Search

Objective. This study had two aims: (1) to investigate the prevalence of familial Mediterranean fever (FMF) and Behçet's disease (BD) in school students in Denizli, a province in western Turkey; and (2) to determine whether the previously suggested "zero patient design" was reliable for use in a prevalence survey. Methods. The field survey was performed in two stages. In the first stage 7,389 students (3,847 females and 3,542 males) were asked to fill out a questionnaire in the classroom. In the questionnaire, filtering questions for FMF (the presence of recurrent attacks of fever accompanying abdominal pain, joint pain/swelling, and/or chest pain) and BD (presence of aphthous stomatatis) were asked. The second stage consisted of two parts. In the first, 3225 questionnaires were completed by 1778 female and 1447 male students calculated according to the zero patient design, who were selected randomly from among 7389 students for evaluation. Students with any suspicion of FMF and Behçet's disease were called to the hospital for detailed investigation. In the second step the remaining students were evaluated. Results. Out of 3225 children questioned in the first step, 156 claimed recurrent abdominal pain and/or chest pain, and/or joint pain/swelling with accompanying fever which might suggest the presence of FMF. However this diagnosis was excluded after further clinical evaluation. In the second step 152 students were called for detailed investigation: 2 patients, one 10 years and the other 12 years old, were diagnosed as having FMF. None were diagnosed to have Behçet's disease. Conclusion. The prevalence of FMF in Turkey in general is about 0.093%. The prevalence rate found in this survey was lower (0.027%) which may be due to the historic background of the region. This is the first study that has shown that the "zero patient design" can be used in an epidemiological survey. © Copyright Clinical and Experimental Rheumatology 2004.

Hiperkolesterolemisi olan diabetik hastalarda koroner arter hastalığı ve diabetik nefropati insidansının daha yüksek olduğu bilinmektedir, diabetik hastalarda hiperkolesterolemi ilerleyici glomerüler hasar için bir risk faktörü olabilir. Biz 40 tane tip II diabetik hastada hiperkolesterolemi ve diabetik nefropati arasındaki ilişkiyi araştırdık. Hastaları kolesterol düzeylerine göre iki gruba ayırdık. 20 hiperkolesterolemik hasta grup I' e, 20 normokolesterolemik hasta grup II'ye dahil edildi. Son dönem böbrek yetmezliği, kardiak hastalığı, üriner enfeksiyonu, malign hipertansiyonu olanlar, gebeler, angiotensin konverting enzim inhibitörü ile tedavi görenler çalışmaya alınmadı. Hastaların serum kolesterol, trigliserid, albümin ve kreatinin düzeyleri, 24 saatlik idrarda protein miktarları ölçüldü. Hiperkolesterolemisi olan grupta makroalbuminüri (9 hasta) ve mikroalbuminüri (4 hasta) insidansı daha yüksekti, buna rağmen normokolesterolemik grupta makro veya mikroalbuminürisi olan hastaya rastlanmadı. Grup I'de %25 hastada hipertansiyon, %15 hastada koroner damar hastalığı mevcuttu. Grup II'de ise %2.5 hastada koroner damar hastalığı mevcuttu, hipertansiyonu olan hasta saptanmadı. Bu çalışma hiperkolesteroleminin diabetik nefropati gelişimi ve ilerlemesi için önemli bir risk faktörü olduğunu düşündürmektedir.

Hepatit virusları hemodiyaliz (HD) hastalarında en önemli infeksiyon problemlerinden biri haline gelmiştir. Hastalar arasında nozokomiyal geçişin kanıtları olmasına rağmen, diyaliz ünitelerinde hepatit C virus(HCV)unun kesin bulaşma şekli bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı Denizli' de HD hastalarında hepatit C virüs antikor prevalansını, risk faktörlerini saptamak ve bu hastalarda HCV infeksiyonunun bulaşmasının önlenmesinin tartışılmasıdır. 2 HD merkezinden toplam 155 hasta çalışmaya alındı.Anti-HCV 3. jenerasyon enzyme-linked immunosorbent assay(ELISA) yöntemiyle saptandı ve 155 HD hastasının 50 (%32.26)'sinde anti-HCV pozitif bulundu. Ortalama HD tedavi süresi anti-HCV pozitif hastalarda (48.7 ay) anti-HCV negatif hastalardan (27.3 ay) anlamlı olarak daha uzun bulundu (p=0.000). Anti-HCV pozitif hasta oranı HD tedavi süresi ile artmaktadır(p=00001). Bu çalışma HD hastalarının HCV infeksiyonu için risk taşıdığını ve HD tedavi süresi, anti-HCV pozitifliği arasındaki ilişkinin ünite içi bulaşmanın indirek kanıtı olabileceğini göstermiştir. HD hastalarında HCV'unun nozokomiyal bulaşma insidansını azaltmak için aseptik tekniklerin ve hijyenik önlemlerin çok dikkatli uygulanması zorunludur.

Bir diabet polikliğine başvuran 300 hasta üzerinde üriner sistem enfeksiyonu prevalansı araştırıldı. Hastaların %46'sında bakteriüri ve piüri saptandı. Üriner enfeksiyonlu 109 hastada ve Üriner enfeksiyon olmayan 38 hastada (+) ve (++++) arasında değişen glikozüri bulundu. Bakteriüri ve piüri % 90 hastada idrar kültürü pozitif bulundu. En sık ayrıştırılan mikroorganizmalar E. Coli ve enterobakterlerdi (%70). Üriner enfeksiyon diabetik kadınlarda, diabetik erkeklerden 4 misli daha fazla bulundu.

7.0ZET ESH, genel populasyonda yaygın olarak kullanılan bir testtir. Kronik renal yetmezlikli hastalarda ESH, nadir olarak çalışılmıştır. Bizim çalışmamızın amacı; 1-ESH' nın HD hastalarında kullanılabilirliğini göstermek, 2-inflamatuar hastalık kanıtı olmayan HD hasta grubunda, ESH yüksekliğinin prevalansını tespit etmekti. Akut veya kronik inflamatuar hastalık göstergesi olmayan 172 hemodiyaliz hastası çalışmaya alındı. 172 hemodiyaliz hastasında ESH yüksekliğinin prevalansı araştırıldı. ESH modifiye Westergren metoduyla ölçüldü. Hastalarda ESH ortalaması 38.39 + 21.33 mm/h olarak bulundu. 50 hastada normal (0-24mm/h), 72 hastada hafif yükselmiş, 30 hastada orta derecede yükselmiş, 20 hastada belirgin yüksek olarak tespit edildi. Pearson korelasyon testiyle ESH ile plazma fibrinojen, CRP arasında pozitif korelasyon; BUN, Cr, albumin, hematokrit arasında negatif korelasyon bulundu. Akut hastalık süresince ESH de artış gözlendi(31.70+8.38mm/saat- 91.50±21.05 mm/saat). Sonuç olarak; ESH' nın hemodiyaliz hastalarında, genel populasyondakine benzer şekilde kullanılabileceği görüşüne vardık. 39 8.SUMMARY Erythrocyte sedimentation rate is widely used in general population. It has seldom been studied in patients with chronic renal failure. The purpose of this study was to assess its usefulness in haemodialysis patients and prevalence of elevated ESR in HD patients with no evidence of inflamatory disease. 172 haemodialysis patients with no evidence of acute or chronic inflamatory illness were studied. We prospectively studied, 172 stable haemodialysis patients to determine the prevalence of elevated erythrocyte sedimentation rate in this population. ESR was determined, using modified Westergren method. The mean ESR was 38.39 ± 21.33 mm/hr in patients. ESR was indeed less than 25 mm/hr in 29% of patients with ESRD. ESR was normal (0 to 24 mm/hr ) in 50 patients, midly elevated (25 to 49mm/hr) in 72 patients ( 41.8%), moderately elevated (50 to 74 mm/hr) in 30 patients (17.4%), markedly elevated (75-99 mm/hr) in 20 patients (11.65%). There was pozitive correlation between ESR and plasma fibrinogen concentration, CRP and negative correlation between ESR and haematocrit, BUN, Cr, albumin in pearson correlation test. An upward trend in ESR during acute illness (31.70±8.38mm/hr to 91.50+21.05 mm/hr N=13) was observed. We conclude that ESR can be used in haemodialysis patients much in the same way as in the general population. 40 53

ÖZET Diyaliz hastaları ndaki otonom nöropatiyi belirlemede genellikle kardiyovasküler refleks testler kullanılmıştır. Diyaliz hastalarında pupil çapını ölçmeye dayanan yöntemin kullanılabilirliği ve duyarlılığı ile ilgili bilgilerimiz sınırlıdır. Çalışmamızda 35 olgudan oluşan hemodiyaliz hasta grubunda klasikte kullanılan 5 kardiyovasküler test uygulanarak otonom nöropatisi olan hastalar saptandı. Sonuçlar pupil çapını ölçmeye dayanan test sonuçları ile karşılaştırıldı. Diyaliz hastalarındaki otonom nöropatiyi belirlemede pupil çapını ölçmeye dayanan testlerin değerli ve duyarlı olabileceği sonucuna varıldı. Pupil çapını ölçmeye dayanan testlerin diyaliz hasta grubunda otonom nöropati değerlendirilmesindeki yerini net bir şekilde saptayabilmek için ileri ve kapsamlı çalışmalar gerektiği düşünüldü. 37 SUMMARY The Comparision of Cardiovasculer Tests With Measurement of Pupil Diameter Test to Evoluate the Autonomic Neuropathy in Cronic Renal Failure Cardiovascular reflex tests are usually used to evoluate the autonomic neuropathy in patient on dialysis. The knowledge about the sensitivity and avalability of methods to measure the pupil diameter is limits. In our study, in a group of 35 patients on dialysis, autonomic neuropathy is detected by using 5 cardiovascular tests. The results are compared with the results of methods based on measuring pupil diameter. We conclude that to detect autonomic neuropathy on dialysis patient the methods based on measuring pupil diameter could be sensitive and useful but further studies are needed to determine its effectivity. 38 344

7. ÖZET Son Dönem Böbrek Yetmezliği (SDBY) hastalarında klinikte kullanılan birçok enzimin serum düzeylerinde değişiklikler gözlenmektedir, örneğin: kreatin kinaz (ve CK-MB izoenzimi), kardiyak troponin T ve I, laktat dehidrogenaz, alkalin fosfataz, amilaz, lipaz, pankreatik sekretuar tripsin inhibitor, elastaz I ve fosfolipaz A2 sıklıkla artarken transaminazlar (aspartat ve alanin aminotransferaz) SDBY hastalarında sıklıkla azalmaktadır. Bu grup hastalarda hepatit (veya hepatobilier hastalıklarda), pankreatit ve miyokard enfarktüsü gibi major durumlarda bu değişiklikler tanıda güçlüklere sebep olabilmektedir. SDBY hastalarında AST, ALT ve ALP'ı n etkileri hakkında ulaşılabilir bilgiler olmasına (GGT'da bu bilgiler sınırlıdır) rağmen 5' nükleotidaz (5' NT) ve lösin aminopeptidaz (LAP) hakkında erişebilir bilgi yoktur. Bu çalışmamızda 57 SDBY hastası (15-86 yaşları arasına 39 erkek, 18 kadın) ele alındı. Bu hastaların SDBY sebebi primer hastalıkları diyabeti k nefropati, hipertansif nefrosklerozis, glomerulonefrit, renal taşlar, pyelonefrit, hidronefroz, immünovaskülit hastalıklar, romatolojik hastalıklar, BPH, renal hücreli kanser, polikistik böbrek, FMF ve bilinmeyen sebepler idi. Karaciğer hastalığı, hematolojik bozukluklar, enfeksiyonlar, alkolizm, ciddi konjestif kalp yetmezliği, aktif akciğer hastalığı ve diğer akut hastalığı olan hastalar çalışmadan alınmadı. Bu hastalara rutin medikasyon olarak hiperfosfatemilerinin kontrolleri için kalsiyum karbonat ve kalsiyum asetat, eksikliği durumunda koruyucu olarak multivitaminler ve folat verildi, ilaveten demir eksikliğinde oral veya parenteral demir prepratları, renal anemilerinde koruyucu olarak rekombinant eritropoetin veriliyordu ve bazı hastalar ihtiyaçlarına göre antihipertansifler, proton pompa inhibitörleri, antiasitler kullanıyordu. Karşılaştırma için 30 sağlıklı gönüllü kişilerden kontrol grubu oluşturuldu. Hastalar haftada 2 veya 3 kez arteriyovenöz fistüllerle veya subklavian çift lümenli kateterle ile tek geçişli diyazilat sistemli bikarbonat (sıklıkla) 53veya asetat bazlı konvensiyonal hemodiyalize giriyorlardı. Diyalizör membranları olarak Hallowfiber dializerlerden yapılmış hemofan membranlar kullanılıyordu. Antikoagulasyon sistemik heparinizasyon (5.000-12.500 ünite heparin IV veriliyordu) veya düşük molekül ağırlıklı heparin (fluxum 0,3-0,4 cc) ile sağlanıyordu. Kan akım hızı 200-350 ml/dk iken diyalizat akım hızı 500 ml/dk idi. Arteriyel kan örnekleri hemodiyalizin başlangıcından hemen önce (pre diyaliz) alınıp bunlardan GGT, 5' NT, LAP; bu hastalardan seçilmiş 20 hastadan da diyaliz bitiminin hemen sonrasında (post diyaliz) alınan kan örneklerinden ise 5' NT ve LAP ve sağlıklı kontrol grubunu oluşturan 30 sağlıklı kişiden de GGT, 5' NT ve LAP çalışıldı. Biz SDBY hastalarında kontrol grubuna göre karşılaştırıldığında GGT, 5* NT ve LAP değerlerinde anlamlı artışlar olduğunu bulduk. Ve üç enzimdeki artışın istatiksel olarak anlamlı olduğunu (3 enzim için p< 0,001) bulduk. GGT 57 hastanın 8'inde (% 14), 5* NT de 7'inde (%12) artmış bulunurken LAP ise yalnız bir kişide yüksek bulunmuş. Fakat özellikle diğer enzimlerin yüksek olduğu hastalarda diğer değerler de normal değerlerin üst sınırına yakındı. Bunun yanı sıra bu üç enzim arasında anlamlı bir korelasyon varken hepatit C markerları ile arasında korelasyon yoktu (p > 0,05). Diyaliz giriş çıkış 5' NT ve LAP değerlerine bakılan hastalarda diyaliz giriş çıkış değerleri açısından istatiksel anlamlılık ve anlamlı korelasyon kurulamamıştır (p > 0,05). Sonuçta çalışmamızda 5' NT ve LAP değerleri ile GGT değerlerinin uyumlu olması bu hasta gruplarında ki hepatobilier patolojilerde GGT'a ek olarak 5' NT ve LAP bakılması bize ek bir avantaj getirmeyeceğini düşündürmektedir. Bu tür hastalan GGT ile izlemek daha pratik olacaktır. Yine de GGT artmış grupta karaciğer kökenli ALP, 5' NT ve LAP uyumlu olarak artışları nedeniyle bu popülasyonda belirlenememiş hafif derece subklinik kolestaz olabileceğini düşünebiliriz. Bu konunun netleşmesi için daha ileri araştırmalar gerekmektedir. 54 8. SUMMARY Serum levels of a number of enzymes commonly used in clinical medicine are markedly altered in patients with end-stage renal disease (ESRD). For instance, creatine kinase (and izoenzymes CK-MB), cardiac troponine T and I, lactat dehydrogenase, alkaline phosphotase (ALP), gamma glutamyl transpeptidase (GGT), amylase, lipase, pancreatic secretuar trypsine inhibitor, elastase I and phospholipase A2 levels are often elevated while transaminase (aspartate and alanine aminotransferase / AST; ALT) are often reduced in ESRD. These aberrations often complicate the diagnosis of such major conditions as myocardial infarction, pancreatitis and hepatitis (or hepatobilier diseases) in this population. There are available data concerning the effect of ESRD on serum AST, ALT and ALP, while available data concerning on serum 5' nucleotidase (5'NT) and leucine aminopeptidase (LAP) level are absent (The available data of gamma glutamyl transpeptidase/GGT is limited). Fifthy-seven patients (39 men and 18 women aged 15-86 years) with ESRD were included in this our study. The causes of renal disease in this population included diabethic nephropathy, hypertensive nephrosclerosis, glomerulonephritis, renal stones, pyelonephritis, hydronephrosis, immunovasculitis diseases, rheumotological disease, BPH, renal cell cancer, polycystic kidney, FMF and chronic renal failure of unknown cause. Patients with discernible liver disease, hemolytic disorders, infections, alcoholism, frank congestive heart failure, active lung disease and other acute intercurrent illnesses were excluded. Routine medications consisted of calcium carbonate and calcium acetate to control hyperphoshotemia and multivitamins and folate to prevent deficiency states. In addition oral or parenteral iron preparations were used to prevent iron deficiency and recombinant erytropoetine preparations were used to prevent renal anemia and some patients used antihypertensives, proton pump inhibitories, antiacides were employed for management as 55needed. Control group: Thirty normal volunteers was included for comparison. Patients were hemodialyzed for two or three times weekly. The blood access consisted of arterio-venous fistulas or subclavian twice lumen catheters. A single-pass diasylate delivery system and bicarbonate (mostly) or acetate based conventional dialysate used. Hallow fiber dialyzers made hemofan membranes were employed. Anticoagulation was achieved by systemic heparinization (using porcine heparin 5.000-12.500 units given intravenously) or used low moleculer weightly heparin (fluxum 0,3-0,4 cc). Blood flow rate was 200-350 ml/min while dailysate flow rate was 500 ml/min. Arteriel blood samples were obtained from the sampling segment of the predialyzer line shortly before hemodialysis (the study GGT, 5' NT and LAP on the blood samples) and study selecting 20 patients shortly after the conclution of hemodialysis (study 51 NT and LAP on this selected patients); so the study LAP and 5 NT on the 30 control persons. We found; in contrast the remaining GGT, 5' NT and LAP were significantly increased in ESRD patients when compared with the control group. And there was statistical significant to incresead levels of this three enzymes (For three enymes p < 0,001). GGT elevated in 8 of 57 patients (% 14), 5' NT elevated in 7 of 57 patients (%12) and LAP eleveted only one patients. But other levels near the upper limit of normal ranges; especially at the higher levels of another enzymes. Also there was significant correlation between this three enzymes (p < 0,001) while no correlation about markers of hepatitis C (p >0,05). Furthermore, there wasn't staticial significant and significant correlation between predialysis and postdialysis serum levels about this three enzymes (p > 0,05). To conclude, There was accordance between 5' NT and GGT in our study, in this respect, it wasn't yield advantage to monitorizing 5' NT and LAP in addition to GGT. The observation with GGT is more practical and 56rationalist approach in this population (for condition in pathology of hepatobilier). The Physician may be have ask; whether, was there slightly subclinic coleostaz in this population. Because 5' NT, LAP and ALP enzymes were increased as concordant high levels of GGT. 57 768