Search

International audience; This paper examines the gathering of news in the light of documents collected by the monks of Saint Albans in the late 14th and early 15th centuries and inserted in the chronicles of the monastery. The Benedictine abbey is a puzzling and interesting example: the archives have been lost and no equivalent to Matthew Paris’ Liber Additamentorum was produced in the Late Middle Ages. However, a lot of documents were copied in the manuscripts, paraphrased or not. That they abound can be easily explained: the abbey was in the vicinity of London, had visitors, and some of the monks were involved in political life. Two elements have retained our attention however: the shifting number and nature of the documents over the seven decades studied, how difficult it is to match them with the involvement and the relations of the monks. For example, very few documents were gathered during the 1380s despite the connections of the monks with the lords Appellants and the variety of documents found in other chronicles such as Westminster or Knighton’s chronicles. I propose to look in details at the causes of this absence: problems of reception of the information in the Benedictine institution, lack of interest of the monks responsible for the chronicle, or other causes? The hope is that by looking at the mechanisms behind the reception and use of documents in manuscripts, a new understanding of the politics of news gathering at Saint Albans can be formed.

Terörizm, modern dünyanın en önemli sorunlarından biridir. Toplumun yaşamını doğrudan tehdit eden, dehşet ve korku barındıran faaliyetlerdir. Terör onlarca tanımı bulunan farklı siyasi konjonktürlerden dolayı ortak tanımı yapılamayan bir kavramdır. Ulusal veya uluslararası faaliyetleri bulunan terör örgütleri siyasi grupların veya devletlerin menfaatleri sonucu kendilerine destek bulmaktadır. Bu durum terörizmin net ve şeffaf bir şekilde ortaya koyulmasını zorlaştırmaktadır. Medya bu noktada iki yönlü bir işlev taşımaktadır. Terör olaylarının duyurulması terörün propagandası olarak değerlendirilirken aynı zamanda kamuoyunun bilinçlendirilmesi noktasında da işlev taşımaktadır. Medyanın olayları aktarması sırasında kullandığı dil önem kazanmaktadır. Terör kendine destek sağlamak ve kamuoyu oluşturmak amacıyla kitle iletişim araçlarını ve sosyal medyayı etkin olarak kullanmaktadır. Bu anlamda medya önemli bir sorumluluk üstlenmektedir. Medyanın terör karşısında konumu oldukça önem kazanmaktadır. Haber alma özgürlüğünün dikkate alınması gerekliliği de dikkate alınarak medya ve terör ilişkisi önemle üzerinde durulması gereken bir durumdur.Diğer bir konu ise ekonomik boyuttur. Bir bölgede terör olaylarının artması bölgede güven ve istikrarı baltalar. Uluslararası yatırım ve finans firmaları bu durum gibi öngörü sahibini olamadıkları ortamları sevmez ve ticari riske girmeyi yeğlemez. Bu durum uluslararası yatırımcıları o ülkeye yatırım yapmaktan caydırır. Ayrıca ülkede terör riski olması turist gelirlerini minimuma düşüreceği gibi aynı zamanda teröre karşı yapılacak güvenlik çalışma masrafları ülke ekonomisinin direncini kırar. Toplumda umutsuzluk ve korku psikolojisinin oluşması ile devlete olan güven azalır ve bu durum dış göçleri beraberinde getirir. Nitelikli insan yetiştirilemez ve beyin göçü gerçekleşir. İşte bu durumlar ekonomiyi direk etkileme gücüne sahiptir.Anahtar kelimeler (Medya, ekonomi, haber alma özgürlüğü, siyasi ilişkiler, kamuoyu, ulusal ve uluslararası terör) Terrorism is one of the most important problems of the modern world. They are actions that spark fear and horror in people, and directly threaten the lives of individuals in society. Terror is a concept that cannot be defined in one way, because it has many definitions, which are made up of many different political dimensions. Terror organisations that carry out their acts on a national and international scale ensure the support of political groups and nations, because they satisfy the personal interests of these groups and nations. This makes it hard to define terrorism in a clear and direct way. In this regard, the media has a duty that has two functions. While the announcement of terror incidents is considered to be the propaganda of terror, it also has the duty of informing the public. The language the media uses while reporting news on terror is very important. Terror organisations use public means of communication and social media actively, in order to ensure support for themselves and create public opinion. In this regard, the media has a very important responsibility. The duty of the media, in the face of terror, is very important. By considering the need to pay attention to the freedom of obtaining news, the relationship between media and terror is a matter that should be analysed.Another issue is the economic dimension. Increasing terrorism in one region will undermine confidence and stability in the region. International investment and finance companies do not like environments where they cannot have foresight and do not prefer to take commercial risks. This would deter international investors from investing in that country. In addition, the risk of terrorism in the country will reduce tourism revenues to a minimum, while at the same time, the security work costs against terrorism will break the resilience of the country's economy. With the formation of the psychology of hopelessness and fear in the society, trust in the state decreases and this situation brings with it external migrations. Qualified people cannot be grown and brain drain occurs. These situations have the power to directly affect the economy.Key Words(Media, economics, news-making the freedom of political relations, public opinion, national and international terrorism) 124

Bu tez Nadir Şah'ın İran'daki hakimiyeti esnasında Doğu'daki Osmanlı haber alma kaynaklarını ve iletişim ağlarını açıklamaktadır. Tez, elçiler, casuslar, esirler, tacirler, ulaklar ve seyyahlar gibi bilgi taşıyan, ileten aktörler düzeyinde tekil vakaları incelerken bunlar arasındaki somut ve muhtemel bağlantılar ile ilişkileri de göstermektedir.Çalışma, Nadir Şah'ın İran'ı yönettiği 1736'dan 1747'e kadar süren dönemle sınırlıdır. Bu dönemde olayların yoğunluğu ve karmaşıklığı bize iletişim ve haberleşme kaynaklarını ve sorunlarını dikkatle inceleme imkanı vermektedir. Tezde çoğunlukla Osmanlı kaynakları esas alınmakla birlikte başka dilde kaynaklardan da yararlanmaktadır. Coğrafi olarak Anadolu, Irak, Hicaz, İran ve Hindistan'ı kapsamakla birlikte Osmanlı merkezi ve yerel görevlilerle iletişime geçmiş kişilere yoğunlaşmaktadır.Araştırma, tasviri ve analitik iki tür yaklaşıma dayanmaktadır. Tasviri boyut, istihbaratın İstanbul'a nasıl ve ne zaman vardığını göstermeyi hedeflemektedir. Bunu yaparken, Münif Mustafa Efendi'nin İran Sefaretnamesi ile İbrahim Müteferrika'nın Zeyl-i Tarih-i Seyyah'ı gibi yeni veya ihmal edilmiş bilgi kaynaklarını ve bilgi taşıyıcılarını tanıtmaktadır. Ayrıca, mevcut literatürdeki kronolojik ve coğrafi hatalar ile birincil kaynaklarda birbiriyle çelişen anlatımlara dikkat çekmektedir. Analitik düzeyde ise çalışma, politika belirleme sürecinin çetrefilliğini, karmaşıklığını göstermektedir. Bazı Osmanlı aktörleri arasındaki dostane ve hasmane ilişkilere işaret ederek Ahmed Paşa ve Hacı Beşir Ağa liderliğindeki iki siyasi hizbin Osmanlı Devleti'nin İran politikasını nasıl etkilediğini ileri sürmektedir. This thesis sheds light on the Ottoman information networks in the East during the reign of Nadir Shah in Iran. It emphasizes singular cases of agencies who convey (and process) information, such as ambassadors, spies, captives, merchants, couriers, and travelers, but with due effort to depict the clear and implicit connections and links among them. The study is limited to the period when Nadir Shah reigned in Iran from 1736 to 1747, because the intensity of the developments and contacts in this interesting period provides an opportunity to investigate the sources and agents of information with due attention to detail. The study emphasizes Ottoman agents but it makes room for the voices, views and actions of Iranian and other actors as well. The thesis is based mainly on Ottoman sources but benefits from other sources as well. Its main focus is on Anatolia, Iraq, the Hedjaz, Iran, and India, and on individuals who were in contact with the Ottoman central and local officials.The research combines descriptive and analytical approaches. The descriptive side of the study aims to show how and when intelligence arrived in Istanbul. In the process, it introduces new or hitherto neglected Ottoman sources and agents as well. Münif's ambassadorial report on Iran and Müteferrika's Zeyl-i Tarih-i Seyyah are cases in point. Careful assessment of the available information helps correct some chronological and geographical mistakes in the current literature and draw attention to incoherent narratives in the primary sources. At the analytical level, this research points to the tensions and complexities of policy making. It points to friendly or hostile relations among certain Ottoman agents and how two political factions, led by Ahmed Paşa and Hacı Beşir Ağa, respectively, influenced the making of the Ottoman government's Iran policy in the 1730s and 1740s. 333

Sosyal bilimlerde nicel yöntembilimlerden nitel yöntembilimlere geçiş, iletişim çalışmalarında da etkili olmuş, haber metinlerinin çözümlenmesinde söylem analiz yöntemleri uygulanmaya başlanmıştır. Söylem teorisyenleri arasında yapısöküm kavramıyla öne çıkan Derrida, varlık metafiziğini sorunsallaştırarak, anlamı ontolojik ve epistemolojik bir problem alanına taşımıştır. Çalışmanın amacı, bir söylem olarak kabul edilen haber metinlerinin Derrida'nın literatüre kazandırmış olduğu kavramlar ışığında okunması ve iletişim çalışmalarında sıklıkla uygulanan söylem analiz yöntemlerine alternatif bir okuma biçimi geliştirilmesidir. Üç bölümden oluşan çalışmanın ilk bölümünde iletişim çalışmalarında nicel yöntembilimlerden nitel yöntembilimlere geçiş sürecinde haberde anlamın inşası ve haber analiz yöntemleri ele alınarak, Derrida'nın söylem teorisyenleri arasındaki yeri betimlenmeye çalışılmıştır. Tezin ikinci bölümünde Derrida'nın düşünceleri ve kavramları ele alınmış, son bölümünde ise bu kavramlar ışığında haber metinlerinin yapısökümsel okuması yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Jacques Derrida, Yapısöküm, Haber, Anlam, Söylem The transition from quantitative methodologies to qualitative methodologies in social sciences has also been effective in communication studies, and discourse analysis methods have begun to be applied in analyzing of news texts. Derrida, who comes into prominence with the concept of deconstruction among the theoreticians of discourse, problematizes the metaphysics of presence and brings the meaning to the field of ontological and epistemological problem. The aims of the study are to read the news texts which accepted as a discourse in the light of the concepts that Derrida has introduced to literature, and to develop an alternative reading-form to the discourse analysis methods which are frequently applied in communication studies.In the first part of the tripartite work, the place of Derrida among the theoreticians of discourse is tried to describe thereby tackling the construction of the meaning on news and the news analysis methods on transition process from quantitative methodologies to qualitative methodologies in communication studies. Derrida's thoughts and concepts are discussed in the second part of the thesis, and in the last part, deconstructive reading of the news texts is done in the light of these concepts. Key Words: Jacques Derrida, Deconstruction, News, Meaning, Discourse 134

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basın ve Yayın Anabilim Dalı, Kayıt no: 210376, 1990 yılından itibaren bilgisayar ve internet teknolojilerinin kullanımının yaygınlaşmasıyla birlikte bilgi toplumuna geçiş süreci de hız kazanmıştır. Bilgi toplumuna geçiş, beraberinde dijital teknolojileri kullanabilme noktasında dijital uçurumun (bölünmenin) oluşmasına neden olmuştur. Bu dijital uçurumun ortaya çıkardığı gruplardan biri, dijital teknolojinin içinde doğup büyümüş olan dijital yerliler iken, diğeri teknolojinin önemli bir gelişme olduğunu kabul eden; fakat bu teknolojik gelişmeleri benimseyememiş ya da benimsemeye çalışan dijital göçmenlerdir. "Dijital Yerli ve Göçmenlerin Haber Almada Mobil İnternet Kullanımı: Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Örneği" adlı bu çalışmada, günümüzde bireyler tarafından yaygın bir şekilde kullanılan mobil internetin haber alma noktasında yaşanan farklılığı ortaya koymak için; dijital yerli olarak belirlenen öğrenciler ile dijital göçmen olarak belirlenen akademik ve idari çalışanların örneklem olarak seçildiği 264 katılımcıya anket uygulaması yapılmıştır. Anket uygulamasından önce 50 kişiye yapılan öntest çalışmasında araştırmanın güvenilirliğini ortaya koyan Cronbach Alfa değeri; haber ortamlarına yönelik olarak 0,76 iken, haber alma ve katılıma yönelik 0,91 olarak belirlenmiştir. Bu çalışmanın neticesinde, bireylerin haberlere kolayca ulaşımını sağlayan mobil internet kullanımında dijital yerli ve dijital göçmen olarak belirlenen katılımcılar arasında dijital bölünmeye yönelik bir farklılığın yaşandığı görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Dijital yerli, Dijital göçmen, Bilgi toplumu, Mobil internet, Yeni

İstihbarat örgütleri, bilgi toplayıp analizler yaparak, karar vericilerin önünü aydınlatırken, bir yandan da karar vericilerin belirlediği politikalar doğrultusunda, psikolojik harekât, propaganda, örtülü operasyonlar gibi yöntemler kullanarak, geleceği yönetmeye çalışmışlar, uluslararası ilişkilerde önemli bir eylem çıktısına sahip olmuşlardır.Tarihsel olarak incelendiğinde, askerler tarafından bir disiplin hâline getirildiği görülen istihbaratın hedefleri, çalışma metotları ve kullandığı araçları konjonktürel olarak sürekli değişmiştir. Sanayi devriminin, ulusal güç değerlendirmelerine kattığı yeni değerler, istihbaratın ilgi alanına giren konuları artırmıştır. Dünya savaşlarında ise istihbarat, kendini ispatlama fırsatı bulmuştur.Soğuk savaş döneminde ise, ulusal gücün askerî güç ile eşdeğer tutulması, istihbaratın öncelikli hedefleri arasına askerî gücü belirleyen konuları sokmuştur. Bu bağlamda, silah teknolojileri, düşman ya da muhtemel düşmanın askerî niyetleri, harp silah ve gereçleri, ordularının yetenekleri gibi konular öncelikli hedefler hâline gelmiştir. İki kutuplu bir dengenin yaşandığı bu dönemde, bloklar içerisinde askerî ittifakların kurulmuş, istihbarat konusunda ortak çalışmalar yapılmıştır.Ancak soğuk savaşın bitimi ve küreselleşmenin etkileri 45 yıla damgasını vuran istihbarat yapı ve algılarını değişime zorlamıştır. Bu dönemde, ulusların karşılıklı ilişkileri artmakta, dünya daha da küçülmekte, ulus devlet yapıları yıpranmaktadır. Bu durum istihbarat disiplinine üç farklı noktadan kuvvet uygulamaktadır. Bunlardan ilki, gelişen teknolojinin istihbarata küresel haber alma ve kontrol yeteneği kazandırması; ikincisi, küreselleşme ile birlikte gücünü artıran küresel aktörlerin istihbarat örgütlerince kullanımı; üçüncüsü ise küreselleşmenin getirdiği yeni tehditlerin istihbarata yeni ilgi alanları kazandırmasıdır.Dünyadaki önde gelen ülkelerin istihbarat örgütleri incelendiğinde, özellikle yeni tehditlerle mücadele noktasında yapısal değişimlerin gerçekleştirildiği, istihbarat üretiminde yeni yöntemler geliştirildiği görülmektedir.Doğaldır ki, istihbarat kavramındaki değişimi anlayabilmek; hem ulusal hem de uluslararası güvenlik için zorunlu hâle gelmiştir. Tezde istihbarat bu üç farklı koşulda değerlendirilmiş ve analiz edilmeye çalışılmıştır. Intelligence services enlighten the decision-makers by information gathering and analysis while, within the direction of the politics of the decision makers, they also try to lead the future by getting use of the methods like psychological operation, propaganda and covert operations. Thus, intelligence services have gained significant outputs of its actions within the frame of international relations.Once examined historically, it is seen that the goals of the intelligence service that are incorporated into a discipline by the soldiers, its working methods and the mediums used have always cyclically changed. The new values to the national powers evaluations, brought out by the industrial revolution, expanded the subject matters of the intelligence service. During the world wars, however, the intelligence service found chance to prove itself.In the Cold War era, however, that the national power was equivalent to the military power included the subjects determining the military power into the priority goals of the intelligence service. In this respect, subjects like the military intentions of the enemy or the potential enemy, war guns and equipments, the capabilities of the armies etc. became the priority goals. In this bi-polar era, intelligence co-operations were established, besides the military alliances within the blocks.Still, the end of the Cold War and the effects of globalization forced the intelligence structure and perceptions, marking on 45 years, to be changed. In this era, the inter-relations of the nations developed, the world was getting smaller and the nation-state structures were getting dissolved. This strengthens the intelligence discipline in three various points. First; the developing technology's bringing in a capability to the intelligence to receive global news and a control over; second, the intelligence's getting use of global actors that are reinforced by the globalization, and third, the new subject matters for the intelligence brought by the new threats which are outcomes of globalization.As looked upon the leading intelligence services worldwide, it is seen that especially to the point of fighting against the new threats, structural changes are held and new methods are developed to produce intelligence.Naturally, it has been compulsory to understand the conceptual change of the intelligence not only for the national security but also for the international security as well.Key Words; Worldwide Intelligence, Services, Turkish Intelligence Services, History of Intelligence, Issues of Intelligence, Globalization After Cold War 76