Naar een drie-eenheid van co-regulering; Over spanningen tussen drie toezichtregimes

Publieke toezichthouders zijn vaak onderwerp van kritiek. Ze zouden enerzijds een administratieve last vormen voor het bedrijfsleven, anderzijds wordt hen na incidenten veelal verweten niet of te slap te hebben opgetreden. In deze vijandige omgeving en budgettaire krapte staan zij voor de uitdaging kwalitatief goed toezicht te houden met beperkte middelen. In deze context is het aantrekkelijk voor publieke toezicht om samen te werken met private partijen die ook toezicht houden en indicaties kunnen geven welke bedrijven en instellingen meer of minder publiek toezicht verdienen. Mijn onderzoek gaat over co-regulering, ofwel samenwerking tussen publieke toezichthouders enerzijds en private partijen die zich met zelfregulering bezig houden anderzijds. Denk bij de laatsten aan branche-organisaties die keurmerken willen uitgeven, maar ook private instellingen die zich hebben gespecialiseerd in normalisering. Allen stellen ze regels aan bedrijven en instellingen. Samenwerking kan daarom efficiënt zijn, omdat het overlap kan verminderen. Maar de regels die de verschillende partijen stellen zijn wel heel verschillend. De spanningen tussen die regels bemoeilijkt samenwerking dermate, dat co-regulering wel eens mislukt. Het boek bevat drie studies over het verloop van samenwerking tussen publieke en private toezichthouders. De studies wijzen uit dat co-regulering gevoelig is voor lauwwarm commitment: de deelnemers uiten zich positief over co-regulering, maar trekken zich terug wanneer het inspanningen of geld kost. Dit geldt niet alleen voor private partijen, maar ook voor publieke toezichthouders. In twee van de studies ontstaan echter ook organisaties die de verschillende toezichthouders met elkaar willen en steeds meer kunnen verbinden. Zij brengen de samenwerking verder, temidden van de onvermijdelijke spanningen tussen de toezichthouders. Dit boek geeft een gedetailleerde, empirische beschrijving van de avonturen die toezichthouders staan te wachten als ze eenmaal beslissen tot co-regulering. Het leidt tot een nieuwe methode om co-regulering te evalueren, zowel voordat wordt besloten er toe over te gaan als ook tijdens de rit. Public inspectorates are often targets of critique. On the one hand, they would be an administrative burden for industries. On the other hand, after incidents they are often criticized for being weak or absent. In this somewhat hostile environment and budgetary cuts public inspectorates face the challenge of keeping regulation and supervision on an acceptable level. In this context cooperation with private parties that are also inspecting is tempting. They could provide indications that facilitates decisions on what companies to visit. My research is about co-regulation, which is cooperation among public inspectorates and self-regulatory institutions, such as self-regulating trade organizations, standardization organizations and certification authorities. All of these parties provide rules for industries, which suggests efficiency potential for cooperation. However, the rules from the different parties often conflict. The conflicts sometimes result in failure of co-regulation. The book encompasses three studies about the cooperation process between public and private inspectorates. The studies reveal that co-regulation is vulnerable to lukewarm commitment: the participants show a positive attitude towards co-regulation, but show restraint by the time it costs time or money. This is not only the case for private parties, but also for public inspectorates themselves. However, in two of the studies also committing forces emerge, being organizations that are committed and are increasingly able to connect the different inspectorates. They carry the cooperation effort further, amidst the inevitable conflicts among the public and private parties. This book provides a detailed, empirical description of the adventures inspectorates get involved in, if they would decide in favour of co-regulation. The book results in a new method to assess co-regulation. It can be used by inspectorates that consider co-regulation or by inspectorates that are already amidst their adventure.