Search

This dissertation focuses on the research problem of divergence between the theoretical promise of big data use for public policymaking and the empirical support for that promise. To address this problem the dissertation asks three sequential research questions: Firstly, why does this divergence exist. Secondly, how can it be improved. And lastly, how to design and carry out research capable of these improvements. These questions form the theoretical core of the dissertation and effectively propose a research approach to studying big data use in public policymaking. However, merits of a research approach can only be demonstrated by research that adopts it, which his why this dissertation also researches a more practical problem: The difficulty of measuring and evaluating ‘social investment’ policies. The dissertation asks “Can social media data be used to operationalize and measure social investment?”, which involves a set of research sub-questions focusing on how can requisite information be extracted, what such extraction implies for policymaking, whether the requisite information is present in Twitter data, and whether it changes between a period of normalcy and a period of crisis. Answering this research question in a more design-oriented proof-of-concept way, but while utilizing the proposed research approach, is relevant both for the research problem of operationalizing social investment as well as demonstrating the merits and pitfalls of the research approach proposed as a solution to the primary research problem.

‘Falend toezicht’, ‘handhaving als probleem’, ‘toezicht onder vuur’ en ‘toezicht in crisis’. Uitspraken als deze laten zien dat het toezicht in Nederland vaak onder druk staat. Dat leidt tot veel aandacht van bestuurders en beleidsmakers - en tot een veelheid aan initiatieven om het toezicht te verbeteren. Dit boek gaat over toezicht - en richt zich op het meest operationele niveau van toezicht: de interacties tussen inspecteurs en inspectees. De onderzoeker volgde inspecteurs van de Inspectie Verkeer en Waterstaat bij inspecties en audits in de sectoren luchtvaart en zeevaart. Ze opent de ‘black box’ van de uitvoering. De veronderstelling was dat inzicht in deze operationele processen noodzakelijk is om goed beleid te kunnen maken. Inzicht in de operatie, vermindert de kans op onverwachte en ongewenste uitwerkingen van beleid. Dit boek geeft een diepgaand inzicht in het toezicht op het meest operationele niveau. Het staat vol met observaties die een rijk beeld opleveren van de interactie tussen inspecteurs en inspectees. Het laat zien dat inspecteurs een veelheid van overwegingen hanteren wanneer zij inspecties en audits uitvoeren en biedt waardevolle inzichten voor beleidsmakers en toezichthouders.

The most dominant reason for the Dutch railways to innovate has been the expected increase in railway passengers and freight demand. To achieve this a large scale (re)design process of the railways as complex socio-technical system is needed. Since infrastructural expansion alone is not a sustainable option, solutions are also sought in innovative process optimizations.Train traffic and network controllers are responsible operators for the operational management of the railway system. With their experience, these operators hold unique knowledge about the system’s actual characteristics and its dynamics. Therefore, it is crucial to test and train any new system design with them, for example by gaming simulations.This dissertation focuses on the role of the human operator as part of a large-scale socio-technical system (re)design process of the Dutch railway system.

Decision-making on large infrastructural projects is complex. The complexity arises from the interdependencies within and between technical and social systems. The dynamic environment in which the decision-making takes place adds to this complexity. In this dissertation, we use game concepts to understand complex decision-making processes, and to support these processes. Game concepts describe decision-making situations as a game in which decision makers make (strategic) choices that lead to outcomes. They are particularly useful for addressing the agency of actors, i.e., their responsibility, and the dynamics of the process. Different decision-making processes of the Dutch railway sector are described and interpreted by using game concepts. The game concepts explain a large part of the process and analyses reveal a classification of game concepts over time, decision levels, and interactions. Additionally, this thesis has shown that game concepts are valuable for decision makers themselves to gain insight in the actor complexity of the process and to formulate next steps. To model these decision-making situations, one of the game concepts, the Multi-Issue game, has been formalized.

In 2009 ProRail, the Dutch railway infrastructure manager started the use of gaming simulation to support its innovation processes. The organization found that innovations became more systemic and, railways being sociotechnical systems, increasingly involved both changes to technology and human behavior. Subsequently, the organization deemed gaming simulation a valuable addition to existing computer simulations. Such gaming simulations are experiments with models of a system, where human players become part of the simulation. Gaming simulation would for instance allow the organization to experiment with different railway infrastructure layouts around stations and see the effects on network resilience. This is because in this very example human behavior, e.g. in the form of traffic controllers rerouting trains, plays a crucial role. From 2009 onwards a range of gaming simulations have been designed and employed for similar purposes in the Dutch railway sector.Currently however, both practitioners and scholars have built up limited understanding of the use of gaming simulation for innovation processes in sociotechnical systems such as the railways. Firstly, this has to do with the main applications of the tool. Gaming simulation has historically been mostly used for training and education purposes or for policy-making exercises. Secondly, innovation processes are relatively rare in inert sociotechnical systems, especially innovations that we define as systemic: collections of a varied set of innovations that in their conjunction radically change the system. A poor understanding of both causes a problem. This is because it not only remains unknown to what extent gaming simulation can support innovation processes, but also what this support constitutes in the first place. Not knowing the desired functionality of games then renders any design of such games more of an art rather than a craft.This thesis builds upon the assertion that, according to Klabbers (2003; 2006), the design of gaming simulation needs to closely follow the design of the process in which it is embedded. Games for innovation processes will be significantly different from games for policy-making and training. Hence, studying the design of games needs to occur in conjunction to the study of the innovation process. In this thesis we therefore firstly studied systemic innovation processes in the railway sector independently. In studying innovation processes we adhered to the notion of Poole and Van de Ven (1989) that such processes consist of local mechanisms invoked by intentional actors and resulting emergent patterns. Subsequently this thesis studied how gaming simulation can influence these patterns through these local mechanisms. This thesis thus answered the following main research question: “What mechanisms play a role in driving a systemic innovation process in the Dutch railway sector and in what ways is gaming simulation able to influence relevant macro-level patterns through these mechanisms?”

Gebruik het gevoel van ongemak “Als mensen zich eens aan de regels hielden”. Regelmatig wordt dit in organisaties en teams verzucht. Tegelijkertijd is de beste manier om als medewerker de zaak in het honderd te laten lopen alles volgens de regels te doen. In organisaties zijn structuur en heldere regels nodig, maar we weten uit ervaring dat regels niet volledig dekkend zijn en dat mensen hun gezond verstand moeten blijven gebruiken. De context van dit onderzoek is de vraag, hoe de lessen van organisaties (als kerncentrales), die zich geen fouten kunnen veroorloven, naar andere organisaties kunnen worden overgebracht. Het gaat daarbij om de mentale instelling die hiervoor nodig is. Het onderzoek was gericht op het ontwikkelen en het testen van een methode om het gesprek over de betrouwbaarheid van dienstverlening tussen medewerkers te bevorderen. Centraal in dit onderzoek staan 6 gedragsprincipes van collectieve opmerkzaamheid . Deze principes zorgen ervoor dat teams sneller signalen opvangen en bespreken dat zaken anders lopen dan verwacht. Bovendien zorgen ze ervoor dat teams veerkrachtiger reageren op veranderende eisen die de organisatie, de klanten of de maatschappij aan hen stelt. De ontwikkelde methode bestaat uit een workshop waarbij de teamleden vooraf een vragenlijst hebben ingevuld, waarvan de resultaten tijdens de workshop aan de orde komen en die leiden tot collectief vastgestelde verbeteracties. Tijdens de workshop wordt gewerkt aan verhoging van de collectieve opmerkzaamheid van het team. De deelnemers krijgen direct feedback op gedrag tijdens de workshop dat collectieve opmerkzaamheid bevordert of juist belemmert. Het onderzoek is uitgevoerd onder teams binnen het Openbaar Ministerie (officieren van Justitie en medewerkers parketadministratie), een uitvaartorganisatie, een managementteam binnen een Hogeschool en een eenheid binnen de Politie. De interventie, het bevorderen van collectieve opmerkzaamheid, bleek niet in alle organisaties succesvol. De interventie bij de teams binnen het Openbaar Ministerie en een Hogeschool leverde wel betekenisvolle gesprekken op, maar leidde niet tot gedrag dat collectieve opmerkzaamheid bevorderde. Bij de Politie-eenheid en de uitvaartorganisatie leidde de interventie wel tot gedrag dat collectieve opmerkzaamheid bevorderde. Zo spraken teamleden elkaar (en andere collega’s) meer aan en kwamen met oplossingen voor praktische kwesties die binnen hun eigen mogelijkheden vielen. Belangrijke verklarende (en bevorderende) factoren binnen deze organisaties bleken; - de verbondenheid van de teamleden met het doel van de organisatie als geheel, - de mate waarin samenwerking in teams (naast individueel presteren) van belang wordt geacht, - de waardering voor het leren van elkaar, - de opstelling van de directe leidinggevende. Aanwijzingen voor organisaties die collectieve opmerkzaamheid willen bevorderen zijn; - bespreek regelmatig waar het de organisatie uiteindelijk om gaat, ook wat er niet fout mag gaan, - zet niet in op grote veranderingen in de organisatie, maar gebruik en ondersteun kleine positieve initiatieven die toch al in de organisatie aanwezig zijn, - maak duidelijk dat het ontwikkelen en onderhouden van vakmanschap noodzakelijk is, - als leidinggevenden hun eigen feilbaarheid , zorgen en twijfels tonen en het goede voorbeeld geven door in het openbaar te leren van hun eigen fouten, is het voor medewerkers makkelijker in het openbaar positieve lessen te trekken als zaken anders lopen dan verwacht, - oefen leidinggevenden en medewerkers in het geven van feedback, met speciale aandacht voor het herkennen van defensief gedrag (zoals ja zeggen en nee doen) en het constructief te hanteren, - ga ongemak niet uit de weg, maar gebruik het als een mogelijkheid om beter in te spelen op zaken die anders gaan dan verwacht, - maak duidelijk dat voor iedereen in de organisatie geldt: “spreek alsof je gelijk hebt en luister alsof je ongelijk hebt”.

Complex underground infrastructure construction projects tend to develop in a state of “bounded manageability”. Various types of uncertainties are inherent to these projects and put the project manager in front of serious challenges, risking budget overruns, delays and sometimes even technical failure. Managing such a project is a matter of considering the options to keep ambitions and means in balance, without losing control. In practice this means that project managers, when confronted with these uncertainties in their projects, have to make trade-offs that have strong “double-bind” characteristics. With every advantage come serious downsides. This disables them to make optimal decisions. Moreover, a chosen path pre-defines conditions for later trade-offs that were often not considered explicitly when choosing this path. This research provides a new framework for understanding uncertainty in the management of projects. It maps out the typical manageability dilemmas that evolve in complex underground infrastructure projects and comes with suggestions to improve this manageability.

Performance management systems are considered a key instrument for steering the performance of public sector organizations. Yet, little empirical insight exists on how public-sector professionals use these systems in practice. We know even less about why they use these systems as they do. For instance, most literature on performance management systems in healthcare reports upcoding and patient selection as perverse and financially driven responses of medical professionals. Still, such unintended responses may well be driven by considerations that are more professional in nature, particularly if the system is considered to be at odds with standards, norms, and values of the medical profession. This book explores and interprets the responses of medical professionals to a Diagnosis-Related Groups (DRG) performance management system used for reimbursement of hospitals and medical professionals in the Netherlands. By analyzing unintended responses from both a managerial and a professional perspective, it adds significantly to the predominantly mono-perspective current literature on performance measurement and public management. Based on a large number of in-depth interviews with medical professionals and managerial stakeholders, the author sheds light on the various types of unintended responses applied by medical professionals, as well as on measures taken by managerial stakeholders to address such responses, conflicting interpretations of unintended responses, and opportunities to reconcile such conflicts. The book thus provides valuable reading for scholars in the fields of public management and administration, and for healthcare policymakers and regulators.

Gaming has played an important part in our daily lives for quite some time now. As a result, many researchers are interested in the various ways in which gaming has an impact beyond its own context. This dissertation explores one particular type of impact, i.e., the impact of gaming on organizations. It theorizes that gaming is a frame of mind that influences what we find important when it comes to communication and collaboration with our colleagues at work. To explore this further, this dissertation first develops the notion of ‘playful organization’. Using a framework of organizational culture and structure, the dissertation tries to find playful organizations where online gamers play and work. It re-evaluates previous empirical studies of online gaming communities and professional organizations. It also looks into the ‘corporations’ of the massively multiplayer online game EVE Online, based on an ethnographic study. Finally, it looks into the communities and work organizations of a panel of Dutch online gamers, listening to the panelists’ ideas about the extent of playful organization in both contexts and subsequent comparisons between the two. This dissertation is thus an interdisciplinary and in-depth organizational study of online gamers’ communities and work organizations, in an attempt to gain insights into gaming’s impact on organizations.

Publieke toezichthouders zijn vaak onderwerp van kritiek. Ze zouden enerzijds een administratieve last vormen voor het bedrijfsleven, anderzijds wordt hen na incidenten veelal verweten niet of te slap te hebben opgetreden. In deze vijandige omgeving en budgettaire krapte staan zij voor de uitdaging kwalitatief goed toezicht te houden met beperkte middelen. In deze context is het aantrekkelijk voor publieke toezicht om samen te werken met private partijen die ook toezicht houden en indicaties kunnen geven welke bedrijven en instellingen meer of minder publiek toezicht verdienen. Mijn onderzoek gaat over co-regulering, ofwel samenwerking tussen publieke toezichthouders enerzijds en private partijen die zich met zelfregulering bezig houden anderzijds. Denk bij de laatsten aan branche-organisaties die keurmerken willen uitgeven, maar ook private instellingen die zich hebben gespecialiseerd in normalisering. Allen stellen ze regels aan bedrijven en instellingen. Samenwerking kan daarom efficiënt zijn, omdat het overlap kan verminderen. Maar de regels die de verschillende partijen stellen zijn wel heel verschillend. De spanningen tussen die regels bemoeilijkt samenwerking dermate, dat co-regulering wel eens mislukt. Het boek bevat drie studies over het verloop van samenwerking tussen publieke en private toezichthouders. De studies wijzen uit dat co-regulering gevoelig is voor lauwwarm commitment: de deelnemers uiten zich positief over co-regulering, maar trekken zich terug wanneer het inspanningen of geld kost. Dit geldt niet alleen voor private partijen, maar ook voor publieke toezichthouders. In twee van de studies ontstaan echter ook organisaties die de verschillende toezichthouders met elkaar willen en steeds meer kunnen verbinden. Zij brengen de samenwerking verder, temidden van de onvermijdelijke spanningen tussen de toezichthouders. Dit boek geeft een gedetailleerde, empirische beschrijving van de avonturen die toezichthouders staan te wachten als ze eenmaal beslissen tot co-regulering. Het leidt tot een nieuwe methode om co-regulering te evalueren, zowel voordat wordt besloten er toe over te gaan als ook tijdens de rit. Public inspectorates are often targets of critique. On the one hand, they would be an administrative burden for industries. On the other hand, after incidents they are often criticized for being weak or absent. In this somewhat hostile environment and budgetary cuts public inspectorates face the challenge of keeping regulation and supervision on an acceptable level. In this context cooperation with private parties that are also inspecting is tempting. They could provide indications that facilitates decisions on what companies to visit. My research is about co-regulation, which is cooperation among public inspectorates and self-regulatory institutions, such as self-regulating trade organizations, standardization organizations and certification authorities. All of these parties provide rules for industries, which suggests efficiency potential for cooperation. However, the rules from the different parties often conflict. The conflicts sometimes result in failure of co-regulation. The book encompasses three studies about the cooperation process between public and private inspectorates. The studies reveal that co-regulation is vulnerable to lukewarm commitment: the participants show a positive attitude towards co-regulation, but show restraint by the time it costs time or money. This is not only the case for private parties, but also for public inspectorates themselves. However, in two of the studies also committing forces emerge, being organizations that are committed and are increasingly able to connect the different inspectorates. They carry the cooperation effort further, amidst the inevitable conflicts among the public and private parties. This book provides a detailed, empirical description of the adventures inspectorates get involved in, if they would decide in favour of co-regulation. The book results in a new method to assess co-regulation. It can be used by inspectorates that consider co-regulation or by inspectorates that are already amidst their adventure.

Lidstaten van de Europese Unie mogen hun ondernemingen niet zomaar staatssteun geven. Staatssteun kan de concurrentiepositie van deze ondernemingen versterken en daardoor de vrije en eerlijke concurrentie in de EU verstoren. Maar soms is staatssteun wenselijk, bijvoorbeeld om publieke belangen te borgen. Wil een lidstaat dergelijke steun verlenen, dan heeft hij daarvoor toestemming van de Europese Commissie nodig. Dit proefschrift adresseert de vraag in welke gevallen staatssteun voor de borging van publieke belangen in de vervoersector is toegestaan. Onderzocht wordt welke publieke belangen in de vervoersector een rol spelen, wanneer overheidsbijdragen voor de borging van deze publieke belangen geen staatssteun opleveren en hoe de Commissie steunmaatregelen gericht op de borging van publieke belangen beoordeelt. Uit het onderzoek komt naar voren dat het staatssteunrecht veel mogelijkheden biedt om publieke belangen met overheidsbijdragen te borgen. Indien de overheidsbijdragen al aan een goedkeuring van de Europese Commissie onderhevig zijn, dan wordt deze goedkeuring in verreweg de meeste gevallen gegeven. Het beeld van de Europese Commissie als dwarsligger kan dan ook worden bijgesteld.

Today, most cities function linearly. One way to improve their environmental performance is to make a transition from linear to Circular Urban Systems (CUS) so that part of the waste streams becomes valorised locally. This does not only require technical but also organisational and institutional changes. Moreover it implies that links have to be created between systems that were previously separate (wastewater treatment and transport for instance). This is called systems integration. This research aims to better understand how systems integration comes about. To be able to reconstruct processes of systems integration, a conceptual framework is developed that combines Actor-Network Theory with insights from structuration theory. A method is also suggested that helps visualising integration processes. These are then applied to the study of three urban areas: EVA-Lanxmeer in Culemborg (NL), Hammarby Sjöstad in Stockholm (SE) and Lille Métropole (FR). In total ten attempts at systems integration are analysed. Researchers earlier pointed out that systems integration could potentially lock systems in a sub-optimal situation. This study however shows that systems integration can foster innovation and open up new technological pathways. Moreover, this research highlights that systems integration often faces barriers due to the structural incompatibilities of the systems involved. Creating bridging systems can be a way to lift these incompatibilities. It also shows that the presence of an organisation able to provide inter-sectorial coordination is often necessary. Finally, results indicate that maintaining a high level of autonomy is conducive to systems integration.

Along with the rise of digital games over the past decades came an increased interest for using games for other purposes than entertainment. Although a few successes are known, much research seems to suggest little evidence for games’ advantages. Existing literature claims that more studies are needed that investigate the effective design and use of games and especially studies that are comprehensive, rigorous, and innovative. To contribute to this emerging field, the author investigated the case of Levee Patroller. The target audience of the game, levee patrollers, are considered the “eyes and ears” of the Dutch water authorities. They inspect levees and report any risks they encounter. Similarly, in the game players have to find all virtual failures in a region and report these. If they do not find the failures in time or report them incorrectly, it could result in a levee breach that floods the whole virtual region. Using this game an innovative game-based training was set up to prove its effectiveness in training inspection knowledge and skills, and to understand the contributing factors. In total 147 levee patrollers from 3 water authorities in the Netherlands participated in a structured 3-week training which was evaluated using a quasi-experimental design with a mix of quantitative and qualitative methods. The results highlight a successful training. Clear evidence was found that the patrollers improved on their inspection knowledge and skills. But because how players performed in the game is most crucial for the game’s success as a training tool, future research should consider game design, data, and performance more elaborately.

Besluitvorming in het rivierbeheer gaat snel en met draagvlak. Terwijl de onderliggende systeembenadering in een kleine kring van professionals wordt opgesteld. Dit proefschrift onderzoekt de werking van de systeembenadering in de besluitvorming over projecten in het rivierbeheer. Het kijkt naar de dijkteruglegging Lent, de hoogwatergeul Veessen-Wapenveld en de ontpoldering van de Hedwigepolder. Het proefschrift analyseert waarom deze besluitvorming snel gaat en draagvlak oplevert, maar ook welke kanttekeningen daarbij te plaatsen zijn.

Een belangrijke ontwikkeling in het beheer van civiele infrastructuur is de toenemende mate van uitbesteding van onderhoud. Daarbij is een sterke groei zichtbaar in het gebruik van prestatiecontracten. De verwachtingen van de opdrachtgevers zijn hooggespannen: een kleinere eigen organisatie, betere dienstverlening, met lagere kosten, met meer innovatie en meer flexibiliteit. Maar er zijn ook risico’s verbonden aan het prestatiegestuurd uitbesteden van onderhoud: het gebruik van onjuiste prestatie eisen, strategisch gedrag van de opdrachtnemer en een gebrek aan kennis en kunde bij de opdrachtgever. De vraag voor de opdrachtgevers die het onderhoud van hun infrastructuur willen uitbesteden is: hoe kunnen wij zoveel mogelijk van de verwachte voordelen bereiken en daarbij de verwachte nadelen zoveel mogelijk beperken? Dit boek gaat in op die vraag door te onderzoeken welke strategieën de Engelse Highways Agency en Rijkswaterstaat in Nederland hebben gebruikt bij het uitbesteden van onderhoud van bestaande civiele vervoersinfrastructuur en wat de effecten daarvan zijn. Uit de ervaringen van Rijkswaterstaat en de Highways Agency worden lessen getrokken die van belang zijn voor andere (weg)beheerders die het onderhoud van hun infrastructuur al uitbesteden of overwegen die weg in te slaan.

Dagelijks lopen tientallen patiënten in Nederlandse ziekenhuizen iatrogeen letsel op en komen potentieel vijf mensen te overlijden als gevolg van fouten in een zorgproces dat juist als doel had hen te helpen. Nederland staat hierin niet alleen. Onderzoek in diverse Westerse landen heeft aangetoond dat 5 tot 10% van de in ziekenhuizen opgenomen patiënten onbedoelde schade oploopt. Hoewel er veel aandacht is voor het belang van patiëntveiligheid, is de snelheid waarmee verbetermaatregelen worden ingevoerd teleurstellend. In dit proefschrift wordt een antwoord gegeven op de vraag hoe een bestuurder effectief leiding kan geven aan het verbeteren van de patiëntveiligheid. Dit boek is niet alleen interessant voor bestuurders, maar voor iedereen die de patiëntveiligheid wil verbeteren en zich realiseert dat hij dat niet alleen kan.

Sinds enkele jaren bestaat veel discussie over het nut van prestatiefinanciering in universiteiten. Prestatiemeting gaat vaak gepaard met hoge verwachtingen bij universitaire bestuurders. Prestatieprikkels kunnen immers leiden tot meer productiviteit en hogere onderzoekskwaliteit. Maar sceptici wijzen op de onmogelijkheid om alle wetenschappelijke output langs een eenvoudige meetlat te leggen. Bovendien zou prestatiemeting leiden tot strategisch gedrag, het dupliceren van artikelen, ‘salami style publishing’ en minder innovatief onderzoek. In deze dissertatie wordt – na een theoretische verkenning – onderzocht wat de effecten zijn van vigerende prestatiemeetsystemen in enkele faculteiten (technische natuurwetenschappen, geneeskunde, economische wetenschappen en sociale wetenschappen). Hoe zijn de systemen ontstaan? Hoe wordt erover geoordeeld? Welke betekenis hebben de systemen voor managers en professionals? Deze empirische analyse leidt tot een aantal ontwerpprincipes voor prestatiemeetsystemen van wetenschappelijk onderzoek.

Strijd om de rivieren, 200 jaar rivierenbeleid in Nederland beschrijft de geschiedenis van het Nederlandse rivierenbeleid vanaf het einde van de achttiende eeuw tot heden. Centraal in dit onderzoek staan de gebeurtenissen en ontwikkelingen die hebben geleid tot de opkomst en ondergang van het streven naar de volmaakte, normale rivier. Dit normaliseringsstreven, dat zich richtte op de transformatie van de onvoorspelbare, abnormale rivieren in voorspelbare, normale waterwegen, gold meer dan een eeuw lang (1850-1965) als het onbetwistbare paradigma van het rivierenbeleid. Zowel de opkomst (1798-1850) als de ondergang (1965-heden) van het normaliseringsstreven ging gepaard met een langdurig en niet zelden hevig gevecht tussen de voor- en tegenstanders van dit streven. In beide transitieperioden spitste de discussie zich toe op het fundamentele dilemma: moeten we ons aanpassen aan de rivieren en hen zoveel mogelijk natuurlijk laten functioneren of moeten we de rivieren beheersen en hen zoveel mogelijk in dienst stellen van de (sociaal)economische behoeften van de mens? Dit boek laat zien dat, hoewel ook tal van andere factoren een rol speelden, deze keuze toch vooral werd bepaald door het dominante politiek-maatschappelijke standpunt ten aanzien van de gewetenskwestie die het denken en handelen van de mens al eeuwenlang bezig houdt: kan de mens de natuur onbeperkt en ongestraft naar zijn hand zetten?

What can the political-administrative management of a government ministry do in order to bring about a substantial policy change? Public policy is shaped in networks that are characterized by pluriformity of actors, interests, perceptions, and resources, and by mutual instead of unilateral dependence among the actors. Uncertainty is high and concerns both the nature of societal problems, the strategic behavior of actors involved, and the various institutional backgrounds of these actors. Confronted with this three-fold uncertainty, the political-administrative management of the ministry will have to act strategically. Public housing in the Netherlands is a policy sector clearly bearing network features. In this book, the empirical material consists of three processes of successful, substantial policy change: the change in the policy regarding housing quality, the early urban renewal policy and the decentralisation of public housing (1970-1995). The three case studies show that the Dutch ministry of housing adopted a variety of strategic actions in its attempt to influence the course of the policy-making processes. These actions ranged from unilateral instructions and the presentation of sweeping visions to the maintenance of relations with influential politicians, the intelligent framing and coupling of issues, and experimentation in the implementation practice. The nature of some of these strategic actions was hierarchical, whereas other actions had a clear network character. Contrary to what is sometimes maintained in the policy science literature, interventions of a hierarchical nature are actually possible and can be effective in processes of substantial change in a network context. However, there is always some kind of mixture or combination with network strategies. It is by intelligently linking both types of strategies that the chance of effective change can be increased. This study identifies three main ways or patterns in which hierarchical and network strategies can effectively interact and be joined. These patterns are combination (at the same time), alternation (sequential) and 'frontstage/backstage' (hierarchical intervention in public, network strategies backstage).

Open source communities are groups of sometimes hundreds if not thousands of individuals with different interests, backgrounds and motives. Many participants are volunteers, who are not paid to take part in the communities. Furthermore, many never get to meet each other in real life. They meet virtually, on the Internet. Yet they are able to collectively develop highly complex software that has proven to work and that is viewed as a viable alternative in todays software market. The question is how? This book provides a detailed account of the organization of open source communities like Linux and Apache. Questions are answered like: How are the development efforts of hundreds of people coordinated? How are conflicts between programmers resolved? How do the communities decide whether to include a piece of source code in a software program? One of the important findings is that the organization of open source communities cannot be understood based on collective institutions. Rather, the organization of open source communities can be understood based on the behavior of the individual participants in the communities. Further, this individual behavior can be described with a limited number of behavioral rules.