Search

Het Europese aanbestedingsrecht heeft tot doel markten in Europa te openen, en aanbestedende diensten zijn daarom uitgerust met zowel de bevoegdheid als de verplichting voor overheidsopdrachten procedures in concurrentie uit te schrijven. Deze procedures beogen dat eenieder die voldoet aan de kwalificaties die de aanbestedende dienst voorschrijft een poging kan wagen om een aanbieding te doen die de aanbestedende dienst, om het maar simpel te zeggen, het meest bekoort. Dit kan een aanbieding op de laagste prijs of laagste kosten zijn, maar ook de economisch meest voordelige inschrijving (emvi), te weten de inschrijving met de beste prijs-kwaliteitverhouding. Dat het Europese aanbestedingsrecht weliswaar nog steeds leidend is, maar inmiddels vele pendanten heeft gekregen, zowel in het nationale recht en het lokale beleid als in het publiekrecht is genoegzaam bekend.

Ruim 10% van de werknemers bouwt geen pensioen op via de werkgever. Slechts enkele zelfstandigen zorgen voor opbouw van pensioen naast de AOW. Dit rapport analyseert de oorzaken en reikt oplossingsrichtingen aan.

Op 3 november 2022 ontzegde de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid de Britse complotdenker en antisemiet David Icke voor twee jaren de toegang tot Nederland én de 25 andere Schengen-lidstaten. Icke was uitgenodigd om op 6 november 2022 te spreken op een demonstratie in Amsterdam georganiseerd door Samen voor Nederland.2 Uit de brief van de staatssecretaris blijkt dat hij van mening is dat Icke een gevaar oplevert voor de openbare orde. De eerste vraag is natuurlijk of van een gevaar voor de openbare orde sprake is. Een tweede vraag is of dat gevaar voldoende is om aan Icke de mogelijkheid te ontzeggen om fysiek aanwezig te zijn bij de demonstratie.

Een opvolgende verdeling is een verdeling die volgt op een eerdere verdeling. Bij bijzondere gemeenschappen, zoals een nalatenschap, is het de vraag of de gemeenschap na een eerste verdeling al dan niet zijn bijzondere karakter verliest. Hof Den Bosch heeft in 2020 geoordeeld dat een opvolgende verdeling niet zonder meer leidt tot een transformatie van de bijzondere gemeenschap in een eenvoudige gemeenschap. Daarbij spelen bewoordingen in de akte van verdeling een cruciale rol. In dit artikel bespreekt de auteur wat de belangrijkste gevolgen van transformatie zijn, wat het nut is van een opvolgende verdeling en wanneer een verdeling van een bijzondere gemeenschap leidt tot transformatie.

De pseudowetenschappelijke ‘klimaatwaakhond’ Clintel en lobbyclub ‘Bezorgde Energiegebruikers’ (BEG) rammelen aan de poort van de rechtszaal. Deze partijen willen zich in hoger beroep van de klimaatrechtszaak van Milieudefensie tegen Shell voegen aan de zijde van Shell. Dat is zorgwekkend, want Clintel en BEG bedienen zich van eenzijdige, misleidende en onwetenschappelijke argumenten. Daarmee kunnen ze het partijdebat ernstig verstoren: je komt namelijk niet toe aan een juridische discussie over de reductieplicht van energiebedrijven, wanneer twee van de vier procederende partijen betwisten dat broeikasgasreductie nodig of wenselijk is.

Het doel van het onderzoek is om argumenten in kaart te brengen die relevant zijn voor de beantwoording van de vraag of het noodzakelijk is om bepaalde vormen van lijkschennis strafbaar te stellen dan wel bestaande strafbepalingen aan te passen en om op basis daarvan – indien het onderzoek daar aanleiding voor geeft – concrete aanbevelingen te doen voor aanpassing van de strafwetgeving. De centrale onderzoeksvraag luidt: Is het noodzakelijk om vormen van lijkschennis strafbaar te stellen die nog niet strafbaar zijn of om bestaande strafbepalingen ter zake van vormen van lijkschennis te wijzigen? Het onderzoek dat tot beantwoording van deze vraag leidt, is uitgevoerd aan de hand van de volgende deelvragen: Hoe wordt de integriteit van het gestorven lichaam buiten het strafrecht juridisch beschermd, zoals in de context van fundamentele rechten (art. 11 Grondwet en art. 3 en 8 EVRM), het privaatrecht en het gezondheidsrecht? Welke rechtsbeginselen en rechtsgoederen zijn daarbij relevant? Welke vormen van lijkschennis zijn naar huidig recht strafbaar of niet strafbaar in Nederland, hoe worden deze strafrechtelijk afgedaan en wat is de prevalentie ervan? Bestaat in Nederland draagvlak voor strafbaarstelling van vormen van lijkschennis die nog niet strafbaar zijn of voor wijziging van bestaande strafbepalingen ter zake van vormen van lijkschennis? Welke argumenten voor of tegen strafbaarstelling kunnen worden ontleend aan buitenlands recht? INHOUD Inleiding Criteria voor strafbaarstelling De juridische status van het lijk Strafbaarheid, afdoening en prevalentie van lijkschennis in Nederland Opvattingen over de strafbaarheid van lijkschennis in Nederland Rechtsvergelijking toepassing van de criteria voor strafbaarstelling op lijkschennis Conclusies

Dit artikel gaat in op het ontbreken van een aanvullend pensioen of een tekortschietend pensioen voor werknemers en zelfstandigen en reikt oplossingsrichtingen aan.

Toen in 2006 de Wet inburgering in het buitenland in werking trad, schreef Bahija Aarrass haar scriptie over de vraag of dat inburgeringsvereiste verenigbaar was met het recht op gezinsleven, het gelijkheidsbeginsel en het EG-recht. In dit artikel bespreekt ze haar bevindingen en schetst ze de huidige stand van zaken aan de hand van de knelpunten die in rechtspraak en literatuur zijn gesignaleerd. Ze eindigt met een persoonlijke noot over één van de stille krachten die bijdroegen aan haar kennis van het migratierecht.

Het doel van het onderzoek is om argumenten in kaart te brengen die relevant zijn voor de beantwoording van de vraag of het noodzakelijk is om bepaalde vormen van lijkschennis strafbaar te stellen dan wel bestaande strafbepalingen aan te passen en om op basis daarvan – indien het onderzoek daar aanleiding voor geeft – concrete aanbevelingen te doen voor aanpassing van de strafwetgeving. De centrale onderzoeksvraag luidt: Is het noodzakelijk om vormen van lijkschennis strafbaar te stellen die nog niet strafbaar zijn of om bestaande strafbepalingen ter zake van vormen van lijkschennis te wijzigen? Het onderzoek dat tot beantwoording van deze vraag leidt, is uitgevoerd aan de hand van de volgende deelvragen: Hoe wordt de integriteit van het gestorven lichaam buiten het strafrecht juridisch beschermd, zoals in de context van fundamentele rechten (art. 11 Grondwet en art. 3 en 8 EVRM), het privaatrecht en het gezondheidsrecht? Welke rechtsbeginselen en rechtsgoederen zijn daarbij relevant? Welke vormen van lijkschennis zijn naar huidig recht strafbaar of niet strafbaar in Nederland, hoe worden deze strafrechtelijk afgedaan en wat is de prevalentie ervan? Bestaat in Nederland draagvlak voor strafbaarstelling van vormen van lijkschennis die nog niet strafbaar zijn of voor wijziging van bestaande strafbepalingen ter zake van vormen van lijkschennis? Welke argumenten voor of tegen strafbaarstelling kunnen worden ontleend aan buitenlands recht? INHOUD Inleiding Criteria voor strafbaarstelling De juridische status van het lijk Strafbaarheid, afdoening en prevalentie van lijkschennis in Nederland Opvattingen over de strafbaarheid van lijkschennis in Nederland Rechtsvergelijking toepassing van de criteria voor strafbaarstelling op lijkschennis Conclusies

Equality is a fundamental principle, also in youth justice. Nevertheless, children from ethnic minorities, children with disabilities and children from low socioeconomic backgrounds are vastly overrepresented in youth detention populations across the globe. This article combines interdisciplinary theoretical perspectives and empirical findings from interviews with practitioners from two English youth courts to explore the meaning, perceptions and implications of the principle of equality in the specific context of the youth court. Ultimately, this article presents the first contours of a conceptual model of equality in the youth court, which aims to inform policy, practice and future research.

This paper describes ongoing PhD research into decentralized governance. First the notion of governance is explained as necessarily underlying and enabling any human cooperation. Up till now, governance has always been the job of a group of people specifically appointed for that purpose. Acknowledging the fundamental tension between decentralization and governance, the possibility of decentralized governance is investigated as informed by established principles of good governance.

De Wet kwaliteitsborging voor het bouwen en de uitvoeringsregelgeving bieden mogelijkheden om een bijdrage te leveren aan de verduurzaming van de woningbouw. Hierbij kan gebruik wordt gemaakt van materiaalpaspoorten, kwaliteitsverklaringen en/of andere erkennende instrumenten voor fabrieksmatig geproduceerde woningen en gelijkwaardige duurzame oplossingen. Aanvullende regelgeving kan hierbij behulpzaam zijn. Het nieuwe stelsel legt de verantwoordelijkheid voor de verduurzaming wel nadrukkelijk bij de verschillende bij de bouw betrokken partijen en hun kennis en ervaring. Er zal dan ook door zowel publiek als private opdrachtgevers van bouwwerken initiatief getoond moeten worden om te verduurzamen, om zo niet alleen Nederland te ontdoen van het woningtekort maar ook van de schadelijke effecten van klimaatverandering.

In this article, the authors provide an in-depth analysis of the status that the Netherlands Supreme Court attributes to anterior, as well as posterior, Commentary on the OECD Model when interpreting tax treaties.

With the Modernisation of the Code of Criminal Procedure, certain digital investigation powers will for the first time be given a specific statutory basis, such as the search of data carriers, open-source investigation and network searches. Nevertheless, considering the high degree of intrusiveness of such techniques, particularly with the right to privacy, it remains important to take note of the jurisprudence of the European Court of Human Rights, which continues to set minimum safeguards for the interference with private life. In this paper, we therefore conduct a brief overview of recent ECtHR case law concerning five types of digital investigation powers. We then consider the implications of this case law for the regulation of such powers in the draft Code of Criminal Procedure and for the Modernisation process more broadly.

This article presents the findings of an in-depth comparative study of remand decision-making in youth courts in England & Wales and the Netherlands. Informed by qualitative empirical research, this article explores differences and similarities in remand decision-making and in the functions of remand in the administration of youth justice. A key finding is that in Dutch youth justice a paternalistic and interventionist perception of the ‘welfare principle’ seems to be an important informal driver of the (relatively) high youth remand rates, whereas in the English youth justice system the ‘welfare principle’ seems to function rather as a protective mechanism against an overzealous use of youth remand. Ultimately, the article explores how different legal traditions and ‘proximal processes’ might explain and shape cross-national differences in the use of remand for youth and identifies several areas for further inquiry that can potentially advance our broader international comparative understanding of youth remand practices.

Over 30 million people worldwide have taken a commercial at-home DNA test, because they were interested in their genetic ancestry, disease predisposition or inherited traits. Yet, these consumer DNA data are also increasingly used for a very different purpose: to identify suspects in criminal investigations. By matching a suspect’s DNA with DNA from a suspect’s distant relatives who have taken a commercial at-home DNA test, law enforcement can zero in on a perpetrator. Such forensic use of consumer DNA data has been performed in over 200 criminal investigations. However, this practice of so-called investigative genetic genealogy (IGG) raises ethical concerns. In this paper, we aim to broaden the bioethical analysis on IGG by showing the limitations of an individual-based model. We discuss two concerns central in the debate: privacy and informed consent. However, we argue that IGG raises pressing ethical concerns that extend beyond these individual-focused issues. The very nature of the genetic information entails that relatives may also be affected by the individual customer’s choices. In this respect, we explore to what extent the ethical approach in the biomedical genetic context on consent and consequences for relatives can be helpful for the debate on IGG. We argue that an individual-based model has significant limitations in an IGG context. The ethical debate is further complicated by the international, transgenerational and commercial nature of IGG. We conclude that IGG should not only be approached as an individual but also—and perhaps primarily—as a collective issue.There are no data in this work.

In the past decade or so, vulnerability has become a fairly prominent concept in human rights law. It has evolved from being an underlying notion to an explicit concept. This column takes stock of vulnerability's relationship to, and possible influence on human rights law, assessing the concept's potential and pitfalls. It focuses on the not altogether unrelated issues of migrants’ social rights and on the role of human rights in environmental protection. The discussion commences with a reflection on the potential of vulnerability to re-interrogate those aspects of the human rights paradigm that relate to environmental protection. The next section focuses on the potential of vulnerability to enhance migrants’ social rights within human rights law. Subsequently, it focuses on the pitfalls and the difficulties of the vulnerability concept. It concludes by offering an outlook for the future of the concept.

In deze bijdrage staat de vervreemdingsbevoegdheid van deelgenoten in een eenvoudige gemeenschap centraal. Aan de hand van een casus bespreekt de auteur bepaalde gezichtspunten die van dienst kunnen zijn om te beoordelen of een deelgenoot beschikkingsbevoegd is over zijn aandeel in een gemeenschappelijk goed. In de praktijk kan het lastig zijn om met zekerheid te bepalen of een deelgenoot bevoegd is om over zijn aandeel in een gemeenschappelijk goed te beschikken. Zonder toestemming lopen deelgenoten het risico om beschikkingsonbevoegd te zijn. Daarom is het raadzaam om steeds schriftelijke toestemming van alle deelgenoten te vragen.

Op 19 mei 2021 deed Ficq aangifte tegen de feitelijk leidinggevende van Tata Steel namens de aangesloten belanghebbende wegens gevaarzetting voor de openbare gezondheid (art. 173a Sr). De aangifte staat niet op zichzelf. Zo concludeerde het RIVM op 2 september 2021 dat de stofregens rondom Tata Steel schadelijk zijn voor kinderen. De casus van Tata Steel past binnen een bredere trend van maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO), waarbij mensen binnen en buiten de organisatie en het milieu even belangrijk (of zelfs belangrijker) zijn als het maken van winst. In mijn recente bijdrage in TBS&H (‘Tata Steel, maatschappelijk verantwoord ondernemen en het strafrecht. Een nieuwe balans tussen economische welvaart en maatschappelijk welzijn?’) plaats ik de casus van Tata Steel binnen de bredere ontwikkelingen van MVO en onderzoek ik vanuit het oogpunt van hybride rechtspleging de mogelijke rol die het strafrecht kan spelen in het bewerkstelligen van maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Als gevolg van de invoering van de Wet toekomst pensioenen wordt de fi scale pensioenwetgeving grondig herzien. Dit beïnvloedt met name de hoogte van de pensioenpremie, het ouderdomspensioen, het partnerpensioen en het nabestaandenoverbruggingspensioen. Daarnaast bevat de Wtp overgangsrecht voor beschikbare premieregelingen en voor het geval sociale partners ervoor kiezen om niet in te varen. Verder leidt de Wtp tot compensatie en ook dit heeft diverse fi scale aspecten met gevolgen voor de praktijk. In deze bijdrage behandel ik de belangrijkste fiscale aspecten van de Wet toekomst pensioenen (hierna: Wtp). Eerst ga ik in op de voorgestelde wetswijzigingen omtrent de pensioenpremie, het ouderdomspensioen, het partnerpensioen en het nabestaandenoverbruggingspensioen. Daarna ga ik in op het overgangsrecht voor beschikbare premieregelingen, het overgangsrecht indien niet wordt ingevaren en compensatie. Ik sluit af met een aantal conclusies. De tekst voor deze bijdrage is afgesloten op 1 augustus.

De auteurs gaan in op de verhouding tussen het Unierechtelijke en het nationale vertrouwensbeginsel. Aan de orde komt de betekenis van het recente Sense-arrest van het Hof van Justitie voor de omzetbelasting en de douanerechten. In deze procedure is beslist dat daar waar een nationale autoriteit een toezegging heeft gedaan die in strijd is met een duidelijke Unierechtelijke bepaling, waardoor het Unierechtelijke beginsel buitenspel komt te staan, het niet strijdig is met het Unierecht dat de justitiabele die heeft vertrouwd op die toezegging op basis van het nationale vertrouwensbeginsel alsnog een schadevergoeding kan claimen op nationaal niveau.

Het omgevingsrechtelijk beleid wordt traditioneel vormgegeven door eenzijdige overheidsinstrumenten zoals structuurplannen, bestemmingsplannen, vergunningen enz. Evoluerende maatschappelijke omstandigheden leiden er echter toe dat het eenzijdig overheidsoptreden niet altijd de meest efficiënte manier (meer) is om aan beleid te doen. Beleidsovereenkomsten zouden (een deel van) de oplossing kunnen zijn., Dit boek gaat na of en hoe de overheid overeenkomsten kan sluiten ter formulering, tenuitvoerlegging en/of handhaving van haar beleid in het omgevingsrecht. De bestemmingsplanovereenkomst, als type van beleidsovereenkomst, staat hierbij centraal. De specificiteit van de overheid als contractspartij en het overheidsbeleid als voorwerp van de overeenkomst vereisen bepaalde beperkingen en aanvullingen van de toepassing van het gemeen contractenrecht.

Item does not contain fulltext 12 p.

De Europese Dienstenrichtlijn beoogt ongerechtvaardigde belemmeringen voor dienstverleners op te heffen teneinde een concurrerende dienstenmarkt te creëren. Vanaf eind 2009 dienen de lidstaten de richtlijn ten uitvoer te leggen. In 2013 besprak ik in dit tijdschrift de eerste voorzichtige lijnen in onze nationale bestuursrechtspraak. Het ging destijds om ruim 40 uitspraken. Inmiddels zijn we bijna tien jaar en 500 uitspraken verder. Tijd om opnieuw de balans op te maken.

Contains fulltext : 284864.pdf (Publisher’s version ) (Closed access) 4 p.

De verontwaardiging over de mondkapjesdeal was in Nederland groot: hoe kan iemand die voordoet zonder winstoogmerk te handelen miljoenen verdienen aan de mondkapjesdeal? Toch blijkt het lastig te zijn om de gedragingen rondom de mondkapjesdeal simpel en schoon strafrechtelijk te duiden. In deze bijdrage belichten we de gedragingen rondom de mondkapjesdeal vanuit het oogpunt van verschillende fraudebepalingen uit het Wetboek van Strafrecht.

"Er komt een Europese digitale identiteit voor elke EU-burger, elke inwoner en elke onderneming in de EU die dat wil. Ze kunnen zich daarmee identificeren en kiezen welke persoonlijke gegevens ze willen delen, zowel online als offline, met zowel overheidsinstanties als bedrijven in de hele EU." Aldus de Europese Commissie.2 SSI is een manier om deze digitale identiteit vorm te geven. Dit artikel legt SSI uit, identificeert een aantal openliggende juridische vragen en roept juristen op om mee te denken.

In dit artikel wordt ingegaan op de vragen of subsidie-vorderingen onoverdraagbaar en onverpandbaar kunnen worden gemaakt door middel van een beding zoals bedoeld in art. 3:83 lid 2 BW, en of het wetsvoorstel Opheffing verpandingsverboden tevens betrekking heeft op subsidie-vorderingen.