Search

Bu çalışmada, kahverengi alabalıklara (Salmo trutta fario) farklı öldürme teknikleri uygulanarak balıkların fizyolojik yanıtları bazı kan biyokimya enzimleri ile araştırılmıştır. Buzlu su, elektroşok, CO2, hipoksi ve kafasına vurma gibi farklı öldürme teknikleri, 75 balık kullanılarak denenmiş ve balıkların kan biyokimya parametrelerindeki değişim gözlemlenmiştir. Bu değişimlerde alkalin fosfataz (ALP) ve amilaz (AMS) istatistiki olarak önemsiz (p, In this study, physiological responses of brook trout (Salmo trutta fario) were researched after the different stunning methods with biochemical enzymes. Icy water, electroshock, CO2, hypoxia, and head hitting were tried as stunning techniques to 75 fish and the alterations in the blood biochemistry parameters were analyzed. Alkaline phosphates (ALP), and amylase (AMS) were found as not statistically important, but alanine transaminases (ALT), aspartate transaminases (AST), creatin chitinase (CK), CK-MB (one of the CK isoenzymes), gamma glutamil transferase (GGT) and lactate dehydrogenase (LDH) levels were important (p

Hücre kültürlerinin görüntülenmesi ve canlılık analizlerinin yüksek doğruluk ile yapılması etkin ilaçlar geliştirme süreçlerinde oldukça önemlidir. Lenssiz dijital holografik mikroskopi sistemleri hücrelerin görüntülenmesinde ve karakterize edilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu sistemlerin düşük maliyeti, kullanım kolaylığı ve maliyeti gibi avantajları nedeniyle kaynak sınırlı laboratuvarlar dahil birçok deneysel çalışma sürecin işletilmesinde kullanılmaktadır. Bu çalışma kapsamında MCF-7 meme kanseri hücre kültürlerin canlılık analizlerinde, hücrelerin kenar fraktal özelliklerinin kullanılabileceği gösterilmiştir. Hücrelere ait fraktal boyutlarının çıkarımında farklı kenar bulma yöntemlerinin etkisi farklı makine öğrenmesi yöntemleriyle gösterilmiştir. Elde edilen sonuçlar, hücre canlılık analizlerinde hücre kenar fraktal boyutlarının %80,10 başarı oranında yapılabileceği göstermektedir.

Objective: We aimed to determine the role of Poly I:C-induced TLR3 activation on oxidative stress in two different prostate cancer cells [PC-3 (hormone insensitive) and LNCaP (hormone-sensitive)] for the first time. For this purpose, lipid peroxidation (MDA), hydrogen peroxide (H2O2) and proline amounts and superoxide dismutase (SOD) enzyme activity were examined.Methods: The optimal concentration and time required for receptor stimulation with Poly I:C cells were determined by WST-1 analysis. Spectrophotometric methods determined biochemical parameters. Results: The less cytotoxic concentration of 5 µM of Poly I:C on PC-3 and LNCaP cells was determined. A significant increase was observed in LNCaP cells in SOD activities after 6 and 24 hours. A significant increase in PC-3 and LNCaP cells' MDA levels was determined over 6 hours, while a significant decrease was observed in Poly I:C LNCaP after 24 hours. A significant increase in H2O2 concentration was detected in LNCaP cells, but a significant decrease was observed in PC-3 after 6 and 24 hours. The proline level showed a significant increase in LNCaP over 24 hours but not in the proline level in PC-3 cells after 6 and 24 hours.Conclusion: The MDA, H2O2 and SOD activity levels were found to be significantly higher in hormone-sensitive LNCaP cells, while no significant changes were found in PC-3 cells treated with Poly I:C. Results were significantly different at the level of p, Amaç: Poly I:C ile indüklenen TLR3 aktivasyonunun iki farklı prostat kanseri hücresinde [PC-3 (hormona duyarsız) ve LNCaP (hormona duyarlı)] oksidatif stres üzerindeki rolünü ilk kez belirlemeyi amaçladık. Bu amaçla lipid peroksidasyonu (MDA), hidrojen peroksit (H2O2) ve prolin miktarlarına, süperoksit dismutaz (SOD) enzim aktivitesine bakılmıştır.Yöntem: Reseptör uyarımı için gerekli olan ve hücre canlılığını destekleyen optimal Poly I:C doz ve süresi WST-1 analizi ile belirlendi. Biyokimyasal parametrelere spektrofotometrik yöntemler ile tayin edildi.Bulgular: Poly I:C'nin PC-3 ve LNCaP hücreleri üzerinde daha az sitotoksik konsantrasyonunu olarak 5 µM belirlendi. SOD aktivitelerininde LNCaP hücrelerinde önemli bir artış 6 ve 24 saat sonra gözlenmedi. 6 saat boyunca PC-3 ve LNCaP hücrelerinin MDA seviyelerinde önemli bir artış belirlenirken, 24 saat sonra Poly I:C LNCaP hücrelerinde önemli bir düşüş gözlemlendi. LNCaP hücrelerininde H2O2 konsantrasyonunda önemli artış tespit edildi. Buna karşın 6 ve 24 saatlik Poly I:C uygulamalarından sonra PC-3 hücrelerinde H2O2 konsantrasyonunda önemli bir düşüş gözlendi. Prolin seviyesi LNCaP hücrelerinde 24 saat boyunca önemli bir artış gösterdi ancak PC-3 hücrelerinde hem 6 hem de 24 saat sonra prolin seviyesinde değişiklik olmadı.Sonuç: Hormona duyarlı LNCaP hücrelerinde MDA, H2O2 ve SOD aktivite düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulunurken Poly I:C ile tedavi edilen metastatik ve hormona duyarsız PC-3 hücrelerinde önemli bir değişiklik bulunmamıştır. İstatiksel veriler kontrol grubuyla karşılaştırıldığında p

Objective: Tamoxifen is a selective estrogen receptor modulator used as an antiestrogen endocrine therapy agent in the treatment of estrogen-receptor-positive (ER+) breast cancer patients. Epithelial mesenchymal transition (EMT) mechanism plays a crucial role in the development of drug resistance in ER + breast cancer. In this context, the aim of the current study was to identify IL -6/STAT3-mediated EMT activity in two different groups of tamoxifen-resistant breast cancer cells (R1 and R2) and parental MCF -7 cells.Materials and Methods: The cytotoxic effect of tamoxifen on MCF-7 and R1 and R2 resistant cells was analyzed by WST-1 analysis. Changes in the expression levels of IL -6, STAT3, and E-cadherin genes were determined by RT-PCR. Results WST-1 analysis results showed that the viability rates of MCF -7, R1, and R2 cells treated with 1 µM tamoxifen for 48 h were 32.0%, 119.7%, and 91.9%, respectively and 3.7- and 2.9-fold resistant to 1 µM tamoxifen was detected in R1 and R2 cells, respectively. E-cadherin expression levels in R1 and R2 cells significantly decreased (p, Amaç: Tamoksifen östrojen reseptörlerine seçici bir şekilde bağlanarak anti-östrojenik etki gösteren ve östrojen reseptörü pozitif (ER+) meme kanseri hastalarının endokrin tedavisinde kullanılan bir ajandır. Epitelyal mezenkimal transizyon (EMT) mekanizmasının ER+ meme kanserinde ilaç direnci gelişiminde kritik bir rol oynadığı bilinmektedir. Bu kapsamda mevcut çalışmada ilk kez iki farklı şekilde geliştirilen tamoksifen dirençli meme kanseri hücre gruplarında (R1 ve R2) parental MCF-7 hücreleri ile karşılaştırılarak IL-6/STAT3 temelli EMT aktivitesinin gen ekspresyon düzeyinde araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Mevcut çalışmada MCF7 ve dirençli R1 ve R2 hücrelerinde tamoksifenin sitotoksik etkisi WST-1 analizi ile belirlendikten sonra, her bir hücre grubunda IL-6, STAT3 ve E-Kaderin genlerinin ekspresyon düzeylerindeki değişimler RT-PCR ile analiz edilmiştir. Bulgular: WST-1 analizi sonucuna göre 48 saat boyunca 1 µM tamoksifen uygulanan MCF-7, R1 ve R2 hücrelerinde canlılık oranlarının sırasıyla %32.0, %119.7 ve %91.9 olarak belirlenmiştir ve R1 ve R2 hücrelerinin sırasıyla 1 µM tamoksifene karşı 3.7 ve 2.9-kat dirençli olduğu tespit edilmiştir. Gelişen tamoksifen direncine bağlı olarak MCF-7 hücrelerine kıyasla E-Kaderin ekspresyon düzeylerinin R1 ve R2 hücrelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azaldığı belirlenmiştir (p

Amaç: Dünya genelinde erkeklerdeki yeni kanser tanılarının yaklaşık %10'unu prostat kanseri oluşturmaktadır. Toll-benzeri reseptörler (TLR), prostat kanseri gelişiminde önemli rol oynamaktadır. Ayrıca TLR’lerin ekspresyon seviyesi çeşitli transkripsiyon faktörleri ve kodlanmayan RNA’lar ile düzenlenmektedir. Bu nedenle bu çalışmada MEG3’ün potansiyel düzenleyici rolünün ve TLR3-MEG3 ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada PC-3, LNCaP ve HUVEC hücreleri kullanılmıştır. Poli I:C; bir TLR3 ligandı olarak TLR3 ekspresyonunu uyarmak için kullanılmıştır. Poli I:C' nin toksik olmayan konsantrasyonu WST-1 analizi ile belirlenmiştir. TLR3 ve MEG3'ün relatif gen ekspresyon seviyeleri RT-PCR ile analiz edilmiştir. Bulgular: Sonuçlara göre, 5 µM Poli I:C TLR3’ü aktive edilmesi için toksik olmayan konsantrasyon olarak seçilmiştir. MEG3 (3.19-, 1.90- ve 1.90-kat) ve TLR3 (6.17-, 5.75- ve 2.27-kat) mRNA seviyelerinin Poli I:C uygulamasından sonra sırasıyla PC-3, LNCaP ve HUVEC hücrelerinde anlamlı bir şekilde arttığı belirlenmiştir (p, Objective: Prostate cancer accounts for approximately 10% of new cases diagnosed in men worldwide. Toll like receptors (TLRs) play a crucial role in the progression of cancer. Furthermore, the expression level of TLRs is mediated by different transcription factors and non-coding RNAs. Therefore, the aim of this study was to investigate the potential regulatory role of MEG3 and the interaction of TLR3 with MEG3 in the prostate cancer cells. Materials and Methods: In this study, PC-3, LNCaP and HUVEC cells were used. To stimulate TLR3 expression, Poly I:C was used for a ligand of TLR3 and the less cytotoxic concentration of Poly I:C was determined by WST-1 analysis. The relative gene expression levels of TLR3 and MEG3 were analyzed by RT-PCR. Results: According to the results, 5 µM of Poly I:C was chosen as a less cytotoxic concentration for the stimulation of TLR3 activity. The mRNA level of MEG3 (3.19-, 1.90-, and 1.90-fold) and TLR3 (6.17-, 5.75- and 2.27-fold) was significantly increased in PC-3, LNCaP and HUVEC cells, respectively after Poly I:C stimulation (p

Objective: Preeclampsia (PE), a pregnancy complication whose pathogenesis is still not fully clarified. Studies in the literature evaluating vitamin D deficiency more frequently in women with PE have conflicting results. Considering these contradictions, we aimed to evaluate the level and predictable potential of Vitamin D and angiogenic factors causing many disorders in maternal deficiency/insufficiency in women with PE.Materials and Methods: Thirty-one (31) women diagnosed with PE and thirty-two (32) healthy pregnant women were included in this study. Vitamin D levels were measured by the chemiluminescence immunoassay (CLIA) TNF-α and PLGF levels by ELISA and PCT levels by electrochemiluminescence assay (ECLIA) method. ROC curves were created to determine the role of biochemical parameters in the prediction of PE.Results: Vitamin D and PLGF levels were found lower and TNF-α and PCT levels were found higher in the PE group compared to the control group. The area under the ROC was 0.814, 0.7681, 0.8201, 0.9251 for gestational week (GW), Vitamin D, TNF-α and PLGF, respectively.Conclusion: Vitamin D, TNF-a, PLGF values are consistent with the literature and they could be important markers in the prediction of PE. Our data revealed that these markers, which are already routinely analyzed, do not require an additional cost and time. Thereby, women with PE could be identified and followed up closely, Giriş ve Amaç: Patogenezi halen tam olarak aydınlatılmamış bir gebelik komplikasyonu olan preeklampsi, gelişmiş ülkelerde maternal/fetal morbidite ve mortalitesi yüksek seyreden hastalıklar arasındadır. Literatürde D vitamini eksikliğinin gebe kadınlarda daha sık görüldüğü ve preeklampsili gebelerde D vitamini eksikliğinin değerlendirildiği çalışmaların çelişkili sonuçlara sahip olduğu görülmektedir. Bu çelişkiler göz önünde bulundurularak çalışmamızda preeklampsi ile komplike olmuş gebelerde maternal eksikliği/yetersizliğinde birçok rahatsızlığa sebep olan D Vitamini ve anjiopoetik faktörlerin düzeyinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi (SEAH) Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniği’ne başvuran 31 preeklampsi tanısı almış gebe ve 32 sağlıklı gebe dahil edilmiştir. Hasta ve kontrol grubundaki bireylerden alınan açlık kan numuneleri santrifüj edilip serum ve plazmalarına ayrılmıştır. Serum 25(OH)Vitamin D düzeyi CLIA yöntemiyle, TNF-α ve PIGF düzeyi ELISA yöntemiyle, PCT düzeyi ise ECLIA yöntemiyle ölçülmüştür.Bulgular: Preeklamptik gebe grubunda 25(OH)Vitamin D ve PIGF düzeyi kontrol grubuna göre düşük (p

Objectives We investigated the changes in the IL-6 and STAT3 expression levels in cachectic and non-cachectic patients with gastric, lung and breast cancer and evaluated the association between IL-6 and STAT3 levels and cancer types in terms of cachexia condition. Background Cancer-associated cachexia, observed in nearly 50‒80 % of cancer patients, has drawn attention in advanced patients. IL-6/JAK/STAT pathway plays an essential role in the progression of cancer cachexia through the regulation of the inflammatory response. Methods This study consisted of 48 gastric, breast and lung cancer patients (18 cachectic and 30 non-cachectic) and healthy individuals. Total RNA isolation and cDNA synthesis was performed after the collection of blood samples. IL-6 and STAT3 expression levels were analyzed by RT- PCR analysis. Results Our findings demonstrated that IL-6 mRNA levels considerably increased 19.89±8.25, 5.18±2.81 and 15.33±9.54-fold in gastric, lung and breast cancer patients with cachexia, respectively. Additionally, a 16.67±7.13, 14.21±11.72 and 8.85±3.89-fold increase in the STAT3 expression level was detected in cachectic gastric, lung and breast cancer patients, respectively (p Conclusion STAT3 may be considered as a therapeutic target for cachectic patients with gastric, lung and breast cancer. Furthermore, IL-6 mediates STAT3 activation in cachectic gastric and breast cancer patients (Tab. 5, Fig. 2, Ref. 62).

Aim: Curcumin is a polyphenol extracted from the Curcuma longa plant known for its anti-cancer properties in the literature. Although the effects of curcumin on the MAPK and PI3K signaling pathways in breast cancer are known, its effect on the TGF-β signaling pathways has not been identified. In this context, our study aimed to determine the effects of curcumin on gene expression levels of GSK-3β, Smad4 and CCDN1, which regulate the TGF-β signaling pathway, in two different subtypes of breast cancer [MCF-7 (Luminal A) and MDA-MB-231 (triple-negative)], and HUVEC control cell lines.Materials and method: First, the effective concentration of curcumin was determined using WST-1 viability assay to investigate its effects on GSK-3β, Smad4 and CCDN1gene expression levels in MCF-7, MDA-MB-231, and HUVEC cell lines. Subsequently, RNA was isolated from cells treated with curcumin, and gene expression levels were analyzed by RT-PCR.Results: 10 µM curcumin was the most effective concentration in MCF-7 and MDA-MB-231 breast cancer cell lines according to WST-1 results. Our results showed a 6.1-, 15.0-, and 7.6- fold increase in GSK-3β expression levels and a 1.7-, 5.1-, and 8.9-fold increase in Smad4 expression levels in MCF-7, MDA-MB-231, and HUVEC cell lines, respectively. Additionally, 7.6-, 3.8- and 8.6-fold increase in CCDN1 mRNA levels were detected in MCF-7, MDA-MB-231 and HUVEC cells, respectively following 10 µM curcumin incubation., Amaç: Kurkumin, Curcuma longa bitkisinden izole edilen ve literatürde anti-kanser etkiye sahip olduğu bilinen bir polifenoldür. Kurkuminin, meme kanserinde MAPK ve PI3K sinyal yolaklarında etkisine dair çalışmalar bulunmasına rağmen, TGF-β sinyali üzerinde etkisine dair bir çalışma mevcut değildir. Bu kapsamda, mevcut çalışmada kurkuminin iki farklı alt tip [MCF-7 (Luminal A) ve MDA-MB-231 (triple negatif)] meme kanseri ve HUVEC kontrol hücrelerinde TGF-β sinyalinin düzenlenmesinde rol alan GSK-3β, Smad4 ve CCDN1 genlerinde ekspresyon seviyesinde etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Method: Kurkuminin MCF-7, MDA-MB-231 ve HUVEC hücrelerinde GSK-3β, Smad4 ve CCDN1 genlerinin ekspresyon seviyelerinde değişimlerin belirlenmesi için, kurkuminin etkin dozu belirlendikten sonra, kurkumin uygulanan hücrelerden RNA izole edilerek ilgili genlerin ekspresyon seviyeleri RT-PCR ile analiz edilmiştir. Bulgular: WST-1 bulgularına göre meme kanseri hücrelerinde en etkin doz olarak belirlenen 10 µM kurkumin uygulanan MCF-7, MDA-MB-231 ve HUVEC hücrelerinde GSK-3β ekspresyon seviyeleri sırasıyla 6.1-, 15.0- ve 7.6- kat iken, Smad4 ekspresyon seviyelerinin 1.7-, 5.1- ve 8.9-kat arttığı belirlenmiştir (p

Kanser insan ömrünü kısıtlayan ve yaşam tarzı, genetik çeşitlilik, virüs enfeksiyonu ve kronik inflamasyon gibi birçok faktöre ek olarak kontrolsüz büyüme ve hücrelerin kontrolsüz yayılması ile karakterize yaşa bağlı bir hastalıktır. Kanser gelişimi karmaşıktır ve bağışıklık sisteminde görevli hücrelerin tümör tanınması ve yok edilmesinde önemli görevleri vardır. Bu nedenle kanser tedavisi için potansiyel anti-inflamatuvar ajanlar olarak doğal kaynaklı bileşiklerin kullanıldığı yeni terapötik yaklaşımların araştırılması önem kazanmaktadır. Ancak doğal kaynaklı bu bileşiklerin immün sistem üzerindeki etkisi ve bu etkiyle birlikte gösterdiği antikanser mekanizmalar halen araştırılmaya devam etmektedir. Dolayısıyla çalışmamızın amacı, kansere karşı antiinflamatuvar etki sergileyen bazı doğal kaynaklı bileşiklerin (nobiletin, kurkumin, genistein ve EGCG) gösterdiği potansiyel antikanser ve/veya koruyucu etkileri ile ilgili deneysel kanıtları ortaya koymaktır. Böylelikle yapılan çalışmalar incelenerek bu doğal bileşikler ile ilgili gelecekte yapılacak hedefe yönelik terapi gibi daha ileri ve kapsamlı çalışmalar kanserde doğal bileşik uygulamasının (geleneksel tıp olarak) hem bilimsel temelini hem de mevcut kemoterapötik ilaçlarla klinik olarak kombinasyon halindeki etkisini keşfetmek için moleküler bir yaklaşım geliştirmemize olanak sağlayacaktır.

Objective:Breast cancer is a heterogeneous type of cancer with many subtypes and is themost common cancer among women. It is noteworthy that breast cancersubtype-based treatment options have attracted great attention. In the presentstudy, we aimed to investigate the therapeutic effect of a bisphosphonateinhibitor zoledronic acid (ZOL), which is aclinically used in the treatment of cancer types with bone metastases and hasbeen found to exert anti-proliferative and anti-metastatic effects, on twodifferent subtypes of breast cancer [MCF-7 (ER+, PR+, HER2-) and MDA-MB-231(ER-, PR-, HER2-)] and HUVEC control cells. Materials and Methods: Thecytotoxic and apoptotic effect of ZOL (10-100 uM) for 24 and 48 hours wasdetermined by WST-1, Annexin V and cell cycle analysis. In addition, changes incell morphology and nucleus after treatment with ZOL observed by acridine orange(AO) and DAPI staining, respectively.Results:ZOL caused more anti-proliferative effect and early and late apoptotic death inMDA-MB-231 cells compared with MCF-7 cells (p, Amaç: Memekanseri kadınlarda en sık görülen ve farklı alt tiplere ayrılan heterojen bir kansertürüdür. Bu nedenle, meme kanseri alt tiplerine özgü tedavi yaklaşımları dikkatçekmektedir. Mevcut çalışmada, kemik metastazı görülen kanser tiplerinintedavisinde klinikte kullanılan ve anti-proliferatif, ve anti-metastatik etkiyesahip olduğu bilinen bir bifosfonat inhibitörü zoledronik asitin (ZOL)’ün, ikifarklı meme kanseri alt tipinde [MCF-7 (ER+, PR+, HER2-) ve MDA-MB-231 (ER-,PR-, HER2-)] ve HUVEC kontrolhücrelerinde terapötik etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem:ZOL’ün (10-100 µM) 24 ve 48 saat boyunca sitotoksik ve apoptotik etkisi WST-1,Annexin V ve hücre siklusu analizleri ile belirlenmiştir. Ayrıca ZOL’ün, hücrelerde ve nukleusda nedenolduğu morfolojik değişimler sırasıyla akridin oranj (AO) ve DAPI boyaması ilegörüntülenmiştir. Bulgular: ZOL’ün MCF-7 hücrelerine göre, MDA-MB-231 hücrelerinde daha fazlaanti-proliferatif etkiye ve erken ve geç apoptotik ölüme neden olduğu analizedilmiştir (p

Toll-benzeri reseptörler (TLR) epitelyal, immün ve kanser hücrelerinde ifade edilen ve iyi bilinen bir patern tanıma reseptörü ailesidir. Nobiletin (NOB), kanser karşıtı özelliklere sahip ve prostat kanseri riskini azalttığı bildirilen bir O-metillenmiş flavonoiddir. Bu çalışmada NOB'un etkileri TLR4 ve TLR9 üzerinde PC-3, LNCaP ve HUVEC hücrelerinde araştırılmıştır. Lipopolisakkarit (LPS) ve CpG-oligodeoksinükleotid (CpG-ODN) sırasıyla TLR4 ve TLR9 uyarımı için kullanılmıştır. Hücre canlılığı WST-1 ile analiz edilmiştir. NOB'un inhibe edici konsantrasyonu (IC50) LNCaP için 20 µM, PC-3 ve HUVEC için 40 µM olarak bulunmuştur (p

In this study, the effects of the fungicide Pomarsol Forte WP 80, the insecticide Arrivo 25 EC and the herbicide The End EC were examined for seed germination percentages, the phases of mitosis and chromosomal abnormalities in soybean (Glycine max L.). Median EC (effective concentration) values were calculated according to relative reduction in root length (T/C%) after treatment for 72 h. Germination percentages of primary soybean roots decreased with increasing pesticide concentrations. Cytological observations showed that the mitotic frequency in root meristematic cells was decreased and that abnormality frequency was also decreased in parallel to the increase in concentrations for all pesticides, except for the 9.6 M concentration of Arrivo 25 EC. The obtained results indicate that these 3 pesticides had the ability to cause a reduction in the seed germination percentage in the number of different phases of mitosis and in the leaf pigment content of soybean (G. max L.).

Aim: In this retrospective study, patients with vitamin D intoxication (VDI) were evaluated with respect to clinical and laboratory characteristics, treatment protocols and complications. Materials and Methods: The medical records of 27 children with VDI between 2003 and 2008 were investigated. Data included age, gender, nutritional status, dose and duration of prophylactic/therapeutic vitamin D, the reasons for vitamin D therapy prescription, clinical signs and symptoms, laboratory findings, therapy protocol for VDI, and complications. Results: The mean dose of vitamin D prescribed to the patients was 600,000 U (range: 300,000-1,200,000 U). The most prominent reason (80.9%) for physician prescription of vitamin D therapy was delay in achievement of developmental milestones, which may also be seen in vitamin D-deficient rickets (VDDR). Clinical manifestations of the patients with VDI were vomiting (85.7%), anorexia (57.1%), weight loss (47.6%), dehydration (42.8%), polyuria/polydipsia (38%), and constipation (33.3%). Biochemical parameters of the patients at admission were as follows: mean serum total calcium 12.1 ± 2.8 mg/dl, phosphorus 6.1 ± 1.2 mg/dl, alkaline phosphatase 351 ± 224 IU/L, 25 hydroxyvitamin D (25[OH]D) 247 ± 117.8 ng/ml, intact parathyroid hormone (PTH) levels 15 ± 9.2 ng/ml, and urine calcium/creatinine ratio 2.47 ± 1.03. There was negative correlation between the serum 25[OH]D and PTH levels (r = -0.84, P < 0.001). Six patients with severe hypercalcemia (serum total calcium: >15 mg/dl) were controlled with bisphosphonate therapy. Nephrocalcinosis developed in seven patients (25.9%). All patients were followed up at three-month intervals for 1.3 years after treatment. Hypercalcemia did not recur and nephrocalcinosis persisted in all except one case. Conclusions: The diagnosis of VDDR without checking serum 25[OH]D level may cause redundant treatment that leads to VDI. All patients who are clinically suspected of VDDR should be checked for serum vitamin D status and questioned for previous vitamin D administration before starting vitamin D therapy.

Bu çalışmada, Erzincan masallarında yer alan kahramanların karakter özellikleri itibariyle değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda yetmiş tane Erzincan masalı ele alınmıştır. Masallarda yer alan kahramanlar incelenmiştir. Belirlenen on karakter özelliğine göre kahramanlar analiz edilmiştir. İncelenen bu kahramanlar aslî ve yardımcı kahramanlar olarak birbirinden ayrılmıştır. Aslî kahramanlar tek tek incelenip karakter çerçeveleri saptanmış, olumlu olumsuz olarak değerlendirilmiştir. Daha sonra masallarda öne çıkan olumlu değerlerin hangisinin daha fazla vurgulandığı saptanmıştır. Söz konusu olan masallar ve karakterleri bir bütün içinde değerlendirebilmek amacıyla çalışılan yörenin, sahanın özellikleri, masal ve masalların özellikleri, karakter ve karakterlerin özellikleri hakkında genel bilgiler ele alınarak incelenmiştir. Bu araştırmada elde edilen bulgular neticesinde Erzincan masal kahramanlarında en fazla yardımseverlik karakter özelliğinin görüldüğü saptanmıştır. Yardımseverliği doğruluk, sabır ve özgüven takip etmiştir. Yaşanılan yörenin doğal afetlere maruz kaldığı, çok fazla göç verdiği düşünülecek olursa yardımseverlik karakter özelliğinin coğrafî şartlarla olan ilgisi de gün yüzüne çıkmaktadır. Aslî kahramanlarda en az rastlanan karakter özelliği de özdenetim ve saygı karakter özelliği olmuştur, In this study, it has been aimed to evaluate the heroes taking part in Erzincan tales in terms of their characteristic features. For this purpose, 70 Erzincan tales have been dealt with. The heroes taking part in these tales have been examined and they have been analyzed according to ten determined characteristic features. These analyzed heroes have been seperated from each other as the main heroes and the minor heroes.The main heroes have been analyzed individually; their character frames have been determined and these frames have been evaluated as positive or negative. Then, which of the leading positive features in the tales has been stressed more is determined. In order to be able to evaluate the tales and the characters in question as a whole; the general information about the district, the area and its features, the tales and their features, the characters and their features has been gathered and analyzed. As a result of the findings that have been obtained in this study; it has been determined that the most frequently encountered characteristic feature of the heroes in Erzincan tales is ?charity?. Honesty, patience and self-confidence are the following characteristic features. When the natural disasters and big out-migrations that this region has experienced are considered, the charity characteristic feature?s relation with the geographical conditions can better be understood. Self-control and respect have been the least encountered characteristic features of the main heroes in the tales.

vÖZETÖzkan A. Tip 2 Diabetes Mellitus'lu vakalarda HbA1c düzeyi ile kemikyapım ve yıkım belirteçlerinin ilişkisi. Biyokimya Uzmanlık Tezi. Erzurum.2006.Bu çalışmada Tip 2 Diabetes Mellitus (DM)'lu vakalarda metabolik kontrolunkemik yapım ve yıkım belirteçleri üzerine olabilecek muhtemel etkileri prospektifolarak araştırıldı. Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı,Endokrinoloji Bilim Dalı tarafından izlenen ve yaşları 37 yıl ile 66 yıl (ort±SD 51±7.5)arasında değişen 35 Tip 2 DM'lu vaka (18 kadın, 17 erkek) çalışmaya alındı. Tümvakalar tanı yaşları, güncel yaşları, izlem süreleri, antropometrik ölçüm değerleri[ağırlık, vücut kitle indeksi (BMI)], tedavi rejimleri (oral antidiyabetik ilaçlar, insulintedavileri ve diyet tedavileri) varsa komplikasyonlar ve kemik döngüsü belirteçleri[Kemiğe Spesifik Alkalen Fosfataz (K-ALP), Osteokalsin (OK)], İdrar Deoksipridinolin(DPr), idrar N-Telopeptit (NTx) bakımından başlangıçta ve ortalama 4.9±1.2 (3-6 ay)izlem sonunda değerlendirildiler.Vakaların ortalama HbA1c (%mg) düzeyleri başlangıçta%10.6±1.2 iken yaklaşık 5 aylık izlem sonunda %7.7±1.0 mg düzeyine azalma gösterdi(p=0.000). Buna paralel olarak, kemik döngüsü belirteçleri arasında istatistik olarakanlamlı bir azalma saptandı. Başlangıçta kemik yapım parametrelerinden idrar DPr(nmoLDPr/mmoLKr) düzeyi 28.6±11.6 iken, izlem sonunda 17.9±7.1'e azalma gösterdi(p=0.000). İdrar NTx (nmoLBCE/mmoLKr) düzeylerinde 93±13.7 den 67.1±12.8'eazalma saptandı (p=0.000). Aynı süre içerisinde HbA1c düzeyindeki azalmaya paralelolarak kemik yapım paremetrelerinde de azalma saptandı. Ortalama serum K-ALPdüzeyleri başlangıçta 129.5 ±37.3 U/L iken izlem sonunda 94.8±35.1 U/L olaraksaptandı. Aynı süre içinde ortalama serum OK düzeyleri ise 94.6±16.8 ng/mL den 66.3±17.3ng/mL'ye azalma gösterdi.Bu çalışmanın sonuçları DM'ta metabolik bozukluğun kontrol altına alınmasınınkemik metabolizmasında düzelmeye katkıda bulunan önemli faktörlerden birisiolduğunu göstermektedir.Anahtar kelimeler; Tip 2 Diabetes mellitus, HbA1c, kemik yapımı ve kemik yıkımı viABSTRACTOzkan A. Biochemical markers of bone turnover in patients with Type 2Diabetes and their correlations with HbA1c levels. Thesis in Department ofBiochemistry. Erzurum.2006.In this study, the probable effects of metabolic control on bone turnover markersin patients with Type 2 Diabetes Mellitus (Type 2 DM) were prospectively carried out.35 cases with Type 2 DM aged between 37 and 66 years (18 female, 17 male) wereincluded in this study. All cases were evaluated with particular respect to diabetic ages,current ages, follow-up periods, body mass indexes, treatment protocols, complicationsand bone turnover markers (bone specific alkaline phosphatase (B-ALP), osteocalcine(OC), urine deoxypyridinoline (DPr), urine n-telopetit (NTx) both at the beginning andend of the study (mean 4.9±1.2 months). Mean HbA1c (%mg) concentration of the caseswas 10.6±1.6 %, and this rate decreased to the level of 7.7±1.0 % nearly 5 monthsfollow-up period (p=0.000). In parallel with decrease of HbA1c level, the bone turnovermarkers also were reduced significantly at the same period. While mean concentrationof urinary DPr (nmoLDPr/mmoLKr), which is one of the markers of bone resorption, was28.6±11.6 in the beginning of the study, it decreased to the level of 17.9±7.1 at the endof the follow-up period (p=0.000). Similarly, mean urinary NTx (nmoLBCE/mmoLKr)concentration, that is also marker of bone resorption, showed signifcantly decrease fromthe level of 93±13.7 to 67.1±12.8 at the same period (p=0.000). On the other hand, thereduce of bone formation parameters was also found in parallel with HbA1c level inposted time-interval. While mean serum B-ALP levels were 129.5 ±37.3 U/L in thebeginning of the study, it was reduced to the level of 94.8±35.1U/L at the end of thestudy. Similarly, serum OC (ng/ml) concentration decreased from 94.6±16.8 ng/mL to66.3± 17.3ng/mL and significantly was correlated with the HbA1c levels during studyperiod.We concluded that management of the metabolic disorder in Type 2 Diabetes isthe one of the most important contributors for improvement of the bone turnover.Key words; Type 2 Diabetes Mellitus, HbA1c, bone turnover 54

ÖZET Özkan, A., Sağlık İhtiyaçlarının Belirlenmesi: Sağlık Statüsü ve Sağlık Hizmetlerine Erişim Açısından Cinsiyetler Arası Bu çalışmada sağlık ihtiyaçları, sağlık statüsü ve sağlık hizmetlerine erişim boyutları çerçevesinde incelenmiştir. Çalışma, Afyon İli Merkez 8 No'lu Sağlık Ocağı hizmet bölgesinde gerçekleştirilmiştir. Bireylerin sağlık statülerini ölçmek için SF-36, hizmete erişimi ölçmek için ise bu amaca yönelik olarak geliştirilen anket kullanılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda, bireylerin herhangi bir sağlık sorununda ilk tercih ettikleri kurumun sağlık ocakları olduğu bulunmuştur. Bu kurumu tercih etme nedenleri arasında cinsiyete göre istatistiksel olarak anlamlı farkın olmadığı tespit edilmiştir. Bireylerin hizmet alma ihtiyacı hissetmelerine rağmen bunu engelleyen faktörler incelendiğinde de cinsiyete göre istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamaktadır. Aynı şekilde son bir yıl içinde sağlık kurumlarına başvurmayan, ancak hizmet alma ihtiyacı hissetmelerine rağmen bunu engelleyen faktörler incelendiğinde de cinsiyete göre istatistiksel olarak anlamlı farkın olmadığı tespit edilmiştir. Ancak, son bir yıl içinde sağlık kurumuna başvuran bireylerin yıllık sağlık kurumlarına başvuru oranları karşılaştırıldığında yaş ve cinsiyete göre istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmaktadır. Genel sağlık statüsü açısından bakıldığında; bireylerin cinsiyet, sosyal güvenlik durumu, eğitim ve gelir düzeyi ile sağlık kurumlarına başvurmaları açısından değişik boyutlarda istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların bulunduğu tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Sağlık ihtiyacı, sağlık statüsü, sağlık statüsünün ölçülmesi, SF-36, sağlık hizmetlerine erişim. In this study health needs are considered in terms of health status and accessibility. The study was carried out in Afyon Central Health Center No 8. SF-36 was used in order to find out the self reported health status of the population. To analyse the accessibility issue a questionnaire designed to this end was applied. At the end of the study, it was found that people mostly preferred the health center as a first level of contact. No statistically meaningful differences were found between genders in preferring health centers as a first level of contact. In addition to this, no statistically meaningful differences were found between genders by factors that prevent them from visiting a health facility when they actually feel they need health service. Same conclusion was reached for people who have not visited a health facility in the previous year. However, it was found that there were statistically meaningful differences in annual per capita contact rates of visiting a health institution for people who have visited a health institution by age groups and sex in the previous year. So far as the general health status is concerned, it was found that there were statistically meaningful differences in terms of sex, social security status, education, income level and referring to a health facility. Key Words : Health need, health status, measurement of health status, SF- 36, accessibility to health services 90

Purpose: Toll-like receptor 4 (TLR4) is over-expressed in breast tumors and thus contributing to the tumor progression and metastasis. Natural products have drawn attention in cancer immunotherapy due to their various biological activities. Curcumin is well investigated in different types of cancer. However, the mechanisms underlying its anti-inflammatory actions have not been extensively elucidated. For this purpose, we explored the inhibitory effects of curcumin on lipopolysaccharide (LPS)-induced TLR4 dependent TRIF signaling pathway in two subtypes of breast cancer cell lines (MCF-7 and MDA-MB-231) in this study. Methods: In this context, the cytotoxicity of curcumin and LPS alone and the combination of curcumin with LPS on these cells was evaluated by WST-1 assay. The expression level of TLR4 and the release of type I interferon (IFN) levels were determined after treatment with curcumin and/or LPS by RT-PCR and ELISA analysis, respectively. Furthermore, the subcellular localization of TLR4 and interferon regulatory factor 3 (IRF3) were detected by immunofluorescence analysis. Results: Curcumin treatment suppressed breast cancer cells viabilities and the activation of TLR4-mediated TRIF signaling pathway by the downregulation of TLR4 and IRF3 expression levels and the inhibition of type I IFN (IFN-α/β) levels induced by LPS. However, curcumin was more efficient in MDA-MB-231 cells than MCF-7 cells owing to its greater inhibitory efficacy in the LPS- enhanced TLR4 signaling pathway. Furthermore, IFN-α/β levels induced by TLR4 and IRF3 were decreased in these cells following curcumin treatment. Conclusions: Consequently, these results demonstrated that the activation of LPS stimulated TLR4/TRIF/IRF3 signaling pathway was mediated by curcumin in breast cancer cells, in vitro. However, more studies are necessary to examine the curcumin’s anti-inflammatory activities on TLR4/MyD88/NF-κB as well as other signaling pathways downstream of TLRs in breast cancer.

Objective: Herein we, for the first time, investigated a potential synergistic effect of nobiletin (NOB) and sorafenib (SOR) on PC-3 prostate cancer and HUVEC control cell lines. Methods: In order to determine the cytotoxic and apoptotic effects of the combination of NOB and SOR, WST-1, Annexin V, and cell cycle analysis were performed. The potential molecular mechanism of apoptotic cell death was assessed by Bax, Bcl-2, CCDN1, Rb1, and CDKN1A gene expression and acridine orange (AO) and DAPI staining. Results: Our results indicated that NOB and SOR combination had a significant inhibitory effect on the viability of PC-3 cells with less toxicity on HUVEC cells than SOR alone (P

Quizalofop-p-ethyl (QPE) is a phenoxy herbicide which is used in agriculture to control weeds. The cytotoxic effects of QPE on pollen germination and pollen tube group in Hyacinthus orientalis were investigated and compared to the control. Experiments were carried out different QPE concentrations (0.125 M and 0.25 M). It was found that in vitro pollen germination and tube growth of H. orientalis was affected by QPE treatments; in particular, the highest QPE concentration caused changes in the morphological features of H. orientalis. The most potent QPE reduced pollen germination by threefold. Morphological abnormalities in the pollen tube were also observed.