληνική πολιτική για τα διακρατικά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών. Συγκεντρώθηκαν μελέτες, εκθέσεις και στατιστικά στοιχεία ειδικότερα για τα Erasmus Mundus κοινά προγράμματα σπουδών με έρευνα αρχείου. Στη συνέχεια έγινε ποιοτική ανάλυση των ευρημάτων. Διαπιστώθηκε ότι η Ευρωπαϊκή πολιτική υποστηρίζει τα διακρατικά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών και συμβάλει στη διεθνοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης μέσω αυτών. Σε εθνικό επίπεδο διαπιστώθηκε ότι η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε αρκετές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να θέσει το πλαίσιο λειτουργίας των διακρατικών προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών και να διευκολύνει την διεθνοποίηση. Τέλος, εξετάστηκε το παράδειγμα του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus Mundus. Συγκεκριμένα εντοπίστηκαν οι βασικές αρχές δημιουργίας ενός άριστου Erasmus Mundus κοινού προγράμματος σπουδών, τα επί μέρους κύρια σημεία κάθε αρχής και καλές πρακτικές σε ό,τι αφορά το σχεδιασμό, ίδρυση, λειτουργία και βιωσιμότητα του προγράμματος.

Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι ίσως η ευκαιρία της να εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, ανάμεσα στα οποία είναι η κομβική γεωγραφική της θέση και ο φυσικός της πλούτος. Ο ενεργειακός τομέας προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες, που μπορούν να δώσουν ώθηση στην επιχειρηματικότητα και να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Το όχημα που μπορεί να οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη εν μέσω κρίσης και έλλειψης ρευστότητας είναι οι άμεσες ξένες επενδύσεις. Παρά τις δυσμενείς επικρατούσες συνθήκες το επενδυτικό ενδιαφέρον στον τομέα της ενέργειας παραμένει υψηλό, αλλά απέχει πολύ από τον επιδιωκόμενο σκοπό. Παρά το ότι η χώρα μας φαίνεται να είναι «μήλον της έριδος» για τους επενδυτές, οι ανασταλτικοί παράγοντες της οικονομίας μας για τον ξένο επενδυτή είναι πολλοί. Οι υψηλοί και διαρκώς μεταβαλλόμενοι φορολογικοί συντελεστές, η ατέρμονη γραφειοκρατία, η έλλειψη ρευστότητας, το δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο, μπαίνουν εμπόδια στο επενδυτικό ενδιαφέρον. Για να γίνει δελεαστική για τους επενδυτές η χώρα μας δεν αρκεί η πρώτη ύλη της. Πρέπει να γίνουν βαθιές μεταρρυθμίσεις σε τομείς που είναι στάσιμοι επί δεκαετίες. Όταν γίνει αντιληπτή η συμβολή των ξένων άμεσων επενδύσεων στην οικονομία μιας χώρας, τότε η Ελλάδα θα άρει τα εμπόδια και θα ανοίξει διαύλους για την είσοδο επενδυτικών κεφαλαίων σε έναν τομέα που φαίνεται να έχει προβάδισμα από τη φύση της, στον ενεργειακό. Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται με τις ξένες άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα και ειδικά στον ενεργειακό τομέα. Στο πρώτο κεφάλαιο αυτής, παρατίθενται κάποιες γενικές έννοιες, όπως αυτή της ξένης άμεσης επένδυσης και ιδίως της προστατευόμενης επένδυσης, γίνεται μια ιστορική αναδρομή του νομοθετικού πλαισίου των ΞΑΕ στην Ελλάδα και μια ανασκόπηση των πλεονεκτημάτων της εισροής ξένων κεφαλαίων για την οικονομία μιας χώρας. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζονται τα αντικίνητρα για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων γενικότερα και ειδικότερα στην ελληνική οικονομία. Εν συνεχεία αναλύονται τεχνικές για την προώθηση και την προστασία, που μπορεί να υιοθετήσει μια οικονομία για να καταστεί ελκυστική για νέους επενδυτές. Στο ίδιο κεφάλαιο, εξετάζονται οι εγγυήσεις που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος υποδοχής, αλλά και ορισμένοι περιορισμοί, που λόγω της κυριαρχίας επί των εσωτερικών του υποθέσεων, μπορεί να θέσει και ο τρόπος επίλυσης των διεθνών επενδυτικών διαφορών. Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο, εξειδικεύονται οι ξένες επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα, αναλύονται ευκαιρίες και συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, που μπορούν να την καταστήσουν επενδυτικό παράδεισο και εξετάζονται οι σπουδαιότερες επενδύσεις, που βρίσκονται σήμερα στο στάδιο της υλοποίησης., The financial crisis, that Greece has been confronting the last few years, is probably the country’s chance to exploit her competitive advantages, among which is her geographical area and her natural resources. The energy section offers important opportunities, that can boost the entrepreneurship and contribute to a new Recovery Plan for the Greek Economy. Foreign investments can contribute to the financial development and eliminate the lack of liquidity. Despite the financial crisis, investors’ interest is vivid. However, there is a long way to walk. Some of the negative factors/hindrances/barriers for the investor are the following: the constantly changing tax rates, the endless bureaucracy, the lack of liquidity, law complexity. Therefore, if new investors are to be attracted and especially in the energy sector, a lot of reforms should be implemented. The aim of this thesis is to analyze foreign investments with particular emphasis on foreign investments in the Greek energy sector. In the first chapter, the meaning of protected investment will be examined and the Greek investment law and the advantages of investments will be reviewed. In the second chapter some techniques for the attraction and the protection of foreign investments, the guarantees that the host country offers as well as the restrictions it that poses will be discussed. In the last chapter, the most important energy investments that are presently being carried out in Greece will be considered.

Η μελέτη της διασύνδεσης μεταξύ του σχεδίου της TTIP και της εξόδου του Ην. Βασιλείου (του λεγόμενου Brexit), επιλέχθηκε, επειδή το Ην. Βασίλειο. αποτελεί κύριο εκφραστή της προσπάθειας καθοδήγησης της πορείας των διαπραγματεύσεων για την εγκαθίδρυση της TTIP, καθώς και των εξελίξεων στην παγκόσμια οικονομία, κυρίως λόγω της άρρηκτης σύνδεσής του, με την αγορά των ΗΠΑ και των όμοιων προτύπων για την οργάνωση των διεθνών και ευρω-ατλαντικών σχέσεων. Παράλληλα, η υφιστάμενη σχέση της με την ΕΕ, καθώς και η ισχυρή διαπραγματευτική του θέση, αποτελούν σημεία, που όχι μόνο θα διαμορφώσουν τη μετέπειτα σχέση του με την υπόλοιπη ΕΕ, αλλά θα καταδείξουν τις αντοχές τις Ένωσης, την εξάρτησή της από το γερμανικό πρότυπο και, εν τέλει, επηρεάζουν τον τρόπο που, η ίδια η ΕΕ, επιχειρεί να διαμορφώσει την TTIP. Εν κατακλείδι, η συγκεκριμένη εργασία θα εστιάσει στην ποιοτική ανάλυση των δεδομένων της επικείμενης συμφωνίας, μέσα από την αποσαφήνιση της σημασίας των άρθρων της, με παράλληλη ταξινόμηση των δεδομένων που προκύπτουν από την επισκόπηση της ψηφοφορίας για το Brexit και την πορεία των οικονομικών στοιχείων, τόσο της Βρετανίας, όσο και των λοιπών πόλων της συμφωνίας (ΗΠΑ, ΕΕ – Γερμανίας). Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα, που θα επιχειρηθεί να απαντηθεί, συνίσταται στην ύπαρξη ουσιώδους σύνδεσης, μεταξύ των διαπραγματεύσεων για την TTIP και το δημοψήφισμα για έξοδο του Ην. Βασιλείου, από την ΕΕ. Για το σκοπό αυτό συστήνονται δύο παραδοχές, ενδεχομένως αυθαίρετες, οι οποίες κατόπιν δεύτερης σκέψης, δύναται να στοιχειοθετηθούν στο σώμα της μελέτης αυτής. Η πρώτη, αφορά την ύπαρξη των δύο πόλων της συμφωνίας, εκ των οποίων ο ένας περιλαμβάνει την Βρετανία και τις ΗΠΑ και ο έτερος την Γερμανία και τη Γαλλία, ως «γνήσιους» εκπροσώπους της ΕΕ. Οι παραπάνω πόλοι δεν διαθέτουν μόνο, έως ένα βαθμό, αντίρροπες ιδεολογικές βάσεις (σε οικονομικό, πολιτικό και πλήθος άλλων επιπέδων), αλλά, παράλληλα, έχοντας ενσωματώσει τις βάσεις αυτές στα οικονομικο-εμπορικά τους μοντέλα, έχουν αναπτύξει σε τέτοιο βαθμό συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας τους, ώστε να δύναται να λεχθεί ότι υπάρχουν και διακριτές διαφοροποιήσεις συμφερόντων. Η δεύτερη παραδοχή διατυπώνεται στη βάση της συμφωνίας για την TTIP και το λόγο για τον οποίο αυτή επιχειρείται. Σύμφωνα με την παραδοχή αυτή, η επίτευξη της συμφωνίας θα έρθει ως απάντηση στην τελμάτωση του κύματος της οικονομίας, σε μακρο επίπεδο, επιχειρώντας την επανεκκίνηση της περιόδου ανάπτυξης στον ευρω-ατλαντικό χώρο.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να εξετάσει πώς αλληλεπιδρά η παγκόσμια αγορά υγρών ενεργειακών αγαθών με την παγκόσμια αγορά θαλάσσιων μεταφορών υγρών ενεργειακών αγαθών, ποίοι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τις δυο αγορές, ποιες είναι οι τάσεις που επικρατούν επί του παρόντος, ποιες είναι προοπτικές ανάπτυξης αυτών και οι προβλέψεις για το μέλλον. Η πρώτη ενότητα αναλύει την αγορά υγρών ενεργειακών αγαθών σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, εξετάζονται τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, η κατανομή και εξέλιξή τους την τελευταία δεκαετία. Αναφέρονται παράγοντες που επηρεάζουν την μεταβλητότητα των τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι δείκτες αναφοράς που χρησιμοποιούνται στην “spot” αγορά. Επίσης, αναλύεται η παγκόσμια προσφορά και ζήτηση των αγορών πετρελαίου και φυσικού αερίου και ειδικότερα του υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ). Όσων αφορά την παραγωγή, αναλύεται η δυναμική των αγορών πετρελαίου και φυσικού αερίου από την πλευρά της προσφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψη τις τιμές πετρελαίου, φυσικού αερίου και ΥΦΑ, την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, τις μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες και το εμπόριο. Αναφέρεται επίσης ο ρόλος που παίζουν οι χώρες του ΟΠΕΚ και οι εθνικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αναφέρεται στο φαινόμενο της «κατάρας των πόρων» από το οποίο υποφέρουν πολλές μεγάλες χώρες εξαγωγής πετρελαίου και σε γεωπολιτικά θέματα που αφορούν το φυσικό αέριο. Όσων αφορά την ζήτηση, εντοπίζονται οι τομείς με τη μεγαλύτερη ζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου τα τελευταία χρόνια και οι παράγοντες που επηρεάζουν την πρωτογενή ενεργειακή κατανάλωση παγκοσμίως. Καταλήγει στον εντοπισμό τάσεων στην παγκόσμια προσφορά και την ζήτηση την τελευταία δεκαετία και σε προβλέψεις μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Η δεύτερη ενότητα αναλύει τις θαλάσσιες μεταφορές υγρών ενεργειακών αγαθών και το διεθνές μεταφορικό σύστημά τους. Πρώτα, αναλύεται η παγκόσμια αγορά των δεξαμενοπλοίων που μεταφέρουν αργό πετρέλαιο και παράγωγά του, υγροποιημένο φυσικό αέριο και υγραέριο καθώς επίσης και πρόσφατες εξελίξεις όσων αφορά την ζήτηση και την προσφορά του στόλου. Γίνεται μια σύντομη περιγραφή των συνθηκών ανταγωνισμού αυτών των αγορών και αναφέρονται οι κύριοι ανταγωνιστές παγκοσμίως. Αναφέρονται απόψεις σχετικά με τη μέλλουσα κατάσταση των αγορών αυτών μεσοπρόθεσμα. Έπειτα, αναλύεται η διαμόρφωση της τιμής θαλάσσιας μεταφοράς, γίνεται σύγκριση στα μεταφορικά κόστη πετρελαίου και σύγκριση στα μεταφορικά κόστη φυσικού αερίου μέσω αγωγών έναντι των πλοίων. Στο τέλος της ενότητας, εντοπίζονται οι κύριοι λιμένες, οι διεθνείς μεταφορικές οδοί και οι εμπορικές ροές των ενεργειακών αυτών εμπορευμάτων. Η τρίτη ενότητα αφορά το σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις θαλάσσιες μεταφορές υγρών ενεργειακών αγαθών καθώς επίσης και πρόσφατες εξελίξεις. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στο ισχύον πλαίσιο όπως έχει ορίσει ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO), στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη ναυτιλία και στο ελληνικό θεσμικό πλαίσιο. Η τέταρτη ενότητα αναλύει τους προσδιοριστικούς παράγοντες που επηρεάζουν την διεθνή αγορά υγρών ενεργειακών αγαθών από την πλευρά της ζήτησης και της προσφοράς. Στη συνέχεια, εξετάζεται πως η ενεργειακή αγορά επηρεάζει την αγορά θαλάσσιων μεταφορών αναλύοντας δεδομένα τριών μεταβλητών: την παγκόσμια ετήσια παραγωγή, την τιμή των αγαθών και την τιμή των ναύλων. Η πέμπτη ενότητα αναλύει τις τάσεις και τις προοπτικές των δυο αγορών και συμπεραίνει., The purpose of this thesis is to examine how the global liquid energy market interacts with the global maritime transport market of liquid energy commodities, the factors affecting the two markets, the trends that currently prevailing and the prospects for growth in the future. The first section analyzes the global market for liquid energy products. In particular, global oil and gas reserves are being examined, as well as their distribution and evolution over the last decade. Factors affecting the volatility of oil and gas prices and benchmarks used in the spot market are referred. It also analyzes the global supply and demand of the oil and gas markets, in particular liquefied natural gas (LNG). In terms of production, the dynamics of global oil and gas markets are analyzed, taking into account oil, gas and LNG prices, oil and gas production, major export countries and trade. It also mentions the role that OPEC and national oil and gas companies play in international oil and gas markets. It refers to the phenomenon of the "resource curse" that many large oil exporting countries suffer from and geopolitical issues concerning gas. In terms of demand, it identifies sectors contributing to the largest demand for oil and natural gas in recent years as well as factors affecting primary energy consumption worldwide. It results in the identification of trends in global supply and demand over the last decade and forecasts in the medium and in the long term. The second section analyzes the maritime transport of liquid energy goods and their international transport system. First, it analyzes the tankers global market transporting crude oil and its derivatives, liquefied natural gas (LNG) and liquefied petroleum gas (LPG) as well as recent developments in fleet demand and supply. A brief description of the competition conditions of these markets is made and the main competitors are reported globally. Different views are examined on the future situation of these markets over the medium term. Next, it analyzes the maritime transport price formation, transport costs of oil and transport costs of gas through pipelines versus LNG vessels are compared. At the end of the module, major ports, international transport routes and trade flows of liquid energy commodities are identified. The third section concerns the modern institutional framework governing maritime transport of liquid energy goods as well as recent developments. In particular, it refers to the international framework enforced by International Maritime Organization (IMO), European policies on shipping and the Greek institutional framework. The fourth module analyzes the determinants that influence the international market for liquid energy products on the demand and supply side. It then examines how the energy market affects maritime transport market by analyzing historical data of three variables: world annual output, commodity price and freight rate. The fifth section analyzes the trends and prospects of the two markets and concludes.

Η παρούσα εργασία εξετάζει τα συστήματα παρακίνησης και αξιολόγησής του ανθρώπινου δυναμικού. Η παρακίνηση και η αξιολόγηση της απόδοσης των εργαζομένων είναι δύο από τα πιο σημαντικά ζητήματα της Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού καθώς είναι στενά συνδεδεμένες με την απόδοση και με τις στάσεις των εργαζομένων προς την εργασία, την αφοσίωση την εργασία και τέλος στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων της επιχείρησης. Οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν γύρω από την παρακίνηση προσπαθούν να εξηγήσουν τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να εργάζεται περισσότερο ή λιγότερο. Είναι πλέον αποδεκτό ότι δεν υπάρχει μόνο μία σωστή θεωρία γύρω από την παρακίνηση αλλά πολλές που αποτελούν όψεις του φαινομένου της παρακίνησης. Στην πράξη όπως αποδείχθηκε σε αυτή την εργασία μετά από μελέτη βασικό στοιχείο στην έννοια της παρακίνησης είναι τα κίνητρα αλλά και πως οι θεωρίες κινήτρων έχουν αμφισβητηθεί αφού δεν λαμβάνουν υπόψη κάποιους παράγοντες όπως οι πολιτισμικές καταβολές κ.α. Η δεύτερη έννοια που ασχολείται αυτή η εργασία, η αξιολόγηση της απόδοσης είναι πολύ σημαντική για την επιχείρηση αφού από τα αποτελέσματά της εξαρτώνται αυξήσεις, προαγωγές ακόμα και απολύσεις. Σήμερα η πλειοψηφία των εταιρειών και επιχειρήσεων χρησιμοποιούν συστήματα αξιολόγησης με μεικτά αποτελέσματα όπως θα φανεί στη συνέχεια της εργασίας καθώς δεν μπορούν να αγνοηθούν κάποια σφάλματα και προβλήματα που απορρέουν από την εφαρμογή της. Όσον αφορά τη δομή της εργασίας, στο πρώτο κεφάλαιο δίνεται έμφαση γενικά στην έννοια της Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού και στις επιμέρους λειτουργίες της (Προγραμματισμός, Προσέλκυση και Επιλογή, Εκπαίδευση, Αξιολόγηση Απόδοσης και Αμοιβές.) Στο επόμενο κεφάλαιο αναλύεται η έννοια της παρακίνησης, η σημασία της οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για τον τρόπο με τον οποίο παρακινούνται οι άνθρωποι, αναφέρονται τα χρηματικά και μη χρηματικά κίνητρα που παρέχει η διοίκηση στους εργαζομένους και τέλος εξετάζονται τα προβλήματα που εμφανίζονται κατά την εφαρμογή των συστημάτων παρακίνησης. Στο τρίτο κεφάλαιο αναλύεται η έννοια της αξιολόγησης των εργαζομένων, οι σκοποί της, οι μέθοδοι αξιολόγησης που υπάρχουν, εξετάζεται το ποιος θα πρέπει να διενεργεί την αξιολόγηση καθώς και τα προβλήματα σφάλματα που μπορεί να προκύψουν από τη διαδικασία αυτή., The topic of this paper is the motives offered in the workplace as well as the evaluation systems as integral parts of the human resources of an enterprise. The importance of these topics is due to the connection between the motivation and evaluation systems and the productivity at the workplace. The motivational theories explain the factors that drive people to be more productive. It is a common place that there is not only one correct theory of motivation but every theory examines different part of the phenomenon. In this paper is underlined that motives have a central role in the motivational theories as well as that motivational theories have been criticized for not taking into consideration important factors such as cultural differences. As far as the evaluation systems are concerned, they are very important because they lead to promotions and dismissals. Today the majority of enterprises use the evaluation systems with mixed results as the problems of evaluation can not be ignored. At the first chapter of this paper an analysis of the human resources administration and its individual functions is presented. At the second chapter an extensive analysis of the human resources motivational theories and the motives used by the managers are presented. At the fourth chapter the evaluation systems are presented as well as their purpose at an enterprise and the problems that can result from them.

In accordance with OPEC’s date, Saudi Arabia holds 18% of the proven reserves and is the largest crude oil exporter. In addition, the oil and gas sector contribute the 50% of the nation’s GDP and the 85% of exports revenues. The oil price volatility affects in great scale its economy, and as a consequence, the kingdom has a strong interest in the price levels. For Saudi Arabia, not only has been attributed the role of the price regulator but also that of the discipline enforcer among the OPEC members. The whole debate has come up again after the 170th OPEC meeting in Algeria on 28th of September 2016. It was there where the rebalancing of the oil market was agreed, and they decided for a production cap between 32,5 and 33 Mb/d.2 OPEC members also decided to seek cooperation with other non-members producers. In this thesis, we examine the drivers and Saudi Arabia’s behaviour during the last 2,5 years.

Σκοπός της εργασίας, είναι η διερεύνηση των Σινο-Αφρικανικών σχέσεων στις αρχές του 21ου αιώνα (2000-2015) και ο αντίκτυπός τους στην ισορροπία του διεθνούς συστήματος. Θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον κεντρικό σχεδιασμό και στη γεωοικονομική στρατηγική της Κίνας μέσω επενδυτικού προγραμματισμού στην αφρικανική ήπειρο, όπως και τα μέχρι τώρα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης στα αφρικανικά κράτη (Σινο-Αφρικανικές αναπτυξιακές και ενεργειακές σχέσεις). Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί η επενδυτική στρατηγική, εκ μέρους της Κίνας, για την κάλυψη της εσωτερικής της ενεργειακής ασφάλειας και την κατασκευή υποδομών και δικτύων (τηλεπικοινωνιών, μεταφορών, ενεργειακών, κ.α.) για την παραγωγή φυσικών πόρων επηρεάζοντας τη διεθνή οικονομία και βιομηχανία. Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός πραγματοποιείται μέσα από το στρατηγικό μοντέλο της Κίνας One Belt-One Road(νέος δρόμος του μεταξιού) και το πρόγραμμα «go global», καθιστώντας διάφορα chock points με κυριότερο αυτό του στενού της Μάλακα(Malaka Stream) στρατηγικές διόδους για τα ενεργειακά και εμπορικά συμφέροντα της Κίνας. Επίσης, η ανάπτυξη του συστήματος “περιδέραιο μαργαριταριών”(όπως αποκαλεί η διεθνής βιβλιογραφία εμπορικές, διπλωματικές και στρατιωτικές χερσαίες και θαλάσσιες βάσεις και δίκτυα της Κίνας στην Ασία και τον Ινδικό Ωκεανό) ενισχύει την διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας της Κίνας. Θα αναφερθούν περιπτώσεις κρατών, για να επιβεβαιωθεί αν πραγματοποιούνται τα φαινόμενα της κατάρας των πόρων και της ολλανδικής ασθένειας σε αφρικανικά κράτη από τις κινεζικές επενδύσεις. Το κύριο ερώτημα που γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί, είναι κατά πόσον χώρες που παρουσιάζουν αφθονία φυσικών πόρων δεν παρουσιάζουν ανάλογη οικονομική ανάπτυξη; Πολλές αναπτυσσόμενες χώρες παρουσιάζουν αυτό το παράδοξο φαινόμενο(The paradox of plenty), καθιστώντας το θεσμικό έλλειμμα την κυριότερη αιτία ανάπτυξης του φαινομένου της κατάρας των πόρων. Η μεθοδολογία της εργασίας που θα ακολουθηθεί είναι η ανάλυση, κριτική και παρουσίαση της περιγραφικής στατιστικής των μακροοικονομικών μεγεθών των σινο-αφρικανικών σχέσεων, καθώς και η συλλογή και τεκμηρίωση δευτερογενών πηγών ελληνόγλωσσης και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιείται εκτενής βιβλιογραφία από επιστημονικά περιοδικά, συλλογές ερευνητικών πορισμάτων από ερευνητικά κέντρα και ινστιτούτα αναγνωρισμένου διεθνούς κύρους. Τα κυριότερα συμπεράσματα της εργασίας, είναι η αλλαγή της υψηλής στρατηγικής της Κίνας τον 21ο αιώνα προς αναπτυσσόμενες οικονομίες με ιδιαίτερα υψηλό πολιτικό και επιχειρηματικό ρίσκο, καθώς και η ανάδυση της ήπιας ισχύος του Sun Zi στην οικονομική της και εξωτερική της πολιτική στην Αφρικανική Ήπειρο. Επίσης, το αναπτυξιακό της μοντέλο στην Αφρική εκφράζεται κυρίως με τις κατασκευές δικτύων και υποδομών στα πλαίσια του win-win μοντέλου, με στόχο την χερσαία και θαλάσσια πρόσβαση της σε πλουτοπαραγωγικές πηγές αφρικανικών κρατών και την επίτευξη της ενεργειακής της ασφάλειας για την κάλυψη των βιομηχανικών της αναγκών, με αντάλλαγμα την δημιουργία αναπτυξιακών υποδομών στην Αφρική. Τέλος, επιβεβαιώνονται τα φαινόμενα της κατάρας των πόρων και της ολλανδικής ασθένειας στις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Παρά την ανάπτυξη του ενεργειακού κλάδου και την πληθώρα των κινεζικών επενδύσεων από κρατικές κυρίως επιχειρήσεις τις δύο τελευταίες δεκαετίες, όπως και τη βελτίωση πολλών δεικτών στα μακροοικονομικά μεγέθη των αφρικανικών χωρών, η κοινωνική συνοχή, η πολιτική σταθερότητα, η στρατιωτική εκεχειρία και κυρίως η οικονομική ανάπτυξη στην Αφρικανική Ήπειρο, δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται ακόμα σε καθολικό βαθμό., The aim of the work is to explore the Sino-African relations at the beginning of the 21st century (2000-2015) and their impact on the balance of the international system. Special emphasis will be put on China's central planning and geo-economic strategy through investment planning on the African continent, as well as the results of this political and economic management so far in African states (Sino-African development and energy relations). The subject of the work is China's investment strategy to cover its internal energy security and the construction of infrastructures and networks (telecommunications, transport, energy, etc.) for the production of natural resources affecting the international economy and industry . This design is carried out through China's One Belt-One Road (new silk road) and the go global program, making several chock points with the most important of Malaka stream's strategic paths for energy and commercial interests of China. Also, the development of the "String of Pearls" system (as the international bibliography of China's commercial, diplomatic and military land and sea bases and networks in Asia and the Indian Ocean) calls for China's energy security. Cases of states will be reported to confirm whether the phenomena of resource crises and Dutch disease occur in African states by Chinese investments. The main question that attempts to answer is whether countries with an abundance of natural resources do not show similar economic growth? Many developing countries show this paradox of plenty, making the institutional deficit the main cause of the phenomenon of the curse of resources. The working methodology to be followed is the analysis, critique and presentation of descriptive statistics of macroeconomic magnitudes of Sino-African relations and the collection and documentation of secondary sources of Greek and foreign literature. For this reason, extensive literature from scientific journals, collections of research findings from research centers and institutes of recognized international standing are used. The main conclusions of the work are the change of China's high-level strategy in the 21st century towards developing economies with particularly high political and business risk and the emergence of Sun Zi's soft power in its economic and foreign policy on the African continent. Also, its development model in Africa is mainly expressed by network and infrastructure constructions within the win-win model, aiming at land and sea access to African-state wealth sources and the achievement of its energy security to cover its industrial needs, in return for the development infrastructures in Africa. Finally, the phenomena of the Curse of Resources and of the Dutch Disease in most African countries are confirmed. Despite the development of the energy sector and the abundance of Chinese investments by state-run enterprises in the past two decades, as well as the improvement of many indicators in African macroeconomic aggregates, social cohesion, political stability, military ceasefire, and especially economic growth in the African continent, does not seem to be attained at all.

Ο τουρισμός αποτελεί το σημαντικότερο κλάδο της Ελληνικής οικονομίας, με μεγάλη συμβολή στο σχηματισμό του ΑΕΠ και στην απασχόληση. Επίσης, ως πλέον εξωστρεφής κλάδος της οικονομίας συμβάλλει στην εξισορρόπηση του Ισοζυγίου Πληρωμών και στην εισροή εισοδημάτων. Λόγω της παρατεταμένης ύφεσης είναι αναγκαία η αύξηση των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών. Στην κατεύθυνση αυτή δύναται να συμβάλει η περαιτέρω ενίσχυση της εξαγωγής τουριστικών υπηρεσιών. Αυτό προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, την ποιοτική αναβάθμιση και διεύρυνση των τουριστικών προϊόντων της χώρας, τα οποία με τη σειρά τους προϋποθέτουν σημαντικές επενδύσεις σε δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές, καθώς και σε βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού που απασχολείται στον κλάδο. Λόγω όμως της οικονομικής κρίσης, οι διαθέσιμοι πόροι για τη στήριξη του τουρισμού είναι περιορισμένοι. Για το λόγο αυτό είναι επιτακτική ανάγκη η αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020. Αυτό είναι και το βασικό ερευνητικό αντικείμενο της εργασίας. Μετά την παρουσίαση της νέας αρχιτεκτονικής της πολιτικής συνοχής και των ελληνικών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων εντοπίζονται οι χρηματοδοτικές δυνατότητες για την προώθηση του τουρισμού. Για μια πληρέστερη και πιο συγκεκριμένη ανάλυση ερευνώνται και εντοπίζονται οι δυνατότητες αξιοποίησης των πόρων του ΕΣΠΑ στην πλέον τουριστική περιοχή της χώρας, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες υλοποίησης της περιφερειακής στρατηγικής για τον τουρισμό μέσω των δράσεων των τομεακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, όπως και μέσω του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος., Tourism constitutes the most important sector of Greek economy, contributing greatly to the GDP and employment. Furthermore, as a highly extrovert economic sector, it contributes to the counterbalance of the Balance of Payments and the inflow of revenues. Due to the sustainable recession, the increase of goods and services exports is prerequisite for the recovery of the Greek economy. The further enhancement of tourist services exports can contribute in that direction. That requires, among others, the qualitative upgrade and expansion of the land’s tourist products, which, in turn, require significant investments in public and private infrastructure, as well as the improvement of human resources employed in tourism. However, due to the financial crisis, the available resources to support the tourism industry are limited. For this reason the exploitation of NSRF funds of the new programming period 2014 – 2020 is imperative. This is the basic research object of this thesis. After the presentation of the new architecture of the cohesion policy and the Greek Operational Programs, the financing opportunities for the promotion of tourism are traced. For an intact and coherent analysis, the harnessing possibilities of the NSRF funds in the country’s illustrious tourist area, the region of Southern Aegean, are located and examined. The research concludes that there are substantial opportunities of implementing a regional strategy for tourism through action of the sectoral Operational Programs, as well as through the Regional Operational Program.

Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν στους χώρους της εκπαίδευσης, τις περισσότερες φορές, είναι σχεδόν ίδιοι με τους κινδύνους που υπάρχουν σε κάθε άλλο χώρο εργασίας. Η ιδιαιτερότητα, όμως, στην περίπτωση αυτή είναι ότι στους εκπαιδευτικούς χώρους κινούνται μαθητές, οι οποίοι είναι περισσότερο ευάλωτοι, λόγω του νεαρού της ηλικίας, άπειροι και συχνά αγνοούν τους κινδύνους που απειλούν την ασφάλεια και την υγεία τους με αποτέλεσμα να γίνονται πολλές φορές επικίνδυνοι ακόμα και για τον ίδιο τους εαυτό. Ο ρόλος της εκπαίδευσης στην εξοικείωση και την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία (ΥΑΕ) είναι πολύ σημαντικός. Ιδιαίτερα σε μαθητές τεχνικών ειδικοτήτων από Επαγγελματικά Λύκεια και Επαγγελματικές Σχολές, οι οποίοι άμεσα θα ενταχθούν στην αγορά εργασίας, νωρίτερα από πολλούς συμμαθητές τους από τα Γενικά Λύκεια. Η ένταξη της διδασκαλίας θεμάτων ΥΑΕ στο πρόγραμμα σπουδών των σχολείων αυτών μπορεί να δώσει σημαντικά αποτελέσματα στη διάδοση των αρχών της ΥΑΕ στην αγορά εργασίας. Ουσιαστικά η παρούσα εργασία είναι προσανατολισμένη όπως ενδεικτικά αναφέρεται και στον τίτλο της στην υγεία και ασφάλεια εργασίας στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, Η πρώτη αναφορά επιχειρείται στην πρώτη ενότητα με μια θεωρητική προσέγγιση θεμάτων υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Ακολουθεί η δεύτερη ενότητα στην οποία, αρχικά, γίνεται αναφορά στην Ευρωπαϊκή πολιτική της υγείας και ασφάλειας στην εργασία και στην συνέχεια, θα δούμε την εξέλιξη του νομοθετικού πλαισίου στην Ελλάδα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων. Στην επόμενη ενότητα, μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης μεγάλης ενότητας για την εργασία, γίνεται αναφορά σε θέματα υγείας και ασφάλειας στην εκπαίδευση και πιο συγκεκριμένα στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Στην τέταρτη ενότητα, ασχοληθήκαμε με τα Επαγγελματικά Λύκεια του Νομού Ευβοίας, Από την έρευνα που πραγματοποιήσαμε θέλαμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το πόσο, οι εκπαιδευτικοί των Επαγγελματικών Λυκείων, είναι ενημερωμένοι σε θέματα ΥΑΕ και αν είναι σε θέση να εκπαιδεύσουν τους μαθητές τους πάνω σε θέματα ΥΑΕ. Τέλος δίνονται τα συμπεράσματα και προτάσεις για την βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης., Dangers that lurk in educational premises, most of the times, seem to be almost the same with those which lurk in any other workplace. However, in this case the particular thing about it seems to be that in educational premises the subjects wandering about are mostly students; therefore more susceptible, because of their young age. Thus unexperienced, they frequently ignore the dangers that threat their safety and health; therefore, they sometimes become dangerous even for themselves. The role of education in students’ habituation and awareness relating to matters of Occupational Safety and Health (OSH) is very important. Especially, as far as students of technical expertise coming from Vocational Education are concerned, given they are up to join the job market earlier than many peers coming from Scientific schools. The incorporation of teaching issues of (OSH) in school curriculum in the first type of school may provide significant results in spreading the principles of (OSH) in job market. Basically, the present essay, as it is mentioned indicatively in the title, is pointing out the occupational hygiene and safety in Vocational Education. The first reference is attempted in the first unit by a theoretical approach on occupational hygiene and safety. The second unit is following, in which firstly, European health and safety policy is talked about and secondly, the progress of legislation in Greece about employees’ health and safety. In the next unit, after the fulfillment of the second big unit about work, issues about health and safety in education are disputed and specifically, in Vocational Education. In the fourth unit, we dealt with Vocational Education of Evia county. Research was made in order to draw conclusions about to what extent, educators of Vocational Education are aware about issues of OSH; moreover, if they are capable of training their students about matters of OSH. Finally, in the last unit, conclusions are reached and recommendations are made on the improvement of the present situation. At the end, one might read the conclusion of the essay.

Η ομαλή λειτουργία των αγορών ενέργειας που επιτρέπει τον ασφαλή εφοδιασμό σε ενέργεια σε ανταγωνιστικές τιμές έχει ζωτική σημασία για την ανάπτυξη και την ευημερία των καταναλωτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η ΕΕ αποφάσισε να ανοίξει τις ευρωπαϊκές αγορές αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας στον ανταγωνισμό και να δημιουργήσει μια ενιαία ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας. Η διαδικασία δημιουργίας ανταγωνιστικών αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου στην Ευρώπη ξεκίνησε το 1992, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε επισήμως το πρώτο πακέτο Οδηγιών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Πριν από αυτήν την πρωτοβουλία οι επιχειρήσεις παραγωγής ενέργειας αποτελούσαν κρατικά μονοπώλια με το δικαίωμα να προμηθεύουν κατ΄αποκλειστικότητα τους τελικούς καταναλωτές με ενέργεια. Η επιτροπή, βάσει των άρθρων της Συνθήκης της Ρώμης περί του δικαίου του Ανταγωνισμού, άρχισε να αμφισβητεί τα αποκλειστικά αυτά δικαιώματα λόγω του ότι έθεταν μεγάλα εμπόδια στη δημιουργία μιας κοινής αγοράς, αναγκάζοντας τα κράτη μέλη να εγκαταλείψουν την μονοπωλιακή δομή και να ανοίξουν την αγορά στον ανταγωνισμό. Στη συνέχεια ακολούθησε η έκδοση του δεύτερου και του τρίτου πακέτου οδηγιών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Οι ρυθμιστικές αρχές διαδραματίζουν ένα καθοριστικό ρόλο στην διαδικασία απελευθέρωσης των ευρωπαϊκών αγορών ενέργειας. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εν λόγω αγορών όπως ιδίως η σύνδεση/εξάρτηση τους από την ύπαρξη δικτύων, που αποτελούν φυσικά μονοπώλια, η ζωτική σημασία της ενέργειας για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών των πολιτών και η ως εκ τούτου στενή σύνδεση της με την εξυπηρέτηση της κοινής ωφέλειας, σε συνδυασμό με την εδραιωμένη επί πολλά έτη παρουσία δημόσιων καθετοποιημένων επιχειρήσεων με δεσπόζουσα θέση, κατέστησε επιτακτική την ανάγκη, για μία νέας μορφής δημόσια παρέμβαση, η οποία θα είναι ανεξάρτητη τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα συμφέροντα του κλάδου, και θα διασφαλίζει την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και την στάθμιση των συγκρουόμενων στρατηγικών στόχων. Συναφώς, η διαμόρφωση των αναγκαίων προϋποθέσεων για την είσοδο στη αγορά ιδίως με τη λήψη κατάλληλων μέτρων ρύθμισης, αλλά και η συνεχής παρακολούθηση της εφαρμογής τους, αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την άσκηση της δραστηριότητας σε ένα περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού.Στην περίπτωση της Ελλάδος, η Ρυθμιστική Αρχή ενέργειας (ΡΑΕ) συστάθηκε με το ν. 2773/1999 ως ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και κύρια αρμοδιότητα να εποπτεύει την εγχώρια αγορά ενέργειας, σε όλους τους τομείς της, εισηγούμενη προς τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και λαμβάνοντας η ίδια μέτρα για την επίτευξη του στόχου της απελευθέρωσης των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της ο ρόλος της ΡΑΕ ήταν κυρίως γνωμοδοτικός. Ο ενεργειακός νόμος 4001/2011, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 22 Αυγούστου 2011 (ΦΕΚ Α΄179), μετέφερε στην ελληνική έννομη τάξη την τρίτη ευρωπαϊκή ενεργειακή δέσμη (third energy Package), επαναπροσδιορίζοντας τη φύση και το ρόλο της ΡΑΕ, η οποία πλέον και με την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής Αλλαγής, ασκεί τον έλεγχο, την ρύθμιση και την εποπτεία της αγοράς ενέργειας, και αποτελεί την εθνική και ρυθμιστική αρχή σε θέματα ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, κατά την έννοια των Οδηγιών 2009/72/ΕΚ και 2009/73» (άρθρο 4 του νόμου), οι οποίες και ανάγουν τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές ενέργειας σε «εγγυητές» της εύρυθμης λειτουργίας των ενεργειακών αγορών. Με το νόμο αυτό και προκειμένου να ενισχυθούν οι εγγυήσεις ανεξαρτησίας της, προσδόθηκε νομική προσωπικότητα στη ΡΑΕ, ενώ περαιτέρω αυξήθηκαν σημαντικά και ενισχύθηκαν οι αποφασιστικές, ελεγκτικές και κυρωτικές αρμοδιότητες της. Η εισαγωγή φυσικού αερίου στην Ελλάδα, γινόταν αρχικά από την Ανώνυμη Εταιρεία Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (εφεξής ΔΕΠΑ), η οποία ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1988, ως θυγατρική εταιρεία της τότε δημόσιας επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ). Σύμφωνα με το νόμο 2364/95, ο οποίος ρύθμιζε την αγορά του ΦΑ στην Ελλάδα, η ΔΕΠΑ είχε το δικαίωμα αγοράς εισαγωγής, εξαγωγής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας και προσθήκης οσμητικών ουσιών, πώλησης, διανομής και γενικά εμπορίας του φυσικού αερίου (παρ. 5 του άρθρου 3) ενώ ειδικότερα είχε το δικαίωμα πώλησης φα : α) στις εταιρείες διανομής αερίου (εφεξής ΕΔΑ) και στις εταιρείες παροχής αερίου (εφεξής ΕΠΑ), β) στους μεγάλους καταναλωτές, γ) για κίνηση οχημάτων. Η ΔΕΠΑ ίδρυσε το Σεπτέμβριο του 1995 τρεις θυγατρικές εταιρείες, τις ΕΔΑ Αττικής, Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας, ενώ το 2000-2001 συστήθηκαν οι αντίστοιχες ΕΠΑ. Στις ΕΠΑ χορηγήθηκε αποκλειστική τριαντακονταετή άδεια για την διαχείριση των αντίστοιχων δικτύων διανομής και την προώθηση και διάθεση του ΦΑ σε πελάτες με κατανάλωση χαμηλότερη των 100 GWΗ στα γεωγραφικά όρια που προσδιορίζονταν στην άδεια. Η ως άνω αποκλειστικότητα διανομής και προμήθειας σε μη επιλέγοντες πελάτες, επιτράπηκε μετά από προηγούμενη έγκριση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τη συναφή χορήγηση παρέκκλισης κατά τα προβλεπόμενα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Ακολούθησε η οδηγία 1998/30/ΕΚ σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά φα, η οποία στη συνέχεια καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από την οδηγία 2004/55 ΕΚ. Ακολούθως και στα πλαίσια της τρίτης ενεργειακής δέσμης, εκδόθηκε η οδηγία 2009/73 ΕΚ. Σε επίπεδο εθνικής νομοθεσίας η απελευθέρωση της αγοράς φα επιχειρήθηκε καταρχάς από τις διατάξεις του νόμου 3428/2005, με τις οποίες ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η οδηγία 2004/55/ΕΚ και στη συνέχεια από τις διατάξεις του ν.4001/2011, με τις οποίες ενσωματώθηκαν οι αντίστοιχες διατάξεις της Οδηγίας 2009/73/ΕΚ. Ενόψει ωστόσο της προβλεπόμενης από την εν λόγω οδηγία δυνατότητας περί διατήρησης των χορηγούμενων παρεκκλίσεων, όπως αυτές έλαβαν χώρα μέσω της χορήγησης των προαναφερόμενων αποκλειστικών αδειών στις ΕΠΑ, καθοριστικής σημασίας για την απελευθέρωση της λιανικής αγοράς φα στην Ελλάδα είναι οι διατάξεις του ν.4336/2005. Ειδικότερα με το νόμο 4336/2015 «κύρωση του σχεδίου σύμβασης οικονομικής ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της συμφωνίας χρηματοδότησης», τροποποιήθηκαν οι διατάξεις του ν.4001/2011, κατόπιν σχετικής δέσμευσης της ελληνικής πολιτείας για κατάργηση των σχετικών αποκλειστικών δικαιωμάτων και δρομολογήθηκε η προσαρμογή της λιανικής αγοράς φυσικού αερίου με τα ισχύοντα στα άλλα κράτη μέλη. Συνεπεία τούτων επιβλήθηκε στις υφιστάμενες ΕΠΑ Αττικής, Θεσσαλονίκης, Θεσσαλίας καθώς και στην ΔΕΠΑ, η υποχρέωση για νομικό και λειτουργικό διαχωρισμό της δραστηριότητας Διαχείρισης των δικτύων Διανομής από τις λοιπές δραστηριότητες τους, με την εισφορά, όσον αφορά τις ΕΠΑ, είτε του κλάδου διανομής είτε του κλάδου προμήθειας, και όσον αφορά την ΔΕΠΑ με την εισφορά του κλάδου διανομής. Κατόπιν τούτων οι υφιστάμενες ΕΠΑ μετασχηματίστηκαν σε εταιρείες διανομής αερίου (ΕΔΑ) και σε εταιρείες προμήθειας αερίου (ΕΠΑ). Παράλληλα προωθήθηκε το πλήρες άνοιγμα της αγοράς με σταδιακή κατάργηση των περιορισμών στην προμήθεια.

Με την παρούσα μελέτη, η οποία αποτελείται από συνολικά τέσσερα (4) κεφάλαια, επιχειρείται η παρουσίαση των ακολούθων: Στο Κεφάλαιο 1 παρατίθεται μία επισκόπηση ελληνικού ενεργειακού ισοζυγίου σήμερα. Στο Κεφάλαιο 2 παρουσιάζεται η γαλλικής Πράξη ΝΟΜΕ η οποία εκδόθηκε το έτος 2010, μια σύντομη ανάλυση του μηχανισμού αυτού και του σκοπού του νόμου, ως επίσης των μεταρρυθμίσεων και των συνεπειών τις οποίες αναμένεται να επιφέρει στη γαλλική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Στο Κεφάλαιο 3 θα γίνει μία παράθεση της προσπάθειας ανάπτυξης, σε άμεση συσχέτιση με τη γαλλική Πράξη ΝΟΜΕ, της ελληνικής υλοποίησης του μηχανισμού πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ Α.Ε., μέσω προθεσμιακών προϊόντων ηλεκτρικής ενέργειας, με το σχεδιασμό του συστήματος δημοπρασιών ΝΟΜΕ. Γίνεται μία απόπειρα αποτύπωσης της κατάστασης, όπως αυτή διαμορφώνεται στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα, τις εκτιμήσεις και προσδοκίες για επιτυχή ή όχι σχεδιασμό και εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων ΝΟΜΕ. Στο Κεφάλαιο 4, συνοψίζοντας τα παραπάνω, θα επιχειρηθεί μία προσπάθεια σύγκρισης των δύο πλαισίων ΝΟΜΕ, γαλλικού και ελληνικού, ως επίσης μία αποτύπωση των αντιδράσεων της βιομηχανίας και, εν γένει, της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης με το Ηπειρωτικό σύστημα, της παρουσίασης των προσπαθειών που μέχρι τώρα έγιναν για την επίτευξη του παραπάνω στόχου, καθώς και πόσο το συγκεκριμένο έργο θα έχει οικονομικό όφελος. Για το έργο αυτό παρουσιάστηκαν τα σενάρια που έχουν αναπτυχθεί καθώς και τα οφέλη και οι δυσκολίες για το κάθε ένα από αυτά. Στη συνέχεια έχοντας οικονομικά στοιχεία από τη ΡΑΕ πραγματοποιήθηκε μια οικονομική μελέτη έτσι να βρούμε τον Εσωτερικό Βαθμό Απόδοσης (IRR) για τα δύο επικρατέστερα σενάρια των τελευταίων ημερών. Σε γενικές γραμμές, η δομή της παρούσας διπλωματικής έχει ως εξής. Αρχικά, αφού γίνεται η εισαγωγή, στο Κεφάλαιο 2 περιγράφατε η ηλεκτροπαραγωγή στην Ελλάδα και το σύστημα στη Κρήτη. Στη συνέχεια, στο Κεφάλαιο 3 παρουσιάζεται η επισκόπηση του ιστορικού και η τεκμηρίωση της αναγκαιότητας της διασύνδεσης παρουσιάζοντας έτσι όλα τα αρχικά σενάρια καθώς επίσης και τους στόχους και τα οφέλη του έργου. Ακολουθεί το Κεφάλαιο 4 όπου γίνεται η αξιολόγηση της απόδοσης της διασύνδεσης υπολογίζοντας τον Εσωτερικό Βαθμό Απόδοσης (IRR) όπως επίσης και τις καθαρές ταμειακές ροές για τα δύο σενάρια τα οποία βρίσκονται στο προσκήνιο. Τέλος, στο Κεφάλαιο 5 παρουσιάζονται ο επίλογος καθώς και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την βιβλιογραφική ανασκόπηση καθώς και από τους υπολογισμούς της έρευνας.

Η κρίση δημόσιου χρέους της Ελλάδας μετατράπηκε σε μια γενικευμένη κρίση, με ιδιαίτερα σοβαρές αναπτυξιακές, διαρθρωτικές, κοινωνικές και θεσμικές επιδράσεις, πέραν από τις επιδράσεις στο δημοσιονομικό και κρατικό τομέα της Οικονομίας. Μετά το 2009, η χώρα εισήλθε σε μια παρατεταμένη ύφεση, η οποία προκάλεσε αποεπένδυση, καταστροφή επενδυμένου κεφαλαίου, απώλεια ευημερίας, ανεργία, διάλυση των εργασιακών θεσμών, αποσάθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, διάσπαση της κοινωνικής συνοχής κ.ά. Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι, οι φαύλοι κύκλοι της ύφεσης βρίσκονται επί επτά χρόνια σε εξέλιξη, χωρίς να υπάρχει ασφαλής έξοδος από αυτούς. Μέχρι τώρα εφαρμοστήκαν τρία (3) Προγράμματα Διαρθρωτικής Πολιτικής, μέσω τριών Μνημονίων, που εν πολλοίς επιβλήθηκαν από τους δανειστές της χώρας, χωρίς όμως θετικά αποτελέσματα. Οι βασικοί στόχοι των Προγραμμάτων Προσαρμογής δεν επιτεύχθηκαν. Αντιθέτως, η χώρα εξακολουθεί να εμφανίζει υψηλό δημόσιο χρέος, ανεπαρκή πρωτογενή πλεονάσματα, οικονομική στασιμότητα, χαμηλό επίπεδο εξωστρέφειας, υψηλή ανεργία, συνεχή μείωση των κοινωνικών δαπανών, θεσμική αστάθεια και πολιτική αβεβαιότητα, ενώ έχει ουσιαστικά σταματήσει η χρηματοδότηση της Οικονομίας. Τα αίτια του ελληνικού δράματος είναι πολλαπλά. Αυτά σχετίζονται με το μέγεθος των συσσωρευμένων προβλημάτων, τη χρόνια αδυναμία διεθνούς ανταγωνιστικότητας, την εσωστρέφεια της Οικονομίας, τον αντιπαραγωγικό ρόλο του κράτους στην Οικονομία, την αντίσταση της ελληνικής κοινωνίας στην προσαρμογή κ.ά. Οφείλονται, όμως, και στη λανθασμένη οικονομική πολιτική των Μνημονίων, η οποία, μεταξύ άλλων, δεν περιείχε καμία αντικυκλική παρέμβαση, για το σπάσιμο της υφεσιακής πορείας. Επίσης, σημαντική είναι η ευθύνη και του εγχώριου πολιτικού συστήματος, που δεν κατόρθωσε να προωθήσει τις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, για τη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης, βασική προϋπόθεση για την άμβλυνση του κόστους της προσαρμογής, συνιστά η εκπόνηση και προώθηση ενός νέους παραγωγικού υποδείγματος για την ελληνική Οικονομία, προς την κατεύθυνση της παραγωγής ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών, με προσανατολισμό τις διεθνές αγορές και την προσέλκυση επενδύσεων. Αυτό όμως, προϋποθέτει πολιτική και κοινωνική συναίνεση, και συνεπή εφαρμογή ενός ευρύτατου πλέγματος μεταρρυθμίσεων, για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την εγκαθίδρυση μιας ανταγωνιστικής οικονομίας., The sovereign debt crisis in Greece turned into a generalized crisis, with particularly serious development, structural, social and institutional effects, apart from the effects of the financial and government sectors of the economy. After 2009, the country entered a prolonged recession, which caused divestiture destruction of invested capital, weltered loss, unemployment, dismantling of labor institutions, financial breakdown, breakdown of social cohesion etc. It is undeniable fact that the vicious circles of the recession are over seven years in development, which no safe way out of them. Until now they have applied three (3) structural policy programs through three Memorandums which largely imposed by the country’s creditors, but without positive results. The main objectives of the adaptation program are not achieved. Instead, the country still has a high public debt, insufficient primary surpluses, economic stagnation, low extroversion, high unemployment, continued reduction of social spending, institutional instability and political uncertainty, and has virtually stopped financing of the economy. The causes of the Greek drama are multiple. These are relate to the size of the accumulated problems, the chronic weakness of international competitiveness, the introversion of the economy, the counterproductive role of the state in the economy, the resistance of Greek society in adjustment etc. Due, however, the erroneous economic policy Memorandum, which, inter alia, contained no counter-cyclical intervention for breaking the recessionary process. Also important is the responsibility of the domestic political system who failed to promote the necessary changes and reforms to improve the investment environment and the competitiveness of the Greek economy. For the country's exit from the crisis and the achievement of sustainable development, the key condition to mitigate the costs of adjustment, is the development and promotion of a new production model for the Greek economy towards the production of quality-oriented products and services of the international markets and the attracting investment. But this requires political and social consensus, and consistent implementation of a broad set of reforms to modernize the public administration and the establishment of a competitive economy.

Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας επιχειρείται μια προσπάθεια κατανόησης, ερμηνείας και όσο το δυνατόν πληρέστερης παρουσίασης και ανάλυσης του ζητήματος των άμεσων ξένων επενδύσεων καθώς και των πολιτικών προσέλκυσης τους στα πλαίσια της οικονομικής διπλωματίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην περίπτωση της Ελλάδας. Αρχικά, επιχειρείται μία γενικής φύσεως προσέγγιση αναφορικά με την έννοια και το περιεχόμενο των ΑΞΕ. Πιο συγκεκριμένα, το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί την εισαγωγή στην έννοια των Άμεσων Ξένων Επενδύσεων με την παράθεση των πιο διαδεδομένων ορισμών ενώ επίσης παρουσιάζονται οι μορφές και οι βασικοί τύποι στους οποίους διακρίνονται. Ακολουθεί ο πλήρης προσδιορισμός αλλά και η περαιτέρω ανάλυση του θέματος με την ταυτόχρονη ανάδειξη της σημαντικότητας των ΑΞΕ καθώς και της σχέσης τους με τον παράγοντα ανταγωνιστικότητα. Το επόμενο κεφάλαιο αποτελεί τη μετάβαση από τις γενικού τύπου έννοιες των Άμεσων Ξένων Επενδύσεων, που παρουσιάστηκαν στο πρώτο κεφάλαιο, σε πιο συγκεκριμένες έννοιες. Ειδικότερα, γίνεται αναφορά στους κυριότερους παράγοντες προσέλκυσης ΑΞΕ καθώς και στις διάφορες μορφές κινήτρων που συναντάμε. Ακόμη, σημειώνονται οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ευρώπης που ενδυναμώνονται από την προσέλκυση ΑΞΕ μέσω συγκεκριμένων πολιτικών και δίνονται ενδιαφέροντα παραδείγματα ανεπτυγμένων χωρών της Ε.Ε. με επιτυχημένη πορεία ως προς την εισροή ξένων κεφαλαίων. Στη συνέχεια προσεγγίζεται το ζήτημα των ΑΞΕ στα πλαίσια της Ελληνικής οικονομίας. Αρχικά καταγράφονται οι πολιτικές προσέλκυσης σε εθνικό επίπεδο αναλύοντας το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο για τις ΑΞΕ και τους αρμόδιους φορείς προσέλκυσης ενώ τονίζονται οι αδυναμίες και τα προβλήματα που ανακύπτουν στη χώρα μας ως προς την εισαγωγή ξένων επενδύσεων. Ακολουθεί εκτενής αναφορά στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον της Ελλάδας, στην οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις στη γενικότερη οικονομία καθώς και ως προς τις ροές ΑΞΕ. Επιπρόσθετα, δίνονται στατιστικά στοιχεία των ΑΞΕ στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρώπη αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο και σκιαγραφούνται οι τάσεις ΑΞΕ στην Ελλάδα και το διεθνές πλαίσιο. Στο τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο παρατίθενται τα συμπεράσματα που έχουν διεξαχθεί από την όλη μελέτη και γίνεται μια γενικότερη επισκόπηση του εξεταζόμενου ζητήματος μαζί με την παράθεση συγκεκριμένων προτάσεων. Αναλύονται συμπεράσματα, σχόλια και αναφέρονται συγκροτημένες προτάσεις που έχουν ως στόχο το να καταστεί η χώρα μας πιο ελκυστική ως προς την προσέλκυση ΑΞΕ και κατά συνέπεια πιο ανταγωνιστική.

Μετά τη κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη φιλελευθεροποίηση των καθεστώτων των χώρων των Βαλκανίων, σε αντίθεση με τη Βουλγαρία και Ρουμανία που κινήθηκαν άμεσα σαν ώριμα κράτη για να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το επέτυχαν το 2007,τα Δυτικά Βαλκάνια χρειάστηκε να περάσουν μέσα από μια σκληρή διαδικασία επαναπροσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας και κυριαρχίας, μέσω της δημιουργίας νέων εθνών κρατών. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τη σημερινή γεωπολιτική κατάσταση (Πόλεμος στη Βοσνία, Βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, Πόλεμος του Κοσσόβου). Έγινε επίσης ειδική αναφορά στην έξαρση του Μακεδονικού για το θέμα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, που αφορά την Ελλάδα. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά πολύ έμπειρος Έλληνας διπλωμάτης,τα Δυτικά Βαλκάνια αποτέλεσαν τη πίσω αυλή των Βαλκανίων, ένα χώρο ακάλυπτο, ένα χώρο που έπρεπε να εξελιχθεί ανάλογα προτού διεκδικήσει μια νέα πορεία στη τροχιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι αλυτρωτισμοί και οι σφοδρές εθνοτικές συγκρούσεις που εκδηλώθηκαν στα Δυτικά Βαλκάνια, προκάλεσαν τη παρέμβαση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Συνεργασίας και έλαβαν χώρα οι μοναδικές πολεμικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη, μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ακολούθως, αναλύθηκαν με όση λεπτομέρεια επέτρεπε ο σκοπός και η έκταση αυτής της μελέτης, οι προσπάθειες της ΕΕ για την επίτευξη του πολιτικού στόχου που αφορά την εδραίωση της σταθερότητας και της ευημερίας στα Δυτικά Βαλκάνια. Διαπιστώθηκε ότι,ενώ οι Συμφωνίες Σταθεροποίησης και Σύνδεσης επαναλάμβαναν το επιτυχημένο μοντέλο των χωρών της Κεντρικής & Ανατολικής Ευρώπης,δεν ανταποκρίνονταν στις ιδιαιτερότητες των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και η ΕΕ οδηγήθηκε στο να δώσει .ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη της περιφερειακής συνεργασίας και στην υιοθέτηση νέων θεσμικών και νομικών εργαλείων για να δεσμεύσει τις πολύ άστατες περιφέρειες. Στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ειρήνευση,τη σταθερότητα, την ελευθερία στα Δυτικά Βαλκάνια σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων και η απελευθέρωση του εμπορίου. Ενώ, όμως, διευθετήθηκαν σημαντικά πολιτικά ζητήματα και η διαδικασία σταθεροποίησης & σύνδεσης έχει αρχίσει να αποδίδει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, υπάρχει ανησυχία και προβληματισμός σχετικά με το εάν η βαθιά δημοσιονομική κρίση στη Ευρωπαϊκή Ένωση απειλεί να ανακόψει ή να αναστείλει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων. Το 2012 η Ευρωπαϊκή Ένωση έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης για τη ουσιαστική συνεισφορά της στο τομέα αυτό .Θεωρούμε ότι τα Δυτικά Βαλκάνια αποτέλεσαν μια πρόκληση και μια ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση για να μπορέσει να αναπτύξει πολιτικές που αφορούν θέματα συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια. Ιδιαίτερα, επίσης, θα πρέπει να τονιστεί ότι η Ελλάδα, μοναδική χώρα των Βαλκανίων σε ευρωπαϊκή πορεία από το 1959, πλήρες μέλος της ΕΕ το 1981,ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες και στήριξε καθοριστικά την ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων.

Στην εν λόγω εργασία θα έχουμε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε την χρηματοπιστωτική κρίση και τη κρίση χρέους μέσα από ιστορικά γεγονότα , από την πρόσφατη κρίση στις ΗΠΑ και την επέκτασή της και στην ΕΕ, θα αντιληφθούμε τις κύριες αιτίες, θα δούμε τις επιπτώσεις αυτών τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο καθώς και σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Η εξάπλωση του διεθνούς εμπορίου το καθιστά βασικό και κύριο δίαυλο μεταφοράς και διασποράς της κρίσης. Θα εξετάσουμε λύσεις και τεχνικές αντιμετώπισης των κρίσεων, μέτρα και Διεθνείς και μη οργανισμούς. Θα διερωτηθούμε όμως και για το κατά πόσο οι εν λόγω χρηματοπιστωτικές κρίσεις και κρίσεις χρέους είναι αποτέλεσμα και οφείλονται σε καθαρά οικονομικούς παράγοντες ή αν τελικά η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων είναι αυτή που τελικά δημιουργεί ή επιδεινώνει ή εν πάση περιπτώσει αδυνατεί να ρυθμίσει με τις πολιτικές που ακολουθεί. Θα διερωτηθούμε αλλά και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε πιθανές λύσεις αντιμετώπισης των κρίσεων που αναμφίβολα δεν είναι η τελευταία φορά που τα κράτη θα αντιμετωπίσουν.

Στο σημερινό, διαρκώς μεταβαλλόμενο, παγκοσμιοποιημένο και αλληλοεξαρτώμενο διεθνές περιβάλλον, η οικονομία και το εμπόριο αποτελούν τους πιο σημαντικούς προσδιοριστικούς παράγοντες των διεθνών σχέσεων, αφού επηρεάζουν δραστικά τις διακρατικές σχέσεις. Οι πιο ανεπτυγμένες χώρες, που βασίζουν την ισχύ τους στην οικονομική και στρατιωτική τους υπεροχή, μεταθέτουν το βάρος της εξωτερικής τους πολιτικής στην οικονομία, στοχεύοντας στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Το ίδιο ακριβώς πράττουν και οι αναπτυσσόμενες χώρες, που με την είσοδό τους σε παραδοσιακούς διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO) και άλλες κοινωνικο-οικονομικές συμμαχίες όπως, η Ευρωπαϊκή Ένωση, υιοθετούν ένα νέο μοντέλο προσέγγισης και διπλωματικής δράσης, στην προσπάθειά τους να προωθήσουν τα δικά τους εθνικά και εμπορικά συμφέροντα. Έτσι, το σύγχρονο σύστημα των διεθνών οικονομικών σχέσεων και η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και της ενοποίησης φέρουν την εμπορική διπλωματία στο προσκήνιο. Κύριος στόχος της εργασίας αυτής είναι α) ο προσδιορισμός της έννοιας της εμπορικής διπλωματίας , η οργάνωσής της στο εσωτερικό των κρατών και τα επίπεδα άσκησής αυτής και β) ο τρόπος οργάνωσης της εμπορικής διπλωματίας στην Ελλάδα συναρτήσει των οικονομικών και εμπορικών συμφερόντων της χώρας μας. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν θα δώσουν το έναυσμα για την εκκίνηση μιας συζήτησης γύρω από τον όρο "εμπορική διπλωματία" και κατά πόσο τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι ικανά ή όχι ώστε να επιτευχθεί εξωστρέφεια, ανάπτυξη του εμπορίου και ξένες επενδύσεις ικανές να διαμορφώσουν ένα σύγχρονο και ασφαλές περιβάλλον για την χώρα μας.

Στο, άναρχα μεταβαλλόμενο, διεθνές περιβάλλον στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, απότοκο της κλιμακούμενης, παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που -μετά το 2008- παρουσιάζει συμπτώματα ραγδαίας επιδείνωσης, η οικονομία και το εμπόριο απέκτησαν κομβικό ρόλο. Στο πλαίσιο αυτό, η πολιτική των αναπτυγμένων χωρών, απέκτησε χαρακτηριστικά «εξαναγκασμένης ταλάντωσης», και υπό το βάρος «εξωτερικών δυνάμεων», το διάγραμμα της «ταλάντωσης», μεταξύ στρατιωτικής και οικονομική ισχύος, εκατέρωθεν του νοητού «σημείου ισορροπίας», αυξάνει προς το οικονομικό άκρο του «τόξου». Από την πλευρά τους, και οι αναπτυσσόμενες χώρες, διαπιστώνοντας την ανάγκη προσαρμογής στο ρευστό, διεθνές περιβάλλον, σε μια προφανή προσπάθεια να ισοσκελίσουν, δι' άλλης οδού, το αδιαμφισβήτητο μειονέκτημά τους, στο επίπεδο της στρατιωτικής ισχύος, σε σχέση με τις αναπτυγμένες, αγωνίζονται να εξαντλήσουν το σύνολο των δυνατοτήτων τους, για πρόοδο στους τομείς της οικονομίας και του εμπορίου. Στην κατεύθυνση αυτή, η «κούρσα των εξοπλισμών», και η επιδίωξη στρατιωτικής ισχύος, ακόμη και με δυσβάστακτες οικονομικές θυσίες, κορυφαία χαρακτηριστικά της «διπολικής εποχής», παραχώρησε τη θέση του πρωταγωνιστή, στον «οικονομικό - εμπορικό πόλεμο». Τούτη, η στρατηγική αλλαγή, μετέβαλε άρδην το τοπίο των διεθνών σχέσεων, προσδίδοντας, στις οικονομικές σχέσεις και στην εμπορική διπλωματία, εκείνησ την εξέχουσα σημασία που απαιτεί απ' αυτές, το παγκοσμιοποιημένο, και διαρκώς ενοποιούμενο, οικονομικό περιβάλλον. Εντός του πλαισίου που διαμόρφωσαν, οι εξελίξεις που σκιαγραφήθηκαν ανωτέρω, στόχος της παρούσας εργασίας, είναι να αποτυπώσει την προσπάθεια που κατέβαλε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, που βρίσκεται πια στην κορυφή της μακράς λίστας, εκείνων των αναπτυσσόμενων χωρών, οι οποίες επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια να αξιοποιήσουν το νέο, παγκόσμιο περιβάλλον. Μια χώρα, με κομβικό ρόλο, στην πορεία του πλανήτη, όχι μόνο λόγω της τάξης των μεγεθών της, που αφορούν στην έκταση και τον πληθυσμό της, ή στη θέση της στον παγκόσμιο χάρτη, αλλά πρωτίστως λόγω της στρατηγικής, που σταθερά ακολούθησε και «ευλαβικά» τηρεί, από το 1978 και εντεύθεν. Αρχικά, υιοθετώντας τη «μεγάλη στροφή» στους διεθνείς προσανατολισμούς της, και στη συνέχεια, αξιοποιώντας στο έπακρο, από το 2001 ως σήμερα, τη συμμετοχή της στον ΠΌ.Ε./W.T.O. Πρόκειται για την ανάλυση των χαρακτηριστικών, την προσπάθεια διακρίβωσης των στόχων, την εκτίμηση των σκοπών που υπηρετεί, μια μακρόπνοη στρατηγική, δια της οποίας, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, που εξακολουθεί να εφαρμόζει το δικό της «μοντέλο κομουνιστικής διακυβέρνησης» στο εσωτερικό της χώρας, κατόρθωσε να υλοποιεί ένα αποτελεσματικότατο, «υπερ-καπιταλιστικό μοντέλο» στη διεθνή οικονομική και εμπορική διπλωματία της, πλαίσιο που την ανέδειξε ως έναν, καθοριστικής σημασίας, μεγάλο, «παγκόσμιας εμβέλειας παίκτη». Επίτευγμα, που αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν συνεκτιμηθεί πως, καίτοι αναπτυσσόμενη χώρα, η Κίνα αναγκάστηκε, προκειμένου να πετύχει την εισδοχή της στον Π.Ο.Ε., να αποδεχτεί κανόνες επιπέδου αναπτυγμένων χωρών. Παράλληλα, διαψεύδοντας «διεθνείς φόβους και υποψίες», όχι μόνο δεν αμφισβήτησε ή δεν επιχείρησε να καταστρέψει τη διεθνή οικονομική και εμπορική διπλωματία, αλλά αναδεικνύεται πρωταγωνιστής, και προστάτης του πλαισίου, ενός παραδοσιακού, διεθνούς οργανισμού. Μέσω αυτής της πορείας, όχι απλά βρέθηκε, «εν ριπή οφθαλμού», στη 2η θέση των οικονομικών δυνάμεων του κόσμου, αλλά φαίνεται να έχει θέσει, και να διευρύνει διαρκώς τις βάσεις, για την αξιοποίηση των παραμέτρων, και των διαφαινόμενων παρενεργειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ωθώντας τις παγκόσμιες εξελίξεις, με τα μέσα και τους μηχανισμούς που διαμόρφωσε η ίδια η Δύση, προς μια μετατόπιση του Παγκόσμιου Οικονομικού Κέντρου, «προς Ανατολάς».

Η παρούσα διπλωματική εργασία αναλύει την υφιστάμενη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, που μετατράπηκε, ακολούθως, σε οικονομική και, εν τέλει, σε κρίση χρέους των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης. Το κοινό νόμισμα των 17 κρατών-μελών κλυδωνίζεται μπροστά στον πραγματικό κίνδυνο διάλυσης της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης. Η ίδια η Ευρώπη οφείλει να λάβει τα μέτρα εκείνα που παρακάμφθηκαν δέκα χρόνια νωρίτερα, ενόσω η Ελλάδα, ίσως ο πιο αδύναμος κρίκος αυτή τη χρονική στιγμή, υποβαθμίζεται και συρρικνώνεται σε διεθνές και εσωτερικό επίπεδο. Η διπλωματική εργασία ξεκινάει την ανάλυσή της, εξετάζοντας την Ευρωζώνη στο πλαίσιο της συνολικής ευρωπαϊκής ενοποίησης. Στη συνέχεια, καθορίζονται οι χρόνιες οικονομικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, με χρονικό ορίζοντα πριν και μετά την είσοδό της στο Ευρώ. Επίσης, στο τρίτο μέρος της, η εργασία επεξεργάζεται τις συνέπειες της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 στον ευρωπαϊκό και ελληνικό οικονομικό χώρο, καταλήγοντας, εν τέλει, στα χαρακτηριστικά του υφιστάμενου οικονομικού περιβάλλοντος, θέτοντας εναλλακτικές προτάσεις εξόδου της Ευρώπης και της χώρας μας από την κρίση.

Η παρούσα εργασία στοχεύει στο να παρουσιάσει τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη νέα πολιτική συνοχής της προγραμματικής περιόδου 2014-2020 υπό το πρίσμα των βασικών νέων δεδομένων όπως είναι η βαθιά κρίση στην Ευρωζώνη, αλλά και η νέα γενική αναπτυξιακή στρατηγική της Ένωσης, που φέρει τον τίτλο «ΕΥΡΩΠΗ 2020» ή «Ε2020». Ιδιαίτερη αναφορά καταλαμβάνει στην ανάλυση και αξιολόγηση των προτάσεων η σημασία και οι επιπτώσεις τους για την Ελλάδα. Στην ενότητα 2 της παρούσας εργασίας παρουσιάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής συνοχής της ΕΕ, τα βασικά στάδια μετεξέλιξής της, καθώς και το ζήτημα της αποτελεσματικότητάς της. Εν συνεχεία, στην ενότητα 3 ερευνάται η συσχέτιση μεταξύ της τρέχουσας οικονομικής κρίσης και της πολιτικής συνοχής, της εφαρμοζόμενης και της προδιαγραφόμενης. Ακολούθως, στην ενότητα 4 η ανάλυση εστιάζει στη «Ε2020» και στις συνεπαγωγές της για την νέα πολιτική συνοχής. Στην 5η ενότητα παρουσιάζονται και συζητούνται κριτικά, υπό το πρίσμα των ελληνικών αναγκών και συμφερόντων, οι προτάσεις της Επιτροπής για την νέα προγραμματική περίοδο 2014-2020. Τέλος, η εργασία κλείνει με τα βασικά συμπεράσματα και με προτάσεις για μια αποτελεσματική ελληνική διαπραγματευτική στρατηγική.

Η ενέργεια είναι ζωτικής σημασία για την οικονομική ανάπτυξη και τη ζωή μας εν γένει, όμως οι συμβατικές μορφές ενέργειας αποτελούν σημαντική πηγή περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στην εποχή μας, η αλόγιστη χρήση ενεργειακών πόρων, έχει επιφέρει δραματικές επιπτώσεις τόσο στο κόστος διαβίωσης, όσο και στην ίδια ζωή στο πλανήτη. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο μπορούμε να μειώσουμε την εξάρτηση από συμβατικές μορφές ενέργειας, τη στιγμή που οι ανάγκες μας για ενέργεια αυξάνονται συνεχώς. Στη παρούσα εργασία εξετάζεται η ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό το πρίσμα της περιβαλλοντικής της διάστασης. Μέσω ιστορικής αναδρομής στην έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος στο Κοινοτικό χώρο, θα καταγραφούν οι Συνθήκες και τις Αρχές που διέπουν τη νομοθεσία της Κοινότητας. Επίσης, θα εξεταστούν πιο διεξοδικά οι μορφές των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και η εδραίωση μιας Κοινοτικής περιβαλλοντικής πολιτικής και νομοθεσίας, με βασικό άξονα τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Η οικονομική και κοινωνική συνοχή αποτελεί, ειδικότερα σήμερα, το μεγάλο στοίχημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κύριο εργαλείο για την άμβλυνση του οικονομικού χάσματος και των αιτιών άνισης ανάπτυξης μεταξύ των περιοχών της Ευρώπης είναι η Ευρωπαϊκή Περιφερειακή Πολιτική. Κύριος στόχος της εργασίας, είναι η διαχρονική ανάλυση της διαδικασίας της Περιφερειακής Πολιτικής της Ένωσης, η καταγραφή των επιπέδων του περιφερειακού αναπτυξιακού σχεδιασμού, η ανάλυση της πορείας της Εθνικής Περιφερειακής Πολιτικής και η εστίαση στην εφαρμογή της Περιφερειακής πολιτικής στον Δήμο Λαμιέων, ως πρώτη βαθμίδα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τέλος, κατά την καταγραφή και ανάλυση του τελικού, για τις ανάγκες της εργασίας, επιπέδου που αφορά των Δήμο Λαμιέων, εξετάζεται ειδικότερα η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων ως αναπτυξιακό εργαλείο, η σημασία τους και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες, όπως η δημιουργία ολοκληρωμένου αστικού περιβάλλοντος, η αύξηση του επίπεδου εκπαίδευσης και κατάρτισης, η διασφάλιση του περιβάλλοντος, η βελτίωση της ποιότητας ζωής, η διάχυση των τεχνολογιών και η εισαγωγή τους στην καθημερινότητα δημοτών, διοικητικού προσωπικού και συναλλασσόμενων με τις υπηρεσίες.