Search

DergiPark: 646641 trakyasobed Kurumular sadece misyon ve vizyonları çerçevelerinde faaliyetlerini sınırlandırmazlar. Bununla birlikte sosyal sorumluluk faaliyetlerini de devam etmektedirler. Sosyal sorumluluk kurumluların, etik değerleri de gözeterek toplum çıkarı için hareket etmesidir. Bu yöndeki faaliyet alanlarına yön veren en önemli toplumsal kurumlardan biri de eğitimdir. Eğitim sosyal eşitliği, sosyal sınıflar arasında geçişleri sağlayan bir toplumsal bir kurumdur. Böylece bireyler alt sosyo-ekonomik düzeyden üst sınıflara doğru hareket edebilmektedirler. Bu hareketlilik eğitim kurumlarının işlevlerinin yanı sıra kurumların sosyal sorumluluk projeleri ile de gerçekleşmektedir. Bu bağlamda Trakya Üniversitesi düşük sosyo-ekomik düzeyde olan dezavantajlı öğrencilerin eğitim hayatlarının kaliteli olması ve devam etmesi için projeler gerçekleştirmektedir. Bunlardan biri de “Geleceğim Sensin” projesidir. Proje, müzik eğitiminin çocuğun zihinsel fonksiyonlarının yanı sıra psikolojik gelişiminde de önemli rol oynadığı ve müzik eğitimi yoluyla içsel olarak doyum sağlayan çocuğun hem sağlıklı bir ruhsal gelişim hem de düzgün bir kişilik yapısı kazandığı düşüncesine dayanmaktadır. Bu proje çalışması bir durum çalışması olarak sunulmuştur. Bu çalışmada Trakya Üniversitesi bünyesinde gerçekleştirilen “Geleceğim Sensin” isimli proje ile dezavantajlı çocukların enstrüman ve şan eğitimi alarak davranış ve gelişimlerinde ne gibi olumlu değişimler olduğu incelenmiştir. Institutions do not only limit their activities within the framework of their missions and visions. In addition, they continue their social responsibility activities. Social responsibility is for institutions to act in the interest of society, taking into account ethical values. Education is one of the most important social institutions that shape the fields of activity in this direction. Education is a social institution that ensures social equality and transitions between social classes. Thus, individuals can move from lower socio-economic level to upper classes. This mobility takes place not only with the functions of educational institutions but also with social responsibility projects of institutions. In this context, Trakya University carries out projects for the quality and continuity of the education life of disadvantaged students with low socio-economic level. One of these is the "You Are My Future" project. The project is based on the idea that music education plays an important role in the psychological development of the child as well as his mental functions, and the child, who provides internal satisfaction through music education, gains both a healthy spiritual development and a proper personality structure. This project study is presented as a case study. In this study, with the project titled “You are My Future”, which was carried out within Trakya University, it was investigated how positive changes in disadvantaged children by taking instrument and singing training.

Bu çalışma 3-6 yaşında çocuğa sahip olan ailelerin çocuk cinsel gelişimi hakkındaki bilgi düzeyleri ve tutumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma 3-6 yaşında çocuğu olan 102 anne 18 baba olmak üzere toplam 120 ebeveyn ile yürütülmüştür. Çalışmada araştırmacı tarafından oluşturulmuş "Ailelere Yönelik Çocuk Cinsel Gelişim ve Eğitimi Bilgi ve Tutum Formu" kullanılmıştır. Form oluşturulduktan sonra uzman görüşü alınmıştır. Pilot çalışma yapılarak sorular düzenlenmiştir. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistik, T Testi, Anova, Crosstab ve Ki kare testleri kullanılmıştır. Ebeveynler, genellikle çocuklarının cinsellikle ilgili sorularına verecek cevabı bulma konusunda güçlük yaşadıklarını belirtmiştir. Babaların annelere oranla çocukların cinsellikle ilgili soruları karşısında daha fazla tedirgin olma, sorulardan kaçınma, konuyu değiştirme, çocuğuna soru sormaması gerektiğini belirtme vb. davranışlarda bulunduğu ortaya çıkmıştır. Çocuklara cinsel eğitimin kimin tarafından verilmesi gerektiği sorusuna en çok anneler cevabının verildiği (%36,2), babaların %93,8'inin cinsel eğitimi annenin vermesi gerektiğini düşündüğü bulunmuştur. Ebeveynlerin %79,7'sinin çocuk cinsel eğitimi başlama zamanını yanlış bildiği, cinsel eğitimin çoğunlukla çocukları cinsel istismardan koruma olarak düşünüldüğü, annelerin babalardan daha fazla çocuk cinsel gelişimiyle ilgili bilgiye sahip olduğu görülmüştür. Ebeveynlerin %68,9'unun çocuk cinsel gelişim eğitimi almak istediği, çocuk cinsel gelişimi eğitimi alanların bilgi düzeyinin eğitim almayan ebeveynlere göre anlamlı şekilde fazla olduğu bulunmuştur. Ebeveynin eğitim durumu, kendini algıladığı sosyo-ekonomik düzey ile bilgi düzeyi arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Sonuç olarak ailelerin çocukların cinsellikle ilgili sorularına karşı yaşadıkları endişelerin genellikle nasıl cevap vereceklerini bilmemelerinden kaynaklandığı, cinsel gelişim bilgi düzeylerinin eksik olduğu, ailelerin eğitime ihtiyacının olduğu görülmüştür. Ailelere verilen cinsel eğitimin, çocuğa verilen olumsuz tepkileri azaltacağı ve çocukların sağlıklı cinsel kimlik gelişimini sağlayacağı düşünülmektedir. This research was conducted to identify parent's, whose children's age is between the age of 3- 6, knowledge and attitude about children's sexual development. In this research, it was worked with 120 parents whose children's age is between 3 and 6. Out of 120 parents, 102 of them are mothers and 18 of them are fathers. In the research, "Knowledge and Attitude Form for Families on Child Sexual Development and Education" was used which was formed by researchers. It was taken expert opinion after form was formed and questions were formed by doing pilot study. It was used descriptive statistics, T test, Anova, Crosstab and Ki kare (kareyi ingilizce istersen square yaz) tests for data analysis. Parents stated that they were having hard time to answer the questions of their children about sexuality. It was observed that compared to their partners, fathers are having harder time and being more anxious to answer children's questions about sexuality. Also it was seen that they tend to avoid questions, change the subject and tell the kid to not ask that kind of questions compared to mothers. When it was asked who should educate children about sexuality, it was seen that popular answer is mothers (%36,2). It was also found that 93,8% of fathers think that sexuality education should be given by mothers. Moreover, it was found that 79,7% of parents have wrong idea about beginning time of child sexual development and think that sexual education is just for to prevent children from sexual harrasment. It was seen that mothers have more idea than fathers about child sexual development. 68,9% of parents stated that they would want to join a course about child sexual development. It was seen that parents who take the course about this subject have more information about child sexual development. It was seen that there is no meaningful difference between parent's education level, socio economical status and knowledge level. As a result, it was seen that parent's anxiety about answering their children's questions about sexuality stems from the fact that they don't know what to say. It was observed that knowledge level of child sexual development is incomplete and parents need to have an education about that. It was thought that child sexual development education enables to decrease negative reactions towards children about the subject and provides children to have a healthy sexual identity development.

Sempozyum oturumları ve bildiri başlıkları ek olarak yüklenmiştir.

Tarih boyunca insanlar her vakitte bir dine inanma gereksinimi duymuşlardır. Daha çocuk yaşta insanlar bir yaratıcı gücünün varlığına ve büyüklüğüne inanırlar. İşte bu inanma gücü çocukluk yıllarında en uygun şekilde verilmelidir. Çocuğa verilecek eğitimde çocukların gelişimsel özellikleri dikkate alınmalıdır. Bu çalışmamızda 4-6 yaş grubu çocuklarının gelişimsel özelliklerine, bu gelişimsel özelliklere göre din eğitimi verilirken nelere dikkat edilmesi gerektiğine ailelerin ve öğreticilerin dikkat etmesi gereken hususlara 4-6 yaş grubu Kur'an Kurslarının yasal dayanakları kuruluş amacı ve kazanımlarına değinilecektir. Son bölümde ise Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından açılan kurslarda verilen eğitimi değerlendirmek için kurslarda eğitim gören öğrenci velilerine yönelik anket uygulanmış ve elde edilen sonuçlar değerlendirilmiştir. Through out history, people have always needed to believe in religion. They believe in the existence and size of a creative power of people at a young age. This belief power should be given in the most appropriate way in childhood. While it is given education to the child, the development alcharacteristics of the children should be taken into consideration. In this study, It will be addressed to the legal basis, the aims and objectives of the 4-6 age group Qur'an courses and also it is about the developmental characteristics of children aged 4-6years, what should be considered when teaching religious education according to these developmental characteristics. In the last section, a question naire was applied to the parents who were trained in the courses to evaluate the education provided by Presidency of Religious Affairs and the results were evaluated.

Günümüzde kentsel yaşamın en yaygın kullanım alanlarından biri yeşil alanlardır. Yeşil alan türlerinden biri olan çocuk oyun alanları, çocukların fiziksel, bilişsel, sosyal ve duygusal yönden gelişmelerine imkan sağlayabilecek nitelikte tasarlanmalıdır. Geleneksel oyun alanları en sık görülen çocuk oyun alanı türüdür. Çocukların en sık karşılaştıkları geleneksel oyun alanları fiziksel gelişimi desteklemekte, fakat bilişsel, duygusal ve sosyal oyunlara olanak sağlayamamaktadır. Bu kapsamda, çalışmada çocukların tüm gelişimlerine imkan sağlayabilecek nitelikte bir çocuk oyun alanı tasarımıyla yola çıkılmıştır. Bu amaçla, bir çocuk oyun alanı tasarlanmış ve “Rotator” adı verilmiştir. Çocuk oyun alanı tasarlanırken Autocad, SketchUp, ve Photoshop programlarından yararlanılmıştır. Rotator, sekiz çubuğa geçirilmiş toplam kırk sekiz dönen parçayla çeşitli şekiller meydana getirme oyunudur. Farklı yaş gruplarındaki, farklı sayıda oyuncularla karşılıklı oynanır. Rotator ile oynarken, dönen parçaları olması gereken durumlara getirmek için karar verme sürecinde bilişsel, itme, döndürme ve yer değiştirme eylemlerinde fiziksel, karşılıklı gruplar halinde oynandığı için de duygusal ve sosyal gelişimlerine destek olabilecektir. Tasarlanan oyun alanının etkin kullanımı sonucunda, çocukların tüm gelişimlerine destek olabilmesi, farklı mekan yaratması, ilgi çekici olması ve mekanın esnek kullanımına olanak vermesiyle farklılık sağlayacaktır.

Araştırma modeli olarak anket çalışması yapılmıştır. Araştırmanın amacına uygun olması ve kısa zamanda geniş bir örnekleme ulaşabilmesi nedeniyle bu araştırma modeli tercih edilmiştir. Katılımcılar İstanbul Medipol Üniversitesi Çocuk Gelişimi Bölümünde okuyan lisans öğrencileridir. Otuz bir sorudan oluşan farkındalık anketi katılımcılarla yüz yüze yapılmıştır. Anketlerin her biri yaklaşık on beş dakika sürecek şekilde yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak anket çalışma grubundaki altı kişi tarafından hazırlanan gecikmiş dil ve konuşma farkındalık anketi uygulanmıştır.

Bu araştırma, travma yaşamış annelerin tutumlarının çocuklarının gelişimi üzerinde etkisinin ortaya konulması açısından incelenerek literatüre katkıda bulunmayı hedeflemektedir.Bu araştırma, evren olarak İstanbul ilindeki, danışmanlık talebi ile gelen 20 anne ile mülakatlar yapılarak verilen bilgiler doğrultusunda yorumlanmaya çalışılmıştır. Bu görüşmede annelerin travmatik yaşantılarının tanımlanması ve çocuklarının gelişimi üzerinde etkileri değerlendirilmiştir.Çalışma nitel desende tasarlanmış olup veriler yarı yapılandırılmış sorularla elde edilmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bilgiler doğrultusunda görüşülen 20 anne arasında travmanın ne şekilde yaşandığı ve en çok hangi duyguları etkilediği tespit edilmeye çalışılacaktır. Yapılacak olan çalışmada annenin yaşadığı travmanın çocukları tarafından karşılıklı olarak ne şekilde algılandığı üzerine olmuştur. This research aims to expand the literature on effects of the attitude of mothers with past traumatic experiences towards their children.This research will try to interpret the study as group of 20 mothers who live in Istanbul and receiving consultancy. With these interviews mothers' traumatic lives will be defined and their effect on the development of their children.Semi-structured interview will be used as the methodology of the study. This study will attempt to determine how the trauma was experienced and effected which emotions the most for the 20 mothers interviewed. The study will examine how the trauma of the mother is perceived by their children. 83

Amaç: Okul Öncesi Eğitimi lisans programı son sınıf öğrencileri normal ders yüklerinin yanı sıra öğretmen olarak atanabilmek için sınavlara hazırlanmakta ve aynı zamanda anaokullarına uygulamaya gitmektedirler. Çocuk Gelişimi önlisans programı son sınıf öğrencileri de benzer yoğunluk altında lisans programına geçiş için sınavlara hazırlık sürecinde stres altında olduklarını ve stresle başa çıkmakta zorlandıklarını dile getirmektedirler. Bu doğrultuda, bu çalışma Afyon Kocatepe Üniversitesi Okul Öncesi Eğitimi lisans programı son sınıf öğrencileri ile Çocuk Gelişimi önlisans programı son sınıf öğrencilerinin stresle başa çıkma yöntemlerinin incelenmesini amaçlamaktadır.

Amaç: Çoğu toplumda çocukların bakımı ve eğitimi konusunda kadına duyulan ihtiyaç ve anneliğe toplumda atfedilen değerler kadınların çalışma yaşamına katılım kararı ve kariyerinde oldukça büyük öneme sahiptir. Alan yazında, özellikle alt gelir düzeyinden olan çalışan annelerin sosyal destek ağlarının diğer annelere oranla daha zayıf olduğu ve daha az sosyal destek aldıkları görülmektedir. Çalışan anneler, çocuğun bakımına yönelik sorumlulukların büyük bir çoğunluğunu üstlenmeleri nedeniyle yaşadıkları aşırı stres durumuyla ilgili olarak kronik yorgunluk gibi belirtiler, çeşitli psikolojik ve fiziksel rahatsızlıklar gösterebilmektedirler. Çalışan annede görülebilecek tükenmişlik belirtileri annenin kendisi dışında tüm aile fertlerini ve özellikle çocuk ruh sağlığını olumsuz yönde etkilemektedir. Çalışan annenin tükenmişlik düzeyinin belirlenmesi ve kendisine sosyal destek, uzman yardımı ya da tıbbi desteğin sağlanması gereklidir. Bu noktadan hareketle; bu çalışma çocuğu bir okul öncesi kurumuna devam eden çalışan annelerin tükenmişlik düzeylerini tespit etmek amacıyla yapılmıştır.

Bu araştırmanın temel amacı; Bu araştırma, travma yaşamış annelerin tutumlarının çocuklarının gelişimi üzerinde etkisinin olup olmadığını araştırmaktır. Araştırmanın çalışma grubunu, İstanbul ilinde ikamet eden ve danışmanlık talebi ile gelen 20 anne oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından literatür taraması ve uzman görüşü alınarak oluşturulan mülakat sorularından ve travma’yı tanımlamak için oluşturulan ‘Travmatik Yaşantılar Listesi’ kullanılarak oluşturulmuştur. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre travma yaşamış annelerin çocuklarının psikososyal gelişimi demografik özelliklere göre farklılık göstermektedir. Sonuç olarak, travma yaşamış annelerin çocuklarının psikososyal gelişiminin olumsuz etkilendiği gözlemlenmiştir. The main purpose of this research is; This study aims to investigate whether the attitudes of mothers who have experienced trauma have an impact on the development of their children. The study group consisted of 20 mothers residing in Istanbul and requesting counseling. The data of the study were created by using the literature review and expert opinion by the researcher and by using the ‘ List of Traumatic Experiences’ created to identify the trauma. According to the findings of the study, psychosocial development of children of traumatized mothers varies according to demographic characteristics. As a result, it was observed that the psychosocial development of the children of traumatized mothers was adversely affected.

Çocukluk, bebeklikten sonra gelişim sürecinin en hızlı yaşandığı dönemdir. Bu süreçte edinilen kazanımlar, bireylerin ileriki yaşlarda sergileyecekleri tutum ve davranışların temelini oluşturmaktadır. Özellikle zihinsel, bilişsel ve ruhsal gelişmeler bu dönemde yoğunluk kazanmaktadır. Hareket etme bu süreci destekleyen, sağlıklı bir büyümeyi ve bedensel gelişimi doğrudan etkileyen unsurların başında gelmektedir. Günümüzdeki teknolojik gelişmeler ise bireylerin daha hareketsiz bir yaşamı tercih etmelerine neden olmuş ve bu hareketsiz yeni yaşam tarzı çocukları da etkilemiştir. Oysa çocuklar hareket etmek üzere tasarlanmış ve bundan mutluluk duymaktadırlar. Bu çalışmada, fiziksel aktivite ve sporun çocuk gelişimindeki etkisi incelenmiştir. Çalışmada, çocukluk döneminde fiziksel aktivitelere katılımın ve spor yapmanın çocuk gelişimi açısından ele alınarak betimsel bir araştırma yapılmıştır. Yapılan araştırmalar, fiziksel aktivite ile sporun çocukların özgüven kazanmalarına, bedenlerini tanımalarına, sosyalleşmelerine, dünyayı keşfetmelerine, sağlıklı büyümelerine ve gelişmelerine değerli katkılar sunduğunu ortaya çıkarmıştır. Sonuç olarak bu araştırma ile fiziksel aktivite ve sporun çocukların bilişsel, zihinsel ve ruhsal gelişimleri açısından önemi belirtilmeye çalışılmıştır. Childhood is the fastest period of development after infancy. The gains acquired in this process are the basis of the attitudes and behaviors that individuals will exhibit in their later ages. In particular; mental, cognitive and spiritual developments are important during this period. Movement is one of the factors that support this process and it directly affects healthy growth and physical development. Today’s technological advances have caused individuals to prefer a more sedentary life, and this new lifestyle has affected children. However, children are designed to act and they are happy to behave in this way. In this study, the effects of physical activity and sport on child development were investigated. In this study, a descriptive method was carried out in terms of child development and participation in physical and sports activities in childhood period. The researches have shown that physical activity and sports provide valuable contributions to children’s self-confidence, to recognize their bodies, to socialize, to explore the world and to their healthy growth and development. In conclusion, the research aimed to emphasize the importance of physical activity and sport in terms of cognitive, mental and spiritual development of children.

Bu çalışmanın amacı, duygusal ve davranışsal sorunlarla ilgili Türkiye’de yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesidir. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Yüksek Öğretim Kurumu Ulusal Tez Merkezi internet sitesinden ulaşılan 145 yüksek lisans, doktora ve tıpta uzmanlık tezleri oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından araştırmanın amacına uygun olarak hazırlanan veri toplama formu oluşturulmuştur. İncelenen tezler, veri toplama formunda yer alan sorular doğrultusunda incelenmiş, elde edilen verilerin frekans ve yüzdeleri analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda duygusal ve davranışsal sorunları içeren en fazla çalışmanın tıpta uzmanlık tezi (%44.83) olduğu; yıllara göre bakıldığında en fazla 2000-2009 yılları arasında (%41) çalışma yapıldığı saptanmıştır. Çalışma gruplarına bakıldığında en fazla farklı yaş grubundaki çocuklar (%39.31) üzerinde çalışmaların yapıldığı; lisansüstü çalışmalarında en fazla amaçsal örnekleme tekniğinin (%58.62) kullanıldığı görülmüştür. Hastalık türü/çalışılan sorun türüne göre en fazla birden fazla bozukluk türünü aynı anda çalışılan (%50.34) lisansüstü tezlere rastlanmıştır. İncelenen lisansüstü tezlerin çoğunlukla tam metin (%79.31) olarak ulaşıldığı; anabilim dalları incelendiğinde duygusal ve davranışsal sorunlarla ilgili lisansüstü çalışmaların çoğunluğunun Çocuk Ruh Sağlığı/Çocuk Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları anabilim dalında (%30.34) yayınlandığı tespit edilmiştir. İncelenen lisansüstü tezlerde model ve desen olarak en fazla betimsel model (%42.76) çalışıldığı; yöntemine bakıldığındaysa en fazla nicel araştırma yönteminin (%67.59) kullanıldığı görülmüştür., The purpose of this study is the examination of graduate theses related with emotional and behavioral problems in Turkey. Descriptive scanning model, one of the quantitative research methods, was used in the study. The sample of the study consists of 145 master's, doctorate and medicial speciality theses which can be accessed from the website of National Thesis Center of Higher Education Institution. In the study, as a data collection tool, a data collection form was prepared by the researchers in accordance with the purpose of the research. The aforementioned theses were examined in accordance with the questions in the data collection form and the frequency and percentages of the obtained data were analyzed. As a result of the research, it was found that the most studies including emotional and behavioral problems were the medicial speciality theses (44.83%); the most dense period is 2000-2009 with (% 41) studies. When the study groups were examined, it was found that the studies were mostly done on children (39.31%) in different age groups; in graduate studies, purposeful sampling technique (58.62%) was used. Theses which studied more than one diaseses/problems at the same time have 50.34% of 145 theses. 79.31% of the postgraduate theses examined were mostly full text; the majority of graduate studies related to emotional and behavioral problems were published in the Department of Child Mental Health / Child Adolescent Mental Health and Diseases (30.34%). The descriptive model (42.76%) was the most used model and pattern in the theses examined; when the method of the dissertations examined, it was seen that the quantitative research was the most used method (67.59%).

YÖK Tez No: 544224 Bu araştırmanın amacı, Nezihe Meriç‟in 6-12 yaşları kapsayan "Küçük Bir Kız Tanıyorum" ırmak romanları serisinin tamamı olan yedi kitapta başkişi Ayşe karakterinin gelişim psikolojisi verilerine uygun oluşturulup oluşturmadığını ortaya koymaktır. Bunun için adı belirtilen kitapların tamamının dilsel, bilişsel, toplumsal ve kişilik gelişimi özelliklerine uygun olup olmadığı saptanmıştır. Çalışmanın deseni nitel araştırma tekniklerinden doküman incelemesidir. Bu yolla elde edilen veriler betimsel analiz yoluyla çözümlenmiştir. Araştırmanın sonucunda ırmak roman serisinin başkişisi olan Ayşe'nin altı yaştan on iki yaşa kadar olan gelişiminin gelişim psikolojisi verileriyle uygun olduğu saptanmıştır. The aim of this study is to find out whether or not the main character of Ayşe in the seven books in total in the series covering the ages between 6-12 written by Nezihe Meriç titled "I know a Little Girl" is compatible with the developmental psychology data. For this purpose, it has been determined whether all the books mentioned are suitable for linguistic, cognitive, social and personality development characteristics of the children at these ages. The design of the research is a document review which is one of the qualitative research techniques. The data obtained in this way were analyzed by descriptive analysis. As a result of the research, it was determined that the development of Ayşe, the main character of the novel series, from six to twelve years of age was appropriate with the developmental psychology data. Key words:Children's literatüre,developmental psychology, "I know a little a girl..."series , Nezihe Meriç

ÖZ: Aile katılımı, çocuğun eğitim sürecinden en verimli biçimde faydalanması için okul öncesi eğitimde önemli bir yere sahiptir. Burada öğretmene ve ebeveynlere büyük bir iş düşmektedir. Ancak öğretmenlerce düzenlenen aile katılım etkinliklerine annelerin daha fazla katılım sağladığı, babaların katılımının daha düşük düzeyde gerçekleştiği görülmektedir. Aile katılım programlarının düzenlenmesi ve yürütülmesi araştırıldığında; anne ve baba bir “paydaş” olarak amaçlanmış olsa da baba katılımını sağlayacak öğelerin yeterli olmadığı görülmektedir. Babaların aile katılım etkinliklerine katılımlarını etkileyen etkenlerin bilinmesi ve engelleyen koşulların ortadan kaldırılması yoluyla babaların eğitime katılımı teşvik edilmelidir. Bu çalışmada 3-6 yaş arasında çocuğu olan babaların çocuklarının eğitimine katılımını etkileyen etmenlerin araştırılması hedeflenmiştir. Okul öncesi eğitim alan 3-6 yaş arası çocuğu olan babaların eğitime katılım düzeylerinin ve katılımla ilişkili değişkenlerin belirlenmesi bu çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Bu tür bir araştırmanın temel gerekçesi, babaların çocuklarının gelişimi üzerinde etkilerine vurgu yapmak ve babaları eğitim sürecinin daha aktif bir öğesi kılmanın önündeki engelleri belirleyerek çözüm önerileri iletmektir. Çalışmanın örneklemini, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Gazimağusa kazasında, Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığına bağlı, 8 devlet ve 7 özel anaokulunda 3-6 yaş arası çocukları olan toplam 231 baba oluşturmaktadır. Çalışmada verileri toplama amacı ile orijinal olarak Fantuzzo, Tighe ve Childs tarafından (2000) geliştirilmiş, Gürşimşek (2003) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış 21 maddeden ve 3 alt ölçekten oluşan 5’li likert türü ‘Aile Katılım Ölçeği (AKO)’ kullanılmıştır. iv Katılımcı babaların sosyodemografik özelliklerini belirlemek amacı ile araştırmacı tarafından geliştirilen ‘Kişisel Bilgi Formu’ kullanılmıştır. Çalışmanın verileri Eylül-Aralık 2018 tarihleri arasında toplanmıştır. Elde edilen bulgular sonucunda, katılımcı babaların çocukları ile yaptıkları etkinlikler arasında en fazla oyun oynamanın ön plana çıktığı; aile katılım etkinliklerine katılmalarını engelleyen temel etmenler arasında ise mesai saatlerinin uygun olmaması ve yeterli zaman bulamamanın temel gerekçe olarak belirtildiği görülmüştür. Ayrıca babanın yaşının, eğitim durumunun, mesleğinin, okulda düzenlenen aile etkinliklerine katılma durumunun, çocukları ile aktif olarak geçirdikleri zamanın, çocuklarının eğitimine katkılarını yeterli bulma durumlarının, çocuklarının eğitimine katılımın çocuğun gelişimi üzerindeki görüşlerinin, okulda düzenlenen etkinliklerin babaların gereksinimlerini karşılama durumuna ilişkin değerlendirmelerinin, babaların eğitime katılım düzeyleri açısından anlamlı farklılaşma yarattığı belirlenmiştir. Çalışmadan elde edilen sonuçlar tartışılarak önerilerde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Okul Öncesi Eğitim, Aile Katılımı, Babaların Eğitime Katılımı, Okul-Aile İşbirliği, Çocuk Gelişimi Family participation is significant in preschool education so that the child can benefit most efficiently during the development process. There is a great deal of work related with the teachers and parents, but it is determined that mothers are more involved in family activities organized by teachers but fathers’ participation is lower. When the structuring and implementation of family participation programs are examined, it is clear that the family is targeted as a stakeholder, but it is also observed that the arrangements that will allow the participation of fathers are not included enough in the regulations. This study aims to investigate the factors affecting the participation of fathers in the education of their children with the argumant that by knowing the factors affecting the participation of fathers in family participation activities and eliminating the conditions that prevents them their cooperation with schools will enhance. The main aim of this study is to determine the level of participation of the fathers with 3-6 year old children who have pre-school education and the determination of the variables related with their participation. The main reason for such research is to emphasize the effects of fathers on the development of their children and to identify the obstacles preventing the fathers to become a more active element of the education process and convey solutions. The sample of the study consisted of a total of 231 fathers with children from 3-6 years in 8 state and 7 private kindergartens under the Ministry of Education and Culture of the Turkish Republic of Northern Cyprus in Famagusta. The data was collaected by, Family Participation Scale originally developed by Fantuzzo, Tighe and Childs (2000), adapted into Turkish by Gürşimşek (2003), a 5-point Likert-scale consisting of 21 items and 3 sub-scales. Personal Information Form developed by the investigator was used to to collect data about socio-demographic variables. Date of the study was collected during September-December 2018. As a result of the findings obtained, the most important activities of the participant fathers with their children are playing games and it was observed that the main factors that prevented them from attending family participation activities were the lack of adequate working hours and not enough time. In addition, the father's age, education, profession, the status of participating in family activities in the school, the time spent actively with children, their belief about effect of their participation on the development of children, their belief about the level school activities are organized occurding to fathers needs are significantly related to fathers participation to educational activities. Results ara discussed and suggestions are given accordingly. Keywords: Preschool Education, Family Participation, Participation of Fathers in Education, School - Family Cooperation, Child Development Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsüne Okul Öncesi Eğitim Dalında Yüksek Lisans Tezidir. Tez (Yüksek Lisans)--Doğu Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, 2019. Tez Danışmanı: Prof. Dr. Ayşe Işık Gürşimşek.

Yaşamın temeli niteliğini taşıyan erken çocukluk döneminde ceza infaz kurumunda kalan çocukların maruz kaldığı olumsuz çocukluk çağı deneyimlerinin etkisinin yetişkinlik döneminde sorunlara yol açtığı ve sosyal konumlarının dezavantajlı olduğu bilinmektedir. Bu araştırmanın amacı, “Özgürlüğüm” projesi kapsamında, 7 kadın ceza infaz kurumunda anneleriyle kalan 0-6 yaş çocukların temel ihtiyaçlarının karşılanması ve ilişkilerinin desteklenmesi amacıyla yapılan psikososyal müdahale programına katılan annelerin, ceza infaz kurumunda büyüyen çocuklarının yaşam ortamı ve ilişkilerine dair görüşlerinin ele alınmasıdır. Çocukların gelişim düzeyine ve anne çocuk ilişki boyutuna bakılmış ve annelerin gözüyle çocuklar açısından ceza infaz kurumu koşulları ele alınmıştır. 68 anne ve 70 çocuk ile yürütülen sivil toplum projesi kapsamında annelerle yapılan grup çalışmalarından yazılı kayda alınarak elde edilen nitel veriler, ceza infaz kurumunun fiziki ve sosyal ortamının çocuklar için etkisini açıkça gözler önüne sermiştir. Annelerin söylemleri tema analizi yapılarak; cezaevi şartlarında annelik yapmak ve cezaevinde büyümek ana temalarına ulaşılmıtır. İlk ana temayla cezaevi ortamı ve annelik, mahkum anne olmak, cezaevinde anne çocuk ilişkileri ve aile içi ilişkiler alt temalarına ulaşılmış; ikinci ana temayla çocuğun gelişimsel süreçleri annelerin söylemleri aracılığıyla anlaşılmaya çalışılmıştır. Çocukların yaşıtlarına göre dil, kişisel sosyal, ince motor ve kaba motor gelişim düzeylerinin belirlenmesi için uygulanan Denver Gelişimsel Tarama Testi sonucu ceza infaz kurumundaki çocukların çoğunluğunun gelişiminin yaşıtlarına göre geride veya şüpheli olduğu bulunmuştur. Annelere uygulanan Çocuk Ana-baba ilişki Ölçeği‟ne göre ilişkide çatışma boyutunun orta düzeyde, olumlu ilişki boyutunun oldukça düşük düzeyde olduğu bulunmuştur. Araştırma sonuçlarına göre ceza infaz kurumunda annesinin yanında kalan çocuklar için hak temelli uygulamalar, hizmet odaklı uygulamalar ve boylamsal araştırmalar önerilmektedir., Early childhood experiences during living with incarcerated mother may lead to problems during adulthood and effect social position in the society as disadvantaged. The aim of this research is to examine the views of the incarcerated mothers who participated in the psychosocial intervention program within the scope of TOÇEV's Özgürlüğüm Project which was conducted with 68 incarcerated mothers and their 70 children who stay in 7 different women Criminal Justice Instutition in Turkey. Data were obtained by using quantitative reports recorded in Denver II Developmental Screening Test, Child Parental Relationship Scale Mother Form, in order to evaluate the development of children and the relation between incarcerated mothers and children; qualitative reports were examined for the life experiences of children through the mothers' eyes. According to the results of developmental scanning test, the development level of mostly children in prison is behind or suspicious compared to their peers, also it was found that there is no significant difference with the duration of stay or the age of the child. According to the child-parent relationship scale applied to mothers, the conflict dimension in the relationship was moderate and the positive relation dimension was very low. The qualitative data obtained from mothers' sessions reveal the effects and the reasons why children's development is behind their peers. The discourses obtained through written recordings are theme analyzed. Main themes are to be a mother in prison conditions and growing up in the prison. The sub-themes are; prison environment and motherhood, being an incarcerated mother, mother-child relations and family relations in the prison. According to the results of the research, children rights-based practices, service-oriented practices and longitudinal studies for children who stay with his mother in the penal institution were suggested.

Amaç: Okul Öncesi Eğitimi lisans programı son sınıf öğrencileri normal ders yüklerinin yanı sıra Milli Eğitim Bakanlığı bünyesinde öğretmen olarak atanabilmek için sınavlara hazırlanmakta ve aynı zamanda haftada yarım gün anaokullarına uygulamaya gitmektedirler. Çocuk Gelişimi önlisans programı son sınıf öğrencileri de benzer yoğunluk altında lisans programına geçiş için sınavlara hazırlık sürecinde şikayetlerini dile getirmektedir. Her iki program öğrencileri de stres altında olduklarını sözlü olarak ifade etmektedirler. Bu doğrultuda, bu çalışma Afyon Kocatepe Üniversitesi Okul Öncesi Eğitimi lisans programı son sınıf öğrencileri ile Çocuk Gelişimi önlisans programı son sınıf öğrencilerinin stres belirti düzeylerinin incelenmesini amaçlamaktadır.

Bu çalışmanın amacı, ilkokullarda sınıf öğretmeni tarafından işlenen oyun ve fiziki etkinlikler (OFE) dersi ile beden eğitimi öğretmeni tarafından işlenen OFE dersinin, öğrencilerin bazı motorik ve antropometrik özellikleri ile değer gelişimleri üzerindeki etkisini ve farklılıklarını incelemektir.Deneysel olarak gerçekleştirilen bu çalışmanın katılımcılarını Ankara'nın Etimesgut ilçesinde bulunan bir devlet ilkokulunun, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında, dördüncü sınıflarında öğrenim gören 88 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın yürütüleceği grupların belirlenmesinde öncelikle çalışmanın yapılacağı ilkokulun tüm dördüncü sınıflarına veri toplama araçları öntest olarak uygulanmış ve gerekli analizler sonucunda birbirine denk olan üç sınıftan ikisi deney 1 ve deney 2 grubu, biri kontrol grubu olacak şekilde rastgele seçilmiştir. Deney 1 grubuna beden eğitimi öğretmeninin planını yaparak kendisinin işlediği OFE dersi, deney 2 grubuna beden eğitimi öğretmeninin planıyla sınıf öğretmeninin işlediği OFE dersi ve kontrol grubuna sınıf öğretmenine hiçbir müdahalede bulunulmadan kendisinin planlayarak işlediği OFE dersi, eğitim-öğretim yılının güz döneminde 16 hafta uygulanmıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla, öğrencilerin demografik bilgilerine ait veriler için kişisel bilgi formu; bazı motorik özelliklerini (kuvvet, dayanıklılık, sürat, esneklik, denge) ölçmek için Eurofit Test Bataryasının içinden alınan flamingo denge, disklere vuruş, oturarak uzanma, durarak uzun atlama, el dinamometresi, mekik, bükülü kol ile asılma ve 20 m mekik dayanıklılık koşusu testleri; antropometrik özelliklerini ölçmek için boy, ağırlık ve 5 bölgeden (triseps, biseps, scapula altı, süprailiac ve baldır) alınan deri kıvrım kalınlığı (skinfold) ölçümleri; değer gelişimlerini ölçmek için `Genç Sporcular Değer Ölçeği` ve `Sporcu/Öğrenci Değer Ölçeği` kullanılmıştır. Veri toplama araçları 2017-2018 eğitim-öğretim yılının güz döneminin başında ve sonunda çalışma gruplarına uygulanmış, son ölçümlerden 4 hafta sonra da kalıcılık ölçümleri alınmıştır. Çalışmada elde edilen verilerin normal dağılım gösterdiği tespit edilmiş, verilerin çözümlenmesinde grupların ön, son ve kalıcılık ölçümleri arasındaki anlamlılık düzeyleri için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve post-hoc (TUKEY) ikili karşılaştırma testi, grup içi anlamlılık düzeyleri için ise bağımlı gruplar için t-testi, demografik bilgilerin yorumlanmasında yüzde, frekans, aritmetik ortalama değerleri ve ki-kare testi kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS (20) paket programından yararlanılmış, anlamlılık düzeyi ,05 olarak alınmıştır.Çalışmanın bulguları genel olarak değerlendirildiğinde, ölçülen motorik, antropometrik ve değer parametrelerinde en fazla gelişimin beden eğitimi öğretmeni tarafından OFE dersi işlenen deney 1 grubundaki öğrencilerde, daha sonra beden eğitimi öğretmeniyle aynı planla ve aynı ders süresinde sınıf öğretmeni tarafından OFE dersinin işlendiği deney 2 grubunun öğrencilerinde ve en az gelişimin ise sınıf öğretmeninin kendi inisiyatifinde OFE dersi işlediği kontrol grubunun öğrencilerinde olduğu görülmüştür. Bu bağlamda sonuç olarak, iyi planlanmış ve süresine uygun olarak işlenmiş OFE dersinin öğrencilerin bazı motorik, antropometrik özelliklerinde ve değer gelişimlerinde olumlu yönde gelişim sağladığı, sağlanan gelişimin çoğunlukla korunduğu ancak beden eğitimi branş öğretmeninin bu gelişimleri ve kalıcılıklarını sağlamada çok daha etkili olduğu ortaya konmuştur.Anahtar Kelimeler: Oyun ve Fiziki Etkinlikler (OFE) Dersi, Motorik Özellikler, Antropometrik Özellikler, Değerler, Beden Eğitimi Öğretmeni, Sınıf Öğretmeni. The aim of this study is to examine the effects and differences of the game and physical education lessons conducted by PE teachers and classroom teachers on some motor and anthropometric features and the value development of the students.The participants of this experimental study consisted of 88 primary school fourth grade students in Etimesgut district of Ankara in the 2017-2018 academic year. The data collection tools were applied as pre-test to all the fourth grades of the primary school where the study will be conducted and as a result of the essential analysis, two of the three classes equivalent to each other were randomly selected as Test Group 1 and 2, the other was selected as Control Group Group 1 participated in Play and Physical Activities lesson planned and taught by PE teachers, Group 2 participated in PPA lesson planned by PE teacher and taught by classroom teacher and Control Group participated in PPA lesson planned and taught without any intervention by classroom teacher for 16 weeks during the autumn term of school year.On the purpose of data collection in this research, a personal information form was used for the data of the students' demographic information; flamingo balance, touching the discs, sit and reach, standing long jump, handgrip strength (Hand Dynamometer), sit-up, hanging with bent arm and 20 meter shuttle run tests (Eurofit Fitness Testing Battery) were used to measure some motor skills (strength, endurance, speed, flexibility, balance); measurements of height, weight and skinfold thickness at five sites (biceps, triceps, quadriceps, subscapular and flank) were used to measure anthropometric features and Youth Sport Values Questionnaire was used to measure their value development. Data collection tools were applied to the study groups at the beginning and end of the fall semester of the 2017-2018 academic year and permanence was measured 4 weeks after the last measurements. The data of the study had a normal distrubition. In data analysis, one-way analysis of variance (ANOVA) and post-hoc (TUKEY) binary comparison test was used for significant differences between pre- and post-persistence measurements of the groups, paired sample t test was used for related samples for intra-group significance levels, percentage, frequency, arithmetic mean and chi-square test were used in interpretation of demographic information. In the analysis of the data SPSS(20) package programme was used and the meaningfulness level was accepted as ,05.When the results of the study were evaluated in general, the development of measured motor, anthropometric and value parameters was the highest in Group 1 (participated in Game and Physical Activities lesson planned and taught by PE teachers) and Group 2 (participated in PPA lesson planned by PE teacher and taught by classroom teacher) was the second and the lowest development was in Control Group (participated in PPA lesson planned and taught without any intervention by classroom teacher).In this context, it was found that a well-planned and on target PPA lesson has a positive effect on some motor skills, anthropometric features and value development of the students, the development is mostly maintained, however PE teachers are much more effective in students' developments and its maintenance than classroom teachers.Keywords: Game and Physical Activities Lesson, Motor Skills, Anthropometric Features, Values, Physical Education (PE) Teacher, Classroom Teacher. 244

Amaç: Bu araştırmanın genel amacı “Okul öncesi eğitim kurumlarında bulunan masal kitaplarının pedagojik açıdan incelenmesi”dir. Araştırmada “Okul öncesi eğitim kurumlarında bulunan masal kitaplarının nitelikleri çocukların gelişimine ve yaş grubuna uygun mudur?” sorusuna yanıt aranmaktadır.

Çocuk edebiyatı ürünleri çocukların duygu ve düşünce dünyalarını geliştiren, zenginleştiren, onlara hayatı öğreten bir konuma sahiptir. Toplumun duyarlı ve etkin bir üyesi olması gereken çocukların yetişmesine bu ürünler katkı sağlamaktadır. Bu nedenle çocuk edebiyatı ürünlerinin incelenmesi ve çocuklar üzerindeki etkileri araştırılmaya değer önemli bir konudur. Amaç: Bu araştırmanın amacı, yazar Fatih ERDOĞAN’ın belirlenen kitaplarını çocuk gelişiminin temelinde yer alan ‘sosyal gelişim’ alanına göre incelemektir. Böylece çocuk edebiyatının ülkemizdeki öncülerinden olan yazarımızın alanyazında yer bulması ve alanda çalışanlara tanıtılması amaçlanmıştır. Yazarın kitaplarının sosyal gelişim alanına hitap ettiği görülmüş ve bulguların alanda çalışanlara katkı sağlaması amaçlanmıştır.

Bu araştırmanın amacı, sağlık meslek yüksekokulu öğrencilerinin empatik ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırma, betimsel nitelikte olup tarama modeli türündedir. Araştırmanın çalışma grubunu 2017- 2018 öğretim yılında Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Zübeyde Hanım Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Tıbbi Dokümantasyon ve Sekreterlik, Çocuk Gelişimi ve Yaşlı Bakımı programlarında öğrenim gören 299 (260 kadın, 39 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. Katılımcıların yaş aralığı 18-28 ( =20.14, ss=1.45) aralığındadır. Araştırma verileri araştırmacılar tarafından oluşturulan Kişisel Bilgi Formu, Empati Beceri Ölçeği B Formu, Problem Çözme Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde parametrik testlerden; Tek Yönlü Varyans Analizi, T testi ve Korelasyon Katsayısı Önemlilik Testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre öğrencilerin cinsiyet, yaş, öğretim türüne ve öğrencilerin yaşadığı yere göre empatik beceri ile ilgili görüşleri arasında farklılık olmadığı, program türüne göre ise empatik becerileri arasında farklılık olduğu bulunmuştur. Diğer taraftan, problem çözme becerileriyle ilgili olarak cinsiyet, yaş, öğretim türü, öğrencilerin yaşadığı yere ve program türüne göre ise istatiksel olarak anlamlı farklılığın olmadığı belirlenmiştir. Öğrencilerin empatik eğilim düzeyleri ve problem çözme becerileri arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. In This study aims to determine the relationship between empathic and problem-solving skills of health vocational high school students. The research is descriptive, and it is a survey model. The study group consists of 299 (260 female, 39 male) students in Niğde Ömer Halisdemir University Zübeyde Hanım Vocational School of Medicine Medical Documentation and Secretariat, Child Development and Elderly Care programs for the 2017-2018 academic year. The age range of the participants is 18-28 (x 1. = 20.14, ss = 1.45). The data are collected using the Personal Information Form, Empathy Skill Scale Form B, Problem Solving Scale. One-way ANOVA, T-test and Correlation Coefficient Significance Test have been used to evaluate the data. According to the findings, it is determined that there is no difference between the opinions of the students regarding their empathic skills by gender, age, type of education and residence of students. On the other hand, it has been determined that no statistically significant difference exists between gender, age, type of education, place where students live and type of program related to problem-solving skills. It has been found that a significant and negative correlation exists between empathic tendency levels and problem-solving skills of students.

Bu araştırmanın temel amacı, okulöncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi bölümü öğrencilerinin üstbiliş düzeylerive yaşam doyumu düzeylerini incelemektir. İlişkisel tarama modelindeki buaraştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim öğretim yılında İstanbul ilindeki2 vakıf üniversitesinin okul öncesi öğretmenliği lisans programında ve çocukgelişimi ön lisans programında öğrenim görmekte olan 167 öğrenci oluşturmuştur.Araştırmada veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Üstbiliş Ölçeği-30ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verileri SPSS 20 programıkullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, okul öncesi öğretmenliğive çocuk gelişimi bölümü öğrencilerinin üstbiliş düzeyleri ve yaşam doyumudüzeyleri arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. Okul öncesi öğretmenliğive çocuk gelişimi öğrencilerinin üstbiliş düzeylerinin üniversite türü vebölümüne, sınıf düzeyine göre anlamlıdüzeyde farklılaşmazken; yaşa, kardeş sayısına, okul öncesi öğretmenliği/çocukgelişimi bölümünü seçme nedenine ve algılanan ebeveyn tutumuna göre anlamlıdüzeyde farklılaştığı saptanmıştır. Okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimiöğrencilerinin yaşam doyumlarının üniversite türü ve bölümüne, yaşa ve kardeşsayısına göre anlamlı düzeyde farklılaşmazken; sınıf düzeyine, okul öncesiöğretmenliği/çocuk gelişimi bölümünü seçme nedenine ve algılanan ebeveyntutumuna göre anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır., The main aim of this research is toinvestigate the metacognition levels and life satisfaction levels of the universitystudents studying in preschool teaching and child development programs. Therelational screening model was used in the research. The study group of theresearch consists of 167 university students studying in the preschool teachingundergraduate program and studying in the child development associate degreeprogram of 2 private universities in 2017-2018 academic year in Istanbulprovince. ‘Personal Information Form’, ‘Metacognition Questionnaire-30’ and‘Satisfaction With Life Scale’ were used as data collection tools in theresearch. The data were analyzed using the SPSS 20.0 program. The resultsobtained from the research are as follows: Significant reltionship wasdetermined between the metacognition level and life satisfaction level of thestudents studying at preschool teaching and child development programs. Themetacognition level of the students studying at preschool teaching and childdevelopment programs did not vary significantly by the type of university andprogram and grade level; but varied significantly by age, number of sibling,the reasons of choosing preschool teaching/child development program andparental attitude they perceive. The life satisfaction level of the studentsstudying at preschool teaching and child development programs did not varysignificantly by the type of university and program, age and number of sibling;but varied significantly by the gradelevel, reasons of choosing preschool teaching/child development program andparental attitude they perceive.

Bu çalışmada, II. Meşrutiyet Döneminde faaliyet gösteren çocuk gazetelerinden Tercümân-ı Hakikât Gazetesi'nin, dönemin çocuk eğitimine katkısı bakımından incelenmesi amaçlanmıştır. Tez, giriş ve dört bölümden oluşmaktadır. Girişte; Osmanlı Devleti'nin basın ve eğitim tarihinden kısaca bahsedilerek, basın tarihinin anlatıldığı kısımda Osmanlı Devleti'nin hüküm sürdüğü yıllar boyunca yayınlanan çocuk dergilerinin bir listesi verilmiştir. Birinci bölümde; Tercümân-ı Hakikât Gazetesi tanıtılarak muhtevası hakkında bilgi verilmiştir. İkinci bölümde; dönemin eğitim anlayışı çerçevesinde gazetenin çocukların eğitimine yaptığı katkılardan bahsedilmiştir. Üçüncü bölümde; gazetenin çocukların ahlaki, siyasi düşüncelerinin gelişimine ve okuma bilinci kazanmalarına yönelik yaptığı katkılardan bahsedilmiştir. Dördüncü bölümde ise gazetenin sistematik indeksi yer almaktadır.Daha evvel üzerinde çalışılmamış olan bu çocuk gazetesinin, II. Abdülhamid dönemi çocuk eğitiminde öne çıkan meseleleri gözlemlemeye imkân sunacağı ve günümüzdeki çocuk eğitiminde görülen aksaklıklar için kaynak da olacağı kanaatindeyiz. In this study, it is aimed to exaimed the Tercüman-ı Hakikat Journal, one of the children's journals operated in the 2nd Constitutionalist period, in terms of its contribution to the period of children education. This thesis consists of introduction part and four main chapters. In the introduction, the history of the Ottoman State's press and education is briefly mentioned and a list of children's magazines which published during the years of reign is given in the section of history of press. In the first chapter; Tercümân-ı Hakikât Journal is introduced and information about its content is provided. In the second chapter; the contributions that journal made to the children's education are mentioned within the framework of the educational understanding of the period. In the third chapter; contributions of the journal to the development of children's moral, political thoughts and their reading consciousness. In the fourth chapter, the systematic index of the journal is included.We belive that; this child's journal, which has not been studied before, will provide us the opportunity to observe prominent issues in 2nd Abdülhamid period's child education and be a source for the disruptions seen in today's child education. 122

Son yıllarda çocukların bilgisayar ve internet ortamına dahil olmaları, elektronik medya cihazlarının giderek genişleyen çeşitliliği ile artmıştır. Çocuklar bu dünyayı; bilgiye erişim, iletişim, dijital oyunlar, sosyal medya kullanımı gibi alanlarda sıkça kullanmaktadır. Dünyada olduğu gibi ülkemizde de internet kullanan nüfusu giderek artan hızda çocuklar oluşturmaktadır. Bu kadar hızlı gelişen ve değişen bir ortama kendi yaşlarına özgü gelişim özellikleri olan çocukların uyum sağlaması bir takım zorluklar içerebilmektedir. Çocukların internet ve bilgisayar kullanımını kontrol etme ihtiyacı bir çok çalışmada araştırılmıştır. Hızla değişen sanal dünyaya uyum sağlamak güçlükler içermekte, bu yüzden çocukların ekran maruziyeti konusunda önemli ve hassas düzenlemeler belirli aralıklarla güncellenmelidir. Sanal dünyaya uyum sürecinde çocukların gelişimlerini desteklemek önemlidir. Ayrıca çocuklar, sanal dünyayı, fiziksel ve bilişsel yeteneklerine en az zararı olacak şekilde kullanmaları gerekmektedir. İnternet farklı yaş gruplarında farklı şekillerde kullanılmaktadır. Çocuğun sağlıklı bilişsel ve fiziksel gelişimi için, uygun süre ve içerikte kullanımı önerilmektedir. Özellikle okul öncesi dönemde internet ve bilgisayar kullanımının süre ve içerik olarak kontrolü önem taşırken, adölesan dönemde ebeveyn kontrolü daha önemli hale gelebilir. İnternetin aşırı kullanımı ve ayrı kalındığında yoksunluk bulgularının görülmesi olarak tanımlanan internet bağımlılığı en çok adölesan dönemde görülmektedir. Çocuğa yönelik kötü muamele olarak tanımlanan çocuk istismarı, gerçek hayatta olduğu kadar sanal dünyada da karşılaşılan bir sorundur. Bu durumu öngörmek ve bu durumdan çocuklarını korumak öncelikle ebeveynlerin sorumluluğundadır. İnternetin riskleri ön görülebildiğinde, internetin zararlı etkilerini önlemek mümkün olabilmektedir. Sağlıklı çocuk izleminde, klinisyenler çocuğun bilgisayar ve internet kullanımı sırasında karşılaşabileceği riskler konusunda ailelere bilgi vermeli ve bu konuda ailelerin bilgi ve farkındalıklarını artırmalıdır., The involvement of children in the virtual environment has been increased in recent years by the ever-expanding diversity of electronic media devices. Children often use this virtual world to access to information, in areas such as communication, digital games, and social media. The children are forming the population using the internet by the growing rate in our country similar to all over the world. It has some difficulties to accommodate to a fast developing and changing condition for the children who have age specific characteristics. The need to control the internet and computer usage of the children have been investigated in many trials. It has some difficulties to adapt to the rapidly changing virtual world, therefore the regulations about the screen exposure of children should be updated at definitive intervals. It is important to support the development of children during their adaptation to the virtual world. Also; the children should use the virtual world with minimum harm to their physical and cognitive abilities. The internet is used in different forms in different aged groups. Its use is recommended in an appropriate time and context for the cognitive and physical development of children. While the using period and content of internet and computer usage is important especially in the pre-school period, parental control for the adolescent period may carry out more importance. Internet dependence, which is defined as the overuse of the Internet and having absence findings in the case of separation, is seen mostly in adolescent period. Child abuse that is described as ill-treatment to the child is a problem in the virtual environment as well as in real life. Initially, parents have responsibility to foresee and to protect their children from this situation. It may be possible to prevent harmful effects of internet when the risks of the internet can be predicted. The clinicians should inform the parents regarding the risks of the computer and internet usage of the childen and increase the knowledge and awareness of the parents about that issue in healthy child follow-up visits

Bu araştırmada, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60-72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerileri ile ilkokula hazır bulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkinin ve ilkokula hazır bulunuşluk ile sosyal problem çözme becerilerinin bazı değişkenlere (cinsiyet, anne-baba öğrenim durumu, sosyo-ekonomik düzey, kardeş sayısı, okul öncesi eğitime devam süresi) göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modeline uygun olarak planlanmış ve yürütülmüştür. Bu araştırmanın örneklemini belirlemede tabakalı örneklem modeli kullanılmıştır. Araştırmadaki ilçe ve okulları belirlemede oransız küme örnekleme yapılarak öncelikle 10 ilçe ve ardından her ilçeden 7 okul olmak üzere toplam 70 okul seçilmiştir. Belirlenen okullardan da çocuklar basit seçkisiz örnekleme yöntemiyle belirlenmiş ve her okuldan 3 çocuk araştırmaya dahil olmuştur. Bu uygulamalar sonucunda araştırmanın örneklemi; İstanbul ili Sultanbeyli, Bakırköy, Bağcılar, Kağıthane, Ataşehir, Esenler, Beyoğlu, Avcılar, Kartal, Ümraniye ilçelerindeki 70 okulda MEB'e bağlı bağımsız anaokulları ve ilkokula bağlı anasınıflarında okul öncesi eğitime devam etmekte olan 60-72 aylık 104 kız, 100 erkek toplam 204 çocuktan oluşmaktadır. Araştırma kapsamında üç veri toplama aracı kullanılmıştır. Bunlar; araştırmacı tarafından hazırlanan demografik bilgileri içeren `Kişisel Bilgi Formu`, Yılmaz (2016) tarafından geliştirilmiş olan `Sosyal Problem Çözme Becerileri Ölçeği` ve Polat Unutkan (2003) tarafından geliştirilmiş olan `Marmara İlköğretime Hazır Oluş Ölçeği` dir.Araştırma sonucunda elde edilen veriler SPSS 23.0 paket program kullanılarak analiz edilmiştir. 60- 72 aylık çocukların sosyal problem çözme becerileri ile ilkokula hazır bulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkiyi tespit edebilmek için Spearman Korelasyon testi kullanılmıştır. Çocukların ilkokula hazır bulunuşluk düzeylerini cinsiyet, anne- baba öğrenim durumu, sosyo-ekonomik düzey, kardeş sayısı, okul öncesi eğitime devam süresi değişkenlerine göre incelemek için MannWhitney-U Testi ve Kruskal Wallis-H Testi kullanılmıştır. Çocukların sosyal problem çözme becerilerini cinsiyet, anne- baba öğrenim durumu, sosyo-ekonomik düzey, kardeş sayısı, okul öncesi eğitime devam süresi değişkenlerine göre incelemek için Mann Whitney-U Testi ve Kruskal Wallis-H Testi kullanılmıştır.Araştırmanın sosyal problem çözme becerileri ile ilkokula hazır bulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkiye yönelik bulguları incelendiğinde; sosyal problem çözme becerileri ile uygulama formu toplam puanları, matematik becerileri, fen becerileri, ses çalışmaları, labirent çalışmaları alt ölçek puanları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır. Fakat, çizgi çalışmaları alt ölçek puanları ile sosyal problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Ayrıca, sosyal problem çözme becerileri ile gelişim formu toplam puanları, zihin-dil gelişimi, sosyo-duygusal gelişim, fiziksel gelişim ve öz bakım becerileri alt ölçek puanları arasında da pozitif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır. İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin cinsiyet değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; kız çocuklarının öz bakım becerileri alt ölçeği puanları ve gelişim form toplam puanları erkeklere oranla daha yüksek bulunmuştur. Ancak, çocukların matematik becerileri, fen becerileri, ses çalışmaları, çizgi çalışmaları, labirent çalışmaları, zihin-dil gelişimi, sosyo-duygusal gelişim, fiziksel gelişim alt ölçek puanları ve uygulama formu toplam puanları ile cinsiyet değişkeni arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin anne öğrenim durumu değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; anne öğrenim durumu üniversite ve üstü olan çocukların matematik becerileri, fen becerileri, ses çalışmaları, zihin-dil gelişimi, sosyo-duygusal gelişim, fiziksel gelişim, öz bakım becerileri alt ölçek puanları, uygulama ve gelişim form toplam puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Ancak, çocukların çizgi çalışmaları, labirent çalışmaları alt ölçek puanları ile anne öğrenim durumu değişkeni arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin baba öğrenim durumu değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; baba öğrenim durumu üniversite ve üstü olan çocukların uygulama ve gelişim formu toplam puanları ile bu formlardaki bütün alt ölçek puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür.İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin sosyo-ekonomik düzey değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; sosyo-ekonomik düzeyi üst seviyede olan çocukların matematik becerileri, fen becerileri, ses çalışmaları, labirent çalışmaları, fiziksel gelişim alt ölçek puanları ile uygulama form toplam puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca, sosyo-ekonomik düzeyi alt seviyede olan çocukların ise çizgi çalışmaları, zihin-dil gelişimi, sosyo-duygusal gelişim, öz bakım becerileri alt ölçek puanları ile gelişim form toplam puanlarının daha düşük olduğu görülmüştür.İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin kardeş sayısı değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; 3 kardeş olan çocukların labirent çalışmaları alt ölçek puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Ancak diğer alt ölçekler ile kardeş sayısı arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.İlkokula hazır bulunuşluk düzeyinin okul öncesi eğitime devam süresi değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; okul öncesi eğitime devam süresi 3 yıl olan çocukların matematik becerileri, zihin-dil gelişimi, sosyo-duygusal gelişim, fiziksel gelişim, öz bakım becerileri alt ölçek puanları ile uygulama ve gelişim form toplam puanları daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca, okul öncesi eğitime devam süresi 2 yıl olan çocukların ise çizgi çalışmaları alt ölçek toplam puanları daha yüksek bulunmuştur. Ancak, çocukların fen becerileri, labirent çalışmaları ve ses çalışmaları alt ölçek puanları ile okul öncesi eğitime devam süresi arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır.Sosyal problem çözme becerilerinin anne-baba öğrenim durumu, sosyo-ekonomik düzey, kardeş sayısı, okul öncesi eğitime devam süresi değişkenine yönelik bulguları incelendiğinde; bu değişkenler ile sosyal problem çözme becerileri arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Fakat çocukların sosyal problem çözme becerileri ölçeğinden almış oldukları puanların cinsiyet değişkenine göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı bulunmuştur. Söz konusu farklılık ise kız çocuklarının lehine gerçekleşmiştir.Anahtar Kelimeler: Sosyal Problem Çözme Becerileri, İlkokula Hazır Oluş, Okul Öncesi Eğitim In this study, it was aimed to examine the relationship between social problem-solving skills and readiness to primary school levels of 60-72 months old children who receive education in a preschool institution and to examine their readiness to primary school and social problem-solving skills according to certain variables (gender, maternal-paternal education levels, socio-economic level, number of siblings, and duration of continuing to a preschool education). The study was planned and carried out according to the relational survey model. The sample of this study was determined using stratified sampling model. Districts and schools in the study were determined using disproportional cluster sampling and firstly 10 districts were selected and then a total of 70 schools (7 schools from each district) were selected. Children were selected from the determined schools with simple random sampling method and 3 children from each school were included in the study. As a result of these applications, the study sample consisted of a total of 204 children, 104 female and 100 male, in the age range of 60-72 months old receiving preschool education in independent kindergartens in affiliation with the Ministry of National Education and nursery classes in affiliation with primary schools at 70 schools in the province of İstanbul and districts of Sultanbeyli, Bakırköy, Bağcılar, Kağıthane, Ataşehir, Esenler, Beyoğlu, Avcılar, Kartal and Ümraniye.In the context of the study, three data collection tools were used. These are; the personal information form prepared by the researcher that included demographic information, `Social Problem-solving Skills Scale` which was developed by Yılmaz (2016) and `Marmara Readiness to Primary School Scale` which was developed by Polat Unutkan (2003). The data obtained as a result of the research were analyzed by using SPSS 23.0 package program. In order to determine the relationship between the social problem-solving skills and readiness to primary school levels of 60-72 months old children, Spearman Correlation Test was employed. In order to examine the readiness level of children to primary school according to the variables of gender, maternal-paternal education levels, socio-economic level, number of siblings, and duration to of continuing preschool education, Mann Whitney-U and Kruskal Wallis-H Test were used.When the findings of the research of determining the relationship between the social problem-solving skills and readiness to primary school levels were examined; a positive significant relationship was found between the social problem-solving skills and application form total scores, mathematics skills, science skills, voice studies, labyrinth studies sub-scale scores. However, no significant relationship was found between the line drawing studies sub-scale scores and social problem-solving skills. In addition, a positive significant relationship was found between the social problem-solving skills and development form total scores, cognitive-language development, socio-emotional development, physical development, and self-care skills sub-scale scores. When the findings of readiness to primary school levels in terms of the gender variable were examined, the self-care skills sub-scale scores and development form total scores of girls were found higher in comparison to the boys' scores. However, no significant difference was found between the mathematics skills of children, science skills, voice studies, drawing studies, labyrinth studies, cognitive-language development, socio-emotional development, physical development sub-scale scores, and application form total scores and the gender variable. When the findings of readiness to primary school levels in terms of the maternal education level variable were examined; it was seen that the children whose mothers' education level is 'university' and higher have higher scores of mathematics skills, science skills, voice studies, cognitive-language development, socio-emotional development, physical development sub-scale scores and higher application and development form total scores. However, no significant difference was found between the drawing studies and labyrinth studies sub-scale scores and maternal education level variable. When the findings of readiness to primary school levels in terms of the paternal education level variable were examined, it was seen that the children whose fathers' education level is 'university' and higher have higher scores of application and development form total scores and higher scores in all of the sub-scale scores in these forms. When the findings of readiness to primary school levels in terms of the socio-economic level variable were examined, it was seen that children with higher socio-economic levels have higher scores in the sub-scales of mathematics skills, science skills, voice studies, labyrinth studies, and physical development, and higher application and development form total scores. In addition, it was seen that children with lower levels of socio-economic level have lower scores in cognitive-language development, socio-emotional development, and self-care skills sub-scale scores and in application and development form total scores. When the findings of readiness to primary school levels in terms of the number of siblings variable were examined; it was seen that the labyrinth studies sub-scale scores of the children with 3 siblings were higher. However, no significant difference can be found between the other sub-scales and number of siblings. When the findings of readiness to primary school level in terms of duration of continuing to a preschool education were examined; mathematics skills, labyrinth studies, cognitive-language development, socio-emotional development, physical development and self-care skills sub-scale scores and application and development form total scores were found higher for the children whose duration of continuing to a preschool education is 3 years. In addition, the drawings skills sub-scale scores were found higher for the children whose duration of continuing to a preschool education is 2 years. However, no significant difference was found between the other sub-scale scores of science skills and voice studies and duration of continuing to a preschool education variable. When the findings of social problem-solving skills were examined in terms of the variables of maternal-paternal education levels, socio-economic level, number of siblings, and duration of continuing to a preschool education; no significant difference was found between these variables and social problem-solving skills. However, it was found out that the scores that children obtained from the social problem-solving skills scale differed significantly according to the gender variable. The aforementioned difference emerged in favor of the female children. Keywords: Social Problem-Solving Skills, Readiness to Primary School, Preschool Education 202

Bu tezde, insan hayatında birçok işlevle tezahür eden ahşabın çocuk oyuncakları kapsamında kullanımı araştırılmış ve ahşap oyuncaklar çocuk gelişimi ile ilişkilendirilmiştir. Özellikle okul öncesi dönemde çocukluğun en değerli öğeleri olarak oyun ve oyuncak kavramları ile çocuk gelişimi evrelerine dair kuram ve görüşlere göre çocuk gelişimi incelenmiştir. Küresel ölçekte sanayi ve teknoloji alanındaki gelişmeler neticesinde değişen yaşam şekli, ekolojik değişim ve ekolojik sorunlar ile gündeme gelen sağlık sorunları, yapay maddeler ve kimyasalların insan hayatına girişi ile bunların ortaya çıkardığı sorunlar, insanı yeniden doğal olanı arayışa sürüklediği için, doğal ve sağlığa uygun bir malzeme olarak ahşap konusuna değinilmiş, oyuncaklarla ilgili ülkemizde uygulamada olan oyuncak güvenliği standartları hakkında bilgiye yer verilmiş, oyuncak firmalarının internet siteleri üzerinden ahşap malzemenin oyuncaklarda kullanımı araştırılmış, oyuncakların çocuk gelişimindeki önemine ilişkin literatür bilgileri ışığında çocuk gelişimi ile ahşap oyuncaklar ilişkilendirilerek gelişim alanlarına göre ahşap oyuncakların çocuk gelişimindeki yerine ilişkin öngörülere yer verilmiştir. Çocuk gelişimini desteklemesi bakımından değeri, doğallığı, sağlığa uygun oluşu ve sürdürülebilir, çevre dostu olması ahşap oyuncak kullanımının benimsenerek yaygınlaştırılması düşüncesi ile ahşap oyuncak tasarımına bir alt yapı oluşturması amacıyla, tasarımda göz önüne alınması gereken esaslar ortaya konulmuştur. This thesis explores wood, which has functioned in many different ways throughout the history of humanity, in terms of its eligibility for children's toys, and findings are assessed with reference to wooden toys' value in child development. In this context, child development is examined according to the theories and opinions about child development stages and the concepts of play and toys, which are the most valuable elements of childhood in preschool period. Industrial and technological developments bring about changes in ecology and conditions of living, which increase human beings' contact with artificial substances and chemicals. Heightened susceptibility to health problems thus caused lead human beings to search for what exists in nature, naturally. The present study regards wood in this context and discusses its properties as a natural and healthy substance. Information about the current standards for the safety of toys and findings of online research on producing companies' websites regarding the use of wood in children's toys is given. In the light of the literature on the significance of toys in child development, insights concerning wooden toys' importance thereof are related, taking developmental areas into account. By treating wooden toys as a supporting factor for a healthy child development—as wooden toys are made of a natural, sustainable and eco-friendly substance—a guide to design wooden toys which aims to work as a basis for wooden toys produced with an agenda of adopting and popularizing the use of wood for children's toys is prepared. 118

* Fatma Yaşar Ekici. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İstanbul, Türkiye. * Sema Balcı. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İstanbul, Türkiye. * 5. Uluslararası Eğitim Bilimleri Sempozyumu 25-27 Ekim 2018 : İstanbul, Türkiye. * Özet kitapçığında yayınlanan tüm bildiriler Sobiad tarafından indekslenmiş, İntihal.net tarafından benzerlik denetiminden geçirilmiştir. Bu araştırmanın temel amacı, okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin bilgisayarda materyal hazırlama, iki ve üç boyutlu materyal tasarlamaya yönelik özyeterlik inançlarının incelenmesidir. Bu temel amaç çerçevesinde okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin bilgisayarda materyal hazırlama, iki ve üç boyutlu materyal tasarlamaya yönelik özyeterlik inanç düzeylerinin ‘materyal tasarımı’ dersini alıp almama durumuna, ‘öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme’ dersini alıp almama durumuna, üniversite türü ve bölüme, sınıf düzeyine ve bölümü seçme nedenine göre anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığı araştırılmıştır. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul ilindeki 2 vakıf üniversitesinin okul öncesi öğretmenliği lisans programında ve çocuk gelişimi önlisans programında öğrenim görmekte olan 167 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada kullanılan veri toplama araçları; ‘Kişisel Bilgi Formu’ ve ‘Materyal Tasarımı Öz-Yeterlik İnancı Ölçeği’dir. Materyal Tasarımı Öz-Yeterlik İnancı Ölçeği, Bakaç ve Özen (2015) tarafından öğretmen adaylarının materyal tasarımı öz-yeterlik inanç düzeylerini ölçmek amacıyla geliştirilmiştir. Ölçek; Bilgisayarda Materyal Hazırlama, İki Boyutlu Materyal Tasarımı ve Üç Boyutlu Materyal Tasarımı olmak üzere 3 alt boyuttan oluşmaktadır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar şöyledir: Okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin bilgisayarda materyal hazırlama, iki ve üç boyutlu materyal tasarlamaya yönelik özyeterlik inançlarının “Katılıyorum” düzeyinde yani yüksek düzeyde olumlu olduğu saptanmıştır. Okul öncesi öğretmenliği ve çocuk gelişimi öğrencilerinin bilgisayarda materyal hazırlama, iki ve üç boyutlu materyal tasarlamaya yönelik özyeterlik inanç düzeylerinin ‘materyal tasarımı’ dersini alıp almama durumuna, ‘öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme’ dersini alıp almama durumuna, üniversite türü ve bölüme, sınıf düzeyine ve bölümü seçme nedenine göre anlamlı düzeyde farklılaşmadığı saptanmıştır.

This research which provides a comperative analysis of child rearing attitudes and chlid’s self-reliance level that they are between ages 5-6 designed with description and relational model. The research’s study group consist of 120 volunteer parents and their children whose children attended preschool education institution selected by random sampling method in Northern Cyprus during 2016-2017 academic year. In this study Personal Information Form developed by researcher, Parents Attitude Scale (PAS) developed by Karabulut Demir and Şendil (2008) and DeMoulin Self Perception Scale for Children developed by Donald Demoulin and it adapted into Turkish by Kuru Turaşlı (2006) were used as data collection tools. The data is evaluated by SPSS 18statistical analysis program, t-test, ANOVA and correlation analysis were used as data analysis techniques. Analysis of statistical methods were carried out accordingly and .01 and .05were accepted as significance level for analysis. According to this findings, there is a significant relationship between children’s self-reliance and their gender and their parents perception of social support. On the other hand no significant relationship was seen between parents’ parentin attitudes and their child’s gender, number of children, and their perception of social support. Hovewer, there is significant relationship between parental attitudes and their educational level, working status, their specify parents attitudes, perception of efficiency and their aggreement with spouse about child reliance. Keywords: Self-reliance, parents attitudes, parenting style,early childhood Öz: Anne-babaların çocuk yetiştirme tutumları ile 5-6 yaş grubundaki çocukların özgüven düzeyinin karşılaştırmalı olarak incelendiği bu çalışma betimsel ve ilişkisel tarama modelinde tasarlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde, 2016-2017 eğitim ve öğretim yılında seçkisiz küme örnekleme yöntemi ile seçilen ve çalışmaya gönüllü olarak katılan 120 anne-baba ve çocukları oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen ve örneklemi oluşturan katılımcılar hakkında demografik bilgileri içeren Kişisel Bilgi Formu, anne-babaların ebeveyn tutumlarını ölçmek üzere Karabulut Demir ve Şendil tarafından geliştirilen (2008) Ebeveyn Tutum Ölçeği (ETÖ) ve 5-6 yaş grubundaki çocukların özgüven düzeyini ölçmek amacı ile Donald Demoulin tarafından geliştirilen (2000) ve Türkçeye uyarlaması Turaşlı (2006) tarafından yapılan DeMoulin Çocuklar İçin Benlik Algısı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 18 programından yararlanılarak, t-testi, ANOVA ve korelasyon teknikleri kullanılmıştır. Kullanılan istatistiksel yöntemlerin çözümlenmesindeki anlamlılık .01 ve .05 üzerinde kabul edilmiştir. Araştırma sonucunda; çocukların özgüven düzeyleri ve cinsiyet değişkeni ile ebeveynlerin sosyal çevrelerinden gördüğü destek durumları arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Ayrıca anne-babaların çocuk yetiştirme tutumlarının, çocuklarının cinsiyeti, çocuk sayısı ve sosyal çevrelerinden gördüğü destek durumu ile arasında anlamlı bir ilişki olmadığı, fakat ebeveynlerin öğrenim durumları, çalışma durumları, kendi belirttikleri çocuk yetiştirme yaklaşımları, çocuk yetiştirme yeterlilik algıları ve çocuk yetiştirme konusunda eşleri ile anlaşma durumları arasında anlamlı sonuç bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Özgüven, anne-baba tutumu, çocuk yetiştirme stilleri, erken çocuklu Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsüne Okul Öncesi Eğitim Dalında Yüksek Lisans Tezidir. Tez (Yüksek Lisans)--Doğu Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, 2017. Tez Danışmanı: Prof. Dr. Ayşe Işık Gürşimşek.

Su ürünleri tüketimi, beslenmede protein vitamin ve mineraller açısından büyük önem taşımaktadır. Özellikle de gelişme çağındaki çocukların zihinsel ve bedensel gelişiminde ciddi bir rol oynamaktadır. Araştırmada çocuklu ailelerin su ürünleri tüketim alışkanlıklarının belirlenmesi için 1250 kişiyle anket yapılarak SPSS programında değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılanların %41.4 'ü ayda bir , %29.3'ü 15 günde bir , %21.5 i haftada bir ve %5.4 ü yılda bir balık tüketmektedir. %0.9 u ise balık tüketmeyi tercih etmemektedir. Araştırmaya katılan ailelerin çocuklarının çoğunlukla balığı sevdikleri, bazı çocukların balığın kılçıklı olmasından ve kokusundan rahatsız oldukları görülmektedir. Balık pişirirken en fazla tercih edilen pişirme yöntemleri yağda kızartma, ızgara mangal, fırın tepsi şeklindedir Balık sevmeyenler sevenlerin yaklaşık sekizde biri kadardır. Araştırmaya katılanların çocuklarına balığı sevdirmek için en fazla balığın kılçıklarını ayıklamak ve çocuğun istediği şekilde pişirme yapma gibi yöntemler uyguladıkları belirlenmiştir. En az tercih edilen yöntemin ise konserveyi tercih etmek olarak görülmektedir. Balık tüketim sıklığı ile çocuk sayısı ve ortalama aylık gelir değişkeni arasındaki farklılaşma durumunu tespit etmek için yapılan ki kare testi sonucunda anlamlı bir farklılık saptanmıştır. (P, Consumption of aquatic products is great importance in terms of protein vitamins and minerals. In particular, it plays a serious role in the mental and physical development of children in the age of development. In this survey, 1250 people were surveyed in order to determine the consumption habits of the aquatic products of the families with children and evaluated in the SPSS program.41.4% of the respondents consume a month, consuming 29.3% in 15 days, 21.5% in a week and 5.4% in a year. 0.9% do not prefer to consume fish. It is seen that the children of the participating families mostly like fish , some children are fishy, and they are uncomfortable with their smell. When cooking fish, the most preferred methods of cooking are frying in oil, grill barbecue, baking tray. It is about one eighth of the rate of those who do not like fish. Those participating in the research are applying the methods of cooking the fish as much as possible, in order to maximize the dependence on the children, to remove the fishbone of the fish. The least preferred method is seen as choosing canned food. A significant difference was found in the result of the square test to determine the difference between the fish consumption frequency and the number of children and average monthly income change. (P

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Ticaret Üniversitesi -- Kaynakça var. Öğretmenlerde tükenmişlik, aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumu ile iş hayatındaki koşullarla doğrudan ilişkili olduğu söylenebilir. Meslek şartları, öğrenciler, meslektaşlar ve yönetici kadro bu koşulları etkileyebilir. Bundan dolayı öğretmenler yaptıkları işi stresli ve tükenmişliğe yatkın bir meslek olarak tanımlarlar. Alan yazın incelendiğinde öğrenci disiplin problemleri, öğrenci duyarsızlığı, çok kalabalık sınıflar ve diğer görevlilerin kullanılabilir desteklerinin eksikliği, çok fazla ödev kâğıdı, çok fazla ölçme, gönülsüz tayinler, rol çatışması, rol karmaşası ve öğretmenlerin kamuoyu tarafından eleştirilmesi gibi stresler öğretmenlerde tükenmişliğe yol açabildiği görülmektedir. Bu çalışmada ilkokul kademesinde görev yapan kadın öğretmenlerin aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumu ile tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkinin sosyodemografik değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmanın evreni ilkokul kademesinde görev yapan ve İstanbul’da yaşayan kadın öğretmenlerden oluşturmaktadır. Örneklemini ise özel bir okulun ilkokul kademesinde görev yapan 110 kadın öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak Kişisel Bilgi Formu, Maslach Tükenmişlik Envanteri, Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre demokratik ve eşitlik alt boyutundan elde edilen puanların çalışma süresine göre anlamlı farklılık göstermektedir. Günlük çalışma süresi artıkça demokratik ve eşitlik düşmektedir. Demokratik ve Eşitlik alt boyutundan elde edilen puanların gelir memnuniyetine göre anlamlı farklılık bulunmaktadır. Ayrıca tükenmişlik ve aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumu envanterinin alt boyutlarının, çalışma süresi ve gelir memnuniyetinden etkilendiği görülmüştür. Günlük çalışma saati çok olması eşler arasında bazı problemlere neden olabilir, örneğin yorgunluktan kaynaklı iletişim kopukluğu bu duruma etken olarak gösterilebilir. Ayrıca gelir düzeyinin fazla olması için iş yaşantılarında daha fazla enerji sarf etmeleri gerekebilir ve bu durum da sosyal yaşantılarını ve aile hayatını etkileyebilir. Burnout in teachers is directly related to family relationships and workplace conditions. These conditions are affected by teaching conditions, students, communication with colleagues, managerial staff. So teachers define their job stressful and prone to burnout. Student’s discipline problems, student insensitivity, overcrowded classes and available support of other staff, too much paperwork, too much measurement, involuntary appointments, role conflict and role confusion, and public criticism of teachers cause of burnout for teachers. Aim of the this study examine that relationship between burnout and family relationships in female teachers in primary school. Also fatigue and family relationships examined according to some socio-demographic variables. Universe of the this study is that female teachers who works in primary school in İstanbul. Sample of the study is 110 female who are primary school teacher. Personal Information Form, Maslach Burnout Inventory, Family and Child Relationships Scale were used in our study. According to findings, there is significant differencies between democratic and equality sub-dimensions in working hours. As the length of daily work increases, democratic and equality decreases. Also there is significant differencies between democratic and equaily sub-dimensions in income satisfaction. Burnout and family relationships were found to be influenced by the sub-dimensions of the inventory, duration of study and income satisfaction. İÇİNDEKİLER -- TEŞEKKÜR, I -- İÇİNDEKİLER, IV -- TABLOLAR LİSTESİ, VI -- KISALTMALAR, VII -- BÖLÜM I, 1 -- GİRİŞ, 1 -- 1.1. Giriş, 1 -- 1.2. Araştırmanın Önemi ve Amacı, 4 -- 1.3. Tanımlar, 4 -- BÖLÜM II, 5 -- KURAMSAL ÇERÇEVE, 5 -- 2.1.Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu, 5 -- 2.1.1.Sosyalleşme Süreci, 7 -- 2.1.2.Ailede Sosyalleşme, 8 -- 2.1.3.Otorite Örüntüsü ve Karar Verme Yetkisi, 9 -- 2.1.4.Cinsiyetçi Rol Dağılımı ve İş Bölümü, 9 -- 2.1.5.Kadının Statüsü ve Konumu, 9 -- 2.1.6.Eşler Arası İlişkiler, 10 -- 2.1.7. Aile İçi İletişimde Önyargılar, 10 -- 2.1.8. İş Aile Çatışması, 10 -- 2.2.Tükenmişlik Sendromu, 12 -- 2.2.1. Tükenmişlik, 12 -- 2.2.2.Tükenmişlik Sendromunun Tespitinin Önemi, 13 -- 2.2.3. Tükenmişlik Sendromu Modelleri, 15 -- 2.2.3.1. Cherniss Tükenmişlik Modeli, 16 -- 2.2.3.2. Edelwich ve Brodsky Tükenmişlik Modeli, 16 -- 2.2.3.3. Pines Tükenmişlik Modeli, 17 -- 2.2.3.4. Perlman ve Hartman Tükenmişlik Modeli, 18 -- 2.2.3.6. Maslach Tükenmişlik Modeli, 19 -- 2.3.4. Tükenmişlik Sendromunun Boyutları, 20 -- 2.3.4.1. Duygusal Tükenme (Emotional Exhaustion) Boyutu, 20 -- 2.3.4.2. Duyarsızlaşma (Depersonalization) Boyutu, 21 -- 2.3.4.3. Kişisel Başarı (Personal Accomplishment, Self-Efficacy) Boyutu, 21 -- BÖLÜM III, 23 -- YÖNTEM, 23 -- 3.1. Sayıltılar, 23 -- V -- 3.2.Sınırlılıklar, 23 -- 3.3. Araştırmanın Evren ve Örneklemi, 23 -- 3.5. Araştırmanın Modeli, 23 -- 3.5. Araştırmada Kullanılan Veri Toplama Araçları, 23 -- 3.5.1. Kişisel Bilgi Formu, 24 -- 3.5.2. Maslach Tükenmişlik Envanteri, 24 -- 3.5.3. Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu Ölçeği, 25 -- 3.6. Verilerin Analizi, 25 -- BÖLÜM IV, 27 -- BULGULAR, 27 -- 4.1. Araştırmaya Katılanların Çeşitli Değişkenler Bakımından Dağılımına Yönelik Bulgular, 27 -- 4.2. Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu veTükenmişliğe Yönelik Bulgular, 28 -- BÖLÜM V, 50 -- TARTIŞMA, SONUÇ VE ÖNERİLER, 50 -- KAYNAKÇA, 55 -- İZİN BEGELERİ, 63 -- EK-1:KİŞİSEL BİLGİ FORMU, 64 -- EK-2:AİLE HAYATI VE ÇOCUK YETİŞTİRME TUTUMU ÖLÇEĞİ, 66 -- EK-3:MASLACH TÜKENMİŞLİK ENVANTERİ, 69

ÖZETBu araştırmanın amacı LAP-3 Gelişim Değerlendirme Ölçeği'nin Türkçe'ye Uyarlanması ve 48-72 aylık çocukların gelişimlerinin incelenmesidir. İlk aşamada 48-72 aylık çocuklar için Türkçe uyarlaması yapılan "LAP-3 Gelişim Değerlendirme Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır. İkinci aşamada ise geçerlik ve güvenirliği yapılan ölçme aracı kullanılarak çocukların gelişimlerinin çeşitli demografik (cinsiyet, anne-baba yaş, eğitim ve çalışma durumu, kardeş sahibi olma durumu, okul öncesi eğitim alma ve devam etme süresi) değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Nicel araştırma türünde tasarlanan araştırmada çalışma grubu amaçlı örnekleme yoluyla belirlenen İstanbul ili Kadıköy, Çekmeköy, Sultanbeyli, Avcılar, Zeytinburnu, Bağcılar ilçelerinde bulunan MEB'e bağlı anaokulu ve anasınıflarında öğrenim görmekte olan normal gelişim gösteren 351 çocuktan oluşmaktadır. Araştırma kapsamında veriler; araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu, LAP-3 Gelişim Değerlendirme Ölçeği (The Learning Accomplishment Profile-3rd Edition) kullanılarak toplanmıştır. Kriter geçerliği için Marmara Gelişim Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen verilerle ölçme aracının geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmıştır. Ayrıca çocukların gelişimlerinin çeşitli (cinsiyet, anne-baba yaş, eğitim ve çalışma durumu, kardeş sahibi olma durumu, okul öncesi eğitim alma ve devam etme süresi) değişkenler bakımından farklılaşma durumu incelenmiştir. Araştırmanın sonucunda LAP-3 Gelişim Değerlendirme Ölçeği'nin Türk çocukları için geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte çocukların LAP-3 Gelişim Değerlendirme Ölçeği alt testlerinde elde ettikleri puanların cinsiyetlerine, anne-baba yaşa, kardeş sahibi olma durumuna göre farklılaşmadığı belirlenmiştir. Buna karşın anne-babanın öğrenim durumunun yükselmesi ve anne-babanın çalışıyor olması; okul öncesi eğitim alması ve eğitim alma sürelerinin çocukların gelişimini olumlu yönde etkilediği belirlenmiştir.ABSTRACTThe aim of this study is to perform validity and reliability study of LAP-3 Development Assessment Scale adopted to Turkish and examine the development of children aged between 48-72 months. In the first stage, the objective is to perform validity and reliability study of "LAP-3 Development Assessment Scale" adopted to Turkish for children aged between 48-72 months. In the second stage, using the tool, whose validity and reliability study is completed, evaluation of children's development in terms of various demographic (gender, parents' age, education and employment status, presence of siblings, pre-school education and its duration) variables will be performed. This study designed as a quantitative research model. The study group was formed by a total of 351 normally developed children who were studying in preschools affiliated to Ministry of National Education (Kadıköy, Çekmeköy, Sultanbeyli, Avcılar, Zeytinburnu, Bağcılar districts of Istanbul) Within the scope of the study; data were collected using the Personal Information Form and LAP-3 Development Assessment Scale. For the validity of the criteria, Marmara Development Scale was used. Also the variance in the variables of the children's development was assessed. The analysis results of the demographic variables in the research showed that the scores children got in the sub-tests of LAP-3 Development Assessment Scale did not depend on their gender, parents' age, presence of siblings. However, it was found that increases in parents' education level and their employment status; and pre-school education and its duration positively affects children's development.

Bu çalışma Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Çocuk Gelişimi bölümüne devam eden ön lisans 1. ve 2. sınıf, lisans 1.,2., ve 3. sınıf öğrencilerinin iletişim becerileri ve empatik eğilimleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacı ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Katılımcılara, araştırmacılar tarafından geliştirilen ‘’Kişisel Bilgi Formu’’, Korkut (1996) tarafından geliştirilen ‘’İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği’’ ve Dökmen (1989) tarafından geliştirilen ‘’Empatik Eğilim Ölçeği’’ uygulanmıştır. Çalışmaya gönüllü olarak 225 öğrenci katılmıştır. Elde edilen bulgularda öğrencilerin iletişim becerisi ve empatik eğilim puan ortalamalarının orta düzeyde anlamlı bir ilişkiye sahip olduğu belirlenmiştir. Ayrıca cinsiyet, yaş ve öğretim kademesi değişkenleri açısından bu beceriler anlamlı farklılık göstermezken aile tutumları değişkeninin, öğrencilerin hem iletişim becerileri hem de empatik eğilimleri arasında anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. The purpose of this study is to investigate the relationship between communication skills and empathy tendency levels of child developments students of Bilecik Şeyh Edebali University who are studying in 1st,2nd,3th grade of undergraduate program and 1st, 2nd grade of the associate degree program. In this research, general survey model has been used. To determine the attitudes of participants, “Personal Information Form” developed by researchers, “Communication Skills Evaluation Scale” developed by Korkut (1996), “Empathic Tendency Scale” developed by Dökmen (1989) have been used. 225 students were volunteered to participate in this study. The medium-level significant meaning was determined between average score of communication skill and the empathic tendency of students. Besides, while these variables were not significant in terms of gender, age and education level, it was determined that the variable of family attitudes showed a significant difference between students communication skills and empathic tendencies.

Play is an exceedingly complex phenomenon which involves diverse ideas and experiences. Play, whose definition varies according to individuals and time, is conceptualized by educators as: the child’s method of learning unteachable subjects through his/her own experience. Therefore, play is an essential resource for the development of personality factors relating to intellect, ability, socialization and ingenuity. Alongside these benefits, it enhances children’s social adaptation, physical and cognitive development, and motor skills. During play, emotions and thoughts are expressed freely, while the innermost realm of the personality is revealed. Teachers will also observe these revelations effortlessly and facilitate children’s active engagement further through their awareness of play’s effects in all areas and by adopting appropriate approaches in their educational settings. Like a researcher, teachers need to observe children and help bring out their areas of interests accordingly. As such, the study essentially aims to identify the perceptions of Faculty of Education students from different departments toward ‘play’ in terms of several variables. Having utilized quantitative and qualitative research methods concomitantly in a mixed-methods approach, the study’s context is made up of the Education Faculties in the Northern Cypriot universities of Eastern Mediterranean University, Girne American University and the European University of Lefke wherein a total number of 196 teacher candidates, of which 151 are females and 45 are males, comprises the research participant group. In the study, data was gathered through a questionnaire developed by the researcher including items of qualitative and quantitative nature, with the intention of investigating the perceptions of ‘play’ held by Faculty of Education students from different departments. The quantitative data collected is subjected to t-test and ANOVA analyses to compare these perceptions in view of gender, program of study and play-related course status variables; whereas for qualitative data, content analysis is undertaken. The results indicate that the majority of participants were female (77%). 44.4% of the whole group was identified as vocational school graduates. 87% of the participants reported previous enrollment on play-related courses and specified these as Vocal and Musical Education. The study’s results also show that 23.6% percent of the participants defined play as entertainment while 24.6% of the group perceived it as a learning method. In addition, the great majority of the participants (99.5%) identified play as a suitable method to be used in educational settings and approximately half of the group (49%) considered themselves moderately adept at utilizing play for pedagogical purposes. The t-test performed to identify whether the participants’ play perception scores varied suggestively according to their programs of study revealed a statistically significant and meaningful variation in the reported perceptions of play across the different program of studies represented (t=3,978; p

During the pre-school period, children interact with their peers and teachers along with their mothers and fathers. During this interaction, children have some problems from time to time as they established positive relationships. The problems in interpersonal relationships help in understanding the feelings, requests and opinions of people. At the same time, these problems cause more comprehensive issues in later years (Bingham, 1998). Children who have weak problem solving skills have been found, in many studies, to show behavior problems such as aggression, physical violence and lack of patience in later years. During the preschool period, when the children gain interpersonal problem solving skills, all developmental areas including social and cognitive fields advance and thus, behavioral problems decrease. In this research, PIPS (Preschool Interpersonal Problem Solving Test), which is one of the components of ICPS (Interpersonal Cognitive Problem Solving) developed by Shure (1992), was used to examine interpersonal problem solving skills of 5-6 years old children who attend pre-schools. The data for this research, which is of descriptive model, was collected using face to face interview process with total of 80 children who continue pre-school education. The obtained data in this study was analyzed with SPSS 20.0 software. At the end of this research, significant differences in favor of 6 year old were found in points for categorizing and solving peer problems. Despite there being differences in favor of girls in categorizing and solving mother and child problems, these are not significant. Also, significant differences in favor of social category and solutions were obtained in total categorizing and solutions of children. The averages for category and solutions produced for interpersonal problems were found to be higher than studies done in the past years. Keywords: Early childhood education, ınterpersonal relations, problem behaviors, interpersonal problems, problem solving skills. Öz: Okul öncesi dönemde çocuk, anne ve babasından ayrı olarak akranlarıyla ve öğretmeniyle etkileşime girmektedir. Bu etkileşim sürecinde, olumlu ilişkiler kurduğu gibi zaman zaman sorunlar da yaşayabilmektedir. Kişilerarası ilişkilerde yaşanan sorunlar; etkileşimde bulunulan kişinin duygularını, düşüncelerini, isteklerini anlamaya yardımcı olduğu gibi, ileriki yaşlarda ortaya çıkabilecek daha kapsamlı sorunların kaynağı da olabilmektedir (Bingham, 1998). Kişilerarası sorun çözme becerisi zayıf olan çocukların, ilerleyen yaşlarda saldırganlık, fiziksel şiddet, sabırsızlık gibi davranış sorunları sergiledikleri birçok araştırmada bulgulanmıştır. Okul öncesi dönemde çocuklara kişilerarası sorun çözme becerisi kazandırıldığında, başta sosyal ve bilişsel gelişim alanı olmak üzere tüm gelişim alanlarının ilerlediği ve sorun davranışların azaldığı görülmektedir. Bu araştırmada, Shure (1992) tarafından geliştirilmiş olan ICPS (Interpersonal Cosnitive Problem Solving) programının bileşenlerinden biri olan PIPS (Preschool Interpersonal Problem Solving Test) testi kullanılarak, okul öncesi eğitime devam eden 5-6 yaş grubu çocukların kişilerarası sorun çözme becerileri incelenmiştir. Tarama modelinde tasarlanan bu araştırmanın verileri, okul öncesi eğitime devam eden 80 çocuktan birebir görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Araştırmanın verileri SPSS 20.0 programı ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda akran sorunlarına üretilen kategori ve çözüm puanlarında 6 yaş lehine anlamlı düzeyde fark saptanmıştır. Anne sorunlarına üretilen kategori ve çözüm puanlarında ise kızlar lehine fark olmasına karşı bu fark anlamlı düzeyde değildir. Ayrıca çocukların ürettikleri toplam kategori ve çözümlerde, sosyal kategori ve çözümler lehine anlamlı düzeyde fark bulunmuştur. Kişilerarası sorunlara üretilen toplam kategori ve çözüm ortalamasının ise geçmiş yıllarda yapılan araştırma sonuçlarına göre yüksek olduğu saptanmıştır. Anahtar Sözcükler: Okul öncesi eğitim, kişilerarası ilişkiler, sorun davranışlar, kişilerarası sorunlar, problem çözme becerileri. Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsüne İlköğretim Ana Bilim Dalında Yüksek Lisans Tezidir. Tez (Yüksek Lisans)--Doğu Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, 2016. Tez Danışmanı: Yard. Doç. Dr. Eda Kargı.

Due to the rapidly increasing importance of training scientific studies, early childhood education has gained momentum in the world. In early childhood period, the cognitive, language, psychomotor, social and emotional characteristics of the environment (school, parents, etc.) which children have is supported and improved. Depending on the area of development in terms of quality of education and factors affecting these skills requirement arises. In recent years as a result of this requirement, self-regulation is one of the issues that extensive studies are carried on related with children’s mental, emotional and behavioral regulation skills as planning, controlling, blocking, forwarding, editing themselves and which is found closely related with primary school readiness skills, math skills and also affects the academic and social competencies of children such as friendship relations. This study aimed to investigate the relationship between self-regulation skills of children in some preschool education institutions and parents' parenting styles in Northern Cyprus, in Kyrenia and Nicosia district. Within the purpose of the study, "Is there a relationship between self-regulation skills of early school children and parents' parenting styles?" was developed as a research question. Depending on the basic research question, different data collection tools were used to obtain data from 122 children and 122 parents. In this study, the results of the data analysis made in relation with socio-demographic variables. It was pointed out that children's selfregulation skills differ according to gender of children's. The educational level of the parents, their efficacy in coping with the problems which they face during growing a child and their perception of compliance levels of were found to be significantly associated with parents’ parenting styles. No correlation was found between children's self-regulation skills and the parents' parenting styles. These research results were discussed in relation to other studies in the literature and it included recommendations at the end of the study. This study is the first research regarding self-regulation skills of children in Northern Cyprus. Therefore, it is considered to shed light on more comprehensive studies on self-regulation skills and parent attitudes of children in Northern Cyprus, public pre-schools which will be held in educational institutions and the in-service training courses prepared for teachers and family education. Keywords: Self-regulation, parenting styles of parents, pre-schools. Öz: Dünyada okul öncesi eğitime verilen önemin hızla artmasına bağlı olarak bu alanda yapılan bilimsel çalışmalar da ivme kazanmıştır. Okul öncesi dönemde çocukların sahip oldukları bilişsel, dil, psikomotor, sosyal ve duygusal özellikleri çevre (okul, ebeveyn, vs.) tarafından desteklenebilir ve geliştirilebilirdir. Eğitimin niteliği açısından gelişim alanlarına bağlı olarak çocukların kazanabilecekleri becerileri ve bu becerilerini etkileyen unsurları inceleme gereksinimi ortaya çıkmaktadır. Bu gereksinim sonucunda son yıllarda üzerinde yoğun çalışmalar yapılan konulardan biri olan öz düzenleme; çocukların zihinsel, duygusal ve davranışsal olarak kendilerini planlama, kontrol etme, engelleme, yönlendirme, düzenleme gibi becerilerini içermekte ve ilkokula hazırbulunuşluk, matematik yeteneği, arkadaşlık ilişkileri gibi akademik ve sosyal yetkinlikleri de etkilemektedir. Bu araştırmada Kıbrıs’ın Lefkoşa ve Girne İlçesi’nde bulunan bazı okul öncesi eğitim kurumlarındaki çocukların öz düzenleme becerileri ile ebeveynlerin çocuk yetiştirme stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın amacı doğrultusunda “Okul öncesi dönem çocuklarının öz düzenleme becerileri ile ebeveynlerin çocuk yetiştirme stilleri arasında ilişki var mıdır?” şeklinde bir araştırma sorusu geliştirilmiştir. Temel araştırma sorusuna bağlı olarak 122 çocuk ve 122 ebeveynden farklı veri toplama araçları kullanılarak araştırmanın verileri elde edilmiştir. Bu çalışmada sosyodemografik değişkenlerle de ilişkilendirerek yapılan veri analizleri sonucunda; çocukların öz düzenleme becerilerinin cinsiyetlerine göre farklılaştığı saptanmıştır. Ebeveyn tutumlarının ise ebeveynlerin eğitim durumlarıyla, çocuk yetiştirme konusunda karşılaştıkları problemlerle baş etme yeterlilik algılarıyla ve ebeveynlerin birbirleriyle uyum düzeyleri algılarıyla ilişkili olduğu görülmüştür. Çocukların öz düzenleme becerileri ve ebeveynlerin çocuk yetiştirme stilleri arasında ise ilişki bulunmamıştır. Bu araştırma sonuçları, alanyazındaki diğer çalışmalarla ilişkilendirilerek tartışılmış ve çalışmanın sonunda önerilere yer verilmiştir. Bu çalışma, Kuzey Kıbrıs’ta çocukların öz düzenleme becerileriyle ilgili olarak yapılan ilk araştırmadır. Bu nedenle, Kıbrıs’taki çocukların öz düzenleme becerileri ve ebeveyn tutumlarıyla ilgili yapılacak daha kapsamlı çalışmalara, kamusal okul öncesi eğitim kurumlarında düzenlenecek olan aile eğitimlerine ve öğretmenlere yönelik hazırlanan hizmet içi eğitim kurslarına ışık tutacağı düşünülmektedir. Anahtar sözcükler: Öz düzenleme, ebeveynlerin çocuk yetiştirme stilleri, okul öncesi dönem Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Araştırma Enstitüsüne Okul Öncesi Eğitim Dalında Yüksek Lisans Tezidir. Tez (Yüksek Lisans)--Doğu Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, 2016. Tez Danışmanı: Prof. Dr. Ayşe Işık Gürşimşek.

ÖZETBu araştırma, okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 48-72 aylık çocuklarınserbest oyunlarında sergiledikleri davranışların gözlemlenmesiyle çocukların “oyunyaşı”nı hesaplayarak, çocuğun gelişim düzeyi hakkında bilgi veren Yenilenmiş KnoxOkul Öncesi Oyun Ölçeği’ni (Revised Knox Preschool Play Scale/ RKPPS) Türkçocuklarına uyarlamak ve “Yenilenmiş Knox Okul Öncesi Oyun Ölçeği’nin belirlenenbazı psikometrik değişkenlerle (yaş, cinsiyet, anne-baba eğitim durumu, aile gelirdüzeyi) olan ilişkisini incelemeyi amaçlamaktadır.Tarama modelinde planlan araştırmanın çalışma grubunu 2015-2016 eğitim yılındaİstanbul ili Anadolu ve Avrupa yakası içinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı özel vedevlet okul öncesi eğitim kurumlarından tabakalı rastgele örnekleme yöntemine görekolay ulaşılabilirlik ilkesiyle seçilen 48-72 aylık 236 okul öncesi çocuğuoluşturmaktadır.Ölçeğin kapsam geçerliliği için alan uzmanlarının görüşleri alınmış ve Lawshe tekniğiile kapsam geçerlik indeksi 48-59 aylık çocuk formu için .81, 60-72 aylık çocuk formuiçin .89 şeklinde hesaplanmıştır. Yapı geçerliliği kapsamında Ölçek sonucu ulaşılanoyun yaşı ile kronolojik yaş arasındaki uyumun %86.8 olduğu görülmüştür. Kritergeçerliliği için Marmara Gelişim Ölçeği kullanılmış ve iki ölçme aracı arasında; 48-59aylık çocuk formu için .001 düzeyinde pozitif yönlü, yüksek düzeyde anlamlı ilişkiolduğu (r=,778; p

Çocuk Gelişimi Araştırma ve Uygulama Merkezi olarak özellikle çocukla çalışan profesyonellere, çocukla çalışmaya aday tüm öğrencilerimize ve anne babalara sunduğumuz bu kitap, gelişimsel problemi olan veya gelişimsel yönden risk altında olan çocukların, farklı disiplinlerden uzmanlarca multi disipliner bir yaklaşımla erken dönemde tanılanmalarının önemini ve gereğini vurgulamak amacıyla hazırlanmıştır. Kitabımız, gelişimsel problemi ya da riski olan çocukların ileriye dönük olarak mevcut engelden kaynaklanan ikincil engellerin ortaya çıkmasını önlemek ve gelişimsel riskin ortadan kaldırılmasını veya en aza indirilmesini sağlayacak erken müdahale çalışmalarının ilk basamağı olan "Tanılama" aşamasını kapsamaktadır. Erken müdahale ekip çalışmasını gerektirmektedir, dolayısıyla bu kitap sağlık alanının farklı disiplinlerinde çalışan akademisyenlerin yazılarından oluşmaktadır. Çok kıymetli yazılarıyla kitabın gerçekleştirilmesine katkı sağlayan değerli yazarlarımız kendi disiplin alanlarında erken tanılamanın önemi, değerlendirme ve erken tanılamada kullanılan araçları, teknikleri ve yöntemleri içeren çalışmalarını yazdıkları bölümlerinde yansıtmışlardır. Erken müdahale çalışmalarını kapsayan bir serinin ilki olarak planlanan bu kitabın, gelişim problemi olan ya da gelişimsel yönden risk altında olan çocukların gelişme potansiyellerini en üst düzeyde kullanarak daha sağlıklı gelişebilmeleri ve büyüyebilmeleri için erken müdahalenin önemi ve tanılamada yapılması gerekenler konusunda çocukla çalışan profesyonellere, aynı zamanda çocukla çalışmaya aday tüm öğrencilere donanımlarını artırmada yardımcı olacağını ve ailelere de ışık tutabileceğini düşünüyoruz. Umudumuz bu kitapta yer alan farklı disiplinlerdeki tanılamaların transdisipliner bir yaklaşım sistemi içinde ele alınıp ülke çapında yaygınlaştırılmasıdır.

Yüksek lisans tezi.